E vetmja gjė e bukur qė mė ndodhi vjet ishe ti. E imėt, aq e brishtė sa nė dukje nuk ma mbushe syrin se do ma ngopje etjen. Tė rroka belin me njė tė mbledhur tė krahut. Brinjėt e tua nuk bėnė as pėrpėlitjen mė tė vogėl pėr t'u ēliruar, vetėm i ulėn tė ndenjurat mbi bėrrylin tim ndėrsa kėmbėt e shkėputura nga toka filluan lavjerjen e tyre gazndjellėse. Mė kujtohet qė ecėm kėshtu me orė. Ti duke mė pėshpėritur gjithė vitet e tua me njė frymė, e unė duke shijuar flegrat e hundės tėnde imcake qė rrekeshin tė pėrpinin sa mė shumė ajėr. A thua nė gji kishe fshehur njė qytet tė tėrė qė donte tė merrte frymė. Gjinjtė, ēuditėrisht aq tė ngjashėm me tė mitė. Thithkat kureshtare deri nė shtriqje, edhe pushimi i tyre butė mbi krahėror krijonte po tė njėjtin hark me timin. Nė ēdo pulitje tė syve, qenia jote m'i shtonte njė pjesėz mė shumė gropės sė mallit nė mendje. E vogėl ti; shtrėngova krahun mė fort pas vetes nga frika se do tė mė rrėshkisje dhe do gjakosje gjunjėt nė trotuar.
-Do tė tė mbartja kėshtu deri nė lindje! - mė shtyve jakėn e kėmishės dhe puthite pėllėmbėt e duarve pas afshit tė lėkurės sime qė s'kishte puhizė ta freskonte.
-Unė, kėtu? - kishe filluar nga belbėzimet, ndėrsa tė ndjeva gishtin tregues qė ma pėrshkroi tejet lėkurėn e bėri vend natyrshėm nė qendėr tė zemrės. Timbri i fjalėve qė lėshove aq paqshėm ma kyēi qafėn deri nė fund tė kurrizit. Djersė mė mbuluan mitrėn, tė nxehta e tė ngucura tė rridhnin teposhtė. Pastaj ēdo gjė e zbardhur. E mbarsur me shkrirjen tėnde mbi lėkurėn time. Me petėzimin e gacave nė sytė e tu, me tundimin e padurueshėm pėr tė patur edhe dyjėzimin tėnd mbi krahun tjetėr...
...Sot, krejtėsisht tė nderura mbi ndjesitė e mia, shushunjat e mia lozonjare. Ju puth deri nė shpėrbėrje...
mum
Krijoni Kontakt