"Jezus une do te te ndjek kudo ti te shkosh"

[deshmuesi]

Tek ungjilli pas Lukes:9:57, dikush i tha Jezusit: "Zot une do te te ndjek kudo te shkosh. Por Jezusi i tha: Dhelprat kane strofkulla dhe zogjte e qiellit fole, ndersa Biri i njeriut nuk ka ku te mbeshtese koken. Pastaj i tha nje tjetri: Ndiqme! Por ai tjetri u pergjigj:Zot me lejo me pare te shkoj e te varros atin tim. Jezusi i tha: Leri te vdekurit ti varrosin te vdekurit e tyre, por ti shko dhe prediko mbreterine e Perendise. Me pas nje tjeter i tha:Zot une do te te ndjek ty, por me pare me lejo qe te ndahem me ata te familjes time. Jezusi i tha: Asnjenjeri qe ka vene doren ne parmende dhe kthehet e shikon mbrapa, nuk eshte i pershtatshem per mbreterine e Perendise."
Ne kete pasazh, te mare nge ungjilli pas Lukes, marim nje mesim te gjalle rreth beses ne Krisht, ecjes me te, dhe cfare do te thote: te ndjekesh Jezusin ne te gjithe jeten tende si besimtar i krishtere. Ketu kemi nje bisede te shkurter te JEzusit , pikersiht me tri persona te ndryshem, te cilet karakterizohen nga i njejti mendim: te ndjekin Jezusin. Por pyetja me thelbesore shtrohet: Cdo te thote te ndjekesh JEzusin?
Ne shohim se dikush shpreh deshiren Jezusit, duke kerkuar qe ta ndjeke ate ne cdo vend qe Ai do te shkoje. Ne pamje te pare duket sikur gjithshka eshte e drejte, dhe une pranoj se cdo njeri ka te drejte ti shprehe mendimin dhe deshiren e tij Zotit Krisht. Por gjerat nuk varen plotesisht vetem nga deshirat tona. Ne mund te vendosim gjithshka per veten tone, por nese ato i vendosim duke u mbeshtetur vetem ne aftesite dhe njohurite tona, atehere jo cdo gje qe ne vendosim eshte e realizueshme. Le te hyjme me ne brendesi te bisedes se ketij njeriu, bere me Zotin Krisht.
Duhet thene se, eshte e drejta e cdo kujt qe ti shprehe mendimin dhe deshiren e tij Zotit Krisht, ashtu sic beri dhe ku person me Krishtin. Por, cfare ishte pegjigja e Jezusit, ne lidhje me kerkesen qe ky Person i beri Krishtit? Ky njeri kerkoi te ndjeke Krishtin ne cdo vend qe Krishti do te shkonte. A ka ketu ndonje gje qe nuk shkon? A nuk thote vete Zoti Krisht, se duhet te me ndiqni mua? Por le te shohim se cila ishte konkretisht pergjigja e Jezusit. Pasi Jezusi digjoi kerkesen e ketij njeriu, Ai i tha:
dhelprat kane strofkulla dhe zogjte e qiellit fole, ndersa Biri i njeriut nuk ka ku ta mbeshtese koken.
Pergjigja e JEzusit eshte mjaft e vertete dhe mjaft domethense. Jezusi i tregon ketij personi se, te ndjekesh JEzusin, nuk eshte nje ndjekje qe mbeshetet ne gjerat njerezore. Une personalisht nuk paragjykoj deshiren dhe perzgjedhjen e lire te ketij njeriu, por mbeshtetem ne pergjigjen e JEzusit, ku i cili me zbulon nje gje shume te rendesishme ne besen dhe ecjen time ne Te.
Permes pergjigjes qe JEzusi i dha ketij njeriu, Ai na zbulon mendimet dhe deshriat e nje zemre, e cila ende nuk e ka Njohur dhe Pranuar Zotin Krisht si te vetemi Zot shpetimtar. Por dikush mund te thote: si ka mundesi qe nje njeri i cili kerkon te ndjeke Jezusin, te mos e kete pranuar ate?
Ka plot njerez qe mendojne se "njohin" Krishtin, duke u nisur vetem per te perfituar gjerat e botes, dhe keta jane fetaret religjionoze te cilet ne thelb jane prej brumit te farisenjve. Keta jane ata te cilet mendojne se Krishti eshte perfitim material dhe jo shpetim i perjetshem. Pali per keta lloj te krishteresh thote se, perendia i tyre eshte barku. Por pyetja ime eshte: perse Jezusi i tha personit me siper se, Bri i njeriut nuk ka ku te mbeshtese koken, nderkohe qe dhe nje kafshe e pyllit e ka nje strofke?
Jezusi, permes personit ne fjale, eshe duke na treguar se, ndjekja e JEzusit nuk fillon nga nje vendim njerzor. Pra nuk eshte njeriu ai i cili e vendos te ndjeke JEzusin. Cdo lloj inisiative e tille, e cila mbeshtetet totalisht ne fuqite e njeriut, eshte vecse nje zhginjim. Pali ne letren e romakeve thote se, te GJITHE kane dal nga udha e Perendise, ASKUSH nuk kerkon Perendine. Pra nese do te mbeshtetemi totalish ne kete deshmi te apsotullit Pal, dalim ne konkluzionin se, zemra e njeriut eshte e pafuqishme per te kerkuar dhe ndjekur Perendine. Nese i referohemi personit i cili kerkoi te ndjeke JEzusin, shohim se ndjekja e tij lidhej vetem me nje ndjekje njerzore te JEzusit. Pra ai nuk e dinte se te ndjekesh JEzusin do te thote, te jetosh dhe te ecesh me Perendine. Pra ndjekja jone ndaj Krishtit nuk fillon nga nje deshire e zemres, por fillon nga vullneti dhe thirrja e Perendise. Ky eshte paracaktimi, per te cilen Pali flet tek letra e efesianeve ku thote se, Perendia na ka paracaktuar qe te biresohemi ne veten e tij, me ane te Birit, simbas PELQIMIT dhe VULLNETIT te Tij.
Si e priti Jezusi kerkesen e ketij njeriu?
Njohja e ketij fakti, ka rendesi tek cdo njeri i cili i thote vetes se tij, i krishtere. Jezusi na tregon se, nese deshira per te ndjekur Zotin vjen nga nje vullnet njerzor, ajo ne cdo rast eshte e deshtuar. Kur njeriu i shprehu Jezusit deshiren e tij, per ta ndjekur ate ne cdo vend qe do te shkonte, Jezusi i tha: Dhelprat kane strofkulla dhe zoqte e qiellit fole, ndersa Biri i njeriut ska ku te mbeshtese koken. Cfare konkretisht Jezusi i deshmon ketij njeriu? JEzusi njeh zemren e njeriut dhe di cdo mendim te tij, perara se ai te flase. Pra Jezusi i tregon ketij njeriu, se, edhe pse deshria qe ai shpreh ne pamej duket e mire dhe e drejte, qellimet e zemres se njeriut nuk kane kurre ne thelb te saj Perendine. Pra nje zemer pa Krisht nuk mund te doje, te besoje dhe te ndjeke Krishtin. Jezusi i tregoi ketij njriu se, qellimi i zemres tij nuk ishte Perendia dhe mbreteria e Perendise, por ishte bota. Pra Jezusi na deshmon se, nese ndjekja jote ka per qellim perfitimin e gjerave te botes, ti ke humbur. Edhe pse dhelprat kane nje strofkull apo edhe shpezet e qiellit kane nje fole, perseri kete "Fole" e kane te perkoheshme dhe aspak te perjeteshme. Pra besimtari nga besimtari i reme ndryshon ne faktin se, i pari ndjek Jezusin sepse JEzusi e thirri per "GJERAT" e perjetshme. Ndersa i remi, qe ne dukje perpiqet te duket i krishtere, ndjek Jezusin jo nen thirrejn e Krishtit, por ne qellim te zemres se tij, per te perfituar "gjerat e Botes.
Jezusi ju tha njehere judenjve, te cilet pretendonin se ishin besimtare te devotshem te Perendise: Mos punoni per ushqimin qe prishet, por punoni per
ushqimin qe mbete ne jete te perjetshme. Jezusi ja u tha keto fjale atyre, sepse ata interesoheshin te "ndiqnin" Jezusin kudo qe ai shkonte( Lexo gjon:6:25-29.). Ketu kemi te bejme me nje rast identik si ky njeri, i cili keronte te ndiqte JEzusin ne cdo vend. Judenjte shikoni mrekullite qe bente Krishti, ku rreth pesemije veta u ushqyen vetem me pese buke dhe disa peshqe. Pra JEzusi ju tregon judenjve se te punuarit( qe do te thote te besoni tek Krishti) vetem per ushqimin e perditshem qe ai ju jep, eshte shume pak dhe i pavlefshem , sepse nuk te con dot ne jete te perjetshme. Ketu dua te sqaroj dicka. Shume te krishtere mendojne se me fjalen: "PUNE", Jezusi nenkupton thjesht veprat qe duhet te beje i krishteri per shpetim. Ketu fjala : "PUNE" ka kuptim te drejteperdrejte, BESIM i gjalle ne Krisht. Kete e shohim me poshte kur Jezusit, judenjte i thone: cfare duhet te bejme per te kryer punen e Perendise? Dhe Jezusi ju tha: Te BESONI ne Brin qe Ati ka derguar. Kjo eshte PUNA e te krishterit pergjate gjithe jetes se tij ne toke.
Deshmuesi

[marcus1]

Jezusi, permes personit ne fjale, eshe duke na treguar se, ndjekja e JEzusit nuk fillon nga nje vendim njerzor. Pra nuk eshte njeriu ai i cili e vendos te ndjeke JEzusin. Cdo lloj inisiative e tille, e cila mbeshtetet totalisht ne fuqite e njeriut, eshte vecse nje zhginjim. Pali ne letren e romakeve thote se, te GJITHE kane dal nga udha e Perendise, ASKUSH nuk kerkon Perendine. Pra nese do te mbeshtetemi totalish ne kete deshmi te apsotullit Pal, dalim ne konkluzionin se, zemra e njeriut eshte e pafuqishme per te kerkuar dhe ndjekur Perendine. Nese i referohemi personit i cili kerkoi te ndjeke JEzusin, shohim se ndjekja e tij lidhej vetem me nje ndjekje njerzore te JEzusit. Pra ai nuk e dinte se te ndjekesh JEzusin do te thote, te jetosh dhe te ecesh me Perendine. Pra ndjekja jone ndaj Krishtit nuk fillon nga nje deshire e zemres, por fillon nga vullneti dhe thirrja e Perendise. Ky eshte paracaktimi, per te cilen Pali flet tek letra e efesianeve ku thote se, Perendia na ka paracaktuar qe te biresohemi ne veten e tij, me ane te Birit, simbas PELQIMIT dhe VULLNETIT te Tij....


Pra Jezusi i tregon ketij njeriu, se, edhe pse deshria qe ai shpreh ne pamej duket e mire dhe e drejte, qellimet e zemres se njeriut nuk kane kurre ne thelb te saj Perendine. Pra nje zemer pa Krisht nuk mund te doje, te besoje dhe te ndjeke Krishtin. ............ Pra besimtari nga besimtari i reme ndryshon ne faktin se, i pari ndjek Jezusin sepse JEzusi e thirri per "GJERAT" e perjetshme. Ndersa i remi, qe ne dukje perpiqet te duket i krishtere, ndjek Jezusin jo nen thirrejn e Krishtit, por ne qellim te zemres se tij, per te perfituar "gjerat e Botes.

E mbështes plotësisht shkrimin tënd i dashur vëlla. Shumë të Krishterë sot mendojnë se meritat janë të tyret që besuan në Krisht, por kështu ata pa e kuptuar blasfemojnë ndaj Tij, pasi nuk janë ata që shkuan tek Krishti, por është Krishti që i kërkoi dhe i gjeti ata.

Më kujtohet rasti i Jezusit kur i thotë Pjetrit se që tani e tutje ai do peshkojë shpirtra dhe jo peshq. Kjo na tregon qartë se është Zoti, i cili përdor disa prej nesh (Ai zgjedh akoma edhe ata që Ai do të përdorë për veprën e Tij) për të peshkuar njerëzit. Pra ashtu si nuk janë peshqit ata që kërkojnë te kapen nga peshkatari, por ështe peshkatari ai që i kërkon dhe kap, ashtu edhe në rastin e Perëndisë, është Ai që na kërkon dhe na kap.

Sigurisht që njerëzit janë të lirë të mos e pranojnë Atë, por Ai i cili njeh zemrat e të gjithëve e di shumë mirë se ku dhe si do u drejtohet njerëzve.

[deshmuesi]

Faleminderit vella Livein per pjesmarjen tuaj ne kete teme. mirepres kontributin tuaj dhe te cdo te vellai tjeter ne Krisht.
Me poshte tek vargu 59-te, JEzusi i thote nje tjetri: "Ndiqme. Por ai ju pergjigj: Zot me lejo me pare te shkoj e te varros atin tim. Jezusi i tha: Leri te vdekurit te varrosin te vdekurit e tyre, ti shko dhe prediko mbreterine e Perendise."
Thirrja e JEzusit nuk kerkon thjesht nje vemendje per te digjuar, ajo kerkon nje zemer per te pranuar Birin e Perendise Zotin Krisht, si te vetmin Zot e shpetimitar.
Le te kthehemi per nje cast, tek momenti kur JEzusi i drejtoi te njejten thirrje Mateut, i cili ishte duke punuar si taksidar. Jezusi ju afrua Mateut dhe i tha: "Ndiqme". Mateu u ngrit duke lene cdo pune dhe NDOQI Krishtin. Ja pra ketu kemi dy izrailite, te cilet digjojne te njejten thirje prej Zotit Krisht, thirjen: NDIQME. Por veprimet e ketyre dy njerzve izrailite nuk ishin te njejta. Kur JEzusi thiri izrailitn e pare, ai nuk ju pergjigj thirjes se Krishtit. Dikush mund te thote se, izrailiti kishte nje hall te madh, sepse duhej te varroste te jatin qe i kishte vdekur. Une mendoj se, izrailiti nuk kishte veshe per te digjuar thirjen e Perendise. Pra ai ishte i fokusuar tek gjerat njerzore. Ai mendonte se duhej te ndiqte Jezusin ne cdo vend qe Jezusi te shkonte. Pra ai nuk kishte te qarte se cfare do te thote fjala NDIQME, kur Perendia te theret. Thirja e Jezusit per ta ndjekur ate, nuk kishte te bente me ndjekjen e tij neper izrael. Thirja e JEzusit permbante nje thirje prej se lartmi, qe do te thote: Eja ne shpetim te Perendise. Krejt ndryshe veproi Mateu. Ai e pranoi plotesisht kete thirrrje prej se lartmi. Ai posa digjoi thirjen e Jezusit, ungrit dhe la CDO GJE dhe NDOQI Krishtin.
Duhet thene se, zemra e njeriut te mishte qendron lark thirjes se lartme, ajo eshte e perkushtuar dhe e themeluar ne gjerat e botes. Pra nje zemer e tille nuk mund te digjoje thirrjen prej se lartmi, dhe nuk mudn ti bindet asaj. Le te sjellim per nje moment castin, kur i riu pasanik kerkoi prej JEzusit te dinte, se cfare i duhej te bente per te trasheguar jeten e perjetshme. JEzusi pasi pati dhemshuri per te i tha: Shit cdo gje qe ke dhe jepua te varferve, dhe do te kesh pasuri ne qiej, pasaj mer kryqin tend dhe eja me NDIQ. Pra NDJEKJA e JEzusit fillon permes kryqit, qe do te thote: te jesh i vdekur per boten dhe i gjalle per Perendine. Marja e kryqit eshte drejtpersedrejti, kryqezimi yne se bashku me Krishtin. Dhe Pali thote: nuk jetoj me une, por Krishti ne mua. Shikoni izrailitn, te cilit Jezusi i tha ndiqme, se ke ai vendosi te paren perballe thirjes se Perendise. Ai tha: Zot me lejo me pare te vete dhe te varros tim ate. Ky izrailit nuk ishte ne gjendje te kuptonte dhe te njihte thirjen e Perendise. Perendia e thiri ate jo thjesht qe ai te ecte fizikisht pas Krishtit, por qe ai te pranonte Krishtin si te vetmin Zot e shpetimitar. Qellimi i Krishtit nuk ishte qe ti tregonte ketij izrailit se, babai nuk duhet varrosur, sepse ne nje nga dhjete urdheresat e Mojsiut eshte dhe: duaj nenen e babane. Pra i gjithe qelli mi i Jezusit ishte, qe ti tegonte ketij izrailiti se ai po kujdesej per gjerat e botes dhe prokupimet e kesaj jete, dhe keshtu ai ishte i pavemendshem ne thirjen prej se lartmi. Kjo duket me se miri edhe ne vete fjalet e JEzusit, i cili i thote izrailtit: Leri te vdekurit qe te varrosin te vdekurit e tyre. Keto fjale krahsimi te JEzusit jane nje zbulese e gjalle per boten ne te cilen ne jetojme. Kjo bote e vdekur nen mekat, kujdeset per gjerat e vdekura, te cilat nje dite do te marin fund. Pra Jezusi permes thenies se ketij Izrailiti, na meson se, ne nuk duhet te preukupohemi per gjerat e vdekura. Keto gjera, thote Jezusi, lerjauni te vdekurve, qe ata te kujdesen per to, pasi punerat tone jane: ti sherbejme Perendise. Shikoni si i tha JEzusi ketij izrailiti: Por ti shko dhe prediko mbreterine e Perendise. Pyetja ime eshte: Per ke jane keto fjale, si dhe kush eshte ai qe e permbush kete porosi te Krishtit? Te predikosh mbreterine e Perendise do te thote, te kesh Krisht, te jetosh nen Krisht, dhe te ecesh me Krishtin. Te predikosh mbreterine e Perendise, nuk do te thote se kjo eshte nje detyre vetem e priftit apo pastorit e tjera. Te predikosh mbreterine e Perendise, eshte nje deshmi e gjalle e asaj cka Perendia ka bere personalisht ne jeten tende. Diku ne nje shkrim ketu ne forum thuhej se, jo cdo kush mund te shpalle ungjillin e Krishtit. Une per vete mendoj se, nuk mund te jete i krishtere ai qe nuk shpall mbreterine dhe lavdine e Perendise, duke nisur qe nga ajo cka Perendia ka bere ne vete jeten e tij. Jezusi i tha ketij izrailiti se, detyra e cdo besimtari qe kerkon te ndjeke Krishtin eshte, te dale dhe te shpalle mbreterine e Perendise. Por a ishte ne gjendje ky izrailit te dilte dhe te predikonte mbreterine e Perendise? Apsolutisht jo. Zemra e tij ishte larg thirjes prej se lartmi. Ka plot te krishtere, dhe ketu ne forum, te cilet nuk kane asnje FAKT te MREKULLISE qe Perendia te kete bere ne vete jeten e tyre. Jo se Perndia nuk vepron tek keta, por se zemra e tyre eshte e mbyllur ndaj thirejs prej se lartmi. Fetare te tille jane pa deshmi, sepse nuk kane Krisht dhe keshtu nuk mund te shpallin Krisht.
Deshmuesi