Li

[Rebele]

I pres thonjte sepse me dhembin.

(…sic bej me cdo teprice tjeter.)

Dhimbja nuk ndjehet para ndarjes pasi te dhimbset ndarja (vete fjala “teprice” duket ironike ketu). T'i lesh te rriten te lire vecse perforcon bindjen.

[Rebele]

Ai eshte aq naiv sa te me tregoje per gjerat me intime te jetes se tij. Pra, fare duke ditur qe une jam genjeshtare patologjike. Eshte e lehte t'i rrefehesh nje genjeshtareje, aq me teper nje sistematikeje si une, sepse rregullisht do genjeje per thuajse cdo gje tek gati cdo njeri. Pse historia e tij duhet te beje perjashtim? Kjo do t'ia rriste vlerat arificialisht, gje te cilen une e luftoj furishem. Pra, shanset qe ndodhite e tij te rishiten pa paketim jane nen zero per te vetmen arsye se une synoj te bej biznes. Ambalazhimi, fjongot, me the te thashe, vijne falas duke qene fryte te mendjes sime. Do ishte hipokrizi, pa permendur humbje, po te mos i sh-frytezoja ne maksimum.

Mirepo ai nuk e di te verteten- qe une jam genjeshtare. S'ka se si. Largesia e pengon kete dituri, ne rastin tone aspak te rrezikshme, perkundrazi! Imagjinoje sa do t'ia qetesonte nervat siguria qe mund te zbrazej tek une pa friken e "mbushjes" se dikujt tjeter nepermjet meje, aq me teper te nje te njohuri te perbashket. Nderkohe qe une vizatoj drejteza paralele midis perditshmerise sime (te panjohur per te, gje qe e rrit paranojen e tij) dhe asaj te banoreve te sferes se tij, ai flet me prapamendimin qe une do percoj gjithshka ne formen me te paperpunuar. Cfare vetengrenie! E ben edhe naiv, per me teper.

Sinqeriteti ne pergjithesi, aq me teper ai qe merr formen e rrefimit, eshte i barabarte me vjelljen. Dhe vjellja si proces mekanik me ngjall neveri. Lere pastaj qe une rralle e pastroj dysheme.

Sot i nxorri zorret. Me hoqi deshiren per te ngrene kukurrec pas shume vitesh.

[Poeti]

Rebele,

E sheh se sinqeriteti shpeshëherë na sjell në vetëflijim, na mbyllë të gjitha rrugët e jetës. Kur dikujt ia themi të vërtetën pa modofikime, pa maska, pa zbukurime, atëherë ne hasim në konflikt me te, sepse në përgjithësi njerëzia kanë dëshirë të ndëgjojnë vetëm fjalë të bukura, të iu prezantohetn vetëm anët e bukura të jetës…Por megjithate unë e preferoj sinqeritetin por jo edhe gënjeshtrën (mendim artistik dhe thënie artistike, pa pasur qëllime të tjera). E di se do të mirëkuptohem …