Paul Eluard (1895-1952)
E dashuruara
Ajo është në këmbë mbi qepallat e mia
Dhe flokët e saj në të mijtë
Ajo ka formën e duarve të mia,
Dhe ngjyrën e syve të mi,
Ajo humbet në hijen time
Siç një gur mbi qiell.
Ajo i ka gjithmonë sytë të hapur
Dhe nuk më lë të fle.
Endrrat e saj në mes të ditës
Bëjnë diejt për të avulluar,
Më bëjnë të qesh, të qaj dhe të qesh,
Të flas pa patur asgjë për të thënë.
Ndryshuar për herë të fundit nga oiseau en vol : 17-04-2005 më 16:15
S'ka shume kohe qe lexova Eluard, dhe pikerisht "vargje te panderprera" E ktheva perseri ne biblioteke ate dreq liber, por me beri shume pershtypje. Sidomos fraza: "To live is to lose oneself in order to find the others again" ose kur thoshte:"I hate solitude. The only safe place is the entire world"
Pse jo?! Njerzit duhet te gjejne force te dashurojne perseri, dhe perseri, dhe perseri....
Summertime, and the livin' is easy...
Paul Eluard (1895-1952)
Ne të dy
Ne të dy duke u mbajtur dorë për dore
Ne jemi ngado në shtëpinë tonë
Nën pemën e butë nën qiellin e zi
Nën të gjitha çatitë në qoshe të zjarrit
Në rrugën e zbrazur në pikë të diellit
Në vështrimet e humbura të turmës
Pranë të mençurve dhe të marrëve
Midis fëmijëve dhe të mëdhenjve
Dashuria nuk ka asgjë të mistershme
Ne jemi vetë qartësia
Të dashuruarit e besojnë veten tek ne.
Jacques Prévert (1900-1977)
Fytyra e ëmbël dhe e rrezikshme e dashurisë
E ëmbël dhe e rrezikshme
fytyrë e dashurisë
m'është shfaqur një mbrëmje
pas një dite tepër të gjatë
Ndoshta ishte një harkëtar
me harkun e tij
apo dhe një muzikant
me harpën e tij
Nuk di më tej
Nuk di asgjë
Gjithçka që di
është që ajo më ka plagosur
ndoshta me një shigjetë
ndoshta me një këngë
Gjithçka që di
është që ajo më ka plagosur
plagosur në zemër
dhe për gjithmonë
Përvëluese tepër përvëluese
plagë e dashurisë
Ndryshuar për herë të fundit nga oiseau en vol : 17-04-2005 më 21:28
A nuk te ngjan ndopak Eluard me Neruden? Mua shume. Sidomos ne vargjet e ndjere per Gala-n. Gala, Gala qe e braktis duke shkuar te jetoje me Salvadore Dalin, me te cilin dhe martohet. Vetem kohe me vone, kur ne jeten e tij hyn Maria, Eluard rikthehet ne jete Tu m'as donné la vie- thote ai. Qysh atehere, Maria behet nje raison d'être per Eluard.
..............................
Dhe kur ti s'je ketu
Enderroj sikur fle, enderroj sikur enderroj
.................................................. ...............
Askush s'mund te me njohe
Me mire se ti
Ne syte tend qe ne fleme
Ne, se bashku
Per driten time je
Fat me i mire se gjithe netet e botes
Syte e tu ku une udhetoj
U kane dhene tabelave pergjate rrugeve
Nje domethenie te huaj per token
Ne syte e tu ata qe zbulojne
Vetmine tone te pafund
Nuk jane ata qe kujtojne se jane
Askush s'mund te te njohe
Me mire sesa te njoh une ty.
çale-çale nga anglishtja. I fell in love with his poetry. Ok, se derdellita ca si shume
Summertime, and the livin' is easy...
Abazhur
Ti pyet përse rri pa thënë asgjë ?
Sepse ja çasti i madh,
ora e syve dhe e buzëqeshjes,
mbrëmja, dhe këtë mbrëmje unë të dua pafundësisht !
Ngjitu pas meje. Kam nevojë për ledhatime.
Ah sikur t’a dije çka kam në shpirt unë sonte,
ambicje, mburrje, dëshirë, ngrohtësi, dhe mirësi !...
Eh jo, ti nuk mund t’a dish !...
Ule pak abazhurin, mundesh ? Do të jemi më mirë.
Eshtë në hije kjo që zemrat flasin,
dhe shohim shumë më mirë sytë
kur shohim më pak gjërat.
Sonte të dua tepër për të të folur për dashuri.
Më shtrëngo mua pas gjoksit tënd !
Do të doja që të jetë rradha ime për të më ledhatuar...
Ule edhe pak abazhurin.
Këtu. Të mos flasim më. Të rrimë urtë.
Dhe të mos lëvizim. Sa mirë
duart e tua të vakëta mbi fytyrën time!...
Por ç’ka akoma ? Çfarë duan prej nesh ?
Ah! Po sjellin kafen !
Eh mirë, vëreni këtu, ja kështu !
Më shpejt !... Dhe mbylleni derën !
Çfarë po thoja pra ?
Ne do marrim këtë kafe... tani ? Si thua ti ?
Ashtu është : ti e do të nxehtë.
Të të shërbej ? Prit ! Më ler mua t’a bëj.
Eshtë e fortë sot. Sheqer ? Vetëm një kokërr ?
Eshtë mjaft ? T’a provoj ?
Këtu ! Ja filxhani yt, dashuria ime...
Por ka shumë terr. Nuk shohim asgjë.
Ngrije edhe pak pra abazhurin.
Paul Geraldy ("Toi et Moi")
1885
Punë të mirë ke bërë Highlander. Të lumtë !
Më poshtë versioni i përkthyer nga Sotir Caci. ( Marrë nga Antologjia e poezisë franceze, botim i vitit 2002)
ABAZHURI
Më pyet përse rri kështu krejt e nemitur..
Rri, se ja ku erdhi çasti i lumë,
Ora e buzëqeshjes dhe e syve të ndritur,
Mbrëmja.. dhe se sonte të dua kaq shumë!
Në gjirin tënd shtrëngomë! Për dhela kam nevojë.
Sikur ta dije ti se ç'ëndërrime,
Ç'dëshira, ç'krenari, ç'mall që s'thuhet me gojë
Vërshojnë sonte në këtë zemrën time!
A s'e ul pak abazhurin? Ashtu do jemi më mirë,
Zemrat veç në hije bisedojnë,
Më qartë shihen sytë në errësirë,
Kur gjërat rreth si turbull i shikojmë..
Sonte të dua shumë që të të flas për dashuri,
Pushtomë fort në kraharor!
Më përkëdhel si fëmijën me dhemshuri
Dhe ëmbël më lëmo me ato duar..
Ule dhe pak abazhurin.. edhe pak..
Ashtu! Dhe tani le të rrijmë
Të mos lëvizim, oh se ç'ëmbëlsi,
Fytyrën kur ma cikin gishtat e tu të vakët!
Po ç'është , prapë? Pse s'na lenë të qetë?
Ah, po sjellin kafen këtë herë..
Mire pra, lere aty një të shkretë
Hë, shpejt e mbylle atë derë!..
Çfarë po thoja pra a të kujtohet?
Do të pimë kafenë tani si thua?
Po, ti e do të nxehte. Shpejt se ftohet
A do të të sherbej? Prit lerma mua!
Eshtë e rëndë sot! Sheqer? Një thërrime?
Vetëm kaq? A ta shikoj për shije?
Ashtu, ja ku e ke filxhanin shpirtja ime..
Po sa terrët që është, s'duket asnjë fije..
Ngreje pak abazhurin të na ndrijë!
Paul Geraldy
Where does a thought go when it's forgotten?
Charles Dumont
Ndoshta është kjo
Ndoshta është kjo
Dashuria, dashuria e madhe
Ndoshta është kjo
Që më ka pushtuar dhe mua
Kjo nuk e di tepër çfarë
Që të shtang
E befas të jep djersë
Kur të gjithë kanë ftohtë...
Ndoshta është kjo
Që bën zemrën të rrahë
Dhe përgjatë orësh
Ju ndal aty
Përpara një telefoni
Për të dëgjuar një zë
Përpara një telefoni
Që nuk do të bjerë...
Ndoshta është kjo
Dashuria, dashuria e madhe
Ndoshta është kjo
Që më ka mbërthyer dhe mua
Kjo ndjenjë e vrazhdë
Kur gjithçka shkonte mirë
Për tu ndjerë shumë keq
Pa ditur nga vjen
Ndoshta është kjo
Që të nxjerr lotë së qeshuri
Dhe ju bën të vraponi
Në mesnatë nën shi
Nën shi, pa mbrojtje
Duke u çirrur që është kohë e bukur
Duke u çirrur që jeta
Nuk ka asgjë më të dlirë...
Përpara, pak përpara
Se të shkohet për tu futur në ujë...
Ndoshta është kjo
Dashuria... Dashuria e Madhe !...
Jean Cayrol (1911)
Oh Zot sa e qetë jeni ju pranë meje
pranë shpirtit tim që ju këndon dhe skuqet ngaqë i vështruar.
O Zot ju jeni aty duke fjetur pranë meje
pemë që më mbroni nga era që nuk fryn më.
Shiu është krejt blu mbi faqet e kodrinave.
Oh Zot zgjohuni agimi është në pragun tim
dora juaj dridhet më në fund mbi natën që zbulohet
e ngurtë dhe e akullt në këto krahë që më mbartin.
Marie Noël (1883-1967)
E Vdekura dhe duart e saj të trishta...
E Vdekura dhe duart e saj të trishta
Arrijnë në Parajsë.
"Nga po vjen, bija ime,
Kaq e zbehtë në mes të ditës ?
- Po vij nga toka
Ku kisha një vend,
Nga stina e re
Ku kisha një mik.
Ai më ka dhënë tre trëndafila
Por kurrë një rremb.
Përpara lules së çelur,
Përpara grurit të pjekur,
Dje ai më ka tradhtuar.
Dhe sot kam vdekur.
- Mos qaj, bija ime
Kjo ka marrë fund.
Ne do të dërgojmë mbi tokë
Një engjëll në vendin tënd,
Të kërkojë mikun tënd të pabesë,
Dhe ta sjellë këtu.
- Mos bëni asgjë, Ati im
Lërjani tokën atij.
E bukura e tij atje është më e bukur
Sesa unë nuk jam,
Mjerisht ! dhe më duhet, nëse ai qan
Pa të ditë e natë
Që përsëri të vdes
Nga meraku im për të."
Jean Follain (1903-1971)
Në të gjitha vendet
Ndërmjet jetë dhe vdekje
në të gjithe vendet
ndodh që një vajzë
zhvishet për tu parë
kur ajo del nga dhoma
bukuria e saj
i lë vendin qetësisë
e nganjëherë në të njëjtën kohë
duart e atij që ka frikë për fundin e saj
kërcasin në terrin e heshtjes
për të mbajtur gjallë shpresën.
Ndoshta nuk duhet te komentoja por poezite qe ti ke perkthyer me pelqejne shume sidomos Charles Dumont Ndoshta është kjo
Gej nje redaktor te mire qe dhe te ti rimoj si ai perkthimi i Abazhur nga Sotir Caci.
Mua me pelqejne dhe ato perkthimet e analizave te poezive qe ti ben.
Firma ime eshte : SHQIPTARE
Maria Wine
Marre nga permbledhja: Dikter.
Horizont.
Asnje enderr s´mund te zgjoje gjumin tim
asnje dore s´mund te ledhatoje mollezat e mia te zbehta
nata eshte e gjate dhe dita nje mall per naten.
Asnje trendafil s´mund te cele ne kopshtin tim
asnje Zot s´mund te shkele mrekulline e livadhit tim
koha eshte e gjate dhe jeta nje pritje ne perjetesine.
Asnje e qeshur s´mund te jehoje ne kopshtin e manastirit
asnje shkop s´mund te drejtohet drejt qiellit
liria eshte prane dhe vdekja nje tundues i rrezikshem
Asnje puthje s´mund te ngrohe buzet e mia te ftohta
asnje figure s´mund te pasqyrohet ne thellesine e shpirtit tim
dashuria eshte e mrekullueshme dhe deti dashnori i tokes
Asnje kohe s´mundte thinje floket e mi te verdhe
asnje yll s´mund te shkelqeje ne qiell
nata eshte e zeze dhe vdekja me e zeze se nata.
Po apo jo.
Sa here i jam pergjigjur JO dhe perseri Jo pyetjes se tij. Nese ai megjithate te kish kuptuar se me cdo Jo nenkuptoja une dy here Po. Por ai nuk kuptoi asgje. Gjithmone i besonte jo-se time e me linte pa thene asnje fjale. Dhe per cdo here isha e zhgenjyer dhe mendoja:heren tjeter do t´i pergjigjem Po. Por gjithmone, gjitmone thane buzet e mia Jo. Po te kishte pare ai ne syte e mi do te kish kuptuar. Me ne fund ai nuk pyeste me vecse qendronte dhe priste pergjigjen time, dhe une iu pergjigja JO dhe perseri Jo.
Nje dite ai nuk erdhi fare drejt meje, ndali jashte deres time e une ndjeva sesi duke kaluar ai perkedheli dorezen. Atehere nuk munda me te rezistoj vec vrapova drejt deres dhe therrita Po. Por ai vec vazhdoi rrugen e tij dhe qe atehere nuk ka qene me prane deres time.
Goje, vijez e kuqe mendimesh, ku do te dalesh?
Goje, vijez e kuqe mendimesh ku do te dalesh? Goje, kurre e palevizshme, gjithmone ne pritje e heshtur, buzet e tua me te dhembshura se fjala dhmbshuri, dy harqe perjetesisht te bashkuara ne nje puthje. Goje, trendafil i kuq ne peisazh mjegullor.
Dora: nje gjethe, nje erashke, nje kembe pate pa cipen notuese, nje yll pa drite.
Dora ka mall per motren binjake doren; Miredita e majte, miredita e djathte! Dy duar takohen ne nje perkedhelje te shpejte. Mirupafshim! Dy duar ndahen. Nje dore e vetmuar mbetet lakuriq ne aksidentin e saj, e vertete ne vetmine e saj; nje dore njerezore.
Me jep nje gur.
Me jep nje gur te bukur
por jo aq te bukur
sa te mos mund te pershkruaj
hijeshine e tij.
Me jep nje dashuri
por jo aq te madhe
sa te mos mund ´
t´i pergjigjem.
Me jep nje kenaqesi
por jo aq te madhe
sa te mos mund
t´i kenaqem asaj.
Nes nuk ia del dot kesaj
me jep nje hidherim aq te madh
sa te gjitha ngushellimet
te jene te pamundura.
Loja une dhe ti.
Une jam erresira
ti je drita.
Une jam kemba
ti je rrugica.
Une jam zhaba
ti lejleku.
Une jam hajduti
e ti gjykatesi.
Une jam mocali
e ti orkideja.
Une jam midhja
ti je perla.
Une jam pikellimi
ti arsyeja e tij.
Une jam heshtja
ti burimi i te qeshurave.
Une jam arma
ti viktima e saj.
Une jam ti
e ti je une:
keshtu mund te luajme
lojen une-e-ti
deri ne pafundesi.
Ne fjalen MBASE eshte.
Ne fjalen MBASE eshte
nje deshire por gjithashtu
nje paralajmerim i fshehur
ose nje drite shprese
qe shuhet menjehere
nga nje erresire genjyese.
Mbase eshte gjala MBASE
misteri i jetes?
Mendova se ishin vetem perkthime te Highlander por, mqse po shikoj dhe perkthime te tjera po vendos nje te shkurter te Lorkes qe e kam perkthyer vete.
Se shpejti miku im.
Se shpejti miku im , se shpejti
Ne zemren time mbartur je ti
Ndarja e parashkruar
Premton nje takim te ri
Se shpejti miku im , pa gjeste pa fjale
As forca e as hi te mos harxhosh
Ne kete jete te vdesesh s’eshte e re
Dhe s’eshte e re as te jetosh.
LORKA
Ndryshuar për herë të fundit nga Era1 : 28-05-2005 më 18:18
Firma ime eshte : SHQIPTARE
Ghérasim Luca (1913-1994)
Thirrjet e kota
Askujt të mundemi për t'i thënë
që ne nuk kemi asgjë për të thënë
e që asgjëja që ne i themi vetes sonë
vazhdimisht
njëlloj sikur të mos thoshim asgjë
njëlloj sikur askush të mos na thoshte
as madje neve
që ne nuk kemi asgjë për të thënë
askujt
të mundemi për t'ia thënë këtë
as madje vetes sonë
Askujt të mundemi për t'i thënë
që ne nuk kemi asgjë për të bërë
e që ne nuk bëjmë asgjë tjetër
vazhdimisht
çka kjo është një mënyrë të thënuri
që ne nuk bëjmë asgjë
një mënyrë të mos bëri asgjë
dhe të thënuri atë çka ne bëjmë
Askujt të mundemi për t'i thënë
që ne nuk bëjmë asgjë
që ne nuk bëjmë tjetër
përveç asaj çka themi
dmth asgjë
Ok, pas zgjimit të "dhunshëm" me poezinë më lart, le të zbutemi ndopak me këtë poezi të bukur të Prevel, dhe këto fjalë të tij ia dedikoj Z.
Jacques Prevel (1915-1951)
Kohës natën
Do të të flas
Kohës natën do të mund të përgjigjem me zë të ulët
I vetmi moment që jeta më ka vjedhur
Kohës natën do të gjej fytyrën tënde
Dhe formën e fytyrës sime
Do të të flas në kohë do të të flas natën
Do të largoj më në fund dhimbjen e tmerrshme të heshtjes sime
Do të largoj më në fund ditët e vdekshme
Do të të flas jashtë kohës do të të flas natën
Do të fshij gjurmët e hidhura të pritjes
Do të fshij gjurmët e hidhura të harresës
Në dy duart e mia të hapura do të marr fytyrën tënde
Fytyrën tënde të vetme të një çasti të vetëm të vdekshëm
Do të të flas jashtë kohës do të largoj natën
Do të marr fjalët absolute
Për të t'i thënë ato më në fund me zërin tim të ngjashëm
Me dritën
PABLO NERUDA 12.07.1904 - 23.09.1973
DALNGADALË VDES........
Dalngadalë vdes ai qe bëhet skllav i zakonit,
qe përsërit të njëtat gjëra çdo ditë,
qe nuk ndryshon rrugë,
që nuk rrezikon,
që nuk ndryshon ngjyrën e veshjeve,
që nuk i flet atij që nuk e njeh.
Dalngaldaë vdes ai që nuk përmbys tryezën,
që është i pakënaqur nga puna,
që nuk rrezikon sigurinë nga pasiguria për të ndjekur një endërr,
që nuk i lejon vetes asnjëherë në jetë të thyeje rregullat e vendosura.
Dalngadale vdes ai që nuk udheton,
që nuk lexon,
që nuk dëgjon muzikë,
që nuk zbulon hijeshi tek vetja e tij.
Dalngadalë vdes ai që shpërfill krenarine e tj,
që nuk i lë të tjerët ta ndihmojnë,
që i kalon ditët duke qare për fatin e tij të keq,
që ankohet për shiun që nuk pushon.
Dalngadalë vdes ai që i shmanget projektit para se të fillojë
që nuk pyet për gjërat që nuk i di dhe
që nuk përgjigjet për gjërat që di
E shmangim vdekjen me doza të vogla
duke kujtuar gjithmonë se të jesh gjallë
kërkon një perpjekje shumë të madhe
se thjeshte fakti që marrim frymë
Vetëm durimi i paepur
do të na bëjë të arrijmë
lumturinë më të madhe.
Firma ime eshte : SHQIPTARE
bili99 (09-04-2018)
sa bukur...Postuar më parë nga Highlander
Po, Veshtruse, shumë e bukur, me të vërtetë !
Tani një poezi e një shpirti të trazuar, René Daumal, vdekur vetëm 36 vjeç, në kërkim të Njohjes absolute nëpërmjet një tejkalimi i caqeve të ndërgjegjes : droga, pushtetet e fjalës, urtësia tradicionale e Indisë, praktikat ekzoterike, janë arsyeja e jetës së tij.
René Daumal (1908-1944)
Djersë të ftohta
Varka rrëshqasin
në qiej të lëngshëm
dhe mishrat e dhëmbëve të ujqërve rrjedhin gjak
në natën kadife të gjelbër.
Lotë thurin
në sy të kthjellët
rrjetën ku vështrimet ngjyrosin
me gjak të freskët balle të hapura.
Dielli klith
dhe përpëlitet me të gjitha rrezet,
mendoni ju që ai thërret për ndihmë ?
besoni ju që dielli po vdes ?
Rëra kërcëllin
në mëngjesin e ngrirë
nën hapat e një qenie të padukshme,
kam vetëm duart e mia për të folur,
zogj të bardhë dhe gri
kanë marrë zërin tim duke fluturuar ;
dhe sytë e mi rozë janë të verbër,
duart e mia trazohen drejt pyllit,
drejt natës së lagur,
drejt diellit të gjelbër,
dielli klith, besoni ju që ai po vdes ?
dëgjoj zërin e kulluar të ujit ;
dielli klith, kjo është një dredhi lufte ;
ia kam zgjatur duart,
krahët e tij të gjatë në blunë e zbrazët
që ecën më kot drejt horizontit,
krahët e tij të gjatë godasin, godasin ballin tim,
gjaku im rrjedh rozë siç sytë e mi,
o ujqër, besoni ju që unë po vdes ?
ujqër, më mbysni mua në gjak të zi.
Rafael Alberti
U NGATERRUA PELLUMBI
U ngaterrua pellumbi.
U ngaterrua.
Per te ikur ne veri , shkoi ne jug
Besoi se gruri ishte uje.
U ngaterrua.
Besoi qe det ishte qielli;
Qe nata , mengjes.
U ngaterrua
Qe yjet , vese;
Qe ngrohtesi , bora.
U ngaterrua.
Qe fundi jot ishte bluza jote;
Qe zemra jote , shtepia e saj.
U ngaterrua
(Ajo fjeti ne breg.
Ti , ne majen e nje dege)
Firma ime eshte : SHQIPTARE
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt