ncncnc Kuqe ... vallaji po spate " Corazonin " nuk te hyn me ne sy as $$$ milionat ... apo qe paska qene dhe me chocolat inside mmmm ... me beso e di se si ndjehesh tani ne kete moment ( lol )
Dhe here tjeter sigurohu .. fut Korazonin ne cante ( lunch box ) njehere pastaj vishu per vete
Music to my heart that's what you are, a song that goes on and on.....
Me te vertete me mungojne shume gjera nga vendi im
E para,e filloj nga Vlora,gjithe familjaret qe kam lene atje.Eh se di pse gjendem ketu ne mes akujsh e kam lene ate det te mbrekullueshem.Se si po me kujtohen me nostalgji ,qendrimi gjithe diten ne det e kur thaheshim na dukej kripa neper trup e po kur na ripej hunda nga djelli...hahahah,sa e kendeshme.
Kur pash Kuzbabane ne vlore herene fundit qe shkova,mu duk sikur mali kishte ardhur shume afer me rrugen.Kohe pa pa lartesi te tilla.Vetem fusha pa fund ka ketej...
..te gjitha me mungojne kur mendoj shqiperine.Ne te kundert me terheq rrutina e dites.
Wild and crazy can't be lazy
Postuar mė parė nga PINK
faleminderit per mirekuptimin dhe modestine e treguar Pinkie.. mora vesh qe jam dhe ne pushtet.. te ishe treguar dhe pak me e holle, me siguri do te merrje ndonje status nga ato te Holokaustit.. gjithsesi, abuzimi im me detyren ndodhi ngaqe e keqkuptova zemergjersine tende ne ndihme te njerezimit.. tani qe e kuptova gabimin, me beso qe u preka..
nejse.. une, si i zene ne faj e mbylla ( me duket sikur kane deshire te perzihen dhe te tjere ne kete sqarim intim, dhe gabimi im do te thellohet akoma me shume, por sigurisht qe une nuk e dua kete, se pastaj njollosem ne detyre)..
Per respekt dhe meqe eshte kenaqesi, fjala e fundit eshte per ju.
your honour, madam.. it's time!
. .
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga darwin : 15-03-2005 mė 21:32
Prektora
...per nje shtepi ne nje qyteze te Shqiperise, ne nje nate kur dritat kane ikur dhe nje qiri eshte vendosur ne mes te tavolines, drita e te cilit kacaviret diku neper mure e nje dhome ku eshte mbledhur nje familje e tere qe flasin ne gjysem-erresire.
Flasin per te kaluaren, si u gezua nje ēift i ri per lindjen e nje djali, e me pas te disa vajzave, si qanin e qeshnin te vegjel, si shkuan ne kopesht e ne shkolle...si ziheshin e luanin me njeri-tjetrin...si perkedhelnin nje mace e konet e saj, qenin laraman...si u vra ai nje dite, si u semur ajo nje dite, dhe si u rriten pa kuptuar asgje...se si do ndahen ne rruget e jetes...ne rruge te ndritura per te gjithe por rruge ne drejtime te ndryshme...dhe se si te gjithe thelle ne zemer, ne vend te asaj te ardhmje te ndritur do te deshironin te mbeteshin ne ate dhomen gjysem te erret nen driten e zbehte te qiririt deri ne pafundesi duke kujtuar te kaluaren, duke qare hallet e te tashmes e duke bere plane per te ardhmen...por plane pa ndarje, plane te bukur qe do te perfundonin me zerat dhe fytyrat e lumtura ne ate atmosferen e ngrohte familjare te asaj dhome ne shtepine e nje qyteze shqiptare.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Hyllien : 16-07-2005 mė 16:56
"The true history of mankind will be written only when Albanians participate in it's writing." -ML
Nice topic....
Me mungon gjithcka....me mungojne te afermit...gjysherit, gjyshet, kushurinjte...me mungon shoqeria, qe krijova dhe respektova, me mungon shtepia, dhoma ime, me kujtohet si tani pamja nga ballkoni, ku arrija te shihja te gjithe qytetin xhamine, kishen stacionin, edhe shpesh thoja "ja atje e ka nena shtepine", kur luaja me shoqerine, kaq te padjallezuar "me topa lufte, me litare, me hapa-dollapa etj. Me kujtohet si tani kur fshiheshim edhe une ngjitesha me vrap neper shkalle edhe shkoja ne shtepi, i shikoja te gjithe nga ballkoni duke u mcehur mbas nje vazo me lule mullage LOL, sa shume kujtime.... me kujtohet kur luanim me bota, edhe me nje shkop, rrethonim sa me shume toke te kishim mundesi, kur shume here na ikte topi ne kopshtet e komshijve pereth edhe mfshehurazi hynim ne gardhin ku gerriceshim, nga telat per ate te marre topin...me mungojne shume ato kohe...me kujtohet kur shkova ne gjimnaz...shoqeria qe krijova...udhetimet me mesuesit, kur theva kemben edhe ecja ne mes te qytetit me paterica ahahha, kur e gjithe klasa me erdhi ne shtepi sepse une nuk kisha mundesi te shkoja ne udhetim me ta...e vleresoj shoqerine shqiptare, edhe me te vertete per tu admiruar... me mungon halla, tezja apo rrugicat qe me conin ne shtepi....guret qe shpesh here luaja me to "i thoja vetes- kete gurin do ta coj deri tek shtepia duke e gjuajtur me kembe, fatkeqesisht ndonjhere dilte ne rruge kryesore edhe e humbisja..." me kujtohet kur me therrisnin Cun haram! LOL sepse gjithmone vishja rroba sportive... me ka marre malli te jem edhe njehere aq e padjallezuar, pa streset per te ardhmen, te isha edhe njehere sikurse kam qene....Me mungon shume....
Shpeshhere mendohem...dhe kam kaq shume kujtime...ku cdo kujtim pavaresisht me vuajtje apo gezime kujtohet me mall....
me ka marre malli per kulace 100 lekshme kujtohet si tani se si djemte ne shqiperi rrinin neper hekurat e shkolles edhe hidhnin fjale...lol kur i kujtoj sa e cuditeshme...
me ka marre malli per klasen ne shkollen e mesme, per mesuesit, qe me donin kaq shume...me kujtohet si tani kur perqeshnim mesuesit, menyra se si flisnin apo shpjegonin mesimin...kam pasur nje mesuese biologjie...me te vertete e dashur...madje para se te nisesha me dha nje adrese pasi kishte nipin e saj ne USA, por fatkeqesisht e humba...I pershendes te gjithe pa perjashtim...Vetem kur largohesh larg nje vendi kupton sa shume ke humbur....
Me mungojne festat familjare, me ngrohtesine dhe dashurine qe ofronin, kur festonin nderrimin e viteve...lindjet ne familje... apo gezime e hidherime...mbeshtetja dhe atmosfera e krijuar...me ka marre malli per nenen...ndonjehere kam frike se nuk do ti arrij ti shoh dot...kam frike se do ti humbas...kuptohet pleqeri...
Se di kam kaq shume mall...ndonjehre mendohem se si jeta ndryshon keshtu papritmas... dhe ja hap syte edhe kuptoj se gjithmone do te kem mall per te shkuaren...djeshmen, per te sotmen ...per te ardhmen...
kujtohet kur luanim me bota, edhe me nje shkop, rrethonim sa me shume toke te kishim mundesi, kur shume here na ikte topi ne kopshtet e komshijve pereth edhe mfshehurazi hynim ne gardhin ku gerriceshim, nga telat per ate te marre topin
ah cme kujtove kete loje
I don't care how poor a man is; if he has family, he's rich.
Malli eshte momental - dicka qe lind e vdes nganjehere shume shpejt.
Me ka marre malli per te gjithe njerezit e familjes qe i kam kaq prane dhe nuk i shoh dot e nuk flasim dot. Jam i abandonuar nga te gjithe. Psene nuk e di. Eshte e tmershme. Nuk duroj dot me.
Me mungon koha kur nuk kisha kokecarje fare...koha kur i vetmi hall ishte si te ndanim ekipet e futbollit, dhe si ti mbushja mendjen shokeve dhe shoqeve qe te me benin shoqeri te xhiroja. Obobo filluan nostalgjite tani.
ah cme kujtove kete loje
Komshia me e katit pare kishte nje metode shume me te thjeshte. Sa here qe luanim futboll hidhej nje kove me uje nga dritarja direkt tek portieri....lol.
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt