Pse dalim nga natyra jone ..

[AuGuSt_]

Ka shume momente ne jete qe ne dalim nga natyra jone e perditeshme dhe reagojme ne menyra te paparashikueshme dhe jo te karakterit tone . Pse ndodh nje gje e tille me natyren njerezore.?!
A eshte kjo nje pjese e karakterit tone qe ri e fshehur dhe shfaqet ne momente dobesie.. Pse sa here interesat tona preken ne reagojme ne nje menyre te tille qe na ben te dalim nga natyra jone.?!

[Dito]

Ka shume momente ne jete qe ne dalim nga natyra jone e perditeshme dhe reagojme ne menyra te paparashikueshme dhe jo te karakterit tone . Pse ndodh nje gje e tille me natyren njerezore.?!
A eshte kjo nje pjese e karakterit tone qe ri e fshehur dhe shfaqet ne momente dobesie.. Pse sa here interesat tona preken ne reagojme ne nje menyre te tille qe na ben te dalim nga natyra jone.?!

S`besoj qe quhet dalje nga natyra jone sepse eshte vete natyra jone edhe ne ato caste erresire.

Dito.

[StormAngel]

August,natyra jonë është pikërisht të dalim nga natyra,mbase njerëz jemi.

[PINK]

Augusti ka marre persiper ta marri eksperiencen e duhur ketu me Ne

Ka raste kur dalim ... por futemi ashtu prape pa arritur te na shoh njeri . lol
Njerez jemi sic tha dhe Stormi ... cdo njeri ka ate natyren e tij/saj .. ca nuk dalin fare me ate gjakftohtesine e tyre ... ca sforcohen mos dalin ..por bejne si bejne dhe dalin nje cik fare e nxjerrin njerin sy .. ka ca te tjere qe ohhh boy kur dalin .. bejne dhe gjullurdi dhe shume zhurme ... por at the end secili/a prej nesh kthehet ne natyren qe ishin ne fillim ... like asgje nuk ndodhi .. dhe jeta vazhdon .. e vazhdon ..
so keshtu eshte krijuar i madhi " njeri " ... qe mos jemi te gjithe njelloj .. mos kemi te njejten natyre , te bejme pak dallim nga njeri- tjetri apo jo ?


ps: Augusto ku je located keshtu me zyre i dashur te te beje ndonje vizite .. besoj do na japesh pak ulje he

[gurl]

Njeriu shpesh udhehiqet nga impulset dhe jane pikerisht ato qe ne bejne te paparashikueshem dhe te dalim nga 'stereotipi' yne.

[Albo]

Nje burre i martuar mesoi se gruaja e kish tradhetuar me dike tjeter. Duke qene nje burre i suksesshem, i pasur, i shkolluar dhe me fame, pyeste veten pa pushim:

- Si ka mundesi qe ajo me tradhetoi mua per dike qe eshte askushi?

E vazhdoi tia bente kete pyetje vetes per nje kohe te gjate, por pa arritur te merrte nje pergjigje te "pranueshme" nga vetja. Ia shtroi pyetjen nje shokut te vet me te cilin kish konfidenca:

- Perse valle e beri nje gje te tille?
- Mbase, nuk te dashuron me, - ia solli muhabetin rrotull e rrotull shoku.

E gjithe kjo ndodhi pa dijen e gruas te tij, e cila nuk e dinte qe burri i saj e kish mesuar se cfare kish ndodhur. Nje dite i shoqi nuk mund te shtirrej me dhe e pyet direkt:

- Perse e bere ate qe bere duke shkaterruar ate qe ne kishim?
E zene teper ngushte ne fillim e shoqja e mohoi, por pastaj u detyrua te tregohet e sinqerte.
- Ku ishe ti kur une kisha nevoje per ty?! Sa kohe ke shpenzuar ti me mua keto muajt e fundit?! Ne jemi bere tashme te huaj per njeri-tjetrin, edhe pse jetojme ne nje shtepi e ndajme nje krevat.

Bashkeshorti ishte i prirur pas karrieres dhe udhetonte shpesh duke mos i kushtuar vemendjene duhur gruas se tij.


C'lidhje ka kjo me temen qe diskutohet?

Nese pasionet pushtojne trupin, mendjen apo zemren bejne qe njeriu te humbi kontrollin mbi qenien e tij. Humbja e kontrollit do te thote qe nga Zot i qenies se tij njeriu kthehet ne nje skllav te pasioneve. Sa kohe shpenzojme per te mesuar ne shkolle, per te punuar e bere karriere, per te ndertuar nje bote te pasur materiale rreth nesh, dhe sa pak kohe harxhojme per te njohur dhe ushqyer boten tone te brendshme shpirterore.

Ata qe kerkojne perfeksionin luftojne me pasionet e mishit dhe mendjes se tyre

Albo

[ledisk]

Mbase te dalesh nga natyra jone nuk eshte e shprehur sic duhet sepe dhe ajo qe ne e quajme "te dalkesh nga natyra " eshte pjese e karakterit apo tipit tone .
Vazhdo keshtu AUGUST me keto tema interesante

[green]

Ka shume momente ne jete qe ne dalim nga natyra jone e perditeshme dhe reagojme ne menyra te paparashikueshme dhe jo te karakterit tone . Pse ndodh nje gje e tille me natyren njerezore.?!
A eshte kjo nje pjese e karakterit tone qe ri e fshehur dhe shfaqet ne momente dobesie.. Pse sa here interesat tona preken ne reagojme ne nje menyre te tille qe na ben te dalim nga natyra jone.?!

Kete pyetje kam dashur ta bej.
Mekanizmi i vetembrojtjes, eshte aparatura qe vihet ne pune aq shume.
Sjellja, menyra si te imponohet cdokush-e aktivizon ne menyra kete aparature. Kjo dhe ne baze te menyres sesi mund ta ndjejme apo kuptojme kete sjellje, trajtim, afrim ndikuar ose jo nga eksperienca te meparshme...
Reagimi, eshte pjese jotja por jo domosdoshmerisht ti, apo jo domosdoshmerisht imazhi qe ke ne koke apo menyra sesi e ndjen, apo sesi e kupton veten tende...Ne shumicen e rasteve, per atehere kur shfaqet me ngjyra negative, eshte thjesht mekanizmi i vetembrojtjes ne gjendje alarmi...asgje e vecante apo problematike; thjesht vetembrojtje-asgje me shume se kaq...

[Pink^ Pearl]

Pse sa here interesat tona preken ne reagojme ne nje menyre te tille qe na ben te dalim nga natyra jone.?!

Sepse mendojme gjithmone se kemi te drejte dhe kur nuk kemi , eshte ne natyren e njeriut per fat tone te mire apo te keq nuk ndryshojme kurre !!!

[leci]

E perditshmja eshte ajo qe quhet natyrale per ne.Kur jeta rreshqet ne te njejtin binar pa te papritura dhe evente qe te shnderrojne kursin e saj.
Ne momentin qe ndodh diçka e papritur ose nje aksion i pa parashikuar psikja e njeriut reagon per tju pershtatur ketij eventi.
Eshte me se natyrale dhe nuk ka nevoje per ndonje shpikje ne fushen e psikologjise.
Thjesht kerkojme ne menyre edhe jo inkonshe ti pergjigjemi eventit ne menyren me te pershtatshme per tju shmangur ose per ta perballuar.
Karakteri i njeriut shpesh influencohet nga eventet dhe ne baze te tyre formon senset qe krijojne bagazhin e eksperiences.
Pse ndodh kjo?
Sepse njeriu kerkon ti pershtatet situacioneve.Dhe ndodh te shohim ne pergjigjet tona,ane te karakterit qe nuk mendonin te njihnim ose ti zoteronim.

[oiseau en vol]

Pyetja është mjaft pretencioze. Sepse pyetja lë të nënkuptojmë që ne e njohim tashmë natyrën tonë. Por në fakt, po e njëjtja pyetje lë të nënkuptojmë që ne nuk e njohim aspak këtë natyrë. Sepse, vetë fakti që ne dalim jashtë natyrës sonë, kjo bën pjesë në natyrën tonë, dmth është në natyrën tonë që ne të dalim nganjëherë jashtë natyrës sonë. E kështu ne jemi të futur në një vorbullë e cila nuk lë shteg për rrugëdalje. Atëherë, n'a mbetet veçse të themi që natyra e njeriut është mos-paturit natyrë... Katalogimet janë të rrezikshme sepse ato krijojnë keqkuptime dhe zhgënjime të dhimbshme. Ne e mendojmë dikë të qeshur dhe të qetë, dhe në një moment fatal ai shkatërron gjithçka... E kujt i duhet një njohje e tillë e natyrës së këtij personi... ?

[helene]

Hi

Une mendoj qe ne te gjitha ato qe bejme i kemi ne natyren tone,sepse natyra jone jane pasionet,instiktet,te gjitha sjelljet qe ne shikojme edhe nga te tjeret dhe na duken sikur s'kane te bejne me ne,ne i ndrydhim,por jane pjese e pandare e asaj qe eshte natyra jone.
Cili nga ne nuk do arrinte per nje arsye apo nje tjeter te vriste? Racionalisht te gjithe thone : Une kurre!. Po fakti qendron qe te gjithe ka nje arsye qe na ben te vrasim,per disa eshte me e dobet,per disa me e forte,por ekziston te secili prej nesh.Nuk eshte dalje nga natyra,po nga karakteri,edukata,menyra me te cilen je mesuar te sillesh.Prej natyres ne jemi kafshe,me trurin ne evolucionin siperor,per aq sa dime.
Pjesa me e vjeter e trurit tone,eshte akoma shume e zhvilluar,dhe eshte pjesa ku jane qendrat emotive,instiktet,pasionet.Gjithe ajo pjese e trurit qe eshte e re,qe na ndan nga kafshet(ne kuptimin e perdorshem te fjales),qe i perket evolucionit,eshte akoma shume e pafuqishme qe te mbyse pjesen emotive te tij.prandaj ka momente qe ne behemi pre e asaj pjese me te cilen jemi mesuar ,prej rregullave te shoqerise, te mos degjojme,por te ndrydhim.Ajo pjese qe duket sikur s'njohim,eshte gjithnje e fjetur brenda nesh,thjesht jane rrethanat qe s'jane paraqitur njesoj me pare.

[helene]

Pjesa me e vjeter e trurit tone,eshte akoma shume e zhvilluar,dhe eshte pjesa ku jane qendrat emotive,instiktet,pasionet.Gjithe ajo pjese e trurit qe eshte e re,qe na ndan nga kafshet(ne kuptimin e perdorshem te fjales),qe i perket evolucionit,eshte akoma shume e pafuqishme qe te mbyse pjesen emotive te tij.prandaj ka momente qe ne behemi pre e asaj pjese me te cilen jemi mesuar ,prej rregullave te shoqerise, te mos degjojme,por te ndrydhim.

Meqe s'kam qejf te bej sikur kushedi ça zbulova:P kete s'e kam thene une po Rita Levi Montalcini

[Mina]

Ne asnjehere nuk dalim nga natyra jone. Edhe ajo qe quhet dalje nga natyra eshte brenda ne natyren tone por ne kufi! Vrasesi e ka ne natyre krimin dhe e ezauron kur motivi e shtyn deri ne kufirin e vet. Maksimumi qe mund te bej une kur "dal nga natyra" eshte te bertas, gje qe nuk ndodh rendom.

[helene]

Mina ti i ve kufij natyres njerezore?

Mendon me te vertete qe asgje s'do bente nje njeri mese normal te vriste?
Vrasesit vrasin pa lidhje,edhe kot,ky eshte normaliteti i tyre s'kane rendesi shume situatat qe krijohen,vrasin edhe per hobi.
I ke menduar te gjitha situatat dhe ke dale ne perfundim qe s'do vrisje asnjehere?
Une e di qe do vrisja,ne rrethana ekstreme po ama pranoj qe do e beja.Jo sepse mendoj vrasjet shpesh,po kur shof te tjere dhe arsyet per te cilat jane shtyre psh te vrasin,mendoj :edhe une ne vendin e tij do e beja!
Nuk ishte per polemike kjo gje absolutisht,vetem me habiti qe mund ti vesh kufij natyres njerezore,qe per mendimin tim eshte shume shume me e gjere sesa ç'njohim ne.

[Klevis2000]

-Njeriu është një qenie e pajisur me ndjenja të larta, e aftë për virtyt, e shtënë pas përjetësisë. Edhe në shpirtin e një njeriu në dukje si më i mjeri, madje, është e pranishme një klimë si ylber e formësuar prej idesë së pavdekësisë, pasionit për të bukurën dhe ndjenjës së virtytit, prandaj edhe lartësimi i tij gjer në arritjen e pavdekësisë varet prej zhvillimit dhe daljes në shesh të këtyre dhuntive në natyrën e tij.
-Fatmirët të cilët, me sjelljet e tyre, ndodhen nën urdhrin e shpirtit, marrin udhë gjithmonë drejt virtytit dhe njerëzores; busullat e tyre shënojnë gjithmonë të njëjtën pikë orientuese, po ashtu edhe kahjet e lëvizjeve të tyre. Edhe nëse rrallë u ndodh ndonjë shmangie, me një pendesë të sinqertë e me një rënkim të theIlë i tretin në shpirt mëkatet që rrethojnë zemrën dhe vazhdojnë në rrugën e vet...
-Njëra prej rrugëve më të rëndësishme që çojnë në ngadhnjimin e zemrës së njerëzve, është vazhdimisht ruajtja e rastit për t'u bërë mirë atyre dhe, sapo të jepet një rast i tillë, bërja e së mirës pa humhur kohë. Eh, sikur t'i akordonim zemrat sipas mendimmit për të bërë gjithmonë mirë!..