Merjemja a.s, Nëna e Isait (Jezusit)

[Klevis2000]

Merjemja, alejhasselam, një frymëzim për në besim


“Ah sa mirë do të kishte qenë për mua të kisha vdekur para kësaj e të isha e harruar që moti”.


Kjo ishte të vajtuarit e një gruaje të re në një stres të madh, e cila ishte aq afër Allahut. Aq afër, aq e dashur dhe aq besimtare ndaj Allahut, në fakt, që mund edhe të frymëzohej.


Kush ishte ajo? Cili ishte stresi i saj? Dhe më e rëndësishmja pse duhej ajo ta mbante këtë stres përkundër devotshmërisë së saj dhe besimin tek Zoti?


Ajo ishte Merjemja, vajza e Imranit, alejhisselam,.


Ajo i tha këto fjalë stresi pasi engjëlli Xhibril i dha asaj përgëzimet me një djalë mrekullie i cili do të lindte pa baba, vetëm me urdhërin e Allahut. Sipas disa transmetimeve, shtatëzania e saj u arrit vetëm për pak orë. Ashtu siç ndjente dhimbjet e mëdha të barrës dhe po ashtu ajo duhej të përballonte shpifjet dhe poshtërimet nga duart e disa njerëzve të prishur të popullit të saj, andaj ajo qau në dhimbje.


Agonia e saj do të ketë qenë e thellë dhe e papërmbajtshme. Për njerëzit e saj, ajo ishte një shembull, një frymëzim, një shembull e thjeshtësisë dhe një adhuruese e devotshme. Shumë prej njerëzve të saj, që ajo i njihte, nuk ishin të besueshëm dhe të thyer nga smira, aq shumë sa që kujdestari dhe kunati ( Profeti Zekeria i cili ishte gjithashtu Prifti më i lartë i njerëzve të saj dhe i cili e kishte rritur atë nën udhëzimin e tij) ishte shumë i shqetësuar se çfarë do të ndodhte me njerëzit e tij pasi ai të vdiste pa një trashëgimtarë mashkull. Një trashëgimtarë mashkull i cili do të trashëgonte pasurinë e tij – për Profetët e Allahut nuk lënë pasuri mbrapa – por dija dhe roli i tij si një udhëzim për tek njerëzit.


Përpara se Merjemja të lindte, nëna e saj e drejtë, emri i së cilës është thënë se ka qenë Hannah, ishte betuar se do t’ia kushtonte fëmijën e saj në mitër Allahut, subhanehu ve teala. Dhe Allahu, duke parë sinqeritetin e saj, e kishte pranuar lutjen e saj. Por Hannah pa, për habi të saj, që fëmija i lindur ishte një vajzë dhe nuk ishte zakon i shoqërisë patriarkale të pranonin gratë për shërbimet priftërore (fjala priftërinj këtu është e përdorur për të përshkuar dijetarët besimtarë të kohërave para ardhjes së islamit dhe nuk nënkuptojnë priftërinjtë e sotëm me teoritë e tyre fallse të trinisë). Pak dinte nga fakti që Allahu ja kishte pranuar duanë e saj dhe ajo lindi gruan me shembullore dhe më të devotshme të të gjitha kohërave.

Libri i Allahut e përmend këtë histori tepër prekëse e dedikimit dhe devotshmërisë ndaj Allahut në ajetet vijuese:


“(Përkujtohu) Kur gruaja e Imranit pat thënë: “Zoti im, Unë këtë që është në barkun tim, vendosa ta kushtoj thjesht vetëm për shërbimin Tënd, pra pranoje këtë prej meje, vertetë Ti je Ai që dëgjon e di!”E kur ajo e lindi tha: “Zoti im, unë e linda femër!” Po All-llahu e di më së miri atë që ajo e lindi. E mashkulli nuk është si femra. “Dhe unë e emërtova atë Merjeme, e atë dhe pasardhësit e saj po t'i lë Ty në mbrojtje prej djallit të mallkuar. Zoti i saj e pranoi premtimin e saj si është më mirë, e rriti me një edukatë të mirë e të plotë dhe e vuri nën kujdesin e Zekerijas. Sa herë që hynte Zekerijaja në mihrabin (dhomën) e saj gjente te ajo ushqim e thonte: “Ai është nga All-llahu, se All-llahu atë që do pa masë e furnizon!” [Ali Imran: 35-37].


Ashtu siç Merjemja, alejhisselam, alejhisselam, rritej në mbrojtjen e Profetit Zekerijah, i cili ishte gjithashtu edhe udhëzuesi dhe prifti i lartë i njerëzve të tij, ishte vetë i mahnitur nga besimi dhe mbështetja e saj tek Allahu. Besimi, me të vërtetë, është një bekim i pa krahasueshëm, vetëm një rehati në këtë botë të përkohshme:


“Zoti i saj e pranoi premtimin e saj si është më mirë, e rriti me një edukatë të mirë e të plotë dhe e vuri nën kujdesin e Zekirjas. Sa herë që hynte Zekirjaja në mihrabin (dhomën) e saj gjente te ajo ushqim e thonte: “Ai është nga All-llahu, se All-llahu atë që do pa masë e furnizon!”[Surah Al Imran:37]


Ky besim ende i thellë dhe i papërdhunuar në furnizimin e Allahut e frymëzoi edhe Profetin e madh Zekerija, i cili kishte flokët e thinjur dhe shpindën e dërmuar nga lutja ndaj Allahut për një trashëgimtarë i cili do t’i udhëzonte njerëzit e tij pas tij. Duke e parë besimin e patundur në mëshirën e Allahut, ai u fal edhe njëherë. Allahu e ka përmendur duanë e tij në vargjet e madhëruara që hapin suren ose kapitullin e quajtur Merjemja:


“Kaf Ha Ja' A'jn Sadë!(ky është) Përkujtim i mëshirës së Zotit tënd ndaj robit të vet Zekeriait, Kur ai iu lut Zotit të vet me një zë të ulët, e Tha: “Zoti im! Vërtet, mia më janë dobësuar eshtrat, më janë përhapur thinjat në kokën time, e me lutjen time ndaj Teje o Zoti im, asnjëherë nuk kam qenë i dëshpëruar”.

Unë ua kam frikë pasardhësve të mi pas meje (kushërinjve se do ta humbnin fenë), ndërsa gruaja ime është sterile, pra më falë nga ajo mirësia Jote një pasardhës (një fëmijë).Të më trashëgojnë mua dhe t'i trashëgojë ata nga familja e Jakubit, dhe bërë atë, o Zoti, të këndshëm! (të vyeshëm)!”[Surah Merjeme: 1-6]


Për këtë arsye, kjo surah e Kur’anit është e emëruar pas Merjemes dhe është e vetmja surah e emëruar pas një personi i cili nuk ka qenë një profet por një grua e mrekullueshme.


Agonia e Merjemes, dijetarët thonë, ishte që një grua e ndershme e cila është duke pritur që të sprovohet përsa i përket statusi të saj më të dashur, devotshmërinë e pa njollosur. Dhimbja fizike e lindjes duhet të ketë shtuar shumëfishimin e dhimbjes së saj. Fjalët e Allahut, subhanehu ve teala, janë më tw pwrshtatshmet në përshkrimin e dhimbjes dhe vuajtjes së saj:


“E dhembja (e lindjes) e mbështeti atë te një trup i hurmës. Ajo tha: “Ah sa mirë ka qenë për mua të kisha vdekur para kësaj e të isha e harruar që moti!”[Surah Merjeme:23]


Por Allahu është i Gjithëmëshirshëm dhe i Gjithëditur, kështu që e ngushëlloj atë menjëherë:


“E prej së poshtmi atë e thirri (Xhibrili): “Mos u brengos, Zoti yt bëri pranë teje një përrockë (uji)”.[Surah Merjeme: 24]


Ai zë, sipas disa dijetarëve ishte zëri i Xhibrilit, ndërsa të tjerë thonë që zëri ishte ai i Isait (Jezusit) alejhisselam,. Në cilindo rast, lexuesi i këtyre fjaëve të Allahut është i prekur nga mëshira dhe dhimbëshuria e Tij për Merjemen. Një vëmendje e tillë e menjëhershme është e fituar vetëm me një zemër tepër të pastër dhe Merjemja më të vërtetë që kishte një të tillë.


Madje edhe mesazhi i fundit i Allahut që ishte për tu shpallur pesë shekuj më vonë në një vend të largët arab nuk do ta linte pa e përmendur emrin e saj të nderuar:


“Përkujto kur engjujt i thanë: “Oj Mejreme, All-llahu të dalloi ty (me besim e karakter), dhe të lartësoi mbi gratë e botës”.[Surah Al Imran:42]


Dhimbja dhe lindja

اuditërisht, dhimbjet e padurueshme të një gruaje që përballon gjatë lindjes janë interpretuar shumë ndryshëm në traditën e krishterë në krahasim me traditën islame. Në traditën biblike, lindja është portretizuar si një ndëshkim për të gjitha gratë për shkak se Havaja e bëri Ademin të hajë frutet e ndaluara të Parajsës dhe si rezultat ata janë të dënuara të jetojnë me këtë ndëshkim gjatë jetës. Në islam, Allahu me mëshirë i përgjigjet dhimbjes së lindjes së Merjemes dhe e ngushëllon atë:


“E prej së poshtmi atë e thirri (Xhibrili): “Mos u brengos, Zoti yt bëri pranë teje një përrockë (uji)”. E ti shkunde trupin e hurmës se do të bijnë ty hurma të freskëta. Ti pra, ha pi e qetësou, dhe nëse sheh ndonjë prej njerëzve thuaj: “Unë ka vendosur heshtje për hir të Gjithëmëshirshmit, andaj asnjë njeriu sot nuk i flas!”[Surah Merjem:24-26]


Për muslimanët, veçanërisht për gratë muslimane, Merjemja alejhisselam, është një shembull, një ideal. Ajo është model i ndershmërisë dhe i devotshmërisë, një shembull i madh sesi Allahu i përgjigjet shpirtërave të pastër. Në fakt, shumë gra muslimane të devotshme përkujtojnë shëmbullin e Merjemjes kur kalojnë nëpër dhimbje dhe kjo i jep atyre një sens të thellë lidhjeje me Allahun dhe sesi Allahu i përgjigjet thirrjes së dëshpëruar të robërve të Tij, veçanërisht gjatë dhimbjeve të lindjes. Dhimbja e vazhdueshme e përjetuar nga një grua gjatë lindjes është e konsideruar një shpagim për gjynahet e saj dhe një mënyrë për të përfituar shpërblime më të mëdha me Allahun, sipas hadithit të Ebu Said el-Hudrit i cili ka transmetuar që Profeti, salall-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë:


“Kurdo që një muslimani i bie një vështirësi, një sëmundje, trishtim, shqetësim, dëm, ose dëshpërim madje edhe nëse për një të shpuar nga gjëmba, Allahu shlyen gjynahet e tija ose të saja për shkak të saj”. [Buhariu].


Sipas një hadithi tjetër, një grua e cila vdes në lindje është e konsideruar midis shtatë kategorive të martirave të cilët nuk vdesin në betejë, por janë të shpërblyer si të tillë për shkak të vështirësive që i kanë rënë.


Sigurisht, arsyeja për këtë qwndron nw interpretimet islame mbi rolin e gruas dhe rolin e saj si nënë, pasiqë sipas historisë së Kur’anit mbi krijimin, Havaja nuk e ç’udhëzoi Ademin, alejhumasselam, por ata që të dy së bashku bënë një gabim dhe e panë veten gabim dhe u penduan, dhe ajo qw wshtw më e rëndësishmja, ata u falën nga Allahu, I Gjithëmëshirshmi dhe Ai që falë shumë. [referohuni tek sureja El-Bekare :37].


Historia e krijimit nuk ishte ndonjë pakënaqësi nga ana e Allahut, por ishte një mësim i parapërgatitur për qëniet njerëzore për të njohur armikun e tyre të përbashkët, Shejtanin dhe mashtrimin e tij, për të mësuar që kërkimi falje dhe pendesa janë çelësi drejt suksesit dhe për të mësuar që urdhërat e Allahut nuk janë aty për të na larguar ne nga progresi dhe kënaqësia por me të vërtetë vetëm për dobitë tona të përjetshme dhe ato me terma të shkurtëra.


Por imagjinoni, edhe një herë, durimin heroik të Merjemes dhe bindjes ndaj urdhërit të Allahut, në një moment kur agonia e saj ishte shumë e madhe sa që ajo tha:


“Ah sa mirë do të kishte qenë për mua të kisha vdekur para kësaj e të isha e harruar që moti” por menjëherë pasi asaj ju tha të agjërojë, që në sheriatin izraelit nënkuptonte qëndrimin e heshtur duke mos i falur asnjë personi. Ashtu si dëshira e saj për të mbrojtur veten ishte shumë e madhe përballë akuzave dhe shpifjeve për zina (kurvëri) dhe tradhëti, ajo mbështetet në caktimin e Allahut:


“Ti pra, ha pi e qetësou, dhe nëse sheh ndonjë prej njerëzve thuaj: “Unë kam vendosur heshtje për hir të Gjitëhmëshirshmit, andaj asnjë njeriu sot nuk i flas!” Dhe duke e bartur ngryk shkoj me të te të afërmit e vet ata i thanë: “Oj Merjeme, ke bërë një punë shumë të keqe!” Oj motra e Harunit, babai yt nuk ishte njeri i prishur e as nëna jote nuk ka qenë e pamoralshme! Atëherë ajo u dha shenjë kah (Isai). Ata thanë: “Si t'i flasim atij që ëshë foshnjë në djep?”. [Merjem: 26-29].


Me lejen dhe mëshirën e Allahut, fëmija i porsa lindur foli dhe mbrojti ndershmërinë e nënës së tij:


“Ai (fëmija i porsa lindur-Isai) tha: “Unë jam rob i All-llahut, mua më ka dhënë (ka caktuar të më japë) librin dhe më ka bërë Pejgamber. Më ka bërë dobiprurës kudo që të jem dhe më ka porositur me namaz (falje) e zeqatë për sa të jemë gjallë! Më ka bërë të mirësjellshëm ndaj nënës sime, e nuk më ka bërë kryelartë as të padëgjueshëm! Selami (shpëtim prej All-llahut) është me mua ditën kur u linda, ditën kur të vdes dhe ditën kur të dal (prej varrit) i gjallë!”[ Merjem:30-33].-


Kush e ndjek Merjemen sot?


Të krishterët dhe muslimanët që të dy besojnë në figurën e mrekullueshme të Merjemes, si një grua me karakter të panjollosur. Por kush e ndjek shembullin e saj? Kush vepron dhe kush vishet si Merjemeja?


Shumica e njerëzve të saj, bijtë e Izraelit, e refuzuan dhe shpifën mbi Merjemen dhe refuzuan profetësinë e Isait (Jezusit) alejhisselam. Edhe pse ajo kishte marrë një fjalë të mrekullueshme nga Allahu, ata e konsideruan atë si gjynahqare.

Ata që më vonë besuan tek Jezusi, alejhisselam, u quajtën të krishterë nga kundërshtarët e tyre.

Me kalimin e kohës kur kristianët morën fuqi pushtetare dhe u vendosën si një Kishë në vendin e romakëve pagan, ata e pranuan idetë e huaja pagane në fenë e tyre dhe Kisha përfundoi në shpifjet dhe mbështetjen e konceptit të Trinitetit, ndërsa disa prej tyre madje edhe e quajtën Merjemen robëreshën më të devotshme të Allahut si “Nëna e Allahut (Zotit)”.

Merjemeja, alejhisselam, do të jetë tmerruar nga këto sinuacione (shpifje).


Fatkeqësisht, siç na tregon Kur’ani, të krishterët nuk kanë më mësimet origjinale dhe të pastra të fesë së tyre. Krishtërimi nuk përshkruhet më si një mënyrë jetese për pjesën më të madhe të krishterëve në atë mënyrë siç është islami për muslimanët. Pjesa më e madhe e të krishterëve e pranojnë këtë fakt dhe ndihen krenarë për të, feja është bërë vetëm një komoditet midis komoditeteve të jetës. Shumë pak të krishterë sinqerisht i nënshtrohen Zotit të vetëm, në shpirt dhe në ligj, pakushte dhe tërësisht, si muslimanët. Nuk është çudi, se ne shohim muslimanët sot që janë më afër mësimeve të Isait (Jezusit), alejhisselam, dhe shembullit të nënës së tij të nderuar Merjemes, më tepër sesa të krishterët. Dhe s’është çudi, që janë muslimanet, jo gratë e krishtera , të cilat i ngjajnë Merjemes në veshjen modeste gjithashtu si në devotshmërinë e tyre ndaj Allahut.


Muslimanët e nderojnë Merjemen, alejhasselam, duke besuar në njerëzillëkun dhe ndershmërinë e saj, duke besuar se ishte një grua e zakonshme mirwpo një grua jashtëzakonisht e ndershme dhe e devotshme së cilës i është dhënë një mrekulli nga Allahu. Allahu, subhanehu ve teala, thotë:


“Edhe Merjemen të bijën e Imranit, që e ruajti nderin e vet, e Ne prej anës sonë i frymëzuam një shpirt e ajo i besoi fjalët e Zotit të saj dhe librat e Tij dhe ishte e devotshme”.[Et-Tahrim:12]


Eshtë si rezultat e mundshme për çdo grua me besim të vërtetë për t’ju përmbajtur nivelit të saj të ndershmërisë.


Pse Merjemje është një dëshmitare e te vërtetës islame?


Përmendja e vazhdueshme e Merjemes, alejhasselam, në Kur’an ka bërë qw shumë lexues të Kur’anit, veçanërisht jo-muslimanët, tw çuditen për paanëshmërinë e dhe universalitetin e Kur’anit dhe besimin në origjinën e Tij hyjnore. Nuk ishte gruaja e devotshme, mbështetëse dhe besimtare e Muhammedit e as vajza e tij Fatimeja apo ndonjë grua tjetër arabe e cila mund të përmendej me ato lëvdata në Kur’an aq vazhdimisht dhe aq madhështore. Ishte Merjemja, nëna e Isait (Jezusit), Profetit të Krishtërimit (dhe zotit të tyre sipas tyre) një rival i paganizmit arab dhe dukshëm një rival i islamit që ishte zgjedhur nga Kur’ani. Nëse Profeti, salallahu alejhis ua selam, vetë do ta kishte shkruar Kur’anin (eudhu bilah – ne i kërkojmë Allahut mbrojtje nga të tilla shpifjeje), pse ai duhej ta lavdëronte rivalin e tij?!


Nuk mund të jetë ndryshe por vetëm nga Allahu, Zoti i Merjemes, Isait (Jezusi), Musait dhe Muhammedit, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të gjithë ata.


As Muhammedi, salall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk kishte asnjëfarë dobi të përceptueshme që të lavdëronte Merjemen ose Isain. Në fakt, lavdërimi i Isait (Jezusit) dhe nënës së tij ishte politikisht jo korrekt në atë kohë, për publikun e Kur’anit, arabët, ishin të zemëruar që kur’ani ishte duke lavdëruar “zotin” e të krishterëve ( duke e quajtur atë një Profet të ndershwm të Allahut) ndërsa duke mos i ofruar të tilla lavdërime për zotat e tyre pagan prej druri dhe gurësh:


“Kur (Isai) biri i Merjemes është i mbajtur si një shembull, ndërsa njerëzit e përqeshën! Dhe ata thanë: “A janë zotat tanë më të mirë apo ai?” këtë ata e nxorën vetëm për të kundërshtuar, ata janë njerëz që kundërshtojnë”.[57-58]


Përkrah kësaj, shumë besime të tjera të komunitetit judeo-kristian në gadishullin arabik ishin kritikuar dhe korrgjuar në Kur’an por Kur’ani ishte shumw i mprehtë dhe preçiz në censurimin e mësimeve jokorrekte të krishtërimit ndërsa në të njëjtën kohë duke e lavdëruar Isain dhe nënë e tij:


“O ithtarët e librit, mos teproni në fenë tuaj dhe mos thuani tjetër gjë për All-llahun, përveç asaj që është e vërtetë. Mesihu Isa, bir i Merjemes, ishte vetëm i dërguar i All-llahut. Ishte fjalë e Tij (bëhu) që ia drejtoi Merjemes dhe ishte frymë (shpirt) nga Ai. Besojeni pra All-llahun dhe të dërguarin e Tij e mos thoni: “Tre” (trini). Pushoni (së thëni), se është më mirë për ju. All-llahu është vetëm një All-llah; larg qoftë asaj që Ai të ketë fëmijë. ا'ka në qiej dhe çka në tokë është vetëm e Tij. Mjafton që All-llahu është planifikues i pavarur”.[Surah Nisa:171]


Nuk është për tu habitur që madje edhe sot, shumë të krishterë e shohin objektiv dhe të paanëshmë trajtimin nga Kur’ani të Isait (Jezusit) dhe nënës së tij besnike Merjemen. Askush përveç Allahut nuk mund të jetë autor i kësaj fjale universale, objektive dhe të vërtetë. Allahu e bën këtë pikë të theksuar në Kur’an:


“Këto janë nga lajmet e fshehta (të hershme) që po t'i shpallim ty. Ti nuk ishe ndër ta kur i hidhnin shortet se kush prej tyre do të bëhej kujdestar i Mejremes, nuk ishe pranë tyre as kur ata ziheshin mes vete”.[Surah Al Imran:44]

Eshtë vetëm shpallje nga Allahu pasiqë ju i dini këto gjëra me aq detaje të sakta.


Ajo për të cilën Allahu, subhanehu ve teala, i kritikon njerëzit dhe i dënon ata me fjalët më të forta është sugjerimi që dikush mund të jetë “biri i zotit” apo “nëna e zotit”. Kur’ani nuk e ka përdorur gjuhën e të Atit dhe të birit madje edhe në mënyrë figurative, sepse gjithmonë çon në antropomorfizëm (duke menduar Zotin si një qënie njerëzore) dhe kështu në vend që të adhurohej Zoti në madhështinë e Tij, njerëzit bëhen të lidhur me një tjetër qënje njerëzore apo imazh. Njerëzit e devotshëm mund të jenë të dërguar të Zotit dhe shembuj të mirë, ata mund ta duan Zotin dhe të duhen nga Ai, por ata nuk mund të bëhen “zot” në asnjë mënyrë. I dërguari i Allahut, Muhammedi, salall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte aq i vëmendshëm rreth çdo shoqërimi të mundshëm me Allahun, madje ai nuk pëlqente që emri i tij të përmendej me emrin e Allahut kur subjekti është një urdhër, gjw që është ekskluzivisht për Allahun. Kur njëri nga shokët e tij tha:”اfarë të dëshirojë Allahu dhe i dërguari i Tij” në një çështje që si duket ka patur të bëjë me çështje që Profeti, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem është urdhëruar, Profeti e korrigjoi atë duke i thwnw: ”Jo, në vend të kësaj thuaj: “اfarë Allahu dëshiron dhe pastaj çfarë i Dërguari i Tij dëshiron”.[Nasaiu].


Merjemja si një urë


Shembulli i Merjemes është shumë i rëndësishëm sot për të lidhur hapësirën midis dy qytetërimeve të mëdha dhe dy feve të mëdha, Islamit dhe krishtërimit. Me të vërtetë kristianët e sinqertë duhet ta shikojnë islamin, veçanërisht hixhabin dhe mbulesën e grave muslimane, si një imazh i ndershmërisë së Merjemes. Asnjë fe tjetër sot nuk është më këmbëngulëse mbi ndershmërinë dhe frenimin e marrëdhënieve jolegjitme seksuale si një virtyt i këndshëm i treguar në krishtërimin origjinal ashtu si edhe në islam.


Kur engjëlli iu paraqit Merjemes kur ajo ishte në vetmi, Allahu na tregon në Kur’an, që ajo menjëherë thirri emrin e Allahut. Duke menduar që po i afrohej një burrë, ajo ia përkujtoi atij Allahun:


“Ajo tha: “Unë i mbështetem të Gjithëmëshirëshmit prej teje, nëse je që frikësohesh Atij (pra më le të lirë)!”[Surah Merjeme:18]


Kjo është një model i ndershmërisë që çdo grua e devotshme muslimane duhet ta ketë. Në fakt, hixhabi islam është mënyra e grave muslimane për të dëshmuar të njëjtën ide vazhdimisht: “Përkujto Allahun dhe limitet e tij kur më afrohesh mua”. Me fjalë të tjera, hixhabi është një dëshmi e ndershmërisë dhe pastërtisë dhe i përkujton (çdo mendjeje të prishur) për Allahun. Ka sigurisht armiq të Zotit dhe avoketër (shumësi i avokat) të dëshirave satanike të cilët e shikojnë këtë simbol të bukur hyjnorë si fyrje ndaj mënyrës së tyre të jetesës.

[Klevis2000]

Statusi i Jezusit në Islam

shkruar nga Dr. Rebi bin Hadi el-Madkhali





Broshura



I gjithë falënderimi i takon Allahut,1 dhe mbi të dërguarin e Tij [Muhamed] qofshin paqja dhe bekimet e Tij, dhe po ashtu mbi familjen e tij, shoqëruesit dhe ata që ndjekin udhëzimin e tij.



Më tej:



Të gjithë popujt kanë rënë dakord se vetëm Zoti është Ai që krijoi këtë univers me qiejt dhe tokën e tij, poashtu edhe çdo gjë që gjendet mes tyre dhe përbrenda tyre, siç janë egjëjt, xhin2 dhe njerëzimi.



Dhe pranimi i tyre se Ai është që sundon dhe drejton këtë gjithësi, dhe se çdo gjë në ekzitencë i është nënshtruar vullnetit dhe fuqisë së Tij, dhe pavarësisht kësaj, Ai e mban atë me Butësi, Mëshirë dhe Urtësi.



Ai ia ka besuar çdo të rrituri që është i arsyeshëm të adhuruarit e Tij dhe bindjen ndaj urdhërave të Tij. Dhe mu për këtë arsye, Ai edhe i krijoi ata, siç thotë Ai:"Unë nuk kam krijuar njerëzimin dhe xhinët veçse që ata të më adhurojnë. Unë s'kërkoj ndonjë furnizim prej tyre, e as që kërkoj që ata të më ushqejnë. Vërtet, Allahu është Gjithfurnizues, Pronar fuqie, më i forti". [Kur'an 1:58]



Pra, Ai i furnizoi ata me mjetet e domosdoshme të cilat do t'ju nevojiteshin atyre për ta çuar në vend këtë përgjegjësi – e të adhuruarit Atë – siç është natyrshmëria e drejtë dhe intelektet e arsyeshme dhe të vetëdijshme [të ndërgjegjshme]. Dhe Ai i nënshtroi qiejt dhe tokën që ato t'u shërbejnë atyre.



Ai u dërgoi atyre të dërguar bujarë në çdo kohë kur Dreqi dhe ndihmësit e tij i shmangnin ata nga synimi për të cilin qenë krijuar ata, siç është idhujtaria, adhurimi i tij [Dreqit], dhe braktisja e shtegut të drejtë të Zotit.



--------------------------------------------------------------------------------
1. Shënim i përkthyesit [nga Arabishtja në Anglisht]: Allah është emri i përshtatshëm për Zotin, Krijuesin e çdo gjëje që ekziston. Kur të përmendet emri Allah gjatë këtij eseu, kjo s'do të thotë se kemi të bëjmë me nocionet e një idhulli, statuje apo qenieje njerëzore. Zoti i është drejtuar Vetes së Tij si Allah në Kur'an, dhe po me këtë emër e thërrasin muslimanët. Pra, ky i referohet Krijuesit, Furnizuesit, dhe Drejtuesit të çdo gjëje në ekzistencë, jo një njeriu, koncepti apo idhulli. Fjalët Zot dhe Allah, do të ndërkëmbehen gjatë gjithë këtij eseu kur të jetë më me vend që të lehtësohet leximi për jomuslimanët, të cilët s'janë mësuar me emrin Allah.

2. Shënim i përkthyesit: Xhinët janë specie e veçantë e krijuar nga Zoti nga flaka e patym e zjarrit. Ata janë pjesë e të Padukshmes dhe informata në lidhje me ta ka qenë shpallur në Kur'an. Në fakt, Dreqi është një nga xhinët. Ndryshe nga besimet perëndimore, Dreqi s'është një engjëll i 'rënë', por një xhini [njejësi i xhinn], i cili refuzoi t'i bindej Zotit në përuljen e tij para krijimit të Tij të Ademit, dhe kështu u përzë dhe u dëbua. Zoti krijoi engjëjt për t'iu bindur Atij, siç thotë Ai:"Ata nuk e kundërshtojnë Allahun në urdhërat e Tij, dhe ata e bëjnë atë për çfarë urdhërohen". [66:6]--------------------------------------------------------------------------------

Në krye të këtyre të dërguarve bujarë qenë ata që posedonin vullnet dhe vendosmëri të fortë, dhe ata qenë: Muhamedi, Abrahami, Moisiu, Jezusi, dhe Noa, Zoti dërgoftë paqen dhe bekimet mbi ta.



Allahu thotë:"Ai ju ka urdhëruar për të njëjtën fe me të cilën Ai urdhëroi Noan dhe të cilën ta shpallëm ty [O Muhamed] dhe urdhëruam Abrahamin, Moisiun, dhe Jezusin, që ju ta praktikoni fenë dhe mos të përçaheni në të. E padurueshme është për idhujtarët ajo në çka ti i thërret ata. Allahu zgjedh për vete kë të dojë dhe udhëzon për tek vetja e Tij ata që i kthehen Atij me pendim dhe bindje". [Kur'an 42:13]



Pra, të gjithë të dërguarit, posaçërisht ata që u përmendën më lart, patën vetëm një fe dhe ajo ishte Islami, duke mos pasur asnjë fe tjetër veç kësaj.3


Allahu thotë:"Vërtet, feja e vetme e pranueshme në shikimin e Allahut është Islami". [Kur'an 3:19]


Dhe Ai thotë:"Kushdo që dëshiron tjetër veç Islamit për fe të veten, ajo kurrë s'do t'i pranohet atij dhe në Jetën e Përtejme, ai do të jetë midis humbësve". [Kur'an 3:85]


Dhe Ai thotë:"O të dërguar! Hani nga ushqimet e mira të lejueshme dhe bëni punë të mira. Vërtet, Unë jam i mirëinformuar për atë çfarë bëni". [Kur'an 23:51]


Dhe Allahu thotë:"Vërtet ky popull i juaji është një popull, dhe Unë jam Zoti juaj, kështu që më adhuroni vetëm Mua". [Kur'an 21:92]


Fjala 'popull' këtu i referohet fesë. Pra, kjo do të thotë se feja e tyre është një dhe ajo është Islami, i cili përbëhet nga të bërit e adhurimit personal sinqerisht vetëm për Zotin, të Vetmin dhe të Pandashmin.



--------------------------------------------------------------------------------
3. Shënim i përkthyesit: Islam është fjalë Arabe, që do të thotë t'i dorëzohesh dhe nënshtrohesh vullnetit të dikujt. Kjo është çfarë feja Islame detyron në atë kur personi i ngjitet Islamit si një musliman, ai ia nënshtron vullnetin e tij vullnetit të një Zoti të vërtetë, Allahut. Kështu që çkado që Zoti kërkon pre tij, ai i përmbahet asaj pa dyshuar në të apo pa luftuar kundër saj. Një musliman ka dy burime prej të cilave përftohet feja e tij: 1. Kur'ani, dhe 2. Mësimet e Pejgamberit Muhamed, i njohur si Suneti. Si një musliman, personi duhet të ndjekë urdhërat dhe t'u shmanget ndalesave të përmendura në këto burime të shpalljes, kështu duke iu nënshtruar Urdhërit të Allahut. --------------------------------------------------------------------------------

Të gjitha qeniet e krijuara janë robër të Zotit, dhe midis këtyre qenieve të krijuara janë të dërguarit bujarë, të cilët përfshijnë të dërguarit me vullnet dhe vendosmëri të fortë: Muhamedi, Abrahami, Moisiu, Jezusi, dhe Noa. Pra, ata në fakt janë robër të Allahut – Ai i krijoi ata për ta dhuruar Atë dhe të thërrasin njerëzit për ta adhuruar Atë.


Prandaj, Zoti është Krijues dhe Ai e meriton adhurimin. Asnjë qenie e krijuar midis gjithë krijimit të Tij nuk ndanë, nuk merr pjesë apo nuk i ndihmon Atij në madje edhe aspektin më të vogël të universit, qoftë kjo në lidhje me krijimin e Tij, furnizimin, sjelljen në jetë [të gjërave] apo bërjen e gjërave të vdesin. Asgjë nuk përzihet me të në asnjë nga Cilësitë e Tij të zotërimit dhe hyjnisë, dhe përshkrimet e Tij të përsosura e më të lartat.


"Thuaj: Ai është Allahu, i Vetmi [i Pandashmi]. Allahu është i Vetë-Mjaftueshëm [s'ka nevojë për ndonjë gjë]. Ai nuk lind e as që është i lindur. Dhe s'ka të barabartë apo të krahasueshëm me Të". [Kur'an 112:1-4]


Pasi të kemi bërë këtë prezantim, synimi ynë këtu është që të sqarojmë dhe shpjegojmë gjendjen e të dërguarit bujar të Zotit, Jezusit, birit të Maries, dhe statusin e tij në Islam.


Ky pejgamber i ndershëm mban nja pozitë madhështore në Islam, për të cilën Çifutët dhe të Krishterët ose janë të pavetëdijshëm, ose qëllimisht e injorojnë në jetët e tyre të përditshme, në besimet dhe shkrimet e tyre.


Islami e ka konkretizuar rolin e tij të madh, i cili është vërtetuar në mënyrën më të mirë, më të plotë dhe më të drejtë në disa vargje të qarta të Kur'anit. Çdo intelekt i dëlirë dhe i paprishur s'duhet të pranojë ndonjë gjë përveç asaj çka Allahu ka pohuar për këtë pejgamber, ndërsa refuzon çdo gjë që e kundërshton këtë, siç është ajo çfarë Çifutët pohojnë me ofendimet kundër tij dhe nënës së tij, dhe ajo çfarë të Krishterët pohojnë në ekzagjerimin rreth tij dhe hyjnizimin e tij, nganjëherë duke e konsideruar atë birin e Zotit, apo vetë Zotin, apo pjesë të trinisë hyjnore, dhe nganjëherë duke e përulur dhe gjymtuar atë [dmth në Kryq], të gjitha nga të cilat tregojnë në shmangien e tyre nga feja dhe arsyeja.


Zoti na ka treguar rrëfenjat më të mira dhe më mahnitëse lidhur me Jezusin dhe nënën e tij, nga fillimi i përvojës së hidhur të tyre duke shkuar nëpër faza të ndryshme të jetëve të tyre, duke e sqaruar atë thellësisht. Pra, besimtarët ndër ndjekësit e Muhamedit besuan në gjithë këtë dhe i dhanë Jezusit dhe nënës së tij statusin që merituan dhe i mirëpritën ata me shkallën më të lartë të nderit.


Në të njëjtën mënyrë, ata mirëpritën të gjithë pejgamberët dhe të dërguarit e tjerë dhe besuan në ta. Në fakt, Islami e ka vendosur besimin në ta si një ndër shtyllat kryesore të Besimit. Për më shumë, ai konsideron se kushdo që nënvleftëson ndonjë nga pejgamberët në çfarëdo mënyre, ai ka mohuar dhe del nga vatha Islame. E, çka në lidhje me ata që i mohojnë ata apo madje edhe vetëm njërin nga ata?! Zoti e ka lavdëruar Jezusin dhe nënën e tij, virgjëreshën Marie, në shumë kaptina të Kur'anit. Ne do të përmendim disa shembuj nga disa nga këto kaptina. Ai thotë në kaptinën 3 të Kur'anit Fisnik:



1. "Vërtet Allahu zgjodhi Adamin, Noan, familjen e Abrahamit dhe familjen e Imranit mbi të gjithë njerëzimin [e kohës së tyre]. Pasardhës, njëri prej tjetrit, dhe Allahu sheh çdo gjë, është i Gjithdijshëm. [Përkujto] kur gruaja e Imranit tha:'O Zoti im! Unë t'u kam zotuar se fëmia në mitren time do t'i përkushtohet shërbimit ndaj Teje, pra pranoje këtë prej meje. Vërtet, Ti dëgjon çdo gjë, je i Gjithdijshëm.' Pastaj kur ajo lindi të bijën e saj [Marinë], ajo tha:'O Zoti im! Una kam lindur një femër' – ndërsa Allahu e dinte më mirë se çka lindi ajo – 'Dhe mashkulli s'është sikur femra. Unë e kam emërtuar atë Marie dhe kërkoj shpëtim te Ti për të dhe për pasardhësit e saj nga Dreqi i dëbuar'. Kështu Zoti i saj pranoi lutjen e saj me një pranim të mirë, dhe Ai bëri që ajo [Maria] të rritej me nje edukim të mirë dhe e vendosi në përkujdesjen e Zakarias. Çdo herë kur hynte në dhomën e saj për ta vizituar atë, ai gjente se ajo tashmë kishte pranuar furnizim. Ai tha:'Oj Marie! Nga e ke marrë këtë?' Ajo tha:'Kjo është nga Allahu'. Vërtet, Allahu furnizon kë të dojë pa kufishëm. Atëherë, Zakaria luti Zotin e tij duke thënë:'Më jep pasardhës të mirë. Vërtet, Ti dëgjon çdo lutje'". [Kur'an 3:33-38]



Rrëfenja e Maries fillon me këtë lidhje madhështore e të përmendurit të atyre të cilët Zoti i zgjodhi mbi njerëzimin, ku përfshihej familja e Imranit, të cilët ishin prindërit e Maries. Kjo bëhet me qëllim për ta bërë të qartë se Maria erdhi nga një familje e drejtë dhe bujare, dhe se ajo ishte nga pasardhësit e pejgamberëve të zgjedhur, dhe se nëna e saj ishte grua e devotshme. Një shembull i devotshmërisë dhe drejtësisë së saj ishte se ajo u zotua ta japë atë që ishte në mitrën e saj në shërbim të Zotit. Ajo shpresonte se ai do të jetë djalë, por në vend të kësaj, ajo lindi vajzë. Kështu ajo e ktheu këtë çështje prapa te Zoti, duke kërkuar falje nga Ai dhe duke e lutur Atë që ta mbrojë bijën e saj dhe pasardhësit e saj nga Dreqi i dëbuar. Kështu Zoti i saj iu përgjigj lutjes së saj dhe me ngrohtësi e pranoi Marinë, duke bërë që ajo të edukohej mirë dhe duke e vendosur si kujdestar të saj një pejgamber të drejtë e të mëshirshëm, Zakarian. Kjo tregon se nëna e Jezusit pati një edukim të jashtëzakonshëm.



Allahu më pas vazhdoi t'i japë asaj edhe më shumë nga të Mirat dhe Bujaria e Tij, siç na informon rreth kësaj në thënien e Tij:



2. "Dhe [përkujto] kur engjëjt thanë:"Oj Marie, vërtet Allahu të ka zgjedhur dhe të ka pastruar, dhe të zgjodhi mbi të gjitha gratë tjera midis njerëzimit. Oj Marie! Nënshtrohu me bindje ndaj Zotit tënd dhe hedhu përmbys [bjerë në sexhde] dhe përulu [ruku, në namaz] së bashku me ata që përulen'. Kjo është pjesë nga e Padukshmja, të cilën Ne po ta shpallim ty [O Muhamed]. Ti s'ishe me ta kur ata hedhën short me penat e tyre për të vendosur se cili nga ata do të ngarkohej me përkujdesin ndaj Maries, e as që ishe me ta kur ata u kundërshtuan". [Kur'an 42-44]



Pra, as Muhamedi, pejgamberi i pashkolluar4, as njekësit e tij s'ishin të informuar për një informatë të tillë të mahnitshme dhe të vërtetë lidhur me të gjithë të dërguarit, Marinë, nënën e saj, Zakarian dhe ata që u këndërshtuan me të përsa i përket asaj se kush do të përkujdesej për Marinë. E as që ishin të informuar për Zakarian kur ai fitoi përkujdesjen pasi kishte zgjedhur shortin e penës me kundërshtarët e tij. Ata nuk e dinin se si Zakaria e mirëpriti atë dhe kush e furnizonte atë nga Zoti si dhuratë për të, gjë që e shtyri Zakarian pavarësisht nga mosha e vjetër dhe shterpësia e gruas së tij, ta lusë Zotin që t'i japë pasardhës të drejtë. As Muhamedi as ndjekësit e tij s'ishin të informuar për ndonjërën nga këto gjëra më parë. S'është e mundshme që ju të gjeni një të folur të tillë që mbart një shkallë të lartë shkëlqimi dhe elokuence, dhe e cila është mirë e shprehur dhe e prezantuar në një mënyrë madhështore në Ungjill apo në vende tjera. Kjo dëshmon vërtetëfsinë e pejgamberit Muhamed dhe se ai vërtet ishte i dërguar i Allahut, dhe kjo tregon se ai s'ka folur nga tekat e veta, porse ajo ishte shpallje që i shpallej atij nga Zoti i gjithë krijimit.



Pastaj Allahu vazhdon me rrëfenjën e Virgjëreshës Marie dhe birit të saj, Jezusit, robit dhe të dërguarit të Allahut, duke thënë:



3. "[Përkujto] kur engjëjt thanë:'Oj Marie! Vërtet, Allahu të përgëzon për një Fjalë nga Ai [e cila ishte 'Ji' dhe Jezusi u bë]. Emri i tij do të jetë Mesi, Jezus, biri i Maries, i nderuar në këtë botë dhe në Jetën e Përjetme. Dhe ai do të jetë ndër të afërmit e Allahut. Ai do t'u flasë njerëzve ndërsa [akoma] është në djep dhe gjatë [viteve të] burrërisë. Dhe ai do të jetë ndër njerëzit e drejtë'. Ajo tha:'O Zoti im! Si do te kem bir kur asnjë burrë s'më ka prekur?' Ai [engjëlli Gabriel] tha:'Kështu do të jetë, se Allahu krijon çfarë të dojë. Kur Ai cakton ndonjë çështje, Ai vetëm thotë 'Ji', dhe ajo bëhet. Dhe Ai do t'ia mësojë atij Librin dhe Urtësinë, si dhe Toran [Teuratin] dhe Ungjillin'. Dhe Ai do ta dërgojë atë te fisi i Israelit të thotë:'Unë ju kam ardhur me një shenjë nga Zoti juaj – që unë të formojë nga balta një figurë sikur të shpendit, pastaj të fryj në të dhe ai do të shndrrohet në një shpend, me lejimin e Allahut. Dhe unë do t'i shërojë ata që janë lindur të verbër dhe lebrozën, dhe do ta ngjallë të vdekurin, me lejimin e Zotit. Dhe, unë do t'ju informoj për atë çfarë hani dhe çfarë kurseni në shtëpitë tuaja. Padyshim se në këtë ka një shenjë për ju nëse vërtet besoni. Dhe unë kam ardhur të vërtetoj atë që është dërguar përpara meje nga Tora, dhe ta bëjë të lejueshme për ju një pjesë të asaj që [përpara] ka qenë e ndaluar për ju. Dhe ju kam ardhur me dëshmi nga Zoti juaj. Kështu që kini frikë Allahun dhe më dëgjoni. Vërtet, Allahu është Zoti im dhe i juaji. Pra, adhurojeni vetëm Atë. Kjo është Rruga e Drejtë'". [Kur'an 3:45-51]



--------------------------------------------------------------------------------
4. Shënim i përkthyesit: Është një fakt i dokumentuar mirë midis historianëve dhe kërkuesve se Muhamedi ishte analfabet. Në fakt, ai madje edhe mbeti në këtë gjendje derisa vdiq. Ai pranonte shpallje nga Zoti nëpërmjet engjëllit Gabriel dhe ua diktonte fjalët e Zotit shkruesve të tij, të cilët e shkruanin atë për të. Muslimanët e asaj kohe e mësonin përmendsh shpalljen. Kjo është një tjetër mrekulli e Zotit në atë që Ai zgjodhi një analfabet për ta bartur porosinë e Tij, duke dëshmuar kështu përtej çdo dyshimi se do të ishte e pamundshme që Muhamedi ta falsifikonte Kur'anin i vetëm. Kjo meqë Kur'ani përmban literaturë të shkallës më të lartë, fakte të sakta historike, fakte mahnitëse shkencore të cilat janë zbuluar vetëm kohëve të fundit, dhe të tjera aspekte mahnitëse që do të ishte e pamundshme për njeriun në pozitën dhe kohën e tij të ketë prodhuar një libër madhështor si Kur'ani pa ndihmën e ndokujt. --------------------------------------------------------------------------------

Këto vargje flasin rreth fillimit të çështjes së Jezusit dhe mënyrën në të cilën Zoti e ka krijuar atë. Poashtu flitet për të qenit e tij i dërguar te fisi i Israelit dhe sjelljet e shkëlqyeshme që Zoti ia kishte dhuruar atij, gjë që dëshmon vërtetësinë e të qenit të tij i dërguar dhe të qenit e tij dhe nënës së tij të pastër nga ajo çfarë i akuzuan Çifutët. Është nga praktika e zakonshme e Zotit kur të krijojë njerëz dhe shtazë, që ecuria e riprodhimit dhe lindjes të ndodhë me anë të dy prindërve – mashkull dhe femër. Mirëpo, përpara kësaj, Ai pat krijuar Adamin, babanë e gjithë njerëzimit, nga balta, dmth ai nuk kishte dy prindër. Dhe Ai krijoi Evën, nënën e njerëzimit, nga një mashkull, pa femër, nga brinja e Adamit. E gjithë kjo ishte nga shenjat madhështore të Zotit, të cilat askush në tokë apo në qiej s'ka mundësi t'i bëjë. Kështu që pasi kishte kaluar një kohë me ekzistencën e njerëzimit në tokë, Zoti përsëri deshi t'iu tregojë njerëzimit një shenjë të re, e cila do ta dëshmonte aftësinë e madhe të Tij - dhe kjo ishte në krijimin e Jezusit, të cilin Ai e krijoi nga vetëm një femër, pa u përfshirë ndonjë mashkull. Maries i erdhi vështirë të besonte lajmin e kësaj çështjeje të çuditshme, kështu që engjëlli Gabriel i tha asaj:"Kështu do të jetë, se Allahu krijon çfarë të dojë. Kur Ai cakton ndonjë çështje, Ai vetëm thotë 'Ji', dhe ajo bëhet'".



Pra, çdo krijesë, pa marrë parasysh sa e madhe apo e vogël është, nga Froni i Zotit, Mbështetësja e Tij e Këmbëve, qiejt, toka, malet dhe oqeanet dhe çfarë gjendet mes tyre, të mos përmendim universin dhe atë çfarë përmban ai si Dielli, Hëna dhe yjet, të gjitha këto janë nxjerrë në ekzistencë me dëshirën dhe vullnetin e Zotit dhe thjeshtë nga të thënit e Tij 'Ji!'. Pra, i madhëruar dhe i lavdëruar është Ai. Kjo është nga një Zot madhështor që është i Gjithpushtetshëm dhe që ka mundësi për çdo gjë. Asgjë s'mund t'i rezistojë apo të frenojë nga Dëshira e Tij, e as që mund të ikë ndonjë gjë nga Dëshira e Tij. Pra, çfarëdo që dëshiron Ai, ndodh; çfarëdo që nuk e dëshiron Ai, nuk ndodhë.



Zoti i dhuroi Jezusit dituri, urtësi, porosinë [hyjnore], dhe mrekullitë si pjesë e dobive që Ai u dha të gjithë pejgamberëve dhe të dërguarve. Krijimi i Jezusit me Fjalën e Zotit 'Ji', nga një femër, ishte një nga mrekullitë e Tij që tregojnë aftësinë e Tij të madhe. Mirëpo, kjo qe paraprirë nga një mrekulli shumë më e madhe se kjo, që është krijimi i Adamit, pa mashkull apo femër, dhe krijimi i Evës nga brinja e Adamit, pa ndonjë mashkull. E gjithë kjo dëshmon aftësinë e madhe të Zotit për besimtarët me intelekt, dhe i shtyn ata që ta falënderojnë, ta duan, ta madhërojnë, ta shenjtërojnë, ta nderojnë dhe t'ia drejtojnë të gjitha format e adhurimit vetëm Atij.



Njerëzit që më së miri e kuptojnë këtë aspekt, e zbatojnë atë në jetën e tyre të përditshme dhe i thërrasin të tjerët për tek kjo janë pejgamberët bujarë, në krye të të cilëve qenë pesë pejgamberët me vullnet dhe vendosmëri të fortë, ku përfshihet edhe Jezusi. Kjo theksohet në Kur'an dhe poashtu edhe në shpalljet e ruajtura që erdhën para tij, si Ungjilli, para se të ndryshoheshin ato.5



Jezusi vërtetoi dhe qartë pohoi se ai ishte një rob i Zotit dhe se ishte krijuar dhe rritur [nga fëmijëria]. Dhe, ai vërtetoi se Zoti ishte Perëndia i tij, Sunduesi dhe Krijuesi dhe poashtu Zoti, Pronari i të gjitha krijesave tjera. Pra, së pari, ai i vërtetoi të gjitha këto, pastaj i thirri njerëzit për të adhuruar këtë Zot madhështor, Krijuesin e çdo gjëje dhe Pronarin e gjithë krijimit, siç tha ai:"Vërtet, Allahu është zoti im dhe i juaji. Pra, adhurojeni vetëm Atë. Kjo është rruga e Drejtë". Dhe përpara kësaj, ai tha:"Pra, kini frikë Allahun dhe më dëgjoni".



Pra, vetëm Zoti është Ai që meriton t'i kihet frikë dhe të dëgjohet. Të gjithë pejgamberët, përfshirë këtu edhe Jezusin, thirrën për këtë dhe Zoti u ndihmoi atyre me mrekulli mahnitëse si dëshmi për vërtetësinë e asaj çfarë ata sollën. Njerëzimi s'pat zgjidhje pas tërë kësaj, përveç t'i përgjigjej thirrjes së të gjithë të dërguarve dhe t'i dëgjojnë në atë çfarë ata bartën nga Zoti i tyre nga shpallja e Tij, e cila përbëhet nga urdhërat për të besuar vetëm në Të dhe të bëhet i tërë adhurimi vetëm për Të [veças nga zotërat e rremë].



--------------------------------------------------------------------------------
5. Shënim i përkthyesit: Allahu thotë në Kur'an:"A po mendoni [o ju besimtarë] se ata do të besojnë në fenë tuaj pavarësisht nga fakti se një pjesë e tyre dëgjonin Fjalën e Zotit, pastaj e ndryshuan atë me qëllim pasi e kuptuan?" [2:75] Dhe ai thotë:"Mjerë ata që shkruajnë Librin me duar të veta e pastaj thonë:'Kjo është nga Zoti', për të blerë më të një çmim të ulët". [2:79] Kjo tregon se librat e shpallura qenë ndryshuar pasi që të dërguarit e tyre përkatës patën kaluar. Ky ishte rasti me Çifutët, të cilët e ndryshuan Torën pasi vdiq Moisiu sipas tekave të tyre, dhe të Krishterët, të cilët e ndryshuan Ungjillin pasi Jezusi u grit në qiell. Dëshmia për këtë është e dukshme si hëna në një natë të kthjellët, se njeriu duhet vetëm t'i referohet botimeve/përkthimeve të ndryshme të Biblës që qarkullojnë sot, e të mos i përmendim kundërshtimet që mund të gjenden në Bibël, siç dokumentohet madje edhe nga teologët e Krishterë.
--------------------------------------------------------------------------------

Dobia që përftohet nga ky tekst i shpallur, është se Zoti na informon se Jezusi e poashtu edhe pejgamberët tjerë së bashku me të, mbajnë një pozitë madhështore në Islam. Dhe ai [teksti] përmban informata se krijimi i tij dhe krijimi i nënës së tij ndodhën me formën më të lartë të dëlirësisë dhe se ata të dy erdhën nga familje që ishin të qëndrueshëm në Islam dhe në një gjendje të dëlirë. Këto vargje poashtu përmendin porosinë e tij, mrekullitë e tij, dhe thirrjen e tij në Zotërimin e Zotit, për ta adhuruar Atë, për ta pasur frikë Atë dhe për t'i shërbyer Atij.



Kjo e folur në lidhje me Jezusin, është pikërisht sikur e folura e Zotit në lidhje me Adamin dhe të gjithë të dërguarve tjerë, përsa i përket historisë së tyre, sjelljeve dhe thirrjes. Ato janë rrëfenja të vërteta, pa pasur në to folklor apo ekzagjerime. Muhamedi dhe ndjekësit e tij besuan në këtë dhe i deshën pejgamberët me gjithë zemrën. Dhe ata i nderuan dhe i respektuan të gjithë pejgamberët midis të cilëve ishte është Jezusi, paqja qoftë mbi të. Dhe, ata e konsideronin këtë si një nga besimet fundamentale të fesë së tyre, siç thotë Allahu:"I dërguari [Muhamedi] beson në atë çfarë i është shpallur nga Zoti i tij, e po ashtu edhe besimtarët. Secili beson në Allahun, engjëjt e Tij, Librat e Tij dhe të dërguarit e Tij. [Ata thonë]:'Ne s'bëjmë ndonjë dallim mes të dërguarve të Tij', dhe thonë:'Dëgjojmë dhe bindemi'. [Kërkojmë] Të na falësh, o Zoti ynë, dhe tek Ti është Kthimi'". [Kur'an 2:285]



Dhe Ai thotë:



4. "Dhe përkujto në Libër, [rrëfenjën mbi] Marinë, kur ajo u tërhoq në vetmi nga familja e saj te një vend me pamje nga Lindja dhe vendosi një perde [për t'u mbuluar] nga ata. Pastaj Ne dërguam tek ajo shpirtin Tonë [engjëllin Gabriel], dhe ai u shfaq përpara saj në formë njeriu. Ajo tha:'Vërtet, unë kërkoj shpëtim nga ti me më të Mëshirshmin [Allahun], nëse ke frikë Allahun'. Ai [engjëlli] tha:'Unë jam vetëm një i dërguar nga Zoti yt [për të të njoftuar për] dhuratën e një biri të ndershëm'. Ajo tha:'Si mund të kem bir kur asnjeri s'më ka prekur, e as që jam e pandershme?' Ai tha:'Kështu do të jetë. Zoti yt ka thënë:'Kjo është lehtë për Mua. Dhe ne duam që ta caktojmë atë si shenjë për njerëzimin dhe si mëshirë nga Ne. Dhe kjo çështje tashmë është vendosur'. Kështu ajo e lindi atë6, dhe u tërhoq me të në një vend të largët [lugina e Betlehemit]. Dhimbjet e lindjes ishin të atilla, saqë e çuan atë deri te trungu i një palmeje të hurmës. Ajo tha:'Sikur të kisha vdekur përpara kësaj, dhe të kisha qenë harruar dhe të mos më shihte asnjeri!' Pastaj [foshnja Jezus] e thirri atë nga poshtë, duke thënë:'Mos u vreros, Zoti yt të ka furnizuar me një rrjedhë uji poshtë teje. Shkunde trungun e palmës drejt teje, dhe do të bien hurma të freskëta e të pjekura përpara teje. Dhe nëse sheh ndonjë njeri, thuaj:'Vërtet, unë jam zotuar të agjëroj për më të Mëshirshmin, kështu që s'do t'i flasë askujt sot'. Pastaj ajo e solli atë [foshnjën] te populli i saj, duke e mbartur atë. Ata thanë:'Oj Marie, vërtet ke bërë një gjë të tmerrshme! O motra e Aronit! Babai yt s'ishte njeri që kurvëronte, e as nëna jote s'ishte grua e pandershme'. Kështu ajo tregoi nga foshnja. Ata thanë:'Si mund t'i flasim atij që është foshnje në djep?' Ai [Jezusi] u tha [atyre]:'Vërtet, unë jam rob i Allahut. Ai më ka dhënë Shkresën dhe më ka bërë pejgamber. Dhe Ai më ka bekuar kudo që të jem. Dhe Ai më ka detyruar me namaz dhe dhënie të lëmoshës për sa kohë që jetoj. Dhe [Ai më ka detyruar] të jem i dëgjueshëm ndaj nënës sime, dhe Ai s'më ka bërë arrogant dhe fatkeq. Dhe paqja qoftë mbi mua ditën kur jam lindur, ditën që do të vdes, dhe ditën kur do të jem ngritur i gjallë'. I këtillë është Jezusi, i biri i Maries. Kjo është thënie e vërtetë për të cilën s'ka dyshim. S'është e përshtatshme për Allahu që Ai të lindë një bir. I pastër dhe i lartësuar është Ai nga një gjë e tillë! Kur Ai vendos për ndonjë çështje, ai vetëm thotë 'Ji', dhe ajo bëhet. [Jezusi tha]:'Vërtet, Allahu është zoti im dhe i juaji. Pra, adhurojeni vetëm Atë. Kjo është Rruga e Drejtë'. Pastaj grupet [e Krishtere] dalluan mes vete, dhe mjerë mosbesimtarët për takimin e një Ditë të Madhe [Ditën e Ringjalljes]. Sa qartë do të shohin dhe dëgjojnë ata [mosbesimtarët] në Ditën kur do të shfaqen përpara Nesh! Por, keqbërësit sot janë në gabim të qartë." [Kur'an 19:16-38]



Kjo rrëfenjë e vërtetë shpjegon çfarë i ndodhi Maries pasi Zoti e rriti atë në një mënyrë të mirë, me kujdesin që ajo pranoi nga pejgamberi bujar [Zakaria] dhe pasi kishte pasur reputacion të mirë si adhuruese e devotshme që ishte e dëlirë, e ndershme dhe e pastër. Kështu që koha, të cilën Zoti caktoi për ta zbatuar vullnetin e Tij duke krijuar Jezusin në formën që Ai na njoftoi se do ta bënte, tash erdhi:"Kur Ne8 dërguam tek ajo shpirtin Tonë, dhe ai u shfaq përpara saj në formë njeriu".



Kjo i referohet engjëllit Gabriel. Pra, aso kohe kur kjo ngjarje zuri vend, kjo femër e dëlirë dhe e ndershme kishte pasur për qëllim t'i përkushtohej adhurimit të Zotit, dhe ajo kishte vendosur një perde përpara saj për këtë qëllim, që ta mbronte nderin dhe dëlirësinë e saj, në mënyrë që ta kryente adhurimin e saj. Atëherë, vë re, një njeri që kishte formë dhe pamje të bukur papritmas u shfaq parpara saj.


--------------------------------------------------------------------------------
7. Shënim i përkthyesit: Kjo nuk i referohet Aronit, vëllait të Moisiut, por një njeriu të devotshëm që jetoi në kohën e Maries.

8. Shënim i përkthyesit: Gjatë gjithë Kur'anit, Allahu [Zoti] i referohet Vetes së Tij në shumës, siç është duke thënë Ne, Na dhe Jonë. Kjo, nga pikëpamja letrare, është për t'u treguar madhështia e Tij, ngjashëm me mbretëroren "Ne" që përdoret në gjuhen Angleze. Kjo s'do të thotë që Allahu i referohet vetes së Tij si një Zot shumës, apo se Ai është pjesë e një trinie, etj. --------------------------------------------------------------------------------

Kështu ajo demonstroi shenjat e ndershmërisë dhe modestisë në këtë rast, duke thënë:"Vërtet, unë kërkoj shpëtim nga ti me më të Mëshirshmin, nëse ke frikë Allahun".



Një thënie e tillë mund të vinte vetëm nga zemra e një besimtari të vërtetë, që kërkon shpëtim dhe ngushëllim në Zotin gjatë kohëve të pikëllimit dhe vështirësive. Dhe në thënien e saj, ajo përkujton dhe paralajmëron [engjëllin në formën e njeriut] që ta ketë frikë Allahun. E gjithë kjo qe bërë me qëllim për të zmbrapsur atë çfarë i ndodhi asaj nga kjo përvojë e hidhur fikësuese dhe e rrezikshme.



Pastaj i dërguari fisnik [Gabrieli] ia kumtoi asaj lajmin i cili bëri që frika e saj të largohej dhe zemra të gjejë qetësi:''Unë jam vetëm një i dërguar nga Zoti yt [për të të njoftuar për] dhuratën e një biri të ndershëm''. Kështu që ajo u përgjigj me habi:"Si mund të kem bir kur anjeri s'më ka prekur, e as që jam e pandershme?"



Kjo është mënyrë normale që fëmijët lindin [dmth nëpërmjet bashkëjetesës]. Kështu që engjëlli e njoftoi atë:''Kështu do të jetë. Zoti yt ka thënë:'Kjo është lehtë për Mua. Dhe ne duam që ta caktojmë atë si shenjë për njerëzimin dhe si mëshirë nga Ne'".


Krijimi i universit dhe gjithë asaj që gjendet brenda në të është diçka e lehtë për Zotin, siç thotë Ai:"Krijimi i të gjithë juve dhe ringjallja e juaj s'është asgjë më shumë sesa [krijimi dhe ringjallja] i një personi të vetëm". [Kur'an 31:28]



Kështu që ky shpirt fryu [jetën e Jezusit] në të [Marinë]. Dhe ai ishte engjëlli Gabriel, të cilin Zoti e dërgoi për ta zbatuar urdhërin e Tij. Kështu ajo e lindi atë, dhe u tërhoq me foshnjen në mitren e saj te një vend i largët. Aty ajo lindi fëminë e saj dhe u përball me problemin të cilin çdo femër e ndershme dhe pastër si ajo do të ndjente [dmth ofendimin e kurvërimit], kështu që ajo dëshiroi të ishte e vdekur. Pastaj erdhi ajo që largoi frikën dhe shqetësimn e saj:"Pastaj [foshnja Jezus] e thirri atë nga poshtë, duke thënë:'Mos u vreros, Zoti yt të ka furnizuar me një rrjedhë uji poshtë teje.



Këto ishin shenjat dhe mrekullitë që e shtuan mbështetjen e saj, qetësinë dhe besimn në faktin që Zoti do ta mbronte Atë, do të vërtetonte se ajo ishte e pastër nga pohimet për kurvëri, dhe do ta tregonte nderin dhe fisnikërinë e saj. Kështu, krejt çfarë ajo duhej të bënte ishte të tregonte nga ky fëmijë, të cilin ofenduesit e përdornin si mënyrë për ta akuzuar atë për kurvërim."Ata thanë:'Si mund t'i flasim atij që është foshnje në djep?'"



Kështu që foshnja, të foluren e të cilit ata nuk e morën parasysh, i befasoi ata ndërsa ai ishte ende në djep nëpërmjet kësj mrekullie mahnitëse, duke u thënë atyre:''Vërtet, unë jam rob i Allahut. Ai më ka dhënë Shkresën dhe më ka bërë pejgamber. Dhe Ai më ka bekuar kudo që të jem. Dhe Ai më ka detyruar me namaz dhe dhënie të lëmoshës për sa kohë që jetoj. Dhe [Ai më ka detyruar] të jem i dëgjueshëm ndaj nënës sime, dhe Ai s'më ka bërë arrogant dhe fatkeq. Dhe paqja qoftë mbi mua ditën kur jam lindur, ditën që do të vdes, dhe ditën kur do të jem ngritur i gjallë''.



Vërtet, këto janë disa nga vargjet e jashtëzakonshme të Allahut, në të cilat ai diskuton mënyrën se si ishte lindur dhe si ai e shfajësoi nënën e tij virgjëreshë nga ofendimet. Pastaj këto vargje mahnitëse ofrojnë një shpjegim për misionin dhe porosinë e Jezusit. Pjesë e porosisë së madhe të Jezusit ishte t'ua sqarojë njerëzve se ai ishte një rob i Zotit, dhe mrekullueshëm, kjo ishte gjëja e parë që ai tha kur u foli njerëzve [nga djepi]. Gjëja e dytë që ai përmendi në të folurën e tij ishte porosia, duke thënë:"Ai më ka dhënë Shkresën dhe më ka bërë pejgamber". Pastaj gjëja e tretë për të cilën ai foli ishte ndikimi i thirrjes së tij:"Dhe Ai më ka bekuar kudo që të jem".



Pastaj ai vazhdoi të shpjegonte ligjet e tija fetare dhe ligjet fetare të atyre të dërguarve që erdhën përpara tij, duke thënë:"Dhe Ai më ka detyruar me namaz dhe dhënie të lëmoshës për sa kohë që jetoj".


Pastaj ai foli rreth cilësive të bukura të tij, siç është të qenit i drejtë dhe i vyer, dhe se si Zoti nuk i ka dhënë atij cilësitë e arrogantit dhe fatkeqit:"Dhe [Ai më ka detyruar] të jem i dëgjueshëm ndaj nënës sime, dhe Ai s'më ka bërë arrogant dhe fatkeq".



Pastaj Allahu komenton mbi gjithçka që ai përmendi përpara rreth Jezusit dhe nënës së tij, duke thënë:"I këtillë është Jezusi, i biri i Maries. Kjo është thënie e vërtetë për të cilën s'ka dyshim".



Kjo është thënia e vërtetë dhe përfundimtare nga Zoti i cili krijoi Jezusin dhe gjithë të tjerët – Ai që është i Gjithdijshëm dhe i mirëinformuar për çdo aspekt të imët dhe të madh të këtij universi dhe njerëzimit, midis të cilave ishte edhe Jezusi. Vërtet, Allahu e ka thënë të vërtetën për të, e cila s'mund të njolloset as me piklën më të vogël të pavërtetësisë që gënjeshtarët midis atyre që dyshojnë dhe që janë shmangur thonë për të. Allahu e ka thënë të vërtetën për të, të cilën çdo person me intelekt të paprishur dhe të kuptuar të dëlirë natyror do ta pranonte. Kjo është poashtu çfarë kanë folur të gjitha ligjet fetare të mëparshme dhe ajo të cilës iu mbështetën besimtarët.



Pra, të gjitha këto ngjarje që ndodhën, siç është fryrja e engjëlit Gabriel në [mëngën e] nënës së Jezusit, pastaj kur ajo e lindi atë, dhimbjet dhe vështirësitë me të cilat u përball nëna e tij për shkak të kësaj, të qenit e saj e shfajësuar nga këto vështirësi kur Allahu bëri që fëmija e saj të flasë nga djepi, gjë që dëshmoi se ajo ishte e pastër nga faji dhe që poashtu dëshmoi se ai ishte një nga robërit e Zotit që Ai zgjodhi të jetë pejgamber i Tij dhe për ta pranuar Librin e Tij, si dhe të qenit e tij i urdhëruar me ligjet e njëjta fetare me të cilat qenë urdhëruar të dërguarit përpara tij, siç është falja e namazit, dhënia e lëmoshës dhe të qenit i vyer – e gjithë kjo është e vërteta e vendosur dhe e vërtetuar. Dhe çfarëdo pohimesh dhe akuzash që kundërshtojnë këtë, janë të rreme. Dhe pohimet e bëra nga kundërshtarët e tyre – të Krishterët – përsa i përket Jezusit, se ai ka pohuar të jetë vetë Zoti, apo biri i Zotit, apo pjesë e trinisë hyjnore, poashtu janë pavërtetësi dhe shmangie, të cilën nuk e pranon asnjë intelekt i shendoshë, ligj fetar apo natyrshmëri.



E vërteta përsa i përket kësaj çështjeje është ajo çfarë është thënë nga Zoti, Ai që krijoi Jezusin dhe gjithë të tjerët, nga fillimi deri në fund, – xhinët dhe njerëzimin – me qëllim që ta adhurojnë Atë. Dhe Ai është që zgjodhi atë për rob dhe të dërguar, mu ashtu siç i zgjodhi të tjerët për ta bartur Porosinë e Tij te njerëzimi, që ata të kuptojnë synimin për të cilin ata qenë krijuar – dhe kjo është që të adhurohet vetëm Zoti dhe të zbatohet feja vetëm për hir të Tij.



Vërtet, Jezusi barti Porosinë e Tij në formën më të mirë, dhe ai ishte i pari në ballë nga populli i tij ndër ata që adhuronin dhe i nështroheshin vetëm Zotit, duke folur të vërtetën haptas që nga koha kur ai ishte në djep, në vitet e tija të burrërisë dhe deri kur Zoti e ngriti tek Ai.9



Ky është statusi i pejgamberit dhe të dërguarit të Zotit, Jezusit, paqja qoftë mbi të, në Islam sipas të gjithë popujve muslimanë. Pra, kjo është e vërteta, dhe çfarëdoqoftë tjetër veç kësaj është rrenë dhe drejtim i keq.



--------------------------------------------------------------------------------
9. Shënime të përkthyesit: Në kundërshtim me besimet e Krishtere, muslimanët besojnë që Jezusi nuk është kryqëzuar, por dikush tjetër është bërë që t'i gjasojë atij dhe është kryqëzuar në vend të tij. Në Kur'an qëndron se ai është ngritur në qiej, ku do të presë deri në ditën kur ai do të dërgohet prapa në tokë nga fundi i kohës. Allahu thotë:"Dhe për shkak se ata thanë me mburrje:'Ne e vramë Mesinë, Jezusin, birin e Merjemes, të dërguarin e Zotit'. Por ata nuk e vranë atë e as që e kryqëzuan, por gjasimi i Jezusit qe vendosur në njeri tjetër [dhe ata vranë këtë njeri]. Dhe ata që dallohen mbi këtë janë plot dyshime. Ata nuk e dinë me siguri; ata nuk ndjekin veçse hamendje, se vërtet ata nuk e vranë atë. Por, Allahu e ngritit atë [trupin dhe shpirtin] tek Vetja e Tij. Allahu është i Gjithpushtetshëm, i urtë. Dhe nuk ka ndonjë nga njerëzit e Librit [dmth Çifutët dhe të Krishterët] veçse ai me siguri do të besojë në të [se ai vërtet ishte i dërguar i Allahut] para vdekjes së tij [Jezusit]. Dhe në Ditën e Ringjalljes, ai do të dëshmojë kundër tyre". [Kur'an 4:157-159] Pejgamberi Muhamed ka profetizuar që Jezusi do të kthehet dhe do të gjykojë njerëzimin me drejtësi. Ai do të zbresë te minarja e bardhë në lindje të Damaskut, duke i pasur duart e tij mbi krahët e dy engjëjve, dhe ai do të luftojë kundër Antikrishtit [Dexhallit] derisa ta mbërrijë atë te porta e Ludit [Israeli i sotshëm], ku ai do ta vrasë atë.
--------------------------------------------------------------------------------

Zoti s'ka nevojë të lindë bir. T'ia atribuosh një bir Atij është nga format më të mëdha të mosbesimit dhe shmangies, meqë kjo përbën shkallën më të lartë të ofendimit dhe mangësisë që i përshkruhet nderit, madhështisë dhe zotërimit të Tij. Kjo meqë gjithçka veç Zotit [Krijuesit] mund të jetë vetëm një nga krijesat e Tij, dhe të gjthia krijesat e Tij i nënshtrohen nderit dhe mashështisë së Tij dhe janë të urdhëruar ta adhurojnë Atë, kurse Zoti është hyjnor dhe i pastër që të lindë fëmijë. Për këtë shkak, Allahu u thotë atyre që i përshkruajnë fëmijë Atij, dhe e folura e Tij është e vërteta:"Vërtet ju keni sjellur diçka të tmerrshme [dmth një thënie djallëzore] – për shkak të së cilës qiejt gati sa nuk u shqyenë dhe toka nuk u bë copë-copë dhe malet nuk u shembën. A mos ata po i përshkruajnë fëmijë më të Mëshirshmit [dmth Zotit]. Por, nuk është me vend për [madhështinë] e më të Mëshirshmit që ai të lindë fëmijë. Nuk ka asnjë në qiej dhe tokë veçse ai i afrohet si rob më të Mëshirshmit. Vërtet, Ai e njeh çdonjërin nga ata, dhe i ka numëruar ata me një numërim të plotë. Dhe secili nga ta do t'i vijë Atij në Ditën e Ringjalljes i vetëm [pa ndonjë ndihmues]". [Kur'an 19:89-95]



Dhe Ai thotë:"Thuaj: Ai është Allahu, Një [i Pandashëm]. Allahu është i Vetë-Mjaftueshëm [që s'ka nevojë për ndonjë gjë]. Ai nuk lind e as që është i lindur. Dhe s'ka të barabartë apo të krahasueshëm me Të". [Kur'an 112:1-4]


Allahu ka thënë, kur po i fliste pejgamberit Muhamed:"Dhe paralajmëro ata që thonë:'Zoti ka lind fëmijë'. Ata s'kanë kurrfarë dije mbi këtë, e as etërit e tyre. E urryer është thënia që del nga gojët e tyre. Ata s'thonë veçse gënjeshtër". [Kur'an 18:4-5]



Pra, kushdo që pohon se Zoti ka bir, ai s'thotë veçse gënjeshtra, pavarësisht nga ajo se a janë Arabë, të cilët thonë që engjëjt janë bija të Zotit, apo Budistë dhe Brahmanë, të cilët pohojnë këtë për Budën dhe Brahmën, apo të Krishterët, të cilët pohojnë që Jezusi është biri i Zotit, vetë Zoti dhe pjesë e trinisë hyjnore. Të gjitha këto janë gënjeshtra dhe shpikje për Zotin. Përkundër gjithë kësaj, të gjitha këto grupe refuzojnë dhe mohojnë njëra-tjetrën – asnjë grup [ndër këta që i përmendëm] nuk pranon pikëpamjet e kundërshtarëve të tyre. Pra, gënjeshtrat dhe shpikjet janë hequr për faktin se këto grupe të gjitha e mohojnë njëra-tjetrën, dhe për faktin se Kur'ani, Islami dhe muslimanët i mohojnë këto grupe dhe pohimet e tyre, siç bëjnë edhe të gjitha mendjet dhe natyrshmëritëe drejta .



Dhe e gjithë çfarë mbetet është e vërteta e pastër që Zoti na e ka kumtuar në librin e Tij të mrekullueshëm, në të cilin pavërtetësia s'mund të hyjë as nga para as nga prapa. Ky është libri madhështor [dmth Kur'ani], me të cilin Allahu i sfindonte xhinët dhe njerëzimn për ta sjellur një libër të barabartë me të, apo dhjetë kaptina të ngjashme me të, apo së paku një kaptinë të ngjashme me të. Por, ata s'ishin të aftë ta bënin këtë për më shumë se 14 shekuj. Dhe ata kurrë s'do të jenë në gjendje ta bëjnë këtë deri në Ditën e Gjykimit.10


Pra, çfarë dëshmie tjetër më të fortë dhe më të vërtetë ka veç faktit se as xhinët as njerëzit s'ishin në gjendje të prodhonin ndonjë pjesë të këtij Libri, i cili qe sjellur nga një njeri i pashkolluar që s'dinte as shkrim as lexim [dmth pejgamberi Muhamed]? Kjo dëshmon se çfarëdoqoftë që Ai tha në lidhje me Jezusin është e vërteta, dhe gjithçka përtej kësaj s'është veçse pavërtetësi.



Dobia që nxirret nga kjo është se Kur'ani i ka dhënë Jezusit të drejtën që i takon dhe i ka dhënë atij një pozitë të ndershme që ai e meriton. Dhe ka siguruar që ai gjithmonë do të përmendet çiltërsisht në një Kur'an [libër të shpallur] i cili lexohet vazhdimisht nga muslimanët në shtëpitë dhe në xhamitë e tyre. Meqë ata i lexojnë vargjet nga Kur'ani të cilat kanë të bëjnë me Jezusin në namazin e tyre. Ky është rasti me të gjithë pejgamberët dhe të dërguarit e tjerë të Zotit.



A s'duhet që e gjithë kjo se Islami dhe ajo të cilës i përmbahen muslimanët të shërbejë si një thirrje për të Krishterët, veçanërisht pushtetarët, papatë, priftërinjtë, murgjit dhe edukatorët midis tyre, që të reflektojnë, meditojnë dhe rishqyrtojnë qëndrimin e tyre ndaj Muhamedit dhe Librit të mrekullueshëm e madhështor me të cilin ai erdhi, si dhe qëndrimn e tyre ndaj ndjekësve të tij që besuan në Jezusin si pejgamber dhe të dërguar dhe në Librat [e pashtrembëruara] që i qenë shpallur atij? Kjo me shpresë do t'i çojë ata në dhënien e pozitës që ai e meriton midis pejgaberëve dhe të dërguarve. Pra, ku është kthimi i mirësjelljes?





A është kjo një kthim i gjestit miqësor që ata e vendosin dorën e tyre në duart e Çifutëve, të cilët mohuan Jezusin, e mohuan atë dhe e ofenduan atë dhe nënën e tij me ofendimet dhe akuzat më të ndyra? A s'janë ata të cilët u sollën me armiqësinë e formës më të keqe ndaj tij që nga koha kur u lind e deri në ditët e sotme? A s'janë ata të cilët i shtypën ndjekësit e tij, në mënyrën që do të të bënte të ngjethesh?



--------------------------------------------------------------------------------
10. Shënim i përkthyesit: Kjo është nja nga sfidat më të mëdha të Allahut dhe kjo dëshmon që Kur'ani vërtet është një shpallje nga Zoti. Nëse studiohet historia Islame, do të shohim se pejgamberi Muhamed, një njeri i pashkolluar nga tokat Arabe, sfidoi sistemin hierarkik të Arabëve paganë në atë kohë me fenë e pastër Islame, ndjekësit e të cilit u shtuan në numër me kalimin e viteve. Kjo "fe e re" aso kohe ishte një këcënim i drejtpërdrejt për fuqinë e Arabëve paganë të cilët sundonin Meken, dhe përfundimisht i bëri ata të zhvillojnë luftë kundër tij dhe ndjekësve të tij kur fuqia e tyre u shtua. Po të ishte e rreme feja e Muhamedit dhe shpallja e Zotit, gjithë çfarë është dashur të bëjnë këta sundues ishte të angazhojnë poetët dhe shkrimtarët më të mirë të kohës së tyre për të prodhuar një libër, dhjetë kapituj apo madje një kaptinë të ngjashme me Kur'anin. Duke vepruar kështu, ata do t'u ishin shmangur luftrave të gjata, humbjeve financiare, humbjes së pushtetit, shkatërrimit të pashmangshëm dhe poshtërimit përfumdimtar. Por, fakti është se ata s'qenë të aftë ta bënin këtë, meqë Kur'ani ishte shpallur nga Zoti, dhe ata [Arabë] që e lexonin atë në pjesën më të madhe panë natyrën e tij të mrekullueshme shprehur në formën e shkruar të tij, detalet në përshkrim, dhe temat që ai mbulonte, dhe e pranuan atë si fjalë të vërtetë të Zotit.
--------------------------------------------------------------------------------

Dhe ata prishën kredon dhe fenë e tij si pjesë të makinacionit dhe komplotit të tyre, duke e bërë Jezusin, Allahu e pastroftë nga kjo, një mit i të qenit Zot, apo biri i Zotit, apo pjesë e një trinie hyjnore, duke e prishur dhe anuluar porosinë e vërtetë të tij. Dhe ata e bënë fenë e tij dhe ndjekësit e tij një shaka dhe një argëtim për njerëzit e arsyeshëm, e lere më për më të marrët nga njerëzit. Komplotuesit dhe planifikuesit e kanë ndryshuar atë në një fe të një miti pagan, nga i cili njerëzit me kuptim të shëndoshë do të turpëroheshin.



Allahu e sqaron këtë pikë më tej duke thënë:



5. "Vërtet, shembulli i Jezusit në shikimin e Allahut është si shembulli i Adamit – Ai e krijoi atë nga dheu dhe pastaj i tha atij 'Ji', dhe ai u bë. Kjo është e vërteta nga Zoti yt, e ti mos ji ndër ata që dyshojnë. Kushdo që të kundërshton lidhur me të [dmth Jezusin] pas gjithë kësaj njohurie [mbi të] që të erdhi, thuaj:'Ejani, le të thërrasim fëmijët tanë dhe fëmijët tuaj, gratë tona dhe gratë tuaja, dhe ne së bashku me juve, dhe pastaj ta lusim Allahun që t'i mallkojë ata ndër ne që po gënjejnë.' Vërtet, kjo është rrëfenja e vërtetë [mbi Jezusin]. Dhe s'ka Zot që ka të drejtë të adhurohet veç Allahut. Dhe vërtet Allahu ka mundësi për çdo gjë, është i urtë". [Kur'an 3:59-62]



Ky shembull mëdhështor është një dëshmi vendimtare që anulon të gjitha pohimet e të Krishterëve. Kjo ngaqë nëse s'është e mundshme apo korrekte sipas mendjeve të shendosha, doktrinave fetare, dhe natyrshmërive që të pohohet se Adami, të cilin Zoti e krijoi nga dheu me Duart e Tij dhe fryu në të shpirtin e Tij, është Zoti, apo biri i Zotit, apo pjesë e një trinie hyjnore, atëherë është më se me vend që një gjë e tillë s'mund të pohohet për Jezusin. Kjo meqë krijimi i Adamit ishte më i mrekullueshëm se ai i Jezusit, sepse ai u krijua nga dheu dhe dheu s'është pjesë e racës njerëzore.



Në anën tjetër, Jezusi u krijua nga një grua, e cila është pjesë e racës njerëzore, dhe ajo e mbarti atë në mitër në mënyrën e njëjtë që gruaja mbart fëminë, dhe e lindi atë në mënyrë të njëjtë që gruaja lind fëminë. Pra, kjo është nga dëshmitë më të mëdha që i zhvlerëson pohimet e rrejshme dhe idetë e gabuara dhe absurde të të Krishterëve.



Në të vërtetë, engjëjt qenë krijuar pa ndonjë baba apo nënë, dhe Dreqi qe krijuar nga zjarri pa prindër. Pra, kjo është diçka edhe më e mrekullueshme dhe dëftor për aftësinë e madhe të Zotit, Krijuesit, Formuesit dhe Shpikësit të qiejve dhe tokës.



Madje, krijimi i Evës nga brinja e Adamit, pa nënë, ishte edhe më e mrekullueshme se krijimi i Jezusit, i cili u krijua, u bart në mitrën e një gruaje dhe u lind mu siç gruaja normale lind fëminë. Kështu që nuk mbetet ndonë lidhje për të Krishterët sipas çdo personit që posedon intelekt, fe dhe drejtësi. Mirëpo, pavarësisht gjithë kësaj, Jezusi, në sytë e Islamit dhe muslimanëve është shumë më superior se Adami dhe shumë pejgamberë dhe të dërguar të tjerë, sipas Kur'anit dhe mësimeve të pejgamberit Muhamed. Kjo meqë Jezusi është një nga pesë të dërguarit që posedonin vullnet dhe vendosmëri të fortë, sipas Islamit.



Pra, pasi e gjithë kjo u tha, çfarë do ta ndryshonte raportin mes të Krishterëve dhe Islamit, e cila është feja e vërtetë e Zotit dhe feja e Jezusit dhe e të gjithë pejgamberëve? A s'do ta kuptojnë ata se forma më e madhe e mosbesimit dhe humbjes është të pohohet se Zoti ka bashkëshorte dhe fëmijë, meqë kjo është ofendimi dhe përulja më e madhe që mund të ngrihet kundër Zotit, Pronarit të çdo gjëje që ekziston? Dhe mohimi më i madh i Jezusit është të mohohet porosia e vërtetë që ai solli, siç është duke thënë se ai është biri i Zotit, etj., ndonëse ai qartë pat thënë që nga dita e parë se ai ishte një rob i Zotit i cili ia dha shpalljen atij, e bëri pejgamber, e bekoi atë kudo që të jetë dhe e detyroi me namaz dhe lëmoshë. Këto janë cilësitë që vlejnë për çdo qenie të krijuar që është rritur dhe edukuar dhe që ka nevojë për Zotin e tij, duke iu nënshtruar madhështisë së Tij dhe duke iu bindur urdhërave të Tij.



A duan ata që muslimanët t'i lënë menjanë intelektet e tyre dhe kështu të mohojnë Allahun dhe atë me çfarë erdhën të gjithë të dërguarit? A po presin që ata të zgjedhin Hidhërimin e Zotit, dënimin e ashpër dhe Zjarrin, të cilin Ai e ka pëgatitur për ata që e mohojnë Atë, në këmbim me Kënaqësinë e Tij dhe shpërblimin e Parajsës, që është përgatitur për ata që i binden dhe e adhurojnë vetëm Atë?



O ju të Krishterë me mendje të shëndoshë dhe që jeni të drejtë dhe të balancuar, ne ju thërrasim që të ngriheni përpara Zotit në çifte dhe individualisht dhe më pas të reflektoni mbi pikëpamjen e juaj ndaj Islamit, e cila është feja e vërtetë e Zotit dhe feja e Jezusit dhe e të gjithë pejgamberëve dhe të dërguarve. Ky është islami që ka nderuar Jezusin, e ka trajtuar drejtësisht, dhe i ka dhën atij pozitën që i takon dhe që e meriton. Jam i sigurt se nëse ju e bëni këtë sinqerisht dhe pa u ndikuar nga dëshirat e kota, dhe nëse e lutni Zotin që t'ju ndihmojë dhe të kërkoni ndihmë nga ajo çfarë gjendet në Ungjillin e juaj, edhe pas shtrembërimeve dhe ndryshimeve, ju do të udhëzoheni për tek e vërteta dhe realiteti, që është: Muhamedi është i dërguar i Zotit dhe Libri që ai solli s'është veçse e vërteta e shpallur nga Zoti.



Pra, çfarëdo që ai tha lidhur me Jezusin është e vërteta – se ai ka qenë rob dhe i dërguar i Allahut dhe se Zoti e krijoi atë mu siç e krijoi secilin – përfshirë këtu edhe të dërguarit bujarë – me qëllimin e vetëm e të adhuruarit Atë, dhe nënshtrimin e tyre ndaj madhështisë së Tij.



Më poshtë janë disa shembuj të marra nga Ungjilli juaj11 që vërteton dhe mbështet atë me çfarë erdhi Muhamedi nga Kur'ani dhe mësimet e tij. Në vargun e shtatë të kaptinës 4 të Ungjillit të Mateut, thuhet:



1. "Jezusi iu përgjigj:'Porse Shkrimi i shenjt thotë:'Mos e sprovo Zotin, Hyun tënd'". [Mateu 4:7]



2. Në kaptinën e njëjtë ndodhë një rrëfenjë lidhur me Jezusin dhe Dreqin, në të cilën Dreqi e urdhëron Jezusin t'i bie përmbys atij. Kështu që Mesia Jezus iu përgjigj atij, duke thënë:"Ik, o djall, sepse Shkrimi i shenjt thotë:'Adhuro Zotin, Hyun tënd, dhë shërbej [dmth adhuroje] vetëm Atij!'".



Kjo është me çfarë erdhën të gjithë të dërguarit dhe kjo është dëshmia që Jezusi e përdori kundër Dreqit. Kjo qartë dëshmon se të gjithë pejgamberët, përfshirë edhe Jezusin dhe Muhamedin, erdhën për të vendosur se Zoti është Një dhe se Ai ishte Hyu dhe i vetmi që meriton të adhurohet.



Jezusi u mbështet në librat e shpallura përpara [nga Zoti] për dëshmi, në të cilat qëndron se Zoti është Hyu i vetëm dhe se Ai është i vetmi që ka të drejtë të adhurohet dhe t'i bihet përmbys.



--------------------------------------------------------------------------------
11. Shënim i përkthyesit: ["Përkthimi i përdorur për citatet Biblike në këtë broshurë është marrë nga Botimi i Biblës së shtëpisë botuese Drita nga Ferizaji [1980] dhe Kršćanska Sadašnjost nga Zagrebi"]. Personi mesatar mund të shikojë përkthime të ndryshme të Biblës dhe të vërejë ndryshime/modifikime të mëdha në interpretimet dhe përkthimet e vargjeve të shumta të Biblës, të mos e përmendim që disa vargje edhe janë lënë jashtë krejtësisht. Kjo është dëshmi e mëtejme se Bibla ka qenë ndryshuar dhe modifikuar siç vërtetohet nga Zoti në shpalljen e tij të fundit, Kur'anin, të cilin Ai garantoi se do ta mbrojë dhe ruajë në formën e tij origjinale. Allahu thotë:"Vërtet, Ne zbritëm Përkujtuesin [Kur'anin] dhe Ne me siguri do ta ruajmë atë [nga prishjet]". [Kur'an 15:9] Të ngjashmet me këtë premtim dhe garancë nga Zoti s'ishin bërë në shpalljet e mëparshme, prej këtu kundërshtimet e dukshme në versionet e sotme të këtyre Librave të shpallura të Zotit: Tora [Teurati] dhe Ungjilli. --------------------------------------------------------------------------------

Ngjashëm, Allahu i shpalli Muhamedit:"Dhe vërtet Ne u dërguam çdo populli të dërguar [që u thoshte populit të tij]:'Adhurojeni vetëm Allahun dhe lini zotrat e rremë'. Kështu mes tyre qenë ata të cilët Allahu i udhëzoi dhe mes tyre qenë ata, drejtimi i keq i të cilëve qe përligjur". [Kur'an 16:36]



Ai po ashtu i shpalli atij:"Dhe Ne nuk dërguam asnjë të dërguar para se t'i shpallnim atij:'Nuk ka Zot që meriton të adhurohet në të vërtetë veç Meje, kështu që më adhuroni vetëm Mua'". [Kur'an 23:25]



Këto thënie që i qenë shpallur Muhamedit, janë në pajtim të plotë me atë çfarë Jezusi tha në përgjigje ndaj Dreqit. Kjo poashtu është në pajtim me atë çfarë Jezusi tha kur thirri fisin e Israelit:"Vërtet, Allahu është Zoti im dhe i juaji. Pra, adhurojeni vetëm Atë. Kjo është rruga e drejtë". [Kur'an 19:36]



Dhe kjo përputhet me atë çfarë ai do të thotë në Ditën e Gjykimit kur Zoti i tij do ta pyes atë:"O Jezus, biri i Maries, a u ke thënë ti njerëzve:'Më adhuroni mua dhe nënën time si dy zota pranë Allahut?' Ai do të përgjigjet:'Lavdi të qoftë ty! S'më takonte mua të thoja atë çfarë s'kisha të drejtë të thoja. Po të thoja diçka të tillë, Ti me siguri do ta dije këtë. Ti e di se çfarë ka në brendinë time ndonëse unë nuk e di se çfarë ka në Ty. Vërtet, vetëm Ti je i Gjithdijshëm për gjithë atë që është e fshehur. Unë nuk u kam thënë gjë tjetër përveç asaj çfarë Ti më urdhërove t'u them atyre, [e cila ishte]:Adhurojeni Allahun, Zotin tim dhe tuajin. Dhe unë isha dëshmitar ndaj tyre për sa kohë që isha mes tyre. Por, kur Ti më ngrite, Ti ishe Mbikëqyrës i tyre, dhe Ti je Dëshmitar i çdo gjëje'". [Kur'an 5:116-117]



3. Në kaptinën 11 të Ungjillit të Mateut, vargu 25, thuhet:"Po të falënderoj, o Atë, Zotërues i qiellit e i dheut, që i fshehe këto gjëra nga të dijshmit e nga të urtit, e ua zbulove të vegjëlve'".



Pra, Jezusi ishte një nga robërit dhe të dërguarit e Zotit. Ai e njohu të drejtën e Zotit të tij që e krijoi atë dhe e bekoi, andaj iu kthye Atij, duke e falënderuar dhe pohuar se vetëm Ai ishte Zoti i qiejve dhe tokës. Kjo meqë Ai është i cili i krijoi këto dy krijesa [qiellin dhe tokën], si dhe gjithçka brenda tyre, mes tyre dhe çfarëdoqoftë që gjendet nën tokë. Askush tjetër s'ka pjesë në këtë – as Jezusi apo ndokush tjetër – e as që mund ta rivalizojë Atë ndokush në këtë çështje.



4. Në kaptinën 14 të Ungjillit të Mateut, vargu 23, thuhet:"Jezusi, si e tfilloi popullin, u ngjit vetëm në mal për t'u lutur".



Namazi është një nga aktet më madhështore të adhurimit që mund të kryhet për Zotin, dhe asnjeri nuk angazhohet në të veçse robi i përulur i cili ka nevojë për mëshirën e Perëndisë dhe Krijuesit të tij. Kjo është siç thotë Allahu në Kur'an:"O njerëz! Jeni ju ata që kanë nevojë për Allahun, ndërsa Allahu është i pasur [s'ka nevojë për ndonjë gjë], më i denji për lavdërim". [Kur'an 35:15]



Dhe Allahu thotë:"Mesia [Jezusi] kurrë s'do të jetë jetë mendjemadh që të refuzojë të qenit rob i Zotit, e as engjëjt të cilët janë pranë [Tij]. Dhe kushdo që është mendjemadh dhe refuzon adhurimin e Tij, Ai do t'i mbledhë ata të gjithë tek vetja e Tij". [Kur'an 4:172]



Pra, Jezusi ka qenë një rob i Zotit, dhe ai s'ishte e as që do të jetë ndonjëherë mendjemadh që mos ta adhurojë Atë. Kjo është gjendja e tij dhe gjendja e të gjithë pejgamberëve dhe engjëjve.



5. Në kaptinën 26 të Ungjillit të Mateut, vargu 39, thuhet se Mesia [Jezusi]:"... ra me fytyrë për dhe e lutej:'Ati im, nëse është e mundur, largoje prej meje këtë kelk mundimesh! Megjithatë, le të bëhet, jo si dua unë, por si do Ti'".



Pra, në këtë tekst, ka dëshmi se Jezusi ishte rob [adhurues] i Zotit i cili s'pati mundësi ta zmbrapsë dëmin nga vetja e tij apo t'i sjellë vetes dobi. Dhe në këtë tekst ka dëshmi se ai kërkoi shpëtim te Zoti gjatë kohërave të vështira, duke kërkuar ndihmën e Tij dhe duke e ulur veten përpara Tij, me qëllim që ta largojë dëmin dhe rrezikun që po i afrohej atij. Pra, ai ra përmbys me fytyrë për dhe, duke kërkuar afrimitet ndaj Tij, duke e ulur veten, duke shfaqur nevojë për të dhe duke shprehur besimin se askush s'ka mundësi ta zmbrapsë dëmin përveç Tij. Kjo është gjendja e të gjtihë të dërguarve, të mos e përmendim gjithë njerëzimin.



6. Në kaptinën 21 të Ungjillit të Mateut, vargu 46, thuhet:"Kërkonin ta zinin, por e dronin popullin sepse e mbante profet".



Në këtë varg ka dëshmi se masa e njerëzve që besonin në Zotin dhe Jezusin qenë monoteistë me besim të pastër dhe të sinqertë, dhe se ata besuan që Jezusi ishte një i dërguar dhe një pejgamber [profet]. Kjo dëshmon se pejgamberi i tyre, Jezusi, ua kishte mësuar këtë dhe i kishte edukuar ata të besojnë në këtë. Kështu që ata nuk besonin se ai ishte Zot apo biri i Zotit, meqë ai nuk ua mësonte njerëzve këto gjëra.



7. Në kaptinën 23 të Ungjillit të Mateut, vargu 10, thuhet se Jezusi ka thënë:"Mos lejoni t'ju quajnë zot, se ju, madje edhe Mesia, ka një zot".12



Ky tekst i ngjan tekstit Kur'anor, në të cilin Allahu na njofton se i dërguari i Tij, Jezusi, i tha fisit të Israelit:"Vërtet, Allahu është zoti im dhe i juaji". [Kur'an 3:51]



Pra, Allahu është Perëndia e Jezusit, si dhe Zot i tij, Ushqyes dhe Pronar. Ai është Perëndia, Zoti dhe Pronari i gjithë njerëzimit.



Dijetari musliman, Teki-ud-Din el-Hilali, theksoi në broshurën e tij "Dëshmia e Qartë" se:"Disa përkthime e kanë shtrembëruar këtë tekst, por përkthimi në Anglisht është ruajtur nga kjo prishje".



8. Në kaptinën 17 të Ungjillit të Gjonit, vargu 3, thuhet:"E kjo është jeta e pasosur: që të njohin ty, Një të vetmin Hyun e vërtetë, dhe atë që e dërgove, Jezu Krishtin".



Ky tekst vërteton atë me çfarë erdhën të gjithë të dërguarit, e cila ishte se s'ka perëndi që ka të drejtë të adhurohet përveç Allahut, dhe kjo vërteton se Jezusi ishte i dërguar i Zotit. Kjo ishte gjatë kohës së tij, dhe çdo popull pati kohën dhe të dërguarin e vet, siç thotë Allahu:"Dhe Ne nuk dërguam ndonjë të dërguar para se t'i shpallnim atij:'S'ka perëndi që ka të drejtë të adhurohet në të vërtetën, përveç Meje, pra më adhuroni vetëm Mua'". [Kur'an 21:25]



Dhe Ai thotë:"Dhe Ne vërtet dërguam te çdo popull të dërguar [që u thoshte popullit të tij]:'Adhurojeni vetëm Allahun dhe lini perënditë e rreme'". [Kur'an 16:36]



9. Në kaptinën 12 të Ungjillit të Markut, vargu 28-30, thuhet:"Një nga skribët që kishte dëgjuar rragatjen e tyre, duke parë se Jezusi u përgjigj mirë, iu afrua dhe e pyeti:'Cili urdhërim është i pari i të gjitha urdhërimeve?' Jezusi u përgjigj:'I pari është: Dëgjo, Izrael! Zoti, Hyu ynë, është një Zot i vetëm. Duaje Zotin tënd, Hyun tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde e me gjithë fuqinë tënde!'"



Ky ishte urdhëri i parë.


--------------------------------------------------------------------------------
12. Shënim i përkthyesit: Ky tekst është përshtatur nga ajo që është gjetur në Botimin e Rishikuar Standard [Revised Standard Edition] të Biblës për t'u përputhur me tekstin origjinal të kësaj broshure, e cila është shkruar në Arabisht dhe e cila i referohet përkthimit në Arabisht të Biblës.
--------------------------------------------------------------------------------

Dhe në vargun 32 në kaptinën e njëjtë, thuhet se:''Skribi përgjigji:'Mirë fort, Mësues! Përgjigje ashtu siç është e vërteta! Ai është i vetmi, e posë tij s'ka tjetër'".



Pastaj në vargun 34 në kaptinën e njëjtë, thuhet:"Jezusi, duke parë se përgjigji me urti, i tha:'Nuk je larg prek Mbretërisë së Hyut'".



"Ai ju ka urdhëruar për të njëjtën fe me të cilën Ai urdhëroi Noan dhe të cilën ta shpallëm ty [O Muhamed] dhe urdhëruam Abrahamin, Moisiun, dhe Jezusin, që ju ta praktikoni fenë dhe të mos përçaheni në të. E padurueshme është për idhujtarët ajo në çka ti i thërret ata. Allahu zgjedh për vete kë të dojë dhe udhëzon për tek vetja e Tij ata që i kthehen Atij me pendim dhe bindje". [Kur'an 42:13]



Feja për të cilën Zoti i urdhëroi ata ishte Besim i pastër monoteist, e cila paraqitet në thënien:"S'ka perëndi që ka të drejtë të adhurohet përveç Allahut". Ai i urdhëroi të gjithë të dërguarit e Tij që të thërrasin për tek kjo, dhe është kjo të cilën idhujtarët e kishin vështirë ta pranonin dhe për arsye të së cilës ata luftuan kundër të dërguarve të Zotit.



Kjo ishte gjëja e njëjtë për të cilën Abrahami dhe Jakobi, poashtu i njohur si Israel, i urdhëroi njerëzit, siç thotë Allahu:"Dhe përkujto kur Abrahami dhe [biri i tij] Ishmaeli ishin duke ngritur themelet e Shtëpisë [Ka'bes në Meke], duke thënë:"Zotin ynë! Pranoje këtë nga ne. Vërtet, Ti dëgjon çdo gjë, je i Gjithdijshëm. Zoty ynë! Na bëj të nënshtruar ndaj Teje, dhe nga pasardhësit tanë bëj një popull të nënshtruar ndaj Teje. Dhe na trego si t'i kryejmë ritualet e këkuara në haxh [në Ka'be], dhe prano pendimin tonë. Vërtet, Ti je Ai që pranon pendimin, më i Mëshirshmi. Zoti ynë! Dërgo midis tyre një të dërguar nga vetë ata [dmth Muhamedin], i cili do t'u lexojë vargjet dhe do t'ua mësojë Librin dhe Urtësinë [mësimet pejgamberike], dhe pastroji ata. Vërtet, Ti ke mundësi për çdo gjë, je i Urtë'. Dhe kush largohet nga feja e Abrahamit përveç atij që mashtron veten? Vërtet, Në e zgjodhëm atë në këtë botë dhe në Jetën e Përtejme, ai do të jetë midis të drejtëve. Kur Zoti i tij i tha atij:'Nënshtrohu!', ai tha:'Unë i jam nënshtruar [si musliman] Zotit të çdo gjëje që ekziston'. Dhe ky [nënshtrim ndaj Allahut] qe urdhëruar nga Abrahami për bijtë e tij, dhe poashtu nga Jakobi, duke thënë:'O bijtë e mi! Allahu ka zgjedhur për ju fenë, kështu që mos vdisni veçse duke qenë muslimanë [dmth duke qenë të nënshtruar ndaj vullnetit të Krijuesit]'. Apo a ishit ju dëshmitar kur vdekja iu afrua Jaobit? – kur ai u tha bijve të tij:'Çfarë do të adhuroni pas meje?' Ata thanë:'Ne do ta adhurojmë Zotin tënd, Zotin e gjyshërve tu – Abrahamit, Ishmaelit, Isakut – Një Zot, dhe Atij i nënshtrohemi [si muslimanë]'". [Kur'an 2:127-133]



Me të vërtetë kjo është nje fe e jashtëzakonshme, në të cilën ata ia nënshtruan vullnetin e tyre Zotit të çdo gjëje që ekziston, iu kthyen Atij me pendim dhe kërkuan shpëtim tek Ai për t'i bërë pasardhësit e tyre pasardhës që i nënshtrohen Zotit. Dhe ata e lutën Atë për të dërguar një të dërguar midis tyre, i cili do t'ua lexonte vargjet e Tija atyre, do t'ua mësonte Librin dhe Urtësinë atyre dhe do t'i pastronte ata – një pastrim dhe urtësi që do t'i ruante ata nga idhujtaria, marrëzitë dhe drejtimi i keq. Dhe Allahu vendos këtu që kushdo që largohet nga kjo fe, e cila është monoteizëm i pastër, vetëm se mashtron veten.



Dobia e përftuar nga kjo është se thirrja e të gjithë pejgamberëve ishte në harmoni në atë se ato ishin thirrje të monoteizmit dhe për nënshtrim [ndaj Zotit] dhe se s'kishte asnjë perëndi që kishte të drejtë të adhurohet veç Allahut. Ata i thirrën popujt e tyre për tek kjo dhe i këshilluan ata që erdhën pas tyre nga pasardhësit e tyre që t'i përmbahen kësaj.



Pika e dytë në të cilën ne duam të përqendrohemi këtu, ishte këshillimi i Israelit, i cili poashtu ishte i njohur si Jakob. Teksti i Biblës përsa i përket kësaj ishte në pajtim me tekstin e Kur'anit në atë se teksti Biblik tregon se ne duhet të kemi dashuri për Zotin. Kjo poashtu është pjesë e Islamit. Në fakt, feja islame poashtu përbëhet nga shumë aspekte dhe vepra veças nga dashuria [për Krijuesin].



Shikoni se si u përgjigj Jezusi dhe sa madhështor ishte këshillimi i tij. Dhe shikoni në besimin e Skribit i cili bëri pyetjen duke kërkuar të përfitojë nga kjo dhe thënien e tij:''Mirë fort, Mësues! Përgjigje ashtu siç është e vërteta! Ai është i vetmi, e posë tij s'ka tjetër".



Dhe shikoni se si Mesia iu përgjigj atij, duke thënë:''Nuk je larg prej Mbretërisë së Hyut''. Kjo, dhe Allahu e di më së miri, është një premtim nga ai se ai do të jetë në Parajsë, dhe kjo tregon se kushdo që nuk beson në Njësinë e Zotit dhe se vetëm Ai duhet të adhurohet, nuk do t'i lejohet hyrja në Parajsë. Kjo është në ngjasim me çfarë thotë Allahu në Kur'an, duke na treguar çfarë i tha Jezusi fisit të Israelit:"Adhurojeni Allahun, i cili është Zoti im dhe i juaji. Vërtet, kushdo që i përshkruan ortakë Allahut në adhurim, Allahu me siguri do ta ndalojë Parajsën për të dhe vendbanimi i fundit i tij do të jetë Zjarri. Dhe keqbërësit s'do të kenë ndonjë ndihmës [në Zjarr]". [Kur'an 5:72]



Shënim: Sipas gjuhëss së Torës [Teuratit] dhe Ungjijve, çdo ndjekës dhe shërbyes i drejtë i Zotit quhet bir Zoti, kështu që Jezusi s'është veçuar me këtë shprehje të "birit të Zotit".



10. Në kaptinën 5 të Ungjillit të Mateut, vargu 9, thuhet:"Lum pajtuesit, sepse do të quhen bijtë e Hyut".



11. Dhe në vargun 45 në kaptinën 5 të Ungjillit të Mateut, thuhet:"Për t'u bërë bijtë e Atit tuaj që është në qiell".



12. Në kaptinën 6 të Ungjillit të Mateut, vargu 1, thuhet:"Ruanu se i bëni veprat e mira të tuajat në sy të njerëzve për t'u parë prej tyre! Përndryshe nuk do të keni farë shpërblimi të Ati juaj që është në qiell".



13. Në kaptinën 13 të Ungjillit të Mateut, vargu 9, thuhet:"Dhe përmbi tokë mos thirrni askë Atë, sepse keni vetëm një Atë – atë që është në qiell!".13



14. Këto vargje tregojnë se përdorimi i termeve "Atë" dhe "Bir" për t'iu referuar lidhjeve mes Zotit dhe robërve të Tij, ishte praktikë e vendosur në Bibël për të gjtihë njerëzit. Kështu që Mesia, Jezusi, nuk ka qenë veçanërisht i cilësuar me këtë pjesë nga të tjerët.14



--------------------------------------------------------------------------------
13. Shënim i përkthyesit: Përdorimi i raporteve të Atit dhe birit për t'iu referuar lidhjeve mes Zotit dhe robërve të Tij të drejtë, s'është i kufizuar vetëm në Dhjatën e Re të Biblës, por mund të gjendet dëshmi për të në Dhjatën e Vjetër gjithashtu:"Bijtë e Zotit panë se bijat e njerëzve ishin të dëlira, dhe ata i morën për gra ato". [Gjeneza 6:2] "Nefilimët qenë në tokë aso kohe, dhe poashtu më vonë, kur bijtë e Zotit iu erdhën bijave të njerëzve, dhe ato u lindën fëmijë atyre. Këta ishin njerëzit e fuqishëm të lashtë, njerëzit me famë". [Gjeneza 6:4] "Kur më i larti u dha popujve trashëgiminë e tyre, kur Ai ndau bijtë e njerëzve, ai fiksoi kufijtë e njerëzve sipas numrit të bijve të Zotit". [Deuteronomi 32:8] "Tash na ishte një ditë kur bijtë e Zotit të prezantoheshin përpara Zotit, dhe Satana poashtu erdhi me ta". [Job 1:6] "Kur kënduan yjet e mëngjesit së bashku, dhe të gjithë bijtë e Zotit bërtitën nga gëzimi?" [Job 38:7]

14. Shiko "Dëshmia e Qartë" [The Clear Evidence] të Teki-ud-Din el-Hilali [f.6-10]. Shënim i përkthyesit: Dëshmi e mëtejshme nga Dhjata e Re që vërteton këtë pikë se përdorimi i raporteve mes Atit dhe Birit si zëvendësim për raportet mes Zotit dhe robërve të Tij është siç vijon:"Ata as që mund të vdesin më: janë porsi engjëjt, e për arsye se e rifituan jetën e me ringjallje, janë bijtë e Hyut". [Luka 1:12] "Sepse bijtë e Hyut janë ata, të cilët i udhëheq shpirti i Hyut". [Romakëve 8:14] "Atyre që e pranuan u dha zotësinë të bëhen bijët e Hyut". [Gjoni 1:12] "Madje, jo vetëm për popull, por edhe për bijtë e Hyut të shpërndarë t'i bashkojë në një". [Gjoni 11:52] "... sepse, edhe vetë krijesa do të lirohet nga skllavërimi i shkatërrimit për të pasur pjesë në lirinë dhe lumturinë e bijëve të Hyut". [Romakëve 8:21] "Që të jeni pa të meta dhe të pastër, fëmijë të panjollë të Hyut në midis të kësaj breznie të prishur e dinake, në të cilën ndriçoni porsi pishtarë në botë". [Filipianëve 2:15] "Shikoni ç'dashuri të madhe na dhuroi Ati, sa që quhemi bijtë e Hyut, edhe jemi! Bota nuk na njeh sepse nuk e njeh Atë" [1 Gjon 3:1] "Prej kësaj dallohen të bijët e Hyut prej bijve të djallit: kush nuk ushtron drejtësinë dhe kush nuk e do vëllanë, nuk është prej Hyut". [1 Gjon 3:10] "Me këtë gjë e dimë se i duam fëmijët e Hyut: nëse e duam Hyun dhe i mbajmë urdhërimet e Hyut". [1 Gjon 5:2]
--------------------------------------------------------------------------------

Ndoshta e gjithë kjo ishte nga sjelljet e disa nga Çifutët dhe të Krishterët, por Zoti e di më së miri. Kjo meqë Allahu thotë në Kur'an:"Çifutët dhe të Krishterët thonë:'Ne jemi fëmijët e Zotit dhe të dashurit e Tij'. Thuaj:'Përse, atëherë, Ai po ju dënon për mëkatet e juaja?' Jo, ju s'jeni veçse njerëz nga ata që ai krijoi. Ai fal kë të dojë dhe e dënon kë të dojë. Dhe Allahut i përket sundimi i qiejve dhe tokës dhe gjithë asaj që gjendet mes tyre. Dhe tek Ai është kthimi përfundimtar". [Kur'an 5:18]



Çdo njeri i pastër dhe i paanshëm me intelekt të shëndoshë do të kuptojë se teksti Kur'anor që ne përmendëm përmban kompliment, nder, pranim të ngrohtë dhe lavdërim për Jezusin. Dhe ata vërtetojnë se ai ishte pejgamber dhe i dërguar, dhe se ishte një nga pejgamberët më të mëdhenj që barti flamurin e monoteizmit, thirri njerëzimin për tek ky besimi monoteist, dhe paralajmëroi ata që i ngjiten atij [idhujtarisë] se ata do të banojnë përjetësisht në Zjarr – sa destinacion i keq!



Këto vargje nga Kur'ani poashtu tregojnë se si Zoti e shfajësoi Jezusin dhe nënën e tij nga ofendimet me të cilat i akuzuan Çifutët, se si ua ngriti pozitën Jezusit dhe nënës së tij dhe bëri që thëniet e Çifutëve kundër tij dhe nënës së tij të konsiderohen mosbesim dhe ofendim i pamasë.



Për më tepër, teksti i Kur'anit dhe Biblës janë në pajtim të plotë me faktin se Jezusi ishte një rob dhe i dërguar i Allahut. Kjo është një gjendje e përsosur që askush s'mund ta arrijë, përveç të dërguarve të mëdhenj midis të cilëve ishte edhe Jezusi. Mësimet e pejgamberit Muhamed poashtu deklaronin besimet e njëjta dhe muslimanët besonin në gjithë këtë. Pra, çfarë s'është në rregull me Islamin dhe muslimanët? Çdo është në rregull me të, në sytë e atyre që kanë intelekt të shëndoshë dhe paanësi. Madje, e gabuara është kundër vetë Zotit, meqë thënia e tmerrshme [se Jezusi është biri i Zotit], për shkak të së cilës qiejt gati sa nuk u shqyenë, toka nuk u bë copë-copë, dhe malet nuk u shembën, është e kundërta e asaj çka tregohet në Kur'an, mësimet e pejgamberit Muhamed dhe asaj që i përmbahen muslimanët, e të mos e përmendim se çfarë tregon teksti monoteist ende i ruajtur në Bibël.



A nuk ka ardhur koha për të Krishterët, pasi ta dëgjojnë këtë, që të nguten dhe ngarendin për tek Islami, veçanërisht ata midis tyre që janë intelektualë, të edukuar dhe me mendje të lirë?



Ne i thërrasim ata që të ngrihen përpara Zotit në çifte dhe individualisht, pastaj të reflektojnë mbi këtë çështje të jashtëzakonshme – e që s'ka çështje më të rëndësishme se kjo – me një vendosmëri të fortë dhe paanësi, dhe duke kërkuar me zell arritjen e së vërtetës dhe realitetit, se kjo vërtet është një çështje vendimtare, e cila ose mund ta çojë njeriun në Parajsë, madhësia e së cilës shtrihet sa qiejt dhe toka, ose për në Zjarr, lëndë djegëse të të cilit do të jenë njerëzit dhe gurët dhe i cili është përgatitur për ata që mohojnë, që të banojnë aty përjetësisht. Kjo është një çështje mbi të cilën kanë rënë dakord të gjithë të dërguarit dhe e cila gjendet në librat e tyre të shpallura, përfshirë edhe Jezusin, robin dhe të dërguarin e Zotit.



Tash, është me vend që ne me ndershmëri t'ju themi:"O njerëzit e Librit!15 Ejani te një fjalë që është e drejtë mes juve dhe neve – që ne mos të adhurojmë veçse Zotin dhe mos t'i shoqërojmë ortakë Atij, dhe që askush nga ne të mos i merr të tjerët për Zotra pranë Allahut'. E, nëse ata e kthejnë shpinën, thuaj:'Dëshmoni se jemi muslimanë'". [Kur'an 3:64]



Kjo është thirrje e sinqertë që kërkon vëmendjen tuaj. Pra, mos lini që armiku i Zotit, Dreqi, t'ju shmang dhe pengojë nga synimi [i kërkimit të së vërtetës]. Vërtet, Dreqi është armik i hapët për ju. Dhe vërtet, ai vetëm i thërret ndjekësit e tij që të jenë midis banuesve të Zjarrit, kurse Allahu, më i Buti dhe më i Mëshirshmi, ju thërret për tek Parajsa dhe falja. Dhe Allahu ju thërret në vendbanimin e Paqes dhe e udhëzon kë të dojë në Shtegun e Drejtë.



Betohem në Allahun, se suksesi i vërtetë dhe përparimi në këtë jetë dhe në Jetën e Përtejme mund të gjendet në këtë fe madhështore të Islamit, e cila është urdhëruar nga Allahu, Zoti i çdo gjëje që ekziston. Dhe prapë, betohem ne Allahun, se në Islam ju do të mund të gjeni zgjidhje për të gjitha problemet me të cila përballet njerëzimi sot, qofshin ato të ndërlidhura me besimin, politikën, ekonominë apo etikën e përditshme. Për më tepër, Islami asgjëson çdo armiqësi, urrejtje dhe keqdashje që sjell jeta e personit, dhe e cila mund të shërbejë për ta transferuar atë në Zjarr.



Pra, s'ka fe apo metodologji mbi faqen e dheut sot që vërtetësisht përmban dhe përbëhet nga ajo çfarë thamë më herët, përveç kësaj feje madhështore, me Kur'anin e saj të mrekullueshëm, mësimet e saj mahnitëse të pejgamberit Muhamed, parimet e saja të sakta dhe të urta dhe bazat e saja të forta.


--------------------------------------------------------------------------------
15. Shënim i përkthyesit: Në Kur'an Allahu u referohet Çifutëve dhe të Krishterëve si "Njërëzit e Librit" për faktin që atyre u kanë qenë dërguar të dërguar me shkresat e shpallura – dmth Moisiu me Torën dhe Jezusi me Ungjijt.
--------------------------------------------------------------------------------

Kështu që ju nxis që të nguteni për tek mënyrat e vërteta që do t'ju sjellin shpëtim nga mjerimi në këtë jetë dhe në Jetën e Përtejme, dhe shpëtim nga luftërat shkatërruese dhe brengat që mbytin.



O Allah, të lus që t'i udhëzosh këta popuj [të Krishterët] në fenë tënde të drejtë dhe në Shtegun tënd të drejtë. Vërtet, Ti ke mundësi të bësh të gjitha gjërat dhe të përgjigjesh në të gjitha lutjet.



Nuk do të ketë vazhdim të kësaj broshure, në të cilën ne do të sqaronim madhështinë e Islamit dhe vërtetësinë e të dërguarit të Islamit [Muhamedit], si dhe të qenit e tij dhe porosisë së tij të pastër nga ekstremizmi dhe neglizhenca, dhe në pajtim me intelektin e shendoshë dhe natyrshmëritë e pa prishura.