A mesohet filozofia (arti i mendimit)?

[Albo]

Albo, jap dorëheqje. Është e kotë të merresh me ju. Anekdotat tuaja janë gjëja më fyese që kam parë në këto faqe forumi. Ju këshilloj të filloni një kurë dezintoksikimi, sepse jeni krejtësisht i shfazuar (en décalage) nga realiteti.

Kur te tilla fjale vine nga njerez qe e kerkojne filozofine ne bankat e shkolles, une i marr si kompliment pasi asnjehere nuk me ka interesuar ti afrohem filozofise me syzet e dikujt tjeter, por me syte e mia. Ndryshe nga ty, une nuk filozofoj mbi hicin, filozofoj mbi jeten.

Anekdodat jane jete kurse termat qe ti perdor si fjale te medha jane hici, te pakten per mua. Ndryshe nga ty, mua nuk me shqeteson mendimi i tjetrit.


Albo

[oiseau en vol]

Kur te tilla fjale vine nga njerez qe e kerkojne filozofine ne bankat e shkolles, une i marr si kompliment pasi asnjehere nuk me ka interesuar ti afrohem filozofise me syzet e dikujt tjeter, por me syte e mia. Ndryshe nga ty, une nuk filozofoj mbi hicin, filozofoj mbi jeten.

Anekdodat jane jete kurse termat qe ti perdor si fjale te medha jane hici, te pakten per mua. Ndryshe nga ty, mua nuk me shqeteson mendimi i tjetrit.


Albo

Më në fund, një postim pa përralla, por kësaj rradhe me dokrra. Ndryshe nuk unë, ju filozofoni mbi jetën. Mos more ! Por nga ku e nxore këtë përfundim, këtë ju nuk merrni mundimin t'a thoni. Nuk besoj se duhet të jetë nga vetëmjaftueshmëria e juaj, por thjesht sepse ju nuk mund të argumentoni ato çka thoni. Për ju është më mirë të fshiheni pas "i thashë... më tha..." sesa të mendoni njëherë për të patur respekt për veten tuaj. Sepse kur nuk e dimë pse mendojmë kështu apo ashtu, kjo do të thotë që ju as që i vini veshin vetes tuaj. Nqs keni vënë re postimet që kam bërë, ato nuk kanë ndonjë fjalë të pakuptueshme që mund të tregonte njëfarë padurimi nga ana ime për t'u ulur në rradhët e para të sallës.

Ju thoni që nuk ju shqetëson mendimi i tjetrit. Pikërisht këtu është e keqja. Sepse ballë-për-ballja me tjetrin është situata nga ku merr kuptim qenia e njeriut. Kuptimi im si qenie njerëzore fillon të shfaqet aty ku unë përballem me tjetrin. Por mbyllja juaj në "kullën e fildishtë" apo në majat e Olimpit nuk ju shpëton nga mërzia që ju shkakton mendimi i tjetrit. Dhe ditën kur do të zbrisni nga këto "maja", ju do të shikoni që mendimi vjen nga ajo që i del përpara mendimit për t'u menduar, dhe jo nga ajo çka ju preferoni të mendoni.

[marsela]

po dal nga tema eepo kam nje propozim per ju me lart..hapim nje teme Albo vs Highlander..ose filozofia e te parit kundrejt te dytit,se ne gjithe temat ku keni shkruar vetem njeri tjetrit i jeni referuar..te pakten kur te hyhet ne teme te dime cdo lexojme

persa iperket temes mendoj se ne universitete njerzit nuk mesojne sesi te filozofojne po marrin bazat mbi te cilat do ndertojn dicka te veten..nuk ka perse filozofia vetem pse lidhet direkt me te menduarit te beje perjashtim nga shum profesione te tjera..jan ca koncepte tashme te ndertuara,te cilat mendoj se duhen njohur.profesoret e ketyre degeve(perfshij ketu edhe psikologjine disi..)duhet te jene jo vetem shum te pergatitur por edhe shum te kujdesshem ne paraqitjen e asaj cka dihet dhe eshte thene mbi filozofine ose psikologjine deri sot!
jo cdokush mund te filozofoje,thjesht se mendon ne nje lloj menyre dhe di ta shprehe me vecante ate..

[oiseau en vol]

Marsela, jam në një mendje me ju përsa përket paragrafit të dytë të postimit tuaj. Por në lidhje me të parin, do të thoja që unë nuk kam asnjë dëshirë të ndeshem me ndonjë anëtar të forumit (dhe fakti për këtë është që ne paraqitemi këtu anonimisht), por do të kisha dashur të dialogoj me shumë anëtarë mbi atë çka mendoj unë dhe ata. Fakti që unë marr mundimin të komentoj postimet e të tjerëve tregon respektin që ndjej kundrejt tyre. Por çfarë shoh unë këtu ? Një kullë babeliane ku të gjithë flasin gjuhë të ndryshme dhe madje në të njëjtën kohë, çka kjo bën që me ne ndodh sikur të thërrasësh në shkretëtirë. Askush nuk dëgjon askënd, askush nuk debaton me idetë e tjetrit, por thjesht përsërit në mënyrë të vazhdueshme të njëjtën muzikë që njeh : muzikën e monologut. Monologu nuk ka asgjë të keqe në vetvete, por po u kthye qëllim në vetvete, dhe jo një hap i parë drejt dialogut, atëherë ai është krejtësisht shterpë.

[Albo]

Highlander, edhe femija 3 vjec eshte kurioz per gjithcka, dhe di te beje edhe pyetje. Edhe ai e ka dashurine per dijen/urtesine. A filozofon ai femija 3 vjecar?

Nga ndryshon pyetja e asaj femijes nga pyetja qe ti shtron qe je me i rritur se ai femija 3 vjecar, edhe pse ne pamje te jashtme eshte e njejta pyetje?

Albo

[[xeni]]

Problemi yt, Highlander, eshte se ti i merr gjerat shume seriozisht, dhe me pas zhgenjehesh. Kur lodhesh e shkruan me paragrafe te ter dhe sheh se diskutuesi fillon e tregon perrala te tjera demoralisohesh, por ky eshte forum. Ky eshte mentaliteti i diskutimit ketu ne forum. Nuk i intereson njeriu gjetja e se vertetes, nuk i intereson njeriu qe te kuptoje te tjeret. Une e kam provu edhe tek forume te tjera (ku ti nuk merr pjese ), dhe e di. Ta kam thene edhe njehere kete shprehjen por po e perseris, duke shpresu se s'do bezdisesh: "Njerezit perdorin logjiken per te argumentu paragjykimet."

Persa i perket temes: Vete tema eshte hape gabim. Filozofia nuk eshte arti i mendimit. Apo jo?

[oiseau en vol]

Albo, të gjitha çka kam shkruar më lart vlejnë vetëm për ato që mundohen të respektojnë të tjerët. Shoh se kjo nuk ka lidhje me ju. Ju lutem, më thoni ku ka ndonjë temë përrallash, që të vij t'ju vizitoj ndonjëherë para gjumit. E kështu do të keni mirënjohjen time të plotë.

[oiseau en vol]

Problemi yt, Highlander, eshte se ti i merr gjerat shume seriozisht, dhe me pas zhgenjehesh. Kur lodhesh e shkruan me paragrafe te ter dhe sheh se diskutuesi fillon e tregon perrala te tjera demoralisohesh, por ky eshte forum. Ky eshte mentaliteti i diskutimit ketu ne forum. Nuk i intereson njeriu gjetja e se vertetes, nuk i intereson njeriu qe te kuptoje te tjeret. Une e kam provu edhe tek forume te tjera (ku ti nuk merr pjese ), dhe e di. Ta kam thene edhe njehere kete shprehjen por po e perseris, duke shpresu se s'do bezdisesh: "Njerezit perdorin logjiken per te argumentu paragjykimet."

Persa i perket temes: Vete tema eshte hape gabim. Filozofia nuk eshte arti i mendimit. Apo jo?

Nuk e di nëse është problem t'i marrësh gjërat seriozisht, në një kënd të tillë të quajtur Filozofia. Kam parë shumë raste, në temën e filozofisë, kur diskutohet mbi vdekjen (filozofikisht, pra), ka të tillë që hyjnë e shkruajnë një fjali të vetme : "Unë kam shumë frikë nga vdekja". Dakort, çdokush mund të ketë ose jo frikë nga vdekja, por të mos thuash asgjë mbi të, në një temë filozofike, kjo do të thotë të tallesh me të tjerët.

Nga shprehja që ju përsërisni, unë nuk bezdisem, sepse ajo është e futur në kontekstin e postimit dhe nuk është me qëllim për të ulur tjetrin.

Në lidhje me vërejtjen që ju bëni mbi emërtimin e temës, unë kam thënë pak më lart që unë do të preferoja "artizanati" i mendimit. E them këtë sepse arti hyn në fushën e arritjeve të njeriut ashtu siç shkenca dhe kultura, dhe kështu ai ka gjithmonë një kuptim "industrial". Kurse artizanati është krejt tjetër nga arti, pasiqë ai ka të bëjë me thjeshtësinë e një njeriu që krijon nga duart e veta një lug, psh, ku dhentë do të marrin kripën e tyre. Artizanati është urtësia dhe thjeshtësia e njeriut e trashëguar prej shekujsh, me qëllimin e vetëm për të kryer detyrën e tyre si të vdekshëm. Heidegger thotë në një konferencë të tij, "Das Ding", "Gjëja", që kupa e argjendtë të cilën e prodhon argjendari, përmbledh të gjithë thjeshtësinë e botës : kjo kupë do të mbushet me verë në blatim të zotave të hershëm. Në këtë blatim kryhet ndenja e të vdekshmëve mbi tokë, nën qiell, duke pritur hyjnorët. Pra, kur unë them që mendimi vjen nga ajo që është për t'u menduar, kam parasysh Heideggerin kur ai thotë që mendimi është paja të cilën n'a e sjell ajo që është më shumë për t'u menduar, dhe kjo pajë është vetë qenia jonë.

[Veshtrusja]

Shoqeria njerezore ka pranuar ne gjirin e saj shume profesione, zanate, ka hapur vende pune etj., nder te cilat edhe filozofine dhe katedrat e filozofise neper universitete.

Si e justifikoni ju kete gje? A mund te mesohet arti i mendimit? Dhe per me teper a jane vertet te justifikuar ata profesore qe marrin persiper te mesojne dike se si "te mendoje"?

Si mund te mesosh nje njeri tjeter mbi filozofine dhe cfare i meson atij njeriu, nqs. kjo eshte e mundur?

Njeriut mund ti tregosh disa koncepte, disa menyra te menduarit, disa arsyetime, disa argumenta, disa opsione, etj...etj..., POR nuk mendoj se mund te mesosh dike se si te "mendoj". Cdo njeri ka mendimet e tij dhe nuk mund te imponohet nje mendim apo nje menyr studimi. Secili prej nesh duhet te zgjedh vete ate mendim qe perkrah ... apo edhe te gjej vete menyren e tij te mesuari...

Per mendimin tim, detyra e nje profesori nuk eshte qe ti mesoj nje studenti nje menyre sepcifike te mesuarit (apo te menduarit) por eshte qe ta shtyj ate student qe te gjej menyren e vete....

Individi vete i jep kuptimin e tij filozofise.

[Dessaretis]

Per mendimin tim, detyra e nje profesori nuk eshte qe ti mesoj nje studenti nje menyre sepcifike te mesuarit (apo te menduarit) por eshte qe ta shtyj ate student qe te gjej menyren e vete....

A ka nevoje per profesor kjo gje? Valle a s'mund ta gjeje menyren e tij i vetem ky njeri? Apo disa njerez kane nevoje per profesor, dhe disa te tjere s'kane?

(Do thoja qe nuk ka asnjeri nevoje per profesor ne fakt, por me sa po shoh ketu ne forum, dhe per gjithe gafat logjike dhe argumentative qe behen, heq dore nga ai mendim. Por e lezetshmja ama eshte se shume njerez qe te flasin me me teper gafa logjike, thone qe filozofia s'mesohet nga profesoret por nga jeta. hehe)

Nuk ka asgje te keqe te pushtohesh nga nje ndenje cudie jo vetem per ate qe te rrethon por edhe per veten tende dhe per maredheniet e tua si njeri me njerezit e tjere. Kjo ndienje cudie te shtyn qe besh pyetje dhe te kerkosh te dish. Deri ne kete pike, te gjithe njerezit jane te gjithe se bashku, dhe ne kete pike degezohen: ata per te cilet e rendesishme eshte dituria me ane te arsyes dhe llogjikes; ata per te cilet e rendesishme eshte te njohin me ane te zemres dhe jo te dine. Ata qe perpiqen te ngrejne nje kala mendimi brenda natyres njerezore me shprese se nje dite do te dalin ne te verteta universale, dhe ata qe braktisin gjithcka te kesaj bote materiale apo mendore, ne menyre qe te njohin ate natyren tjeter matane njerezores, natyren hyjnore. Te dyja keto natyra i gjejme tek njeriu te manifestuara ne menyren e vete.

Shkolla te meson shume gjera, por nje gje nuk ta meson. Nuk te meson si te duash njerezit dhe si ta manifestosh kete dashuri ndaj tyre. Prandaj edhe filozofet i qendrojne larg dashurise dhe e zevendesojne ate me dijen. Une personalisht nuk ndjek ate filozofine e "dashurise per dijen", por ate filozofine e "dijes mbi dashurine".

A mund te zevendesoje dija e gjithe botes dashurine e nje femije per prindin apo dashurine e prindit per femijen?!

Ne rradhe te pare ne s'po flasim ketu per gjera qe keqija (i referohem menyres se si fillon ky citim). Ti thua njerezit arrijne ne njefare pike dhe degezohen ne 2 grupe:

1) robotet (perdorin vetem dhe vetem logjiken, qenie te ftohta, ... robote perfekte ne logjiken e tyre, por prape robote ama)
2) kafshet. Une them se dashuria e femijes se porsalindur per prindin e tij nuk eshte shume e ndryshme nga ajo e kafshes per prinderit e vet. Instikt pra! Femija nuk kupton ne kete stad te zhvillimit, nuk eshte i ndergjegjshem per asgje. Vete natyra i ka dhene kete instikt (qe ti e quan "dashuri") ndaj prindit, se per shembull atij i duhet me patjeter te fuse gojen tek e jema per te pire qumesht. Instikt mbijetese. Tjeter dashuri qe shpreh femija ne kete stad me ndergjegjje te pazhvilluar ndaj prindit, une nuk di. Edhe diku tjeter ke thene dicka te tille qe "ah sikur te ishin njerezit si ne kopeshtin e Edenit, kur ishin te paster, kur e kishin ndergjegjjen te pafajshme tamam si te nje femije." Une fare kollaj mund te zevendesoj fjalen tende femije ketu, me fjalen kafshe. Ne ate gjendje, ku s'mund te mendonin/logjikonin, ku jetonin vetem me "instikte dashurie" per njeri-tjetrin (mos harroni ka shume lloje zogjsh plus pinguinet qe kane vetem nje partner seksual gjate gjithe jetes se tyre), pse jo edhe instikte seksuale, kur s'mund te benin procese abstrakte te menduari sic po perpiqemi te bejme ne tani, Adami dhe Eva s'ishin ndryshe nga kafshet.

Thua se vetem keto 2 lloj grupesh ekzistojne tek njerezit, 'robote' dhe 'kafshe'? Kjo s'do mend qe nuk eshte aspak e vertete pasi tek cdo njeri edhe tek Highlanderi edhe tek Alboja bashkejetojne te dyja keto cilesi, ne menyre qe ata te quhen nejrez. Edhe logjika edhe instikti, (qe Alboja e quan shpesh dashuri, apo dhe akoma me shpesh fut fjalen "hyjnore" atje qe une s'e preferoj, po nejse.)

Plus, per cka ke thene me poshte ne lidhje me shkollen, shkolla nuk merr persiper te te mesoje instiktin (qe perseris, ti e quan dashuri), por logjiken. Instikti eshte pjeserisht i lindur dhe ai vazhdon te skalitet brenda nesh saje eksperiencave personale te jetes derisa vdesim.

Po te ndiqje ti Albo "filozofine e dijes mbi dashurine" ashtu sic thua, ti do operoje vetem ne saje te instiktit, veprimet tende jo vetem ne kjo teme por dhe ne jete, ne cdo gje, do ishin te nxitura thjesht nga instikti/dashuria.... dhe ne s'ta besojme kete hic fare fare, po fare ama.