deri tani ste kam lene gje pa thene jeta ime.te kam share.ste kam dashur.kam mallkuar diten qe iem me me takoi me ty.por tani jeta ime kuptoj qe je e vetmaj gje me te vertet imja.te dua jeta ime sepse je miku me besnik qe kam.te dua jeta ime sepse edua diten e neserme.e dua shkeqimin e diellli.e dua rrezatimin e yjeve.
tani e kuptoj qe ishe gjithcka qe mendoja marrezi.te dua jeta ime!
I lumi ai qe eshte i mbuluar me nje dashuri te tille. Ju uroj gjithe te mirat ne jete dhe sa me pak vuajtje dhe shume pak (si pune melmese) xhelozi, por fare pak a?Postuar mė parė nga studente22
MOS SHIKONI KISHA E XHAMIA, FEJA E SHQIPTARIT ĖSHTĖ SHQIPTARIA
qendroj e qete ne nje cep te dhomes.ti je aty me mua.me puth me perqafon po ndihem kaq vetem.me duket se asgje nga gjerat qe me ke dhuruar sme perket mua.sme perkasin as puthjet,as perqafimet e tua.ka caste qe me duket se sme perket as ti.se di pse ndihem keshtu po me duket se i perket dikujt tjetri dhe vashdoj te ndihem me e vetmuar se kurre.se di pse te dua kaq shume po te duash ty sehste krim.je kaq i embel.kaq i pafajshem.jane kaq te embla buzet e tua dhe pse ndiej se sme perkasin mua.dje filloje te me tregoje histori nga jeta jote.nuk e di ende nese do ndrijne ndonjehre aq shume syte etu kur do flasesh per mua.te shikoja nese dhe sme besohej,te kisha prane dhe nderkohe te ndieja kaq larg.ti ishe zhytur ne rrjedhen e mendimeve te tua dhe as qe e vije re se ishe aty me ty.por une isha aty me ty shpirt.sic dua te jem ne nje moment te jetes tende.po ti as qe me vije re.sdi cte bej.debora sapo ka filluar perjashta po skam ftohte.me shume me tremb kjo ftohtesi qe gjej ne shpirtin tim.aty ska vetem debore po tani ehste mbuluar nga akujt e rende te vetmise.
mbreme me the qe me doje shume dhe qe do te kisha prane gjithmone.e di qe i ndieje ato fjale sic e diaj qe je shume i lidhur pas te kaluares.dhe uen dua te jesh imi,vetem, imi.
me mire po dal pak perjashta.ndoshta po ti lutem eres qe fryn me furi do i marri me vete pak nga keto mendimet e mia.sdua te ndihem vetem kur te kam ne krahe.sdua zemra ime.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga studente22 : 27-11-2005 mė 04:16
po kthehem nga qyteti ne te cilin studioj.poshte nga autobuzi arrij te shikoj detin.dhe pse ben shume ftohte eshte e vtmja gje qe me ndjell ne keto momente.ne mes te detit shikoj nje shkemb te vetmuar qe duket sikur i gezohet shkulmes se valeve.ato errethojne me dashuri dhe shkembi ndieht e lumtur seopse ndine ngrohtesine etyre.ndien s eeshte ne shtepine etij.ne kete moment ndiej qe e kam zili ate shkemb sepse ne te verette i vetmi person ne kete histori qe eshte i vetmuar jam une.shkembi ndohet ne gjirin e nenes te tij tokes dhe ne perkedheljen e te jatit detit.ndersa une jam krejtesisht vetem ne kete autobuz te mallkuar qe sdo doja te ndalonte me kurre.ende me kujtohen ditet e para ketu.pa ekuptuar cpo beja dhashe nje pergjigje pozitive kur me treguan qe do studioja jashte.kurse tani ska nate qe kalon pa mallkuar vet5en time per atevendim.sa e pafajshme isha atehere.me dukej vetja shume e forte te perballesha me gjithcka.sot gjithka kam kaluar me duken si mullinjte e eres perpara atyre qe me rezervon dita e nesermne.papritur u bera don kishot.dhe kush une?qe isha aq elumtur idten e pare.se dije ende cme priste ndoshta prandja su vija vehsin atyre qe me thonin te kihsa kujdes.
ne cfare do shteti te jesh,ne cfare do kohe ne ngelemi perseri te huaj.dhe pse kemni te njejtat vlera si te tjeret ne jemi perseri te huaj.
autobuzi po i afrohet qytetit ne te cilin ejtoj tani.neser do filloj nje dite tjeter.do ngrihme shume shpejt te shkoj ne pune.pastaj nese kam nerva te ulem te shfletoj ndonje liber.dhe me vone gjume.jete monotone.
dhe une ende e kam zili shkembin e *vetmuar*!
studente jeta ne mergim eshte shum e veshtire sidomos kur je vetem nuk ke familjen aty nuk ke shoqerine tende nuk ke asgje prej gjeje tenden ne ate vend te huaj.
E kam provuar vet mergimin dy muaj ndenja mendoja se po plasja nuk duroja dot asnjeri doja familjen time doja shoqerine time doja gjuhen time SHQIPE.
Studente s'edi pse shkrimet e tua qe lexoj ne Ditarin e forumit me ngjallin trishtime perse valle kjo gje mikeshe ime? Mos je gje e trishtuar ne ate vend ku je?
kisha mbi dy ore qe rrotullohesha ne krevat.gjumi ende spo vinte te me bente te harroja problemet emia.sot kisha provim po cuditerisht sisha eshqetesuar per kete.mendja me rrinte evtem tek ty dhe te jeta jote.me kujtohet ende dita kur me the mirupafshim.duke qeshur me the do dalim perseri per kafe ne darke.dhe pse e dija qe sishte e mundur me mbushte vetem ideja qe do te kisha prane dhe nje nate me teper qoften kjo dhe ne endrrat e mia.kurse tani kane kaluar shume net qe nga ajo kohe dhe ti kohet e fundit ke filluar te mos me thuash as naten e mire.pse valle kjo?ku gabova?ende ndiej qe te dua me gjithe fuqine e shpirtit dhe ende ndiej qe ti me do.ku eshte faji im i dashur?cmund te beja tjeter?e di cfare?ndoshta prandaj sme ze gjumi sonte.kam nevoje te degjoj qe me do dhe qe neser do dlaim serish per kfae dhe p-se kjo dhe enderr...
harroje dhe gjej nje dashuri me te mire .
mos u tremb dhe mbi germadhat e dashurise se vjeter nderto nje dashuri te re .
meditimi i tepert te ben nostalghike dhe melankolike dhe nga kjo nuk ka dobi .
Pse? Si? Pse?
Oh, nganjėher nuk kemi pėrgjigje,
nganjėhere vetem ėshtė kėshtu,
nuk ka arsye. Sikur tė kishte arsye do ta kuptonim pse,
por nuk ka!
Kush ėshtė ai? Realitet apo vetem njė krijesė e mendjes tėnde?
Vetem njė iluzion i dashurisė?
Nė qoftė se e ke njoftuar dashurinė mbrenda vetvetes me tė vertet,
atėhere e ke kuptuar qė dashuria ėshtė njė forcė aq e madhe, aq e fortė dhe qė ėshtė e vetmja e cila e sheron vetveten. Pra mos u brengos!
Dashuria ėshtė aty, dhe pse ndoshta vjen nė form tjeter.
Pra mos u brengos, sepse ata tė cilėt e njofin dshurinė me tė vertet, nė fund e gjejn atė, sado vėshtirėsira qė kan!
Dua te jem e lirė,te fluturoj,ZOTIN ta gjej dhe pėrjetoj, qė ne momentin e vdekjes tė mos mendoj qė kurrė as nuk jetova!
Mbrëmë quditërisht nuk isha vetëm. Në shtratin tim mu aty afër meje ishe ti! Më buzëqeshje lehtas dhe sikur një puhi më ledhatoje trupin Unë dridhesha nga emocionet dhe zgjasja duart drejt teje. Por për qudi duart e mia nuk takonin trupin tënd, vetëm një zbratësi ishte para meje. Mundohesha të të arrij, por ti ikje. Hapa krahët të të përqafoj, por ti fluturove sikur një engjull në qiellin e pafund.
I zhgënjyer u ktheva në shtratin tim që tani më dukej sikur një arkivol, i ftohët dhe i huaj. Posa mbylla sërish sytë, ja përsëri ti, tani edhe më e bukur, edhe më e qeshur, edhe më e lumtur. Ashtu e veshur me fustan të bardhë, me kurorën rreth kokës, më ngjaje sikur mbretëresh e ëndërrave. E veshur me të bardha mu sikur bardhësia e shpirti tënd. Dhe unë të dëshëroja mu sikur frymëmarrjen aq të nevojshme për jetë. Ti ishe mu sikur vet jeta, ajo jetë pa të cilën nuk ka të ardhme dhe nuk ka as edhe të kaluar. Ti edhe në ëndërr ishe gjithëçka për mua. Ti dhe vetëm ti.
MOS SHIKONI KISHA E XHAMIA, FEJA E SHQIPTARIT ĖSHTĖ SHQIPTARIA
mbreme ishte nje nate si te tjerat.bente ftohte si parmbreme.kaloriferat ne dhome ende sishin hapur.hena se kishte nxjerre koken tamam si ditre me pare.por mbreme nuk ndihesha me vete.ndieja frymemarrjen tende dhe ndihesha kaq embelsisht.ti ishe i semure dhe mundohesha te te qendroja prane.por mbrem me dukej se kisha nje jete te tere qe te njihja.kisha nje jete te gjithe qe te prekja qe te doja,qe te ekrkoja.qe me mungonin puthjet e tua,qe kisha nevoje per ngrohtesine tende,qe ndieja prezencen tende ne cdo molekule te trupit tim.mundohesha te kujtoja cdo moment me ty por dhe pse ishin shume pak me mbushnin zbrazetine e zemres time.o zot i madh sdiaj cte beja qe te kuptoja qe sishe enderr.me dukej vetja paforca kur pashe dritat e para te mengjesit.do doja qe ly qytet te mos zgjohej asnjeher vetem ti te ishe me mua.po ja qe dhe rrezet e vetme te ketij dileli dimeror filluan te dalin dhe kesaj rradhe u largova une nga ty.dillei sapo kishte dale por cuditerisht une kisha shume ftohte.kishte ftohte zemra iem dhe kishte nevojen e ngrohtesise tende.te thashe qe qe dje i kam frike mengjeset...?
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt