Familjet e nderuara shqiptare

[erzeni]

vazhdimi

DOSSIER IV

Dëshmia e Gafurr Haznedarit: "Në janarin e 1982-it Sigurimi iu shpërndau fotot e Sabaudinit agjentëve dhe Kryetari i Degës i tha Eminit: Folini pak vëllait tuaj se nuk po na lë rehat"

Si e helmoi Sigurimi gruan e Haznedarit, pas hedhjes së bombës në ambasadë


--------------------------------------------------------------

Dashnor Kaloçi

Në pjesën e tretë të këtij shkrimi të botuar në numrin e djeshëm, u njohëm me arsyet e arratisjes së Sabaudin Haznedarit nga Shqipëria, me Halit Bajramin i cili në atë kohë mbante funksionin e zv / Shefit të Sigurimit të Divizionit të Korçës. Sipas dëshmisë së Gafurr Haznedarit, ndonëse ata të dy u arratisën bashkë, Sabaudini nuk kishte asnjë lidhje me Halit Bajramin, i cili ishte dërguar me mision nga Sigurimi i Shtetit. Por Sigurimi me anë të Halit Bajramit, e nxiti dhe e stimuloi arratisjen e Sabudinit, në mënyrë që të zbulonte dhe të kontrollonte lidhjet e tij jashtë Shqipërisë me ndonjë organizatë apo me mërgatën shqiptare antikomuniste. Pas arratisjes nga Shqipëria, Sabaudini me Halitin u mbajtën në një kamp në Greqi dhe prej andej ata i mori në shtëpinë e tij në Stamboll, djali i hallës së Sabaudinit, Halit Krestiçiler. Pasi Sabudini nuk pranoi që të shkonte në Zelandën e Re me Halitin, ata të dy u vendosën në Itali, nga ku më pas Halitin e përzunë dhe ai shkoi në Zelandën e Re, ndërsa Sabaudini qëndroi në Foxhia. Në vitin 1962 Sabaudini hyri në lidhje me familjen e tij në Durrës, me anët të një gruaje nga Korça që kishte qenë e martuar në Itali që nga viti 1942.

(vijon nga numri i kaluar)

"Implikimin e vëllait tonë Sabaudinit, në incidentin e hedhjes së bombave në ambasadën shqiptare të Romës, për të cilën ka dëshmuar para pak kohësh në gazetën tuaj Z.Avdul Banushi, unë e mësova pak kohë pas asaj ngjarje. Ato ditë kishte ardhur në qytetin e Durrësit për pushime, një nga punonjësit e ambasadës shqiptare të Romës i cili bashkë me familjen e tij po drekonte tek një nga lokalet e plazhit. Po atë ditë fare pranë atij lokali, rastësisht u ndodha dhe unë duke bërë plazh. Teksa unë po lahesha në det, i kisha terhequr vëmëndjen punonjësit të ambasadës i cili e kishte pyetur bufetjerin e lokalit duke i thënë: "Kush është ai që po noton aq bukur atje". Bufetjeri i lokalit që ishte mik i ngushtë i tij dhe gjithashtu edhe mua më njihte shumë mirë, i kishte shpjeguar duke i treguar emrin tim. Pas kësaj ai i kishte thënë: "A e di se i vëllai i tij, Sabaudin Haznedari, na ka hedhur bombat në ambasadën tonë në Romë". Të nesërmen e asaj bisede bufetjeri i lokalit më thirri mua dhe në koefidencë më tregoi gjithshka që i kishte thënë punonjësi i ambasadës sonë në Romë".

Pas asaj ngjarje, pra kur Sabaudini me Avdul Banushin vunë bombat në ambasadën shqiptare të Romës, a pati konsekuenca nga shteti familja juaj në Durrës?
"Jo, familja jonë në atë kohë nuk pati asnjë problem dhe nuk na ngacmuan fare. Por ajo gjë nuk ndodhi me familjen tjetër të Sabaudinit në Romë. Pak muaj pas asaj ngjarje, pasi Sigurimi me anë të agjentëve të tij e mësoi të vërtetën se Sabaudini me Avdul Banushin, ishin autorët e asj ngjarje, ata nisën dhe hakmarrjen ndaj tyre. Në atë kohë njerzit e Sigurimit që vepronin jashtë Shqipërisë shkuan në shtëpinë e Sabaudinit dhe i helmuan gruan e tij italiane. Në atë kohë vajza e Sabaudinit nuk ndodhej në shtëpi dhe kur u kthye nga pazari, e gjeti të jëmën e vet të rënë përmbys pa asnjë shenjë jete dhe në tavolinë ishin dy filxhanë me kafe ku më pas u konstatua nga organet kopetente italiane se ishte hedhur helm vdekjeprurës me veprim të shpejtë".

Nga e keni mësuar ju këtë ngjarje?
"Këtë ngjarje mua ma ka treguar vetë vajza e Sabaudinit, pas viteve '90-të kur unë shkova për herë të parë në Itali. Mbesa ime dhe njëkohëshisht vajza e Sabaudinit ishte më se e bindur se nëna e saj dhe njëkohësisht bashkëshortja e vëllait tim, Sabaudinit, ishte helmuar nga njerzit e Sigurimit të cilët kishin gjetur rastin dhe i kishin hyrë në shtëpi duke i hedhur helmin në kafe".

Po ndonjë lajm tjetër mbi vëndndodhjen dhe veprimtarinë e Sabaudinit a kishit në atë kohë?
"Ne e dinim se Sabaudini jetonte në Romë ku kishte krijuar dhe familje të re. Gjatë asaj kohe që ai ai ishte në Romë, kishte rastisur në një lokal me katër shoferë durrsakë të eksportit dhe pasi i kishte njohur i kishte thënë kamarierit që t'u çonte në tavolinë çfarë të dëshironin duke u thënë se i kishin të paguara nga Sabaudin Haznedari. Këtë ngjarje ata shofera të eksportit e tregonin në Durrës për disa kohë, duke u shprehur me mburrje se si ia kishin refuzuar qerasjen Sabudin Haznedarit në Romë. Po kështu në pranverën e vitit 1982 unë shkova për një ngushëllim tek një miku im durrsak që dikur kishim punuar bashkë. Në atë kohë ai sapo ishte kthyer nga Italia ku bashkë me të shoqen kishin punuar si shifrantë në ambasadën shqiptare të Romës. Atë ditë ai më tregoi se nuk do të shkonte më në Itali pasi e kishin hequr urgjent nga puna ku kishte qenë në ambasadë dhe e kishin kthyer "pako postale" në Shqipëri. Kjo gjë kishte ardhur pasi gjatë një bisede në ambientet e ambasadës ai ishte shprehur se njihte Sabaudin Haznedarin dhe kishte miqësi me familjen e tij në Durrës. Porsa kishte mbaruar fjalën ai, dy kolegët e tij të punës që si duket kishin qenë të Sigurimit, i thanë: "Ti njeh Sabaudin Haznedarin dhe vazhdon të punosh këtu në ambasadë". Të nesërmen e asaj dite atë e kthyen urgjent në Tiranë me gjithë gruan e tij, ndonëse ai u kishte thënë shefafe të tij se miqësinë ai e kishte jo me Sabaudinin, por me vëllezërit e tij që ndodheshin në Durrës të cilët ishin njerëz të nderuar nga Partia dhe me punë me përgjegjësi".

Po me letra deri kur vazhduat të komunikonit me Sabaudinin në atë kohë".
"Korespodencën me Sabaudinin unë e mbajta deri pak muaj para shtatorit të vitit 1982, kur ai zbarkoi në Divjakë me Halit Bajramin e Xhevdet Mustafën. Aty nga prilli i atij viti unë i kisha shkruar një letër Sabaudinit ku në mes të tjerash i tregoja se kisha pasur djalin tim të sëmurë. Pas asaj letre ai mu përgjigj dhe më thoshte që të shkoja në Ministrinë e Punëve të Jashtme në Tiranë dhe të bëja një kërkesë që shteti të na krijonte mundësinë për ta çuar djalin tim për kurim në Itali ku do të kujdesej vetë Sabaudini".

A shkuat ju në Ministrinë e Jashtëme dhe çfarë iu thanë atje?
"Pas letrës që mora nga Sabaudini, në 27 korrik të vitit 1982 unë menjëherë shkova në Ministrinë e Jashtme dhe aty takova një Drejtor Drejtorie me të cilin ne kishim ruajtur një miqësi familjare. Atij i tregova se kisha djalin sëmurë dhe si mund të më ndihmonte që të bëja dokumentat për ta çuar në Itali për kurim, duke i thënë se atje kisha vëllanë tim Sabaudin Haznedarin. Pasi më dëgjoi, ai më tha: "Gafurr, unë po futem njëherë brenda dhe po pyes, sepse për këto punë ne marrim të dhëna nga Ministria e Brendë-shme. Megjithë atë kam dëgjuar se vëllai yt, Sabaudini, më duket se nuk i ka mirë punët". Pas kësaj ai u fut brenda në Ministri dhe kur doli pas pak, mezi më dha majt e gishtrinjëve duke më thënë: Gafurr, ik sa më shpejtë që këtu se këto ditë është në plan për t'u internuar Shefikati me Skënderin". Ai e kishte fjalën për bashkëshorten e Sabaudinit me djalin e tij, që banonin bashkë me ne". Pas fjalëve të atij që m'i tha në kofidencë të plotë, unë nuk kisha ç'prisja më dhe u ktheva për në Durrës".

Është thënë se që në fillimin e vitit 1982, njerzit e Sigurimit kishin dijeni mbi ardhjen e bandës në Shqipëri. A është e vërtetë kjo gjë?
"Po kjo është më se e vërtetë. Që në filiminin e vitit 1982, diku nga janari apo pak më përpara a më pas këtë nuk jam në gjëndje ta saktësoj, Sigurimi i Shtetit u shpërndau fotot e Sabaudinit të gjithë agjentëve të tyre, deri tek ata ordinerë që njiheshn nga të gjithë. Këtë gjë unë e kam mësuar që në atë kohë pasi ma tregoi vetë njëri prej tyre në koefidencë. Bile ai më tregoi dhe fotografinë e vëllait tim, pasi ishte plotësisht i bindur se nuk mund t'i dilte fjalë nga unë".

Në atë kohë vetëm fotot e Sabaudinit u shpërndanë tek agjentët e Sigurimoit, apo dhe të Xhevdet Mustafës?
"Për këtë nuk di ç'tju them. Ndoshta kanë shpërndarë dhe të Xhevdetit, por unë në në atë kohë vetëm të Sabaudinit kam parë".

Si e menduat në atë kohë shpërndarjen e fotove të Sabaudinit nga ana e Sigurimit të Shtetit, a ju shkoi ju ndër mënd se ai mund të vinte në Shqipëri në krye të asaj bande që erdhi më pas me Xhevdet Mustafën?
"Të them të drejtën në atë kohë kur mora vesh për shpërndarjen e fotove të Sabaudinit, mendova shumë gjeëra, por as që më shkoi ndër mënd ajo që do të ndodhte më vonë, pra që ai të vinte në Shqipëri. Këtë gjë e çova nëpërmënd disa kohë më vonë pasi forca të mëdha speciale të Gardës së Republikës zbarkuan në bregdetin e Durrësit dhe filluan të bënin shërbime në të gjithë gjatësinë e plazhit nga Currilat e deri në Golem. Ajo gjë bëhej hapur dhe si të thuash në mënyrë demostrative sepse pas orës pesë të darkës ata nuk e lejonin peshkatërt amatorë që të gjuanin peshk me grepa. Po kështu në atë kohë rreth e rreth shtëpisë sonë filluan të dukeshin spiunët ordinerë të Lagjes dhe të tjerë të qytetit të cilët na survejonin duke bërë shërbim të rregullt çdo 24 orë. Pas gjithë këtyre gjërave që po ndodhnin në atë kohë, fillova të mendoja se Sigurimi duhet të kishte ndonjë sinjal mbi ardhjen e Sabaudinit në Shqipëri".

Po pas shpërndarjes së fotove, a kishit ndonjë sinjal tjetër apo të themi ndonjë fjalë tjetër nga ana e njerzve të Sigurimit që kishte të bënte me Sabaudinin?
Po, pak ditë përpara se banda të vinte në Shqipëri, vëllanë tonë Eminin (asokohe punonte si Drejtor Rrobaqepsie) e thërriti Kryetari i Degës së Brendshme të Durrësit, Kapllan Shehu dhe i tha: "Emin, ju jeni njerëz të mirë, të ndershëm dhe punëtorë dhe për këtë gjë partia iu ka vlerësuar duke u besuar detyra me përgjegjësi. I thoni ndonjë fjalë vëllait tuaj Sabaudinit se po na nxjerr pengesa". Pas kësaj, Emini iu përgjigj disi i revoltuar: "Po ne nuk kemi asnjë lidhje me të". Ndërkohë Kryetari i Degës vazhdoi: "Si nuk keni lidhje, ju i shkruani herë pas here letra atij". Emini përsëri i revoltuar i tha: "Letrat ia shkruan një vëlla tjetër që është i çmëndur, ( e kishte fjalën për mua) atë kapeni dhe futeni brend. Pra ky fakt dhe ato që përmënda më lart si heqja nga puna e kthimi në Shqipëri i dy punonjësve të ambasadës sonë në Romë, shpërndraja e fotografive etj, tregojnë më së miri se vëllai ynë Sabaudini jo vetëm që ishte një antikomunist i betuar, por ai me aktivitetin e tij po iu nxirrte probleme të mëdha regjimit komunist të Tiranës. Kjo gjë nuk ka nevojë më për koment lidhur me pyetjen që më ke bërë në fillim për arratisjen e Sabaudinit me Halit Bajramin që ishte dërguar me mision nga Sigurimi i Shtetit".

Si dhe nga e mësuat ardhjen e bandës në datën 26 shtator 1982?
"Atë ditë, pra ditën e ardhjes së bandës, aty nga dreka unë isha duke qëndruar krejt i qetë në shtëpi si zakonisht dhe gruaja ime që ishte duke parë nga dritarja se po bënte dasëm një komshiu ynë, më tha se erdhi një makinë dhe mori Eminin me gjithë Skënderin, djalin e Sabaudinit. Mbas nja 20 minutash ajo makinë erdhi përsëri me vëllanë tjetër Naimin dhe mori edhe vëllanë e vogël Qerimin. Pas pak makina erdhi përsëri me Abdurrahimin dhe pasi qëndroi pak, përsëri u largua. Kur pashë të gjitha këto lëvizje që i ndoqa me kujdes nga dritarja e katit të dytë të shtëpisë sime, ngjalla dyshime se diçka duhej të kishyte ndodhur dhe i thashë gruas sime se tani e kisha rradhën unë për t'u marrë nga ajo makinë e degës që erdhi e mori vëllezërit e tjerë. Dhe ashtu ndodhi vërtet. Pas pak minutash erdhi makina dhe më mori e më çoi në Degë të Brendshme. Ndërsa ne na izoluan të gjithëve aty, në shtëpinë tonë që kishin mbetur vetëm gratë dhe fëmijët kishin shkuar forca të shumta të policisë dhe të Sigurimit duke e bastisur atë në çdo cep. Gjatë atij kontrolli të imët ata kishin marrë shumë dokumente dhe fotografi të familjeve tona. Po kështu gjatë atij kontrolli ata kishin gjetur në bodrumin e shtëpisë sime 11 kapsolla ndezës dinamiti që unë i kisha pasur aty që prej 32 vjetësh kur ne kishim banuar në "Kasollen e peshkatarit" të cilat i përdorja për të vrarë peshk".

Sa ju mbajtën në Degë dhe çfarë iu thanë atje?
Aty nga ora dhjetë e darkës të gjithë vëllezërit e tjerë i liruan, ndërsa mua më mbajtën duke më marrë në pyetje në hetuesi. Ata më thonin t'ju tregoja lidhjet që kisha pasur me bandën e vëllait, Sabaudinit. Unë iu thosha që të më lejonin q ëtë shkoja në shtëpi dhe t'ju sillja letrat që i kisha shkruar Sabaudinit që nga viti 1956. Ndërsa u thoja kështu, unë nuk e dija se ata m'i kishin marrë vetë ato letra që doja t'u sillja unë".

Sa ju mbajtën juve në hetuesi dhe çndodhi më pas me vëllezërit e tjerë?
"Mua më mbajtën rreth dy muaj në hetuesi duke më marrë në pyetje dhe më liruan më 16 nëntor të atij viti me rastin e amnistisë që u dha atëhere nga Kuvendi Popullor. Ndërsa që të nesërmen, pra një ditë pas ardhjes së bandës më 27 shtator 1982, plot 23 veta nga familjet e gjithë vëllazërisë sonë u morën dhe u internuan në fshatra e krahina të ndryshme të Shqipërisë, si Gallatë të Kurbinit, Memaliaj, Lapardha, Grabovë e Gramshit, Belsh etj. Ndërsa ne na internuan, shtëpinë tonë e kthyen në Laborator e zyrë-llogarie të Qëndrës Shëndetësore të qytetit. Hakmarrja e regjimit komunist lidhur me atë që bëri Sabaudini, nuk përfundoi vetëm me internimin e familjeve tona dhe konfiskimin e shtëpisë, por ajo u shtri edhe në farefisin tonë. Dua t'i përmënd të gjitha ata sepse vuajtën për vite me radhë në internime, vetëm e vetëm pse ishin kushërinjtë tanë. Që më datën 27 shtator, u shkarkaun nga puna kushurijtë e parë që kishim në Tiranë: Hysen Strazimiri nga Drejtor në Ministrinë e Ekonomisë, u çua llogaritar, Refi Starzimiri (Minarolli) nga nëpëunse e Bibliotekës Komëbëtare u çua pastruese, Uran Starzimiri, nga Drejtor Hozrashoti në Kinostudieo, u çua punëtor, Zaba Strazimiri (Kusi) u la pesë vjet pa punë. Hasan Drini u demaskua publikisht si kushëri i Sabaudin Haznedarit. Po kështu u pushuan nga puna dhe tre kunetërit e mi. Sybi Bleta, veteran i Portit, u çua në NISH-Goma, Arjan Bleta u hoq nga Porti dhe u dërgua në Belsh si punëtor, Elmaz Bleta u shkarkua si Sekretar Partie i Ndërrmarjes".


Të martën do të lexoni:

- Si e krijoi Sabaudin Haznedari bandën, përse u bë kapua i saj dhe kush ishte personi që ai takoi në Shkup e çfarë i kërkoi atij? Cili ishte misioni i vërtetë i bandës dhe përse Sabaudini ishte i sigurtë që do e realizonte me sukses atentatin ndaj Enver Hoxhës?
- Në cilat shtete shkoi Sabaudini për të rekrutuar antarët e bandës, si u njoh ai me Xhevdet Mustafën dhe përse pranoi ai që të merrte në bandë Halit Bajramin, kur kishte dijeni se ai kishte punuar për Sigurimin e Shtetit?
- Cili ishte personi i katërt që u përgatit bashkë me bandën në bazat stërvitore për të ardhur në Shqipëri, përse u largua ai pak çaste para se banda të imbarkohej në motoskafin që do të lundronte drejt brigjeve shqiptare, cilat ishin lidhjet e tij me Sigurimin e Shtetit dhe çfarë bën ai sot në Tiranë?
- Si u diktua banda në Rrogozhinë dhe si është e vërteta e vrasjes së Sabaudinit në bunkerin ku ishte futur? Kush ishin tre personat që u morën me varrimin e Xhevdetit dhe Haznedarit në pyllin e Linzës dhe përse ata edhe sot nuk ua tregojnë familjarëve varret e tyre? Çfarë i shkroi Gafurr Haznedari në vitin 1993 Halit Bajramit dhe përse ai vazhdon të jetojë në Zelandën e Re dhe ka frikë të vij në Shqipëri?


.....................

[erzeni]

gazeta shqiptare

DOSSIER V

Dëshmia e Gafurr Haznedarit lidhur me njeriun e katërt të bandës, që i tradhtoi shokët pak para nisjes dhe arsyeja që tjetri, Halit Bajrami, ka frikë të kthehet në Shqipëri

"Ja njeriu që e tradhtoi Sabaudin Haznedarin e Xhevdet Mustafën"


--------------------------------------------------------------------------------

Dashnor Kaloçi

Në pjesën e katërt të këtij shkrimi të botuar në numrin e së dielës, sipas dëshmisë së 67-vjeçarit Gafurr Haznedari, u njohëm me disa nga ngjarjet më të rëndësishme të vëllait të tij, Sabaudinit, dhe familjes së tij në Shqipëri nga viti 1975 e deri në vitin 1982. Hedhjen e bombave në ambasadën shqiptare të Romës nga Sabaudini, Gafurr Haznedari e mësoi pak muaj më vonë nga dëshmia e një punonjësi të asaj ambasade, që kishte ardhur me pushime në Durrës. Pas asaj ngjarjeje, Sigurimi i Shtetit arriti të helmonte bashkëshorten italiane të Haznedarit brenda në shtëpinë ku banonte. Në janarin e 1982-shit, Sigurimi u shpërndau agjentëve sekretë fotot e Sabaudinit dhe po në atë kohë kryetari i Degës së Brendshme të Durrësit i tha vëllait të tij, Eminit: "Folini pak Sabaudinit, se po na nxjerr pengesa". Po kështu, në korrikun e vitit 1982 kur Gafurri shkoi në Ministrinë e Jashtme për t'u interesuar për djalin e tij të sëmurë, njëri nga drejtorët e asaj ministrie i tha: "Largohu që këtej se Sabaudini nuk i ka punët mirë. Këto ditë do ta internojnë gruan e tij, Shefikatin, bashkë me djalin, Skënderin".

(vijon nga numri i së dielës)

Çfarë dini rreth veprimtarisë së Sabaudinit, para se të vinte në Shqipëri?
"Para se Sabaudini të vinte në Shqipëri, ai jetonte në kryeqytetin italian, Romë, së bashku me vajzën e tij të vetme, pasi bashkëshorten italiane, siç thashë më lart, ia helmoi Sigurimi i Shtetit, pasi ai hodhi bombat në ambasadën shqiptare atje, së bashku me Avdul Banushin. Që kur ishte vendosur në Romë, Sabaudini kishte hapur një lavanteri private dhe kishte arritur të nxirrte të ardhura të konsiderueshme. Por ato të ardhura ai i shpenzonte më shumë duke ndihmuar emigrantët shqiptarë antikomunistë dhe shtëpinë e tij në Romë e kishte kthyer në një qendër bamirësie për të gjithë ata që arratiseshin për në Perëndim. Këtë gjë e dëshmojnë akoma edhe sot shumë shqiptarë që kanë pasur rastin të ndihmoheshin prej tij. Po kështu, këtë gjë na e ka dëshmuar një shqiptar nga Tivari, i quajtur Hasan Gorana, i cili në vitin 1970 në një letër që na dërgonte ne nga Nju-Jorku, në mes të tjerash, na shkruante: "I jam mirënjohës Sabaudinit, se më ka strehuar në shtëpinë e tij me gjithë gruan time. Nuk ka nënë në botë që të lindë një djalë si Sabaudini".

Çfarë dini rreth krijimit të bandës prej Sabaudinit?
"Duke u nisur nga ato që kam arritur të mësoj unë pas viteve '90 lidhur me bandën që erdhi në Shqipëri, ideja për krijimin e grupit komando i lindi Sabaudinit rreth një vit e gjysmë përpara, pra diku nga fillimi i vitit 1980. Që nga ajo kohë Sabaudini ndërmori një udhëtim të gjatë nëpër disa shtete të botës, sidomos në ato vende ku jetonte mërgata antikomuniste shqiptare. Qëllimi i atij udhëtimi ishte që ai të kontaktonte me njerëz të besuar, në mënyrë që t'i rekrutonte ata si efektiv të grupit të tij, që do të zbarkonin në Shqipëri. Gjatë udhëtimit që Sabaudini bëri në SHBA, ai u njoh atje me Xhevdet Mustafën, me të cilin ndonëse ishin nga një qytet, nuk kishin pasur njohje më parë, pasi Xhevdeti ishte rreth 20 vjet më i vogël. Pasi Sabudini i parashtroi atij qëllimin për të cilin e kishte takuar, Xhevdeti u tregua krejt i gatshëm që të bënte pjesë në grupin e Sabaudinit. Pasi u sigurua për pjesëmarrjen e Xhevdetit në grupin e tij, Sabaudini u kthye në Europë dhe ndërmori një udhëtim tjetër në disa shtete ballkanike. Kur ishte në Maqedoni, Sabaudini qëndroi për disa ditë në Shkup dhe ka fjetur në një dhomë hoteli bashkë me një shqiptar nga Dibra e Madhe, i quajtur Luan Haxhirexha. Për t'u takuar me atë person, Sabaudini kishte rekomandim nga një mik i tij dhe gjatë bisedës në atë dhomë hoteli ai i bëri të ditur qëllimin e takimit, duke i thënë Luanit: "Na gjej disa djem të rinj e të besuar që të shkojmë në Shqipëri e t'ia derdhim trutë Enver Hoxhës". Që në fillim Luani i shprehu rezervat e tij lidhur me atë mision, duke mos ia aprovuar në mënyrë kategorike dhe i tha: "Nuk bëhet ajo punë. Kjo është një aventurë tepër e rrezikshme dhe e parealizueshme. Ti nuk e di se si është Shqipëria". Pas asaj, Sabaudini i tha: "Ai popull ka mbetur si ajo pema e zhveshur që i bien gjethet në vjeshtë dhe ato gjethe një shkrepse duan nga ne, që të marrin flakë menjëherë".

Po cili ishte misioni i vërtetë që ajo bandë do të kryente në Shqipëri?
"Ajo që thashë më lart. Misioni i bandës ishte atentati ndaj Enver Hoxhës, i cili do të realizohej në Tiranë gjatë festave zyrtare dhe takimeve që pritej të zhvillonte Enveri në atë kohë. Për realizimin e atij misioni, Sabaudini ishte më se i sigurt që do ta kryente me sukses dhe atë gjë ai e shprehte me të gjithë ata njerëz të besuar që takoi në atë kohë".

Është thënë se në përgatijen e bandës ka pasur gisht edhe Leka Zogu, çfarë dini rreth kësaj?
"Unë nuk e di tamam se si është e vërteta rreth personave apo shërbimeve sekrete që fshiheshin pas Sabaudinit, që ishte kryetar i asaj bande, por di të them se me Leka Zogun ai ka pasur një njohje që prej shumë vitesh. Këtë gjë e ka pohuar në dëshminë e tij në gjyqin fals që u bë në Tiranë edhe agjenti i Zbulimit Shqiptar, Halit Bajrami, i cili aty u shpreh se Sabaudin Haznedari ishte personi që mblodhi një pjesë të madhe të mërgatës antikomuniste shqiptare dhe i çoi në dasmën e Leka Zogut".

Si ra Zbulimi Shqiptar në gjurmët e bandës që po krijonte Sabaudini?
"Ajo gjë është dekonspiruar gjatë udhëtimeve që Sabaudini bëri për gjetjen e njerëzve për krijimin e bandës dhe Sigurimi i Shtetit nuk e ka pasur shumë të vështirë që ta mësonte atë gjë, kur dihet se ai ka pasur shumë agjentë të tij të infiltruar në radhët e mërgatës antikomuniste. Kështu që, pasi Sigurimi është informuar për krijimin e bandës prej Sabaudinit, në mënyrë që ta kontrollonte në çdo hap, ka bërë të gjitha përpjekjet dhe arriti që të fuste në radhët e saj dy agjentët: Halit Bajramin dhe K.F.".

Po përse e mori Sabaudini në bandën e tij Halitin, kur thuhet se ai kishte dijeni për të, se punonte për Sigurimin e Shtetit?
"Këtë pyetje edhe unë e kam shoshitur për vite me radhë në mendjen time, dhe ajo më ka mundur shumë. Ka disa versione lidhur me këtë. Një nga më kryesoret dhe që mendoj se i afrohet më shumë së vërtetës është ai që Sabaudini ka menduar se Halit Bajrami nuk i shërbente më Sigurimit të Shtetit. Kjo për arsye se ai kishte vite që jetonte në Zelandën e Re dhe nuk ishte aktivizuar më nga Zbulimi Shqiptar. Ka pasur dhe raste të tjera nga agjentët e Zbulimit Shqiptar që kanë bërë lojë të dyfishtë. Pra, që kanë pranuar të dalin jashtë me mision dhe më pas nuk kanë punuar më për llogari të Sigurimit, jo duke u larguar fare hapur, por duke dhënë informacione pa asnjë lloj vlere. Në takimin që Sabaudini ka pasur me Halit Bajramin, ai është treguar plotësisht i gatshëm për të ardhur në Shqipëri si anëtar i bandës së tij. Duke u nisur nga këto, Sabaudini ka menduar se Halit Bajrami nuk do ta tradhtonte, pasi ai e kishte pasur shok fëmijërie dhe ata ishin arratisur bashkë që në vitin 1950. Por edhe pse Sabaudini pranoi që ta merrte Halitin në bandën e tij, ai kishte shumë dyshime për të dhe për shokun e tij, personin e katërt, që u stërvit bashkë me ta në bandën e tij".

Cili ishte ky person dhe pse nuk erdhi ai në Shqipëri me bandën?
"Personi i katërt quhet K.F. dhe ai ka jetuar prej vitesh në Zelandën e Re, ku ishte dërguar me mision nga Sigurimi i Shtetit. Këtë person Sabudinit ia prezantoi Halit Bajrami gjatë udhëtimit që ai bëri në Zelandën e Re, pasi nuk e njihte, dhe Sabaudini pranoi ta merrte me vete. Pasi K.F. u stërvit bashkë me bandën për disa kohë në disa shtete të Europës, në momentet e fundit kur ata të katërt kishin ardhur në Itali dhe do të imbarkoheshin në motoskafin që do të lundronte drejt brigjeve shqiptare, K.F. u bë i sëmurë dhe u tha atyre se do të shkonte në një farmaci për të blerë disa ilaçe. Sabaudini e lejoi që të shkonte, pasi nuk ia mori mendja se ai nuk do të kthehej më. K.F., pasi u largua nga banda, shkoi në stacionin e trenit të Firences, ku rastësisht takoi një shqiptar antikomunist të quajtur Eqerem Maçi, me origjinë tiranas. Pasi u takua me Eqeremin, i kërkoi atij 1500 USD borxh, duke i thënë se i kishte humbur portofoli dhe ato do t'ia kthente menjëherë sapo të shkonte në Zelandë. Duke qenë mik i ngushtë i Sabaudinit, Eqeremi ia dha dollarët K.F.-së dhe ai i hipi avionit dhe iku në Zelandë. Pas tri ditësh K.F. e mori në telefon Eqeremin, duke i thënë se ia kishte postuar dollarët në Itali. Eqeremi që e kishte mësuar dështimin e misionit të bandës dhe vrasjen e Sabaudinit e të Xhevdetit, i tha në telefon: "Mos ta shoh bojën më dhe nuk i dua fare paratë, sepse ju e tradhtuat Sabaudinin në Shqipëri".

Nga i dini ju këto?
"Këtë gjë na e ka dëshmuar vetë Eqerem Maçi në një letër që ai i ka dërguar pas viteve '90 nga Italia, djalit të Sabaudinit, Skënderit".

Po pas largimit të K.F.-së, a dyshoi Sabaudini dhe përse e vazhdoi ai misionin?
"Pas ikjes së K.F.-së, patjetër që Sabaudini ngjalli dyshime, por ai nuk mund të mos e vazhdonte misionin që kishte marrë përsipër, sepse atë nuk ia lejonte karakteri i tij dhe ai i kishte dalë për zot atij misioni. Por ngaqë Sabaudini dyshoi në largimin e K.F.-së, ai e ndërroi edhe itinerarin dhe vendin e zbarkimit të bandës. Ishte kjo arsyeja që banda mundi të zbarkonte në bregdetin e Divjakës, pa u diktuar fare nga forcat speciale të Ministrisë së Brendshme, të cilat kishin rreth gjashtë muaj që bënin shërbim të rregullt në bregdet, në pritje të saj".

Po Halit Bajrami a kishte dijeni mbi vendin e zbarkimit të bandës?
"Halit Bajrami kishte dijeni për vendin ku ata do të zbarkonin dhe ai kishte njoftuar Sigurimin për këtë, por kur ata hipën në motoskaf dhe Sabaudini e ndërroi itinerarin e lundrimit, ai s'kish si ta njoftonte më Sigurimin, sepse ishte nën kontrollin e plotë të Sabaudinit e të Xhevdetit. Pra, në varkë Haliti nuk kishte si të shkëputej dhe të njoftonte në radio Sigurimin për vendin e zbarkimit. Haliti e ka pranuar vetë në dëshminë e tij, duke thënë se ai si Halit e kishte bërë detyrën e tij dhe kishte informuar Sigurimin nga hotelet e Parisit dhe Brukselit, ku ata shkuan për të blerë armë".

Çfarë dini lidhur me asgjësimin e bandës, pas zbarkimit në bregdetin shqiptar?
"Pasi banda zbarkoi në bregdetin e Divjakës, rreth mesnatës, deri sa ka zbardhur dita ata kanë qëndruar në një bunker. Më pas ata janë nisur për të dalë në rrugën nacionale dhe për të udhëtuar për në Tiranë. Rrugës, Xhevdeti ka eliminuar dy-tre persona që i kanë dalë përpara, duke menduar se po ndiqeshin dhe njërin prej tyre, një polic të quajtur Sokrat, e ka marrë peng, duke ia ngarkuar çantat që kishin me vete. Ndërsa Sokrati ka mbajtur çantat me rroba e pajisjet e tjera që ata kishin, çantën me armë Sabudini ia ka lënë Halit Bajramit. Gjatë gjithë kohës deri sa ata kanë dalë në rrugën nacionale, Sabaudini me Xhevdetin kanë ecur përpara, ndërsa Haliti që kishte çantën me armë ka ecur prapa tyre, për të mos u diktuar. Por, siç duket, Haliti nuk ka pasur urdhër që t'i vriste ata, sepse nuk duhej të dekonspirohej qenia e tij si agjent i Sigurimit Shqiptar".

Si u diktuan banda?
"Pasi ata të tre dolën në rrugën nacionale, te stacioni i trenit në Rrogozhinë, Halit Bajrami nuk i ka ndjekur më nga pas, por është futur në një berberhane dhe aty ka thënë: "Kapni ata të dy, se janë diversantë". Sabaudini me Xhevdetin kur e kanë parë se Halit Bajrami nuk ishte më pas tyre -sipas urdhrit që i kishin dhënë- e kanë kuptuar se ai i ka tradhtuar dhe janë shpërndarë. Xhevdeti ka marrë me forcë një makinë dhe ka ikur në drejtim të fshatit Zhamë të Lushnjës, (ndoshta me qëllim për t'u kthyer përsëri andej nga kishin ardhur), ndërsa Sabudini është futur te një bunker aty pranë".

A ishin të armatosur Sabaudini me Xhevdet Mustafën?
"Në momentin që ata janë ndarë, kanë pasur me vete vetëm nga një revolver, sepse armët automatike i kishte Halit Bajrami".

Si u vra Sabudini?
"Sabaudini u rrethua nga forcat vullnetare dhe ato të policisë në bunkerin ku ishte futur dhe aty e kanë qëlluar me breshëri të shumta, duke i bërë thirrje që të dorëzohej. Ai nuk ka qëlluar asnjëherë në drejtim të tyre, por në një moment u ka thënë: "Mos luftoni kundër meje, por hajdeni t'i bashkojmë armët dhe të shkojmë në Tiranë e të vrasim Enver Hoxhën". Pas kësaj, ai është qëlluar përsëri dhe për të mos rënë i gjallë në duart e tyre, ka vrarë veten, duke e qëlluar me një plumb në kokë. Kështu është e vërteta e vrasjes së tij dhe jo ashtu siç kanë thënë se e vrau një pushkatar i forcave vullnetare. Kjo gjë duket qartë edhe nga fotot e ekspertizës kriminalistike të Ministrisë së Brendshme. Ndërsa Sabaudini është vrarë aty rreth orës 11, Xhevdeti u vra pasdite në shtëpinë ku u fut, në fshatin Zhamë".

A ju kanë marrë ju njerëzit e Sigurimit për t'ju çuar për verifikimin e kufomave të Sabaudinit e të Xhevdetit?
"As nuk na ka thënë njeri për këtë gjë, sepse Sigurimi e dinte mirë që prej një viti ardhjen e tyre dhe kush ishin ata, e nuk kishte nevojë të verifikonte kufomat".

Po gjatë internimit si ju kanë trajtuar dhe a patët probleme?
"Nga data 27 shtator e deri në fundin e vitit 1990, kur u kthyem të gjithë në Durrës, ne kemi vuajtur ashtu siç vuanin të gjithë të internuarit në Shqipëri. Ne nuk na linin të lëviznim nga vendi i internimit pa leje të Degës së Brendshme dhe për herë të parë të pesë vëllezërit u bëmë bashkë në vitin 1985, kur na vdiq nëna në fshatin Grabovë të Gramshit. Aty na njoftuan se ishte marrë vendim që nëna jonë nuk duhej varrosur në varrezat e fshatit dhe vëllai i vogël, Qerimi, që jetonte me nënën, hapi një gropë buzë një rruge, afër një guri të madh, me qëllim që të mos na humbte fare, dhe aty e varrosëm vetëm ne vëllezërit".

A i keni kërkuar dhe a i keni gjetur eshtrat e Sabaudinit?
"Pas viteve '90 unë jam marrë personalisht me kërkimet për gjetjen e eshtrave të Sabudinit. Pasi u interesuam në Ministrinë e Brendshme me ndihmën e pakursyer të ministrit Bashkim Kopliku, ne gjetëm procesverbalin me emrat e tre personave që kishin kryer groposjen e tyre në Linzë".

A kontaktuat me ta?
"Ne arritëm që të takoheshim me njërin prej tyre, B.D., që në atë kohë ishte i dënuar për krime kundër njerëzimit. Kur i thamë atij se donim ndihmë për gjetjen e eshtrave të Sabaudin Haznedarit dhe Xhevdet Mustafës, ai na tha: "Po si kërkoni eshtrat e Xhevdet Mustafës, kur ai ka vrarë pesë veta?" Unë ia përgjigja se Xhevdeti nuk kishte ardhur i ftuar në dasmë këtu, por ai na lodhi dhe nuk na e tregoi vendin ku ishin varrosur, duke u justifikuar se ai me dy kolegët e tij e kishin gjetur gropën të hapur dhe nuk e mbante mend vendvarrimin".

"Po me Halit Bajramin dhe personin tjetër K.F. a keni kontaktuar dot pas viteve '90?
"Pas viteve '90 në Durrës u kthyen një nga një disa nga agjentët e Zbulimit Shqiptar, që kishin qenë me mision për vite me radhë jashtë Shqipërisë dhe kishin banuar në Zelandën e Re. Unë kontaktova me ta dhe njëri prej tyre ma mori përsipër që t'i çonte Halit Bajramit në Zelandë një letër që kisha shkruar unë".

Çfarë i kishit shkruar Halitit në atë letër?
"Shqip po ju them se në atë letër i kam thënë: "Halit, do të më përgjigjesh për atë që ke bërë".

Je i bindur se e ka marrë atë letër Halit Bajrami?
"Patjetër që e ka marrë, sepse pas saj ai nuk erdhi dhe nuk vjen dot në Shqipëri, si shoku i tij K.F., që vjen lirshëm në Tiranë, ku ndodhet dhe sot".

...........

[Agim Doçi]

shoku ACTEC.

Për Mirditën kam shumë për të thanë e për të shkruar. Endè nuk e kam bitisur punën time në këtë sferë. Po ju kujtjoj se regjimi kriminal i PPSH-së (pra i "baballarëve tanë") në krahinën 100% katolike të Miriditës kanë bërë krime monstruoze, saqë më duhet t'i kërkoj falje shokut Adolf Hitler që e kam quajtur k/kriminel për çka i bëri popujve dhe ebrejve gjatë luftës së II-të Botnore!
A mund të mendosh nënën apo gjyshen të të vdesë nga një HEMORAGJI e shkaktuar nga një mace apo maçok që ua fuste Toger Baba - nipi i Feçor Shehut grave fisnike malsore mirditore në benevrekët e tyre duke ulëritur si bishë: "Kështu do u shqyejmë të tërëve ju malokëve!!".....
ACTEC - ti nuk ke haber se kush janë feudalët dhe bejlerët e Shqipërisë! Po t'i tregoj unë:
A.
Populli hante me tallon kur Liljana Sotiri dhe Teuta Reshat Alia(nuset e djemve të antishqiptarit Enver Hoxha blinin në Finlandë qen rrace dhe mace rrace nga 35 mijë usd(!!!)

B.
Populli kishte 100 gram kafe me erë vajguri në muaj, kur Bejlerët e Bllokut dhe Feudalët e Byrosë Politike vetëm për krushqit e tyre merrnin 15 kG. Mish Viçi Fileto në javë!!!!

Përsa i përket Familjes së Gjo'markajve bëj kujdes! Ata kanë patur FIGURA TË MËDHA HISTORIKE dhe nëse je kurioz LEXO dhe enciklopeditë europiane se kush është I MADHI PRENG BIB DODA etj.etj. Por veç komunistat mbasi pushkatuan 22 vetë nga ajo familje atdhetare, edhe të vdekur i lyenin me mjaltë dhe u lëshonin grethat midis Shën Palit në Mirditë në vitin 1949 djemve anikomunistë të asaj Shtëpije të Shquar! Shtëpija e Gjo'Markajve nja 37 vjet para "Shkollës së Parë Shqipe Korçare 1908", kishin hapur shkollat dhe Konviktet për të vobegtit në malet e Oroshit dhe ndihmonin të gjithë ata që nuk kishin asnjë të ardhur financiare! Por nuk mund të shkruhen e të përshkruhen vlerat e Gjo'Markajve me antivlerat e regjimit që ndërtoj Enver Hoxha duke mashtruar prindërit tanë dhe duke TRADHËTUAR idealin e tyre!! Padyshim që si në çdo familje dhe tek Gjo'Markajt ka patur "djem plangprishës"! Por nuk të takon ty si ACTEC të japësh vlersime! Sidomos kur nuk e di se ku bije me shpi patriotizmi dhe atdhetarizmi i Shtëpiave të Mëdha dhe të Nderuara Shqyptare!!!!! Nuk ishte ajo Shtëpia ku lindi dhe vdiq PARTIA e themeluar nga Dushanët, Miladinët e Popoviqat, që polli krimin kombëtar por ishte kuislingu sllavo - bizantin Enver me nja 19 Anëtarë të Birosë Politike Kuco-vllehë, arumunë, minoritarë e zagarë që e shkatrruan dashurinë midis nesh!
PËR RIKUJTESË EDHE NJË HERË PO TË NIS AKUZËN TIME PËR ENVERIN!

Agim Doçi

TË AKUZOJ!

Të gjitha veset që djalli shpiku
I bëre pronë të shpirtit tënd
As ferri i Dantes që shkoi dhe iku
Për Enver Hoxhën s‘do kishte vënd!

As vetë s‘e di se ç‘ Kod Penal
Kish për t‘a dhënë dënimin hak.
Ti pjellë katile nga kishe dalë
Që nuk u ngope një herë me gjak!?

Ti arrestove Lirinë e Kombit!
Prishe faltoret e Perëndisë!
Nuk e marr vesht nga ç‘anë e globit
I ré mallkim ti Shqipërisë?!….

Ti që ja morre nderin shqiptarit
Ti që ia zhduke vlerat që kish
Ti që mban emrin e krytradhtarit
Ti që Sërbia të pat kulish

Ti i pabesi midis çakenjve
Ti frikacaku, mjeshtër – mashtrus
Ti amorali midis shkërdhenjve
Në cilin rreth vallë të të fus?

Krimet e tua nuk numërohen
Ti që i vrave muzën poetit
Eshtrat e tua tokës i rëndohen
Ti diktatori i antishtetit!

Ti që ia shterre trurin Diturisë!
Ti që shfarose e s‘tu dridh dora!
Ti që ia nxive jetën Shqipërisë
Kafka dhe eshtrat të zënçin morra!

Ti që e vrave qetsinë e natës
Ti që gjithë shokët çove në varr
Ti kryedylberi i rrugëve të Francës
Cila hienë të polli vallë!?…

Ti na rrethove me tel gjëmba
Me lukuninë që të erdh‘ pas!
Ti që shkaktove vargmal me dhëmba
Në çfarë gjirizi vallë të përplas!

Persekutove në pesdhjetë vite
Sa vrerë, sa helm në zemrat tona
Ti dashurinë n‘mes njerzve fike!
Ti ishe zgjebja, ti ishe krroma!

Ndaj të mallkuan gjithë nënat tona
„Të humbtë emri o Enver bisha!“
të zuri nëma o Enver Hoxha!
Ti që shkatrrove xhamì dhe kisha!

Ti që e vrave me thikë mbas shpine
Fishtën, Konitcën, vetë Historinë!
Ti serbo – sllavi me brumë prej Kine
Të humbtë varri me gjithë Partinë!

Të akuzojnë me mijra varre!
Të akuzojnë Nënat kërcure!
Të akuzojnë burrat që vrave!
Të akuzojnë mijra qivure!

Të akuzojnë lotët e fëmijëve!
Të akuzon mjerimi tipik!
I pamëshirshëm në ç’hithra mbive?
Qen i Stalinit pleh bolshevik!

Të akuzojnë bijt edhe bijat
Që thyen prangat me 2 korrik!
Gjithë Shqipërisë i dolën thinjat
Kur nënat klithnin: - Ik!! Vetëm ik!!

U nëpërkëmbëm, u hoqëm zvarrë
Nè, nipstërnipat e Ilirisë!
U lemeris Evropa mbarë
Nga shtetbunkeri i Shqipërisë!

Të akuzoj në emër të të rënëve
Që rrokën pushkët e dolën Malit!
Që u zhgënjyen nga Stani i Qenëve!
Dhe i falën Jetën veç Idealit!
Çuditet Bota, dhe gjithë njerëzia
Si mbijetuan vallë shqipëtarët??….
Por jo or jo! S’vdes shqiptarija
Ndonse enveri na humbi varrët!

Pa do të ngrihej një ditë urrejtja
E do t’i mblidhte populli rrufetë!
Që komunizmit t’i vinte vdekja
Në skenë të vihej ky Akti i Tretë!

Aktin e Parë të Dymbëshjetës
Vetë e rrënuam nè shqipëtarët(!)
Aktin e dytë të dyzetekatrës
E asgjësuan tok, tradhëtarët!

Por Akti i Tretë thirri në skenë
Një REGJISOR që bën epoka!
U ngrit një popull, u kish bër’ Benë!
Dhe u rrëshqiti nën këmbë toka!

Erdhi kjo ditë ndoshta me dhëmbje
Sot Shqipëria ndrron mish e lëkurë
U befasuan deri në çmëndje
Prap ëndërrojnë për diktaturë(!!)

Por jo ore jo! Shkoj edhe vate
Koha e Turpit! Kohë e Partisë!
Vijmë të hutuar si mbas një Nate
T’i japim fund të gjith’ Tragjedisë!

Le të na rrahi era e dimrit
Le t’i kërcasin brinjët vatanit
Demokracinë KOHA e thirri
Në udhë të ZOTIT jo të shejtanit!







Agim Doçi

[Kanani]

un ktu ste pergjigjem dot agim se si njof dhe i respektoj njesoj keto martir.
po ti ke tek kjo teme pra ketu rrotull shume pytje qe te jane adresuar pse i rrotullohesh dhe si pergjigjesh? kerkoji dhe pergjigju ndonjehere ke dhe ca pytje tek tema qe ke hap ti vete, te akuzoj dhe un jam dakort me ty, per shume gjera por pse se pranon ti edhe faqen tjeter te medaljes? nejse kaq kisha ne ke qef dhe kohe pergjigju.

[Agim Doçi]

KANAN VËLLA!
Bëmi pyetjet dhe unë do të të përgjigjem! Mos u tërhiq! Unë nuk tërhiqem nga ato që shkruaj, se ato janë TË VËRTETA!
Me respekt Agimi

[Brari]

DOSSIER I

Historia tragjike e familjes së Elez Isuf Ndreut, prijsit të kryengritjeve popullore nga Sllova e Dibrës. Si u pushkatuan, burgosën dhe internuan me dhjetra burra të fisit të famshëm

Si e masakruan komunistët familjen e Elez Isuf Ndreut


--------------------------------------------------------------------------------

Dashnor Kaloçi

Pas mbarimit të Luftës deri aty nga marsi i vitit 1946, familja jonë Ndreu në Sllovë të Dibrës nuk u prek dhe nuk u ngacmua fare nga regjimi komunist i Enver Hoxhës. Arsyeja dhe shkaku kryesor që familja jonë nuk u trazua në fillim, ishte një farë respekti që ruhej akoma për Gjeneral-major Dali Ndreun dhe nënkolonel Esat Ndreun, të cilët kishin udhëhequr formacionet më të mëdha partizane gjatë Luftës Nacional-Çlirimtare. Përndjekja dhe genocidi i egër e i pashembullt ndaj familjes sonë, filloi pas marsit të vitit 1946, kur gjyshi ynë Cen Elezi, djali i Heroit të Popullit, Elez Isuf Ndreut, u shpall armik i popullit. Në atë kohë për t'i shpëtuar përndjekjeve të Brigadave partizane të Ndjekjes që na dogjën kullat e mëdha tre katëshe në Sllovë, gjyshi Ceni me disa nga vëllezërit dhe djemtë e tij dolën në mal në arrati.

Në atë kohë disa nga burrat e familjes sonë u vranë në mal në përpjekje me forcat komuniste, të tjerë u arratisën jashtë Shqipërisë dhe shumë të tjerë u arrestuan dhe përfunduan burgjeve e internimeve të regjimit komunist të Enver Hoxhës". Njeriu që flet dhe dëshmon për herë të parë për "Gazetën", është 70-vjeçari Hiqmet Ndreu, një nga pinjollët e familjes së famshme të Elez Isuf Ndreut, i cili rrëfen gjithë historinë tragjike të familjes së tij nën regjimin komunist të Enver Hoxhës. Po cila është origjina dhe historia e kësaj familje të madhe dhe cili është kontributi që burrat e saj kanë dhënë në luftrat për Pavarsinë e Shqipërisë? Si u arrestuan, u bugosën, u pushkatun dhe u persekutuan, pjestarët e asaj familje të Parisë së Dibrës nga regjimi komunist i Enver Hoxhës dhe përse hakmarrja e genocidi i komunistëve ishte aq i egër ndaj tyre?

Cen Elezi përkrahës i Zogut
Hysen Elez Ndreu, apo siç është njohur ndryshe me emrin Cen Elezi, u lind në vitin 1884 në fshatin Sllovë të Dibrës dhe ai ishte djali i madh i Elez Isufit. Që në moshë fare të re, Cen Elezi mori pjesë prëkrah të jatit të tij Elez Isufit, në të gjitha luftrat dhe betejat kundër forcave turke dhe serbo-malazeze, të cilat çuan në Shpalljen e Pavarsisë së Shqipërisë në vitin 1912-të. Ndonëse Elez Isuf Ndreu ishte kundërshtar i Ahmet Zogut dhe u vra duke luftuar kundër forcave të tij në vitin 1924, me rikthimin e tij në pushtet në janarin e vitit 1925, Ahmet Zogu i bëri thirrje Cen Elezit dhe burrave të tjerë të atij fisi që të merrnin pjesë dhe të jepnin kontributin e tyre në krijimin e shtetit të ri shqiptar. Pas janarit të vitit 1925, Cen Elezi qëndroi disi i mënjanuar nga jeta politike duke u mbyllur në kullat e tij në Sllovë të Dibrës.

Në vitin 1926 gjatë përpjekjeve që qeveria e Beogradit ndërrmori për rrëzimin e Ahmet Zogut me anën e Kryengritjes së Dukagjinit, ajo u përpoq të bënte për vete disa nga krerët kryesorë të familjeve të mëdha të Shqipërisë, ku një prej tyre ishte dhe Cen Elezi, pasi babai i tij ishte vrarë kundër Ahmet Zogut.

-----------

DOSSIER I

Ndretë e Dibrës që bënë emër të madh në Historinë e Shqipërisë


--------------------------------------------------------------------------------

Origjina e hershme e familjes Ndreu të Sllovës, mendohet të jetë prej fshatit Soricë të Dardhës së Dibrës. Lidhur me prejardhjen e këtij fisi të famshëm që ka bërë emër të madh në historinë e Shqipërisë, ka disa versione të ndryshme që shpesh janë dhe kontradiktorë me njëri-tjetrin. Por ato që i qëndrojnë më afër së vërtetës, janë dy prej tyre: ai se Ndretë janë të ardhur prej Shoshajt të Dukagjinit dhe tjetri që ata janë shpërngulur prej krahinës së Nikaj-Mërturit të Tropojës. Këto dy versione mbështeten edhe prej vetë burrave më të moshuar të fisit Ndreu, ku dy prej tyre, Islam dhe Remzi Ndreu i kanë mbledhur kujtimet të cilat janë botuar në Tiranë në librat "Në Lisivadh nuk ka qetësi " dhe "Fisi i Ndreve". Po kështu lidhur me origjinën e fisit Ndreu ka bërë një studim edhe historiani i njohur dibran Moisi Murra, i cili për prejardhjen e vërtetë të këtij fisi, i qëndron dy versioneve: atij të Shoshajt të Dukagjinit dhe Nikaj-Mërturit, ku edhe sot ruhen toponime që lidhen me emrin e këtij fisi. Studiuesi dibran Murra në mes të tjerash në librin "Cen Elezi" shprehet: " Shpërngulja e fisit Ndreu nga Nikaj-Mërturi ka ardhur pasi pjestarët e atij fisi u vranë në një përpjekje të pabarabartë me forcat ushtarake të perandorisë osmane dhe ato që mundën që të shpëtonin të gjallë, u larguan prej andej dhe u shpërndanë në thellësi të vëndit. Ky pohim sillet edhe nga të dhënat e regjistrit të Sanxhakut të vitit 1571, ku fshati Dardhë i Dibrës jepet me 60 banorë, prej të cilave 35 shtëpi të krishtera dhe 23 muslimane. (Selami Pulaha, "Gjurmime Albanologjike" seria e shkencave historike, Prishtinë 11.1972 Fq. 285 punimi "Krahinat verilindore të Sanxhakut të Dukagjinit") Nga të islamizuarit haset edhe një Ali Andrea, i martuar dhe që gëzonte një çiflik. Duke pranuar rënien e gërmës "a" tek mbiemëri Andrea, gjë e cila ndodh shpesh tek emrat dhe mbiemrat e të krishterëve të krahinave verilindore të Shqipërisë, mbiemëri Andrea transformohet natyrshëm në ndrea, Ndreu. Në se pasardhësit e Ali Ndreut, i vitit 1571 trashëguan emrin e të parit të tyre, deri tek Ali Ndreu i vitit 1817, (vëllai i gjyshit të Elez Isufit) mendojmë se Ndreu është banor i fshatit Dardhë që në gjysmën e parë të shekullit të XVI-të, që përkon edhe me islamizimin e krahinave verilindore të Sanxhakut të Dukagjinit. Çështë e vërteta Ndretë patën një zhvillim të mirë demografik edhe pse ranë në gjaksi e bënë lëvizje të detyruara, por gjithnjë brenda kuadrit të mikrokrahinës së Dardhës. Si të gjithë malsorët e këtyre anëve edhe ata pranonin e udhëhiqeshin nga ligji i maleve të vetëqeverisjes tradicionale autonome. Ndretë besonin dhe ishin të krishterë të mirë, por nën trysninë e turqve osmanë ata u islamizuan anga vitet 1530-1550-të. Ekonomia e fisit Ndreu mbështetej kryesisht në mbarështrimin e blegtorisë dhe atyre pak ngastra toke të coptuara, pothuaj pa asnjë farë rendimenti. Për kushte më të mira jetese, një pjesë e tyre, rreth viteve 1830-1840-të, lanë Dardhën, kaluan Drinin dhe u vendosën në krahinën e butë të Ujë e Mëujës (sot mikrokrahina e Sllovës) Ata u vendosën në Lisivadhë, Palaman, Shafell e Ratke. Në Lisivadhë u vendosën Isuf, Llan dhe Kazi Ndreu". Sipas dëshmisë së 70-vjeçarit Hiqmet Ndreu, aty nga fillimi i gjysmës së dytë të shekullit të XVIII-të, apo më saktë pas viteve 1850-të, Ndretë e Sllovës së Dibrës u bënë një nga shtëpitë më të njohura të asaj krahine. Në atë kohë i pari i fisit Ndreu, ishte Xhelil Isuf Ndreu dhe pas vdekjes së tij, t'parllikun e fisit e mori në dorë i vëllai, Elez Isuf Ndreu. Në vëndin e quajtur Lisivadhë ku të parët e Ndreve ishin vendosur pas shpërnguljes nga Nikaj-Mërturi, në fillim u ndërtua një kasolle prej Isuf Ndreut, (babait të Elez Isufit) gjë e cila shënoi edhe vendosjen përfundimtare të Ndreve në atë krahinë prej nga nuk do të lëviznin më. Më pas aty nga viti 1884 kur ajo familje u fuqizua shumë ekonomikisht, djemtë e Isuf Ndreut ndërtuan një kullë të madhe tre katëshe e cila u quajt "Kulla e Gjatë". Ajo kullë e cila kishte trajtën e një fortese me mure të gjerë deri në një metër e me frengji në çdo kat, u ndërtua me gurë të gdhendur që nuk dihet se nga ç'vënd ishin marë dhe si ishin transportuar deri aty. Ndërtimi i asaj kulle aty rreth vitit 1840-të, mendohet të jetë ngritur për arsye se fisi Ndreu në atë kohë kishte rënë në gjaksi me disa fise të tjera të fuqishme të krahinës së Lumës. Në atë kohë burrat që ishin në krye të fisit Ndreu, u angazhuan në lëvizjet në dobi të çështjes kombëtare, por lidhur me këtë fakt nuk ka ndonjë të dhënë konkrete. Në atë kohë disa nga fiset e Sllovës u acaruan së tepërmi me fisin Daci të Kalisit të Kukësit dhe për t'u mbrojtur prej tyre ata kërkuan ndihmën e fisit Ndreu. Për të përligjur këtë gjë e për ta bërë fakt të kryer, aty nga viti 1881, Dush Zhguri i shiti Elez Isufit disa toka në Sllovë. Mirpo blerjen e kësaj toke, Elez Isufi e kishte bërë pa dijenin e pëlqimin e vëllait të tij, Xhelilit, që atë kohë ishte i arratisur në mal për t'i shpëtuar shërbimit ushtarak në rradhët e ushtrisë turke. Pas vdekjes së Xhelilit, Elez Isufi hodhi sytë drejt Sllovës dhe aty ndërtoi një kullë tjetër tre katëshe, por pikërisht në atë kohë nisën edhe kontradiktat në mes fisit Daci dhe Ndreu, të cilat zgjatën për vite me rradhë. Por edhe pas kësaj dy kullat e mëdha në Lisivadhë dhe Sllovë u banuan për vite me rradhë nga familjet e mëdha patriakale të pasardhësve të Isuf Ndreut. Dy vjet pas ndërtimit të kullës së Sllovës, vdiq Xhelil Ndreu dhe vëndin e tij në krye të fisit e zunë dy djemtë e tij: Sufa dhe Dika. Nga të dy djemtë, emër më të madh në atë kohë bëri Sufa, i cili njihej si burrë trim i shkathët dhe i besës. Suf Xhelili në shenjë respekti, xhaxhait të tij, Elez Isufit, i thërriste: "Lala Lez (baba Elez). Pas vdekjes së Xhelilit, zot i dy kullave u bë Elez Isuf Ndreu i cili e mëkëmbi akoma edhe më shumë ekonominë e fisit Ndreu e cila merrej me blegtori dhe vreshtari. Familja e madhe Ndreu vazhdoi të jetonte në mënyrë patriakale e pandarë në të dy kullat ne Sllovë dhe Lisivadhë deri aty nga viti 1918-të. Në atë vit, Elezi u vendos përfundimisht në Sllovë, Hazizi në Palaman, ndërsa Sufa me Dikën mbetën në Lisivadhë. Edhe pas kësaj ndarje e cila u bë pa asnjë lloj kontradite, pasardhësit e Isuf Ndreut vazhduan të bashkëjetonin si më parë dhe të kishin një harmoni e unitet në mes tyre. Një ndër faktorët kryesorë të harmonisë që gëzonte familja e madhe Ndreu në mes sajë, padyshim që ishte dhe autoriteti i madh dhe apsolut që kishte i pari i tyre Elez Isufi, të cilit nuk ia bënte njeri fjalën dysh. Bashkëjetesa dhe harmonia që gëzonte fisi Ndreu, ishte një rast disi i pazakontë, sepse fiset e tjera të mëdha e me emër, si të Dibrës ashtu dhe të pjesës verilindore të Shqipërisë, jetonin me kontradikta të mëdha në mes tyre. Nga viti 1912 e deri në vitin 1924, Elez Isufi, bashkë Suf Xhelilin (djalin e xhaxhait) morën pjesë pothuaj në të gjitha ngjarjet e mëdha politike të Shqipërisë, duke bërë një emër të madh në historinë e bvëndit tonë. Bëmat dhe trimëritë e Elez Isufit dhe Suf Xhelilit, janë përjetësuar edhe në folklorin popullor të asaj treve, ku në mes të tjerash në një nga ato këngë thuhet: "Ej Suf Xhelili arusha e malit / fort po ia vret asqerin krajlit / ç'po ia vret dhe po bën kërdin / në ato brigje të Drinit të Zi". Në ato vite kulla e Elez Isuf Ndreut në Sllovë të Dibrës u bë një nga qëndrat kryesore të lëvizjes atdhetare të Shqipërisë verilindore dhe aty mblidheshin burra të njohur dhe me emër të madh nga të gjitha krahinat e vëndit, si Isa Boletini, Hasan Prishtina, Bajram Curri, Islam Spahiu i Lumës, Rexhep Bajraktari i Hasit, Zija Dibra, Ramiz Daci etj. Pas vrasjes së Elez Isufit në vitin 1924 në luftë kundra forcave që mbështetën rikthimin e Zogut në Shqipëri, vëndin e tij e zuri i biri, Hysen Elez Ndreu, apo siç është njohur ndryshme, Cen Elezi, i cili kishte lindur në vitin 1884. Që në moshë fare të re, Cen Elezi mori pjesë në të gjitha luftrat përkrah të jatit të tij, Elez Isufit dhe pas kryengritjeve të viteve 1911-1912-të që çuan në shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë, Cen Elezi konsiderohej si "Ambasador i Elez Isufit". Ata të dy, bab e bir, morën pjesë në shumë luftra e betej si kundër forcave turke ashtu edhe atyre serbo-malazeze, por vlejn për të përmëndur ato të kryengritjeve të viteve 1912-1913-të, kryengritja e shtatorit e vitit 1913, goditja e Divizionit të Nishit, në 5 dhjetor të vitit 1915-të etj. Si rezultat i kësaj veprimtarie, forcat serbe i dogjën tre herë kullat e familjes Ndreu, në 1913-ën, në 1918-ën dhe në 1921-in. Për dy burrat e fisit Ndreu, Elez Isufin dhe Suf Xhelilin që ishin organizatorët kryesorë të kryengritjeve të vitit 1920-të, në atë kohë shkruanin dhe gazetat e ndryshme të shqiptarëve që jetonin jashtë atdheut. Një ndër ato ishte dhe gazeta "Liria Kombëtare" e cila në mes të tjerash shkruante: "Elez Isuf Ndreu, burrë dibran me karakter të shqiptarëve të hershëm e me atdhedashuri të fortë që nuk ia përul as forcës brutale dhe as arit të huaj". Gjatë viteve të Monarkisë së Zogut, edhe pse pjesa më e madhe e fisit Ndreu të kryesuar prej Cen Elezit ishin antizogistë, shumë prej tyre shërbyen si ushtarakë të Monarkisë dhe të tjerë morën bursa për t'u shkolluar jashtë Shqipërisë. Në ato vite kullën e famshme të Cen Elezit në Sllovë të Dibrës, e vizitoi edhe publicistja angleze Margaret Hasluck, e cila e impresionuar pa masë nga pritja që iu bë aty, në librin e saj "Ligjet e pashkruara në Shqipëri", midis të tjerash ka shkruar: "Kam vizituar shumë familje në Shqipëri, por ajo që pashë tek Cen Elezi më impresionoi pa masë. U çudita kur pashë aty një blegtori të seleksionuar dhe toka të sistemuara sipas sistemit evropian. Ajo që më çuditi më tepër, ishte edukata e djemve të Cen Elezit të cilët ishin të gjithë të shkolluar. Cen Elezi priste 100 burra në natë në shtëpinë e tij dhe iu therrte nga një ka, duke i përcjellë të gjithë me mish në gojë". Edhe gjatë viteve të pushtimit të Shqipërisë 1939-1944, familja e Cen Elezit dhe i gjithë fisi Ndreu, u lidhën ngushtë me lëvizjen antifashiste, duke e kthyer kullën e tyre në një qëndër të asaj lufte. Përveç Cen Elezit, dy nga pinjollët e atij fisi të famshëm që bënë emër të madh gjatë Luftës Antifashiste ishin Dali dhe Esat Ndreu, të cilët u bënë komandantë të formacioneve të mëdha partizane. Esat Ndreu, që ishte i vëllai i Cen Elezit, mori gradën e nënkolonelit dhe udhëhoqi brigadën e 18-të partizane si komandant i saj, kurse Dali Ndreu me gradën gjeneral-major, udhëhoqi si komandant deri në mbarimin e Luftës, Divizionin dhe Korparmatën e Parë partizane të Ushtrisë Nac-Çlirimtare. Pas mbarimit të Luftës, deri aty nga viti 1946 familja e Cen Elezit që njihej si familje nacionaliste e Parisë së Dibrës, nuk u prek nga komunistët që erdhën në pushtet dhe arsyeja kryesore që ata nuk u ngacmuan deri në atë kohë, ishte pjesmarrja e Dali dhe Esat Ndreut në udhëheqjen e Luftës partizane. Në marsin e vitit 1946, regjimi komunist i Envcer Hoxhës e shpalli Cen Elezin armik të popullit dhe në atë kohë Ceni me disa nga djemtë dhe vëllezërit e tij doli në mal në arrati. Pas kësaj regjimi komunist filloi represionin e egër dhe goditjen ndaj asaj familje, gjë e cila do të vazhdonte deri në vitin 1990-të. Si rezultat i atij genocidi të egër që u përdor ndaj familjes së Elez Isuf Ndreut, u pushkatuan gjashtë burra, shumë të tjerë për t'i shpëtuar përndjekjeve u arratisën nga Shqipëria, dhe dhjetra të tjerë vuajtën në burgje dhe internime me dhjetra vjet, deri në rënien e komunizmit".

--------------------------
(vijon nesër)

Të publikuara

1. Marash Vata, 14-15 Dhjetor 2001
(Bajraktar i Shkrelit)
2. Mehdi Bej Frashëri 7-8-9-10 Janar 2002
(Kryeministër i Shqipërisë)
3. Nasuf Bej Novosela 11-12 Janar 2002
(Kryetar i Bashkisë Kolonjë)
4. Margilajt e Trieshit 25-26 Shkurt 2002
5. Eshref Boçari
(pasardhësit e Marko Boçarit) 2-3 Mars 2002
6. Filip Çeka , shkodrani
(i dekoruar nga Franca) 9-10 Mars 2002
7. Javer Bej Hurshiti
(prefekt i Shkodrës) 16-17 Mars 2002
8. Gjin Pjetër Përvizi
(Ngriti flamurin në Milot) 23-24 Mars 2002
9. Familja e Isa Boletinit 26 Mars 2002
10. Familja Dema 22-23 Qershor 2002
11. Familja Kokoshi 2-3 korrik 2002
12. Familja Pustina 9-10 korrik 2002
13. Familja Mul Bajraktari 26-28 gusht 2002
14. Familja Benussi 6-7 shtator 2002
15. Familja Dibra 10-11 shtator 2002
16. Familja Bezhani 7-8 tetor 2002

[Actec]

I dashur Agim!

Duke te uruar krijimtari te mbare poetike mund tju siguroj se
keni harxhuar sacme ne ere me sqarimin per mua.
Pse?
Se pari : Une nuk jam shoku actec apo shoku ... x sic me drejtoheni me ironi dhe nuk me pelqen te jap spjegime per kete

Se dyti: Regjimi kriminal i baballarve te te tjereve por jo dhe i tim
eti qe kurre nuk pati qene komunist perkundrazi....

Se treti : Ato perfitimet e bllokmeneve kane qene sic thoni ju por kjo sdo te thote se perpara komunizmit Shqiperia nuk kishte individe apo klane, apo oxhaqe etj qe nuk kane punuar kunder
apo kane frenuar perparimin e vendit perpara vendosjes se regjimit kriminal komunist.
Nese do te ishte e kunderta nuk do te ishim gjithmone ne fund te listes para dhe pas komunizmit.Apo s'ka qene keshtu?

Ju nxitoheni i dashur Agim kur guxoni te me ndaloni te jap vleresime per kete problem, i hedhur ne nje forum diskutimi
dhe me vjen keq padyshim per nivelin tuaj demokratik
nderkohe e di mjaft mire shtepine e patriotizmit sic e kane ditur dhe te paret e mi.
E keqja jone e madhe i nderuar Agim eshte shikimi bardhe e zi i
gjerave me nje kontrast kaq te fuqishem sa qe kthehet ne humnere.
Glorifikimi i epokes para komuniste apo i asaj komuniste apo nxirja totale e njeres apo tjetres kjo eshte c'menduria jone e radhes.
Uroj te mos jemi viktima te kesaj cmendurie.

[Agim Doçi]

I nderuar Actec.
Sinqerisht nuk e ke keq. Por meqë unë jam i tirqeve(gjurdive) të Veriut që janë të bardha deri në dhimbje e kanë vetëm rripa të zinj si dekoracion - që ngjajnë me "vetëtima të zeza" - të jap shumë të drejtë që e KAM GJYKIMIN BARDH E ZI!
Ndërsa ti Actec, duke qenë me përgatitje dhe me moshë më pak të traumatizuar nga e shkuara "komuniste" - padyshim edhe nga një krahinë ku dhe folklori është më me kolorit si edhe veshja krahinore më me shumë ngjyra, je më në brazdë. Unë shpesh dal nga brazda, sepse kam edhe motiv.
Nëse e kupton në esencë DRAMËN FAMILJARE, po të spiegoj:
- 4 xhaxhallarë + 8 djemt e tyre + 3 djem hallash kanë bërë 247 vite sëtoku BURG POLITIK(!!!!). Të garantoj që nuk kanë qenë antikombëtarë, antishqiptarë dhe antikomunist si Enveri! Ky i fundit si k/kriminel i kombit - TRADHËTOI idealet e prindërve të mij! Pra ti e kupton që KQPPSH + Byroja Politike me në krye shokun Enver janë TRADHËTARË të marxizëm - leninizmit!
- Për 44 vite rradhazi im atë ka qenë në funksione tepër të rendësishme si Kryetar Pushteti, Sekretar i Parë PRA nomenklaturë e Byrosë Politiike! E SHIKON se çfarë ABSURDI??!!!!
- Të parët e mij, kanë qenë antizogistë! Bile Zogu i ka vrarë si p.sh. gjyshin tim Pjetër Ndue Mar' Doçi! Por Zogu kishte shtet! Të gjithë fëmijtë e gjyshit (përfshi dhe tim atë si k/komunist) i shkolloj dhe i dërgoj dhe nëpër AKADEMIRA!
A ndodhte kjo në shtetin kriminal të Hoxhës - po të pyes ty?!!! Kurrën e kurrës!
Si e spiegon ti, që NJËRI VËLLA FUNKSIONAR I LARTË ndërsa 4 TË TJERËT NË BURG??!!! Pra rri ACTEC e mos më rokanis kokën fort, me "argumenat e tua tolerante". Bile bën mirë që në këto tema vërtetë të mos futesh! Ti nuk e njeh fare Mirditën! Shekspiri është "shumë i vogël" para TRAGJEDIVE që inskenoj dhe luajti Sigurimi i Shtetit dhe PPSH-ja në Mirditë! Pra mos fut edukatën tënde që është "më me nivel se edkumi im demokrat" midis gjykimeve tuaja të majta dhe gjykimeve të mija të djathta! Ti je i përgatitur, por kurrë nuk mund të keshë INFORMACIONIN tim! Kjo thjeshtë se ti nuk je KLYSH KOMUNISTI SI UNË!
Nëse futesh në diskutim për të mundur të tjerët, apo dhe mua (larg qoftë) - GABON RËNDË!
Duhet të dijsh të dallosh SQARIMIN me DISKUTIMIN! Unë jo në këtë rast, por gjatë gjithë jetës time - nuk e kam çarë prapanicën për "mësimet e partisë dhe të shokut Enver" sepse ato kanë qenë MASHTRIME dhe GËNJESHTRA MOSNTRUOZE për të MBAJTUR PENG tim atë dhe si ai plot idealistë të tjerë!
Tani për mbyllje, po të pyes: - ku je peng ti ACTEC që këndej më shkruan si "shok nga qëndra" dhe nga ana tjetër klasifikon përgatitjen time demokratike! Gjynah! Të jesh demokrat si Agim Doçi është tepër e vështirë! Ndërsa "demokratë" si Berisha, dhe "komunistë" si Enver Hoxha -ke me kile e me metra nëpër kafehanet e Shqipërisë! Kaq për sot! Nesër ditë e rè, nafakë e rè!
Ruaje shëndetin dhe të dëgjofsha të mirën.
Agim Mëhill Pjetër Ndue Mar'Doçi

[Actec]

I nderuar Agim

Sasia e helmit qe keni marr ne damare ne ate kohe absurde ju bene vertete te dilni nga brazda here pas here.
Une ju kuptoj dhe ju respektoj ne dhimbjen dhe terbimin tuaj njerzor.Vec ju kujtoj qe vuajtjet e rrethit tuaj familjar nuk ju japin te drejten qe gjithshka qe thoni ju eshte e verteta ,eshte e sakta dhe cdo gje e thene ndryshe nga ju eshte e majte dhe komuniste kur ata qe e thone s'jane te tille. Megjithate.

Duke qene peng i bindjeve te mija te formuara matane oqeanit
nuk kam asnje lloj hezitimi ti them gjerat si i mendoj dhe jo si i do politika e dites apo ajo zyrtare e kraheve te ndryshem politike.
Keshtu dhe per oxhaqet e kohes se Zogut.

[Agim Doçi]

ACTEC
Nuk kam argument të të kundërshtoj. Të përqafoj fort dhe me mallë.
Agimi