BE i hap driten jeshile negociatave me Turqine

[Albo]

Turqia dhe debati mbi anëtarësinë e saj

Si rezultat i raportit të së mërkurës të Komisionit Evropian që rekomandon fillimin e bisedimeve me Ankaranë për anëtarësi në BE, Turqia është edhe një herë një nga temat kryesore në gazetat e sotme.

Po, por - dhe nëse

Ndërsa Komsioni Evropian ka dhënë dritën jeshile që Ankaraja të fillojë bisedimet për anëtarësi në BE, e përditshmja franceze, LE MONDE shkruan se turqit nuk konsiderohen si "kandidatë të zakonshëm" për anëtarësi.

"Kurrë më parë nuk ka patur kaq kujdes në pranimin e një kandidati të ri", shkruan gazeta.

Në të njëjtën kohë, ajo vë në dukje se kandidatura e Turqisë ka nxitur debate në të gjitha shtetet anëtare të BE-së.

Në Zvicër, LE TEMPS shkruan se ajo që ajo e quan "çështja turke" nuk ngre vetëm çështjen e kufijve të Evropës - " Iraku dhe Siria janë fqinjët tanë të nesërm?", pyet gazeta, por gjithashtu ajo ngre edhe çështjen e asaj nëse Evropa "mund të përqafojë dimensionin mysliman, duke lënë mënjanë nocionin e një "klubi të krishterë".

FRANKFURTER ALLGEMEINE ZEITUNG thotë se pranimi i Turqisë në BE do i japë fund asaj që gazeta e quan "projekti historik i Evropës" që filloi në vitet -50 në përgjigje të dy luftrave botërore.

" Njerëzit mund ta duan këtë, apo mund ta konsiderojnë si të pashmangshëm," thotë gazeta, "por atëherë banorëve të Evropës duhet t'u thuhet se çështja nuk ka të bëjë me zgjerimin e BE-së, por transformimin e saj."

DIE PRESSE, gjithashtu sheh atë që ajo e quan " kërcënim ekzistues ndaj eksperimentit evropian .

Gazeta e sheh propozimin për vendosjen e kufizimeve afatgjata për lëvizje të lirë të shtetasve turq si shenjë se "debati mbi Turqinë gradualisht po bëhet absurd."

Po në Gjermani, gazeta tjetër DIE TAGESZEITUNG i përshkruan rekomandimet e KE-së si "të drejta dhe të mira".

"Do të ishte më mirë sikur "Po-ja" të shoqërohej me një "Por " më të vogël," shton gazeta.

Për gazetën, pranimi i Turqisë është "projekti më i madh i BE-së" që kërkon politikanë kurajozë.

Asaj i vjen keq që një kurajo e tillë mungonte në rekomandimet e djeshme.

EL PAIS e Madridit e quan Spanjën " një përjashtim të dukshëm " në Evropë ku shumë vende kanë rezerva për rastin e Turqisë.

" Nga Spanja, nuk mund të kemi gjë tjetër veçse simpati për arsyet e Ankarasë", thotë gazeta, pasi "rruga drejt BE-së është një instrument i fuqishëm i modernizimit ekonomik dhe reformës politike."

Gazeta e përditshme e Pragës, MLADA FRONTA DNES shkruan se "nëse qeveritë e BE-së mund të udhëhiqen nga kristian-demokratë, pse një prej tyre nuk mund të udhëhiqet nga islamistë-demokratë?"

Në Sllovaki, gazeta PRAVDA kritikon sugjerimin e organizimit të referendumeve mbi anëtarësinë e Turqisë duke vënë në dukje se kjo nuk është bërë për asnjë vend tjetër që u anëtarësua në BE.

" Një referendum në Francë për rastin e Ankarasë," thotë gazeta, "do të bazohej në ndjenja- A i pëlqejmë turqit, apo është më mirë për ne t'i kemi ata midis nesh?"

Po, por ende jo....

[Albo]

Chirac premton referendum për Turqinë

Presidenti i Francës, Jacques Chirac ka thënë se janë francezët ata që do të japin verdiktin për pranimin apo jo të Turqisë në Bashkimin Evropian.

Gjatë një interviste televizive, zoti Chirac - që premtoi një referendum për këtë çështje - tha se bisedimet për anëtarësimin e Turqisë do të zgjasin nga 10-15 vjet.

Ai shtoi se Franca mund ta bllokonte procesin e negociatave në çdo kohë.

Presidenti Chirac personalisht mbështet anëtarësimin e Turqisë, por është qeveria e tij dhe zgjedhësit francezë që e kundërshtojnë atë.

[Albo]

Turqia merr dritë jeshile, por me kushte

Zyrtarë të lartë të BE-së kanë rekomanduar fillimin e negociatave për anëtarësi me Turqinë, por me kushte të forta.

Presidenti i Komisionit Evropian, Romano Prodi tha se Turqia duhet të përmirojë të drejtat e njeriut që këto bisedime të kenë sukses. Ai paralajmëroi se anëtarësia e Turqisë në BE nuk ishte konkluzion i përfunduar.

Vendimi përfundimtar nëse këto negociata për anëtarësi do të fillojnë apo jo do të merrej nga udhëheqësit e 25 shteteve, në dhjetor.

Para dhënies së njoftimit, kryeministri turk, Rexhep Taijip Erdogan tha se qeveria e tij po kryente reforma të rëndësishme qëkur erdhi në pushtet dy vjet më parë, duke përfshirë edhe heqjen e dënimit me vdekje si dhe dhënien fund të torturës. Por siç njofton, korrespondentja e BBC-së, Oana Lungescu duket se "Po-ja" e sotme nuk është "një po" e qartë sipas një zyrtari të lartë të BE-së.

Është një po, me por, por, por. Duke vlerësuar përpjekjet e Turqisë për të përmirësuar të drejtat e njeriut gjatë tre javëve te fundit, Komisoni Evropian tha se vendi plotëson kriteret politike për të hapur negociata për anëtarësim.

Komisioni, megjithatë këmbëngul se ky është një proces i hapur, rezultati i të cilit nuk mund të garantohet më përpara dhe se negociatat mund të pezullohen në çdo moment në rast shkeljeje të demokracisë apo të drejtave të njeriut.

Turqia mund të ndjejë se nuk po trajtohet si kandidatët e tjerë, por autoritetet e BEsë thonë se ata po bëjnë të ditur qartë çdo gjë në mënyrë që të lehtësojnë shqetësimet që ekzisjotnë në Evropë se Turqia është shumë e madhe, shumë e varfër dhe shumë myslimane për t'u anëtarësuar.

Komisoni Evropian është përpjekur të vendosë një balancë të vështirë midis shpresave të Turqisë dhe frikës së Evropës.

Kjo do mundësojë që udhëheqësit e BE-së t'i japin Turqisë një datë për të filluar bisedimet e BE--së në samitin e dhjetorit në fillim të procesit të gjatë që mund të ndryshojë si BE-në dhe Turqinë përgjithmonë dhe të ketë një ndikim të thellë në marrëdhëniet midis demokracive perëndimore dhe botës myslimane.

[Albo]

Presidenti grek: Turqia duhet të njohë qeverinë qipriote, nëse dëshiron të anëtarësohet në BE

11 tetot 2004 (04:20 UTC)

Presidenti grek, Kostis Stefanopolos, thotë se Turqia duhet të njohë qeverinë qipriote, nëse dëshiron të anëtarësohet në Bashkimin Evropian.
Zoti Stefanopolos e bëri këtë koment gjatë një ceremonie me rastin e përvjetorit të një beteje detare të shekullit 16.

Ai tha se Greqia do ta ndihmojë Turqinë të anëtarësohet në Bashkimin Evropian, por Ankaraja duhet të njohë qeverinë greke të Qipros, një nga anëtaret më të reja të bllokut.

Presidenti Stefanopolos tha se marrëdhëniet greko-turke janë përmirësuar gjatë viteve të fundit, por ato duhet të normalizohen para se Turqia të hyjë në radhët e Bashkimit Evropian.

Udhëheqësit e bashkimit do të vendosin në dhjetor nëse të hapin apo jo bisedimet me Turqinë për anëtarësim. Presidenti francez, Zhak Shirak, i tha dje televizionit francez se procesi i bisedime rreth anëtarësimit të Turiqisë mund të zgjasë deri në 15 vjet. //az//

[ATMAN]

ATA BUROKRATET E BRUKSELIT DUHET TA KUPTOJNE SE TURQIA ESHTE NJE FAKTOR STABILITETI PER KOMUNITETIN EUROPIAN, ESHTE NJE SHTET ME 80 VJET STABILITET , DHE NESE HYN TURQIA NE KOMUNITETIN EUROPIAN KJO ESHTE FAKTOR STABILITETI JO VETEM NE BALLKAN POR EDHE NE LINDJEN E MESME
EVROPA DO KETE VETEM FITIM DHE JO HUMBJE, TURQIA ESHTE NJE SHTET LAIK
KU SHTETI GJITHMONE KA PASUR PRIMAR VETEM LIGJIN

KUSH NUK KUPTON ITALISHT DHE TA PERKTHEJE SHKRIMIN ME


http://www.altavista.com/help/free/f...archbox_transl

Sì all’apertura dei negoziati
Saglamer Tuncer, giovane europeo di origine turca sostiene la causa della Turchia. Per il bene del suo paese d’origine. E dello stesso Vecchio Continente.




Tutti trarranno vantaggio dall’ingresso della Turchia nella Ue. E’ tuttavia necessario effettuare un’analisi chiara e concisa di tali futuri vantaggi. E’ per questo che bisogna prendere in considerazione lo sviluppo storico delle relazioni tra Turchia e Unione Europea e gli sforzi che ha realizzato la prima per adempiere ai criteri politici di Copenaghen con lo scopo di aprire i negoziati d’adesione entro la fine del 2004. I benefici reciproci di una tale adesione rafforzano la convinzione che la Turchia è più vicina che mai all’Unione Europea, soprattutto se l’obiettivo ultimo dell’Unione è di emergere in quanto vera e propria potenza sulla scena internazionale.

Evoluzione geopolitica

L’Europa è innanzitutto un progetto di civiltà. E’ il frutto dell’eredità della Grecia antica, dell’Impero romano d’Oriente e d’Occidente, dell’Andalusia musulmana, della riforma protestante, del Rinascimento e della filosofia illuminista.
Il dibattito sulla futura adesione della Turchia si concentra su quello che è attualmente questo paese: la sua appartenenza (o meno) all’Europa, la sua popolazione, la sua eredità musulmana, il suo livello di sviluppo economico.
Questi elementi sono da esaminare ma le questioni politiche sottese sono un’ulteriore ostacolo. La Turchia si trova in una posizione chiave nel crocevia tra i Balcani, la Russia, il Caucaso ed il Medio Oriente: Ankara è in effetti un attore fondamentale per l’equilibrio di questa vasta zona. Membro fedele della Nato alla quale aderisce dal 1952, la Turchia ha considerevolmente aiutato i paesi occidentali ed europei.
Oggi per l’Unione Europea l’ingresso della Turchia rappresenta l’occasione per una evoluzione geopolitica del tutto nuova: dalla sua iniziale “occidentalizzazione”, la Ue starebbe sul punto di divenire realmente “paneuropea” con l’allargamento ai paesi dell’est e, in seguito, con l’adesione di una Turchia testa di ponte verso l’Asia ed il Medio Oriente che porterebbe l’Unione a confinare con Iran e Iraq. Perché no? Discutiamone.
La scoperta d’importanti riserve d’idrocarburi nella regione del Caspio ha anche aumentato l’importanza strategica della Turchia. Quando l’oleodotto Bakou-Tbilissi-Ceyhan (BTC) sarà operativo (inizio 2005), la Turchia sarà la via principale per l’approvvigionamento di petrolio dell’Unione Europea. L’adesione contribuirà alla protezione degli interessi strategici riguardanti le risorse energetiche della Ue.

Esperienza di laicità

Anche la demografia sarà un fattore importante della prosperità futura. La Turchia gode di una popolazione giovane e dinamica in controtendenza con quella degli altri paesi europei dove si sta assistendo ad un rapido invecchiamento della popolazione. L’età media della popolazione turca è di 27 anni , e il 70% ha meno di 35 anni. Di fatto quindi, l’adesione di Ankara migliorerà l’assetto demografico europea e rafforzerà lo spirito imprenditoriale, l’economia di mercato e contribuirà quindi alla prosperità. I padri fondatori della Ue volevano realizzare la pace nel continente tramite un’unione più solida tra i popoli. Al giorno d’oggi, mentre alcuni vorrebbero far credere allo “scontro di civiltà” e a una nuova guerra di religioni, l’integrazione della Turchia, paese di fede musulmana, ad un’Europa che alcuni vedrebbero bene come un club esclusivamente cristiano, costituirebbe una decisa smentita a tali pericolose teorie. E, come se non bastasse, sono ottant’anni che la Turchia mette in pratica il principio della laicità dello stato. Che si coniuga con la molteplicità di identità religiose che convivono nel paese, tra cui quella islamica che è comunque preponderante. La Turchia ha dimostrato la forza della sua democrazia e delle sue istituzioni. La popolazione turca e i quattro milioni di europei immigrati dalla Turchia sono pregni di cultura laica, d’esperienze democratiche e d’adesione alla modernità e alle filosofie che la fondano.

Resistere all’opzione populista

L’Unione Europea ha oggi l’opportunità storica di far trionfare il dialogo tra i popoli sullo “scontro di civiltà”. Innanzitutto proponendo agli undici milioni di europei di confessione musulmana un modello positivo del vivere insieme mettendo in evidenza tutti i progressi del pensiero politico, democratico e umanista, vale a dire un modello d’islam moderno e pacifico che costituirebbe un baluardo efficace contro tutte le derive terroristiche e conflittuali. Non basta. La Ue dimostrerebbe di essere un modello per tutti, un’entità capace d’integrare stati-nazione e popoli dalla storia e dalle culture molto diverse. Inoltre, l’Unione potrebbe giocare un ruolo ben più importante di oggi nella risoluzione limpida e pacifica dei conflitti del pianeta contribuendo così alla sua stabilità e allo sviluppo della democrazia, dei diritti umani e di una più grande giustizia economica.

Esigere che la parola dell’Unione Europea sia rispettata e che le sue discussioni possano aprirsi entro il dicembre 2004, non vuol dire solo onorare gli impegni presi, ma anche distaccarsi con forza da un populismo oggi in auge nel Vecchio Continente. La questione dell’integrazione della Turchia – che resta comunque condizionata a numerose evoluzioni politiche, istituzionali e sociali – non deve oscurare e sostituirsi a quella dell’apertura del confronto tra Ue e Turchia.





---------------------------------------------------------------------

[Dr Rieux]

Arsyet per tjerrjen e pranimit te Turqise ne BE mendoj se jane me teper politike e te pathena sesa ato qe thuhen rendom para ekraneve. Turqia eshte vendi me i populluar ne Evrope pas Gjermanise dhe ne vitin 2015 parashikohet qe do tja kaloje dhe asaj. Sipas projekt kushtetutes se BE, numri i karrikeve ne parlament do te behet perpjestimisht me popullsine e atij vendi. Shume pak evropiane do te pranonin qe pas 10 vjetesh vendi me teper pushtet ne Evrope te ishte nje i porsapranuar dhe per me teper nje vend mysliman. Gjithashtu pranimi ose dhe vetem fillimi i procedurave per pranim do ta bente Turqine nje vend shume te pershtatshem per investimet e huaja dhe do te ishte nje shtyse me teper ne zhvillimin e saj.

Por nese punet do te ishin kaq te thjeshta, Turqise do ti ishte treguar dera me kohe. Puna eshte se Turqia shihet si nje vend mjaft kyc ne dinamiken e re qe eshte krijuar ne lindjen e mesme. Nje mekembje e frymes fondamentaliste ne kete vend ne nje rast te nje refuzimi te mundshem mund te kishte pasoja shume te renda. Ndersa nje pranim i Turqise ne BE do te sherbente si shembull per vende e tjera problematike te Lindjes se Mesme. Dhe se fundi, nisur nga pozicioni gjeopolitik i saj, pranimi i Turqise do te hapte nje treg potencial shume te madh per Evropen.

[[xeni]]

Nje mekembje e frymes fondamentaliste ne kete vend ne nje rast te nje refuzimi te mundshem mund te kishte pasoja shume te renda.

A mund te na e sqarosh se çfare kupton ti me "fryme fondamentaliste"?

Mendoj se Turqia edhe nese nuk pranohet ne BE, me potencialin dhe poziten shume te favorshme qe ka do te arrije te zhvillohet dhe do behet nje nder vendet me te rendesishme ne Lindjen e Mesme. Por kuptohet qe pranimi ne BE do ia lehtesonte shume punet ne aspektin ekonomik.

[Dr Rieux]

A mund te na e sqarosh se çfare kupton ti me "fryme fondamentaliste"?

Mendoj se Turqia edhe nese nuk pranohet ne BE, me potencialin dhe poziten shume te favorshme qe ka do te arrije te zhvillohet dhe do behet nje nder vendet me te rendesishme ne Lindjen e Mesme. Por kuptohet qe pranimi ne BE do ia lehtesonte shume punet ne aspektin ekonomik.

Fryme fondamentaliste quaj ate grup terroristesh qe organizuan venien e bombave ne dy sinangoga cifute, konsullaten angleze dhe nje nderteses se HSBC-se ne Stamboll ne Nentor 2003. Per te shkuar ca me heret, fryme fondamentaliste quaj ate mendesi politike te udhehequr nga Erbakan qe ne vitin 1996 fitoi rreth 21% te votes popullore duke u bere partia e pare ne parlamentin turk dhe me pas kryeminister i Turqise (pas aleances qe beri me partine e trete te kryesuar nga Tansu Çiller). Nen qeverisjen e tij, Turqia forcoi lidhjet politike me Sirine dhe Iranin nderkohe qe u tensionua shume me SHBA dhe vendet europiane si Gjermania dhe Franca. Gjate kesaj kohe ne Turqi pati nje bum te shkollave private islamike nderkohe qe ne gazeta prane Erbakanit po kerkohej qarte futja e elementeve te sheriatit ne administraten shteterore. Kjo gjendje perfundoi me nderhyrjen e krahut ushtarak ne Keshillin e Sigurise Kombetare qe detyroi Erbakanin te jepte doreheqjen ne 28 shkurt 1997 dhe vendin e tij ta zinte perkohesisht Tansu Çiller. (Gjate kesaj periudhe Çiller ka bere dhe deklaraten e saj te famshme kunder pranise se Xohaxopullos ne Shqiperi gjate kohes se rremujes se 1997). Nen presionin e ushtarakeve rreth 30-40 deputete te partise se Çillerit u shkeputen duke e lene qeverine ne minorance dhe mundesuar krijimin e nje qeverie te re 4 partiake e kryesuar nga Mesut Yillmaz. Rreth 1 vit me vone, gjykata e larte turke nxorri jashte ligjit Partine e Mireqenies per arsye se binte ne kundershtim me karakterin laik te shtetit turk dhe e detyroi Erbakanin qe te mos merrej me politike per nje periudhe 5 vjecare. Keto zhvillime, qe ne Turqi njihen si "28 shkurti", pranohen si nje grusht shteti i heshtur dhe i katerti ne Turqi pas atyre te 1960, 1971 dhe 1980.

Eshte interesante qe gjate kesaj periudhe, kryeministri i tanishem turk, Erdogan, ka qene kryetar i bashkise se Stambollit dhe nje nder dy-tre emrat me te rendesishem te partise se Erbakanit. Pas renies se qeverise se ketij te fundit, Erdogan u denua me rreth 1 vit burg per recitimin e nje poezie qe u cilesua si nxitje urrenjtje ndermes popullit. Pasi kreu denimin, Erdogan formoi Partine e Drejtesise dhe Rimekembjes, deklaroi se kishte ndryshuar shume nga qendrimet e tij te meparshme dhe u shkeput nga krahu radikal i partise se vjeter. Ne zgjedhjet e nentorit 2002, ai fitoi rreth 33% duke u bere parti e pare ne parlament me mbi 2/3 te karrigeve. Ne kete rezultat ndikoi dhe njehere tjeter fakti qe vota popullore qe nje ndeshkim per politiken aktuale te Turqise ku per 15 vjet inflacioni ishte ne shifrat 50-100% dhe monedha vendase pesoi nje zhvleresim mbi 150-fish. Keshtu asnje nga partite qe kane qene ne pushtet ne Turqi ne 20 vjetet e fundit nuk e kaluan dot pragun elektoral. Nen qeverisjen e tij, Turqia ka arritur te ule inflacion nga 60-70% ne nen 10%, ka tre vjet me rritje ekonomike ne kufinjte 6-12% dhe se fundi i eshte afruar ndjeshem hyrjes ne BE. Ne zgjedhjet lokale te 2004, partia e Erdoganit kaloi per here te pare pas 40 vjetesh ne politiken turke shifren e 40%.

Duke ardhur prape tek pyetja jote, Turqia eshte nje vend mysliman qe ka kaluar shume kriza, politike dhe ekonomike ne keto 80 vjet te hsitorise se saj. Duke filluar qe nga 1983, kur u zhvilluan zgjedhjet e para pas nderhyrjes ushtarake te 1980, rreth 40% e votes se popullore ka qene nje vote zemerimi me partite ne pushtet. Nga ana tjeter, Turqia vuan nga nje pabarazi e dukshme ekonomike, zona te vecanta si Stambolli jane ne mbase 100 here me teper te zhvilluar se sa zona te largeta rurale. Madje dhe Stambolli vete ndryshon nga njera lagje ne tjetren. Dua te them se pikerisht keto pjese te pazhvilluara te Turqise perbejne kontigjentin e predispozuar per te ndjekur demagogjine e rradhes qe mund te pasoje nje zhgenjim te mundshem.

Nejse, u zgjata shume me duket.

[[xeni]]

U zgjate dhe mire bere. Me pelqen te flas me dike qe eshte i informuar dhe qe nuk flet me hamendje.
Do te pergjigjem dhe do kemi kohe te flasim me vone, vetem se tani me duhet te shkoj sepse ketej eshte koha e iftarit.

Degjohemi se shpejti, Dr. Rieux

[ATMAN]

Një raport i shumë-pritur lëshuar nga KE jep një miratim të kushtëzuar për fillimin e bisedimeve me Turqinë e cila thotë se ka përmbushur të ashtuquajturat kritere të Kopenhagenit. Nëqoftë se krerët e BE miratojnë rekomandimet e raportit në takimin e tyre në dhjetor, Turqia do të ketë hequr një pengesë të madhe në udhën e saj për anëtarësimin përfundimtar në BE.

Kjo udhë, megjithatë, nuk është e shtruar. Duke ju drejtuar Parlamentit Europian, presidenti i KE, Romano Prodi tha se ka shumë hapa që duhen ndërmarrë ende dhe se BE mund t'i ngrijë negociatat nëqoftë se Ankaraja bën prapa në të drejtat e njeriut dhe reformat. Raporti i KE, i cili nuk rekomandon një datë të posaçme për fillimin e negociatave, vë në dukje se Turqia nuk do të bashkohet me BE deri nga viti 2015, edhe nëqoftë se bisedimet fillojnë herët në 2005. Ndërsa vlerësonte reformat e Turqisë dhe përpjekjet për të harmonizuar ligjet e veta me ato të BE, raporti sheh gjithashtu shqetësim rreth zbatimit.

Në veçanti, ai i kërkon Turqisë të marrë hapa të tjerë për të shrrënjosur torturën, të zgjerojë lirinë e shprehjes dhe fesë dhe të forcojë të drejtat e grave, pakicave dhe sindikatave. Sipas KE, tortura nuk është më sistematike në Turqi, por raste vazhdon të ketë. Në të njëjtën kohë, diskriminimi dhe dhuna kundër grave, duke përfshirë "vrasjet për nder" dhe puna e fëmijëve, vazhdojnë të jenë probleme serioze.

"Ndonëse liria e besimit fetar është e garantuar nga kushtetuta, komunitetet fetare jo-muslimane vazhdojnë të provojnë vështirësi," gjetën komisionerët. "Pavarësisht nga ndikimi i ushtrisë, kontrolli civil i ushtrisë është forcuar me qëllimin për ta lidhur atë me praktikën në vendet anëtare të BE. Por forcat e armatosura të Turqisë vazhdojnë të ushtrojnë ndikim nëpërmjet një serie mekanizmash jozyrtarë."

Raporti thekson gjithashtu përparësitë dhe mundësitë që pranimi premton në të dy anët. "Pranimi i Turqisë do të jetë i ndryshëm nga zgjerimet e mëparshme të BE, për shkak të popullsisë së Turqisë, dimensioneve, vendndodhjes gjeografike dhe potencialit të saj ekonomik, ushtarak dhe të sigurimit," thotë ai. "Turqia do të jetë një model i rëndësishëm i një vendi me një shumicë muslimane që pranon parime të tilla bazë si liria, demokracia, respekti për të drejtat e njeriut, liritë bazë dhe rendin e ligjit."

Megjithse "po-ja" e Komisionit për Turqinë ishte e kushtëzuar, raporti përgjithësisht përmbushi shpresat e Ankarasë. Duke e përshkruar atë si të ekuilibruar, kryeministri Rexhep Tajip Erdogan tha se shpresonte që bisedimet do të fillonin në gjysmën e parë të vitit 2005.

"Anëtarësimi i Turqisë nuk do të bëhet brenda natës," tha Erdogan. " Sigurisht Turqia parashikon ta përfundojë këtë fazë brenda një periudhe të arsyeshme kohore. Për këtë qëllim, ne në Turqi do të bejmë pjesën tonë."

Ministri i Jashtëm turk Abdullah Gul përshëndeti atë që ai e quajti një "hap historik" për Turqinë dhe Europën ndonëse kritikoi gjithashtu disa nga propozimet e KE si të ndryshme nga praktikat e kaluara për vendet kandidate.

"Turqia e kupton dëshirën e BE për të zhvilluar masa të përgjithshme për të zbatuar me efektshmëri dhe për të mbikqyrur procesin negociues," tha Gul. "Megjithatë, nuk është e mundur të arrish në përfundimin se kjo pasqyron një përqasje konstruktive dhe objektive për të propozuar miratimin e kritereve dhe metodave të ndryshme për Turqinë. Këto propozime, të cilat janë në kundërshtim me vendimet e marra në Këshillin Europian të Helsinkit në 1999 lidhur me parimin e trajtimit të barabartë për Turqinë dhe kandidatët e tjerë, kanë nevojë për diskutim të mëtejshëm."

Deniz Bajkal, kreu i Partisë Republikane të Popullit, parti e opozitës, shprehu kundërshtime të forta, duke paralajmëruar se "negociatat me kushte do ta bëjnë popullin në Turqi të ngrejë pyetje rreth sinqeriteti të BE