Gonxhe Bojaxhiu ( Nene Tereza)

[sirena_adria]

Thënie nga Nënë Tereza

[sirena_adria]

Drita e Anjezë Gonxhe Bojaxhiu nuk shuhet asnjëherë

Me rastin e 112 vjetorit të lindjes dhe 25 vjetorin e vdekjes së Nënë Terezës zhvillohet manifestimi kulturor-shkencor “Drita e Gonxhes” i organizuar nga Instituti i Trashëgimisë Shpirtërore e Kulturore të Shqiptarëve.

Të merresh me jetën dhe veprën e Nënës Terezës, nuk është një punë thjeshtë rutinore, por është më tepër ballafaqim me të panjohurat që dalin gjatë depërtimit në botën e saj komplekse e shumëdimensionale, ka thënë drejtori i ITSHKSH Skënder Asani

“Nënë Tereza nuk ishte vetëm një bëmirëse, siç perceptohet gabimisht në një pjesë të opinionit publik, por ajo para së gjithash ishte patentuese e një sistemi të veçantë të sjelljes dhe qasjes ndaj çështjeve të mprehta shpirtërore që askush tjetër nuk i trajtonte dhe nuk i njihte më mirë se ajo”.

ITSHKSH është rrekur ta trajtojë figurën e Nënës Terezës në një plan pak a shumë më të thelluar, duke nxjerrë nga thesari i saj shpirtëror e njerëzor margaritarët më të çmuar, me të cilët ajo stolisi veten dhe më shumë të tjerët. Ajo mbi të gjitha stolisi nocionin njeri në skëterrën e lakmive të pakufishme, është shprehur Skënder Asani.

Zëvendëskryeministri i parë i qeverisë së Maqedonisë së Veriut, Artan Grubi, ka thënë se nuk është e rëndësishme sa është një popull i madh, por çfarë vlera të mëdha kultivon duke aluduar se Nëna Tereza i takonte një populli të vogël, siç janë shqiptarët, por bëri emrin e madh në botë me veprën e saj.

“Një komb nuk çmohet për nga numri i personaliteteve të mëdha që ka në gjirin e vet, por çmohet për nga mënyra se si i trajton dhe kujton ato. Ne përkujtojmë dhe nderojmë Gonxhen në mënyrën më të bukur në vendlindjen e saj”, ka thënë Grubi.

Përfaqësuesi i Ipeshkvisë së Kosovës, Don Lush Gjergji, ka theksuar se Nëna Tereza nuk është vetëm e madhe, as nuk është vetëm bamirëse dhe vetëm humane. Ajo është imitimi më i mirë i njerëzores në botë. “Prandaj, atë nuk duhet vetëm ta madhërojmë, por duhet edhe ta imitojmë”, ka thënë Don Lush Gjergji.

Kreyetari i Shoqatës “Shkupjania Nëna Terezë”, Dimçe Petrushevski, vlerëson se ne të gjithë duhet ta ndjekim shembullin e dashurisë që e reflektonte Nëna Terezë.

Anjezë Gonxhe Bojaxhiu lindi më 26 gusht të 1910 në Shkup, por me “shtëpi” në gjithë botën. Jetën ajo ua dedikoi të gjithë njerëzve që ishin në nevojë.


Gazeta Koha Jone

https://kohajone.com/drita-e-anjeze-...het-asnjehere/

[sirena_adria]

NËNË TEREZA - Dokumentar

Nga Autori Ismet Rashiti .

[sirena_adria]

Nënë Tereza, e përulura që na e ngre ballin lart

Ka disa figura që me të vërtet nuk di ç`ti quash më parë: Murgeshë, bamirëse, fituese e Nobelit për Paqen, Shenjtore. Nënë Tereza i ka të gjitha. Nuk themi për të i kishte, se shenjtorët nuk vdesin, janë të përjetshëm.

Sot është Dita e Shenjtërimit të saj.

Ajo është e gjithë botës. Këtë nuk mund ta mohojmë, po siç vetë ajo tha njëherë: “Kam lindur në Shkup, jam shkolluar në Londër, jetoj në Kalkutë dhe punoj për të gjithë njerëzit e varfër në Botë. Atdheu im është një vend i vogël me emrin Shqipëri”, e dha vetë përgjigjen; më shumë është e jona, se s`ka si atdheu. Ndaj edhe nëse është dikush që na e ngre kokën lart, kudo që këmba të na shkelë nëpër botë është pikërisht Nënë Tereza. Bamirësja që drejtonte institucionet që vetë kishte ngritur, por edhe që po vetë i pastronte.

Gonxhe Bojaxhiu lindi në Shkup të Shqipërisë të pushtuar prej Perandorisë Osmane, sot Ish Republika Jugosllave e Maqedonisë, më datë 26 gusht 1910. Por edhe pas 108 vitesh, ajo vazhdon të mbetet një nga personalitetet më të njohura shqiptare në gjithë botën dhe si ambasadorja më e mirë që ndonjëherë ka pasur populli shqiptar.

Në vitin 1979, kur mori Çmimin Nobel për Paqe, e gjithë bota mësoi se Nënë Tereza ishte shqiptare.


Tiranapost.al

https://tiranapost.al/stil-jete/nene...n-lart-i518042

[sirena_adria]

Mother Teresa Awarded Nobel Peace Prize - 1979

[sirena_adria]

Shenjtërimi i Nënë Terezës - Presidenti Begaj: Bija shqiptare është simbol i mohimit të privilegjit vetjak dhe shërbimit ndaj të vuajturit


Presidenti Bajram Begaj ka kujtuar sot Ditën e Shenjtërimit të Nënë Terezës.

Begaj me anë të një postimi në rrjetet sociale shkruan se bija shqiptare është simbol i mohimit të privilegjit vetjak dhe shërbimit ndaj të vuajturit.

“Shenjt Tereza e Kalkutës dëshmi e gëzimit, që buron nga dashuria për jetën dhe për madhështinë e dinjitetit njerëzor.

Bija shqiptare është simbol i mohimit të privilegjit vetjak dhe shërbimit të pakursyer ndaj të vuajturit, të uriturit, të pamundurit e të harruarit.

Në një botë, që rend drejt materiales, shembulli i saj na fton të shohim brenda vetes, brenda familjeve dhe shoqërive tona për të kultivuar dashurinë për tjetrin dhe vlerat më të mira shpirtërore të popullit tonë, të cilat Nënë Tereza i ka lartësuar si askush tjetër në botë.

E sotmja duhet të jetë një ditë reflektimi për secilin prej nesh për më shumë solidaritet për të afërmin, dashuri për njëri-tjetrin dhe shërbim për vendin” shkruan Begaj në postimin e tij.


Newsbomb.al

https://newsbomb.al/shenjterimi-i-ne...-te-vuajturit/

[sirena_adria]

Presidentja Osmani: Nënë Tereza e ktheu vëmendjen e botës kah një popull i vogël, por zemërgjerë e paqedashës

Me rastin e 25 vjetorit të vdekjes së Shën Nënë Terezës, presidentja e Republikës së Kosovës Vjosa Osmani, ka vizituar Muzeun në themelim “Nëna Terezë” në Prizren, përcjell KultPlus.

Më poshtë gjeni fjalimin e Presidentes Osmani në përurimin e Shtëpisë Muze të Nënë Terezës në Prizren:

I nderuar kryeministër, z. Kurti,

E nderuar zëvendëskryeministre,

Të nderuar anëtarë të kabinetit qeveritarë,

I nderuar kryetar i komunës, z. Totaj,

Të nderuar shkëlqesi ambasadorë nga vendet e ndryshme,

Të nderuar përfaqësues të Ipeshkvisë,

Të nderuar pjesëmarrës,

Është nder i madh për mua sot, që në 25-vjetorin e kalimit në amshim të nënës sonë, Shën Terezës, të marr pjesë në përurimin e ekspozitës kushtuar Nënë Terezës në muzeun e saj këtu në Prizren dhe të kujtoj së bashkë me ju veprën e madhe jetësore e shembullin e përkryer moral të cilin ajo ia fali njerëzimit.

Përurimi i kësaj ekspozite, sikurse edhe vetë themelimi i muzeut, është vetëm një hap i vogël në krijimin e kujtesës kolektive për nënën tonë të madhe, e cila përkushtimin ndaj njeriut e lidhi me përkushtimin ndaj hyjit, duke krijuar simbiozën e dashurisë së përhershme, të cilën pastaj ia dhuroi tërë njerëzimit si shembull të përkryer personal.

Përurimi i kësaj ekspozite, këtu, në tokën e familjes së Nënës sonë Terezë, është shenjë e kujdesit që ne, bashkëkombësit e saj, e tregojmë ndaj së shenjtës Agnesë, por edhe ndaj një familjeje, e cila ishte simbol i bujarisë, mikpritjes e ofrimit të dashurisë ndaj secilit, posaçërisht ndaj më të varfërve. Prandaj, më lejoni që të falënderoj Ministrinë e Kulturës dhe të gjithë ata që u kujdesën që sot ne të mund ta përurojmë këtë ekspozitë.

Kujdesi ndaj trashëgimisë së Nënës Terezës nuk është kujtesë e cila ndërlidhet vetëm me përkatësinë e saj etnike, ose me madhështinë e veprës së saj, por është kujdes para së gjithash ndaj shembullit të cilin ajo ia dhuroi njerëzimit. Nëpërmjet këtij shembulli personal ajo u shndërrua në simbol universal, duke e dëshmuar karakterin e popullit të saj, sipas të cilit nderi, bujaria e ndihma për të vobektin janë parime morale e zakonore.

Si pjesë e këtij kujdesi, institucionet e vendit tonë, së bashku me Ipeshkvinë e Kosovës, nga 26 gushti, që shënon ditën e lindjes së shenjtëreshës shqiptare, e deri më 5 shtator, kur po shënojmë çerekshekullin e kalimit të saj në amshim, me një varg aktivitetesh po shënojmë jetën dhe veprën e humanistes sonë të madhe. Këtë kujdes do ta ruajmë e thellojmë çdo vit, madje në vazhdimësi, sepse kujdesi ndaj të shenjtës sonë nuk mund të ndërlidhet vetëm me data të caktuara. Ajo duhet të na bashkojë e të na frymëzojë çdo ditë, sikur që ajo vetë e niste çdo ditë të ishte e para dhe e fundit njëkohshëm: përplot jetë e dashuri për njeriun.

Prandaj, përurimi i kësaj ekspozite, në muzeun që do ta bartë vulën e veprës së saj, ka peshë të veçantë kulturore e humane. Ne si bashkëqytetarë e bashkëkombës të shenjtës sonë e shumë vizitues të huaj do të kthehen këtu për t’i gjetur të dëshmuara rrënjët e familjes së Nënë Terezës e vatrën e cila rriti breza të tërë familjarësh të saj. Ai do të shërbejë këtu e tutje edhe si një qendër pelegrinazhi për të gjithë ata të cilët duke kërkuar mirësinë në jetë e shembujt e mëdhenj të altruizmit e të dashurisë ndaj njeriut, do të vijnë këtu të mësojnë se si një vatër e vogël në një vend të vogël, në të cilin jeton një popull me zemër të madhe, ia dhuroi botës shembullin universal të përvujtnisë e të sakrificës së pamatshme për njeriun.

Në këtë muze do të gjendet jo vetëm historia e familjes Bojaxhiu, por edhe modeli në të cilin do të mbështetet secili i ri ose e re, ëndrra e të cilëve do të jetë që një ditë të ndjekë shembullin e Nënë Terezës për t’u shërbyer njerëzimit, për t’ua gëzuar zemrat atyre.

Kërkesa e Nënë Terezës drejtuar motrave të saj që duhet të bëjnë gjithçka që të varfërve, e sidomos më të varfërve mes tyre “t’ua dhurojnë lumturinë, të cilën mbase të pasurit siç thoshte ajo mund ta sigurojnë me para”, është shembull se si njeriu mund të jetojë në lumturi, duke ua siguruar atë atyre që nuk mund ta gëzojnë vetë, duke u ofruar përkrahje, mbështetje e dashurinë, atyre të cilët kujtojnë se nuk mund ta arrijnë atë asnjëherë.

Parimi i saj jetësor që, nëse dëshiron të njëjtësohesh me të varfrit, nuk mjafton vetëm t’i përkrahësh ata, por duhet të provosh që të bëhesh njëri nga ta, të ndiesh me ta e për ta, është parimi më i thellë universal, shembullin e të cilit Nënë Tereza ia fali njerëzimit. “Vokacioni në vokacion”, sikurse e quante ajo këtë lloj përkushtimi, e që përkon me thirrjen e dytë të saj , e cila iu shfaq asaj gjatë një udhëtimi me tren nëpër fushat e Indisë, pas atij të parit, të cilin ajo e mori në Letnicë të Kosovës është shembulli i papërsëritshëm në historinë e njerëzimit, kur njëjtësimi në dashuri, sprova për t’i ngjarë atij të cilit i shërben, është model i pakapërcyeshëm nga i cili mund të mësojmë vazhdimisht e të cilin duhet ta provojmë ta ndjekim përjetësisht.

Prandaj, sot, kur po e kujtojmë 25-vjetorin e kalimit të saj në amshim, themi me krenari se Nënë Tereza paraqet jo vetëm simbolin e dashurisë, të paqes e humanizmit, por edhe një fat të madh historik, të cilin ne, pasardhësit e saj, duhet ta kujtojmë çdo ditë e ta themi me zë të lartë se ajo u shndërrua në fytyrën morale të njerëzimit, duke e shfaqur traditën morale të saj e të familjes, dhe traditën e popullit të vet shqiptar.

Historike, edhe ngaqë, në kohën e represionit etnik serb kundër Kosovës e të vetizolimit komunist në Shqipëri, ajo u shndërrua në simbolin tonë përfaqësues. Duke e theksuar përkatësinë e saj etnike kudo që shkonte, vlerat e familjes e traditën e popullit të saj, e duke e nënvizuar atdheun e saj, sikurse e quante ajo, “atdheun e vogël, po të quajtur Shqipni”, ajo e ktheu vëmendjen e botës kah një popull i vogël, por zemërgjerë e paqedashës.

Prandaj, në ditët sikurse kjo, por edhe në secilën ditë të jetës sonë, ne duhet të mos reshtim së theksuari emrin e saj, mësimet e saj, personalitetin e saj të jashtëzakonshëm. Si institucione dhe si njerëz të politikës ne duhet ta përbrendësojmë dashurinë e saj për njerëzit dhe t’i theksojmë pa pra porositë e saj paqedashëse e humane, sikur bënte presidenti ynë historik, dr. Ibrahim Rugova, në vitet ’90, duke e humanizuar të bërit politikë, sipas modelit human të Shën Terezës.

Pra jemi krenar që botës ia kemi ofruar shembullin e gruas shqiptare të quajtur, Agnesë Gonxhe Bojaxhiu – Nënë Tereza, modelin e gruas së butë por të vendosur, e përkushtuar skajshmërisht ndaj njerëzve dhe e dashur për të gjithë, e gatshme që çdo herë të sakrifikojë për të tjerët; njeri që e njeh dhimbjen dhe provon që t’ua shërojë atë të tjerëve, me fjalë të ëmbla e me vepra, sikurse thoshte edhe vet ajo, “vepra të vogla, por me dashuri të madhe”.

Zoti e bekoftë Shën Terezën!

Zoti e bekoftë edhe këtë muze që po e përurojmë sot!

Zoti e bekoftë Republikën e Kosovës!

Faleminderit!!


/ KultPlus.com

https://www.kultplus.com/trashegimia...-e-paqedashes/

[sirena_adria]

Veliaj: Një ëndërr e madhe po bëhet realitet, nis puna për Shtatoren e Nënë Terezës në Tiranë

Në Ditën e Shenjtërimit të Nënë Terezës, Bashkia e Tiranës dhe Arqidioqeza Metropolitane Tiranë-Durrës nënshkruan një marrëveshje memorandumi për vendosjen e një memoriali për Shenjtoren shqiptare në kryeqytet. Kryebashkiaku Erion Veliaj tha se ky është një lajm i shumëpritur nga të gjithë shqiptarët.

“Prej kohësh kemi pasur një ëndërr të madhe, për të vendosur në Tiranë një shtatore të Nënë Terezës. Nuk besoj se ka moment më të mirë – 30 vite pasi Shqipëria ka vendosur marrëdhëniet me Vatikanin, 25 vite pas kalimit në amshim të Nënë Terezës, Shën Terezës, gruaja me trupin e vogël, por me veprën e madhe – për t’i celebruar të gjitha këto. Sot fillojmë rrugëtimin drejt ndërtimit të shenjtores së Nënë Terezës mbi kodrat e Liqenit Artificial, në zonën e njohur si “Lapidari”, ndaj është vërtet një bekim i madh për qytetin tone”, sqaroi Veliaj.

Kryebashkiaku shtoi se Tirana ka nevojë për një hapësirë ku qytetarët e saj mund të gjejnë një çast për të reflektuar. “Një vend pelegrinazhi, besimi, reflektimi dhe vëllazërie i shkon Tiranës sonë; një metropol, në të cilin pavarësisht se ka ngut, nxitim, garë e zell, në atë majë kodre duhet të ketë edhe një vend për të reflektuar, për t’u lidhur me gjërat e shenjta dhe të dëlira”, u shpreh Veliaj.

Arqipeshkvi Metropolit të Arqidioqezës Metropolitane Tiranë-Durrës, Imzot Arjan Dodaj falenderoi kreun e Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj, për lajmin e mirë në këtë ditë të veçantë për gjithë shqiptarët.


Koha Jone

https://kohajone.com/veliaj-jep-lajm...zes-ne-tirane/

[sirena_adria]

25-vjetori i vdekjes së Nënë Terezës, Vatikani nxjerr monedhën e veçantë euro me portretin e saj

Sot shënohen 6 vite nga Shenjtërimit i Nënë Terezës, por edhe 25 vite nga vdekja e saj.

Në përkujtim të saj, Vatikani i ka zgjedhur që ta kujtojë shenjtoren shqiptare me një monedhë të veçantë. Selia e Shenjtë do të nxjerrë monedhën me vlerë 2 euro.

Në foton e mëposhtme shihet e monedha ku para është Nënë Tereza teksa mban në krahë një fëmijë duke e lidhur kështu me imazhin e “nënës”.

Monedha është realizuar nga artistja Orietta Rossi, e cila pasqyron gjithë dashurinë, përkushtimin që Nënë Tereza ofroi për të lehtësuar vuajtjet e “më të varfërve të të varfërve.

Sot, bëhen gjashtë vite nga 5 shtatori i 2016-ës, kur botës iu shtua një shenjtore… Ajo është Nënë Tereza, sot Shenjta Terezë, gruaja bujare që përkul mbi persona e braktisur nëpër rrugë duke u njohur dinjitetin që u ka dhënë Zoti.

5 shtatori është dita e shenjtërimit të saj, ku në një ceremoni madhështore në Sheshin “Shën Pjetri” në Vatikan, Papa Françesku, njohu dy mrekullitë e saj, të shërimit të të sëmurëve. Po ashtu, sot bëhen dhe 25 vite nga vdekja e saj në vitin 1997, në moshën 87 vjeçare.


Newsbomb.al

https://newsbomb.al/25-vjetori-i-vde...rtretin-e-saj/

[sirena_adria]

“Vuajtja më e thellë buron nga braktisja e njeriut, që nuk duhet, përbuzet, lihet pas dore..”

Nëna Terezë


“Mundohem ta dua Zotin me gjithë vetveten”

“Jam lëshuar plotësisht në duart e tij, me gjithë të metat e mia e mungesat e mia.

Ai më pranoi si nusen e vet, me ngrohtësi e dashuri të pakufishme.

Tashmë, për gjithë jetën, jam fati i Krishtit të Kryqëzuar.

Pranova të përfaqësoj të varfrit e mbarë botës: të padëshiruarit, të padashurit, të lënët pas dore, të keqtrajtuarit, të verbrit, të gërbulurit, të alkoolizuarit, të përjashtuarit nga radhët e shoqërisë, të gjithë ata që e kanë harruar ngrohtësinë e dashurisë njerëzore e takimin e njeriut me njeriun.

Jam thellësisht e bindur se e keqja më e madhe dhe vuajtja më e thellë burojnë nga braktisja e njeriut, që nuk duhet, që përbuzet, lihet pas dore, nuk vlen asgjë për askënd.

Nga ana ime mundohem t’u jap të varfërve, për dashuri, atë që të pasurit mund ta blejnë me para.

Unë nuk do ta kisha prekur kurrë me dorë një të gërbulur, edhe sikur të më paguanin një miliard dollarë. Ndërsa e bëj me kënaqësi për dashuri të Zotit.

Kur vërej si trajtohen të varfrit, e kuptoj më mirë trishtimin e Krishtit, që nuk pranohet nga të vetët.

Kush nuk i përfill të varfrit, vijon të mos e përfillë Krishtin.
Të varfrit na nderojnë, duke na lejuar t’u shërbejmë ditë natë, pa ndjerë kurrë lodhje.

Ushqimi shpirtëror që më mban në këmbë, është Mesha Shenjte.
Pa të nuk do të mund të vijoja rrugën që zgjodha as një ditë, madje as një orë.

Në Meshë Jezusi na paraqitet nën trajtën e bukës, ndërsa në lagjet e mjerimit e shikojmë dhe e prekim në trupat e gjymtuar, në fëmijët e braktisur.

Shpesh herë, kur mendoj sa pak jemi në gjendje të bëjmë, më pushton një trishtim i thellë.

Ajo që bëjmë, është vetëm një pikë uji në një oqean të pacak. Tepër e vogël, me një ndikim gati të pandjeshëm mbi pafundësinë e vuajtjeve njerëzore.

Por në se secili nga ne do t’i shërbejë Krishtit, atje ku e thërret, Eukaristia e të varfrit do të bëhen një dashuri e vetme!”.


/ KultPlus.com

https://www.kultplus.com/libri/vuajt...ihet-pas-dore/

[sirena_adria]

Refleksionet e studiuesit të njohur:

Kur Nënë Tereza, shkoi në malsitë e Pukës, për të vizituar motrat dhe në shenjë respekti, hoqi kryqin nga qafa e, ja dhuroi hoxhës, Hafiz Elezit

Hoxha i Pukës, Hafiz Elez Hoxha (1910-2002), simbol të urtësisë e tolerancës, mik i Migjenit në rininë e tij dhe mësues mejtepi, priti Nënë Terezën, në vitin 1991, kur shenjtorja e ardhshme, u ngjit në bjeshkë për të vizituar shtëpinë e motrave të saj, në ato anë.

Një çast ajo hoqi nga qafa kryqin dhe ia dhuroi Hoxhës diturak, duke iu drejtuar mirësisht: “Ndonëse nuk e mbani të varur, siç e kisha unë, ruajeni për kujtim ose, jepjani ndonjë të krishteri të devotshëm”.

Hoxha, me pamje filozofi, duke e marrë kryqin i tha nobelistes së famshme, se; simbolet fetare, janë shenja të paqes dhe mbarësisë së njerëzimit.

...........


Shqiptarja.com

https://shqiptarja.com/lajm/refleksi...s-hafiz-elezit

[sirena_adria]

Nëna Terezë: Nëse vërtet duam të dashurojmë, duhet të mësojmë si të falim

Mjafton t’i kujtosh emrin dhe njerëzit nga e gjithë bota do të dinë saktësisht se për kë po flasim. Çfarë ishte kaq e jashtëzakonshme në lidhje me këtë “shenjtore të lagjeve të varfra?”. E njëjta grua që kaloi pjesën më të madhe të ditës së saj, duke pastruar plagët e “më të varfërve të të varfërve” shihet gjithashtu në foto të panumërta me koka shtetesh. Pas vdekjes së saj, kur u mblodhën letrat dhe letërkëmbimet private, shumë u tronditën kur mësuan për betejën e saj me errësirën shpirtërore. Si mund nderohet dikush si një shenjtor e të mos e ndiejë praninë e Zotit për një periudhë të gjatë të jetës? Nënë Tereza duket se i ka parashikuar këto pyetje: “Nëse ndonjëherë bëhem shenjtore – me siguri do të jem një nga “errësira”. Unë vazhdimisht do të mungoj nga Parajsa – për të ndezur dritën e atyre që janë në errësirë në tokë”

Nënë Tereza, të cilën shumica e njohin si “Shenjtorja e Kalkutës”, ikona e dhembshurisë për më të varfërit e të varfërve dhe një nga udhëheqësit më të mëdhenj shpirtërorë në historinë moderne vdiq në 1997. Ajo u shpall shenjtërore nga Kisha Katolike Romake në 2003.

Si sot 109 vite më parë lindi në Shkup nga prindër shqiptarë, Nikollë dhe Drane Bojaxhiu, Nënë Tereza, fëmija i vogël i familjes. Babai i vdiq kur ishte 8-vjeç, më pas jeta për të u bë më e vështirë. Ishte e besimit katolik dhe që e vogël merrte pjesë në meshat fetare. Në moshën 18-vjeçare shkoi në Londër dhe hyri në Institutin “Motrat e Loretos”, ku mori emrin Mari Tereza. Aty jetoi për 20 vjet duke punuar si mësuese.

Anjezë Gonxhe Bojaxhiu u bë qytetarja e botës, e popujve, feve dhe e qytetërimeve. Ajo hyri në zemrën e njerëzve, sepse më parë u kishte bërë vend atyre në prehrin e përkujdesjes. Ajo besoi te mëshira, bujaria dhe dashuria, sepse në themel të veprës së kësaj bamirëseje qëndron kjo trini. Sepse gjithçka që duhet për të ndryshuar jetën e të sëmurëve, të braktisurve, të përvuajturve, të nëpërkëmburve, të rrënuarve, është t’i gjendesh pranë. Ata janë kaq shumë dhe kanë nevojë kaq pak… dashuri, përkujdesje, besim.

Në vitin 1946 shkoi në Indi, ku qëndroi deri në fund të jetës së saj. Aty themeloi misionin e saj të ri dhe gjatë gjithë jetës u shërbeu të varfërve dhe të sëmurëve të rrugës, për të cilët kujdesej me përkushtim. Nënë Tereza hapi shtëpi misionare në të gjithë planetin, gjithashtu edhe në vendet komuniste para viteve 1990.

Tereza ishte nënë kujdestare e 8000 fëmijëve në 60 shtete, ishte nënë që mjekonte 960.000 të sëmurë në 213 dispanseri, ishte e vetmja në botë që trajtonte 47.000 viktima të lebrozës në 54 klinika, kujdesej për 3400 pleq të braktisur e të lënë rrugëve në 20 shtëpi pleqsh, kishte birësuar 160 fëmijë ilegjitimë binjakë. Këto janë shifra të viteve 1980.

Shtëpinë e Nënë Terezës e kanë vizituar personalitete, si mbretëresha e Britanisë, ish-presidentët e Shteteve të Bashkuara Xhorxh Bush, Xhimi Karter etj. Në titujt që i janë dhënë Nënë Terezës përmendim: “Pamada Shir”, “Gjoni XXIII” për Paqe, të cilën ia dorëzoi personalisht Papa Pali VI, “Samaritani i mirë” në Boston, “Shpërblimi Ndërkombëtar” nga Xhon Kenedi në Uashington, “Nëna e të gjithë nënave” Balzani, “Medaljen e Lirisë” shpërblimi më i lartë amerikan nga Ronald Regan, “Medaljen e paqes” shpërblimi më i lartë i Rusisë etj. Në çastin e marrjes së çmimit “NOBEL” më 1979, kur një nga klerikët pjesëmarrës në sallë e pyeti Nënë Terezën se nga ishte, ajo deklaroi: “Kam lindur në Shkup, jam shkolluar në Londër, jetoj në Kalkuta dhe punoj për gjithë njerëzit e varfër në botë. Atdheu im është një vend i vogël me emrin Shqipëri”. Kur morri çmimin “Nobel”, amerikanët i ofruan nënshtetësinë amerikane dhe pasaportën, por ajo nuk e pranoi.

Nënë Tereza fliste rrjedhshëm pesë gjuhë: anglisht, gjuhën indiane, bengale, shqipen dhe serbishten.


/ konica.al / KultPlus.com

https://www.kultplus.com/lajme/nena-...si-te-falim-2/

[sirena_adria]

Nënë Tereza: Gëzimi i thellë i zemrës është si një magnet që tregon rrugën e jetës

Fraza dhe citime të famshme të Nënë Terezës


1. Dashuria fillon në shtëpi, dhe nuk është se sa bëjmë ne … është sa dashuri vendosim në çdo veprim
2. Gëzimi i thellë i zemrës është si një magnet që tregon rrugën e jetës
3. Vuajtjet tona janë përkëdheljet e mira të Zotit, duke na thirrur që t’i drejtohemi Atij dhe të na bëjnë të pranojmë që nuk jemi ne që kontrollojmë jetën tonë, por është Zoti që kontrollon dhe ne mund t’i besojmë plotësisht
4. Unë nuk kërkoj ar për sukses, kërkoj lumturi
5. Falja është një vendim, jo ​​një ndjenjë, sepse kur falim nuk e ndiejmë më ofendimin, nuk ndiejmë më inat. Fal, duke falur do ta kesh shpirtin tënd në paqe dhe ai që të ofendoi do ta ketë atë
6. Nëse i gjykoni njerëzit, nuk keni kohë t’i doni
7. Ne e dimë shumë mirë se ajo që po bëjmë është veç një pikë në oqean. Por nëse ajo pikë nuk do të ishte atje, oqeanit do t’i mungonte diçka
8. Ju kurrë nuk do të jeni aq të zënë sa të mos mendoni për të tjerët
9. Dashuria, për të qenë autentike, duhet të na kushtojë
10. Jetoni thjesht që të tjerët të jetojnë thjesht
11. Nuk mund të ndaloj së punuari. Unë do të kem gjithë përjetësinë për të pushuar
12. Ka gjëra që do të dëshironit të dëgjonit dhe nuk do t’i dëgjoni kurrë nga personi që dëshironi t’i dëgjoni prej tyre. Por mos u bëj aq i shurdhër sa të mos i dëgjosh nga ai që i thotë nga zemra e tij
13. Ne nuk duhet të lejojmë që dikush të largohet nga prania jonë pa u ndjerë më mirë dhe më të lumtur
14. Revolucioni i dashurisë fillon me një buzëqeshje. Buzëqeshni pesë herë në ditë dikujt me të cilin vërtet nuk doni të buzëqeshni. Ju duhet ta bëni atë për paqe
15. Për të bërë një llambë është gjithmonë e ndezur, ne nuk duhet të ndalemi së vendosuri vaj mbi të
16. Mos i jepni vetëm të tepërtat, jepni zemrën tuaj
17. Paqja fillon me një buzëqeshje
18. Çdo punë e dashurisë, e kryer me gjithë zemër, gjithmonë do t’i sjellë njerëzit më pranë Zotit
19. Gëzimi është forcë
20. Në dashuri është vendi ku gjendet paqja
21. Jepni derisa të dhemb dhe kur ju dhemb jepni edhe më shumë
22. Nuk mund ta ndryshoj botën vetëm, por mund të hedh një gur nëpër ujë për të krijuar shumë valëzime
23. Dhënia e dashurisë për dikë nuk është kurrë një garanci se ai do të të dojë edhe ty; Por mos prisni që ata t’ju duan, thjesht shpresoni që dashuria të rritet në zemrën e tjetrit. Dhe nëse nuk rritet, jini të lumtur sepse u rrit në tuajat
24. Gëzimi është një rrjet dashurie në të cilin mund të kapen shpirtrat
25. Uria për dashuri është shumë më e vështirë të eleminohet sesa uria për bukë
26. Nëse nuk mund të ushqeni njëqind njerëz, ushqeni vetëm një
27. Fryti i heshtjes është lutja. Fryti i lutjes është besimi. Fryti i besimit është dashuria. Fryti i dashurisë është shërbimi. Fryti i shërbimit është paqja
28. Nëse nuk kemi paqe në botë, është për shkak se kemi harruar që i përkasim njëri-tjetrit, se ai burrë, ajo grua, ajo krijesë është vëllai ose motra ime.
29. Ajo që kërkon vite për t’u ndërtuar mund të shkatërrohet brenda natës; le të ndërtojmë gjithsesi.
30. Shumë herë mjafton një fjalë, një vështrim, një gjest për të mbushur zemrën e atij që duam
31. Paratë mund të blejnë vetëm gjëra materiale, të tilla si ushqim, veshje dhe strehim. Por duhet diçka më shumë. Ka të këqija që nuk shërohen me para, por vetëm me dashuri
32. Ka shumë njerëz të gatshëm të bëjnë gjëra të mëdha, por ka shumë pak njerëz të gatshëm të bëjnë gjëra të vogla.
33. Dashuri derisa të dhemb. Nëse dhemb është një shenjë e mirë
34. Nëse jeni i përulur, asgjë nuk mund t’ju dëmtojë, as lavdërimi, as turpi, sepse ju e dini se çfarë jeni
35. Unë mund të bëj gjëra që ju nuk mund t’i bëni, ju mund të bëni gjëra që unë nuk mund t’i bëj; së bashku mund të bëjmë gjëra të mëdha
36. Mungesa e dashurisë është varfëria më e madhe
37. Ekzaminimi ynë i ndërgjegjes është pasqyra në të cilën ne shohim arritjet dhe vështirësitë tona. Kjo është arsyeja pse ne duhet ta përballojmë atë me sinqeritet dhe dashuri
38. Shkenca më e madhe në botë, në qiell dhe në tokë; eshte dashuri
39. Dashuria është virtyti më i mirë i një personi
40. Jini besnikë ndaj gjërave të vogla, pasi në to qëndron forca
41. Ekziston një gjë shumë e bukur: ndarja e gëzimit të dashurisë
42. Puna pa dashuri është skllavëri
43. Dashuria nuk mund të mbetet në vetvete. Nuk ka kuptim. Dashuria duhet të marrë masa. Ky aktivitet do të na çojë në shërbim
44. Le të takohemi gjithnjë me buzëqeshje, buzëqeshja është fillimi i dashurisë
45. Ne nuk kemi nevojë për armë dhe bomba për të sjellë paqe, ne kemi nevojë për dashuri dhe dhembshuri
46. ​​Ajo që ka rëndësi është sasia e dashurisë që ne i kushtojmë punës që bëjmë
47. Që dashuria të jetë e vërtetë, duhet të na kushtojë. Duhet të na dëmtojë. Duhet të na zbrazë nga vetja
48. Dashuria është një frut që piqet në të gjitha stinët dhe është brenda mundësive të të gjitha duarve.
49. Disa njerëz vijnë në jetën tonë si bekime. Disa vijnë në jetën tonë si mësime
50. Pemët, lulet, bimët rriten në heshtje. Yjet, dielli, hëna lëvizin në heshtje. Heshtja na jep një perspektivë të re
51. Disiplina është ura midis qëllimeve dhe arritjeve
52. Fjalët e mira mund të jenë të shkurtra dhe të lehta për tu thënë, por jehonat e tyre janë vërtet të pafundme.
53. Unë jam vetëm një laps i vogël në dorën e shkrimeve të Zotit
54. Përhap dashurinë kudo që të shkosh
55. Ne mësojmë përmes përulësisë, të pranojmë poshtërimet me gëzim
56. Ne nuk mund të bëjmë gjithnjë gjëra të mëdha, por gjithmonë mund të japim diçka nga vetja
57. Ndonjëherë mendojmë se ajo që bëjmë nuk ia vlen. Por gjithmonë është dikush që do ta vlerësojë atë.
58. Si mund të ketë shumë fëmijë? Kjo është si të thuash se ka shumë lule
59. Dashuria është një fryt sezonal në të gjitha kohërat dhe brenda mundësive të të gjitha duarve
60. Ne kurrë nuk do të dimë të gjitha të mirat që mund të bëjë një buzëqeshje e thjeshtë


/ Warbletoncouncil / KultPlus.com

https://www.kultplus.com/libri/theni...rugen-e-jetes/