Centum primus singuli semel

[kolombi]

***

Në spazmën qiellore,
Mbi çarçafin me yje të natës
Toka përpëlitet,
Prej kodrave të saj të buta,
Në preri, në stepa,
Troku i kuajve vjen dhe rritet,

Prej thellësive të oqeanit
Me duf balenat shfryjnë,
Zhyten dhe ngjiten.
Në një pllangë të kuqe,
Madhështore dielli,
Mbi shtatë detet shkruhet:
Mirëmëngjes!

***

Qielli,
Si një midhje e stërmadhe
Në skaj të detit,
Hapet e mbyllet
Plot me tule resh të bardha.
Porsi perla atje brenda
Vuajnë ëndërrat robina.

Qiellin marr me gurë
T’ja llupis retë e bardha,
Dhe të shfry në fund të detit,
Ëndërrat perla
Në liri.

***

Perëndim
Me ngjyra të zbërdhylta,
Kush me ty kështu luan,
Kush me ujin e vazos ku lahen penelat
Të pikturon?
Ti je e vetmja mundësi
Që shikimi ta shtrijë këndin e vet
Në limit,
Je fusha magjike
Ku dinosaurë dëshirash shkojnë zhurmshëm
Vetëm në një drejtim
Me tinguj të panjohur, të padeshifrueshëm,
Si vetë ti Perëndim.

Me le pa fjale DD,do pres me padurim largimin e dimrit thinjebardhe te ketyre aneve te mija.Dhe po me aq padurim do pres kur te celin jaseminat.Ti do jesh aty,shpresoj edhe une...............

[Diabolis]

Faleminderit nitROSHI.
kolombi, nese te (me) bie rruga me pare mund te kthehesh (kthehem).

Fshatarkat lajnë në lumë,
Fustane ngriturat mbi gjunjë,
Jetën godasin me kopan,
Shpirtin e lumit që s’bëzan.

Fshatarkat lajnë në lumë,
Me finjë, argjil, dhe shkumbë,
Zbardhin udhët e qilimat,
Ku hedhin vallen opingat.

Fshatarkat lajnë në lumë
Dhe këndojnë si gurgullimë,
Për kaçakë dhe komitë
Për vajzërinë dhe të ritë.

Fshatarkat lajnë në lumë,
Me Diellin në shpinë si gungë,
Gishtazbardhurat si bryma,
Mespërdredhurat si rryma.

Fshatarkat lajnë në lumë,
Ditë me diell, një e shtunë,
Ndejnë ç’lanë në lëndinë
Që vjen era rozmarinë.

[Diabolis]

E qaj me vaj, e qaj e bot,
Pse më bëri Zoti lot.
Lot të kripur të harruar
Syrin e saj pa e lëshuar.

Pse s’më bëri Zoti vesë
Sytë t’ja laja në mëngjes.
Pa kur të ngrija në brymë
Të më shkrinte o me frymë.

Pse s’më bëri Zoti shi
Që ti hyja mu në gji,
Pa kur të zbardhesha si borë,
Të më ngrinte o me dorë.

Pse s’më bëri Zoti mjegull
Ti qëndroja përmbi vetull,
Pa kur të shkoja si breshër
Zërin tim ta kish në veshë.

E qaj me vaj, e qaj e bot,
Pse më bëri Zoti lot,
Lot të hidhur të helmuar,
Mbi atë buzëkafshuar.

[Diabolis]

Liruar nga punët që zënë ditët,
Tepritë me rend përsëritës,
Rënduar me tisin e mbasdites,
Pranë zjarrit tim, afrohen shokët.
...Ata që ikën, që më nuk janë,
Ata që nuk u kthyen më kurrë
Nga lufta që e humb çdo burrë,
Që t’ju rrëfej për gjithë sa lanë.
Atij që dashuroi për vajzën,
Një tjetri për babën dhe për nënën,
Me gaz i flas kujt pas la një djalë,
Një shpatë, një kitarë, një kalë...
Dhe pres sa e fundit siluetë
Të ngrihet dhe të tretet e qetë.

[Diabolis]

Vergo Maria, Sancta Maria

Mëngjesore

E Virgjëra Mari, e Shenjta Mari,
Fali çdo mëme një foshnjë në gji,
Fali çdo ati punë dhe shtëpi,
Falna të gjithëve dashuri.

Nëna Terezë, e Shenjta Terezë,
Bekona ditën tonë këtë mëngjez,
Bekoje vajzën të ketë mirësi
Bekoje djalin të ketë urtësi.

Amin!

[Diabolis]

E dashur që një puthje nuk më dhe,
Je si pusi pa ujë që pranë ke,
Ngritur në muzeu etnografik,
Të rreme, strehë, zinxhir e çikrik,

Pa gazin e qeshur në sy dhe buzë,
Pa ujin që qull mishin nën bluzë,
Pa zërin që këndon kangjella,
Të thara krejt, shtamba dhe bucela.

Por mbeta, dhe ngriva, dhe shtanga,
Në kovë thurrte rrjetën merimanga...

Oh për dreq! Ne nuk qënkemi vetëm,
Sa do të puthja, të të sillja jetën,
Manekine me kostum popullor ...
Më fal, harrova që jam vizitor.

[macia_blu]

Pemët janë poema që toka shkruan përmbi qiell,
Ne i rrëzojmë ato poshtë dhe i kthejmë në letër
Që të shkruajmë zbrastësinë tonë.
Kahlil Gibran

[Shiu]

Pemët janë poema që toka shkruan përmbi qiell,
Ne i rrëzojmë ato poshtë dhe i kthejmë në letër
Që të shkruajmë zbrastësinë tonë.
Kahlil Gibran

DD, me fal qe po dal ca nga tema.

Mace, meqe e permende Kahlil Gibranin, perkthimi i "Profetit" ne shqip ishte mjerim i vertete... Te njejtin liber e kam lexuar edhe ne 2 gjuhe te tjera dhe mund te them se eshte nje nga veprat qe te hipnotizojne me bukurine e fjales dhe thellesine e mendimit.

Mekat qe askush nuk mirret seriozisht me perkthimin e veprave te tij.

[Diabolis]

Nuk e di kush e ka perkthyer Profetin shqip.
Libri ka gjuhe te thjeshte, te kuptueshme dhe nuk eshte voluminoz. Keshtu me ngjan ne anglisht.
Pa harruar: Pse nuk e ben Shiu? C'pret?

Merre Gonxhe, bjeri mandolinës,
Dhe këndo si dikur në vajzëri
Dhe me fuqinë e gjeraqinës
Këtë shpirtin tim në qiej e ngri.

Mjeran si ai kund s’mund të haset,
Veç ta shikosh sa shumë i dhemb,
Kur vajza atij pranë nuk i qaset,
Sa zog e lule ... sa gjithçka tremb.

Të përgjërohem, bëj një mrekulli
Eja dhe takoje, shihe drejt në sy
Si për lebrozin fshehur nën ulli
Shpresa e fundit është veç në ty.

Flake sot për mua shenjtërinë,
Këndo një këngë për dashurinë!

[Diabolis]

E urryer, i urryer

Vjeshta është vërtet e bukur,
Por jo kur e sheh me sy të skuqur,
Kur nën çdo gjethe bëlbëzon: harrim,
Kur mbledhur gatitesh për dimërim.

Vjeshta ka qiej të mrekullueshëm,
Por jo kur shpirtin torturon dhunshëm,
Kur lart nuk sheh asnjë rreze drite,
Pluhurosur rri nën meteorite.

Vjeshta është çlodhëse ditëve me shi,
Por jo kur meraku të zgavron në gji,
Kur çdo pikë që troket përmbi xham,
Një emër, një emër të sjell në timpan.

Vjeshta ka ngjyrat më të ngrohta,
Por jo kur në të kundërt të vjen bota,
Kur fatin shkel si një degë të thyer
Edhe mallkon: E urryer, i urryer ...