Close
Faqja 2 prej 12 FillimFillim 1234 ... FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin 21 deri 40 prej 236
  1. #21
    Shpirt Shqiptari Maska e Albo
    Anėtarėsuar
    16-04-2002
    Vendndodhja
    Philadelphia
    Postime
    30,122
    Postimet nė Bllog
    17
    Poeti që në jetë kishte vetëm poezinë

    Frederik Rreshpja, gjurmët e një poeti të madh lirik


    Zef Pali

    Nuk e di nëse ka mbetur ndonjë gjë në këtë botë, që të më gëzojë. Gjithë ç’kam dashur e kam humbur. Pra, çdo gjë e kam humbur në mënyrën më serioze dhe nuk ankohem nga fati im. Kur trishtohem shkruaj. Prandaj shkruaj shumë. Nëse rri me njerëz, këtë e bëj vetëm për edukatë. Vizitat dhe mbledhjet i kam inat. Përgjithësisht kohën e kaloj në dhomën time, i vetmuar. Pastaj “sa më shumë të shkruash, aq më i vetmuar je. Është një rreth vicioz”. Kështu do të shprehej kohë më parë ai, para pak ditësh pasi u përcoll për në banesën e fundit.
    Rreshpja
    Pak rebel nga natyra nuk mungoi të jetonte brenda tipit dhe ekzistencës të tij ditët e fundit të jetës. Mbase i lindur për të qenë një përjashtim, Frederik Rreshpja nuk pranoi mëshirën dhe lëmoshën e askujt. Jetonte në kushtet e një vështirësie të tejskajshme ekonomike, megjithëse poezitë e tij recitoheshin në tryeza parlamentarësh a milionerësh të rinj. Frederik Rreshpja ka pasur një jetë paradoksale dhe tragjike. Rebel dhe krenar, ai nuk mund të pajtohej brenda ideve të shtrënguara të kohës. Kështu jeta e tij u rrokullis nëpër burgje gjatë regjimit komunist për gati 17 vjet. Ndryshe nga të burgosurit e tjerë politikë, ai kurrë nuk e ka përdorur këtë certifikatë as për t’u hakmarrë dhe as për të kërkuar diçka, që në fund të fundit i takon.
    Në Shkodër njihej dhe nuk njihej. Mund ta krahasoje me gjithçka e me këdo, por mbase as do të të shkonte ndërmend se bëhej fjalë për një nga poetët lirikë më të mëdhenj shqiptarë të shekullit njëzet, Frederik Reshpjen.
    Poezia
    Me duar që dridhen dhe më zë të zvargur, një nga miqtë e Frederik Reshpes do të citojë disa falë të Moikom Zeqos, aty në këmbë pranë trupit të poetit. “Poezia e Frederik Rreshpes është skema e tij nevralgjike e pashlyeshme, që dimensionohet në heshtje, delikate dhe e sigurt, në hapësirën panteonike të poezisë dhe të artit shqiptar. Rreshpja është një poet i lindur dhe jo një poet i bërë”. Është e vështirë të flasësh dy fjalë për njeriun dhe për poetin. Në këtë kohë të dominuar nga politika, Rreshpja bëri një sfidë elegante për të na shpalosur një kaleoidoskop imazhesh dhe plot ngrohtësi njerëzore. Libri i tij poetik më i famshëm “Erdhi ora të vdes përsëri”, nuk është aspak një mall nekrofilik. Poezia e Frederik Rreshpes është me një kod dhe një apel simbolesh dhe nënkuptimesh. Në poezinë e tij, është një finesë tepër e hollë, një delikatesë e brendshme që të habit Robert Elsie, pohon se që në rininë e tij Rreshpja ka qenë një poet tronditës. Botuesi amerikan, Henri Izrael, shënon se poezia e Rreshpes “është një poezi tronditëse dhe me një mjeshtëri që amerikanëve iu mungon”. Kritiku rus Ivanov shkruan: “Ne kemi Pushkinin, Eseninin dhe shqiptarët duhet të jenë krenarë që kanë një poet të tillë”. Kritiku francez, Leo dë Rua, thotë se është tronditur nga ky njeri që përmban një gjenialitet ballkanik, ndërsa Ismail Kadare, thotë se Frederik Rreshpja është ndër poetët më të mirë të Shqipërisë.

    Pasaporta
    Datëlindja 19 korrik 1940
    Vendlindja Shkodër
    1967 Boton vëllimin “Rapsodi shqiptare”
    1991 Kryeredaktor i gazetës “ORA”

    PËRGJITHMONË
    O ajër i mbrëmjes mbështillmë, erdhi ora të vdes përsëri.
    Kur të mbyllen sytë e mi, nuk do të ketë me det
    Dhe varkat e lotëve kanë për të ngecur në stere.
    Shkoj dhe shirat po i lë të kyçura
    Por do të kthehem përsëri në çdo stinë që të dua.
    Unë kam qenë trishtimi i botës.
    O ajër i mbrëmjes mbështillmë, erdhi ora të vdes përsëri.

  2. #22
    i/e regjistruar Maska e Labeati
    Anėtarėsuar
    31-07-2003
    Vendndodhja
    North America
    Postime
    1,232
    FREDERIK RRESHPJA, ZHDUKJA E ARKETIPIT

    Eshte nje mekat, qe kur flitet per Frederik Rreshpjen te kujtohen vuajtjet e tij, paturpesia e institucioneve shqiptare, burgu. Kur kemi diamantin, pse te flasim per balten. Gjithe vemendjen tone e meriton ky gur i cmuar, dhe studimet tona duhet t(i perqendrojme ne magjine e drites si e perthente ai. Mund te permenden, po, me respekt miqte e tij, me te varfer se ai.

    Ai jetoi me mundime te medha, po, por me cfare rezultatesh. Nuk mund te thuhet se ai shkoi nje jete fatkeqe, sepse fatkeqesia nuk eshte rezultati i asaj jete: rezultati eshte se vepra e tij do u fale njerezve lumturi kudo e kurdo qe te lexohet. Lexuesi do gjeje prore te ai mikun e perjetshem.

    Sot ne kemi poete e studiues bursiste, ne te kater anet e botes, bursa e Fredit qe burgu do thone, por Zoti e begatoi me duart plot.

    E do mbushim biblioteka me egzegjezen e tij, dhe Europa do e njohe bir kampion te saj, por edhe kjo s(do jete shume e rendesishme, me e rendesishme do jete se poezia e tij, pra rezultati i shpirtit te tij, do na beje njerez me te mire, ne, bijte e nipat tone.

    Sigurisht ia patem nevojen me shume se na e pati. "Fjala e mire" ishte atributi kryesor i shpirtit te tij. Vdiq pa e pame token e premtuar. Por poezia e tij eshte pjese mjeshterisht e harlisur e tokes se premtuar te shpirtit shqiptar. Dhe njemend, lirikat e tij jane oazi me bujar ne shkretetiren e jetes shqiptare sot.

    Eshte e cuditshme, me se e cuditshme: eshte mitike, qysh shpirti i tij, i ndodhur ne nje realitet te gjymte e kthente gjithcka ne drite. Me sa duket ai, ngrihej permbi koherat e komunikonte lirisht me eterit e tij, patriarket e poezise shqipe: Bogdani, Fishta, Mjeda e Migjeni. Si Dante me Virgjilin.

    Frederik Rreshpja, nuk e deshti castin. Shpirti i tij i jashtezakonshem, thelbesisht katolik (etimologjikisht: universal) ishte pjese e asaj fillese qe me Nene Terezen, Gjon Shllakun dhe Ibrahim Rugoven i dha identitetit shqiptar dimensione te reja, ne njefare menyre i dha jete me vepren e tij endrres se brezave shqiptare qe jetuan dhe vdiqen me nder neper mijevjecare.

    Ai qe bardi i fundit shqiptar, ne poezine e tij mungonte cfaredolloj agonizmi, ai qe poet ne kuptimin e apostullit te qenies, ruajti kurdo nje ndenje ekumenike per fjalen, dhe nder poetet e shekullit, qe sivella me Mjedjen me Lasgushin dhe me asnje tjeter.

    Ekonomia e fjales nder poezite e Rreshjes bashke me thellesine e saj teomorfike, e afron stilin e tij me ate te librave profetike. Universalizmi dhe bukuria e pashoqe e ndjenjes rreshpjane e larton ate nder poetet me te mire te botes. E nuk kemi pse cuditemi, kur duke lexuar, na duket sikur ndjejme zerin e pinjollit te nje kombi te madh, me te madh akoma se kombi india, kombit njerezor. Shpirti i poetit eshte tremijevjecar. Ai lindet me Iliaden. Prandej nuk do e bashkevendosim kurre emrin e Rreshpjes me diktaturen apo me burgun. Por vetem me poezine me te mire te shpirtit shqiptar.

    Nuk kisha si te dyshoja, kur postova disa poezi te Rreshpjes per publikun italian, se pergjigjia do ishte e ngrohte: "ho letto e sarą per me un dovere inserire questo poeta tra i poeti del mondo". E sak, poezia e tij, nuk te ben me vuejte as ne perkthim. Gjuha e tij, e refuzon natyrshem cdo lloj idiosinkrazie, ajo egziston ne nje dimension mbi-nacional, pertej vesit te te qenit individ. Eshte arketipale.

    Por Frederik Rreshpja e merr me vete Arketipin duke ikur. Mbas tij do kemi, vetem poete-prototipa, ose fragmente inkandeshente qe do vizllojne trishtueshem neper kozmos dhe nuk do munden kurre me e ba nje diell.

    Milano, 22 shkurt 2006

  3. #23
    Moderator
    Anėtarėsuar
    24-04-2002
    Postime
    2,009
    Si ike kaq befas?

    Frederik Rreshpja

    Dita e gjahtarėve

    Na zuri mėngjesi nė udhe
    Moj kapelja ime e vjetėr
    Rrugė, re. Pėrpara hieroglifja e madhe e ditės.
    Kyēin e saj e mban nata.
    Lumi Je ėshtė shumė larg
    Po mua pse mė ze malli pėr toka qė nuk i kam parė kurrė?
    Vetėm zėrin e tyre e kam parė te Li Bo.
    Verės qė shkoi kisha njė stap qė u bė shelg te prroi i vjetėr.
    Do vinė zogjtė, do bėjnė fole
    Dhe ne nuk do tė jemi mė tė vetmuar
    Moj kapelja ime e vjetėr.
    Deri nė ditėn e gjahtarėve.
    Gjahtarėve tė mallkuar.

    Dimėr

    Bie dėborė. Rėnkojnė
    Qerret e lodhura si njė kor tragjedish antike
    Nė udhėn e fshatit
    Dhe mua m’u kujtua pabesia jote.
    Sigurish dėborėn e ka shpikur njė hyjni e pabesė
    Mėpastaj Zoti i tradhėtuar vėshtronte
    Fushėn ee mbuluar me qefin.
    Si pėr njė tė vdekur madhėshtor.
    Ah, si tė shkoi ndėrmend pabesia!
    Si tė shkoi ndėrmend dėbora!
    Mė ke dashur shumė.
    Por erdhi njė ditė qė shpike dėborėn.
    Tani udhėt janė zėnė.
    Dhe unė rri e vėrej fushėn ku vdes madhėrisht dashuria.


    Deklaratė shtypi

    Skllevėr mosmirėnjohės, ju deri dje
    Te kėmbėt e diktatorit jeni shtrirė,
    Dhe mė keni quajtur mua skandaloz
    Pėr fjalėn time tė lirė.
    Enveri lėshonte urdhėr-vdekje
    Por prangat m’i keni vėnė ju
    Tani shkruani pėr mua parrulla nėpėr gazeta
    Dhe i varni si prangat nėpėr mure
    Skllevėr mosmirėnjohės dhe tė marrė
    Kope hipokritėsh servilė,
    Unė muret dhe prangat ii pėshtyj,
    unė kam lindur skandaloz dhe i lirė.


    Mike e vjetėr

    Jo, ti nuk je zbardhur mikja ime e vjetėr
    Por amalgami i ēmendur i pasqyrave
    Tė ka mbuluar nė dimėr.
    Ik nga pasqyrat,
    Pellgjet janė mė tė ndershėm
    Sepse tė bėjnė narēiz.

    Si ike kaq befas?

    Kėshtu tėrė ikje ke qėnė dhe nė rini...
    Tė kėrkova nėpėr hollet e hoteleve,
    Vetėm diku nė njė bar tė vjetėr,
    Si njė krah i thyer pulėbardhe,
    Kishte mbetur pak dimėr nga ti.
    Profetėt e rremė
    Dhe kemi qėnė tmerrėsisht tė persekutuar
    Dhe jemi biblikė me biografi tė mirė
    Mjer ju po i besuat ēdo tė kryqėzuari!
    Dhe vetėm ne mund t’u ēojmė nė parajsė.
    N.q.s. s’na besoni, ne mund tė marrim edhe masa.
    Injorantėt e dreqit!
    Amen!
    Vizatime
    I.
    Mos i beso magjisė sė mallkuar
    Tė telefonit tė zi
    Dėrgomė njė fjalė nėpėr telat e vetėtimave.

    II.
    Njė dorė plumba mbi xhamin e stendės.
    Metal vrasės! Atje te rrėnjėt e tėrmeteve.
    Vallė nuk e ke ditur qė nė kėtė botė ka edhe statuja?


    Pėr njė vjollcė

    Ēeli vjollca e vogėl mbi gurishte
    si njė ylber mbi planete tė panjohura
    Kėshtu kam ėndėrruar edhe unė dikur
    tė bėhem ylber mbi akuafortėn e kohės vizatuar egėr
    po tėrė ato qė thashė
    u tretėn nė kujtesėn e palexueshme tė ajrit.
    Mė me fat janė perėnditė
    qė kthehen tek toka tė skalitur:
    Ti s’ke pėr t’u skalitur kurrė
    e veē ndoshta nė kujtesėn e palexueshme tė ajrit
    Ky qe fati yt prej ylberi
    me njė kryq shiu te koka
    Por fati sundon tėrė popujt e zotave
    tė shumtė si rėra,
    vjollcė e vogėl, o shpirt.

    Kronikė

    Njė gjethe u bė zog dhe vajtoi mbi ullishte.
    Nga fshati kundruall dolėn pleqtė,
    Rendėn pas shpirtrave qė silleshin nė ajėr
    drejt Kashtės sė Kumtrit
    Tė vrarėt i rreshtuan nė sheshin DEMOKRACIA
    mbėshtjellė me ēarēafėt e dhėndėrisė.
    Por shtypi tha se zgjedhjet qenė tė ndershme,
    tė lira dhe korrekte. Ashtu edhe TV-tė
    Pastaj lanė gjakun
    Te ullishtja me drurėt e pėrdredhur nga dhembja
    Ah! Ullinjtė e Shqipėrisė dhe paqja juaj e mallkuar.

    Ku ishe ti?

    Ku ishe ti kur dola i vetėm nėn hėnė?
    Nė ē’hėnė barisnje vallė?
    Ku ishe ti kur vizitova profilin tėnd
    Nė xhamin e muzgut qė krisi dhe u thye me trishtim?
    Pastaj erdhi nata mbushur me mungesėn tėnde
    Pastaj erdhi prap nata
    dhe kėshtu ka pėr tė qenė deri nė ditėn e fundit tė netėve.
    Zbrita tek kroi
    duke mbajtur nė duar vazon delikate tė agimit
    Pashė sytė e tu ruajtur nė kujtesėn e ujrave.
    Lisi plak lėshoi pėrdhe kurorėn e vjeshtės
    Si njė sovran qė abdikon.
    Ani, mua mė zuri ky mallkim.
    Po qysh bėn pylli pa ty? Si del vjeshta?
    A ndofta nuk do tė ketė kurrė mė vjeshtė?
    Atėherė nė emėr tė kujt do tė bien gjethet?
    Nė emėr tė kujt do tė vijnė shirat, mjegullat, ylberėt?
    Ah, zemra ime, eja vėr dorė mbi stinėt!


    Ave, nėna ime!

    Rri nė shi. Kjo ėshtė e vetmja gjė qė dua.
    Ē’ėshtė ky? Pyesnin pikat e shiut mbi ballin tim
    Kėshtu kam dėgjuar zėrin e shiut
    Njė ditė vere rrėzė lisit plak
    Te porta lėnė hapur pėr zogjtė.
    Ah, kur isha i ri dhe i bukur kujtonja
    se tėrė shirat e botės binin pėr mua
    po tani qė kanė kaluar kaq shumė vite
    e di se s’ka asnjė kuptim qė bie shi
    Iku dhe nėna ime nėn njė shi prej mermeri
    nga arkeologjia e perėndive qė rrėzoheshin
    Ave, nėna ime!
    Vetėm tek ti kam besuar
    Zot tjetėr nuk kam patur kurrė. Amen!

    Dashuri e humbur

    Dola nga guernika e kėsaj nate
    I vrarė egėrsisht,
    Kali i zi i pikėllimit
    Nė shtegun e vjetėr mė priste.

    Kali i zi i pikėllimit ē’mė rrezoi
    Dhe rashė si nė ballada;
    Gdhendur nė gravurat e vjetra,
    Pėrmbys mbi shqytin e natės.

    I vrarė nga njė pranvere e kotė,
    Braktisur nga bota e tėrė,
    Vetėm kali i zi i pikėllimit vjen rrotull
    Dhe qan pėr tė zotin e vjetėr.

    Arlekinet

    Ikėn arlekinėt e trembur nėn ēatinė e pėrrallės
    Kur putha pėr herė tė parė.

    Qau vajza e vogėl: por kushedi
    Ndofta qante fėminia. Nė kopėsht
    Nga dritarja e pėrrallės, arlekinėt
    Vėshtronin tė trishtuar, tėrė lotė.

    Nuk desha t’i tremb arlekinėt e mirė,
    Nuk desha por nuk bėj ndryshe
    Si nėn ēdo mollė, bile nėn ēdo dru
    Kurdoherė njė Evė mė priste.


    "Milosao"

  4. #24
    i/e regjistruar Maska e Xhuxhumaku
    Anėtarėsuar
    19-11-2003
    Vendndodhja
    sopr'un'curva
    Postime
    13,379

    Vjollcė e vogėl, o shpirt

    Vjollcė e vogėl, o shpirt


    Virion Graēi

    Vjollcė e vogėl, o shpirt, janė fjalė tė Frederik Rreshpjes, ėshtė vargu i fundit i njė poezie, por kam filluar ta pėshpėris si refren sa herė marr nė duar librin me poezitė e tij tė zgjedhura “Nė vetmi”, 2004. Tani mund tė flasim lirshėm pėr Rreshpjen. Ka pak kohė qė ka shkuar te etrit e tij letrarė, Bogdani, Fishta, Mjeda, Migjeni. Ka shkuar nė altarin e fjalės shqipe, atje mund t’i gjesh bashkė. “Ata enden nė ajėr - thotė poeti - se varret jua kanė prishur”. Edhe nė rrugėn e Rreshpjes, tė njėjtat duar kanė prishur mjaft shenja, kanė sajuar mjaft pusira, prita, gremina.
    “Po gjithmonė ka mes kėngės njė mesnatė si palmė/ qė s’mė lė tė bėhem Saharė”
    Njė jetė e ngarkuar me vuajtje, burgje, sėmundje, varfėri. Njė shpirt i kulluar derdhur nė njė poezi brilante, nga tė rrallat nė letėrsinė shqipe. Ndėrgjegjja e tij ėshtė ndėrgjegje e origjinės, e etnisė. Provoi prangat nė duar, provoi lirinė e tė qėnurit poet. Me pak fjalė, njė jetė e shpėtuar, e zhburgosur nga magjia e flijimit artistik. Ėshtė e vėshtirė tė shkėputėsh vargje prej tij, janė tė pandashme si njė pėrshpirtje shekullore, dalė nga njė shpirt i qėruar, ardhur nga purgatori i dashurisė njerėzore. Ka ndjekur lėvizjet e zogjve nė qiell, ėshtė ngazėllyer e mallėngjyer pėr ta, ka soditur lėvizjet e fėmijėve nė rrugė, ėshtė lumturuar pėr ta dhe ėshtė kujtuar pėr veten: “Pashė fėmijėt nė rrugė/ Tė qeshur, tė bukur dhe delikatė /si vazot e ēmuara ku nėnat fshehin ėndrrat e tyre/ Mė panė dhe u trishtuan/ E kuptuan qė unė nuk kam qėnė kurrė fėmijė”
    Pėrbuzės i bizneseve me vuajtjet dhe martirizimin e tė tjerėve, Rreshpja nuk ka heshtur, edhe kur heshtja kish pllakosur gjithandej. E sulmonin pėr majtizmin e tij, ata qė mburreshin dhe garantonin ardhmėrinė me plagėt dhe eshtrat e viktimave tė tyre. Ka parė tė vrarėt e dy prillit nė Shkodėr dhe ka shkruar, si asnjė tjetėr:
    “Tė vrarėt i rreshtuan nė sheshin DEMOKRACIA / mbėshtjellė me ēarēafėt e dhėndėrrisė/ Po shtypi tha se zgjedhjet qenė tė ndershme/ Tė lira dhe korrekte/ Ashtu dhe TV-tė/ Pastaj lanė gjakun/ te ullishtja me drurėt e pėrdredhur nga dhimbja/ Eh! Ullinjtė e Shqipėrisė dhe paqja juaj e mallkuar”
    Pata fatin tė njihesha me tė, ende pa e lexuar. E shikoja me kureshtje atė burrė tė zeshkėt e tė mplakur para kohe. Salla e lidhjes sė shkrimtarėve ishte hapur mė nė fund dhe mirėpriste tė gjitha moshat dhe speciet, sidomos pijanecėt. Disa herė isha ulur, midis tė tjerėve, nė tavolinėn e tij ku kish vetėm njė tavėll cigaresh. Nuk fliste. Pasthirrma tė shpeshta, aprovuese a kundėrshtuese, shprehje tė fytyrės, pa fjalime dhe kėshilla tė rastit, e ēuditėrisht, pa rrėfyer asnjė kujtim vetjak. “Kam hequr aq shumė nė jetė - thotė njė shprehje popullore nė Labėri - sa vetėm varrit mund t’ia tregoj.” Po ndoshta Rreshpja nuk heshtte se priste rastin e pėrshtatshėm sipas shprehjes sė urtė. Ndoshta e mbėrthente gojėkyēur fati i tė rinjve qė e rrethonin me dashuri dhe respekt. Shikonte me padurim, mbase me keqardhje. I kish provuar tė gjitha ėndrrat qė kishin tani kėta tė rinj optimistė, i kish kapėrcyer tė gjitha netėt dhe dimrat qė do vijnė mbi brezat e tjerė plot ambicje dhe projekte, i kish jetuar tė gjitha skėterrat sociale, tė gjitha mrekullitė ideologjike… Prej kėtej buronte, me siguri, heshtja e tij enigmatike por domethėnėse: “Ēudi me kėtė pemė qė furshullin me duar lakuriq/ ēudi me mua qė nuk tė thashė lamtumirė”, - shkruan diku ai.
    Arti i Rreshpjes ėshtė shenjtėrues: nga shembujt e urrejtjes ēnjerėzore nxjerr mėsime dashurie, nga hedhurinat e zhgjėnjimeve ngre nė qiell iluzione tė reja, tė fisme. Tek “At Fishtės, i zhvarrosur, i hedhur nė Drin” shkruan: “Ah, po duart e tua/ u tretėn nėn rrėnjėt e lumenjve!/ Mbi sytė e tu kaloi Drini dhe ra nė det”.
    Tek “Vetvetes”: “Unė kam qėnė trishtimi i botės/ O ajėr i mbrėmjes, mbėshtillmė,/ erdhi ora tė vdes pėrsėri!”
    Rreshpjen e bėn tė barabartė me etėrit e tij letrarė harmonia e rrallė dhe torturuese midis asaj qė jetoi dhe asaj qė shkroi. Poezia e tij i ka shtyrė nė harrim dekoratat e horrave butaforikė, nga dafinat e thara tė realizmit socialist deri te lėmoshat reciproke tė ditėve tona. Kombinati i medaljeve dhe industria jonė e vipave (vipa pa kurrfarė pune e vepre) edhe nė vitin 2005 pati mjaft prodhime, zbulime e fitues. As vjet, (2005), nė prag tė lamtumirės pėrfundimtare, Rreshpjes nuk iu dha ndonjė mirėnjohje nga organet pėrkatėse. (Kujtojmė se pėrmendorja e tij poetike “Nė vetmi”, u botua nė vitin 2004).
    “Atje larg te ishujt e kaltėr / pashė portretin tėnd nė horizont, /ē’bėn atje larg dhe pse u bėre re ?/ Unė do tė mbetem nė kėtė tokė qė quhet Shqipėri./ Atė ditė ti zbrit dhe sillmė njė trėndafil prej shiu”.
    Ashtu ndodhi, profecia dhe dėshira u bashkuan pėr poetin. Megjithatė, ajo ditė erdhi mė shpejt se ē’duhej. Rreshpja iku pa thėnė asnjė fjalė pėr veten e tij, iku me ēantėn qė i rrėshqiste shpesh nga supi, me bastunin besnik, me kapelėn dhe melankolinė karakteristike. “Na gjeti mėngjesi pėrsėri nė rrugė, moj kapelja ime e vjetėr”. Nuk di se kush shkoi ta pėrcillte atė ditė djalin e artė tė lirikės shqipe. Di se natyra qau pėr tė, me njė shi tė shtruar, tė butė, pėrkėdhelės.




    22/05/2006
    KATEGORIA: Kulture.Shekulli.
    --- La Madre dei IMBECILI e sempre in cinta...

    ---voudou.. ---

  5. #25
    i/e regjistruar Maska e Brari
    Anėtarėsuar
    23-04-2002
    Postime
    18,826
    Ave, nėna ime!

    Rri nė shi. Kjo ėshtė e vetmja gjė qė dua.
    Ē’ėshtė ky? Pyesnin pikat e shiut mbi ballin tim
    Kėshtu kam dėgjuar zėrin e shiut
    Njė ditė vere rrėzė lisit plak
    Te porta lėnė hapur pėr zogjtė.
    Ah, kur isha i ri dhe i bukur kujtonja
    se tėrė shirat e botės binin pėr mua
    po tani qė kanė kaluar kaq shumė vite
    e di se s’ka asnjė kuptim qė bie shi
    Iku dhe nėna ime nėn njė shi prej mermeri
    nga arkeologjia e perėndive qė rrėzoheshin
    Ave, nėna ime!
    Vetėm tek ti kam besuar
    Zot tjetėr nuk kam patur kurrė. Amen!







    .........



    kjo poezi e reshpjes.. eshte nje lajthitje..
    migjeni ish i ri e nuk i dinte ca gjera.. kur zihej me zotat.. por reshpja i pa e i provoj se cfar sollen ateizmo-kuqodiellizmo-materializmat e kopjuara.. ashtu me vrap e vrull rinor gjys injorant.. nga cunaket e viteve 30..
    por reshpja i di.. se i provoj ne kurriz..

    vertet nena e vet ka qen zot i tij por kjo nene nuk konkurron ave marine.. as ka nevoj ta konkurroj se ajo ..ave maria .. asnje djal nene scoj ne spaco bulqiz..
    ish tjeter kush qe i coj djemt e nenave ne bulqizo-qaf baras.. ish ajo nen partia.. e me ate le te ironizoj e krruhet reshpo djali..

    qashtu..

  6. #26
    forever hers Maska e Eagle
    Anėtarėsuar
    21-07-2002
    Vendndodhja
    boston-temporarly
    Postime
    505
    Asnje poezi e RRESHPJES nuk eshte lajthitje. Perkundrazi!
    Aq me teper, edhe pse i vuajti ne kurriz te tij shume gjera, kurre nuk uleriu per hakmarrje barbare, nuk ka perversitet ne poezine tij.
    Duhet te mesohemi te respektojme edhe fetarin, edhe paganin, monoteistin dhe politeistin. perndryshe s'i del fundi. Ku ish Ave Maria, kur kurrizi i kalbej ne Spac? Edhe nese ekzistonte, ajo ish tek nena e tij. Ne kete kuptim poezia ben sens te plote.

    Gjeja per te cilen duhet vrare mendja dhe ndergjegja eshte fakti qe Rreshpja iku ne menyren me te trishtuar, me te pamerituar. Te tjerat, jane fjale koti.
    nuk e duroj dot i-ne pa pike.

  7. #27
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    10-05-2006
    Postime
    3,344
    Sa Poet Paska Qene.....

    Gjithsesi Te Prshendes Dhe Te Uroj Fat

  8. #28
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    10-07-2006
    Vendndodhja
    tirane
    Postime
    323
    ..o dhembje ku e ke vrerin...
    ja nje njeri i dalluar qe jeta? shoqeria? kush? e ka keqtrajtu...


    I pėrndjekuni

    Vendosa tė largohem, dita ėsht e bukur
    Nuk jam nė shtėpin time, s'ke ē'i bėn
    Dhe qjelli ėsht gri, hidhėrimin ka zbrazur
    E pėrseri gri, gjithmon gri, njė gri e bukur

    Nė ara sheshe rrugė, kudo e njejta tokė
    Ujė dhe baltė, asfalt, pellgje tė vegjėl
    Mbi bina tė larta, qjelli i pa tundur
    Shpirti fluturon si prej njė oxhaku

    Tė gjithė, po, tė gjithė n'kurriz e mbajm mėrzinė
    I lumtur e fatbardhė kush nuk e ndjen shėmtinė
    Kėshtu duhet tė jetė, kur fjalė e mbajmė lirinė
    Sakat e bėnė shqiptarin e njerkė Shqipėrinė

    Tė gjithė e kan nė kurriz fatkeqėsinė
    Askush nuk e sheh gjithkush do e ndjejė
    E lehte nuk ėsht pesha e dėshprimit
    E qullėt si balta mbi supe qė rėndon

    Largohem pa u ndjerė e pa zemrim
    Dėshprimin shijojeni nė gotėn me verė
    Shtėrngojeni fort nė dashurin me fletė
    Shpresoni se i fortė ėsht stofi, iluzjoni

    Largohem nė qetsi, pa qeshur e pa qarė
    Po le tė tjerė pas, trup me shpirt pėrēarė
    Boshllėkun e sė djeshmes vėshtir nesėr plotsojn
    Si plaku me tespije, dit vite rrin numrojn

    Po ē'ėsht ky tel me gjemba qė i thone fatalitet?
    Shtėrngon ne fyt njeriun e jetėn nuk ja vret?
    Ē'ėsht vall ky mallkim, kjo flamė, magji e zezė?
    Qe hise tė pėrjetshme kta njerėz paskan pjesė?

    Tė keqes ja piva kupėn me fund
    Zemrėn e kam gur, sytė nuk lotojn
    Asgjė s'mė pėrket, ēdo ditė po e vjedh
    O shtojzovallja ime paske qenė tradhtare!

    e megjithate coraggio, me mos e humb, ne mos shpresen, besimin,,,
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga i humburi : 08-01-2007 mė 20:19

  9. #29
    i/e regjistruar Maska e Astrit Cani
    Anėtarėsuar
    09-03-2007
    Postime
    24

    Ja dhe disa lirika te Fredit ne italisht

    [COLOR="black"]Per sempre[/COLOR]

    O aria della sera avvolgimi, č ora che io muoia di nuovo.
    Quando si chiuderanno i miei occhi, non ci sarą pił mare
    Per le imbarcazioni di lacrime.
    Vado e lascio chiuse tutte le piogge.
    Ma tornerņ ancora ad ogni stagione che vorrņ.
    Sono stato la tristezza del mondo.
    O aria della sera avvolgimi, č ora che io muoia di nuovo.




    [COLOR="Black"]La morte di Lora[/COLOR]

    Giaci nell'ora vespertina come se ti fossero crollati i tempi addosso,
    pronta per l’eternitą.
    Non mi parli. Hai dato la parola alla morte, lo capisco.
    Ma tu a questo mondo venuta sei per me, non per i cieli.
    Siamo sempre stati insieme, fin da giovani,
    e ora m’hai lasciato!
    Mi fanno tristezza le stagioni. Tu lo sapevi
    e dal mondo mi separa una via di miglia solitarie.
    Abbiamo detto cose che non saranno capite mai.
    Abbiamo camminato per i secoli, davanti alle piramidi,
    i nostri nomi erano scolpiti
    anche quando non avevamo la roccia.
    Ma queste cose non saranno mai capite.
    Come i vangeli.
    Siamo stati belli entrambi, ma tu ora
    Sei ancora pił bella, con un poco di morte sugli occhi.



    Shiroka in inverno

    Non ci sono pił uccelli. I voli sono cancellati.
    Nulla fuorché la primitiva aura della pioggia.

    La costa rimugina ai piedi delle acque
    Sognando l’estate passata.
    Nella sabbia dell’oblio io raccolgo
    La ceramica del tuo ritratto.

    Che breve questa estate, mio Dio!
    Un pugno di sabbia e un pugno di sole.
    Tutto il calendario dell’estate con un solo sabato
    E tutto il sabato con un bacio solo.


    Ad ogni modo

    Ad ogni modo
    Questo mattino mi morirą nelle mani
    Ad ogni, la gente saprą inventarsi un mattino,
    come ha inventato i mari, le stelle, la pioggia
    e tante altre cose che non esistono.

    La notte č la tua ombra
    Che non sei riuscito a raccogliere.

    Ad ogni, io potrņ scrivere liriche moderne,
    ora che č troppo tardi per cose che non esistono,
    come ad esempio la felicitą.
    Oh bei bambini, pioggia di fiori e cose del genere,
    di cui la Genesi incolpa il buon Dio!


    marre nga blogu matrapapupa.blogspot.com
    tradotte da A. Cani
    In nome di Kafka, bevi quel caffé!

  10. #30
    i/e regjistruar Maska e Xhuxhumaku
    Anėtarėsuar
    19-11-2003
    Vendndodhja
    sopr'un'curva
    Postime
    13,379

    Frederik Rreshpja: Poeti qė kyēi shirat

    Frederik Rreshpja: Poeti qė kyēi shirat

    » Dėrguar mė: 15/02/2009 - 15:02

    Enver Kushi

    Nuk ndiej asgjė, - tha Frederiku. - Mė ka ikur nuhatja pėr gjėrat e kėsaj bote. Nuk ndiej asnjė aromė… As aromat e luleve nuk i ndiej mė… As aromėn e grurit dhe tė bukės. As aromat e jetės. Ndiej vetėm aromat e dheut e tė shirave…”
    Kėtė shėnim e kam hedhur nė njė nga blloqet e mi, menjėherė pasi jam kthyer nė zyrėn e katit tė tretė tė Muzeut Historik Kombėtar. Duket nga shkrimi i keq, qė fjalėt e mėsipėrme i kam shkruar me nxitim, ndoshta pėr tė riprodhuar me saktėsi ato qė mė tha Frederik Rreshpja. Shėnimi nuk ka datė tė saktė. Sipėr kam shkruar kėto fjalė: “Mesditė. Dhjetor 2005”, ndėrsa poshtė “Fjalėt e Frederik Rreshpes, teksa thithte cigaren ulur nė njė nga stolat e korridorit tė katit tė dytė, tė pavijonit tė kardiologjisė, spitali Nr.1 ku kisha shkuar me Moikom Zeqon”.
    Mbaj mend qė atė ditė nė Tiranė binte shi dhe nė malin e Dajtit, borė. Nuk e di pse nuk kam shkruar hollėsira tė tjera pėr atė ditė, kur Frederik Rreshpja u shtrua pėr herė tė fundit nė spital. Nė bllokun tim nuk kam shėnime as pėr takimet pas Vitit tė Ri 2006, ku si gjithmonė kam shkuar me mikun tim Moikom Zeqo… Fjalėt e sipėrpėrmendura janė tė fundit qė janė shkruar nė bllokun tim… Mė vjen keq qė nuk kam hedhur asgjė me shkrim nga takimet dhe bisedat me tė gjatė viteve 1992-1993 ose 1993-1996, por veēanėrisht nė vitet 2000-2005. Sepse, nė vitet 1992-1996 ose mė saktė nė fundfillimvitet ’92-’93, kur unė provoja papunėsinė dhe njė vetmi qė nuk do ta harroj kurrė, Moikom Zeqo i dha mikut tė tij tė vjetėr Frederik Rreshpja pėr tė lexuar tregimin tim “E hėna e vitit zero”. Dhe atė tregim Frederiku e botoi nė numrin e parė tė gazetės “Evropa”, botim i firmės me tė njėjtin emėr, qė drejtohej nga poeti i madh… Nuk do ta harroj kurrė 10 janarin e vitit 1993. Ishte njė ditė e ftohtė, por plot dritė dhe me njė bardhėsi ėndrre. Me gazetėn nė dorė, hyra nė lokalin pranė Lidhjes sė Shkrimtarėve, ku gjeta Frederikun me Moikomin. I ndrojtur dhe me njė ngazėllim tė brendshėm, u ula pranė tyre, duke dėgjuar, pas falenderimeve tė mia, fjalėt e Frederikut. Dhe po atė ditė, Rreshpja i madh mė tha: “Tregimi ka shtratin e romanit. Shkruaje romanin se do ta botoj unė me shpenzimet e mia…” Unė i thashė se nuk kisha provuar tė shkruaja ndonjėherė prozė tė gjatė, se… Por, ai ngulte kėmbė dhe disa herė tha se romanin do ta botonte shtėpia botuese “Evropa”, se tregimi me gjarpėrinj lodra ishte i goditur, se… Pa dashur tė futem nė hollėsira e tė rrėfej gjatė pėr emocionet e asaj ditėjanari me bardhėsi ėndrre dhe tė tjerat mė pas, romani “Hėna e vitit zero” u shtyp nė shtypshkronjėn e shoqėrisė “Evropa” sh.p.k. me adresėn rruga “Muhamet Fortuzi” nr.46, me drejtor Frederik Rreshpen. Pas rrugės “Bardhyl”, nė njė apartament tė vogėl ku Fredi kishte nisur punėn e mė pas diku prapa ish-godinės sė gazetės “Bashkimi”, adresa e mėsipėrme ose shtėpia e vjetėr tiranase tek vendi i quajtur “Kodra e Kuqe”, ishte qendra e shoqėrisė “Evropa” me shtypshkronjėn, zyrėn e pronarit tė saj, Fredit, zyrat ku punonin redaktorėt si dhe shtėpia ku edhe banonte poeti Rreshpja. E nė kėtė shtėpi, ku unė kam hyrė dhe dalė sa e sa herė, kam parė kulmin e shkėlqimit financiar tė Rreshpjes, siē kam parė vite mė vonė, veēanėrisht nė vitet 2000-2005, kulmin e varfėrisė sė tij, humbjen e ēdo gjėje, revoltėn ndaj atyre qė e lanė me gisht nė gojė, trokitjet e tij nė kryeministri, ministri tė ndryshme, telefonatat me politikanė, ministra, juristė. Pesė vitet e fundit pėrbėjnė epilogun tragjik tė jetės sė poetit. Dhe, po t`i shtosh edhe sėmundjen e rėndė qė e goditi fillimisht nė zemėr dhe mė pas nė tru, do tė thosha pa hezitim, se Rreshpja po pėrjetonte ēuditėrisht vetminė dhe varfėrinė e De Radės dhe udhėtimet haluēinante tė Serembes, dy nga idhujt e talentit tė papėrsėritshėm nga Shkodra… Njėkohėsisht, nė kėto vite ferri tė vėrtetė pėr poetin e rrallė, kam parė nga afėr edhe kujdesin dhe pėrkushtimin e jashtėzakonshėm tė shkrimtarit dhe enciklopedistit Moikom Zeqo. Ky pėrkushtim i Moikom Zeqos i kalon kufijtė e atij qė quhet humanizėm ose dashuri njerėzore dhe pėrbėn njė shembull tė gjallė nė marrėdhėniet mes krijuesve, ndoshta unikal nė letrat shqipe. Moikom Zeqo i dha Frederik Rreshpes ngrohtėsi njerėzore, dashuri, i lehtėsoi dhimbjet duke e ndjekur kudo qė poeti shkonte dhe duke ndjerė e ndarė edhe vetė shumė nga drama e poetit… Dhe falė miqėsisė sime tė kahėmoēme me Moikom Zeqon dhe disa rrethanave qė i pėrshkrova mė lart, shto kėtu edhe punėsimin tim nė Muzeun Historik Kombėtar, aty nga vitit 2000, kam pasur fatin qė edhe unė tė kem qenė pranė Frederik Rreshpes, tė rri me tė, tė shkėmbej mendime pėr letėrsinė, tė dėgjoj dhe pėrfitoj nga menēuria dhe thellėsia e gjykimeve tė tij, tė ndjek bisedat mes tij dhe Moikomit apo edhe me krijues tė tjerė… Delikat nė sjellje dhe nė tė folur, i thellė dhe i qartė nė gjykime, njohės i shkėlqyer i letėrsisė botėrore dhe asaj shqipe, nuhatės i talenteve tė vėrteta dhe me shije aristokrati nė letėrsi, i tillė ishte Frederik Rreshpja nė biseda me kolegė.
    Por, vitet e fundit herė-herė ai ishte ndryshe, jo vetėm nė pamjen e rrėnuar dhe plakjen e parakohshme, ecjen nėpėr rrugėt e Tiranės duke i tėrhequr kėmbėt zvarrė (ndoshta pas mesnatave tė qeta e mė hėnė tė plotė, rrugėt dhe rrugicat pranė qendrės sė kryeqytetit shqiptar, do tė ndjejnė gjatė zvarritjen e kėmbėve me ca kėpucė tė vjetra apo sandale pa rripa tė poetit brilant Frederik Rreshpja). Frederik Rreshpja ishte ndryshe edhe me bisedat e tij haluēinante, tė mjegullta, rrėfimet absurde, ngatėrrimet e kohėve. Dhe tani, qė ai nga data 17 shkurt i kėtij vitit ka shkuar pėr tė mos u kthyer mė fizikisht, kam kuptuar psenė e atyre bisedave tė ēuditshme, tė denja pėr penėn dhe fantazinė e Borhesit … Frederik Rreshpja tė paktėn qė nga viti 2001, sapo binte muzgu, ashtu si nė rrėfimet fantazmarike ballkanase e shqiptare, shkonte nė botėra tė tjera, pėrtej asaj reales, dhe kthehej nė botėn e tė gjallėve befas nė mėngjes, para lindjes sė diellit. Mė besoni, isha i bindur se po ta pyesja Frederik Rreshpjen ku kishte qenė gjatė natės, do tė pėrgjigjej lehtėsisht: “Kam qenė nė Kinė dhe jam kėnaqur duke pirė raki orizi me Li Bonė… Kam qenė nė Trojė, ku takova Homerin e verbėr dhe bashkė me grekun e madh Kavafis, pashė kuajt e Akilit qė qanin e qanin mbi kufomėn e Patroklit… Tutje nė Kalabri me De Radėn e vetmuar, folėm pėr Shkodrėn…”
    Frederik Rreshpja e ndjente veten mirė atje, nė botėn e vdektarėve tė mėdhenj. Ndoshta atje ishte mė i qetė, larg prapėsirave, delireve, ēmendurisė, ligėsisė, thashethemeve, zhurmės mediatike, varfėrisė ulėritėse, imoralitetit tė politikanėve shqiptarė, etjes pėr para, para, para ēekuilibrit dhe marrėzisė sė botės reale…
    Dhe pas 17 shkurtit duke kėrkuar nė arkivin tim modest e shumė tė varfėr, nė ca copa letrash, me njė shkujdesje tė pafalshme, kam gjetur shėnime tė shkurtra, dialogė, fjalė tė shkėputura, ndonjė mbresė tė ēastit hedhur me nxitim, herė me data, por nė tė shumtėn e rasteve pa asnjė datė, qė kanė tė bėjnė mė Frederik Rreshpjen. Por ēuditėrisht, shkurtin e vitit tė kaluar (pėrse vallė nė shkurt?), nė bllokun tim tė shėnimeve kam hedhur me saktėsi takimet dhe bisedat me Frederikun.

    Milosao.
    --- La Madre dei IMBECILI e sempre in cinta...

    ---voudou.. ---

  11. #31
    i/e regjistruar Maska e Xhuxhumaku
    Anėtarėsuar
    19-11-2003
    Vendndodhja
    sopr'un'curva
    Postime
    13,379
    Enver Kushi

    Do tė kthehem pėrsėri nė ēdo stinė qė tė dua..


    » Dėrguar mė: 15/02/2009 - 15:01



    Mars 1993. Vetėm nė shtėpi Shfletoj “Hamletin” e Shekspirit. Pastaj marr stilolapsin dhe shėnoj nė letrėn e bardhė fjalėt: “Nė tėrė Danimarkėn s’ka pėrveē zuzare dhe kalorės vagabondė”… E le “Hamletin” mbi tavolinė dhe dal nė ballkon. Bie shi i butė… Kam dite qė mendoj pėr romanin… Duhet ta filloj, them me vete. Tovin (Moikomin) kam ditė pa e takuar. Ka qėnė i zėnė me shumė punė nė Parlament. Frederikun dua ta takoj kur tė kem shkruar tė paktėn kapitullin e parė tė romanit… Pas pak ditėsh kam datėlindjen…. Nė kėtė ditė me shi marsi dhe pragdatėlindjeje vetmie, ia vlen tė fillosh tė shkruash. Eci nėpėr shiun e heshtur dhe paqėsor me njė dosje nėn sqetull e i ulur nė tavolinėn e fundit tė sallės shkencore tė Bibliotekės Kombėtare, shkruaj nė fletėn e bardhė tė letrės gri A-4, prodhim i fabrikės sė Lezhės, frazėn: “Nė pjesėn ballore tė njėrit prej piedestaleve pa monument, krahas fjalėve mbreti, Bushi, poshtė sigurimsat, ēdo njeri i vėmendshėm mund tė lexojė: Ruhuni nga gjarpėrinjtė. Dhe mė poshtė: “E HĖNĖ. 1 MARS. VITI ZERO”… Dal vonė nga biblioteka. Kėmbėt mė ēojnė pėr nga lagja e Brrakės. Atje do tė lėvizin disa nga personazhet e romanit… Ėshtė natė dhe ajo lagje e vjetėr tiranase mė trishton… Nga kanalet e rrugicės sė Brrakės vjen njė duhmė e rėndė dhe nga shtėpitė e vogla dėgjohen ca kėngė tė trishtuara jevgjish…

    Pa datė. Viti ’93.
    I veshur bukur, me kostum tė shtrenjtė, papion, kapele republike, kėpucė tė modės sė fundit, Frederik Rreshpja del nga zyra e tij e punės. Qėndron pak ēaste nė hyrjen ose sallonin e shtėpisė dhe me njė ton autoritar, u jep porosi punonjėsve tė tij. Punėtori qė drejton makineritė e shtypshkronjės, njė burrė i gjatė e i dobėt, e dėgjon me vėmendje… Pastaj njė djalė i ri , roja i shoqėrisė “Evropa”, pėr tė cilin Frederiku mė ka thėnė disa herė se natėn fshehurazi, hap frigoriferin e madh dhe ha tė paktėn njė kilogram salēiēe, vrapon pėr tė hapur portėn e madhe e tė vjetėr tė shtėpisė tiranase. Njė tjetėr nxiton me ēantėn e madhe tė parave (ėshtė bodigardi i Fredit) dhe pret para makinės shefin e tij, ndėrsa shoferi rri me qėndrimin gatitu dhe pret qė shef Fredi tė thotė fjalėt “Shkojmė”… Unė i kam sjellė romanin e shtypur qė ai pasi i hodhi njė vėshtrim tė shpejtė, mė tha se na priste Tovi. Tovin e takojmė diku nė qendėr dhe nisemi pėr tė pėrfunduar nė njė nga lokalet mė tė shtrenjta tė Tiranės… Frederik Rreshpja ėshtė nė kulmin e fuqisė sė tij ekonomike. Boton revistėn “Evropa”, qindra fletė porosi recetash mjekėsore, mijėra etiketa pijesh alkoolike. Ka nė plan tė botojė edhe njė gazetė tė mbrėmjes si dhe njė tjetėr letraro-artistike ... Kėrkon punėtorė tė tjerė, njohės tė shtypshkrimit, tė rinj qė njohin mirė kompjuterin, gazetarė tė shkathėt…
    Gjatė bisedės me Tovin, thotė se sė shpejti do tė punėsojė njė kinez tė zotin nė shtypshkronjė… Pastaj, duke pirė njė pije shumė tė shtrenjtė, biseda kalon tek Migjeni, De Rada, poezia e sotme shqipe….

    I njėjti vit. Maj
    Fredi e ka lexuar romanin tim. Nė zyrėn e tij, ku ai edhe fle, gjysmė i shtrirė nė njė krevat portativ unė dėgjoj vlerėsimet, por edhe vėrejtjet e tij… Vonė marr vesh se romanin para ca ditėsh ua ka dhėnė pėr ta lexuar njė vajze dhe njė djali, nxėnės tė shkollės “Sami Frashėri”.

    Kohė tjetėr. Vjeshtė e vitit 1994
    Tirana ėshtė gri. Njė gri e hapur e rrėmujshme. Kaloj shkollėn “Sami Frashėri” dhe kthehem nė rrugicėn qė tė ēon tek shtėpia e Frederikut.
    Kam ditė pa shkuar atje dhe nuk e di se ē’ėshtė bėrė me shtypjen e romanit… Nxitoj duke parė herė-herė orėn dhe muret e avllive. Kudo parulla, ku shkruhet “Po Kushtetutės”. Afrohem pranė portės sė madhe dhe bėj tė trokas, por njė zė i fortė, me njė theks dialektor, thotė:
    “Zotėri! Ē’kėrkon aty”? Unė shtang. Pak metra mė tutje ėshtė njė makinė e madhe e mbuluar, brenda sė cilės shoh ushtarė a policė tė armatosur. Kėrkoj Frederik Rreshpjen, them unė. “Ē’tė lidh ty me tė…” Kam njė libėr nė shtyp… Fredin e kam shok. “Zotėri! Kthehu mbrapsht… Ai miku jot asht nė arrest shtėpiet…” Si nė arrest shtėpie, pyes i tronditur. “Zotėri! Mos e zgjat ma… Si tė quajnė ty”? Unė them emrin tim. Polici qesh me tė madhe duke pėrsėritur fjalėt: “Aha! Vojo Kushi… Vojo Kushi”... Dhe qesh e qesh me tė madhe…Unė largohem me nxitim. Me shoqėron e qeshura e policit dhe fjalėt e tij “Vojo Kushi. Vojo Kushi…” Nuk dua ta besoj: Frederik Rreshpja nė arrest shtėpie? Sa ėshtė data, them me vete. Po viti. Nė ē’vit jemi? Kohė gri, them me vete. Kohė gri e vjeshtės 1994. Kohė gri arrestesh shtėpie… Poetėve rebelė ēdo kohė pėrpiqet t’ua mbyllė gojėn… Pastaj takoj Agim Cergėn, qė flet me hollėsi pėr ngjarjen tek Kodra e Kuqe….
    Fredi qendron rreth njė muaj nė arrest shtėpie dhe pati humbje tė mėdha financiare. Mijėra copė afishe “Jo Kushtetutės”, shtypur nė shtypshkronjėn “Evropa” u dogjėn… Mbi njė muaj u pezullua veprimtaria e firmės “Evropa”...

    Viti 1996. Ndoshta prill….
    Shkrimtari Faruk Myrtaj mė thotė se Frederikun duhet ta presim para Ministrisė sė Kulturės, se ai do tė vijė nė orėn 13.00 dhe se pret me padurim takimin dhe drekėn me tė. Dhe Fredi vjen saktėsisht nė orėn e caktuar. Si gjithmonė, i veshur bukur, me njė kostum stofi blu me viza, me kollare tė kuqe dhe njė kapele republike shumė tė madhe. Mbaj mend, se ai na ēoi pėr drekim nė njė lokal qė ishte ndėrtuar nė anėn tjetėr tė Liqenit Artificial. Faruku, fjalėpak e i qetė, unė gjithashtu, dėgjuam gjatė gjithė kohės Fredin, gjykimet e tij pėr letėrsinė rrėfimet tėrheqėse, me njė kolor tė ēuditshėm tė Fredit…
    Shėnime tė ndryshme
    Fredi ka zėnė njė dhomė nė njė nga pallatet e rrugės “Bardhyl”. Pastaj nė njė shtėpi tė vjetėr tiranase, nė njė rrugicė pas ish redaksisė sė gazetės “Bashkimi”. Nė rrugėn “Muhamet Fortuzi” nr. 46 ose tek Kodra e Kuqe. Zhvendoset me shtypshkronjėn nė njė hapėsirė shumė tė madhe pas Ambulancės Qendrore. Nė rrugicėn qė tė ēon tek stacioni i vjetėr i Tiranės. Tek kryqėzimi i “21 Dhjetorit”, nė katin e dytė tė njė pallati tė vjetėr. Nė unazė, pėrballė hotel “Diplomatit”. Shkon nė Shkodėr. Nė Tiranė, i sėmurė nė spitalin nr.1 dhe atė neurologjik. Prapė nė Shkodėr. Kthehet dhe strehohet nė njė azil privat, nga mė tė mirėt nė Tiranė… Nuk dihet ku ėshtė, sepse zhduket papritur… Shfaqet rrugėve tė Tiranės i sėmurė rėndė… Gjen strehė nė njė hotel pas “Veve”-sė.

    14 Shkurt 2005
    Ecim pėrmes shiut Shėn Valentinas dhe trishtimit gri, pėr tė shkuar tek poeti qė edhe dashurisė, edhe jetės, edhe gėzimit njerėzor, i ka shkruar me dhimbje. Dhoma ku fle Fredi mė duket mė me hapėsirė. E takojmė. Duket mirė. Pastaj dalim pėrmes shiut pėr tė shkuar tek lokali pranė. “Isha nė burg, kur Enver Hoxha foli nė Moskė”, - thotė Fredi. “Mbledhja e Moskės ėshtė bėrė nė vitin 1961”, - thotė Moikomi. Mė 1969, ngul kėmbė Fredi. Atje ka marrė pjesė edhe Regani, edhe Papa Vojtila… Pastaj erdhi Katovica. Atje i mori udhėzimet Ramiz Alia… Ai rrufit kafenė. Ndez edhe njė cigare tjetėr. Kam hapur kurse pėr mėsimin e kompjuterit, thotė ai papritur. Vinė fėmijė tė vegjėl e u mėsoj kompjuterin. Tė paguajnė, pyes unė. Unė u marr pak, pėrgjigjet ai. Katėr mijė lekė nė muaj. Me se tė ushqehem? Janė fėmijė shumė tė mirė. Ti e di Tovi sa i dua unė fėmijėt. Do tė hap edhe kurse pėr mjeshtėrinė letrare, shton. Pėr ē’moshė, pyes unė. Pėr 18-19 vjeēarė, pėrgjigjet ai. Pastaj biseda kalon tek Ismail Kadareja. E kam dashur shumė atė, thotė Fredi. Ti ke shkruar njė ese tė shkėlqyer pėr romanin “Kronikė nė gurė”, - thotė Moikomi. E kam atė gazetė, them unė. E sulmojnė kot kėta ēunat e ri Ismailin, thotė Fredi. Pastaj thotė se Visar Zhiti dhe Dritėro Agolli janė ēuna tezesh. Jo, thotė Moikomi. nuk e di tė jenė ēuna tezesh….
    Unė dhe Moikoni ēajmė pėrmes shiut dhe bubullimave. Fredin e lėmė nė lokal, me gotėn e vogėl me grapa, paketėn e cigareve dhe turbullimin e tij tė vazhdueshėm.

    21 shkurt 2005. E hėnė . Ora 930’
    “Mė kanė pyetur se pse mbaj kapele republike kineze”, - thotė Fredi. “Kush tė ka pyetur”, - thotė Moikomi. Disa shkrimtare qė mblidhen tek lokali poshtė Bibliotekės Kombėtare, pėrgjigjet Fredi. Ata janė shkrimtarė gjeni. Tė gjithė e mbajnė veten pėr gjeni. Seriozisht e kanė? Unė njoh greqishten e vjetėr, thotė papritur Fredi. E kam mėsuar qė nė moshėn pesė vjeē. Li Bo ėshtė poet i madh. Mė i madh edhe se Dante Aligeri. Dante Aligeri noton nė temjanin kristian. “Ferri” ėshtė vepėr e madhe, thotė Moikomi. Nuk duhej qė Profetin Muhamet dhe Imam Aliun t’i vendoste nė Ferr. Ne nė Shkodėr e njohim mirė Kuranin, thotė Fredi. Dante Aligeri ėshtė pararendės i Rilindjes Evropiane, ndėrhyj unė. Engelesi e ka thėnė bukur, thotė Moikomi. Aligeri qėndron me njėrėn kėmbė nė Mesjetė e me tjetrėn nė Rilindje.

    14 qershor 2005 E martė. Ora 9
    Tirana ka qiell shumė tė pastėr dhe pas shirave ajri duket i pastruar nga pluhurat dhe smogu. Me Moikomin, Fredin e gjejmė nė tė njėjtin lokal. Ėshtė ulur i vetėm. Para ka filxhanin e kafesė dhe gotėn me konjak. Vėshtrimi i tij ėshtė tejet i pėrhumbur. Flet pėrēart. Do tė largohem nga ky vend, thotė. Ku do tė shkosh e pyes unė. Nė Kosovė, thotė. Shko nė Shkodėr, thotė Moikomi. Atje ke motrėn dhe vėllezėrit. Atje nuk shkoj. E kam vendosur. Do tė shkoj nė Kosovė. Pastaj vazhdon tė flasė gjėra pa kuptim. Frederik Rreshpja fluturonte nė ca qiej me re gri dhe dukej sikur fliste nga botėra ireale.
    … Dhe solla ndėrmend poezitė e tij brilante, muzgjet, shirat e vona tė vjeshtės, bubullimat e largėta, karvanet e ciganeve, ylberet … Njė qiell trishtimi dhe dhimbjeje, botė e trazuar rreshpjane, pėrtej kufijve tė ēdo dhimbjeje njerėzore.
    … E ndėrsa dalim me Moikomin nė rrugė, nė kokė mė gjėmojnė fjalėt e poetit: “Do tė dal pėr tė blerė njė pistoletė. Dua tė vras veten”.
    Jashtė ėshtė i njėjti diell dhe qiell i pastėr, por m’u duk mė e errėt se kurrė ndonjėherė tjetėr bota, Tirana ime… Bota rrotullohej e mbėshtjellė me brengėn dhe dhimbjen e poetit Rreshpja… Ndoshta edhe me mijėra dhimbje tė tjera njerėzore. Por, dhimbjet e poetėve janė sa mijėra e miliona dhimbje njerėzore… Sepse, ato befas shfaqen nė formėn e vetėtimave dhe bubullimave vjeshtrave tė vona.

    Pa datė. Vjeshte 2005
    Rreshpja ėshtė kthyer nga Kosova. Flet pa pushim pėr Prishtinėn, Prizrenin. Pėrmend poetėt kosovarė, veēanėrisht Ali Podrimen dhe piktorin e shkrimtarin Rexhep Ferri. Rexhep Ferri i ka qėndruar mė pranė se kushdo, e ka sistemuar nė hotel, i ka dhėnė edhe ndihmė monetare…
    Pastaj ai thotė se ka shkruar njė shkrim pėr Moikomin, se nė Kosovė kudo flisnin nė simpati pėr tė… E kėrkojmė shkrimin. Unė hap sirtarin e komodinės, marr nė duar njė bllok tė madh, kontrolloj nėn jastėk. Ėshtė e kotė. Fredi e ka grisur shkrimin. Pronari i hotelit thotė se ishte njė shkrim i shkėlqyer pėr Moikomin. Sa keq! E ka zhdukur krejt papritur Fredi.

    Shėnimi i fundit: 20 shkurt. Natė e vonė.
    Bie zilja e telefonit. Ėshtė Moikomi. Duket i lodhur dhe ka njė tė folur prej vetmitari tė madh. Unė i them se shkrimet qė ka bėrė pėr Frederik Rreshpen janė tė shkėlqyera… Ai hesht. Pastaj se ē’thotė me zėrin e tij prej vetmitari. Nė mungon Frederiku, shton pastaj. Mė mungon shumė. Dhe mbyll receptorin… Ėshtė vonė. Natė e vonė dhe e qetė. Unė dal nė ballkon dhe shoh qiellin e pafund.
    Po shkoj dhe shirat po i le tė kyēura, pėrsėris e pėrsėris vargun e njė prej vjershave mė tė bukura tė Frederik Rreshpjes… Por unė do tė kthehem pėrsėri nė ēdo stinė qė tė dua… Nė ēdo stinė qė tė dua… Dhe pastaj unė marr receptorin e telefonit dhe i them Moikomit: “Nesėr do tė shkojmė tė takojmė Fredin. Do tė flasim me tė pėr shirat e kyēur dhe stinėn e ringjalljes sė poetėve…

    Milosao.
    --- La Madre dei IMBECILI e sempre in cinta...

    ---voudou.. ---

  12. #32
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Nese dikush do gjente mundesine, deshiren dhe kohen, do i lutesha pafundesisht te sillte ketu esene "Marrezia e Itakes" nga Frederik Rreshpja.

    Faleminderit.
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

  13. #33
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Miting per Enver Hoxhen

    Ulerijne servilet dhe injorantet: hosana!
    Turma pa tru te bie nder kembe.
    Si popull i mallkuar, fisi i arberit,
    i bie ne gjunje urdherit tend.

    Asnjeri s'e sheh gjakun qe rrjedh.
    Anes tribunes, si lume.
    Fantazmat e martireve qe ti vrave,
    deshperohen mbi kokat e turmes.

    Por do te vije nje dite kur bronxin tend,
    turma do t'a shqyeje me egersi.
    Dhe do gdhende, per mallkim,
    bronxin e ndonje diktatori te ri.

    1982
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

  14. #34
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Peisazh pa ty

    Qan era ne kallamishte me dhembje,
    trishtohet per femijet e vet.
    Hene e arte mesdhetare,
    si zemra ime rri varur mbi pemet.

    Gjethe te verdha rrezohen nga rete e vjeshtes.
    Dikush po iken, por tere keto shira,
    jo, nuk bien per nje ndarje te thjeshte.

    Dritat e portokalleve i lekund era ne muzg,
    mbi detin tere vale.
    O palma,
    per ke festojne keto portokalle?
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

  15. #35
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Deklarate shtypi

    Skllever mosmirenjohes, ju deri dje
    te kembet e diktatorit jeni shtrire,
    dhe me keni quajtur mua skandaloz
    per fjalen time te lire.

    Enveri leshonte urdher-vdekje,
    por prangat m'i keni vene ju.
    Tani shkruani per mua parrulla neper gazeta
    dhe i varni si prangat neper mure.

    Skllever mosmirenjohes dhe te marre,
    kopč hipokritesh servile;
    Une muret dhe prangat i peshtyj,
    une kam lindur skandaloz dhe i lire!
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

  16. #36
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Fati im

    Nje ujvare e vogel vetmon lart ne mal
    dhe luan me ylberet.
    Mjegulla e holle, ndane dritares sime,
    qan me lote shiu.

    Shpirti i vjeshtes, ne shkretetiren e gurit,
    ulerin i trishtuar.
    Vdekja e ylbereve me ra ne qiell
    dhe vdekja e gjetheve ne duar.

    Tere shtegetaret po ikin, ti zog, mos shko!
    Te gjithe e kemi nga nje palme qe diku na therret
    prandaj udha e vjeter rri varur mbi shkrepa,
    si patkoi i fatit tek dera e kenges.
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

  17. #37
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Barbaret

    Barbaret iken. Po nga vane? Askush nuk i pa.
    Asnjeri nuk e di nga shkuan.
    Mirepo barbaret ishin.
    Te vraret jane aty, por barbare, thone, nuk ka patur kurre.

    Po kuja e atij mengjesi me te renet mes xhadese?
    Kur erdhi nata, nje hene e trishtuar
    ne llambadhen e saj mblidhte shpirtrat ne ajer.
    Tymi i zi mbi uzinat dhe fshatrat e shkaterruara,
    mijera rrenime barbaresh.
    E megjithate, thone, barbare nuk ka patur kurre.

    Atehere pame njeri-tjetrin ne sy
    dhe e kuptuam qe barbaret ishim vete.
    Ah, prandaj asnjeri nuk e diti nga shkuan barbaret?!

    Mirepo barbaret ishin, ose, te pakten duheshin shpikur.
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

  18. #38
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Partitshmeria

    Neper portat e partive rrine komunistet e djeshem,
    me mesojne mua kush eshte Marksi.
    Neper emblemat aty-ketu,
    bronxi i thyer i Enverit shfaqet.

    Komunistet e djeshem me tituj
    te fituar ne luften e klasave,
    me mesojne mua c'do te thote disidence,
    me mesojne mua c'jane prangat.

    Komunistet e djeshem, telefonat e djeshem,
    veturat e djeshme lyer me boje.
    Kaloj para portave te partive i menduar,
    me buken e dites ne dore.
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

  19. #39
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Lideret

    "Qe 60 vjet nuk ka asnje stine te re", - thane luanet,
    dhe fjeten perseri me mendimin
    qe dikush po i skalit ne mermerin e qiellit.

    Luane te degjeneruar dhe fals,
    me tru sa nje zog debore,
    pas tri ditesh zene dhe ulerijne,
    aq sa zgjat dhe zemerimi i Driteroit.

    Hosana! O horra butaforike,
    kendoj lavdine tuaj te pjerdhur.
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

  20. #40
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-01-2004
    Postime
    2,378
    Juda

    Kur nxori dosjet, ne prisnim ate: shpaten,
    shamine e Desdemones ose asprat.
    Alo, Troja?
    Rri ne tere kolltuket si Ulisi ne barkun e kalit.

    C'eshte ky njeri i pavdekshem si Krishti?
    Nuk ka per t'u kryqezuar kurre ky njeri?
    imagine there's no countries...
    nje fjale, nje kuptim...
    :))))

Faqja 2 prej 12 FillimFillim 1234 ... FunditFundit

Tema tė Ngjashme

  1. Frederik Ndoci
    Nga Xhuxhumaku nė forumin Muzika shqiptare
    Pėrgjigje: 57
    Postimi i Fundit: 13-11-2022, 09:31
  2. Granit Zela
    Nga Granit Zela nė forumin Shkrimtarė shqiptarė
    Pėrgjigje: 48
    Postimi i Fundit: 01-07-2007, 06:23
  3. Shuhet jeta e poetit tė madh Frederik Rreshpja
    Nga I-amėshuar nė forumin Elita kombėtare
    Pėrgjigje: 12
    Postimi i Fundit: 24-05-2006, 00:28
  4. Frederik Rreshpja
    Nga Manulaki nė forumin Enciklopedia letrare
    Pėrgjigje: 13
    Postimi i Fundit: 18-01-2006, 06:35
  5. Dr. Frederik Shiroka
    Nga Eni nė forumin Elita kombėtare
    Pėrgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 22-04-2002, 06:10

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •