Pendimi i sinqertė
Llogaria e shpirtit
Nuk ka mundėsi tė arijmė deri te shkalla e teubes, nėse nuk fillojmė me llogarinė ndaj shpirtit tonė. Njeriu kur fillon tė llogarit vetveten, sheh pozitėn nė tė cilėn gjindet. Gjė qė do ta shtyjė tė pendohet pėr gabimet qė i ka bėrė dhe pėr pėrtacinė e tij nė praktikimin e urdhėrave tė All-llahut. All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (18)
O ju qė besuat, kini parasysh frikėn ndaj All-llahut dhe le tė shikojė njeriu se ēka ka bėrė pėr nesėr, dhe kini frikė All-llahun, e s'ka dyshim se All-llahu ėshtė qė e di nė detaje atė qė punoni!. (El-Hashr: 18).
Pra, le tė kontrollon vetveten, le ti kontrollon punėt e tij dhe le tė shikon se a guxon tė del para All-llahut nė kėtė gjendje, ose duhet tė fillon tė pendohet e pastaj tė fillon me vepra me tė cilat ėshtė i kėnaqur All-llahu i Lartėsuar.
Omeri thotė:
(( حاسبوا أنفسكم قبل أن تحاسبوا و وزنوا أنفسكم قبل أن توزنوا و تزينوا للعرض الأكبر :
{ يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفَى مِنْكُمْ خَافِيَةٌ (18) }.
Llogaritne vetveten para se tė llogariteni, peshoni punėt e juaja para se tju peshohen dhe zbukurohuni pėr ditėn e prezentimit tė madh:
Atė ditė ju do tė ekspozoheni (para Zotit), duke mos mbetur fshehtė asnjė sekret juaji. (El-Hakka: 18).
Hasan Basriu [rahimehull-llah] thotė:
((إن المؤمن قوام على نفسه ، يحاسب نفسه لله عز و جل ، و إنما خف الحساب يوم القيامة على قوم حاسبوا أنفسهم في الدنيا ، و إنما شق الحساب يوم القيامة على قوم أخذوا هذا الأمر من غير محاسبة ))
Besimtari e kontrollon vetveten dhe e llogarit pėr hirė tė All-llahut. Do ta kenė llogarinė e lehtė nė ditėn e Kijametit ata njerėz qė llogarisin vetveten nė dunja, kurse do ta kenė tė vėshtirė llogarinė nė ditėn e Kijametit, ata njerėz qė nuk e llogarisin aspak vetveten.
Njė dijetar ka thėnė:
Hoxhallarėt tanė e llogaritnin pėr ēdo gjė vetvetėn e tyre, e llogaritnin pėr fjalėt dhe veprat qė i bėnin, edhe i regjistronin nė fletore, e pas jacisė e llogaritnin vetveten, e mernin fletorėn dhe shikonin fjalėt dhe veprat dhe qė i kanė bėrė gjatė ditės, edhe vepronin ashtu siē duhej. Nėse duheshte tė kėrkonin falje kėrkonin falje, nėse duheshte tė pendohen, pendoheshin, nėse duheshte tė falėnderojnė, falėnderonin, e pastaj flenin.
Nėse besimtari e pėrjeton kėtė fazė, atėherė i afrohet fazės sė pendimit, gjendje e cila duhet ta pėrcjell besimtarin gjatė gjithė jetės sė tij, deri nė vdekje. Besimtari aq sa ka nevojė pėr teube nė fillim aq ka edhe nė fund. All-llahu i Lartėsuar thotė:
وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (31)
Pendohuni tė gjithė te All-llahu, o besimtarė, nė mėnyrė qė tė gjeni shpėtim. (En-Nur: 31).
Ky ajet ėshtė zbritur nė Medine, domethėnė u drejtohet All-llahu besimtarėve, njerėzve mė tė mirė, gjeneratės sė artė, qė tė pendohen, edhe pse imani i tyre ka qenė i paluhatur, sabri i tyre nė sprova shumė i madh, hixhreti dhe largimi prej familjes dhe pasurisė i njohur, kuse xhihadi i tyre i paharuar, mirėpo, prap se prap, shpėtimin e tyre e ndėrlidhnin me pendim, kur thotė:
لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (31)
nė mėnyrė qė tė gjeni shpėtim. (En-Nur: 31).
Sikurse don tė thotė: Vetėm penduesit shpresojnė shpėtimin, e tjerėt jo. Kėtė e forcon edhe mė tepėr ajeti, ku All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الظَّالِمُونَ (11)
E ata qė nuk pendohen, janė mizorė. (El-Huxhurat: 11).
Nė kėtė ajet All-llahu i Lartėsuar njerėzit i ndau vetėm mė dy grupe: Pendimtar dhe zullumqarė. Pra, nuk ka vend pėr tjetėrkend nė kėtė ajet. Ai i cili nuk pendohet ėshtė zullumqarė, sepse nuk i njeh detyrat ndaj Tij, nuk i din tė metat e veta dhe defektet e veprave tė tija. Ndaj, mund tė themi se udhėzimi i plotė nė Rrugėn e drejtė ėshtė e pamundshme pa njohjen e mėkateve dhe me insistimin nė bėrjen e kėtyre mėkateve. Pra, teubeja nuk ka mundėsi tė jetė e shėndoshė, nėse nuk e njohim mėkatin, nėse nuk pranojmė se kemi bėrė mėkat dhe nėse nuk tentojmė tė shpėtojmė nga pėrfundimi i keq i mėkateve nė pėrgjithėsi. Para vetes i ke dy opcione: Ose tė kapesh pėr All-llahun ose tė bėsh mėkate, ngase prej domethėnies sė teubes ėshtė edhe kjo: Besimtari duhet tė studion faktin se sa ka hequr dorė nga tė kapurit pėr All-llahun, nė momentin kur ka bėrė mėkat, tė studion faktin se pse All-llahu se ka mbrojtur nga mėkatet, tė studion faktin se sa ėshtė gėzuar kur e ka bėrė kėtė kėkat, pse nuk ėshtė interesuar tė shpėton nga ky mėkat, por, pėrkundrazi, ai edhe mė tepėr ka insistuar ta bėnė kėtė mėkat, edhe pse basimtari e dinė se All-llahu ēdo herė e sheh. All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
وَمَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (101)
E kush i pėrmbahet fesė sė All-llahut, ai pa dyshim ėshtė i udhėzuar nė rrugėn e drejtė. (Ali Imran: 101).
Pra, po tė ishte kapur besimtari pėr All-llahun fortė, e pamundshme do tė ishte qė All-llahu mos ta ndihmojė. All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ (78)
pėrmbahuni me All-llahun se Ai ėshtė ndihmėtari juaj. Sa mbrojtės i mirė dhe sa ndihmėtarė i madh qė ėshtė. (El-Haxhxh: 78).
Gjithashtu, domethėnė, kur do qė tė kapeni pėr All-llahun, Ai do tu mer pėrsipėr dhe do tju ndihmojė kundėr armikut tė brendshėm (epshit) dhe tė jashtėm (shejtanit), qė janė dy armiq, tė cilėt asnjėherė nuk ndahen prej besimtarit. Ndaj, ngadhnjimi ndaj kėtyre dy armiqėve domethėnė ngadhnjim ndaj ēdo armiku. Se sa do tė ndihmojė All-llahu kundėr armikut tėnd, mvaret prej asaj se sa do tė jeshė i kapur pėr All-llahun. Mangėsia nė tė kapurit pėr All-llahun shkakton ngritjen e mburojės sė All-llahut prej teje dhe automatikisht vjen nė shprehje mundėsia pėr tė bėrė mėkate. Kjo qė tham na tregon se pėr tė qenė teubeja, teube, atėherė duhet tė kontrollojmė se sa ėshtė e fortė kapja jonė pėr All-llahun. Njeriu kur tė bėn mėkat, ėshtė nė njė gaflet (shkujdsi) aq tė madh, saqė gėzohet kur tė arrijė tė plotėsoj me haram kėrkesėn e epshit tė vet. Njeriu kur tė gėzohet me mėkat, kjo ėshtė argument sa ai kėtė e ka bėrė me gjith qejf, ėshtė argument se nuk e njeh madhėrinė e Atij ndaj tė cilit ka bėrė mėkat, ėshtė argument se ky individ nuk e din se ēfar reziku sjell fundi i kėtij mėkati, se gėzimi dhe dehja e tij me kėtė mėkat i ka mbuluar gjith kėto fakte. E pamundur ėshtė qė besimtari tė kėnaqet dhe gėzohet me mėkatin qė e ka bėrė. Bile edhe nėse e bėn mėkatin, do ta bėnė me njė mėrzi nė zemėr tė tij, mirėpo dehja e epshit e pengon qė ta ndien kėtė mėrzi. Atėherė qė nė zemrėn e tij nuk do tė ketė kėso mėrzie, por pėrkundrazi do tė gėzohet me kėtė mėkat, atėherė le tė akuzon imanin e tij, le tė pyetet: a ka iman ose jo, le ta qajė vdekjen e zemrės sė tijė, se po tė kishte qenė gjallė do tė mėrzitej pėr bėrjen e kėtij mėkati, do ta urrente, do ti vinte rėndė ta bėjė e mos ta hetonte, e nėse nuk e heton, atėherė dihet se vetėm i vdekuri nuk i ndien dhimbjet e plagėve. Kjo ėshtė njė pikė shumė e rėndėsishme nė kėtė temė, siē thotė Ibni Kajimi, mirėpo pak janė ata qė e kuptojnė kėtė gjė, edhe pse ėshtė njė pozitė shumė e tmershme qė tė ēon drejt shkatėrimit nėse nuk e pengojnė me tri gjėra:
1) Frika nga vdekja nė kėtė pozitė, duke mos u penduar.
2) Tė pendohemi pėr kohėn qė ka kaluar nė mėkate ndaj All-llahut, dhe
3) Tė angazhohemi seriozisht ta plotėsojmė atė qė ka kaluar.
Kur flasim pėr teuben, medoemos ti kemi parasysh edhe kėto gjėra:
1) Mėkatet qė i bėjmė, pa marė parasysh se ēfarė mėkate janė, nuk duhet tė na duken tė imta. Se nėse mėkatet e vogla grumbullohen, mund qė tė na shkatėrojnė: Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotė:
(( إياكم و محقرات الذنوب فإنما مثل محقرات الذنوب كمثل قوم نزلوا بطن واد فجاء ذا بعود و جاء ذا بعود حتى حملوا ما أنضجوا به خبزهم. فإن محقرات الذنوب متى يوخذ بها صاحبها تهلكه )).
Keni kujdes nga mėkatet e pėrēmuara, sepse shembulli i mėkateve tė pėr ēmuara ėshtė sikur shembulli i disa njerėzve qė kanė zbritur nė njė luginė, dhe secili e sjell nga njė krėnde, saqė grumbulluan aq krėnde pėr tė ndezur njė zjar me tė cilin e pjekin bukėn. Mėkatet e pėrēmuara kur ta kaplojnė njė njeri e shkatėrrojnė. (Ahmedi, sahih).
2) Disa mėkate njerėzit i konsiderojnė tė imta, mirėpo ato tė All-llahu janė tė mėdha. Nė kėtė u ndihmon edhe fakti se edhe njerėzit tjerė i bėjnė kėto mėkate dhe nuk i japin rėndėsi kėsaj vepre. Ebu Seid el-Hudriu [radijall-llahu anhu] thotė: Ju po bėni disa vepra qė nė sytė e juaj duken mė tė holla se qimja, kurse ne nė kohėn e Pejgamberit i konsideronim prej mėkateve tė mėdha. (Buhariu dhe Ahmedi).
3) Nėse eventualisht bėjnė mėkate, atėherė mos ti bėjmė haptazi ose mos tua tregojmė njerėzve tjerė. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thėnė:
(( كل أمتي معافى إلا المجاهرون. إن من المجاهرة أن يعمل الرجل بالليل عملا ثم يصبح و قد ستره الله فيقول يا فلان: عملت البارحة كذا و كذا )) متفق عليه
I gjith ummeti im ėshtė i falur, pėrveē atyreve qė i bėjnė mėkatet publikisht. Prej publikimit tė mėkatit ėshtė qė njė njeri tė bėjė mėkate gjatė natės, e nė mėngjes, pasiqė ia ka mbuluar Zoti, ai thotė: o ti njeri, unė mbrėmė kam bėrė kėtė e kėtė vepėr. (Buhariu dhe Muslimi).
4) Nuk guxojmė tė vonojmė teuben se askush nuk e din se kur do ti vijė vdekja, ajo mund tė jetė mė afėr se sesa mendon ai. Kurse kur tė vjen shpirti nė fyt, atėherė nuk pranohet teėubeja. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thėnė:
(( إن الله يقبل توبة العبد ما لم يغرغر ))
All-llahu e pranon pendimin e robit derisa nuk i vjen shpirti nė fyt. (Ahmedi, hasen).
5) Nuk duhet insistuar nė mėkate. All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135)
Edhe ata tė cilėt kur bėjnė ndonjė (mėkat) tė shėmtuar ose i bėjnė zullum vetvetes, e pėrmendin All-llahun dhe kėrkojnė falje pėr mėkatet e tyre - e kush i falė mėkatet pėrveē All-llahut? - dhe qė duke ditur, nuk vazhdojnė nė atė qė kanė punuar (nė tė keqen). (Ali Imran: 135).
6) Disa njerėzve All-llahu u jep tė mira nė kėtė botė, e ata thonė, pasi qė All-llahu na jep tė mira, kjo ėshtė argument se ne nuk jemi tė kėqinj. Mirėpo Muhammedi a.s. thotė:
(( إذا رأيت الله تعالى يعطي العبد من الدنيا ما يحب و هو مقيم على معاصيه ، فإنما ذلك إستدراج ))
Nėse sheh se All-llahu i jep njė robit atė qė dėshiron nga tė mirat e kėsaj bote, kurse ai vazhdimisht ban mėkate, dije se kjo ėshtė shkallėzim (pėr nė xhehenem). (Ahmedi, sahih).
(( إن الله يعطي الدنيا من يحب و من لا يحب و لا يعطي الدين إلا من أحب ))
All-llahu tė mirat e dunjasė ia jep atij qė i dėshiron edhe atij qė nuk i dėshiron, mirėpo fenė ia jep vetėm atij qė e dėshiron. (Ahmedi, sahih).
7) Nuk guxojmė asnjėherė tė humbim shpresėn nga mėshira e All-llahut.
All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
قُلْ يَا عِبَادِي الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (53) وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمْ الْعَذَابُ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ (54)
Thuaj: "O robėrit e Mi, tė cilėt e keni ngarkuar me shumė gabime veten tuaj, mos e humbni shpresėn ndaj mėshirės sė All-llahut, pse vėrtetė All-llahu i falė tė gjitha mėkatet, Ai ėshtė qė shumė falė dhe ėshtė mėshirues!" Dhe, kthehuni te Zoti juaj dhe pėruljuni Atij para se t'u vijė dėnimi, se pastaj nuk do tė ketė kush t'ju ndihmojė. (Ez-Zumer: 53- 54).
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (222)
All-llahu i do ata qė pendohen dhe ata qė ruhen prej punėve tė ndyta e tė neveritshme. (El-Bekare: 222).
(( إن الله عز و جل يبسط يده بالليل ليتوب مسئ النهار و يبسط يده بالنهار ليتوب مسئ الليل حتى تطلع الشمس من مغربها )). مسلم
All-llahu e shtrinė Dorėn gjatė natės qė tė pendohet ai qė ka bėrė mėkate gjatė ditės dhe e shtrinė Dorėn gjatė ditės qė tė pendohet ai qė ka bėrė mėkate gjatė natės. Kėshtu vazhdon derisa tė del dielli nga perendimi. (Muslimi).
نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (49) وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الأَلِيمُ (50)
Njoftoi robėrit e Mi se vėrtet Unė jam Ai qė fal shumė dhe mėshirues i madh. Po (njoftoji) se edhe dėnimi Im ėshtė ai dėnim i dhembshėm. (El-Hixhr: 49- 50).
Dobitė qė i sjell pendimi
1) Pendimi i fshin mėkatet. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotė:
(( التائب من الذنب كمن لا ذنب له ))
Ai qė pendohet nga mėkati ėshtė sikurse ai qė ska mėkate. (Ibn Maxheja, hasen).
2) Pendimi i shndėron mėkatet nė punė tė mira.
All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
إِلاَّ مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلاً صَالِحاً فَأُوْلَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً (70)
Pėrveē atij qė ėshtė penduar dhe ka bėrė vepėr tė mirė, tė tillėve All-llahu tė kėqijat ua shndėrron nė tė mira. All-llahu ėshtė mėshirues, ndaj Ai falė shumė. (El-Furkan: 70).
3) Pendimi ia pastron zemrėn atij qė pendohet. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotė:
(( إن العبد إذا أخطأ خطيئة تكتب في قلبه نكتة سوداء فإن هم نزع واستغفر و تاب صقل قلبه و إن عاد زيد فيها حتى تعلوا على قلبه و هو الران الذي ذكر الله : { كلا بل ران على قلوبهم ما كانوا يكسبون }))
Robi kur tė bėnė mėkate, nė zemrėn e tij shkruhet njė pikė e zezė, e nėse largohet dhe pendohet, i pastrohet zemra, e nėse u kthehet mėkateve, i shtohen ngjyra e zezė, gjersa tia mbulon tėrė zemrėn. Kjo ėshtė Er-Ranni, i pėrmendur nė ajetin:
Jo, nuk ėshtė ashtu! Por tė kėqijat qė i punuan, zemrat e tyre ua mbuluan. (El-Mutafifin: 14).
4) Pendimi shkakton jetė tė qetė dhe tė sigurtė. All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
وَأَنْ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتَاعاً حَسَناً إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ (3)
E tė kėrkoni falje Zotit tuaj dhe pendohuni (kthehuni) te Ai, se Ai do t'ju mundėsojė pėrjetime tė mira (nė kėtė jetė) deri nė njė afat (tė caktuar) dhe ēdo punėmiri ia jep shpėrblimin e merituar. Nė qoftė se refuzojnė (tė kėrkojnė falje), unė pra kam frikė pėr ju, dėnimin e Ditės sė Madhe. (Hud: 3).
5) Pendimi shkakton zmadhim tė riskut dhe fuqisė. All-llahu [tebareke ve teala] thotė:
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّاراً (10) يُرْسِلْ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَاراً (11) وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَاراً (12)
Unė u thashė: "Kėrkoni falje Zotit tuaj, se Ai vėrtet falė shumė; Ai ju lėshon nga qielli shi me bollėk, ju shumon pasurinė dhe fėmijėt, ju bėn tė keni kopshte dhe ju jep lumenj. (Nuh: 10- 12).
وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلْ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَاراً وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَلا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ (52)
O populli im, kėrkoni falje prej Zotit tuaj dhe kthejuni Atij, Ai ju lėshon shi me bollėk, dhe fuqisė suaj i shton fuqi, e mos refuzoni e tė bėheni mėkatarė!. (Hud: 52).
6) Pendimi shkakton shpėtim nė dunja dhe Ahiret. All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً فَعَسَى أَنْ يَكُونَ مِنْ الْمُفْلِحِينَ (67)
E pėr sa i pėrket atij qė ėshtė penduar, qė ka besuar dhe ka bėrė vepra tė mira, ai le tė shpresojė se ėshtė nga tė shpėtuarit. (El-Kasas: 67).
إِلاَّ مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلا يُظْلَمُونَ شَيْئاً (60)
Me pėrjashtim tė atij qė pendohet dhe beson e bėn vepra tė mira, tė tillėt do tė hyjnė nė xhennet dhe atyre nuk u bėhet kurrėfarė e padrejtė. (Merjem: 60).
Dėmet nga mėkatet
Ibnul-Kajimi nė librin e tij Ed-Dau Ved-Deva (Sėmundja dhe ilaēi) pėrmend dėmet qė i shkaktojnė mėkate. Ne do ti pėrmendim vetėm duke mos hyrė qė tė flasim mė detajisht rreth kėtyre dėmve qė i shkaktojnė mėkatet. Ato janė:
1) E pengon nė fitim tė diturisė.
2) Nuk e lejon ti kryej obligimet.
3) Nuk i ecė puna mbarė.
4) Nuk ka krenari (ndihet i mposhtur).
5) Pėrfundimi i tij ėshtė i poshtur.
6) Nuk gjeni qetėsi nė zemėr.
7) Nuk posedon bereqet nė pasuri.
8) Bėhet zemėrngushtė.
9) I vuloset zemra.
10) Vuan nė jetė, dhe
11) Dėnohet nė Ahiret.
Shenjat e teubes sė pranuar
Teubeja e shėndoshė dhe e pranuar ka shenja, prej tyre janė:
1) Tė jetė besimtari pas teubes mė i mirė se para teubes.
2) Mos ti largohet frika asnjėherė, derisa ti vjen meleku qė merr shpirtat e ti thotė:
أَلاَّ تَخَافُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30)
tė mos u frikėsoheni, tė mos pikėlloheni, keni myzhde xhennetin qė u premtohej. (Fussilet: 30).
3) Ēdo herė ti dridhet zemra nga keqardhja dhe pishmanllėku.
Ska dyshim se frika e madhe nga dėnimi i trishtueshėm duhet ta dridhė zemrėn dhe ta ērahaton. Kjo ėshtė argument pėr vėrtetėsinė e teubes, se i dridhet zemra nga keqardhja pėr atė qė ka kaluar dhe nga frika prej pėrfundimit tė keq. Atij qė si dridhet zemra nė dunja nga keqardhja dhe frika, atėherė do ti dridhet nė Ahiret kur tė vėrtetat do tė dalin nė shesh, kur tė shohin shpėrblimin ata qė i kanė respektuar urdhėrat e Zotit dhre dėnimin e dhimbshėm ata qė janė treguar kryeneē. Pra, patjetėr tė tė dridhet zemra, mirėpo zgjidh vet, nė dynja ose nė Ahiret.
4) Njė thyerje e ēuditshme ia kaplon zemrėn, kėsaj ndjenje asgjė si ngjanė, kurse kėtė e pėrjeton vetėm ai qė pendohet sinqerisht prej ndonjė mėkati. Ėshtė thyerje e zemrės sė tij para All-llahut me frikėrespekt dhe mposhtje. Kjo gjendje, ėshtė gjendja mė e dashur e All-llahut, gjendje ku besimtari pėrulet, mposhtet, dorėzohet dhe gjuhet para Madhėrisė sė All-llahut.
Kėto edhe tė ngjajshmet me to janė shenja tė teubes sė sinqertė, andaj, ai qė nuk i vėren kėto shenja nė zemrėn e tij le ta akuzon teuben e tij, se nuk ėshtė nė regull. Ngase shumė lehtė ėshtė njeriu tė bėjė teube me gjuhė, mirėpo ėshtė shumė rėndė ta bėjė me tė vėrtetė. Njeriu i sinqertė mė sė tepėrmi qė lodhet ėshtė kur tenton tė bėjė teube tė vėrtetė dhe tė sinqertė.
Disa raste tė pendimit tė sinqertė
Nė vijim do ti pėrmendim disa raste, ku del nė shesh pendimi i sinqertė.
1) Teubeja e gruas qė kishte bėrė zina nė kohėn e Pejgamberit.
(( عن عَبْدُ اللَّهِ بْنُ بُرَيْدَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ كُنْتُ جَالِسًا عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَجَاءَتْهُ امْرَأَةٌ مِنْ غَامِدٍ فَقَالَتْ يَا نَبِيَّ اللَّهِ إِنِّي قَدْ زَنَيْتُ وَأَنَا أُرِيدُ أَنْ تُطَهِّرَنِي فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ارْجِعِي فَلَمَّا أَنْ كَانَ مِنْ الْغَدِ أَتَتْهُ أَيْضًا فَاعْتَرَفَتْ عِنْدَهُ بِالزِّنَا فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي قَدْ زَنَيْتُ وَأَنَا أُرِيدُ أَنْ تُطَهِّرَنِي فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ارْجِعِي فَلَمَّا أَنْ كَانَ مِنْ الْغَدِ أَتَتْهُ أَيْضًا فَاعْتَرَفَتْ عِنْدَهُ بِالزِّنَا فَقَالَتْ يَا نَبِيَّ اللَّهِ طَهِّرْنِي فَلَعَلَّكَ أَنْ تَرُدَّنِي كَمَا رَدَدْتَ مَاعِزَ بْنَ مَالِكٍ فَوَاللَّهِ إِنِّي لَحُبْلَى فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ارْجِعِي حَتَّى تَلِدِي فَلَمَّا وَلَدَتْ جَاءَتْ بِالصَّبِيِّ تَحْمِلُهُ فَقَالَتْ يَا نَبِيَّ اللَّهِ هَذَا قَدْ وَلَدْتُ قَالَ فَاذْهَبِي فَأَرْضِعِيهِ حَتَّى تَفْطِمِيهِ فَلَمَّا فَطَمَتْهُ جَاءَتْ بِالصَّبِيِّ فِي يَدِهِ كِسْرَةُ خُبْزٍ قَالَتْ يَا نَبِيَّ اللَّهِ هَذَا قَدْ فَطَمْتُهُ فَأَمَرَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالصَّبِيِّ فَدَفَعَهُ إِلَى رَجُلٍ مِنْ الْمُسْلِمِينَ وَأَمَرَ بِهَا فَحُفِرَ لَهَا حُفْرَةٌ فَجُعِلَتْ فِيهَا إِلَى صَدْرِهَا ثُمَّ أَمَرَ النَّاسَ أَنْ يَرْجُمُوهَا فَأَقْبَلَ خَالِدُ بْنُ الْوَلِيدِ بِحَجَرٍ فَرَمَى رَأْسَهَا فَنَضَحَ الدَّمُ عَلَى وَجْنَةِ خَالِدٍ فَسَبَّهَا فَسَمِعَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سَبَّهُ إِيَّاهَا فَقَالَ مَهْلًا يَا خَالِدُ بْنَ الْوَلِيدِ لَا تَسُبَّهَا فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَقَدْ تَابَتْ تَوْبَةً لَوْ تَابَهَا صَاحِبُ مَكْسٍ لَغُفِرَ لَهُ فَأَمَرَ بِهَا فَصَلَّى عَلَيْهَا وَدُفِنَتْ ))
Abdull-llah ibn Burejde na tregon nga babi i tij, [radijall-llahu anhu], i cili tregon:
Isha ulur te Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kur i erdhi njė grua nga fisi Gamid, e i tha: o i Dėrguar i All-llahut, unė kam bėrė zina dhe dėshiroj tė pastrohem. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: kthehu. Tė nesėrmen sėrish i erdhi dhe konfirmoi zinanė e sajė, duke thėnė: o i dėrguar i All-llahut kam bėrė zina, dėshiroj tė mė pastrosh. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: kthehu. Sėrosh tė nesėrmen, erdhi te Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe konfirmoi te ai pėr zinanė e sajė e i tha: o i Dėrguar i All-llahut, mė pastro, ndoshta dėshiron tė mė kthesh sikurse Maizin, birin e Malikut. Dije, pasha All-llahun, unė jam shtatėzėnė nga zinaja. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Kthehu, e mos eja gjersa tė lindish. Kur lindi, erdhi me fėmiun nė gjoks, e i tha: o i Dėrguar i All-llahut, ja e kam lindur. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: shko dhe jepi gji gjersa tė ndahet nga gjiri. Kur e ndau nga gjiri, erdhi me fėmiun, i cili nė dorė kishte njė copė bukė, e tha: o i Dėrguar i All-llahut, ja e kam ndarė fėmiun nga gjiri. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] urdhėroi qė fėmiun ta mer njė musliman, pastaj urdhėroi qė tė hapet njė gropė, ku e vėnduan kėtė grua deri nė gjoks. Pastaj filluan njerėzit ta gjuajnė me gurė. E gjuajti Halid ibn Velidi me gurė dhe u stėrpik me gjakun e sajė, andaj e shau. Atėherė Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: ngadal Halid, mos e shaj, sepse pasha Ate nė Dorė tė tė cilit ėshtė shpirti im, ėshtė penduar me pendim qė po tė pendohej tatimmarrėsi do ti falej. Pastaj urdhėroi qė ti falet namazi dhe e varrosėn. (Ahmedi, sahih).
Njė rast tjetėr nga koha e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]:
(( عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ أَنَّ امْرَأَةً مِنْ جُهَيْنَةَ اعْتَرَفَتْ عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالزِّنَا فَقَالَتْ إِنِّي حُبْلَى فَدَعَا النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَلِيَّهَا فَقَالَ أَحْسِنْ إِلَيْهَا فَإِذَا وَضَعَتْ حَمْلَهَا فَأَخْبِرْنِي فَفَعَلَ فَأَمَرَ بِهَا فَشُدَّتْ عَلَيْهَا ثِيَابُهَا ثُمَّ أَمَرَ بِرَجْمِهَا فَرُجِمَتْ ثُمَّ صَلَّى عَلَيْهَا فَقَالَ لَهُ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ يَا رَسُولَ اللَّهِ رَجَمْتَهَا ثُمَّ تُصَلِّي عَلَيْهَا فَقَالَ لَقَدْ تَابَتْ تَوْبَةً لَوْ قُسِمَتْ بَيْنَ سَبْعِينَ مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ لَوَسِعَتْهُمْ وَهَلْ وَجَدْتَ شَيْئًا أَفْضَلَ مِنْ أَنْ جَادَتْ بِنَفْسِهَا لِلَّهِ قَالَ ))
Imran Ibn Husejn [radijall-llahu anhu] tregon:
Njė grua nga fisi Xhuhejne erdhi dhe para Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] pranoi se kishte bėrė zina, duke i thėnė: kam mbetė shtatėzėnė. E thėrriti Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] pėrgjegjėsin e sajė dhe i tha: kujdesu pėr te, e kur tė lindė, mė lajmėro. Kėshtu edhe veproi. Kur i kreu kėto obligime, Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] urdhėroi qė ti shtėrngohen rrobat, e pastaj urdhėroi tė gurėzohet. Pastaj ia fali namazin, kurse Omer ibn Hattabi [radijall-llahu anhu] tha: O i Dėrguar i All-llahut, e gurėzove dhe ia fale namazin. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] tha: Ėshtė penduar asi sosh saqė po tė ndahej nė shtatėdhjet banorė tė Medinės do ti nxėnte. A ke gjetė gjė mė tė mirė se sa qė e flioi vehten pėr All-llahun. (Tirmidhiu, sahih).
2) Teubeja e Ahmedit.
Ky rast ėshtė rast bashkėkohor. Rast i njė djalit tė ri nga Arabia Saudite. Djal, i cili nuk ka dal asnjėher mė parė nga shtėpia e tij. Njeri me pasuri dhe me tė gjith tė mirat e kėsaj dynjaje. Mirėpo pasuria jo ēdo herė sjellė kėnaqėsi. Andaj ky djalosh dėshironte ta ndryshon atmosferėn. Andaj tha: vendosa qė tė shkoj nė vėnd tė huaj, nė njė vend ku asnjėri nuk mė njeh.
Kėtė tregim, tė kėtij djalit, qė quhet Ahmed, e tregon njė shok i tij, me tė cilin takohet nė aeroportin e atij vendi ku e ka bėrė mėkatin. Ky, shok i Ahmedit thotė: Njė ditė prej ditėve shkova nė njė vend prej vendeve arbae pėr punėt qė kisha. Pasi e kreva punėn kėrkova njė hotel ku do tė pushoja, mirėpo situata nė kėtė hotel nuk i pėrshtatej personave fetar, pamje aspak nuk ishte e hijeshme. Andaj edhe mė thanė: kėtu nuk ka vend pėr ty, shiko kėrko ndonjė vend tjetėr. Unė u thash, jam i lodhur edhe nuk e njoh kėtė vend. Mirėpo ata thanė: mos u ndal nė kėtė vend, sepse ty nuk tė takon vendi kėtu. Kur e pash se kėtu veni nuk ėshtė i pėrshtatshėm pėr mua, e gjeta njė karrike nė park, ku edhe pushova atė natė deri nė mėngjes. Nė mėngjes shkova deri nė aeroport, sepse po atė ditė e kisha udhėtimin pėr tu kthyer nė vendin tim. Kur erdaa nė aeroport, e gjeta njė vend nė aeroport pėr tu pushuar. E gjeta xhaminė e aeroportit dhe aty u ula tė pushoj. Ashtu si isha duke fjetur e dėgjova njė njeri duke u falur dhe duke qajtur. Kur i hapa sytė dhe e pashė, u habita. E pash duke u falur dhe duke qajtur, mirėpo nuk e kuptoja pse po qanė. Unė pasiqė isha i lodhur, vazhdova gjumin. Kur erdhi koha e drekės ai mė zgjoi dhe mė tha: a mundesh tė fleshė?! I thashė: po, po mundem tė flejė. Ai tha: pasha All-llahun, mua tre ditė nuk mė zė gjumi. I thashė: mirėpo, po ēka ėshtė problemi, pse po qanė? Pse ke frikė dhe trishtohesh? Tha: vall-llahi unė jam nga njė familje e pasur. Ēdo gjė pėr tė cilėn kemi nevojė nė jetė, na e ka dhėnė All-llahu dhe na e kanė mundėsu prindėrit, mirėpo rutina e jetės mė detyroj tė dal nė shetitje dhe udhėtim. Tė dal qė ta shoh botėn. Erdha nė kėtė vend ku nuk ka shumė njerėz nga vendi jonė. Tė shetitem dhe ti shoh kėto vende. U takova me njė shoqėri tė keqe, tė cilėt nė fillim mu dukėn tė mirė, mirėpo mė vonė doli nė shesh se nuk ishin tė mirė. Vazhduam shoqėrimin me ta, derisa mė njoftuan me njė vajzė. Filluam tė lozim dhe tė argėtohemi, derisa u vetmova me kėtė vajzė. Hyrėm nė njė dhomė vetėm unė edhe ajo, edhe kėshtu duke u argėtuar dhe lozur u afruam aq shumė saqė u pėrgaditėm pėr tė bėrė imoralitet. Nė momentin e kulminacionit tė kėsaj vepre tė shmėtuar, mu kall gjoksi dhe mė kaploi njė frikė e njė e dridhme. U largova prej sajė dhe thashė: All-llahu ekber. Unė tė bėjė zina, imoralitet, asnjėher nė jetėn time nuk kam bėrė zina. Ta humbi xhennetin pėr njė ēast qė e kaloi mė lavire. Dola mė vrap nga kjo dhomė. Nė koridor pash njė djalosh nga ajo shoqėri. Mu drejtua dhe mė tha: ēka ke, pse po qanė? I thashė: kam bėrė zina- imoralitet. A e din se ēka ėshtė zinaja?! Kam bėrė gjynah tė madh, kam humbur mėshirėn e Zotit! Ky djalosh, duke e ngushulluar i thotė: mos u brengos, pije njė gotė raki, e tė kalon kjo mėrzi qė tė ka kapluar. Thotė: All-llahu ekber, lėre qė humba nderit tim, humba hurijtė e xhenneti, pėr shkak tė zinasė qė bėra, tani dėshiron qė mos tė shijoj as rakinė e xhennetit, duke pirė nga rakia e kėsaj bote. Fillova me qzjtė dhe nga ajo ditė nuk jam ndalur sė qajturi nga frika prej All-llahut [subhanehu ve teala]. Shoku i tij, me tė cilin u takua nė aeroport i thotė: djalosh, mos u brengos shumė sepse All-llahu [tebareke ve teala] ka thėnė nė Kur'an:
قُلْ يَا عِبَادِي الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (53) وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمْ الْعَذَابُ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ (54)
Thuaj: "O robėrit e Mi, tė cilėt e keni ngarkuar me shumė gabime veten tuaj, mos e humbni shpresėn ndaj mėshirės sė All-llahut, pse vėrtetė All-llahu i falė tė gjitha mėkatet, Ai ėshtė qė shumė falė dhe ėshtė mėshirues!. (Ez-Zumer: 53).
Ky ėshtė ajeti mė shpresėdhėnės nė Kur'an. (Dijetarėt kanė thėnė se ky ajet mė sė shumti u jep shpresa njerėzve tė jetojnė).
Duke i bėrė kėto muhabete, lajmėruan nga sporteli se ka ardhur koha e fluturimit pėr nė Rijad. Kryeqyteti Arabisė Saudite. I pėrfunduam muhabetet njėri me tjetrin dhe u ndamė. Unė mendova se si tė kthehet nė vendin e vet, pas dy tre ditėve do tė ftohet dhe do ta haron kėtė brengė dhe problem. Mirėpo pasi kaluan dy tre ditė nė vendin tonė, mu lajmėrua Ahmedi dhe mė thotė: selamu alejkum. I thashė: alejkumusselam. Tha: dėshiroj tė takohem me ty. I thashė: do tė shihemi. Shkova dhe u takova me te. Po e pyes: si je dhe si kalon? Tha: vall-llahi, nga dita qė kam ardhur, nuk ndiej rehati, mė digjet semra nga mėkati dhe dhimbja, andaj edhe nuk mundet tė rehatohem. I them: mos u brengos, inshaAll-llah Zoti ta ka fal. Mė thotė: unė nuk kam ardhur qė tė bėj shumė muhabet me ty, mirėpo kam ardhur tė pėrshendetem me pėrshėndetje lamtumirėse. Sepse kam pėr qėllim tė dorėzohem te gjyqi i sherijatit. Unė i drejtohem dhe i themė: a ke menduar mirė kėtė hap. Ti ke familje dhe dhe do ti lash jetima. Andaj mos nxito. Ia mė thotė: unė nuk kam ardhur qė tė pyes, por kam ardhur tė tė tregoj, sepse e kam vendosur. I thashė: mirė, dėgjoje propozimin tim. Tha: thuaj ēka tė duash, vetėm mos mė thuaj qė mos tė dorėzohem nė gjyq tė sherijatit. I thashė: jo, mirėpo unė kam propozim qė tė shkojmė te filan dijetari, i cili ėshtė dijetari dhe hoxha mė i mirė dhe mė i devotshėm nė vendin tonė dhe tia tregojmė rastin tėnd dhe ta pyesim, e ēka tė na thotė ai, ashtu do tė veprojmė. Tha: dakordohem me kėtė propozim. Kur shkuam te ai dijetari dhe ia treguam rastin dhe i treguam se ky pėr kėtė mėkat dėshiron ta paraqet vehten nė gjyq. Dijetari i thotė: jo, nėse ka bėrė teube tė sinqertė, nuk ka nevojė ta paraqet vetveten nė gjyq tė sherijatit. Mė pyet kush ėshtė ai djalosh? I thashė: filani. Mė tha: ai mė ka lodhur duke mė thirru nė telefon. Duke mė thėnė: hoxho, ti domosdo duhesh tė thuash qė tė dorėzohem nė gjyq. Sepse nėse nuk denohem nė kėtė botė do tė denohem nė atė botė. E nėse denohem nė atė botė, ti do tė mė kesh nė qafė. Kurse dijetari i ėshtė pėrgjigjur: unė kėtė qė ta them, ta them nga dija, nuk ta themė, sepse po tė dua, pasiqė unė ty nuk tė njoh asopak, por ta them sepse mendoj se kjo ėshtė e vėrtetė, e ti ska nevojė tė prezentohesh dhe ta dorėzosh vetveten nė gjyq. Mbuloje gjunahin tėnd, e All-llahu inshaAll-llah ta ka fal dhe pendimi yt ėshtė pranuar. Mirėpo ky djaloshi nuk po mundet me ndejtė rehat. Nė atė kohė ishte afėr koha e haxhxhit. Iu drejtova Ahmedit e i thashė: ne e kemi ndėrmend tė shkojmė nė haxhxh me shokė, eja edhe ti me ne. mė pėrgjigjet: skam mundėsi tė vijė me ju. Kur mė tha kėshtu, mendova se ka shoqėri tjetėr, e me ta do tė shkon nė haxhxh. Andaj edhe nuk insistova ma shumė. Shkuam nė haxhxh edhe duke e kryer haxhxhin, nė ditėn e dytė tė ditėve tė teshrikut, pas bajramit, e pashė nė mina duke ecur i vetėm dhe duke bėrė dhikėr e duke qajtur. I thashė: Ahmed! Kur mė pa, mė shikoi dhe iku me vrap e u largua. Thashė nė vehte: subhanall-llah, ēka ėshtė shkaku qė ia ka ndryshuar zemrėn kėtij njeriu, deri dje shok, kurse sot nuk dėshiron tė flet. U krye haxhxhi dhe nuk u pam mė. Kur u kthyem nė Rijad, e thėrrita nė telefon dhe shkova ta vizitoj. Kur u takova me te, e pyeta: ēka ishte shkaku qė nuk erdhe me ne, pasiqė unė tė pash nė haxhxh. Mė tha: vall-llahi, kisha dėshirė tė bėj haxhxh i vetėm, qė tė pendohem, tė qajė dhe tė bėj istigfar, me shpresė se All-llahu ma falė mėkatin. Pastaj mendosha: me ardh me ju, kam shumė mėkate, ndoshta mėkatet e mia bėhen shkak qė edhe lutjet e juaja mos tė pranohen. Nga ana tjetėr mendosha, po tė vija me ju, nga mirėsia e juaj qė e keni nė zemėr, do tė mė kishte falur All-llahu edhe mua, mirėpo mendova se mė mirė ėshtė tė shkoj vet, tė pendohem sinqerisht, tė kėrkoj falje, e tė lutem, ndoshta All-llahu mi pranon lutjet e mija.
Kėshtu vazhdoi shoqėrimi ynė ditė pas dite. Njė ditė vendosėm tė lexojmė disa tregime nga jeta e sahabeve dhe jeta e selefit. Erdhi rendi tė lexojmė tregimin e Huthejm ibn Rebias. I cili ka qenė njė zahid- asket i madh, njė njeri i dhėnė pas adhurimit, edhe pse ka qenė djalosh i ri. Nuk i ka pasur as tridhjet vjet. I ri, i bukur dhe adhurues- ibadetēi i madh. Tė kėqinjtė e atij vendit e kanė marur njė lavire tė bukur dhe i kanė thėnė: i ke njė mijė dirhem nėse mundesh me e fituar njė puthje nga Huthejm ibn Rebiu. Kjo lavireja i thotė: jo, unė do tė mar edhe ma shumė nga ai, do ta shtyej qė tė bėjė zina- imoralitet me mua. Ata i thonė: nėse i arrinė kėtij qėllimi i ke njė mijė dirhem prej nesh. Njė ditė prej ditėve duke u kthyer Huthejm ibn Rebiu nga xhamia, kjo lavire i del pėrpara dhe ia zbulon bukuritė e saja pėr tia ngjallur epshin dhe pėr ta tėrhjekė. Nė kėtė rast lky ia kthen e i thotė: subhanall-llah, cila do tė jetė gjendja ytė nėse tė bjer ndonjė sėmundje? Si do tė jetė halli yt kur do tė zverdhesh nga sėmundja? Si do tė jetė halli yt kur do tė vjen meleku i vdekjes qė ta mer shpirtin? Si do tė jetė halli yt nė varr dhe si do tė jetė halli yt kur do tė dalish para All-llahut [subhanehu ve teala]? Duke e bėrė kėshtu nasihat Huthejm ibn Rebia, i dridhet zemra kėsaj dhe pendohet me pendim tė sinqertė, vishet me mblesėn islame dhe bėhet zahide e njohur, saqė mbarė njerėzit e quanin zahide e kufės. Ėshtė bėrė njeriu qė mė sė shumti i ėshtė frikėsuar All-llahut [subhanehu ve teala].
Ky djaloshi, Ahmedi, duke e dėgjuar kėtė tregim tha: [subhanehu ve teala] Huthejm ibn Rebiu, kur iu ofrua gruaja me ba zina refuzoi, kurse unė pranova. Fillon tė qanė dhe thotė: pėr mua nuk ka teube, nuk ka pendim. Thotė: ja shembulli i burrit tė mirė dhe ja shembulli i burrit tė keq. Vazhdoi Ahmedi nė rrugėn e teubes dhe kėrkimit tė faljes.
Shoku i Ahmedit tregon dhe thotė: prej pendimit tė tij ishte se pasiqė u kthye nga haxhxhi filloi dhe e pėrfundoi hifzin e Kur'anit. Pėr ēdo ditė shkonte nė xhami dhe agjėronte njė ditė e njė ditė hante e lexonte Kur'an. Njė ditė prej ditėve bisedosha me njė hoxhė dhe ia tregova rastin e Ahmedit. Ai thotė: sikurse pėr kėtė djalė tė flet ajeti Kur'an ku All-llahu [subhanehu ve teala] thotė:
وَالَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ وَلا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَلا يَزْنُونَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَاماً (68) يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَاناً (69) إِلاَّ مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلاً صَالِحاً فَأُوْلَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً (70)
Edhe ata qė pos All-llahut, nuk lusin zot tjetėr dhe nuk mbysin njeriun qė e ka ndaluar All-llahu, por vetėm kur e meriton nė bazė tė drejtėsisė, dhe qė nuk bėjnė kurvėri, ndėrsa kush i punon kėto, ai gjen ndėshkimin. Atij i dyfishohet dėnimi ditėn e kijametit dhe aty mbetet i pėrbuzur pėrgjithmonė. Pėrveē atij qė ėshtė penduar dhe ka bėrė vepėr tė mirė, tė tillėve All-llahu tė kėqijat ua shndėrron nė tė mira. All-llahu ėshtė mėshirues, ndaj Ai falė shumė. (Et-Teube: 68- 70).
Shoku i Ahmedit thotė: subhanall-llah. Sa herė e kam lexuar Kur'anin, mirėpo kėtė ajet nuk e paskam vėrejtur. Shkova me vrap te shtėpia e Ahmedit qė ta pėrgėzojė me kėtė ajet. Shkova te pallati i tij i bukur, i rashė ziles. Doli babai i tij. E pyeta: a ėshtė Ahmedi kėtu? Tha: jo, Ahmedi ka shkuar nė xhami edhe aty ban ibadet. Kur shkova nė xhami, aty e takova Ahmedin, e i thashė: myzhde pėr ty. Ta kam sjellur njė lajm tė mirė. Mė tha: ēfarė lajmi mė ke sjellur? Fillova tia recitoj ajetin me zė tė bukur:
وَالَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ وَلا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَلا يَزْنُونَ
Edhe ata qė pos All-llahut, nuk lusin zot tjetėr dhe nuk mbysin njeriun qė e ka ndaluar All-llahu, por vetėm kur e meriton nė bazė tė drejtėsisė, dhe qė nuk bėjnė kurvėri, .
Kur e lexova kėtė pjesė tė ajetit, sikur ti kisha rėnė me thikė nė zemėr. U prek shumė nga ky ajet. Pastaj vazhdova me leximin e ajetit:
... وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَاماً (68) يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَاناً (69) إِلاَّ مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلاً صَالِحاً فَأُوْلَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً (70)
ndėrsa kush i punon kėto, ai gjen ndėshkimin. Atij i dyfishohet dėnimi ditėn e kijametit dhe aty mbetet i pėrbuzur pėrgjithmonė. Pėrveē atij qė ėshtė penduar dhe ka bėrė vepėr tė mirė, tė tillėve All-llahu tė kėqijat ua shndėrron nė tė mira. All-llahu ėshtė mėshirues, ndaj Ai falė shumė. (Et-Teube: 68- 70).
Kur e lexova pjesėn e fundit, u gėzua shumė dhe filloi tė qanė nga gėzimi dhe u ngrit e mė puthi nė ballė. Mė tha: All-llahu tė shpėrbleftė. Sa herė e kam lexuar Kur'anin. Unė ate e kam mėsuar pėrmendsh, mirėpo kėtė ajet sikur jam duke e dėgjuar pėr herė tė parė. Duke e bėrė kėtė muhabet thirri ezani i akshamit. Nė kėtė namaz, nuk kishte ardhur imami. Muezini i dha pėrparėsi Ahmedit, pasiqė ishte hafiz i Kur'anit. Ia filloi namazit, pasiqė e lexoi fatihan, filloi tė lexojė kėtė ajet ., mirėpo nuk mundi ta vazhdojė. Nuk mundi ta pėrfundoi nga tė qajturit. Prej dashurisė, frikės dhe gėzimit. Shkoi nė ruku, nė sexhde dhe u kthye nė reaktin e dytė. E filloi rekatin e dytė me fatihanė dhe sėrish e filloi kėtė ajet. Mirėpo ku arriti te pjesa:
{...وَلا يَزْنُونَ ...}
dhe qė nuk bėjnė kurvėri, .
U ndal dhe nuk mundi ta vazhdon ajetin. Shkoi nė rukunė e rekatit tė dytė, nė sexhde, e pėrfundoi namazin, mirėpo asesi nuk pati mundėsi qė ta pėrfundon kėtė ajet. Pas namazit u ndamė, shkova nė shtėpinė time edhe ai shkoi nė shtėpinė e tij.
Njė ditė prej ditėve, babai i Ahmedit po mė ēel telefon edhe po mė thot eja ma shpejtė se po tė kėrkon hallallėk Ahmedi, eja ma shpejtė se po ndahet nga kjo botė e po tė pėrshėndet me pėrshėndetje lamtumirėse. Duke u bazuar nė zėrin e babait tė tij dhe kėtė nxitim, shkova me vrap te shtėpia e Ahmedit. Kur erdha te dera, doli babai i tij dhe thotė: Ahmedi kėrkon hallallėk prej teje dhe tė ka pėrshėndet me pėrshėndetje lamtumirėse, sepse ia ka dhėnė emanetin All-llahut [subhanehu ve teala]. Hyra nė dhomėn ku ishte i shtrirė Ahmedi, fytyra e tij ndriēonte. I shkėlqente fytyra nga drita e besimit dhe pendimit tė sinqertė.
Mu drejtua babai i tij dhe mė thotė: pasha All-llahun, tė mė tregosh se ēka ka ndodhur me Ahmedin, sepse nga ajo ditė qė ėshtė kthyer nga udhėtimi, nuk ka fjetur asnjė minut, asnjė ditė nuk ka ndejtur rehat, vazhdimisht ka bėrė ibadet. Vallė, ēka ndodhi?! Unė i kisha premtuar Ahmedit se tregimin e tij, nuk do tia tregoj askujt. Domethėnė emrin dhe mbiemrin, dhe kush ka qenė ky djalosh. Mirėpo babait tė tij i thashė: Ahmedi nė udhėtimin e tij e ka humbur njė shok shumė tė ngushtė. Po e ka humbur shokun mė tė ngushtė, e ai ėshtė imani, sinqeriteti, devotshmėria. Ia tregova kėtė tregim. Ai mė tha: vall-llahi nga ajo ditė qė ka ardhur asnjė moment nuk ka qenė rehat. Gruaja e tij tregon se asnjė minut gjum nuk ka bėrė. Por gjumi i tij ka qenė ēaste pas ēasteve. E pastaj ėshtė zgjuar duke qarė e duke bėrė ibadet. Kėshtu ka vazhduar deri nė fund.
I thashė: si ishte pėrfundimi i tij?
Tha: ai njė ditė agjėronte e njė ditė jo. Kėtė ditė agjėronte, edhe unė shkova ta thėrras Ahmedin qė tė vjen tė hajė iftar nė shtėpi. Por ai mė tha: babai im, jo, unė do tė ha iftarin me dy tri hurma kėtu, do ta fali akshamin e pastaj do tė vijė nė shtėpi. Ia dėrguam disa hurme nė xhami. Pasi e falėm akshamin, i them Ahmedit, eja tė shkojmė nė shtėpi tė hamė darkė. Mė tha: babai im, mos mė nxjer nga xhamia, se jam duke ndjerė kėnaqėsi shumė tė madhe, nuk dėshiroj qė ta ndėrpresė kėtė kėnaqėsi. (Ishte ditė e xhuma, andaj edhe ka qėndruar nė xhami pas Iqindisė, sepse ėshtė kohė kur pranohet lutja. E ka pritur kohėn kur pranohet lutja). Nuk kam dėshirė ta lė kėtė moment, kėtė pėrjetim, kėtė kėnaqėsi shumė tė madhe qė e pėrjetoj. Vijė ma vonė inshaAll-llah. U nisa pėr nė shtėpi, sa arrita te dera, ndjeva diēka nė zemėr. Mu dridh zemra. I thash djalit tjetėr: shko shiko, mos ndodhi diē me Ahmedin. Shkoi djali te xhamia dhe u kthye, e po mė thotė: babė, Ahmedi nuk po mė flet. Unė i flas, ai nuk mė pėrgjigjet. U ktheva me vrap te xhamia, e gjeta Ahmedin tė mbėshtetur nė shtyllėn, ku lexonte Kur'an, duke e dhėnė emanetin e fundit, edhe thoshte: bani shumė selam shokut tim, kėrko hallallėk prej tij edhe All-llahu e shpėrbleftė. Pastaj nė kėto momentet e fundit filloi ti lexoje me melodi tė kėndshme kėto ajete:
وَالَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ وَلا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَلا يَزْنُونَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَاماً (68) يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَاناً (69) إِلاَّ مَنْ تَابَ ....
Edhe ata qė pos All-llahut, nuk lusin zot tjetėr dhe nuk mbysin njeriun qė e ka ndaluar All-llahu, por vetėm kur e meriton nė bazė tė drejtėsisė, dhe qė nuk bėjnė kurvėri, ndėrsa kush i punon kėto, ai gjen ndėshkimin. Atij i dyfishohet dėnimi ditėn e kijametit dhe aty mbetet i pėrbuzur pėrgjithmonė. Pėrveē atij qė ėshtė penduar .
Duke e lexuar kėtė pjesė tė ajetit ia dha emanetin All-llahut [subhanehu ve teala]. Ky ishte pėrfundimi i tij. Edhe ky pėrfundim ėshtė argument, edhe i tėrė tregimi ėshtė argument se pendimi i sinqertė kėshtu ia kallė zemrėn njeriut, nuk e le rehat asnjė moment, derisa All-llahu tia mer shpirtin robit tė Vet. Ky mėkat, ky gjunah e ka shtyrė tė bėjė teube kaq tė sinqertė, saqė All-llahu tia mer shpirtin nė pė tė mirė, duke lexuar Kur'an, i agjėrueshėm, me dhikr dhe dua. Kėsaj duhet shtuar edhe faktin se ai tėrė Kur'anin e kishte mėsuar pėrmendsh, agjėronte njė ditė, e njė ditė nuk agjėronte, e mėsoi fenė e All-llahut, duke bėrė vepra tė mira dhe duke u ruajtur nga mėkatet.
Kjo ėshtė teubeja e sinqertė qė kėrkohet nga ēdo besimtar, pa marur para sysh ėshtė.
E lusim All-llahun [subhanehu ve teala] qė krejt muslimanėve ta na dhuron pendim tė sinqertė. Tė na dhuron pendim, i cili e shndėrron jetėn tonė nga njė jetė pėrplot me gjunahe nė njė jetė pėrplot me punė tė mira. Atėherė do tė jenė tė pranishme mėshira, falja dhe fuqia e All-llahut [subhanehu ve teala]. Amin.
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt