Njeriu me nje buzeqeshje
Nje i huaj me shikoi me nje buzeqeshje
Me pyeti ku po shkon o femije i humbur
Ku po te cojne kembet?
Eshte bota aq e madhe per ty?
Smunda ti pergjigjesha asnjeres nga pyetjet
E pashe ate njeri me nje fytyre te trishtuar
Tunda koken
Duke thene..hic, thjeshte hic
Eca per rreth nje ore
Duke ecur e duke ecur ne rrugen pa emer
Kembet e mija po ftoheshin, nuk dija ku te shkoja
U mbyta ne keqardhje dhe dhimbje, e skisha asnje
Te gjithe njerezit qe doja me kishin lene vetem
Isha nje femije i vogel i lene perjashta pa asgje
Por tani jam rritur, nuk jam me nje djale i ri
Kembet e mija e dine rrugen dhe ecin drejte finishit
Kam cdo gje qe kam enderruar dhe me teper
Nuk luftoj me per simpati dhe drejtesi
Jetoj dite pas dite duke qeshur dhe qajtur
Po eci atje jashte, ne rrugen e quajtur jete
Thjeshte duke e jetuar dhe pa u merakosur per asgje
Sepse tani, jam nje njeri qe shikon njerezit me nje buzeqeshje
Perkthimi i poezise sime ne anglisht nga Xemlo! Falemnderit
Krijoni Kontakt