..............................
Shoh sytë e tu dhe
veten shoh,
ty të shoh.
Shoh sytë e tu dhe
botën kaq qartë shoh me ta,
edhe pse ndonjëherë s'shoh dot ku mbaroj unë e ku fillon ti.
Shoh sytë e tu që
ngjajnë me dy puse, te zinj e të thellë
dhe pasqyrimin tim shoh... ujë jete.
Shoh sytë e tu dhe
bukurinë shoh,
forcën shoh.
Devotshmërine time shoh.
Ty të shoh,
veten shoh.
vetem fjala "devotshmeri " mu duk e re ne kete poezi!
Dhe si per dreq kjo fjale"devotshmeri" vetem ne fjalorin poetik eshte e tepert, e lodhshme, prozaike, (politike) .
C'te them? Folja "shoh" e sterperseritur...( nuk e justifikon mjeti "persiatje")
Lidheza "dhe" e panevojshme ..........
art gruopie, mirserdhe!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Po mire macja blu, mire se ju gjeta.......
Do kesh qene pa pune qe ke mare mundimin te komentosh nje poezi e cila s'te ka lene pershtypje kushedi se cfare. Sidoqofte, thjesht nese lexohem, une ndiej kenaqesi. Sa per perseritjet, ato kane qene te qellimshme, edhe une kam menduar se mund ishin te teperta, por vendimi perfundimtar ishte qe mos i ndryshoja sepse e bejne efektin qe dua me teper keshtu sic jane. Ajo varet se si e kupton secili prej nesh poezine (jo te gjithe e kapin dot njelloj). Shyqyr thuaj, qe s'ke mare rolin e Oprah Winfrey-t ketu ne forum, qe po te thote Oprah ky liber eshte i mire dhe te gjithe turrrrrrr sulen si bageti ta lexojne, e po te thote Oprah eshte i keq, te gjithe s'marrin mundimin. Jo per gje, po do isha bere 'jinxed' pergjithmone ne kete forum ashtu... Edhe per perceptimin tend te "devotshmeri" s'jam dakord, por edhe kjo s'ka rendesi.
Faleminderit per feedback-un dhe mireseardhjen, art groupie.
Humbje ne tym
Fjalet e paqes u thane,
heshtja mosperfillese bedenat shkundi...
Ushtrite s'merren me gumezhitje grash.
Prijesit edhe perendite nuk i pyesin
kur eksitimi i sfides
strumbullar qendron ne mendjen e mashkullit,
per garen e jetes.
Era fryu...
e i hodhi tej kuroret me luledele,
qe femijet shkujdesshem i kishin lene
mbi guren e burimit te fshatit.
Ti,
varrose fjalet time ne trasten tende te trimit
e me eren ike.
Une,
s'di ne do kthehesh prape tek une,
tek ne.
Kalaja epet,
flamujt rrezohen,
fshati flakerohet,
njerez arratisen,
femra roberohet,
robinat dhunohen,
era ende fryn
e flaket shkrumbuese vec shtohen...
Spring dreaming in your absence
Like smooth music to the ears
That lifts my soul afloat in my joyful tears
Like fresh moist spring breeze to the skin
When by the river we sit, soul-fishin’
Like a sparrow’s fluttering flight
When on the grass we’ll make love, with all our might
Like a beetle’s chirping singing
In the hole of a mahogany tree, smooching and kissing
Ndryshuar për herë të fundit nga art groupie : 19-05-2004 më 19:21
.................................................. .........
Se s'isha e zonja te te mbyllja ne kafazin tim
prandaj,
qe bashke te ngrohnim
vezet e lumturise..
Se ti ike krahehapur,
je zogu im shtegtar
e une nje pellumbeshe
me fole mbi tarracen e shtepise.
Dhe ndoshta, nese kthehesh, ndonje dite diellore
zemren me tingujt tend plagosma ate mengjes,
shpirti yt me drite le te me verboje syte,
se tashme kurre s'do di, i imi do jesh a s'do jesh...
Me fal se te desha,
me fal
me fal dhe lotet qe i derdha,
me fal
me fal qe rashe ne dashuri
me forcen se si ti dashuroje ate,
ate tjetren.
A thua kurre s'pati gje midis nesh
valle?
Me fal qe me dhimbte
thelle ne shpirt,
me fal edhe qe kam folur
me shume se c'te pelqen ty te flase nje femer
Me fal qe kurre s'me besove
qe cdo gje do kisha bere per ty
Gjithashtu me fal miku im
qe tani dhe une ndihem kaq e lumtur,
per here te pare pas kaq shume kohesh...
Ehh edhe pse ndjesa s'ka ndonje kuptim ketu,
sidoqofte...
A mund ta gjesh ne zemren tende
te jesh i lumtur per mua,
te panjohuren dashamirese?
Lashe dhimbjen te rreshqase jashte meje
bashke me ty...
" me fal se desha" Eshte nje poezi qe me beri ta lexoi sa here. Vertet me pelqeu . suksese. Te lumt , vetem vazhdo
"art groupie"
Duhet te dish se cdo perseritje(persiataja eshte tjeter gje), ja ul vlerat poezise(rralle ndodh qe autoruri-ja e perdor me efikasitet),ndaj dhe mendoj se duhet ta perdoresh me pak ose aspak.Pas vargjeve shoh nje ndjenje qe ska dhe aq nevoje per te gjitha ato "falje".Duke te uruar qendrim te gjate ne lumturine tende-Zana.
Zana Vizitorit, ju falenderoj per komentet. Une i kam hedhur keto meditime pernjeheresh, ashtu sic me kane erdhur, ketu ne forum. Nqs. shkruaj tjeter here, mendohem dhe per keto qe thoni.
Gjithashtu falenderoj dhe Darzanen.
Pse te hapem si nje lule
kur me keputin,
per te me dhene vetem pak me teper dite,
ne vazo me uje te klorinuar e aspirine.
Pse te zgjatem si nje lume
e te rrjedh maleve, kthinave, kodrave,
deri tek njerezit e qyteteve
me deshiren e mire t’ju lag ballin e t’ju njom epshin
gjate neteve te pagjuma verore
kur trupat ju perpeliten ne ekstaze.
Ata do te me ndotin me helmet e tyre urbane,
sidoqofte...
Pse te behem diell e hene bashke
e te jap energji, drite, ngrohtesi, romance,
atje ku njeriu shfrytezon e i grabit natyres
gjelbersite pyjore te saj.
Vetem pak kohe druri do perdoret
e pas pak do digjet me mbeturinat e tjera plastike
te bllokoje mushkerite e qiellit
me tymin-hakmarrje,
helmin origjinal te zemerimit blerosh,
mesazh i nxirosur nga zemra e pyllit qe s’eshte me.
Dhe pse te behem kanarine e te kendoj kenge gazi
kur me fusin ne kafaz derisa te kendoj kenge vaji,
derisa nuk kendoj me...
Shoh nga dritarja e nje dhome me suva te rrezuar
tufen e patave qe fluturojne qiejve
dhe tragjikisht mes kaltersive me flatra shkruajne “V”
Eshte Vdekja qe po vjen... paqendrueshmeria,
konsumi, shfrytezimi, ndryshimi, fundi, harrimi...
qe sikur drejtohet prej nje dore engjelli mistik
ne qiej mbi kokat e botes, i ftuar nga shtegtimi.
Nevoje, nevoje, nevoje...
Nevoje dhe shfrytezim.
Mireqenie.
I forti do mare dhe i dobeti do jape,
derisa dikujt kockat t’i treten ne mjerim.
Derisa zoterise t’i jene nginjur te gjitha epshet
dhe kordelat e bardhe, te pafajshem, te vajzerise njomzake
nje nate te flene mbi gjoksin e tij deri ne agim,
shpatulla mekanike, te forta gur,
qe si nje thyerrese arrash me nje levizje... krrak!
Dhe zemra e qumesht te nesermen thyhet ne gllaberim.
Shume e bukur kjo e fundit,kompl.
Kam vetem nje limit: qiellin!
Faleminderit per fjalet e mira Blue sky.
Toke ezmere, oaz blu...
Prekjen e syve te tu mbi lekure ndjej
irisi i tyre, per mua nje oaz jete blu,
ndricim i bardhe, rrezatim melodie
per veshet e shpirtit te tretur per uje.
Lekura jote, nje toke ezmere
e gjere, pjellore, si tek Mesdheu yne tutje tej,
ti me jep ndjenjen, qe me te dore per dore
dheut t'i eksploroj cdo plis, cdo reliev...
Embel me fton, tinezisht me shikim magjepes,
prane meje kerkon te jesh gjithe kohes amour
se dielli po nxeh dheun e toke-shkretes
qe mbi te bute, embel, ngrohte, te shtrihem une.
In the sweetness of friendship let there be laughter, for that's how heart finds its morning and is refreshed.
Te vij,
e te vdes,
e te qesh,
e te therres,
e te cirrem si e marre...
Se ne bashke kurre s’qeme
E kurre s’jemi ndare...
E c'pati kjo zemra ime
qe larg teje nuk rri dot?
A thua e njohem njeri-tjetrin
me perpara, gjate nje jete tjeter?
A beson ne Zot?
In the sweetness of friendship let there be laughter, for that's how heart finds its morning and is refreshed.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt