L. ne mesnate - nga Henri

[katana]

ne pamundesi ta postoj vete Henri po e postoj une

Ate nate as shiu nuk dinte nga te binte. Litaret
kryqezonin njeri tjetrin furishem, dhe nën vegimin
shpues te nje vetëtime, ai kryqezim fuqizohej ne
permasat e nje rrjete teli vertikale. Pastaj zurma.
-Çfare ke mor vëlla? - me kot e bera dhe ate pyetje,
se ne ate ore te nates nuk di se ciles pjese te
qiellit t'i drrejtohesh. Megjithese hunda po me hante
tmerresisht.
Ajo qendronte midis meje dhe teje. Ulur mbi gjurin
tend te djathte, me leshonte shpesh nje veshtrim
gjysme pyetës e gjysme te habitur. Prapa xhamit mbi te
cilin ishim mbeshtetur nuk mund te shquaja me saktesi
se çmund te behej diten. Dukej me shume si riparim
televizoresh, megjithate ky qytetth ishte aq pak I
populluar sa nuk do te me vinte çudi qe perveç
televizoreve aty te bujtnin edhe nje pastrim kimik a
farmaci.
Kishte vetem gjashte shtylla neonesh nga te dyja anet
e bulevardit, pastaj rruga kryesore mbaronte. Dikur,
qytetthin e pershkonte linja per ne Qafë Thanë e
Korçë, dhe atehere - siç pohonte ajo shpesh - kishte
pasur me shume gjalleri. Sa here fliste per kete, ajo
kerruste supet perpara e madje nje here m?u duk sikur
po te mos kish pasur kete lloj ndrydhjeje, gjoksi do
t'i shperthente ne nje ofshame me te madhe sesa kjo e
qiellit sot.
Nisa nuk i kishte me shume se 18, paçka se hamendjet e
para te grupit e percaktuan aty tek te 25tat. Mbi ato
taka te sterrlarta, dukej sikur zhvendosej neper
restorantin e hotelit. -Nuk te keputen kryqet gjithe
diten nga lodhja? - e kisha pyetur ate mengjes. "Dukem
me e gjate keshtu" ma ktheu lozonjare e skajet e
buzeve i moren per lart duke stisur nje buzeqeshje.
Nuk e di se ç'justifikim kishte sajuar ne shtepi per
te qene aty me ne në ato çaste. Na kish sherbyer darken
fill pasi mbaruam xhirimet e vona e pastaj ish ulur ne
tavolinen tone per nje cigare. Midis atij momenti dhe
gjendjes sone ne rruge, mbaj mend vetem disa biseda te
zvarritura mbi diskon e vetme te qytetit qe fatmiresisht
ndodhej ne bodrumin e hotelit te vetem, aty ku flinte grupi
yne. Te tjera ç'mund te kene ndodhur midis ketyre dy
koheve, ishin bërë uje nga shiu e nuk me vinin per qamet ne
mend.
Qameti. Levizi Nisa nga gjuri yt dhe doli jashte strehës. U
perpi sakaq ne ate vargan uji. Gjëja e pare qe pashë ishte
lebetia e pikave te para qe i prekën trupin. U kthyen te
gjitha ne avull. Në hundë m'u fut nje erë përzhitese, a
thua floket e me to dhe gjithe lekura e saj te kishin
mundur te digjnin shiun qe i babezitur kish guxuar ta
lepinte. Nisi te çapitej derisa arriti mesin e bulevardit.
E pashë hijen qe leshonte, për bè e pashe te gjashtëfishuar
- nga nje pashte çdo shtylle neoni.
Nxora aparatin nga xhepi dhe perqendrimi i pare i
objektivit ishte rrëza gjysme e zbuluar e qafes. Pikat
rendnin tëposhtë flokëve drejt e mbi shtyllen e kurrizit.
Shiu qe kish mundur t'i depertonte nën lekure, i ngjyrosur
tashme ne nje blu te erret, zbriste dhe ai teposhte venave
e po i permbyste te gjitha lugjet e kockave.
Nderkohe ti kishe rrembyer kameren. Fshehur fytyren pas
saj, nuk mund te te shquaja asnje shprehi te fytyres. A po
e zhvesh dhe ti të tërën me mendje? - pyetjen duhet ta
kisha bërë pa zë, se nga silueta jote brinje meje m'u kthye
vetem heshtja...
...Nuk e kuptova ç'po vinte drejt nesh - shiu mbi taka te
larta mbi te cilat zhvendosej. As une e as ti nuk e ftuam
lart ne dhome. Nuk i ofruam qoftë dhe nje peshqir per te
thare qerpiket. Te dy u ngjitem lart, terhoqem mire
batanijet pas qafes, e me kurrizet perballe njeri tjetrit
na zuri gjumi. Te nesermen, pas thirrjes se zgjimit ne pikë
te mengjesit rrufitem kafenë qe na solli zhvendosja e Nisës
neper restorantin e hotelit. Perjashte shkelqente nje diell
i pacipë...

[pelin]

Nje proze e bukur, nje stil intrigues.
A mund ta mbash kete intesitet me gjate? Nese ky eshte vetem nje fragment do te doja ta lexoja te gjithe pjesen.
Ne fund te fundit letersia nuk eshte vetem cfare thua por edhe si e thua.
Ke nje fytyre tenden.
Urime.