Endrra dhe lajthitje poetike

[Zani]

E bukur eshte agim,po nejse,kot ta them se ti te bukura i ben te gjitha.
e pe se me se merren shqipot te fjale pa dogane?kane vene dhe ca foto te qoftelargut aty te nje rubrike.aty te kerkoj ty kopiraitin per ate vjershen cohu enver,qe tu behet qefi e te mbushen me gezi ai blerimi nga kuksi e tarasi,e te vene ne shkolle me gezim pastaj hehehe
po biroja skish vetem 5 a 6 vet o agim.te tjerat nuk do na i thuash?
mbetem ne pritje dhe ju uroj shendet
zani

[Brari]

-----------trepca.net-------

Ju paraqesim poetët tanë:

Vitore Stefa Leka

Shumështresimi i vjershës: "TRËDAFILI I EGËR" e poeteshës VITORE STEFA LEKA

(shkrime nga revista "Shqipëria Etnike"-nr.1/`2002)


--------------------------------------------------------------------------------

Vitore Stefa Leka


TRËNDAFILI I EGËR



Kur vjen pranvera
Ti çel
Petalet e bukura
Dielli t`i përkëdhel
Dashuria memece
Fillon e flet
Vesa e mëngjezit
Zemrës i troket
Të dua
Si jeta Lirinë
Dhe në Dimër
Ta kam
Aromën freskinë
Po ah
Si je ti ...
Në gjembin tënd
Ruan atë "BUKURI"
Herë të shpon
Herë të lëndon
Ti thua
Mos më prek
Mos më këput
Dhe të josh
Më bukur
Kush flet ?
Gjembi a trëndafili vetë?
Thuama ti...




Ngjashëm me Prof. Dr Zekeria Canën, poetesha jonë e nderuar, Vitore Stefa Leka, e do një fidanishte pa drunj të shtrembër e pa trëndafila të "EGËR"- e thënë në mënyrë simbolike, por edhe me mllef, dhe e shkruar me shkronja të mëdha, ngërthen një ironi therrëse për momentin, por njëkohësisht tregon e shpreh dashurinë nënore dhe motrore që ka për nxënësit dhe studentët tanë, për atë fidanishte të ardhmërisë tonë të shumëpritur, sikur drita diellin.

Por-(ah kjo-"por"!), në mesin e fidanishtes e të lulishtes dalin edhe ca drunj të shtrembër e ca trëndafila të egër që poetës ia therrin duart, sytë, zemrën e shpirtin që i lektiset për kopshtin e saj të quajtur Shqipëri Etnike. Ajo do që ne të gjithë bashkërisht, sikur bletët puntore, t`i shkadhisim degët e shtrembra e të thata, të tëharrim barerat e egra e ta kultivojmë fidanishten e kopshtin tonë që të na e kenë lakmi gjithë bota e qytetëruar.

Ndryshe, s`ka asnjë kuptim fryerja fodulle se jemi "shqiptarë"!?!
- me çfarë të drejte mburremi pa punë?- duke bërë përçarje e duke u sharë në internet, ne do ta humbisnim të drejtën të përmendnim lashtësinë tonë, sepse sa më të lashtë që tregohemi, më të pagdhendur dalim!
Dhe të mos mburremi fort, duke fyer edhe Agronin e Teutën, edhe Skenderbeun e Adem Jasharin...dhe lëre se nuk jemi të fushëbetejave, por përpra ekranit të kompjuterit, nuk jemi në gjendje ta shohim edhe fëtyrën tonë: ndjenjat e frikës vetanake nga shkarjet e gabimet, duke u vetëlavdëruar e reklamuar në baza fetare, dhe duke anashkaluar çështjet kombëtare të ditës, si mund të na zërë gjumi , vallë, i përmbushur obligimet e ditës!?!

Kjo brengos dhe plagos zemrën skofiare të poeteshes, e cila është edhe bashkëkoordinatore për Kongresin e Lidhjes të Shqiptare në Botë, që do të mbahet tri ditë përgjatë Festës së Flamurit ku, poetja pret një Rezolutë-Strategji Mbarëkombëtare...andaj do të ndërprehen grindjet ndërshqiptare, që disa i bëjnë nga mendjelehtësia e naiviteteti, por të tjerët shfrytëzojnë përçarjet tona për t`i futur feçkat e tureçkat prej derrash të ergër në prishjen e atmosferës të kopshtit shqiptar, pas traditës tyre të zezë antishqiptare.

Për "dashurinë memece"- përpara trëndafilit me gjemba, flet e klith shpirti potik: "por ah. ti si je..."- si jemi ne o lapidari Nënë Shqipëri- që të skaliti dora e shkathtë e skulptorit shqiptar në midis të varrezave të dëshmorëve në Tiranë?- që edhe poeten Vitore Stefa Leka e qujnë gjithandej "Nëna Shqipëri"- për shkak të mikpritjes në odën e saj të atmosferës shqiptare në Trieshtë, në shumëkëndëshin e gravitetit të mërgimtarëve e të turistëve tanë: Durrës-Trieshtë-Lubjanë-Zagreb-Wienë...si dhe për skalitjen e poezisë-lapidar, gjithnjë duke pasur parasysh thënien e një skulptori: çdo gur është skulpturë, me kusht që t`i hiqen të tepërtat. Dhe ajo laton e gdhend vjershën, duke tentuar të na e latojë e gdhend shpitërat tanë, dhe në këtë mënyrë, me një vjershë të vogël, na i përcjel, pos tjerash, dy mesazhe të mëdha: përderisa rrnojmë dhe veprojmë në Evropë e në Botë, të shartohemi me sytha e me pipa të demokracicë evropiane e botërore, dhe dashuri njerëzore midis nesh, e tolerancë me të huajt, pa dallim feje e ideje- kur është fjala për kauzën kombëtare, por duke respektuar fe e ide tek tjetri- kur është fjala për punë private.

Kadri Mani
--------------------






Agim..e postova ketu kete shkrim.. meqe diku lexova se jeni miq me poeten Vitore Leka Stefa.


cdo te mire..

[Agim Doçi]

BRARI DHE ZANI,
Ju përqafoj fort të dyve. Vitore Sefën e kam si motër! Ka vuajtur dhe prap ka mbetur fisnike. Ka varg njerzor të mrekullueshëm.
ZANI,
Të lexova me vëmëndje dhe respekt, unë të garantoj që do jem pranë jush pa hile. Le të ruajmë dinjitetin tonë kombëtar, ai është më me vlerë sesa sejcili.
Ju qafoj Agimi

[tim]

a mbaj mend
nje
kujtim?
nuk gjedem
me
kam humbur
eshte nje
gardh
pa
lulisht.

[tim]

edhe nje
second
e jetova
nje
pergjigje
nuk e
mora
sa e
madhe eshte koha.

[tim]

ka kaluar pak kohe
ose nuk ka kaluer fare
nuk di te matem me kohen
edhe ajo nuk din te matete me mua
sa i vogel jam perballe teje....
jam gjithcka asgje
e ne te njejten kohe percjell
cdo gje te pakapshme
e percillem
bashke me te
ne fletet e vjeshtes
ndoshta kalbezimi
do te ishte me i dobishem
do ringjallte nje natyre
bashke me flettet
do rilindja nje filis i ri
do ringjallja gezim dhe shprese
pranveres ti dhuroja diellin
per lulet per gjallerine
edhe flutrave nen flatrave te vogla
ti dhuroja nje petal
kesaj bote
nje petal te art

nuk jam vetem se nje enderrimtar
i hmbur ne skemat e perditshme
ku fjala me e madhe eshte shpresa

[tim]

Postuar më parë nga tim
ka kaluar pak kohe
ose nuk ka kaluer fare
nuk di te matem me kohen
edhe ajo nuk din te matete me mua
sa i vogel jam perballe teje....
jam gjithcka asgje
e ne te njejten kohe percjell
cdo gje te pakapshme
e percillem
bashke me te
ne fletet e vjeshtes
ndoshta kalbezimi
do te ishte me i dobishem
do ringjallte nje natyre
bashke me flettet
do rilindja nje filis i ri
do ringjallja gezim dhe shprese
pranveres ti dhuroja diellin
per lulet per gjallerine
edhe flutrave nen flatrave te vogla
ti dhuroja nje petal
kesaj bote
nje petal te art

nuk jam vetem se nje enderrimtar
i hmbur ne skemat e perditshme
ku fjala me e madhe eshte shpresa

ku je u thyesi i pranveres time
do te lulzosh kopshtet e shpirtit tim

[Zani]

Ne gjakun tim qe vlon me kaq shkulmim
Me vrull e shqetesime prej poeti
Mbaj pyjet dhe ullinjte ne blerim
Ku s'fle as naten vala e nje deti.

P.J.

I kam thene 100 here zotit P.J. ...
Mos harro ti marresh rregullisht ß-Bllokuesit se te ngrihet tensioni ne qiell dhe pastaj gjithe fajin e ka poezia
fare miqesisht
xoni

[tim]

ZOTI I MENDUAR NGA NJERZIT
subjekt ne krahasim
me perardhjen e tyre,
i embel parametri
dhe me ato pa masa,
prone e atyre argumentave kanonike :

eksistenza o jo eksistenza,
i pamshirshem o i falshem

cfare shakaje krijesa
dhe ipotezat e atyre !..........
E VERTET
E VERTET
nuk qe qe dashurija digjej
atehere kjo enigme, djeg
peruljen
ky njerzim
o hyjnija e pamjaftushme.
krijoje
krijesen
atehere hyjnesisht
edhe krijuesin e tij.
PO TI
ne keto midis shekujsh
gjithmone si une
memeci im i ngjashem,
bernardo o abelardo qe ti ndoshta je
nuk ka rendesi
THOJNE
ne naten pa vetetim
lart,mbi vdekjen e te gjithave dialogeve
zere akoma poshte rrugizes
o ndoshta ne penetrimin e shpirtit ??