Shtepia

[bastardi]

Shtepia

E mire, e ngrohte,
e madhe, e bukur,
te shlodh, rehaton,
gjithe trupin ta qeteson.
Te mbledh, te pret,
askush nuk te nget,
qetesia dhe rehati,
te presin te shtrati.
Askush s'te shikon,
dot nuk te pergjon,
aty ha, fle,
lahesh, shpelahesh,
rregullohesh, pastrohesh,
fshihesh dhe krihesh,
lodhja te iken,
i lire je gjithe diten.
C'do dite me radhe,
te percjell per ne pune,
aty kthehesh prape,
dhe deren ta hape,
aty gjen perseri,
rehati dhe qetesi,
liri dhe vetmi,
kur as'nje s'eshte aty.
Kur te gjithe vijne,
nga puna dhe shkolla,
me s'je i vetmuar,
por je me te tjere,
me familjen tende,
i lumtur perhere.
Loz, qesh,
mendohesh, degjon,
te madhit ia ve veshin,
dhe kur te qorton.
Aty zihesh, grrihesh,
shahesh e zihesh,
bertet, uleret,
kur ndokush te nget,
zemerohesh e pajtohesh,
prej inatit c'lirohesh,
hidherimi te iken,
i qete je gjithe diten.
E mire eshte shtepia,
aty eshte femija,
nena dhe babai,
aty eshte dhe vellai,
gjyshja dhe gjyshi,
te gjithe aty jane,
aty na mbledh sofra,
nena dhe motra.
Aty ke kujtimet,
gezimet, hidherimet.
Aty jane te gjitha,
mblidhen e rrine,
aty kane shtepine.

[macia_blu]

o bastard...

sa shume e ke bastarduar poezine me folje pa fund, dhe shpesh disa folje jane e njejta gje.
(lahesh shperlahesh, pastrohesh....)
...Vendosja e foljeve ne rrjesht per njezet, nen njera tjetren... nuk do me thene se mund ta quajme poezi. E vleresoj deshiren tende , per te shkruar....dhe mirseerdhe ne forum.
macia_blu!