MIRDITA Doke dhe zakone

[Mina]

Nga Kol Shtjefni

Gojdhana thote se Shala, Shoshi e Mirdita jane pasardhesit e tre vellazenve qe kur jane nda s'kane pase kurrfare pasunije, por vetem nji shale e nji shoshe. Njeni vella mue shalen e tjetri shoshen, kurse i treti u tha vellazenve:"Per mue kjofte e mire dita". Keshtu i mbeti emni Mirdite dhe dy vellazenve te tjere Shale e Shosh.
Vellau i trete zuni vend ne malet e Mirdites se sotme. Ketu i linden tre djem qe, kur u ndane, djali i madh muer krahinen e Oroshit, i dyti te Spacit dhe i treti te Kushnenit. Pasardhesit e ketyne tre vellazenve formuen tri vllaznite qe ma vone u bane tre bajraket e Mirdites. Mbasi djali i madhi mori Oroshin, bajraku i Oroshit quhej bajrak i pare dhe kudo ne Mirdite i takonte kryet e vendit, Spaci zuni vendin e dyte dhe Kushneni te tretin. Keta u quejten "tre bajraket e fisit" qe perbajne berthamen e pare te zhvillimit te Mirdites. Pervec tradites, qe keta quheshin bajraket e fisit, vellaznine e verteton edhe fakti se keta nuk martoheshin ne mes tyne.
Tre bajraket e fisit, qe qene gjithnje te pashtruem nga pushteti turk, gezuen liri te vecanta kundrejt rrethitdhe nuk paten asnje detyrim. Bajraktaret e tjere, qe perfitojshin edhe ata nga privilegjet e Mirdites shkuen tue ju mbeshtete asaj dhe tue e quejte edhe ata vehten mirditas.
Ma pare ju mbeshteten Mirdites bajraku i Fandit dhe i Dibrrit, tue u ba 5 bajrake te Mirdites. Ma vone u bashkuen edhe tre bajraket e Ohrit, tue u ba Mirdita me 8 bajrake. Ne fund u bashkuen me Mirditen edhe 4 bajraket e malesise se Lezhes, tue u ba Mirdita me 12 bajrake.
Bashkejetesa ne nje krahine te perbashket te kesaj popullsie suell edhe unifikimin ne traditat kulturale. Pese bajraket e pare, qe kane historikisht nje bashkejetese ma te gjate, arrite ne nje unitet ma te plote traditash; bajraket e Ohritruejten disa vecori te tyne, kurse ata te Lezhes edhe ma teper.
Ne kete punim do te marrim ne shqyrtim vetem traditat kulturale te Mirdites se pese bajrakeve, ku paraqesin ma unitet. Ky materia ash i njoftun prej meje si origjinal dhe i jetuem per sa vjet.

[Mina]

FEJESA
Fejesat ne Mirdite, pothuajse ne pergjithsi, jane ba ne moshe te re te djalit dhe te vajzes: ne vitet e para te lindjes, ne djep, ose ka ndodhe edhe para lindjes, mbas pak ditesh qe kishte linde vajza, shkonte me i urue jete te gjate dhe me i lane shejin, simbas zakonit.Edhe ne qofte se te fejuemit lindeshin me te meta trupore, ose gjate rritjes se tyne baheshin shurdhe, memece, qorra, sakata etj., fejesa nuk ka mujte me u prishe e me u ndalue martesa, se fjala e dhanun nuk kthehet mbrapsht. Sidomos vajza nuk ka pase asnji mundesi me e nda burrin sido qe ky te kete qene. Prishje e fejese ka mujt me u ba ne keso rasash vetem me pelqimin e te dy paleve.
Po te ndodhte qe ndonjena pale, sidomos ana e vajzes te hante fjalen dhe te qiste pengese per martese, ne mes te dy familjeve kriste pushka. Vajza nder keto raste ishte e lavdueme, pse ishte "Pushke per nder". Ishte turp shume i madh kur cuca nuk pranonte me marr burrin qe i kishin dhane, pse burri ne kete rast mbeste i fyem. Kete turp e kishte ne shpine derisa te qiste pushke dhe te vriste nji njeri per me zbardh faqet e veta, ose si i thone:"me la faqet". Vajza kur leshohet prej burrit, quhet "cuce e leshueme" dhe prindja e saj mbeteshin te fyem rande, por edhe ne qofte se keta nuk hakmerreshin tue vra ndonji te shtepise se dhandrrit, nuk u quhej ligeshti per arsye se, simbas zakonit, burri ka te drejte me prishe fejesen, por grueja jo. Me gjithe kete, ne rast se prindja e vajzes hakmerreshin kunder dhandrrit, quhej burrni dhe pushke e qitun me vend dhe me hak.
Vrasjet e ngaterresat kane ndodhe gjithmone kur fejesat jane ba ne vegjeli. Ka ndodhe qe djali te kete qene me te dy syte qorr dhe cuca ka qene e detyrueme ta marre per burre, tue i thane:"keshtu asht kene e shrueme", "keshtu ka thane ora e saj","kete rrisk ka pase" etj. Ne kete rast keta prind lavderoheshin ne baze te zakonit dhe vajza (cuca) quhej bi rodit e konakut dhe ishte e cmueme prej te gjitheve.
Ne katundin Ungrej ndodhet nji qorr, qe quhet Zef Gjok Jaku. Cuca, qe ishte fejue qush ne djep me te, u detyrue me e marre per burre mos me prishe zakonin dhe mos me shkaktue vrasa e ngaterresa. Sot jane plake te dy, por jetojne e kane djem e vajza. Po ne kete katund asht edhe nji sakat, me nji kambe qe ecen ne dy furgeza, i cili quhet Marka Preng Kola. Edhe ky, i fejuem pa xane me ece ende, asht martue, ka djem e vajza.

[Mina]

Zakonisht fejesat e rregullta kryhen me shkuesi dhe pothuejse ne pergjithsi shkuesinat i bajne mashkujt e shume rralle femnat. Kur don me i gjete kush nuse djalit, porosit miqte, dashamiret, nipat, dajat e te tjere te njohun, per me i gjete kund ndonje cuce qe te jete ne moshen e djalit ose ma e vogel, por tue pase gjithmone parasysh qe te jete bije soji e shtepi e ndershme, pse thone fjala popullore:"dru lisi e bije fisi", pse "bija e fisit, o fjalen o djalin ta len". Vec kesaj shikohej me interesim te madh edhe qe te mos jene gjak ose gjini, as kumari Shengjon, qofte edhe ne shume breza (kumari "Shengjon" njohin deren e kishes ne pagzim e krezmim te femijes ne radhe te pare, mandej ate te kunores). Kumaria e flokeve dhe probatinia (vllamenia) nuk jane aq te njohuna, tue mendue se lindin femija me te meta trupore si qorra, sakata dhe familja nuk ka mbaresi. Edhe nji dyshim sado i vogel qofte, ne lidhje me gjakun ose kumarine, mjafton me e pengue fejesen. Edhe per semundjen e qeroses interesohen shume qe te mos e kene ne farefis, pse e quejne nje nder semundjet ma te keqija e te turpshme, dhe thone se femija lindin qerosa tue u perngja dajave. Ne Mirdite thone se kur te shkosh me xane cuce, shiko se cfar femijesh sheh rreth votres ne shtepi te saj, sepse si ata do lindin femijet prej asaj vajze.
Shkuesi dergohet gjithmone nga ana e dhandrrit, dhe ne asnji rast nga ana e cuces. Ana e djalit, kur heton ndonji vajze te mire, bi rodi e oxhaku, mundohej me i gjete ndonji mik asaj shtepie dhe me shti shkues, tue i fole nji hak te mire. Ne kete rast nuk i thuhej atij se sa leke do t'i japin, por i thote keshtu:"Ne mujsh me ma nxjerr cucen e filanit per mec, qe besa i ke nji pale opinga te trasha". Me fjalen "te trasha" ose "te mera" kuptohej se hakun e ka te mire.

[Mina]

Vazhdim...
Shkuesi shkon tek prindja i cuces si mik ose i njoftun dhe mbasi i vjen perreth me biseda te ndryshme, fillon me i fole per cka ka shkue. Biseda fillonte keshtu: "Or mek ta kam mse per nji nder" "Hajr kjoft", i pergjigjej i ati i cuces, "fol se, ne kjofte gja qi bahet, ne un s'po ta ndali". "Kam ardh me m'fal cucen". "Paj n'e kjofte e shkrueme edhe mund t'bahet", i pergjigjet i ati, po per ke hajrl? Atehere shkuesi fillon me i tregue: Qebesa e kam per nji mek t'emin, shpi e mir, buka e dynjas asht; qorr e sakat hane buk n'shpi t'tij. Shpai buke e bese, mje atje s'ka ku ve pertej. Kurr s'i asht pre mek asaj shpie dhe kan lujt gjishtin e shllenes sa here i ka ra rasa" (Gishti i shllines eshte gishti qe terheq kamzen e pushkes). Me keso fjalesh donte me e paraqite rodin ose sojin e konakut dhe burrnine ose trimnine e tij, se burrnia dhe trimnia u pelqente shume dhe deshironin me lidhe miqesi me shtepi te forta per pushke e te permenduna per bujari. Mbas kesaj fillonte axhitacioni per anen ekonomike ne lidhje me jetesen e cuces. "Toke ka edhe mire edhe nen vade, ban buke per 12 mujt e vjetit: njo paik berre i ka sa per nji paik shllene e buka e shllena s'i mungon kurre. Zabelin per dru e ka afer dhe mullenin me blue n'fund t'ares. Kronin e ujit jo ma larg se cerek sahati" etj.

[Mina]

Vazhdim.
Kur shkuesit i jepej fjala se po atehere caktohej nana se kur do te vijne bashke me mikun me prue shejin e me xane cucen. Perpara i tregohej shkuesit se sa pare do te sillte ne shej, dhe kjo ishte ne deshiren: sa te donte me marre baba i cuces me rastin e dorezimit te shejit, se mandej per ma vone ishin hesape te tjera. Keto pare shpenzoheshin per nevojat e konakut dhe nuk ruheshin per veshmbathje te nuses. Motit ka qene zakon me cye me shej 100 deri ne 500 grosh, nji shami dhe nji mehyre (unaze sermi).
Naten e caktueme, shkuesi bashke me baben ose nji tjeter prej anes se dhandrrit, shkojn me cue shejin. Ne muzgun e mramjes i therresin ne shtek te oborrit; A je ktu, ore filani (emnin). Nga mbrenda u pergjigjej; Hajde mir se t'ju bjen zoti. Me te shpejte u del perpara ne oborr ndonji pjestar i familjes, kurse i zoti i shtepise i pret mbrenda. Mbasi faleshin me ke te gjenin ne oborr, hynin mbrenda. Prin shkuesi. Falen ma pare me te zone e shtepise e mandjej me te gjithe me radhe. Te falunit bahet tue ndeshe kryet ne te dy anet nga pak, se pari ne anen e djathte, mandej ne te majten. Mbasi te falen ulen me ndenjte ne anen e oxhakut, ku e shohin vendin te pregatitun per ta. Fjalet e para qe i zoti i shtepise u drejton miqve, jane keto: "A ini shnosh or burra?", "Ju pacim, shnon imi prej Zotit", pergjigjen miqte. I zoti i shtepise, mbasi u jep kutine e duhanit me ba nga nji cigare, fillon me pyet perseri:"a i kini gjalle ata rob e si i kini?", "Paj gjalle kan ardh deri me sot", pergjigjen miqte. "Si dukeni me bereqet?". "Me bereqet besa, lete jena da simjet por praite zot nd'rrezik ne robet". "Po gjane e gjalle si e kini pase?". "Mere, por..." pergjigjeshin miqte, dhe keshtu vazhdonte muhabeti me keso pyetjesh e pergjigjesh.

[Mina]

Gjate kesaj bisede shnderrohen cigare tue I hjedhe kutine njeni-tjetrit, ne sa xhezja e kafes asht tue vlue ne zjarm. I zoti I shtepise nxjerr prej raftit qe ka ne mur, afer oxhakut filxhanat e kafes, kutine e kafes dhe te sheqerit dhe pjek kafe (ne Mirdite kafet I pjekin burrat, vete i zoti i shtepise). Tue ba muhabet dhe tue pi duhan, me nji tabake u cohet kafja miqve. Shpesh here nuk perdorin tabake, por I ven filxhanin perpara dhe me ibrik I qesin kafen. Tue u dhane kafen, u thote miqve;”Mer se erdhet burra”. Ata I pergjigjen;”Mer se t’gjeme”.
Mbasi te pijne kafen thuhet:”Ej vallah per t’mere”. “U bafte mere”, pergjigjet i zoti i shtepise, dhe me ibrik ne dore ua mbush prape filxhanat me kafe. Kur pihet e dyta kafe, thuhet “Tu rritt nera”, dhe pergjigja asht: “kjosh me ner”. Zakoni asht me pi dy-tre kafe rresht dhe shpesh kafen e trete e pijne te idhet, pa sheqer, prandaj perpara se me mbush filxhanin e trete, i zoti i shtepise i pyet miqte:”A e don te forte a me sheqer?” Ose vete miku i thote:”Ma qit te forte” (pa sheqer), ne qofte se nuk e pyet i zoti i shtepise.
Mbasi te pijne kafet, i zoti i shtepise u thote miqve:”Shlironiu burra”, qe te heqin rrypat e fishekeve dhe ndonje objekt qe i pengon me ndenje lirshem e ne qetesi. Mbasi te kene kalue do kohe me muhabet, vijne grate e shtepise dhe njena prej tyne u qet me la duert. Ne njenen dore mban nji ibrik me uje dhe ne tjetren ka nji legen qe asht i bame po per kete qellim, ne rast se nuk kane legene, u qesin uje duerve afer votres se zjarmit, ne menyre qe ujet te shkoje e te humbe ne hi. Mbasi te kene la duert, shtrohet sofra. Sofra nuk duhet te rrije e shtrueme thate per asnji cast, prandaj posa te ulet sofra e deri te vije mezja e rakia, i zoti i shtepise ose miqte duhet te vene doren ne sofer per mos me mbete thate, se asht keq (i merr zoti bereqetin konakut). I zoti i shtepise u mbush putirat e rakise miqve dhe mandej, mbush te veten dhe fillon rakine me keto fjale: “Kjofte levdue Jezu Krishti”. Miqte pergjigjen:”Gjithmone e jetes”. “Mer se u ka prue Zoti”, “Mer se t’gjeme”, pergjigjen.
Mandej i falet mikut qe eshte ne krye te vendit me keto urime:”Kjoft levdue Krishti” (te gjitheve se bashku), “me ner tane e mer se t’gjeme”(te zotit te shtepise), “tunjatjeta juej burra”(te gjithe sofres) dhe mandej i falet shoqit qe ka afer;”Per t’mere, ortai”. I zoti i shtepise pergjigjet “Gjithmone e jetes”, “kjosh me ner e merseerdhe” dhe te tjeret;”Tu ngjatet me ner”.
Ne rreshtin e gotave te para duhet me ju fale shoqit qe ka afer dhe jo ne anen tjeter ose tjeterkujt. Rakia shkon ne krahun e djathte, tue ju fale njani-tjetrit rreth sofres deri te i fundit. Kur duen me heqe rakine se kan pi mjaft, atehere ai qi asht ne krye te vendit i falet shokut qe ka ne krahun e majte, dhe keshtu rakia vjen kah e majta dhe mbaron te ai qi asht ne krye te vendit. Ky mandjej merr putirin e rakise me doren e djathte dhe thote:”Burra me izem (leje) a e heqim rakine? A keni ba qef”. Ata i pergjigjen:”Po kur t’duesh”. Ky mandej sillet kah i zoti i shtepise dhe thote:”Na past ba mere”. I zoti I shtepise pergjigjet:”Kjofsh me ner e me erz, e mera t’gjet”. Mbasi te mbaroje nji rresht rakine tue ju fale shoqit qe ka ne krahun e djathte, si thashe me siper, mundesh me ju fale kujt te duesh pa mbajte rregull, por simbas deshires tande e bile asht e domosdoshme me i kryqezue gotat e rakise, d.m.th. me ju fale here njanit e here tjetrit kryq e terthuer. Por mbasi ai qi asht ne krye te vendit te kene thane urimet e fundit, asht rreptesisht e ndalueme, ne baze te zakonit, qe ndonjeni aty ne sofer te vazhdoje me pi ma, pse ne kete menyre fyen ate qe eshte ne krye te vendit dhe prish rregullin. Ne rast se vepron kush ne kundershtim me kete rregull, ka borxh pengin dhe duhej pleqnue sambas zakonit.

[Mina]

Si kryhet fejesa 4
Rakia pihet dalengadale dhe tue marre rralle e nga pak meze. Zakonisht ne Mirdite nuk pihet shume raki, se me u deje asht turp, prandaj nji sofer me 12 burra nuk pijne ma shume se nji kotrove raki, qi asht barazi me nji oke, dhe nuk shtyhen ma teper, megjithse i zoti i shtepise u lutet qe te pijne e te bajne qef. Megjithse pijne pak, ne sofer zgjasin shume ne raki, pse rrijne tue bisedue, tue pi duhan dhe ne rast dasme apo feste tue kendue e tue i ra ciftelise.
Ne fejesa, ku e kemi tash fjalen, nuk asht zakon me i ra ciftelise as me kendue, mbasi nuk asht zakon t’i jepet ndonji randesi e posacme ceremonise se fejeses, si te cuca, ashtu edhe te meci.
Miqte qe kane shkue me xane cucen, kerkojne me u sjelle buken, tue thane se kan pi mjaft. I zoti I shtepise u ban za grave:”Oj gra, na bini buken se miqte s’po duen me pi ma raki.” Grate bien ma pare buken ne sofer, mandej luget e gjellen qe kane pergatite. I zoti i shtepise thyen buken copa-copa dhe ua ven para miqve. I pari qe shtjen lugen ne sahan asht i zoti i shtepise dhe mandej miqte, nji mbas nji, simbas radhes.
Gjate ngranies, i zoti i shtepise u thote miqve disa here:”Merrni burra buke, pash Zotin, me cka te na kete fale Zoti, si me kene ne shpai tuej. Buke e kryp e qef kini, sa te doni, e sa per miradina nuk kimi”. Miqte pergjigjen:”Tu rritet ndera se qebesa nuk e lame per marre, por Zoti te dhashte bereqet”.
Mbasi te kene hanger buke e te jene ngope, cohen ne kambe te gjithe pernjhere tue thane:”Per t’mer e shtrofsh gjithmone”. I zoti i shtepise i pergjigjet:”Mere u bafte, por qebesa nuk kemi hanger gja”. Grate mbledhin enet e cojne sofren, dhe menjehere u qesin me la duert si ne fillim. Mbas buke vazhdon biseda tue pi duhan dhe ma vone kafe, zakonisht te forte.
Persa i perket pijes dhe sofres, keto qe pershkrova jane per te gjitha rastet, me perjashtimin e mortit (vercalle). Ne kete kohe, ndersa pijne duhan e kafe, shkuesi i thote te zotit te shtepise: Or lum meku, sikur i kimi pas fjalet, na jemi gadi me lshue shejin, por na bini nji tabake kafje. Ka mundesi qe shkuesi nuk vjen aspak ne kete rast, por shkon vete i interesuemi, kjo asht simbas marrveshjes qe ka miku me mikun. I zoti i shtepise therret grate per me ardhe me pa dhe me marre shejin dhe njikohesisht i ven mikut tabaken perpara. Zakonisht tabaket ne Mirdite ishin prej druni. Nji cope derrase e punueme prej vete fshatareve ne forme tabakaje. Miku dikur nxirrte prej xhepit shamine, me te cilen ndodhej e peshtjellun unaza dhe e vente ne tabake, mandej nxirrte qesen e pareve dhe fillonte me numrue shumen e caktueme. Mbasi t’i kishte numrue mire, i leshonte ne tabake. I zoti i shtepise merrte unazen e shamine e ua jepte grave e paret i shtjete ne xhep te vet. Tue leshue shejin ne tabake, thuhej:”Na kjoft per hajr miqesia. I zoti I shtepise pergjigjej:”Pac hajr e nafake”. Grate marrin shejin e shikojne me radhe dhe rrijne tue bisedue njana me tjetren permbi bukurine ose jo te shejit, sic e kane zakon.

[Mina]

Si kryhet fejesa...
Miku qe xen cucen, u falte te gjitha grave (motit nga 5 ose 10 grosh). Mbasi te kryhet kjo ceremoni, i zoti i shtepise ve zhezven ne zjarm dhe pjek kafet, dhe mbasi pijne kafet e perhajllekut dhe perseritet urimi:”Na kjoft per hajr miqesia” atj. Pijne edhe nje cigare duhan dhe bijne me fjete. Me kaq merr fund fejesa. Te nesermen mbasi te kene hanger e pi kafe, fallen e perfalen dhe dalin prej shtepie. I zoti i shtepise i percjell deri ne fund te oborrit.
Fejesa kryhet me ceremoni shume te thjeshte dhe pa zhurme, pa aheng e dyzen, si bahet ne qytete e katunde te fushes. Grate e shtepise, sidomos nana e cuces, merr shejin dhe mbasi e bekon me uje te bekuem, e shtje ne arke per ta rujte deri diten e nusnise. Mbasi te fejohej cuca e deri diten e marteses, asnji njeri i shtepise se mecit (dhandrrit), nuk mund ta shihte e ta njihte si ishte, e mire apo e keqe, se ma dhandrri as qe kishte haber fare per gjendjen e saj. Cuca ruhej mos me u pa edhe prej njerezve te katundit ose te afermve te tij, pse e kishin per marre me dale e me u ekspozue.
Ka ndodhe qe djali ka shkue tinezisht te katundin e se fejuemes per te muejte me e pa, por ka marre vesht shtepia e nuses dhe jane zemerue fort, dhe kur ka ardhe puna per caktimin e dites per martese, i kane vu me pague gjobe si denim 500 grosh ma teper, per gabimin qe ka ba. Sikur kemi me e pa ma vone, ana e nuses asht superiore mbi ate te dhandrrit deri diten qi ti dorzojne cucen nuse, prandaj do t’u bindej te gjitha kerkesave ose kushteve qe i viheshin. Cuca e fejueme, edhe noqofte se ka te aferm, si moter, daje, halle apo tjeterkend ne katundin ku ishte fejue, nuk shkonte atje derisa te martohej pse ishte turp. Djali mund te shkonte ne katundin e te fejuemes nder te afermit e vet, ne rast se kishte atje, por ne asnji menyre ne shtepine e te fejuemes e as aty afer, pse e gjobisnin. Edhe mbasi te martohej, per nji kohe te gjate, e zakonisht derisa te lindin femije, edhe ma vone, dhandrri nuk shkonte ne shtepine e te shoqes, se ishte turp. Edhe kur te shkonte, nuk duhej te shkonte bashke me nuse ose kur ishte nusja ne gjini (ne te pame, pasi) se bahej gaz ne katund. Mundte me shkue pa pengesa vetem mbasi te kishte kalue disa vjet martese dhe te kishte fillue me u plake.

[Mina]

Tue kene se fejesa bahet ne moshen e re, sic u tha qe ne fillim, martesa bahet shume vjet mbas fejeset, prandej per nji kohe te gjate mardhanjet ne mes te miqve shkeputen per do kohe, pervec ndonji takimi te rralle qe mund te bajne, sepse katundet njeni me tjetrin jane ne distanca te largeta ne Mirdite. Ndodh ne shume raste qe te bahet fejesa ne nji katund 10 ose 15 ore larg sa qe kur shkojne krushqit me marre nusen, jane te deturuem me fjete nji nate ne udhetim tek ndonji mik se s’ka mundesi me arrite per nji dite ne vend, sidomos ne stinen e dimnit kur dita asht e shkurte. Pra kjo asht arsyeja qe nuk shkojne e vijne njeni te tjetri shpesh, por vetem kur I detyron puna. Kur meci dhe cuca kan arrite moshen per martese, atehere fillon lidhja e ngushte ne mes te miqve (ne mes dy familjeve). Baba i mecit ne rast se e ka ose ndonji i aferm i djalit (mecit) nje ose dy vjet e ma teper para dites se marteses, shkon nji nate me bujte dhe i thote mikut: Ec or mek, kam ardh me u marr vesht se kur e ke n’men me ma dhane at njeri, se meci me asht rrite e deshta edhe une me fillue me prue ndonji pare. Kur te duesh mundesh me fillue me prue gja se edhe na kena qejf me ble ndonjni placke. Mandej vehen konditat dhe caktohen vadet e prumes pareve. Ne asnji rast nuk i diftohet se sa leke e ka ndermend me marre por vec i thote bjer, derisa te plotesojne nevojen e veshjes se nuses. Zakonisht te gjitha teshat e nuses bahen me paret e dhandrrit e shpija nuk shpenzon gja per kete qellim per vajze. Te rralle jane ata qe i japin gja prej vedit cuces. Ka raste qe teshat e mdhaja si xhupa, xhurdi etj., i lihen me i ba vete shpia e dhandrrit dhe me i cua gadi simbas konditash qe lidhin. Ne ket rast ana e nuses i merr pare dhandrrit sa me ba teshat e leta si kemisha, shamija, straveca qemere, opinga etj.
Ne rast se ana e nuses nuk don me i ba teshat vete por don me ja lane me i ba ana e dhandrrit, atehere caktohen sa cope do te bajne e si do t’i bajne, teshat e trasha dhe te lijta. Perndryshe i thone me prue pare dhe teshat i bajne vete te nusja. Por sidokjofte, shajakun per xhupa, zhguna e xhurdi, do ta bien ana e djalit, aq pash shajak sa t’i caktohen si psh. 15 pash, 17 pash e ma teper. (Shajaku asht stofe e leshit qe e bajne vete grate e vendit dhe e shkelin ne valanece).
Teshat qe perdoren jane keto:
Xhupa, zhguna, kemishe me shume pola, te mbathura, straveca, qemere, anteri, shamija, corape te gjana e opinga me gjalma, xhurdija e pare qafet (gjerdan me pare te vjetra). Arken e nuses zakonisht e bajne te burri.
Mbasi te jene caktue konditat e siperme, miku dorzon ate sasi paresh qe ka prue me vedi dhe i kerkon me i caktue vadet se kur do te bien te tjerat. Vadet caktohen si psh. 5000 diten e Shengjergjit, 3000 diten e Shengjinit, 6000 diten e Shnaprenes, 4000 diten e Shnarrokut etj. Dit festash. Caktohen vadet nder dite festash fetare per arsye se keto i dine mire se sa jave kane ne mes njana me tjetren, kurse ditet e vadet kalendarike nuk i dine te gjithe.
Ana e dhandrrit duhet t’i respektoje keto vade dhe vetem per ndonji arsye te madhe fort thehet vadja se per ndryshej jo. Thymja e vades e zemeron shume anen e nuses e bile ndodh shpesh here qe per kete te denohet ana e dhandrrit tue i ngarkue me pague nji sasi lek ma teper per ket shkelje te vades. Sa here te vijne me prue pare i caktohet edhe vada tjeter., pa i tregue se sa lek do i marrin ne vaden tjeter mbas kesaj. Keshtu vazhdohet derisa te plotesohen nevojat e teshave te nuses. Nuk jane te rralla rastet qe per arsye te gjendjes ekonomike, baba i nuses i shpenzon paret per nevojat e shtepise. Cuca e shkrete ne kete rast, asht e denueme per tane jeten me hjeke keq per veshmbathje, sepse burri nuk I ban asnji teshe, por gjithmone rrin tue permende leket qe ka shpenzue per te.
Ana e dhandrrit asht e detyrueme me cue pare te nusja vazhdimisht derisa t’I thone mos bjer ma dhe nuk ka te drejte me kundershtue. Ne kjofte se prindja e nuses nuk i shperdorojne paret por mundohen me ba kursime, atehere mikut nuk i marrin shume, por me qillue prinde qe i shperdorojne paret ose duen me ba tesha shume e pa nevoje, atehere kerkojne shume leke. E detyrojne me shite gjane e gjalle e cka te kete mall per me marre nji nuse. Asht zakon, ne biseda e siper, me e pyete shoket ate qe don me marre nuse ose ka marre nuse se. Te mori meku shume ortai? Ne kjofte se nuk i ka marre pare shume e jashte hudutit, pergjigjet: Jo ortai, qebesa nuk me ka marre shume se me ka perpjek zoti me i mek t’mere, por kemi kivetin e vogel e s’me ka faj aj.

Vijon...

[Mina]

Martesa
Por ne rast se i ka marre thote: Me ka fike per at kaish e s’me ka lan kmishe vesh se ka dashte me u ba rahat me pare t’mija. Per te parin thone paste faqen e bardhe e per te dytin e shajne cka t’u vine per gojet. Per deri 100000 lek nuk jane fort shume e per ma teper, konsiderohen shume, pse ndodh me marre 250000 lek. Ka prinde qe nuk mendonin aspak se do te conin cucen e vet aty dhe do te hjekun keq per gjithshka, e ndoshta edhe per buken e gojes, pse dhandrri ka shite cka ka pas dhe ka hi edhe borxh per me marre ate nuse. Kur asht fjala per keto miqesi, krijohen moskenaqesite dhe prishet miqesia e dashnija, e bile ndodh qe edhe naten qe shkojne krushqit me marre nusen, te grinden, si do ta shifni ma vone ne pershkrimin e zakoneve te asaj nate. Per t’u hakmarre kunder mikut qe ka marre pare shume, ndalojne nusen shume vjet me rradhe pa e cue ne pasi.
Fajin e prinderve e paguen vajza e shrete qe s’ka pike fajit ne ket mes.
Kur ana e dhandrrit i ka pague nji sasi pare, e pyet mikun se kur ka mundesi me e dhane cucen, a ke mundesi me e dhane per Shemhille, Shenkolle o ndonji feste tjeter (keshtu i caktojne vadet se ma te shumten e herave per keso festash martohen). Ana e nuses atehere i cakton nji vade tue i thane se: ne mujsh me la (keshtu thone dhe jo pague) paret ti, dhe une do te mundem me i ba teshat gadi. Kjo nuk asht nji vade e sakte por asht nji orientim dhe me i dhane kurajo e, mandej, me ba perpjekjet e duhuna sa ma pare. Vada ekzakte e marteses caktohet ate dite qe i pritet feja nuses. (Me i pre fene nuse do te thote kur i caktohet dita e marteses perfundimisht dhe vendosen konditat e fundit qe nuk mund te levizin ma per asnji arsye, dhe as mund te shkelen prej asnjenes ane. Dhe ne kete nate qe pritet feja caktohet: Sa krushq do te cojne me marre nusen, sa raki do te bien me vedi, sa mish te thate. Dhe cfar teshash per nuse, si psh. Duvak, strengla, opinga etj.)
Per te mujte me e pase te kjarte zakonin per rastin e premjen fese, ketu poshte po pershkruj nji shembull:
Ne buze te akshamit (muzgut) I thrret ne shtek te oborrit Llesh Ndojt, baba I dhandrrit Frrok kole Jaku: A je ktu or llesh Ndoj? Hajde bujrum, pergjigjet Lleshi. Grate e shtepise cohen ne kambe dhe shpejt e shpejt pregadisin vendin ku do te rrije miku. Cuca e fejueme shkon shpejt e mshefet ku te mundet dhe ne rast se nuk ka ode tjeter, deturohet me hi ne vathin e berreve ose me shkue te ndonji komshi.
Frroku tue ece kadal kadale me pushke nen krah (kur ka kene pushka) I avitet deres se kulles ku I zoti I shpise I ka dale perpara. Falen e perfalen krye per krye simbas zakonit tue i thane: A je burre si je? Paca shndosh a je burre, si je? I prijne me hy brenda dhe ne dere te shtepise i dorezohet pushka te zotit te shtepise. Edhe ne kjofte se nuk ka pushke por ka nji shkop edhe ky dorezohet njisoj si pushka. Kur te hine ne ode thote:”Mramja e mere”. Te gjithe pergjigjen:”Mer se vjen”. A jinni si jinni? “Te pacim shndosh a je si je?” i pergjigjen. Falet me te gjithe sa te jene aty, burra e gra dhe mandej ulet me ndenjte ne ane e oxhakut. Ulen te gjithe dhe fillon biseda. Biseden e fillon i zoti i shtepise. “A po ini shndosh or Frrok?” ”T’pacim or Llesh, gjalle imi nji here. Po ju a po ini shndosh or Llesh?” “Po, gjalle po imi I her or Frrok, por besa lodhe. Po robt si i ke?” “Po mere po jan i her do kalamaj, por tu hek keq qebesa”. “Po gjane e gjalle si i ke, apo i keni pase dam? A ke ndonji kambe bagetije. Po jane sa fara e tyne or Frrok, por apo ka kush i ruen sa vec me kalamaj e s’po kane cka kullosin e mandej kemi pas edhe dam nder to; na ka ba dam shume ujku sivjet. Mos bre burre, asht pedaf fort uku kendej a?” “Kam pas dam shume un e do shok t’mi. Praite sheti I shmerte (Shejti Shmiter) se uku te batis por I Shmerteni ia myllte gojen”.
Ne Mirdite thone se uqerit I urdhnon Shejti Shmerte dhe pa dhane urdhen ky asnji bageti nuk munden me e hanger. Ndodh qi ujku bjen nder berre por tue mos pase urdhen me hanger gja, nuk e perket asnji pse e ka gojen te ndryeme. Kallxojne se motit, nji bari qe ishte me berre ne stan ne nji bjeshke, paska dale nji nate vone fort neper pull per me kerkue do berre, qe I kishin mbete ne mal. Kur papritmas ndjeu zana ujqish neper pyll dhe ky tue e pa rrezikun se ndodhej ne mes te nji llave ujqish, prej friget e me pshtue, hypi ne maje te nji pishe dhe qendroi aty pa ba za me goje. Ishte hana si diten. Nuk vonoi shume e ne nji shesh te vogel aty, nen pishen ku ndodhej ky bariu, u mblodh nji sasi shume e madhe ujqish. Ne mes te tyne u duk nji plak i veshun me te bardha...vijon

[Mina]

Martesa
Ne mes te tyne u duk nji plak I veshun me te bardha, me nji mjekerr te bardhe dhe nji shkop ne dore. Ne krah kishte nji strajce. Prej asaj strajce nxorri disa grushta me do kokrra dhe ua shperndau ujqve. Te gjithe u leshuen e hangren ato kokrra. Si u krye kjo pune, plaku u zhduk dhe ujqit u shperndane ne punen e tyre. Mbasi u shperndane ujqit, nuk vonoj shume e erdhi nji ujk plak e sakat sa me veshtiresi ecte. Tuej mos I gjete shoket e vet aty, nisi me hungrue. U duk perseri plaku I bardhe e me mjekerr, dhe tue ju drejtue ujkut I tha: po pse kaq vone ti? Une s’kam cka me te dhane ma se hisen tande e hangren shoket e tu. Ujku i thote: Po une po cofi unit. Plaku mbasi u mendue pak i tha: Shko ne filan katund dhe ke me i hanger nji berr filanit, por jo ma teper. Plaku shkoi e mbas tij edhe ujku. Berri qe ju caktue per me hanger ishte pi i atij bariu qe ishte ne maje te pishes. Ne mengjez ulet ky prej pishet dhe shkon ne shpi pa kerkue ma per berret. Kur shkon ne shpi i gjen berret aty, kishin shkue vete naten. I leshon perseri ne kullote por ne gjyse te dites, ujku plak i bjen ne tufe dhe i rremben nji dhi. Naten perpara, sic thame, berret i kishin shetite naten neper pyll bash aty ku u ba mledhja e ujqve dhe asnji nuk i kishte damtue, kurse diten, ujku sakat i mori dhine. Keshtu ishte urdhni i Shmertenit. Qysh ate dite e kendej, naten e festes ketij, qe bjen ne Tetuer, te gjithe barijt qe kane berre, ndezin nji qiri per nder te ketij shejti per me i pshtue nga ujku).
“Po me bereqet si dukeni? A gjetet drithe sivjet” “Po, more buken e dimnit e kemi hudhe. Me te shndoshe o Zot”. Po keto pyetje I ban edhe Lleshi, Frrokut ndersa asht tue pregadite kafen. Ndrrojne duhan njeni me tjetrin tue i dhane kutijat. “Bane or Llesh, duhan, dhe i hjedh kutine perpara”. “Ej vallah tu rritet ndera”. Mbasi te kene pi kafen, i thone me hjeke opingat, rrypin e fyshekeve o ndonji rrobe tjeter si xhurdi etj, qe e pengon e nuk e len me ndenje lirshem.
Zakonisht brezi nuk hiqet para buket, por mbasi te kene hanger buke se me e hjeke perpara e shajne e thone se “E hoqi brezin miku per me lirue barkun dhe me hanger ma shume” etj. Prandej brezin nuk e hekin.
Kur miqte jane dakord njeni me tjetrin se nuk i ka marre pare shume, edhe biseda asht ma e gjalle dhe plot gaz e qejfe por ne rast se i ka marre pare shume, atehere e shikojne njeni-tjetrin si ne zgrip dhe pak muhabet bajne.
Mbasi te ken pi kafe dhe bisedue per nji kohe, shtrohet sofra. Zakonet e sofres jane po ato qe kemi pershkrue ma pare, e prandej nuk po i perseris, por po kalojme ne zakonin e premjes fese, qe zhvillohet mbas darke.
“ Or Llesh Ndoj, simbas fjaleve qe kemi pase, une sone kam ardh me I pre fene nuses, po ku I kemi fjalet?” “Or Frrok, ato qe asht zakoni tai i din vete e un nuk due me t’kerkue gja ma teper”. “Faqebardhe qofsh or Llesh”.(Kjo asht biseda kur miqte jane dakord njani me tjetrin se nuk I ka marre pare shume, po te ishte e kunderta, atehere do te ishin fjalet ma te ashpra dhe me kerkesa te tjera).
“Ti or Frrok fjalet prej meje i ke kshtu: Ke me pru 9 ose 11 krushq, 2 oke raki, nji berr 9 okesh ose 9 kg peshk te thate”.(Kur krushqit shkojne me marre nuse te shtunen mbrama, asht zakon me cue nji berr, por ne rast se shkojne te prenen mrama, atehere cohet peshk i thate, per arsye se e premta asht mengjille (nuk hahet mish), dy oke djathe, 100 ose ma teper leke dajes (asht zakon qe daja vjen ate nate aty dhe merr 100 ose ma shume leke neqofte se kerkon, e keto i merr do per vedi e do ja fal nuses. Pra perpara se me i pre fene, e pyesin dajen se sa leke e ke ne mend me i marre mikut qe t’i kallxojne me i prue ate nate). Pose ketyne i kerkon edhe 50 leke per gruen qe vesh nusen, 5 lek me i shti ne opingen e nuses dhe keto i merr ai qe e zdathe te dhandrri, strengla e duvak qe i vehen nusen ne krye, nji pale openga me gjalma si dhe 500 o ma teper lek, kjo mvaret simbas deshires se anes se nuses, per konak simbas zakonit. Motit kane cue 500 grosh.
Sasia e krushqve qe shkojne me marre nusen caktohet naten qe pritet feja nuses dhe simbas kerkeses e deshires se prindeve te nuses te cilet, ne kjofte se jane ne gjendje te mire ekonomike dhe ka shpi mjaft dhe me mikun jane da mire e nuk kane pas ndonji mosmarreveshje, i thone me cue deri ne 13 krushq dmth sderi ne nji sofer burra. Por ne kjofte se asht e kunderta atehere caktohen 5, 7 ose 9 krushq gjithmone numer tek dhe jo cift se nuk asht zakon me i cue cift. Krushqit shkojne tek dhe perseri kthejne tek.................vijon

[Mina]

Krushqit shkojne tek dhe perseri kthejne tek psh. shkojne 7, marrin nusen dhe krushken dhe kthehen 9, prape tek. Ne rast se miku con krushq me teper se I jane kerkue, shtepia e nuses ne kjofte se don me e shqetesue mikun, I vene gjoben ne lek, sa ta shofin te arsyeshme, dhe asht i detyruem me i pagua pa kundershtim. Pa ju shtrue denimit nuk e japin nusen. Zakonisht ne Mirdite krushqit shkojne ne mbramje te nusja dhe flejne atje e kthehen ne mengjes, e kjo ka mbete zakon per arsye te largesise se katundeve apo te bejrakeve ku nxehet nusja.
Duke e dijte se ne katundet e aferme ose ne katundin e vet, nuk fejohen njani me tjetrin (nuk martohen) per arsye se jane te nji gjaku, fis e kushrini, ose kumari (Shengjon)prej 100 vjetesh perpara. Jo si psh. Tre bajraket orosh, Spac e Kuzhne, nuk japin as nuk marrin njeni me tjetrin cuca, se thone jemi prej tre vllaznish, pra vllazni me qindra vjet perpara. Keta tre bajrake (krshina) japin e marrin cuca me bajrakun e Fandit dhe ate te Dibrrit qe nuk i kane vllazni, pse jane, gjoja te ardhun ma vone ne Mirdite. Tre bajraket e siperthanun, kan nji largsi te madhe ne mes te Fandit e Dibrrit psh. Prej Lejthizet te Oroshit me ardhe e me marre nji nuse ne bajrakun e Dibrrit, ne katundin Vig, Korthpule, Kashnjet ose Ungrej o tjeterkund, duhet udhetue se pakut 15 ore e ma teper ne kambe e neper rruge shume te veshtira. Kjo duhet te jete arsyeja qe ka mbete zakon me shkue e me fjete ke shtepia e nuses. Ka raste qe kane mundesi edhe me shkue e me u kthye, por kjo ngjet shume rralle. Berrin ose peshkun e thate qe cojne krushqit me vedi nuk e hane ate nate qe shkojne por te nesermen, nje ore pa zbardhe drita, ose ne te zbardhun drite. Pra ne kjofte se krushqit shkojne te prenden mrama, cojne peshk te thete per ta ngrane te shtunden ne mengjez, e ne shkoshin te shtunden mrama, atehere cojne berr per me hanger mish te dielen ne mengjes. Krejt sasine e mishit ose te peshkut qe cojne krushqit nuk kane mundesi ta hane por hane edhe te tjere te ftuem qe gjinden aty ne darsem te cuces. Krushqit cojne me vedi dy oke raki, por prape ne mengjez, kur dalin me nuse I zoti I shtepise u jep dy oke raki me vedi per t’I patur per rruges. Pra ketu asht fjala per nji ndrrim rakijet e asgja tjeter. Ne asnje menyre nuk u jepet rakija qe kane pru, por duhet t’u jepet tjeter, gjithmone ma e mire se ajo. Dy oket e djathit shpenzohen ate nate aty por ne te nesermen kur te nisen, u jepen dy oke te tjera djathi: Edhe ky nji ndrrim e asgja tjeter.
500 lekat o ma teper qe vihen per konak i merr i zoti i shtepise per te perballue shpenzimet qe ban per darzmen te cuces. Shpenzimet jane shume ma te medha se keto, porse keto merren sa per zakon.
Duvaku, strenglat. Opingat e gjalmat ia veshin nuses dhe i con perseri ke shpia e burrit. Duvaku e strenglat zakonisht merren uha (borxh) sa per nje dite e prandej I kthehen te zotit prap. Duvaku asht nji rube e kuqe e qe ma t’shumten e herave asht nji flamur i kuq me ndonji shenj ne te si ylle, shpate ose gjyse hane, ose edhe me shqype. Ka shume vjet qe keto flamure qe perdoren si duvake kane fillue me humbe e vendin e tyne e kane xane duvaket e ri. Keta bahen tre cope bashke, nji meter rube te kuqe me nji meter rube te bardhe. Duvaku perdoret per me i mulue fytyren nuses. Mbi krye te nuses se parit vend nji ksule te kuqe qe kane kene motit, mandej mbi kete vene do faculeta o gja tjeter te pshtjellun si ne forme piramide, dhe mandej I leshojne duvakun mbi krye ne menyre qe ky t’I rrine tamam si piramide ne krye. E fundi i duvakut i bjen ne gjoks, tue i mbulue keshtu gjysmen e trupit e krejtesisht fytyren.
Strenglat: Jane nji gjerdan i vogel, i bame me shume pare t’vogla te rrumbullakte dhe ne forme zemre (vezake), bakrit ose edhe ndonji metali tjeter i bardhe, por pa vlere te ngjituna me nji rube si ne forme te fesit. Strenglat vehen rreth krejet tuej ju derdhe paret per mbi balle per me i zbukurue fytyren. Strenglat jane shume te mocme dhe pak e kush I ka, mbasi nuk jane interesue me ba te reja te ketij lloji. Prandej zakonisht keto merren borxh dhe kur I kthehen te zotit I cojne si shperblim nji pale kollcike (corape leshit) qe I bjen nusja per te fala (dhuntina). Strenglat I napin nji hijeshi jo te vogel nuses dhe tingellimi I atyne rringxhingave asht terhjekes.
Llesh ndoi ishte konak I mire e me Frrok Kolen kishin lane lezet tue mos i marre pare shume e prandej, edhe kur u pre feja nuses, nuk i qiti telashe, por i kerkoi vetem ato qi jane zakon. Mbasi kjene dakord me te gjitha zakonet, u caktue edhe vendi se ku do t’I delej krushqve para. Or Frrok kola po t’caktoj vendin se ku do te takohen krushqit me njeriun qe u del para. Ke suka e Qarrit, drejt mullenit t’ katundit, bash te kriqja, ate e gjen. “S’ka ma mere” pergjigjet Frroku....vijon

[Mina]

“S’ka ma mere”, pergjigjet Frroku. (Vendi i caktuem nuk duhet te jete shume larg shpijet). Asht zakoni qe ana e nuses u qet perpara krushqve nji njeri me I prite ne vendin e caktuem. Ky duhet nji i aferm, i fisit te nuses ose dhe ndonji tjeter I katundas dashamire e kumari me te. Ky njeri qe u del perpara do te kujdeset per krushqit me i sherbye dhe me u dale zot ne cdo rast; pra i ka ne bese e nen mbrojtje derisa te kene dale prej shtepijet me nuse. Ai rrin me ta dhe kujdeset per te gjitha nevojat e tyne, dhe te nesermen, i percjell prap deri ne vendin ku u ka dale perpara. Ky i ngarkon vedit detyre a pergjegjesi, si do e shifni ne vazhdim te ketij pershkrimi, se nga rrethanat qe krijohen, si pasoje e konfliktit qe mund te ndodhin rastesisht ate nate, e sidomos kur miqt njani me tjetrin nuk jane nda mire do te vene vedin ne rrezik per me mbrojte krushqit ne cdo drejtim.
Naten qe pritet feja e nuses caktohet dita e darzmes, pra nata se kur do t’vin krushqit.
Mbasi u caktuen te gjitha konditat simbas zakonit, Frrok Kola e pyet Lleshin:”A kimi ma gja or Llesh pa kput?” “Jo or Frrok, besoj se nuk kini lane gja ma por tash po paim edhe ka i kafe e mandej po biem e po fleme”. “Atehere na qofte per hajr miqesia or Llesh” thote Frroku. “Pac hair e nafake” I pergjigjet Lleshi dhe fillon me avite takamin e kafes me pjeke kafen. Nderrojne kutiat e duhanit, peshtjellin ka I cingare, pine kafet e mandej ulen e flejne. Te nesermen, heret ne mengjes, u cuen prej gjumit. Lleshi e pyet Frrokun:”Si ke njef or Frrok? A ke merdhaif naten?” “Jo qebesa, kam flet s’ka ma rehat e mere, (edhe ne qofte se ka merdhite nuk thote se “po” pse korite te zotin e shpise). Grate ndezin zjarmin ne voter dhe i cuen teneqen me uje afer Lleshit per me vue xhezen e kafes n’zjarm. Lleshi mbasi e shplan mire e mire e mbushi me uje dhe e ven ne zjarm, mandej fillon me shpla filxhanat e me i fshi me nji pece. Nji grue vjen me nji ibrik me uje dhe nji sapun ne dore e i thote Lleshit:”A po i lan syte?” “Po t’lumt se po i laj teksa”, cohet ne kambe dhe del ne oborr ose edhe mbrende ne nji qoshe t’shpis, u hjedh faqeve dy-tre grushta uje dhe mandej nxjerr nga brezi nji shami dhe fshin fytyren. Lidhe nji cingare duhani e mandej ja hedh kutine perpara Lleshit tue i thane:”Bane nji or Llesh”. “Ej vallah or Frrok”. Lleshi shpraz kafen ne filxhan dhe ja ven Frrokut para ne tef te oxhakut. Mbasi piu dy kafe rresht Frroku, mbath opingat. “Izem or Llesh se po dal!” Kur te duesh or Frrok. Lleshi thote urimet e zakonshme: Lamtumere, t’ardhshim per t’mere e zoti te dhashte bereqet, dhe del per deret t’shpise. Ne oborr kane dale granija me u fale me ta. Falet me te gjithe shterngohet e bahet gati me dale nji nga nji dhe niset. I zoti i shtepise e percjell derisa te kaloje shtegun e oborrit dhe mandej aty i dorezon pushken Frrokut e mbasi falen e perfalen ndahen. Ne mramje porsa mrrini Frroku n’shpi e pyeten robt e shpis se si ishte da me mikun e ky krejt gzim u difton se ishin da shume mire e fillon me u diftue. “Paj per qiell e per dhe asht shpi sojit Llesh Ndoji qe se ka shokun n’bajrak, s’ma ka lujte tymin e duhanit por ka lype ato cka asht zakoni dhe asnji send ma teper”. Te gjithe te gzuem thone: Paste faqen e bardhe! Frroku mandej fillon me u kshillue me t’shpise se ke me thirre krushk te pare dhe krushq te tjere, mbasi zakonisht, sa t’i pritet feja nuses, duhen lajmrue ata qe do te shkojne krushq. Feja nuses pritet nji ose dy muej perpara dites marteses. Krushk thirret ai qi I takon mbas fisit o barkut, nipat, daja e ndonji mik shpijet qe e kane per zemer dhe jo do kush do. Pose kesaj krushqit zgjidhen nder burrat ma te mire, te pashem e te veshun mire, te gojes e te muhabetit, pse keta shikohen fort. Motit I kane zgjedhe e shikue edhe per trimni, burra qi nuk e pritojshin belane qe shpash here e gjete ne keso rastesh. Krushk i pare thirret ai qe i takon, prej fisit qe i takon me pri ne fisin e atij qe e thrret. Krushk i pare nuk cohet kushdo dhe ke ka qafe i zoti i shpis por do te shkojne ai qi i takon mbas fisit. Fise qe kane prijen ne katund jane djale mbas djalit me kete pari. Fiset me fise e barqet me barqe jane te ndame dhe i kane te caktuem se ku prine ky fis apo ky bark, dhe ku prin ai tjetri. Keto zakone shikohen fort edhe sot dhe po te ndodhi qe ndonjeni shklet kete rregull, ne mes te fisit me fis hyne mosmarrveshje dhe paknaqesina dhe formojet nji dasi e perjetshme shoqnijet per ne raste darzmash.
Frrok Kola kishte ra ngusht me nji pune. Kishte deshire me thirre krushk te pare Kol Deden, burre i mire e azgan, i veshun e i mbathun per bukuri, i fjales e i muhabetit, i njoftun dhe trim, nji qe me t’vertet nuk i gjindej per krushk i pare ma i mire. Mirepo, megjithse ishte prej fisit qe i takonte me pri tek Frrok kola, nuk ishte i atij bajraku qe i shkon prija. Prija i takonte nji tjetri (burre i papashem) qe nuk shifej me sy e Frroku nuk kishte deshire me e vue perpara krushqve... vijon

[Mina]

Martesa 5
Prija I takonte nji tjetri (burre I papashem)qe nuk shifej me sy e Frroku nuk kishte dishire me e vue para krushqve dhe me e cue te miku, te Llesh Ndoj. Prandej per me mujte me marre Kole Deden si krushk te pare, ju dasht me mledhe fisin e tij dhe, tue qite disa arsyena u kerkoi leje per Kolen me u pri krushqve te tij. Mbas shume bisedimesh e rropatjesh, jo, po, jo, po, u lejue kola prej fisit dhe barkut, me shkue krushk te Frroku. Ktu shifet se sa rendesi u jepet zakoneve. Krushku i pare duhet i njoftun e kuventar, trim e i guximshem, qe te dine e te mundet me i ba balle cdo te papriture qe mund te ngjase. Motit kane thane se krushku e ka prekoven (qefinin) ne gji kur te niset me shkue me marre nusen dhe derisa te vin ne shpi, per arsye se kane ndodhe shume here vrasa e pergjakje. Krushku ka nji autoritet ma t’madh se te tjere darzmore e prandej asht ndere me u thirr krushk.
Ai qe thirret krushk ban te gjitha perpjekjet qi me u veshe sa ma mire e, edhe ne kjofte se nuk I ka vete teshat, I kerkon nder shoke, ne menyre qe te veshet sa ma mire. Kur veshet kush mire i thone: kenke veshe si krushk. Kur ishin armet ne krah krushkut I duhej me sigurue edhe fisheke mjaft mbasi do te qesin pushke ma shume se te ftuemit e tjere. Kur u kthehet krushku prej darzmes e pyeteshin shoket: A e dogje nji rryp fisheke?
Frrok kol Jaku, deri ne oret e vona te nates, ndej tue bisedue me robt e shpise dhe tue I caktue emnat e krushqve qe do te thirrte. Ne nesre u nis me shkue me thirr se parit ndonji nip, dajen ose ndonji mik tjeter te larget, dhe mandej me thirre ata qe I kishte ne katund per krushk, si dhe krushkun e pare. Tue kene se Frroku ishte prej bajrakut te Dibrrit, si feste me miq lutet Shmhilli, e prandej, edhe nuset I marrin per kete feste por darzmen ja bajne nji dite mrapa festes. Keshtu ngjet edhe me festat e tjera si Shenkolli i pare ose si i thone ndryshej, e Djelja e nuseve, qe bien dy jave para Shenkollit kalendarik (6 dhetuer). Kete feste e lut bajraku i Oroshit. Per Shenkolle qe e lute Fandi e Spaci, per Shenmri qe vjen nji jave mbas shenmhillit dhe e lute bajraku i Kuzhnenit. Edhe nder keto festa merren nuse shume. Te rralle jane rastet qe merren nder kohe te tjera si te Shumash, T’lidhnash etj. Dit, por zakonisht nuset i marrin nder festat qe u permenden ma siper. Prandej mora per shembull Frrok Kolen me festen e Shenmhillit me zakone te barabarta e qe, edhe ne kjofte se ka ndonji ndryshim asht i padukshem dhe i parandesishem persa i perket zakoneve ne pergjithsi. Zakonisht festat fillojne te enjten e mbarojne te marten. Diten e enjte bijat e nipat, te shtunden mrama qi asht nata e festes vijne miqte e tjere dhe rrine deri te marten. Ai qi ka marre nuse, dergon krushqit te prenden dhe te shtunen qe asht nata e festes e qi vjen nusja n’shpi. Krushqit qi jane te vendit, sa te vijne me nuse, hane dreken dhe shperndahen e shkojne neper shpija te veta, mbasi kane me lute festen e kane me prite miqte. Te marten qi mbaron festa, vijne perseri ne darzem qi fillon ate nate. Nipat, daja dhe miqte e tjere, ne kjofte se nuk jane prej ketij bajraku, qe lute kete feste, nuk shkojne ne shpija te veta por rrine per feste e mandej per darsem. Para 15 vjeteve darsma fillonte te marten ne mbramje e vazhdonte deri te ennjten mbas dite. Keshtu e kane pasi disa katunde, por e shumta tash, i fillojne dasmat te henen ne mbramje dhe i mbarojne te merkuren mbas dite. Dhe po marr per baze ate te mocmen. Te martten ne mramje vijne krushqit e miqte deshare (te gjithe miqte vijne me dash ne darzem). Te merkuren, mesdita eshte vetem per krushq e deshare, per akshite, kafexhine e ndonji tjeter qe ka ba sherbim. Festa bashke me darzem zgjat plot 8 dite rresht. Te enjten mbasdite shperndahen te gjithe me perjashtimin e ndonji miku qe asht shume i larget dhe nuk ka ku shkon aq vone.
E enjtja para feste quhet e enjtja e gjedheve. Ky emen i ka mbete pse ne kete dite asht zakon me u pre gjethet per me sigurue mishin e festes.
Te premten e te shtunen hane groshe e peshk te thate. Peshkun e thate e ziejne e lengun e tij e qesin ne groshe. Ditet e tjera shpenzohet mish pa mase.
Ne bajrakun e Oroshit nuk perdoret peshku i thate per feste.

[Mina]

Dasma
Qysh nji jave perpara asht zakon qe grate e fisit e te shokeve te aferm, me shkue me punue e me I ndihmue atij qe ka me marre nuse, tue I cue dikush nji barre firi (fier, lloj bime) e cila perdoret per shtroje, ndonje barre dru zjarrmi, tue fshi e pastru oborret etj.Firin e shtrojne ne kulle (ode), kudo te rrijne miqesia, dhe kjo asht shtroje kryesore, se qylyme e shtroje te tjera nuk kane.
Asht e enjtja e gjetheve. Te gjithe diten ka levizje te madhe ne shtepine e Frrok Koles: Gra me krah te shpervjela deri ne berryla, shifen tue la e pastrue enet e sofrat, do te tjera tue gatue buke, tue bajte e pru vegsha e kuqa, sahana e luge qe i marrin haxhet. Vegshat jane ene dheu te vogla deri ne 3-4 kilesh per me i zie gjellen, e kuqat jane si keta, por jane shume me te medhenj: zane brenda deri ne 15 kg mish dhe perdoren per darzma e morte ku mblidhen shume njerez. Grate me bulira (boliere) te mbushura me uje ngarkue, tjera me firi e dru, shifeshin tash e pare, eja e shko. Disa gra te tjera, afer furret, tue hollue petat e tue i pjeke, per me i ba gadi per laknore, kendojne kange nusesh, qeshin e bisedojne tane gaz. Kafexhia qe asht thirre me pjeke kafet deri ne mbarim te darsmes (ky asht nji njeri i katundit por qe ka zanat me i pjeke mire dhe prandej e therrasin), aty kah dreka vjen me disa xheze e jebrike te medhenj si gjyma ujit, me nxane 100 filxhana kafe dhe hyn brenda. Avitet afer votres zjarrmit dhe fillon me vue per ujdi punen e vet. I zoti i shtepise dorzon kafen, sheqerin, dollapin e mullinin e kafese e tjera rraqe kafjet qe ka. Kafexhija fillon punen e vet me kaferdise kafen e tjere. Kur vjen kafexhija grate i kendojne:
Mirsevjen o kafexhi
Na i piq kafet sheqerli
Se sheqerin e kam gati
Se na kem dugjajen n’shpai
Mos qit nja por qit ka di (dy)
Mbushja mere barkun bardakut
Zbardhja faqen t’zott t’konakut.
Ne kopsht afer shpijet tre burra kene pre nji ka dhe jane tue e rjepe kadalkadale e tue bisedue.
Nuk vonuen edhe erdhen dy fshatare te thirrun per me zie gjedhet. Edhe keta kane ngarkue nji kazan ne krah qe ju nevojitet me zie orizin ose gjak e vjamin (kjo asht gjelle qe perdoret fort ne Mirdite. Ziejne gjakun me miell e vjame si qull i trashe).
Tri gra kane hi ne kulle dhe jane tue shtrue firin e tue rregullue vendin ku do te rrine miqte. Shpia e shtruem me firi dhe e ndritun prej zjarmit te madh qe asht ndezun ne voter, oborri i fshim e i pastruem mire, kane marre nji hijeshi me te knaqe e qe pasqyron gezimin qe ka ajo familje. Kah gjysma e mbas drekes fillojne me ardhe bijat e martueme me djep ngarkue ose me ndonji fmi perdoret. Jane krejt shend e gazmend se kane ardh te prindja per feste e ne darzem. Ndoshta ka nji vjet e ma teper qe s’kane kene. Kane udhetue kushedi sa ore me fmi ne shpine, neper rruge te vshtira, perpjete e teposhte por tash, prej gzimit, nuk e ndjejne te lodhmen aspak.
Akshit kane fillue punen, pregaditen per neser. Kane avite afer nji thes me nja dy babune grosh te kuqe ose te larme dhe po e pastrojne. Ma vone kane me qerue peshkun e thate.
Mbasi kafexhija ka vue gjithshka per fije, ka kaferdis kafene dhe e ka blue i pjese, grate jane jashte tue punue, fillojne me ngallite me kange, per me i kerkue kafe.
Kafexhi more demel
Je ndry mren e nuk po del
Me na pru xhezmen me kafe
Po bajme gaz e po bajme llafe.
Kafexhija sa t’i ndijne u vikate tue qeshe: hajt punoni sa t’u ndihmojne zoti se per at kishe n’saj t’zotit t’shpise, kafe sa t’doni po ju bie njetash, dhe nuk vonon e del me ibrik te kafes ne dore e filxhanat ne tabake. Grate pijne kafe dhe urojne. Zoti ja bafte per hajr. Kafexhia i pyet se si ishte pjeke kafja se don me dijte qe te mos koritet me te tjeret. Grate japin gjykimin e vet.
Nipat, daja e ndonji mik tjeter i larget qe jane thirre per krushq, vijne qush sot, kurse krushqit qe jane te katundit (bashkefshataret) vine neser ne mengjez. Kah mramja, buze muzgut...vijon

[Mina]

Dasma 2
Kah mramja, buze muzgut, fillojne me ardhe desharte e thirrun krushq (si e thashe me siper). Te gjithe nipat, daja, miqte e shpise, duhet te bien ka I dash, duhet me pru pare. Tash bien 500 deri ne 1000 lek. Motit jane cue 100 deri ne 500 grosh por pak e kush ka cue pare se ne pergjithsi asht kene zakoni me cue dash e jo pare. Jo vetem miqte qe jane thirre vetem per krushk bien dash, por dash bien edhe ata qe jane thirre per darzem. Dashi asht borxh pse ja bjen e do t’ua cojne kur te kene darzem. Prandej thone se : A ndrron desh me filanin?
Ishte tue prendue dielli; ne shtek te oborrit hyni nipi i Lleshit me nji dash lidhe per lakut. Bashke me te amen qe po grahte dashin, veshe e mbathe per bukuri. Hjek pushken prej krahit dhe shtien dy here e mandej thrret me t’madhe. A je ktu daj Lleshi?- Hajde bujrum, merse t’bjer Zoti, pergjigjet Lleshi mrena n’kulle. Turr e vrap mblidhen grate tue lane cdo pune qe kane ne dore dhe dalin ne oborr e rreshtohen dy grupesh e ja nisin kanges:
Kush asht aj qi vjen me dash
Vjen Gjok Marku bylykbash
Bylykbash edhe zartari
Paska teshat qepe n’terzi
C’ka pruni per dhanti
Pru nji dash dhe nji flori
Shtoja Zot tufen e tij
Banja Zot njeqind mije
Kush asht ajo qe vjen mbas dashit
Vjen e ama e bylykbashit
Paska teshat prej mendafshit
Prej mendafshit qepe ne terzi
Edhe xhepat me flori
Kur deshari nuk bjen dash te gjalle por bjen pare ne xhep atehere, ne vend qe me I thane ne kange se “pru nji dash dhe nji flori”- thone, pruni xhepat me flori, shtoje Zot gjane e tij.
Frroku ka dale ne oborr turr e vrap me prite desharin qe po vjen. Hyn ne oborr me dash per doret dhe tue u takue me ata qe i kane dale perpara u thote: Per hajr na kjofte darzma. Pac hajr e nafake e mer se t’ka pru zoti- i pergjigjen. Nje njeri i merr dashin dhe e lidh diku aty n’gardh. Falet me te gjithe nji nga nji simbas zakonit. Ne dere ja dorzon pushken t’zotit te shpise. Grate vazhdojne kangen. E ama e desharit falet e perfalet me grate e rrin me to.
Se si fallen, pershendeten e pyeten njeni me tjetrin, zakonet jane te njejta me ato qe kam pershkruar me pare e prandej nuk asht nevoja me I perserite ma. Te gjithe desharet qe vijne priten njisoj si ky, me kange e tjera ceremoni, qe u pershkruam. I zoti i shtepise i rreshton miqte ne ane te oxhakut, simbas zakonit, ne vendin qe i takon tue vue ne krye te vendit mikun ma te larget, o qi asht prej bajrakur e qe i takon kryet e vendit, si psh. I Oroshasi del gjithkund ne krye te vendit se asht bajrak i pare. Edhe shkodrani ose malsor i Hotit e Grudes, ne kjofte se asht atje e qesin ne krye te vendit se i takon. Bajraku i Shales dhe aj i Shoshit nuk dalin ne krye te vendit ne Mirdite per arsye se jane vllazen e prandej jane te shtepise.
I zoti i shtepise u hjedh cigare duhanit te lidhuna, kafet u shkojne njena mbas tjetres, ne fillim te amla e mandej, simbas deshires mikut, kafe te forta (te idhta, pa sheqer). Pothuejse, ne pergjithsi, mbasi te pine dy- tri kafe me sheqer, e pine nji ose dy, mandej pa sheqer. Sidomos kafet mbas ngranies darke, i pine te forta. Vazhdojne pyetjet e bisedat e zakonshme?
Dhandrri qysh diten heret asht largue e ka shkue te stani i bagtive ose asht struke diku ne nji qoshe se ka turp me u duke, ma teper ike edhe prej lojnave qe i bajne shoket e miqt. Dhandrri nuk stoliset me kurrgja por si cdo dite tjeter, bile disa here edhe ma keq se ditet e tjera. Mbasi te kene shkue do nate dhe hiqet dyshimi se mund te vine ma kush, i zoti i shtepise u thote miqve: Tash s’po presim ma or burra, por po ndreqim sofren, a don me dal kush me pa jashte? (A don me dale kush me krye nevojat, kete kuptim ka). Ata qe kane nevoje dalin e sa te kthehen brenda, nji burre u qet me la duert te gjitheve. Mandej ulet sofra e i zoti i shtepise......vijon