Ai me priste me veshtrim te ngulur,i buzeqeshur tek dera, ndersa une dilja.
-Ti zbukurohesh perdite e me shume.
Une buzeqesha dhe duke ecur koridorit per tek ashensori, fillova te flas papushim, per paranojat e mija mbi semundjet dhe vdekjen, per endrat e gjumit dhe flisja e flisja e flisja. Ai me degjonte duke me pare ngultazi dhe vetem buzeqeshte dhe buzeqeshte dhe buzeqeshte. Mbeshtetur te dy ne faqet pingule te ashensorit, nen mbreterine e nje paqeje irreale. Arritem ne katin e pare dhe dera e ashennsorit u hap.
-Po iki pra, mirupafshim.
-Mirupafshim- tha ai, me preku floket me dore dhe iku ne drejtimin tjeter.
Une futa duart thelle ne xhepa dhe perplasa fytyren me eren e ftohte te mengjesit.
Krijoni Kontakt