Poezi nga Mark Marku

[Eni]

Braktisja e Ishujve

Dielli juaj është sekreti i vuajtjes sime; Lamtumirë
Buzëqeshja juaj është dielli i lumturisë sime megjithatë, Mirëmbetshi.
Ditë-netët si do t’i sosim kështu
Larg njëri-tjetrit.
Ju desha, po s’ju arrita
Ai vel i praruar asnjëherë s’do të ngrihet
prej atij hiri virgjërie që detet që i zbardhi
Veç varka ime hundëthyer me të cilën sulmova brigjet
me dy-tri dallgë si fllad do ta dridhë përmallshëm.
Po iki ishujt e mi, largohem.
Ah! kjo erë që m’i fryn velat
Kjo zemër fluturake shpirthumbur që këtu do më mbetet
Në këngë të kripura gjinkallash derisa të pushojë
Malluar kjo erë që si velë ma fryn zemrën.
Reliev mospërfillës, në klithje të kaltra krenare kafshon qiellin
Bëj bilancin; i humburi i luftës së parë të dytën di si ta fitojë ja ç’më dhatë,
unë ekzistencën pa të cilën s’do të ishit kurrsesi
Mirëmbetshi, ishujt e mi të pashkelur
Lamtumirë!
Amanet fytyrën time të një dite, urrejtjet dhe dashuritë.

[macia_blu]

o eni.. a nuk me tregon me shume per mark markun pls...
eshte nje miku im i vjeter ... dua te di me shume per te.
mbiemri eshte koincidence...thjesht ishim miq u harruam neper dhera te huaj(sic ndodhi me ne pothuaj te gjithe)
Eshte me shume se poet.... sonte e pashe ...asnjehere vone per te rigjetur nje mik.
sos.

[Shanon]

Macia ca do te dish per te se eshte ish-profesori im i gazetarise dhe nje njeri me kapacitet inteligjence shume shume te larte