Pema e jetes

[Dita]

Pema e jetës


Me pemën e jetës
Përfytur në mundim natyra,
mes dëshirës për ta parë
të rritet e përpjekjes
për t’ia pakësuar vrullin,

Me kore të fortë mbuluar,
me degët krenare ngritur,
Në këtë përleshje me natyrën
E dëshirën për t’i dalë
Vetes Zot,

Stolive të vdekjes që sot
nga qielli zbritën e me
krisje bisqesh u pritën,
iu përgjigj pema
me forcën e moshës së re
që nga brenda gufon,

Rrënjëve thellë të ngulura,
ndihmë i kërkoi,
Mbuluar me gjethet e freskëta,
aromën e blirit me vete,
e ëmbël si vetë pranvera,
tërheqëse ndaj dhunës së gjëmshme,

E Zoti vetëm do t’mundej ta mbronte
Po a din Ai se pema gjallon
A e ka parë sesi në këtë
Fushë pafund ajo rrënjët
Thellë ka futur
E jetën dëshiron?

Do t’duheshin dy sy
Dashamirë që shqetësimin
T’ia vinin re sot,
t’ia zhduknin ato rrufe
faqes së qiellit,
t’ia zbraznin pa u ndjerë retë,

T'ia ruanin brishtësinë
prej vogëlusheje që jetën
akoma nuk ka parë,
Të rritej pema
Frytet t’i shihte tek binin përtokë,
ajrin me frymë ta ngopte
e jetë të reja të sillte në botë.

Do t’i plakej atëherë trungu,
lëvorja e trashë
prej trupit do t’i zhvishej ngadalë,
gjethet jo më të gjelbra,
do t’harronin të dilnin,
vende-vende tullace koka e saj,

Prej rrufeve më frikë
s’do të kishte,
madje trime ndoshta do t’bëhej
sa mbi të njomat bimë
poshtë vetes, xheloze
rolin e nënës zemërdhimbsur të merrte,

Në vdekje stolisur do t’shkonte,
me aromën e munguar të plakjes,
me merakun e natyrës mbartur
se një tjetër shpirt do t’i largohej,

Harruar sot kjo dhimbje e ardhme
natyra pemën përfytur mundon.

[Brari]

Dita , te bukura i ke poezite..plot mendime e nostalgji.
Pema eshte si njeriu vetem se jeten e ka me te gjate.

Pemet kane pare e degjuar shume por skane gjuhe te flasin ose neve nuk i kuptojme. Nji grup shkencetaresh pemologe austriake po punojne per te deshifruar deshmite e pemeve e per te zbardhur misteret e historise. Ata mendojne se ne nji te ardhme do te deshifrojne nga Pemet e nji parku te Vjenes bisedat e Moxartit me Bethovenin etj.
Ne kete grup ben pjese dhe Eni dhe tani ata pergatiten te studiojne nji grup ullinjsh te lashte te Krujes ku mendohet se mund te zbardhen shume mistere te kohes se Skenderbeut.
Le te shpresojme..lol.

[Dita]

Brari te falenderoj per vleresimin!


Per ate studimin mbi pemet a mund te na sqarosh me gjate.
Perderisa fut edhe Enin si personazh e ke me detyrim qe te na tregosh

Pastaj pemet e Enit jane akoma duke u rritur, por ne fund do te kene nje kurore kaq te bukur sa do t'ia kene zili dhe parqet e Vjenes. Sei sicher!


Pershendetje!

[Brari]

Ne nji dokumentar shkencor kam pare se si shpjegonte ai Natyralisti menyren se si pema me ane te rrenjeve nen toke thith ujin, kriperat e substancat e ndryshme dhe se si me ane te kapilareve i dergojne keto nepermjet trungut deri ne deget e gjethet e kurores.
Ishte nji mrekulli e vertete qe e ben njeriun te meditoje thelle per cudite e natyres.
Shkencetari bente nji prove te tille.
Duke ditur sasine e ujit qe avullon nga gjethet ne njesine e kohes bente nji eksperiment ku ujin qe pema thith me rrenje mundohej ta ngrinte ne te njejten lartesi me kuroren e pemes me ane te motorpompave te fuqishme.
Ne kete moment ai thote..
Uji qe po hedh motorpompa eshte ne sasi i njejte me ujin qe dergon pema tek gjethet por..thot shkencetari..Degjoni cfare zhurme e tmershme del nga motorpompat dhe mendoni qe te njejten pune e ben PEMA ne heshtje..
Si eshte e mundur .. bente pyetjen shkencetari i mahnitur..

Pra pema eshte nji fabrik fantastike dhe qe ne Shqiptaret si popull barbar qe jemi dalluar qe ne kohra te lashta si asgjesues te natyres e pyjeve tona duhet te reagojme.

Ne lidhje me Pemen si "dokument" historik flitet shume.
Nji trung i prere peme thot shume. Ajo siperfaqe rrethore me ato unazat eshte nji biografi e Pemes por dhe klimes se viteve qe pema ka jetuar..
Puna eshte te deshifrohen keto gjera..
A e dini se (me tedegjuar nga tiranc te vjeter e kam kete) qe gjahtaret popullore ne vitet 1900-1920 kane gjuajtur per fazane, lepuj e rosa te egra aty ku sot eshte blloku i Shallvareve..
A e dini se aty ku sot eshte universiteti dhe pishinat eshte gjuajtur per derra te eger dhe ujqer e dhelpra kurse me tutje nga Sauku ka pasur arinj.

Sot ku jane keto pasuri natyrore?

Ne nji artikull dje thuhej..

"Komplexi gjigand petrokimik i FIERIT dikur lavdia e PPSH-se eshte kthyer ne nji varreze ndryshku e ne nji depo arseniku qe mund te plase nga casti ne cast.etj etj ".

Dola nga tema por dhe letersi pa objekt .. keshtu kot ne hava nuk ka kuptim. Per ne shqipot te pakten se tjeret edhe kan pse bejne letersi si loj fjalezimi e stili. Ata i kane kaluar fazat tona..

cdo te mire..

[Dita]

Brari,

Shkrimin tend per pemet do ta kaloj tek forumi Shkenca dhe Jeta dhe aty do te lutesha te shkruaja edhe me gjate per kete teme. Mua me duket shume interesante.

[Dita]

Nje poezi qe e kam shkruar fillimisht ne gjermanisht dhe me pas e kam pershtatur ne shqip.



Der Mensch


Mit Gedanken an eine
bizarre Welt gedeckt,

Die vergeudeten Momente
wie Bilder vor den Augen
vorbeigehen sehen,

In unheilbaren Wünschen
zerstreut,
über die aus Furcht
nicht gestellten Fragen erbittert,

Oh Mensch, wie Du bist,
widersprichst Du jedem Ruf
nach einem ruhigen Gebilde,

Die Natur erübrigt sich
vor deinen Augen,

Von den erdrückten Seelen
tropfen die Empfindungen,

Befreit, auf der undankbaren Welt,
marschieren die Gedanken,

Du bleibst aber immer da,
in deinem Inneren gefesselt,
mit der Unerfüllung der Phantasie
und deiner wohlhabenden Existenz.




Njeriu


Mbuluar me mendime
per nje bote bizarre,

Momentet e shkuara kot
te shohesh tek para syve,
si piktura te shkojne,

Ne deshira te pasherueshme
shperndare,
egersuar per pyetjet qe prej
frikes pa u ngritur mbeten,

Njeri, keshtu sic je,
kundershton ti cdo thirrje
per nje krijim te qete,

Natyra behet e tepert
para syve te tu,

Prej shpitrave te ndrydhur
pikojne ndjesite,

Cliruar, ne boten mosmirenjohese
marshojne mendimet,

Por ti mbetesh gjithmone aty,
ne brendine tende prangosur,
me mosplotesimin e fantazise
dhe ekzistencen tende te pasur.

[Dita]

Humbja e madhe


Mendimet nëpër kokë i flasim,
Për dhembjet, flijimet ndjejmë,
vuajtjet, trishtimet përgjojmë,

Normalen e kohës tërbojmë,
mentalitetet e ngurosura shkundim,
paragjykimet në sallone murosim,

Në vegla të një revolucioni jemi kthyer,
Pandërprerë lëkundemi, dallgëzojmë,
me tallaze mbushim ekzistencën,
me në duar, robote, qenien tonë,

Mërgojmë ëndrrat teksa si yje vezullojmë,
me idealet që i kemi zbrazur në përplasjet,
Në kohë tretemi, humbasim,
heshtim zërin, me vetmi frikën godasim.

[macia_blu]

dita....
ti nuk je vetem peme
vetem dite
vetem njeri...
je dhe me shume se te tri bashke.
macia duke te ndjekur.... me urime.

[Dita]

Falemnderit Macia blu!

[Dita]

Zhdukja e qëllimeve


Mbuluar bota me një tis qetësie,
Të rremë si heshtja e netëve,
Që monotone pas njëra-tjetrës vijnë,
Me në sy vrasje, dhunime, skandale,
Trishtime, dëshirime, tradhëtime,

Lëshuar rënkimet, boshatiset nata,
Sikurse ato forma varkash që njerëzit
Zbrazin në brigjet e tokës së re,
Ku dhimbjet presin trupat e rinj,
Në rrugët e kuqe me dritat e fshehura,

E emrat pa emër të dashnorëve të ndyrë,
Njomin kujtesën e këtyre netëve,
Vrasin mendimet në kokat e munduara
Nga ndarjet e mallet e pashpresa,
Netët heshtin, përgjojnë,

Largësinë e vuajtjen pa vuajtje të njerëzve
Të një gjenerate që po lind, jeton e vdes pa një qëllim,
Nuk mbetën ngurtësuar këto humbje
Në librat e vjetër të të shkuarit shekull,
Po mbushin normalen e botës së qetë,

Të lumtur ata që qëllimet ende
Në forma të kuptueshme i përçojnë,
Mbarsur me farën e shpresës për ekzistencën,
Megjithëse bindur për lodhjen e mundimshme
Të luftës të paarmë me pamundësinë, jetojnë.