Replay - Koha E Maskarenjve

[Agim Doçi]

KOHA E MASKARENJVE

Kur në një vend 30 dialektesh
Lirohen qentë nga zinxhiri
Më kot or mik i shton përpjekjet
Të njohësh të keqin nga i miri…

Se vjen një ditë dhe ti pendohesh
…që iku kohë e bilbilenjëve
në një mëngjes papritur zgjohesh
në kohën e mbrapshtë të maskarenjëve

dhe s’di ç’të bësh e ku të futesh.
Të rrish në shtrat a të gjezdisësh
Udhëkryq i parë, gabon dhe ngutesh
Hutuar rri s’di nga t’ia nisësh.

Të marrësh majtas të zë mallkimi
Të futesh djathtas nuk ke kurajë
Të pëlcet gjoksi dhe nga trishtimi
Gjith qënia yte shpërthen në vajë…

Virusi i egër i një zhgënjimi
Të zë për fyti të asfikson
Kudo në shpirt strehon trishtimi
Dhe nostalgjija zë mbretëron.

Ah ta marrë djalli se ç’kohë që erdhi
Ishim më mirë kur ishim keq(!)
Mbi njeri tjetrin gjith mllefin derdhim
“…e dija shenjt …më doli dreq!”

ky monolog tek gjithsejcili
kalon në ankth, në angushti
të shkel me këmbë dhe ai kopili
që s’ka mbiemër, baba dhe shpi…


por vjen në skenë si anonim
se mbrapa tij qëndron një klan
dhe është razi mbi Shqipërin
të ndezi zjarret si flakadan

dhe si Cerber i Purgatorit
a si jashtqitje e Luciferrit
i bëhet bajgë dhe urë një horrit…
të djeg gjithshka se s’ka pik nderit!

ky edepsëz me zell zagari
që mbijeton fal prej shkërdhenjve
merr dhe kolltuk qeveritari
se erdhi kohë e maskarenjve!...

Po nuk asht shtet dhe kurr s’do jetë
kur një rrospije në politikë
e flak nga puna dhe një poet
që ka veç vargun nuse dhe prikë!

Harron rrospija me zemër dhogë
Se vjen një ditë jep llogari
Nëse poetin e vret me rrogë
Ai ty të vret me poezi…

Se poezia asht si napalm
Ajo djeg keqas, të lë kufomë
Ajo asht armë mbushur me pjalm
Që i zgjon njerzit herët a vonë¨

Kur ngrihen njerzit me buzën plasur
Do shkrihet shteti i barkmëdhenjëve.
Vijmë fitimtarë gjejm portat hapur
Dhe shporret koha e maskarenjëve!




Agimi

[Englander]

Shume e bukur dhe kuptimplote si gjithmone!

Nga ke humbur fare se me kishte marre malli per poezite tuaja.

Te uroj gjithe te mirat kudo qe te jesh, se nga puna mund te heqin por talentin qe te ka dhene zoti dhe natyra nuk ta heq dot njeri.

Pac Fat

[Leila]

Agim Doçi,
Kurrë nuk më ke zhgënjyer
Bukur.

[MtrX]

E goditur, shume, sidomos per koherat e erreta qe po kalojme te gjithe nga vendi yne...

[Dreri]

* * *
Dhe fukara plaket poeti
Nje cope shpirt per testament
Atje ku varr kthehet deti
Ku maskarai ndihet mbret

Ne ate toke qe na lane te paret
Ndjejme dhimbje sot une edhe ti
Historia ringjall Toptanet
Pse spo ringjall dot nje Avni
* * *
Pershendetje poetit Agim

[macia_blu]

Ah ta marrë djalli se ç’kohë që erdhi
Ishim më mirë kur ishim keq(!)
Mbi njeri tjetrin gjith mllefin derdhim
“…e dija shenjt …më doli dreq!”
....
Te gjitha vargjet me pelqyen...
keto te kater me terbuan.
...pErshendetje....gim'

[Helena78]

Postuar më parë nga Agim Doçi
KOHA E MASKARENJVE

Të marrësh majtas të zë mallkimi
Të futesh djathtas nuk ke kurajë
Të pëlcet gjoksi dhe nga trishtimi
Gjith qënia yte shpërthen në vajë…

Virusi i egër i një zhgënjimi
Të zë për fyti të asfikson
Kudo në shpirt strehon trishtimi
Dhe nostalgjija zë mbretëron.

Ah ta marrë djalli se ç’kohë që erdhi
Ishim më mirë kur ishim keq(!)
Mbi njeri tjetrin gjith mllefin derdhim
“…e dija shenjt …më doli dreq!”

Agimi

Vargje shume te bukura, ndersa keto te mesipermet teper te goditura per REALITETIN e sotem.

URIME!

[Mr_Right]

I madh si perher Agim

[nursezi]

bravo agim, me pelqeu shume poezia

[Agim Doçi]

Mëndjen e çoj nga të katër anët
dhe ndjej që luhet një maskaradë.
gjith bota nis përflet shqiptarët
që nisën shkurtin me "intifadë"...

Por jo or jo, s'janë demokratët
që zënë me gurë institucionet
po koha sjell në skenë shkërdhatët
që thurin sherrin - provokacionet.

zhgënjehen njerzit, bota çuditet
për qeverinë me kleptomanë(!)
dhe në at' tokë e keqja rritet
një rreze shprese shqiptarët nuk kanë.

Poeti zë vajton vendlindjen
ndërkohë me KUJE vajton shkrimtari...
dhe vetë Rinija tashmë ka bindjen
se i mallkuar na është shqiptari!

Por jo or jo, dëgjomëni mua!
Ne kemi tokën të larë me diell!
Në gjuhën tonë fjalët TË DUA
çuan Terezën si Shenjt në qiell!

Ne kemi Gjergjin e Kastriotëve!
Kemi dhe gjakun e çdo martiri!
Ne i përkasim një tjetër Bote
se jemi Komb - në glob më i miri!

Ne nëpër shekuj kur mbijetuam
Erdhëm krenarë në mijvjeçarë
Dhe brezat rriten por nuk harruan
At gjak fisnik, gjakun shqiptar!

Ndonse njerzimi është plot me halle
dhe globi ka një stinë me ethe.
Ah Shqipëria moj Nënë e Madhe
Pa zgjohu pak! Mjaft u rrënqethe.

Pa nxirre frikën jasht nga sokaku!
Dhe fol me gjuhën e të Mëdhenjve!
Se thirrja ime troket tek praku
Të shporrim kohën e Makarenjve!"