Perse i rrefeni mekatet priftit?

[shuaib1]

Bismilahirr Rrahmanirr-Rrahim

Un ket tem kam hap te mesojm e jo te ofendojm njeri tjetrin nese i duket dikujt qe pyejta ime eshte ofenduese kerkoj nga admint ta mbyllin ket tem pse sepse un nuk dua te jem prej atyre qe do te kontribojn ne ofendime(nuk them se skam ba ofendim por nuk dua te jem me).

Albo ti si admin per se pakti eshte dashur te lexosh ato qka kam shkruar me perpara ne tema tjera nese jo te tregoj edhe nje herr se u bera bajat me un kam pjestar te familjes qe jan krishter(axhen,hallat)keshtu qe te lutem mos eja me at se un nuk kam haber me besim tuajin dhe sa per bibel i nderuar un kam lexuar jo njeher po sdisa herr.
Jam dakort qe prifterinjt dhe disa hoxhallar kan ven eputetin si sherbetor te Zotit azauxhel po i nderuar kemi me mijera e mijera shembuj qe ket privilegj e kan keqperdorur,si mundet pra qe mua apo ty nje prift apo hoxh te naj fal gabimet tona kurr ai eshte vet mekatar.
Edhe nje gje pse prifterinjt duhen te jen te denj te qendrojn para Zotit azauxhel ndersa ne jo kjo eshte apsurde i nderuar ne jemi te krijuar po nga ai Krijues siq jan te krijuar edhe prifterinjt,me vjen keq albo por kjo ti qka thua nuk ka baz askund,qka thua ti a nuk eshte me mirr dhe me e vlefshme me falenderuese te gjunjezohemi dhe ti kerkojm falje Zotit azauxhel.Ati o mik nuk i duhet ndermjetesuesi Zoti azauxhel na ndegjon dhe na sheh per te ska nevoj te shkojm ne ndonj vend te caktuar dhe ti bejm lutje ndrmjetesuese,do ta bej nje shembull ndoshta do te ndihmoj pakes kurr nje femi e ben ndonj sher ne shtepi qka thua ti ai duhet te shkoj tek komshiu dhe ta lus at per falje apo ai duhet ti kerkoj prindereve falje per gabimin qe ka ber.
Edhe nje herr nese ju duket pyetja ime ofenduese ju theras ta mbyllni ket tem,edhe pse un ket tem nuk e kam hap ne baza te ofendimeve por jam qe te mesojm dhe te diskutojm siq asht me se mirri.
Ju pershendes.

[Eurofighter]

per klevisin:

O vella Allahu ta shperblefte per materialin qe ke fut aty dhe na bashkofte ne xhenet.Allahu na ndihmofte te bejme pune te mira dhe te lafgohemi nga punet e keqia.Amin:

[Shpresmiri]

Shuaib, pasi ke deklaruar publikisht se je për diskutim konstruktiv dhe je i interesuar të mësosh se si besojnë jo-muslimanët, jam i gatshëm të të përgjigjem aq sa kam mundësi, i pangarkuar se do të më keqkuptosh. Kjo më bën që të falënderoj, sepse, ma thuaj të lutem, a nuk do të pëlqente edhe ty nëse kërkoj prej teje që të më dhash përgjigje i qetë se s`do të keqkuptoj dhe se do të mundohem të marrë vesh se ç`dëshiron të më thuash?! Pra, shumë gjëra do të ishin më ndryshe po ta mbanim vetëm një rregull: Mos ia bën tjetrit atë çka nuk dëshiron të ta bëjë ai ty! Bëje për tjetrin atë çka dëshiron që tjetri ta bëjë për ty!


Pendimi është sakrament (mister: takim i Zotit me njeriun) që është i kushtuar çasteve të vështira të jetës së të krishterëve. Në sakramendin e pendimit ose të pajtimit i krishteri merr lajmin e faljes prej Zotit. Të krishterët besojnë se kur pendohen për mëkatet që kanë bërë, Zoti i fal, ashtu si Zoti i fal myslimanët, hebrenjtë dhe të tjerët kur pendohen për mëkatet e bëra. Të krishterët i afrohen sakramendit të pajtimit për të "ndier" fjalën e faljes prej Zotit dhe për të kuptuar se në ç`mënyrë Zoti e ka bërë me gjithë zemër këtë falje, domethënë nëpërmjet vepriit të tij shpëtues prej personit dhe jetës së Jezusit. Meqenëse mëkati nuk është një fyerje e thjeshtë private kundër Zotit, por ka shkaqe të ndërlikuara shoqërore, të krishterët e pranojnë këtë shenjë falje prej Zotit në lidhje me bashkësinë e krishtere.
Sakramendi i pajtimit ka patur forma të ndryshme gjatë shekujve. Në shekujt e parë pendimi për mëkatet ishte i përgjithshëm e publik. Në epikat që erdhën më vonë, mënyra e shfaqjes së këtij sakramendi u ndrrua në rrëfim individual të mëkateve. Sot është një prirje për të qitur në pah anën e përbashkët të sakramendit.

Qofsh faqebardhë!

[Klevis2000]

Per mua eshte paradoks fakti qe kristianet i rrefejne mekatet priftit kur nga ana tjeter ato jane qe thojne qe Jezusi i kryqezua per ti falur mekatet njerzve.Atehere ose kryqezimi nuk shkon per faljen e mekateteve ose priftit sduhet me i kerku faljen e mekateteve ose te dyja jane te pasakta dhe cdo njeri duhet ta lusi Zotin vete per mekatet e tij.

[Shpresmiri]

Nuk e di a e kam kuptuar mirë pyetjen. Kryqëzimi në vete është tragjedi, kotësi, por i bashkuar me Ringjalljen e ka kuptimin e vet të plotë. Zoti është ngadhënjyes edhe i vdekjes. Mëkati nuk është fjala e fundit në këtë botë. Shpesh herë mëkati barazohet me vdekjen. Zoti ka fuqi mbi vdekjen - mëkatin. Ai e tregoi këtë me ringjalljen e Jezu Krishtit. Prifti është përfaqësues i Tij. Dhe besimtarët ia rrëfejnë Zotit mëkatet nëpërmjet mbarështuesit të Krishtit që është prifti. Secili gjykohet sipas veprave të tija - këtu nuk është i përjashtuar as prifti. Dhe rrëfimi ekziston sepse e deshi Jezu Krishti: Çkado të zgjidhni në tokë do të jetë e zgjidhur edhe në qiell. Krishti u dha pushtetin nxënësve të vet. Por u dha këtë pushtet pasi i kishte forcuar në fe ndaj personit të Tij duke bërë vepra të mëdha. Pasi e formoi bashkësinë e vet iu dha pushtetin e faljes së mëkateve.
Siç thash edhe herën e fundit, mëkati nuk është diçka apstrakte. Ai është gjithmonë diçka konkrete. Kur dikush konkretisht pendohet për mëkatin e bërë ai duhet konkretisht edhe ta tregojë këtë pendim. Lehtë është të thuhet: Falma o Zot gabimin e më pas të vazhdojë prapë me të njëjtin mëkat. Shfrytëzimi i rrëfimit për të mëkatuar më tepër është çoroditja më e shëmtuar nga individi që i bën rrëfimit. Ky individ në fakt as që e ka kuptuar ç`është rrëfimi.

Pramendoje për shembull një vjedhës të makinës. Sipas atyre që mendojnë se mjafton që mëkatari ta pranojë gabimin para Zotit, ky mund të pendohet ndoshta para Zotit, por nuk vendos që gjënë e huaj ta kthejë ashtu siç e kërkon drejtësia. Në rrëfim prifti do ta obligojë të penduarin që gjënë e huaj ta kthejë ose ta kompenzojë - për shkak të drejtësisë.

Sa të jemi njerëz do të na nevojitet dikush që "zëvendëson" në mënyrë të dukshme "vullnetin e Zotit". Në Kishën e krishterë gjithmonë është bashkësia me "kokën" dhe "gjymtyrët" e saj që është autoriteti (garancioni) i autenticitetit. Dhe këtu nuk ka komentime apo zgjidhje sipas qejfit të priftit. Dihet fort mirë se kush mund të zgjidhet nga mëkati e kush nuk mundet. Prandaj edhe secili kandidat për prift shkollohet më së paku gjashtë vjet për tu bërë i aftë për këtë vepër të shenjtë. Për të qenë më i saktë, jo secili prift mund të rrëfejë dikë.

Nuk është prifti ai që falë mëkatet, por Jezu Krishti nëpërmjet priftit. Edhe prifti mund të gabojë, prandaj edhe për të vlenë rrëfimi. Secili ka nevojë për mëshirën e Zotit, sepse të gjithë jemi mëkatar. Mëkatari më i madh është ai që mendon se nuk ka nevojë për mëshirën apo dashurinë e Zotit.

Shpresoj se e kam kuptuar pyetjen.