DUKE KUJTUAR ATĖ ANTON HARAPIN (1888-1946)
Kanė kaluar mė shumė se 50 vjet pas zhdukjes sė njė prej intelektualėve mė tė shquar shqiptar tė kėtij shekulli, Atė Anton Harapi. Duke pasur parasysh faktin se pak prej shqiptarėve sot njohin kėtė njeri tė kulturės dhe politikės, i cili gjatė periudhės komuniste vetėm u pėrmend si tradhėtar dhe armik, vendosa tė shkruaj njė lloj prezentimi tė tij, njėmend fragmentare dhe me boshlleqe.
PAK FJALĖ PĖR JETĖN E ANTON HARAPIT
Anton Harapi ka lindur nė Shirokė afėr Shkodrės. Pas mėsimeve tė para nė Shkodėr ai kreu mėsime tė larta nė Vjenė tė Austrisė. Shėrbeu sė pari si famullitar nė Grudė tė Malit tė Zi, mė vonė si drejtor i Kolegjės Franēeshkane tė Shkodrės, edhe si drejtor dhe profesor i filozofisė nė gjimnazin Illyricum dhe nė vitet 1941-43 si provincial i franēeskanėve.
Me 13 shtator 1943 emėrohet anėtar i Kėshillit tė lartė tė Regjencės, ku ka qėndruar deri nė fund tė vitit 1944. Ky post qeveritar nė kohėn e okupacionit gjerman nė Shqipėri vulosi fatin e Atė Antonit. Pas fitorės sė Ushtrisė nacional-ēlirimtare ai u detyrua tė fshihej nė pyjet e thella tė Dukagjinit, nė katundin Pulth-Plon, dhe prej andej ai bėri pėrpjekje pėr tė organizuar njė rezistencė nacionaliste kundėr pushtetit komunist.
Nė qershor 1945 njė kompani ushtarėsh erdhi nė atė zonė pėr tė kapur priftin antikomunist, dhe nė ditėn e tretė e gjetėn nė atė shtėpi ku kishte marrė strehim. Ai u zbulua pėr arsye se kishte lėnė njė protezė dhėmbėsh nė njė gotė uji mbi parmakun e oxha ut. Mbrapa vatrės ishte njė vend i fshehtė ku rrinte patėr Anton Harapi.
Me vendim tė datės 19 shkurt 1946 tė Gjykatės speciale nė Tiranė, Atė Anton ėshtė shpallur si kriminel lufte dhe armik i popullit, sabotator i pushtetit. Ai u dėnua me pushkatim dhe u ekzekutua po atė vit. Nuk dihet ku gjendet varri i tij.
RĖNDĖSIA E ANTON HARAPIT SI SHKRIMTAR
Pėrveē artikujve dhe studimeve nė fushat e kulturės, artit, filozofisė dhe sociologjisė Atė Anton Harapi ka botuar edhe librat Edukata ose Mirėrritja e Fėmijėvet (Shkodėr 1925), Vlera shpirtėrore (Shkodėr 1936) dhe romanin psikologjik Andrra e Pretashit qė mė parė u botua nė vazhdime nė revistėn Hylli i Dritės (1933-1940). Si vepėr e plotė posthume u ribotua nė Romė mė 1959. Nė vitet e fundit fondacioni Hylli i Dritės ka botuar njė vėllim me veprat Vlera shpirtėrore, Andrra e Pretashit dhe Valė mbi valė, qė mund tė porositet prej Kuvendit franēeskan nė Tiranė.
Siē ka vėnė nė dukje studiuesi Shpend Shpata, Edukata ose Mirėrritja e Fėmijėvet ėshtė pėrkthim e veprės sė pedagogut A.Herget, tė cilin Anton Harapi ka ditur ti pėrshtasė moshės sė re shqiptare, duke pasuruar pedagogjikėn shqiptare me elemente tė pedagogjisė botėrore.
Vepra e dytė e Harapit, Vlera shpirtėrore, ka pasur si qellim tė dėshmonte se besimi katolik nuk ėshtė kundėr diturisė e pėrparimit, as kundėr aspiratave tė njeriut, as kundėr ndjenjave kombėtare.
Kryevepra e Anton Harapit, Andrra e Prekashit, i kushtuar bashkėveprimtarit tė tij tė dashsur Luigj Gurakuqi, ka vlerė tė madhe dokumentare, etnografike, psikologjike dhe filozofike mbi jetėn dhe idealet e shqiparėve tė krahinės sė Grudės, ku Harapi shėrbeu si famulltar nė vitet 1918-19. Nė kėtė vepėr ai jep pamje nga jeta e tyre tė pėrditshme por synimi i tij kryesor ka qenė thjesht kombėtar: fiset e Hotit dhe tė Grudės, tØmbetura jashtė kufirit politik tė sotėm, janė thjesht shqiptare. Me veprėn e pėrvuejtė tė virtyteve shqiptare do ta ngrehim madhinė e kombit tonė shkruan Harapi.
MENDIMET SHOQĖRORE-POLITIKE TĖ HARAPIT
Anton Harapi me tė vėrtetė ishte kundėrshtar i rreptė i komunizmit nė formėn e bolshevizmit stalinist. Ai kishte kuptuar herėt, se prapa fjalėve mashtruese pėr barazi dhe drejtėsi shoqėrore fshihej njė realitet krejt tjetėr. Tragjika e Anton Harapit mbetet nė pranimin e tij tė tezės sė hidhur armiku i armikut tim duhet tė jetė miku im. Ai pranoi pushtimin gjerman si mbrojtje kundėr komunizmit, sepse nazistėt gjerman ishin armiq tė betuar tė popujve sllav nė pėrgjithėsi dhe tė Bashkimit Sovjetik nė veēanti. Por dihet se nazistėt gjerman vazhdimisht kryenin krime tė tmerrshme kundėr vlerave mė tė larta tė njerėzimit. Kur gjermanėt dėshtuan dėshtoi edhe bota e Anton Harapit. Nuk dihet ēfarė pushtet real ka pasur ai si regjent, ēfarė pėrgjegjėsi kishte ai pėr ngjarje si ajo e 4 shkurtit 1944 kur u vranė shumė komunistė tė Tiranės nė shtėpitė e tyre. Njė gjė ėshtė e qartė: ishin komunistėt qė filluan masakrat dhe nxitėn luftėn civile. Gjermanėt nuk donin tė cenonin shqiptarėt me zaptimin e Shqipėrisė, vetėm donin tė luftonin kundėr forcave komuniste. Nė kėtė luftė nė shumicėn e rasteve ata qė u bėnė viktima ranė nė luftė midis komunistėve dhe nacionalistėve apo si viktima tė masakrave dhe represaljeve nė kėtė luftė civile.
Roli i Anton Harapit gjatė Luftės sė dytė botėrore duhet ndriēuar nė mėnyre shkencore pėrmes njė hulumtimi objektiv. Pėr kėtė nuk egzistojnė ende parakushtet. Mė lehtė pasqyrohen parimet qė ka shprehur nė rrethana tė ndryshme, tė cilat dėshmojnė se kishte pikėpamje pėrparimtare patriotike. Shumė herėt nė studimet e mia tė shqipes, nė njė libėr mėsimi tė albanologut tė shquar gjerman Maksimilian Lamberc, gjeta njė tekst tė pėrsosur pėr Shkodrėn dhe Korēėn, nė tė cilin Anton Harapi tregon patriotizmin e tij shqiptar , pa rezerva krahinore apo fetare. Nė njė fjalim qė mbajti nė vitin 1936 nė njė rast shumė tragjik, kur dy shqiptarė nga jugu, patriotėt Ēerēiz Topulli dhe Mustafa Qulli, ishin vrarė nga dora mizore nė Shkodėr, Harapi jep qartė mendimet e tij pėr parakushtet e nevojshme pėr tė ardhmen e Shqipėrisė:
Por para se tė niseni, eni kėtu, e mbi kėta eshtėn, shembllesė ideali, forcė dhe bashkimi, ti shtrījmė dorėn shoqishojt, Toskė e Gegė, muhamedanė e tė krishtźnė, e me besėn e burravet, me besėn shqiptare, tė lidhemi pėr ti a mbajtė shqiptarit tė paprekun nji Zot tė vėrtetė, nji atdhé tė lumtun, pėr ta bām Shqipnin e re, tė fortė e tė madhnueshme, tė denjė pėr Skanderbén. Ti diftojmė, po, botės se shqiptarėt janė njimend burra; se mund tė jemi Toskė e Gegė, muhamedanė e tė krishtźnė, e njiheri shqiptarė tė njimendėt.
Kur situata nė Shqipėri nė fund tė luftės u bė shumė e nderė pėr nacionalistėt, miqtė e Harapit e kėshilluan tė mėrgojė jashtė vendit por ai refuzoi:
Kam punue pėr Shqipni e ballafaqas. Nuk pres shpėrblim, por as dėnimi nuk ka pasė me pret. Bashkatdhetarėt e dijnė se kurrė si tradhėtova. Me ta vuejta, pėr ta punova, me ta qindrova. Me ta edhe do tė vdes.
Pėr fatin e Atė Anton Harapit shkruan Prenk Gruda nė Ditarin e vet nga Tirana me datė 15 fruer (shkurt) 1946:
Gati mbas nji vjeti torturash shnjerzore nėpėr burgje, nė Shkodėr nė fillim, mandej nė Tiranė, Pater Anton Harapin e gjykuen pėr vdekje, pa kurrfarė fajit dhe dje paradritet e pushkatuen.
Kishės Katolike iu shtue nji i shźjtė e kombit shqiptar edhe nji martir i shquem. Atdheu mbeti pa nji patriot shumė tė madh, pa nji burrė me virtyte e tradita kreshnike tė lashta. Qe gjithmonė i gatshėm, me pėrpjekje e vepra nė shėrbim tė Shqipnisė, si askush tjetėr i kohės sė tij pa qellim shpėrblimi, gja qi dihet prej tė gjithė shqiptarėve.
Pėr patėr Antonin jepet kjo karakteristikė nė Ditarin e Prenk Grudės:
Oratori i pėrvujtė, mėsuesi e edukatori i ndėrgjegjshėm, afruesi i vėllaznimit tė shqiptarėve dhe shkrimtari tejpasė e shumė i mprehtė, e njomi me gjakun e pastėr tokėn e tė parėve, tė cilės, bashkė me besimin nė tė Plotėfuqishmin, ua kishte kushtue jetėn dhe, pa droje aspak, u flijue pėr atdhe. E vranė tradhėtarėt mercenarė tė Moskės e tė Beogradit pėr hyllin e kuq tė pansllavizmit, sepse adhuronte Zotin e Shqipen e Gjergj Kastriotit. Zhdukėn hijen, por jo veprat monumentale tė Pater Harapit, tė cilat do tė pėrkujtohen gjithmonė me nderim prej shqiptarėve tė vėrtetė, ashtu sikurse e ēmojshin pėrherė edhe Patėr Antonin.
FATI TRAGJIK I NJĖ INTELEKTUALI ANTIKOMUNIST
Gjatė procesit tė montuar politik Anton Harapi dha testamentin e tij shpirtėror pėrpara gjyqit, me kėto fjalė qė kundėrshtuan me krenari pretendimet komuniste:
Nė qe se me u ndigjue ligjevet hyjnore tė Atdheut, me edukue rininė kah idealet e nalta tė sė Vėrtetės e me i nxitė kah e Mira; nė qe se me vuejtė pėr popull e me popull dhe me luftue pėr Fe e Atdhe asht punė e dobėt e tradhti, atėbotė jo veē unė por mbarė franēiskajtė e Shqipnis jemi tė dejė pėr dekė.
Dhe Prenk Gruda na kallėzon mė tej:
Nė gjyq i hodhi poshtė akuzat e thaniet e trupit gjykues pėr dėnim si tradhėtar jo nga populli, por nga anmiqt e kombit qi trillojnė shpifje. Theksoi burrnisht me fakte pafajsinė, tue mos pranue me lypė falje. U tha: Zoti pastė mėshirė pėr ju, qi nuk jeni tue dashtė me dijtė se ēfarė krimesh po bani kundėr popullit e atdheut, jo vetėm pėr dėnimin tem e tė qinda tė tjerėve tė pafajshėm sikurse unė, por pėr tragjedinė qi keni vulosė kundėr tanėsisė kombėtare, nė dhunim shqelmues tė tagrit tė shqiptarėve pėr atdheun etnik. Mundimet dhe jeta ime i qofshin falė kombit!
Fjalėt e fundit e Harapit nė gjyq pėrmbajnė njė profetėsi: Shqipnija u fitue me gjak; me gjak edhe po mbahet e robnueme. Do tė vijė dita e me Paqe e Drejtėsi do tė fitohet. Me pėrmbysjen e regjimit komunist nė pranverė tė vitit 1992 u vėrtetuan kėto fjalė.
Regjimi i Enver Hoxhės ishte pa skrupuj, pa parime normale njerėzore. Dhe mė e keqja nė veprimtarinė politike tė Enverit ishte gatishmėria e tij tė flijojė tė gjitha vlerat kombėtare dhe humane pėr hir tė pushtetit. Serbomėdhejtė shpirtligė dinin me mjeshtėri tė pėrdornin persona si Enver Hoxha dhe Mehmet Shehu pėr qėllimet e tyre, pėr tė shkatėrruar elementet mė tė mira tė popullit shqiptar qė ishin kundėrshtarė tė sllavo-komunizmin. Rrėfimi i Prenk Grudės nė Ditarin e ditės 20 shkurt ėshtė shumė kuptimplotė:
Profesor Kolė Shiroka ka konfidencė tė madhe pėr ēdo gja me mue. Ka gruen ruse. Ajo asht pėrkthyese besnike e Enver Hoxhės pėr gjuhėt rusisht e serbisht. Si femėn nuk asht durue pa i diftue tė shoqit, nė besė, me njiqind porosi pėr me e mbajtė sekret tregimin e kobshėm, pėr ēka paska sajue me ba Beogradi nė Shqipni kundėr klerit katolik.
Mbas vrasjes sė Patėr Anton Harapit, ambasadori jugosllav ka shkue pėr vizitė zyrtare te Enver Hoxha. Nė bisedė e sipėr, Enveri asht mburrė pėr zhdukjen e Harapit. Ambasadori i ka thanė se i gjithė kleri katolik shqiptar asht Patėr Antona, prandej pėr mbarėvajtjen e partive e tė qeverive tona motra, kam porosi tė shpejtė rezervate prej Beogradit, qi me ēdo mjet, duhet me i likuidue tė gjithė sa ma parė. Ata janė tė lidhun me Vatikanin, me atė ēerdhe tė spiunazhit tė kapitalistave imperialista.
Dhe Prenk Gruda bėn pėrfundimin:
E atėherė a ka se si besohet shestimi i kėsaj katastrofe pėr ne prej Beogradit? Pse Enveri pranon me u ba vegėl serbe kundėr shqiptarėve? Ma nė fund, pse komunistat serbė nuk e hjekin qafet klerin e tyne, qi gjatė luftės pėrgjithėsisht ka qenė me ēetnikė?!...
Skam kurrfarė dyshimi pėrsa i pėrket korrektėsisė se arsyetimit tė Prenk Grudės. Dora e ndytė e Beogradit ka infektuar, ka helmuar edhe jetėn shqiptare, jo njė herė por gjithmonė!
Fati tragjik i Atė Anton Harapit na tregon: kur faktori i jashtėm negativ ėshtė shumė i fortė, vetėm njė faktor i brendshėm qė ėshtė mė i fortė dhe pozitiv mund tė shpetojė njė popull tė vogėl nga kiameti. Situata e Shqipėrisė nė fund tė luftės sė dytė botėrore ishte tejet negative. Kjo mund tė thuhet p.sh. edhe pėr Finlandėn, por populli finlandez u shpetua nga kthetrat sovjetike pėr arsye tė forcės sė bashkimit tė tij kombėtar. Edhe komunistėt finlandez, natyrisht me zemėr tė vrarė, shkuan nė luftė me ushtrinė kombėtare, kundėr armikut sovjetik! Ishte ky bashkim qė dėshironte Anton Harapi ndėr shqiptarėt, dhe pėr kėtė ideal luftoi dhe vdiq ai. Dhe realizimi i kėtyre idealeve ėshtė edhe mė i rėndėsishėm, edhe mė i ngutshėm nė ditėt tona, sepse edhe sot populli shqiptar ėshtė i ndarė, i copėtuar. Tė mos harrohet pėr asnjė ēast!
ULLMAR QVICK
Literaturė e shfrytėzuar:
Anton Nikė Berisha: Ēėshtje e porosi tė qenėsishme (Rilindja (Zvicėr) 10 gusht 1996
Prenk Gruda: Ditari i nji zemrės sė lėndueme 1937-1975. 766+XXXI faqe. Detroit 1985.
Atė Anton Harapi: Dy lotė e njė betim (Rilindja (Zvicėr) 10 gusht 1996
Anton Harapi: Korēė e Shkodėr (nė Lambertz: Albanisches Lesebuch. Leipzig 1948.)
Zija Kambo: Mbrojtja e pushtetit tė ri popullor (Rrėfimi Proteza e dhėmbėve). Tiranė 1980.
Zef Simoni-Fritz Radovani etj.: Martirizimi i Kishės Katolike Shqiptare 1944-1990. 220 f. Tiranė 1993.
Krijoni Kontakt