Lekë Dukagjini

[Lekë Rezniqi]

Deri më tani nuk kam hasur në asnjë shkrim ku paraqitet koha e Dukagjinëve, e sidomos e Lekës. Për atë dihet vetëm nëpërmjet "Kanunit" të tij, përderisa për jetën asgjë.
A do të kishit mundur të më jepni informata, të cilat i posedoni, për jetën e tij dhe të Trojeve Shqiptare në përgjirhësi gjatë kohës së tij.

Leka

[Eni]

Leke III Dukagjini, princi shqiptar mendohet te kete lindur me 1410 dhe ndrruar jete ne vitin 1481.
Mbi te nuk ka shume informacione te sakta se kush ishte tamam, por mendohet se eshte bashkekohes i Gjergj Katriotit, me te cilin pati dhe nje konflikt te ashper, lidhur me Danjen zoterim i se cilit ishte gjate konfliktit me Vendikun.
Informacion interesant duket se perben dhe kercenimi qe i ben Papa Piu II per shkisherim vete princit dhe familjese se tij.
Me pas Lek Dukagjini ben paqe me Kastriotitn dhe i mbetet besnik atij deri ne vdekje. Pas vdekjes se Gjergj Kastriotit, Leka udheheq rezistencen shqiptare kundra osmaneve deri ne vitin 1479, kur bie dhe keshtjella e fundit, ajo e Shkodres, pas renies se te ciles, territoret shqiptare bien nen thundren osmane,pushtim qe zgjat deri me 1912, kur kemi shpalljen e te parit shtet shqiptar.
Lek Dukagjini nderron jete ne Raguze, ku ishte strehuar pas pushtimit te territoreve shqiptare nga osmanet.

Por emri i Lek Dukagjinit eshte teper i lidhur me me te famshin kanun shqiptar, atij qe mban te njejten emer, mbledhesi me i mire i te cilit ka qene At. Shtjefën Gjeçovi, i cili realizon dhe botimin e tij ne Shkoder nga Shtypshkronja Françeskane, me 1933.
At Gjergj Fishta ka qene i mendimit se ky kanun ne fakt nuk ka si autor princin shqiptar Lek III Dukagjini (1410-1481), por ka qene i perhapur ne krahinat e Lekes e Dukagjinit, mednime keto te bazuara nga studimi i historianit Milan Shuflait, ne vepren e tij „Serbet e Shqiptaret“.
E te njejtim mendim ka qene dhe udhetarja angleze, Edith Durham.
Por per me tej mbi mendimet e Fishtes, po ju postoj me poshte pjese nga parathenia e tij tek Hyrja e Kanunit te mbledhur e perpunuar nga At. Gjeçovi.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3. – Kanuni i Lekë Dukagjinit.

Fjala kanûn s’ká dyshim, se etimologisht rrjedhë prej fjalet greqishte «kanón», qi don me thânë : mastár – njajo vegel drunit a e ndonji brumit tjeter, qi vien me terhjekë viza të ndrejta. Metaforikisht shenjon shtillin e ligjvet gojdhânse e të pa kodifikueme, mbas të cillave hecte dikúr hullija e jetës e e veprimit të popullit shqyptár.
Por pse i thonë: i Lekë Dukagjinit? qe nji çashtje e cilla enè nuk âsht zhvillue krejt mirë e me sugurí të plotë. Nji palë thonë, se quhet i Lekë Dukagjinit, per arsye qi ky Leka e paska mledhë e kodifikue i pari. Ktij mendimi duket se ká kêne edhè Dr. Milan Šufflay, i cilli ne librin e vet «Serbtë edhè Shqyptarët» (perkthye prej slavishtes) thotë në faqe 90 – «Gojdhâna, mbas së cillës këto zakone ligjare të quejtuna me êmnin «Kanuni i Lekës», âsht në lidhje me Lekën III. Dukagjinin» (1459-1479). E vertetë se Auktori i famshem, nuk thotë, se ky Lekë Dukagjini III. ká permbledhë e kodifikue Kanunin në fjalë; por prej do vendeve tjera të librit të tij të sypripermendun mund të thohet edhè, se pernjimend Kanuni ká mûjtë me kênë kodifikue prej Lekës III.
Prej vepret të citueme të Dr. Šufflay theksohen do fakte, qi mund të kenë të perpjekun me kodifikim të ligjvet në Shqypní. Qe nji herë Auktori thotë, (f. 23 et seq.) se që prej së të tremdhetes qindvjete nder do gjytete të Shqypnís gjindeshin zyre noterjale, kû u shkruejshin e prej kahë u perhapshin lajmet gjygjtare të vendit. «Prej trajtës e prej mbrendsís së lajmevet noterjale shqiptare – dukljane, shkruen mandej (f. 25 et seq.) mund të xjerrim ndonji gjâ mbí faret e statutevet të gjytetevet...»
Në nji tjeter vend mandej shton (f. 27) «...qytetasit e Durrsit kishin qenë të shternguem t’i mshehshin statutet e veta. Në fillimin e periudhës së Venedikut (1398) u gjet vetem nder Franciskâjt e atjeshem neni i 35 i nji Statuti, i shkruem mbí papír». Paska pasë pra aso kohe statute të shkrueme në Shqypní.
Mâ teper (op. cit. f. 87 et seq.) Dr. Šufflay kallxon, se si rreth së të tremdhetës qindvjetë filluen me u trajtue në Shqypní si do republika të vogla të permbâme prej disá fshatesh a bajrakësh, «tue marrë me vedi dý elemente të reja: nji ushtarak e nji ligjuer» Kshtû (1414 «e mâ tutjè») bâhet jashtzaonisht i fortë fisi i Hotit, kryetari i të cillit quhej: Kapetan (Capitaneus montanae Hottorum), e rreth vjetit 1415 trajtohet lidhja e barjakvet të Mirditës, e cilla aso kohe mund të dyndte nji ushtrí 12,000 luftarësh. – Se do të ketë pasë dikúr kso republikash të vogla në Shqypní, na difton – mbas mendimit t’êm – fakti, qi ktû ka vise, qi quhen me dy êmna pllojcë. Per shembull: Shalë e Shosh, Pukë e Iballe, Shllak e Temal, Mat e Çidhen etr. Tash, tue kênë se Auktori thotë, se edhe Drishti n’interland të verit të Shqypnís – ká pasë Statutin e vet të kodifikuem (op. c. f. 25) nuk âsht krejt fjalë e pa vend, me thâne, se edhè kto republika kan mûjtë me pasë të kodifikueme ligjët e veta – mos seecilla m’vedi, nji kanûn të perbashktë të gjitha.
Masandej Auktori shkruen, (f. 91 e 180 op. c.) se disá nder kryetarë fisesh në Shqypní u naltsuen në dinast të pamvarun. T’a merr mendja prá, se kta dukë e princa, qi drejt per së drejti e n’êmen të vet lidhshin besë e merrshin e epshin me Shtete të mdhá t’Europës, s’do të kenë lânë mbas dore kodifikimin e ligjvet per vise të veta: mbasì aso kohe u gjindshin kso ligjësh e kso statutesh të kodifikueme. Prandej âsht të gjith gjasa se «Kanuni i Lekë Dukagjinit» dikúr ká kênë i kodifikuem. Ket punë e dishmojn edhè analogít e shumta, qi ligjët e Kanunit te sodshem kan me ligjë të Romës, të Byzantit, të Serbvet. – Merret vesht prej vedit, se, mbas të hîmit të Turqvet në Shqypní, «Kanuni i Lekës» ká hupë si formë kodi, e âsht perdhosë si landë drejtsije.
E po nder cillat vise të Shqypnís qitej në punë, a – si thonë sot – zbatohej «Kanuni i Lekë Dukagjinit»? Qe nji tjeter pvetje, së cilles nuk mund t’i pergjegjet me sugurí; pse mjerisht per shum do arsye mungojn shenime pozitive mbí ket çashtje. Por, per me folë pergjithsisht, mund të thohet se ká pasë vlerë legale nder Lekë (Malsorë të Mbíshkoders) e në Dukagjin. – Dukagjini nder kohë të kalueme perfshîte Shalë e Shosh, Pukë e Iballe, Mirditë, Kthellë e Selitë e Zhuben (Malsín) e Lezhës. – Per ket punë thonë nji palë, se Kanuni quhet i Lekë Dukagjinit, jo pse ká kênë kodifikue prej Lekë Dukagjinit, por pse ká kên zbatue nder «Lekë» e «Dukagjin»; pra: «Kanuni Lekë-Dukagjin», e jo i «Lekë Dukagjinit». Kto çashtje tash i zhvillon me kohë historija.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pak kuriozitet nga KOnica mbi takimin e tij me At Gjeçovin:

At Gjeçovin e pata njohur me anë letrash disa vjet perpara luftës Ballkanike. Më 1913 shkova në Shkodrë dhe atjè, në Kuvënt të Franciskânëve, nji ditë u-njohmë me sy e me fjalë të gjalla. Mendimet nderimi, që kisha patur për At Gjeçovin për së largu, m'u-shtuan ca mê tepër që kur u-poqmë. I mesmë nga gjatësia e trupit, pakë si i thatë, me një palë sy të zeza ku çkëlqente mendia po dhe zëmërmirsia, At Gjeçovi fitonte menjëherë besimin dhe dashurinë. Fjalët i kish të pakta po kurdoherë në vënt. Vetëm kur në të kuvënduar e sipër takohej nonjë pikë mi të cilën kish dituri të veçantë – si për shembëll Kanuni i Lek Dukagjinit ose vjetëritë greko-romane – At Gjeçovi çelej ca mê gjatë, dhe ahere ish gëzim t'a dëgjonte njeriu. Asì kohe At Gjeçovi ish "famullitar", domethënë prift i ngarkuar me shërbimin e një fshati ose rrethi, dhe rronte në Gomsiqe, i pari katûnt i Mirditës mb'udhë nga Shkodra n'Orosh. A i vemi musafirë At Gjeçovit nonjë ditë të kësáj jave? Më pyeti një herë At Fishta, me të cilin píqesha çdo ditë në Shkodrë. Mendimi i një vizite At Gjeçovit më pëlqeu pa masë. Ashtû, pa humbur kohë, u-nismë. Një gjë për të vënë ré, dhe që më mbushi me habí dhe trishtìm, është se nga Shkodra gjer në Gomsiqe, një udhëtìm shtat' a tet' orësh me kalë, nukë gjetmë as katûnt as shtëpí; veç një hani të varfër, ku qëndruam për të pirë kafé, s'pamë gjëkundi nonjë shënjë gjallësie: një vënt i zbrazur e i shkretë, si i harruar nga Perëndia dhe nga njérëzit. Po mërzia e udhëtimit na u-çpërblye përtèj shpresës posa arrijtëm në Gomsiqe, ose, që të flasim me dréjt, në famullí të Gomsiqes, – se katundi vetë i shpërndarë tutje-tëhû, një shtëpí këtû, një shtëpí nj' a dy mile më tej, as që dukej.
Famullia – një biná prej guri, e ndritur dhe e pastër, gjysm' e zbrazur nga plaçka po e mbushur dhe e zbukuruar nga zëmëra e madhe dhe nga buzëqeshja e të zotit shtëpisë – qëndronte, mirëpritëse dhe e qetë anës një lumi. Këtû ronte At Gjeçovi. Këtû e shkonte jetën, në mes të lutjes e mësimeve, një nga njérëzit më të lartë që ka patur Shqipëria: një lartësí e përulur, në munt t'afròj e të lith dy fjalë aqë të perkûndërta; një lartësí shpirti dhe mendjeje e panjohur nga njeriu vetë, i cili, bir i vërtetë i të Várfërit t' Assisit, në pastërí e në vobësí të zëmrës tij e dinte veten të vogël. Famullia, shkollë dhe vënt këshillash të mira, u jipte fëmiíjëve themelet e stërvitjes, u përndante fjalët e urta dhe ngushëllimet njérësve në nevojë. Kohën që i tepronte, At Gjeçovi j' a kushtonte studimit.
Merej ahere me institutat e vjétëra të Shqipërisë, nga të cilat një që arriu gjer në ditët t'ona është Kanuni i Lekë Dukagjinit. Askùsh nukë munt t'i afrohej At Gjeçovit në diturín' e këtíj Kanuni. Na tregój një dorëshkrìm nj'a dy-mij faqesh, sudiím i palodhur e i hollë ku kish mbledhur, radhitur e ndritur të gjitha sa kanë mbetur nga mendimet juridike të Shqipërisë në Kohën e Mesme, mendime të cilat ngjan t'i kenë rrënjët shumë përtèj Kohës së Mesme.
Në kat të sipërm të famullisë, permi një tryezë të madhe, ishin shtruar një tok vjetërsirash greko-romane, të zbulúara e të mblédhura një nga një, me një fatbardhësí të rrallë dhe me një shie të mbaruar, nga dora vetë e At Gjeçovit. Mbaj mënt, veçàn, një enë të vogël të qojtur "lacrumatorium" lotore, asìsh që të vjétërit, në besim se të vdékurit qajnë të shkúarit e jetës tyre, i mbulojin në varr bashkë me të vdékurin që ky të kish se kû t'i mblithte lottë. Nuk më shkonte ahere kurrë nër mënt se pas ca vjet sicilidò prej nesh, miq dhe admironjës të tij, do të kishim nevojë qi në gjallësí për nga një lotore ku të mbledhim lottë t'ona për At Gjeçovin…
Bir i përulët i Shën Franciskut, e ditur me një diturí pa tingëllìm, po dhe Shqipëtár i kthiellt, At Gjeçovit, që përkiste çdo mirësí, nuk i mungój asnjë hidhërim, asnjë çpifje, më e çudítshmia e të cilave ndoshta është të mohúarit se ay ish Shqipëtár. Sepsè ish lindur në një kufí gjúhërash, në një kufí ku sot mbaròn shqípia dhe nis një tjatër, ca mëndje të klasës katërt, të pazonjat të kuptojnë se fólësit e shqipes në vijën me të përparuara janë stërnípërit e atýreve që me qëndrimin e tyre në Kohën e Mesme dhe pastaj ndaluan të mbrápsurit e vijës më tehû, ca mëndje të klasës katërt e përmbysin të vërtetën dhe e kthejnë në të sharë atë që është një lavdí.
Po At Gjeçovi është përmi çdo sharje. Emëri i këtíj njeriu të rrallë do të vejë duke u-ritur – dhe një ditë famullia e Gomsiqes do të jetë një nga gurët e shëntëruar të Shqipëtarësisë.

[Seminarist]

E ke qajte...

Vertete sa madheshtore kane qene ato shpirtera...ne prezencen e tyre, nuk e di ne e ke provuar, jam ndier si ne nje lopesht lulesh aromatike dhe plot me qiparisa.....

[Blendi]

Nuk e di sa i kenaqun ka mete Leke Rrezniqi me shpjegimet per Leke Dukagjinin, por mua me kane pelqyer shume .Vec nje gjo kisha me ty Eno, O Plako do kishe bere mire sikur te shkruaje me pak, se adresen e shtepise se Lekes nuk e do njeri.Pak informacion e me lezet se vete lodhesh duke shtyp nga 4-5 ore e ne na humb interesi. Pra here tjeter miqesisht te keshilloj te shkruash me pak , e ta permbash veten, se nuk jemi te gjithe historiane ketu. Megjitheate duket qe je munduar e ke bere pune pak a shume te mire.Se nuk duam arkivin e shtetit ketu Lol. Na hutove fare.
me respekt
blendi

[Pelasgian]

Eni,

Faleminderit shume per mundin. Sikur te kishim edhe shume te tjere si ti ku vetem nevojitet te shtrohet pyetja dhe pergjegja vjen e perpiket e sakte, normal sipas rrethanave.
Por si duket lexuesit tane nuk e kuptojne se sa mund nevojitet vetem per nje qeshtje si kjo e Leke Dukagjinit.

Shume qeshtje duhet te studiohen e te shtjellohen nga ne vete Shqiperatet qe ne fund te kemi fatin a te themi " Po, kjo eshte historia e Shqipetarise. Kjo eshte prejardhja jone"

Une nuk jam historian. Arsyeja pse jam i interesuar ne histori eshte se une e ndiej veten si nje obligim per kete kombe. Por une e beje kete per kombin e asgje tjeter. Se paku dy libra ne muaj i lexoj qe koheve te fundit si teme kishin Aleksandrin e Madh. Sepse une besoj ai eshte qe do te na tregoj prejardhjen tone.

Vetem nje liber nga Edwin E. Jacques e cila kushtone 200 euro dhe shume te tjera qe shkruajne per Aleksandrin, Ali pash Tepelenes etj do tia dergoje historianeve Kosovar. Se paku ne si dashamire te Shqipetarise mund ti furnizojme ata me materiale te ndryshme.


Duke nise keshtu nga UNE QKA JAM DUKE BERE PER KETE POPULLE.

Faleminderit dhe nderime

[iliria e para]

dhe simboli

[Eni]

E Leka III Dukagjini

[Lekë Rezniqi]

Të nderuar miq,

Së pari desha t'ju falënderoj shumë për informatat, e posaçërisht Enin e nderuar. Ju falemnderit shumë.

Leka nga Prishtina

[macia_blu]

Kanuni i Leke dukagjinit ose fjala e urte e popullit


nga Tonin Cobani


Fjalet e urta te popullit, jane quajturte urta pikerisht, pikerisht, sepse ne te gjitha rastet kane percielle mesazhe vitale qe i kane qendurar koherave. Te tilla kane qene edhe fjalet e urta qe kane rregulluar marredheniet brenda komuniteteve dhe ne kanunet e shqiptareve jane formuluar si senteca juridike. Ne kanunin e Leke Dukagjinit, mbledhur dhe sistemuar shkencerisht nga Shtjeven Gjecovi, sentencat juridike, ne format e ngurtesuara figurative te fjaleve te urta popullore, gjenden dendur thuajse ne cdo liber, kapitull e nenkapitull (kanuni i Leke Dukagjinit eshte i strukturauar ne 12 libra, 24 kapituj/krye dhe 150 nenkapituj/nyje) Fjalet e urta te Kanunit dalin si nene te vecanta (kanuni ka 1263 nene/paragrafe), si pjese ilustruese apo percaktuese ne formulimin e nje neni ose si nentiituj permbajtesore te librave, kapitujve, nyjeve. Jane pikerisht keto formulimi qe justifikojne, ndoshta, faktin qe ai Kanun eshte ruajtur brez pas brezi ne kujtesen e popullit si letersi gojore ne menyre kaq te besueshme. Nga ana tjeter, fjalet e urta ne Kanun, perbejne trashigimine me autentike te tij, ne raport me formulimet e tjera, qe mund te jene nenshtresime te mevonshme. Pikerishtne keto fjale te urta popullore eshte i pranishem si trashigimi me i hershem kulturor, institucioni i parandalimit te mosmarrevshjeve dhe te konflikteve, institucioni i pajtimit ne raste te mosfunksionimit te parandalimit, bazuar ne konceptin me universal te lirise se individit ne nje bashkesi njerezish te lire, shprehur ne sentencen; "Je i lire me mbajte burrerine tende, je i lire me u zburrnue". & 518.1)

1. Shtrimii ceshtjes; "Fjala mort nuk ban"

A e kane ruajtur fjalet e urta te Kanunit "urtesine"e tyre universale apo "urtesia" qe karakterizon ata, duhet trajtuar e kufizuar per kohen kur Kanuni ishte aktiv?

Nese rezulton e dyta, pra, urtesia e kufizuar dhe jo universale, paraprakisht duhen te mos konsiderohen me fjale te urta popullore, gje qe do te vinte ne dyshim Kanunin, si trashegimi autentike te besueshme, ashtu sic eshte vene ne diskutim nga disa studiues lidhja e ketij Kanuni me emrin e Leke Dukagjinit dhe, pjeserisht, komtenca shkencore e grumbullimit dhe e klasifikimit te trashigimise juridike popullore prej Shtjeven Gjecovit. Ku i fundit, fjalet e urta te mbledhura nga goja e popullit, i ka vene ne thojza, i ndergjeshem plotesisht se aty kishte te bente me formulime, me ngarkesa figurative, tipike per fjalet e urta popullore, pasi ne kohen kur ai punonte per te grumbulluar materialin, Kanuni ishte aktiv dhe vete ai ishte nje bartes i tij. Te tilla jane edhe sentencat qe kane pasur diskutime qe ne fillim per universalitetin e urtesive qe mbartin, siv jane grupi i sentencave per gjkamarrjen dhe gruan, te tipeve;"Gjaku shkon per gjak"2) Fakti qe nje fjale e urte popullore mund ta humbase pjeserisht apo tersisht"urtesine" e permbajtjes se vet, nuk mund te merret si argument per te arritur ne konkluzione te pranueshme. Aq me teper kur kemi te bejme me fjale te urta popullore me vlera, pak a shume juridike, te cilat mund te zhvleftesohen ne "urtesine" e tyre dhe te zevendesohen deri m te kundertene permbajtjes se tyre, sikurnder ka ngjare me ligje te tera apo nene te vecanta te sistemeve juridike me te perkryera qe ka njohur deri me sot shoqeria njerezore. Ne duhet te verifikojme vlerat universale te fjaleve te urta popullore, te paraqitura ne sintenca juridike ne Kanunin e Leke Dukagjinit, te cilat shekuj me rralle kane rregulluar marredheniet e nje qe komuniteti perballuar kulturalisht trysni ushtarako -administrative nga me te ndryshmet. Keto trysni nuk duhen kufizuar vetem me sundimin peseshekullor te Perandorise Osmane, por edhe me regjimet e mepastajshme, shqiptaro- monarkike, diktatorialo-socialiste e deri ne ditet e sotme pasdiktatoriale. Sado qe ne periudhen e sundimit osman Kanuni i Leke Dukagjinit (dhe fjalet e urta qe perbejne kuintesencen e tij) ishte edhe rezistence patriotike, ndersa gjate regjimeve te mepastajme kufizohet ne nje trashigimi qe vepron si cdo trashigimi tjeter kulturore dhe aktivizohet here pas here me te gjithe arsenalin e vet, si kundershti ideologjike apo thjeshte pr shkak tedobesise se sistemeve juridiko-administrative te qeverisjeve te perkohshme te qeverisjeve te perkohshme. Ne raste te tilla strukturat administrative justifikohen ne dobsite e tyre qeverisese duke deklaruar aktivizimin e Pleqesive kanunore si vetegjyqesi primitive. Por nje fjale e urte e popullit, ajo qe justifikon pikerisht institucionin e fjales se Kanunit, thote se "fjala mort (vdekje) nuk ban)" Universaliteti i kesaj fjale te rute duket sikur mbart dicka nga lashtesia biblike ("E para ishte fjala") per te mberritur deri ne kohet moderne si nje garanci e lirive dhe te drejtave te njeriut, pikerisht sepse "nuk ben mort". Me kete univesalitet parandalues konfliktesh dhe pajtimi vijne edhe fjalet e tjera te Librit VII, titulluar "Fjala e gojes";

Fjala mort s'ban. -> XVI/86;
Shtriga ne gjak nuk bjen.-> XVI/86;
Goja s'qet kend ne gjak. -> XVI/86;
Per te ben nuk shtyhet mllefi. -> XVI/88
Be, e s'ka pertej.-> XVI/88;
Beja lan gjaqe. -> XVI/88;
Gjane e djerun e gjaqet e perhapuna i ven per udhe beja->XVI/88
A ben a gjan.->XVI/88;
Ban e hup, thote Kanuja, e jo ban e merr-> &538;
Mohi ka ben', mohuesit i bjen beja.->&540;
Cubi asht me be nde krah. ->&545;
Ujku lpin mishin e vet, po te huejn e han.-> &547;
Vendin me e la me be, e s'i gjegjesh kujt.->&547;
Beja merr gjane e vet.->XVI/91;
Beja e bes' asht "sedija"(s'e dija).->&569;
Beja ta njeh dhe sedijen.->&570;
Beja s'ka skaj, por s'ban perbishtinime.->&571;
Be mbi be Kanuja s'ban.->&577;
C'ka te mirret me be, i jet(mbetet) atij qi e muer.&584;
Permbas beje t'i veje kumbone (berrit); permbas beje ta ngase n'are (kaun).->&585.

Dhe nga Libri VI, "Te dhanunat"

E folmja asht ne fund te kuletes.->XVI/84
Fala s'ta fala, Kanuja s'e kap.-> XVI/85
Je i lir me e mbajt burrnine tande, je i lir me u zhburrnue.&518.



vijon; me, II Pleqesia ; "GJygj mbi gjygj Kanuni nuk ban"
.
.
.\
V

[Taulant-Dardani]

Besa, Bese, Besen ta kam dhan.....Se nje dite do te shkoj ne Han



UNe..trimi..autor i kesaj fjalie absurde


Me duket se rrafshi i Dugagjinit ka qene daja i Lekes


lol..I Kill me

[dibrani2006]

interesant sikur te ishin keta bura ne diten e sodit mjeri keta burat e sodit nane moj nane?

[King_Gentius]

Kanunin mund ta lexoni ketu:

http://www.ganixhafolli.com/Kanuni/hyrje.htm