Krijime # 3

[Prototype]

Unë dhe vdekja



Kur në kopshtin e zemrës time
u dukën lulet e para të dashurise
gjer në këtë çast veç fllad kishin fryrë aty
dhe erës së lehtë që gjethet nanuris.

Dhe u shtuan shumë lulëkuqet
(dashurova kaq shumë bëra i verbër)
Por shpejt në kopshtin e zemrës u thyen pemët e para
Nga stuhia e parë e jetës
Vajza më kish tradhëtuar !


M'u thyen ëndrat sic thyet një gote kristali me verë
që ceket shumë fortë me gotën tjetër për urim.
I thyer, i mundur atëherë vdekjen e thirra
të vinte e të më merrte se jeta s' kish kuptim.

Vdekja më çon fjalç: "nuk vi"
se unë nuk besoj kur më thërrasin ,
e aq më tepër të mundurit e dashurisë së parë
kur dashurinë e dytë në jetë hasin.

E vërtetë, nga farat e lulëkuqeve të para të thara
në pranverën e dytë mbinë më shumë lule dashurie,
I ktheva krahët vdekjes
e përbuza
Ç budalla paskish qënë që vetë e kërkova.

Dhe eci jeta ime
më vdiq babai.
Njeriu që kam dashur më shumë kur kam qënë beqar.
Sërish stuhia e jetës më rrëzoi pemë të tjera
dhe vdekjen kerkova si në rastin e parë.

Sërish nuk erdhi, por më dërgoi fjalë
"Nuk vi ! Se ti je i mërzitur dhe flet pa menduar !"
Shumë shpejtë më kaloi dhe kjo lajthitje .
Veten e përmblodha
në jetë u hodha me besim.


Tani kam femijë të vegjël si zogjtë.
E dua jetën më shumë se kurrë, me pahir
T ' ju ndrëq foletë, të mos i prekë skifteri
fluturimin në fortuna t' u mësoj sa më mirë.

Por vdekja më çon fjalë : "do vi të marr
kur të shoh që jë i gëzuar,
se unë vi pikërisht kur s' më duan
dhe mundësisht të më kenë harruar !"

Tashmë kam harruar ç' kam dashur në rini
Tek varri i babait vizitat i kam rralluar,
Por:
ankohem si gjithmonë për jetën e keqe
qoftë dhe në gëzime
pa u shprehur i gëzuar.



Pasqyra



Pasqyra është si ai njeriu i drejtë
Që të përplas në sy të vërtetën
Pa zbukurime
Pa të bërë qejfin

Atëherë pse themi që ka pasqyra të mira e të këqija
Dhe nuk themi që ka pamje të bukura dhe të shëmtuara.



Vizitë në spitalin e të çmëndurve


Spitali i të çmëndurve
mes një kopshti me lule
Rrethuar me parmakë artistikë hekuri
në kënd të qytetit .


Brënda kësaj ndërtese me xhama me tela
Çmënduria është e lirë .


Klon special
me xhama me rrjetë dhe parmakë hekuri
dhe tokë neutrale: kopësht me lule !


Ndrydhet çmëduria në pilën uranike të shoqërisë
mes pllakave të grafitit të zgjuarsisë
që të mos shpërthejë shkatarrueshëm ,
por të harxhohet
ngadalë-ngadalë deri sa të shuhet .


Brënda hapësirës së spitalit
bashkëjeton çmënduria dhe mënçuria
doktori
dhe pacienti
rregulluar me kodet e posaçme të frikës
i mënçuri: me dhunën e gjilpërës
i çmënduri: me tmerrin e dhimbjes.


Herë-herë i mënçuri bëhet më i çmëndur se i çmënduri.
Herë-herë i çmënduri bëhet më i mënçur së i mënçuri.


I mënçuri ka të drejtë
I çmënduri jo !


I mënçuri pasi mbaron detyrën në spital
kalon klonin dhe del në qytet
ku bëhet
më i mënçur
se të mënçurit.
Dhe kur sërish në spital kthehet
bëhet më budalla
se budallenjtë.


Fytyra të deformuara të çmëndurish
si fragmente fytyrash kafshësh nga xhunglat dhe politika
i gjen lirshëm në hapësirën e spitalit
megjithë izolimin xhamor, lulor dhe parmakor.


Këtu ka presidentë pa brekë
apo kryeministra me qyrra në hundë
që hypin në fuqi në çast
dhe rrëzohen nga posti sapo pastruesja i godet në këmbë me fshesë
dhe i kërcënon me dhimbjen e gjëlpërës.


Spitali i të çmëndurve në kënd të qytetit si vrimat e zeza të unevërsitetit pjesën e keqe të materjes trunore njerëzore anihilon .





Skeleti dhe mishi




Skeleti ndërtuar me tulla eshtrash të formave dhe dimensioneve
të ndryshme.
i mbuluar me llacin e mishit
dhe zbukurimet e fasadave: frizurë flokësh,vathë e medalion floriri,
lyerje sysh, heqje vetullash, kostume ngjyra-ngjyra, portofole,
Herë-herë operacione për të fshehur rrudhat,grabitje e dhunshme
që pleqëria dinake do t'i vjedhë rinisë naive.

Pleqëri e paskrupullt që kërkon
ashtu sic riparohet një veturë e vjetër me pjesë këmbimi të reja
por jo nga magazina,
por duke shkatërruar veturat e reja,
merr ajo sy, veshka e pjesë të tjera mishi
vjedh ajo copëza rinije.

Dhe kështu një plak budalla shikon me sy djaloshi
por truri i vjetër s 'ja zbërthen dot pamjet rinore që sheh ,
ai bëhet më budalla
por ama i shpëtoi verbimit dhe e shkruan vetë testamentin
se kujt do ti japë pasurinë
duke i lënë me gisht në gojë ata që donin ti merrnin pasurinë.

Kështu dinakëria pleqërore jetoi më gjatë
ndërsa naiviteti rinor u pre në mes .
Skeletet janë të njëjtë,megjithse disa të rinj e disa të vjetër,
janë indiferentë
por këto hile i bën mishi
ndihmuar nga zbukurimet mashtruese prej ari të fasadës.



Porta



Ku ka hapësira egzistojnë edhe porta
Porta i jep kuptim hapësirësa një zot aty
Një dikë që me pasjen e çelësave të vegjël reflekton pushtetin e madh.
Porta me veprimin e saj s'ka asnjë filozofi, vec të HAPET dhe MBYLLET
Por pikërisht kësaj alternative i sulen filozofët ,partitë,liderat
ti japin kuptime të ndryshme:
Dikush e vlerëson hapjen:filozofi të mirëseardhjes ,
kërcitja e menteshave shtohet me zhurmën e përplasjes së saj në
fytyrën e dikujt
dhe me sharjet qe turpërojnë gjininë njerëzore.
Porta indiferente i është bindur vetëm ÇELËSIT,
por DORA që përdor çelësin s'ka qënë indiferente .
ka shkuar celësi dorë më dorë
dhe pushteti i DORËS
ka komanduar alternativat e portës
HAPUR
MBYLLUR
Herë-herë e kanë dashur portën, herë e kanë sharë
herë e kanë përforcuar me lloz, herë e kanë goditur me grushta
dhe herë e kanë lënë nën regjimin diktatorial të erërave të egra ,
Por ajo po PORTË ka ngelur
megjithëse zoti i saj ÇELËSI
ka bredhur edhe në zota të tjera .



byeeeeee ju duaaaaaaa


:a :a :a

[Pentesilea]

Goce, po na luan fiqiri nga keto poezite e tua..
Upss,...ika, erdhi bossi....

[bebushe]

Shume te bukura , hallall

[TightJeansGrl]

ejjj Prototype!

gjithmone kam dashur te has nje pershkrim me fjale ( sado modest ) te cmendurise, them modest sepse kam pershtypjen qe do ishte nje cmenduri me vete te besoje se me te vertete e ke mberthyer dhe shprehur me fjale thelbin e cmendurise njerezore, megjithate me te vertete me pelqeu shume versioni yt.

TJG

[macia_blu]

I mungojne forumit te letersise kjo lloji poezie, qe eshte mirfilli poezi dhe mjaft e bukur.

Jo cdo gje qe hedhim ne forumin e letersise, eshte letrare, dhe sidomos poetike.
...
Te falenderoj per kete postim te ciklit tend ketu. Dhe e bej sinqerisht falenderimin me gjithe pergezimet. Jane bere kaq te rralla poezite ketu, sa....nuk rrija dot pa ti thene keto qe ti thashe.


....pershendetje....

[macia_blu]

hey, ti je patriote me nitin dhe bledin....(?)!!!
Edhe ne poezi...ashtu me dukeni. Epo nje poet ne shekull te beje nje qytet, ia lan borxhit letersise shqipe, e jo me tre, dhe une e marra ankohem ....
....

[bebushe]

flm juve
se dija qe i kisha patriote , me behet qefi ama
keto poezite me lart i ka shkruar im ate por nuk ka qef te prononcohet keshtu qe i vura une ketu per ate