Ke ka marre malli per Colin, te lexoj ket artikullin me poshte

[krokodili_73]

Marre nga gazeta shqiptare:

Mësova gërmat duke shkruar parullat"
"Shkruaja me thëngjij për Nanon e Berishën"


--------------------------------------------------------------------------------

Ilir Bushi

Banoj në Bregun e Lumit dhe nuk kam asnjë klasë shkollë, por kam mësuar shkrim e këndim duke shkruar parulla nëpër muret e Tiranës. Kështu u shpreh dje 19-vjeçari Ilirjan Rrepaj, i cili banon në një kasolle përdhese në periferinë e kryeqytetit, ku gjatë stinës së dimrit shiu futet i gjithi deri në krevat. Ilirjani ka lindur në vitin 1985 në Tiranë dhe prindërit e tij janë divorcuar herët duke krijuar secili familjen e vet. Kështu Ilirjani ka dy vëllezër dhe një motër nga nëna e tre vëllezër nga babai, por ai mbeti pa shkollë dhe pa ndihma ekonomike duke u endur rrugëve për të gjetur diçka të ushqyeshme. Por në vetvete Ilirjani ka zbuluar prirjen për të mësuar, prandaj pasionin e tij e ka ushtruar duke lexuar dhe shkruar parullat e mureve të Tiranës.

Përse nuk ke shkuar në shkollë?
Unë nuk kam qenë asnjëherë në shkollë. Nuk kam para për libra dhe fletore. Gjithmonë dal në Tiranë dhe gjej ndonjë gjë për të ngrënë. Ndihmoj njerëzit për ndonjë punë, por nuk lyp. Vetëm kur më japin vetë.

Ke provuar ndonjëherë të regjistrohesh në ndonjë shkollë pranë lagjes tënde?
Që të shkosh në shkollë duhet të kesh rroba. Por mua nuk ka kush më ndihmon. Pa rroba dhe pa këpucë si mund të hysh mes shokëve. Pastaj edhe librat. Unë nuk kam asgjë. Por gjatë këtyre viteve kam mësuar shkrim e këndim nga parullat që shkruanin shokët nëpër mure. Pastaj mora një thëngjill dhe mësova të shkruaj vetë. Kjo punë më pëlqente shumë dhe shikoja se të nesërmen edhe njerëzit që i lexonin ato kënaqeshin. Shkurt, unë e mësova abetaren duke lexuar e shkruar gërmat nëpër mure.

I di të gjitha gërmat e alfabetit?
Po. Vetëm gërmën "XH" e ngatërroja me gërmën "GJ". Por s'prish punë, tani i di të gjitha.

Cilat janë parullat që ke lexuar për herë të parë nëpër mure?
Atëherë isha 8 vjeç dhe shokët shkonin në shkollë. Kur linin ndonjëherë mësimin dilnim bashkë e m'i tregonin gërmat një për një. Parulla e parë që kam lexuar ishte në fillim fare kur nisën demonstratat. Sapo e shkruante një mesoburrë. Unë isha kalama. Aty shkruhej: "Komunistët në litar, pensionistët në hanxhar". Pastaj, më tutje "Poshtë diktatura", e plot të tjera. Kjo më pëlqeu shumë dhe mora thëngjillin e shkrova edhe unë poshtë saj të njëjtat fjalë. Pastaj fillova vetë çdo mbrëmje nëpër mure. Ishte punë e bukur.

Si vazhdove me shkrimin e parullave nëpër mure?
Dilja vetë ose me shokë. Filluam të mësojmë të gjitha gërmat. "Në fillim shkruajta te muri pranë Selvisë: Rroftë Berisha. Por të nesërmen doja të mësoja edhe gërmën "N" dhe vajta të shruaja "Rroftë Nano". Për të mësuar më shumë bëra provë edhe: "Rroftë Gjinushi", por e lashë përgjysëm se nuk më dilte mirë gërma "Gj". Më vonë, (viti '85) një natë më pa një shofer i lagjes që merret pak me politikë (është me PS-në) dhe më dha bojë për të shkruar "Poshtë Kushtetuta". Por të nesërmen më spiunuan te një burrë që ishte me PD-në dhe ai më detyroi ta fshija parullën e të shkruaja, "Kushtetuta është e ardhmja jonë". Kështu u miqësova me të dyja palët dhe ata më merrnin ndonjëherë gjatë natës për punët e tyre. Unë i kam shokë edhe demokratët edhe socialistët. Edhe ata më dun shumë.

Sa të paguanin për parullat që shkruaje?
Asgjë or burrë. Më jepnin ndonjë misër, ose cigare sa për muhabet. Unë s'i bëja për lekë, po për të mësuar shkrim e këndim.

Cila është parulla më e gjatë që ke shkruar?
Parulla më e gjatë është kjo: "Rruga për në Europë kalon nëpërmjet Partisë Socialiste". Por të nesërmen një djalë i vogël e fshiu pjesën e dytë të parullës dhe shkroi: "Rruga për në Europë kalon nga Bregu i Lumit". Kjo më ndodhi edhe me parullën tjetër: "Mirëqenien tuaj do ta sjellin vetëm deputetët e PD-së". Edhe këtë ma ndryshuan dhe e bënë: "Mirëqenien tuaj do ta sjellin vetëm gabelët e Lanës". Mirëpo unë me këtë punë mësova mirë shkrim e këndim.

A ke shkruar ndonjë parullë për Ramën ose Ngjelën?
Jo, tani do filloj. I kam të dy si shpirt dhe i du fort.

Cila është parulla që e ke shkruar më me qejf?
Para zgjedhjeve të kaluara për deputetët, ishte një parullë: "Na jepni votën, t'ju japim gjithë botën". Por atë ia lanë ta shkruante një shoku im që është antik dhe na bën për të qeshur. Pasi e shkroi: "Na jepni votën, t'ju japim botën", vajti prapë në darkë dhe e fiku pjesën e dytë duke shtuar: "Na jepni votën, t'ju japin rrotën". Unë e shava, se nuk i kam qejf llafet e pista, po atij s'i merr vesh koka.


"Në Bibliotekë nuk më pranojnë sepse nuk kam rroba e këpucë"

Në Biblotekën Kombëtare nuk më pranojnë brenda sepse më shohin të veshur keq, prandaj kërkoj ndonjë libër nga shokët dhe rri e lexoj deri vonë me qiri në barrakën time". Kështu shprehet 19-vjeçari Ilirjan Rrepaj, i cili, megjithëse jeton në kushte të vështira, nuk di të ankohet për fatin e tij. "Ky ishte kismeti im or burrë, por unë dua të lexoj shumë libra sepse më pëlqejnë historitë e njerëzve", vijon ai. Duke treguar zellin e tij të fshehur prej vitesh për lexime, Ilirjani thotë se "shkolla është një gjë shumë e mirë, por atë nuk kanë mundësi ta vazhdojnë të gjithë fëmijët e Shqipërisë". Dhe ndryshe nga shumë njerëz të tjerë të kësaj bote, Ilirjani nuk del në rrugë për të lypur dhe nuk kërkon mëshirë. Megjithëse ai nuk e ka lexuar ende vargun e Migjenit, "Mjerimi nuk kërkon mëshirë, por vetëm të drejtë", Ilirjani kërkon vetëm ta lenë të hyjë për të marrë ndonjë libër në Biblotekë. Dhe prapë ai nuk është ankues, por tolerant për fatin e tij. "Ndofta kur të blej këpucë dhe rroba mund të më pranojnë ndonjë ditë", përfundon ai filozofinë e tij të dhimshme.

[kolombi]

Gjithe fajin e ka parajsa.

[korçar]

...Por engjejt e vertete jane mbi toke!

Nuk ka perfaqesues me dinjotoz te njerezimit (ne kuptimin e saj si moral i perditshem). Po ta kisha perballe kete djale jam une ai qe do i jepja me qindra, dhe nuk ekzagjeroj, libra. Po mbase me keto libra ai do te humbiste shpirtbukurine e tij...

[Sirena_E_Vogel]

Që të shkosh në shkollë duhet të kesh rroba. Por mua nuk ka kush më ndihmon. Pa rroba dhe pa këpucë si mund të hysh mes shokëve.

Në Biblotekën Kombëtare nuk më pranojnë brenda sepse më shohin të veshur keq, prandaj kërkoj ndonjë libër nga shokët dhe rri e lexoj deri vonë me qiri në barrakën time

Paska shume idhull per te lexuar. Do doja me gjithe shpirt ta ndihmoja, pasi qenka njeri shume i zgjuar. Kete nuk e kuptoj, perse duhet ta bej biblioteka nje gje te tille, kur ai ka qejf te lexoj, nuk ka rendesi se cfare vesh ai...
Po prinderit, kur e dinin qe nuk do kishin mundesi ti rrisnin femijet e tyre, me mire mos ti kishin sjell fare ne kete bote, sesa ti linin te vuanin...