Cili është synimi i AKSH-së?

[Faik]

Koha dot tregoj....

Por shok Bani a me trego cfar kemi fituar ne ? qe dot humbim?
3 lufta kemi filuar dhe as nje nuk kemi mbaruar ashtu sic duhet ?

Te gjithe qe kane rene ne lufte me serbet dhe maqedonasit nuk kane luftuar per me shume te "drejta" dhe te jetojne me nen sundimin e sllaveve por per tu bashkuar te gjithe kombin ne nje shtet te vetem shqiptar ne ballkan....

Dhe cfar eshte kjo "Shqiperi e Madhe" term qe e kane nxjere Serbet sepse nese bashkohen te gjithe tokat shqiptare nuk dot jete nje "Shqiperi e Madhe" por dot jet Shqiperia e Vertet e cilla duhej te ishte qe moti....

Pra mos harroni cillet jane viktima? Viktima jemi ne qe jemi te ndare ne 5 shtete nje cmenduri po ta mendosh mire.....Ceshtja jone kombetare eshte persipari ceshtja jone dhe ne duhet ti gjejme zgjidhje...

Nese ne shqiptaret jemi te bashkuar te gjithe me nje ze se duam Bashkimin e trojeve tona te grabitura nga fqinjet tane athere bota dot jete ne anen tane....sepse nuk mund te qujhet ghithe kombi shqitar 'Terrorist" sepse ja do te mirin e kombit....

Falemndertit

[skajkingdom]

Postuar më parë nga lola_80
Edhe une nuk e kuptoj dot sesi disa jane aq te guximshem sa te deshirojne nje "Shqiperia e madhe". Besoj se aktualisht nuk ka rrezik me te madh sesa ky!!

NUK KA SHQIPËRI TË MADHE - VETËM SHQIPËRI, ajo normale, etnike, siç e ka falë Zoti i Madh!

Nuk ka nevojë të luftohet me 4 shtete! Së pari, kur të bashkohen Kosova e Shqipëria (me paqë), mund të bashkohet edhe pjesa shqiptare nën IRJM (nëse është nevoja me luftë), kurse Lugina e Preshevës dhe Malësia e Madhe atëherë "merren" pa kurrfarë problemi. Së fundi Çamëria, pas disa proceseve të ndryshimeve brenda disa viteve "merret" edhe ajo. Mos harro se në këtë kohë Shqipëria do të i kishte 10 MILION banorë, dhe kushtëzuar nga pozita gjeografike do të ishte SHTETI MË I FUQISHËM në Evropën Juglindore, mbase është "koridor" kryesor lidhës.

Hajt tung!

Rroftë SHQIPËRIA E RIBASHKUAR!
Rroftë FBKSH!
Rroftë AKSH!
Përpara burra!

[Faik]

Te lumte goja Skajkingdom,,

Dhe ti qafir "Mbaje me shendet"

[Faik]

DIPLOMACIA SHQIPTARE
Prof.Dr.Mehdi HYSENI


FRONTI PËR BASHKIMIN KOMBËTAR SHQIPTAR
ËSHTË ANTITEZË E DËSHTIMIT TË POLITIKAVE
GANDISTE-KOZMOPOLITE SHQIPTARE
DHE KUNDËR LEPENIZIMIT KOLONIAL SLLAV TË
SHQIPËRISË ETNIKE



Me çmilitarizimin e Kosovës nga okupatori çetniko-serb, më 10 qershor të vitit
1999, si rezultat i luftës çlirimtare kombëtare të UÇK-së, dhe të ndërhyrjes së forcave ndërkombëtare të Aleancës së Atlantikut Verior (NATO-s), nuk erdhi në shprehje njohja e pavarësisë së Kosovës, e as çlirimi dhe shkolonizimi i etnikumit dhe i territorit indigjen shqiptar brenda kufijve natyrorë e historikë të Shqipërisë etnike. Pikërisht, për shkak të vetëkënaqësisë së politikave kapitulluese, gandiste-kozmopolite shqiptare, dhe të "reprises" së politikës së diktatit të " Koncertit të Ri Evropian " të Fuqive të Mëdha ndaj kombit të shtypur dhe të kolonizuar shqiptar në Ballkan, u lindën dhe, u organizuan (si në kuptimin e ligjshëm politik, ashtu edhe në atë ushtarak) Fronti për Bashkimin Kombëtar Shqiptar(The Albanian National Union Front) dhe Armata Kombëtare Shqiptare (The Albanian National Army). Në thelb, këto janë dy leva parësore, që përbëjnë vazhdimësinë dhe koherencën historike të faktorit kombëtar, politik, ushtarak dhe diplomatik të projektit strategjik afatgjat për çlirimin e shqiptarëve dhe të Shqipërisë etnike nga shtetet fqinje kolonialiste sllave(Serbia, Mali i Zi, IRJM dhe Greqia).

Si AKSH-ja, ashtu edhe FBKSH-ja, janë instucionale legjitime dhe legale, sepse e tërë veprimtaria e tyre mbështetet në aktetet e tyre normative juridike (Rregullore, Statut, Platformë), të harmonizuara me aktet dhe me standardet ndëkombëtare të sistemit pozitiv juridik ndërkombëtar. Pra, që të dy këta organizma politiko-ushtarakë, do të vazhdojnë luftën dhe veprimtarinë e tyre politike, patriotike dhe kombëtare afatgjatë, pa rënë në gabime dhe në mashtrime të politikave të huaja "paqësore", kozmopolite dhe internacionaliste, duke përfillur përherë maksimën aksiomatike të traditës së ndritshme historike të rilindësve dhe të lëvizjeve çlirimtare kombëtare shqiptare :"PUSHKA DHE ABETARJA KANË QENË KURDOHERË DY BINJAKE NË DUART E POPULLIT SHQIPTAR, NË TË NJËJTAT LLOGORE TË LUFTËS SË TIJ PËR LIRI, PAVARËSI, TOKË, TË DREJTA E PËRPARIM"(Probleme të pavarësisë së Shqipërisë, Tiranë,1987, f.53).

Në këtë vështrim, AKSH-ja dhe FBKSH-ja, do të përpiqen që t'i tregojnë botës së qytetëruar përparimtare demokratike, se shqiptarët (pavarësisht nga kapitullimi i politikave kozmopolite internacionaliste në Tiranë, në Shkup dhe në Prishtinë, të cilat sikurse Konferenca e "paqes" e Londrës, më 1913, për hir të krijimit të "paqes" në Ballkan, e viktimizuan, të drejtën e vetëvendosjes së kombit shqiptar brenda territorit të Shqipërisë Etnike të kolonizuar nga hegjemonistët sllavë në Ballkan)nuk pajtohen që, edhe në shekullin XXI, të jenë "plaçkë" koloniale sllave, dhe e intrigave diplomatike të partnerëve të tyre tradicionalë, por janë të gatshëm, të organizuar dhe të vetëdijësuar politikisht, ushtarakisht dhe diplomatikisht, si dhe të ndërgjegjësuar kombëtarisht, të vazhdojnë me këmbëngulje luftën e tyre politike për t'u çliruar nga vargonjtë shekullorë të skllavërisë koloniale serbomalazeze,greke dhe maqedone. Pra, në këtë kontekst, si AKSH-ja, ashtu edhe FBKSH-ja e hudhin poshtë çdo politikë të ashtuquajtur "paqësore", "multiethnike", "pluraliste" dhe "integruese", që është në kolizion flagrant me të drejtën e vetëvendosjes, me të drejtën e pavarësisë dhe me të drejtën e ribashkimit të shqiptarëve dhe të territoreve të Shqipërisë Etnike.

Dështimi i politikës dhe i diplomacisë
paqësore gandiste*)

Kronologjikisht, që nga viti 1996, kur shumica e shteteve anëtare të Bashkimit Evropian (Franca, Anglia, Austria, Gjermania, Holanda, Portugalia, Suedia etj.) e njohën në kuptimin juridik ndërkombëtar (edhe pse serbët dhe malazezët, nuk patën shtruar kurrfarë kërkese zyrtare për ndonjë njohje ndërkombëtare të "krijesës shtetërore" serbomalazeze si amalgamë "federale jugosllave", sepse llogarinë, e kishin bërë të saktë, nga se ishin të vetëdijshëm se vazhdimësia e përdorimit të nocionit"Jugosllavi", heshtazi nënkuptonte njohjen e vazhdimësisë së tyre ndërkombëtare) të ashtuquajturën "RFJ" (Serbia+Mali i Zi), de facto dhe de jure rivulosi mohimin e së drejtës së vetëvendosjes së shqiptarëve si në Kosovë, ashtu edhe në pjesët e tjera të Shqipërisë etnike.

Një hap i këtillë i "Koncertit të Ri Evropian", si për opinionin e brendshëm, ashtu edhe për atë të jashtëm shqiptar ishte i papritur dhe krijoi konfuzion në mendjet e njerëzve, sepse brenda periudhës gjashtëvjeçare (1990-1996) të pritjes dhe të durimit, udhëheqja e lartë e Republikës së Kosovës (të paktën përmes deklaratave zyrtare për shtyp të kryetarit të saj, dr. Ibrahim Rugova) asnjëherë nuk e vuri në dyshim mbështetjen e pavarësisë së Kosovës në drejtësinë e bashkësisë ndërkombëtare. Kështu, një "parashikim largpamës" i këtillë i politikës dhe i diplomacisë paqësore gandiste, i mbështetur (ose i vetimprovizuar) në premtime boshe dhe në traktativa diplomatike të kancelarive të Evropës, nuk mund të cilësohet ndryshe veçse si dështim dhe si viktimë e mosnjohjes së konsideratave dhe të interesave heterogjene politike të partnerëve të Bashkimit Evropian.

Për analitikët e marrëdhënieve ndërkombëtare, injorimi i së drejtës së vetëvendosjes lidhur me Kosovën dhe me shqiptarët nga shtetet evroperëndimore, nuk është kurrfarë sensacioni (pavarësisht se kombi shqiptar ende gjendet nën sundimin e egër kolonial shekullor serb), sepse për Bashkimin Evropian, përkatësisht për interesat, ambiciet dhe objektivat e tij, nuk ka qenë i rëndësishëm as me karakter prioritar bashkimi i Kosovës me Shqipërinë (çlirimi kolonial dhe ribashkimi i të gjithë shqiptarëve në Shqipërinë etnike), por bashkimi i Gjermanisë, si dhe implementimi i suazave programore të Aktit të njësuar të Mastrihtit(1992), i cili bëri të mundur, që ky (sipas Marrëveshjes së Mastrihtit) të shndërrohet në një Bashkim ekonomik dhe politik.

Të gjitha konferencat ndërkombëtare
pa Kosovën, ndërsa buletini propagan-
distik " Rilindja-Bujku " i Rugovës, një
dekadë të tërë, pohonte të kundërtën(!)

Ia vlen të nënvizojmë faktin se, që nga shpërthimi i krizës në Kosovë, e deri në Konferencën e Rambujesë (18 shkurt 1999), e cila legalizoi ndërhyrjen e NATO-s, më 24 mars 1999 kundër makinerisë ushtarake-policore e paramilitare të "RFJ"-së, çështja e Kosovës, nuk ka qenë e trajtuar në asnjë konferencë ndërkombëtare. Retrospektiva kronologjike nëntëvjeëare (1990-1999), provon se në të gjitha konferencat, e organizuara me qëllim të zgjidhjes së krizave dhe konflikteve të armatosura në hapësirat e ish-Jugosllavisë socialiste ( RSFJ-ja, de facto dhe de jure me të gjitha veçoritë e saj ka qenë Serbia e Madhe. Tërë pushteti i saj politik, ekonomik, ushtarak e diplomatik ka qenë në duar të serbomëdhenjve titistë), Kosova nuk ka qenë "temë debatimi" e itinerarit të tyre.

Arsyet pse u injorua çështja e Kosovës në planin ndërkombëtar, duhet të kërkohen para së gjithash në zgjedhjen e gabueshme të mjeteve dhe të metodave strategjike politike , si dhe në seleksionimin negativ të kuadrove, të cilat për shkak të "miopisë" dhe injornacës së qarqeve më të larta të Republikës së Kosovës (Kuvendi, Qeveria, institucione këto, të cilat ishin totalisht fiktive, sepse nëntë vjet, praktikisht kanë qenë të paralizuara, nuk kanë përmbushur asnjë nga detyrat dhe detyrimet, e parashikuara me Kushtetutën e Kaçanikut (7 shtator 1990. Përkundrazi atë e kanë shkelur në mënyrë flagrante dhe paprecedencë, edhe në rastin e fundit me daljen e UÇK-së në skenë. Sipas Kushtetutës Kaçanikut, kryetari i Republikës së Kosovës, dr. Ibrahim Rugova ka pasur të drejtë dhe për detyrë, që të uniformohet dhe të komandojë me forcat ushtarake të UÇK-së. Mospërmbushja e kësaj dispozite të Kushtetutës së Republikës së Kosovës nga kryetari Rugova, juridikisht sanksionohet si akt tradhtie ndaj kombit dhe shtetit të shpallur të Kosovës.Gjithashtu, vepra të tjera të rënda penale të dr. I.Rugovës janë edhe pezullimi i Kushtetutës së Kaçanikut, dhe prostituimi antiligjor i Referendumit gjithëpopullor,26-31 shtator 1991, ngaqë pa konsultuar dhe pa marrjen e pëlqimit të popullit, këto dy akte i "ka shlyerë me gomë" për t'ua bërë qejfin politikave dhe intrigave të huaja antishqiptare), u dhanë kahje krejtësisht tjetër objektivave dhe interesave parësore si të politikës së së brendshme, ashtu edhe asaj të jashtme( e cila në të vërtetë, as që ka figuruar si e tillë, as teorikisht, as praktikisht në "aparatin shtetëror" të Republikës së Kosovës).

Si rrejdhim i gjithë kësaj, qe paralizuar tërësisht puna e Kuvendit dhe e Qeverisë, mosfunksionimi i të cilave u reflektua veçanërisht në kufizimin dhe falimentimin e aktivitetit të politikës së jashtme. Krijimi i një bllokade të këtillë politike shkaktoi dilema dhe paradokse të paparashikuara, sepse u bënë të pasigurta objektivat imediate themelore: liria dhe pavarësia, mosartikulimi i të cilave, ndikoi drejtpërdrejt në dështimin e të gjithë mekanizmave të "krijuar shtetërorë"(në historinë nëntëvjeçare, gjatë viteve 1990-1999, Kuvendi dhe Qeveria e Republikës së Kosovës në ekzil, në kuptimin praktik ishin vetëm dy atribute të imagjinuara juridko-politike shtetërore. Kuvendi nuk u konstitua, as nuk ka funksionuar sipas Kushtetutës së Republikës së Kosovës, ndërkaq Qeveria në ekzil ngeli tërë kohën e pakompletuar me ministri e dikasteri përkatëse). Ky ishte bilanci i politikës së brendshme dhe të jashmte të Republikës së Kosovës, sepse për shkak të politikës së frikësimit dhe të bajraktarizmit të klaneve dhe të grupeve të interesit të "oborrtarëve" të kryetarit Ibrahim Rugova dhe të kryemninistrit të tij, dr.Bujar Bukoshi, interesi nacional dhe shtetëror i Republikës së Kosovës, përfundoi në "bisht të lahutës" së interesit egoist individual, "ti mua, unë ty", ndërsa popullin e patën "uruar kombëtarisht dhe fetarisht", duke e "përgëzuar" edhe sot, me të njëjtën "dhembshuri", dhe me të njëjtën dinakëri e makutëri: "Zoti dhe Nënë Tereza, e pastë bekuar dhe ndihmuar përjetë", përherë me "trasta në shpinë" dhe me "pushkë në krahë" ditë e natë, luftë guerile nëpër male e në barrikada kundër armikut serbomalazezë, kurse shumica dërrmuese e "republikanëve" të Rugovës dhe të Bukoshit, si dhe vetë këta dy "shtetarë" (derisa t'iu ecën falli dhe vergjia e 3%, që tanimë dihet, dhe e 500%, a 1000%, që as tani nuk dihet, se ndoshta mund të jetë edhe më e lartë, e skamnorët e tyre engjullorë, do t'i mashtrojnë sa herë të donë "gjemat pa rahmet", siç thotë një fjalë e urtë popullore), jo që nuk e kanë përkrahur luftën çlirimtare të UÇK-së, por edhe e kanë penguar në të gjitha format më bizare, duke e anatemuar, duke e sabotuar dhe duke e shantazhuar me mjete të ndryshme politiko-propagandistike dhe financiare. Pikërisht, kjo politikë egocentrike antishqiptare e LDK-së me në krye Rugovën dhe Bukoshin, pat ndikuar që, të mos vijë në shprehje masovizimi gjithëpopullor i Kryengritjes së ndritshme çlirimtare kombëtare të UÇK-së.

Në këtë vështrim, është "raritet" për historinë e shtetit, që kryetari dhe kryeministri (siç ishte rasti me dr.Rugovën dhe me dr. Bukoshin), të jenë titullarë të vetëm të jetërsimit të atributeve juridike, politike dhe diplomatike të një shteti. Edhe pse këta dy "kryeprotagonistë shtetërorë" të Republikës së Kosovës, uzurpuan në mënyrë diktatoriale dhe despotike kompetencat dhe autorizimet ligjore të Kuvendit dhe të Qeverisë, megjithatë nuk ia arritën qëllimit, që "politikën e jashtme " të tyre, t'ua imponojnë subjketeve politike të bashkësisë ndërkombëtare, që Kosovën ta njihnin si subjekt juridik ndërkombëtar, edhe pse Republika e Kosovës de facto dhe de jure, u krijua si shprehje e vullnetit të lirë të popullit (këtë e provoi edhe Referendumi gjithëpopullor 26-31 shtator 1991, ku 99% e popullatës shqiptare, u deklarua për vetëvendosje, pavarësi dhe shkëputje të plotë nga Serbia gjakatare kolonialiste), i cili pa e përdorur forcën, gjë që kjo ishte në përputhje të plotë me normën e së drejtës publike ndërkombëtare dhe me dispozitat e vlefshme të Kartës së OKB-së.

Për shkak se nuk u krijua një srategji afatgjatë e politikës së jashtme dhe e bashkërendimit të njësuar të trupave dhe të mekanizmave shtetërorë të Republikës së Kosovës (që do t'i hartonin, miratonin dhe realizonin vendimet politiko-diplomatike), janë bërë edhe gabime katastrofike në paraqitjen e çështjes së Kosovës në planin ndërkombëtar. Pikërisht, në mungesë të aparatit të Ministrisë së Punëve të Jashtme (në kuadrin e së cilës do të vepronin kuadrot e mirëfillta profesionale), çështja e Kosovës nuk është shtruar, as nuk është debatuar në asnjërën nga konferencat ndërkombëtare, që u organizuan për ish-Jugosllavinë (në Londër, në Hagë, në Paris e në Dejton). Këtë injorim (përjashtim) të çështjes së Kosovës në shkallë të politikës ndërkombëtare, pothuajse në të gjitha rastet e theksuara, disa nga masmediat shqiptare në Prishtinë, e pikësëpari "Rilindja", përkatësisht "Bujku" (duke mos qenë të vetëdijshme për rolin e tyre propagandistik antishqiptar) nëpërmjet "komenteve" dhe "analizave" të tyre, e vlerësuan si sukses(!) Sesa një propagandë e këtillë antikombëtare ka qenë në funksion të informimit të drejtë dhe objektiv të opinionit shqiptar, këtë, mëpastaj e provoi edhe vendimi i njëzëshëm i Bashkimit Evropian me rastin e njohjes ndërkombëtare të "RFJ-së".

Fundi i "optimizmit agresiv" i rugovizmit?

Vështruar në kuptimin e filozofisë politike, edukimi për të ndërtuar paqen, nuk do të duhej t'u lejohej modeleve dhe konferencave provinciale, sepse në to brenda "viteve të humbuara" të rugovizmit nuk ndodhi kurrfarë katarze edukative as arsimore, as politike, as kombëtare sa i përket realizimit të lirisë dhe të pavarësisë së Kosovës. Në vend të këtij vizioni racional (jetësimit të koncepteve të lirisë dhe të pavarësisë shqiptare), u manifestua katarza e vetëdiferencimit, e varfërimit shpirtëror intelektual, moral dhe material. Në vend të zhvillimit të luftës së përgjithshme popullore për liri dhe pavarësi, brenda natës, popullit shqiptar të Kosovës, i imonohet pedagogjia e paqes, e luftës për kafshatën e gojës, duke e frikësuar dhe duke e "këshilluar", që të mos përdorë armën për të mbrojtur nderin, dinjitetin dhe pragun e shtëpisë, por të nënshtrohet si "pula në strofull" para hordhive barbare çetnike-fashiste serbe. Që e keqja të jetë edhe më tragjike, logjika e "optimizmit agresiv" e rugovizmit, bëri që shtresa intelektuale-inteligjencia shqiptare në Kosovë (si në kuptimin vertikal, ashtu edhe atë horizontal), të shndërrohet në lypsarë dhe në krahë pune me mëditje, vetëm për të jetuar sot për nesër! Ipso facto, kjo strategji dhe kjo politikë patologjike ia arriti vetëm një qëllimi të "shenjtë": të luftojmë për bukë, dhe të heshtim para lepenizmit fashist serb(!)

Filozofia e politikës paqësore gandiste, gjatë gjithë periudhës okupuese të Kosovës nga fallangat çetnike serbe të kriminelit Slobodan Milosheviq, në praktikë u tregua sterile, sepse, së pari i mungonin premisat ontologjike të kushteve të saj. Më saktë, (përveç deklaratave të rreme dhe improvizuese në konferencat e shtypit të "premtës së madhe" javore nëntëvjeçare në "barakën e pinguinëve" të kryetarit të Republikës së Kosovës, dr. Ibrahim Rugova) në Kosovë nuk ka pasur kurrfarë paqeje, thjesht, për arsye se kjo nuk ka mundur të triumfojë mbi praktikën e filozofisë së politikës pushtuese serbe (ushtrimi i agresionit, i terrorit gjenocid, i dhunës, i represionit dhe i apartedit permanent pothuajse një dekadë të plotë), por në mënyrën më barbare është shkelur e drejta e popullit shqiptar për vetëvendosje dhe e drejta për të jetuar. Mohimi i këtyre dy vlerave themelore, për të qenë i lirë dhe i gjallë, është i barasvlershëm me mohimin e paqes dhe të lirisë. Është naivitet dhe vetëmashtrim, (ashtu siç ishte politika vetëvrasëse e rugovizmit) për çdo politikë të "lartë" dhe "provinciale", të besohet se pa jetësimin e konceptit të lirisë dhe të zhvillimit, mund të ketë paqe dhe demokraci(!) Një tezë e këtillë e pathemeltë dhe spekulative, që karakterizohet më tepër nga prirja e politikës nga pozita e forcës neokolonialiste, mund të jetë e pranueshme vetëm për skllavin, si dhe për ata pseudopolitikanë dhe kuazishkencëtarë, që janë të "parapaguar" nga agjenturat e ndryshme vendore dhe ndërkombëtare për ta sakrifikuar interesin e përgjithshëm nacional të vendeve të tyre në favor të interesit të tyre personal dhe atij të huaj, e kursesi për individin dhe popujt, që duan të skapullohen nga sundimi mizor shekullor kolonial, sikurse që është rasti me kombin shqiptar në Ballkan. Përderisa ne të kemi statusin e një kombi vassal dhe të kolonizuar nga imperialistët sllavë (serbë, malazezë, maqedonë dhe grekë), në Ballkan, ne nuk kemi kurrfarë predispozitash as ambicie, as arsye mbi asnjë bazë, që të "paktojmë" për ndonjë paqe të imagjinuar dhe të brishtë, e cila do të ishte vetëm në interes të politikave të rugovizmit, të kozmopolitizmit dhe të nipërve të Eduard Greit("kryerrobaqepës" i Konferencës së Londrës, 1913 dhe minister i Jashtëm anglez, i cili me ndihmën e "asëve" të tjerë të diplomacisë imperialiste evropiane, gjysmën e territorit të Shqipërisë Etnike, e bëri "kurban" për arritjen e "altarit të paqes evropiane". Po këtë kërkesë, historikisht të padrejtë ndaj shqiptarëve, po e aplikon sot në praktikë, edhe Bashkimi Evropian me projketet "historike integruese" të Evropës Lindore dhe Juglindore, duke i riviktimizuar shqiptarët dhe Shqipërinë etnike të kolonizuar për hir të krijimit të qetësisë dhe të paqes evroajonale), e jo, kursesi në favor të zgjidhjes përfundimtare dhe të drejtë të çështjes koloniale shqiptare në Ballkan.


Politika hipokrite e bashkësisë
ndërkombëtare-simbiozë e politi-
kave diletante shqiptare

Bashkësia ndërkombëtare, që nga fillimi i përpjekjeve për t'i zgjidhur konfliktet e armatosura në hapësirat e ish-RSFJ-së, kur kemi të bëjmë me respektimin e parimit dhe të së drejtës së vetëvendosjes të myslimanëve boshnjakë në Bosnjë e Herecegovinë dhe të shqiptarëve në Kosovë, dhe në përgjithësi në viset e okupuara të Shqipërisë Etnike, ka aplikuar (sikurse në distancën e largët kohore të historisë së viteve: 1878, 1913 dhe 1945) kritere të dyfishta, sidomos në disfavor të etnikumit shqiptar. Vetëm kombit shqiptar (99% në Kosovë) nuk ia njohi të drejtën e vetëvendosjes (edhe pse i plotëson të gjitha kushtet natyrore, historike, juridike, politike etj, që të jetë shtet më vete), ndërsa të gjithë popujve të tjerë konstituivë të ish- RSFJ-së, ua ka njohur një të drejtë të këtillë. Madje, që absurdi të jetë edhe më i madh, Serbisë dhe Malit të Zi (Jugosllavisë së cunguar)ua njohu subjektivitetin juridik ndërkombëtar, përkundër faktit se këto dy shtete (në kundërshtim me ligjet dhe me normat e së drejtës ndërkombëtare dhe të Kartës së OKB-së) kanë zhvilluar tri agresione dhe tri gjenocide ndaj tri shteteve fqinje: Kroacisë, Bosnjës dhe Kosovës, dhe deri tani as Serbia, as Mali i Zi nuk kanë dhënë kurrfarë llogarie për këto vepra penale ndërkombëtare, ashtu sikurse pat ndodhur në vitin 1945 me rastin e ndëshkimit të Gjermanisë naciste etj., e as që janë apostrofuar nga bashkësia ndërkombëtare për të dhënë llogari kolektive si shtete, për tri agresionet e tyre luftarake. Politikisht, as juridikisht këtë njëanshmëri dhe papërgjegjësi të bashkësisë ndërkombëtare, në asnjë mënyrë nuk mund ta jusitifikojë vetëm dënimi i Slobodan Milosheviqit si individ, i cili sipas detyrës zyrytare, ka qenë kryetar i "RFJ-së", me rastin e zhvillimit të agresioneve dhe gjenocidit të theksuar të Serbisë dhe të Malit të Zi. Në këtë mënyrë (domethënë rehabilitimi pa kurrfarë mbulese i agresioneve dhe i terrorit shtetëror serbo-malazez, në kurriz të viktimave të panumërta kroate, boshnjake dhe shqiptare) bashkësia ndërkombëtare, e në radhë të parë OKB-ja, e ka legalizuar forcën mbi të drejtën ndërkombëtare, duke e shpërblyer në këtë mënyrë agresionin dhe gjenocidin e Serbisë imperialiste të Slobodan Milosheviqit (me krijimin e Republikës Serbe, e cila me gjithë gjenocidin që e ushtroi mbi popullin mysliman boshnjak, fitoi 49% të territorit të Bosnjë-Hercegovinës) në disfavor të entiteteve kroate dhe myslimane. Së këndejmi, njohja ndërkombëtare e "RFJ-së" nga Pesëmbëdhjetshi Evropian (1996), si dhe Rezoluta 1244 e OKB-së (10 qershor 1999) rikonfrimoi statusin e mëtejmë kolonial të Kosovës dhe të hapësirave të tjera shqiptare të Shqipërisë Etnike brenda kufijve adiminstrativo-shtetërorë të Serbisë, të Malit të Zi dhe të IRJM-së.

Ngritja e marrëdhënieve diplomatike në shkallë ambasadorësh ndërmjet bashkimit Evropian dhe "RFJ-së" ( më 1996), si dhe pas përmbysjes së Slobodan Milosheviqit (tetor 2000), provoi qartë se Perëndimi është tejet i interesuar t'i zgjidhë problemet në truallin sizmik të Ballkanit ( përmes proceseve paqësore, multiethnike, pluraliste e demokratike, të drejtave dhe lirive të njeriut), por, natyrisht në favor të interesave të politikave të ndryshme të Evropës Perëndimore dhe të asaj Lindore me në krye "frontin ortodoks sllav"(Rusi, Ukrainë, Serbi, Mali i Zi dhe Greqi), i cili pretndon "ringjalljen" e ortodoksizmit dhe të traditës bizantine me të gjitha dimensionet e tij(kulturore, ekonomike,politike ushtarake, religjioze dhe gjeopolitike) në dëm të kombit dhe të territorit të kolonizuar shqiptar në Ballkan.

Qëndrimi i këtillë i politikës strategjike hipokrite të bashkësisë ndërkombëtare, e në veçanti i Bashkimit Evropian si ndaj kauzës së Kosovës, ashtu edhe ndaj asaj të Shqipërisë Etnike, përbëhej edhe është "ushqyer" nëntë vjet me naivitetin, me spekulimet e një politike anakronike (si në kohë, ashtu edhe në hapësirë) "gandiste", që përbënte thelbin e filozofisë së koekzistencës primitive paqësore të kryetarit të Republikës së Kosovës, dr.Ibrahim Rugova.


Të revidohet politika kozmopolite shqiptare
në Ballkan, në përputhje me imperativin historiko-
strategjik dhe afatgjatë të FBKSH dhe të AKSH-së

Një kërkesë të këtillë të pashmangshme, (autori i kësaj analize) e ka shtruar në vijimësi, edhe në shkrimet e tij të mëhershme (duke filluar që nga viti 1990) në shtypin patriotik shqiptar, që botohej brenda dhe jashtë Kosove. Mirëpo, duke qenë se politika nomade e pacifizmit primitiv rugovist, ishte e preokupuar me çështje të tjera "prioritare" pikësëpari në "disiplinimin e kurrizit" të popullit, që çdo gjë, të gëlltiste, sipas diktatit të "mënysë politike" ditore të LDK-së, në mënyrë që kjo të mos e prishte ekuilibrin e partneritetit politik me SPS-in e regjimit policor gjenocidal serb, të cilin e drejtonte Slobodan Milosheviqi dhe Kisha ortodokse serbe, kjo nuk gjeti mbështetjen përkatëse te "politika e lartë" zyrtare e Republikës së Kosovës, për shkak se ishte në kundërshtim të plotë me premisat ontologjike të politikës antikombëtare dhe të paqes së rreme të rugovizmit.

Si rrjedhim i shpërfilljes së derisotme të kërkesës, që të braktisen mjetet dhe format e politikës kozmopolite shqiptare, e cila hëpërhë ka "konservuar" në disfavor të vetin realizimin e së drejtës së vetëvendosjes së shqiptarëve si në kuptimin e ngushtë, ashtu edhe në atë gjerë në Ballkan, është e domosdoshme që kjo kërkesë të riaktualizohet(si në kuptimin politiko-propagandistik,ashtu edhe në atë publicistiko-shkencor), dhe patjetër të qëmtohet në Platformën realpolitike dhe në imperativin historiko-strategjik dhe afatgjatë të Frontit për Bashkimin Kombëtar Shqiptar(FBKSH) dhe të Armatës Kombëtare Shqiptare (AKSH).

Për t'ia arritur një objektiti të këtillë jetik dhe me vlerë afatgjatë historike në perspektivë, që pa dyshim do të shpie në shkolonizimin e shqiptarëve nga "dhëmbëzorët" e ingranazheve të politikës pushtuese kolonialiste sllave, është domosdoshmëri e kohës dhe e çastit, që në mënyrë immediate (pa kurrfarë nostalgjie për lirinë, për demokracinë dhe për paqen e rreme, të idealizuar nga rugovizmi dhe politikat e tjera antiribashkim gjithëkombëtar shqiptar, dhe antiShqipëri Etnike), të revizionohet politika dhe strategjia e deritashme antiçlirimtare dhe antikombëtare shqiptare (Tiranë-Shkup-Prishtinë), e cila fatkeqësisht, me të gjithë armiqtë e Shqipërisë Etnike, po vepron në mënyrë të sinkonizuar kundër interesit të përgjithshëm nacional shqiptar në Ballkan.

Prandaj, pa marrë parasysh "hibridizimin" dhe ekuivalencën e politikave të " bashkdyzuara " zyrtare shqiptare në hapësirat e Shqipërisë Etnike, në favor të përqafimit të koncepteve dhe të " novus proceseve" të ashtuquajtura "demokratike", "integrative" , intrigative dhe "pluraliste", që kanë për qëllim federalizimin e interesave vitale të popujve të Ballkanit mbi bazën e multiethnikes, dhe të shndërrimit në një "treg të lirë rinfus", në koniunkturën e të cilit, në veçanti, do të përthitheshin vlerat kryesore të kombit dhe të shtetit shqiptar, ka ardhur çasti më oportun historik, që në vend të politikës së deritashme kapitulluese, të përqafojmë (me tërë potencialin që e kemi në dispozicion benda dhe jashtë atdhuet shqiptar) politikën strategjike afatgjatë të Frontit për Bashkimin Kombëtar Shqiptar. Po qe se ne, e zgjedhim këtë rrugë racionale dhe të drejtë si historikisht, politikisht, ashtu edhe kombëtarisht, edhe "Koncerti i Ri Evropian", do të jetë i detyruar, që rishqyrtojë kursin e e dritashëm të "busullës së ndryshkuar" politike të tij ndaj çështjes së pazgjidhur koloniale shqiptare në Ballkan.

Gjithashtu, pa marrë parasysh interesat "prioritare" tregtare dhe parciale" të diplomacisë dhe të politikës së jashtme të Republikës së Shqipërisë së sotme(rasti më i ri, normalizimi i marrëdhënieve diplomatike me Beogradin, piemontin tiranik shekullor, të kolonizimit të shqiptarëve në trojet e tyre etnike, drejt dhe tërthorazi nënkupton sërish "thikën në shpinë" shqiptarëve në rezervatin kolonial sllav), që janë në diskurs të plotë me interesin nacional të shqiptarëve të shtypur dhe të kolonizuar në Ballkan, ne, për të dalë faqebardhë nga ky "labirint diplomatik" i Tiranës zyrtare, i mbështetësve dhe i "ndërsyesve" të saj, patjetër, pa vonuar, dhe në mënyrë urgjente, duhet të aderojmë nën flamurin e përbashkët të politikës dhe të rezistencës gjithëshqiptare të Fronitit për bashkimin Kombëtar Shqiptar(FBKSH), si dhe njëkohësisht t'i ngjeshim radhët e Armatës Kombëtare Shqiptare (AKSH), organizata politiko-ushtarake këto, të cilat janë në funksion të ribashkimit të të gjithë shqiptarëve dhe të ringjalljes së Shqipërisë Etnike nga "varri" kolonial shekullor i imperializmit sllav në Ballkan.

Vetëm nëse heqim dorë nga interesat egoiste "kulltukofage" personale dhe nga përthithja e "aditivave" të politikave të huaja antishqiptare, do t'ia arrijmë që, të ndikojmë pozitivisht si në procesin e ribashkimit të gjithë qenies shqiptare, ashtu edhe në ridefinimin e politikës së bashkësisë ndërkombëtare ndaj të drejtave tona legjitime dhe legale, që janë të ndërlidhura me realizimin e së drejtës së vetëvendosjes dhe me rikthimin e tokave tona(të "vjedhura" ca shekuj më parë nga dhija e zgjebosur sllave e Ballkanit) nën sovranitetin e plotë të Shqipërisë Etnike. Ndryshe, çdo potez (sikundër status-quo-ja e deritanishme) tjetër i politikave kozmopolite zyrtare të "trianglit" Tiranë-Shkup-Prishtinë, do ta zvetërojë edhe më tej interesin nacional gjithëshqiptar në Ballkan.

Pavarësisht se ndodhemi në "vlugun" e mashtrimeve dhe të "hipnozës" së periudhës historike-politike të transicionit( që nga dekada e fundme të shekullit XX), kombi shqiptar në Ballkan, nuk mund të heqë dorë kursesi nga lufta e tij për liri dhe për çlirim antikolonial nga mbeturinat sllave të "sistemit integrues" të të ashtuquajturit "Pakti i Stabilitetit për Evropën Juglindore". Përkundrazi, ne duhet të ndjekim shembullin e popujve të tjerë liridashës, të cilët në saje të luftës antikoloniale arritën të çlirohen dhe të pavarësohen nga metropolet koloniale perëndimore. Kjo do të ishte rruga më e drejtë për t'i thënë lamtumirën kolonializmit shekullor serbosllav. Në të kundërtën, do të jemi të detyruar të dorëzohemi si "pulat e nukta", dhe të "kurorëzohemi" me politikën psikologjiko-patologjike vetëpacifikuese të Tiranës dhe ekspoziturave të saj në hapësirat e Shqipërisë etnike.

Është më se e domosdoshme dhe më se e ngutshme, që t'ia bëjmë me dije politikës zyrtare kozmopolite (zemërgjerë në sakrfikimin e interesit nacional të 50 për qindshit të kolonizuar të shqiptarëve dhe të tokave të tyre) të Tiranës( gjë që për këtë çështje, Fronti për Bashkimin Kombëtar Shqiptar, me anë të një Memorandumi, i cili u është dërguar edhe institucioneve të tjera evropiane e ndërkombëtare, i ka vënë dijeni zyrtarisht, presidentin e Republikës së Shqipërisë, Alfred Moisiu, Kryetarin e Parlamentit, Servet Pëllumbi dhe kryeministrin e Qeverisë, Fatos Nano) se as në Tiranë, as në Beograd, as në Athinë, as në Shkup, e as në Podgoricë, kurrë nuk do të ketë gjasë që të promovohet asnjë proces i "demokratiizimit", i "intgerimit" dhe i "federalizimit" rajonal, pa zgjidhjen paraprake, dhe të drejtë të çështjes koloniale shqiptare në Ballkan.

Mirëpo, politika dhe diploamcia zyrtare e Tiranës, akoma nuk ka gjetur rast, që të deklarohet botërisht lidhur me Memorandumin, që i është dërguar nga ana Frontit për Bashkimin Kombëtar Shqiptar(FBKSH), ngase interesat prioritare të politikës së saj të jashtme, janë të përqëndruara në normalizimin dhe konsolidimin e marrëdhënieve diplomatike me Beogradin, duke "harruar" se as në kuptimin bilateral, as në atë multilateral, e as afatgjatë, nuk do të ketë mundësi, që t'i materializojë në kuptimin e njëmendtë, përderisa të figurojë problemi i pazgjidhur kolonial shqiptar në Ballkan. Çdo koketim poltiko-diplomatik dhe tregtar politikës shqiptare me Beogradin, me Shkupin, me Athinën dhe me Podgoricën, para se shqiptarët të çlirohen dhe të pavarësohen nga zgjedha koloniale sllave, ky nuk mund të kuptohet, as të cilësohet ndryshe, as teorikisht e as praktikisht përveçse tradhti dhe shitje e interesit nacional dhe shtetëror gjithkombëtar shqiptar. Heshtjen, indiferencën, dhe mosbërjen asgjë të "politikës mafioze" kozmopolite shqiptare për ndërkombëtarizimin e zgjidhjes së çështjes koloniale shqiptare në Ballkan, në asnjë mënyrë nuk mund ta justifikojnë kërkesat immediate të koherencës së faktorëve të integralizmit dhe pluralizmit evrorajonal ndërkombëtar.

Si hegjemonët sllavë, ashtu edhe aleancat e tyre hibride qofshin rajonale, evropiane apo ndërkombëtare, duhet të mbajnë parasysh faktin se (me gjithë rrethanat dhe realitet e reja, të krijuara si në Ballkan, ashtu edhe në Evropën Juglindore, që nga viti 1989), pa njohjen e së drejtës së vetëvendosjes së shqiptarëve në hapësirat e Shqipërisë etnike, sikurse që ka ndodhur me popujt e tjerë të ish- RSFJ-së, nuk ka gjasë as të ndërtohet, as të mbijetojë kurrfarë politike pacifiste, as multiethnike, as multiballkanike, sipas diktatit të "hartës gjeopolitke" të vjetër, që në mënyrën më të rafinuar përfaqëson dhe favorizon interesat koloniale sllave ndaj shqiptarëve, si dhe procesin e tërësishëm të rusifikimit tradicional të Ballkanit.

__________________________________________________ ________________
*)Shënim: Një pjesë e këtij shkrimi, që ka të bëjë me "evokimet" e politikës
psiko-patologjike antikombëtare të rugovizmit, është botuar në maj të vitit 1996 në Gazetën e Unionit të Studentëve të Universitetit të Kosovës,"Bota e Re", me titull: " (D)ështimi i politikës dhe i dipomacisë paqësore gandiste ", f.3

[k_a1983]

Nese vet shqiparet do te mirreshin njeher vesh, dhe do te dilshin me nje ze ne bote, atehere kerkush nuk do te ndalonte edhe bashkimin kombetar, kur do te kerkoheshte!!
Eshte e drejte e çdo popull te vendosi per te ardhmen e saj!! Ashtu siç vendosin shume popull per antarsim ne BE apo jo, ashtu mundemi edhe ne te vendosim per Bashkim me Shqiperine apo jo!! Edhe ne norma nderkombetare çdo popull ka te drejte te vetvendosi!!

Tung

[Qefi_Pi_Zajazi]

aksh jemi ne ok AKSH do te bashkoj trojet shqiptaree

[Cjapi]

Bashk fshataras te nderuem!

Qe ne hyrje te shkrimit te Dr Mehdi Hysejnit lexojme kte fjali:

"Me çmilitarizimin e Kosovës nga okupatori çetniko-serb, më 10 qershor të vitit 1999, si rezultat i luftës çlirimtare kombëtare të UÇK-së, dhe të ndërhyrjes së forcave ndërkombëtare të Aleancës së Atlantikut Verior (NATO-s),etj "


Me falni vllazen...por ju shume mire e dini se "cmilitarizimi" i Kosoves ose Clirimi ne se bejm ta quajm nuk erdhi "si rezultat i luftes clirimtare te UCK-s".
Cmilitarizimi ose Clirimi erdhi si rezultat i nderhyrjes se Natos e jo "dhe i nderhyrjes".
Pra doktor Hysejni e fillon me nje te pavertete shkrimin e tij teorik.
Vetem e verteta e cliron nje popull.
E paverteta tjeter e AKSH-es eshte fakti qe me kohe ju a kan bere te qarte juve AKSH-istave dhe te tjere shkrues forumiste.
Fjala eshte per Idajet Beqirin.
Nje hajn e mashtrues demagog si Idajet Beqiri ose ndryshe ne nick nejm "Alban Vjosa" tregon se AKSH ka fillu mbrapsht dhe kur fillohet me rrena e rrenacak perfundojm si populli i Kosoves ne Stankovac e Kukes "nen udheheqjen heroike" te mashtruesve Hashim e Jakup Krasniqet.
Me mashtrues ne krye cdo popull deshton ne perpjekjet e tije per liri e demokraci.
Te punojme per Bashkim Kombetar e progres nen udheheqjen e njerzve qe ne krye i nxjerr Vota e Popullit dhe ne harmoni me politiken e aleatve tan te mire qe na shpetuan ne 1999 nga masakra Serbe.

[Qafir Arnaut]

Postuar më parë nga skajkingdom
Po, komunist, djathtist, ballist, demokrat, socialist - TË GJITHA JEMI NE!

Sepse pjesëmarrja në AKSH nuk kufizohet sipas përkatësisë politike - por udhëheqet nga një qëllim i përbashkët, për çlirim dhe Ribashkim të Shqipërisë. Se kush çfarë ideshë ka në zemër, ajo është çështje dhe e drejtë personale e çdo individi.

Tung Qafir!

Qellimin e keni formuluar shume qarte dhe per kete ju pergezoj. Si student i biznesit (MBA) e vleresoj nje shpallje misioni te qarte.
Por nga ana pragmatike zbatimi i ketij misioni varet nga perqafimi i tij prej masave popullore pan-shqiptare. Kete ju nuk e keni marre parasysh. Rrjedhimisht levizja e juaj diskreditohet si nje levizje e 200-300 radikalesh, ish luftetaresh te UCK te cilet nuk duan te pajtohen me realitetin. Ndoshta momenti juaj do te vije kur te perfundoje me rezultat te keq eksperiementi Euro-Amerikan i shteteve multi-etnike. Deri atehere besoj se do duhen rreth 10 vjet...Sic e sheh kjo sipermarrja juaj eshte afatgjate dhe kerkon implementim serioz nga njerez serioze, e jo nga tipa nacional-romantike si Idajet Beqiri etj etj.

[Skerdi Sika]

Me tërë respektin, mendoj se kufinjtë dhe kufizimet e përdhunshme, të imponuar prej së jashtmi në skenën politike shqiptare, kanë sjellur si pasojë AKSH-në.

Idajet Beqirin unë personalisht e vlerësoj, meqë është përndjekur prej komunistëve dhe Saliut, e po përndiqet politikisht edhe tani prej klanit të Nanos, për shkaqe nacionalizmi. Është interesant të vëresh se si ca kosovarë, djem dranojsh të folklorit të cilët të çajnë b*thën me Rugovën përndryshe, këtu i mbajnë iso fletarrestimeve të Nanos kundër patriotëve shqiptarë. Nuk e di sa vjet burg politik i kanë bërë ata që e shajnë Beqirin, por s'ma merr mendja të kenë diapazon më të gjërë se ay.

Kaq për personin Beqiri. Për idenë e tij, Shqipërinë e unjësuar, s'kemi as ç'të flasim, meqë secili me mend në kokë e aspiron si ideal. Me sa e kuptoj kjo rradakja ime e tradhë, puna është te mjetet e zgjedhura dhe te koha: a është momenti për ta kërkuar unjësimin tonë kombëtar?

E pra, s'di se kur u dashka ta kërkojmë, nëse jo mu sot. Ne vërtet jemi të vegjël, po me Amerikën këtu, s'kemi se kujt t'i druajmë. Normalisht që u prishim gjakun të gjithëve, edhe amerikanëve, duke kërkuar gjëra të zorshme, por ama pasoja konkrete kundër nesh, pastrime etnike a refugjatë në Kukës, më nuk mund të ketë për aq sa rrinë perëndimorët këtu. Përkundrazi, pra, mua sot më duket momenti më i mirë historik për ta artikuluar kërkesën për bashkim kombëtar.

Nëse dikush ka ndërruar mendje e s'do të jetë më shqiptar, por do të quhet kosovar, gegë a toskë; apo në se dikush do të bëjë karrierë politike me servilizmin si platformë politike, e ahere kjo është diçka tjetër... Vetëm t'ju kujtoj se të tillë tipash antikombëtarë kemi pasur mjaft si në Shqipëri, edhe në Kosovë.

[BLACK_EAGLE_]

RRofte SHqiperia e ribashkuar
RRofte ARMATA KOMBETARE SHQIPETARE (AKSH)

[Qafir Arnaut]

Postuar më parë nga Azhubuam_Haani
Skerdi ti duket sikur do te zevendesosh nje tip kolonizimi (ate sllavo-grek) me ate te tipit Amerikano-Cifut. .

Vetem myslimanet mund t'a klasfikojne rrugen qe ka mare Shqiperia si kolonizim Amerikano-Cifut. Cila qenka rruga origjinale Shqiptare o sheiku im i nderuar? Studentet Shqiptare ne 1990 dolen ne protesta me parrullat 'E duam Shqiperine si gjithe Europa'. Nqs s'te pelqen te sugjeroj te levizesh ne Pakistan, ne provincen e Territoreve Veriperendimore. Atje do gjesh prehje deri ne ameshim.

tung

[Skerdi Sika]

Azhubuamit: Hë!? Si the zotrote...!? Ore, të kam pyetur më parë se çar pi ti, po s'më tregove... po do ta gjej unë, do ta gjej, patjetër. Qenka speciale fare.

[Faik]

Intervist Me Idajet Beqirin

Lobi: Është një punë interesante te ju. Sipas informacioneve, juve ju kërkojnë në 184 shtete në botë. Ndërkaq që në Tiranë ndodhet një gjykim për ju, një karrige është e zbrazët. Si e komentoni këte?
BEQIRI: Më shumë më ka lënë përshtypje procedura. Nuk ka as tre-katër muaj që jam larguar nga Tirana dhe fare mirë e kam ditur se mund të më vinte një thirrje nga polica e shtetit dhe nga Prokuroria e Tiranës, qoftë kjo edhe e përjetshme. Mbase këto u bënë në mënyrë të shembullt dhe ndoshta kjo u mbajt sekret nga Shërbimi Informativ i Shtetit. Po të më kishte ardhur fletë-thirrja nga Gjykata do të angazhoja së paku një avokat dhe të vihesha në mbrojtje. Por unë nuk jam thirrur asnjëherë qoftë nga Prokuroria, qoftë tani nga Gjykata e Tiranës për akuzën që ngrejnë ndaj meje, duke mos zbatuar proçedurën më minimale që zbaton çdo lloj shteti, qoftë ai diktatorial apo ai demokratik. Kjo ështe një përshtypje jo e mirë, jo thjesht per mua, por për shtetin dhe vendin atje. Jo që nuk e prisja një akuzë të tillë, por akuza nuk është e ndërtuar në pikëpamje juridike dhe as në pikëpamjet tjera . Akuza tingëllon kështu: “Nxitje të urrejtjes fetare dhe nacionale” dhe kryekëput kundër etnicitetit maqedonas! E para është se kjo akuzë nuk qëndron dhe është absurde, sepse dhe në të gjitha shkrimet e mia dhe intervistat që kam dhënë , qoftë edhe të platformës së FBKSH-së sonë, nuk ekziston ndojnë element dhe rresht i nxitjes së urrejtjes nacionale. Ne nuk kemi asnjë gjë ndaj etnisë maqedonase, edhe në qoftë se ka etni maqedonase, sepse për mendimin tim nuk ka. Ne nuk kemi asgjë kundër etnive, jemi kundër atyre shteteve që përfaqësojnë këto etni dhe që janë shtete që në një mënyrë apo tjetër, gjysmën e kombit tone e mban nën kolonializëm. Eshtë e drejta bazë e çdo populli në botë të mos e dojë qeverinë e vet kur ajo nuk i respekton të drejtat e atij populli (qoftë ai i etnisë shqiptare apo amerikane etj) . Nuk ka vend për këtë lloj akuze. Le të zbardhet qoftë dhe një material i vetëm ku ne nxisim popullin kundër kësaj etnie, me po këtë element. Në akuzë thuhet se Idajet beqiri e ka bërë këtë lloj të propagandës, këtë nxitje të urrjetjes fetare dhe etnike në zonat kufitare që lidhen me Maqedoninë, për shembull. Por, unë nuk kam qenë kurrë në ato zona kufitare, kurrë nuk kam shkelur e as kam takuar shqiptarë e maqedonas atje, se paku këto 10 vjetet e fundit.

Lobi: Kjo krijon probleme personale edhe te partia juaj. Sa e keni të lehtë në këtë drejtim?
BEQIRI: Po, është e vërtetë kjo. Kushtet e veprimtarisë janë vështirësuar, sepse realisht fotografia ime dhe të dhëna të identitetit tim janë çuar në 184 shtete të botës. Edhe këtu ku jetoj, edhe ky shtet më kërkon. Mua më kërkojnë gjithandej dhe kjo ma vështirëson punën, të kuptohemi. Megjithatë, ne, veprimtarinë tonë të FBKSH-së dhe të strukturave të tjera nuk e kemi bazuar vetëm në një njeri, por e kemi bazuar në dy ekipe dhe ekipet punojnë. Kishim kuvend në vitin 2002 dhe ai zgjodhi komitet të përgjithshëm drejtues, zgjodhi kryesi, sekretariat vendimmarës, që përbëhet prej 11 vetave dhe ata punojnë, jam apo s’jam unë, është Gafur Adili apo s’është ai. Në pyetje është procesi. Dhe ata që i bëjnë këto punë për mendimin tim, këtu gabojnë se mendojnë se është punë elementesh konkrete, apo element njerëzish, mes një apo dy personash, dhe po t'u mbyllim gojën këtyre, atëherë e shuam lëvizjen. Por, e kanë gabim.

Lobi: Ju nuk i frikësoheni asaj situate se në qoftë se ju arrestojnë, me këtë edhe ndoshta do të shuhen aktivitetet e Frontit dhe të AKSH-së?
BEQIRI: Jo, nuk frikësohem dhe nuk besoj se do të ndalemi në aktivitetet tona.

Lobi: Ta pastrojmë edhe këtë punë. Ju jeni ende në ballë të Partisë së Unitetit Kombëtar (PUK)…?
BEQIRI: Ende jam drejtues i Partisë së Unitetit kombëtar (PUK) dhe i FBKSH-së. Kjo e fundit është ndërtuar nga një bashkim i forcave politike, për shkak se janë disa forca politike të cilat kanë aderuar në Front. Ato parti si synim të vetin kanë zgjidhjen e çështjes shqiptare, bashkimin e të gjitha trojeve me popujt që jetojnë në një shtet të vetëm etnik shqiptar. Këtu janë dhe Shoqata te intelektualëve, ato atdhetare etj të cilat e përbëjnë Frontin. Unë kam marrë si obligim që PUK të bëjë pjesë në radhët e FBKSH-së, sikur që dikush tjetër ka në radhët e saja një synim të tillë.

Lobi: Aspirata edhe Frontit edhe e AKSH-së është bashkimi kombëtar. Sa ka në Front parti dhe subjekte nga vende të tjera? A ka vetëm parti të Shqipërisë? Ka nga diaspora? Apo, më pastaj, a ka organizata nga Kosova dhe Maqedonia?
BEQIRI: Ka nga të gjitha, bile edhe brenda territorit të okupuar shqiptar. Ka edhe nga Kosova, ka edhe forca politike nga Presheva, Bujanoci dhe Medvegja, por edhe nga diaspora. Është edhe Shoqata Çamëria dhe një pjesë e saj vepron edhe në Shqipëri dhe në diasporë. Njëra është me qendër edhe në Holandë dhe të tjera. Të gjitha këto aderojnë në FBKSH. Ashtu siç dihet, ne për momentin në Kosovë nuk mund të themi hapur për disa prej tyre të cilat kanë aderuar. Të kuptohemi, janë disa parti të vogla dhe bashkëpunojmë me forca të caktuara të cilat janë më afër me këtë formë në këtë drejtim. Meqë ata ende nuk kanë aderuar se kanë platformën dhe programin e tyre dhe punojnë në kushte specifike në kuadrin e atij shteti që ekziston dhe se shumë gjëra të hapura nuk mund t’i bëjnë dot siç është rasti në Shqipëri. Por, është një realitet se ka shoqata të ndryshme, forca politike të cilët kanë aderuar, kanë qenë edhe në kuvendin që ka realizuar FBKSH dhe ka disa prej tyre të cilët janë lider të forcave të ndryshme politike dhe njëkohësisht janë edhe anëtarë të Komitetit të përgjithshëm drejtues të FBKSH-së.

Lobi: Më thoni për Frontin, se a i mbulon të gjitha territoret me popullatë shqiptare..?
BEQIRI: Komplet nga të gjithë, edhe nga Mali i Zi, me shoqata, me figura që janë kapacitete, intelektualë të mirëfilltë të cilët janë nga Plava, Ulqini, Gucia, nga Çamëria, bile këtu kemi edhe arvanitët në Komitetin e përgjithshëm drejtues, pastaj edhe arbëreshë nga Italia. Struktura është e ndërtuar në mënyrë të tillë që ta justifikojnë platformën dhe shtrirjen gjeografike në përbërje të plotë.

Lobi: Sa mund të flasim për projektin e Frontit dhe sa ky korrespondon me kohën në të cilën jetojmë sot? Ja, edhe ju vetë pohuat se ndoshta prej këtyre disa partive që i përmendët nuk janë edhe aq të vetëdijshme në gjithë këtë… T'i lëmë zgjedhjet në Maqedoni, Shqipëri e Kosovë. Mendoj se edhe subjektet politike e kanë atë platformë?
BEQIRI: Shifrat që përdoren sidomos nga faktori nderkombetar janë relative. Kur vjen problemi i alternatives sone te ribashkimit kombetar, ne na thuhet se jeni « pakicë » që e kërkoni kete gjë. Ja, këtu në Bruksel isha para dy javësh me kryetarin e Grupit të Krizave dhe më thanë se «PUK apo partitë e tjera të cilët kanë aderuar në këtë Front, kanë shumë pak deputet në Parlament të Shqipërisë apo Kosovës, ose dy-tre komuna dhe jeni më pak të fuqishme, ndryshe nga ç’janë Partia Demokratike e Shqipërisë, Partina Socialiste etj. Por, ato nuk e përkrahin një ide të tillë». Argumentet tona për këtë janë këto: Në të gjitha hapësirat shqiptare janë bërë një sërë testimesh, dhe këto testime nuk i ka bërë vetëm shtypi shqiptar, por edhe disa institucione të tjera të huaja. Disa janë publikuar, disa nuk janë publikuar për arsye të tjera të cilat ata vetë nuk i publikojnë. Por të paktën një testim që ka bërë shtypi serioz shqiptar kanë nxjerrë se masivisht populli shqiptar është për ribashkim të trojeve në një shtet etnik shqiptar. Unë këtu kam parasysh vetë Shqipërinë-shtet. Ka ekzistuar mendimi se shqiptarët e Shqipërisë nuk duan të bashkohen me shqiptarët e Maqedonisë dhe me ata të Kosovës. Këtë koncept e kemi dëgjuar edhe te shqiptarët e Maqedonisë dhe të Kosovës. Një anketë në "Koha jonë" dhe, besoj se edhe vetë e keni ndjekur, ka treguar se më se 67 për qind , nga tre alternativat që shtroheshin për ardhmërinë e shqiptarve, ishte që të mos jetohet në një shtet me Serbinë, Malin e Zi, që shqiptarët e Maqedonisë të mos mbeten nën Maqedoni ; dhe zgjidhja tjetër ishte që Kosova të bëhet e pavarur me Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë. Dhe opcioni i krijimit te shtetit etnik shqiptar me një shifër prej 67 për qind fitoi në këtë drejtim. Ky është një tregues dhe këtë mund ta keni hasur edhe në faqen tonë të interentit, ku ky testim shënoi një shifër shumë më të lartë. Megjithate, ne si FBKSH faktorit ndërkombëtar i kemi thënë një gjë: Mundësoni ju që të bëhet një referendum gjithëkombëtar, kudo ku jetojnë shqiptarët, kuptohet kjo qoftë në Preshevë, Bujanoc e Medvegjë, Kosovë e Maqedoni dhe te shqiptarët e Shqipërisë, të Turqisë, në Plavë e Guci, kudo ku jetonjë shqiptarë.Faktori ndërkombëtar e ai politik shqiptar le të shtrojnë obcionet e tyre, 1,2, 3,4, sa të duan dhe, le të shtrojnë edhe si obcion të fundit këte që ne si FBKSH shtrojmë "një shtet etnik shqiptar me të gjitha territoret shqiptare brenda tij". Ne jemi të bindur se kjo alternativë do të fitojë. Të bëhet një referendum me mbikëqyrje tepër korrekte. Në qoftë se kjo përqindje për ribashkimin e Shqipërisë të jetë shifër më e vogël se 60 për qind, ne nuk do ta konsiderojmë fitore por humbje për ne.

Lobi: Ju mirë e dini se SHBA-të dhe Bashkimi Evropian (BE) nuk janë për ndërrimin e kufijve. Nuk janë për formimin e një shteti të ri dhe për shkatërrim të shteteve në të cilat ekzistojmë. Ideja të realizohet një Shqipëri e ribashkuar, do të thotë që të ndodhen ndryshime radikale në vend?
BEQIRI: Këto parti të cilët si alternativë të vetme kanë ribashkimin shqiptar nuk mund të themi se janë të vogla, sepse, siç thashë më lart, është relative kjo. Janë bërë zgjedhje në Kosovë dhe në Shqipëri. E patë se në zgjedhje nuk dolën as 40 për qind e popullatës. E dini çka do të thotë që 60 për qind e popullatës të mos dalë dhe të votojë…?! Atë nuk e ka kuptuar ndonjëherë faktori ndërkombëtar pse nuk dalin të votojnë 60 për qind e popullatës në këtë shtet. Kjo do të thotë se populli masivisht nuk është as për Partinë Demoktatike, as me Partinë Socialiste, as me ate Socialdemokrate, e as me ndonjë tjetër në Kosovë që pretendon se ka « shumicën ». Shumica nuk del në zgjedhje. Fronti për Bashkim Kombëtar nuk është forcë politike që të dali në zgjedhje, për shkak se nuk jemi parti politike, por jemi bashkim partish politike dhe forcash intelektuale dhe atdhetare. Por tek ky 60 për qindësh jemi të bindur se kemi pjesë të madhe se përfaqësojmë alternativën e mundshme të Bashkimit Kombëtar. Faktori ndërkombëtar të mos e anashkaloj këtë fakt dhe mëpastaj do ta masi më shumë atë që ne e shtrojmë. Te ky 60 për qindësh ata duhet të shikojnë më shumë e jo te 40 përqindëshi që votojnë për PS, PD, LDK apo BDI.

Ndërsa lidhur me atë që faktori nderkombëtar nuk lejojnë ndërrimin e kufijëve, në kuptimin e mirë të fjalës, kjo na e shton inatin ndaj këtij faktori dhe na motivon edhe më shumë të kërkojmë ribashkimin kombëtar. Ndërkombëtar bëjnë një padrejtësi të rënd, një ndarje të tmerrshme me thikë, sikur ne shqiptarët nuk jemi njerëz dhe të gjithë kombet e tjera janë njerëz. Dhe kur vjen problemi për kombet e tjera, faktori ndërkombëtar e bën pa dhimbje ndryshimin e kufijëve dhe i lejonë shtetet kombëtare. Vetë faktori ndërkombëtar ka dhënë shembuj të bashkimeve ose ndarjeve të shteteve më të përparuara. Pse u bë bashkimi i du Gjermanive ? Pse u bë bashkimi i Kinës me Hong Kongun? Vallë, pak e madhe ishte Kina që të marrë edhe Hong-Kongun? A u krijuan dy shtete nga Çekosllovakia e u nda komplet Jugosllavia? Pse u lejua kjo? Pse u lejuan ndryshimi i kufijëve në ish-BRSS dhe u krijuan atje 16 shtete te reja me kufije të ndryshuar ? Kjo domethënë nuk iu lejoka vetëm shqiptarëve në Maqedoni, në Preshevë, Bujanoc, Metvegjë, në Kosovë, në Ulqinë, Plave e Guci?. Pikërisht kjo është një padrejtësi e rëndë, ndaj ne kemi dhe një arsye më shumë që të kërkojmë me këmbëngulje bashkimin kombëtar dhe do ta detyrojmë faktorin ndërkombëtar që të pranojë këtë lloj zgjidhje, sepse padrejtësia duket hapur, alergjika është e hapur. Ne aq sa kemi fuqi do ta mbajmë gjendjen të tensionuar, ashtu siç e mbajnë serbët, edhe jemi të bindur se pa shtetin etnik shqiptar, Ballkani nuk do të ketë stabiltet dhe rehati kurrë. Nëse interesi i faktorit ndërkombëtar është që ta mbajnë Ballkanin "fuçi baruti", për « hajër » ju qoftë, ne do të jemi të detyruar të jetojmë mes ujqve dhe aty të bëjmë lirinë e shqiptarëve. Shteti etnik shqiptar është alternativa më e mirë edhe për faktorin ndërkombëtar. Kjo është mirë edhe për maqedonasit, edhe për vetë serbët. Përbënë një kosto të papërballueshme mbajtja ende nën kolonizim e trevave shqiptare. Ndaj heqja dorë prej tij është mirë tashmë edhe për kolonizatorët.

Lobi: Realiteti është se rëndë do të ecë procesi derisa faktori ndërkombëtar ta ndërrojë qëndrimin ndaj kësaj. Si mendoni, Fronti merret me afate të shkurtra, të mesme dhe me afate të gjata? Si e shihni mundësinë që kjo të realizohet?
BEQIRI: Në afatizime nuk jemi përcaktuar. Kjo nuk do të thotë se ribashkimi i trojeve do të bëhet për një ditë dhe brenda një nate ne do ta kemi shtetin në dorë. Ne i shikojmë ku janë hallkat më të dobta. Dhe momentalisht hallka më e dobët e këtij zinxhiri për zgjidhjen e çështjes shqiptare është në Maqedoni. Sepse aty kemi të bëjmë me një shtet artificial, i cili 13 vite, në mos edhe më shumë, akoma nuk e ka gjetur emrin e shtetit.13 vite i lindur kur ende nuk e ka gjetur emrin, konsiderohesh i vdekur, sepse me ligjet ndërkombëtar, në qoftë se nuk ka emër, qoftë kjo edhe për një fëmijë apo gjallesë, konsiderohe i vdekur. Gjatë këtyre 13 viteve ky shtet ka pjellë vetëm konflikt e destabilitet. Ne mendojmë se Maqedonia me kurrfarë lloj argumentesh s'mundet të ekzistojë, kjo është inekziste. Nëse maqedonasve u është mbushur mendja se duan të mbajnë një shtet të vogël me aq territore sa kanë dhe në qoftë se ata nuk duan të jetojnë as me Serbinë e as me Bullgarinë, le ta bëjnë këtë shtet. Por kurrsesi të bëjnë shtet me shqiptarët dhe me truallin shqiptar. Ne e kemi shtetin tonë, Shqipërinë, duam t’i ribashkohemi trungut tonë.

Lobi: Si mendoni se ata të cilët e nisën luftën në 2001 besojnë se e kanë kryer punën, se ata do të vazhdojnë ta ndërtojnë Maqedoninë si shtet të përbashkët? Nuk kalkulojnë me këtë mundësi?
BEQIRI: E para se unë , qoftë edhe si njeri i thjesht, si edhe gjithë shqiptarët pa përjashtim, kush ka logjikën minimale për të menduar, është i bindur katërcipërisht se krahu i luftës dhe ata të cilët sot predikojnë « multietnicitetin », e predikojnë vetëm me gojë, nga halli. Sepse, shpirti dhe logjika e tyre nuk e pranon një gjë të tillë. Edhe përvoja e kaluar dhe e ardhmja e tyre nuk e pranon një gjë të tillë. Ata, për mendimin tim, janë të detyruar të flasin në këtë mënyrë dhe këtë detyrim ua ka bërë të « domosdoshme » një pjesë e faktorit ndëkombëtar, i cili jo se i beson « multietnicitetit », por nuk është i përgatitur për shtetin etnik shqiptar dhe, për rrjedhojë, duan të shtyejnë ditët. Por, ditët nuk shtyhen kështu, dhe nuk bëhen prova me një komb i cili për 125 vite ka vuajtur aq shumë sa që është masakruar e gjenociduar në mênyrë të tmerrshme. Janë shpërndarë shqiptarët nga ky gjenocid si zogj korbi kudo në botë. Aq sa më shumë janë jashtë këtij territori se sa janë këtu brenda. Kjo është arsyeja që faktori ndërkombëtar duhet të kthjellohet dhe të merr hapa të realizimit të alternatives së domosdoshme për të mbyllur çështjen e ribashkimt të trojeve shqiptare. Dhe këtë gjëndje koloniale tonën të mos e mbajë më as me njerëz kolaboratorë, as me njerëz të cilët i tremben gjyqit të Hagës, dhe as me persona të cilët i fusin në lista të zeza. Presionet janë presione, rëndësi ka çfare vlonë brenda njeriut po të mos ishin presionet. Kriza është brenda. Ajo vjen. Populli i ka kaluar ato faza që provon sot Ali Ahmeti me Agron Buxhaku e me Musa Xhaferin. “Bashkim-Vllazërimin” e kanë provuar të tjerët para tyre. Dhe kanë “korrur” luftra, masakra, gjenocidime, spastrime etnike prej tyre. Dhe nuk mund të kalosh shumë here në të njejtën rruge, kur e di që ajo sjellë veç fatkeqesi, ndryshe çdo pasojë që do të vijë, si ajo e 2001-it, atëherë jemi vetë fajtorë për këtë.

Lobi: Mirë, ju keni bindje se problemi nuk është te shqiptarët, se ata e përkrahin një ide të tillë. Si mendoni për atë që faktorët politikë shqiptarë të mblidhen apo të bashkohen dhe të punojnë në atë drejtim?
BEQIRI: Këtu ka probleme. Një ndër misionet e alternativës tone është që të gjitha forcat e tjera politike të mundemi t'i afrojmë rreth kësaj alternative. Në këtë drejtim ne nuk duam të komprometojmë asnjë force politike e as platformën e tyre. Në fund të fundit, qoftë kjo partia e Ahmetit dhe ajo e Xhaferit, që tanimë ka dalë hapur me idenë për një shtet etnik shqiptarë, por që ai e pretendon në rrugë tjera, dhe si fund ,në një mënyrë apo tjetër ka si zgjidhje këtë tonën, step by step (hap pas hapi), I kanë dyertë e hapura për në FBKSH. Ata të binden se teoria “hap pas hapi” i ka kaluar koha, sepse janë bërë të gjitha llojet e hapave.Ne ato hapa që mendojnë ata i kemi hedhur paralelisht me të tjerët në Ballkan, Evropë dhe Botë. Kemi 12-13 vite që e bëjmë popullin të vuajë, në një kohë që të tjerët i zgjidhën problemet kombëtare. Ne jemi të vonuar dhe kjo teori e “hap pas hapit” bëhet e shëmtuar për kohën dhe është në kundërshtim me interesat tona, sepse kanë kaluar ato hapa që u desh të tejkalohen më herët.

Lobi: Mendoni se bashkimi i trojeve do të ishte zgjidhja më e lehtë?
BEQIRI: Ribashkimi është zgjidhja më e lehtë, sepse të gjitha i kemi gati. Kosova, thonë ndërkombëtarët, akoma ende nuk ka aftësi që të marrë më shumë kompetenca, sepse po tregojnë se nuk jetojnë mirë me kombësitë e tjera atje, kanë probleme me minoritetet serbe, me romët etj. Aftësitë ligjëvënëse të Parlamentit, qeverisja etj, lene për të deshiruar. Këto gjëra janë të justifikueshme plotësisht dhe ato lidhen me përvojën, me investimet, me kuadrot, etj. Nuk do të kishte vend për to nëse do të zbatohet alternativa e FBKSH-së, që është më realistja dhe shumë më pak e kushtushme, ajo që Kosova t'i bashkangjitej Shqipërisë. Shqipëria ka shtetin e saj prej afro 100 vjetë, me Kushtetute, me ligje, me institucione, me qeveri, me ministry. Ka Parlament dhe përvojë parlamentare, ka përvojë shteti, ka edhe Ministri të Brendshme të forte, ka ministry të Jashtme, ka ambasada net ë gjitha vendet kryesore të botës, ka ushtri dhe Ministri të Mbrojtjes të fortë. Ajo ka aderuar në organizmat kryesore ndërkombëtare të botës. Ajo ka përvojë edhe si të sillet ndaj minoriteteve, se ka një jetë që di të sillet me minoritetin grek në Jugë të vendit, ka përvojë edhe me minoritetin serbo-malazes dhe maqedon, kështu që sa harxhohen miliarda për të ngritur një mini-shtet të Kosovës, me territore shqiptare jashte saj, çka nuk do pranohet kurrsesi nga shqiptarët, me mire le t’I bashkangjiten te gjitha keto pjese trungut të vet, Shqiperise-shtet.

Lobi: A mendoni se mendja e popullatës nëpër këto rajone do ta kuptojë të vërtetën?
BEQIRI: Unë besoj në këtë. E para, se nuk është problem i konceptit dhe i bindjes së popullit. Kjo alternativë ekziston, por problemi është se puna po pengohet, jo se këte nuk e do populli shqiptar, sepse nuk e ka pyetur kush popullin shqiptar se çfarë dëshiron. Shqiptarët janë të bindur për këtë alternative si e vetmja dhe më e mira, sepse po tu shtrosh shqiptarëve kudo që jetojnë, në Preshevë, Medvegjë, Bujanoc, në Kosovë, IRJM, në Plavë e Guci, pastaj në Greqi, se cila është zgjidhja më e mirë, jemi të bindur se s'ka qorr në botë që thotë se nuk më duhen sytë. Të pretendosh të kundërtën, do të thotë që logjikisht të mos jesh normal. Dëshira për bashkim ekziston kudo tek shqiptarët. Nuk e beson as një anormal se gjoja shqiptarët janë mê mirë duke qënë në një shtet me serbêt dhe maqedonët, se sa me shqiptarêt në shtetin e tyre amë ! Le të provojë dikush këtë edhe përmes një referendumi. Fakti është te pengesa e faktorit ndërkombëtar. E para, se ky faktor nuk është gati. Por nuk jemi ne fajtor se ky faktor nuk eshte gati. Pastaj ky factor të mos gënjehet nga deklaratat e politikanëve dhe qeveritarëve shqiptar në Shqipëri, Kosovë, IRJM e territore të tjera shqiptare. Është një fakt i hidhur se as në Shqipëri, as në Kosovë e Maqedoni, as në Preshevë, Bujanoc e Medvegjë, po s'i pate mirë punët me faktorin ndërkombëtar dhe po s’të dhanë këta ndërkombëtar dritën jeshile, po qe kundër rrugës së tyre, nuk mund të zgjidhesh as President, as Kryeminister, as minister, dhe as edhe kryetar i një partie. Ato i kanë në duar tërë elementet për të bërë kriza dhe për të të rrëzuar apo burgosur. Këtu është e keqja e faktorit ndërkombëtar, që gjen shumë stërkëmbëza dhe i bën kolaboratoracionist apo shërbëtorë të tij pushtetarët tanë të hapsirave shqiptare. Kjo momentalisht na pengon dhe këtë ne duhet ta ndreqim.

Lobi: Ndërkohë që ju vazhdoni me aktivitete. Sa ka ndikim Fronti në ngjarjet në rajon? Sa është i fuqishëm? A është prezent me njerëz jashtë elementit ushtarak?
BEQIRI: Nëse neve na vlerësojnë dhe na llogarisin si faktor në NATO, nëse neve na thërrasin në Grupin e Krizave, nëse jemi kryetemë e shtypit të huaj dhe vendas, kjo do të thotë se ekzistojmë dhe perfaqësojmë një alternativë. Nëse nuk do të kishte qenë alternativa e Frontit, nuk do të mund të ndërtohej një procesë gjyqësore, apo nuk do bëhej një « listë e zezë » nga ana e Bushit. E në fund të fundit nuk do të shpallej kërkimi im në 184 vende të botës. Sot alternativa jonë haset në të gjitha rrjetet e faktorit ndërkombëtar. Dhe kjo alternativë po fillon të marrë vendin e vet. Faktori ndërkombëtar po mësohet tani me këtë gjë, dhe në Grupin e Krizave, kur isha, drejtuesit e këtij grupi në raportin që kanë përgatitur e kanë hapur këtë çështje Ata thonë që ka edhe forca, si FBKSH, të cilat luftojnë për një shtet etnik shqiptar në Ballkan si zgjidhje më fatlume për stabilitetin e Ballkanit. Faktori politik ndërkombëtar po arrin që këte alternativë ta vendosin si zgjidhje. Për mua kjo është një e arritur shumë e mirë dhe në këtë drejtime do të vazhdojnë të punojmë me përkushtim edhe më tej. Nga ana tjetër, shiko shtypin më prestigjioz të botës, shiko televizionet më në zë në botë. Ata i kanë bërë tema të tyre të ditës dhe i kanë bërë faktor Frontin dhe AKSH-në. Kam parasysh televizionet shtetëror të Austrisë ,me një intervistë 40-minutëshe që e kam pasur në këtë kanal të huaj, pastaj në « Der Spiegel », « The Ekonomist », « Le Figaro », « The Samdy Times », « IWPR » dhe organe serioze të tjera shtypi, të cilët shkruajnë vazhdimisht për këte alternartive serjoze dhe të vetme që ne shtrojmë për zgjidhjen e problemit të rënd kombëtar shqiptar.

Lobi: Atje ku jetojnë shqiptarët, sa të fortë mund të thuhet se jeni?
BEQIRI: Është një realitet se, qoftë në Maqedoni, Preshevë, Bujanoc e Medvegjë, po edhe në Kosovë, në Ulqin, Plavë e Guci, strukturat e Frontit ekzistojnë dhe kanë një organizim të mirë. Nuk ka fshat e qytet pa struktura të Frontit. Ato kanë një organizim të përsosur, sikurse asnjë nga forcat politike nuk e ka atë organizim, si në atdhe, ashtu edhe në diasporë. Vetëm në diasporë janë mbajtur mbi 105 tubime (ky ka patur minimumi 200 pjesëmarrës). Në një qytet të vogël në diasporë, p.sh. ku kishte rreth 80 shqiptarë gjithsej, njëzet anëtarë iu bashkangjitën Frontit. Dhe kjo është kështu kudo. Ky është një realitet që flet për një përkrahje të madhe dhe serioze.

Lobi: Deri ku ka arritur kjo strukturë e re?
BEQIRI: Në të gjitha zonat kemi shtabe të divizioneve dhe në mënyrë të veçantë, në Maqedoni, në Preshevë, Bujanoc e Medvegjë, pastaj Kosovë. Pika të këtilla strukturimi hasim në çdo fshat. Çdo fshat ka njësitin e vet, pastaj komuna ka brigadën e vet në numër dhe kuadro të specializuar. Në krye nuk ka kolonelë apo komandantë që i fituan këto tituj gjatë luftës, domethënë pa shkollë përkatëse. Ne e kemi të ndaluar që drejtuesi, qoftë edhe të formacionit më të vogël të skuadrës, të mos e ketë të mbaruar shkollën ushtarake. Kuptohet, kjo nuk është ushtri kazerme, që i mban njerëzit me bukë e me ujë në kazerma ose në male. Është një funksion i manovrueshëm, që Shtabi i Përgjithshëm i manovronë në varësi të funksionit që i ka vënë vetes. Për momentin, janë njësi guerile dhe, ku bllokohet alternativa, ku fjala, politike e diplomacia nuk dëgjohen, atëherë AKSH gjen mënyrën për të hapur shtigje, për t'i dalë zot popullit aty ku është. Kjo është në duar të Shtabit dhe kjo manovrohet me kujdes.

Lobi: Si i komentoni kualifikimet se AKSH është një grup njerëzish që e gjen veten në Internet?
BEQIRI: Ne do ta kishim pranuar një gjë të tillë me kënaqësi, se do na shmangëte nga epitetet « terroriste », nga « listat e zeza », ndjekjet penale etj. Mirëpo, ne nuk kemi se çfarë t'ju themi të paktën 10 dëshmorëve, se ata kanë rënë për për ribashkimin e kombit në emër të kesaj alternative. Ata nuk kanë rënë në Internet, por në aksionet që janë zhvilluar. Ne mund të themi se ekzistojmë në Internet, por tjetra është se AKSH ka bërë 34 aksione, dhe këto aksione kanë qenë reale dhe u kanë shkaktuar pasoja të ndryshme forcave militare okupatore. Këto kanë qenë të prekshme për të gjithë faktorët. Nuk mund të konsiderohet AKSH inekzistente kur në fakt ajo ekziston në realitet dhe ajo vepron. Populli gjithandej e ndjen dhe e prek, ndërsa këtë e ndjen edhe faktori ndërkombëtar.

Lobi: Sa ishte AKSH pjesë në këto ngjarje të fundit në Maqedoni? Për shembull, në rajonin e Kumanovës u përmendën edhe emra se janë pjesëtarë të AKSH-së?
BEQIRI: Këtu ka një problem dhe kemi thënë se abuzohet me emrin e AKSH-së. Abuzojnë segmente të caktura, ndërsa njëjtë abuzon edhe pushteti maqedonas, që ndaj shqiptarëve të paformuar të bëjë lojra të ndryshme. Ne e kemi ndjekur lojën e saj që bëri me Çakallën me gjoja marrjen peng të dy policëve. Kjo ishte një lojë e pushtetit maqedonas. Nuk ramë në grackën e tyre. E kemi gjetur mënyrën që të distancohemi prej tyre. Ne jemi prezentë kudo, por pa rënë kurrë në lojën e tyre. Ne nuk kemi pse t'i mbajmë forcat e armatosura në Vaksincë, Brezë apo zona të tjera ku nuk shkel këmba e pushtetit maqedonas. Prezenca e Çakallës me shokët e tij në këto zona « të çliruara » ishte një indicie për ta prurë pushtetin maqedonas në këto zona. Ne nuk kemi qenë prezentë aty dhe nga momenti kur pamë se situata po eskalonte dhe kur vumë re se mund të maltretohej popullata civile, ne kemi treguar prezencën tonë dhe kemi qenë aty ku duhet. Neve na kanë tërhequr forcat e faktorit ndërkombëtar dhe ata të KFOR-it dhe ky është një realitet. Nga ato ne morëm një lloj garancie, duke na thënë se "ne do t'i tërheqim forcat maqedonase ». Kjo ndodhi pas ultimatumit që dhamë, nëse nuk do tërhiqeshin mund të ndodhte një katastrofë e vërtetë. Unë kam pasur bisedë në telefon në ato momente edhe me forcat e KFOR-it, të OSBE etj. Ata na u luten që ta shtyjmë afatin e ultimatumit, sepse pati edhe një revoltë të brendshme nga forcat tona aty.Ne nuk kemi lidhje me Çakallën e me Brezën.

Lobi: Hallka më e dobët, për momentin, është Maqedonia. Çka parashikoni si mundësi në muajt e vitet që do të pasojnë?
BEQIRI: Unë mendoj se situata në të ardhmen aty do të vështirësohet tepër. Dhe nëse nuk do të shikohet një rreze drite për këtë alternativë, që ne mendojmë se është më fatlumja për zgjidhjen e çështjes shqiptare, athere gjithë ai mllef që është grumbulluar dhe gjithë ajo krizë e rëndë që, thjesht, nuk është vetëm kombëtare, por është edhe politike dhe ekonomike, nga ana tjetër është edhe një krizë etniteti,sepse ne shqiptarët për çdo ditë e më shumë po e ndjejmë se po ngelim kolonia e fundit në botë, ndërgjegjësimi i njerëzve ka arritur në një pikë kulmore, dhe duke i shtuar kësaj faktin se populli është i armatosur, të gjitha këto janë ato elemente të cilët do ta eskalojnë shumë shpejt situatën në një kënd tragjik nëse nuk do të ndërhyhet me kohë. Ndërhyrjen do ta bëjë faktori ndërkombëtar. Në momentin kur shqiptarët do të dëgjojnë se nga faktori ndërkombëtar është hedhur në tryezë alternativa dhe modaliteti që të lejohet bashkimi me Shqipërinë i territoreve shqiptare në Maqedoni, vetëm ajo mund të jetë qetësuese dhe vetëm ajo mund t'i ulë nervat e shqiptarëve. Nëse do të bëhen deklarime të tipit të Ali Ahmetit se « ne po luftojmë dhe jetësojmë Marrëveshjen e Ohrit », e se « ajo do t'i zgjidh të gjitha llojet e problemeve dhe se ai është çelësi i artë », kjo është mënyra më e keqe e shkatërrimit dhe e afrimit sa më shpejt të ditës së krizës. Ne po përgatitemi për një gjë të tillë, sepse ajo po vjen si një fenomen objektive. Kur është objektive, duhet të merren masa për ta menaxhuar atë. Ne po përgatitemi për ta menaxhuar këtë krizë që na ka ardhur te pragu i derës.

Lobi: Mendoni se atë pozitë mund ta fitoni edhe nga pala shqiptare, edhe nga faktori ndërkombëtar, që ju ta menaxhoni atë krizë si Front dhe si AKSH?
BEQIRI: Ne nuk luftojmë për paritet. Ne nuk jemi njerëz që na mbyt karrierizmi i sëmurë. Meqë e kemi nisur ne, me çdo kusht duhet ta bitisim po ne. Ne i afrojmë mendjet më të ndritura të kombit të bashkohen me ne për ta menaxhuar këtë krizë. Por kurrën e kurrës nuk mund të pranojmë elementë të korruptuar dhe të komprometuar, të cilët do të përpiqen që të bëjnë një Marrëveshje të dytë të Ohrit dhe kjo të na lerë nën jurisdiksionin e përjetshem të një shteti tjetër. Ne jemi të gatshëm që atë ta menxahojmë vetë, se i kemi elementet, i kemi strukturat e kuadrot e përsosura.

Lobi: Mënyra është dialogu paqësor?
BEQIRI: Luftën askush nuk e do. Aq më pak ne shqiptarët. Është një realitet se këta që na kanë mbajtur në kolonizime dhe me luftëra edhe kur situata ka qenë e qetë, kanë gjetur mënyra se si të bëjnë luftë kundër nesh. Na kanë flijuar pa masë. Gjithmonë kemi pasur luftë dhe kemi qenë viktima të saj, të ftohta dhe të nxehta. Aq më shumë që 2001 nuk është periudhë e largët, dhe njerëzit kanë kujtime të hidhura nga ajo luftë. Ka zëra se e gjitha sa ndodhi në 2001-shin ishte një loje. Shteti «i përbashkët» që u ndërtua me krahun shqiptar te luftës nuk është në gjendje t'u ndërtojë shtëpitë njerëzve të cilëve iu shkatërruan gjatë konfliktit, më pastaj, për t'i eliminuar pasojat e tjera. Gjaku i të rënëve është akoma i freskët. Ka jetimë të cilët janë pa prindër, që u janë vrarë gjatë luftës. Ne jemi kundër kësaj alternative, por nëse nuk ekziston vullneti i mirë i faktorit ndërkombëtar, por edhe i vetë serbëve dhe maqedonasve, sepse ende nuk janë të bindur se nuk mund të ekzistojë një shtet bashkë me shqiptarët (megjithëse ata janë më të interesuarit për këtë ndarje dhe ata e ushqejnë këtë psikologji të ndarjes me protestat kundër shkollave shqipe dhe akteve të tjera vandale, si në Manastir, Shkup, Tetove etj), athere s’kemi rruge tjeter, veç konfliktit me pasoja. S'gjen të burgosur tjerë në Maqedoni përveçse shqiptarët. Njejtë është edhe në Serbi, Preshevë, Bujanoc e Medvegjë. Në këtë drejtim, nëse nuk do të ekzistojë vullnet i mirë, ne do të jemi të detyruar, ne do të bëjmë ndonjë sakrificë tjetër, se e bëjmë për të ardhmen, për ta mbyllur kapitullin e krizave në të ardhmen. Kjo kërkon sakrificë dhe ne jemi të përgatitur për ate.

Lobi: Me siguri se kjo do të kushtojë shumë?
BEQIRI: Këtu ka një gjë. AKSH nuk e dëshiron luftën frontale. Ajo vlerëson se me luftë guerile do ta arrijë objektivin e saj dhe shpejt. Nëse diktohet një luftë frontale, nga çdo pikpamja shqiptaret do të jenë më të fortë. Të paktën strategët luftarakë që ka AKSH nuk kanë planifikuar një luftë si ajo e 2001-it.Sepse, ne nuk kemi pse të bëjmë luftë në Tetovë, në Kumanovë, në Gostivar në Dibër, në Strugë e fshatrat e saja. Ne luftën do ta bëjmë në Manastir, në Veles dhe në ato territore shqiptare që janë shqiptare, por ku nuk ka asnjë shqiptar, sepse është bërë spastrimi etnik atje dhe ka vetëm maqedonas. Nëse maqedonasit do ta bëjnë luftë atje, ata do ta vrasin popullin e vet, jo neve. Ne nuk do të luftojmë në Vaksincë e Brezë, sepse ato janë të çliruara.

Lobi: Ka njerëz që ju akuzojnë se keni relacione me disa shërbime sekrete për keqpërdorim të mjeteve. A keni informacione lidhur me këte?
BEQIRI: Të gjitha formacionet e llojeve progresiste, që synojnë të arrijnë diçka madhore për kombin e vet, gjithmonë janë etiketuar. Edhe Lidhja e Prizrenit është etiketuar. Ju keni parasysh se çfarë nuk u tha për UÇK-në e Kosovës në fillim edhe nga shteti shqiptar edhe nga forcat politike të Shqipërisë e të Kosovës. Lëre pastaj ate nga armiqtë tanë e nga faktori ndërkombëtar. Ju e dini se çfarë u tha për Ali Ahmetin kur e nisi këtë punë edhe për ushtrinë e tij. Jemi të ndërgjegjshëm se do të ketë gjëra të kësaj natyre. Faktet janë fakte. Le të gjendet vetëm një fakt që kompromenton Frontin e AKSH, le të na i servirin atë, dhe ne do të jemi në gjendje të vetëdorëzohemi në cilindo shtet për t’u gjykuar. Të mos na akuzojnë me opinione, por me fakte. Qoftë edhe një faji të një individi në strukturat tona, ne vet do të jemi në gjendje të mbajmë përgjegjësi dhe të bëjmë vet fajtor Lëvizjen tonë. Ne jemi të pastër si loti dhe koha po e tregon këtë më mirë.

[Faik]

TAKIME TË UDHËHEQËSVE TË FBKSH ME INSTITUCIONE TË LARTA TË SHTETIT NË SHQIPËRI





Një delegacion i FBKSH, i kryesuar nga udhëheqës të FBKSH për diasporë, zotërinjtë N.Hajdari, nje veprimtar i njohur i çeshtjes kombetare shqiptare, dhe K.Veselaj, prej datave 10 nëntor deri në datën 15 nëntor 2003, shkuan në Tiranë dhe morën takime me personalitete të larta të shtetit në Shqipëri. Qëllimi i takimeve dhe bisedave të zhvilluara ishin në radhë të parë njohja e institucioneve kryesore të shtetit me FBKSH, Platformën e saj, organizimin, strukturat, kendveshtrimet afatshkurtra dhe afatgjata si dhe dorzimi para ketyre autoriteteve te nje peticioni të nënshkruar nga më shumë se 17.200 shqiptarë nga të gjitha hapsirat shqiptare ku kërkohej lirimi nga burgimi i padrejte politik i dy prej drejtuesëve të FBKSH, Gafurr Adili dhe Taip Mustafaj.

Delegacioni u prit në Presidencë, në Kryesinë e Kuvendit të Shqipërisë, në Këshillin e Ministrave dhe në Prokurorinë e Përgjithshme të Shqipërisë. Takimet dhe bisedat, që kryesisht kishin karakter njohje dhe informimi, ishin të frytshme dhe u karakterizuan nga një mirëkuptim i ndërsjelltë.

Lirimi nga burgu në datën 21 nentor 2003 i Gafurr Adilit dhe Taip Mustafajit flasin më mire për këtë mirëkuptim të dëshiruar.

Zëdhënësi i Kryesisë Qëndrore të FBKSH



Drilon Korabi

[Faik]

Policia e Tiranës kërkon të nxjerrë me dhunë nga Shqiperia Gafurr Adilin dhe Taip Mustafajin


Të ndalim këtë veprim të dëmshëm antikombëtar


DEKLARATË PËR SHTYP

Në datën 25 nëntor 2003, në orët e vona të natës, Policia e Shtetit në Tiranë u ka komunikuar zotrinjëve Gafurr Adili dhe Taip Mustafaj vendimin e Ministrisë së Rendit të Shqipërisë për t'i shpallur si "person non grata". Kjo Polici i ka urdhëruar Adilin dhe Mustafajin të paraqiten sot në orën 10.00 në Drejtorinë e Policisë të Qarkut të Tiranës për të ekzekutuar vendimin e marrë. Ky veprim është i palogjikshëm, antiligjor si dhe në kundërshtim të hapur me interesat kombëtare dhe me normat elementare morale e humanitare. Gafurr Adili dhe Taip Mustafaj janë shqiptarë. Shpallja e tyre "person non grata" dhe nxjerrja nga territori i Shqipërisë do të thotë që detyrimisht ata të dorzohen në IRJM ose Serbi. Pavarësisht se Policia e Shtetit do e nisi me dhunë në Zvicër Gafurr Adilin, ky është një "kamuflim" i realitetit, sepse Konfederata Zvicerane, ne kushtet kur ka në fuqi një vendim që e ka shpallur këtë person "non grata" për 10 vjetë, do të thotë që sapo të mbrij në Airoportin e Zürich, të rikthehet për në IRJM. Në këto kushte del qartë se segmente të caktuara të Policisë Sekrete të Shqipërisë, duke qënë "të pakënaqura" me Vendimin e Gjykatës së Tiranës po kërkojnë që të bëjnë "kompesimin" e hakmarrjes ndaj dy veprimtarëve të spikatur të FBKSH duke i çuar përsëri në burgjet maqedonase ose të Serbisë.

Ministria e Rendit e Shqipërisë nuk mund të marrë një vendim të tillë edhe për një arsye të fort ligjore. Vendimi i Gjykatës së Tiranës për të gjykuarit Adili dhe Mustafaj nuk ka marrë formë të prerë. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim Gafurr Adili në Gjykatën e Apelit. Pa marrë formën e prere ky vendim i gjykatës askush nuk ka të drejtë të vërë dorë mbi Gafurr Adilin. Po kështu Taip Mustafaj ka marrë me vendim gjykate pafajësinë. Askush nuk ja mohon atij të drejtën e një gjykimi tjetër për të kërkuar dëmshpërblimin për burgimin e padrejtë si dhe për dëmin moral që ka pësuar. Në këto kushte "nxitimi" i Policisë së Shtetit për të nxjerrë nga Shqipëria Gafurr Adilin dhe Taip Mustafajin, këta dy shqiptarë të mirë, të cilët njihen për kontributin e madh në interes të çështjes kombëtare shqiptare, në një kohë që në këtë vend mbahen lloje-lloje njerëzish të huaj, deri edhe pa dokumente, të identifikuar si qëllimkëqijë ndaj interesave të larta të vendit dhe rajonit, është jo vetëm antiligjor dhe antihumanë, por edhe ne kundërshtim të hapur me interesat kombëtare shqiptare.

Apelojmë para institucioneve shtetrore të përgjegjshme të Shqipërisë që t'a ndalin këtë veprim të dëmshëm antikombëtar. Apelojmë para opinionit atdhetarë shqiptarë që të mos e lejojnë hedhjen e këtij hapi të gabuar kundër bijëve të vetë shqiptarë, kundër këtyre luftëtarëve të lirisë dhe të progresit.


KOMITETI I PËRGJITHSHËM DREJTUES I FBKSH
NË EMËR TË TIJ

SEKRETARI POLITIK
IDAJET BEQIRI

[Faik]

Gafurr Adili rrëfen: “Ja kush është FBKSH-ja dhe AKSH-ja”


Nga Fatos Mahmutaj



Toska: Nuk i kam shpallur “non grata” krerët e AKSH-së


TIRANË - Zëvendësministri i Rendit Publik, Igli Toska, pasditen e djeshme ka mohuar të ketë lëshuar urdhërin “non grata” për kreun e FBKSH-së, Gafurr Adili. Në një prononcim të tij të dhënë në një televizion ai ka pretenduar se nuk ka firmosur një urdhër të tillë. Dy shqiptaro-maqedonasit, Gafurr Adili dhe Taip Mustafa pohuan dje se rreth orës 21:00 të mbrëmjes të së martës, në banesën e Adilit në një lagje të Tiranës së Re, aty ku banon edhe Taip Mustafa, kishin mbërritur inspektori i lagjes dhe disa police, që i kishin njoftuar se duhet të largoheshin nga Shqipëria, para orës 24:00, pasi kështu kishte urdhëruar zëvendësministri i Rendit, Igli Toska. Këtë fakt e theksoi dje edhe avokati i tyre mbrojtës, Bashkim Nikolli, i cili tha se paraditen e djeshme ai e kishte lexuar këtë urdhër në Drejtorinë e Policisë. Madje, ai u kishte kërkuar një kopje të tij drejtuesve të policies, por ata i kishin thënë se nuk mund t’ia jepnin për shkak se mbi fletë kishin bërë disa shënime. F.M

Edhe 24 orë qëndrim për Adilin dhe Mustafën


Shtyhet edhe 24 orë afati i qëndrimit në Shqipëri për Gafurr Adilin dhe Taip Mustafën. Këtë afat të ri, i treti që përcaktohet brenda një dite për dy shqiptaro-maqedonasit e FBKSH-së, e ka deklaruar rreth orës 20:00 të ditës së djeshme, drejtori i Policisë së kryeqytetit, Pjerin Ndreu. Në një takim të zhvilluar me ta Ndreu u ka komunikuar se afati kur ata duhet të lënë Shqipërinë do të jetë mesnata e ditës së sotme. Pas kësaj, avokati i tyre i ka përcjellë ata për në banesën e vet pranë Kopshtit Botanik në kryeqytet. Urdhëri për largimin e tyre nga Shqipëria u dha mbrëmjen e dy ditëve më pare, pasi zëvendësministri i Rendit Publik, Igli Toska, i shpalli persona “non grata”. Dy shqipatro-maqedonasit deklaruan vetë se nuk posedojnë asnjë dokument për të udhëtuar, madje, ata thanë se nuk kanë as ku të venë, pasi janë larguar nga vendi i tyre rreth 20 vjet më parë dhe njihen vetëm si shtetas të Jugosllavisë së dikurshme. Aq më tepër, tani në Maqedoni për ta ekziston një urdhër-arresti. Ata nuk mund të kthehen dot as në Zvicër, pasi u kanë skaduar edhe lejet e qëndrimit për shkak të mosripërtëritjes.

Kreu i FBKSH-së, Gafurr Adili, dje, i pyetur nga “Ballkan” tregoi gjithçka mbi FBKSH-në dhe AKSH-në, njëra si forcë e fuqishme politike që drejtohej prej tij dhe përfshihej kudo ku ka shqiptarë dhe tjetra, si krahu ushtarak i së parës. Ai pretendoi se ishte kryetar i FBKSH-së dhe “këtu me këtë përgjegjesi kam të drejtë të kritikoj të gjitha masmediat shqiptare, që më kanë quajtur kreu i AKSH-së. “AKSH-ja,- tha ai,- është krijuar nga disa djem që nuk kanë qenë dakord me përfundimin e luftës së Kosovës.

Fillimisht, detyrohem që të deklaroj se kush është Fronti për Bashkim Kombëtar, kryetar i të cilit jam unë. FBKSH-ja u formua më 12 dhe 13 korrik 2003, në Tiranë. Në Pallatin e Kongreseve është mbajtur Kuvendi Kombëtar, në të cilin është aprovuar një platformë politike e frontit, është aprovuar statuti, është zgjedhur Këshilli i Përgjthshëm Drejtues dhe është zgjedhur kryesia me 25 anëtarë. Në këtë kuvend nuk kam marrë pjesë, por në mungesë, të gjithë delegatët më kanë zgjedhur kryetar të FBKSH-së. Armata Kombëtare Shqiptare është themeluar më herët. Ajo është themeluar më 4 dhjetor të vitit 1999 dhe gjatë kësaj periudhe ne kemi pasur disa kontakte me AKSH-në. Në Kuvendin Kombëtar kanë marrë pjesë edhe përfaqësues të AKSH-së. Kështu që kemi arritur të përpiqemi që të sillemi politikisht, që t’i bashkojmë forcat politike, partitë politike në të gjitha hapësirat shqiptare, rreth idesë, rreth frontit dhe rreth platformës së FBKSH-së. Unë kam qenë kryetar i Partisë Revolucionare Shqiptare dhe, siç e thashë, FBKSH-ja është bashkim forcash politike, shoqatash joqeveritare, intelektualë dhe atdhetarë, e masave të gjera popullore, pa dallim krahine, feje dhe ideje, që punon, vepron dhe lufton për bashkimin e trojeve shqiptare në një shtet të vetëm shqiptar. Në këtë kuvend kanë marrë pjesë delegatë të kësaj partie, kanë marrë pjesë edhe përfaqësues të Partisë Uniteti Kombëtar Shqiptar, kanë marrë pjesë edhe disa shoqata. Që nga momenti kur jam zgjedhur si kryetar i Frontit, unë kam pasur disa kontakte me AKSH-në.
Gjatë kësaj periudhe ka pasur grupe të caktuara që janë paraqitur me emrin e AKSH-së, por ne jemi përpjekur t’i vemë nën komandë të FBKSH-së. Përpiqemi vetëm për këtë qëllim. Pikërisht kjo punë më të cilën nuk është dashur të merrem unë, më ka sjellë edhe një humbje kohe të atillë që thjesht qëllimi ka qenë që ne vetëm të mos bëjmë veprime jashtë politike. Pra, fillimisht të përpiqemi që problemin ta zgjidhim politikisht, nëpërmjet rrugës politike dhe diplomatike dhe dihet fare mirë që kur të pëfundojnë të tëra mjetet, kur të mbyllen gjithë rrugët për zgjidhje diplomatike, atëherë do të mendojmë për veprime të tjera.

Kush është Gafurr Adili


Unë jam shqiptar nga trojet shqiptare në Maqedoni, kam qenë pjesëmarrës në demonstratat e vitit 1981, kam qenë i burgosur në vitin 1982. Në vitin 1985, në kohën kur duhej të burgosesha edhe njëherë, unë, Ali Ahmeti dhe Musa Xhaferri, u larguam nga ish-Jugosllavia dhe kërkuam strehim politik në Zvicër, i cili na u njoh. Jam magjister i shkencave juridiko-ekonomike, kam përdorur pseudonimin Valdet Vardari, si kryetar i Frontit, por këtë nuk e kam bërë për ta fshehur nga shqiptarët, sepse shumica e shqiptarëve e kanë ditur se jam unë, por këtë e kam bërë që të mos e dinë pushtuesit tanë. Berenda kësaj kohe, kur ne kemi qenë në izolim nuk kemi pasur mundësi të informohemi, jo vetëm me aktivitetin e Frontit, por edhe me masmediat, me shtypin dhe situatën politike. Pikërisht për këtë arsye, ne menduam që për një kohë të marrim informacione dhe pastaj të japim intervista dhe deklarata. Erdhi situata e tillë që ne u detyruam t’i jepnim para kohe. Di që vetëm në qytetin e Gostivarit dhe Kërçovës kanë arritur të mbledhin 7 000 peticione dhe në diasporë, vetëm në Zvicër, Gjermani dhe gjithë Evropën, janë mbledhur 6 000. Do ishte mirë sikur ky peticion të ishte zgjeruar në Shqipëri dhe Kosovë. Unë konsideroj që peticionet kanë pasur kërkesa dhe protesta nga qeveria shqiptare dhe te prokuroria shqiptare që të ndërprisnin gjendjen e arrestit dhe të na lironin. Para arrestimit tone, FBKSH-ja ka numëruar rreth 20 mijë anëtarë. Më është thënë nëpërmjet telefonit se ky numër është shumëfishuar, unë nuk e di gjendjen aktuale sot, sepse nuk kam arritur ta mbledh as Kryesinë e Frontit dhe të më raportojnë për gjithë aktivitetin pesë mujorësh, që unë kam qenë në burg.
Unë konsideroj dhe jam shumë i vetëdijshëm që arrestimi dhe fillimisht, kthimi im nga aeroporti i Rinasit, kur u shpalla person “non grata”, edhe arrestimi im, edhe tani ky vendim i zëvendësministrit, është një lloj presioni që ne të heqim dorë nga ideja e bashkimit kombëtar shqiptar. Unë deklaroj para opinionit kombëtar shqiptar se nuk njoh presione dhe qeveria shqiptare do të ishte mirë të mos i përdorte këto presione. Jam 45-vjeç dhe nuk shkel mbi gjakun e dëshmorëve, mbi betimin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, mbi betimin e atyre djemve që nuk e shijuan as jetën dhe ranë për lirinë dhe bashkimin kombëtar. Pra, kërkoj nga qeveria shqiptare t’i ndërpresë këto presione, sepse nuk jam burrë që nënshtrohem, sikur të vazhdojnë edhe presione më të vështira. Mua më nënshtron vetëm plumbi i armikut.

[Faik]

Analiza dhe Komente: VENDIMI ABSURD I MINISTRISË SË RENDIT

Tahir Veliu
Vendimi i Ministrisë së Rendit të Shqipërisë për të shpallur kreun e Frontit për Bashkim Kombëtar Shqiptar Gafurr Adilin dhe bashkëpuntorin e tij Taip Mustafajn “persona non grata” është në kundërshtim të plotë me aspiratën shekullore të popullit shqiptar për bashkim kombëtar. Një aktvendim i tillë është antiligjor, antikombëtar dhe në kundërshtim me të drejtat ndërkombëtare.

Ky vendim është poashtu në kundërshtim me ligjin me të lartë të Republikës së Shqipërisë; kushtetutën, ku në hyrje të saj qartë përshkruhet aspirata shekullore e popullit shqiptar për identitet dhe bashkim kombëtar. Ndërsa, neni tetë (8), pika një (1) e saj parasheh mbrojtjen e të drejtave kombëtare të popullit shqiptar që jeton jashtë kufijve të saj, pra organet shtetrore të Republikës janë të obliguara dhe detyruara që të ndihmojn popullin shqiptar jashtë kufijve të Republikës, në luftën e tyre për çlirim nga zgjedha e huaj kolonialiste dhe bashkim me shtetin amë - Shqipërinë. Neni tetëbdhjet (18), pika e dy (2) thekson se askush nuk mund te diskriminohet padrejtesisht per shkaqe te tilla si gjinia, raca, feja, etnia, gjuha, bindjet politike, fetare a filozofike, gjendja ekonomike, arsimore, sociale ose perkatesia prinderore.


Qëllimet politike të Frontit për Bashkim Kombëtar Shqiptar dhe krahut të tij ushtarak Armatës Kombëtare Shqiptare kundër kolonializmit serbo-malazezo-maqedono-greksllav duhet ndihmuar duke u mbeshtetur në Rezolutat e OKB-së për dekolonializim. Çdo veprim, kundër parandalimit të luftës çlirimitare të popullit shqiptar është në kundërshtim me të drejtat ndërkombëtare (p.sh. arrestimi, ndjekja, deportimi i udhëheqësisë së Frontit apo Armatës, si dhe mbyllja, konfiskimi apo parandalimi për tubimin e të hollave, në shërbim të luftës çlirimtare të popullit shqiptar të Shqipërisë Etnike).

Duke pasur parasysh barrën e madhe të këtyre atdhetarëve dhe aspiratën e popullit shqiptar për bashkim kombëtar apeloj para institucioneve shtetrore të Shqipërisë së cunguar që të ndalin veprime të këtij lloji kundër atdhetarëve shqiptar, të cilët janë duke punuar për arritjen e aspiratës shekullore e ligjore të popullit shqiptar për bashkim kombëtar, për çlirim nga zgjedha e huaj kolonialiste serbo-malazezo-maqedono-grekosllave, për të drejtën e popullit shqiptar për vetvendosje dhe për ta bërë Shqipërinë të plotë, ashtu siç e ka falur i madhi Zot.
Tahir Veliu
veliu.com

[Faik]

FBKSH: ORA E NËNTORIT TË TRETË PO AFRON

FBKSH URON TË GJITHË SHQIPTARËT ME RASTIN E 28 NËNTORIT
ORA E NËNTORIT TË TRETË PO AFRON
Motra dhe Vëllezër shqiptarë,
Fronti Për Bashkim Kombëtar Shqiptar ju uron gëzuar 28 nëntorin, Ditën e Pavarësisë dhe të Flamurit. Kjo ditë e shenjtë na sjellë ndërmend të gjithë burrat dhe gratë e shquara të kombit tonë, të cilët ndër shekuj ja zbardhën faqen popullit dhe kombit tonë, na dhanë vepra të mëdha historike, siç ishin edhe këto të historisë më të re të kombit tonë, Nëntori i Parë i Bashkimit Kombëtar të Skënderbeut dhe Nëntori i Dytë i Pavarësisë së shtetit shqiptar të Ismail Qemalit.

Jemi të vetdijshëm se Nëntori i Dytë i 1912 nuk u dha dot shqiptarëve atë që meritonin, shtetin e tyre etnik me te gjithë shqiptarët dhe territoret e tyre në Ballkan brënda tij. Por kjo nuk ndodhi, dhe për këtë nuk janë fajtor shqiptarët. Shqiptarët, si populli më i vjetër i Evropës, si populli autokton nga më liridashësit dhe më paqedashësit se të gjithë popujt e tjerë të Kontinentit, vuajtën dhe ende vuajnë nga historia e tyre e pasur, e lavdishme, nga autoktonia e tyre, nga pozicioni i lakmueshëm gjeostrategjik, nga pasuritë e pashtershme që ka nën dhe mbi tokën e tij. Populli shqiptarë ka vuajtur dhe vazhdonë të vuaj pasojat e politikës hegjemoniste, luftënxitëse dhe konjukturale të Evropës së Vjetër antidemokratike, asaj Evrope e cila për qëllimet e saj të mbrapështa favorizoi me "ligjin e xhungles" ardhacakët dhe pushtuesit dhe i ktheu në skllevër dhe të kolonizuar një popull autoktonë të cilët kishin mbi 40.000 vjetë që jetonin në trojet e tyre etnike.
Ky 28 nëntor, ashtu si edhe 91 nëntoret e mëparshme, na ka gjetur të ndarë e të coptuar në pesë shtete të ndryshme, na ka gjetur me afro 2/3 e territoreve dhe popullit tonë jashtë kufijëve shtetror të Shqipërisë së cunguar të Nëntorit të Dytë, na ka gjetur me kufijtë më absurd të botës, sepse nga do kufizohemi me vetveten, me popull dhe territor shqiptar.
Evropa e sotme demokratike po mundohet të operoj me metoda të vjetra. Ajo po predikon "multietnicitetin" që e provoi më shumë se 90 vjetë dhe që prej këtyre "provave" korri 5 luftra ballkanike dhe shtetesh të ndryshme të Ballkanit, korri mijra e mijra viktima lufte, gjenocide, spastrime etnike dhe plage të pashërueshme. Evropa ende nuk ka nxjerrë mësime. Ajo e ka lënë brenda nesh shkakun e luftrave në Ballkan. Ajo, duke e penguar zgjidhjen e çështjes kombëtare shqiptare, duke i mbajtur me dhunë shqiptarët në Ballkan të ndarë dhe të coptuar në pesë shtete, mbanë njekohesisht të ndezura urat e zjarrit për të djegur sa herë t'i interesoj Ballkanin "fuçi baroti".
Ka ardhur koha, motra dhe vëllezër shqiptarë kudo ku frymoni, që të bëhemi Zot të vetvetes, që t'u bashkohemi forcave të vërteta atdhetare dhe me një gjuhë, me një logjik të shëndosh dhe me armët e pathyera të bashkuara të kërkojmë o sot, o kurrë, shtetin tonë etnik shqiptar me të gjitha territoret dhe popullin e okupuar brenda tij. Kjo është një e drejtë e natyrshme, e ligjëshme dhe bashkëkohore, ky është imperativi i kohës nëse vërtetë i besojmë dhe i falemi Paqes dhe Lirisë, kjo është rruga e vetme e stabilitetit të kombit tonë dhe Gadishullit ku jetojmë. Këtë aspiratë e ka marrë përsipër për ta realizuar FBKSH dhe struktura e saj kryesore AKSH, ndaj t'u bashkohemi fortë këtyre strukturave, t'i ndihmojmë, fuqizojmë dhe forcojmë maksimalisht ato, sepse kështu marrim në dorë fatet e kombit tonë, i rikthejme atij nderin dhe lavdinë që ka patur, kështu zbatojmë amanetin dhe gjakun lume të derdhur nga të parët tanë, kështu do të na ketë hije lindja, jeta dhe vdekja në truallin tonë.
Një Nëntor i Tretë, Nëntori i Ribashkimit dhe krijimit të shtetit etnik shqiptar në Ballkan, po troket me gjithë forcën e duhur në të gjitha zemrat e shqiptarëve të vërtetë. T'i hapin zemrat të gjithë shqiptarët që të hyjë kjo Alternativë e vetme për zgjidhjen e plages sonë shekullore, t'i bashkohemi si kurrë më parë idealit të shenjtë të Ribashkimit të Shqipërisë.
Rroftë 28 Nëntori
Përparoftë, u realizoftë dhe Rroftë Nëntori i Tretë i Ribashkimit Kombëtar
FRONTI PËR BASHKIM KOMBËTAR SHQIPTAR
ribashkimishqiperise.com

[Faik]

Lexues të nderuar,

Ju njoftojmë se faqja zyrtare e FBKSH dhe AKSH www.ribashkimishqiperise.com është ndodhur nën një presion të vazhdueshëm prej firmës me të cilën kishim lidhur kontratën. Fillimisht na shantazhuan duke na marre shuma te medha të hollash ne kundërshtim me kontratën fillestare vjetore që kemi bere me ta. Pasi zgjodhem rrugen gjyqesore për zgjidhjen e mosmarrveshjes me kete firmë pirateske dhe aspak korrekte, sot në datën 29 nentor 2003 në kundërshtim me kontratën e hartuar, në mënyrë të njëanshme dhe paparalajmërim, na i mbyllen faqen. Kjo na detyroi të hapim nje faqe të re me adresen : www.ifrance.com/akshalb/ . Ndodhemi para një fakti të dhimbshëm që brenda një viti faqja zyrtare e FBKSH dhe AKSH sulmohet për disa here dhe detyrohemi të ndryshojmë adresën po disa here, çfare perbene nje vështirësi serjoze për lexuesin tone të shumtë në numur dhe cilësisht të lartë. Duke ju kërkuar falje dhe mirkuptim, ju bëjmë më dije se faqja e vetme zyrtare e FBKSH dhe AKSH eshte www.ifrance.com/akshalb/ . Jeni të lutur që këtë njoftim ta shperndani perms e-mail-ve tuaj tek te gjithe miqte dhe njerezit tuaj të afërt me të cilët kontaktoni, duke e konsideruar këtë si një detyrë atdhetare.

Me respect

Sekretari Politik i FBKSH

Idajet Beqiri

Editori i faqes zyrtare te FBKSH dhe AKSH “Ribashkimi i Shqipërisë”

Drilon Korabi

[Llapi]

Faik pse ore vlla po lueni **** me fukara???!!!!
jo nkit faqe jo nat qosh jo nat shtet jo nkit shtet mue burr po sa e vizitova ket faqe qe po e reklamon ti mua mu prish kompjuteri pshurra nta e ju luani majtap me fukara se kemi boll te holla mei ble kompjuterat sa her qe ju qohet juve me i ndrrue faqet.
nuk ben kshtu ore vlla eshte dasht njiher ta provoni ju vet e jo te na futni neve veq nejse!!!!!