Këngët franceze

[daniel00]

Natasha St-Pier - Ti do të gjesh

Si të gjithë unë kam të metat e mia
Nuk kam gjithmonë fjalët që duhen
Por nëse lexon ti brenda rreshtave
Ti do të gjesh në këngët e mia
Gjithçka që nuk kam ditur të të them

Ka gabime prej përshtypjesh
Fjalë " të dua " pak të zbehta
Megjithë akordet pa mjeshtëri
Ti do të gjesh në këngët e mia
Gjithçka që nuk kam guxuar të të them

[Refren] :
Ti do të gjesh
Plagët e mia dhe dobësitë e mia
Ato që pohoj veç me gjysëm zë
Ti do të gjesh
Hapat gabim, ngatërrimet e mia
Dhe dashuri më shumë se sa duhet
Kam kaq frikë se ti më lë
Dije që nëse bëj gjithmonë tepër
(Ti do të gjesh)
Është që për pak ti të më mbetesh
Të më mbetesh

Ka të tjera që do të duash
Shumë më të bukura, më të forta se unë
Do t'u lija sigurisht vendin
Kur të mos kem më në këngët e mia
Më asgjë për të të thënë përballë
Koha ngurtëson në të gjitha
Prej iluzioneve, dhe prej rrëzimeve
Nëse unë nuk kam ditur të të mbaj
Dije që ka në këngët e mia
Gjithçka që nuk kam pasur kohën të them


[Refren]

Ti do të gjesh
Plagët e mia dhe dobësitë e mia
(dobësitë e mia)
Ato që pohoj veç me gjysëm zë
(gjysëm zë)
Ti do të gjesh
Hapat gabim, ngatërrimet e mia
(ngatërrimet e mia)
Dhe dashuri më shumë se sa duhet
(më shumë se sa duhet)
Kam kaq frikë se ti më lë
(se ti më lë)
Dije që nëse bëj gjithmonë tepër
(Mmmmh)
Është që për pak ti të më mbetesh
Ti të më mbetesh

Ti të më mbetesh...

[daniel00]

Jacques Brel - Demat

Demat mërziten të dielën
Kur është për të vrapuar për ne
Pak rërë, diell dhe dërrasa
Pak gjak për të bërë pak baltë
Është ora kur bakallët e kujtojnë veten Don Zhuan
Është ora kur Anglezet e kujtojnë veten Montherlant* (dramaturg)

Ah!
Kush do na thotë për kë mendon
Një dem që rrotullohet e vallëzon
Dhe kupton papritur që është lakuriq
Ah!
Kush do na thotë për çfarë ëndërron
Një dem që syri lart i shkon
Dhe që zbulon brirët e atyre që ua dredh e shoqja

Demat mërziten të dielën
Kur bëhet fjalë për të vuajtur për ne
Ja pikadoret* (kalorës me ushtë) dhe turma hakmerret
Ja toreadorët dhe turma është në gjunjë
Është ora kur bakallët e kujtojnë veten Garsia Lorka
Është ora kur Anglezet e kujtojnë veten Karmensita* (kërcimtare spanjolle)

Demat mërziten të dielën
Kur bëhet fjalë për të vdekur për ne
Por shpata do të bjerë dhe turma përkulet
Po shpata u ngul dhe turma është në këmbë
Është çasti i triumfit kur bakallët e kujtojnë veten për Neron
Është çasti i triumfit kur Anglezet e kujtojnë veten Wellington* (Duka anglez që mundi Napoleonin në Vaterlo)

Ah!
A mos duke rënë në tokë
Demat ëndërrojnë për ferr
Ku do të digjeshin njerëz e toreador të vdekur
Ah!
Apo në orën e vdekjes
A nuk do të na falnin
Duke menduar për Kartagjenën Vaterlonë dhe Verdun*
Verdun
(vende ku janë zhvilluar beteja nga më të përgjakshmet)

[daniel00]

Para se t'i shkojmë gjërave në fund

Do shkoj të bëj pjatalërsin për ty
Lypësin për ty
Të kërkoj pasuri në minierë për ty
Nëse nuk është dashuri, duhet pranuar kështu
Para se t'i shkojmë gjërave në fund

Do shkoj të bëj punën më të ndyrë
Nëse ty të teket, do shkoj në zyrë
Nëse nuk është dashuri, duhet pranuar kështu
Para se t'i shkojmë gjërave në fund

Kam të gjitha fjalët në fjalorin tim
Vetëm një gjë më ngacmon mua nervin
Nuk i them të dua askujt përveç teje
Është damari im, të më kuptosh nuk arrin
Mund të qaj për ty
Të psherëtij për ty
Të bëj të bien shi kova me lot mbi ty
Nëse nuk është dashuri, duhet pranuar kështu
Para se t'i shkojmë gjërave në fund

Do shkoj t'ia vesh një të djathtë kujt të duash ti
Do shkoj deri tek Majk Tajson po pata mundësi
Nëse nuk është dashuri, duhet pranuar kështu
Para se t'i shkojmë gjërave në fund

A ka ndonjë gjë tjetër që ke dëshirë
Jepi, kërkoje, e për një jetë të tërë
Ti do hënën apo ti do diellin
Vetëm sa të ma thuash në rrëzën e veshit
Mund të bëj gjithë gjithçka që do për ty
Nëse jam unë problemi, të vdes për ty
Nëse nuk është dashuri
Nëse nuk është dashuri
Nëse nuk është dashuri, duhet pranuar kështu
Para se t'i shkojmë gjërave në fund.

[daniel00]

I dashuri në Shën-Gjon - Patrick Bruel

Nuk e di pse ajo shkonte të vallëzonte
Në Shën-Gjon në mbrëmjen e nisur
Po kur ai djalë i mori një puthje
Ajo drithërohej, ishte e bastisur
Si të mos e humbte mendjen
E shtrënguar nga krahë të guximshëm
Se i besohet në vazhdimësi
Fjalëve të ëmbla në dashuri
Kur ato janë shprehur me sy
Ajo që e donte aq shumë
I dukej më i bukuri i gjithë Shën-Gjonit,
Ajo qëndronte e vrenjtur
Pa vullnet të lirë
Nën puthjet e tij.


Pa u menduar më tej, ajo i jepte
Më të mirën e kësaj ekzistence
Lajkatar i afte çdo herë që ai gënjente,
Ajo e dinte, por e dashuronte.
Si të mos e humbte mendjen
E shtrënguar nga krahë të guximshëm
Se i besohet në vazhdimësi
Fjalëve të ëmbla në dashuri
Kur janë ato që thuhen me sy
Ajo që e donte aq shumë
I dukej më i bukuri i gjithë Shën-Gjonit,
Ajo qëndronte e vrenjtur
Pa vullnet të lirë
Nën puthjet e tij.


Por fatkeqsisht, në Shën-Gjon si kudo tjetër
Një betim është veç një gënjeshtër
Ajo ishte e çmendur që besonte lumturinë,
E të dëshironte të ruante zemrën e tij.
Si të mos e humbte mendjen
E shtrënguar nga krahë të guximshëm
Se i besohet në vazhdimësi
Fjalëve të ëmbla në dashuri
Kur janë ato që thuhen me sy
Ajo që e donte aq shumë
Dashurinë e saj të shtrenjtë, të dashurin në Shën-Gjon,
Ai nuk e do më
Është e kaluar
Mos ta flasim më.

[daniel00]

Malli për ty - François Feldman


Nuk ka më diell kur gjumi del
Mëngjes me ters kur kam mall për ty.
I dërrmuar natën, ditën po ashtu.
Tashmë pa uri, as mirë kur kam mall për ty

Kur kam mall për ty, tregoj ndonjë sajesë
Që ti nuk më mungon, që nuk të pres
Që jam me krahë, një jetë në fillesë
Buzëqeshje përpara, vuajtje nga brenda.
Mund të gënjej kështu kur kam mall për ty.

Bluza jote e veshur më jep më pak ftohtë
Parfum që rikthehet kur kam mall për ty.
Të të shkruaj një letër, të nisem ndofta.
Të vdes, s'është asgjë kur kam mall për ty.

Po kur kam mall për ty, tregoj ndonjë sajesë
Që ti nuk më mungon, që nuk të pres
Që jam me krahë, një jetë në fillesë
Buzëqeshje përpara, vuajtje nga brenda.
Mund të gënjej kështu kur kam mall për ty.

E më pas shpresa, jam i sigurtë që do të shoh, nesër, sonte apo ndonjë herë tjetër.
Nuk dua të besoj më që ne po na ndajnë, kur kam mall për ty.
Ja tek erdhe, dëgjoj zërin tënd, kam zemrën që rreh shpejt, ti vrapon drejt meje.
Je në krahët e mi... Flas jerm kështu kur kam mall për ty.

Po kur kam mall për ty, tregoj ndonjë sajesë
Që ti nuk më mungon, që nuk të pres
Që jam me krahë, një jetë në fillesë
Buzëqeshje përpara, vuajtje nga brenda.
Mund të gënjej kështu kur kam mall për ty.

[daniel00]

Léo Ferré - Të doja shumë, a e di

Të shoh si një algë blu në autobuz
Në zbaticën e mbrëmjes në stacionin Shën-Llazar
E dashura ime
Të shoh si një mjelmë të zezë mbi xhade
Në zbaticën e mbrëmjes në stacionin Shën-Llazar
Kur zbret drejt Botës së Tretë
E dashura ime
Të shoh me pamjen tënde elektronike
Dhe tela që bashkohen si duar të humbura
Të shoh në ballot e para luftës
Me suing në flakërimën e natës
Fare pak e tërhequr në cepin e buzëve të tua

Të doja shumë, a e di
Të doja shumë, a e di
Deri në fund të dashurisë
Në thellësinë tënde më të madhe
E dashura ime
Të doja shumë, a e di
Të doja shumë, a e di
Të di në krahët e një tjetri dhe llogaris
Ardhjen e asaj vale, kubatura e mjegullave
Që do të mbajnë zinë në shtratin tënd të rastit
Të doja shumë
Ti urdhëron qartësinë e bebeve të syve të tu
Me vozitje të lehtë lopatash prej rimeli, ti tërhiqesh
drejt vendeve të rëndomta në natën që arratiset

Do të grimohem sonte nën harkun e ijeve të tua
Një cigare gjithashtu... Më jep një
Një cigare gjithashtu... Merre, frymën time, të fundit
E dashura ime
Ti më hyn në mushkëritë
Bëhet krejtësisht blu në sfungjerët e mi
Ti zhytesh, zhytesh
Një cigare gjithashtu
E dashura ime
Fryma jote e blertë është shpresa ime që ndizet
Si faret në brigjet e çelikta
E dashura ime
Këto shenja të jetës që mbajnë psherëtima
Këto vraga të dashurisë që mbajnë dhëmbët e gjatë

Të doja shumë, a e di
Të doja shumë, a e di
Deri në fund të dashurisë
Në thellësinë tënde më të madhe
E dashura ime
Të doja shumë, a e di
Të doja shumë, a e di
Unë nuk kam më lidhje për t’u lidhur me ty
Kapje me dhëmbë, jam i vdekur këtë vjeshtë
Nën flokët e ty të kuqërremtë të shkuar me këna
Isha prej bakri si në skaj të mërisë së burrave
O Virgjëresha ime e shpikur O Virgjëresha ime e shpikur...
Të doja shumë, a e di
Të imagjinoj në mbrëmjet e Parisit
Në qiellin e njollosur të grumbullueseve
Grumbulloj jeshile prej frike se bëhem i gjymtuar
Jeshilja e livadhit përgjatë skelës prej Lulesh
E kam lënë mënjanë dimrin tjetër për të të marrë mendjen
Figuranti yt me rrudhat e tij në mes të ditës më bën të vjell

Të doja shumë, a e di
Të doja...

[daniel00]

Léo Ferré - Vetmia

Jam nga një tjetër vend në krahasim me tuajin, nga një tjetër lagje, nga një tjetër vetmi.
Une i shpik sot vetes udhë të shtrembëra. Nuk jam më nga vendi juaj. Pres mutantë.
Biologjikisht, përshtatem me idenë që kam për biologjinë: urinoj, orgazmoj, qaj.
Është e rëndësisë më të madhe që ne t’i përpunojmë idetë tona sikur të bëhej fjalë për objekte të prodhuara.
Jam gati t’ju siguroj format. Por...

Vetmia...

Vetmia...

Format janë të një strukture të re, po ju paralajmëroj. Ato kanë qenë hedhur në formë nesër në mëngjes.
Nëse ju nuk keni, që nga kjo ditë, ndjenjën relative të kohëzgjatjes tuaj, është e kotë t’ju kumtoj, është e kotë të shikoni përpara jush sepse përpara është mbrapa, nata është dita. Dhe...

Vetmia...

Vetmia...

Vetmia...

Është e rëndësisë më të madhe që lavanteritë automatike, në qoshet e rrugëve, të jenë po aq të papenguara sa dritat e semaforit për të ndaluar apo për të kaluar.
Policët e pluhurit larës do t’ju tregojnë kutinë ku do të jetë për ju e pëlqyeshme të lani atë që ju besoni së është ndërgjegjia juaj e që s’është gjë tjetër veçse një varësi e kompjuterit neurofil që ju shërbën për tru. E megjithatë...

Vetmia...

Vetmia!

Dëshpërimi është një formë më e lartë e kritikës. Për momentin, do ta quajmë "lumturi", fjalët që ju përdorni duke mos qenë më "fjalët" por një lloj kanalizimi përmes së cilit analfabetët bëjnë një ndërgjegjie të pastër. Por...

Vetmia...

Vetmia...

Vetmia, vetmia, vetmia...

Vetmia!

Kodi civil, do të flasim për të më vonë. Për momentin, do të doja të kodifikoja të pakodifikueshmen. Do të doja të matja demokracitë tuaja danaide*. Do të doja të futesha në boshllëkun absolut dhe të bëhesha e pathëna, e pandodhura, zhvirgjëria për mungesë vetëdije.
Vetëdija qëndron në pantallonat e mia!

*Janë pesëdhjetë vajzat e mbretit Danaos. Ato shoqërojnë babain e tyre në Argos kur ai ikën prej nipërve të tij, pesedhjetë bijtë e vëllait të tij Egjiptit. Pasi ato propozuan një pajtim, u martuan me kushërinjtë e tyre dhe i vranë natën e parë të martesës me urdhër të babait të tyre. Danaidet u dënuan, në Ferr, të mbushin me shtamba pafundësisht një fuçi të çarë që nuk e mban ujin.

[Xhenet.M.S.]

Parfaitement parfait!
Danie00 tjeter sdi cfar te shtoj me shume, te lumt.<3

[daniel00]

Flm Xhenet! I duhet bërë respekti kryeveprave.

[Etna Etna]

A ka ndonjë gjë tjetër që ke dëshirë
Jepi, kërkoje, e për një jetë të tërë
Ti do hënën apo ti do diellin
Vetëm sa të ma thuash në rrëzën e veshit
Mund të bëj gjithë gjithçka që do për ty
Nëse jam unë problemi, të vdes për ty

Diellin dua tani,mundesh?
Ps.Te bukura te gjitha

[daniel00]

Mundem një rrëfim. Uroj që të sjelli pak ngrohtësi



Hej... tregimtar
na thuaj nje histori, ndoshta nje legjende
na thuaj per njerezit e djeshem
Të Lunxhës, vajzes se Ogresit dhe birit te sulltanit.
fillo me na ishte njehere,
na dhuro endrra
fillo me na ishte njehere,
ne te gjithe kemi nje histori ne thellesite e zemrave tona.
Trego dhe harro qe jemi te rritur
Ne mendjen tende ne jemi te njome
na trego per ferrin dhe parajsen
na trego per zogun qe asnjehere nuk fluturoi ne jeten e tij
na bej te kuptojme boten
oh tregimtar na e trego ashtu siç ta treguan ty
mos shto asgje, mos hiq asgje
Ne mund te shohim permes mendjes tende
na trego qe ne te harrojme
na ler tek.... na ishte njehere!

[Albela]

ke zgjedhur kenget me te bukura franceze
Dhe te perkthyera absolutisht shum bukur , duke persjell ter forcen dhe ndjenjen
e teksteve , Bravo per perkthimet e aritura dhe zgjedhjen e perkryer te kengve

[Marya]

Shume e bukur si kenge


Kompozuar dhe kenduar nga nje grek, qe sapo vdiq, homazhe
Parole de chanson La philosophie - Batucada georges moustaki

C'est une jolie bande de joyeux fêtards
Qui se couchent à l'aurore et se lèvent très tard
Ne pensant qu'à aimer ou jouer de la guitare
Ils n'ont dans la vie que cette philosophie

Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer
Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer

Ils ne font rien de plus que fêter chaque instant
Saluer la pleine lune, célébrer le printemps
Si bien qu'pour travailler ils n'ont plus guère le temps
Ils n'ont dans la vie que cette philosophie

Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer
Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer

Et je me reconnais en eux assez souvent
Comme eux je gaspille ma vie à tous les vents
Et je me dis qu'ils sont mes frères ou mes enfants
Ils n'ont dans la vie que cette philosophie

Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer
Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer

S'ils passent parmi vous, regardez-les bien vivre
Et comme eux soyez fous, et comme eux soyez ivres
Car leur seule folie, c'est vouloir être libres
Ils n'ont dans la vie que cette philosophie

Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer
Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer

Ils vieilliront aussi qu'ils restent ce qu'ils sont
Des viveurs d'utopie aux étranges façons
Des amants, des poètes, des faiseurs de chansons
Ils n'ont dans la vie que cette philosophie

Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer
Nous avons toute la vie pour nous amuser
Nous avons toute la mort pour nous reposer...

[Marya]

http://m.youtube.com/watch?v=DbeRF--...eature=related

[inez]

[bili99]

Nje falenderim nga zemra per daniel00 per perkethimet e teksteve te gjitha kengeve kaq te bukura. Kjo teme u be nje projekt per mua qe ti ndegjoj te gjitha kenget tash me i kuptoj (fal perkethimit te daniel00). Arti i muzikes eshte univerzal dhe te rremben edhe vetem me muzike,interpretim por kur e kupton edhe tekstin eshte shijimi komplet eshte e magjishme .Rrofsh...rrofsh daniel00..........Rrofshi te gjithe qe keni sjelle kenge te bukura ne kete teme... jam mirenjohes per kenaqesine qe gjeta ketu ne kete teme.

[daniel00]

Falenderimi im Bili është me vazhdimin e kësaj teme

Të rrallë janë njerezit që kanë shprehur një mirënjohje të tillë, jam i nderuar nga vlerësimet


Jacques Brel - L´enfance



Fëmijëria


Fëmijëria
Kush mund të na thotë kur ka mbaruar
Kush mund të na thotë se kur fillon
Është asgjë, me pakujdesi
Është gjithçka që nuk është shkruar

Fëmijëria
Kush na pengon për ta jetuar
Për ta jetuar sërisht pafund
Për të jetuar duke kthyer kohën
Për t’i grisur librit fundin

Fëmijëria
Që vendoset mbi rrudhat tona
Për të na bërë fëmijë të vjetër
Dha ja ku jemi të rinj, dashnorë
Zemra është plot, koka është bosh
Fëmijëria
Fëmijëria

Fëmijëria
Është përsëri e drejta për të ëndërruar
Dhe e drejta për të ëndërruar përsëri
Im atë ishte një kërkues ari
E keqja është se ai gjeti

Fëmijëria
Është mesditë çdo çerek ore
Është e enjtja çdo mëngjes
Të rriturit janë dezertorë
Gjithë borgjezët janë indianë
Fëmijëria
Fëmijëria

[bili99]

Rrofsh daniel00 ! Cdo falenderim e meriton per mundin ne kete teme muzike ,per perkethimet shume besnike ne shqip ,me kuptimin dhe rimen .Rrofsh edhe per kete kenge te bukur te J.Brel( me pelqen shume Brel.Gjuha Frenge me pelqen , e kam mesuar ne shkolle te mesme dhe nje kohe edhe kam mundur ti dal ne skaj nje komunikimi relativisht te mire por qe e ka mbuluar pluhuri i harreses i mosperdorimit mbi 25 vjecar... Me perkethimet e kengeve ketu disa fjale i ringjalla nga kujtesa dhe plot te tjera mesova dhe prape duke tu falenderuar ty)
Shpresoj qe kjo teme te vazhdoje...falemnderit!

[daniel00]

Jacque Brel - Kenga e të dashuruarve të vjetër

Sigurisht, ne patëm stuhi
Njëzet vjet dashuri, është dashuri e çmendur
Një mijë herë ti more valixhet
Një mijë herë mora fluturimin
Dhe çdo mobilje e mban mend
Në këtë dhomë pa djep
Buçima shtrëngatash të vjetra
Asgjë nuk i ngjante më asgjëje
Ti kishe humbur shijen e ujit
Dhe unë shijen që të kisha fituar

Por e dashura ime
E ëmbla, e ndjeshmja, e mrekullueshmja ime dashuri
Që nga agimi i kthjellët deri në fund të ditës
Akoma të dua, ti e di, të dua

Unë, i di të gjitha magjitë e tua
Ti i di gjithë magjepsjet e mia
Ti më ke ruajtur nga kurthi në kurth
Unë të kam humbur herë pas here
Sigurisht ti zure ca të dashur
Duhej kaluar në njëfarë mënyre koha
Duhet sigurisht që trupi të ngazëllojë
Përfundimisht, përfundimisht
Na u desh aq shumë talent
Për të qenë të vjetër pa qenë të rritur

Oh, e dashura ime
E ëmbla, e ndjeshmja, e mrekullueshmja ime dashuri
Që nga agimi i kthjellët deri në fund të ditës
Akoma të dua, ti e di, të dua

E më shumë koha na bën kortezh
E më shumë koha na bën sfilitje
Por a nuk është kurthi më i keq
Që të jetosh në paqe për të dashuruarit
Sigurisht ti tani qan jo aq shpejt
Unë përlotem paksa më vonë
Ne i mbrojmë më pak misteret tona
E lëmë më pak rastësinë të jetë
Nuk i besojmë as rrjedhës së ujit
Por është gjithmonë lufta e dhembshur

Oh, e dashura ime
E ëmbla, e ndjeshmja, e mrekullueshmja ime dashuri
Që nga agimi i kthjellët deri në fund të ditës
Akoma të dua, ti e di, të dua

[daniel00]

Vallëzim i fundit


Oh e ëmbla vuajtja ime
Përse këmbëngul e rifillon
Jam vetëm një qënie pa rëndësi
Pa të, jam pak paranojake
Vërdallosem vetëm, në metro
Një vallëzim të fundit
Për të harruar vuajtjen time pafund
Dua të arratisem por gjithçka rifillon
Oh e ëmbla vuajtja ime


Shkund qiellin, ditën, natën
Vallëzoj me erën e shiun
Pak dashuri, një pikë mjalt
Dhe unë vallëzoj, oj, oj, oj, oj, oj, oj
E në zhurmë, vrapoj e kam frikë
A është rradha ime?
Vjen dhimbja...
Në gjithë Parisin, braktisem
Dhe unë fluturoj, oj, oj, oj, oj, oj
Veçse shpresë
Në këtë udhë në mungesën tënde
Sado të rraskapitem, pa ty jeta është veç një dekor që shkëlqen, bosh nga kuptimi


Shkund qiellin, ditën, natën
Vallëzoj me erën e shiun
Pak dashuri, një pikë mjalt
Dhe unë vallëzoj, oj, oj, oj, oj, oj, oj
E në zhurmë, vrapoj e kam frikë
A është rradha ime?
Vjen dhimbja...
Në gjithë Parisin, braktisem
Dhe unë fluturoj, oj, oj, oj, oj, oj



Në këtë vuajtje të ëmbël
Pra kam paguar gjithë fyerjet
Dëgjo sa fort rreh zemra ime
Jam një fëmijë e botës

Shkund qiellin, ditën, natën
Vallëzoj me erën e shiun
Pak dashuri, një pikë mjalt
Dhe unë vallëzoj, oj, oj, oj, oj, oj, oj
E në zhurmë, vrapoj e kam frikë

A është rradha ime?

Vjen dhimbja...

Në gjithë Parisin, braktisem

Dhe unë fluturoj, oj, oj, oj, oj, oj, oj