Poezi nga Altin Galanxhi

[Estella]

DHIMBJE

KUJTIM I NGRATË MË FAL NJË DRITHMË
MËRZI E MADHE PA TY TE JESH;
NJË RE SI VARKË S'TUNDET NJË GRIMË
QIELLIT QË S'FLET, QIELLIT QË HESHT.

ASGJË S'LËVIZ, AS GJETH MBI DEGË,
DIKU NJË QEN KAFSHON LITARIN E TRASHË ....
UNË EC I VETMUAR E HUMB NË NJË SHTEG
E MË VJEN TË BËRTAS.

[Estella]

AH, KY MËNGJES!

AJO ECËN NË MAJË TE GISHTAVE,
PLOT KUJDES NË UDHËZËN ME BALTË,
AH, KY MËNGJES PA KLITHJEN E GRIFSHAVE
ME FLLAD IA SHPUPURIT FLOKËT E GJATË.

TEK SHTYHET TUTJE TËRË NGUT,
AJO TRUPIN HEPON MBI BALTËN QË HESHT,
AH, KY MËNGJES GËRMUQUR SI MURG,
FJALË PA FUND I PËSHPËRIT NË VESH.

[Estella]

TË VETËDIJSHËM

NE ZGJOHEMI MES SHKUJDESJES SË PËRKRYER
DHE VETËM NAPA E GRISUR E BRYMËS MBI BAR
E MBULON KREJT TË KEQEN TONË.

NE TRUPAT I VESHIM ME LUSPAT GRI TË AGUT,
QË SHTRIHET NGADALË HORIZONTIT, SI NJË BUZËQESHJE E NDROJTUR
NË MBRETËRINË PËRTACE TË NGAZËLLIMIT;

[Estella]

BRUMBULLI

TEK ECJA I QETË MBI TËRFIL
PA DASHUR SHKELA NJË BRUMBULL,
KREJT IU SHTYP TRUPTHI JESHIL,
SI TË ISH NJË KOKËRR KUMBULL.

VETEN MALLKOVA E SHAVA
DHE KËMBËN NË HAPIN FATAL,
ZEMRA M'U LIGSHT E QAVA
PËR BRUMBULLIN E MJERË MBI BAR.

SHPËTOI, MUND TË THOTË DIKUSH,
NGA JETA E ZVARRË PËRDHE;
JO, OR MIK, DHE MJERIMI E MBUSH
SHPIRTIN QË S'NJEH HARE.

[Estella]

DËSHIRË

KJO PEMË E BLERTË ULLIRI
JAM UNË I TËRI ME GJITHË RRËNJË
KRAHËSHQYER, GJOKSENGRËNË,
VEÇ PREJ QIELLIT NË LIRI.

OH, PUSHTOMË O ERË,
KRAHËT ÇIRRI NË KRAHËT E MI,
ME ZË FOSHNJE ULËRIJ,
DEHMA SHPIRTIN SI ME VERË.

[Estella]

E HUMBA
prej Marisës

E HUMBA SI SEDEFIN E RRALLË,
MË AJO NUK VJEN TEK UNË,
GJITHÇKA U RRËNUA ME DHUNË E PËRDHUNË,
SI NË MAGJITË E SHTRIGËS NË PËRRALLË.

TË SHARA I HODHA FATIT TË MBRAPSHTË,
FATIT QË ZEMRËN T'A BËN THËRRIME,
KAM HUMBUR I TËRI THELLË NË MENDIME,
SI GJILPËRA NË KASHTË.

[Estella]

PA ZGJIM

KURRË NDONJËHERË S'KAM RENDUR SI I MARRË,
SI NJË SHKARPË NË RRËKEZËN E HARBUAR;
MË TERHOQI FLLADI PREJ KËMBËSH ZVARRË,
NËPËR FUSHËN ME VESË MBULUAR.

MË BESONI! NUK ISH FUSHË SI FUSHAT E BLERTA,
QË LEHTË PUSHTOHEN PREJ DIELLIT NË AGIM,
POR DY SY FOSHNJË TË VOGLA, TË KTHJELLTA,
KU I TËRI HUMBA NË NJË ËNDËRR PA ZGJIM.