Fetva te dijetareve islame ne lidhje me ceshtjet Islame

[aluando]

1 E folura mbi dijetarët
Pyetje:
Ç'farë mendimi keni ju shejh për disa të rinj, veçanërisht për disa nxënës dije puna e të cilëve është bërë të folurit mbi njëri-tjetrin largimi i njerëzve nga njeri-tjetri dhe tërheqja vëmendjen njerëzve të ruhen prej atyre, është e lejuar kjo punë, dhe a merret shpërblim apo dënim për këtë punë?
Përgjigje: Ajo që mendoj unë është se kjo punë është haram (e ndaluar). Nëse nuk i lejohet ta përflasë e ta përgojojë muslimanin, si mund të përflasë e të përgojojë të diturit prej? Është obligim për njeriun besimtar të mbajë gjuhën nga përgojimi i vëllezërve besimtarë. Ka thënë Allahu:"O ju besimtarë largojuni (ruhuni) shumë prej paragjykimit, se disa prej paragjykimeve janë gjynah, mos spiunoni e mos përgojani njëri-tjetrin, a dëshiron dikush prej jush të hajë mishin e vëllait të tij të vdekur, ju e urreni këtë gjë pra frikësojuni Allahut…". Dhe ta dijë ai i cili e ka sprovuar të flasë mbi dijetarët se kjo gje do të bëhet shkas që ky person të mos pranojë të vërtetën që thotë ky dijetar. Dhe më e pakta e atij do ti takojë gjynahu i refuzimit të vërtetës, e për më tepër që ky person nuk ka përfolur e përgojuar një njeri të thjeshtë porse trashëgimtarin e Profetit salAllahu alejhi ue selem.a.s.
Dijetarët janë trashëgimtarët e profetëve, nëse do të nxirreshin dijetarët gabim e do të përfliteshin njerëzit nuk do të besonin më në dijen e tyre edhe pse është e trashëguar nga profeti s.a.s. E kështu do të fillonin të mos besonin në gjërat e sheriatit që ata thonë. Nuk po them që dijetarët nuk gabojnë, janë të ruajtur nga të metat, sepse ç'do njeri gabon, por nëse ti shikon se një dijetar gabon në atë që ti mendon se e ka gabim, lidhu me të dhe sqarohu, nëse të del në pah se e vërteta është me dijetarin e ke obligim ta ndjekësh mendimin e tij, nëse nuk të del në pah se e vërteta është me të porse ai ka argument dhe arsyetim fetar të del obligim të mbash gjuhën! Nëse nuk ka argument ose arsyetim ki kujdes prej thënies së tij sepse pranimi i gabimit nuk lejohet.

Por mos e përfol derisa ai është dijetar i njohur për sinqeritet.

Nëse do të fillonim të përflisnim dijetarët e njohur për sinqeritet mbi gabimet që kanë bërë në çështjet e jurispudencës islame do të përflisnim dijetarë të mëdhenj, por mbi gjithsecilin obligohet ajo ç'ka përmendëm. Nëse sheh tek dijetari një gabim atëherë diskuto dhe flit me të, ose do të dalë ne pah e vërteta me të dhe ta pasosh, ose me ty dhe të të pasojë, ose nuk qartësohet asnjëra nga dy palët dhe mbetet mospajtimi midis jush në këtë çështje, por duhet që tit të mbash gjuhën ndaj tij, lë të mbajë ai mendimin e tij e ti tëndin.

Falënderimi i takon Allahut se hilafi (mospajtimi) nuk ka ndodhur vetëm në këtë kohë, ka qënë që në kohën e sahabëve deri në ditët e sotme. Por nëse i bëhet atij e qartë e vërteta dhe ai vazhdon të këmbënguli tek gabimi i tij për të nxjerrë atë triunfues (pa të drejtë) duhet ta sqarosh këtë gabim dhe ta qartësosh që të tjerët të mos bien në të.
Por jo të nisesh me parimin që të mangësosh këtë njeri dhe të hakmerresh prej tij, sepse ai mund të thotë të vërtetën në çështjet e tjera përveç kësaj çështjeje (të cilën e ka gabim).
E rëndësishme është që unë i tërheq vërejtje vëllezërve të mi të largohen nga kjo bela (fatkeqësi) dhe nga kjo sëmundje (përfolja e dijetarëve dhe thirrësave sikurse kuptohet nga vetë pyetja dhe përgjigjja e shejhut) sikurse e lus Allahun të na shërojë nga ç'do gjë që na mangëson dhe na dëmton fenë dhe dynjanë tonë.
Shejh ibn Uthejmin
Marrë nga kapitulli i El-xhihad ued-Daueh El-Emru bil-marufi uen-nahja anil-munker. [fq 277-278]



2. Rreth mjeteve dhe mënyrave të thirrjes (dauas).

Pyetje:
A janë mjetet dhe mënyrat e thirrjes në rugë të Allahut të pandryshueshme d.m.th. që të mos lejohet të përfitohet nga mjetet dhe mënyrat mbashkëkohore në thirrjen (islame) si psh: mjetet e informacionit, të medias, etj apo duhet të mjaftohet me mjetet dhe mënyrat që janë përdorur në kohën e të Dërguarit s.a.s.?
Përgjigje:
Patjetër duhet të dimë një rregull e cila është : [El-usail bihasebil-me kasid]. Mjetet dhe mënyrat janë sipas qëllimeve sikurse kanë konstatuar dijetarët, pra ç'do mjet ose mënyrë merr gjykimin sipas qëllimit të saj përderisa nuk është e ndaluar [haram në fenë tonë]. Nëse është e ndaluar s'ka hajër (mirësi) në të.
Nëse është e lejuar dhe çon, shpien në arritjen e disa fryteve të mira në fenë tonë, atëhetë nuk ka gjë në përdorimin e tyre, por kjo nuk don të thotë të dalim nga libri i Allahut dhe syneti i të dërguarit të Tij (Úáíå ÇáÓáÇã) dhe prej këshillave e porosive të tyre. Mundet që ne diçka ta konsiderojmë mjet e mënyrë për thirrje derisa të tjerë ta konsiderojnë, prandaj që njeriu të përdorë mjetet për të cilat biet dakort nga të gjithë, në mënyrë që të mos merret thirrja daueh e tij me çështjet në të cilat ka mospajtim ndërmjet njerëzve.

Por gjithashtu duhet të dimë se ka dallim mes daues (thirrjes) dhe afrimit ose bashkëpunimit të zemrave. (et-telif).

Sepse mund të shihet prej interesit të thirrjes që të bashkohen zemrat e të rinjve të cilët bejnë pjesë ne thirrje pasi janë thirrur për në librin e Allahut dhe synetine pofetit (Úáíå ÇáÓáÇã), me disa gjëra të lejuara të cilat nuk na dëmtojnë as fenë e as thirrjen, pra janë për afrim e bashkim në mënyrë të mos largohen (ose ti bëhet e mërzitshme) nëse shikojnë gjatë gjithë kohës seriozitet (ta kufizojmë fenë vetëm në xhami, dhe të largohemi nga ç’do aktivitet jashtë xhamie)
Shejh ibn Uthejmin
Marrë nga i njëjti kapitull i të njëjtit dijetar fq: 295.




3. Rreth mjeteve dhe mënyrave të reja të thirrjes.

Pyetje:
Prej gjërave në të cilat thirrësat kanë rënë në mospatim janë mjetet dhe mënyrat e thirrjes. Ka prej tyre (thirrësave) që i konsiderojnë këto mjete e mënyra si adhurimi fikse (të pa ndryshueshme)dhe kështu i nxjerrin në gabim ata që përdorin aktivitete të ndryshme kulturore, sportive apo dramatike si mjete e mënyra për tërheqjen dhe afrimin e rinisë me qëllim për ti thirrur ata (në fe). Sikurse ka prej thirrësave që mendojnë se mjetet dhe mënyrat e thirrjes ndryshojnë dhe risohen sipas kohës, kështu që thirrësat mund të përdorin ç’do mjet e mënyrë të lejuar për të arritur në fe. Shpresojmë prej jush i nderuar të na sqaroi të saktën në këtë të saktën në këtë çështje?!
Përgjigje:
Falënderimi i takon Allahut Zotit të Botërave, s’ka dyshim që thirrja për në rrugën e Allahut është adhurim, sikurse Allahu i Lartësuar ka urdhëruar në rrugën e Tij “Thirr për në rrugën e Zotit tënd me urtësi dhe këshillë të bukur dhe ti polemizo me ta në mënyrën më të mirë”!

Thirrësi kryen thirrjen për tek Allahu, e gjatë kësaj vepre ndjen se ai po bën obligimin e Allahut me të cilën gjë afrohet tek zoti i Tij. Nuk ka dyshum se gjëja më e mirë me të cilën mund të thirret për tek Allahu është libri i Tij dhe syneti i të dërguarit të Tij (Úáíå ÇáÓáÇã), sepse libri i Allahut është këshilluesi më madhështor për mbarë njerëzinë “ O njerëz, iu ka ardhur ju këshilla prej Zotit tuaj, shënim për ç’ka gjenet në gjokset tuaja (zemrat tuaja) udhëzim dhe mëshirë për besimtarët”.
Po ashtu thëniet e profetit (Úáíå ÇáÓáÇã) janë fjalët më këshilluese. Ndonjëherë këshillonte profeti (Úáíå ÇáÓáÇã) shokët dhe ata e përshkruanin këshllën e tij “u dridhën zemrat prej saj dhe lotuan sytë prej saj”. Nëse njeriu mundet që ta ketë të këtillë këshillën, në këtë mënyrë, s’ka dyshim se kjo është mjeti dhe mënyra më e mirë për thirrje, pra me librin e Allahut dhe synetin e të Dërguarit të Tij (Úáíå ÇáÓáÇã).E nëse ndonjëherë dëshiron të shtojë mjete e mënyra të tjera të cilat nuk përmbajnë gjëra të ndaluara nuk ka asgjë të keqe.
Por me kusht pra që këto mjete e mënyra të mos përmbajnë gjëra të ndaluara.Psh: gënjeshtër, role mosbesimtarësh ose rolë sahabësh në pjesë dramatike, apo role imamllarësh, kam për qëllim imamllarët pas sahabëve ose të tjera role të ngjashme të cilave figura njerëzit mund ti njollosin (sepse asnjëherë s’bëhet dot si ata). Gjithashtu prej gjërave të palejueshme janë që në pjesët dramatike burrat tu përngjajnë grave duke luajtur role të tilla ose e kundërta, se një gjë e tillë është e mallkuar nga profeti (Úáíå ÇáÓáÇã) në hadithin e saktë thuhet: i ka mallkuar profeti gratë që duan ti përngjajnë burrave dhe burrat që duan ti përngjajnë grave.
Pra e rëndësishme është që nëse thirrësi përdor ndonjë herë të tilla mjete e mënyra për afrimitet e bashkim e ato nuk përmbajnë diçka të ndaluar (haram) nuk shikoj se ka ndonjë të keqë. Ndërsa shumin i tyre dhe bërja e tyre mjet dhe mënyrë bazë në thirrjen për tek Allahu dhe largimi nga libri i Allahut e syneti i profetit (Úáíå ÇáÓáÇã) nuk ndikohen vetëm se me të tilla mjete e metoda nuk jam dakort me ketë.
Madje mendoj se kjo është e ndaluar sepse kjo është drejtimi i njerëzve për tek diçka jo përveç librit të Allahut dhe synetit dhe kjo në thirrje është e urryer. Por, edhe njëherë nëse veprohet nganjëherë nuk shoh në të të keqe nëse nuk përmban gjëra të ndaluara.
Shejh ibn Uthejmin
Marrë nga i njëjti libër i njëjti kapitull, fq. 292.

4. Është obligim të mos bashkohet dhe përkrahet një xhemat dhe të lihet një tjetër (tërësisht).
Pyetje:
Unë jam student i universitetit jetoj mes mendimesh e idesh te ndryshme dhe mes grupeve gjithsecili prej tyre pretendon se është më i mirë se të tjerët, dhe bën ç'mos për të mbledhur (fituar) pasues p.sh. grupi i (El-ihvanul el-muslimine), xhemati (teblig) që del 40 ditë e 4 muaj, xhemati (ensarus-suneh) selefit, dhe grupi el-islami i Abdulhamid Bin Badis.
Për këtë shpresoj dhe kërkoj prej jush të na drejtoni për në rrugën e drejtë në të cilën gjendet lumturia jonë dhe ruajtja e fesë prej ç'do ndikimi prej rrymave të jashtme të cilat po na gërryejnë kockat e ne se kuptojmë (nuk e dimë).
Përgjigje:
Ajo që të del ty si obligim është që të kapesh pas të vërtetës (hakut) për të cilën tregon argumenti dhe mos u antarëso në ndonjë xhemat (grup) të caktuar (e të lësh të tjerat), grupi me parësor me të cilin mund të bashkpunosh është ai grup që ruan akiden (besimin) e saktë të imamllarëve të parëve tanë të devotshëm (selefus-salih) Allahu qoftë i kënaqur me ta, dhë që punojnë me librin e Allahut me synetin e profetit të Tij s.a.s. dhë të lësh ç'do gjë që bëhet prej bidateve dhe legjendave.
Suksesi është prej Allahut, falja dhe paqja e Allahut qofshin mbi të dërguarin e Tij Muhamedin, mbi familjen dhe shokët e tij.
Komisioni i përhershëm i hulumtimeve dhe i fetvave.
Anëtarë: Abdullah Bin Kuud, Abullah Bin Gudejan
Zvkryetar: Abdurezak Afifi Kryetari: Abdul-Aziz Bin Baz.
Marrë nga fetvatë e komisionit të përhershëm të hulumtimeve ,fetvave.

5. Grupi islamik më i afërt në të vërtetën.

Pyetje:
Në botën Islame sot ndodhen shumë grupacione e sekte sufiste psh: xhemati tablik, El-ihuanu-muslimin, sunitë, shiat, cili grup prej tyre zbaton (dhe praktikon) synetin e profetit alejhi selam.
Përgjigje:
Grupi islamik më i afërt me të vërtetën dhe që janë të kujdesshëm në praktikimin e saj janë [Ehlus-sunneh], ata janë ehli hadithi (që kapen pas hadithitdhe që e mësojnë atë) sikurse është edhe xhemati [Ensarus-sunneh] e pastaj El-ihuanl-muslimin.
Porse theme se ç'do grup prej të përmendurve e të tjera grupe, kanë gabimin dhe të drejta (të vërteta).
Ajo që të del ty si obligim është që të bashkëpunosh me ato aty ku kanë të drejtë (kur janë me të vërtetën) dhe të largohesh prej tyre në gjërat që kanë gabim, duke u këshilluar dhe bashkëpunuar në punë të mira e devotshmëri.
Suksesi është prej Allahut. Falja dhe paqja e Tij qoftë mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, familjen e tij dhe shokët e tij.

Komisioni i përhershëm i hulumtiveme dhe fetvave.
Abdulla bin Kuud Anëtar.
Abdulla bin Gudejan Anëtar.
Abdu rrazak Afifi Zvkryetar.
Abdul-Aziz bin-Baz Kryetar.
.

6 . Rregullat e bashkëpunimit me xhematet e ndryshme.
Pyetje:
S'ka dyshim se bashkëpunim midis thirrësave të ndryshëm ëshytë çështje e domozdoshme për suksesin e thirrjes së tyre dhe pranimin e saj nga njerëzit.
Por në botën Islame ka shumë thirrësa dhe gjithsecili ka mënyrën dhe rrugëne të caktuar në thirrje. Dhe mund të ndodhë që midis tyre ka kontradikta në çështje të rëndësishme siç është akideja (besimi).
Cilat janë rregullat të cilave duhet ti përmbahemi në punë dhe bashkëpunim me këta thirrësa, duke pasur parasysh që të gjithë këta thirrësa kanë nevojë për udhëzimet tuaja, Allahu ju dhëntë sukses.
Përgjigje:
Pa dyshim rregulla (më e mirë) në këto kontradikta është kthimi në ato që ka udhëzuar Allahu në thënien e Tij: "O ju besimtarë bindjuni Allahut të dërguarit të Tij dhe të parëve tuaj, nëse bini në kontradikta për diçka kthejeni atë tek Allahu dhe ditën e fundit, kjop është më e mira dhe interpretimi më i bukur!
Po ashtu është thënia e Allahut: "Nëse bini në kontradikta për diçka gjykimi i saj është tek Allahu".
Pra është obligim që ai i cili del nga besimi (akideja) i saktë ose puna e saktë apo ç'do çështjë në dije e në vepër ti sqarohet e ti bëhet e qartë e drejta (e vërtteta).
Nëse kthen është begati prej Allahut për të, nëse jo atëherë kjo për të është sprovë prej Allahut të lartësuar. Ndërsa detyra jonë është të sqarojmë gabimin në të cilin ka rënë dhe ti tërheqim vërejtje për këtë gabim me sa kemi mundësi, e duke mos u bërë pesimist se Allahu ka kthyer njerëz me bidatë shumë të mëdha e i bëri prej Ehli-Synetit.
Dihet prej shumicës tonë se EbulHasen el eSharij(ÑÍãå Çááå) qëndroi në idetë e muëtezilëve 40 vjet prej jetës së tij. Pastaj për një kohë ndryshoi disi për mirë derisa e udhëzoi Allahu (ÚÒæÌá) në rrugën më të drejtë, për në besimin e imam Ahmedit (ÑÍãå Çááå) i cili është besimi i Ehli-Syneteit dhe xhematit.
Pra ajo që dua të them se çështjet e akides janë të rënësishme, siç është obligimi këshillimi në çështjet ilmie (teorike), ndërsa në lidhje me diskutimet dhe ihtilafet (kundërshtimet) e dijetarëve janë më të shumta dhe më të gjera në çështjet amelije (praktike) në çështjet teorike të besimit (ilmije-akadije) nuk ka hilafet (kundërthënie), edhe pse mund të përmendet diçka e kësaj natyre në disa çështje si çështja e (ÝäÇÁ ÇáäÇÑ) shuarjes së zjarrit, çështja e dënimit të varrit, e pëshoreve dhe se ç'farë do të peshohet në to e disa të tjera me to. Porse kur këto kundërthënie në çështjet ilmije, akadije nëse krahasohen me kundërthëniet dhe hilafin në çështjet amelije vërehet se ato jane një rreth shumë i ngushtë faleënderimi i takon Allahut.
Por sido që të jetë duhet që ne të këshillohemi me ata të cilët kundërshtojnë ne çështjet ilmije apo amelije qofshin dhe tu bëjnë atyre të qarteë të vërtetën.

Shejkh Ibnu Uthejmin
Marrë nga fetvatë e shejh Ibn Uthejmin.
Kapitulli: El- Xhihad ued Daueh. El-Emru bie-Marufi uen-nahja anil-munke

7. Xhematet e ndryshme .

Pyetje:
Në këtë kohë dëgjojmë të flitet shumë rreth xhemateve islamike të cilat thërrasin në besimin e Allahut të lartësuar?! Cilën prej tyre të ndjekim? Ç'farë qëndrimi duhet të mbajë muslimani ndaj këtyre xhemateve të ndryshme?
Përgjigje:
Qëndrimi im është se kjo çështje është shumë e dhimbshme dhe bën për të ardhur keq. Sepse njerëzit kur përçahen bëhen sikur thotë Allahu i lartësuar: "Dhe mos u përçani e të dështoni e të shfaroseni"
Nëse përçaheni e bieni në kontradikta, dështojnë e ju shkojnë në humbje, U shfarosen e nuk u mbetet më asnjë peshë (e asnjë vlerë). Armiqtë e islamit të hapur e të fshehtë gëzohen me këto përçarje e gjithmonë e nxisin (ndezin) zjarrin e saj, i vijnë dikujt (prej muslimanëve) ky ka këtë gjë e këtë gjë, nxisin armiqësi e urrejtje midis këtyre vëllezërve thirrësa në rrugë të Allahut të Lartësuar.

Detyta jonë është të qëndrojmë larg këtyre kurtheve të armiqe të Allahut, të profetit të Tij, dhe të fesë së tij.

Të jemi një ymet i vetëm, të bashkohemi me njëri-tjetrin, të përfitojmë nga njëri-tjetri dhe të jemi sikurse një thirrës i vetëm, kjo arrihet duke u bashkuar në ç'do vend prijësat (paria) të cilëve u dëgjohet fjala nga vëllezërit e tyre, ta sttudjonë gjendjen, dhe të biem dakort për një plan që ti bashkojë të gjithë. Edhe pse mund të ndryshojë mënyra (menhexhi) i thirrjes tek Allahu nuk ka rëndësi.

E rëndësishmja është të jemi vëllezër të dashur dhe të bashkuar në të vërtetën (hakun).

Ndërsa përsa i përket asaj se kush prej këtyre xhemateve është më i mirë?!; nëse do të thoja ky grup është më i mirë do ta aprovoja këtë përçarje, e unë kurrë nuk e aprovoj atë.
Porse ajo që e shoh të domozdoshme është detyrë që të shikojmë çështjen tonë me sinqeritet dhe me pastërti për Allahun e lartësuar, për librin e Tij, për Profetin e Tij, për parinë e muslimanëve dhe masën e përgjithshme. Të jemi një dorë e vetme ndërsa haku (e vërteta) është e qartë elhamdulil-lah (falënderimi i takon Allahut).

E vërteta nuk mund ti fshihet askujt përveç dy personave: ose dikush që kthen shpinën e refuzon, ose mendjemadhi. Ndërsa kush e dëgjon të vërtetën me vëmendje e me bindje pa dyshim do ti jepet suksesi (prej Allahut).
Shejh Ibn Uthejmin.
Marrë nga kapitulli i El-xhihad ued-Daueh [fq 274-279] El-Emru bil-marufi uen-nahja anil-munker





8. Merr dijen e tij dhe lëre punën (veprimin) e tij.


Pyetje:
Cili është mendimi juaj rreth disa prej thirrësave për në Islam, tek puna e të cilëve dhe tek marrëdhëniet e tij del në pah sinqeriteti, porse veprojnë bien në ndonjë gjynah apo në ndonjë gjë të ndaluar? Dhe a pengon kjo gjë të përfitohet prej punës dhe thirrjes së tyre?

Përgjigje:
Nuk është kusht që thirrësi apo mësuesi të jetë i plotë, personat që të (përfitojnë) prej tij madje duhet të përfitojnë prej tij, edhe pse mundi të ketë (disa mangësi) diçka të mangët në moralin e tij. Pose të gjitha këto nuk pengojnë që ai të këshillhet dhe ti jepen udhëzime të mira, me fjalë të buta dhe me mënyrën më të bukur!... Mundet që mësuesi të jetë përtac në kruerjen e faljes me xhemat, e për të të këshillohet, mund të ketë rrobat të gjata e për këtë të këshillohet, mund të jetë prej atyre që rruajnë mjekrrën porse këshillohet dhe i qartësohet (sqarohet) thënia e profetit s.a.s.: "Shkurtoni mustaqet dhe lini mjekrra, kundërshtoni idhujtarët (ose mos i përngjani idhujtarëve). Marrë nga fetuatë e shejh ibni Bazit. Fq. 275 (ÇáÌåÇÏ æÇáÏÚæÉ).




9. Kaseta Islame është e domosdoshme.

Pyetje:
Cili është mendimi juaj për shitjen dhe shpërndarjen e kasetave me përmbajtje Islame (ligjërata fjalime Islame). Dhe cili është mendimi juaj rreth ilahive (Enshidve) me përmbajtje Islame të cilat i këndojnë të rinjtë?

Përgjigje:
Kasetat me tema Islame të cilat përmbajnë ligjërata, fjalime dhe ilahi me kuptim të mirë nuk ka gjë të dëgjohen madje kështu duhet.
280 Ibn Bazi [ÇáÌåÇÏ æÇáÏÚæÉ ÇáÃã......................]









10 Gjykimi ndaj ilahive me përmbajtje Islame

Pyetja:
E dimë se këngët muzikore të njohura sot midis nesh janë të ndaluara për shkak të fjalëve të pista, të ulëta e të tjera gjëra si psh: muzika dhe harxhimi i kohës në diçka pa dobi. Ne jemi disa të rinj, Allahu na i ka ngritur zemrat me të vërtetën. Si zëvendësim për muzikën ne kemi zgjedhur ilahitë me përmbajtje Islame të cilat nxisin vullnet ndjenja të mira e të tjera si këto.
Këto ilahi janë të bëra me vargje vjershash (poezishë) të thirrësave të Islamit (Allahu i forcofteë) të cilat këndohen me melodi si psh: Kasidja (poezija) [Ehi] (Vëllai im) e Sejjid Kutub-it (Allahu i Lartësuar e mëshiroftë).
Ç'farë gjykimi kanë ilahitë me përmbajtje të pastër Islame, të cilat kanë fjalë nxitëse për mirë dhe prekëse, që i kanë thënë thirrësat Islam bashkohorë,apo në kohët e mëparshme me fjalë të sinqerta si shprehje e thirrjes Islame.
Po nëse ka në këto ilahi qyp,dajre,def a lejohet dëgjimi i tyre? Me aq sa dimë ne me dijen tonë të kufizuar, profeti s.a.s e ka lejuar defin natën e martesës, kur dihet se defi është vegla më e thjeshtë muzikore, e është sikur t'i bihet ç'do gjëjë tjetër.
Na jepni mundësi që të përfitojmë (prej jush) Allahu ju dhëntë sukses për ç'do vepër të dashur të kënaqshme për të!
Përgjigja:
Komisioni i përhershëm i dijetarëve u pëqrgjigj: [Në gjykimin qe kanë përmendur për këngët këngët që njohim sot se nuk lejohen, kanë thënë të drejtën, për shkaqet që edhe ju i keni përmendur, se ato përmbajnë fjalë të pisëta e të ulëta, se në to nuk ka dobi madje kanë gjera të kota të cilat ngjallin (ngacmojnë) epshet, ndjenjat seksuale sikurse eshe përmbajnë pisllëqe të cilat përherë ndjellin dëgjuesit për keq, Allahu na dhëntë ne dhe ju sukses për ç'do vepër të mirë.
Lejohet që në vend të tyre të dëgjosh ilahi me përmbajtje Islame të cilat përmbajnë urtësi, këshilla, mësimë e të tjera gjëra që ndjellin entuziazëm, dashuri për fe, ngjallim ndjenjat fetare largojnë nga të këqiat e nga gjërat që shpien në to. Lejohet të dëgjosh ato ilahi të cilat nxisin kënduesin dhe dëgjuesin e tyre për bindje ndaj Allahut, për tu larguar nga gjynahet, nga tejkalimet e kufijve Islame dhe ngjallin ndjenjën e mbrojtjes se fesë (sheriat) dhe për xhihadin në rrugën e saj.

Nuk duhen që ato të dëgjohen shumë, e të bëhen zakon që të vazhdohet me teprim. Porse dëgjohet herë herë psh me raste të përshtatshmë e momente të ndryshme se psh dasma, (festa) ose udhëtime … etj, ose në raste kur ka nevojë për ngritje ideali, ndikim për mirë për shtyrje në vepra të mira e largim nga veprat e këqia. E më e mirë se dëgjimi i tyre është që njeriu ti caktojë vetvetes një pjesë të caktuar të Kur'anit e ta lexojë atë, ose disa dua (të sakta) profetike, sepse kjo është më e mirë për të, më e pastër dhe ndikon më shumë në hapjen e zemrës dhe qetësimin e saj. Allahu i lartësuar ka thënë: "Allahu ka zbritur fjalën më të mirë, librin, të ngjashëm me mrekulli, të përsëritur herë pas here (në këshilla e dispozita) që prej ndëgjimit të tij rrëngjethen lekurat e atyre që kanë ndërojë Zotin e tyre, e pastaj me përkujtim ndaj Allahut u qetësohen lëkurat dhe zemrat e tyre. Ky (libër) është udhëzim i Allahut me të udhëzon atë që do. E atë që Allahu e lë të humbur për të nuk ka ndonjë udhëzim" Ez-zumer 23.

Gjithashtu thotë "Ata që besuan dhe me të përmendur Allahun zemrat e tyre qetësohen, pra ta dini se me të përmendur Allahun zemrat qetësohen, rehatohen" Er-rad 28.

Dihet që çështja me parësore e sahabëve r.a. ishte rëndësia dhe përkushtimi në librin e Allahut dhe synetin e profetit s.a.s., në të mësuar përmendësh, në nxjerrje mësime prej tyre, dhe në veprimin e tyre, e megjithëkete ata kishin enashidë (ilahije) dhe vjersha të cilat këndohen me melodi, me të cilat i këndonin si p.sh. në hapjen e hendekut në ndërtimin e xhamive, në shkuarje për në xhihad, e të tjera raste, pa i bërë këto enashide moton e tyre apo pa i pushtuar atyre interesin më të madh dhe përkujdesin kryesor, porse i llogarisnin si diçka çlodhëse dhe ndikuese (ngjallëse) për ndjenjat e tyre.

Përsa i përket qypit,defit e të tjera veglave muzikore nuk lejohet përdorimi i tyre ne këto enashidë, sepse as profeti s.a.s. e as sahabët nuk kanë vepruar një gjë të tillë. Allahu është Ai i Cili udhëzon ne rrugën e drejtë. Paqja, falja dhe mëshira e Allahut qofshin me profetin tonë Muhamedin, familjen dhe shokët e tij.
(marrë nga libri Fetuua Islamije, komisioni i përhershëm i dijetarëve "4/532-534")
marre nga: Fetvatë e komisionit të përhershëm faqe 236.


Vëlla i nderuar ka prej dijetarëve bashkohorë që i ndalojnë ilahitë sidomos ato bashkohore e të tjerë pa bërë dallim , mirëpo kjo konsiderohet mesele hilafije si të tjerat ku gjithsecili paraqet argumentet e tij . Nuk do të thotë kjo që të tregohemi fanatikë të tepruar, e të ngurtësohemi , e të duam që të gjithë të marrin mendimin tonë. E atë që nuk e merr atë ta gjuajmë me lloj lloj emërtimesh , pseudonimesh.Wallahul Muafik li Sawab.

[askalani]

Es selamu alejkum
Allahu j'ua shperblefte me te mira per keto shkrime.Porse desha te beja nje keshille.Sikur te shkruanim per dite nga nje fetua do ishte me me interes dhe dobi prurese.Pasi shkrimet e gjata te lodhin dhe nuk jane te vashdueshme.Psh shkruan nje here pastaj shkruan mbas nje jave.Kurse per dite nga pak edhe nuk lodhesh tu lexu dhe te mban ne aktivitet te vazhdueshem.Nuk e di si ju duket si mendim?Es selamu alejkum

[Klevis2000]

PYETJE DHE PËRGJIGJE
Mbi çeshtjen e gruas në Islam
Albani, Ibn Bazi, Ibn Uthejmini, Ibn Xhibrini, Komisioni i Përbashkët
***
KAPITULLI I AKIDES ISLAME


1. MAGJISTARËT DHE FALLTORËT
Pyetje: Babai im vuan prej një kohe të gjatë nga një sëmundje nervore, ndaj vendosëm që ta shtronim në spital për kurim, mirëpo njëri prej të afërmëve tanë na sugjeroi që të shkonim tek një grua, e cila ua dinte ilaçin këtyre sëmundjeve dhe mjaftonte që t'i jepnim vetëm emrin e të sëmurit e ajo do të na tregonte emrin e sëmundjes dhe ilaçin e duhur. A lejohet të shkojmë tek njerëz të tillë?
Përgjigje: Gruaja përmendur në pyetje nuk është gjë tjetër veçse një prej falltorëve dhe magjistarëve, të cilët pretendojnë se dinë dijen e fshehtë (El-gajb)1 dhe kërkojnë ndihmë prej xhindëve
për të shëruar sëmundje të tilla, ndaj besimi i fjalëve të tyre apo shkuarja tek ta për shërimin e sëmundjeve janë të ndaluara rreptësisht. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Nuk i pranohet namazi dyzetë ditë rrjesht atij që shkon tek një falltor për ta pyetur për diçka." {Trans. Muslimi}
"Kush shkon tek një falltor apo magjistar dhe i beson fjalët e tij, ka mohuar atë që i është shpallur Muhammedit."
Hadithet që trajtojnë këtë temë janë të shumtë. Detyra jonë është që t'i luftojmë këta sharlatanë dhe të paralajmërojmë të tjerët që të mos bien në grackën e tyre. Në të njëjtën kohë duhet të lajmërojmë organet shtetërore kompetente, në mënyrë që këta mashtruesë të marrin dënimine merituar.2 Lënia pas dore e kësaj detyre sjell pasoja tepër të dëmshme për shoqërinë, sepse shumica e njerëzve, si pasojë e injorancës së tyre, nuk e dinë realitetin e këtyre njerëzve dhe mund t'u besojnë lehtësisht fjalëve dhe gënjeshtrave të tyre. Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Kush sheh një të keqe, duhet të mundohet ta ndryshojë me dorën e tij; nëse nuk ka mundësi, le ta ndryshojë me gjuhën e tij; nëse nuk ka mundësi, le ta ndryshojë me zemrën e tij. Mirëpo ky është besimi më i dobët." {Trans. Muslimi}
Ibn Bazi

2. KUNDËRSHTIMI I LIGJEVE TË ALLAHUT

Pyetje: Si është vendimi i Islamit për ata njerëz që thonë se disa dispozita të Legjislacionit Islam, si p.sh. ndryshimi midis mashkullit dhe femrës në ndarjen e trashëgimisë, janë të vjetëruara dhe kanë nevojë të rishikohen e të ndryshohen në mënyrë që të përshtaten me nevojat e njerëzve në këtë fundshekulli?
Përgjigje: Askush nuk ka të drejtë që të ndryshojë apo kundërshtojë dispozitat e përcaktuara nga Allahu dhe i Dërguari i Tij në Kuran dhe Sunet, për të cilat kanë rënë dakort njëzëri të gjithë dijetarët muslimanë (si p.sh. namazi, zekati, agjërimi, ndarja e trashëgimisë etj.), pasi ato përbëjnë legjislacionin më të përsosur të njohur njerëzimi, i cili do të jetë i vlefshëm deri në Ditën e Kijametit. Në këtë dispozitë hyn edhe shembulli i përmendur nga pyetësja, pasi ndarja e trashëgimisë bën pjesë në dispozitat e lartëpërmendura, ndaj detyra e çdo muslimani është që të besojë dhe punojë në përputhje me të, pa shfaqur as pakënaqësinë më të vogël.
Të gjithë ata që mendojnë se këto rregulla duhet të rishikohen apo të ndryshohen, janë jobesimtarë, sepse kundërshtojnë Allahun, Pejgamberin dhe Ixhmain e dijetarëve muslimanëve.3
Ibn Baz

3. LARJA ME GJAK PËR TË SHËRUAR SËMUNDJET
Pyetje: Nëna ime është e sëmurë dhe, megjithëse ka shkuar në disa spitale, nuk ka gjetur ilaç për sëmundjen saj. Për këtë shkak, ajo shkoi tek një magjistar, i cili kërkoi prej saj që të lahej me gjak dhie. Nëna ime, duke mos e ditur vendimin e Islamit për një gjë të tillë, veproi siç i tha ai. A është e lejueshme kjo gjë? Nëse jo, ç'duhet të bëjë ajo për të shlyer atë që ka bërë?
Përgjigja: Shkuarja tek falltorët dhe magjistarët, për shërimin e sëmundjeve, apo besimi i fjalëve të tyre është një gjë e ndaluar, madje kjo vepër konsiderohet prej gjynaheve më të mëdha. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Kush shkon tek një falltor dhe e pyet për diçka, nuk i pranohet namazi dyzetë ditë." {Tra. Muslimi}
"Kush shkon tek një falltor apo magjistar dhe i beson fjalët e tij, ka mohuar atë që i ka zbritur Muhammedit." {Trans. Tirmidhiu. Hadithi është i saktë}
"Nuk është prej nesh ai që bën magji dhe ai që kërkon t'i bëhet magji; nuk është prej nesh ai që hedh fall dhe ai që sheh fall... Kush shkon tek një magjistar dhe u beson fjalëve të tij, ka mohuar atë që i është zbritur Muhammedit." {Trans. Bezzari. Zinxhiri i transmetimit është i mire}
Larja me gjak është papastërti dhe e papëlqyeshme, ndaj nuk lejohet shërimi me një gjë të tillë. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Allahu ka krijuar për çdo sëmundje ilaçin e saj, ndaj përdorini ato për t'u kuruar, por mos u kuroni me diçka që është haram."
"Allahu nuk e ka bërë shërimin tuaj në ato gjëra që i ka bërë haram." {Trans Bejhekiu}
Gruaja në fjalë duhet të pendohet sinqerisht dhe të mos e përsërisë më këtë gjë. Allahu i Madhëruar thotë:
"Pendohuni tek Allahu, të gjithë ju o besimtarë, nëse doni të shpëtoni." {24:31}
Ibn Bazi

4. VENDOSJA E THIKËS PËR TË MBROJTUR FEMIJËT
Përgjigje: Kemi parë disa njerëz që vënë një thikë tek shtrati i fëmijëve të vegjël, me qëllim që t'i mbrojnë nga xhindët. A lejohet një gjë e tillë?
Përgjigje: Vendosja e thikës, apo e ndonjë sendi tjetër të ngjashëm me të,4 për të mbrojtur fëmijët nga xhindët, është e ndaluar. Në vend të saj duhet të lexohen duatë (lutjet) që na ka mësuar Profeti (paqja qoftë mbi të), me anën e së cilave kërkohet mbrojtje nga Allahu prej shejtanit dhe ngacmimeve të tij. Kështu ka vepruar edhe Profeti (paqja qoftë mbi të) me dy nipat e tij, Hasenin dhe Husejnin, për t'i mbrojtur nga çdo e keqe.
Të njëjtën gjë themi dhe për hajmalitë,5 sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:''Mos ia plotësoftë Allahu dëshirën atij që vë një hajmali."
Kurse në një transmetim tjetër, ka thënë: "Kush vë një hajmali ka bërë shirk."6
Ibn Bazi

5. TË ANKUARIT NGA SHKAKU I SËMUNDJEVE
Pyetje: Jam një grua e sëmurë. Në disa raste ndodh që të qaj nga shkaku i sëmundjes. A konsiderohet qarja ime si kundërshtim i Caktimit të Allahut dhe mospajtim me Vendimin e Tij, duke pasur parasysh se kjo ndodh në mënyrë të pavullnetshme? Po biseda me të afërmit rreth sëmundjes sime, a konsiderohet si e tillë?
Përgjigje: Qarja me lot, por pa zë, është e lejuar në raste të tilla, sepse edhe Pejgamberi (paqja qoftë mbi të), kur i vdiq djali i tij, Ibrahimi, tha:
"Syri loton, zemra dëshpërohet, mirëpo nuk themi përveçse atë që kënaq Allahun. Ne me të vërtetë jemi të dëshpëruar nga ndarja jote, o Ibrahim." Po ashtu, janë transmetuar hadithe të shumtë që kanë të njëjtin kuptim.
Biseda me të afërmit për sëmundjen tënde është e lejueshme, mirëpo në të njëjtën kohë duhet të falenderosh Allahun e të kërkosh prej Tij që të të shërojë sa më shpejt.
Ne, nga ana jonë, lusim Allahun që të të sjellë shërim sa më të shpejtë dhe të këshillojmë që të durosh dhe të shpresosh tek shpërblimi e Allahut, i Cili thotë:
"Me të vërtetë Allahu i shpërblen pa kufi, ata që durojnë." {39:10}
Ndërsa Profeti (paqja qoftë mbi të) thotë: "Allahu ia fshin gjynahet muslimanit me çdo shqetësim, hidhërim, ofendim, sëmundje apo fatkeqësi që i vjen atij, bile edhe me gjembin që i hyn në këmbë."
"Allahu i sprovon me fatkeqësi ata që i do."7
Ibn Bazi

6. KËRKIMI I VDEKJES
Pyetje: Jeta ime ka qenë gjithmonë e mbushur me probleme e telashe të ndryshme, ndaj kam filluar që ta urrej atë. Sa herë që më ndodh ndonjë fatkeqësi, i lutem Allahut që të vdes sa më shpejt e të shpëtoj nga hallet që më kanë rënë mbi kokë, pasi për mua, kjo është rrugëdalja e vetme. A është e lejuar kjo gjë që bëj unë?
Përgjigje: Kërkimi i vdekjes për shkak të fatkeqësive që i ndodhin njeriut është i ndaluar, sepse Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Askush s'duhet ta kërkojë vdekjen për shkak të ndonjë fatkeqësie, por nëse mendon se duhet ta kërkojë atë patjetër, atëherë le të thotë: O Zot! Nëse jeta është më e mirë për mua, më jep mundësi të jetoj; por nëse vdekja është më e mirë për mua, atëherë më jep mundësi që të vdes."
Ndaj muslimani duhet të shpresojë tek shpërblimi i Allahut dhe të presë me durim kalimin e fatkeqësisë. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Fitorja vjen me durim, gëzimi vjen pas dëshpërimit dhe pas çdo vështirësie ka lehtësim."
Në të njëjtën kohë, duhet të kemi parasysh se vështirësitë dhe problemet që ndesh muslimani gjatë jetës, fshijnë një pjesë të gjynaheve të tij dhe se vetëm me durim dhe shpresë tek shpërblimi i Allahut mund të arrihet grada e lartë, për të cilën Ai thotë:
"Përgëzoji ata të cilët, kur u ndodh ndonjë fatkeqësi, bëjnë durim dhe thonë: Të Allahut jemi dhe tek Ai do të kthehemi." (2:156)
Në mbyllje, do të dëshiroja që t'i tërhiqja vëmendjen pyetëses, lidhur me faktin se "vdekja është rrugëzgjidhja vetme për problemet e saj", pasi ky është një mendim tërësisht i gabuar. Vdekja nuk i zgjidh problemet, përkundrazi, i shton ato, sidomos kur njeriu vdes duke pasur gjynahe për të cilat nuk është penduar akoma; kështu, në këtë rast, vdekja nuk do të bënte gjë tjetër veçse do të shpejtonte dënimin e Allahut. Ndaj duhet të bësh durim, sepse çdo fatkeqësi, sado e madhe qoftë, e ka fundin e vet. Allahu i Madhëruar thotë:
"Me të vërtetë, pas vështirësisë ka lehtësim. Me të vërtetë pas vështirësisë ka lehtësim." {94:5-6}
Ibn Uthejmin

7. PAPASTËRTIA ABSTRAKTE E JOBESIMTARËVE

Pyetje: Allahu i Madhëruar thotë se idhujtarët janë të papastër. Ç'është kjo papastërti dhe a duhet të largohemi prej tyre, pra të mos i përshëndesim me dorë me ta? A konsiderohen të papastra gjërat që prekin ata, sidomos kur kemi parasysh se ata punojnë edhe në qendra tregtare?
Përgjigje: Allahu i Madhëruar thotë:"Me të vërtetë idhujtarët janë të papastër." {9:28}
Kurse për hipokritët thotë: "Largohuni prej tyre! Ata janë të fëlliqur." {9:95}
Fjalët papastërti dhe fëlliqësi, në këto dy ajete, janë përdorur me kuptim të figurshëm dhe jo në kuptimin e tyre origjinal. Papastërtia e jobesimtarëve është diçka abstrakte dhe me të nënkuptohet e keqja dhe dëmi që buron nga besimi i tyre, ndërsa trupat e tyre janë të pastër, nëse nuk gjendet në to diçka e papastër. Pra, papastërtia e tyre nuk është konkrete, ndaj lejohet veshja e rrobave të veshura më parë prej tyre, sigurisht nëse janë të pastra, me përjashtim të rrobave me të cilat ata mbulojnë vendet e turpshme, pasi, siç dihet, jobesimtarët, në përgjithësi, nuk u japin rëndësi pikave të urinës që mund të bihen në rrobat e tyre, sidomos kur nuk janë bërë synet.
Gjithashtu, lejohet përdorimi i sendeve të prodhuara prej tyre, pasi Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) dhe shokët e tij i kanë përdorur ato. Nga ana tjetër, duhet të kemi parasysh se në esencë, çdo gjë është e pastër, derisa të vijë një argument i saktë që të provojë të kundërtën.
Ibn Xhibrin

8. SHOQËRIMI ME JOBESIMTARËT
Pyetje: A lejohet të shoqërohemi me jobesimtarët, qofshin ata të krishterë ose hindusë9 dhe të hamë e të flasim me ta, me qëllim që t'i ftojmë në Islam?
Përgjigje: Muslimanit i lejohet që të shoqërohet dhe të bisedojë me jobesimtarët, me qëllim që t'i thërrasë në Islam e t'u sqarojë të vërtetën islame, pasi kjo është e vetmja mënyrë për t'i bindur ata të pranojnë fenë e Allahut. Pra, të shoqëruarit me ta nuk konsiderohet si gjynah, pasi kjo gjë bëhet për të arritur diçka të mirë.
Ibn Xhibrini

9. SINQERITETI DHE HIPOKRIZIA
Pyetje: Në disa raste, njeriu dëshiron të bëjë një vepër të mirë, mirëpo shejtani mundohet ta largojë duke i thënë: "Ti e bën këtë punë që të të shohin të tjerët." Si mund t'i largojmë këto ngacmime të shejtanit?
Përgjigje: Në raste të tilla, muslimani duhet të kërkojë mbrojtje nga Allahu prej shejtanit dhe në të njëjtën kohë nuk duhet ta lërë në mes punën e mirë, por ta vazhdojë atë, duke mos i vënë veshin ngacmimeve të shejtanit, i cili gjithmonë mundohet që t'i largojë muslimanët nga kryerja e veprave të mira. Nëse muslimani vepron në këtë mënyrë, atëherë ngacmimet e shejtanit do të largohen, inshallah.
Ibn Uthejmin

[Klevis2000]

11. ARSYEJA E KRIJIMIT TË ENGJËJVE MBROJTËS

Pyetje: Allahu i Lartësuar ka caktuar disa engjëj që të shkruajnë të gjitha punët që kryen njeriu. Përse i ka krijuar Allahu këta engjëj, kur dihet fare mirë se Ai di çdo gjë dhe nuk mund t'i fshihet asnjë punë, sado e fshehtë qoftë?
Përgjigje: Në rradhë të parë duhet të kemi parasysh se njeriu nuk është në gjendje të kuptojë shkakun e krijimit apo ekzistencës së shumë gjërave në botën që na rrethon. Kështu, ç'përgjigje do të jepnim, nëse dikush do të na pyeste:
- Përse disa kafshë ecin me katër këmbë, ndërsa disa të tjera ecin me dy? Përse njeriu është krijuar me dy duar dhe jo me tre...? Përse...? Përse ...?
Sigurisht që përgjigja e mundshme do të ishte: vetëm Allahu e di këtë gjë. Të njëjtën përgjigje do të jepnim edhe nëse pyesim për një pjesë të mirë çështjeve fetare, si p.sh. numri rekateve të namazeve, dhënia mes'h kokës në abdes, qëndrimet e ndryshme të namazit etj.
Nga shembujt e mësipërm kuptojmë se dija e njeriut është shumë e kufizuar, ndaj dhe Allahu i Madhëruar thotë:
"(Nëse) të pyesin ty për shpirtin, thuaj: shpirti është çështje e Zotit Tim. Juve nuk ju është dhënë vetëm se një pjesë e vogël e diturisë." {17:85}
Megjithatë, është diçka e mirë që njeriu të përpiqet për të kuptuar dhe zbuluar shkakun (urtësinë) e krijimit të krijesave të ndryshme apo arsyen e vendosjes e rregullave të Sheriatit Islam e nëse nuk është në gjëndje ta bëjë këtë, për çfarëdolloj arsyeje, atëherë kjo gjë nuk përbën asnjë problem, pasi muslimanit i mjafton që Allahu di më së miri çdo gjë.
Tani le t'i kthehemi pyetjes rreth shkakut të krijimit të engjëjve që shënojnë veprat e njeriut. Allahu i Madhëruar, me anën e kësaj gjëje, u demonstron njerëzve preçizionin dhe përsosmërinë e krijimit të Tij dhe u tregon atyre se Ai nuk i bën padrejtësi askujt dhe se gjykimi i tij është i pagabueshëm.
Ibn Uthejmin

KAPITULLI I PASTERTISE

12. BËRJA E NIJETIT ME GOJË?

Pyetje: A lejohet të bëhet me gojë nijeti për faljen e namazit apo për marrjen e abdesit?
Përgjigje: Bërja e nijetit me gojë është bidat11 (risi), sepse nuk është tranmetuar ndonjë argument i saktë që të tregojë se Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) apo shokët e tij e kanë bërë këtë gjë. Nga ana tjetër vendi i bërjes së nijetit është zemra, ndaj nuk është e nevojshme bërja e tij me gojë.12
Ibn Bazi

13. DYSHIMI NË ABDES
Pyetje: Ç'duhet të bëjë ai person, i cili është në dyshim nëse e ka prishur abdesin apo jo?
Përgjigje: Nëse dikush është në mëdyshje, nëse e ka prishur abdesin apo jo, atëherë abdesi i tij konsiderohet i saktë, sepse njeriu, në esencë, është i pastër, ndaj dhe dyshimi nuk mund të bëhet shkak për prishjen e abdesit. Pejgamberi (paqja qoftë mbi të), kur u pyet për dyshimin e prishjes së abdesit gjatë faljes, tha:
"Mos u largo nga namazi, derisa të dëgjosh zhurmën apo të ndiesh erën."
Ndaj abdesi i tij është i saktë dhe ai mund të falet, të bëjë tavaf rreth Qabes, të lexojë në Kuran etj.
Ibn Bazi

14. MËNYRA E FËRKIMIT TË KOKËS GJATË ABDESIT
Pyetje: Si duhet ta fërkojë gruaja kokën e saj gjatë marrjes së abdesit? A është i mjaftueshëm fërkimi i një pjese të saj?
Përgjigje: Mënyra e fërkimit të kokës për gratë është e njëjtë si ajo e burrave: fërkohet e gjithë koka me dorë të lagur, duke filluar që nga vendi ku dalin flokët e deri në zverk, së bashku me veshët. Ndërsa gërshetat nuk ka nevojë që t'i fërkojë. Në disa hadithe të saktë thuhet se Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) e fërkonte kokën duke filluar nga ana e përparme deri në zverk, së bashku me veshët.
Në esencë, burrat dhe gratë janë të barabartë para rregullave të Sheriatit Islam, me përjashtim të atyre rregullave, për të cilat janë transmetuar argumente të saktë.
Ibn Bazi

15. DHENIA MES'H MBI ÇORAPET E TEJDUKSHME

Pyetje: A lejohet t'u japim mes'h13 çorapeve të tejdukshme, gjatë abdesit?
Përgjigje: Çorapet, të cilave lejohet t'u jepet mes'h, duhet të jenë të trasha dhe të dendura. Nëse janë të tejdukshme nuk lejohet t'u japësh mes'h, sepse këmba konsiderohet e zbuluar.
Ibn Bazi

16. PAPASTERTIA E THATE
Pyetje: A bëhen pis rrobat e atij personi, i cili ulet në një vend ku ka urinuar një fëmijë i vogël, pas tharjes së vendit?
Përgjigje: Prekja e diçkaje të papastër me një pjesë të trupit apo rrobave, pasi është tharë, nuk e bën të pisët vendin e prekur, sepse papastërtia depërton vetëm kur është e lagur. Në bazë të kësaj, është e lejueshme hyrja këmbëzbathur në banjo, nëse këmba dhe dyshemeja e banjos janë janë të thata.
Ibn Xhibrini

17. MBETURINAT E MBETURA MIDIS DHËMBËVE DHE ABDESI
Pyetje: A duhet të pastrohen mbeturinat e ushqimit të mbetura midis dhëmbëve, para marrjes së abdesit?
Përgjigje: Heqja e mbeturinave të mbetura midis dhëmbëve nuk është detyrë, por s'ka dyshim se mbajtja pastër e dhëmbëve është në të mirë të shëndetit të njeriut, pasi kalbëzimi i këtyre mbeturinave është burimi kryesor i shumë sëmundjeve. Ndaj, është mirë që muslimani, pasi të mbarojë ushqimin, t'i lajë dhëmbët e tij
me furçë apo me misvak14, në mënyrë që të pastrojë mbeturinat e ushqimit, pasi lënia pas dore e kësaj gjëje shkakton ndërrimin e erës së gojës. Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ka thënë për misvakun:"Ai mban gojën të pastër dhe kënaq Allahun."
Ibn Uthejmin

18. PUTHJA NUK PRISH ABDESTIN
Pyetje: A e prish abdesin puthja me epsh?
Përgjigje: Dijetarët nuk janë të një mendimi lidhur me këtë çështje. Disa prej tyre thonë se prekja e gruas e prish abdesin sido që të jetë, me epsh apo pa epsh. Disa të tjerë janë të mendimit se vetëm prekja me epsh e prish abdesin. Një grup i tretë është i mendimit se abdesi nuk prishet në asnjë rast. Mendimi i fundit është mendimi më i saktë, pasi në një hadith të saktë, të transmetuar nga Aishja, thuhet se:
"Pejgamberi (paqja qoftë mbi të), pasi puthi disa nga gratë e tij, shkoi në namaz pa marrë abdes për së dyti."
Pra prekja, puthja apo përqafimi i gruas nuk e prishin abdesin edhe nëse bëhen me epsh, përderisa nga organi i seksual i mashkullit nuk rrjedh spermë apo medhí.15
Ibn Uthejmin

19. DALJA E LËNGUT TË BARDHË APO TË VERDHË
Pyetje 1:16
A është i pastër një lëng i bardhë apo i verdhë që del tek femrat dhe a prishet abdesi, nëse rrjedh vazhdimisht? Po nëse rrjedh me ndërprerje ç'duhet të bëjë gruaja, pasi pjesa dërmuese e grave, sidomos ato të arsimuarat, e konsiderojnë këtë lagështirë diçka të natyrshme dhe, sipas tyre, nuk duhet të merret abdes pas daljes së tij?
Përgjigje: Pas një studimi të hollësishëm të kësaj çështjeje, arrita në përfundimin se nëse ky lëng rrjedh nga mitra e gruas, e jo nga organet urinare, atëherë ai është i pastër, por kjo gjë, d.m.th. pastërtia e lëngut, s'do të thotë se nuk duhet të merret abdes pas daljes së tij, pasi nuk është kusht që, ajo gjë që e prish abdesin, të jetë e papastër, siç është rasti i gazrave. Ndaj, nëse gruaja sheh këtë lloj lëngu, duhet të marrë abdes përsëri.
Nëse rrjedhja e këtij lëngu është e vazhdueshme, atëherë abdesi i saj nuk prishet, por ajo duhet të marrë abdes pas hyrjes së kohës së çdo namazi dhe mund të falë, gjatë kësaj kohe, namaze farze apo sunete, ashtu siç mund të lexojë dhe Kuran. Gjithashtu, ajo duhet të kujdeset që të vendosë diçka në brendësi të vendit nga ku rrjedh lëngu, në mënyrë që të pengojë daljen e tij. Dijetarët thonë se kështu duhet të veprojë edhe ai person që vuan nga rrjedhja e përhershme e urinës.
Nëse rrjedhja e lëngut bëhet me ndërprerje dhe ajo është e sigurtë se rrjedhja do të ndërpritet para mbarimit të kohës së namazit, atëherë duhet ta shtyjë namazin deri në fund të kohës së tij. Nëse ka frikë se mos mbaron koha e namazit, atëherë duhet të marrë abdes, të vendosë diçka për të penguar daljen e lëngut dhe të falet.
Përsa i përket sasisë së këtij lëngu, duhet të kemi parasysh se nuk ka ndryshim nëse rrjedhja bëhet në sasi të mëdha, apo të vogla; abdesi prishet në të dy rastet, sepse plotësohet një nga kushtet e prishjes së tij i cili është dalja e diçkaje, në këtë rast e lëngut, nga organet seksuale.
Përsa i përket mendimit të përhapur tek shumë gra, se dalja e këtij lëngu nuk e prish abdesin, unë nuk kam dëgjuar ndonjë ndonjë dijetar që të thotë këtë gjë, përveç Ibn Hazmit, i cili është i mendimit se dalja e këtij lëngu nuk e prish abdesin, mirëpo ai nuk përmend ndonjë argument nga Kurani apo Suneti që të mbështesë mendimin e tij.
Ndaj gratë duhet të kenë frikë Allahun dhe t'i kushtojnë kujdesin e duhur pastërtisë së tyre, sepse namazi i falur pa pastrimin e duhur nuk është i pranuar edhe nëse falet njëqind herë.
Ibn Uthejmin

Pyetje 4:
Ç'duhet të bëjë gruaja nëse ky lëng prek trupin apo rrobat e saj?
Përgjigje: Nëse lëngu është i pastër, gruaja nuk ka për detyrë të bëjë asgjë; nëse është i papastër, d.m.th. nëse del nga fshikëza e urinës, ajo duhet ta lajë atë.
Ibn Uthejmin
Pyetje 5:
Përse nuk është transmetuar ndonjë hadith nga Profeti (paqja qoftë mbi të), që tregon se lëngu në fjalë e prish abdesin, po të kemi parasysh rëndësinë e madhe që u jepnin gratë e asaj kohe pyetjeve rreth çështjeve të fesë?
Pëgjigje: Sepse ky lëng nuk del tek të gjitha gratë.
Ibn Uthejmin

20. MENSTRUACIONET NUK E BËJNË GRUAN TË PAPASTËR
Pyetje: Pasi lindi gruaja, një shoku im nuk pranoi të vinte në shtëpinë time, pasi, sipas tij, nuk lejohet ngrënia e ushqimit të gatuar nga gruaja gjatë periudhës së lehonisë, sepse ajo konsiderohet e papastër. A është e vërtetë kjo gjë?
Përgjigje: Menstruacionet dhe lehonia nuk e bëjnë gruan të papastër. Burrit i lejohet që të kryejë marrëdhënie seksuale me të nga mesi e lart, ashtu siç i lejohet që të hajë bashkë me të nga ushqimi i gatuar prej saj.
Çifutët e kanë pasur zakon që të mos hanin me gratë e tyre, kur ishin me menstruacione. Kur e morri vesh Profeti (paqja qoftë mbi të) këtë gjë, tha:"Bëni me to çdo gjë përveç kontaktit seksual (në vaginë)." {Trans. Muslimi}
Gjithashtu, transmetohet nga Aishja, e cila thotë: "Pejga-mberi (paqja qoftë mbi të) më urdhëronte, kur isha me menstruacione, që të mbulohesha nga mesi e poshtë e pastaj më përkëdhelte ashtu siç e përkëdhel burri gruan e vet." {Trans. Buhariu dhe Muslimi}
Ndalimi i faljes së namazit, agjërimit dhe i leximit të Kuranit gjatë menstruacioneve dhe lehonisë, nuk ka lidhje me jetën e përditshme të dy bashkëshortëve.
Komisioni i përhershëm

21. LARJA ËSHTË E DETYRUSHME
Pyetje: A duhet të lahet gruaja, nëse kryen me të shoqin marrëdhënie seksuale, të cilat nuk shoqërohen me ejakulimin e spermës në mitrën e saj?
Përgjigje: Nëse organi seksual i mashkullit hyn sadopak në organin seksual të femrës, atëherë larja bëhet e detyrueshme si për burrin ashtu edhe për gruan, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Kur burri kryen marrëdhënie seksuale me gruan e tij, duhet të lahet edhe nëse nuk ejakulon."
"Nëse takohen dy organet seksuale, larja është e detyrueshme."

Ibn Xhibrini

22. MËNYRA E LARJES SË GRUAS NGA XHUNUBLLËKU DHE MENSTRUACIONET
Pyetje: A ka ndryshim midis grave dhe burrave në larjen prej papastërtisë së madhe (xhunubllëkut)17 dhe a duhet t'i zgjidhë gruaja gërshetat e saj gjatë larjes? A ka ndryshin ndërmjet mënyrës së larjes prej xhunubllëkut dhe menstruacioneve?
Përgjigje: Nuk ka asnjë ndryshim ndërmjet larjes së gruas dhe burrit prej xhunubllëkut. Gjithashtu, gruaja nuk e ka për detyrë që t'i zgjidhë gërshetat e saj, por mjafton që të derdhë tre herë ujin në kokë e pastaj të lajë pjesën tjetër të trupit, pasi Pejgamberi (paqja qoftë mbi të), kur u pyet nga një grua për këtë çështje, tha:
"Jo, nuk ka pse t'i zgjidhësh gërshetat. Mjafton që të derdhësh tre herë ujë në flokët e tua e pastaj të lash pjesën tjetër të trupit." {Trans. Muslimi}
Nëse gruaja vendos në flokët e saj diçka që pengon depërtimin e ujit deri në lëkurë, atëherë duhet ta heqë atë para se të fillojë larjen. Nëse depërtimi i ujit nuk pengohet, atëherë largimi i saj nuk është i detyrueshëm.
Përsa i përket larjes prej menstruacioneve, dijetarët nuk janë të një mendimi nëse duhen zgjidhur gërshetat, apo jo. Mendimi më i saktë është se nuk duhet të zgjidhen, sepse në disa transmetime të hadithit të lartpërmendur, thuhet se një grua i tha Pejgamberit (paqja qoftë mbi të):
"Unë i mbaj flokët të lidhura gërshet dhe, kur lahem nga menstruacionet apo xhunubllëku, i zgjidh." Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) i tha: "Nuk ka përse të veprosh kështu. Mjafton të hedhësh tre herë ujë mbi kokë e pastaj të lash pjesën tjetër të trupit. Me këtë pastrohesh."
Ky transmetim tregon mjaft qartë se gruaja nuk duhet t'i zgjidhë flokët gjatë larjes prej menstruacioneve apo xhunubllëkut, megjithatë gjëja më mirë është që t'i zgjidhë në të dy rastet, me qëllim që të mënjanohet mospajtimi i mendimeve të dijetarëve.
Komisioni i përhershëm

23. VAZHDIMI I MENSTRUACIONEVE ME SHUMË SE DITËT E ZAKONSHME
Pyetje: Ç'duhet të bëjë ajo grua, menstruacionet e së cilës zakonisht zgjasin shtatë ose tetë ditë, nëse dalja e gjakut vazhdon edhe pas kalimit të kohës së zakonshme të menstruacioneve të saj?
Përgjigje: Në raste të tilla gruaja nuk duhet të falet apo të agjërojë, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) nuk e ka kufizuar kohën e zgjatjes së menstruacioneve. Ndërsa Allahu i Madhëruar thotë:
"Të pyesin për menstruacionet. Thuaj, ato janë diçka e dëmshme (papastërti)..."18 {2:222}
Ndaj, nëse gjaku vazhdon të rrjedhë, ajo duhet të presë derisa të ndërpritet rrjedhja e tij plotësisht e, pas kësaj, ajo duhet të lahet, të falet e të agjërojë.
Në të njëjtën mënyrë, nëse në muajin e ardhshëm, menstruacionet zgjasin më pak se koha e zakonshme, ajo duhet të lahet dhe të falet menjëherë sapo të shohë që dalja e gjakut është ndërprerë, pa i dhënë rëndësi faktit që menstruacionet e saj kanë vazhduar më pak se herët e tjera.
Ibn Uthejmin

24. NDËRPRERJA E GJAKUT GJATË MENSTRUACIONEVE
Pyetje: Ç'duhet të bëjë gruaja nëse, gjatë kohës së menstruacioneve, rrjedhja e gjakut, pasi vazhdon një ditë, ndërpritet gjatë gjithë ditës tjetër?
Përgjigje: Me sa duket, ky "pastrim", apo kjo ndërprerje e përkohshme e gjakut, gjatë kohës së menstruacioneve, futet tek ditët e menstruacioneve dhe nuk konsiderohet pastrim i mirëfilltë. Ndaj gruaja duhet të veprojë ashtu siç vepron gjatë kohëve të zakonshme të menstruacioneve.
Ibn Uthejmin

25. DALJA E GJAKUT TE VERDHË APO TE TURBULLT NJË DITË PAS PASTRIMIT TE PLOTE
Pyetje: Menstruacionet e mija, zakonisht, zgjasin gjashtë deri në shtatë ditë. Një ditë pas ndërprerjes së tyre shoh se fillon të rrjedhë një lëng ngjyrë kafe. Si duhet të veproj në këtë rast?
Përgjigje: Përderisa ti i di ditët e zakonshme të menstruacioneve të tua, atëherë dalja e gjakut të verdhë apo të turbullt, pas pastrimit,19 nuk bëhet pengesë për faljen e namazeve apo për agjërimin e Ramazanit, sepse pastrimi ka një shenjë të veçantë, e cila është dalja e sekrecionit të bardhë20. Pasi të shohësh këtë shenjë, ti duhet të lahesh dhe pastaj të falesh e të agjërosh.
Ibn Uthejmin

26. DALJA E GJAKUT TË TURBULLT PARA DHE PAS MENSTRUACIONEVE
Pyetje: Ç'duhet të bëjë gruaja nëse, një ditë para fillimit të menstruacioneve, rrjedh prej saj gjak i turbullt, i cili mund të jetë në formën e një peu të hollë me ngjyrë të zezë apo kafe? Gjithashtu, ç'duhet të bëjë ajo nëse ky lëng rrjedh pas mbarimit të menstruacioneve?
Përgjigje: Nëse ky gjak rrjedh në kohën kur gruaja ndjen dhembjet e zakonshme të menstruacioneve, atëherë ai është pjesë e tyre.
Përsa i përket daljes së këtij gjaku menjëherë pas mbarimit të menstruacioneve, gruaja duhet të presë derisa të ndërpritet plotësisht rrjedhja e tij, sepse ai është pjesë e menstruacioneve. Aishja, e shoqja, e Profetit (paqja qoftë mbi të) u thoshte grave për këtë gjë:"Mos u shpejtoni derisa të shihni sekrecionin e bardhë."
Ibn Uthejmin

27. DALJA E GJAKUT PAS LARJES
Pyetje: Si duhet të veproj nëse, në disa raste, pas larjes prej menstruacioneve (d.m.th. pas pastrimit të plotë), rrjedh një sasi e vogël gjaku, duke pasur parasysh se koha e zakonshme e menstruacioneve të mija është pesë ditë?
Përgjigje: Nëse gjaku që del pas pastrimit është i turbullt apo në ngjyrë të verdhë, atëherë ai konsiderohet si urina; mirëpo nëse është gjak i zakonshëm,21 atëherë ai konsiderohet prej gjakut të menstruacioneve, ndaj gruaja duhet të përsërisë larjen, sepse Ummu Atijeh, e cila ka qenë një prej atyre që kanë jetuar në kohën e Profetit, ka thënë:
"Gjakun e verdhë apo të turbullt që dilte pas pastrimit, nuk e konsideronim prej gjakut të menstruacioneve".
Ibn Bazi

28. GJAKU I VERDHË APO I TURBULLT DHE PIKAT QË DALIN PAS PASTRIMIT
Pyetje: Dy muaj pas martesës filluan të dalin disa pika të vogla gjaku. Ç'duhet të bëj, të falem apo jo?
Përgjigje: Problemet që hasin gratë, lidhur me menstruaci-onet dhe lehoninë, janë si deti pa brigje, sidomos në kohën e sotme, kur është shtuar jashtë mase përdorimi i medikamenteve parandaluese të shtatëzënisë dhe menstruacioneve. Është e vërtetë që shumica e këtyre problemeve i kanë fillimet, që me krijimin e rracës njerëzore për herë të parë, por megjithatë, shumëllojshmëria dhe larmia e habitshme e këtyre problemeve në kohën e sotme, është me të vërtetë diçka që të bën të të vijë keq.
Sidoqoftë, rregullin e përgjithshëm për të tilla raste mund ta pëmbledhim në pak fjalë:
Nëse gruaja pastrohet plotësisht nga menstruacionet, d.m.th. nëse sheh sekrecionin e bardhë, i cili është një lëng i bardhë që njihet nga gratë22, atëherë çdo gjë që del pas kësaj,23 qoftë gjak i turbullt apo i verdhë, qofshin pika gjaku, qoftë lagështirë, nuk konsiderohet prej menstruacioneve, ndaj dhe gruaja mund të falet, të agjërojë dhe të kryejë marrëdhënie seksuale me të shoqin e saj. Ummu Atije thotë:
"Gjakun e verdhë apo të turbullt që diltë pas pastrimit, nuk e konsideronim prej gjakut të menstruacioneve." {Trans. Ebu Daudi me sened të saktë}
Por gruaja nuk duhet të shpejtohet derisa të pastrohet plotësisht, pasi disa gra lahen menjëherë sapo thahet gjaku dhe nuk presin që të shohin shenjën e pastrimit të plotë, sekrecionin e bardhë. Për këtë arsye, kur gratë e sahabeve sillnin copa të bardha me gjak të verdhë, Aishja u thoshte:
"Mos u shpejtoni derisa të shihni sekrecionin e bardhë."
Ibn Uthejmin

29. GJAKU QË DEL PAK DITË PARA LINDJES
Pyetje: Një gruaje shtatëzënë i filloi rrjedhja e gjakut pesë ditë para lindjes. Ç'duhet të bëjë ajo në këtë rast, duke pasur parasysh se kjo gjë ka ndodhur gjatë muajit të Ramazanit?
Përgjigje: Nëse, në kohën kur fillon dalja e gjakut, nuk shihen shenja që tregojnë se së shpejti gruaja do të lindë, atëherë gjaku i dalë prej saj nuk është as gjak menstruacionesh, as gjak lehonie, ndaj ajo nuk duhet ta lërë namazin apo agjërimin.
Nëse, në kohën kur fillon dalja e gjakut, shihen shenja që tregojnë se së shpejti gruaja do të lindë, atëherë gjaku i dalë prej saj është gjak lehonie, ndaj ajo duhet të lërë namazin dhe agjërimin dhe nuk duhet të kryejë marrëdhënie seksuale me të shoqin. Pas ndërprerjes së gjakut, ajo duhet të zëvendësojë agjërimin e ditëve të lëna nga Ramazani.
Komiteti i Përgjithshëm

30. ABORTI NATYRAL
Pyetje: Si duhet të veprojë gruaja në lidhje me namazin, nëse dështon para apo pas plotësimit të krijimit të embrionit?
Përgjigje: 1- Nëse një pjesë e trupit të embrionit (dora, koka, këmba apo diçka tjetër) është plotësuar, atëherë gruaja konsiderohet lehonë; pra asaj nuk i lejohet që të falet, të agjërojë apo të kryejë marrëdhënie seksuale me burrin e saj, derisa të ndërpritet rrjedhja e gjakut ose të plotësohen dyzet ditët. Nëse gjaku ndërpritet para plotësimit të dyzet ditëve, atëherë ajo duhet që, pasi të lahet, të falet e të agjërojë Ramazanin dhe në të njëjtën kohë i lejohet të kryejë marrëdhënie seksuale me të shoqin, sepse nuk është transmetuar asnjë argument i saktë, në lidhje me periudhën më të shkurtër të lehonisë.
Periudha më e gjatë lehonisë, në bazë të haditheve të sakta, është dyzet ditë, ndaj, nëse rrjedhja e gjakut vazhdon edhe pas plotësimit të dyzet ditëve, gruaja duhet të falet dhe agjërojë, pasi gjaku i dalë prej saj konsiderohet si gjak i prishur. Gjithashtu, ajo duhet të marrë abdes para çdo namazi, sepse kështu e ka urdhëruar Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) Fatimen, të bijën e Ebu Hubejshit, e cila ishte mustehada.24 Nëse gjaku që del pas 40 ditëshit qëllon në të njëjtën kohë me ditët e zakonshme të menstruacioneve, atëherë gruaja duhet të veprojë ashtu siç veprojnë gratë me menstruacione.
2- Nëse embrionit nuk i është plotësuar asnjë pjesë e trupit të tij, d.m.th. është thjesht një copë mishi apo gjaku pa formë, atëherë gruaja nuk konsiderohet lehonë, por istihada, ndaj duhet të falet e të agjërojë pa i dhënë rëndësi gjakut që del prej saj. Ajo duhet të marrë abdes për çdo namaz dhe në të njëjtën kohë duhet të mundohet që të pengojë daljen e gjakut me një copë të pastër apo me diçka tjetër të ngjashme me të.
Asaj i lejohet të bashkojë namazin e drekës me atë të ikindisë, si edhe namazin e akshamit me atë të jacisë, ashtu siç i lejohet që të lahet për dy namazet e bashkuara si dhe për namazin e sabahut, siç është transmetuar në hadithin e Himnes, bijës së Xhahshit.
Ibn Bazi

33. DËSHTIMI NE MUAJIN E TRETË
Pyetje: Një e afërmja ime dështoi në muajin e tretë të barrës; pas kësaj ajo nuk u fal, derisa u ndërpre rrjedhja e gjakut. Më vonë, ajo dëgjoi se lënia e namazit për këtë shkak nuk është e lejuar, sepse gjaku i dalë prej saj nuk konsiderohet prej gjakut të lehonisë. Si duhet të veprojë ajo në këtë rast, duke patur parasysh se ajo nuk e mban mend numrin e namazeve të lëna?
Përgjigje: Dijetarët thonë se embrioni merr formën e njeriut tetëdhjetë e një ditë pas fillimit të shtatëzënisë, ndaj, nëse dështimi ndodh më pas, gruaja nuk duhet të falet apo të agjërojë, pasi gjaku që rrjedh prej saj konsiderohet prej gjakut të lehonisë. Nëse dështimi ndodh para plotësimit të tetëdhjetë ditëve, ajo duhet të falet dhe agjërojë, pasi gjaku në fjalë është gjak i prishur.
Ndaj, gruaja në fjalë, duhet të mundohet të kujtojë kohën kur ka ndodhur dështimi; nëse ai ka ndodhur pas plotësimit të tetëdhjetë ditëve, ajo duhet t'i zëvendësojë të gjitha namazet e lëna. Nëse nuk e mban mend numrin e saktë të namzeve të lëna, ajo duhet caktojë një numër të përafërt dhe t'i falë ato.

IbnUthejmin

34. MARRËDHENIET SEKSUALE PARA PLOTËSIMIT TE 40 DITËVE
Pyetje: A i lejohet burrit që të kryejë marrëdhënie seksuale me gruan e tij, tridhjetë e pesë ditë pas lindjes, nëse rrjedhja e gjakut është ndërprerë?
Përgjigje: Nëse rrjedhja e gjakut ndërpritet para plotësimit të dyzet ditëve, atëherë marrëdhëniet seksuale janë të lejuara, me kusht që gruaja të shohë pastrimin e plotë, cili bën të detyrueshëm për të faljen dhe agjërimin.

Ibn Xhibrin

27. FILLIMI I MENSTRUACIONEVE NE XHAMI
Pyetje: Një gruaje i filluan menstruacionet brenda në xhaminë e Profetit (paqja qoftë mbi të). Ajo qëndroi atje, derisa të afërmit e saj mbaruan namazin dhe pastaj doli bashkë me ta. A ka marrë gjynahe për qëndrimin në xhami, duke qenë me menstruacione?
Përgjigje: Nëse nuk ka pasur mundësi që të dilte vetëm, atëherë nuk ka problem; por nëse ka pasur, ajo duhet të kishte dalë sa më shpejtë, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë: "Nuk lejohet që të hyjë në xhami gruaja me menstruacione dhe njeriu xhunub."
Ibn Baz

28. LEXIMI I KOMENTEVE TË KURANIT
Pyetje: A u lejohet grave leximi i librave që përmbajnë komentimin e Kuranit, gjatë periudhës së menstruacioneve?
Përgjigje: Sipas mendimit më të saktë të dijetarëve, gruas me menstruacione i lejohet që të lexojë librat e komentimit të Kuranit, madje edhe vetë Kuranin, me kusht që të mos e prekë me dorë. Ndërsa për xhunubin25 nuk është i lejuar leximi i Kuranit, derisa të lahet; atij i lejohet leximi i komenteve të Kuranit apo i librave të hadithit, me kusht që të mos i lexojë ajetet që gjenden në brendësi e tyre, sepse siç transmetohet në një hadith të saktë, Pejgamberin (paqja qoftë mbi të) nuk e pengonte prej leximit të Kuranit asgjë tjetër përveç xhunubllëkut. Po ashtu, në një hadith tjetër thuhet:
"Xhunubit nuk i lejohet të lexojë asnjë ajet nga Kurani." {Trans. Imam Ahmedi me sened të mirë}
Ibn Bazi
35. LUTJET GJATE MENSTRUACIONEVE
Pyetje: A e pranon Allahu duanë (lutjen) e gruas gjatë menstrucioneve?
Përgjigje: Nëse plotësohen kushtet e pranimit të duasë, Allahu ia pranon lutjen gruas pa marrë parasysh nëse është me menstruacione, apo jo. Ndaj është e pëlqyeshme që gruaja me menstruacione të lutet, të kërkojë falje dhe të përmendë Allahun sa më tepër që të jetë e mundur, sidomos në kohët e mira.26
Ibn Xhibrin

38. SHKRIMI I AJETEVE TE KURANIT NGA GRUAJA ME MENSTRUACIONE
Pyetje: A i lejohet gruas me menstruacione të lexojë ajete nga Kurani për t'u argumentuar me to? A i lejohet gruas me menstruacione të shkruajë ajete nga Kurani apo hadithe të Profetit (paqja qoftë mbi të)?
Përgjigje: Gruas me menstruacione i lejohet:
1- Leximi i librave në të cilët ka ajete kuranore apo ajete të komentuara.
2- Shkruarja e ajeteve kuranorë brenda një teksti të caktuar.
3-Argumentimi me ajetet e Kuranit për një çështje të caktuar.
4-Leximi i ajeteve kuranore në formë lutjeje apo përmendjeje të Allahut.
5- Mbajtja e librave të tefsirit apo e diçkaje tjetër të ngjashme me të, nëse është e nevojshme.
Ibn Xhibrini

KAPITULLI I NAMAZIT

16. FALJA ME RROBA TE TEJDUKSHME
Pyetje: A lejohet që gruaja të falet me rroba të tejdukshme?
Përgjigje: Namazi i falur me rroba të tejdukshme është i pavlefshëm, pasi rrobat me të cilat duhet të falet gruaja duhet të mbulojnë tërë trupin e saj, përveç duarve dhe fytyrës dhe në të njëjtën kohë nuk duhet të jenë të tejdukshme (d.m.th. nuk duhet të dallohet se ç'ka poshtë tyre). Ndërsa këmbët duhet të mbulohen me çorape të patejdukshme ose me rroba plotësuese.
Ibn Bazi

41. MBULIMI I DUARVE DHE I KËMBËVE NË NAMAZ
Pyetje: A duhet t'i mbulojnë gratë duart dhe këmbët në namaz?
Përgjigje: Zbulimi i duarve në namaz është i lejuar, megjithatë disa dijetarë janë të mendimit se mbulimi i tyre është më i mirë. Ndërsa këmbët, sipas mendimit të shumicës së dijetarëve, duhet të mbulohen, pasi Profeti (paqja qoftë mbi të), kur u pyet nëse lejohet të falet gruaja vetëm me fustan dhe shami, u përgjigj: "Lejohet, nëse fustani i mbulon shpinën e këmbëve."
Disa dijetarë të tjerë janë të mendimit se zbulimi i këmbëve gjatë namazit është i lejuar, por sido që të jetë mbulimi i tyre është më i arsyeshëm.
Ibn Xhibrini

47. FALJA ULUR
Pyetje: Një grua e sëmurë, pasi vendosi këmbën e thyer në allçi, nuk mund të falej dot në këmbë, ndaj u fal ulur një muaj rresht. A është i rregullt namazi i saj?
Përgjigje: Të qëndruarit në këmbë gjatë namazit është detyrë e domosdoshme (farz), ndaj, nëse dikush ka mundësi që të falet në këmbë, qoftë edhe duke u mbështetur në diçka, (p.sh. shkop apo mur), atëherë duhet të falet në këmbë. Nëse, për çfarëdo lloj arsyeje, nuk ka mundësi që të falet në këmbë, atëherë i lejohet të falet ulur.
Ndaj namazi i kësaj gruaje ka qenë i rregullt, pasi ajo nuk ka pasur mundësi që të qëndronte në këmbë. Profeti (paqja qoftë mbi të) i ka thënë Imran Ibn Husejnit: "Falu në këmbë! Nëse nuk mundesh, falu ulur; nëse nuk mundesh as ulur, atëherë falu shtrirë."
Ibn Xhibrini

36. FILLIMI I MENSTRUACIONE DHE NAMAZI

Pyetje: Më filluan menstruacionet në kohën që po falja namazin. Ç'duhet të bëj në këtë rast dhe a duhet t'i zëvendësoj namazet që s'i kam falur gjatë kohës së menstruacioneve?
Përgjigje: Nëse menstruacionet fillojnë pas hyrjes së kohës së namazit, p.sh. gjysëm ore pas mesit të ditës, atëherë gruaja duhet ta zëvendësojë namazin e drekës pasi të pastrohet, sepse në kohën e hyrjes së tij, ajo ka qenë e pastër. Allahu i Madhëruar thotë:
"Me të vërtetë namazi është një detyrë (që duhet të kryhet) në kohë të caktuar." {4:103}
Namazet e lëna gjatë kohës së menstruacioneve nuk duhet të zëvendësohen, pasi në një hadith të gjatë, ndërmjet të tjerave, Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) thotë:
"... Gruaja kur është me menstruacione nuk duhet të falet apo të agjërojë..."
Gjithashtu, të gjithë dijetarët janë të të njëjtit mendim në lidhje me faktin që gruaja me menstruacione nuk e ka për detyrë zëvendësimin e këtyre namazeve.
Nëse rrjedhja e gjakut të menstruacioneve ndërpritet para mbarimit të kohës së namazit, qoftë edhe me një rekat, atëherë falja e këtij namazi është e detyrueshme, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Kush arrin qoftë dhe një rekat prej namazit të ikindisë para perëndimit të diellit, e ka falur namazin e ikindisë në kohë."
Shkurtimisht mund të themi se nëse gruaja pastrohet kur, prej lindjes apo perëndimit të diellit, ka mbetur aq kohë sa për të falur vetëm një rekat, atëherë falja e namazit të sabahut në rastin e parë dhe e ikindisë në të dytin është e detyrueshme për të.

Ibn Uthejmin

29. NDËRPRERJA E GJAKUT TË LEHONISË PARA PLOTËSIMIT TË DYZET DITËVE
Pyetje: A duhet të falet dhe të agjërojë gruaja lehonë, nëse pastrohet para plotësimit të dyzet ditëve? Nëse i vijnë menstruacionet pas kësaj, a duhet ta prishë agjërimin? Po nëse pastrohet përsëri, a duhet të falet e të agjërojë apo jo?
Përgjigje: Nëse gruaja lehonë pastrohet para plotësimit të dyzet ditëve, atëherë ajo duhet të lahet, të falet, të agjërojë Ramazanin dhe, në të njëjtën kohë, i lehohet që të kryejë marrëdhënie seksuale me të shoqin. Nëse rrjedhja e gjakut rikthehet përsëri, atëherë, sipas mendimit më të saktë të dijetarëve, ajo konsiderohet përsëri lehonë, derisa të plotësohen 40 ditët.
Nëse rrjedhja e gjakut vazhdon pas plotësimit të dyzet ditëve, atëherë gjaku që del prej saj është gjak i prishur, ndaj dhe gruaja konsiderohet e pastër, d.m.th. asaj i lejohet të falet, të agjërojë dhe të kryejë marrëdhënie seksuale me të shoqin, sepse gjendja e saj është është e ngjashme me gjendjen e gruas mustehada.27 Ajo duhet të pastrohet dhe të vendosë një copë të pastër brenda vendit të daljes së gjakut, për të penguar daljen e tij, ashtu siç duhet të marrë abdes për çdo namaz, sepse kështu ka urdhëruar Profeti (paqja qoftë mbi të).
Kut t'i vijnë menstruacionet, ajo duhet të lërë namazin, agjërimin dhe kontaktet seksuale me të shoqin, derisa të ndërpritet plotësisht rrjedhja e gjakut.
Ibn Bazi

55.DHEMBJET E LINDJES
Pyetje: A e kam të detyrueshme faljen nëse ndjej dhembjet e lindjes?
Përgjigje: Nëse gruaja nuk është me menstruacione apo lehonë, atëherë falja është e detyrueshme për të. Nëse rrjedhja e gjakut fillon një ose dy ditë para lindjes, atëherë ky gjak konsiderohet prej gjakut të lehonisë. Nëse dhembjet e lindjes nuk shoqërohen me daljen e gjakut, atëherë gruaja duhet të falet dhe nëse ndjen dhembjet e lindjes, pasi ajo është në pozitën e të sëmurit, i cili duhet të falet megjithëse ndjen dhembjet e sëmundjes. Në të njëjtën kohë, duhet të kemi parasysh se askujt nuk lejohet lënia e namazit, përderisa mendja e tij është në rregull, d.m.th. nuk vuan nga ndonjë sëmundje psikike.
Ibn Xhibrini

40. PIKIMI I URINËS
Pyetje: Një grua shtatzënë në muajin e nëntë vuan nga pikimi i pandërprerë i urinës. Për këtë shkak ajo e la faljen e namazit në muajin e fundit të barrës. A është e lejueshme kjo gjë? Nëse jo, ç'duhet të bëjë ajo?
Përgjigje: Në të tilla raste gruaja nuk duhet ta lërë namazin por duhet të falet duke marrë abdes për çdo namaz e duke pastruar vendin nga ku del urina me një copë të pastër, ashtu siç vepron dhe gruaja mustehada. Asaj i lejohet që të bashkojë namazin e drekës me atë të ikindisë dhe namazin e akshamit me atë të jacisë, ashtu siç i lejohet edhe gruas mustehada.
Ajo duhet t'i zëvendësojë të gjitha namazet e lëna në muajin e fundit të barrës dhe të pendohet për ç'ka ka bërë, duke vendosur që të mos e përsërisë herë tjetër këtë gjynah. Allahu i Madhëruar thotë: "Pendohuni tek Allahu, të gjithë ju o besimtarë, nëse doni të shpëtoni." (24:31)
Ibn Bazi

42. NDËRPRERJA E NAMAZIT
Pyetje: Si duhet të veproj nëse bie zilja e derës në kohën që jam duke u falur, e në shtëpi nuk gjendet njeri tjetër përveç meje?
Përgjigje: Nëse namazi që po fal është sunet, atëherë mund ta ndërpresësh namazin për të hapur derën, por nëse namazi që po fal është farz, nuk duhet ta ndërpresësh namazin, vetëm nëse mendon se personi që po troket ka ardhur për diçka të rëndësishme e cila nuk mund të lihet për më vonë.
Nëse ke mundësi që me anën e shenjave (burrat duhet të thonë "subhanallah", ndërsa gratë duhet të përplasin duart) t'i japësh të kuptojë trokitësit se je duke u falur, atëherë kjo është e mjaftueshme. Profeti (paqja qoftë mbi të) thotë:
"Nëse imami gabon diçka në namaz burrat duhet të thonë "subhanallah", ndërsa gratë të përplasin duart."
Ibn Bazi

43. NAMAZI I NATËS DHE LEXIMI NË KURAN
Pyetje: A lejohet që të falet namazi i natës duke parë në Kuranin e hapur, sepse unë nuk di shumë sure përmendësh, por dëshiroj që, gjatë namazit të natës, të përfundoj leximin e të gjithë Kuranit?
Përgjigje: Një numër i madh dijetarësh janë të mendimit se kjo gjë është e lejuar, pasi Dheukani, shërbëtori i Aishes, ka falur namazin e taravive gjatë muajit të Ramazanit duke lexuar me Kuran të hapur. {Trans. Buhariu}
Ata që e ndalojnë këtë gjë nuk kanë ndonjë argument të konsiderueshëm, mbi të cilin mund të bazohemi. Nga ana tjetër, jo të gjithë njerëzit janë në gjendje ta mësojnë përmendësh Kuranin, ndaj lind nevoja e leximit me Kuran të hapur, sidomos gjatë namazit të natës dhe namazit të teravisë.
Ibn Bazi

44. FUNDI I KOHES SE VITRIT
Pyetje: Cila është koha e fundit për faljen e namazit të vitrit?28
Përgjigje: Koha e fundit për faljen e namazit të vitrit është koha para lindjes se diellit, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Gjatë namazit të natës jepet selam pas çdo dy rekatesh. Nëse dikush ka frikë se mos e arrin mëngjesi, atëherë le të falë edhe një rekat, me anën e të cilit i bën tek rekatet e falura." {Trans. Buhariu dhe Muslimi}
Ibn Bazi

45. PERCAKTIMI I NJË TË TRETËS SË FUNDIT TË NATËS
Pyetje: Si mund të përcaktohet, me orë, një e treta e fundit e natës?
Përgjigje: Një e treta e fundit të natës nuk mund të përcaktohet me orë të caktuara, mirëpo çdo njeri mund ta llogarisë atë, duke e ndarë natën, nga perëndimi i diellit deri në lindje të tij, në tre pjesë. Pasi të kalojnë dy të parat, pjesa e mbetur është pjesa e tretë e natës. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Allahu i Madhëruar zbret çdo natë, në një të tretën fundit të saj, në qiellin e dynjasë dhe thotë: A ka njeri të më lutet e Unë t'i përgjigjem? A ka njeri që të më kërkojë diçka e Unë t'ia jap? A ka njeri që kërkon falje e Unë ta fal." {Trans. Buhariu dhe Muslimi}
Ndaj është mirë që çdo besimtar të kujdeset që ta shfrytëzojë këtë kohë, ose të paktën një pjesë saj, pasi ajo është një nga kohët më të mira, në të cilat pranohet duaja.
Ibn Uthejmin

46. SEXHDJA E LEXIMIT TË KURANIT
Pyetje: A është e detyrueshme bërja e sexhdes, nëse lexoj ajetin e sexhdes?29
Përgjigje: Bërja e kësaj sexhdeje është sunet i fortë dhe nuk duhet të lihet as në kohët e ndaluara, siç është koha pas namazit të sabahut apo pas namazit të ikindisë, pasi ajo bëhet me shkak të caktuar.30 Ndaj, nëse dikush lexon ajetin e sexhdes, qoftë në namaz

apo jashtë tij, duhet të bëjë sexhde pa marrë parasysh se po lexon duke parë në Kuran, apo nga ç'ka mësuar përmendësh.
Bëria e kësaj sexhdeje nuk është e detyrueshme (vaxhib), ndaj muslimani nuk merr gjynah nëse nuk e bën atë. Transmetohet se një herë Umeri, ndërsa po mbante hytben hipur në minber31, lexoi ajetin e sexhdes në suren En-nahl, pastaj zbriti prej minberit dhe bëri sexhden. Xhumanë e ardhshme ai lexoi të nëjtin ajet, mirëpo nuk bëri sexhde. Pasi mbaroi, tha në praninë e të gjithë shokëve të Profetit:
"Allahu nuk na e ka bërë detyrë këtë sexhde, por e ka lënë në dëshirën tonë."
Gjithashtu, transmetohet se Zejd Ibn Thabit lexoi një prej ajeteve të sexhdes në prani të Profetit (paqja qoftë mbi të), por nuk bëri sexhde. Nëse sexhdja e leximit të Kuranit do të ishte e detyrueshme, Profeti (paqja qoftë mbi të) do ta kishte urdhëruar që ta bënte.
Ibn Uthejmin

58. SEXHDJA E LEXIMIT TE KURANIT DHE MBULIMI I TRUPIT
Pyetje: A lejohet që ta bëj sexhden e leximit të Kuranit, pa i mbuluar të gjitha pjesët e trupit që duhen të mbulohen gjatë namazit?
Përgjigje: Kjo sexhde lejohet të bëhet në çdo gjendje, d.m.th. edhe nëse nuk je mbuluar siç duhet, sepse, sipas mendimit më të saktë, ajo nuk konsiderohet si pjesë e namazit.
Ibn Xhibrini


48. DYSHIMI GJATË NAMAZIT
Pyetje: Në disa raste gjatë namazit, nuk jam e sigurtë nëse e kam thënë Fatihanë, apo jo, ndaj e lexoj atë për së dyti. A është e saktë kjo gjë apo duhet të bëj sexhden e harresës32?
Përgjigje: Gjatë faljes se namazit, ngacmimet e shejtanit shtohen shumë, ndaj shumë njerëz nuk janë të sigurtë nëse e kanë thënë Fatihanë apo suren pas saj, apo "Et-tehijatin", gjatë uljes. Për të shmangur të gjitha këto, muslimani duhet të përqendrohet sa më tepër që të jetë e mundur në namaz dhe të kujtojë se ndodhet para Allahut, Krijuesit të Qiejve dhe Tokës.
Sidoqoftë, nëse dikush është në dyshim nëse e ka lexuar Fatihanë apo jo dhe e di mirë se zakonisht nuk e harron atë, atëherë nuk është mirë që ta përsërisë. Megjithatë, nëse ai, për të qenë i sigurtë, e lexon për së dyti Fatihanë, nuk e ka për detyrë që të bëjë sexhden e harresës.
Ibn Xhibrini

49. VONIMI I JACISE
Pyetje: A lejohet vonimi i namazit të jacisë?
Përgjigje: Vonimi i namazit të jacisë deri në fundin e kohës së tij është diçka e mirë, mirëpo nëse ky vonim bëhet shkak për mosfaljen e namazit me xhemat në xhami, atëherë nuk është i lejueshëm. Përsa u përket grave, sa më vonë që ta falin namazin e jacisë në shtëpi, aq më mirë është, mirëpo nuk duhet ta vonojnë pas gjysmës së natës.
Ibn Uthejmin

50. PENDIMI I FSHIN GJYNAHET
Pyetje: Jam një vajzë 25-vjeçare. Që në fëmijëri e deri në moshën 21 vjeç nuk kam agjëruar e nuk jam falur asnjëherë për shkak të përtacisë e, megjithëse prindërit më këshillonin vazhdimisht, unë nuk ua vija veshin këshillave të tyre. Ç'duhet të bëj tani që më ka udhëzuar Allahu dhe jam penduar për çfarë kam bërë në të kaluarën?
Përgjigje: Pendimi i fshin të gjitha gjynahet e mëparshme, ndaj detyra jote është që të pendohesh sinqerisht dhe të vendosësh që t'i kryesh të gjitha adhurimet në mënyrën e duhur, duke i dhënë rëndësi namazeve sunete gjatë ditës dhe natës, agjërimit sunet, përmendjes së Allahut pa ndërprerje, leximit të Kuranit etj.
Ibn Xhibrini

51. VONIMI I NAMAZIT
Pyetje: A merr gjynahe ai person që e fal namazin e sabahut dy orë para namazit të drekës, duke patur parasysh se gjatë gjithë kësaj kohe ka qenë në gjumë?
Përgjigje: Vonimi, pa arsye, i namazit nga koha e tij nuk është i lejuar. Gjumi nuk mund të jetë justifikim për këdo, sepse muslimani duhet të bjerë të flerë herët, ose të porosisë dikë që ta zgjojë në mënyrë që ta ngrihet e të falë namazin në kohë. Falja e namazit të sabahut pas lindjes së diellit, është tregues i mosdhënies rëndësi faljes së namazit në kohën e tij. Sido që të jetë, muslimani duhet ta falë namazin në kohën më të afërt; menjëherë sapo të kujtohet apo të zgjohet.
Ibn Xhibrini

52. NGACMIMET NE NAMAZ
Pyetje: Jam një grua që i zbatoj të gjitha detyrat me të cilat na ka ngarkuar Allahut, mirëpo gjatë namazit gaboj shumë, sepse më shkon mendja tek gjërat që më kanë ndodhur gjatë ditës dhe nuk mund t'i largoj këto ngacmime, vetëm nëse lexoj me zë. Çfarë më këshilloni të veproj në këtë rast?
Përgjigje: Problemi, për të cilin shqetësohet pyetësja, është një dukuri mjaft e përhapur tek shumë muslimanë, kjo për vetë shkakun sepse shejtani i shton ngacmimet e tij deri në atë gradë, saqë njeriu mund të mos mbajë mend se ç'ka thënë gjatë namazit. Profeti (paqja qoftë mbi të) na ka mësuar që, në të tilla raste, të pështyjmë tre herë nga ana e majtë dhe të themi: "Eudhu bilahi minesh-shejtani rraxhim."33 Nëse besimtari vepron kështu, ngacmimet e shejtanit do të largohen, me lejen e Allahut.
Kur muslimani fillon namazin, duhet të besojë dhe përfytyrojë se ndodhet para Allahut të Madhëruar dhe se po i drejtohet Atij me leximin e Kuranit dhe duave të ndryshme të namazit. Ai duhet të kujtojë shpërblimin që ka përgatitur Allahu për ata që e falin namazin me frikë e përulje, si dhe dënimin që ka përgatitur Ai, për ata që nuk e kryejnë namazin ashtu siç duhet.
Ibn Uthejmin

53. FALJA E NAMAZIT PAS KALIMIT TË KOHES SË TIJ
Pyetje: Kur duhet të zëvendësohet namazi i jacisë, nëse më ka zënë gjumi dhe jam kujtuar vetëm pasi kam falur namazin e sabahut. A duhet ta fal bashkë me namazin e jacisë së ditës së ardhshme, apo ta fal menjëherë sapo të më kujtohet?
Përgjigje: Në një hadith të saktë Profeti (paqja qoftë mbi të) thotë:
"Nëse dikush nuk e fal namazin në kohën e tij për shkak të gjumit apo harresës, atëherë duhet ta falë menjëherë sapo t'i kujtohet. Kjo është mënyra e vetme për të kompesuar namazin e lënë..." {Trans. Buhariu dhe Muslimi}
Duke u bazuar në hadithin e mësipërm, nxjerrim si përfundim se namazi i lënë nuk duhet të vonohet deri në ditën e nesërme, por duhet të falet sa më shpejt që të jetë e mundur, madje edhe në kohën kur ndalohet falja e namazit.
Nëse dikush kujtohet për namazin e lënë (p.sh. drekën), kur nga koha e namazit pasues (ikindisë) ka mbetur aq kohë sa për të falur vetëm një namaz, atëherë, në fillim, duhet të falë namazin e kohës (ikindinë) e pastaj namazin e lënë.
Ibn Xhibrini

54. NDËRPRERJA E NAMAZIT
Pyetje: Nëse kujtohem gjatë namazit, se rrobat me të cilat po falem janë të papastra, a duhet ta ndërpres namazin dhe t'i ndërroj rrobat?
Përgjigje: Nëse dikush falet me rroba të papastra, duke e ditur këtë gjë, atëherë namazi i tij është i pavlefshëm; në të kundërt namazi i tij është i rregullt. Nëse kujtohet gjatë faljes së namazit, se rrobat e tij janë të papastra dhe ka mundësi që ta largojë papastërtinë me shpejtësi, atëherë mund ta vazhdojë namazin normalisht, pasi në një hadith të saktë transmetohet se Xhibrili lajmëroi Profetin (paqja qoftë mbi të), kur ky i fundit ishte duke u falur, se nallanet me të cilat po falej ishin të papastra, ndaj Ai i hoqi ato dhe nuk e ndërpreu namazin.
Nëse për të larguar papastërinë duhet të hiqen, fjala vjen pantallonat, kanatierja, të mbathurat apo diçka tjetër për heqjen e së cilës duhen bërë shumë lëvizje, atëherë duhet që, pasi të hiqet rroba e papastër, të fillohet namazi nga fillimi,.
Ibn Xhibrini

56. VITRI DHE NAMAZI I NATËS
Pyetje: A lejohet falja e vitrit para gjumit dhe a konsiderohet kjo falje prej namazit të natës, pasi, për shkak të lodhjes së ditës, nuk mund të zgjohem para namazit të sabahut?
Përgjigje: Në një hadith të saktë transmetohet se Profeti (paqja qoftë mbi të) e ka porositur Ebu Hurejren që ta falte vitrin para se të flinte, ndaj, nëse ti e di që nuk mund të zgjohesh para namazit të sabahut, atëherë mund ta falësh namazin e natës dhe vitrin para se të biesh për të fjetur, e pastaj, nëse zgjohesh para namazit sabahut dhe dëshiron të falesh përsëri, mund të falesh pa pasur nevojë që ta përsërisësh namazin e vitrit.
Ibn Uthejmin

57. DALJA E GRAVE PËR TË FALUR BAJRAMIN
Pyetje: A u lejohet grave që të dalin për të falur namazin e Bajramit?
Përgjigje: Dalja e grave për të falur namazin e Bajramit është sunnet i fortë, pasi transmetohet se Ummu Atije, një nga bashkëkohëset e Profetit, ka thënë:
"Ditën e Bajramit, urdhëroheshim që të dilnim që të gjitha, bile edhe vajzat e reja bashkë me gratë me menstruacione dhe thoshim tekbiret e luteshim së bashku me të tjerët, duke shpresuar tek begatia dhe pastërtia e asaj dite." {Transmeton Buhari dhe Muslimi}
Në një transmetim tjetër thuhet: "Ditën e Bajramit, Profeti (paqja qoftë mbi të) i nxirrte vajzat e reja, plakat dhe gratë me menstruacione për të falur namazin. Gratë me menstruacione qëndronin mënjanë dhe ndiqnin namazin dhe lutjet e muslimanëve." Njëra prej grave tha: "O i Dërguari i Allahut, disa gra nuk kanë rroba të mjaftueshme."34 Ai ia ktheu: "Le të mbulo-het me rrobën e shoqes së saj."
Ibn Xhibrini

[Klevis2000]

KAPITULLI I ZEKATIT

63. DHËNIA E ZEKATIT NGA DIKUSH TJETËR
Pyetje: A lejohet që burri im ta japë në vendin tim zekatin e pasurisë sime,41 duke pasur parasysh se është ai ma ka dhënë këtë pasuri dhe a lejohet që t'ia jap zekatin djalit të motrës sime, i cili dëshiron të martohet duke pasur parasysh se atij i ka vdekur i ati?
Përgjigje: Dhënia e zekatit është detyrë, nëse pasuria jote arrin sasinë e caktuar.42 Eshtë e lejuar për burrin apo babain tënd, apo për këdo tjetër që, pasi të marrë lejen tënde, të japë zekatin e pasurisë tënde. Gjithashtu lejohet që t'ia japësh zekatin djalit të motrës tënde, nëse ai nuk ka mundësi materiale për t'u martuar.
Ibn Bazi

64. DHËNIA E ZEKATIT PËR TË AFËRMIT

Pyetje: A i lejohet muslimanit që t'ia japë zekatin e pasurisë nënës apo fëmijëve të tij?
Përgjigje: Muslimanit nuk i lejohet që t'ua japë zekatin prindërve apo fëmijëve të tij, pasi ai e ka për detyrë që të shpenzojë nga pasuria e tij për të plotësuar nevojat e tyre, nëse është në gjendje ta bëjë këtë gjë.
Ibn Bazi

69. NDËPRERJA E SHTATËZËNISË

Pyetje: Kur i lejohet gruas që të përdorë kapsula për ndalimin shtatëzënisë? A ekzistojnë argumente të qarta apo mendime dijetarësh që flasin për "planifikimin familjar"? A i lejohet burrit që të derdhë spermën jashtë mitrës së gruas, gjatë kontaktit seksual, pa pasur ndonjë arsye të veçantë?
Përgjigje: Muslimanët duhet të kujdesen që numri i tyre të shtohet sa më tepër, sepse kështu ka urdhëruar Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) i cili thotë:
"Martohuni me ato gra të cilat janë të dashura me ju dhe lindin (shumë), sepse (Ditën e Kijametit) unë do të krenohem me numrin tuaj të madh."
Sa më i madh që të jetë numri i muslimanëve, aq më krenarë dhe të paprekshëm do të jenë ata. Allahu i Madhëruar, duke përme-ndur mirësitë e Tij ndaj izraelitëve, ndërmjet të tjerash, thotë:
"Dhe ju bëmë juve më tepër (se të tjerët) në numër." {17:6}
Ndërsa në një ajet tjetër, i cili i drejtohet popullit të Shuajbit, thuhet: "Përkujtoni ditën kur ishit të pakët në numër e më pas Allahu ju shumoi."
Në ditët tona ndeshim herë pas here disa njerëz dritëshkurtër, të cilët përpiqen të provojnë se numri i madh i muslimanëve, është një nga shkaktarët kryesorë të përhapjes së varfërisë dhe urisë në Botën Islame, si rrjedhojë, planifikimi familjar do të ishte një nga zgjidhjet më origjinale dhe më efikase për eleminimin e këtij problemi. Ky pretendim nuk është gjë tjetër veçse një prej përpjekjeve të armiqve të Islamit, për t'u imponuar muslimanëve të ashtuquajturat "metoda efikase" për zhdukjen e varfërisë. Allahu i Madhëruar thotë:
"Allahu është ai që furnizon çdo krijesë në tokë." {11:6}
Nëse muslimanët do të mbështeteshin plotësisht tek Allahu e do të kishin besim të patundur në premtimin e bërë në ajetin e mësipërm, atëherë Allahu do t'ua lehtësonte atyre jetesën e do t'i furnizonte andej nga s'e prisnin.
Ndaj, në bazë të asaj që permendëm më sipër, përdorimi i kapsulave që ndalojnë shtatëzëninë, është i lejuar vetëm nëse plotësohen dy kushte:
1- Gruaja duhet të ketë nevojë për marrjen e kapsulave të tilla, p.sh. nëse është e sëmurë apo e dobët dhe shtatëzënia e shpeshtë i bën dëm, ose ka pengesa të tjera e pengojnë që të mbetet shpesh shtatëzënë.
2- Duhet të marrë leje nga i shoqi, sepse edhe ai ka të drejtë për të pasur fëmijë. Gjithashtu, ajo duhet të konsultohet me një mjek specialist, pasi përdorimi i këtyre kapsulave mund të jetë i dëmshëm për shëndetin e saj.
Nëse plotësohen këto dy kushte, lejohet përdorimi i kapsula që ndalojnë shtatëzëninë, mirëpo duhet të mos harrojmë që kjo gjë ves'duhet të bëhet diçka e zakonshme, sepse kjo do të thotë ndërprerje e riprodhimit të rracës njerëzore.
Për sa i përket pyetjes së dytë, lidhur me planifikimin familjar, duhet të kemi parasysh, se shtatëzënia është në dorë të Allahut, ndaj nëse Ai ka vendosur për krijimin e një embrioni, askush nuk mund të bëjë asgjë për të ndaluar Caktimin e Tij.44
Shkurtimisht mund të themi se planifikimi familjar nuk ka asnjë bazë në Islam, kurse ndalimi i shtatëzënësisë lejohet vetëm nëse plotësohen kushtet e përmendura më sipër.
Përsa i përket pyetjes së tretë, lidhur me ejakulimin e spermës jashtë mitrës së gruas, sipas mendimit më të saktë të dijetarëve, kjo gjë është e lejuar, pasi është transmeruar se Xhabir ibn Abdullah ka thënë:
"Ne largoheshim (tërhiqeshim) prej grave gjatë marrë-dhënieve seksuale, në kohën kur Kurani vazhdonte akoma të zbriste."45
Nëse kjo gjë do të kishte qenë e ndaluar, Profeti (paqja qoftë mbi të) do t'i kishte urdhëruar shokët e tij që të mos bënin atë. Gjithashtu, dijetarët thonë se për derdhjen e spermës jashtë mitrës, burri duhet të marrë edhe lejen e gruas, sepse edhe ajo ka të drejtë për të pasur fëmijë dhe në të njëjtën kohë kjo gjë shkakton mosplotësimin kënaqësisë së saj, pasi femra arrin kënaqësinë e plotë pas derdhjes së spermës.
Ibn Uthejmin

70. SHIKIMI I VENDEVE TE TURPSHME NGA DY BASHKËSHORTET
Pyetje: A lejohet që gruaja t'i shikojë të gjitha pjesët e trupit të burrit të saj dhe anasjelltas?
Përgjigje: Si burri, ashtu edhe gruaja e kanë të lejuar që të shikojnë të gjitha pjesët e trupit të njëri-tjetrit, sepse Allahu i Madhëruar thotë:
"...Dhe ata që i ruhen marrëdhënieve seksuale të paligjshme, përveçse me gratë apo robëreshat e tyre. Nëse veprojnë kështu, ata nuk do të akuzohen. Ndërsa ata që kërkojnë më tepër se kjo gjë, i kanë kaluar kufijtë." {23: 5-7}
Ibn Uthejmin


71. AKTI I MARTESËS GJATË MENSTRUACIONEVE

Pyetje: A konsiderohet i rregullt akti i martesës, nëse bëhet gjatë periudhës së menstruacioneve?
Përgjigje: Akti i martesës, gjatë periudhës së menstruacioneve, është i rregullt, sepse nuk ka ardhur ndonjë argument që ta ndalojë këtë gjë dhe dihet se në esencë të gjitha gjërat janë të lejuara, deri sa të vijë një argument që të provojë të kundërtën.
Ajo që duhet të dimë në këtë rast, është ndryshimi midis aktit të martesës gjatë menstruacioneve dhe divorcit gjatë menstruacioneve, sepse ky i fundit është i ndaluar rreptësisht, pasi është transmetuar në një hadith të saktë se Pejgamberi (paqja qoftë mbi të), kur morri vesh se Abdullahi, djali i Omerit, kishte ndarë gruan e vet gjatë menstruacioneve, e urdhëroi që ta kthente përsëri dhe të priste deri sa të pastrohej, pastaj të priste derisa t'i vinin menstruacionet e tjera, pastaj të priste derisa të pastrohej përsëri e, pas kësaj, nëse dëshironte mund ta mbante ose ta ndante. Allahu i Madhëruar thotë:
"O ti Pejgamber, kur ti ndani gratë, ndajini ato në "iddetin" e tyre (d.m.th. në kohën e pastërtisë së tyre) dhe mbaheni mend mirë këtë kohë e kijeni frikë Allahun, Zotin tuaj. Mos i nxirrni ato prej shtëpive të tyre dhe (në të njëjtën kohë) ato nuk duhet të dalin vetë, vetëm nëse bëjnë ndonjë vepër të keqe e të qartë. Këto janë kufijtë (dispozitat) e Allahut; e kush i cënon kufijtë e Allahut, i ka bërë vetvetes padrejtësi." {65:1}
Pra, ndarja gruas kur ajo është me menstruacione, nuk është e lejuar. Nëse burri dëshiron që ta ndajë gruan e tij, duhet të presë deri sa të kalojë periudha e pastërtisë (periudha ndërmjet dy menstruacioneve), gjatë së cilës ai nuk ka kryer marrëdhënie seksuale me të shoqen, sepse me anën e kësaj mënyre kuptohet nëse ajo është shtatëzënë apo jo dhe, pasi të merret vesh kjo gjë, ai mund ta ndajë gruan pas mbarimit të menstruacioneve.
Shumë njerëz kujtojnë se ndarja e gruas shtatëzënë nuk është e lejueshme, d.m.th. nuk është e saktë. Kjo gjë nuk është e vërtetë, pasi ndarja e gruas, kur ajo është me barrë, është e lejueshme edhe nëse ka kryer kontakte seksuale me të pak kohë para ndarjes. Ndërsa përsa i përket gruas që nuk është shtatëzënë, nëse i shoqi kryen marrëdhënie seksuale me të pas pastrimit dhe më pas dëshiron që ta ndajë, ai duhet të presë deri sa t'i vijnë asaj menstruacionet, sepse kështu mund të merret vesh nëse është shtatëzënë, apo jo. Allahu i Madhëruar thotë:
"E afati i pritjes së shtatëzënave (për t'u martuar përsëri pas ndarjes apo vdekjes së të shoqit) është derisa të lindin." {65 :4}
Ky ajet është argument se ndarja e gruas shtatëzënë është e saktë dhe e lejueshme.
Pak më sipër sqaruam se akti i martesës gjatë menstruacioneve është më se i rregullt, megjithatë, për mendimin tim do të ishte më mirë që burri mos të ketë kontakte me të shoqen, derisa ajo të pastrohet, pasi mund të mos e frenojë dot veten, sidomos nëse është djalë i ri e si pasojë mund të kryejë marrëdhënie seksuale në vaginë, gjë e cila është e ndaluar gjatë menstruacio-neve.
Ibn Uthejmin

72. MARRËDHËNIET SEKSUALE NË VRIMËN ANALE

Pyetje: Një burrë kërkoi nga gruaja tij që të kryente marrëdhënie seksuale në vrimën anale. A është e lejueshme kjo gjë në Islam?

Përgjigje: Kjo vepër është e ndaluar, pasi transmetohet se Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ka thënë: "Eshtë i mallkuar ai që kryen marrëdhënie seksuale me gruan e tij në vrimën anale." {Trans. Ebu Davudi, Nesaiu dhe të tjerë me sened të fortë}
Ibn Bazi


BASHKEJETESA MIDIS DY BASHKESHORTEVE

74. MARRJA E PARAVE PA DIJENINE E BURRIT
Pyetje: Burri im nuk më jep para të mjaftueshme për plotësimin e nevojave të mija dhe fëmijëve të mi, ndaj disa herë jam detyruar që të marr para prej tij, pa e vënë në dijeni. A kam marrë gjynahe në këtë rast?
Përgjigje: Në të tilla raste, është e lejueshme për gruan që të marrë nga pasuria e burrit, qoftë edhe pa lejen e tij, aq sa i nevojiten për plotësimin e nevojave të saj dhe fëmijëve të saj, me kusht që të mos shpenzojë më tepër se ç'duhet. Transmetohet nga Aishja se një grua erdhi tek Profeti (paqja qoftë mbi të) dhe iu ankua:
"O i Dërguari i Allahut, paratë që më jep burri im nuk janë të mjaftueshme për mua dhe fëmijët e mi." Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) i tha: "Merr nga pasuria e tij, aq sa të duhen për të plotësuar nevojat e tua dhe të fëmijëve të tu."
Ibn Bazi

75. NESE GRUAJA KESHILLON BURRIN

Pyetje: A merr gjynahe ajo grua e cila këshillon burrin e saj që të falë namazin në xhami, nëse ai zemërohet nga kjo gjë, sepse Islami e urdhëron gruan që t'i bindet burrit dhe të mos e zemërojë atë?
Pyetje: Ajo grua që këshillon burrin e saj, nëse ky i fundit bën vepra të ndaluara, si p.sh. mosfalja e namazit me xhemat, pirja e alkoolit, apo ndenjia deri natën vonë jashtë shtëpisë etj, jo vetëm që nuk merr gjynahe, por, përkundrazi, shpërblehet për këtë gjë. Vetëm se ajo duhet të ketë parasysh që të zgjedhë kohën dhe mënyrën më të përshtatshme për të këshilluar të shoqin, pasi në këtë mënyrë ka shumë të ngjarë që ai ta pranojë këshillën dhe të përfitojë nga ajo.
Ibn Bazi

76. REFUZIMI I KËRKESËS SË BURRIT ME ARSYE
Pyetje: A merr gjynahe ajo grua, e cila, për shkak të gjendjes së saj shpirtërore jo të mirë, nuk pranon të kryejë marrëdhënie seksuale me të shoqin?
Përgjigje: Gruaja e ka për detyrë që t'ia plotësojë dëshirën të shoqit, kur ai kërkon prej saj që të kryejnë marrëdhënie seksuale. Nëse ajo nuk ndihet mirë, qoftë nga ana shpirtërore apo fizike, vetë i shoqi nuk duhet t'ia kërkojë këtë gjë, sepse mund të jetë e dëmshme për të. Profeti (paqja qoftë mbi të) thotë:
"Nuk është e lejueshme që dikush t'i bëjë dëm vetes apo të tjerëve."
Ndaj, duhet që burri ose të mos e kërkojë prej të shoqes këtë gjë, ose të kënaqet në atë mënyrë që nuk e dëmton atë.
Ibn Uthejmin

KAPITULLI I DHËNIES SË GJIRIT

77. DHËNIA GJI PAS VITEVE TË PLEQËRISË
Pyetje: Nëse një grua e plakur i jep për të pirë, më tepër se pesë herë, një foshnjeje e cila nuk i ka mbushur 2 vjeç, a konsiderohet ajo si nëna e saj nga qumështi dhe a ndalohet martesa mes dy familjeve?
Përgjigje: Grua në fjalë, pavarësisht se është në moshë të shkuar, konsiderohet si nëna e kësaj foshnjeje nga qumështi, pasi Allahu i Madhëruar, kur thotë:"...Dhe nënat e tuaja që ju kanë dhënë gji."{4:23}, nuk bën dallim midis grave të reja apo të moshuara. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Dhënia e gjirit bën të ndaluar atë që ndalojnë dhe lidhjet farefisnore."
Nëse gruaja në fjalë është e martuar, burri saj konsiderohet si babai i fëmijës nga qumështi. Nëse ajo nuk është e martuar, atëherë foshnja ka vetëm nënë nga qumështi e jo baba.
Mund të ndodhë që një fëmijë të ketë nënë nga qumështi e të mos ketë baba, ashtu siç mund të ndodhë që të ketë baba nga qumështi e mos të ketë nënë.
Në rastin e parë, gruaja, pasi i jep gji një fëmije dy herë, ndahet nga i shoqi dhe, pas kalimit të iddetit,47 martohet me një burrë tjetër dhe vazhdon t'i japë gji fëmijës së vogël derisa të plotësohen pesë herë. Kështu, kjo grua është nëna e fëmijës nga gjiri, sepse i ka dhënë për të pirë pesë herë, ndërsa asnjëri nga dy burrat e saj nuk konsiderohet si baba i fëmijës nga qumështi, sepse gruaja nuk i ka dhënë fëmijës gji pesë herë, gjatë kohës kur ka qenë e martuar me secilin burrë veç e veç.
Në rastin e dytë, një burrë është i martuar me dy gra; njëra prej tyre i jep gji një fëmije dy herë, ndërsa tjetra tre herë. Në këtë rast fëmija është djali nga qumështi i burrit në fjalë, sepse ka pirë pesë herë nga qumështi i dy grave të tij, të cilat nuk mund të konsiderohen si nëna të tij nga qumështi, pasi asnjëra prej tyre nuk i ka dhënë për të pirë pesë herë.
Ibn Uthejmin

78. ATA JANE DAJALLARËT E TU NGA QUMËSHTI

Pyetje: Nëna ime ka pirë qumësht prej një gruaje, burri i së cilës ka qenë i martuar me dy gra. A janë fëmijët e gruas së dytë dajallarët e mi nga qumështi, apo jo?
Përgjigje: Gruaja që i ka dhënë gji nënës sate, është gjyshja jote, ndërsa burri i saj është gjyshi yt nga qumështi. Fëmijët e gruas së dytë janë vëllezërit e nënës sate nga qumështi, d.m.th. dajallarët e tu, sepse babai i tyre është gjyshi yt nga qumështi.
Ibn Xhibrini

80. STERILITETI I BURRIT I LEJON GRUAS KËRKIMIN E DIVORCIT
Pyetje: Një grua është martuar prej shumë kohësh, por nuk ka pasur fëmijë. Pas kontrollit mjekësor, u bë e qartë se burri i saj ishte steril dhe nuk mund të bënte fëmijë. A i lejohet asaj që të kërkojë divorcin?
Përgjigje: Në raste të tilla, d.m.th. kur steriliteti është vetëm nga ana e burrit, gruaja ka të drejtë që të kërkojë divorcin. Nëse i shoqi nuk pranon që ta ndajë, atëherë ajo mund t'i drejtohet gjykatësit i cili ka të drejtë që ta prishë këtë martesë, sepse gruaja ka të drejtën e saj për të pasur fëmijë dhe dihet shumë mirë që femrat janë shumë të ndjeshme në këtë drejtim. Ky është mendimi më i saktë i dijetarëve

KAPITULLI I BETIMEVE51 DHE I ZOTIMEVE

87. BETIMI ME EMRIN E ALLAHUT
Pyetje: Shpeshherë, gjatë bisedës, përsëris fjalën "vallahi" (për Zotin). A konsiderohet kjo gjë si betim dhe ç'duhet të bëj nëse nuk e kryej këtë betim?
Përgjigje: Nëse një muslimani i rritur betohet (thotë "vallahi") me qëllim që të përforcojë apo theksojë kryerjen apo lënien e diçkaje, si p.sh. "Vallahi nuk do ta vizitoj filanin", ose "Vallahi do ta vizitoj filanin", apo shprehje të tjerë të ngjashme me këto e më pas nuk e përmbush atë betim, atëherë duhet të bëjë një nga gjërat e mëposhtme:
1- Të lërojë një skllav (meqenëse në kohën e sotme nuk ka skllevër atëherë duhet të kalojë tek pika tjetër).
2- T'u japë për të veshur apo për të ngrënë dhjetë të varfërve. Sasia e ushqimit me të cilën duhet të ushqejë çdo të varfër është rreth 1,5 kg nga ushqimi më i përdorshëm atë vend, p.sh. oriz, hurma etj.52 Kurse për veshmbathjen e çdo të varfëri, është e mjaftueshme një rrobë me të cilën lejohet falja e namazit, p.sh. një palë pantallona dhe një këmishë, një fustan që mbulon gjithë trupin etj.
3- Nëse nuk është në gjendje të bëjë asnjë nga gjërat e mësipërme, atëherë duhet të agjërojë tre ditë.
Allahu i Madhëruar thotë: "Allahu nuk ju kërkon llogari (dënon) për betimet tuaja të paqëllimta, por ju kërkon llogari për ato gjëra për të cilat jeni zotuar qëllimisht. E shlyerja tij (betimit të thyer) është ushqimi i dhjetë të varfërve me ushqimin mesatar me të cilin ushqeni familjen tuaj, ose veshja e tyre, ose çlirimi i një skllavi. E kush nuk ka mundësi, le të agjërojë tre ditë. Kjo është shlyerja e betimeve tuaja kur të betoheni (d.m.th. kur t'i theni) dhe ruajini betimet tuaja (mos u betoni shpesh)." {5:89}
Pra, nëse dikush betohet për diçka pa pasur qëllim për t'u betuar, atëherë ky betim nuk konsiderohet prej atyre betimeve, për mosplotësimin e të cilëve duhet të bëhet një nga gjërat e përmendura pak më sipër, pasi Allahu i Madhëruar thotë: "Allahu nuk ju kërkon llogari për betimet tuaja të paqëllimta."
Nëse betimi përsëritet më shumë se një herë për të njëjtën vepër, atëherë mjafton një shlyerje e vetme. Mirëpo nëse betimi përsëritet për veprime të ndryshme, atëherë duhet të bëhet shlyerje për secilin. Kështu p.sh. nëse dikush thotë "Vallahi nuk do ta vizitoj filanin", "Vallahi nuk do t'i flas filanit", "Vallahi do ta rrah filanin" dhe nuk e përmbush njërin prej këtyre betimeve, duhet të shlyejë vetëm një betim; nëse nuk përmbush asnjë, duhet t'i shlyejë të tre veç e veç.
Ibn Bazi

88. BERJA E BESE PER TE KERKUAR DIÇKA NGA DIKUSH
Pyetje: Nëse kërkoj diçka nga fëmijët e mi, duke u bërë be në Allahun dhe ata nuk e plotësojnë kërkesën time, a duhet ta shlyej këtë betim?
Përgjigje: Nëse një person i bën be dikujt për të kërkuar prej tij që të bëjë apo të lërë diçka dhe ky i fundit nuk e kryen gjënë e kërkuar, atëherë personi që ka bërë be duhet ta shlyejë betimin e tij. Allahu i Madhëruar thotë:
"Allahu nuk ju kërkon llogari (dënon) për betimet tuaja të paqëllimta, por ju kërkon llogari për ato gjëra për të cilat jeni zotuar qëllimisht. E shlyerja tij (betimit të thyer) është ushqimi i dhjetë të varfërve me ushqimin mesatar me të cilin ushqeni familjen tuaj, ose veshja e tyre, ose çlirimi i një skllavi. E kush nuk ka mundësi, le të agjërojë tre ditë. Kjo është shlyerja e betimeve tuaja kur të betoheni (d.m.th. kur t'i theni) dhe ruajini betimet tuaja (mos u betoni shpesh)." {5:89}
Një pikë tjetër, të cilën do të donim ta theksonim, është se është e lejueshme prishja e betimit nëse moszbatimi i tij është më i dobishëm se përmbushja e tij.53 Në këtë rast duhet që, pasi ta prishë betimin, ta shlyejë atë. Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Nëse betohesh për diçka dhe më vonë sheh se diçka tjetër është më e dobishme, atëherë bëj atë që është më e dobishme dhe shlyeje betimin tënd." {Transmeton Buhariu dhe Muslimi}
Ibn Baz

89. MOSPLOTESIMI I ZOTIMIT
Pyetje: Një grua shtatëzënë u zotua që do të agjëronte një vit rresht, nëse nuk do të kishte komplikacione gjatë lindjes dhe nëse foshnja do të rronte një vit. Dhe me të vërtetë, Allahu i Madhëruar ia plotësoi dëshirën, mirëpo pas kësaj asaj iu kujtua se nuk është në gjendje të agjërojë për një periudhë kaq të gjatë. Ç'duhet të bëjë në këtë rast?
Përgjigje: S'ka dyshim se përmbushja e zotimit për kryerjen e një vepre të mirë është adhurim, ndaj edhe Allahu i Madhëruar i ka lavdëruar ata që i çojnë në vend zotimet e tyre:
"...Ata janë prej atyre që i plotësojnë zotimet e tyre dhe i frikësohen një dite, sherri i së cilës është shumë i madh." {76:7}
Ndërsa Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ka thënë në një hadith të saktë: "Kush zotohet që t'i bindet Allahut le ta plotësojë zotimin e tij; kush zotohet që të bëjë një gjynah, le të mos e bëjë atë."
Në një hadith tjetër transmetohet se një prej shokëve të Profetit (paqja qoftë mbi të) ishte zotuar që të therrte një deve në një vend të quajtur Beuane. Kur ia tregoi këtë gjë Profetit (paqja qoftë mbi të), ai e pyeti: "A adhurohet në atë vend ndonjë prej idhujve kohës së injorancës?" Burri iu përgjigj që jo. Profeti e pyeti për së dyti: "A festohet aty ndonjë prej festave të idhujtarëve?" Ai iu përgjigj që jo. Atëherë Profeti (paqja qoftë mbi të) i tha: "Plotësoje zotimin tënd, pasi mosplotësimi i zotimit lejohet (vetëm në dy raste): nëse është në kundërshtim me urdhërat e Allahut, apo nëse është për diçka e cila nuk është në dorë të njeriut."
Agjërimi i një viti rresht është, deri diku, i ngjashëm me agjërimin e përhershëm, i cili është i papëlqyeshëm (mekruh), sepse në një hadith të transmetuar nga Buhariu në përmbledhjen e tij, Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) thotë:
"Ai që agjëron gjatë gjithë kohës, as ka agjëruar e as ka ngrënë (d.m.th. nuk merr sevape nga ai agjërim)."
Nga ana tjetër, s'ka dyshim se veprat e papëlqyeshme (mekruh) konsiderohen si gjynahe, ndaj gruaja në fjalë nuk duhet ta
plotësojë zotimin e saj. Ibnu Tejmije thotë: "Nëse dikush zotohet për kryerjen e një adhurimi të papëlqyeshëm (mekruh), si p.sh. falja gjatë gjithë natës ose agjërimi i gjithë vitit, atëherë plotësimi i këtij zotimi nuk është i detyrueshëm."
Duke u bazuar në ç'ka thamë më sipër, pyetësja duhet ta shlyejë betimin e thyer. Ajo duhet të ushqejë dhjetë të varfër (për çdo të varfër 1.5 kg ushqim nga ushqimi i zakonshëm i atij vendi). Nëse nuk ka mundësi, duhet të agjërojë tre ditë rresht.
Komisioni i përhershëm

90. U ZOTUA QË TË THERRË NJË DEVE DHE TË MOS HAJË NGA MISHI I SAJ
Pyetje: Një grua bashkë me fëmijët e saj u sëmurën nga një sëmundje e rëndë, si pasojë e së cilës vdiq njëri prej tyre. Gjatë kohës së qëndrimit në spital, ajo nuk e dinte nëse fëmijët e saj ishin të gjallë apo të vdekur, ndaj u zotua se, nëse do t'i gjente gjallë, do të agjëronte një muaj dhe do të therrte një deve e nuk do të hante nga mishi i saj. Pasi u kthye në shtëpi dhe i gjeti fëmijët shëndoshë e mirë, ajo agjëroi një muaj dhe therri një deve, mirëpo hëngri pak nga mishi i saj. Ç'duhet të bëjë ajo në këtë rast? A duhet të therrë një deve tjetër?
Përgjigje: Meqenëse kjo grua është zotuar që të therrë një deve dhe ta ndajë si lëmoshë për hir të Allahut, atëherë ajo është e detyruar që ta plotësojë këtë zotim, pasi zotimi i saj është për një vepër të mirë. Meqë ka ngrënë nga mishi i saj, ajo duhet të blejë aq mish sa ka ngrënë dhe t'ua ndajë të varfërve e nuk ka pse të therrë një deve tjetër. Pas kësaj, ajo konsiderohet se e ka përmbushur zotimin e saj ashtu siç duhet.
Ibn Xhibrini

91. ZOTIMI ËSHTË I PAPELQYESHËM NDËRSA PLOTËSIMI I TIJ ËSHTË I DETYRUESHËM
Pyetje: Cili është qëndrimi i Islamit në lidhje me zotimet dhe a merr gjynahe ai person nëse nuk i çon në vend ato?
Përgjigje: Zotimet, sipas Sheriatit Islam, janë të papëlqyeshme (mekruh), sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) i ka ndaluar ato: "Zotimi nuk sjell ndonjë të mirë; atë e bëjnë vetëm kopracët." Disa njerëz, kur u ndodh një fatkeqësi, zotohen që do të japin lëmoshë apo do të presin kurban për hir të Allahut, nëse Ai ua largon atë fatkeqësi. Pas kalimit të kësaj fatkeqësie, ata fillojnë të mendojnë se Allahu nuk do ta kishte larguar atë po të mos ishin zotuar; për këtë arsye Profeti (paqja qoftë mbi të) na paralajmëron, në hadithin e mësipërm, se zotimi nuk ndryshon asgjë nga Caktimi i Allahut dhe se shembulli i atij që zotohet është si shembulli i kopracit, sepse po të mos ishte zotuar, ai nuk do jepte gjë për hir të Allahut.
Megjithëse zotimi është i papëlqyeshëm (mekruh), plotësimi i tij është detyrë (vaxhib), nëse vepra, për të cilën zotohet, është adhurim, si p.sh. zotimi për t'u falur, për të agjëruar, për të dhënë lëmoshë etj.
N.q.s. vepra për të cilën zotohet është diçka e ndaluar, si p.sh. vrasja e dikujt, pirja e alkoolit etj., atëherë nuk lejohet plotësimi i zotimit, por në vend të tij duhet të bëhet shlyerja e thyerjes së betimit, d.m.th. duhet të ushqejë dhjetë të varfër apo të agjërojë tre ditë.
Nëse vepra për të cilën është zotuar është diçka e lejuar, si p.sh. pirja e ujit, ngrënia e bukës, biseda me dikë etj, atëherë atij i lejohet të zgjedhë midis çuarjes në vend të zotimit të tij dhe shlyerjes së thyerjes së betimit.
Ibn Xhibrini

92. NDRYSHIMI I ZOTIMIT
Pyetje: Nëse dikush zotohet se do t'i japë dikujt një sasi të hollash e më pas gjen një person tjetër, i cili është më nevojtar se i pari, ai i lejohet atij që ta ndyshojë zotimin e tij?
Përgjigje: Para se t'i përgjigjem kësaj pyetjeje, dëshiroj që të bëj një hyrje të shkurtër lidhur me këtë temë:
Bërja e zotimeve, në përgjithësi, nuk është e pëlqyeshme, sepse Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) e ka ndaluar këtë gjë:
"Zotimi nuk sjell ndonjë të mirë; atë e bëjnë vetëm kopracët."
Shumë njerëz, kur sëmuren apo kur humbasin diçka, zotohen se n.q.s. Allahu do t'i shërojë apo do t'i ndihmojë që të gjejnë sendin e humbur, do të agjërojnë, do të falen, do të japin lëmoshë etj. etj... Nëse ky njeri shërohet ose e gjen sendin e humbur, kjo nuk do të thotë se shkaku i shërimit apo i gjetjes së sendit të humbur është zotimi i bërë prej tij, sepse Allahu i Madhëruar është Bujar dhe nuk ka nevojë për zotimin e njeriut që t'u përgjigjet lutjeve së tij. Ndaj muslimanët nuk duhet të mbështeten tek zotimet e tyre, por duhet t'i drejtohen Allahut për çdo nevojë të tyre, me sinqeritet dhe me besim të plotë tek Ai, pa pasur nevojë që të bëjnë zotime të kota.
Nga ana tjetër, nuk janë të pakta rastet kur shumë prej atyre që zotohen, pasi Allahu ua plotëson lutjen, nuk i vënë shumë rëndësi përmbushjes së zotimeve të tyre, por i lënë pas dore. Kjo gjë është shumë e rrezikshme, sepse Allahu i Madhëruar thotë për këta njerëz:
"Ka prej tyre që i premtojnë Allahut se, nëse u jep prej të mirave të Tij, do të japin lëmoshë dhe do të jenë prej njerëzve të devotshëm. E, kur Ai u dha prej të mirave të Tij, u treguan kopracë dhe i kthyen shpinën (të vërtetës). (E si shpërblim të punës së tyre të keqe) Allahu futi në zemrat e tyre hipokrizinë deri në Ditën (e Kijametit) kur do ta takojnë Atë, sepse ata e thyen premtimin që i patën dhënë Allahut dhe u treguan gënjeshtarë." {9:65}
Tani le t'i kthehemi pyetjes së pyetëses; nëse një njeri zotohet për diçka të caktuar dhe më pas sheh se përmbushja e tij në një vend tjetër është më e mirë dhe më e dobishme, atëherë i lejohet që ta ndryshojë zotimin e tij, sepse, siç transmetohet në një hadith të saktë, një njeri erdhi tek Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) dhe i tha:
"O i Dërguari i Allahut, unë jam zotuar që, nëse Allahu do ta çlironte Meken prej idhujtarëve, do të falesha në xhaminë e Kudsit (Jeruzalem)." Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ia ktheu: "Falu këtu (d.m.th. në Meke)!" Ai i përsëriti për së dyti fjalët e tij, por Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) i dha të njëjtën përgjigje. Ai i përsëriti fjalët e tij për së treti; atëherë Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) i tha: "Bëj si të duash."
Ky hadith është një argument i qartë që tregon se është i lejuar ndërrimi i zotimit me diçka më të mirë se gjëja për të cilën është zotuar në fillim.
Ibn Uthejmini

93. SASIA E USHQIMIT PËR SHLYERJEN E BETIMIT
Pyetje: Dimë se për të shlyer betimin e thyer duhet të ushqehen dhjetë të varfër. Pyetja është: Sa është sasia e ushqimit që duhet t'u jepet këtyre dhjetë të varfërve dhe nga cili lloj?
Përgjigje: Shlyerja e betimit të thyer është çlirimi i një skllavi, ose ushqimi i dhjetë të varfërve, ose veshja e tyre; kush nuk ka mundësi që të bëjë njërën prej tyre, duhet të agjërojë tre ditë.
Ushqimi duhet të jetë prej ushqimit mesatar nga i familjes së atij që ka bërë benë, me një fjalë të varfërit mund të hanë tek ai një vakt, qoftë drekë apo darkë, derisa të ngopen, ose të marin aq ushqim sa u mjafton për atë natë. Sasia e ushqimit është afërsisht rreth 1.5 kg oriz apo diçka tjetër e ngjashme me të. Përsa i përket veshmbathjes, duhet t'u jepet aq sa u mjafton për t'u falur.
Ibn Xhibrini

94. SHOQËRIMI I BETIMIT ME THËNIEN INSHALLAH
Pyetje: A mund të më sqaroni kuptimin e hadithit të transmetuar nga Ibn Umeri, në të cilin Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) thotë: "Kush betohet dhe thotë "inshallah" (nëse dëshiron Allahu), atëherë nuk e thyen betimin e tij (edhe nëse nuk e bën atë vepër)."?
Përgjigje: Nga ky hadith kuptojmë se nëse dikush betohet për diçka dhe thotë "inshallah", e pastaj nuk e kryen gjënë për të cilën është betuar, nuk e ka për detyrë që ta shlyejë betimin e tij: p.sh. nëse dikush thotë: "Për Zotin, nuk do ta bëj këtë gjë, inshallah" dhe pastaj e bën atë vepër, nuk duhet të shlyejë, sepse ka thënë 'inshallah'. Ndaj është më mirë për atë që betohet që të thotë 'inshallah', pasi në këtë mënyrë edhe nëse nuk e plotëson betimin, nuk e ka për detyrë që ta shlyejë atë.
Një dobi tjetër e thënies 'inshallah' është se ajo ia lehtëson muslimanit realizimin e veprës për të cilën është betuar, sepse në këtë mënyrë ai mbështetet tek Allahu i Madhëruar, i cili thotë:
"Kush mbështetet tek Allahu, (le ta dijë se) Ai i mjafton (për gjithçka). Me të vërtetë, Allahu do ta përmbushë qëllimin e Tij. Ai ka vendosur për të gjitha gjërat një masë të caktuar." {65:3}
Ibn Uthejmini


Ibn Uthejmin

98. PRERJA E FLOKËVE
Pyetje: A i lejohet gruas që të presë flokët e saj?
Përgjigje: Shkurtimi i flokëve për gratë është i lejuar, sepse argumentet e transmetuara ndalojnë rruajtjen e flokëve dhe jo shkurtimin e tyre. Ndërsa përsa i përket mënyrës së shkurtimit, gruaja është e lirë që t'i presë flokët e saj si të dëshirojë, rëndësi ka që të jenë të prera mirë, në mënyrë që t'i pëlqejë i shoqi dhe të mos ngjasojnë me mënyrën e prerjes së flokëve të jobesimtareve.55
Nga ana tjetër, larja dhe krehja e flokëve të gjatë mund t'i nxjerrin probleme gruas, ndaj shkurtimi i tyre është i nevojshëm. Ndërsa rruajtja e flokëve nuk është e lejueshme, vetëm nëse gruaja detyrohet ta bëjë këtë gjë, për shkak të ndonjë sëmundjeje.
Ibn Bazi

99. HEQJA E VETULLAVE, ZGJATJA E THONJVE DHE LYERJA E TYRE ME MANIKYR
Pyetje: A lejohet heqja e qimeve të tepërta në vetulla dhe a lejohet zgjatja e thonjve dhe lyerja e tyre me manikyr, duke pasur parasysh se unë i lyej ato pasi marr abdes dhe i mbaj kështu për 24 orë e pastaj e heq manikyrin me solucione speciale?
Përgjigje: 1- Heqja apo rrallimi i vetullave nuk është e lejueshme, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) i ka mallkuar ato gra që heqin vetullat e veta apo të të tjerave.
2- Zgjatja e thonjve është në kundërshtim me sunnetin, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë:
"Pesë gjëra janë prej fitres56: bërja synet, heqja e qimeve prej pjesëve të turpshme, shkurtimi i mustaqeve, heqja e qimeve të sqetullave dhe shkurtimi i thonjve."
Mosprerja e thonjve më tepër se dyzet ditë, nuk është e lejuar, sepse Enesi thotë: "Profeti (paqja qoftë mbi të) na ka caktuar që të mos e lëmë më shumë se 40 ditë shkurtimin e mustaqeve, prerjen e thonjve dhe heqjen e qimeve nga sqetullat dhe vendet e turpshme." Nga ana tjetër thonjtë e gjatë janë një nga veçoritë karakteristike të kafshëve si edhe të disa jobesimtarëve.
Kurse përsa i përket lyerjes së thonjve, e mira e të mirave është që të lihet kjo gjë. Gjatë abdesit duhet të hiqet manikyri, sepse ai pengon depërtimin e ujit deri në thua.
Ibn Bazi


101. KIJENI FRIKË ALLAHUN SA TË KENI MUNDËSI
Pyetje: Jam një vajzë që jetoj në një familje, botëkuptimi i së cilës nuk ka asgjë të përbashkët me Islamin, ndaj kur vura mbulesën filluan të tallen me mua e të më vënë në lojë, bile vajti puna deri atje sa më rrahën dhe më ndaluan që të dal nga shtëpia. Për këtë arsye, u detyrova që ta heq mbulesën dhe të vesh një fustan të gjatë. Si të veproj në këtë rast? A duhet ta braktis shtëpinë, duke pasur parasysh se nuk di ku të shkoj?
Përgjigje: Kjo pyetje përfshin dy çështje:
E para: Qëndrimi i kësaj familjeje ndaj vajzës së tyre është me të vërtetë jonjerëzor, pasi këtë gjë mund ta bëjnë vetëm njerëzit injorantë që nuk e dinë të vërtetën, ose njerëzit mendjemëdhenj të cilët e dinë të vërtetën por nuk e duan atë. Mbulesa e femrave muslimane nuk duhet të shihet si një e metë apo mangësi, përkundrazi ajo është pastërti, dlirësi dhe njëkohësisht refuzim i degjenerimit të botës së rreme të jobesimtarëve. Ata nuk kanë asnjë të drejtë që të sillen në këtë mënyrë, sepse njeriu është i lirë që, brenda kufijve dhe regullave të përcaktuara nga Islami, të bëjë atë që i duket më e arsyeshme.
Vendosja e mbulesës nuk është thjesht një zakon i trashëguar. Ajo është diçka e urdhëruar nga Allahu dhe i Dërguari i
Tij. Nëse familja e saj e bën këtë gjë, duke ditur të vërtetën, atëherë faji dhe njëkohësisht dënimi i tyre është akoma më i madh. Një prej dijetarëve thotë: "Nëse ti nuk di diçka, atëherë kjo është fatkeqësi për ty. Por nëse ti e di dhe nuk e zbaton, atëherë fatkeqësia është shumë më e madhe."
E dyta: Në pyetjen e saj vajza thotë se ajo është e detyruar që ta heqë mbulesën. Detyra e saj është që t'i frikësohet Allahut, d.m.th. t'i zbatojë urdhërat e Tij, me aq sa ka mundësi. Pra, nëse ka mundësi që ta vërë mbulesën pa e kuptuar njerëzit e familjes së saj, le ta vërë atë, por nëse ata e rrahin dhe e detyrojnë me forcë që ta heqë, atëherë ajo nuk merr gjynahe nëse nuk e vendos, sepse Allahu i Madhëruar thotë:
"(Dënimi i takon) atij që e mohon Allahun, pasi ka besuar njëherë, me përjashtim të atij që detyrohet me forcë (që ta mohojë Atë), ndërsa zemra e tij prehet në besim. Ata që ia hapin zemrën mosbesimit, do t'i kapë zemërimi i Allahut dhe do të kenë një dënim mjaft të madh." {16:106}
"Nuk merrni gjynahe për atë gabim që e keni bërë (pa dashje), por për atë që zemrat tuaja e bëjnë qëllimisht. E Allahu është Falës dhe Mëshirues." {33:5}
Nëse familja e saj nuk arrin të kuptojë qëllimin e vënies së mbulesës, por vazhdon të këmbëngulë me kokëfortësi në të vetën, atëherë duhet të dijë se detyra e besimtarëve dhe besimtareve është që t'i binden urdhërave të Allahut dhe të Dërguarit të Tij, pavarësisht nëse arrijnë të kuptojnë qëllimin (urtësinë) e tyre, sepse bindja ndaj Allahut është qëllim në vetvete. Për këtë arsye Allahu i Madhëruar thotë:
"Kur Allahu ose i Dërguari i Tij vendosin për një çështje, atëherë asnjë besimtar apo besimtare nuk ka të drejtë që të zgjedhë (sipas dëshirës së tij personale) diçka tjetër që bie në kundërshtim me vendimin e tyre. E kush i kundërvihet Allahut dhe të Dërguari të Tij, është larguar shumë larg nga e vërteta." {33:36}
Kur u pyet se përse gruaja me menstruacione duhet të zëvendësojë vetëm ditët e lëna nga agjërimi i Ramazanit e jo namazet, Aishja, e shoqja e Profetit, u përgjigj:
"Kur na vinin menstruacinet, Profeti (paqja qoftë mbi të) na urdhëronte që (pas mbarimit të tyre) të zëvendësonim vetëm agjërimin e jo namazet." Nga përgjigja e Aishes kuptojmë se qëllimi apo shkaku i moszëvendësimit të namazeve të lëna ishte vetë urdhëri i Profetit (paqja qoftë mbi të), ndaj edhe ato ishin të detyruara ta zbatonin atë pa kundërshtimin më të vogël.
Zbulimi i femrave shkakton, gradualisht, largimin e turpit dhe zhdukjen e virtyteve të larta dhe moralit të pastër dhe, në të njëjtën kohë, ndikon në përhapjen e degjenerimit dhe në shtimin e gjynaheve, të cilat janë paralajmëruesit dhe treguesit e shkatërrimit të sigurtë.
Ibn Uthejmini

104. MUSLIMANËT E KËTIJ VENDI NUK DUHET T'I BINDEN KËTIJ VENDIMI TË PADREJTË
Pyetje: Kohët e fundit, qeveria e vendit tonë ka nxjerrë një vendim, sipas të cilit gratë nuk duhet të dalin të mbuluara në rrugë. Ç'duhet të bëjmë në këtë rast, duke pasur parasysh se ata që kundërshtojnë mund të pushohen nga puna apo nga shkolla e, në disa raste, mund të arrijë puna deri në burgim?
Përgjigje: Ky vendim arbitrar dhe i padrejtë nuk është gjë tjetër veçse një nga sprovat, me të cilat Allahu i Madhëruar sprovon besimtarët:
"Elif, Lam, Mim. A mos vallë mendojnë njerëzit se do të lihen të thonë që besuam e nuk do të sprovohen? Ne, me të vërtetë, i kemi sprovuar ata që kanë qenë para tyre, në mënyrë që ta dijë Allahu se kush është i sinqertë e kush është gënjeshtar." {29:2-3}
Ndaj muslimanet e këtij vendi nuk duhet t'i binden këtij vendimi, sepse nuk lejohet që t'i bindesh dikujt, kushdo qoftë ai, nëse kjo bindje është në kundërshtim me urdhërat e Allahut, i cili thotë:
"O ju që keni besuar! Bindjuni Allahut, bindjuni Profetit dhe udhëheqësve tuaj." {4:59}
Nëse lexojmë me vëmendje ajetin e mësipërm, shohim se folja "bindjuni" është përsëritur vetëm dy herë, d.m.th. "Bindjuni Allahut..." dhe "...bindjuni Profetit...", ndërsa herën e tretë "...dhe udhëheqësve tuaj..." nuk është përsëritur. Nga kjo kuptojmë se bindja ndaj udhëheqësve nuk duhet të jetë absolute, por në kuadrin e bindjes ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij. Ndaj, nëse një prej tyre na urdhëron që të bëjmë diçka që bie ndesh me urdhërat e tyre, atëherë urdhëri i tij nuk duhet zbatuar. Profeti (paqja qoftë mbi të) thotë: "Nuk lejohet që t'i bindesh një krijese në diçka që bie ndesh me urdhërat e Krijuesit."
Në të tilla raste gratë duhet të bëjnë durim e t'i luten Allahut që t'i udhëzojë këta udhëheqës në rrugën e drejtë. Nga ana tjetër, besoj se ky vendim është i vlefshëm vetëm atëher kur ato dalin jashtë shtëpive të tyre. Për këtë arsye, ato nuk duhet të dalin jashtë, me qëllim që të evitojnë problemet që mund të shkaktojë moszbatimi i vendimit të qeverisë. Kurse për sa i përket vazhdimit të studimeve, duhet të kemi parasysh se, nëse vazhdimi i tyre bëhet shkak për kryerjen e gjërave të ndaluara, atëherë nuk është i lejueshëm, pasi vajzat mund t'i mësojnë gjërat më të domosdosshme edhe në shtëpi. Shkurtimisht mund të themi se nuk lejohet zbatimi i çdo vendimi që është në kundërshtim me mësimet e Islamit.
Ibn Uthejmin


KAPITULLI I LUTJEVE

105. PRANIMI I LUTJES

Pyetje: U bënë në tepër se dhjetë vjetë që i lutem Allahut që të martohem me një burrë të mirë, mirëpo deri tani lutja ime nuk është plotësuar. Për këtë arsye fillova të mos lutem më, jo pse humba shpresat tek përgjigja e Allahut, por sepse fillova të mendoj se kjo gjë mund të jetë për të mirën time, pasi Allahu e di më mirë se ç'është e mirë e ç'është e keqe për njerëzit. Ç'duhet të bëj në këtë rast? A t'i vazhdoj lutjet përsëri?
Përgjigje: Profeti (paqja qoftë mbi të) thotë në një hadith të saktë: "Allahu nuk i përgjigjet lutjes së njeriut nëse ai ngutet." Pra Allahu nuk i pranon lutjet e atij personi i cili, i mërzitur nga pritja e gjatë, i ndërpret ato duke menduar se Allahu nuk do t'i pranojë lutjet e tij.
Vonesa e përgjigjes mund të ndodhë për disa arsye apo shkaqe të veçanta, të cilat mund të jenë për të mirën e vetë lutësit. Gjithashtu, duhet të kemi parasysh se vonesa e përgjigjes së lutjes nuk do të thotë se Allahu nuk e ka pranuar atë lutje, siç sqarohet dhe në hadithin e mëposhtëm:
"Allahu mund t'ia pranojë lutjen dikujt në tre mënyra të ndryshme: mund t'i përgjigjet lutjes së tij dhe t'ia japë atë që kërkon, mund t'ia ruajë shpërblimin e lutjes së tij për në Ditën e Gjykimit, ose mund ta mbrojë atë nga një e keqe."
Ndaj, ne nga ana e jonë, e këshillojme këtë grua që mos ngutet, por të vazhdojë t'i lutet Allahut pandërprerë edhe nëse kjo gjë zgjat për një kohë të gjatë. Gjithashtu, nëse dikush kërkon dorën e saj, nuk duhet të refuzojë edhe nëse ai është i martuar apo është më i madh se ajo në moshë, sepse kjo martesë, me ndihmën e Allahut, mund të bëhet shkak për shumë gjëra të mira.
Ibn Xhibrini

112. HEQJA E QIMEVE
Pyetje: A janë të lejuara gjërat e mëposhtme:
1- Heqja e qimeve nga sqetullat dhe vendet e turpshme
2- Heqja e qimeve të këmbëve dhe krahëve bërrylave tek gratë.
3- Heqja e qimeve të vetullave, nëse burri e kërkon këtë gjë.
Përgjigje:

1- Heqja e qimeve të sqetullave dhe vendeve të turpshme është diçka e mirë (sunet). Përsa i përket qimeve të sqetullave, gjëja më e mirë është shkulja e tyre, ndërsa për qimet e vendeve të turpshme, më mirë është që të rruhen. Sidoqoftë, gjëja kryesore është largimi i tyre, pa marrë parasysh se në ç'mënyrë mund të bëhet kjo gjë.
2- Heqja e qimeve të këmbëve dhe krahëve, për gratë, është e lejuar, sepse nuk ka ndonjë argument që ta ndalojë atë.
3- Heqja e qimeve të vetullave nuk është e lejuar edhe nëse bëhet me kërkesë të burrit, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) i ka mallkuar ato gra që shkulin qimet e veta apo qimet e të tjerave.
Ibn Baz

113. DIFERENCIMI I FËMIJËVE NË DHËNIEN E PASURISË
Pyetje: A lejohet që t'i jap një djali më tepër se djalit tjetër, duke pasur parasysh se ky i fundit është i pasur?60
Përgjigje: Nuk është e lejueshme që t'i japësh njërit prej fëmijëve, qoftë djalë apo vajzë, më tepër se të tjerëve. Nëse dëshiron t'u japësh atyre diçka, duhet t'i japësh secilit, sipas mënyrës së ndarjes së së trashëgimisë. Profeti (paqja qoftë mbi të) thotë:
"Kijeni frikë Allahun dhe mbani drejtësi mes fëmijëve tuaj." {Trans. Buhariu dhe Muslimi}
Nëse fëmijët janë të rritur dhe bien dakord me njëri-tjetrin që njëri prej tyre të marrë më tepër se të tjerët, atëherë kjo gjë është e lejuar. Gjithashtu, nëse njëri prej fëmijëve nuk është në gjendje të punojë për shkak të ndonjë sëmundjeje kronike apo çfarëdo lloj shkaku tjetër, dhe në të njëjtën kohë nuk merr asnjë përkrakje sociale nga shteti, atëherë prindi e ka për detyrë që ta ndihmojë atë, derisa të jetë në gjendje që t'i plotësojë vetë nevojat e tij.
Ibn Bazi

114. GJYNAHET BËHEN SHKAK PËR LARGIMIN E BEGATISË
Pyetje: Kam lexuar se gjynahet janë shkaku kryesor, jo vetëm i dënimit të Allahut, por edhe i largimit të begatisë, ndaj shpesh herë, kur kujtoj këtë gjë, filloj të qaj. Më tregoni se ç'duhet të bëj?
Përgjigje: Detyra e çdo muslimani dhe muslimaneje është që të largohet sa të mundet prej gjynaheve dhe të pendohet për gjynahet e kaluara, duke shpresuar tek mëshira e pakufishme e Allahut dhe duke u frikësuar nga Zemërimi dhe Dënimi i Tij. Allahu i Madhëruar, duke përshkruar besimtarët e devotshëm, thotë:
"Ata ishin të parët në vepra të mira dhe na luteshin me shpresë e frikë e gjithmonë ishin të ulur ndaj Nesh". {21:90}
"Ata [Isai (Krishti), Uzejri, engjëjt etj.] të cilët lusin (idhujtarët), kërkojnë që të afrohen sa më tepër tek Zotit i tyre; ata shpresojnë tek Mëshira e Tij dhe kanë frikë nga Dënimi i Tij. Me të vërtetë Dënimi i Zotit tënd është i tmerrshëm." {17:57}
"Besimtarët dhe besimtaret janë miq të njëri-tjetrit. Ata urdhërojnë për të mirë, ndalojnë të keqen, falin namazin, japin zekatin dhe i binden
Allahut e të Dërguarit të Tij, ndaj dhe Allahu do t'i mëshirojë ata. Me të vërtetë Allahu është i Fuqishëm dhe i Urtë."{9 teube:71}
Përveç kësaj muslimani duhet që, duke u mbështetur tek Allahu, t'u japë rëndësi mënyrave dhe mjeteve të lejuara që e ndihmojnë atë për të arritur pikësynimin e tij.
"Allahu do t'i gjejë një rrugëdalje atij që i frikësohet atij, dhe do ta furnizojë andej nga se pret." {65:3}
"Allahut do t'ua lehtësojë punën atyre që i frikësohen Atij." {65:4}
"Pendohuni tek Allahu, të gjithë ju, o besimtarë, nëse doni të shpëtoni." {24:31}
Ndaj, detyra jote, motër, është që të pendohesh për gjynahet e mëparshme dhe përpiqesh që t'i zbatosh urdhërat e Allahut me përpikmëri, duke duke shpresuar tek Mëshira e Tij e duke u larguar nga ato gjëra që shkaktojnë Zemërimin e Tij.
Ibn Bazi


117. MBAJTJA E QENIT NË SHTËPI
Pyetje: Në shtëpi kemi një qen femër, të cilin e kemi marrë, para se të mësonim vendimin e Islamit për mbajtjen e qenve pa nevojë. Pasi e morrëm vesh këtë gjë vendosëm që ta përzëmë, mirëpo ai nuk largohet nga shtëpia jonë. Çfarë duhet të bëjmë në këtë rast?
Përgjigje: Mbajtja e qenve në shtëpi, me pëjashtim të disa rasteve të veçanta: p.sh. për gjah, për ruajtjen e bagëtisë apo shtëpisë etj., është e ndaluar rreptësisht. Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ka thënë se mbajtja pa nevojë e qenit në shtëpi, bëhet shkak që të pakësohen çdo ditë sevapet e të zotit të qenit një kirat.61 Pakësimi i sevapeve, ashtu si edhe marrja e gjynaheve, tregon se vepra që e shkakton këtë gjë është e ndaluar (haram).
Mbajtja e qenve nuk është kulturë apo përparim, siç mendojnë disa muslimanë, të cilët mundohen të imitojnë verbërisht jobesimtarët, sepse qeni është një kafshë e papastër. Pejgamberi (paqja qoftë mbi të) ka urdhëruar që, ena në të cilën ka pirë një qen, duhet të lahet shtatë herë me ujë dhe një herë me dhè. Madje edhe derri, ndalimi i ngrënies së mishit të të cilit është përmendur në Kuran, nuk arrin gradën e papastërtisë së qenit. Mirëpo, për fat të keq, shohim se shumë njerëz jo vetëm që nuk mjaftohen me mbajtjen e
qenve pa nevojë, por shpenzojnë para të tepërta për t'i zbukuruar e për t'i pastruar, duke harruar se kjo gjë është në kundërshtim me mësimet e Islamit, i cili na mëson që të mos e harxhojmë pasurinë për gjëra të kota.62 Ndaj i këshilloj të gjithë këta njerëz, që t'i largojnë qentë nga shtëpitë e tyre, nëse nuk kanë, me të vërtetë, nevojë për ta.
Pika e fundi për të cilën do të flasim, ka të atë se ç'duhet të bëjë pyetësja pasi qeni nuk largohet nga shtëpia. Detyra e saj është që ta nxjerrë atë nga shtëpia dhe të mos kujdeset për të, d.m.th. mos t'i japë për të ngrënë. Nëse vepron në këtë mënyrë, ka shumë mundësi që qeni të qëndrojë për një farë kohe tek dera e shtëpisë e pastaj të largohet.
Ibn Uthejmin

119. SHIKIMI I TË VDEKURIT NË ËNDËR
Pyetje: A mund të më shpjegoni se ç'do të thotë të shohësh çdo herë një të vdekur në ëndër?
Përgjigje: Nëse sheh në ëndërr diçka të mirë për të vdekurin, atëherë shpresojmë që kjo gjë të jetë një shenjë e mirë për të. Nëse sheh diçka jo të mirë, atëherë ka të ngjarë që kjo ëndër të jetë prej shejtanit, i cili, me anën e saj, mundohet që të fusë frikë dhe shqetësim në zemrat e njerëzve, e sidomos besimtarëve. Allahu i Madhëruar thotë.
"Me të vërtetë fjalët e fshehta janë prej shejtanit, (i cili mundohet) që të dëshpërohen besimtarët. Por ai (shejtani) nuk mund t'u bëjë atyre asnjë dëm, përveçse me lejen e Allahut". {58:10}
Ndaj, nëse dikush sheh në ëndër diçka të keqe për një të vdekur, atëherë duhet të thotë: Eudhu bil-lahi mineshejtani raxhim63 dhe nuk duhet t'ia tregojë askujt atë.
Profeti (paqja qoftë mbi të) na ka porositur që sa herë që të shohim një ëndër të keqe të themi: Eudhu bil-lahi mineshejtani raxhim, të pështyjmë tre herë nga ana e majtë dhe të ndërrojmë krahun, d.m.th nëse jemi duke fjetur nga ana e majtë të kthehemi nga e djathta dhe anasjelltas. Kush dëshiron, mund çohet dhe të falë dy rekate, sepse kjo gjë është më e mirë. Kur të zgjohemi, nuk duhet t'ia tregojmë askujt ëndrën që kemi parë. Nëse veprojmë në këtë mënyrë, atëherë kjo ëndërr nuk mund të sjellë asgjë të keqe.
Ibn Uthejmin

120. OPERACIONET PLASTIKE
Pyetje: A janë të lejuara operacionet plastike dhe a lejohet mësimi apo praktikimi i këtij profesioni?
Përgjigje: Operacionet plasktike ndahen në dy lloje:
1- Operacione që kryen për të larguar ndonjë të metë të shkaktuar nga një aksident apo diçka tjetër. Këto operacione janë të lejuara, sepse

Profeti (paqja qoftë mbi të) ka lejuar njërin prej shokëve të tij, të cilit i ishte këputur hunda në një betejë, që të vinte në vend të saj një hundë prej ari.
2- Operacione që kryhen për të për të zbukuruar një pjesë të caktuar të trupit. Këto operacione janë të ndaluara, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) ka mallkuar tre kategori grash: ato gra që shkulin qimet e veta apo të një tjetreje, ato gra që zgjasin flokët veta apo të një tjetreje (me flokë të huaj), ato gra që bëjnë tatuazhe në trupat e tyre apo në trupat e të tjerave. Shkaku i mallkimit të këtyre grave, është se ato përpiqen që, me anën e këtyre mënyrave, të përsosin bukurinë e tyre e jo që të heqin ndonjë të metë fizike.
Përsa i përket studentëve të mjekësisë, programi mësimor i të cilëve përfshin edhe këtë lëndë, atyre u lejohet mësimi i kësaj lënde, me kusht që ta praktikojnë vetëm në rastet e lejuara, siç e përmendëm edhe pak më sipër. Pra, detyra specialistëve të kësaj fushe është, jo vetëm që të mos kryejnë operacione plastike të ndaluara, por edhe të këshillojnë të tjerët që të mos e bëjnë këtë gjë, sepse këshilla e mjekut bën më tepër efekt në raste të tilla.
Ibn Uthejmin

121. LARGIMI I QIMEVE TË PAZAKONSHME
Pyetje: A i lejohet gruas që të heqë vetullat, nëse i ka të shëmtuara?
Përgjigje: 1- Nëse heqja e vetullave bëhet me shkulje, atëherë ajo është e ndaluar, Profeti (paqja qoftë mbi të) i ka mallkuar ato gra që e bëjnë këtë gjë.
2- Nëse heqja e vetullave bëhet me shkurtim apo rruajtje, dijetarët janë ndarë në dy grupe; disa prej tyre janë të mendimit se kjo gjë është e ndaluar, pasi, sipas tyre, hadithi i mësipërm e përfshin edhe këtë gjë. Ndërsa disa të tjerë janë të mendimit se kjo gjë është e lejuar. Sidoqoftë, gjëja më e mirë është që gruaja të mos e bëjë atë.
Gruas i lejohet që t'i heqë qime e tepërta që dalin në disa vende jo të zakonshme, si p.sh. tek faqet apo mustaqet etj., sepse ato ia prishin bukurinë asaj.
Vetullat e femrës mund të kenë forma të ndryshme; ato mund të jenë të holla, të trasha, të dendura apo të rralla. Disa njerëz mund të pëlqejnë vetullat e trasha e disa të tjerë të hollat, ndaj edhe heqja e tyre nuk është e lejuar, pasi nuk është diçka e domosdoshme.
Ibn Uthejmin

122. LEXIMI I KURANIT PA E KUPTUAR KUPTIMIN E TIJ
Pyetje: A merr sevape ai person që e lexon vazhdimisht Kuranin, mirëpo nuk e kupton atë që lexon?
Përgjigje: Kurani i shenjtë është i Bekuar, sepse Allahu i Madhëruar thotë:
"Ne ta kemi zbritur këtë libër të bekuar, në mënyrë që të mendojnë rreth ajeteve të Tij dhe që të përkujtojnë ata (njerëz) që llogjikojnë." {38:29}
Prandaj, lexuesi i Kuranit shpërblehet për leximin e tij, edhe nëse nuk e kupton domethënien asaj që lexon, mirëpo nuk duhet të harrojmë se kjo nuk është diçka e mirë, sepse Allahu nuk e ka zbritur atë vetëm për t'u lexuar, por për t'u praktikuar në jetën e përditshme të çdo muslimani.
Nëse dikush dëshiron të mësojë një fushë të caktuar të një shkence, p.sh. mjekësinë, ai duhet patjetër që të lexojë librat e mjekësisë duke u përpjekur me të gjitha forcat që të kuptojë atë që ka është shkruar në to, në mënyrë që, më vonë, të ketë mundësi t'i praktikojë dijet e fituara në profesionin e tij. E pra, nëse njeriu, për të mësuar diçka që i vlen vetëm në
këtë botë, nuk mjaftohet vetëm me leximin mekanik të saj, atëherë ç'mund të themi për Kuranin, i cili i udhëzon njerëzit në atë që u vlen atyre, si në këtë botë, ashtu edhe në tjetrën. Për këtë arsye, shokët e Profetit (paqja qoftë mbi të), pasi mësonin përmendësh dhjetë ajete, nuk mësonin asnjë ajet tjetër derisa t'i kuptonin e t'i vinin në jetë ato plotësisht.
Pra, muslimani shpërblehet për leximin e Kuranit edhe nëse nuk e kupton atë që lexon, mirëpo në të njëjtën kohë ai duhet të mundohet që të mësojë kuptimin e tij nëpërmjet komenteve të dijetarëve të njohur, si p.sh: "Komenti i Ibn Kethirit", "Komenti i Ibn Xheririt" etj.
Ibn Uthejmin

123. HEDHJA E LETRAVE NË TË CILAT ËSHTË SHKRUAR EMRI I ALLAHUT
Pyetje: A lejohet hedhja e gazetave dhe revistave në të cilat përmendet emri i Allahut?
Përgjigje: Hedhja e çdo gjëje, në të cilën ka ajete të Kuranit apo hadithe të Profetit (paqja qoftë mbi të), është e ndaluar, sepse Fjalët e Allahut janë larta dhe duhet të nderohen, ndaj edhe Islami e ka ndaluar leximin e Kuranit nga njeriu xhunub, ashtu siç ka ndaluar, sipas mendimit të shumë dijetarëve, prekjen e tij pa abdes. Ato nuk duhet të hidhen, por duhet të digjen plotësisht ose të grisen me anën e makinerive moderne derisa të mos mbetet asgjë.
Ibn Uthejmin

124. KY TESTAMENT ËSHTË I PAVLEFSHËM
Pyetje: Babai im kishte një copë tokë, të cilën e ka regjistruar në emër të djalit të vet, duke ditur se ai ka dhe katër vajza përveç këtij djali. A lejohet kjo? Dhe nëse ndahet kjo tokë mes djalit dhe vajzave, si do të ishte ndarja?
Përgjigje: Allahu i Madhëruar e ka sqaruar më së miri në Kuran mënyrën e ndarjes së trashëgimisë:
"Allahu ju urdhëron (në lidhje me ndarjen e trashëgimisë) për fëmijët tuaj: pjesa e djalit është sa e dy vajzave..." {4:11}
Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë: "Allahu i ka dhënë secilit pjesën që i takon, ndaj nuk lihet porosi për trashëgimtarët."
Në bazë të këtyre argumenteve, porosia e lënë nga ky prind për djalin e tij është e pavlefshme, ndaj nuk duhet të zbatohet.
Nëse trashëgimtarët janë dakord me këtë ndarje, atëherë nuk ka asnjë problem, por nëse ata nuk bien dakord, kjo tokë duhet t'u ndahet trashëgimtarëve, ashtu siç ka urdhëruar Allahu i Lartësuar në Kuran. Nëse ky prind nuk ka trashëgimtarë të tjerë përveç djalit dhe katër vajzave, atëherë pasuria e tij duhet të ndahet në disa pjesë: çdo vajzë merr një pjesë, ndërsa djali mer dy.
Ibn Uthejmin

125. PJESËMARRJA E GRAVE NË MËSIMET FETARE
Pyetje: A u lejohet femrave që të marrin pjesë në mësimet fetare që bëhen në xhami?
Përgjigje: Vajtja e grave në xhami për të dëgjuar mësime fetare, qofshin ato me temë nga Besimi Islam, Fikhu, Historia Islame, Hadithi etj, është e lejuar, me kusht që të vishen ashtu siç duhet, të mos lyen me erëra të
mira. Gjithashtu ato duhet të qëndrojnë larg burrave, sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë: "Rreshti më i mirë për gratë në namaz është rreshti i fundit, ndërsa rreshti më i keqi është rreshti i parë."
Rreshti i parë është më afër burrave, kurse ai i fundit është më larg, ndaj dhe ai është më i mirë për to.
Ibn Uthejmin

126. VETËVRASJA
Pyetje: A lejohet vrasja e vetes?
Përgjigje: Vetëvrasja, pa marrë parasysh mënyrën apo shkakun për të cilin bëhet, është një prej gjynaheve më të mëdha. Allahu i Madhëruar thotë:
"Kush vret qëllimisht një besimtar, do të ketë si shpërblim Xhehenemin, ku do të mbesë përgjithmonë. Zemërimi dhe mallkimi i Allahut do të jetë mbi të e Ai ka pregatitur për të një dënim të dhembshëm." {4:93}
Ndërsa Profeti (paqja qoftë mbi të) ka thënë: "Kush vret veten me diçka, do të torturohet me të në zjarrin e Xhehenemit, ku do të mbetet përgjithmonë."
Shkaku kryesor që e çon njeriun në vetëvrasje, zakonisht, është paaftësia e tij për të përballuar problemet dhe fatkeqësitë e ndryshme të jetës. Ai mendon se, duke i dhënë fund jetës së tij, do t'i japë fund problemeve të tij, gjë që nuk është e vërtetë, pasi në të vërtetë, me këtë gjë, ai shkon nga shiu në breshër. Nëse ai do të tregohej i duruar, nuk do të ishte e largët dita kur, me ndihmën e Allahut, do të vinte fundi i kësaj periudhe të vështirë të jetës së tij, sepse është e pamundur që jeta e njeriut të vazhdojë me të njëjtin ritëm.
Ibn Uthejmin

127. KONTAKTET SEKSUALE ME GRUAN SHTATËZËNË
Pyetje: A lejohet që të kryej marrëdhënie seksuale me gruan time kur është shtatzënë?
Përgjigje: Marrëdhëniet seksuale me gruan shtatëzënë janë të lejuara, sepse Allahu i Madhëruar thotë:
"Gratë tuaja janë si arat tuaja (d.m.th. mund të bëni ç'të doni me to) ..." {2:223}
Gjithashtu në një ajet tjetër thuhet: "Ata që i ruajnë organet e tyre seksuale (nga imoraliteti) përveçse nga gratë e tyre dhe nga ato që kanë në zotërimin e tyre (skllavet)..." {23:5-6}
Nga ajeti i mësipërm, e pikërisht nga shprehja "gratë e tyre", kuptojmë se në thelb, burrit i lejohet që të kryejë marëdhënie seksuale me gruan e tij në çdo kohë, përveçse në ato raste kur argumentet e saktë e ndalojnë këtë gjë, ndaj si rrjedhim themi se për kryerjen e marrëdhënieve seksule nuk ka nevojë për argument.
Marrëdhëniet seksuale në vaginë janë të ndalura, kur gruaja është me menstruacione apo kur është lehonë, derisa të pastrohet, por kjo nuk do të thotë se, gjatë kësaj periudhe, burri nuk mund të kënaqet me pjesët e tjera të trupit të saj. Gjithashtu, nuk lejohen marrëdhëniet seksuale në vrimën anale, sepse ai është vendi i pisllëqeve dhe papastërtive.

Ibn Uthejmin

128. ABORTI NË RAST NEVOJE
Pyetje: Jam një grua 37-vjeçare dhe vuaj nga sëmundja e diabetit. Gjatë shtatëzënisë së fundit, pata probleme me sheqerin, ndaj u detyrova që të përdor insulinë. Lindja e fëmisë u bë me operacion, ndaj, menjëherë pas saj, bëra një operacion për lidhjen e mitrës sime, në mënyrë që të mos mbetem shtatëzënë përsëri. A është e lejuar kjo gjë, duke pasur parasysh se kam tetë fëmijë?
Përgjigje: Aborti është i lejuar vetëm në ato raste kur mjekët gjinekollogë e shohin të arsyeshme këtë gjë, p.sh. kur gruaja është e sëmurë dhe shtatëzënia apo lindja mund të bëhen shkak për shtimin e sëmundjes apo për vdekjen e saj. Në të njëjtën kohë, kjo gjë duhet të bëhet edhe me lejen e të shoqit të saj. Nëse, me kalimin e kohës, ajo shërohet plotësisht nga sëmundja e saj, asaj nuk i lejohet që të abortojë.
Disa prej arsyeve që bëjnë të lejueshëm abortin janë dobësia organizmit të femrës, sëmundjet e ndryshme, paaftësia e saj për të përballuar lindjen apo për t'u kujdesur për fëmijën etj.
Ibn Xhibrin


130. BURRI NUK KA TË DREJTË TË PËRDORË PASURINË E GRUAS
Pyetje: A ka drejtë burri im që të më ndalojë t'i jap nënës sime nga pasuria që kam trashëguar nga babai im apo të veprojë si të dojë me pasurinë dhe rrogën time?
Përgjigje: Gruaja gëzon të drejtën e pronës dhe mund të bëjë ç'të dojë me pasurinë e saj: ajo mund ta falë atë, mund ta japë si lëmoshë, mund të lajë borxhet e saj, ndërsa i shoqi nuk ka të drejtë që ta ndalojë atë, përveçse nëse ajo vuan nga ndonjë sëmundje psikike, pasi në këtë rast ajo nuk është përgjegjëse për veprimet e saj. Gjithashtu, i shoqi nuk ka të drejtë që të përdorë pasurinë e saj pa lejen e saj.
Nëse shkuarja e gruas në punë bëhet shkak që ajo të mos jetë në gjendje të plotësojë, ashtu siç duhet, detyrat e saj ndaj të shoqit, atëherë ai ka të drejtë që të mos e lejojë atë të shkojë në punë.
Ibn Xhibrin

131. A DUHET T'I SHËRBEJ VJEHRRIT
Pyetje: Jetoj bashkë me burrin dhe babain e tij, i cili më të shumtën e kohës është i sëmurë dhe nuk ka njeri tjetër veç meje që të kujdeset për të. A më lejohet mua që ta laj atë?
Përgjigje: Eshtë për t'u falenderuar shërbimi që i bën babait të burrit tënd, pasi me këtë gjë ti nderon veten tënde dhe respekton jo vetëm vjehrrin, por edhe bashkëshortin tënd.
Nëse vjehrri nuk është në gjendje të lahet vetë, atëherë ti mund t'ia lash të gjithë pjesët e trupit të tij, me përjashtim të vendeve të turpshme.
Nëse ai nuk është në gjendje që të lajë as vendet e turpshme, atëherë ti mund ta bësh këtë gjë, me kusht që të veshësh një palë doreza, në mënyrë që të mos i prekësh drejtpërsëdrejti vendet e tij të turpshme. Gjithashtu, kur ta pastrosh atë duhet të shikosh mënjanë, sepse gruas nuk i lejohet që të shikojë pjesët e turpshme të dikujt tjetër, përveç burrit të saj.
Ibn Uthejmin

132. SËMUNDJET PAKËSOJNË GJYNAHET
Pyetje: A pakësohen gjynahet e muslimanit për shkak të dhembjeve që ndjen ai gjatë sëmundjeve të ndryshme e sidomos në momentet e daljes së shpirtit?
Përgjigje: Allahu i Madhëruar, me mëshirën e tij, i fal muslimanit disa prej gjynaheve të tij, për çdo sëmundje, vështirësi, dëshpërim, ngushticë, madje dhe për dhembjet që ndjen kur shpohet nga një gjemb i vogël. Nëse muslimani bën durim dhe shpreson tek shpërblimi i Allahut, atëherë Ai do ta shpërblejë atë përsëri, kësaj rradhe për durimin e treguar.
Argumentet që flasin për këtë temë nuk bëjnë dallim ndërmjet dhembjeve para vdekjes apo gjatë saj. Allahu i Madhëruar thotë:
"Shkaqet e çdo fatkeqësie që ju vjen juve, janë ato (gjynahe) që keni bërë me duart tuaja, e (megjithatë) Ai ju fal shumë." {42:30}
Nga ajeti i mësipërm kuptojmë se fatkeqësitë dhe problemet që përballon muslimani, janë rezultat i gjynaheve të tij, si rrjedhim ato (fatkeqësitë) bëhen shkak për faljen e një pjese të gjynaheve.
Ibn Uthejmin



NESE DIKUSH PREJ MOTRAVE MUSLIMANE DUAN DISA MATERIELE PER GRUAN DO TIA COJNE ME MESAZH PRIVAT OSE IMAIL SEPSE NUK DUA TI PUBLIKOJ KETU NE FORUM LE TE ME LAJMEROJEN ME MESAZH

[Klevis2000]

KAPITULLI I AGJËRIMIT

23. NDËRPRERJA E MENSTRUACIONEVE DHE AGJËRIMI
Pyetje: Nëse menstruacionet ndërpriten menjëherë pas agimit, d.m.th. pas hyrjes së kohës së namazit të sabahut, a duhet ta agjëroj atë ditë? Nëse e agjëroj, a është i saktë agjërimi im, apo duhet të agjëroj një herë tjetër?
Përgjigje: Dijetarët kanë rënë dakort që, në këtë rast, gruaja duhet të agjërojë një ditë tjetër për të zëvendësuar agjërimin e asaj dite, ndërsa përsa i përket agjërimit të pjesës së mbetur të ditës, ata kanë shfaqur dy mendime të ndryshme:
1- Sipas mendimit mendimit të parë, gruaja duhet të agjërojë pjesën e mbetur të ditës dhe në të njëjtën kohë duhet ta kompesojë një herë tjetër agjërimin e asaj dite.
2- Sipas mendimit të dytë, ajo nuk duhet ta agjërojë pjesën e mbetur të asaj dite, sepse agjërimi i saj nuk është i saktë, për vetë faktin se në kohën e fillimit të agjërimit ajo nuk e ka pasur për detyrë agjërimin e asaj dite. Meqenëse agjërimi i saj nuk është i pranuar, atëherë vazhdimi i tij gjatë pjesës së mbetur të ditës është i pakuptimtë, sepse në fillimin e kohës ajo e kishte të ndaluar atë dhe në të njëjtën kohë dihet fare mirë se përkufizimi i agjërimit, në aspektin fetar, është: Lënia (për hir të Allahut) e ushqimeve, pijeve dhe marrëdhënieve seksuale nga agimi i ditës, deri në perëndimin e diellit.
Siç shihet, mendimi i dytë është më i saktë se i pari.
Ibn Uthejmin

24. DALJA E PIKAVE TË GJAKUT
Pyetje: A është i saktë agjërimi i asaj gruaje, nga e cila rrjedhin sasi të vogla pikash gjaku, gjatë gjithë muajit të Ramazanit?
Përgjigje: Agjërimi i saj është më se i saktë, pasi këto pika gjaku nuk janë prej gjakut të menstruacioneve, por dalin prej enëve të gjakut.
Sipas disa transmetimeve të sakta, kur u pyet për këtë gjë, Ali ibn Ebi Talib ka thënë se rrjedhja e gjakut në këtë mënyrë, është e ngjashme me rrjedhjen e gjakut nga hundët, d.m.th. ky gjak nuk është prej menstruacioneve.
Ibn Uthejmin

25. LARJA PAS AGIMIT
Pyetje: Nëse menstruacionet apo lehonia ndërpriten para agimit, d.m.th. para se të hyjë koha e namazit të sabahut, por gruaja nuk ka mundësi të lahet vetëm pas agimit, a është i saktë agjërimi i saj?
Përgjigje: Agjërimi i saj, në të dyja rastet, është i saktë, sepse rasti i saj është i ngjashëm me rastin e xhunubit, të cilin mund ta zërë ezani i sabahut pa u larë akoma. Allahu i Madhëruar thotë:
"E tani mund të kryeni marrëdhënie seksuale me gratë tuaja35 (gjatë netëve të Ramazanit) dhe kërkoni atë që ka caktuar Allahu për ju. Hani e pini deri sa të dallohet peu i bardhë (drita e mëngjesit) nga ai i ziu (errësita e natës) në agim." {2:187}
Pra, përderisa marrëdhëniet seksuale janë të lejuara deri në agim, sigurisht që larja nuk mund të bëhet vetëm pas agimit, d.m.th. pasi të hyjë koha e namazit të sabahut.
Po ashtu, Aishja thotë se:"Profeti (paqja qoftë mbi të) gdhihej xhunub dhe agjëronte." Pra, Profeti (paqja qoftë mbi të) lahej pas hyrjes së kohës së namazit të sabahut.
Ibn Uthejmin

26. ARDHJA E MENSTRUACIONEVE DHE AGJËRIMI
Pyetje: Nëse gruaja ndjen ardhjen e menstruacioneve, apo dhembjet e zakonshme pak para perëndimit të diellit, mirëpo rrjedhja e gjakut fillon pas perëndimit të tij, a është i saktë agjërimi i saj?
Përgjigje: Nëse rrjedhja e gjakut fillon pas perëndimit të diellit, atëherë agjërimi i saj është i saktë, pavarësisht nëse shenjat e ardhjes së menstruacioneve apo dhembjet e zakonshme të tyre fillojnë para perëndimit.
Ibn Uthejmin

27. GJAKU I MENSTRUACIONEVE
Pyetje: Nëse gruaja sheh se është duke i rrjedhur pak gjak, por nuk është e sigurtë nëse është gjak menstruacionesh, apo jo, a është i saktë agjërimi i saj?
Përgjigje: Agjërimi i saj është i saktë, sepse ajo konsiderohet e pastër derisa të sigurohet plotësisht se gjaku i dalë është i menstruacioneve.
Ibn Uthejmin

29. NGRËNIA GJATË RAMAZANIT
Pyetje: Ai lejohet gruas me menstruacione apo lehonë që hajë e të pijë gjatë muajit të Ramazanit?
Përgjigje: Asaj i lejohet që të hajë e të pijë lirisht, por në të njëjtën kohë duhet të ruhet që të mos e shohin fëmijët e vegjël, sepse ata nuk e kuptojnë këtë gjë dhe mund të mendojnë së ajo po e prish agjërimin pa asnjë shkak.
Ibn Uthejmin

FUNDI I MENSTRUACIONEVE
Pyetje: A duhet të agjërojë gruaja, nëse në ditët e fundit të menstruacioneve të saj, para pastrimit, nuk është shfaqur akoma shenja e pastrimit, sekrecioni i bardhë?
Përgjigje: Ky sekrecion nuk shfaqet tek të gjitha gratë, ndaj ato gra që nuk e kanë zakon të shohin sekrecionin e bardhë,36 duhet të agjërojnë. Ndërsa ato gra, tek të cilat dalja e sekrecionit të bardhë
është prej zakonit të tyre, nuk duhet të agjërojnë derisa ta shohin atë.
Ibn Uthejmin

VONIMI I AGJËRIMIT TË DITËVE TË LËNA GJATË RAMAZANIT
Pyetje: Ç'duhet të bëjnë ato gra, të cilat i zë Ramazani pa plotësuar akoma agjërimin e ditëve të lëna nga Ramazani i kaluar?
Përgjigje: Këto gra duhet të pendohen sinqerisht për këtë vepër dhe të kërkojnë falje nga Allahu, sepse vonimi pa arsye i zëvendësimit të ditëve të lëna, deri në ardhjen e Ramazanit tjetër, është kategorikisht i ndaluar. Aishja, e shoqja e Profetit, thotë:
"Në disa raste, nuk kam pasur mundësi që t'i agjëroja ditët e lëna nga Ramazani, përveçse në Shaban."37
Sidoqoftë, ato duhet t'i zëvendësojnë ditët e lëna nga Ramazani i parë pas mbarimit të Ramazanit të dytë.
Ibn Uthejmin

[Klevis2000]

Pse Zoti nuk na i pranon lutjet?

PSE ZOTI S’NA PRANON LUTJET ?



E keni njohur All-llahun,

Por s’ju keni përgjegjur

Ftesës së Tij.



Vërtetoni se e doni

Të dërguarin e Zotit,

Por ndaj syneteve të Tij

Tregoni mospërfillje.



Kur’anin po e lexoni

Dhe po e studioni,

Por sipas Tij

Nuk po punoni.



Jetoni duke u-ushqyer

Nga bekimet e Zotit

Por jeni mosmirënjohës

E nuk falënderoni.



Vërtetoni se djallin

E keni armik

Por nuk e kundërshtoni

As nuk e luftoni.



E pranoni se xhenneti

Me të vërtetë egziston,

Por nuk po përpiqëni,

Nuk po punoni,

Që nga zjarri i tij

Të shpëtoni.



E dini se do të vdisni

Së shpejti, ndonjë ditë,

Por për vdekje

Aspak s’jeni përgatitë.



Tërë ditën jeni të zënë

Me marrit e të metat

E të tjerëve dhe i shtoni,

Ndërsa, tujat i harroni.



Të dashurit tuaj

I keni varrosur,

Dhe nga këto pësime

Nuk keni marrë

Aspak mësime !

Dijetari Ibrahim Et-hem

[altin55]

Stina dicka qe e ka ndaluar profeti Muhamed .as pa dyshim gjendet ne te urtesi shkencore e cila deshmon se njeriut veprimi i kesaj i ben dem.
Te jesh musliman do te thote te kesh disa kushte dhe nje prej tyre eshte falja e namazeve.
Sa per mishin e derrit ai eshte i ndaluar por nese njeriu ose muslimani e ha ate ka bere gjynah dhe padyshim do te vije nje kohe kur trupi do ta shfaqe efektin e te keqes se ketij mishi.Shume nga semundjet e derrit transmetohen duke filluar nga shiriti i derrit, antraksi e shume te tjera qe shkenca ka zbuluar ne shekullin tone.
Do na mjaftonte ne njerzve mishi i vicit ose i dashit.Tahma moj tahma

[FLORIRI]

Tek websiti Askimam.com thuhet ndryshe per vetullat, pra eshte e lejuar thote Imami. Mund ta di pse quhet mallkim?

Tjeter: Shqiptaret jane myslimane por ama hane mish derri, nuk luten 5 here ne dite, etj, etj. Pra quhen Myslimane.

Stina te respektoj per vete faktin meqe qenke interesuar te lexosh per rregullat islame.Persa i perket punes se vetullave eshte hadith(e thena e profetit Muhamed(sav) ) i qarte dhe me zinxhir te sigurte gje qe e kane vertetuar shkenctare te medhenj te islamit,dhe nuk eshte aspak e nevojshme te degjohen apo te merren burime te tjera.Pastaj duhet te thellohemi njecik dhe te pyesim veten,"nje njeri nga ana fiziologjike funksionon ne nje menyre te mrekullueshme sistemesh aq sa duhen me shume se 10 vite vetem per ta analizuar e jo me te jemi ne gjendje qe te marrim inciativen dhe te diskutojme qe ne qenkemi me te zotet se sa Krijuesi dhe ne me heqjen e vetullave krijojme nje pamje me te bukur.Vetullat i krijon Ai dhe cdo heqje qe mund te besh te shemton pasi njeriu nuk eshte ne gjendje te arsyetoj se si duhen ne te vertete vetullat.Ne kemi per detyre te mbajme paster dhe rregulljme floket,mjekren,vetullat por jo te vendosim dore ne origjinalitetin e tyre sepse nuk jemi ne gjendje qe te sjellim dicka me te mire nga ajo qe ka sjellur Allahu.

[Klevis2000]

Shejhul Albani Sqarime mbi menhexhin (metodologjinë)

Duhet t’ju sqarojmë se ne kur i ftojmë të gjithë muslimanët për tu kapur për Kur’anin dhe Sunetin , sipas Menhexhit të Selefëve të mirë për arsyen e sqarimeve të sakta dhe që i përmendëm më parë ne nuk duhet të qëndrojmë larg tyre duke marrë parasysh kohën e besimit në Kur’an dhe në Sunet, porse ne duhet ti ftojmë në mënyrën më të mirë në Kur’an dhe në Sunet, sepse ne besojmë që ata janë të sëmurë në besimet e tyre me të cilat kanë devijuar nga Kur’ani dhe nga Suneti pra duhet ti ftojmë pra ashtu siç është detyra e dauas dhe ajo është rregulli themelor për të gjithë ata që duan të ftojnë në Islam.Ajo është thënia e Allahut të Lartësuar “ Fto në rrugën e Allahut me urtësi dhe këshillë të mirë dhe dialogo me ta që është më e mirë. [Nahl :125]

Pra nuk duhet ta lejmë mbas dore (neglizhojmë ) çështjen e këtyre njerëzve të cilët kanë devijuar nga metoda e Selefëve të mirë jo vetëm në shumë rregulla, por edhe në shumë prej çështjeve të besimit , sikur kemi përmendur një shembull më parë, në cilësitë e Allahut dhe në ndërshkimin e varrit, e të tjera. Pra ne i ftojmë në atë që është më e mirë dhe nuk ndikohemi nga ata për shkak të hadithit : “ Që Allahu të bëjë shkak ty për udhëzimin e një burri të vetëm është më mirë për ty sesa devet e kuqe” .

Marrë nga l Menhexhu es-Selefi inde Shejh El–Albani.

Kush është mendimi i Shejh Albanit në lidhje me përçarjen aktuale të muslimanëve dhe thirrjen e disave që të bashkohemi dhe dhe ti lejmë përçarjet që kemi në mes veti?

Pyetje : Muslimanët sot janë të përçarë në parti dhe grupe , Allahu na e ka ndaluar që të përçahemi dhe të kemi mosmarrëveshje . Muslimanët sot janë: Ky është “Selefi”, ky është “Eshari”, ...ky sufi,.... ky maturidi... Atëherë pyetja është: A nuk mund ta anashkalojmë besimin në El Uela dhe El Bera ( Armiqësia dhe Dashuria ) me qëllim që të bashkohen muslimanët për luftimin e armiqve të Allahut dhe të Dërguarit të tij salAllahu alejhi ue selem?

Përgjigja : Kjo është një pyetje e çuditshme, tregon se shumë prej muslimanëve, në qoftë se nuk do të themi shumica e muslimanëve nuk dinë akoma si munden muslimanët që të luftojnë armiqtë e Allahut dhe ata janë sikur i përshkruan pyetësi vetë, të përçarë në grupe dhe në parti të shumta. Si mendon ky pyetës të lejmë kërkimin dhe studimin në çështjet që kanë të bëjnë me besimin në Allahun. i cili është besimi i parë që u urdhërua për të Profeti salAllahu alejhi ue selem në fjalën e Allahut : “Zotin tënd madhëroje” (El Mudethir )
E në fjalën Allahut të Lartësuar “ Dije se nuk ka të adhuruar tjetër përveç Allahut”
(Muhamed :19).

Në qoftë se muslimanët janë në kundërshtim në lidhje me kuptimin e kësaj fjale të mirë, si munden këta të jenë një dorë e vetme në takimin e armiqve të Allahut dhe luftimin e tyre, sikur ky pyetës dhe të tjerë si ky duan prej nesh të mos zbatojnë Sheriatin e Allahut dhe me moszbatimin e Sheriatit të Allahut mundemi të takojmë armiqtë ( ti luftojmë). Kjo është sipas mendimit të Ebi Nevasit i cili tha: Më mjeko mua me atë që është pikërisht sëmundja ( d.m.th. që sëmundja nuk kurohet me sëmundje).
Zoti ynë ka thënë: .. “Dhe në qoftë se kini mosmarrëveshje në diçka kthehuni tek Allahu dhe i Dërguari i Tij, në qoftë se i besoni Allahut dhe Ditës së Gjykimit, kjo është më e mirë dhe me përfundim më të mirë” dhe ajetin që kemi përmendur disa herë më parë ... “Kush e kunërshton të Dërguarin, pasi që i është sqaruar atij udhëzimi dhe ndjek rrugë tjetër , jo rrugën e besimtarëve Ne do ta mbajmë në atë rrugë që ai ka marrë do ta fusim në xhehenem dhe sa përfundim i keq është ai .”

Si është i kënaqur ky pyetës dhe të tjerë si puna e tij që të lëmë pas dore këtyre ajeteve të gjitha. Si mundet të përfytyrohet mundësia e takimit të këtyre muslimanëve me gjithë mosmarrëveshjen ( kundërshtimin) e madhe që gjendet ndërmjet tyre ?! Nuk është sikurse thonë vetëm në çështjet e fikhut ( çështje që nuk kanë të bëjnë me Akiden ), por ky kundërshtim gjendet edhe në parime (çështjet e akides ) dhe jo vetëm në parime, por edhe në parimin e parimeve (bazën e bazave) , i cili është Allahu Krijuesi i botëve .

Më vjen keq shumë ta kujtoj këtë pyetës dhe të tjerë si ai me faktin që ne fluturonim nga gëzimi kur na arrinin lajmet e fitores së vëllezërve tanë muslimanë afganistanezë kundra komunistëve rusë dhe bishtave të tyre, pastaj aq sa u gëzuam , u hidhëruam kur ata qëndruan para dy qytetesh nga i gjithë Afganistani dhe se shkaku i këtij qëndrimi ishte se udhëheqësit dhe krerët e tyre u grindën ndërmjet tyre. Zoti ynë thotë” ... mos u grindni ( mos u përçani) ndërmjet veti që të humbni , dështoni dhe të shkojë fuqija e juaj”
Ky pyetës nuk është duke u përqendruar : Se i Dërguari salAllahu alejhi ue selem ka treguar në hadithin e përçarjes së Ymetit në shtatëdhjetë e tre grupe dhe për grindjen dhe përçarjen e Ymetit dhe se grupi i shpëtuar është ai që ecën në rrugën e Profetit salAllahu alejhi ue selem dhe të shokëve të tij dhe e kupton dhe e zbaton Kur’anin si Profeti salallahu alejhi ue selem dhe shokët e tij.

Kur Muslimanët ti bashkohen këtij menhexhi që bazohet në Kur’an dhe në Sunet siç e kanë kuptuar të parët tanë (sahabet e Profetit), atëherë ata mund ti takojnë dhe ti luftojnë armiqtë e Allahut, kurse që ta lënë të vjetrën në vjetërsinë e saj siç thonë dhe dhe të përpiqemi për bashkim dhe takim në mënyrë që të luftojmë armikun , kjo është diçka e pamundur. Ajeti (lartpërmendur , lufta e Hunejnit dhe të tjerë janë prej shembujve më mëdhenj tregojnë për domosdoshmërinë e bashkimit të fjalës së muslimanëve dhe kjo pa dyshim është e pamundur përveçse nbë bazë të Kur’anit dhe të Sunetit .. Domethënia e Ajetit të kaluar është e mjaftueshme insha-Allahu .

Allahu i Lartësuar thotë në Kur’an: “O ju që keni besuar, bindjuni Allahut , respektoni të Dërguarin dhe përgjegjësit nga ju. Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrojeni atë tek Allahu dhe te i Dërguari, po qe se i besoni Allahut dhe Ditës së fundit Ky është vendimi më i dobishëm dhe përfundimi më i mirë” ( En Nisaë : 59)
Atëherë le të kapemi me librin e Allahut , sunetin dhe menhexhin e Selefëve në qoftë se duam që të bashkohemi.

Gjykimi i vendosjes së kryetarëve të cilët kush i kundërshton ka kundërshtuar Allahun dhe të Dërguarin e Tij (ose liderë e “emirë” ) siç mund ta emërtojnë veten apo udhëheqës .

Pyetje: Shejh i nderuar, disa xhemate Islamike të cilat ftojnë në Akiden selefije vendosin Emirë (Kryetarë, liderë,udhëheqës )të përgjithshëm dhe emira për zona të ndryshme nën komandimin e Emirit kryesor dhe i detyrojnë pasuesit e tyre që ti binden këtyre Emirave (kryetarëve) dhe thonë : Kjo Kryesi është fetare dhe është vaxhib që tu bindeni dhe se kundërshtimi i saj është kundërshtim ndaj Allahut dhe të Dërguarit e Tij dhe marrin si argument hadithin : “Kush e kundërshton Emirin tim (Krytarin e vendosur nga unë) ai më ka kundërshtuar mua”
Cila është përgjigja e juaj?
Përgjigje: Është e qartë se ky lloj argumentimi nuk është i saktë, sepse fjala e Profetit salAllahu alejhi ue selem; “Kush e kundërshton Emirin tim ai më ka kundërshtuar mua” nuk ka këtë kuptim...
Ky Emir që ka vendosur veten e tij kryetar të një grupi që ariijnë mijëra ose miliona njerëz , kush e vendosi atë ?
Vërtetë Profeti salAllahu alejhi ue selem është i Dërguari për të gjithë njerëzit mbarë, kur ai vendos ndonjë Emir (kryetar) është detyrë që ti bindemi këtij Emiri ,Halifi që vjen mbas Profetit salallahu alejhi ue selem ,është detyra e jonë që ti bindemi atij , siç është detyrë që ti bindemi të Dërguarit të Allahut, sepse si gjykimi për Të është dhe gjykimi për të Dërguarin salAllahu alejhi ue selem. Allahu thotë në lidhje me këtë aspekt :
“Bindjuni Allahut dhe binjuni të Dërguarit dhe prijësave tuaj” prandaj Allahu ka ka thënë duke e përsëritur foljen binduni “ Allahut dhe binduni të Dërguarit pastaj kur përmend prijësat nuk tha, dhe binduni prijësave , sepse bindja ndaj tyre nuk bëhet e pavarur si bindja ndaj të Dërguarit , por bindja ndaj prijësave rrjedh nga bindja e tyre ndaj të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem, prandaj domethënia e Profetit “ Kush i bindet Emirit tim më është bindur mua dhe kush kundërshton Emirin tim më ka kundështuar mua”nuk është e saktë të merret si argument që i lejon çdo xhemati që kërkon një menhexh–rrugë të veçantë edhe sikur të jetë sipas sheriatit të vendosin Emir, sepse kjo ua shton muslimanëve ndarjen largimin nga njëri tjetri dhe përçarjen.
Emiri që është vaxhib ti bindemi është ai që është vendosur nga një prijës (Emir) nga imami (Prijësi) i parë i cili është Halifja i Muslimanëve. Prandaj unë them gjithmonë; Hadithet që kanë ardhur nga i Dërguari i Allahut salAllahu alejhi ue selem të pakufizuara ose të përgjithshme duhet të komentohen sipas mënyrës që i kanë zbatuar Selefët e mirë të Ymetit. Nuk ka patur tek selefët e Ymetit vetëm një Imam të vetëm dhe nën këtë Imam ka patur Emira (prijësa ), padyshim për administrimine e çështjeve të qeverisë, ashtu siç e shikon të arsyeshme Imami për të cilin unë me të vërtetë them : Ai nuk ka rival në këtë Prijësi (Pushtet të madh) madhe, sepse Profeti salAllahu alejhi ue selem ka thënë në Sahihun e Muslimit, “Në qoftëse u jepet besa dy haliveve vriteni të fundine tyre”
Ky është tekst i qartë, që tregon se nuk është e lejuar qëtë ketë dy halife, dmth dy emira , çdo njëri prej tyre të urdhërojë xhematin e tij .Kjo është sikur që thamë ua shton njerëzve ndarjen dhe humbjen.
Kështu që muslimanët duhet të vazhdojnë të ruajnë unitetin e tyre nën një Emir i cili ka të drejtën e vendosjes së Emirëve, siç e kemi përmendur pra sipas interesit të muslimanëve.
Kurse kjo që ka ndodhur në këtë kohë, kjo në realitet është një dukuri të cilën duhet ta kemi parasysh dhe nuk duhet të mashtrohemi me të, sepse përfundimi i kësaj dukurie është të bëhen muslimanët grupe dhe parti Allahu i Lartësuar qartë në Kur’an ka thënë; “Mos u bëni nga mushrikët të cilët e përçanë fenë e tyre dhe u bënë grupe (parti), çdo grup i gëzuar me atë që e ka [Err Rrum 31-32].
Ata marrin si argumene këtë hadith dhe si rrjedhojë disa prej tyre zbatojnë në të drejtën e Emirëve të tyre thënien e Profetit : Kush vdes dhe nuk ka në qafën e tij “bejetun” ( besë të dhënë Imamit prijësit, domethënë nuk i ka dhënë besën për të njohur si Imam të Muslimanëve dhe për ta respektuar pasi që i është dhënë besa Imamit ai heq dorë nga dhe del kundra tij) ai vdes me vdekje xhahile, prandaj ata zgjedhin një Emirë që i japin besën. Ky Emir nuk është ai të cilit është detyrë ti jepet besa, por është detyrë për muslimanët që të punojnë me të gjitha fuqitë dhe dijën që u është dhënë për të kthyer një shoqëri Islame mbi të cilën do të jetë Kryetar një burrë i vetëm .
Ky është Halifja të cilin kanë për detyrë të gjithë muslimanët ti japin besën.. Kurse ky grup apo një grup tjetër apo një grup tjetër , të vendosin një Emir dhe tua bëjnë detyrë individëve që tu japin besën dhe nëqoftë se nuk i japin besën(“bejën”) vdesin me vdekje xhahilije , Ky është një deformim dhe ndryshim i fjalëve të Allahu dhe të Dërguarit të Tij, nga domethëniet e tyre reale . Kjo është prej gjërave të cilat muslimanit nuk i lejohet të bjerë në to.

Kush është mendimi i Shejh Albanit në lidhje me Xhematet ( për ndarjen e muslimanëve në parti dhe në grupe).

Ne qartë e luftojmë ndarjen e e muslimanëve në parti, grupacione- sepse për këto grupacione bën fjalë ajeti i Kur’anit “ Mos u bëni prej mushrikëve prej atyre të cilëve e përçanë fenë e tyre dhe u bënë grupe, Çdo parti kënaqen, me atë që kanë” nuk ka ndarje në parti apo grupe në Islam, sepse Allahu tekstualisht në Kur’an ka lajmëruar se ka vetëm një parti dhe një grup (dhe jo shumë) -“ Në të vërtetë partia e Allahut janë fitimtarët” (Muxhadeleh 12) .
Partia e Allahut janë xhemati (grumbulli) i të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem dhe që njeriu të jetë në menhexhin e sahabëve kërkon dije në lidhje me Kur’anin dhe Sunetin.

Mendimi i Shejh Albanit në lidhe organizatat, shoqatat ose xhematet dhe grupet që grumbullohen për një qëllim të veçantë ose për të punuar në një sferë, fushë të caktuar.

Unë nuk jam kundër ekzistencës së xhemateve ( grupe pune ) me qëllime të shumta. Nuk jam kundra që të ketë një xhemat (grup) për shembull që merren me rregullimin e Akides së njerëzve dhe për të saktësuar botëkuptimet e tyre dhe ibadetet e tyre,dhe këta të mos merren me sport,edukim fizk p.sh ,e si rrjedhojë nuk mohoj që një xhemat(grup) tjetër të merret në mënyrë specifike me sport (edukim fizik ), me qëllim që të forcojnë trupat e muslimanëve për shkak të fjalës që është e njohur nga Profeti salAllahu alejhi ue selem “ Besimtari i fortë është më i dashur dhe më i mirë tek Allahu sesa besimtari i dobët dhe në të gjithë ka hajër”. Nuk e mohoj që të ketë sot një xhemat (grupacion) që punojnë p.sh. në çështjet e Ekonomike dhe një grup tjetër që punojnë në politikë e të tjera specializime por vendos një kusht të vetëm : Që punojnë të këta të gjithë të brenda fesë Islame në dritën e Kur’nit dhe të Sunetit, kurse pohohimi i grumbullimeve me të gjitha specializimet e ndryshme të cilat i përmendëm më parë pa i lidhur me metodën e Kur’anit dhe Sunetit, domethënia e kësaj është pohimi i përçarjes së Ymetit dhe dhënia ngjyrë fetare kësaj përçarje . Kjo është në kundërshtim me ajetet e qarta të Kur’anit dhe hadithet e sakta e të qarta të sunetit . Nuk është e lejueshme që të vendosen prijësa (Emira ) dhe tu japim besën sikurse u jepet besa halifes së parë. Por natyrisht nuk ka ndonjë pengesë që çdo xhemat të ketë një sistem (domethëne rregulla ligje që sistemojnë , rregullojnë dhe koordinojnë punët e tyre), sepse ky sistem është ai që çon xhematin në qëllimet e tij ligjshme ( të lejuara), por nuk lejohet që ti ndërthurim marrdhëniet me ata nëpërmjet rregullave, të drejtave, dizpozitave të cilat janë të veçanta për halifet dhe në lidhje me ata që i kanë vendosur halifet,kryetarët(prijësat).

Në një vend tjetër ka thënë: –Unë e përkrah ngritjene xhemateve ( ka për qëllim organizatat, grupete punës, komisionet që ngrihen për funksione të caktuara) dhe përkrah që të specializohen çdo grup në një rol të caktuar qoftë politik, ekonomik dhe shoqëror e të tjera, por unë vendos si kusht; që të jetë Islami ai që i bashkon tëgjitha këto xhemate, ( grupe pune të specializuara ).

Gjykimi i Shejh Albanit në lidhje me xhematin Ihuanul Muslimin !!!!!!!!!!!!!.
Pyetësi: A Janë Ihuanët prej grupeve të humbura për të cilat ka lajmeruar i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem?

Albani : Jo ,Jo !

Ihuanë ka ndëmjet tyre nga të gjitha grupet, ka ndërmjet tyre selefi, ka ndërmjet tyre dhe halefi (që nuk i ndjekin selefet). Ka prej tyre shia, pra ka palë të ndyshme, pra nuk është e saktë tu jepen të gjithëve një cilësi e vetme, porse themi kush ndjek një medhheb apo merr për bazë një medhheb tjetër, jo medhehebin e Kur’anit dhe të Sunetit nga individët e tyre ai nuk është nga grupi i shpëtuar, por është nga grupet e shkatërruar .Kurse si Xhemat nuk është e saktë që tu jepet një gjykim,cilësi e vetme se ua –llahhi unë them se edhe Selefijtë(ata që pretendojnë se janë,ata që e mbajnë veten) nuk them për ta se janë prej grupit të shpëtuar, pra selefijtë!!! Ç’është mendimi i juaj?

Pyetësi : Pra nuk diskutojmë për menhexhin e selefëve .

Albani: Natyrisht !

Pyetësi: d.m.th gjykimi u bëhet individëve .

Albani : Po shumë mirë, Gjykimi ka të bëjë me individët ( që pretendojnë se janë selefi)

Marrë nga kaseta me titullenil Kafiru we Menil Mubtediu.

Realiteti i Selefizmit(Pasuesit e të të parëve)

Pyetje: Cili është realiteti i Selefizmit?

Pergjigja: Kur ne themi Selefët për qëllim kemi palën, grupin më të mirë të njerëzve që janë gjendur mbi faqen e dheut pas të Dërguarve dhe Enbijave . Ata janë shokët e Profetit të cilët kanë qenë brezi i parë dhe pas tyre Tabiinët, të cilët kanë qenë brezi i dytë dhe tabi tabiinët (pasuesit e tabinëve ) të cilët kanë qenë brezi i tretë, pra njerëzit e tre brezave të parë , këto janë të shekujt të artë të Ymetit përderisa ky ymet është më i miri nga të gjithë ymetet e tjera nga kjo konstatojmë se që ata ishin mbas Profetit salAllahu alejhi ue selem ata janë më të mirët e njerëzve me përjashtim të të dërguarve dhe Enbijave sikurqë kemi përmendur .

Kur flasim për njerëz që bëjnë pjesë tek Selefët kjo do të thotë që bëjnë pjesë tek tre brezat,shekujt më të mirë ( d.m.th. pasojnë, ndjekin tre shekujt më të mirë duhet të kemi parasysh se kjo nuk do të thotë se duhet ti përkasim dedikohemi një personi caktuar , të ndjekim një person apo një grup që mund të jetë edhe në gabim, ose në humbje të tërësishme apo të pjeshme )

Shenja e grupit të shpëtuar nuk është vetëm ajo që pretendojnë disa grupe në këtë kohë ndjekjen e Kur’anit dhe të Sunetit, sepse vetëm këtë ndjekje nuk mundet ta mohojë asnjë musliman edhe sikur të mos jetë nga grupi i shpëtuar, pra asnjë grup prej grupeve të humbura, qofshin në të kaluarën apo sot nuk mund të deklarojë se nuk ndjek Kur’anin dhe Sunetin , sepse nëse do ta deklarojë këtë do të ngrejë flamurin e daljes nga Islami, prandaj të gjitha xhematet (grupet) Islame dhe të gjitha grupet që i ka përmendur Profeti dhe ka treguar për to në hadithin e kaluar, që të gjitha janë të përbashkëta tek një fjalë e vetme në ndjekjen e Kur’anit dhe të Sunetit .
Kurse ata që i përmendëm fillim në të kësaj fjale, Selefijtë dhe të tjerët që ecin në rrugën e tyre dhe mundet të quhen me emër tjetër, këta ndryshojnë nga grupet e tjera Islame, sepse ata ndjekin edhe diçka tjetër krahas asaj që u përmend dhe kjo gjëja tjetër i mbron të dalin nga Kur’anmi dhe Suneti në emër të të kapurit për Kur’an dhe Sunet.

Kjo mburojë që e mbron është të kapurit dhe përmbajtja për atë që kanë qenë në të shokët e Profetit salAllahu alejhi ue selem, Muxhahirët dhe Ensarët dhe ata që i ndjekin ata tabijinët dhe ndjekësit e tabijinëve, këta janë shekujt që ka dëshmuar Profeti salAllahu alejhi ue selem se janë më të mirët në hadidhin e saktë madje në hadithin Mutevatir i cili është “ Më të mirët e njerëzve janë shekulli im, pastaj ata që vijnë pas tyre, pastaj ata që vijnë pas atyre ....”

Ndjekësit e këtij brezi të parë brezit të sahabëve të mirë të pastër, pastaj atyre që erdhën pas tyre thonë .Zoti Ynë na fal neve dhe vëllezërit tanë që na parapri në në besim ....”

Kush dëshiron që të jetë prej grupit të shpëtuar patjetër duhet të përfundoje tek punimi i asaj që kanë qenë në të Sahabët dhe tabiinët , këta janë Selefët e mirë të cilët ne i marrim për shembull dhe i ndjekim.

Është pyetur gjithashtu .

Pse të quhemi Selefi ? Kjo është propagandë për tu bërë parti, grupapo medhheb? Apo ky është një grupimi ri në Islam.
U përgjigj :
Fjala Selef është e njohur në gjuhën arabe dhe në gjuhën e Sheriatit . Ajo që na intereson tani është sqarimi i kësaj fjale nga ana e Sheriatit .Ka ardhur në hadithe të sakta nga Profeti salAllahu alejhi ue selem se në sëmundjen e vdekjes së tij i ka thënë zonjës Fatime , Allahu qoftëi kënaqur prej saj, “ Frikësohu Allahutr dhe duro dhe sa Selef (paraprirës) i mirë jam unë për ty”

Dijetarët shumë e përdorin fjalën Selef . Kjo është përmendur aq shumë në fjalët e tyre saqë nuk mund të numërohet dhe të llogaritet, na mjafton një shembull vetëm për këtë. Ky shembull është fjala e tyre që e thonë për të luftuar bidatin:- Çdo e mirë është në ndjekjen e Selefëve ( të parëve) dhe çdo e keqe është në shpikjet e atyre që kanë ardhur më vonë , halefive . Por ka disa prej tyre që pretendojnë se kanë dije, të cilët e mohojnë këtë dedikim duke pretenduar se kjo nuk ka bazë, dhe thonë;Nuk lejohet muslimanëve të thotë unë jam selefi.Ai sikur thotë:“ Nuk i lejohet muslimanit të thotë unë ndjek selefët e mirë ne Akiden, ibadetindhe sjelljen që ishin me ta.Nuk ka dyshim se këtë mohim sikur ta ketë me : kjo do të thotë të deklarojë se nuk është në Islamin e saktë që ishin në të selefu-salihunë krye të të cilëve ka qenë Profeti sallAllahu alejhi ue selem.Siç tregon hadithi El Mutevatiu i transmetuar në Sahihun e Buhariut dhe të Muslimit e të tjerë : “Më i miri i njerëzve është shekulli im pastaj ata që vijnë pas tij, pastaj ata që vijnë pas tyre” .
Nuk i lejohet muslimanit që të thotë se nuk i ndjek selefët e mirë dhe nuk e dedikoj veten time te selefët e mirë, ndërkohë në qoftë se do të mohojë ndonjë dedikim tjetër, dhe nuk mundet asnjë prej të diturve ta cilësojëme kufër apo me ndonjë mëkat tjetër kundërshtim të Allahut .
Ai që e mohon këtë emërtim, mos vallë a nuk e dedikon , cilëson veten si ndjekës, pjestar i një nga medhhebet ? Qoftë ky medhheb në lidhje me Akiden apo me Fikhun:Ai ose duhet të jetë Eshari ose maturidi , ose do jetë prej Ehlul Hadithit ( ndjekësve të hadithit ) ose hanefi, shafii , ose maliki ,ose hanbeli. Megjithatë ai i a dedikon veten se i përket dhe ndjek medhhebin Eshari apo nga katër medhhebet , ai u përket dhe ndjek persona të cilët nuk janë të pagabueshëm, padyshim .Megjithëse ndërmjet tyre ka dijetarë që e qëllojnë të vërtetën. Atëherëpse nuk i mohon këto përkatësi tek disa persona të cilët nuk janë të pagabueshëm.
Kurse ai që ua dedikon veten tek Selefët e mirë, ai i përket dhe ia dedikon veten tek pagabueshmëria në përgjithësi . Profeti salAllahu alejhi ue selem kur ka përmendur prej shenjave të grupit të shpëtuar që ata kapen për atë që ka qenë i Dërguari salAllahu alejhi ue selem dhe shokët e tij . Ai që kapet për udhëzimin e tyre padyshim që është në udhëzimin prej Zotit të tij.

Ne këmbëngulimdhe kërkojmë që kuptimi i Kur’anit dhe Sunetit të bëhet sipas Menhexhit të Sahabëve , në mënyrë që të jemi të mbrojtur dhe të ruhemi nga animi majtas e djathtas dhe që të devijojmë me një kuptim ( koment ) të veçantë që nuk ka argument nga Kur’ani dhe nga Suneti i të Dërguarit që tregon për të, pastaj pse të mos na mjaftojë përkatësia ( cilësia se ndjekim ) e Kur’anit dhe Sunetit? Dy gjëra janë shkaku i kësaj që përmenda :
1- Njëra prej tyre ka të bëjë me argumentet e Sheriatit .
2- Dhe tjetra ka të bëjë me realitetin e grupeve Islame.

Përsa i përket shkakut të parë ne i gjejmë argumentet e Sheriatit urdhër për tju bindur diçkaje tjetër plus Kur’anit dhe Sunetit.
Ka thënë Allahu i Lartësuar në Kur’an:
“ Dhe kush e kundërshton të Dërguarin pasi që iu bë i qartë udhëzimi dhe ndjek rrugë tjetër veç rrugës së besimtarëve Ne do ta mbajmë në atë që ka zgjedhur, e fusim në xhehenem .Sa përfundim i keq që është ky.”[En Nisaë 56]. Nuk ka dyshim qëllimi që Allahu nuk përmend fjalë kot pa qëllim. Nuk ka dyshim që Allahu ka përmendur rrugën e besimtarëve në ajet për një urtësi dhe dobi të plotë, të qartë. Ajeti tregon për një vaxhib të rëndësishëm. Ky vaxhib është: se ndjekja jonë ndaj librit të Allahut dhe Sunetit të të Dërguarit duhet të jetë në përputhshmëri me atë që kanë qenë muslimanët e parë . Ata janë Sahabet e të Dërguarit pastaj ata që vijnë mbas tyre, pastaj ata që vijnë mbas tyre .. Kjo është ajo që fton në të Daua Selefije dhe në këtë është përqendruar në themelimin e daves së saj dhe në menhexhin e Edukimit të saj.

Vërtetë –daua selefije – me të drejtë e bashkon Ymetin dhe çdo dave tjetër e përçan Ymetin . Thotë Allahu i Lartësuar ... “dhe bëhuni me të drejtët”. Ai që ndan ndërmjet Kur’anit dhe Sunetit nga njëra anë dhe ndërmjet selefëve të mirë nga ana tjetër nuk mundet të jetë i çiltër besnik, i drejtë kurrë.
Ndërsa përsa i përket shkakut të dytë : Grupet dhe partitë që nuk i kthehen absolutisht ndjekjes së rrugës së besimtarëve që është përmendur në ajet dhe që e kanë përforcuar disa hadithe, prej tyre hadithi i 73 grupeve , të gjithë janë në zjarr përveç njërit , e ka përshkruar i Dërguari salAllahu alejhi ue selem se ai është; në atë që jemi unë dhe shokët e mi ...Prej tyre është hadithi i Elibad ibn Sarijete ku është përmendur: Kapuni për Synetin tim dhe të halifeve tëdrejtë të udhëzuar pas meje.
Atëherë ne kemi të bëjmë me dy synete ( dy rrugë ) Sunetin e të Dërguarit salAllahu alejhi ue selem dhe sunetine halifeve të drejtë. Ne të mëvonshmmit patjetër duhet të kthehemi tek Kur’ani dhe Suneti sipas rrugës së besimtarëve dhe nuk lejohet të themi : “Vërtetë ne e kuptojmë Kur’anin dhe Sunetin në mënyrëtë pavarur pa ju kthyer asaj që kanë qene në të Selefët e mirë!!
Pa tjetër duhet një përkatësi (cilësi dedikuese ) dalluese e hollësishme në këtë kohë, nuk është e mjaftueshme të thuhet: “Unë jam musliman” dhe kaq! Ose: “Medhhebi im është Islami” ! Të gjitha grupet e thonë këtë, rafiditë , Ibaditë, Kadjanitë dhe të tjerë prej grupeve .Kush është ajo që të dallon nga ata !?
Sikur të thuash: “Unë jam musliman i bazuar në Kur’an dhe në Sunet nuk do të ishte e mjaftueshme gjithashtu sepse ndjekësit e partive, fanatikët e grupeve (hizbijtë) pretendojnëse ndjekin këto dy baza gjithashtu. Nuk ka dyshim që emërtimi i qartë dallues është që të themi : Unë jam Musliman i kapur për Kur’anin dhe për Synetin dhe në menhexhin e Selefëve të mirë, pra e gjithë kjo quhet shkurtimisht : “Selefi” .
Pra si rezultat i vërtetë që nuk mundemi ti shmangemi është se nuk mjafton të bazohemi në Kuran dhe në Sunet pa menhexhin e Selefëve tanë të mirë, që i sqaron të dyja në domethënie dhe në përfytyrim, në dije dhe në punë, në dave dhe në xhihad .
Ne e dimë se ata, Allahu i Lartësuar qoftë i kënaqur pre tyre, nuk kanë qenë fanatikë të shtrënguar për një medhheb ose person të caktuar.Nuk ka prej tyre persona që kanë qenë prej tyre Bekrij-j ose Umerij-j ose Uthmanij-jose Alij-j, por atyre kur u jepej mundësia pyesnin Ebu Bekrin , ose Omerin ose Ebu Hurejren. Kjo sepse ata besuan që nuk lejohet krejtësisht me ndjekje përveç se një person i vetëm. Ai është i Dërguari i Allahut salAllahu alejhi ue selem i cili nuk flet nga epshi (vetja e tij). Ajo nuk është vetëm se shpallje që i shpallet . Sikur ne thjesht për dialog të pranonim të quheshim vetëm muslimanë pa thënë se jemi selefi ( i përkasim selefizmit )- megjithëse kjo është një përkatësie lartë dhe e nderuar e saktë ,a do të pranonin ata të linin emrat e partitë e tyre ose të medhhebeve të tyre, ose të rrugëve të tyre, megjithëse ato janë jofetare dhe të pasakta !!?

“Ju mjafton ky dallim ndërmjet nesh dhe çdo enë do të nxjerrë atë që ka brenda”.



Në lidhje me këtë çështje Ibnu Tejmija në Mexhmul Fetaua 9/149 ka thënë; Nuk ka asnjë mangësi (të metë) ai që shfaq medhhebin e selefëve dhe ia dedikon veten e tij atyre.Madje ai duhet ta pranojë këtë pa kundërshtim sepse medhhebi i selefëve nuk mund të jetë vetëm se hak ( i vërtetë ).