Çfarë ju shtyu që të besoni tek Zoti?

[user010]

kisha kohe pa par nje tem kaq te bukur dhe interesante! po ashtu interesante dhe te bukura jan dhe pergjigjet!

- Cfare u shtyu...
qelloi te "jem gati" kur ne te njejten kohe rastesisht kapa ne radio nje kanal fetar (them se isha gati pasi ne te kaluaren njihja dhe festoja me te tjeret festat e medha por prap ose ngelesha indiferent ose behesha kundershtar i ashper i fese/Perendis)

-te besoni ne ate doktrine...
shume gjera, ndjesa e nje informacioni "te brendeshem" pra ne vetvete, degjimi per shfaqiet e Nenes te Zotit, refime per njerez te shenjte qe jetuan ne kohen tone (ne vitet 90-e), gjithashtu ne kete doktrin (ortodoksin) gjeta thjeshtesin/mencurin qe kisha vezhguar si femi tek gjyshrit/pleqt e asaj kohe (sado qe ajo ishte kohe komunizmi), eksperienca e refimit dhe kungimit me vone me binden plotesisht

- A e bete vete perzgjedhjen apo e trasheguat nga familja?
Nga familja jo, radio ishte shkak

- Cilat jane frutet e besimit tuaj personal?
Frutet jan shume te pakta, gjithsesi ndjvea/kuptova se gjerat kan nje kuptim, ndjeva sa gje e mire eshte "pastertia", per fat te keq pash sa shume "pisllek" dhe gabime/mangesi kam. Te pakten tani mundem te dallojm me mire se dikur rruget/vendimet e gabuara.

[user010]

Ilira e para besoj me lejon te jap thjesht nje mendim pa asnje deshir te te imponoj dicka...fundja fundit me veshtirsi komandoj/drejtoj jeten time pa le te merem dhe me te njerzit e tjere.

Eshte e vertet qe fet kan sherbyer dhe sherbejn per luftra dhe shfrytezim, eshte e pa mundur qe robi te qendroj ne rruge te drejt me fuqit e veta, prandaj kemi 500 fe me njeren me te devijuar se tjetra, sepse hyn faktori njerzor. Sipas logjikes vetem nje ose asnje fe mundet te jet e sakte, une besoj se po mos te kishte asnje fe qe ndjek rrugen e drejt sot atehere gjithcka do kishte mbaruar.


...por ateheri edhe ne ate e kemi krijuar ne mendet tona ashtu si duam ne vet. Per kete shkak besojme ne gjera te ndryshme.
Kjo eshte e hidhur por e vertet!

Zoti krijoje natyren e persosur dhe njeriun jo te persosur.
Njeriu eshte qenie me vullnet te lire kurse natyra jo, robit i eshte dhene mundesia (nga Perendia) qe ti ngjaj (jo te behet) Perendis, kjo nuk eshte hipoteze por dicka qe miliona njerez e beren realitet.

Une besoj se Zoti me shume vlerson nga une ta mbjell ni lule ose nje bime sesa ti lutem atij sepse Ai nuk ka nevoje per ate pune, ai i vlerson veprat e jo fjalet-lutjet.
Ai qe krijoi/dha boten, lulet, detin, yjet, muziken, dashurin e c'do gje te bukur eshte pa fund me i "bukur" se krijesat e tij, krijeses te tij me te cmuar (njeriut) vendosi ti jap vullnetin e lir qe me deshiren e vet te shijoj "bukurin" totale, pra lidhjen me Zotin. Sigurisht veprat e mira jan te rendesishme, por qellimi total/perfundimtar eshte lidhja (e cila nis me an te lutjes) me Perendin. Mbase jam dhe gabim pro besoj se Zoti mund te mbjell vet miliona lule dhe te krijoj miliona njerez (pa vullnet) qe bejn vepra te mira, por nuk besoj se eshte ky qellimi, qellimi eshte te lidhemi prap me bukurin totale ne baze te vullnetit tone te lire. Ashtu si thika eshte per te prer buken e jo koken ashtu dhe vullneti i lir ka kuptim vetem kur perdoret per te zgjedhur te miren (Perendin) e jo te keqen. Problemi eshte se robi sot gjendet ne nje situat qe shikon te bardhen si te zeze. Nejse nuk dua te them me shume, thjesht dua te nenvizoj se lutja sado e veshtire eshte ajo qe na lidh me Zotin.

Kemi plote tema fetare qe jan kthyer ne pacavure, ju lutelm kjo tem eshte kaq e bukur, mbajeni si te tille!