PARATHENIE
Duke rremuar neper sirtaret mbushur plot shkresurina te mbledhura vitesh, duart me zune nje fletore te vogel te cilen kisha mbi pese vjet pa e pare. Nuk e di si u ndodh aty, por ja qe u ndodh. Ishte nje fletore me poezi e dhuruar nga nje shoqja ime e ngushte, ne pamundesi per te me dhuruar nje liber. Poezite jane te shkruara nga fundi i viteve '90 dhe titulli i shkruar mbi kete fletore thoshte: "Gervishtjet e nje kohe te marre". Si per ironi te fatit nje muaj pasi kjo fletore mu dhurua mua, une i humba kontaktet me autoren per te mos u pare me qysh atehere. Po i botoj ketu poezite qe jane shkruar aty me shpresen se syri i saj do t'i lexoje dikur e do te mund te takohemi serish. Gjithashtu jeni te mirepritur te jepni mendimet tuaja nese ju pelqejne apo jo ato cfare jane shkruar.
Faleminderit
Te dish te harrosh
Eshte koha kur
buzeqeshja me ka merguar
diku prane nje prendim dielli
kur mendimet mundohen
te shqyejne njera-tjetren.
Eshte koha kur
hici duket me teper se asgje.
Eshte koha kur
koha s'ekziston.
Eshte koha kur
njeriu duhet te dije te harroje!
Pjeseza pa titull
****
Me duar shtyj kembet
te ikin,zvarriten tutje
aty ku kafja e erret te shkrihet
me blune e larget
derisa te formohet peltja e ngrire
e akullt gjer ne dhembje.
****
Me mungon e dashur
si jeta jetes
ofshama shpirtit
me mungon aq shume
brenda mungese absurde
Me mungon si gjithnje
kur je teper gri.
****
Iken te gjithe
edhe ti
ne nje pjese te vdekur te trurit
mundohem te te riperterij!
****
Me vjen ere kalbesire
ketu,atje,nje hap me tej
anash, shikoj si e marre
kjo ere frymen po ma merr
Ah, po kalbet njerezimi
njerezimi po mban ere!
****
Dje gabove perseri.
Po sot?
Ah, ate do ta gjykoj neser.
Po neser?
Te lutem...jeto deri neser.
****
Fryn ere
koha ne xhama vjell
une rri me sy te vrare
nuk mundem te mbledh
te vjellat e kohes se marre.
Per veten
Po iki,
e humbur mes lotesh
mes mallit qe s'u shlye.
Po iki,
zvogeluar,
mbledhur sa nje grusht.
Po iki,
me enderr te vrare,
nga nje deshire qe s'u permbush.
Po iki,
me duar te leshuara,
qe rendojne prej vetes se vet.
Po iki,
me syte e zgurdulluar,
a thua kane pare ndonje lanet.
Po iki,
me floke te pakrehe,
qe si ferra nde lekure me jane mbeshtjelle.
Po iki,
pa bere ze, pa kundershtim,
vetveten s'po e nxjerr dot nga vedi im.
Po iki,
me kembe te ngrira, te bera dru,
a thua s'jane njeriu, po klloun.
Po iki,
me t'vetmen gje te gjalle,
me nje te shqyer kujtese.
Po iki,
e le pas shejtan e dreq,
per mire e per keq.
Po iki,
ikone e lodhur, e zhytur,
ne te erretin zhgenjim.
Po iki,
me shpirt te cjerre,
nga thonjte e kohes se mjere.
Po iki,
e vala e bregut do t'me dhembe.
Po iki,
me do guraleca ne xhep.
Po iki,
me heshtjen mbi supe,
te vetmin pushtetar.
Po iki,
me ndjenjen e kryqezuar,
ne te fundmin perendim.
Po iki,
e kengen e laureshes,
e le ne vajtim.
Po iki,
besimin po ua le,
relike te cmuar.
Po iki,
me marrezine e fshikulluar.
Po iki,
e ftohte,
me fjale teke hena.
Po iki,
ngjyra gri,
me gerryen perbrenda.
Po iki,
mengjeset,
jane shperfytyruar krejtesisht.
Po iki,
me hapin ,
e tradhetuar pabesisht.
Po iki,
koha me rreh pas si xhandar.
Po iki,
me veshtrimin tim mekatar.
Po iki,
aty ku s'e di,
ku s'me pret njeri.
Po iki,
e le pas nje mal te thate.
Po iki,
dhe le nje material te ri,
per thashethemexhinjte e vjeter, per thashethemexhinjte e rinj.
Po iki,
rruget me kryqezohen per ne diell.
Po iki,
ditet ka filluar,
t'i zere skleroza.
Po iki,
indiferenca rritet,
per gjurmet qe le koha.
Po iki,
sekondat jane me shume se ferr.
Po iki,
buzeqeshja,
terthoraz eshte prere.
Po iki,
lamtumira u var ne gryke.
Po iki,
nete e trishta,
si ogur i bardhe.
Po iki,
duar te shtrira,
mbajne radhe.
Po iki,
zbathur,
me thembra te cara.
Po iki,
moti i ashper,
vite te marra.
Po iki,
inkoshienca,
ka arritur kulmin.
Po iki,
fundshekulli,
po bie fundin.
Po iki,
si dikur,
si atehere.
Po iki,
si nje topth i leshuar ne terr.
Po iki,
dashuria vdiq gjate lindjes.
Po iki,
njerezit i binden,
antibindjes.
Po iki,
me brenge te brengosur.
Po iki,
ne skajet,
e nje bote irreale.
Po iki,
e ta dini,
se iki pa deshire fare.
-Ina-
to be continued....
Krijoni Kontakt