Siri: Forcat xhihadiste rrëzojnë Asadin nga pushteti. Rusia i jep azil politik Asadit në Moskë.

[Albo]

Trump për konfliktin në Siri: "Kjo nuk është lufta jonë"


Ish-presidenti Donald Trump flet në një tubim të fushatës në Calhoun Ranch, të shtunën, 12 tetor 2024, në Coachella, Kaliforni.

Presidenti i zgjedhur Trump kritikoi ashpër rebelët sirianë për lëvizjen e tyre për të kapërcyer qytetin e Damaskut të shtunën, por theksoi se kjo nuk ishte lufta e Amerikës.

“Rusia, për shkak se është shumë e lidhur në Ukrainë dhe me humbjen atje të mbi 600,000 ushtarëve, duket e paaftë për të ndalur këtë marshim të mirëfilltë nëpër Siri, një vend që e kanë mbrojtur për vite me radhë”, shkroi Trump në Truth Social , duke pretenduar gjithashtu ish. Presidenti Obama nuk e ndihmoi vendin sa duhet gjatë administratës së tij.

“Nuk kishte kurrë shumë përfitime në Siri për Rusinë, përveçse ta bënte Obamën të dukej vërtet budalla”, shtoi Trump në postim.

Ambasada amerikane në Siri u bëri presion amerikanëve që të largoheshin nga rajoni i shkatërruar nga lufta të premten. Për muaj të tërë Rusia dhe Irani kanë mbështetur qeverinë e vendit në një luftë kundër forcave të opozitës.

“Në çdo rast, Siria është një rrëmujë, por nuk është miku ynë dhe SHTETET E BASHKUARA NUK DUHET TË KANË ASNJË TË BËNË ME TË. KJO NUK ESHTE LUFTA JONA. LËRË TË LUAJ. MOS U PËRFSHINI!” Trump shkroi të shtunën në mëngjes.

Objektivi i rebelëve është të detyrojnë presidentin sirian Bashar Assad të largohet nga detyra. Përpjekjet e fundit të rezistencës janë udhëhequr nga Hayat Tahrir al-Sham (HTS), një grup terrorist i caktuar nga SHBA.

Ata pushtuan me sukses qytetin e Alepos duke bërë që fluturimet jashtë aeroportit ndërkombëtar të pushonin duke nxitur një reagim global.

Shtetet e Bashkuara kanë mbetur kryesisht të munguara në rajon me përjashtim të 900 trupave të stacionuara në territorin verilindor me një mision për të parandaluar rilindjen e ISIS.

Burimi: The Hill

[Albo]

Kush është Abu Mohammed al-Golani, udhëheqësi i kryengritjes që përmbysi al-Assadin në Siri?



Abu Mohammed al-Golani, udhëheqësi militant, kryengritja e të cilit rrëzoi nga pushteti presidentin e Sirisë Bashar Assad, ka vite që punon për të transformuar imazhin e tij publik, duke u distancuar nga lidhjet e kahershme me al-Kaedën dhe duke e paraqitur veten si një kampion të pluralizmit dhe tolerancës.

Pasi hyri në Damask pas luftëtarëve të tij fitimtarë të dielën, ai madje nuk përdori emrin e tij të luftës dhe iu referua vetes me emrin e tij të vërtetë, Ahmad al-Sharaa.

Tani do të shihet se deri ku shkon transformimi i tij nga ekstremist xhihadist në një rol të mundshëm shtetformues. Pyetja tani është se si do të qeveriset Siria, e përbërë nga shumë komunitete etnike dhe fetare, shpesh të nxitura kundër njëra-tjetrës nga shteti i al-Assadit dhe vitet e luftës. Shumë prej tyre i druhen perspektivës së marrjes së pushtetit nga ekstremistët islamikë suni.

Disa orë pas marrjes së kontrollit të Damaskut, 42-vjeçari al-Sharaa bëri paraqitjen e tij të parë në xhaminë historike Umajad të qytetit, duke e cilësuar rënien e Al-Assadit si “një fitore për kombin islamik”. Al-Sharaa, i cili konsiderohet si terrorist nga Shtetet e Bashkuara dhe forca e tij kryengritëse, Hayat Tahrir al-Sham, ose HTS – shumë prej luftëtarëve të së cilës janë xhihadistë – tani janë një lojtar kryesor.

Për vite të tëra, al-Sharaa punoi për të konsoliduar pushtet, i izoluar në provincën e Idlibit në pjesën veriperëndimore të Sirisë, ndërsa sundimi i al-Assadit i mbështetur nga Irani dhe Rusia në pjesën më të madhe të vendit, dukej i fortë. Ai eliminoi konkurrentët dhe ish-aleatët e organizatave ekstremiste. Ai u përpoq të zbuste imazhin e “qeverisjes së tij de-fakto të shpëtimit” në Idlib për të bërë për vete qeveritë ndërkombëtare dhe për të qetësuar pakicat fetare dhe etnike të Sirisë.

Gjatë gjithë këtij procesi, ai hoqi dorë nga petku i një militanti islamik të linjës së ashpër dhe filloi të vishte kostume në intervista, duke folur për ndërtimin e institucioneve shtetërore dhe decentralizimin e pushtetit në mënyrë të tillë që të refketonte diversitetin e Sirisë.

“Siria meriton një sistem qeverisës që është institucional dhe jo ku një sundimtar i vetëm merr vendime arbitrare,” tha ai në një intervistë me CNN-in javën e kaluar, duke lënë të hapur edhe mundësinë që grupi i tij Hayat Tahrir al-Sham (HTS) të shpërbëhet pas rënies së Asadit. “Mos gjykoni nga fjalët, por nga veprimet”, tha ai.

Fillimet e Al-Golanit në Irak

Në radhët e grupeve ekstremiste, Al-Sharaa njihej vetëm me pseudonimin xhihadist që adoptoi, Abu Mohammed al-Golani. Lidhjet e tij me Al-Kaedën e kanë origjinën në vitin 2003, kur ai iu bashkua kryengritësve që luftonin me trupat amerikane në Irak. Ai u arrestua nga ushtria amerikane, por mbeti në Irak. Gjatë asaj kohe, al-Kaida me grupe të tjera të ngjashme formoi Shtetin Islamik ekstremist të Irakut, të udhëhequr nga Abu Bakr al-Baghdadi.

Në vitin 2011, një kryengritje popullore në Siri kundër al-Assadit u shtyp brutalisht nga qeveria, gjë që shkaktoi një luftë të gjerë. Rëndësia e Al-Golanit u rrit kur al-Baghdadi e dërgoi në Siri për të krijuar një degë të al-Kaidës të quajtur Fronti Nusra. Shtetet e Bashkuara e cilësuan grupin e ri një organizatë terroriste. Ky emërtim vazhdon të jetë në efekt dhe qeveria amerikane ka vendosur një shpërblim prej 10 milionë dollarësh për të.

Fronti Nusra dhe konflikti sirian

Paralelisht me intensifikimin e luftës civile në Siri në vitin 2013, u rritën edhe ambiciet e al-Golanit. Ai sfidoi thirrjet e al-Baghdadit për të shpërbërë Frontin Nusra dhe për ta shkrirë atë me operacionin e al-Kaidës në Irak për të formuar Shtetin Islamik të Irakut dhe Sirisë, ose ISIS.

Megjithatë, Al-Golani u zotua për besnikëri ndaj al-Kaidës, e cila më vonë u shkëput nga ISIS. Fronti Nusra luftoi ISIS-in dhe eliminoi një pjesë të madhe të konkurrencës në mesin e opozitës së armatosur siriane të al-Assadit.

Në intervistën e tij të parë në vitin 2014, al-Golani u shfaq me fytyrë të mbuluar, duke i thënë një gazetari të Al-Jazeera-s se ishte kundër bisedimeve politike në Gjenevë për t’i dhënë fund konfliktit. Ai tha se synimi i tij ishte që Siria të qeverisej sipas ligjit islamik dhe bëri të qartë se nuk kishte vend për pakicat alavite, shiite, druze dhe të krishterë të vendit.

Konsolidimi pushteti dhe ndryshim imazhi

Në vitin 2016, al-Golani zbuloi fytyrën e tij për publikun për herë të parë në një video-mesazh që njoftonte se grupi i tij po riemërtohej Jabhat Fateh al-Sham – Fronti i Fitores i Sirisë – dhe do të ndërpriste lidhjet me Al-Kaedën.

“Kjo organizatë e re nuk ka lidhje me asnjë entitet të jashtëm,” tha ai në video, ku shfaqet me veshje ushtarake dhe një çallmë.

Lëvizja i hapi rrugën al-Golanit që të vendoste kontrollin e plotë mbi grupet militante të përçara. Një vit më vonë, aleanca e tij u riemërua përsëri, si Hayat Tahrir al-Sham — që do të thotë Organizata për Çlirimin e Sirisë — ndërsa grupet u bashkuan, duke konsoliduar pushtetin e al-Golanit në provincën Idlib të Sirisë veriperëndimore.

HTS më vonë u përplas me militantë të pavarur islamikë të cilët kundërshtuan bashkimin, gjë që i forcoi më tej pozitat e al-Golanit dhe grupit të tij, si forcë kryesore në Sirinë veriperëndimore, e aftë për të sunduar me një dorë të hekurt.

Me pushtet të konsoliduar, al-Golani vuri në lëvizje një transformim që pak mund ta imagjinonin. Duke zëvendësuar veshjen e tij ushtarake me këmishë dhe pantallona, ai filloi të bënte thirrje për tolerancë fetare dhe pluralizëm. Ai bëri përpjekje për të bërë për vete komunitetin Druze në Idlib, të cilin Fronti Nusra e kishte vënë më parë në shënjestër më parë, dhe vizitoi familjet e kurdëve që u vranë nga milicitë e mbështetura nga Turqia.

Në vitin 2021, ai pati intervistën e tij të parë me një gazetar amerikan në televizionin PBS. I veshur me një xhaketë sportive, me flokë të shkurtër, udhëheqësi tashmë i transformuar i HTS-së tha se grupi i tij nuk përbënte kërcënim për Perëndimin dhe se sanksionet e vendosura kundër tij ishin të padrejta.

“Po, ne kemi kritikuar politikat perëndimore,” tha ai. “Por nuk është e vërtetë që ne i shpallëm luftë nga Siria Shteteve të Bashkuara ose Evropës nga Siria. Ne nuk kemi thënë se donim luftë.”

VOA

[Albo]

[pirro2020]

Largimi i diktatorit Bashar al-Assad nga drejtimi i Sirisë së copëtuar (që nga kryengritja e vitit 2011 e quajtur si `Pranvera Arabe`), nga rebelët islamikë të cilët për 193 orë drejtuar nga HTS Abu Mohammad al-Julani (Ahmad al-Sharaa) liruan Alepon, Homsin dhe Bamaskun, la të habitur pjesën tjetër të botës për shpejtësinë e rrëzimit të rregjimit, përveç atyre që organizuan kryengritjen e armatosur e cila patjetër duhet të kishte marrë miratimin e SHBA, Izraelit, Turqisë ndoshta dhe të Rusisë.
Siria e lodhur nga lufta civile që shpërtheu pas zgjedhjeve të 2011 e deri më sot për të larguar rregjimin 50 vjeçar të babait të tij Hafëz dhe të birit Bashar al Assadit, shkaktoi 7.6 milion të larguar, 600 mije të vrarë, mijra të plagosur, dhe futjen në Siri të grupeve radikale islamike Al Kaeda, Al Nusra, ISIS, të cilat luftan dhe shkretuan vëndin sigurisht me ndërhyrjen edhe të SHBA e cila nëpërmjet `Pranverës Arabe` për të larguar diktaturën dhe vendosjen e demokracisë liberale ishte një faktor që precipitoi luftën civile. Qëndrimi për 13 vite i Bashar al Assadit me ndihmën ruse të cilat patën bazën në Hmeimim Air Base, mori fund papritur me 8 dhjetor 2024.
Drejuesit kryesore të rebelimit që filloi nga baza e rebelëve në Idlib ishin HTS Abu Mohammad al-Julani (Ahmad al-Sharaa), ndërsa Mohammed al-Bashir dhe Mohammad Ghazi al-Jalali ishin pjesë e qeverisë se Bashar al Assad, Kryeministrat e 69, dhe tjetri i 70 i tij.
Mohammed al-Bashir është një inxhinier dhe politikan sirian që shërben si kryeministri i 70-të i Sirisë që drejton Qeverinë Kalimtare Siriane që nga 9 dhjetori 2024.Ai ka shërbyer gjithashtu si Kryeministër i Qeverisë së Shpëtimit të Sirisë që nga 13 janari 2024. Më 9 dhjetor 2024, pas rënies së regjimit të Asadit, al-Bashir u ngarkua me formimin e një qeverie kalimtare pas takimit me udhëheqësin e HTS Abu Mohammad al-Julani dhe kryeministrin sirian në largim Mohammad Ghazi al-Jalali për të koordinuar transferimin e pushtetit (mohammed al-bashir - ëikipedia).
Mohammad Ghazi al-Jalali është një politikan dhe inxhinier civil sirian që shërbeu si kryeministri i 69-të i Sirisë nga 14 shtatori deri më 9 dhjetor 2024. Ai është personi i fundit që ka shërbyer si kryeministër Ministër i Sirisë nën presidentin Bashar al-Assad dhe i Republikës Arabe Siriane. Bashar al-Assad e emëroi atë Kryeministër më 14 shtator 2024, pas zgjedhjeve parlamentare siriane të vitit 2024. Ai ka mbajtur më parë postin e ministrit të komunikimeve dhe teknologjisë së informacionit në qeverinë e dytë të Ëael Nader al-Halqi nga 27 gusht 2014 deri më 3 korrik 2016. Pas rënies së regjimit të Asadit më 8 dhjetor, ai mbeti në Damask dhe menaxhoi transferimin e pushtetit nga institucionet e mbetura qeveritare te rebelët, duke u zëvendësuar nga Mohammed al-Bashir të nesërmen (Mohammad Ghazi al-Jalali - Ëikipedia).
Abu Mohammed al-Golani lideri ushtarak por emri i tij të vërtetë eshte Ahmad al-Sharaa, lideri militant, kryengritja mahnitëse e të cilit rrëzoi presidentin e Sirisë, Bashar Assad, duke hequr dorë nga lidhjet e gjata me al-Kaedën dhe duke e përshkruar veten si një kampion i pluralizmit dhe tolerancës. Ndërsa hyri në Damask pas luftëtarëve të tij fitimtarë të dielën, (who is Abu Mohammed al-Golani, the leader of the Syrian insurgency? | AP News), Hayat Tahrir al-Sham, i njohur më parë si Fronti Nusra, ishte krahu zyrtar i Al Kaedës në luftën siriane deri në prishjen e lidhjeve në vitin 2016. Duke u shfaqur si dega siriane e grupit të Shtetit Islamik në vitin 2012 dhe më pas i njohur si Jahbat al-Nusra, grupi përfundimisht do të mohonte ISIS-in dhe do të zotohej për besnikëri ndaj Al Kaedës (https://ëëë.abc.net.au/neës/2024-12-...araa/104703822).
Përse populli Sirian pësoi këtë tragjedi vite me rradhë? Marrja e Damaskut nga opozita e armatosur nuk do të thotë se problemet kryesore të shoqërisë siriane që çuan në luftën e zgjatur civile do të zgjidhen. Largimi i Bashar al-Assad nga pushteti është vetëm një hap tjetër në historinë e gjatë të krizës së shtetit sirian. Thjesht ky hap u prish aq shpejt, papritur dhe efektivisht, saqë u ngritën pyetje për stabilitetin e të gjithë strukturës së quajtur Siri.
Origjina e këtij Konflikti ka tre elementë:
Elementi i parë është Turqia, e cila në vitet 1970 filloi ndërtimin e një kaskade termocentralesh në rrjedhën e sipërme të lumit Eufrat dhe një sistem vaditjeje për tokat e saj në Anadollin Lindor. Rrjedha e ujit në Siri filloi të bjerë, sistemi sirian i ujitjes në Raqqa, Deir ez-Zor dhe Trans-Eufrat pushoi së funksionuari dhe tokat pjellore më parë u shndërruan në këneta me kripë, dhe popullata lëvizi dhe pas 20 vjetësh, qytete të tëra satelitore të Damaskut u rritën - Ghouta dhe Duma me një popullsi shumë të re, të paarsimuar dhe të papunë kurse Raqqa, Deir ez-Zor dhe Trans-Eufrat pushuan së funksionuari.
Elementi i Dytë është Sistemi fetar dhe etnik i Sirisë, i cili është shumë kompleks edhe për standardet e Lindjes së Mesme, është gjithashtu i rëndësishëm: Grupet Etnike0% Arabë,9–10% Kurdë, 10% të tjerë. Feja: 87% Islam,74% Sunni Islam, 13% Alawism dhe Shia Islam, 10% Christianë dhe 3% Druze. Nuk flitej për ruajtjen e një ekuilibri, qoftë edhe thjesht dekorativ, si në Liban. Administrata e mandatit francez (në thelb kolonial) bashkoi tre entitete të ndryshme shtetërore (Damask, Aleppo dhe Deir ez-Zor) dhe caktoi një sekt të vogël të armatosur - alavitët - për të menaxhuar të gjitha. Kjo është përgjithësisht mënyra më e njohur franceze e menaxhimit të kolonive: të zgjedhësh një grup të vogël por aktiv dhe t'i bësh ata përcjellës të ndikimit tënd.
Por alavitët përfundimisht i shtrydhën francezët dhe nuk ndanë të paktën një pjesë të fuqisë së tyre me përfaqësuesit e besimeve dhe fiseve të tjera. Dhe aneksimi i mëvonshëm i Kurdistanit, Latakisë dhe tokave Druze në jug në Siri ngatërroi plotësisht gjithçka.
Elementi i Tretë nddërhyrjet e huaja. Përplasjet e superfuqivee në luftën e ftohtë afruan dinastinë Assad tek BRSS. Edhe pas `90 Rusia pati një Marëveshje ushtarake të cilën Bashar al Assadi e shfrytëzoi duke I dhënë bazën ajrore Kheim në Latakia e cila mesa duket merr fund këto ditë. Në luftën civile u përfshinë edhe SHBA të cilat morën në puset e naftës në lindje, kurdët të cilët morën qytetin El Zor, Turqia e cila mori pjesët veriore të Sirisë dhe ndihmoi ekstremistët të përqëndroheshin në Idlib, Hezbollah i Iranit Izraeli i cili mori lartësitë Golan, dhe sulmonte herë pas here trupat e diktatorit Assad, dhe sot ka hyrë me trupa deri në 15 km larg Damaskut.
Përse Siria u çlirua kaq shpejt me disa sulme rebele, dhe për 193 orë rebelët hynë në Pallatin e Bashar al Assadit, ndërsa Assadi iku në Rusi?
Ka shumë mundësi që është bërë një marëveshje për të larguar Bashar al Assadin nga pushteti sepse atë nuk po e përkrahte madje as ushtria e cila la dorë të lirë hyrjes së rebelëve. Marëveshja është bërë për të patur një Siri post Assad me disa kushte ndoshta të favorshme për Rusët të cilët nuk ndërhynënë këtë luftë sepse nuk u interesonte më Assad të cilën e ndihmuan e të largohej. Fakti që ambasada Ruse nuk u prek, dhe se drejtuesi i Rebelimit HTS Abu Mohammad al-Julani (Ahmad al-Sharaa), vendosi kryeministër një ish Kryeministër të Assadit, mesa duket kërkon që të bashkojë Sirinë e copëtuar pavarësisht të kaluarës së tij ekstremiste. Një ide është se Siria e la nga Rusët në shkëmbim të marëveshjeve me SHBA për Ukrainën.
Sipas Prof.Dr. Samir Salha (politolog turk) duket se para pak kohesh ka pasur nje dakortesi mes Turqise dhe Rusise, qe kjo e fundit t'i beje presion Bashar Assadit qe te shkepuse lidhjet me Iranin duke kaluar ne krahun turk. Ne te kundert duhet te zëvendesohet me nje tjeter, qe paraprakisht duhet te jete ushtarak. Me sa duket Assadi e ka refuzuar propozimin.
Se ne sherbim te cilave interesa gjeo-strategjike eshte bere e gjithe kjo levizje radikale duhet pritur qe koha te zbardhe detajet.
Problemi nëse Siria do të bëhet shtet islamik apo laik mbetet për tu parë në të ardhmen.
Mos reagimi ndaj Izraelit fuqizon idenë se marëveshja është bërë më SHBA+Izrael +Turqi dhe ndoshta me Rusinë. Kjo vërteton thënien e Trump se `Rusia humbi Interesin ndaj Sirisë për shkak të Ukrainës`.

priftipirro2017@gmail.com

[Albo]

SHBA dhe Turqia bien dakord për zgjidhjen e Sirisë – Blinken

Sekretari i Shtetit i Uashingtonit beson se presioni i tepërt ndaj kurdëve mund të çojë në ringjalljen e Shtetit Islamik


Sekretari amerikan i Shtetit Antony Blinken (L) takohet me Ministrin e Jashtëm turk Hakan Fidan (r) në Ankara, Turqi më 13 dhjetor 2024. © Murat Gok/Anadolu via Getty Images

Sekretari amerikan i Shtetit Antony Blinken ka thënë se Uashingtoni dhe Ankaraja kanë arritur një konsensus të përgjithshëm se si të normalizojnë situatën në Siri. Diplomati amerikan, i cili aktualisht është në turne në Lindjen e Mesme, shtoi se administrata e Presidentit Joe Biden do të donte që fuqitë rajonale të zhvillonin një qasje të unifikuar për këtë çështje.

Grupet e armatosura të opozitës të udhëhequra nga Hayat Tahrir-al-Sham (HTS) ndërmorën një ofensivë të befasishme në Siri në fund të nëntorit, duke pushtuar disa qytete të mëdha dhe duke pushtuar kryeqytetin, Damaskun, të shtunën e kaluar. Ish-presidenti Bashar Assad dhe familja e tij u larguan në Rusi, ku iu dha azil.

Ndërsa Türkiye mbështet disa nga fraksionet e opozitës siriane që rrëzuan Asadin, ajo i konsideron milicitë e dominuara nga Kurish si terroristë, pavarësisht nga mbështetja e tyre për një kohë të gjatë nga SHBA.

Pas takimit të tij me ministrin e Jashtëm turk Hakan Fidan të premten, Blinken tha se ekziston "marrëveshje e gjerë, se çfarë do të donim të shihnim secili përpara, duke filluar me qeverinë e përkohshme në Siri".

Ai vuri në dukje se SHBA-ja dhe Turqia kanë “punuar shumë për të siguruar eliminimin e kalifatit territorial të ISIS-it” dhe se “është e domosdoshme që ne të vazhdojmë me këto përpjekje”.

Të enjten vonë, sekretari amerikan i shtetit zhvilloi bisedime me presidentin turk Rexhep Tajip Erdogan.

Duke folur me gazetarët në Aeroportin Ndërkombëtar të Mbretit Husein në Akaba, Jordani më herët atë ditë, Blinken pranoi se "Turkija ka interesa reale dhe të qarta, veçanërisht kur bëhet fjalë për PKK-në dhe terrorizmin ... që është një kërcënim i qëndrueshëm për Turqinë". Ai shtoi, megjithatë, se forcat e jashtme duhet të jenë të kujdesshme për të "shmangur ndezjen e çdo lloj konflikti shtesë brenda Sirisë".

Sipas Blinken, "e ashtuquajtura SDF, Forcat Demokratike Siriane, të cilat ne i kemi mbështetur" ka luajtur një rol kyç në parandalimin e ringjalljes së grupit terrorist Shteti Islamik në Siri.

Në një postim në X të mërkurën, komandanti i SDF-së Mazloum Abdi njoftoi se grupi i tij dhe Ushtria Kombëtare Siriane (SNA) e mbështetur nga Turqia kishin nënshkruar një armëpushim, pas disa ditësh luftimesh për kontrollin e qytetit verior të Manbixhit. Ai shtoi se SHBA-të kanë ndërmjetësuar negociatat.

E formuar në vitin 2015, SDF është një koalicion i gjerë i milicëve kurdë dhe arabë, të cilët janë angazhuar në mënyrë aktive në operacione ushtarake kundër militantëve të Shtetit Islamik në Sirinë veri-lindore.

Grupi gjithashtu është gjetur vazhdimisht në konfrontime të armatosura me ushtrinë turke. Ankaraja beson se SDF është e lidhur me Partinë e Punëtorëve të Kurdistanit (PKK), të cilën e konsideron një organizatë terroriste.

Burimi: RT

[Vinjol]

https://www.youtube.com/watch?v=D-BbZNNevoc

[Albo]

Assad zbulon se kur u largua nga Damasku

Udhëheqësi i rrëzuar sirian ka thënë se ai planifikoi të vazhdonte luftimet dhe nuk kërkoi strehim derisa kryeqyteti të kishte rënë



Ish-udhëheqësi sirian në mërgim, Bashar Assad deklaroi se ai qëndroi në Damask deri në mëngjesin e hershëm të 8 dhjetorit, në kundërshtim me raportet që sugjeronin se ai ishte arratisur fshehurazi nga vendi një ditë më parë.

Në deklaratën e tij të parë zyrtare që nga rrëzimi dhe largimi nga vendi në fillim të këtij muaji, Assad pohoi të hënën se u largua nga Siria vetëm në mbrëmjen e 8 dhjetorit, duke shtuar se fillimisht kishte planifikuar të vazhdonte të luftonte forcat rebele.

Sipas Asadit, largimi i tij nga Siria “as nuk ishte planifikuar dhe nuk ndodhi gjatë orëve të fundit të betejave, siç kanë pretenduar disa”. Përkundrazi, ai «nuk mendoi të jepte dorëheqjen ose të kërkonte strehim» derisa të humbiste çdo shpresë.

Assad, i cili sundoi Sirinë për gati 25 vjet, u rrëzua në fillim të këtij muaji kur një koalicion i grupeve të armatosura të opozitës, i dominuar nga islamistët nga Hayat Tahrir al-Sham (HTS), pushtoi Damaskun në një ofensivë rrufe.

Assad pretendoi se ai u largua nga Damasku vetëm pasi grupet e para të militantëve "infiltruan" në kryeqytet dhe u zhvendos në Latakia "në koordinim me aleatët tanë rusë për të mbikëqyrur operacionet luftarake".

Megjithatë, me të mbërritur në bazën ajrore ruse Hmeimim, ai thuhet se zbuloi se "forcat tona ishin tërhequr plotësisht nga të gjitha linjat e betejës dhe se pozicionet e fundit të ushtrisë kishin rënë".

Ai u evakuua në Rusi nga baza Hmeimim në mbrëmjen e 8 dhjetorit. "Kjo ndodhi një ditë pas rënies së Damaskut, pas rënies së pozicioneve përfundimtare ushtarake dhe paralizës që rezultoi në të gjitha institucionet e mbetura shtetërore," theksoi Assad në deklaratën e tij.

Në fillim të këtij muaji, ambasadori sirian në Moskë, Bashar al-Jaafari, dënoi largimin e Asadit nga vendi si një braktisje "të turpshme dhe poshtëruese" të kombit të tij. Rënia e shpejtë e qeverisë së Asadit është dëshmi e jopopullaritetit të saj mes popullit dhe ushtrisë, shtoi diplomati.

Ish-presidenti sirian ra dakord të jepte dorëheqjen pas bisedimeve me grupe të armatosura të paspecifikuara dhe më pas u largua nga vendi, duke i udhëzuar zyrtarët të kryenin "një transferim paqësor të pushtetit", sipas Ministrisë së Jashtme ruse. Asadit dhe familjes së tij iu dha azil në Rusi.

Burimi: RT