Tërhiqen amerikanët, themeluesi i WikiLeaks Julian Assange del nga burgu e rifiton lirinë

[Ingenuous]

Ekuador jepet azil politik për themeluesit te WikiLeaks Julian Assange, një ditë pas kercenimeve te autoriteteve Britanike te cilat u shprehen se do të hynin me force ne ambasadën e Ekuadorit në Londër për ta arrestuar.

Ministri i Jashtëm Ekuadorit Ricardo Patino tha se vendi i tij ishte i shqetesuar për sigurinë e Australianit, i cili kishte paraqitur një kërkesë për azil tek presidentin Rafael Correa, një armik vetëshpallur i mediave "të korruptuara" dhe "imperializmit amerikan".

Presidenti Correa(mik i ngushte i Cavez) ne fakt i kishte shprehur vete personalisht Assange, gjate nje emisjoni televiziv se do ti jepte azil politik nese liria e tij "vihej ne rrezik imperjalistet"

Protesta e Ambasades

Britania kercenoi duke u shprehur se do te perdorte nje aneks legjislacjonini, shume pak te njohur te 1987, te futur ne fuqi pas incidenteve ne Ambasaden Libjane(gjate te cilave humbi jeten nje polic britanik)

Ministri i Jashtem i Eukadorit u pergjigj ashper duke e krahasuar kercenimin me sulmin terrorist ne Ambasaden Britanike ne Iran. "Une nuk mendoj se ata do te guxojne te shkelin ligjin nderkombetar, askush nuk mund ti preke selite diplomatike" e mbylli deklaraten ai.

Ndersa jashte ambasadesh, e cila ndodhet shume prane dyqanit te famshem Harrolds shume mbeshtetes te Assange filluan te duartrokisnin. Ne duar kishin parrulla dhe artoparlante, ne nje shfaqej Flamuri Ekuadorjane me koken e Assange ku shkruhej Jo Ekstradimit! "Disa protestues", raportuan mediat " ishin terhequr zvarre nga policia"

Kam jetuar, punuar dhe udhëtuar në vende diktatorjale dhe askund nuk kam parë shkelje të Konventës së Vjenës në këtë masë, "tha Farhan Rasheed, Historjani 42 vjeçar i veshur me një simbol " I love Occupy" duke protestuar jashte jashtë ambasadës.

Assange e quan Fitore Historike

Në një deklaratë postuar nga WikiLeaks në faqen e tij ne Twitter faqen, ai tha se vendimi i autoriteteve Ekuadorjane ishte "një fitore historike".
"Nuk ishte as Britania dhe as vendi im, Australia, që u ngrit për të mbrojtur mua nga persekutimi, por një komb trim, i pavarur i Amerikës Latine."

[Qyfyre]

Po si do shkoj ne Ekuador eshte puna

[Ingenuous]

Me te drejte dikush tha: "edhe Ekuadori do te jete nje burg i madh per Assange"...

[Albo]

Themeluesi i WikiLeaks, Julian Assange do të martohet me Stela Moris në ambientet e një burgu të sigurisë së lartë në Londër, të mërkurën.

“Sot është dita ime e dasmës. Do të martohem me dashurinë e jetës sime. Burri im i ardhshëm është babai i dy djemve tanë, ai është një njeri i mrekullueshëm, inteligjent dhe me humor, ai e ka të thellë ndjenjën e drejtësisë, di të ndajë të drejtën e të gabuarën, dhe është i njohur në mbarë botën për punën e tij si botues i guximshëm. Sot në drekë, do të kaloj nëpër portat e burgut më roje të sigurisë së lartë dhe do të martohem me një të burgosur politik, themeluesin e WikiLeaks, Julian Assange”, tha partnerja e Assange-it, Stela Moris.

Julian Assange dhe Stela Moris do kryejnë një ceremoni të vogël martesore ku pjesëmarrës do të jenë dy dëshmitarë dhe dy roje sigurie.

Assange kërkohet nga autoritetet amerikane për t’u përballur në gjyq me 17 akuza në lidhje me publikimin e një numri të madh dokumentesh konfidenciale ushtarake dhe diplomatike amerikane, në faqen WikiLeaks, ku është bashkëthemelues.

50-vjeçari, i cili mohon se ka keqbërje në veprimet e tij, është mbajtur në burgun Belmarsh në Londër që nga viti 2019.

Më parë ka qëndruar në ambasadën e Ekuadorit në Londër, për shtatë vjet, derisa Ekuadori i hoqi nënshtetësinë për shkak të një sërë mosmarrëveshjesh midis tij dhe autoriteteve ekuadoriane.

Assange kërkoi mbrojtje nga ambasada për të shmangur ekstradimin në Suedi, për t’u përballur me akuzat për abuzim seksual. Ai i mohoi akuzat me pretendimin se po përdoren si pretekst për ekstradimin e tij nga Suedia në SHBA, ku e pret përballja me 17 akuzat në gjyq.

Pas prishjes së marrëveshjes me Ekuadorin, policia e Londrës e arrestoi në ambientet e ambasadës, për shkeljen e afatit të lirimit me kusht 7 vite më parë, gjatë një tjetër beteje ligjore.

Gjykata e Lartë të Britanisë në dhjetor të 2021 vendosi që Assange mund të ekstradohet në SHBA, duke përmbysur vendimin për të mos lejuar ekstradimin e tij, vendim i cili ishte marrë për shkak të shqetësimit për shëndetin mendor të Assange-it, si edhe rrezikut për vetëvrasje.

Assange-it iu mohua e drejta këtë muaj për të apeluar në Gjykatën e Lartë të Britanisë kundër vendimit për ekstradimin e tij në SHBA. Megjithatë, ai ende mund ta kundërshtojë këtë vendim.

Julian Assange dhe Stela Moris janë partnerë që prej vitit 2015. Ndërsa Assange jetonte në ambasadë, ata bënë dy fëmijë.

Ceremonia martesës do të zhvillohet gjatë orëve të vizitës në burg.

[Albo]

New York Times kryeson thirrjen e mediave për Biden që të heqë akuzat e Assange

Ndjekja penale e themeluesit të WikiLeaks krijon një "precedent të rrezikshëm", sipas një grupi gazetash të njohura perëndimore.



Pesë media kryesore, përfshirë New York Times, i kanë bërë thirrje administratës së Biden të heqë akuzat kundër themeluesit të WikiLeaks, Julian Assange. Marrja dhe publikimi i “informacioneve të ndjeshme”, shkruan ata, “është një pjesë thelbësore e punës së përditshme të gazetarëve”.

New York Times, The Guardian, Le Monde, Der Spiegel dhe El Pais publikuan të gjitha detaje nga kabllogramet diplomatike të marra nga WikiLeaks në vitin 2010. Këto dokumente zbuluan se SHBA-ja spiunonte aleatët e saj, nënvlerësonte viktimat civile në Irak dhe Afganistan dhe bëri një luftë e fshehtë në Jemen.

Assange është i ndaluar në Britaninë e Madhe që nga viti 2019 dhe aktualisht mbahet në një burg të sigurisë maksimale në pritje të ekstradimit në SHBA, ku ai përballet me akuza për spiunazh në lidhje me publikimin e këtyre kabllogrameve, si dhe një grumbull dokumentesh që pretendojnë SHBA. krimet e luftës në Irak dhe Afganistan.

“Kjo aktakuzë krijon një precedent të rrezikshëm dhe kërcënon të minojë amendamentin e parë të Amerikës dhe lirinë e shtypit,” shkruan gazetat të hënën. “Marrja dhe zbulimi i informacionit të ndjeshëm kur është e nevojshme për interesin publik është një pjesë thelbësore e punës së përditshme të gazetarëve. Nëse kjo punë kriminalizohet, diskursi ynë publik dhe demokracitë tona bëhen dukshëm më të dobëta.”

"Dymbëdhjetë vjet pas publikimit të 'Cablegate', është koha që qeveria amerikane t'i japë fund ndjekjes penale të Julian Assange për publikim të sekreteve," përfundoi letra.

Administrata e Obamës vendosi të mos e akuzonte Assange, duke argumentuar se një gjë e tillë do t'i hapte të gjitha gazetat ndaj akuzave të ngjashme. Megjithatë, drejtori i CIA-s i ish-presidentit Donald Trump, Mike Pompeo, deklaroi WikiLeaks një "shërbim inteligjence armiqësore joshtetërore" në vitin 2017 dhe Assange u padit nga Departamenti i Drejtësisë i Trump një vit më vonë.

Assange ra në favorin e Partisë Demokratike në fund të vitit 2016, pasi WikiLeaks publikoi emaile që zbulonin keqpërdorimin e komunikimeve të klasifikuara nga kandidatja Hillary Clinton gjatë kohës së saj si sekretare e shtetit dhe e implikuan atë në një komplot të gjerë partiak për të mënjanuar pretendentin popullor Bernie Sanders. . Clinton do të vazhdonte të akuzonte Assange se punon për Rusinë, pa asnjë provë.

Presidenti Joe Biden nuk ka dhënë asnjë tregues se ai synon të heqë dorë nga rasti kundër Assange. Pasi një gjykatës britanik vendosi kundër largimit të themeluesit të WikiLeaks në SHBA vitin e kaluar, zëdhënësi i Departamentit të Drejtësisë Marc Raimondi tha se "ne vazhdojmë të kërkojmë ekstradimin e tij". Sekretarja e Brendshme e Mbretërisë së Bashkuar Priti Patel vazhdoi të miratojë ekstradimin në qershor, pasi autoritetet amerikane premtuan se Assange do të trajtohej në mënyrë njerëzore në tokën amerikane. Assange aktualisht po apelon vendimin.

Burimi: RT

[Albo]

Në videon më poshtë, në anglisht, do të mësoni se përse Julian Assange i WikiLeaks mbahet ende në burg në Angli dhe kërkohet ekstradimi i tij në SHBA. Arsyeja ka të bëjë me provat që ai disponon që provojnë se shtetet e plotfuqishme të botës manipulojnë zgjedhjet duke u mohuar qytetarëve lirinë e tyre dhe duke instaluar në pushtet kukullat e tyre.

This video is amazing - and it shows the world why Assange was hauled off from the embassy. Good thing we are all over our MTD on election suits and we will demand testimony from Assange - again- I wasn’t allowed to air this at an event cause it wasn’t about elections and lacked… pic.twitter.com/T8rcQCrUxw

— Chaos Coordinator (@idontexistTore) August 17, 2023

[Albo]

Julian Assange largohet nga burgu në rrugën e tij për të hyrë në marrëveshje me SHBA-në

Themeluesi i WikiLeaks është mbajtur në një burg britanik për pesë vitet e fundit dhe ka luftuar për ekstradimin në SHBA Ai pritet të kthehet në Australi.

24 qershor 2024, 23:02 UTC
Nga Michael Kosnar , Ryan J. Reilly dhe Patrick Smith

UASHINGTON - Themeluesi i WikiLeaks, Julian Assange u lirua nga një burg britanik dhe rrugës për në një ishull të largët të Paqësorit të martën, ku do të deklarohet fajtor për një akuzë konspirative si pjesë e një marrëveshjeje për pranimin e fajësisë me Departamentin e Drejtësisë së SHBA-së, sipas dokumenteve të gjykatës .



Marrëveshja do të lirojë Assange dhe do t'i japë fund betejës ligjore shumëvjeçare mbi publikimin e një tufe dokumentesh të klasifikuara.

Assange u akuzua për informacion kriminal – që zakonisht nënkupton një marrëveshje pranimi të fajësisë – për konspiracion për të marrë dhe zbuluar informacionin e mbrojtjes kombëtare, thuhej në dokumentet e gjykatës.

Wikileaks i postoi X-it pamjet e Assange duke hipur në një avion në aeroportin Stanstead afër Londrës në orën 17:00 (12 pasdite ET) të hënën.

Një letër nga zyrtari i Departamentit të Drejtësisë, Matthew McKenzie, tha se Assange do të paraqitej në gjykatë në Ishujt Mariana Veriore, një territor i kontrolluar nga SHBA në veri të Guamit, në orën 9 të mëngjesit me kohën lokale të së mërkurës (7 pasdite ET të martën) për të pranuar fajin.

Një avion që besohet se mbante Assange u ul herët të martën në kryeqytetin tajlandez Bangkok për t'u furnizuar me karburant. Ai do të arrijë më vonë për atë që mund të jetë një seancë gjyqësore përfundimtare pasi ka kaluar pesë vjet në një burg britanik.


Themeluesi i WikiLeaks, Julian Assange, duke parë nga dritarja ndërsa avioni i tij i afrohet Bangkokut të martën.Wikileaks përmes AFP - Getty Images

Ishujt janë 3,400 milje në veri të Australisë, vendi i shtetësisë së Assange, ku Departamenti i Drejtësisë pret që ai të kthehet pas procedurave.

Kryeministri australian Anthony Albanese tha se "çështja është zvarritur për një kohë të gjatë, nuk ka asgjë për të fituar nga burgimi i tij i vazhdueshëm dhe ne duam që ai të sillet në shtëpi në Australi".

Nëna e Assange, Christine Assange, tha në një deklaratë të përhapur gjerësisht nga mediat australiane: "Jam mirënjohëse që kalvarit të djalit tim më në fund po i vjen fundi. Kjo tregon rëndësinë dhe fuqinë e diplomacisë së qetë".

Gruaja e tij, Stella Assange, është aktualisht në Australi me dy fëmijët e çiftit, të moshës 5 dhe 7 vjeç, në pritje të ardhjes së tij, tha ajo për BBC Radio 4. "Ai do të jetë një njeri i lirë sapo të nënshkruhet nga një gjykatës," ajo tha ajo. tha, duke shtuar se ajo nuk ishte e sigurt se marrëveshja do të ndodhte deri në 24 orët e fundit.

Ajo tha se ishte "e gëzuar".

Stella Assange, një avokate, i tha gjithashtu agjencisë së lajmeve Reuters se do të kërkonte falje në emër të burrit të saj. Ajo tha se pranimi i një pranimi fajtor për një akuzë spiunazhi krijoi një "shqetësim shumë serioz" për gazetarët në mbarë botën.

Akuzat e SHBA-së kundër Assange rrjedhin nga një prej publikimeve më të mëdha të informacionit të klasifikuar në historinë amerikane, që u zhvillua gjatë mandatit të parë të Presidentit Barack Obama.

Duke filluar nga fundi i vitit 2009, sipas qeverisë, Assange komplotoi me Chelsea Manning , një analist i inteligjencës ushtarake, për të përdorur faqen e tij të internetit WikiLeaks për të zbuluar dhjetëra mijëra raporte aktiviteti në lidhje me luftën në Afganistan, qindra mijëra raporte për luftën në Irak. , qindra mijëra kabllograme të Departamentit të Shtetit dhe dokumente vlerësimi të të burgosurve në kampin e paraburgimit të SHBA në Gjirin e Guantanamos, Kubë.

Dokumentet e gjykatës që zbulojnë marrëveshjen e pranimit të fajësisë së Assange u depozituan të hënën në mbrëmje në Gjykatën e Qarkut të SHBA për Ishujt Mariana Veriore. Assange pritej të paraqitej në atë gjykatë dhe të dënohej me 62 muaj, me kredi për kohën e vuajtur në burgun britanik, që do të thotë se ai do të ishte i lirë të kthehej në Australi, ku kishte lindur.

“Ky ishte një vendim i pavarur i marrë nga Departamenti i Drejtësisë dhe nuk kishte asnjë përfshirje të Shtëpisë së Bardhë në vendimin e marrëveshjes së fajësisë”, tha zëdhënësja e Këshillit të Sigurisë Kombëtare Adrienne Watson në një deklaratë të hënën në mbrëmje.

Assange është mbajtur në burgun e sigurisë së lartë Belmarsh në lindje të Londrës për pesë vjet, dhe më parë ai kaloi shtatë vjet në mërgim në Ambasadën e Ekuadorit në Londër – ku thuhet se lindi dy fëmijë – derisa azili i tij u tërhoq dhe ai u u mor me forcë nga ambasada dhe u arrestua në prill 2019.


Themeluesi i Wikileaks, Julian Assange, duke ecur për të hipur në një aeroplan nga aeroporti Stansted i Londrës të hënën.Wikileaks përmes AFP - Getty Images

Një aktakuzë zëvendësuese u kthye më shumë se pesë vjet më parë, në maj 2019, dhe një aktakuzë e dytë zëvendësuese u kthye në qershor 2020 .

Assange ka luftuar ekstradimin për më shumë se një dekadë: fillimisht në lidhje me një rast krimesh seksuale në Suedi që përfundimisht u pushua, pastaj në lidhje me çështjen kundër tij në Shtetet e Bashkuara.

Në mars, Gjykata e Lartë në Londër i dha atij leje për një seancë të plotë mbi apelimin e tij, pasi ai kërkoi garanci se mund të mbështetej në Amendamentin e Parë në një gjyq në SHBA Në maj, dy gjyqtarë në Gjykatën e Lartë thanë se ai mund të kishte një seancë e plotë nëse ai do të diskriminohej në SHBA sepse është shtetas i huaj. Një seancë dëgjimore për çështjen e të drejtave të fjalës së lirë të Assange ishte caktuar për 9-10 korrik .

WikiLeaks publikoi gjithashtu emaile të hakuara nga Komiteti Kombëtar Demokratik që përmbysi garën presidenciale të vitit 2016. Oficerët e inteligjencës ruse u paditën më pas në lidhje me hakerimin në vitin 2018 në një çështje të ngritur nga avokati special i atëhershëm Robert Mueller.

Në një konferencë të përbashkët shtypi me presidentin e atëhershëm Donald Trump dhe presidentin rus Vladimir Putin ditë më vonë, Trump kundërshtoi aktakuzën dhe komunitetin e inteligjencës, duke thënë se Putin ishte " jashtëzakonisht i fortë dhe i fuqishëm në mohimin e tij " që rusët ndërhynë në zgjedhjet e 2016 për ta ndihmuar atë. fitojnë.

Manning u dënua me 35 vjet burg ushtarak, por Obama ia ndryshoi dënimin në ditët e fundit të presidencës së tij në 2017. Manning u mbajt më pas në mospërfillje të gjykatës për gati një vit pasi ajo refuzoi t'u përgjigjej pyetjeve të një jurie të madhe; ajo u lirua më pas pas një tentative për vetëvrasje .


Burimi: NBC NEWS

[Albo]

Pse marrëveshja për pranimin e fajësisë së Assange është një lajm i keq për gazetarinë investigative

Bashkëthemeluesit të WikiLeaks-it jo vetëm që iu hoq rasti – kjo nuk premton mirë për të ardhmen e tregimit të së vërtetës

Nga Robert Bridge


Themeluesi i WikiLeaks, Julian Assange. © Daniel LEAL/AFP

Julian Assange, bashkëthemeluesi i WikiLeaks, ka pranuar të pranojë fajin për një akuzë për shkeljen e Aktit të Spiunazhit për rolin e tij në mbledhjen dhe publikimin e dokumenteve të fshehta ushtarake dhe diplomatike nga viti 2009 deri në 2011. Çfarë do të thotë ky vendim për lirinë e medias Rreth botës?

Ndërsa është sigurisht një lajm pozitiv që Departamenti Amerikan i Drejtësisë me sa duket po e mbyll librin mbi sagën tragjike të Assange, është tronditës që administrata e Presidentit Joe Biden kërkoi një pranim fajësie për krimin e supozuar të marrjes dhe publikimit të sekreteve qeveritare. Në fund të fundit, kjo është detyra thelbësore që gazetarët investigativë e kryejnë rregullisht.

"Marrëveshja për pranimin e fajësisë nuk do të ketë efektin precedent të një vendimi gjykate, por do të mbetet ende mbi kokat e gazetarëve të sigurisë kombëtare për vitet në vijim... Është thjesht simbolike," Seth Stern, drejtor i Avokimit për Lirinë e Shtypit. Fondacioni (FPF), thuhet në një deklaratë. “Administrata thjesht mund ta kishte hequr dorë nga rasti, por në vend të kësaj zgjodhi të legjitimonte kriminalizimin e sjelljes rutinë gazetareske dhe të inkurajonte administratat e ardhshme të ndiqnin shembullin.”

Assange fitoi famë ndërkombëtare në vitin 2010 pasi WikiLeaks publikoi një seri informacionesh nga analistja e inteligjencës së ushtrisë amerikane, Chelsea Manning. Atij iu dha azil nga Ekuador në gusht 2012 për shkak të persekutimit politik dhe frikës se mund të ekstradohej nga Britania e Madhe në SHBA. Ai qëndroi në Ambasadën Ekuadoriane në Londër deri në prill 2019 dhe më pas u burgos në burgun Belmarsh deri në qershor 2024, pasi përpjekjet e qeverisë amerikane për ekstradim u kundërshtuan në gjykatat britanike.

Ndërsa një marrëveshje për pranimin e fajësisë do të shmangte skenarin më të keq për liritë e medias, nuk mund të injorohet se Assange u burgos për pesë vjet për aktivitete që gazetarët angazhohen çdo ditë. Ka një arsye të mirë pse SHBA-ja zhvilloi një fushatë masive shpifjeje kundër Assange, i cili u bekua me guximin që rrallë shihej në gazetari.

Siç shkroi gazetari i ndjerë John Pilger për kolegun e tij të rrethuar, i cili e shihte punën e tij si një detyrë morale: “Assange i turpëroi persekutorët e tij. Ai prodhoi lugë pas lugë. Ai ekspozoi mashtrimet e luftërave të promovuara nga media dhe natyrën vrasëse të luftërave të Amerikës, korrupsionin e diktatorëve, të këqijat e Guantanamos.

Pyetja që duhet bërë tani është: Sa kohë mund të vazhdojë Julian Assange me kryqëzatën e tij në emër të së vërtetës? Qëllimi i vetëm i WikiLeaks është ndjekja e drejtësisë. Bëhet fjalë për arritjen e drejtësisë duke i bërë të ditur publikut se çfarë po ndodh, duke i lënë njerëzit e zakonshëm në rrugë të dinë se çfarë po komplotojnë ata që kanë pushtet mbi jetën e tyre. Të thuash se kjo metodë e gazetarisë e parë rrallë është një akt i guximshëm është nënvlerësimi më i madh.

Rasti kryesor ishte vrasja e 27-vjeçarit Seth Rich, një ish-anëtar i Komitetit Kombëtar Demokratik, i cili u qëllua dhe u vra në rrugë në Uashington, DC më 10 korrik 2016, vetëm disa javë para zgjedhjeve presidenciale mes Hillary Clinton. dhe Donald Trump. Në një intervistë me programin holandez të lajmeve Nieuwsuur, Assange nënkupton se Rich ishte përgjegjës për rrjedhjen e emaileve të DNC-së në WikiLeaks, jo rusët, siç kishte raportuar i gjithë kompleksi i medias amerikane.

“Është një 27-vjeçar, ai punon për DNC-në, i cili u qëllua pas shpine, u vra, vetëm disa javë më parë për arsye të panjohura ndërsa po ecte në rrugë në Uashington”, tha Assange. “Unë po sugjeroj që burimet tona të rrezikojnë dhe ata shqetësohen të shohin gjëra të tilla… Ne duhet të kuptojmë se sa të larta janë aksionet në Shtetet e Bashkuara dhe burimet tona marrin rreziqe serioze dhe kjo është arsyeja pse ata vijnë tek ne që ne të mund të mbrojmë anonimiteti i tyre”.

Në një intervistë me Sean Hannity të Fox News, ai u pyet: "Pra, me fjalë të tjera, më lejoni të jem i qartë... Rusia nuk ju dha dokumentet e Podesta-s apo ndonjë gjë nga DNC?"

"Kjo është e saktë," u përgjigj Assange.

Për të vlerësuar më mirë ashpërsinë e rrjedhjes, informacioni i gjetur në email-et i shkaktoi dëm të madh fushatës së Clinton-it dhe është cituar si një faktor i mundshëm kontribues në humbjen e saj në zgjedhjet e përgjithshme kundër Trump.

Vlen të meditohet në këtë pikë të jetës së Assange nëse ai do të vazhdojë të luftojë me fuqitë që janë, apo do të bëjë një pushim të gjatë dhe shumë të nevojshëm nga bota e rrezikshme e tregimit të së vërtetës.

Koha do ta tregojë, por unë kam një paragjykim se Julian Assange sapo ka filluar të luftojë.


Robert Bridge është një shkrimtar dhe gazetar amerikan. Ai është autori i "Midnight in the American Empire," Si korporatat dhe shërbëtorët e tyre politikë po shkatërrojnë ëndrrën amerikane.


Burimi: RT

[Albo]

Julian Assange më tregoi një herë sekretin e tij për të mbijetuar nga shanset e pamundura

Një shkëmbim i veçantë personal me bashkëthemeluesin e WikiLeaks gjatë qëndrimit të tij në Ambasadën e Ekuadorit në Londër foli shumë për mentalitetin e tij

Nga Rachel Marsden



“Kurrë mos i lejo bastardët të të përulin”, më tha Julian Assange pasi botova diçka që shkaktoi zemërimin e zakonshëm të neokonëve luftënxitës. "I fundit."

Në atë moment, kuptova se nëse dikush mund t'i mbijetonte gjasave të pakapërcyeshme për t'u shënjestruar si armiku numër një nga njerëzit më të fuqishëm në qeverinë më të fuqishme në planet, ai ishte Juliani. Gjithmonë afarist, i fokusuar në lazer në çështjet dhe duke luftuar për një botë më të mirë, më paqësore.

Përpara se të bëhej gati e pamundur të komunikonim me të, ne e bënim këtë në internet, rregullisht. Gjithmonë kishte të bënte me punën. Si gazetarë, ne jemi vazhdimisht në kërkim të kontekstit historik për të pasqyruar plotësisht çdo ngjarje akute, sepse asgjë nuk ndodh kurrë në një vakum, ose thjesht pa asnjë ndryshim. Dhe ja ku WikiLeaks dhe databaza e tij e kabllove diplomatike, emaileve dhe të dhënave të tjera të papërpunuara ishte një minierë ari.

Pothuajse çdo ngjarje, nga luftërat e mbështetura nga perëndimi në Siri dhe Libi, deri te fitorja e Hillary Clinton ndaj Bernie Sanders në zgjedhjet presidenciale demokrate të 2016-ës, u kuptua më lehtë si rezultat i shakave të prapambetura të paraqitura në shkëmbimet midis palëve përkatëse dhe të publikuara në bazat e të dhënave të WikiLeaks të kërkueshme. . Dhe audienca jonë mediatike ishte më e mençur për këtë.

Vizioni i Julianit për gazetarinë si shkencë, i drejtuar nga të dhëna të papërpunuara, është ideal për transparencë dhe një makth për ata që lulëzojnë në hije dhe varen nga qytetari mesatar që nuk di për gjërat që ata me shumë gjasa do të kundërshtonin. Kur ambicia gazetareske ndeshet me sekretet shtetërore, të cilat shumë shpesh i nënshtrohen klasifikimeve abuzive për të fshehur keqbërjet, ajo vendos përpjekjet e llogaridhënies publike në një rrugë përplasjeje me vetë qeverinë, me gazetarin të kapur në mes. Derisa WikiLeaks të vinte në lindjen e epokës së botimeve të pavarura në internet të mesit të viteve 00, zyrtarët qeveritarë mund të paktën të bënin presion ndaj gazetave kryesore për të pushuar nga puna, duke përmendur konsideratat e sigurisë kombëtare. Me Assange, ata kishin zero kontroll përtej tundimit të shkopit të gjatë e të lëkundur të ligjit amerikan.

Pavarësisht përpjekjeve të tij eventuale për të punuar me gazeta të tilla si The Guardian, dhe për të zbutur çdo rrezik për veten e tij, dukej se ishte shumë pak, tepër vonë. Assange u pa tashmë si një kërcënim pasi fillimisht publikoi pamjet e papërpunuara të forcave amerikane në Bagdad duke hapur zjarr nga një helikopter ndaj gazetarëve të Reuters në vitin 2007, dhe përfundimisht përfundoi duke u goditur nga Uashingtoni me 18 akuza të lidhura me spiunazhin dhe një potencial 175 vjet burg. Nuk është se publikimet e Assange kanë dëmtuar burimet e inteligjencës. Gjykatësi në seancën e tij për pranimin e fajësisë madje nënvizoi pranimin e qeverisë amerikane se nuk kishte "viktimë personale" të veprimeve të Assange.

Në fund, ai doli i lirë. Por pa burimet e pafundme për mbledhjen e fondeve, mbështetjen e aktivistëve, ekipin e avokatëve dhe vëmendjen e vazhdueshme të medias dhe të famshëmve, ai ndoshta nuk do të kishte. Uashingtoni po përpiqej të bindte gjykatën britanike që trajtonte kërkesën e SHBA-së për ekstradimin e Assange se të drejtat e tij themelore do të mbroheshin dhe se ai nuk do të përballej me dënimin me vdekje - si një qytetar i huaj, të drejtat e të cilit Uashingtoni nuk i jep asnjë mallkim. Gjithashtu, ishte shumë e vështirë të vërtetohej se ata do të mbronin mirëqenien e tij në paraburgimin e tyre kur u zbulua nga Yahoo News në vitin 2021 se ish-drejtori i CIA-s nën Presidentin Donald Trump, Mike Pompeo, kishte kërkuar disa opsione të hartuara për rrëmben ose vrasin Assange. Por sa njerëz janë përballur me krahun e gjatë të ligjit jashtëgjyqësor amerikan dhe kanë humbur? Thjesht pyesni drejtuesit francezë të sektorit energjetik të shumëkombëshe franceze, Alstom, të cilët u burgosën, u gjykuan dhe u dënuan kur u vunë në shënjestër nga Departamenti i Drejtësisë në bazë të Aktit të Praktikave Korruptive të Huaja, nëse qeveria e SHBA do të kërkonte që ata të bëhen informatorë për FBI-në brenda kompanisë së tyre, vetëm që kontraktori kryesor i mbrojtjes amerikane General Electric të përfundojë duke blerë kompaninë dhe duke marrë në duart e saj njohuritë bërthamore të Francës. Sa të tjerë nuk kanë vendosmërinë e hekurt dhe ekipin ligjor të Julianit, apo sekretet franceze të fuqisë bërthamore për t'i ofruar Xha Semit? Fakti që një kërcënim prej 175 vitesh burg tani thjesht është zhdukur dhe se ata në fund të fundit nuk mund të mbroheshin sipas shkronjës së ligjit kur përballeshin me vullnetin dhe burimet e mjaftueshme ligjore për ta bërë këtë, duhet të bëjë që mesatarja amerikane të bërtasë për reforma e sistemit.

Precedenti i vendosur nga çështja Assange në marrjen e një pranimi fajtor nga një praktikues i gazetarisë për "komplot për të marrë dhe zbuluar informacionin e mbrojtjes kombëtare" është krejtësisht i tmerrshëm. Dhe ironike. Sepse kur qeveritë e tjera akuzojnë gazetarët amerikanë se bëjnë të njëjtën gjë, Uashingtoni në mënyrë rutinore i cilëson akuzat si false ose të sajuara. Në deklaratën e Assange-it, qeveria amerikane po vërteton drejtpërdrejt të njëjtin argument të përdorur kundër gazetarëve amerikanë jashtë vendit. Dhe nuk kishte as ndonjë pohim të paraqitur në dokumentet e gjykatës amerikane se Assange po punonte për ndonjë shërbim të huaj të inteligjencës – ndryshe nga, për shembull, në rastin e gazetarit amerikan të Wall Street, Evan Gershkovich, i cili tani po përballet me gjyqin në Rusi me akuzën se punonte për CIA të marrë informacione të klasifikuara për prodhimin e mbrojtjes gjatë kohës së luftës duke përdorur mbulimin gazetaresk. Si mund të pretendojnë tani politikanët amerikanë se një rregull i zbatuar nga një vend tjetër në një rast edhe më skandaloz në dukje është i pavlefshëm kur ata thjesht janë vërtetuar se janë vetë adhurues të zjarrtë të tij?

“Që nga të paktën 2009 dhe duke vazhduar deri në të paktën 2011, në një vepër të filluar dhe kryer jashtë juridiksionit të çdo shteti apo qarku të caktuar të Shteteve të Bashkuara, i pandehuri… me vetëdije dhe në mënyrë të paligjshme komplotoi me Chelsea Manning për të kryer veprat e mëposhtme kundër Shtetet e Bashkuara… të marrjes dhe marrjes së dokumenteve të mbrojtjes kombëtare dhe komunikimit me dashje të tyre.” Në gazetari, kjo quhet… gazetari. Të komunikosh me një burim, t'i kërkosh atyre më shumë detaje ose sqarime, ose më shumë prova, më pas publikimi i tij për konsum nga njerëz që nuk supozohet se e shohin atë sepse është mbi notën e tyre të pagës është fjalë për fjalë përkufizimi i shërbimit publik fitues të çmimit Pulitzer. gazetari. Thjesht pyesni ekipin që e fitoi atë për mbulimin e zbulimeve të sinjalizuesit të NSA Edward Snowden.

Ky precedent do të ketë një efekt rrëqethës te gazetarët e pavarur, të cilët nuk kanë mbështetjen e një botimi të fuqishëm për t'i shfrytëzuar nëse përfundojnë në shënjestër për zbulimin e fakteve që xhaxhai Sam i konsideron shumë të papërshtatshme. Por atëherë a do të ishte ndonjë botim i fuqishëm këto ditë mjaftueshëm i gatshëm për të marrë përsipër krijimin? Apo do të kishin më shumë gjasa të anulonin ndonjë histori të tillë?

Dhe nuk janë vetëm SHBA-të që shqetësohen. Në vazhdën e një ankese të qeverisë franceze drejtuar zyrtarëve të antiterrorizmit, gazetarët hetues francezë për Disclose, një OJQ, u tërhoqën dhe u frikësuan nga inteligjenca e brendshme franceze (DGSI) në 2019, pasi detajuan publikisht përfshirjen e Francës në çrrënjosjen e luftës civile vdekjeprurëse. civilët në Jemen, me përdorimin e armëve franceze të shitura në Arabinë Saudite dhe Emiratet e Bashkuara Arabe.

Në vend që t'i ngarkohet këtyre qeverive perëndimore që të jenë transparente dhe të ndershme me qytetarët e tyre në lidhje me përdorimin e burimeve të taksapaguesve për luftë, të cilat ata ndoshta as nuk i duan dhe që kryesisht përfitojnë vetëm interesa të veçanta, tani po bie gjithnjë e më shumë mbi gazetarët që të sigurojnë se ata mund të luftojnë reagimin e pashmangshëm ligjor nëse guxojnë ta ekspozojnë atë.

Duhet të japë një arsye të madhe për pauzë që qeveria amerikane e konsideroi këtë precedent shumë të qartë, konciz dhe të neveritshëm si mjaft të vlefshëm për të bërë tregtinë e pengjeve për lirinë e Assange.


Burimi: RT

[Albo]

Fyodor Lukyanov: Julian Assange është bërë simbol i rezistencës ndaj qeverisë amerikane

Themeluesi i WikiLeaks është një njeri me integritet të madh personal, i cili ra viktimë e ndryshimit të qëndrimeve perëndimore për lirinë e medias.

Nga Fyodor Lukyanov , kryeredaktor i Rusisë në Çështjet Globale, kryetar i Presidiumit të Këshillit për Politikat e Jashtme dhe Mbrojtëse dhe drejtor kërkimor i Klubit Ndërkombëtar të Diskutimit Valdai.


Mbështetësit e Julian Assange janë parë në Wired Next Fest 2024 në Castello Sforzesco më 15 qershor 2024 në Milano, Itali © Getty Images / Getty Images

Ndjekja e gjatë dhe epike e Julian Assange duket se po i vjen fundi. I pandehuri ka pranuar fajësinë për njërën nga akuzat ndaj tij – komplot për marrjen dhe transmetimin e informacionit të klasifikuar. Ai u dënua me kohën kur ka vuajtur tashmë në një burg britanik, duke luftuar ekstradimin në SHBA. Dhe tani çështja është mbyllur.

Marrëveshja e Assange me Departamentin Amerikan të Drejtësisë është një lehtësim për të gjithë. Vetë gazetari dhe aktivisti nuk mund të kritikohet se është dakord – ai ka treguar vazhdimisht integritetin dhe guximin e tij personal. Dhe nuk ka kuptim të sakrifikohet për asgjë. Sa i përket palës amerikane, dëbimi hipotetik i Assange në Shtetet e Bashkuara do të shkaktonte një tjetër konflikt social dhe politik. Dhe një konfuze në këtë. Në favor të themeluesit të WikiLeaks janë shumë në të majtë dhe disa në të djathtë. Domethënë ata që e konsiderojnë qeverinë e tyre si antiqytetare dhe diktatoriale. Kundër tij janë burokracia zyrtare, në ditët e sotme më shumë e majta, dhe patriotët konservatorë që e konsiderojnë tradhtar. Tashmë ka shumë grindje dhe polarizim në politikën amerikane, kështu që ata vështirë se duan të shtojnë më shumë në mes të një fushate zgjedhore.

Gjithsesi, nëse është vërtet kështu, mund të jetë vetëm i lumtur. Është gjithashtu interesante të shihet se si situata e përgjithshme ka ndryshuar gjatë viteve për WikiLeaks. Vetë Assange është bërë padyshim një simbol i rezistencës ndaj qeverisë amerikane, një legjendë dhe hero për njerëzit me mendje të njëjtë në mbarë botën. Por perceptimi për informacionin e bërë publik nga puna e tij ka ndryshuar gjatë njëzet viteve të veprimtarisë së tij.

Themeluesit e WikiLeaks besonin se në një demokraci, qytetarët kanë të drejtë të dinë se çfarë po bëjnë liderët e tyre të zgjedhur, sa përputhen ato veprime me atë që ata thonë se po bëjnë dhe ku po çojnë politikat e tyre më të fshehta. Pothuajse menjëherë, zbulimet u publikuan gjerësisht, veçanërisht pasi ato kishin të bënin me dy fushata ushtarake jopopullore të SHBA-së – në Irak dhe Afganistan. Publikimi i një sasie të madhe korrespondence diplomatike midis ambasadave të SHBA në mbarë botën dhe Uashingtonit shkaktoi bujë. Ai nuk përmbante asgjë super sensacionale, por zbuloi një numër të madh vlerësimesh që qartësisht nuk ishin të destinuara për konsum publik. Në përgjithësi, përpjekja kryesore e sinjalizuesve ishte të demonstronin hipokrizinë e politikës amerikane. Ky vështirë se mund të jetë lajm për këdo, por një gjë është të kesh një ide të përgjithshme, tjetër gjë të kesh prova të prekshme.

Popullariteti i WikiLeaks arriti kulmin rreth 15 vjet më parë. Pas kësaj, Assange u persekutua sistematikisht, u bënë përpjekje për të bllokuar sitin dhe vetë projekti filloi të përjetonte mosmarrëveshjet e pashmangshme që janë pjesë e çdo procesi në zhvillim. Por edhe mjedisi po ndryshonte. Fenomeni i 'post-vërtetës', për të cilin flitej tashmë në nofullat, është rritur aq shumë sa ka arritur të përcaktojë peizazhin e informacionit. Përshkrimi më i zakonshëm i këtij koncepti është se ai bazohet në gatishmërinë e njerëzve për të pranuar argumente bazuar në besimet dhe emocionet e tyre dhe jo në atë që është në të vërtetë e vërtetë. Prandaj, faktet që kundërshtojnë besimet dhe emocionet shpesh thjesht injorohen ose, më së shumti, riinterpretohen për t'iu përshtatur narrativës së kërkuar.

Ndërsa ky proces filloi më shumë si një akt i luftës së informacionit, me kalimin e kohës (me shumë shpejt) ai është bërë një element strukturor i të gjithë hapësirës së komunikimit. Diskutimi bëhet gjithnjë e më pak i mundshëm, sepse argumentet e palës tjetër nuk konsiderohen të vlefshme, sepse etiketohen si të falsifikuara qëllimisht. Dhe kjo qasje është përhapur me shpejtësi pothuajse në të gjithë botën.

Në një atmosferë të tillë, ekspozimet nuk e humbin rëndësinë e tyre, por fillojnë të përmbushin një funksion tjetër. Askush nuk beson në pavarësinë e botimeve individuale; ose duhet të them, vetëm ata, me botëkuptimin e të cilëve ata përputhen, janë të gatshëm të besojnë. Dhe pala tjetër tani thjesht i injoron ato. Në këtë kuptim, evolucioni i ekspozimeve të Seymour Hirsch është zbulues. Në vitet 2000, botimet e tij mbi burgun e Abu Ghraib shkaktuan një skandal të madh dhe patën një ndikim të madh në politikën amerikane. Tani, zbulimet e gazetarit veteran – qofshin ato për Nord Stream apo histori për sfondin e konfliktit ukrainas – nuk kanë asnjë ndikim në politikën e SHBA-së dhe as nuk shkaktojnë nevojën për t'u përgjigjur në asnjë mënyrë. Për të qenë të drejtë, zbulimet e Hirsch-it dikur ishin më tërësisht të bazuara në prova.

E njëjta gjë mund të thuhet për rrugën e ndjekur nga Wikileaks. Kur burimi u shfaq për herë të parë, ai u krahasua me publikimin e Dokumenteve të Pentagonit në fillim të viteve 1970 - një rrjedhje e të dhënave mbi Luftën e Vietnamit të organizuar nga 'partia e paqes' në komandën e lartë të SHBA në atë kohë. Nuk është rastësi që në vitet e para materiali i siguruar nga grupi i Assange u botua për herë të parë nga gazetat më prestigjioze të vendeve perëndimore. Por më pas u riklasifikua si dezinformim i armikut ose të paktën si narrativa që favorizonin kundërshtarët. Është interesante se vërtetësia e këtyre rrjedhjeve nuk ka qenë kurrë në dyshim. Por shtyllat e portës u zhvendosën në mënyrë elegante nga 'për çfarë bëhet fjalë' në 'kush përfiton prej saj'. Dhe kjo është një bisedë shumë e ndryshme, në frymën e një raundi të ri të Luftës së Ftohtë.

Kjo në asnjë mënyrë nuk e ul sinqeritetin dhe idealizmin e Assange; ai është një njeri me integritet. Por kjo tregon shumë për mënyrën se si disponimi publik ka ndryshuar.

Ky artikull u botua fillimisht nga gazeta Rossiyskaya Gazeta, i përkthyer dhe redaktuar nga ekipi i RT.


Burimi: RT

[Albo]

EKSKLUZIVE
Gjarpërinjtë më të këqij të Burokracisë Amerikane ende e urrejnë Assange-Ja pse



Lajmi i rëndësishëm i lirimit të Julian Assange ka shkaktuar tronditje në të gjithë peizazhin politik dhe mediatik. Është një përfundim i jashtëzakonshëm dhe i vonuar prej kohësh në një udhëtim të errët që filloi me mbajtjen e Assange në një ambasadë ekuadoriane për gati dhjetë vjet (2010–2019) për të shmangur akuzat e “përdhunimit” të sajuara dhe të motivuara politikisht në Suedi. Në mesin e zgjedhjeve të vitit 2016, organizata e Assange, Wikileaks, publikoi një tufë emailesh që rezultuan shumë të sikletshme për krijimin e demokratëve dhe përgjithësisht pranohet se ka luajtur një rol jo të parëndësishëm në rezultatin e zgjedhjeve të 2016-ës.

Në Shtetet e Bashkuara, askush nuk shkoi në burg për rrëzimin e vitit 2008 ose Luftën katastrofike të Irakut (të cilën Wikileaks e ekspozoi në mënyrë famëkeqe). Në një nivel më të këmbësorëve, grupet shëtitëse të zombive disgjenike janë në gjendje të plaçkisin dhe hedhin mbeturina dyqanet pa u ndëshkuar. Megjithatë, një gjë që mbetet kriminale është të turpërosh të korruptuarit dhe të fuqishmit, dhe veçanërisht gjatë një viti zgjedhor. Assange e mësoi këtë në mënyrën e vështirë kur Departamenti Amerikan i Drejtësisë zbuloi një aktakuzë false, qartësisht të motivuar politikisht kundër tij në vitin 2019, duke vënë në lëvizje një sërë ngjarjesh që përfundimisht e çuan atë në burgun Belmarsh të Mbretërisë së Bashkuar, ku ai vuajti në kushte të tmerrshme për pesë vjet. deri në lirimin e tij dje.

Ne në Revolver News kemi qenë mbështetës entuziastë të Assange që nga fillimi—shih, për shembull, intervistën që bëmë me të fejuarën e Assange këtu. Ne e mirëpresim lirinë e tij, por sigurisht na vjen turp që ndodhi kaq vonë dhe gjejmë mënyrën e regjimit për të shpëtuar fytyrën duke e detyruar Assange të pranojë fajësinë për komplotin e rremë për të marrë dhe zbuluar informacione të klasifikuara në këmbim të kreditimit të Assange për kohën e tij. shërbeu në Belmarsh. Shumë të tjerë, si Tucker Carlson dhe Glenn Greenwald, festuan lirimin e Assange. Jo të gjithë, natyrisht, ishin të lumtur. Në mesin e atyre që regjistruan publikisht mosmiratimin e tyre për lirinë e sapogjetur të Assange, nuk ishin askush tjetër veçse tradhtari goaber Mike Pence.

Julian Assange endangered the lives of our troops in a time of war and should have been prosecuted to the fullest extent of the law. The Biden administration’s plea deal with Assange is a miscarriage of justice and dishonors the service and sacrifice of the men and women of our…

— Mike Pence (@Mike_Pence) June 25, 2024

Mund të jetë befasi për disa që një ish-zyrtar i administratës Trump, e lëre më nënpresidenti i Trump, duhet të dalë kaq publikisht kundër Assange. Në fund të fundit, a nuk e ndihmoi Trump-in të fitonte në 2016 ekspozimi i Wikileaks ndaj korrupsionit demokrat?

Nga një këndvështrim më i gjerë, historia e Assange dhe Wikileaks për ekspozimin e krimeve të shtetit të sigurisë kombëtare, në veçanti të Luftës kundër Terrorit, duket se lidhet ideologjikisht me Trumpin, i cili mposhti me guxim dhe famë të madhe Bushët dhe Clintonët në një nga më të mëdhenjtë. siklet për krijimin në 2016. Përgjigja këtu është e ndërlikuar. Ndërkohë që energjia anti-establishment e Trump sigurisht u sinergjizua me përpjekjet e Wikileaks, të njëjtët elementë të shtetit të thellë që ndërmorën çdo hap për të minuar Trump, natyrisht, shkuan pas Assange. Trump mund të ketë qenë nominalisht në krye të burokracive të sigurisë kombëtare dhe Departamentit të Drejtësisë, por kjo nuk i ndaloi kurrë burokracitë që të punonin pa u lodhur për të minuar presidencën e tij. Nuk duhet të jetë për t'u habitur atëherë që e njëjta burokraci e sigurisë kombëtare që kundërshtoi Trump ndërsa Trump ishte president duhet të kishte vazhduar me padinë e Assange. Më shqetësuesja, ka pasur raporte të besueshme se vetë Sekretari i Shtetit i Trumpit komplotoi fshehurazi për të vrarë Assange.

Se Pompeo ka qenë gjithmonë një lajm i keq, natyrisht, nuk duhet të jetë befasi për lexuesit e rregullt të Revolver. Shihni, për shembull, artikullin tonë klasik këtu ose intervistën tonë me Trump për Pompeon këtu.

Ia vlen të rishikohen disa nga arsyet që struktura dhe shteti i thellë e urrejnë aq shumë Assange.

Assange ekspozoi shtetin e thellë dhe politikën kriminale të Hillary Clinton në Siri

Në zgjedhjet e vitit 2016, një nga shumë dallimet thelbësore që ndan Trump nga Clinton ishte politika e jashtme. Si Sekretare e Shtetit e Obamës, Hillary Clinton ishte e përfshirë drejtpërdrejt në disa nga katastrofat më të këqija të politikës së jashtme që nga Lufta e Bushit në Irak – për shembull, përfshirja famëkeqe e Clinton në shkatërrimin e Libisë. Një çështje veçanërisht e nxehtë gjeopolitike në atë kohë ishte Siria, në të cilën shteti i thellë ishte i dëshpëruar për një tjetër operacion ndryshimi të regjimit për të rrëzuar Bashar Asadin. Shumë që analizuan situatën në atë kohë vunë re se Shtetet e Bashkuara dukej se ishin në një aleancë shumë të pakëndshme me të ashtuquajturit "rebelë sunitë", të cilët përfshinin elementë radikalë sunitë dhe, siç raportohet, ISIS. Kishte një logjikë të errët në të—ISIS ishte armiku i Asadit, kështu që ne duhet t'i mbështesim ata, sado të fshehtë.

Ajo që ishte e qartë për vëzhguesit e mprehtë gjeopolitikë u bë e padiskutueshme kur Wikileaks zbuloi një email që përfshinte Hillary Clinton, në të cilin një zyrtar i Departamentit të Shtetit la të rrëshqiste rastësisht se "Al Kaeda është në anën tonë në Siri".

"[al-Quada] is on our side in Syria"--email from policy advisor to Secretary of State Hillary Clinton (Feb 2012) https://t.co/Jq5FDgD2hr pic.twitter.com/k6hIk68nvC

— WikiLeaks (@wikileaks) April 12, 2017

Fatmirësisht, kur Donald Trump mundi Hillary-n, ai u largua nga mbështetja e SHBA-së për rebelët sunitë, Al Kaedën dhe ISIS-in, dhe sigurisht që kjo çoi në rënien e kalifatit të ISIS në Siri.

Assange u ekspozua herët në anën e errët të Big Tech

Nëse lexoni një gjë nga Julian Assange, duhet të jetë vlerësimi i tij gazmor, therës dhe depërtues i teknologjisë së madhe të quajtur "Google nuk është ajo që duket". Mbani në mend se kjo pjesë është shkruar në vitin 2011, shumë përpara se problemi i censurës së Big Tech të kuptohej gjerësisht, aq më pak dinamika që mjetet dhe qasja e censurës u ripërdorën nga mjetet e luftës psikologjike që Big Tech solli në Pranverën Arabe dhe konflikte të tjera të huaja. , me mirësjellje të ish-Zyrtarit të Departamentit të Shtetit dhe arkitektit të censurës së Google, Jared Cohen.

Për të kuptuar humorin e Assange dhe perceptimin e mprehtë të karakterit njerëzor, hidhini një sy dy paragrafëve të mëposhtëm që përshkruajnë përshtypjet e tij për ish-CEO të Google, Eric Schmidt dhe Jared Cohen, respektivisht.

Julian Assange përmes Newsweek:

Për një njeri me inteligjencë sistematike, politika e Schmidt-it – siç mund të dëgjoja nga diskutimi ynë – ishte çuditërisht konvencionale, madje banale. Ai i kuptoi shpejt marrëdhëniet strukturore, por u përpoq t'i verbalizonte shumë prej tyre, shpesh duke i shfrytëzuar hollësitë gjeopolitike në tregëtinë e Silicon Valley ose mikrogjuhën e kockëzuar të Departamentit të Shtetit të shokëve të tij. Ai ishte në maksimumin e tij kur fliste (ndoshta pa e kuptuar) si inxhinier, duke i zbërthyer kompleksitetet në komponentët e tyre ortogonalë.

E gjeta Cohen-in një dëgjues të mirë, por një mendimtar më pak interesant, i zotëruar nga ajo kënaqësi e pamëshirshme që prek në mënyrë rutinore gjeneralistët e karrierës dhe studiuesit e Rodosit. Siç mund ta prisnit nga sfondi i tij i politikës së jashtme, Cohen kishte njohuri për pikat e ndezjes dhe konfliktet ndërkombëtare dhe lëvizte me shpejtësi mes tyre, duke detajuar skenarë të ndryshëm për të testuar pohimet e mia. Por ndonjëherë ndihej sikur ai ishte duke u përplasur me ortodoksitë në një mënyrë që ishte krijuar për t'u bërë përshtypje ish-kolegëve të tij në Uashingtonin zyrtar.

Paragrafët e mëposhtëm kapin herët dhe në mënyrë të përsosur rolin në zhvillim të Big Tech si një mjet kyç i shtetit dhe perandorisë së sigurisë kombëtare

Por, siç tregon Google Ideas, përpjekjet "filantropike" të kompanisë, gjithashtu, e afrojnë atë në mënyrë të pakëndshme me anën perandorake të ndikimit të SHBA. Nëse Blackwater/Xe Services/Academi do të ekzekutonte një program si Google Ideas, do të tërhiqte një shqyrtim intensiv kritik. Por disi Google merr një leje leje falas.

Pavarësisht nëse është thjesht një kompani ose "më shumë se thjesht një kompani", aspiratat gjeopolitike të Google janë gërshetuar fort në axhendën e politikës së jashtme të superfuqisë më të madhe në botë. Ndërsa monopoli i kërkimit dhe shërbimit të internetit të Google rritet, dhe ndërsa ai zgjeron konin e tij të mbikëqyrjes industriale për të mbuluar shumicën e popullsisë së botës, duke dominuar me shpejtësi tregun e telefonave celularë dhe duke garuar për të zgjeruar aksesin në internet në jugun global, Google po bëhet vazhdimisht interneti për shume njerez. Ndikimi i tij në zgjedhjet dhe sjelljen e tërësisë së qenieve njerëzore individuale përkthehet në fuqi reale për të ndikuar në rrjedhën e historisë.

Nëse e ardhmja e internetit do të jetë Google, kjo duhet të jetë një shqetësim serioz për njerëzit në mbarë botën - në Amerikën Latine, Azinë Lindore dhe Juglindore, nënkontinentin Indian, Lindjen e Mesme, Afrikën Sub-Sahariane, ish-Bashkimin Sovjetik. dhe madje edhe në Evropë — për të cilët interneti mishëron premtimin e një alternative ndaj hegjemonisë kulturore, ekonomike dhe strategjike të SHBA-së.

Një perandori "nuk të bën keq" është ende një perandori.

Lexoni artikullin e plotë nga Assange, të publikuar në Newsweek, këtu.


Assange poshtëroi kompleksin ushtarako-industrial

Assange theksoi në mënyrë të famshme realitetin e trishtuar se qëllimet e luftërave tona të huaja nuk janë të jenë të suksesshme, por të pafundme dhe në këtë mënyrë të vazhdojnë të mbushin arkat e elitës sonë të sigurisë.

Merrni, për shembull, klipin ikonik (dhe përfaqësues) të mëposhtëm:

Today is a good day to remember this video, which encapsulates in less than 30 seconds exactly why the American government had to destroy Julian Assange's life and health. They've done that and they didn't even need to imprison him in the US. pic.twitter.com/AKFSlYxo0q

— RAW EGG NATIONALIST (@Babygravy9) June 25, 2024

Është një ironi e trishtueshme që sapo Assange lirohet, ne përballemi me perspektivën shumë reale që Presidenti Trump, kandidati i supozuar i GOP për vitin 2024, në fakt mund të përballet me burg për atë që përbën të njëjtin krim: turpërimin e klasës sunduese të korruptuar të Shtetet e Bashkuara. Ne do të vazhdojmë ta ndjekim me interes rastin e Assange dhe do ta urojmë atë dhe familjen e tij për lirinë e tij të re.


Burimi: Revolver News

[Albo]