Mesele shqiptare

[Hajrush]

KOHA E DILINXHINJËVE

-Po, pi nizetes sene e teri hinën parizantë, isha koxhobash (kryeplak) i katunit Kashkallë.Nejse, erdhën partizantë, mue nuk m’i vetën dajtë, m’ë qitën pa kapuq. Tash nisa me u merzitë, bile u bana vesveseli . Ma marrke menja se nuk ka bir nane qi munet me ardhë në venin tem . Thojsha vetmeveti “nashta Sula munet me ba naj sen, ama nuk ka idare, se kmeti u duftë me pasë grazhdin e fortë a, si njeri asht shumë i drejtë; Milaimi ka idare, ama, asht pis njeri. Nuk ban - hiq s’ban”-nisi rrëfimin daja XHafë,dhe vijoi.
Kur, qe, ni natë u thirren katuni ne ni tubim, ku u dashke m’u zgedhë kryetari i katunit. Mue nuk më thirrën, ama nuk m’u zake veni -ven. Prita e prita tekteri u derdh tubimi. Masi u shkepën mileti, e nala Jahën.
-He Jahë, shka batë?
-E zgedhëm kryetarin, - ma priti Jaha
-Hajde per hajr, ka?!
-Zilin, Zilin e banëm kryetar.
- Jo ishalla, jo!,-i piskata.
-Po ishalla po!,- m’ bertiti .
-Haj medet për Kashkallën shka e paska gjetë! Po qyshë more jav piu sorra mentë e e zgedhtë bash Zilin! A e din ti se shka kam pas hjekë me ta? Dilingjiu ma i madh u kanë e edhe asht. E din more se shka ka pas hjekë kovaçi me kët pis. E qitke kovaçin pi sobe e ky hike te gruja e tina. Jaaa, gja nuk paskeni ba!. Jazëk ju koftë!
-Aiiii, baci Xhafë, sen nuk po dishe.Sot asht koha e dilinxhive, e rakixhive, e kumarexhive, e hajnave,e drogaxhive…, Sot ata e kanë marrë hyqmin dhe kanë me na grahë kah e kanë piken e qefit. Ti, mshile gojën se sahora qyky Zili munet me t’shkalë hu gardhi.