Mesele shqiptare

[Hajrush]

I BIRI I ZIZË VEJUSHKËS
Daja Xhafë, ti si burrë i meqëm qi je, a t’ka ba vaki me ta lshue mjekrrën najkush,du me thanë, a t’ka mashtrue kush?
-Jo! Kurrë hiq!,- m' tha
-Po mvjen shtirë me t’thanë qyshë duhet, por, po t’tham, po mahitesh.
-Demek po rrejsha unë, a?
-Qashtu dishka,-ia ktheva tuj keshë.
-Hajt, kallxo, qyshë t’mashtruen me shkue n’Vjehricë me pa për Xhymen gjoja se ka dekë.
-Aaaa,po. Paskna harrue. Ktahen m’a ka ba i biri i Zizë vejushkes. Fort e kam dashtë.
-Zizena, a?
-Jo mor edepsëz, djalin e saj.
-Mirë, e nreqe pak,se i rajke qi e ke dashtë Zizen.
-Ni ditë u zateta me ta. Po m’pvetë me do fjalë t’amla “Si je baci Xhafë? A po munesh hiq? A po t’vjen kush apo je tuj shkue kun?- Jo i thash, as nuk m’vjen kush e as nuk i shkoj kujt.Ka dekë kjo punë.
“ E, a je kanë kah Vjehrica ma frik?”
“Jo valla, i ka tri vjetë qi s’jam kanë?”
“Qysh more! A s’paske shkue me pa, a?”
“Ka me pa?!”
“Për Xhymen,shoqin tan”.
“Pse, shka u ba me ta”?!
“Ka dekë more”.
“Jo ishalla, jo”!
“Po ishalla po.Sot ni javë e kemi kurtalisë”.
“Bile u habita qi nuk t’pashë n’vorrim.E ke pasë shok për kime t’kresë.Marre duhet me t’ardhë”,-m’tha
“Kuku për mu, shka m’paska gjetë. Xhyma me dekë e unë mos me kanë aty. Haj medet, haj!
“Baci Xhafë,ti apet munesh me shkue. Për ty kurrë nuk asht vonë”.Munesh edhe me bujtë nja dy tri netë”.
“Po kismet, nesër kam me shkue”- i thash melunit dhe u nisem p’i shpije. “
-Tevona,se pe zgatë si shumë,-i thash
-Të nesërmen,ditë maji,qaty kah iqinia u nisa drejt për Vjehricë. Ishte ni far zapullimi. Mas nja dy sahat udhë,u çuen do vrancina te terrueshme. Nisi po veton e murmuron.U ba burg. E pash se shka don me m’gjetë.Kisha edhe ni sahat udhë tekteri n’Vjehricë. Nuk vonoi shumë e tja krisi shiu skurrim. Dikur nisi me ra edhe kokrriz.Nisi ni zerzele e madhe. Lisat nisen po luhaten si kajzi te theknes ne arë. Nisa me ra shehadet po, badihava.Jaa,-thshs vetmeveti- koka shkrue me met shehit qetu. Shiu e kokrrizi,s’u nalshin hiq. Nuk mujsha me marre frymë pi ujit. Qashtu,për gazepi,u afrova ngat Vjehricës.Thash,si t’hi nkatun,po lej për s’dyti. Pak pa hi nkatun u javashit shiu. Dhe qashtu,qullumak mrrijta ted era e Xhymës.
-O Xhymoo!-thirra.
-Dajë,e zgate tepër. Biri ma shkurt,- i thash.
-O bujrom Bali Xhafë,e mire se t'pruni Zoti!,-m'ë tha ni djal i Xhymes. Ni tjetër thirri “O babë, dil se erdhi Baci Xhafë!”
Papritë e pa kujtue doli Xhyma!
“O Bujum Xhafë miku. Koke ba sikur pula e nukt.Hec dathu e hin mrena se paske marue”!
Unë meta si hu gardhi.
-Xhymë, a je ti Xhyma?!
-Qyshë “a je ti Xhyma”? Po kush kam me kanë? S’ki faj se aj far kiameti t’paska hutue”.
-Allahile a s’ki dekë, a?!
-Hajde mrena, e kallim ni zjarm e knellu pak se s’te koke kerkah.Paske shleisë.
-Nejse, hinëm mrena,e kallen zjarmin .U afrova ngat oxhakut dhe u tera bash nam. Dikur ja nisëm muhabetit.
-Ngo Xhymo,unë nuk jam shleisë. Bash mire jam.
-Kqyrem shka m’ka ba i biri i Zizë Vejushkës. Ai m’ka prue ktu.M’tha “Xhyma ka dekë. Para ni jave e kemi kurtalisë". Unë kam ardh me pa për ty. Ti,shyqyr koke si molla.A, djait t’vejushkes kam me t’ja q* atë nanë ”,- i thash Xhymës.
-Jo vallahi, ti djalit t’vejushkes veq munesh me ja çue selamin pi meje,e m’i thanë, selam t'ka ba Xhyma, e bafsh hajr qi na paske çue Xhafën se qe tri vjetë nuk m’a ka shkelë derën.Zoti të Ruejtë!
Bujta dy netë t'mira dhe kah u ktheve pi shpije,i cokata n’derë kopilit. Doli tuj keshë.
-Ore edepsuz,qysh ma more ftyren e m’çove n’Vehricë me pa për Xhymën për së gjalli.
-Baci Xhafë, tash jemi nja me nja. M’a ke ba – t'a kam ba. Hec e mos m’u sill ksajde!
-Valla daja Xhafë edhe mu m’ke lodhë me kete mesele. Nuk e di shka m’u krue qi t'veta.