thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

[ATMAN]

Bhaktitattva



Bhaktitattva do të thotë "kulti i përkushtimit devocional".

Bhaktir Bhagavato sevá bhaktih prema svarúpińii;

Bhaktiránanda rúpá ca bhakti bhaktasya jiivanam.

"Bhakti do të thotë t'i bësh shërbim Parama Puruśa. Është e natyrës së dashurisë dhe ánandamit, ose lumturisë. Është me të vërtetë forca jetësore e bhakta-s.”

Tani çfarë është bhakti?

Bhakti është përcaktuar në Ánanda Sútram si Bhaktirbhagavad bhávaná na stutirnárcaná ["Përkushtimi është idea për Zotin, jo lajka ndaj Zotit ose adhurim ritual"]. Fjala bhakti rrjedh nga folja rrënjë bhaj plus prapashtesën ktin. Do të thotë "të adhurosh".

Dikush mund të ketë lidhje me objektet fizike, si dhe me Parama Puruśa. Lidhja me fizikun quhet ásakti ose viśayánurakti, ndërsa lidhja e thellë me Parama Puruśa quhet paránurakti ose bhakti.

Sá paránuraktiriishvare - "Të marrësh idenë e vazhdueshme të Parama Puruśa është bhakti."

Na stutirnárcaná. Fjala stuti rrjedh nga stu plus prapashtesa ktin, dhe do të thotë "të lavdërosh në fytyrë". Bhakti nuk mund të identifikohet as me árcaná, që do të thotë të adhurosh hyjninë me lule, gjethe, ujë [të shenjtë] ose sende të tjera. Stuti nuk është më i mirë se llaftaria apo lajka. Në të ka pak përkushtim të sinqertë.

Supozoni se një baba lavdërohet nga djemtë dhe vajzat e tij hapur në fytyrë. Ai në fakt mund të jetë i zemëruar me ta në vend që të jetë i kënaqur. Në mënyrë të ngjashme, adhurimi me objekte të jashtme ndodh vetëm brenda hapësirës së kohës, vendit dhe personit. Është e vështirë [në këtë mënyrë] të vendosësh veten në sferën e Absolutit. Është vetëm me idenë e Tij që aspiranti shpirtëror shkon pak nga pak drejt Parama Puruśa. Sa më shumë që dikush të marrë idenë e Tij, aq më shumë do t'i afrohet Atij. Kjo rritje e përgjithshme e afërsisë do të gjenerojë përkushtim në zemrën e aspirantit shpirtëror.

Cittanádii ubhayatah praváhinii. Kjo do të thotë që mendja njerëzore mund të rrjedhë drejt botës relative si dhe drejt Absolutit. Kjo prirje ekstroversale e mendjes drejt materies është aparánurakti, dhe tendenca e brendshme është paranurakti. Bhakti, ose tërheqja, është një ligj natyror në univers. Universi i madh ruan ekuilibrin e tij për shkak të tërheqjes reciproke të planetëve. Qeniet njerëzore tërhiqen lehtësisht në fushat pjellore aluviale ku ka hapësirë të lehtë për prodhimin e bollshëm të materialeve ushqimore. Lulet e ëmbla dhe aromatike tërheqin bletët. Qeniet njerëzore vrapojnë çmendurisht pas parave dhe materialeve pasi ato u ofrojnë atyre siguri dhe komoditet. Por asnjë objekt jo integral nuk mund të jetë kurrë themeli i fortë dhe i përhershëm i jetës njerëzore. Vetëm Parama Puruśa, e cila është e përjetshme dhe e pandryshueshme, mund të sigurojë bazën e përhershme të jetës njerëzore.

Kjo botë është një fenomen që ndryshon. Kjo është arsyeja pse është marrëzi të varesh nga çdo realitet në ndryshim për strehim të përhershëm. Në përputhje me ndryshimet në kohë dhe hapësirë, do të ketë ndryshime në emrat dhe format e sendeve. Djali i sotëm bëhet i rritur, dhe i riu bëhet plaku dhe i dëshpëruari i së nesërmes. Vetëm Parama Puruśa është e pandryshueshme; prandaj, vetëm Ai duhet pranuar si qëllimi i jetës.

Ka shkallë të ndryshme të përkushtimit, si nirguńa bhakti, vaedhii bhakti, jiṋánamishrá bhakti, kevalá bhakti, rágánugá, rágátmika, etj., në përputhje me shkallën e intensitetit të dashurisë për Parama Puruśa.






Burimi: Bhaktitattva

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Bhaktitattva


Fjala Bhakti (përkushtim) do të thotë të adhurosh. Për adhurim duhet të jenë të pranishëm edhe personi që adhuron edhe personi që adhurohet. Prandaj, për sa kohë që ka një ndryshim midis besimtarit dhe Perëndisë, ekziston mundësia dhe nevoja e Bhakti-Sádhaná.

Bhakti nënkupton dëshirën për të Lartësuarin -

Sa paranuraktriishvare.

Duhet marrë parasysh kuptimi i fjalës "Paránurakti". Rakti tregon Raga ose lidhje. Anurakti do të thotë të mbash lidhje me ose të tërhiqesh nga një entitet i caktuar pasi të kesh kuptuar domethenjen e tij. Anurakti është dy llojesh. Anurakti për Brahmën Supreme ose Ndërgjegjen e Pafund Kozmike është Paranurakti. Anurakti për Brahma nën ndikimin e Prakrti ose Anurakti për manifestimet e papërpunuara quhet Aparánurakti. Zoti është një objekt për Paranurakti. Kur aspiranti konsideron se Brahma e Lartë është e tija ose e saj, ai quhet Bhajaná ose Bhakti.

Dy varietetet e Anurakti ekzistojnë vetëm për shkak të veprimeve introverte ose të jashtme të mendjes; që është ekstroversioni tregon Aparánurakti, ndërsa introversioni tregon Paránurakti. Forcat e jashtme e nënshtrojnë një person ndaj organeve shqisore dhe e bëjnë atë të papërpunuar. Një person i tillë është i zhveshur nga forca e tij/saj shpirtërore. Nga ana tjetër, Paránurakti e çliron një person nga kontrollet e Indriyas dhe nëpërmjet meditimeve sublime e vendos atë në shqisat më të holla të sublimuara, në bekimin e pafund përtej kufijve të Universit.

Tani shtrohet pyetja nëse Bhakti është i natyrshëm apo i panatyrshëm për qeniet e gjalla. Të gjitha gjërat që shohim në Universin e manifestuar, qofshin ato të ndërgjegjshme apo të papërpunuara, kanë tërheqje për njëra-tjetrën. Kjo tërheqje është Dharma e Universit të krijuar dhe si pasojë ruhet vazhdimësia e projeksioneve të mendimit të Mendjes Kozmike. Prandaj, them se tërheqja është e natyrshme për gjithçka. Është për shkak të tërheqjeve për njëri-tjetrin midis një morie trupash qiellorë që lëkunden në hapësirën e pafundme që ekuilibri ruhet në qiell. Në çdo planet apo nënplanet, ka përpjekje për vetë-ruajtje. Njerëzit vrapojnë dhe mblidhen në një vend që jep ujë të mirë, fruta të mira dhe toka pjellore, sepse gjejnë materiale të përshtatshme për vetë-ruajtje. Bleta fluturon rreth luleve në kërkim të mjaltit për hir të ruajtjes së ekzistencës së saj. Çdo subjekt vrapon më shumë drejt asaj që është më e qëndrueshme dhe më e sigurt dhe që do t'i sigurojë atij një siguri më të madhe dhe më të gjatë. Njerëzit vrapojnë pas parave sepse besojnë se mund të mbajnë jetën e tyre nën strehën e parave, se vetëm paratë mund t'i shpëtojnë. Ata nuk e dinë se paratë nuk mund të ofrojnë as një stabilitet të përhershëm dhe as një strehë të themeluar mirë. Gjatë gjithë jetës së dikujt, paratë vijnë dhe shkojnë disa herë. Herë magjepsja e saj do të na verbojë sytë dhe herë të tjera mungesa e parave do ta bëjë njeriun të qajë nga uria. Jo vetëm paratë, por të gjitha objektet e fundme e kanë këtë karakteristikë. Dikush përdor objekte të fundme me synimin për të shijuar vetëm një nga pjesët e tyre, atëherë herët a vonë do të arrihet mbetja. Ajo që është e kufizuar nuk mund të mbetet përgjithmonë objekt i kënaqësisë suaj ose vend pushimi juaj i përhershëm. Ekzistenca e të gjitha këtyre gjërave varet nga gjëra të tjera – të kufizuara nga kufijtë e kohës, vendit dhe personit.

Në aspektin filozofik, tërheqja për objektet e fundme quhet Ásakti dhe tërheqja për të pafundmen është Bhakti. Rága ose Rakti do të thotë tërheqje për të pafundmën dhe tërheqje për objektet e fundme. "Sakasmae parampremarúpá", domethënë Bhakti është simboli i dashurisë dhe kjo dashuri i kushtohet Iishvara-s, nënkuptuar me shkronjën "ka". Në gjuhën vedike shkronja "Ka" do të thotë Zot. Zoti është i papërshkrueshëm. Zoti është bërthama e Universit dhe është dashuria supreme e personifikuar.

Sa iishvara anirvacaniiya paramapremusvarúpah.

Puruśa dhe Prakrti. Kur një ndryshim në Puruśa ndodh për shkak të ndikimit të Prakrti, mendja vjen në ekzistencë. Shqisat dhe organet janë marrësit dhe mjetet e funksionimit të mendjes; kështu që mendja është njohësi i kësaj bote ose subjekt i të gjitha akteve të kësaj bote. Mendja është objekti i Puruśa-s së pandotur, dhe Puruśa është subjekti i saj ose njohja e vetvetes. mendja si objekt shkrihet në Puruśa si subjekt, dallimi ndërmjet objektit dhe subjektit pushon së ekzistuari. Kjo është gjendja supreme e aspirantit. Megjithatë, kur mendja udhëhiqet nga Avidyá, domethënë, kur ajo kërkon kënaqësi në objektet e fundme, atëherë, ajo energji e jashtme e mendjes identifikohet përfundimisht me objektin e papërpunuar. Kjo është kështu nëse ky objekt është një krijim i vetë mendjes ose është marrë nga bota e papërpunuar pese elementale.

Nëse shpejtësia e jashtëzakonshme me të cilën vrapon personi ekstrovert pas objekteve të fundme është introverte drejt Qenies Supreme, atëherë ai ose ajo mund të arrijë Brahma dhe të arrijë stadin Suprem. I devotshmi reciton:

Yápriitiravivekináḿ viśayesvanapáyinii

Tvámanusmaratah sáme hradayán mápasarpatu.

–Viśńupuráńa

Kjo do të thotë, o i Plotfuqishëm, tërheqja që njerëzit injorantë mbartin ndaj objekteve të mendjes së tyre, u bëftë një dashuri e përjetshme për ty, nëpërmjet kujtimit Tënd.

Bhakti i pastër nuk mund të bazohet në objekte të fundme pasi vetë ekzistenca e objekteve të fundme rrjedh nga ndjenjat ekstroverte. Megjithatë, unë vërej me dhimbje se shumë njerëz e kufizojnë dashurinë dhe përkushtimin e tyre në objekte të fundme dhe si rezultat ata nuk arrijnë përhapjen që u jep dashuria. Ata nuk e kuptojnë se çdo atom i vogël i këtij universi të madh është një manifestim krijues i Ndërgjegjes Kozmike - shprehja madhështore e Zotit. Ata shpenzojnë miliona për instalimin e idhujve dhe nuk pendohen për të parë vuajtjet e njerëzimit të vuajtur qe nuk ka buke. Ata nuk ngurrojnë kur vrasin gjakftohtë një dhi të re për të ashtuquajturën ngopje apo kenaqesi të një perëndeshë.

Vistárah sarvabhútasya Viśńorvishvamidaḿ jagat;

Draśt́avyamátmavattasmádabhedena vicakśańaeh.

–Viśńupuráńa

Bota është një fenomen që ndryshon. Prandaj, nuk është e mençur të jesh i lidhur me ndonjë objekt në këtë botë vazhdimisht në ndryshim. Emri dhe forma e objekteve pësojnë ndryshime me ndryshimin në kohë dhe vend. Fëmija shndërrohet në i ri, i riu në plak dhe i moshuari në të vdekur. Njerëzit e mençur e marrin çdo objekt të botës si shprehjen e një Viśńu të vetëm dhe nuk preken nga dhimbja apo kënaqësia kur shohin ndryshime në emrin dhe formën e ndonjë objekti të caktuar. Viśńu për ta mbetet Viśńu dhe ata nuk humbasin asgjë.

Ndërsa praktikon Bhakti, një person vazhdon me ndjenja të rrënjosura në saḿskárat e tyre, sepse ata nxjerrin kënaqësi prej tyre. Megjithatë, të vazhdosh në përputhje me saḿskáras nuk do të përsosë një aspirant në ndjenjën e pastër kozmike.

Bhaktiyogo bahuvidhaermargaerbhávini bhávyate

Svabhávaguńmárgena puḿsaḿ bhavo vibhidyate.

Kjo është, metodat dhe llojet e Bhaktiyoga, janë të shumëfishta. Një person adopton procesin e Bhakti sádhaná sipas prirjeve të tij.

Támasika Sádhaná – Saḿskárat në thelb për implikimet e tyre janë Tamoguńii (statike), por ato manifestohen sipas akteve të kaluara, të cilat ndonjëherë dominohen nga Rajah (mutativ) dhe nganjëherë nga Sattva (ndjenjë). Një aspirant quhet Támasika kur në vend që të tërhiqet nga shkëlqimet Rájasika ose Sattvaguńii, ai ose ajo praktikon Bhakti pasi ka zhytur ekzistencën e tyre Tamoguńii në forcën statike.

Abhisandháya yo himsáḿ dambhaḿ mátsaryameva vá

Saḿrambhi bhinnadrkbhávo mayi Kuryat sa támasáh.

Personat që dëshirojnë kënaqësi të kufizuara në vend të lumturisë supreme, nën ndikimin e dhunës, arrogancës ose xhelozisë janë Támasika Sádhakas. Nga kërkuesit e Támasika ka disa që nuk e harrojnë Supremin edhe pas realizimit të qëllimit të tyre. Persona të tillë kishin prirje Rajasika dhe Sáttvika në gjendje të fjetur dhe në fakt nuk ishin Támasika Sádhakas.

Rájasika Sádhakas – Ata që kryejnë praktika shpirtërore me qëllim të arritjes së një objekti të caktuar të fundëm quhen Rájasika, Karakteristika e Rájasika Sádhakas konsiston në të qenit të zhytur në realizimin e qëllimeve të tyre egoiste dhe jo në dëmtimin e të tjerëve.

Viśayánabhisandhyya yasha aeshvryamevabá

Arcádavarcayed yo maḿ prthagbhágvah sah rajsah

– Bhágavata

Ata që e adhurojnë zotin në mënyrë të vrazhdë me lule dhe gjethet e trefishta të Eegle marmelos, adhurojnë për hir të objekteve të kësaj bote, famës ose pasurisë. Në fakt ata dëshirojnë për ato objekte dhe jo për Zotin. Ata janë Rájasika Sádhakas. Disa nga këta kërkues Rajasika nuk e harrojnë Brahmën e Lartë. Edhe pse janë kërkues të Rájasika, ata kanë ndjenja sáttvika në një shkallë të konsiderueshme.

Karmanirhármuddisya parasmin vátadarpańam

Yajed yásti vá prthagmha sah sáttvikaśh

Ata që ndjekin praktikën e tyre me lutjen “O Zot, më shkatërroftë karma. Më çliro nga cikli i Karmas” dhe ata që e ndjekin praktikën e tyre si detyrë ose nga frika se njerëzit mund t'i qortojnë nëse nuk e bëjnë këtë, klasifikohen si Sáttvika Sádhakas. Ata janë Sáttvika Sádhakas, për aq sa nuk kërkojnë arritjen e Lartësisë. Megjithatë, kjo Sáttvika Sádhaná i Kur t nuk është një shkallë më e lartë e Sádhaná-s ose e Sádhaná-it Suprem, sepse asnjë nga sa më sipër nuk kontrollon energjitë e aspirantit dhe nuk i drejton ato drejt të adhuruarit, Brahma-s së Lartë. Synimi i aspirantit kanalizohet në një drejtim tjetër dhe ai ose ajo vazhdon me një objekt inferior. Të tre Bhakta të tilla - Sáttvika, Rájasika dhe Támasika janë Gaońii ose Bhakti inferiore. Aty ku nuk ka asnjë objekt tjetër përveç Brahmës Supreme, ai quhet Mukhya Bhakti. Në Mukhyá Bhakti Atje aspiranti është i lirë nga tre guńas. Ai ose ajo është zhytur në praktikat shpirtërore për Nirguńa Bhakti. Në përgjithësi, atëherë, Bhakti mund të klasifikohet në shumë grupe sipas objektit në pamje.

Nirguńa Bhakti: Këtu aspirantët nuk kanë asnjë objekt tjetër. Ata e marrin veten drejt Brahmës së Lartë vetëm nga nxitja e shpirtit të tyre. Nëse pyeten se pse e duan Atë dhe i përkushtohen Atij, ata thonë: “Oh, pse e dua unë? Nuk e di. Unë e dua Atë vetëm sepse më pëlqen ta dua Atë. A nuk duhet ta dua? Ai është jeta e jetës sime shpirti i shpirtit tim”. Ky lloj Bhakti është Nirguńa Bhakti.

Vaedhii Bhakti: Aty ku nuk ka Bhakti të pandarë për Zotin dhe qëllimi është vetëm t'u japësh një shfaqje të tjerëve. Sot ka një festë të veçantë, dyshemeja do të duhet të lyhet në këtë mënyrë me ngjyre kafe , do të duhet të spërkatet nga uji i Ganges, idhujt do të dekorohen në mënyrë mbretërore ose në modën e një fëmije, mantrat do të jenë qe te këndohet, lulet e ofruara, gjethet e Aegle marmelos do të ofrohen në këtë mënyrë e kështu me radhë. Devocione të tilla të praktikuara brenda kufijve të përdorimit dhe ritualeve të jashtme quhen Vaedhii Bhakti.

Yatra rágánaváptatvát pravrttirúpajáyate;

Shásanenaeva shástrasya sá vaedhii bhaktirucyate.

Rágahiin jana bhaje shástrer ájiṋáy;

Vidhibhakti bali táre sarva shástre gáy.

Támasikii, Rájasikii dhe Sáttvikii Bhaktis të prekur nga tre Guńas janë Vaedhii Bhaktis.

Jiṋánamishra Bhakti: Nëse Sáttvika Sádhaka nuk e harron të adhuruarin edhe pas realizimit të objektit të tij ose të saj, atëherë gradualisht Dija e Lartë shkëlqen brenda mendjes së tij ose të saj. Kjo arritje njihet me emrin Jiṋánamishrá Bhakti. Kjo Bhakti gjithashtu mund të klasifikohet si Nirguńa Bhakti, por për shkak të kotësisë së fjetur për pasuri ose njohuri, gjendja supreme nuk arrihet. Kjo quhet edhe Pradhánibhuta Bhakti. Pradhánibhuta është faza më e lartë e Gaoniit ose Bhakti inferior.

Kevalá Bhakti: Nëse aspirantët që në fillim, në vend që t'i përkushtohen Saguńa Bhakti, kuptojnë qëndrueshmërinë e Nirguńa Bhakti, pyetjet si "Çfarë kam arritur", "Pse dua të arrij?" etj, nuk lindin në mendjen e tyre. Ky është kulmi i Bhaktit, është lartësia më e lartë e Bhakti. Nëse ka njohuri të pandarë me objektin, atëherë ekziston një dhe vetëm një entitet, dhe për këtë arsye quhet Kevalá Bhakti. Kevalá Bhakti nuk arrihet me banjë, ushtrime ose masa shtrënguese. Ata që nuk janë bekuar me Hirin Hyjnor, qoftë edhe në një masë të vogël, nuk mund të kenë asnjë kuptim për të.

Mahat krpayaeva Bhagavad Krpáleshád vá.

Pozicioni i Kevalá Bhakti është me të gjitha mënyrat më i lartë se Gaonii Bhakti. Kjo është arsyeja pse quhet Mukhyá Bhakti. Çfarëdo përparimi që mund të arrijë një aspirant në Gaonii Bhakti, dallimi midis të adhuruarit dhe adhuruesit, ose midis të pafundmes dhe së fundmit mbetet me ta deri në fund. Ky aspekt njihet si Mahim Jiṋána në shkrimet e shenjta. Në prani të Mahim Jiṋána-s, besimtari ndihet i turpshëm për t'u bashkuar me Brahmën e Lartë.

Rágátmika Bhakti: Nuk ka Mahim-Jiṋána në Kevalá Bhakti. Në këtë aspiranti vrapon të afrohet me të adhuruarin me gjithë zellin e jetës së tij. Ata e konsiderojnë të adhuruarin si jetën e jetës së tyre dhe shpirtin e shpirtit të tyre. Ata nuk kanë kohë për të zhvilluar ndonjë dallim midis të adhuruarit dhe adhuruesit ose të pafundit dhe të fundmeve. Aspiranti nuk e konsideron veten adhurues të Ramës, por personifikimin e Ramës. Ai ose ajo pëlqen të dashurojë dhe nuk mund të mbetet pa dashuri, sepse ai ose ajo argëtohen vetëm me këtë ndjenjë.

Iśt́e svárasikii rágah paramaviśt́atá bhavet

Tanmayii yá bhavet bhakti sátra rágátmikoditá.

Faza e parë e Rágátmiká Bhakti njihet si Rágánugá Bhakti.

Rágátmikámanusrtá yá sá rágánugocyate.

Rágánugá Bhakti formon mendjen e aspirantëve në formën e Rágátmiká. Aspirantët dualistë që meritojnë Rágátmiká Bhakti, aspirojnë të jenë afër Brahma-s dhe të ndiejnë praninë e Tij, në vend që të bashkohen në Të. Ky është zeniti i Rágátmika. Nuk u pëlqen të bëhen sheqer, përkundrazi u pëlqen ta shijojnë dhe thonë se nëse shndërrohen në sheqer, atëherë si do ta kuptonin shijen e sheqerit. Dualistët e quajnë këtë fazë Gopiibháva ose Vrajabháva.

Sei gopii man yár bhávámrte yáy;

Veda-dharma tyaji sei Krśńake bhajay.

Duhet të kihet parasysh se kuptimi origjinal ifjala "Gopa", dmth qumështor, nuk zbatohet. Fjala "Shko" do të thotë organet shqisore. Vetëm ai që mban dhe kontrollon Indrijas është Gopa ose Gopála. Fjala Gopála do të thotë gjithashtu "dhurues i lumturisë". Kjo Vrajbháva është faza proksimale e Kevalá Bhakti. Ai është i ndryshëm nga Jiṋánamishrá Bhakti pasi nuk ka kotësi për dijen dhe as shfaqjen e pasurisë. Ky përkushtim nuk mund të arrihet përmes Vaedhii Bhakti.

Sakala jagate more kare vidhi bhakti;

Vidhi bhaktye Vrajabháva páite náhi shakti.

Në Ananda Marga, nuk ka vend për Vaedhii ose Jiṋánamishrá Bhakti. Ananda Margis janë aspirante të Rágátmika Bhakti, dhe për këtë arsye, ata nuk dëshirojnë ta përfundojnë udhëtimin e tyre në një gjendje Vrajabháva, çfarëdo tjetër që mund të ketë në Vrajabháva dualiste, nuk ka shprehje të nderimit të duhur për dëshirën e Brahmës ose fazën e Tij introversive. të ciklit krijues. Pse njerëzit nuk arrijnë ta kuptojnë mundësinë e këndshme që u ka ofruar hiri i Tij? Pse ata nuk do ta bashkojnë ndjenjën e tyre “Unë” në pavdekësinë e Supremit? Duke shijuar lumturinë e arritjes hyjnore si një ekzistencë më vete, mendja e njësuar dhe të gjitha organet shqisore duhet të kontrollohen. Kudo që mendja është me Indrijas, aty ekziston frika e përkeqësimit. Kjo është arsyeja pse Ananda Margis nuk pranojnë të qëndrojnë në Gopiibháva.

Bháva: Për ekspozimin e Bhaktitattva, përdorimi i fjalës Bháva është i domosdoshëm. Çfarë nënkupton Bháva?

Shuddhasattva visheśádvá premasúryáḿshu sámyabhák;

Rucibhishcittamásrńya krdasao bháva ucyate.

– Shrirupa Goswami

Bháva është ajo ku Citta ose gjëja mendore pastrohet dhe mbizotërohet kryesisht nga Sattvaguńa. Aty ku të dhjetë drejtimet shkëlqejnë me rrezet e diellit të dashurisë dhe shija ose anurakti për Zotin ndriçohet, atëherë Citta zhvillon unitet me Të. Si rezultat i kësaj Bháva, qeniet njerëzore i drejtojnë prirjet e tyre natyrore tërheqëse drejt të adhuruarve. I adhuruari, megjithatë, nuk është jashtë tyre, por është jeta e jetës së tyre, mendja e mendjes së tyre dhe mjeshtri i jetës së gjithë ekzistencës së tyre. Kur kjo ndjenjë e përkushtimit për të adhuruarit zgjon introversionin e prirjeve të dikujt, atëherë njeriu zhytet në këtë Bháva. Njeriu arrin gjendjen e realizimit të vetvetes. Në filozofinë e Vaeśńava, ky vrapim drejt vetvetes njihet si Hládinii Shakti, sepse në këtë rrugë ka një shkëlqim progresiv të dritës së realizimeve të këndshme.

Kur ka frikë ose ndjenjën e prirjeve të vrazhda në mendje, nuk mund të ketë Anurakti ose Bhakti të pastër. Devotshmëria e krijuar nga frika nuk është aspak Bhakti, përkundrazi është një gjendje e vajtueshme e vrazhdësisë mendore. Disa i luten Zotit nga frika e ferrit dhe disa nga frika e torturës dhe ndëshkimit në jetën tjetër. Ata kanë uri për emancipim nga këto frika. Kjo tradhton mungesën e njohjes së së vërtetës dhe nuk duhet t'i jepni kurajo këtij kompleksi inferioriteti. Ata që e pranojnë ose e njohin Zotin si veten e tyre, nuk kanë asnjë arsye për të pasur ndonjë frikë prej Tij. Kjo lëvizje e patrembur drejt Zotit quhet Dashuri.

Samyauṋmásrnito svánto mamatvátishyánkitah

Bháva sa eva sándrátma budhaeh premanigadyate.

– Shrirupa Goswami

Kur mendja arrin qetësinë supreme dhe një ndjenjë dashurie zhvillohet për të gjitha qeniet, atëherë kjo është paqe e përjetshme dhe të urtët e quajnë dashuri. Dashuria nuk mund të zhvillohet për asgjë të keqe apo të fundme.

Atmendriya priiti icchá táre bali káma;

Krśńendriya priiti icchá dhare prema náma.

Kámera tátparya nija sambhoga kevala;

Krśńasukhaváiṋcá haya premete prabala.

Dashuria dhe pasioni janë prirje reciproke antagoniste. Lidhja për një gjë të fundme është një shprehje e energjisë ekstroverte, ndërsa tërheqja për të Pafundmin është një shprehje e energjisë introverte. Kjo është arsyeja pse këto të dyja nuk mund të bashkëjetojnë kurrë. Prandaj, aspiranti duhet të shndërrojë me mjeshtëri pasionin në dashuri. A e doni djalin tuaj? Jo, jo ju nuk e doni djalin tuaj. Ju e doni Brahma në formën e djalit tuaj. Duke e dashur birin tënd si bir, nuk mund ta duash Zotin. Ku është ndjenja e djalit, nuk ka Zot dhe ku është Zoti, nuk ka bir. Aty ku ekzistoni Ai nuk ekzistoni dhe ku ekziston Ai nuk jeni më.

Yáṋhá kám táṋhá nehi Rám;

Yáṋhá Rám táṋhá nehi kám

Dono ekatra nehi milae,

Ravi rajanii ek t́hám.

Bhakti është tetë llojesh: dy lloje Támasika Bhakti, dy lloje Rájasika Bhakti, dy lloje Sáttvika Bhakti, Jiṋánamishrá Bhakti dhe Kevalá Bhakti. Më parë thashë se nga këto tetë lloje, Kevalá Bhakti është supremi. Sidoqoftë, Bhakti i çdo lloji ka vlerë më të madhe se asnjë Bhakti, sepse Bhakti rregullon rrjedhën e mendjes njerëzore në një drejtim.

Ast́ávidháhyeśá bhaktiryasmin mleccheʼpi vartate

Sa viprendro munih Shriimán sa yatih sa ca pańd́itah.

Një aspirant i ndonjë prej këtyre tetë llojeve të Bhakti, edhe pse ai ose ajo është tërësisht i përfshirë nga bestytnitë duhet të merret parasyshd si një Bráhmana i rangut të lartë, një i urtë, një asket ose një erudit.

Cańdáloʼpi dvijashreśt́hah Haribhaktiparáyanah

Haribhakti-vihiihnashca viproʼpi shvapacádhamah.

Muci hayeʼ shuci hay yadi Hari bhaje;

Shuci hayeʼ muci hay yadi Hari tyaje.

Nuk ka asnjë dallim në lidhje me përshtatshmërinë e dikujt për Bhakti Sádhaná. Të gjitha qeniet e pajisura me kornizën njerëzore janë të pranueshme për këtë Sádhaná.

Ánindyayonyadhikryate.

Nga pikëpamja e kësaj bote, edhe ato kasta të degraduara kanë të drejtë të bëjnë Bhakti Sádhaná. Tha i urti i madh Nárada.

Násti teśu játividyárúpakulakriyádi bhedah.

Arritja më e lartë e Bhaktit është arritja e Lartësisë, por në mendjen e përkushtuesve të Vaedhii Bhakti një dëshirë për kënaqësitë që rrjedhin nga objektet është më e madhe se dëshira për Lumturinë supreme. Ashtu si një nënë e largon një fëmijë që qan duke i ofruar një lodër, po ashtu edhe besimtarët e Vaedhii Bhakti janë të mashtruar me lodra. Nëna është e detyruar të shkëputet nga punët e tjera dhe të përqafojë fëmijën që hedh lodrën. Përkushtuesit e Kevalá Bhakti janë mendjemprehtë si ata fëmijë. Ka tre klasa të devoteve.

1. DEVOTI SUPERIOR

Shástreyuktao ca nipuńah sarvathá drd́ha nishcayah

Praod́hoshraddhoʼdhikárii yah sa bhakta uttamomatah.

Ata të ditur në shkrimet e shenjta shpirtërore dhe të aftë në praktika dhe me mendje të patundur janë përkushtuesit e shkallës më të lartë.

2. I NDËRMJETËM

Yo shástrádiśvanipuńah shraddháván sa tu madhyamah.

Ata që kanë nderim, por nuk kanë njohuri për shkrimin e shenjtë, janë të tipit të ndërmjetëm.

3. INFERIOR

Yo bhavet komalashraddhah sah kaniśt́ho nigadyate.

Ata që nuk janë as erudit dhe as të zellshëm janë te mjerë. Rágamishrá Bhakti ose Kevalá Bhakti mund të arrihet vetëm nga kategoria më e lartë e superiore. Vetëm ata arrijnë evolucionin e përhapur të shpirtit të tyre. Kjo është arsyeja pse në shkrimet e shenjta Nirguńa Bhakti quhet "Puśt́i Márga" ndërsa rrugët e tjera quhen "Maryádá Márga".

[[ Sa më shumë që aspirantët e Kevalá Bhaktit përparojnë drejt Iśt́a-s së tyre, aq më shumë ata mbeten të pavëmendshëm për veten e tyre të vogël dhe arrijnë cilësitë e Iśt́a-s.

Mádhava Mádhava anukhana souṋari, sundarii Mádhava bheli.

"Ndërsa vazhdimisht mendon për Mádhava, Rádhá e quan veten Mádhava." ]]

Adhuruesit e Kevalá Bhakti perceptojnë vetëm Brahma. Për ta i gjithë universi është Brahma për ta të gjitha aktivitetet përveç Brahma Sádhaná janë të parëndësishme dhe të pavlera.

Rám nám ek auṋka hae sab sádhan hae shúńa;

Aunk binu kachu hát nehi aunk rahe dasha guń.

Prandaj, o aspirante, mbani mend emrin e Zotit, përndryshe të gjitha përpjekjet tuaja do të reduktohen në hic. Në të gjitha rrethanat dhe gjatë të gjitha aktiviteteve, kapuni fort pas emrit të Tij. Dharma e fëmijërisë suaj është të lexoni dhe praktikoni Brahma Sádhaná. Dharma e rinisë është të fitosh para dhe të praktikosh Brahma Sádhaná. Dharma dhe e pleqërisë suaj, kur bëheni të paaftë për të gjitha aktivitetet fizike, është vetëm të praktikoni Brahma Sádhaná. Prahláda thotë:

Kaomára ácaret prájiṋo dharmán bhágavatániha

Durlabhaḿ mánuśaḿ janma tadapyadhruvamarthadam.

Praktika e mençur e Dharma Sádhaná që në foshnjëri, sepse një jetë njerëzore është e rrallë dhe akoma më e rrallë është jeta njerëzore e përsosur përmes Sádhaná.

Brahma është më i dashur nga aspirantet e vërtetë dhe për këtë arsye, çdo send dhe gjithçka që lidhet me Brahma është e dashur për ta.

Yei nám sei Krśńá bhaja niśt́ha ****;

Námer sahit áchen ápani Shriihari.

Aspirantet e vërtetë e duan botën, shoqërinë dhe gjithçka përreth, sepse ata e perceptojnë çdo manifestim të Prakrtit artistik me një frymë universale. Ata gjithashtu e duan të fundmën, pasi ajo është gjithashtu një pjesë e Universales. Ata i perceptojnë kënaqësitë e kësaj bote si lumturi hyjnore të ndryshme nga koha, vendi dhe personi. Ata e mbajnë mendjen e tyre të zhytur në rrymat e përjetshme të rrjedhës hyjnore. Aspirantë të tillë të devotshëm janë të vetmit shijues të vërtetë ose rasika dhe objekti i tyre i kënaqësisë është Brahma e Lartë.

Veda thotë: Rasah vae sah.

Vetëm ai që e njeh Nektarin Suprem është ai që kënaqet. Nëse lumturia hyjnore shihet me një motiv të poshtër egoist, ajo kthehet në helm. Nëse shikohet me vizion të zgjeruar, atëherë ai arrihet në aspektin e lumturisë hyjnore. Ata që gëzojnë të Përjetshmen e Lartë janë vetëm shijuesit e vërtetë, aspirantët e vërtetë.

Poeti Candidasa thotë:

Rasik rasik kahaye sakale rasik kehai nay,

Bháviyá gańiyá bujhiyá dekhle kot́ite got́ika hay;

Jemati diipiká ujare adhiká bhitare anal shikhá,

Pantaunge ásiya paŕaye ghuriyá maraye pákhá.

Jagat juŕiyá temati ghuriyá kámánale puŕiʼ mare;

Rasajiṋa ye jan se karaye pán viśa cháŕi amrtere.

Aspirantët e Bhakti duhet t'i dorëzojnë gjithçka të adhuruarve të tyre. Çdo gjë objektive është e përqendruar brenda mendjes. Prandaj, nëse vetë mendja i dorëzohet Brahmës, gjithçka bëhet automatikisht e dorëzuar.

Ratnákarastava grhaḿ grhinii ca padmá

Deyaḿ kimapi bhavate Puruśottamáya

Ábhiiravámanayanápahrtámánasáya Dattaḿ manah yadupate tvamidaḿ grhána.

O Zot, Universi është vendbanimi Yt, vetë Prakrti Suprem është bashkëshortja jote. Ju keni gjithçka. Atëherë, o Puruśottama, çfarë do të të ofroj? O po, më kujtohet një gjë. Adhuruesit tuaj të vërtetë ju kanë vjedhur mendjen. Kjo është arsyeja pse ju keni nevojë për një gjë. Mendja jote ka humbur, o Zot, dhe unë të ofroj mendjen time për ty. Më beko me pranimin Tënd.


--

Burimi: Bhaktitattva


Publikuar ne: Subháśita Saḿgraha



Shrii Shrii Ánandamúrti

[sirena_adria]

“Këmbëngulja është një nga cilësitë më të rëndësishme të fëmijëve, ata tregojnë se si ta bëjmë botën një vend më të mirë”

Në këtë Ditë të veçantë të Fëmijëve, të gjithë festojmë shpirtin, talentin dhe ngrohtësinë që ata sjellin në botën tonë. Fëmijët janë burimi i lumturisë dhe shpresës së së ardhmes sonë, dhe për t’u nxitur dhe frymëzuar, kemi mbledhur disa prej thesareve të diturisë nga shkrimtarë dhe filozofë të njohur botërorë. Këto thënie na mbushin me mendime pozitive dhe na inkurajojnë të ndërtojmë një botë më të mirë për fëmijët tanë.


“Fëmijëria është kohë e veçantë kur të gjitha gjërat janë të mundshme.” – G.K. Chesterton

“Fëmijëria është periudha më e bukur e jetës, sepse është koha kur çdo ditë është aventurë.” – Paulo Coelho

“Këmbëngulja është një nga cilësitë më të rëndësishme të fëmijëve. Ata tregojnë se si ta bëjmë botën një vend më të mirë.” – Nelson Mandela

“Fëmijët janë si lule të kopshtit; ata na japin shpresë dhe shkëlqim në jetë.” – Martin Luther King Jr.

“Shpirti i fëmijëve është si një rrufe e papërmbajtur, plot me dashuri dhe imagjinatë.” – Henry Ward Beecher

“Gjërat më të bukura dhe më të rëndësishme në botë nuk mund të shihen apo të preken, ato duhet të ndihen me zemër.” – Helen Keller

“Fëmijët janë si skulptorët; ata ndërtojnë botën e tyre nëpërmjet lojës dhe kreativitetit.” – Jean Piaget

“Fëmijëria është periudha kur mendja është më elastike dhe ndjenjat janë më të forta. Duhet t’u japim hapësirë për të ëndërruar, imagjinuar dhe eksploruar.” – Maria Montessori

“Fëmijët janë gurët e vlefshëm të ndërtimit të një shoqërie të qëndrueshme dhe paqësore në të ardhmen.” – Kofi Annan

“Fëmijët janë burimi i mendimit të pastër, i vullnetit të fortë dhe i shpresës së pafundme.” – Immanuel Kant

“Fëmijëria është momenti kur urojmë të rritemi sa më ngadalë dhe të mbajmë shpirtin tonë fëmijëror të gjallë.” – Gabriel Garcia Marquez

“Fëmijët janë shërbëtorët më të mëdhenj të të vërtetave të thjeshta.” – Rumi

“Fëmijët na mësojnë se si të vlerësojmë çdo moment dhe të shijojmë bukurinë e jetës.” – Ralph Waldo Emerson.


/ KultPlus.com

[ATMAN]

Bháva Samádhi


Çdo objekt i këtij universi, qoftë i gjallë apo i pajetë, po lëshon dridhje të panumërta. Mendja Makrokozmike është kontrolluesi i këtyre dridhjeve. Në rastin e qenieve të gjalla, mendja kontrollon gjithçka drejtpërdrejt, edhe në rastin e qenieve jo të gjalla, Makrokozmosi kontrollon gjithçka. Era fryn, uji rrjedh, gurët rrotullohen, gjethet fluturojnë - secila prej këtyre objekteve të pajetë ka një mendje të njësuar, pork jo eshte një mendje e fjetur. Ata nuk mund të krijojnë dridhje vetë; Mendja Kozmike krijon dridhje për ta, por në rastin e qenieve të gjalla, megjithëse kontrolluesi është mendja e njësisë individuale, mendja e njësisë njerzore është gjithashtu shprehja e kufizuar e mendjes kozmike, dhe kështu ata individe njerez janë të detyruar të ndjekin diktatet e mendjes kozmike. .

Qëllimi i praktikës shpirtërore të një sádhaka-aspirant shpirterore është të shndërrojë mendjen e njësisë individuale në Mendje Kozmike. Mendja e një jo-sádhaka udhëhiqet nga prirjet e jashtme. Por qëllimi i një sádhaka aspirant shpirteror është Parama Puruśa, kështu që një sádhaka do të duhet të drejtojë mendjen drejt Parama Puruśa-ZOTIT. Kur mendja e njësisë individ bashkon identitetin e saj të kufizuar në entitetin e gjerë kozmik, ne e quajmë atë "vetëdorëzim".

Si rezultat i dorëzimit,te "unit" më te vogël e mendjes së njësisë udhëhiqet nga "Uni" më i madh. Në rastin e dëshirës së zakonshme për kënaqësi, emër, famë etj. ndjenjat që prodhohen në qelizat dhe fibrat nervore kontrollohen nga "Uni" i vogël njeri. Por dridhjet shpirtërore të prodhuara në trupin e njeriut krijohen dhe kontrollohen nga Mendja Kozmike. Kjo do të thotë, "Uni" i vogël merret me kënaqësitë e zakonshme, ndërsa "uni" i madh ka të bëjë me lumturinë shpirtërore. "Uni" i vogël ndryshon nga individi në individ, por "Uni" më i madh është i njëjtë në të gjithë. Qëllimi i sádhana-praktikes shpirterore është të shndërrojë "Unin" e vogël në "Unin" më të madh. Në mënyrë metaforike, sa më i madh është "uni" si hëna në qiell, e cila lidhet me të gjithë gjatë çdo brezi. Dridhja fizike është e papërpunuar ndërsa dridhja mendore është shumë delicate dhe e holle. Dallimi midis lumturisë mendore në lidhje me dridhjet fizike dhe lumturisë shpirtërore në lidhje me dridhjet psikike është i qartë. Kënaqësia që vjen nga ngrënia e ëmbëlsirave është fizike – për ta arritur atë duhet të shkosh në një dyqan ëmbëlsirash. Por për lumturinë shpirtërore kërkohet një përpjekje e vazhdueshme. Mendja duhet të përqendrohet në objektin e meditimit, të gjitha mendimet dhe ndjenjat psikike duhet të drejtohen te Parama Puruśa ZOTIT. Duhet të krijohet një marrëdhënie dashurie e thellë me Të, në mënyrë që të mbetet vetëm një prirje në mendje dëshira e fortë për Parama Puruśa. Lloji i samádhi realizimit që një sádhaka arrin me një ndjenjë të tillë devotshmërie quhet bháva samádhi.

(Më 10 maj 1969, në Ranchi jágrti, një sádhaka përjetoi bháva samádhi. I ulur në dhyánásana ai filloi të praktikonte dhyána në Muládhára cakra. Sapo e lidhi mendjen e tij me Mendjen Kozmike, ai ndjeu valët e ëmbla të kozmosit. Më pas. ai e çoi mendjen e tij në fusha më të thella, duke praktikuar dhyána në cakras svadhistána dhe mańipura. Në këtë kohë ai i drejtoi të gjitha energjitë e tij psikike te Parama Puruśa. Vetëm një mendim ishte mbizotërues në mendjen e tij – se ekziston vetëm Parama Puruśa ZOTI I MADH dhe asnjë entitet tjetër. Pastaj ndërsa bënte dhyána ne anaháta cakra ai kishte një ndjenjë se Parama Puruśa ishte e tija. Në këtë fazë sádhaka aspiranti shpirteror mbeti i zhytur në një lumturi të pakufishme. Valët e lumturisë rridhnin vazhdimisht nëpër gjëndra, qeliza nervore dhe fibra duke e bërë atë të mbetej plotësisht i pavëmendshëm ndaj botës së jashtme) .

Gjatë samádhi, dridhjet e krijuara në pjesë të ndryshme të trupit të një sádhaka nuk kontrollohen nga mendja e njësisë individ, por nga Mendja Kozmike. Ka një ndjenjë lumturie të papërshkrueshme në të gjithë trupin, e cila bën që sádhaka të dridhet vazhdimisht. Bháva samádhi mund të përjetohet në cilëndo nga katër chakrat e poshtme. Por sapo mendja ngrihet mbi anáhata cakra përjetohet një samádhi realizim shpirteror më i lartë.


--

Burimi: Bháva Samádhi

Publikuar ne: Ananda Marga Filozofia me pak fjalë

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Bhavámbodhipotam


Në Vedat thuhet se Ai i madhi ZOT duhet pranuar si i vetmi objekt ideacioni dhe Tantrat gjithashtu thonë te njejten gje. Në Tantra është thënë:

Tadekaḿ Japámah Tadekaḿ Smarámah

Tadekaḿ Jagatsákśiirupaḿ Namámah

Tadekaḿ Nidhánaḿ Nirálambamiishaḿ

Bhavámbodhipotaḿ Sharańaḿ Vrajámah.

"Tadekaḿ japámah." Kjo do të thotë, kur dikush duhet të bëjë japakriyá, vetëm ai entitet duhet të jetë objekt i japakriyá. Çfarë është japa? Është i brendshëm ose i jashtëm i brendshëm ose auto-sugjerim. Si rezultat i sugjerimit të brendshëm ose sugjerimit të jashtëm të brendshëm ose sugjerimit automatik, çfarë ndodh? Jo vetëm lëvizja e brendshme e jashtme e prirjeve tërhiqet dhe drejtohet drejt atij Entiteti të vetëm, por edhe vetë struktura ektoplazmike e mendjes bëhet akoma më e pluhurosur dhe bëhet njësh me aftësinë njohëse supreme.

"Tadekaḿ smarámah". Çfarë është smrti? “Anubhútivisayásampramośah smrtih”. Ndërsa ju ngjizni diçka ose ndjeni diçka me ndihmën e organeve tuaja shqisore, çfarë ndodh? Struktura ektoplazmike e mendjes suaj merr formën e atij objekti të jashtëm. Tani kur ju me forcën tuaj të brendshme e rikrijoni atë gjë pas njëfarë kohe brenda mendjes tuaj pa ndihmën e ndonjë objekti të jashtëm, atëherë ky proces i rikrijimit njihet si "smrti". Supozoni se keni parë një dem ose një kafshë të caktuar dhjetë vjet më parë. Tani ju e keni krijuar atë përsëri - domethënë, ju e rikrijoni atë në mendjen tuaj, atëherë procesi njihet si "smrti" - kujtesa.

"Asampramośa" do të thotë rikrijimi i gjërave tashmë të perceptuara. Tani çfarë ndodh? Sipas prirjeve tuaja të preferuara, ju pa vetëdije ose me vetëdije krijoni shumë objekte të jashtme që kënaqin etjen tuaj në lidhje me atë prirje të veçantë. Supozoni se ju pëlqen të merrni rasagolla. Tani mund të krijoni rasagolla në mendjen tuaj. Por me vetëdije ose pa vetëdije rasagolla krijohet shpesh brenda mendjes tuaj dhe gjatë sádhaná rasagolla vjen automatikisht në mendjen tuaj dhe sádhaná juaj shqetësohet. Supozoni se po mendoni se do të merrni ryshfet nga ai njeri. Ndërsa bën sádhaná, çfarë po bën? "Ryshfet - ryshfet - ryshfet - ryshfet." Vetëm shikoni, shtytjet tuaja të prirura kanalizohen drejt ryshfetit që shqetëson “smrtin” që dëshironi të zhvilloni. Për shkak të freskisë së mendjes gjatë sádhaná-së tuaj, këta elementë të padëshiruar krijojnë një tendence te semure në mendjen tuaj.

"Tadekaḿ smarámah". Këtu është thënë se nëse do të krijoni ndonjë objekt në mendjen tuaj, atëherë vetëm ai Ent Kozmik duhet të krijohet në mendjen tuaj dhe asnjë objekt tjetër.

"Tadekaḿ nidhánaḿ nirálambamiishaḿ". Kudo që ka ekzistencë ka lëvizje dhe duhet të ketë një qëllim; disa pika përfundimtare. Në këtë univers çdo gjë është në lëvizje. Ju gjithashtu jeni duke lëvizur fizikisht, mendërisht dhe shpirtërisht. Pra, këtu thuhet se kur jeni duke lëvizur, duhet të keni një qëllim, duhet të keni një fund, për të gjitha lëvizjet tuaja trifale. Dhe këtu thuhet se Ai-ZOTI është pika kulmore. Ai është pika përfundimtare. Ai është Desideratum Suprem.

"Álamba" do të thotë "enë fizike" - një themel. Por objektivi mendor është gjithashtu álamba. Në rastin e álamba mendore ka një fjalë të veçantë në Saḿskrta - "ábhoga". Asnjë entitet, fizik, psikik apo shpirtëror, nuk mund ta ruajë ekzistencën e tij pa një themel - një enë - ose pa një pabulum. Por në këtë rast Ai nuk kërkon álamba – asnjë ábhoga. Kjo është arsyeja pse Ai është Nirálamba – përtej kontejnerit. Ai është qëllimi - desideratum, dhe Ai nuk kërkon pabulum.

"Bhavámbodhipotaḿ sharańaḿ vrajámah." Ai është tamam si një anije e madhe që lundron nëpër një oqean të fuqishëm bhava. Çfarë është bhava? Ajo pjesë e vogël e momentit reaktiv që është shkaku i rilindjes. Bhava është si një oqean i rrezikshëm dhe ai oqean i fuqishëm është i pakapërcyeshëm. Pra, për ta kapërcyer atë ju duhet një anije e mirë, e madhe dhe e fortë. "O Parama Puruśa, ti je ajo anije dhe ne po shkojmë drejt asaj anijeje për t'u strehuar për të kapërcyer këtë oqean bhava." Dhe nuk ka rrugë tjetër.

--

Burimi: Bhavámbodhipotam

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Samádhi-lumturia apo eksatzia shpirterore

Për të kontrolluar prirjet e ndryshme të mendjes njerëzore ekzistojnë gjëndra dhe nën-gjëndra të ndryshme të cilat formojnë qendra cakra të caktuara nervore brenda shtyllës kurrizore. Keto qendra quhen pleksuse ne latinisht ose cakra ne gjuhen sanskrite në Tantra yoga. Çdo pleksus rregullon një numër të caktuar prirjesh. Hormonet e sekretuara nga këto gjëndra të veçanta ndikojnë në nëngjëndrat përkatëse, gjëndrat e tjera të poshtme dhe vrttis ose tendencat të kontrolluara nga gjëndrat e tyre përkatëse.

Ushqimi dhe pijet që marrim çdo ditë shndërrohen në rasa (lëng), gjak, mish, yndyrë, palcë kockore dhe limfatike etj. Në fund limfa shndërrohen në hormone të llojeve të ndryshme. Hormoni i veçantë i sekretuar nga gjëndra pineale e aspirantit shpirtëror rrjedh në pleksusin e hipofizës. Në atë kohë, nëse mendja e dikujt mbetet e angazhuar në mendime të pastra shpirtërore, hormoni rrjedh nga gjëndra pineale në anën e majtë në gjëndrën e hipofizës dhe më pas në pleksuset e tjera, gjëndrat dhe nëngjëndrat, fijet nervore, qelizat nervore, venat dhe arteriet, etj. Ky fluks i tepërt i hormonit te gjendres pineale rigjallëron të gjithë pleksiet e poshtme. Nga ana tjetër, nëse mendja e dikujt mbetet e preokupuar me mendime të papërpunuara dhe materjale, atëherë hormoni pineal shperdorohet ose harxhohet kot pa dobi në pleksusin e hipofizës. Plekset dhe gjëndrat e poshtme, për shkak të mungesës së furnizimit me hormonin pineal, nuk gëzojnë asnjë lumturi shpirtërore. Por kur hormoni pineal rrjedh nëpër plexusin e hipofizës në pleksin më të ulët, pleksuset e pazhvilluar të trupit bëhen më të shëndetshëm dhe të rigjallëruar. Si rregull, çakrat e sipërme kontrollojnë ato të poshtme. Pra, chakra svadhistána kontrollon chakra múládhára, chakra manipura kontrollon chakras svadhistána dhe múladhára, anáhata kontrollon chakras mańipura, svadhistána dhe muladhára, dhe ájiṋá kontrollon të gjitha cakrat e poshtme.

Në kohën e prodhimit te hormonit pineal I njohur edhe amrta ne gjuhen sanskrite, nëse një sádhaka apo aaspirant shpirteror shkon në samádhi lumturi apo eksatzi shpirterore - ai ose ajo vizualizon ose përjeton një lloj atmosfere hyjnore rreth çakrës anáhata. Sádhaka kupton se ai ose ajo po përjeton një zhytje hyjnore në atmosferën e shenjtë dhe ndjen një lumturi të papërshkrueshme në zemër. Në atë gjendje të lartë të realizimit, çdo objekt i këtij universi duket jashtëzakonisht i ëmbël dhe njeriu përfiton lumturi të pamasë që asnjë object materjal i kësaj bote nuk mund ta sigurojë kurrë. Rrezet e diellit, rrezet e hënës, toka, uji, në fakt gjithçka buron nga nje një rrjedhë e vazhdueshme e nektarit të lumtur hyjnor te entitetit kozmik.

Idaḿ mánusaḿsarveśáḿ bhútánáḿ

Madhvasyá mánúśasya sarváni bhútáni madhuh

Ayámátmá sarveśám bhútánáḿ madhvasya átmanah

Sarvani bhútáni madhuh.

Edhe një armik i betuar te duket dhe behet shumë i ëmbël në atë moment lumturie . Gjithçka është e ëmbël. Në filozofinë Vaesnava kjo fazë e samádhi quhet madhura bháva. Në Tantra quhet anindyánanda rasa samádhi.

Karakteristikat e Anindyánanda Rasa Samádhi

Plekset e ndryshme të trupit rigjallërohen për shkak të sekretimit të bollshëm të hormoneve dhe bëhen më aktive se më parë. Sádhaka gëzon lumturi të pamasë. Për shkak të ndjenjave të tepërta të gëzimit, qelizat nervore dhe fibrat nervore bëhen të paefektshme. Krijohet një marrëdhënie shumë e ëmbël dashurie midis devotit dhe Parama Puruśa apo ZOTIT. Gjatë gjithë përvojës së lumtur ndihet një shije e ëmbël. Kjo gjendje është një nga tridhjetë e dy gjendjet e shquara të lumturisë shpirterore që përjetohen nga sadhakat aspirantet shpirterore shumë të avancuar. Karakteristikat e veçanta të këtij samádhi apo realizimi shpirteror eshte se ai nuk mund të arrihet me përpjekjet personale të dikujt, por vetëm nëpërmjet hirit të Guru-së.

Natyrisht, për të arritur realizimin suprem shpirtëror, nuk është e nevojshme që një sádhaka të përjetojë fare samádhi. Për shembull, pasagjerët që udhëtojnë në një tren për në Kalkutë mund ose nuk mund të jenë në gjendje të shohin pamjet e qyteteve Jamalpur ose Bhagalpur nëse dyert dhe grilat e dritareve janë të mbyllura. Edhe pse pasagjerët nuk janë në dijeni të qyteteve nëpër të cilat po kalojnë, ata ende arrijnë në destinacionet e tyre. Në botën shpirtërore gjithashtu, sádhaka, ndërkohë që mediton me ideacion mbi Lartësinë, sigurisht që do të kalojë nëpër faza të ndryshme të realizimit pa qenë domosdoshmërisht i vetëdijshëm për këtë. Kur Táraka Brahma apo entiteti suprem ZOTI vjen fizikisht në Tokë në formën e një Sadguru, Ai i ndihmon sadhakat aspirantet shpirterore te cilet e meritojne me punen e tyre dhe perpjekjet e tyre te praktikes shpirterore të arrijnë këtë lloj samádhi. Edhe kur Ai mungon fizikisht në këtë botë, Ai i ndihmon personat që e meritojnë ta arrijnë këtë samádhi nëpërmjet guruve të tjerë.


Burimi: Anindyánanda Rasa Samádhi

Publikuar ne: Ananda Marga Filozofia

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Bhavasundari, Mbretëresha Tigreshë


Pjesa lindore e distrikteve Howrah, Hooghly dhe Burdwan dhe pjesa veriore e Nënndarjes Ghatal të distriktit Midnapur në Raŕh lindor ishte dikur mbretëria Bhurishrestha(1). Sot në bisedë e quajmë Bhurshut. Kryeqyteti Garh Mandaram ndodhej aty ku lumi Amurda, i cili buron nga liqeni Sumudrabandh, konvergon me Damodarin.

Gjatë sundimit Pathan, shumica e mbretërive të Ráŕh ishin principata të pavarura. Vetëm nën Mughalët, këto principata pranuan sundimin e Nawabit të Bengalit. Ata i paguanin vetëm një haraç nominal. Në Bhurshut, sundimtarët Mughal kishin ndikim të jashtëzakonshëm. Burdwan, në Bhurshut, ishte kryeqyteti i Bengalit disa herë. [Disa thonë] fjala "Burdwan" erdhi nga [persishtja] bár-e-diiván. Britanikët e shkruajtën atë "Burdwan". Më parë emri i kësaj ndarje administrative ishte Sharifabad.

Në ato ditë, sundimtarët e Bengalit luftuan shumë për të ruajtur pavarësinë e tyre. Mbreti Pratapaditya i Jessore, Mbreti Kandarp Narayana i Chandradip, Mbreti Lakshman Manikya i Bhulua, dhe gjithashtu Isha Khan, Kedar Roy dhe Sitaram Roy, të gjithë luftuan shumë për të ruajtur pavarësinë e tyre. Është e vështirë të thuhet se cili do të ishte rezultati nëse të gjithë këta mbretër do të bashkëpunonin me njëri-tjetrin. Por ndërsa secili prej tyre luftoi vetëm, ata u mundën.

Mbreti i Jaipur, Raja Man Singh, hyri në një marrëveshje me Akbar, perandorin në Delhi, dhe u bë komandanti i përgjithshëm i ushtrisë Mughal. Ishin dymbëdhjetë sundimtarë të Bengalit që ishin veçanërisht të shquar. Raja Man Singh mori mbi vete përgjegjësinë e rëndë për të nënshtruar këta dymbëdhjetë. Ai mundi Pratapaditya e Jessore dhe mori statujën e Yashoreshvarii, hyjnisë mbrojtëse të Jessore. Ai e vendosi atë në Fortesën Abar të Jaipurit, duke sjellë priftin bengali të tempullit së bashku me të. Ishte Raja Man Singh ai që ndërtoi tempullin Ramnákálii, ose Dhákeshvarii, në Dhaka.

Kur mbreti Jagatnarayan i Bhurshut pa sundimtarë të tjerë të Bengalit në rebelim kundër sundimit Mughal, edhe ai u inkurajua të rebelohej. Nawab i Bengalit qëndronte herë në Burdwan dhe herë në Dhaka. Një komandant [nën nawab] ishte postuar në Dhaka, një në Gaoŕa, një në Burdwan dhe një tjetër në Azimabad (Patna e sotme). Perandori Akbar ndau Suba Bihar nga Suba Bengal, kështu që Azimabad nuk ishte më pjesë e Bengalit. Një nawab i ri u postua në Azimabad. Shumë ushtarë u transferuan në këtë kryeqytet të sapokrijuar nga Komisioneri Burdwan.

Duke ëndërruar për rebelim, mbreti Jagatnarayan mendoi se do të përfitonte nga kjo mundësi. Jagatnarayan shpalli zyrtarisht pavarësinë. Ky vendim u mirëprit nga ministrat e tij, si dhe mbretëresha e tij, Bhavasundari. Të gjithë ranë dakord se kur Bhurishrestha ishte më e mirë se shumë principata të tjera dhe kishte një trashëgimi të lavdishme të sajën – në art dhe arkitekturë, në urtësi, në letërsi dhe në të gjitha sferat e jetës – atëherë me siguri ajo duhet të shpallë pavarësinë e saj për të mbajtur dinjitetin e saj. Bhurshut kishte arritur majat e lavdisë në bujqësi dhe industri, tregti dhe tregti, dije, etj. Pse një mbretëri e tillë duhet të mbetet nën skllavërinë e perandorit të largët të Delhit? Pse nuk duhet të ngrihet në rebelim dhe të mbrojë sovranitetin dhe dinjitetin e vet?

Kjo deklaratë u lavdërua me zë të lartë nga bijtë kalorës e punëtorë të dheut. Ugra Kśatriyas, Sadgopes, Mahisyas dhe Bagdis të Bengalit dolën vullnetarë për ushtrinë. Ata thërrisnin sloganin: “Të huajt qëndroni jashtë! Ne kurrë nuk jemi dorëzuar dhe nuk do të kemi per tu dorëzuar kurrë.”

Akbar e mori këtë revoltë si një sfidë të madhe. Bhurshut ishte territori më pjellor dhe më i begatë brenda perandorisë së tij. Bhurshut prodhoi kulturat më të mëdha të kallam sheqerit, sheqerin më të papërpunuar, të korrat më të mëdha të pambukut, më shumë pëlhura, të korrat më të mëdha të orizit, prodhimin më të madh të minierave dhe mëndafshin, të gjitha këto që tregtarët i eksportonin jashtë vendit. duke bërë fitime të mëdha. Akbar do të mblidhte një pasuri të madhe për thesarin mbretëror duke vendosur taksa për ata tregtarë. Si i tillë, Bhurshut-i i rëndësishëm nuk mund të lejohej të ndahej nga perandoria.

Perandori dërgoi komandantin e tij të përgjithshëm Man Singh për të shtypur rebelimin. Edhe në atë kohë udhëtimi për në Burdwan nga Delhi ose Agra nuk ishte i vështirë. Kishte një principatë të sunduar nga Shershah Suri, një sundimtar inteligjent dhe udhëheqës trim. (Ai prezantoi reforma radikale agrare duke popullarizuar sistemin e dhënies me qira të tokës.) Ai ndërtoi një rruge të gjatë dhe të gjerë nga Suvarna Gram në Dhaka nëpërmjet Kalighat, Sutanuti dhe Govindapur, dhe prej andej përmes Howrah dhe Burdwan në Delhi dhe deri në Attak, Punjab. Dikur quhej ndryshe Rruga e Benares, Rruga e Kashit ose Rruga e Mbretit. Britanikët e quajtën Rruga Grand Trunk. Man Singh me ushtrinë e tij të madhe marshoi në Burdwan përgjatë kësaj autostrade.

Man Singh ngriti çadrat e tij në Shaktigarh. Lajmet e mbërritja e ushtrisë mogule arriti në Mandaram. Mandaram nuk është shumë larg nga Shaktigarh. Nëse dikush vazhdon pak më larg në lindje përgjatë bregut të Damodarit, së shpejti arrin në Mandaram. Ishte pikërisht në bashkimin e lumenjve Damodar dhe Amodar. Guximi i mbretit u shfry kur dëgjoi lajmin e mbërritjes së Raja Man Singh. Trimëria e tij u zbeh; ai pushoi së mburret dhe mburrur me forcën e tij ushtarake. Ai thirri një mbledhje urgjente të ministrave të tij dhe tha: “Unë jam vetëm një fabrikë e vogël. Si mund të guxoj të luftoj kundër pemës së madhe banyan? Unë dua që ju t'i dërgoni një lajmëtar me një flamur të bardhë Man Singh në Shaktigarh. Unë dua të dorëzohem pa kushte.”

Ministrat menduan se ditët e lavdisë kishin kaluar. Bhurshut nuk do ta shihte më kurrë agimin e lavdishëm. Fytyrat e ministrave ranë. Por nënshtetasit dhe ushtarët e mbretit nuk kishin dëgjuar ende për pengesën mendore të mbretit. Ajo që ata do të kishin bërë po të kishin mësuar për të, është lehtësisht e imagjinueshme.

Mbretëresha Bhavasundari e mori lajmin përmes kryeministrit. Ajo nxitoi menjëherë te Jagatnarayan. Ajo tha: “Nuk është çështje nderi juaj personal, as nderi i mbretërisë. Është një çështje e dinjitetit të të gjithë vendit të Bengalit. Për më tepër, nuk është thjesht një çështje prestigji, është për mbijetesën e të gjithë racës Bengalee. Ju lutem të mbledhni gjithë guximin tuaj dhe të ngriheni në këtë rast. Ne jemi të gjithë me ju. Pavarësisht nëse fitoni apo humbni, nderi i Bengalit do të rritet.”

Mbreti Jagatnarayan e dëgjoi mbretëreshën e tij, por nuk e ndoqi këshillën e saj. Përkundrazi, ai u kundërshtua duke thënë: “Ti je thjesht një grua që duhet të qëndrosh në apartamentet e brendshme. Sa pak dini për luftën - mos u përzieni në këto çështje delikate. Është më mirë të ktheheni në apartamentet mbretërore dhe të kujdeseni për shtëpinë.” Bhavasundari u largua me zemër të rënduar. Një stuhi e fortë po shpërtheu në mendjen e saj. Ajo nuk duroi të rrinte e heshtur, ndaj thirri këshillin e ministrave në apartamentet mbretërore.

Mbretëresha i këshilloi ministrat se mbreti kishte zhvilluar një çrregullim mendor. “Ai dëshiron të hedhë në tokë prestigjin e Bengalit. Unë jam një bijë e Ráŕh dhe ju jeni bijtë e Ráŕh. Nderi dhe prestigji i gjithë Bengalit varet nga ju dhe unë. Në këto rrethana, a jeni i gatshëm të shkoni te Man Singh në Shaktigarh duke mbajtur një flamur të bardhë në dorë?

Gjeneralët e ushtrisë bërtitën me një zë: “Jo! Ne do të shkojmë të mirëpresim Man Singh me shpata të zhveshura.”

Bhavasundari tha: "A do të më mbështesni mua në luftën për lirinë e Bhurshut?"

Ata u përgjigjën: "Po, Madhëria juaj". Bhavasundari mori mbi vete të gjithë administratën e Bhurshut. Ajo arrestoi menjëherë mbretin me ndihmën e forcave të sigurisë. Me urdhër të saj, e futën mbretin në burg. Ajo organizoi forcat e saj luftarake brenda tre ditëve.

Forcat e perandorit kishin arritur tashmë në Shaktigarh, një fshat pranë Rrugës Grand Trunk. E kam thënë edhe më parë se Rruga e Trungut të Madh ishte një rrugë me kalldrëm. Nuk kishte rrugë metalike në ato ditë që mund të gjendeshin as në Indi, as kudo tjetër në botë. Disa kohë pas vdekjes së Akbarit, Shah Jahan u shfaq në rrugë me gurë dhe zhavorr. Ai zhavorr u mblodh nga guroret e Birbhumit.

Sapo lajmi për ardhjen e ushtrisë Mughale arriti në Mandaram, njerëzit u binin daulleve të luftës. Sado e vogël të ishte ushtria e Bhavasundari, ajo ishte e madhe në moral dhe bindje. Megjithëse ushtria e saj përbëhej kryesisht nga rekrutë nga Tuntule Bagdis i Ráŕh, kishte gjithashtu një numër të madh ushtarësh të rinj me lëkurë kafe nga Ugra Kśatriyas, Sadgopes dhe Mahisyas, banorët fillestarë të Ráŕh. Sytë e tyre shkëlqenin nga gëzimi për fitoren e ardhshme dhe ata ishin të etur për të mbajtur dinjitetin dhe prestigjin e Bhurishrestha-s ose Bengalit.

Mbreti Jagatnarayan, i shqetësuar brenda mureve të burgut, i dërgoi paralajmërime të përsëritura Bhavasundarii për të hequr dorë nga rruga e fatkeqësisë së pashmangshme. "Bhavi," tha ai, "ju po ecni në një rrugë të rrezikshme. Ju kërkoj të hiqni dorë nga kjo rrugë. Ju jeni thjesht një fisnike. Nuk ju bën të shkoni në rrugën e luftës.”

Mbretëresha Bhavasundari shkoi të takonte mbretin e burgosur dhe foli me të nga jashtë qelisë. Ajo e qortoi: “Kur bëhet fjalë për çështjen e interesit kolektiv, disa njerëz do të duhet të sakrifikojnë veten, o Mbret. Duhet ta kuptoni këtë. Nuk kisha shumë arsimim formal; Unë u shkollova vetëm pak. Ju mund të thoni se 'pak të mësuar është një gjë e rrezikshme', por unë nuk mund të pajtohem me këtë. Jam i bindur se ka raste kur njeriu duhet të sakrifikojë interesin vetjak për të mbrojtur interesat e shumë të tjerëve. Ai që sakrifikon me gatishmëri interesin e tij vetjak është më i miri ndër të gjithë. Ai është vlerësuar dhe kurorëzuar mbret i popullit. Yah rájate sah rájáh [‘Ai që sundon është mbret’]. Ti ishe mbreti. Kjo ishte detyra juaj e parë. Sipas shkrimeve, mbreti duhet të kujdeset për nënshtetasit e tij. Ti dështove në detyrën tënde, kështu që unë duhet të kem sukses në detyrën time.” "Bhavi," iu lut mbreti, "të lutem, të lutem, të shmangësh këtë rrugë lufte. Nëse Perandori Akbar është si Himalajet, atëherë ushtria jonë është vetëm kodra e vogël Shushunia e Bankura. Kush dhe cili është burimi juaj i forcës për të ecur në një rrugë kaq të rrezikshme?”

“Ideologjia është burimi im i forcës”, u përgjigj ajo; “Nderi i Bengalit është krenaria ime. Gjaku i luftëtarëve për Bengalin, dhe gjaku im, gjithashtu, është oferta.

“Ju mund të vazhdoni të kënaqeni me ëndrrat tuaja të dënimit, unë po shkoj në fushën e betejës. Unë nuk po luftoj thjesht për prestigjin tim; Unë po bëj luftë që brezat e ardhshëm të atdheut tim të ëndërrojnë një të ardhme të lavdishme. Unë jam duke shkuar në luftë. Kjo nuk është koha për të dekoruar këmbët e mia me okër të kuqe dhe për të vizatuar një vello mbi kokën time. Unë i lë ato gjëra pas për ju.”

Mbreti vazhdoi të përpiqej me dëshpërim për ta larguar atë, kështu që ajo u largua atje. Mbreti u përpoq ta mashtronte dhe ta shante, por ajo ishte e vendosur dhe e palëkundur.

Bhavasundari përparoi drejt Burdwan përgjatë bregut jugor të Damodarit. Ajo dhe forcat e saj takuan ushtrinë Mughale gjatë rrugës. Mogulët ishin vendosur aty ku Amirpur dhe Manikahati tani qëndrojnë në bregun e majtë të Damodarit dhe Natrigram qëndron në të djathtë. Ishte një betejë e pabarabartë. Luftimet vazhduan për dy ditë. Amar Ghosh, udhëheqësi i Sadgopes, udhëhoqi trupat përgjatë bregut të djathtë dhe Nityananda Singh, udhëheqësi i Bagdis, zbriti në bregun e majtë. Në një vend afër Shunde-Kalna, luftëtarët Ráŕh u shpartalluan. Amar Ghosh dhe Nityananda Singh vdiqën në fushën e betejës.

Mbretëresha Bhavasundari e gjeti veten vetëm. Nuk kishte njeri as në krahun e saj të majtë, as në të djathtë, përpara ose prapa. Shpata e saj ishte zbuluar tashmë; ajo nuk do të tërhiqej në Mandaram. Akbar dhe Raja Man Singh kishin dhënë urdhër që Bhavasundari të mos lëndohej fizikisht dhe ajo u kap e paprekur.

Man Singh i tha asaj: "Ti ke lindur dhe rritur në një familje fisnike, u martove me anëtarë të familjes mbretërore, kështu që pse ndërmore rreziqe kaq të rënda në betejën e përgjakshme?"

"Po, unë kam lindur në fisnikëri," u përgjigj Bhavasundari, "dhe u martova me familjen mbretërore. Për shkak të kësaj, u nisa për të luftuar.”

"Tani nuk ka njeri që t'ju ndihmojë," u tall Man Singh. “Po nga kjo? Unë jam këtu për të më ndihmuar!” ajo tha. Man Singh e gjeti veten në një pozicion shumë të vështirë. Ai dërgoi një raport të detajuar duke treguar situatën.

Akbar shkroi përsëri. "Unë e pranoj pavarësinë e Bhurishrestha, por le Bhurishrestha të pranojë supremacinë e Perandorit të Delhi. Bhurishrestha nuk ka nevojë t'i paguajë asnjë haraç Delhit. Ai do të jetë i pavarur brenda kufijve të tij. Unë kurrë nuk kam njohur dikë aq të madh sa Bhavasundari. Ajo nuk është vetëm krenaria e Bengalit, ajo është krenaria e gjithë Indisë. Unë urdhëroj lirimin e saj dhe i jap titullin mbretëror ‘Raybháginii’”.

Titulli “Raybháginii” ka tre kuptime. Një kuptim është "një zonjë e familjes Ray që ka aftësinë e një bháginii [tigreshë]", e dyta është "mbretëresha e tigrave" dhe e treta është "një mbretëreshë që është po aq e fuqishme sa një tigreshë".

Për një kohë të gjatë më pas, historia e Raybháginii Bhavasundari vazhdoi të ishte e njohur mes njerëzve. Fjala "Raybháginii" erdhi për të treguar një zonjë me shpirt të lartë. Ajo fitoi një vend të përhershëm në rimat popullore të Ráŕh
Pas lirimit, ajo u kthye triumfalisht në kryeqytetin e saj Mandaram. Subjektet i dhanë asaj një mirëseardhje të jashtëzakonshme, me gunga që frynin dhe gratë që luteshin dhe hidhnin oriz të pjekur. Bhavasundari e liroi burrin e saj nga burgu dhe i tha: “Bhurishrestha është mbretëria jote; ju duhet ta sundoni atë si mbret. Por mos harroni se gratë nuk duhet të kujdesen për kuzhinën njëzet e katër orë në ditë. Ata duhet të dalin sa herë që i thërrasin nevojat e kombit. Ata duhet të përballen me përplasjet e jetës me ose pa burrat.”

Mbreti tha: "Ke të drejtë, Bhavi, tani e kuptoj gabimin tim." Mbreti Jagatnarayan jetoi edhe shtatë vjet të tjera. Ai u konsultua me mbretëreshën Bhavasundari për çdo çështje të rëndësishme, veçanërisht në korrespondencë me perandorin e Delhi ose Nawab të Bengalit. Ai nuk do të merrte asnjë vendim i vetëm.

Tregohet se para vdekjes së saj ajo tha: "Pema që mbolla për gratë e ardhshme të Bengalit nuk duhet të lejohet të thahet ose të pritet nga askush."

--

Burimi: Bhavasundari, Mbretëresha Tigres

Botuar në: Zgjimi i grave

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Bhusuku dhe Brahmabháva


Për të arritur Parama Puruśa, për t'u bërë një me Realitetin Suprem, Ai duhet të bëhet suumum bonum i jetës njerëzore. Por arritja e Realitetit Suprem nuk është e mundur brenda natës. Për këtë sádhaka [praktikanti shpirtëror] do t'i duhet t'i nënshtrohet procesit sistematik dhe metodik të sádhaná-së shpirtërore për një periudhë të gjatë, derisa çdo qelizë nervore, fibër nervore, çdo pjesë e ekzistencës së tij fizike të hyjnizohet. Sádhaná, në fund të fundit, është një proces shkencor me anë të të cilit hyjnizohet e gjithë ekzistenca psiko-fizike.

Ata që kanë fatin të kenë saḿskára [moment reaktiv mendor] të mirë për shkak të karmës së tyre të jetes se kaluar, mund të kenë lehtësisht një mendje të ekuilibruar që do t'i çojë ngadalë dhe në mënyrë të qëndrueshme drejt qëllimit të tyre. Por në shumicën e rasteve nuk ndodh kështu. Citta nádii ubhayatah praváhinii – “Mendja mund të ketë si objekt edhe shpirtin edhe materien”. Por është e vështirë të bësh shpirtin objekt, sepse ideacioni shpirtëror nuk është i mundur nëpërmjet dridhjeve konkluzive (tánmátrik spandana). Shqisat nuk e ndihmojnë një person në sádhaná shpirtërore. Përkundrazi, organet shqisore janë gjithmonë të gatshme për të ndihmuar mendjen të rrjedhë në mënyrë të jashtme. Objektet materiale, nëpërmjet tanmátra-ve të tyre (shabda, sparsha, rúpa, rasa, gandha), tërheqin gjithmonë mendjen.

Paralelizmi psiko-fizik është shumë i lehtë, ndërsa paralelizmi psiko-shpirtëror kërkon përpjekje të përsëritura mendore. Kjo është arsyeja pse sadhakat e mençura mbivendosin Brahmabhávën mbi objektet fizike dhe mendimet e mendjes. Menjëherë pushojnë së qeni fizike ose mendore, bëhen shpirtërore. Në fund të fundit, çdo objekt – fizik apo psikik – nuk është gjë tjetër veçse një shprehje e Brahmës. Si rezultat, njeriu nuk do të duhet të korrë pasojat e veprimeve të tij. Kjo është mënyra e vetme me të cilën njeriu mund të parandalojë kryqëzimin e mendjes për shkak të paralelizmit të vazhdueshëm psiko-fizik.

Zakonisht, njerëzit që nuk janë në sádhaná márga [shtegun shpirtëror] i shohin gjërat fizike thjesht si gjëra. Ndërsa hanë ushqim, pinë ujë, lexojnë libra, flasin me miqtë apo kryejnë ndonjë veprim, ata futen në robëri për shkak të punës. Mendjet e tyre sulmohen nga karma bandhana. Ata nuk do të arrijnë shpëtimin derisa saḿskárat e tyre të shteren përfundimisht. Prandaj, për të hequr qafe këtë karma bandhana [skllavërinë e veprimit dhe reagimit], duhet të merret Brahmabháva [ideja mbi Supremin].

Mbi një mijë vjet më parë, ekzistonte një bhikku budist i mençur dhe i devotshëm në Bengal, i njohur gjerësisht si Bhusuku. Ai ishte një poet i mirë, një humorist dhe një sadhaka i kategorisë së shkëlqyer.

Kur mendja ngrihet mbi vetëdijen trupore dhe merr ide të vazhdueshme shpirtërore, njeriu shijon parama rasa [shijen supreme]; ai që, nga ana tjetër, mendon për sende materiale bruto, merr viśaya rasa [shijen e sendeve]. Kjo e fundit preferohet vetëm derisa dikush të përjetojë të parën; pasi shijohet parama rasa, tjetra bëhet pa shije. Në këtë pikë, Bhusuku me humor tha: Áj báuṋálii haili [“Sot u bëra báuṋálii” (Báuṋálii mund të nënkuptojë Bengale)]. Këtu báuṋálii do të thotë ai që është ngritur mbi vetëdijen trupore; vauṋga, këtë gjendje, ai e arriti teksa merrte vazhdimisht idenë kozmike.

Bhu: Në kohën e bhojana (ushqimit), ai mendonte për Parama Puruśa.

Su: Në kohën e shayanam (i shtrirë), ai mendonte për Parama Puruśa.

Ku: Para çdo karma (veprimi), ai mendonte për Parama Puruśa.

Ai që merr si ideacion gjithmonë emrin e Parama Puruśa-ZOTIT ndërsa ha dhe pi, ulur dhe ec - para çdo veprimi - quhet "Bhusuku".

Kur dikush fle në një krevat , trupi i tij bie në kontakt me krevatin. Kur hahet, dora dhe goja e dikujt vijnë në kontakt me orizin, perimet, etj. Kur mendon, mendja bie në kontakt me mendimin. Çdo gjë e papërpunuar ose delikate është manifestimi i Tij. Në procesin e marrjes së ideve të vazhdueshme Kozmike, sádhaka përjeton lumturi të madhe brenda - kjo quhet dharmameghánanda.

Demonstrimi

[Bábá thirri një sádhaka dhe i tha të shtrihej. Sádhaka u shtri dhe Bábá preku katër chakrat e tij të poshtme me një shkop. Pastaj e pyeti sádhaka:] A e ndjen praninë e dikujt, prekjen e dikujt? [Sádhaka u përgjigj po. Pastaj sádhaka u ul.

Bábá e pyeti përsëri sádhaka nëse po e ndjente praninë, prekjen, dashurinë e Tij apo jo? Përgjigja e sádhakës ishte gjithmonë pozitive; këtë herë sádhaka u ngrit në këmbë.

Bábá-i e pyeti përsëri:] A e ndjen se Ai po të mban duart, po të don? [Pastaj sádhaka filloi të shënonte kohën. Edhe atëherë ai ndjeu praninë dhe dashurinë e Tij.

Më pas, sádhaka-s iu tha të mendonte për diçka mendërisht. Atij iu tha të mos mendonte për asgjë përveç Tij. Në múládhára, svádhiśt́hána, mańipura, anáhata, ai ndjeu praninë e Tij të dashur gjatë gjithë kohës.

Më pas sádhaka shkoi thellë në samádhi - në Vaekuńt́hadháma - duke ruajtur lidhjen e zakonshme, mbi-botërore dhe shpirtërore.]


--

Burimi: Bhusuku dhe Brahmabháva


Botuar në: Ánanda Vacanámrtam


Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Bhútatattva, Tanmátratattva dhe Indriyatattva

Bhútatattva: Siç është diskutuar më herët, saiṋcara është një proces analize dhe si i tillë e shndërron njëshin në shumë. Avidyámáyá është forca operative që qëndron pas karakteristikave të saj multikrijuese. Në faza të ndryshme të kësaj saiṋcara, bhútas me vetitë e tyre të veçanta vijnë në ekzistencë.

Rëndësia e termit bhúta është "qenie e krijuar". Në kuptimin e përgjithshëm termi bhúta i referohet së kaluarës. Është thënë tashmë se nëpërmjet ndikimit të forcës ndjesore mbi Puruśottama, Mahattattva vjen në ekzistencë; me aktivizimin e forcës mutative-ndryshuese kjo Mahattatva metamorfozohet në Ahaḿtattva; dhe më pas forca statike shndërron një pjesë të "Unit" të subjektivuar në "Unin" të objektivizuar ose "uni" të bërë-krijuar ose citta të Entit Kozmik. Ky kombinim i Mahattattva, Ahaḿtattva dhe citta është ajo që njihet si Mendja Kozmike. Fazat e transformimit të Ndërgjegjes Kozmike para ekspozimit të Citta Kozmike nuk janë realitete objektive në kuptimin e ngushtë të termit, dhe si e tillë ekzistenca e Mendjes Kozmike nuk mund të vërtetohet nëse dhe derisa të trajtohet logjikisht projeksioni i tij psikik.

Edhe pas formimit të cittës, Prakrti statik vazhdon të ndikojë gjithnjë e më shumë në cittën Kozmike dhe rezulton në kryqëzim ose ulje zvogelim të mëtejshme të hapësirave ndërmolekulare dhe ndëratomike dhe rritje graduale të afinitetit kimik. Në fazën e parë të këtij kryqëzimi, afiniteti kimik lejon transmetimin vetëm të valëve të zërit. Prandaj, në një fazë kur citta, duke u bërë pak më e ashpër, është në gjendje të mbajë valë zanore, thuhet se ákásha, ose trupi eterik, është formuar. Ky ákásha është faktori i parë rudimental në nivelin fizik.

Ndikimi i vazhdueshëm i Prakrtit statik vazhdon në rritjen e afinitetit kimik dhe zvogëlimin e hapësirave ndërmolekulare dhe ndëratomike, duke e bërë faktorin ose bhúta akoma më të papërpunuar se ákásha dhe i mundëson faktorit të dytë të bartë valën ose ndjesinë e prekjes mbi dhe mbi kapacitetin ekzistues. të transmetimit të valëve të zërit. Faktori i dytë është váyutattva ose faktori ajror.

Si rezultat i ndikimit gjithnjë në rritje të Prakrtit statik, ndodh një përplasje e brendshme në váyubhúta duke shkaktuar shkëndija drite; domethënë, váyubhúta konvertohet ngadalë në një faktor ndriçues ose tejastattva. Ndjesia e shikimit ose rrezatimi i rúpatanmátra është veti e veçantë e këtij faktori të tretë.

Me veprimin e vazhdueshëm të parimit statik, formohet trupi i lëngshëm dhe në fund strukturat e ngurta. Njësia e lëngshme është e perceptueshme nga shqisa shtesë e shijes (ose rrjedha) dhe trupi i ngurtë nga shtimi i mëtejshëm i shqisës së nuhatjes.

Formimet e mësipërme nuk janë të papritura, por graduale. Faza e ndërmjetme midis cittës dhe eterit nuk është as abstrakt dhe as çështje. Në mënyrë të ngjashme, dielli është në një fazë të ndërmjetme midis faktorëve ajrore dhe atyre ndriçuese. Toka në fillimet e saj ishte në një fazë që nuk mund të quhet as ndriçuese dhe as e lëngshme. Gradualisht ai u shndërrua në një trup të lëngët dhe dalëngadalë sipërfaqja e jashtme u shndërrua në të ngurtë. Në trupin e saj të brendshëm toka është ende në formë të lëngshme; dhe në pjesën më të brendshme faktorët ndriçues dhe të gaztë po shndërrohen ngadalë në lëng.

Secila dhe çdo bhuta është e aksesueshme për një ndjenjë të caktuar konceptesh ose perceptimesh, me anë të të cilave organet shqisore e njohin ose e klasifikojnë atë. Kombinime të ndryshme të këtyre bhútatattva-ve rezultojnë në krijimin fizik, fillimisht të strukturave të pajeta dhe më vonë të strukturave të animuara. Vetë fillimi i fazës së animuar është fillimi i procesit të pratisaiṋcara.

Ngurtat më e papërpunuar është faza përfundimtare e saiṋcara. Energjia ose práńa që punon aty konvertohet ngadalë në práńáh, energji jetike. Kjo energji jetike funksionon si shkaku i drejtpërdrejtë i jetës dhe kështu kontrollon aktivitetet e strukturës fizike të animuar. Në vijim, rrethi i pratisaiṋcara fillon të funksionojë me bashkëpunimin e koordinuar të práńáh-ut dhe mendjes. Por në mungesë të një mjedisi të përshtatshëm që práńáh të shprehet, si në rastin e trupave qiellorë të vdekur ose që vdesin, struktura fizike do të shpërthejë për shkak të presionit të brendshëm gjithnjë në rritje. Ky shpërthim quhet jad́asphot́a. Faktorët përbërës të disociuar (të shkëputur si rezultat i jad́asphot́a) përzihen me tattva-t e tyre përkatëse.

Ky proces i jad́asphot́a, si rezultat i të cilit faktori më i papërpunuar, i ngurtë, shndërrohet në disa faktorë më delikate, mund të quhet "saiṋcara negative": faktori i ngurtë mund të Asnjëherë, si rezultat i saiṋcara ose jad́asphot́a negative, të mos shndërrohet në një faktor më delikat se faktori fizik më delikat, domethënë faktori eterik, sepse po të shndërrohej në faktorin tjetër më delikat, citta, do të nënkuptonte tërheqjen e mendimit. -valët e makrokozmosit.

Kështu, e vetmja paraqitje logjike është të thuhet se bhutas nuk janë ndonjë gjë e re, por vetëm format e kryqëzuara të cittës kozmike, të cilat manifestohen në faza të ndryshme të procesit saiṋcara kur hapësirat ndërmolekulare dhe ndëratomike zvogëlohen dhe afiniteti kimik rritet për shkak të jashtme. presioni i Prakrtit statik.

Tanmátratattva: Tat + mátra = tanmátra. Në sanskritisht tat do të thotë "ajo", mátra do të thotë "sasia më e vogël". Prandaj termi tanmátra tregon një pjesë mikroskopike të "atë" (të "atë bhúta").

Sipas filozofisë së Ananda Marga, Brahma Cakra – Rrethi Kozmik – nuk është veçse një valle kozmike në të cilën çdo objekt i krijuar, nën magjinë magjike të Kozmosit, lëviz në harmoninë dhe ritmin e duhur. Me fjalë të tjera, mund të thuhet se një objekt ose objektivitet nuk është gjë tjetër veçse një lëvizje valore brenda trupit të Kozmosit. Kështu, filozofia e Ananda Marga-s vendos teorinë e valëve të shkencës moderne përmes një këndvështrimi logjik të pavarur, dhe se jeta përbëhet vetëm nga një oqean valësh vibracionale.

Çdo bhúta nga eterja tek e ngurta është në një rrjedhë të përjetshme. Vetë ekzistenca e bhútatattva është vetëm një model valësh, një pjesë mikroskopike e valëve të marra në një formë kolektive nga organet shqisore-cum-citta. Këto fraksione mikroskopike të bartura përmes valëve quhen tanmátras. Prandaj tanmátra-t nuk janë gjë tjetër veçse valët e prodhuara nga objektet në fjalë si rezultat i reflektimit të bhúta-s më delikate mbi ato më të vrazhda. Tanmátras në kuptimin matematikor nuk janë diçka homogjene. Ato janë heterogjene në karakter dhe heterogjeniteti i tyre krijon varietete në botën e jashtme të perceptueshme. Ky heterogjenitet është i specializuar nga ndryshimi në gjatësitë e valëve midis tanmátras të ndryshme brenda ose pa fushëveprimin e ndonjë Bhúta të veçantë.

Ákásha ose faktori eterik është pak a shumë një faktor teorik dhe duke qenë më e holla nga të gjithë bhúta-t, ka gjatësinë e valës maksimale, kështu që rrjedha e tij nuk përballet me asnjë pengesë fizike, ndërsa bhúta-t e tjera përballen me disa. Një valë mund të lëvizë lirshëm vetëm kur është në harmoni me valët e mëparshme dhe lakimet e tyre. Një valë mund të kalojë përmes një objekti ku nuk ka asnjë pengesë fizike ose pengesë nga një valë më delikate, domethënë, valët më delikate mund të kalojnë nëpër valë më të papërpunuara; dhe në rrethana të tilla ka gjithmonë një rregullim të gjatësisë së valëve që rezulton në krijimin e diversiteteve fizike. Rregullimi i duhur i gjatësisë së valës do të thotë rregullim në dy pauzat e valëve - pauza e ndjeshme dhe pauza statike. Pauza e ndjeshme në valë tregon pikën ku momenti lart është shteruar përfundimisht dhe vala është gati të fillojë lëvizjen poshtë, dhe pauza statike është në pikën ku lëvizja poshtë ka përfunduar dhe lëvizja lart sapo ka filluar. Ato përfaqësojnë kulmin e shkencës fizike. Sa më e madhe të jetë gjatësia e valës së çdo bhútatattva, aq më e madhe është mundësia që ky rregullim i valëve goditëse të kalojnë.

Kur një objekt lejon kalimin e një vale, ai nuk hyn në sferën e nervave shqisore, por kur vala nuk merr një kalim të tillë, domethënë reflektohet prapa, vetëm në një rrethanë të tillë ekziston një perceptim i saj. ekzistenca nga nervat tona shqisore.

Le të shqyrtojmë procesin e perceptimit aktual dhe të shohim se si ndodh. Është treguar më herët se ekzistenca e një strukture fizike nuk është gjë tjetër veçse një gjendje dridhjeje vibracionale të vazhdueshme. Vetë ekzistenca kërkon lëvizje të përjetshme. Kjo dridhje krijon valë të cilat godasin portat e organeve. Ndodh një dridhje simpatike brenda nervit ndijor i cili përcillet në vendin e organit aktual në tru. Në tru, njësia citta merr formën e dridhjes dhe egoja ndjen se po percepton objektin e saj. Për shembull, kur valët e dritës që vijnë nga një objekt godasin retinën e syrit, nervi optik krijon një dridhje të ngjashme në lëngun optik dhe e përcjell dridhjen në një pikë në tru të njohur si cakśu indriya. Citta merr formën e objektit dhe ahaḿtattva ose egoja ndjen - "Unë po shoh objektin e veçantë". Kështu, perceptimi aktual bëhet përmes një procesi në nerva të ndryshëm që bartin dridhje nga portat e organeve në vendet e organeve të veçanta në tru. Ky është rasti me perceptimin e shijes dhe aktivitetet e tjera shqisore. Nëse ndonjë nga nervat ndijor është i dëmtuar, ai lloj perceptimi nuk do të përjetohet nga egoja. Me fjalë të tjera, perceptimi objektiv atribuohet gjithmonë me meritat dhe të metat e nervave shqisore. Lloji i dridhjes së rrezatuar nga një objekt mund të quhet "tanmátra dalëse" dhe vala e veçantë ery nervat njihet si "tanmátra hyrëse".

Indriyatattva: Mendja është mjeshtri që percepton, urdhëron dhe vepron, dhe këtë e bën me ndihmën e indriyas, si shqisore ashtu edhe motorike. Indrijat ose organet janë dhjetë në numër - pesë shqisore dhe pesë motorike. Funksioni i indrijave shqisore është të marrë tanmátra të ndryshme dhe ai i indriyas motorike është të krijojë tanmátra sipas saḿskára-ve të qenësishme dhe t'i transmetojë ato në një stil ekstroversial.

Një pikë shumë e rëndësishme që duhet theksuar këtu është se kapaciteti iminent i një objekti, qoftë eterik apo i ngurtë, për të shkarkuar tanmátras, mbetet i njëjtë. Çdo rritje në numrin e perceptimeve shqisore nuk ndikon në intensitetin total të perceptimit. Ajo mbetet konstante në një mënyrë matematikore. Nëse trupi i ngurtë mund të transmetojë pesë perceptimet themelore të zërit, prekjes, formës, shijes dhe nuhatjes me intensitet të barabartë, kjo nuk do të thotë se çdo perceptim i kësaj tanmátra të ngurtë do të ketë të njëjtin intensitet të valëve zanore të transmetuara nga trupi eterik. Trupi eterik që ka karakteristikën unike të transmetimit të valëve zanore ka intensitetin kolektiv të të pesë tanmátra-ve të transmetuara nga trupi i ngurtë që ka funksione shqisore shumëpalëshe.

Organet shqisore: Këto janë pesë në numër - (1) cakśuh (syri), (2) ***ńa (veshi), (3) násiká (hunda), (4) jihvá (gjuha) dhe (5) tvak (lëkura). Funksionet e tyre janë - darshana (për të parë), shravańa (të dëgjosh), ághráńa (të nuhasësh), ásvádana (për të shijuar) dhe sparshana (për të prekur), respektivisht. Sipas procesit të perceptimit ato ndihmojnë mendjen në asimilimin e tanmátras.

Organet motorike ose karmendrijat janë gjithashtu pesë në numër. Ato janë (1) vák (korda vokale), (2) páńi (dora), (3) páda (këmba), (4) páyu (anusi) dhe (5) upastha (organi gjenital). Funksionet e tyre janë përkatësisht: kathana (të flasësh), shilpana (të punosh), carańa (të lëvizësh), varjana (të lëshosh fekalet) dhe janana (të lindësh).

Burimi: Bhútatattva, Tanmátratattva dhe Indriyatattva

Publikuar ne: Ananda Marga Filozofia me pak fjalë

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Makina Biologjike


Ekzistenca njerëzore ose çdo ekzistencë tjetër biologjike nxitet nga shtytja e prirur e psikikës. Më lejoni të shpjegoj pse trupi i njeriut është një makinë biologjike dhe e nxitur nga prirjet.

Trupi fizik nuk është i juaji. Ai i përket një Entiteti tjetër që ka vendosur mendjen në këtë trup, kështu që tani ju mendoni, "Është trupi im". Mendja është autorizuar të përdorë këtë trup, kështu që mendja po mendon: "Është trupi im". átman [vetëdija e njësisë] është duke parë, duke dëshmuar atë që mendja po mendon. Nëse átman ndalon së shikuari, mendja do të ndalojë së punuari. Pra, cila është shkenca me të cilën po nxitet makina biologjike?

Ka dhjetë indriyas [organet] – pesë jiṋánendriyas [organet shqisore] dhe pesë karmendriya [organet motorike] – dhe një antahkarańa [fakultet i brendshëm]. Organet shqisore dhe motorike janë bahihkarańa [organet e jashtme]. Antahkarańa lidhet drejtpërdrejt me trupin. Është një pjesë e brendshme e vetë mendjes. Pikërisht në këtë pjesë mendja ndjen zbrazëtinë e stomakut dhe në këtë mënyrë urinë. Pasi stomaku zbrazet, mendja fillon të kërkojë ushqim dhe kjo shprehet përmes veprimeve fizike të trupit. Pra, ka dy porcione - antahkarańa dhe bahihkarańa. Njëra përbëhet nga një pjesë e brendshme e vetë mendjes, dhe tjetra nga dhjetë organet - pesë organe shqisore dhe pesë organe motorike.

Lëvizja e prirur vjen nga antahkarańa. Origjina ose burimi i shtytjes është antahkarańa. Antahkarańa përbëhet nga pjesët e vetëdijshme dhe nën ndërgjeshme të mendjes - të menduarit, kujtesa, etj., të gjitha i përkasin antahkarańa. Antahkarańa po i bën këto gjëra. Tani, sa herë që antahkarańa bën diçka, trupi fizik aktivizohet në përputhje me rrethanat. Trupi gjithashtu transformohet në përputhje me rrethanat. Kështu, kjo makinë biologjike drejtohet nga shtytje propensive.

Rëndësia e brendshme e Mahábhárata-s

Në sanskritisht ka gjashtë drejtime kryesore - veri, jug, lindje, perëndim, lart dhe poshtë - të cilat quhen disha ose pradisha. Ekzistojnë gjithashtu katër qoshe - veriperëndim, jugperëndim, juglindje dhe verilindje, të quajtur respektivisht iishána, agni, váyu dhe naerta - të cilat së bashku quhen anudisha. Pra katër plus gjashtë bëjnë dhjetë.

Tani, mendja është e verbër. Me ndihmën e vivekës [ndërgjegjes] është në gjendje të shohë dhe vizualizojë. Pra, mendja është Dhritarastra [mbreti i verbër i Mahábhárata] dhe forcat e saj – domethënë dhjetë agjentët, bahihkarańa – mund të punojnë në dhjetë drejtime njëkohësisht. Pra mendja ka dhjetë me dhjetë ose njëqind shprehje të jashtme. Ose e thënë ndryshe Dhritarastra ka njëqind djem.

Po Pandavas [pesë vëllezërit e Mahábhárata]? Ata janë pesë faktorët themelorë në strukturën njerëzore. Sahadeva është faktori solid i përfaqësuar nga múládhára cakra (e aftë për t'iu përgjigjur çdo gjëje). Më pas është Nakula në cakra svádhiśt́hána. Nakúla do të thotë "ujë që rrjedh pa kufi". Na do të thotë "jo" dhe kula do të thotë "kufijtë" - faktori i lëngshëm. Tjetra është Arjuna, përfaqësimi i energjisë ose forcës, që shkëlqen në cakra mańipura - gjithmonë duke luftuar për të ruajtur ekuilibrin. Pastaj Bhima, i biri i Pandu, është váyu, faktori ajror, në anáhata cakra. Së fundi, pozicioni i Yudhisthira është në cakra vishuddha ku mbaron materia dhe fillon bota tjetër.

Pra, në luftën midis materialistëve dhe spiritualistëve, në luftën midis materies dhe sublimes, Judhisthira mbetet e qete, e patrazuar. Yudhi sthirah Yudhiśt́hirah ["Ai që qëndron i palëkundur në betejë quhet "Yudhiśt́hira""].

Krśńa është në sahasrára cakra. Tani kur kuńd́alinii [hyjnia e fjetur] zgjohet, ngrihet dhe arrin në strehën e Krśńa me ndihmën e Pandavas, jiiva [qenia njësi] shkrihet në Ndërgjegjen Kozmike. Pandavas po e shpëtojnë jiivën dhe po e çojnë në strehën e Krśńa.

Sanjaya është ministre e Dhritarastras. Sanjaya është viveka. Dhritarastra po e pyet Sanjajan, sepse nuk e sheh vetë: “Oh, Sanjaya, më thuaj, në betejën e Kurukśetrës dhe Dharmakśetrës, çfarë bëri partia ime [dhe ajo e Pandavave]? Si ia dolën?”

Njëqind djemtë e Dhritarastras, mendjes së verbër, po përpiqen të kontrollojnë jiivën, e cila po shpëtohet nga Pandavas përmes një lufte të vazhdueshme. Më në fund, duke qenë triumfues, ata e sjellin jiivën në strehën e Krśńa. Kjo është domethënia e brendshme e Mahábhárata-s.

Kurukśetra është bota e veprimit, bota e jashtme, e cila ju kërkon të punoni dhe të veproni. Puna është rendi. Kuru do të thotë "punë". [Dhe kśetra do të thotë "fushë".] Dharmakśetra është bota e brendshme psikike. Këtu dominojnë pandavat.


Burimi: Makina Biologjike

Botuar në: Diskurse mbi Krśńa dhe Giitá

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Transformimi biologjik i lidhur me metamorfozën psikike dhe anasjelltas


Tema e fjalimit të sotëm është “Transformimi biologjik i lidhur me metamorfozën psikike dhe anasjelltas”. Kjo vlen për makrokozmosin po aq sa për mikrokozmosin. Në fazën e ekstroversionit, një Entitet Suprapsikik shndërrohet në shumë entitete fizike të ndikuara nga Prakrti: Entiteti që ishte psikik shndërrohet në fizikë të shumtë. Në lidhje me këtë, Vedat vërejnë: Ekoʼham bahusyáma - "Unë jam një, por do të bëhem shumë." Kjo ndjenjë "unë" është diçka psikike, një dridhje ektoplazmike brenda ose jashtë sferës së strukturës fizike.

Në këtë transformim të Njërit në shumë, ose më mirë në këtë fazë të ekstroversionit, struktura të shumta fizike individuale dalin nga një dridhje e vetme: kështu ky Entitet psikik shndërrohet gradualisht në lëndë të papërpunuar. Çdo valë e pjesshme e Mendjes së gjerë Kozmike më pas merr formën e një strukture individuale të gjallë ose të pajetë.

Në fazën e introversionit, ndodh e kundërta: në këtë fazë, mikrokozmoset individuale ecin përpara me ideacionin e të Lartësuarit dhe shumëzimet e tyre shndërrohen në unitetin suprem. Përderisa ka fizikalitete, ka dallime materiale; por ndërsa këto fizikalitete individuale lëvizin drejt Qëllimit Suprem, desideratum-it përfundimtar, shumëfishimi i tyre zvogëlohet me shpejtësi, dhe në fund ato shndërrohen në një Entitet Soprakozmik ose Makrokozmik. Kjo do të thotë, i gjithë procesi i lëvizjes është nga gjendja e unitetit në arenën psikike në shumëfishimet në sferën fizike, dhe anasjelltas. Në fazën ekstroversiale të shprehjes [saiṋcara], Njëshi psikik bëhet fizikisht i shumtë - uni-psikik bëhet multifizik; dhe në fazën introversale [pratisaiṋcara], multi-fiziku shndërrohet në uni-psikik. Ky është loja e krijimit te përjetshëm (liilá-loja kozmike) e Parama Puruśa [Ndërgjegjja Supreme].

Në të kaluarën, [shumë] miliona vjet më parë, qeniet e gjalla erdhën në këtë tokë. Në ato ditë të hershme në epokën terciare dhe veçanërisht në epokën e Kretës [kretakut], kishte shumë kafshë dhe bimë gjigante; (Qeniet njerëzore nuk u shfaqën deri afërsisht një milion vjet më parë). Ato pemë dhe kafshë të mëdha zotëronin qeliza të gjalla shumë të thjeshta pa shumë kompleksitet; shumica e qelizave ishin vetëm të një lloji. Ka disa pemë edhe tani që kanë të njëjtin lloj qelizash të thjeshta, për shembull fier, të cilave u kam vënë emrin sanskritisht puráńiká. Këto lloj bimësh ishin shumëqelizore, por struktura e tyre protozoike ishte uniforme në karakter; e njëjta gjë ishte edhe me disa qenie të tjera të gjalla. Për shembull, kishte kafshë gjigante si dinosaurët, brontosaurët, kakt́esiyás, etj., të cilat zotëronin struktura fizike shumë të thjeshta: numri i qelizave në trupin e tyre ishte i madh, por shkalla e ndryshimit ndërqelizor ishte pothuajse e papërfillshme.

Këto krijesa pësuan ndryshime sipas ndryshimeve në kohë, hapësirë dhe fizik, sipas ndryshimeve në kushtet klimatike - jo vetëm në këtë tokë, por edhe në planetë të tjerë të banuar nga qenie të gjalla. Papritur, midis një epoke dhe tjetrën, ndodhi një situatë anormale e krijuar nga një epokë akullnajash, kur temperatura ra shumë nën zero gradë. Gjatë asaj epoke të akullit, qoftë e gjatë apo e shkurtër, kafshët hynë në letargji. Shumë prej tyre u zhdukën dhe u shfarosen pas letargjisë; për shkak të mungesës së tyre ose boshllekut intelektual, ato krijesa gjigante të epokës së Kretës [kretakut] duhej të largoheshin nga bota – ato u mposhtën në luftën për ekzistencë. Por ato krijesa që mbijetuan iu nënshtruan ndryshimeve fizike, si dhe ndryshimeve psiko-fizike ose bio-psikike. Kompleksiteti i qelizave të tyre u rrit dhe trupi i tyre gradualisht u bë më i vogël, dhe përfundimisht fuqia e tyre mendore u rrit gjithashtu. Kjo do të thotë, trupi fizik fillimisht u bë shumë i madh dhe pasi mori një formë të caktuar, struktura u ndërlikua ose komplekse; dhe që nga ai moment, në ate fazën ose fazën tjetër, ndërsa lëviznin në rrugën e introversionit drejt Desideratumit Suprem, trupi i tyre fizik vazhdoi të zvogëlohej në madhësi dhe trupi i tyre psikik u forcua - intelekti i tyre u rrit. Ky është rregullimi ose ekuilibri ose ekuilibri midis strukturave biologjike dhe metamorfozës psikike.

Për shembull, zvarranikët e mëdhenj që erdhën në këtë tokë [miliona] vjet më parë gradualisht u bënë hardhuca, krokodilë, aligatorë dhe salamanderë. Një tjetër krijesë e madhe e cila gradualisht u zhvillua në një madhësi më të vogël ishte mamuthi që evoluoi në një elefant; por kjo ndodhi menjehere Nuk u bëne elefant brenda natës - kishte një fazë ndërmjetëse midis viganit dhe elefantit. Kështu kafshët e mëdha u zhdukën dhe në vend të tyre u shfaqën kafshë të vogla. (Një herë thashë se kjo nuk është epoka e vendeve të vogla apo kafshëve të mëdha. Kafshët e mëdha do të duhet t'ua lënë vendin e tyre të vegjëlve; dhe vendet e vogla do të duhet të bashkohen së bashku në federata dhe konfederata, ose përndryshe planifikimi dhe zhvillimi shkencor nuk do të të jetë e mundur.)

Kështu, në procesin gradual të evolucionit, ne mund të vërejmë se fizika e papërpunuar trupore e krijesave po shndërrohet në hollësi - forca e tyre fizike po metamorfozohet shpejt në vitalitet psikik - dhe materialiteti po shndërrohet në ndërgjegje. Në mënyrë të ngjashme, mund të kuptohet se krijesat e pazhvilluara të së tashmes, në të cilat ky aspekt fizik është shumë i rëndësishëm, gradualisht do të transformohen në fazën e pratisaiṋcara në qenie mendore më delikate; gradualisht aspekti i tyre fizik do të ulet dhe aspekti psikik do të bëhet mbizotërues. Kjo do të jetë e vërtetë edhe për bimët. Meqenëse ka rritje të kompleksitetit në sferën psikike, do të ketë një rritje përkatëse të kompleksitetit në sferën fizike, pasi këto të dyja janë të pandashme dhe duhet të ruajnë përshtatjen me njëri-tjetrin. Në këtë mënyrë i gjithë universi gradualisht do të bëhet kryesisht mendor. Ne shohim para syve tanë se kafshët gjigante të së kaluarës së rrëmujshme, të cilat ishin të pazhvilluara në intelekt, si pasojë u zhdukën. Qeniet njerëzore, gjithashtu, gradualisht do të shndërrohen tërësisht në krijesa krejtësisht të ndryshme: zhvillimi i tyre psikik do të rritet shumë dhe ata do të angazhohen në kërkimin e njohurive më të larta dhe gjithnjë e më shumë kërkimeve psiko-shpirtërore.

Në këtë proces, përshtatja psiko-fizike do të krijojë një ndryshim të madh edhe në trupin fizik. Për shembull, lëkura e krijesave të lashta ishte shumë e trashë, sepse me këtë lëkurë të trashë ata i rezistonin të ftohtit. Gjatë epokës së akullit vetëm ato krijesa me lëkurë të trashë mund të mbijetonin. Njerëzit e hershëm kishin më pak qime në trupin e tyre; por sa më shumë që evoluonin psikikisht, lëkura e tyre bëhej më e hollë dhe sasia e qimeve rritej. Buallicat janë të njëjtë si në epokën parahistorike - ata nuk kanë asnjë ndjenjë përgjegjësie. Nëse duke tërhequr një karrocë ndodh që të kalojnë pranë një pellgu me ujë, ata do të zhyten drejt e në uje duke e tërhequr karrocën pas. Lopët, nga ana tjetër, janë zhvilluar disi psikikisht dhe janë më inteligjente se buallicat. Lëkura e buallit është shumë e trashë dhe sasia e qimeve në trupin e tyre është më e vogël, por lëkura e lopëve është e hollë dhe ka më shumë qime në trupin e tyre. Kjo tregon se ato janë relativisht të zhvilluara. Pra ndryshimi në sferën psikike sjell një ndryshim përkatës edhe në sferën fizike. Dhe kështu në procesin e evolucionit aktualisht, qeniet e gjalla janë më shumë fizike sesa psikike, por në të ardhmen ato do të bëhen më shumë psiqike sesa fizike. Tani mbizotëron elementi i fizikës, por në të ardhmen elementi psikik do të mbizotërojë dhe aspekti fizik do të bëhet dytësor. Të gjitha potencialet ektoplazmike dhe endoplazmike të të gjithë krijimit po shndërrohen shpejt në potenciale psikike.

Pra, në këtë fazë të lëvizjes introverse, kur fiziku i papërpunuar po shndërrohet në psikik, mund të presim që të vijë dita kur e gjithë bota do të lëvizë nga sfera delikate psikike dhe do të kalojë pragun e botës shpirtërore akoma më delikate. Dhe ajo ditë kur e gjithë bota e gjallë – duke kaluar nëpër një fazë kalimtare psikike – do të bëhet shpirtërore, nuk do të jetë në të ardhmen e largët.

Loja e përjetshme kozmike (liilá) e Parama Puruśa është në proces (kur nuk e dimë shkakun e diçkaje, e quajmë liilá dhe kur zbulojmë shkakun e quajmë kriid́á); dhe për shkak të kësaj loje të përjetshme të Parama Puruśa, materia shndërrohet në mendje, dhe mendja në ndërgjegje shpirterore, dhe së fundi bashkon vetëdijen në Ndërgjegjen Supreme. Kjo do të thotë, së pari Njëshi bëhet shumë dhe më pas të shumtët bëhen përfundimisht Një. Parama Puruśa sigurisht që derdh hirin e Tij mbi qeniet mikrokozmike, sepse të gjitha ato kanë dalë nga valët e mendimit të Tij makrokozmik. Dhe në fazën përfundimtare të valëve të mendimit të Tij kozmik, Ai thith të gjitha mikrokozmoset individuale në trupin e Tij të gjerë Makrokosmik. Mikrokozmoset dalin prej Tij dhe më në fund bashkohen përsëri në Të.

Mayyeva sakalaḿ játaḿ mayi sarvaḿ pratiśt́hitam;

Mayi sarvaḿ layaḿ yáti tad Brahmádvayamasmyaham.

[Gjithçka lind nga Unë, gjithçka ruhet në Mua; Gjithçka më në fund shkrihet tek Unë; Unë jam ai Brahma – Njëshi I vetem pa të asnje te dytë.]

Nëse ka vetëm një entitet, nuk ka lumturi. Vetëm mendoni, nëse do të ishit vetëm në këtë univers, nuk do të ishte e mundur për ju të jetoni - do të bëheshit të çmendur. A nuk është kështu? Kur qëndroni bashkë me të gjithë miqtë dhe të afërmit tuaj, sa të gëzuar ndiheni! Supozoni se takoni dikë pas dy muajsh ose dy vjetësh, ju ej "Si jeni? Cili është lajmi? Të pashë tre vjet më parë në Vaeshákhii Púrńimá DMC [një kongregacion shpirtëror]!” Në këtë mënyrë ju flisni mes vete. Dhe a nuk i ofroni liit́i [një delikatesë indiane] njëri-tjetrit në atë kohë, duke thënë: "Ejani, uluni, le të pimë pak liit́i!" Po të ishe vetëm, sa e vështirë do të ishte! Për Parama Puruśa thuhet:

Sa vá eśa tadá draśtá na pashyaddrst́amekarát́;

Me ne shantamivatmánam suptashaktirasuptadrk.

Ná sadásiinoo sadásiittadániim;

Ná siidrajo nuk vyomá paro yat.

Kimávariivah kuhakasya sharmannambhah;

Kimásiid gahanaḿ gabhiiram.

Na mrtyurásiidamrtaḿ na tarhi na rátryá;

Ahńs ásiit praketah.

Ániidavataḿ svadhayá takedam;

Tasmáddhányanna parah kiḿ ca nása.

Tamásiittamasá guŕ ahmagrepraketam;

Salilaḿ sarvamá idaḿ.

Tuccyená bhavpihitaḿ yadásiitta;

Pasastanmahinájayataekam.

Kámastadagre samavartatádhi manaso;

Retah prathamaḿ yadásiit.

Sato bandhumasatii niravindan hrdi pratiisyá;

Kavayo maniisá.

Tirashciino vitato rashmiresá madhah;

Svidásiidupari svidásiit.

Ásanmahimána ásanta;

Svadhá avastát prásatih parastát.

Ko addhá veda ka iha pravocat kuta;

Ajátá kuta iyaḿ visŕ stih.

Arvág devá asya visarjanenáthá;

Ko veda yata ávabhúva.

Iyaḿ visrśtiryata ávabhúva yadi bá;

Dadhe yadi vána.

Yo asyádhyakśah parame byomanta;

Pra aunja veda yadi vána veda.(1)

Parama Puruśa ime ishte vetëm - imagjinoni se çfarë telashe të mëdha iu desh të kalonte! Ai kishte aftësinë për të parë gjithçka, por nuk kishte asgjë për të parë. Mund të shihet vetëm nëse ekziston një entitet i dytë, por në atë fazë të krijimit nuk ka pasur asnjë entitet të dytë për t'u parë. Kush ishte aty që Ai të qortonte? – “Pse rezultati juaj nuk është i kënaqshëm? Jepni fjalën tuaj se tani e tutje do të punoni në mënyrë të kënaqshme!”. Kujt mund t'i fliste kështu, nëse nuk kishte një entitet të dytë me të cilin të fliste? Kështu Parama Puruśa mendoi me vete: "Tani jam vetëm, por do të shumohem". Parama Puruśa dëshiron një familje gjithnjë në rritje në mënyrë që Ai të mund të luajë me fëmijët e Tij të dashur.

Pra, e ardhmja juaj është e ndritshme - jo vetëm e ndritshme, por e garantuar. Një jetë e re shpirtërore e lirë nga të gjitha llojet e dogmave është e sigurt që do të vijë në të ardhmen e afërt. Në këtë fazë të introversionit, në këtë lojë të përjetshme të Parama Puruśa, në të cilën entitetet fizike, psikike dhe shpirtërore po ecin të gjitha përpara, një ditë sfera mendore do të ngrihet në atë shpirtërore dhe vetëdija e njësisë do të bëhet një me Ndërgjegjen Kozmike. Parama Puruśa po pret gjithashtu atë ditë të mbarë. Ai është me ju - Ai do t'ju japë drejtimin e duhur në mënyrë që me ungjijtë e Tij për shpëtimin e krijimit universal, të arrini qëllimin tuaj pa shumë vështirësi.

Ai do të bëjë atë që është e nevojshme. Ju thjesht vazhdoni t'i bindeni Atij, thjesht vazhdoni të bëni punën e Tij dhe t'i përmbaheni asaj që Ai thotë me gjithë energjinë tuaj. Le të përshpejtohet shpejtësia e të menduarit të Tij introvers nga veprimet tuaja fisnike dhe nga ndjekjet tuaja shpirtërore. Lëreni që ajo ditë e artë të vijë sa më parë dhe ta bëjë jetën tuaj plot shkëlqim.


Burimi: Transformimi Biologjik i lidhur me Metamorfozën Psikike dhe anasjelltas

Publikuar ne: Subháśita Saḿgraha

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Bio-Psikologji


Kohët e fundit, tema ime e diskutimit ka qenë "dëshirat mikro-psikike". Më lejoni të shpjegoj se si kjo temë lidhet me shkencën e bio-psikologjisë.

Siç e dini, dëshirat mikropsikike mund të përfshihen në katër kategori të gjera: dëshira psiko-fizike në lidhje me instinktin e lindur; dëshira psiko-fizike në lidhje me instinktin jo të lindur; malli psikik për pabulum psikik; dhe dëshirat e lidhura me psikologjinë kulmore.

Cili është kuptimi i mallit?

Mall do të thotë "nxitje që tërhiqet përpara" - nuk shtyn. Nëse dëgjon dikë të thotë: “Djalë i vogël, je një fëmijë i keq, por më pëlqen shumë”, krijohet një ide psikike dhe nxitja është duke e tërhequr, jo duke e shtyrë. Pjesa argëtuese e mendjes tërhiqet nga dëshira.

Instinktet e lindura

Së pari, merrni rastin e instinkteve të lindura. Supozoni se një person i pëlqen të hajë ushqim në formën e ëmbëlsirave ose orizit. Dëshirat psiko-fizike për këto dy lloje ushqimesh veprojnë në të njëjtin drejtim - kanë të njëjtën lëvizje anësore - por dallgë të ndryshme. Sa valë të tilla ka? Ka valë të panumërta.

Kur një foshnjë e porsalindur dëgjon zërin e nënës, mendon: “Oh, nëna ime po vjen. Unë do të marr qumësht gjiri.” Ndjen aromat, ndjen ndjesinë e prekjes dhe reagon ndaj mjedisit: "Ooooh, është jashtëzakonisht i ftohtë." Shqelmon dhe urinon. Këto janë të gjitha instinktet e lindura në rastin e krijesave të gjalla, por jo në rastin e objekteve të pajetë.

Instinktet e lindura zhvillohen tek njerëzit disa minuta pas lindjes. Tek zvarranikët dhe zogjtë ato zhvillohen kur këto krijesa vijnë në kontakt me botën fizike, dhe tek qentë dhe macet zhvillohen pas disa ditësh.

Në rastin e entiteteve jo të gjalla, instinktet e tyre të lindura janë të tkurren dhe të fryhen. Duke qenë se nuk mund të shprehen me nerva, themi se janë të pajetë. Ato shprehen duke rritur ose pakësuar hapësirat e tyre ndëratomike ose ndërmolekulare. Hekuri, rëra, toka, uji, etj., janë të gjithë të pajetë.

Në qeniet e gjalla, dëshirat si dëshira për pabulum karbonik dhe qumështi i nënës janë dëshira për pabulum fizik dhe jo psiqik.

Supozoni se një burrë është duke pirë dhe duke pirë - ai e di se kur të ndalojë sepse ka një aftësi vetëkontrolluese. Ai e di kur nuk duhet të pijë më dhe e di kur i është shuar etja. Nga ana tjetër, supozoni se ai përpiqet të kontrollojë etjen e tij. Ai mund të përpiqet të kontrollojë etjen e tij deri në një shkallë të caktuar, por përtej kësaj pike forca e tij jetësore nuk do të bashkëpunojë me aftësinë e tij vetëkontrolluese. Pas dy ose tre ditësh ai nuk do të mund të kontrollojë më etjen e tij dhe nëse vazhdon ta kontrollojë do të dëmtojë shëndetin e tij. Gjëndrat dhe pleksi dhe qelizat protoplazmike do të shpërbëhen sepse ai shkoi kundër karakteristikave të forcës jetike.

Merrni një shembull tjetër. Supozoni se trupi juaj kolektiv nuk dëshiron që djersa të dalë përmes poreve të lëkurës, por vetëm në formën e urinës përmes fshikëzës. Gradualisht ky mendim do të ndryshojë bio-strukturën tuaj. Poret nuk do të kërkohen më dhe fshikëza dhe veshka do të duhet të bëhen më aktive. Ose supozoni, me forcën tuaj mendore, dëshironi të kontrolloni plotësisht urinimin. Cili do të jetë rezultati? Do të ketë shpërbërje dhe shpërbërje të plotë të pjesëve të ndryshme të trupit – pankreasit, mëlçisë, shpretkës, etj. Ndryshime të tilla mund të ndodhin vetëm nëse ideja e trupit kolektiv mbështetet nga makrokozmosi – domethënë nëse makrokozmosi miraton kërkesës.

Instinktet jo të lindura

Më pas vijnë instinktet jo të lindura. Pjesët e brendshme dhe lëkura e trupit të njeriut ndryshojnë sipas kushteve klimatike. Në trupin e njeriut ka shumë gjëndra të cilat kontrollohen nga pleksi. Kur lind një fëmijë njerëzor, jo i gjithë pleksi funksionon. Në përgjithësi, pleksi nuk funksionon brenda barkut të nënës sepse foshnja nuk merr frymë drejtpërdrejt. Edhe pse pleksi janë aty, ato zhvillohen pas lindjes vetëm kur fëmija fillon të përdorë sistemin e vet të frymëmarrjes. Pra, pas lindjes, kur pleksi zhvillohet, ndodhin ndryshime në trupin fizik, në sekretimin e hormoneve dhe në strukturat hormonale. Sekretimi i tepërt dhe nënsekretimi i hormoneve ndikon në qelizat nervore, dhe kështu ndryshojnë mendimet. Instinktet gjithashtu ndryshojnë. Në trupin e njeriut këto ndryshime ndodhin ngadalë në klimat e ftohta dhe më shpejt në klimat e nxehta.

Menjëherë pas lindjes shprehen vetëm aftësitë e instinkteve të lindura. Rreth moshës pesë vjeçare zhvillohen disa aftësi të tjera, dhe rrjedhimisht sekretohen më shumë hormone dhe lindin lloje të ndryshme mendimesh. Ndryshime të caktuara ndodhin edhe në lëkurë. Lëkura bëhet pak e trashë në moshën gjashtë vjeçare në klimë të ftohtë s dhe në moshën katër vjeçare në klimat e nxehta. Me këtë zhvillim dashuria e fëmijës për vëllezërit dhe motrat e tij/saj rritet dhe lind një tendencë për të luajtur. Si rezultat, mendimet ndryshojnë.

Disa gjëndra të rëndësishme

Testikujt dhe vezoret: Rreth moshës trembëdhjetë vjeç në vendet e nxehta dhe pesëmbëdhjetë vjeç në vendet e ftohta, testikujt dhe vezoret zhvillohen për shkak të sekretimit të një lloji të veçantë hormoni.

Tek meshkujt testikujt janë gjëndrat që shndërrojnë limfën në spermë. Sapo limfat shndërrohen në spermë, nervat preken dhe ka një ndryshim përkatës në mendimet e dikujt. Është gjëndra e hipofizës e cila u thotë testiseve të shndërrojnë limfën në spermë [d.m.th., testosteronin dhe lëngun spermatik]. Kur prodhimi i limfës shkon përtej kapacitetit të trupit për ta përdorur atë, ajo shndërrohet në spermë dhe del nga trupi. Kështu, dëshira për seks krijohet në mendje.

Nëse sekretimi i gjëndrave të testisit është normal, në mendje do të krijohet një ndjenjë e përgjegjshmërisë. Një djalë do të jetë krenar për faktin se ai iu bind babait të tij. Por nëse djali do të ishte vetëm tre vjeç, ai nuk do të ishte në gjendje të ndjente një ndjenjë detyrimi.

Nëse testikujt janë tepër aktivë [shumë aktivë] dhe ka mbisekretim [sekretim të lartë] të hormoneve, një i ri zhvillon frymën e racionalitetit. Qimet pubike rriten për shkak të aktivitetit të testiseve. Ky është efekti fizik. Zhvillimi i racionalitetit është efekti psikik. Sistemi nervor gjithashtu do të ndikohet. Nëse nuk pengohet nga rrjedha natyrale e gjëndrave limfatike, mbisekretimi [sekrecion i lartë] çon në zhvillimin e qimeve në gropat e krahëve në moshën pesëmbëdhjetë deri në shtatëmbëdhjetë vjeç në vendet e nxehta dhe shtatëmbëdhjetë deri në tetëmbëdhjetë në vendet e ftohta. Bashkë me këtë rritet edhe ndjenja e racionalitetit. Për shembull, një djalë mund të thotë: “Jo baba, mos më kërko ta bëj këtë. Nuk është mirë."

Nëse ka nën sekretim të gjëndrave të testiseve, do të ketë më pak qime; dhe nëse, në të njëjtën kohë, gjëndrat seksuale nuk zhvillohen në fazën e specifikuar, djali do të bëhet shumë mizor. Ai, për shembull, mund të marrë një karkalec dhe t'i presë këmbët. Ju mund ta keni parë një djalë të tillë në moshën trembëdhjetë, katërmbëdhjetë ose pesëmbëdhjetë vjeç: ai mund të jetë josocial, mund të mos përzihet me të tjerët. Kjo është për shkak të nënsekretimit të hormoneve nga gjëndrat e testiseve.

Në rastin e sekrecionit të zakonshëm krijohet malli për seks. Nëse ka mbisekretim [sekrecion i lartë], një i ri fiton fuqinë për ta transformuar atë dëshirë në universalizëm. Në ata prej jush që kanë dëshirë të madhe për Parama Puruśa [Ndërgjegjja Supreme], një mbisekretim [sekrecion i lartë] ndodhi në hormonet tuaja midis moshës pesëmbëdhjetë dhe shtatëmbëdhjetë vjeç. Në atë fazë vjen në mendje ideja për t'u bërë i madh.

Nëse ka nën sekretim të hormoneve të gjëndrave të testiseve, një i ri do të zhvillojë më pak mirësi dhe më pak qime do të rriten në sqetull dhe në rajonin pubik. Nëse shihni një burrë me këto karakteristika fizike, atëherë dhe atje mund të arrini në një përfundim për shkallën e mirësisë së tij. Për më tepër, një person i tillë ka shumë të ngjarë të mbështesë dogmën. Ai nuk do të ketë forcën morale për të protestuar kundër dogmës (duke përfshirë dogmën e shkrimeve të shenjta) dhe nuk do të mbështesë një ide të re.

Nëse testikujt funksionojnë siç duhet dhe nëse nuk ka pengesë nga gjëndrat limfatike, do të zhvillohet inteligjenca. Pa testikujt, plexusi diellor nuk do të zhvillohet dhe inteligjenca do të ulet.

Në të kaluarën shumë skllevër u konvertuan në eunukë - të njohur si khojas në persisht. Nëse vezoret e një femre ose testikujt e një mashkulli shkëputen nga trupi, personi do të bëhet eunuk. Tek një mashkull, nëse testikujt janë të ndarë nga trupi, do të ketë ndryshime fizike dhe psikologjike. Burri nuk do të vdesë, por do të humbasë ndjenjën e përgjegjësisë dhe përgjegjësite. Të gjitha cilësitë që lidhen me testikujt, si ndjenja e përgjegjësisë dhe përgjegjësite, do të jenë të dobëta. Një eunuk nuk do të jetë në gjendje të rrisë qime pubike ose qimet pubike do të jenë të pakta.

A duhet të priten testikujt dhe njeriu të bëhet eunuk?

A mund të konsiderohet e qytetëruar?

Në disa vende, burrat u ndërruan në eunukë dhe, duke qenë se nuk kishin asnjë ndjenjë seksi, ata vendoseshin si roje sigurie në haremet e sundimtarëve. Ky është një sistem barbar dhe bie ndesh me të drejtat themelore të njeriut. Është jashtëzakonisht e keqe.

Nëse organi seksual shkëputet nga trupi mashkullor, cili do të jetë rezultati?

Burri nuk do të vdesë, por testikujt dhe veshkat nuk do të mund të funksionojnë siç duhet. Prandaj, do të ketë edhe ndryshime psikologjike dhe asnjë ndjenjë seksi.

Gjëndra e prostatës:
Gjëndra e prostatës krijon ndjenjën e ndrojtjes ose turpit në mendje. Në moshën tre deri në pesë vjeç, fëmija nuk ndjen asnjë turp. Në këtë moshë një fëmijë mund të ecë në rrugë pa rroba. Të rriturit përjetojnë drojë për shkak të zhvillimit të kësaj gjëndre dhe saḿskáras [momenteve reaktive mendore] të imponuara.

Si rezultat i sekretimit të tepërt të hormoneve nga gjëndra e prostatës, mund të zhvillohet një lloj melankolie. . Dikush mund të mendojë: “Cila është nevoja e këtij krijimi? Pse e krijoi Parama Puruśa këtë univers? Unë jam vetëm, nuk kam shok. Ku është sharmi në jetë? Askush nuk kujdeset për mua.” Ka disa filozofi që paraqesin këtë lloj melankolie. Është gjithashtu e qartë se vetë propozuesit apo hartuesit vuanin nga melankolia.

Nëse ka nën sekretim të hormoneve nga gjëndra e prostatës, një person do të zhvillojë një natyrë të frikshme dhe do të vuajë nga halucinacione psikike. Dikush mund të shohë edhe një fantazmë në mes të ditës. Nënsekretimi, ose sekretimi i ulët, nga gjëndra e prostatës krijon këtë psikologji.

A varet gjëndra e prostatës nga gjëndrat limfatike apo anasjelltas, apo janë të ndërvarura? Këto gjëndra janë të ndërvarura; përkundrazi, të gjitha pleksuset dhe të gjitha gjëndrat janë të ndërvarura. Të gjitha gjëndrat varen shumë nga gjëndrat limfatike për furnizimin e tyre me limfë - lëndën e parë. Varësia e gjëndrave të tjera nga gjëndrat limfatike është më e madhe se varësia e gjëndrave limfatike nga gjëndrat e tjera. Në mënyrë të ngjashme, pleksi i sipërm është më pak i varur nga pleksi i poshtëm, dhe pleksi i poshtëm është më i varur nga pleksi i sipërm. Furnizimi i tepërt i limfës shkon në tru [përmes qarkullimit të gjakut] dhe ushqen qelizat nervore të kafkës.

Pleksusi diellor [i vendosur në mes të gjoksit]:
Kur plexusi diellor zhvillohet, ngjallet dashuria për fëmijët. Kjo është e zakonshme për të gjitha kafshët, zogjtë, gjitarët dhe qeniet njerëzore. Por krijesat që kanë trupa vetë-ndarës nuk kanë dashuri për fëmijët pasi nuk kanë pleksus diellor.

Menjëherë pasi gjëndrat limfatike fillojnë të funksionojnë normalisht, testikujt zhvillohen tek meshkujt, dhe në rastin e femrave, vezoret zhvillohen dhe gjëndrat fillojnë të funksionojnë për të prodhuar qumështin e njeriut. Dashuria për fëmijët gjithashtu rritet.

Kur zhvillohet pleksusi diellor, mjekra rritet tek meshkujt. Nëse ka sekretim të ulët të hormoneve nga plexusi diellor, rritet më pak mjekër. Gjithashtu, për shkak të sekretimit të ulët tek burrat dhe gratë sterile – ata që shihen si eunukë – mungon dashuria për fëmijët. Në rastin e sekrecionit të tepërt [sekrecion të lartë], çfarë do të ndodhë? Tek meshkujt mjekra do të rritet më shumë. Është një shenjë e mirë nëse meshkujt kanë mjekër të trashë.

Dashuria njerëzore do të shndërrohet në dashuri universale nëse ka mbisekretim [sekretim të lartë] të hormoneve nga plexusi diellor. Në rastin e meshkujve me dashuri për Parama Puruśa, ata ose do të kenë mjekër të trashë ose gjoks të zhvilluar, ose të dyja. Përpara se të ishin sádhakas [aspirantë shpirtërorë], ata do të kishin ose mjekër më të hollë ose gjoks më pak të zhvilluar.

Çfarë ndodh nëse plexusi diellor shkëputet nga trupi?
Të gjitha zakonet më të larta njerëzore e kanë bazën e tyre në plexusin diellor. Nëse plexusi diellor ose ndonjë pleksus ndahet nga trupi i njeriut, personi do të vdesë . Struktura trupore nuk do të mbijetojë as për një sekondë. (Në latinisht ka dy mbiemra për "corpus". "Corpus" do të thotë "pjesa e domosdoshme e një strukture". "Trupor" ka të bëjë me diçka që lidhet me trupin fizik, dhe "trupore" i referohet disa materialeve fizike. Shqetësimet "Jo trupore" diçka që nuk hyn në sferën e taktualitetit. Supozoni se një zë vjen nga bota e padukshme. A është një zë fizik? Jo, është një zë jotrupor.)

Gjëndra tiroide dhe paratiroide:
Për shkak të sekretimit të hormoneve nga gjëndra tiroide në trupin e mashkullit, zëri bëhet i thellë dhe mustaqet rriten. Së bashku me këtë, rritet cilësia e mbështetjes te vetja. Në rastin e meshkujve, nëse kjo gjëndër nuk zhvillohet, ata do të kenë një natyrë grindavece. Femrat do të kenë të njëjtin defekt dhe gjithashtu do të bëhen paksa irracionale. Kotësia, gjithashtu, do të zhvillohet nëse ka nën sekretim të gjëndrës paratiroide. Këto janë të gjitha instinkte jo të lindura.

Për një mashkull nga një vend i nxehtë, të gjitha gjëndrat zhvillohen plotësisht në moshën njëzet e katër vjeç. Në vendet e ftohta ky zhvillim i plotë arrihet afërsisht dy vjet më vonë. Pas moshës tridhjetë e nëntë vjeçare ka një përkeqësim të lehtë në trupin fizik, por avancim në sferën psikike. Pas moshës pesëdhjetë në vendet e nxehta dhe pesëdhjetë e një në vendet e ftohta, ka më shumë përkeqësim fizik dhe përkeqësim të lehtë mendor. Pas moshës gjashtëdhjetë vjeçare në vendet e nxehta dhe gjashtëdhjetë e një në vendet e ftohta, fuqia e të menduarit do të përkeqësohet ngadalë.

Trupi i njeriut është një makinë biologjike. Kjo është historia e trupit të njeriut dhe pleksusit njerëzor.

Unë kam diskutuar vetëm një pjesë të vogël të kësaj njohurie sepse ekziston mundësia që ato të keqpërdoren. Duhet bërë shumë kërkime mbi këtë temë për mirëqenien e gjithanshme të qenieve të gjalla.

Hipofiza dhe gjëndrat pineale:
Si rezultat i sádhaná-s [praktikat shpirtërore] të kryera në jetët e mëparshme, në moshën trembëdhjetë vjeçare, pasi janë zhvilluar gjëndrat seksuale, gjëndra e hipofizës fillon të funksionojë jashtëzakonisht dhe etja për shpirtërore ngjallet. . Nëse një person i tillë merr drejtimin e duhur nga një prijës shpirteror, ai arrin përparim shpirtëror. Nëse dikush bie në shoqëri të keqe, një'Rënie degraduese është e shpejtë.

Pas marrjes së udhëzimit të duhur shpirtëror, mendja e dikujt ngrihet lart nga gjëndrra e hipofizës në gjëndrën pineale dhe me mendjen e përqendruar në pikën kontrolluese të gjëndrës pineale, njeriu arrin shpëtimin brenda një periudhe të shkurtër kohe.

Parama Puruśa aplikon microvita në gjëndra dhe nën-gjëndra të ndryshme. Ai ua jep këtë ndihmë aspirantëve shpirtërorë në fazën e fundit të shtresës së tretë [dimensioni i psikologjisë] dhe në shtresën e katërt. Shumica e gjëndrave funksionojnë brenda dimensionit të parë dhe të dytë të psikologjisë. Gjëndra e hipofizës ka të bëjë me dimensionin e tretë, dhe gjëndra pineale ka të bëjë me dimensionin e tretë dhe të katërt. [Ekzistojnë katër dimensione të psikologjisë së Yogës – nga cakra múládhára në cakra mańipura; nga mańipura cakra te vishuddha cakra; nga cakra vishuddha në ájiṋá cakra; dhe sipër cakra ájiṋá. Këto dimensione të psikologjisë korrespondojnë me katër fazat e meditimit.]

Aspirantët shpirtërorë duhet të kujdesen për të pastruar gjëndrën e tyre të hipofizës, sepse kjo ndihmon në sádhaná shpirtërore. Sekretimi i hormoneve në gjëndrat e sipërme ruan një ekuilibër në të gjitha gjëndrat e tjera. Gjëndra e hipofizës ka natyrë psiko-shpirtërore, dhe gjëndra pineale është shpirtërore.

Për sa i përket pleksuseve, ato janë sekretet bio-psikologjike të të jetuarit. Në objektet e pajetë nuk ka sekretim të hormoneve nga [gjëndra ose] pleksuset. Shprehja bëhet përmes zgjerimit dhe tkurrjes së hapësirave të tyre ndëratomike dhe ndër-molekulare.

Hiri i Parama Puruśa ndikon në të gjitha pleksuset. Dispozitat shlyese të Parama Puruśa janë përmes të gjitha pleksive - jo vetëm hipofizës dhe pineale. Mikrovita negative nuk funksionon në gjëndrat e hipofizës dhe pineale. Mikrovita pozitive funksionon nëpër të gjitha pleksuset.

Si rregull i përgjithshëm hiri i Parama Puruśa shprehet përmes mikrovitës pozitive në pleksuse të ndryshëm. Në mënyrë të dukshme ose të imagjinueshme një aromë e ëmbël vjen nga pleksusi përkatës. Kur një aspirant shpirtëror arrin përqendrim ose qetësi mendore, si në madhura sádhaná [një lloj i veçantë meditimi], ai ose ajo përjeton një aromë të ëmbël dhe mendja ndihet e qetë ose e kthjellet. Parama Puruśa jep lumturinë e taktualitetit përmes pleksive të ndryshëm.

Rëndësia e limfës

Gjëndrat limfatike furnizojnë me lëndë të parë - limfën - fabrikat - gjëndrat - dhe limfat e tepërta shkojnë në tru dhe siguron ushqim për qelizat nervore në kranium. Kur limfat bie në kontakt me një gjëndër të aktivizuar, krijohen hormone.

Gjëndrat limfatike të lidhura me testikujt fillojnë të funksionojnë në të njëjtën kohë kur testikujt fillojnë të punojnë në mënyrën e duhur. Lënda e parë për testikujt është hormoni [limfatik] i krijuar nga gjëndrat limfatike [rajonale]. Kjo limfë shndërrohet në spermë nga testikujt. Kur limfat vjen në plexusin diellor, zhvillohet shpirti i dashurisë dhe dashurisë për fëmijët. Në trupin e femrës vezët krijohen në vezore. Një pjesë tjetër limfatike ndihmon në ruajtjen e energjisë së duhur në trup dhe magjepsjes fizike, dhe në rastin e femrave një pjesë e caktuar shndërrohet në qumësht.

Pleksusi diellor nuk mund të funksionojë siç duhet nëse furnizimi i limfës nuk është i përhershëm ose i rregullt. Në rastin e aspirantëve shpirtërorë, ka sekretim të lartë të limfës në plexusin diellor, për rrjedhojë dashuria për fëmijët shndërrohet në dashuri për të Lartësuarin. Kjo do të thotë, dashuria për qeniet e njësive shndërrohet në dashuri për Ndërgjegjen Supreme. Limfa është kështu një shkak i ndryshimeve psikike.

Në trupin e femrës gjëndrat limfatike bëhen shumë aktive në pika të caktuara, dhe në trupin e mashkullit në pika të tjera. Në rastin e vajzave dhe djemve adoleshente, një lloj i veçantë ndjesie nervore shfaqet në organet gjenitale. Kjo ndjesi rrit energjinë tek personi dhe krijon ndjenjën në mendje: "Duhet të bëj diçka". Në atë moshë njeriu vendos ose përpiqet të vendosë për të ardhmen e tij. Nëse zgjedhja është e gabuar, nuk do të përparojë. Për shembull, nëse dikush dëshiron të mësojë mjekësi, por detyrohet të mësojë inxhinieri nga prindërit e tij, mund të mos ketë sukses. Por nëse përzgjedhja është e duhur, njëra do të jetë e suksesshme. Përgjithësisht në klimat e nxehta kjo ndodh te djemtë në moshën shtatëmbëdhjetë vjeç dhe te vajzat në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç, dhe në klimat e ftohta në nëntëmbëdhjetë në rastin e djemve dhe tetëmbëdhjetë në rastin e vajzave.

Gjëndrat limfatike furnizojnë me lëndë të parë fabrikat. Të gjitha gjëndrat endokrine janë fabrika. Nëse meshkujt hanë ushqim të nxehtë statik ose proteina shtazore të tepërta, sasia e limfës do të ulet dhe shndërrimi i limfës në spermë do të rritet. Kjo do të çojë në prapambetje intelektuale. Mund të vërehet se njerëzit që hanë shumë proteina shtazore priren të prodhojnë shumë fëmijë. Kjo ka efektin e vet sociologjik.

Burrat duhet të kenë kontrollin e duhur mbi shndërrimin e limfës në spermë. Kjo është pjesë e Brahmacarya sádhaná [meditimi mbi Entitetin Suprem]. Burrat duhet të kenë kontrollin e duhur mbi trupin e tyre. Qeniet njerëzore duhet të jenë të ndjeshme në ushqim, mendje dhe intelekt.

Edhe pse mishngrënësit mund të jenë më të zgjuar ose më dinakë se granivorët, ata janë përgjithësisht më pak intelektualë. Do të jetë shumë e vështirë për një tigër, një mace ose një qen të kryejë praktika shpirtërore. Një majmun ose një lopë mund të kryejnë praktika shpirtërore sepse marrin shumë klorofil nga bari dhe bimësia tjetër e gjelbër. Kafshët graningrënëse prodhojnë më shumë limfë se mishngrënësit, dhe kjo është arsyeja pse truri i tyre është më i zhvilluar.

Gjëndrat limfatike të majmunëve janë shumë të zhvilluara, megjithëse ata përdorin shumë pak nga limfat e tyre. Kjo është arsyeja pse ata mund të kërcejnë kaq shumë. Qeniet njerëzore nuk mund të kërcejnë sa majmunët sepse përdorin më shumë limfë në funksionimin e trurit. Cilësitë njerëzore zhvillohen së bashku me rritjen e limfës.

Limfa është e nevojshme për prodhimin e qumështit. Shumica e grave mund të lëvizin shpejt derisa të lindin fëmijë, por pas lindjes së fëmijëve në përgjithësi nuk mund të lëvizin aq shpejt. Dreri janë granivorë dhe mund të lëvizin shpejt, por japin pak qumësht sepse përdorin shumë gjëndrat limfatike. Duke qenë se lopët prodhojnë qumësht të tepërt, ato nuk mund të lëvizin shpejt.

Vegjetarianët prodhojnë më shumë limfë sepse marrin klorofil nga bari dhe bimësia tjetër e gjelbër dhe kjo është arsyeja pse truri i tyre është më i zhvilluar se ai i jovegjetarianëve. Ata që konsumojnë proteina shtazore [duke neglizhuar vegjetacionin e gjelbër] vuajnë nga mungesa e limfës, sepse proteinat shtazore përmbajnë shumë pak klorofil. Tigrat dhe macet janë mishngrënës, prandaj prodhojnë më pak qumësht. Lopët dhe buallet prodhojnë shumë më tepër qumësht sepse marrin klorofil nga bari i gjelbër dhe bimësia e gjelbër.

Limfa maksimale prodhohet nga ushqimi i cili përmban shumë klorofil, si perimet jeshile dhe veçanërisht majat e kërcellit. Kafshët grurëngrënëse prodhojnë shumë qumësht, ndërsa kafshët mishngrënëse, si qentë, japin shumë pak qumësht.

Limfa prodhohet gjithashtu nga proteina shtazore, por për shkak se proteinat shtazore prodhojnë shumë nxehtësi në trupin e njeriut, limfat shndërrohen shpejt në spermë. Majmunët dhe dreri prodhojnë shumë limfë, por ajo nuk shndërrohet në spermë, sepse përdoret në vrapim dhe kërcim.

Cili është materiali fillestar në prodhimin e limfës?
Limfa prodhohet nga energjia dhe vitaliteti i fituar nga faktorë të ndryshëm quinquelemental të këtij universi, si uji, ajri dhe drita. Ato janë gjërat fillestare. Lënda përfundimtare është shukra [e cila ka tre faza: limfat, spermatozoidet dhe lëngu seminal]. Është gjëja më e zhvilluar – kremi i të gjithë kremrave. Klorofili përshpejton shpejtësinë e prodhimit të limfës, por nuk vepron si lëndë fillestare.

Në disa njerëz, pjesa më e madhe e limfës është shperdoruar dhe kjo është arsyeja pse ata kanë mangësi intelektuale. Por për aspirantët shpirtërorë, pasi pjesa më e madhe e limfës së tyre mbetet në trupat e tyre, ata nuk duhet të vuajnë nga ndonjë mangësi intelektuale. Kjo është arsyeja pse standardi intelektual i aspirantëve shpirtëror është më i lartë se ai i njerëzve të thjeshtë.

Agjentët katalitikë pozitivë ose negativë kanë një efekt të rëndësishëm në prodhimin e limfës. Mjediset fizike pozitive psikike dhe pozitive janë agjentë katalitikë pozitivë, dhe mjediset negative psikike dhe negative fizike janë agjentë katalitikë negativë. Edhe nëse ushqimi që ha është i ndjeshëm, por mjedisi është negativ, ai është i dëmshëm për përparimin mendor. Sallat e kinemasë, lagjet e prostitutave dhe vendet tregtare të ngarkuara janë mjedise fizike negative. Diskutimet e këqija, librat e këqij dhe mendimet e këqija që mbizotërojnë në mesin e popullatës janë mjedise negative psikike - agjentë katalitikë negativë. Nëse mjedisi është i mirë, si në Anandanagar, është një mjedis fizik pozitiv - një agjent katalitik pozitiv. Nëse ka shumë aspirantë shpirtërorë dhe diskutime ngritëse, do të krijohet një mjedis pozitiv psikik. Kjo do të ndihmojë në prodhimin e limfës.

Limfa në vetvete është një hormon dhe shndërrohet në hormone të tjera nga gjëndra të ndryshme. Limfa është hormoni fillestar. Krijimi i hormoneve në gjëndrat e tjera varet nga këta agjentë katalitikë pozitivë dhe negativë. Kjo është arsyeja pse në kohët e lashta edhe LORD SADA Shiva i kushtonte shumë rëndësi satsauṋga-s [shoqërimit me njerëz të mirë]. Satsauṋga siguron një mjedis pozitiv psikik. Shoqëria e mirë çon në çlirim, ndërsa shoqëria e keqe është shkaku i robërive.

Malli psikik për Pabulumin psikik

Pabulum është një fjalë latine. Kuptimi i tij nuk është gjithëpërfshirës. Ábhoga në sanskritisht është termi i duhur. Ábhoga: á – bhuiṋj + ghaiṋ. Á do të thotë "drejt"; bhuiṋj do të thotë "të gëzosh"; dhe ghaiṋ e bën atë një emër foljor. Pra, ábhoga do të thotë "një objekt kënaqësie". Pak njerëz janë të njohur me termin ábhoga, prandaj njerëzit përdorin "pabulum".

Objektet e kënaqësisë mund të jenë fizike ose psikike. Supozoni se një objekt kënaqësie është një ëmbëlsirë. Ky është pabulum fizik. Një ide fisnike është pabulum psikik. Nëse objekti psikik është një i ëmbël, lëvizja psikike është drejt diçkaje të papërpunuar; nëse është diçka delikate, mendja lëviz drejt delikates dhe do të bëhet e hollë. Edhe sikur pikënisja e emanës te jete e papërpunuar, por mendja vazhdimisht mendon për diçka delikate, mendja do të bëhet delikate - pika kulmore, pika e fundit, është delikate. Pra, nëse pika kulmore është e papërpunuar, mendja kryqëzohet, dhe nëse pika kulmore është delikate, mendja bëhet delikate.

Mendja do të duhet të ruajë paralelizmin me strukturën fizike ndërsa lëviz drejt një objekti të caktuar. Lidhja me përshtatjen e duhur dhe paralelizmi midis trupave psikikë dhe fizikë shkakton jetë, dhe shkëputja në kushte të pafavorshme rezulton në vdekje. Nëse ka pengesa të rënda në procesin e emanimit [të valëve psiko-fizike], paralelizmi humbet. Nëse paralelizmi humbet, ka vdekje - trupi dhe mendja do të shkëputen.

Ka dy shkaqe të vdekjes: fizike dhe psikike. Vdekja fizike ndodh kur valët e strukturës fizike kryqëzohen për shkak të pleqërisë ose ndonjë mangësi tjetër fizike. Vdekja psikike ndodh kur përplasja psikike me valët më delikate ose më të vrazhda të mendimit rezulton në rritjen ose zvogëlimin përkatësisht të gjatësisë valore të valëve mendore. Edhe në këtë rast do të ndodhë humbja e paralelizmit dhe trupi fizik dhe psikik do të shkëputen.

Kështu, nëse, në një rrugë të caktuar përparimi, dëshira e dikujt për një objekt të caktuar pengohet, paralelizmi midis mendjes dhe trupit do të humbasë. Në këtë rast devijimi psikik është thelbësor sepse duhet mbajtur paralelizmi me karakteristikat jetësore.

Psikologjia e njerëzve udhëhiqet nga disa parime, ajo e lopëve nga parime të tjera dhe ajo e shkabave nga parime ende të tjera. Secili ndjek një rrugë të veçantë. Supozoni se një qenie njerëzore vdes nga lija ose kolera. Një shkaba nuk do të vdesë nëse ha trupin e njeriut i cili është i infektuar me secilën sëmundje. Nëse, nga ana tjetër, një njeri ha mishin e një personi që ka vdekur nga kolera, ai pothuajse me siguri do të vdesë. Kjo për shkak se pleksi i qenieve njerëzore dhe ai i shkabave janë të ndryshëm.

Qeniet njerëzore duhet të ecin përpara me një njohuri të plotë të përshtatshmërisë dhe papërshtatshmërisë. Ata duhet të mbajnë një ekuilibër midis përshtatshmërisë sociale, përshtatshmërisë politike dhe përshtatshmërisë psikike. Marrëdhëniet e dikujt me vëllain, motrën, nënën, gruan, etj., janë të gjitha të ndryshme. Sjellja e dikujt me motrën nuk duhet të jetë e njëjtë si me gruan e dikujt. Mbajtja e marrëdhënieve të duhura me lloje të ndryshme njerëzish është pjesë e drejtësisë. Qeniet njerëzore nuk duhet të shkojnë përtej kufijve të përshtatshmërisë psikike. Nëse ekuilibri ruhet dhe përshtatshmëria matet siç duhet, atëherë bota do të jetë një vendbanim pramá [rregullimi dinamik] – parajsa do të vendoset në tokë.

Psikologji Apexed

Kur lëvizja e mendjes njerëzore nuk është në shumë drejtime anësore – veri, jug, lindje dhe perëndim – por drejt Entit Suprem, atëherë mendja bëhet e kulmuar, e realizuar. Kjo mendje e mprehtë ose shkrihet në Makrokozmos, ose heq dorë nga ekzistenca e saj individuale në Fakultetin Suprem Njohës.

Në kohën e Shiva jogëve dhe biopsikologëve preferonin klimat e ftohta. Në ato ditë ata bënin të gjitha llojet e kërkimeve parapsikologjike. Edhe tani jogët vrapojnë në Himalaje për këtë qëllim. Ananda Marga sádhaná është një praktikë bio-psikologjike.

Nëse, në një jetë të caktuar, dikush kryen sádhaná, por nuk arrin shpëtimin, ai do të duhet të kthehet përsëri te rimisherohet. Në rrethana të tilla njeriu mund ose nuk mund të kujtojë jetën e kaluar - kjo varet nga gjëndrra e hipofizës. Pastaj, në pjesën e fundit të jetës së dikujt, le të themi në moshën dyzet vjeçare ose më vonë, nëse mendja e dikujt arrin në gjëndrën pineale, ai do të arrijë shpëtimin.

Preferohet që njeriu të fillojë praktikën bio-psiko-shpirtërore sa më shpejt që të jetë e mundur pas moshës pesë vjeçare. Nëse kjo nuk është e mundur, njeriu duhet të fillojë patjetër sádhaná në moshën trembëdhjetë vjeç pasi të zhvillohen gjëndrat seksuale dhe të lindë në mendje ndjenja e përgjegjësisë dhe e përgjegjshmërisë.

Pleksusi i hipofizës është shumë i rëndësishëm në përparimin shpirtëror, veçanërisht ana e majtë [nga këndvështrimi i sádhaka]. Nëse ana e majtë e këtij pleksusi është e zhvilluar dhe ana e djathtë jo, pas vdekjes njeriu rilind me një trup njeriu dhe vazhdon të praktikojë sádhaná. Kur një aspirant shpirtëror godet gjëndrën pineale, arrihet shpëtimi. Nëse të dyja anët e pleksusit të hipofizës janë plotësisht të zhvilluara, njeriu bëhet i vetëdijshëm, nëse jo i gjithëdijshëm. (Në latinisht "i gjithëdijshmi" është "i njohuri ne dituri te kulluar", dhe në sanskritisht është trikáladarshii-sarvajiṋa.)

Në rastin e Shivait, gjëndrra e hipofizës quhet syri i tretë i Shivait, por në fakt është gjithëdija e Tij përmes së cilës Ai sheh tre epokat – të shkuarën, të tashmen dhe të ardhmen.

Nëse dikush nuk është në gjendje të arrijë shpëtimin në një jetë të caktuar, ai merr një trup njerëzor në jetën tjetër dhe udhëhiqet nga parapsikologjia. Në jetën tjetër njeriu kujton, deri në moshën trembëdhjetë ose katërmbëdhjetë vjeç, gjithçka që ka të bëjë me jetën e kaluar, por sapo gjëndrat e testikujve [ose vezoret] fillojnë të funksionojnë, në përgjithësi harrohet e kaluara. Kjo ndodh sepse sapo gjëndrat seksuale fillojnë të funksionojnë, njeriu zhvillon një të veçantë tërheqje për këtë tokë. Nëse njeriu nuk harron të kaluarën, vdes, zakonisht në moshën trembëdhjetë, katërmbëdhjetë ose pesëmbëdhjetë vjeç, sepse nuk do të jetë në gjendje të përshtatë jetën e kaluar me jetën e tanishme. Nëse dikush harron të kaluarën, nuk do të vdesë. Ata që kanë arritur shpëtimin mund të kujtojnë ose jo jetën e tyre të kaluar sipas vullnetit të tyre të ëmbël. Kjo hyn në fushën e parapsikologjisë.

Pra, nëse dikush nuk arrin shpëtimin në një jetë të caktuar, në jetën tjetër, pasi gjëndrat e testikujve [ose vezoret] të fillojnë të funksionojnë, do të duhet të bëhet një aspirant shpirtëror, duke lënë vatrën dhe shtëpinë e tij për të pasur sukses në jetën shpirtërore.

Arsyeja pse këta njerëz rilindin është për t'iu nënshtruar momenteve reaktive të jetës së tyre të kaluar. Disa nga momentet e tyre reaktive mbeten të pashuara. Ata janë rilindur vetëm për të pësuar kënaqësinë dhe dhimbjen që rrjedhin nga momenti i tyre i mëparshëm reaktiv. Në këtë jetë një burrë, në jetën tjetër një grua; në këtë jetë një djalë, në jetën tjetër një vajzë. Në jetën pas kësaj njeriu mund të bëhet i vetëdijshëm, nëse jo i gjithëdijshëm.

Hiri i Guruse

Për ta bërë mendjen të kulmuar, duhet bërë dhiana e Guru-së në Cakra Guru. Cakra Guru është pak nën gjëndrën pineale, megjithëse cakra sahasrára dhe cakra Guru janë pothuajse të njëjta. Pra, mendja duhet të përqendrohet në Cakra Guru, dhe të gjitha potencialet e mendjes së pandërgjegjshme gjithashtu duhet të përqendrohen këtu. Në momentin që njeriu arrin përqendrimin e plotë, ai bëhet i gjithëdijshëm.

Pse aspirantët shpirtërorë përqendrohen te çakra Guru dhe jo te gjëndra pineale për dhyana? Sepse cakra Guru është ana e brendshme e cakra sahasrára.

Një aspirant shpirtëror nuk duhet të bëjë praktika shpirtërore për t'u bërë i gjithëdijshëm. Përkundrazi, një aspirant shpirtëror është të kryejë praktika shpirtërore për të kënaqur Parama Puruśa në formën e Parama Guru. Kjo është arsyeja pse me të drejtë është thënë: Guru krpáhi kevalam [“Hiri i Guru-së është gjithçka”].

Nuk ka asnjë ndryshim midis gjëndrës pineale dhe hipofizës së meshkujve dhe femrave, por mund të ketë dallime në gjëndrat e tjera. Kjo është arsyeja pse ata që thonë se gratë nuk kanë të drejtë për shpëtim shpirtëror e kanë gabim. Burrat dhe gratë kanë njëlloj të drejtën për shpëtim shpirtëror.

Krahu i djathtë i pleksusit të hipofizës kontrollon cilësitë, atributet dhe kuantet e prirjeve majtiste, të cilat janë pak më shumë se 400 në numër. Krahu i majtë i pleksusit të hipofizës kontrollon cilësitë, atributet dhe kuantet e prirjeve djathtas, të cilat janë gjithashtu pak më shumë se 400 në numër. Totali është pak më pak se 850. Kur të dyja anët e pleksusit të hipofizës janë plotësisht të zhvilluara dhe të shfrytëzuara plotësisht, njeriu arrin një intelekt të lartë.

Prirjet majtiste janë ato që kanë një efekt degjenerues dhe degjenerues, si ndrojtja, turpi, melankolia dhe frika. Prirjet e djathta janë ato që hapin rrugën drejt mbindërgjegjes. Si rezultat i sekretimit normal të hormoneve të nëngjëndrës së parë të mańipura cakra, krijohen prirjet e ndrojtjes dhe turpit. Ky krijim i ndrojtjes është një saḿskára e imponuar. Ndodh vetëm kur mjedisi ndihmon në krijimin e kësaj prirjeje. Efekti i kombinuar i mbisekretimit të të pestës dhe të mbisekretimit të nëngjëndrave të gjashta të pleksusit magmatik është melankolia. Për shkak të nënsekretimit të nëngjëndrave të saj të nëntë dhe të dhjetë krijohet kompleksi i frikës.

Nëse dikush fillon praktikat shpirtërore më vonë në jetë dhe nëse krahu i majtë i pleksusit të hipofizës është zhvilluar, ai mund të kujtojë jetën e kaluar. Kur krahu i djathtë është i zhvilluar, por krahu i majtë nuk është i zhvilluar, entiteti nuk do të marrë një strukturë njerëzore me qeliza nervore të zhvilluara, por do të marrë trupin e një kafshe të zhvilluar si një qen, lopë ose majmun. Në raste të tilla entiteti do të kujtojë jetën e tij të kaluar derisa gjëndrat e tij seksuale të fillojnë të funksionojnë. Kur gjëndrat seksuale fillojnë të funksionojnë, ajo harron jetën e saj të kaluar; nëse nuk mund të harrojë, ai vdes. Kur, në raste të rralla, një person nuk harron jetën e tij ose të saj të kaluar dhe nuk vdes, ai ose ajo bëhet një gjeni shpirtëror, një vetmitar murg ose një anetar i një organizate misionare.

Prirjet e mira mund të përmirësohen ose zvogëlohen nga mikrovita me ndihmën e Makrokozmosit. Prirjet e mira mund të rriten me mikrovita pozitive dhe të zvogëlohen me mikrovita negative. Prirjet e këqija mund të rriten me mikrovita negative dhe të zvogëlohen me mikrovita pozitive.

Kur Guru-ja është e kënaqur me përpjekjet e dishepujve, Guru-ja i jep hir duke i inkurajuar dhe rritur prirjet e tyre të mira dhe duke reduktuar ato të këqijat e tyre me anë të mikrovitës. Prirjet e mira rriten nga mikrovita pozitive dhe prirjet e këqija zvogëlohen nga mikrovita pozitive. Nëpërmjet microvita Guru bën të nevojshmen për të rritur ose ulur sekretimin e gjëndrave.

Nëse Parama Puruśa është e kënaqur me një djalë, ai aplikon mikrovita pozitive në të gjithë pleksitë e tij, dhe si rezultat personi gëzon lumturinë. Është e jashtëzakonshme që pas një sádhaka ka deshire te shtrirë në fazën e tretë të sádhaná-it, ai arrin shpëtimin brenda një periudhe të shkurtër me ndihmën e Guru-së.

Një qenie njerëzore është njësoj si një makinë - ose një kukull mekanike - në duart e Makrokozmosit. Kryeni praktika shpirtërore për të kënaqur Parama Puruśa, Fakultetin Suprem Njohës, dhe Ai do të bëjë gjithçka. Nëse dikush merr drejtimin e një sadguru në moshën trembëdhjetë, katërmbëdhjetë ose pesëmbëdhjetë vjeç dhe i devijon potencialet e tij drejt Parama Puruśa përmes praktikave shpirtërore, ai është i sigurt se do të jetë i suksesshëm në jetë.

Burimi: Bio-Psychology

Botuar në: Yoga Psychology

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

E drejta e lindjes së të gjithëve


Diskursi i mbrëmshëm ishte në lidhje me vlerën e kiirtanës në jetën shpirtërore. E gjithë bota shpirtërore bazohet në dashurinë hyjnore. Ti je krijimi. Ti je i krijuari. Dhe Entiteti Suprem është krijuesi juaj. Marrëdhënia juaj me Të është marrëdhënie dashurie, jo urrejtjeje, apo ndonjë gjë tjetër të tillë negative.

E sheh, edhe nëse je mëkatar, i ashtuquajturi mëkatar – thashë të ashtuquajturin mëkatar, sepse nuk urrej askënd, nuk qortoj askënd duke thënë se je mëkatar. Një baba nuk mund ta urrejë kurrë djalin apo vajzën e tij. Ai mund të qortojë, mund të ndëshkojë, por nuk mund të urrejë.

Parama Puruśa ZOTI nuk mund të bëjë dy gjëra, dhe ketu qëndron papërsosmëria e Tij. Ai nuk mund të krijojë një Parama Puruśa ZOT të dytë. Ai mbetet gjithmonë një Entitet i vetëm. Ai do, por duke dashur, Ai dëshiron që ai entitet të bëhet edhe ai Parama Puruśa, si Ai. Por sapo entiteti bëhet Parama Puruśa, ai entitet bëhet njësh me Parama Puruśa origjinale. Pra, Parama Puruśa mbetet gjithmonë Një. Ai nuk mund të krijojë një Parama Puruśa të dytë. Dhe gjëja e dytë që ai nuk mund të bëjë është: Ai nuk mund të urrejë askënd. Shoqëria mund të urrejë një mëkatar. Ligji mund të urren një mëkatar. Familja mund të urrejë një mëkatar. Por Parama Puruśa nuk mund të urrejë askënd. Edhe nëse dëshiron të urrejë një burrë të tillë, apo një vajzë të tillë, Ai nuk mundet.

E shihni, të gjithë në këtë univers janë brenda Parama Puruśa. Ai i sheh të gjithë brenda mendjes së Tij dhe për shkak se të gjithë janë brenda mendjes së Tij, Ai nuk mund të urrejë një figurë mendore të Tij. Pra, të gjithë duhet ta dinë se ai nuk është objekt urrejtjeje, apo objekt – çfarë të them unë – dhembshurisë. Jo, as ju nuk jeni objekt dhembshurie. Është e drejta jote, është e drejta jote e lindjes. Ju merrni ndihmë nga THELBI Suprem. Të arrish gjendjen supreme të lumturisë është e drejta jote e lindjes. Ju do ta merrni atë nga THELBI juaj si një e drejtë e parë e lindur dhe jo si një shenjë dhembshurie.

Pra, Parama Puruśa nuk mund t'i bëjë këto dy gjëra. Prandaj thashë se arena e spiritualitetit bazohet në dashurinë hyjnore. Mund të jeni ose jo një person i mësuar. Ju mund ose nuk mund të keni një histori të mirë. Kualifikimi juaj i vetëm është se ju jeni pasardhës i dashur i Para ardhësit Suprem. Ju jeni objekti i dashurisë së Tij. Edhe nëse e harroni Atë, Ai nuk do t'ju harrojë. Ai nuk mund të të harrojë, sepse gjithçka në këtë Univers është krijimi i Tij mendor. Dhe për sa kohë që mendja e Tij është atje, ju jeni brenda mendjes së Tij.

Ai nuk mund të thotë: “Dil jashtë, dil jashtë! Nuk dua ta shoh fytyrën tënde.” Ai nuk mund ta thotë këtë, sepse në atë rast ju do ta pyesni Atë: "O Zot, ti thua: "Dil jashtë", por ku të shkoj unë? Do të jem gjithmonë në mendjen Tënde. Dhe nëse thua: "Dil jashtë, dil përtej periferisë së mendjes Sime", atëherë sigurisht, o Zot, Ti nuk je i pafund, sepse ka diçka përtej mendjes Tënde."

“Pra, vetëm për të ruajtur prestigjin dhe dinjitetin e emrit Tënd, Ti duhet të tolerosh atë që bëj dhe atë që mendoj. Dhe kjo është arsyeja pse është detyra juaj të më drejtoni. Unë jam djali juaj, unë jam vajza juaj. Unë do të bëj sipas mesimeve të tua.”

Dhe këtë të drejtë të parë te lindjes e gëzojnë jo vetëm qeniet njerëzore, por të gjitha krijesat e gjalla. Jo vetëm krijesat e gjalla, por nga të gjitha objektet e gjalla dhe të pajetë. Nga vigani i fuqishëm deri te fija e vogël e barit, të gjithë gëzojnë të drejtën e tij të parë te birnisë. Askush nuk është i parëndësishëm. Askush nuk është i kuptimte.

Pabarazia mund të nxitet nga një rend shoqëror me defekt, ose nga izma me defekte, por pabarazia nuk mbështetet ose inkurajohet kurrë nga Ati. Dashuria e Atit është për të gjithë, kështu që askush nuk është i pafuqishëm. Askush nuk është pa strehë. Dhe e ardhmja e askujt nuk është e vulosur përgjithmonë. Pra, në fushën e spiritualitetit duhet të mbani mend se dashuria hyjnore është pika udhëzuese, është pika përfundimtare, është desideratumi suprem absolut.

Dikush mund ose nuk mund të vendoset në fushën e veprimit. Dikush mund ose nuk mund të vendoset në fushën e intelektualitetit. Dikush mund ose nuk mund të vendoset në sferën e zakonshme. Por nuk duhet harruar këtë fakt – që Entiteti Suprem është me ju dhe ju do si çdo gjë. Dhe qëllimi i vetëm i prirjeve të dikujt duhet të jetë Ai. Kjo do të thotë, të gjitha prirjet e mendjes njerëzore duhet të drejtohen drejt Ekzistencës Supreme. Njerëzimi nuk duhet të përfshihet në luftime të brendshme aksionale apo ekstravaganca intelektuale. Origjina e njeriut, pikënisja e njeriut, është në dashurinë Hyjnore dhe pika e tij kulmore, pika e tij përfundimtare, qëndron në ekzistencën hyjnore. Është e vërteta supreme e këtij universi.


Burimi: Birthright of All

Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Lindja e Mikrokozmosit


Sarvájiive sarvasaḿsthe Brhante

Tasmin haḿso Bhrámyate Brahmacakre

Prthagátmánaḿ preritáraiṋca matvá

Juśt́astatastenámrtatvameti.

Siç e dini, të gjithë janë pasardhës të të njëjtit Progenitor Suprem. Ai krijoi këtë univers dhe Ai krijoi këtë botë materiale, si dhe fëmijët e Tij të gjallë. Tani, kur ai krijoi botën materiale, botën e pajetë, bimët dhe qeniet njerëzore, mendja e shëndoshë thotë se e gjithë bota u përket fëmijëve të Tij, pavarësisht nga kasta, besimi, feja, kombësia, standardi i edukimit, standardi i mençurisë ose standardi i forcës fizike, mendore ose shpirtërore. Janë interesat personale, me motivet e tyre të ulëta dhe meskine, ato që krijojnë pabarazi midis krijesave të gjalla, veçanërisht midis qenieve njerëzore. Pra, ata që shfrytëzojnë të tjerët dhe duan të gëzojnë këtë botë të krijuar duke privuar të tjerët nga të drejtat e tyre legjitime dhe atërore, janë armiq të shoqërisë. Ata janë armiqtë e njerëzimit dhe janë armiqtë e botës së kulturuar dhe të qytetëruar.

"Sarvájiive sarvasaḿsthe brhante." Qeniet e Tij të krijuara, bijtë dhe bijat e Tij të dashura, fëmijët e Tij, po lëvizin rreth Tij. Ata nuk mund të shkëputen nga Ai sepse Ai është Bërthama Supreme dhe të tjerët janë tamam si elektronet që lëvizin rreth bërthamës. Pra, Puruśottama, Parama Puruśa, Ati Suprem, Paraardhësi Suprem, është në qendër, dhe të tjerët lëvizin dhe kërcejnë rreth Tij. Ata lëvizin së bashku me pabulat e tyre të ndryshme psikike dhe fizike.

Nevojat fizike nuk janë të njëjta për të gjithë. Pra, kam thënë që të gjithë lëvizin me pabulën e tyre përkatëse. Në mënyrë të ngjashme, dëshirat psikike, dëshirat psikike, prirjet psikike nuk janë të njëjta për të gjithë. Këtu është thënë “ajiiva”, që do të thotë “profesione”, si fizike ashtu edhe mendore, pra pabulum. Është fakt se çdo individ ka pabulumin e tij fizik dhe psikik. Por kjo nuk do të thotë se pabulumi fizik ose psikik i dikujt duhet të rrëmbehet nga të tjerët. Kjo do të thotë, njeriu nuk duhet të privohet nga pabulumi fizik ose psikik. Ata që e bëjnë një gjë të tillë, apo përpiqen ta bëjnë këtë, e kam thënë, janë armiq të qytetërimit njerëzor. Ata janë fëmijët e mallkuar të Paraardhësit Suprem.

"Sarvájiive sarvasaḿsthe." Sipas prirjeve mendore, dëshirave dhe dëshirave mendore, etjes dhe urisë mendore, jiivët-individet marrin korniza të ndryshme, struktura të ndryshme fizike, për të shuar etjen, për të kënaqur urinë. Pra, disa janë në formë shtazore, disa janë në formë insekti, disa janë në formë bimore dhe disa janë në formë njerëzore. Dhe madje edhe në formën njerëzore ata janë të ndryshëm nga njëri-tjetri në përputhje me ndryshimin në momentin e tyre reaktiv. Tani, sipas ndryshimit në momentin e tyre reaktiv, ka një ndryshim në distancë nga Bërthama. Dikush është disa centimetra larg, dikush disa metra, dikush disa milje larg - por të gjithë lëvizin rreth Bërthamës rreth Tij. Diku rrezja është e vogël, diku rrezja është e madhe. Dikush po lëviz rreth Parama Pitá në një mënyrë, dikush tjetër në një mënyrë tjetër dhe dikush tjetër në një mënyrë tjetër. Por të gjithë janë duke lëvizur dhe secila qenie ka rrezen e vet sipas momentit të saj reaktiv. Ata duhet të lëvizin. Ata do të duhet të lëvizin rreth Tij, ashtu si elektronet që lëvizin rreth bërthamës. "Sarvájiive sarvasaḿsthe." Pra, ata po lëvizin me pabulën e tyre fizike dhe psikike, në strukturat e tyre përkatëse, në format e tyre përkatëse.

Tani, kur qëllimi i dikujt shkon nga i papërpunuar në me shume i papërpunuar, distanca, d.m.th., gjatësia e rrezes, rritet. Personi është larguar nga qendra për shkak të mendimeve të tij të ulëta, dëshirave të ulëta dhe veprimeve të ulëta. Dhe kur mendimet dhe veprimet shkojnë nga delikate në më shume të holla, gjatësia e rrezes zvogëlohet, dhe vjen një ditë, vjen një moment i ëmbël, kur personi bëhet njësh me Bërthamën. Kjo është ajo që quhet mokśa.

"Tasmin haḿso Bhrámyate Brahmacakre." "Haḿso" do të thotë "jiiva", domethënë "gjallë", "Haḿso" është rrënja akustike e jiiva. Çdo objekt ka rrënjën e vet akustike. "A" është rrënja akustike e krijimit. "Ae" është rrënja akustike e dijes. "Ka" është rrënja akustike e botës së shprehur. "Kha" është rrënja akustike e qiellit. "Ra" është rrënja akustike e energjisë. Në mënyrë të ngjashme, "haḿso" është rrënja akustike e jiiva.

"Tasmin haḿso Bhrámyate Brahmacakre." Ky haḿso, ky jiiva, po lëviz në sistemin e tij Kozmik, në rrugën e tij Kozmike. Sistemi i vogël është sistemi atomik dhe më i madh se sistemi atomik është ky sistem i yni eterik

. Në sistemin atomik ekziston një bërthamë e vogël dhe elektronet lëvizin rreth tij. Dhe në sistemin tonë eterik, toka është bërthama dhe hëna po lëviz rreth saj. Dhe në mënyrë të ngjashme, në Brahma Cakra tonë, Puruśottama është Bërthama, dhe çdo entitet, i gjallë apo i pajetë, po lëviz rreth Tij. Dhe ata do të lëvizin rreth Tij. “Prthagátmánaḿ preritáraiṋca matvá” – Të gjitha entitetet do të vazhdojnë të lëvizin rreth Tij për sa kohë të ndiejnë se ata dhe Bërthama e tyre, pasardhësi dhe Paraardhësi, janë të ndryshëm dhe larg njëri-tjetrit. Dhe kur ata ndiejnë: "Unë jam pjesë e Atit Suprem dhe duhet të jem një me Të", ata bëhen një me Të në këtë oqean të madh nektari hyjnor.

Dhe çfarë ndodh atëherë? "Juśt́astatastenámrtatvameti." Qeniet e krijuara arrijnë pavdekësinë. Ju e dini se arritja e pavdekësisë nuk është brenda mundësive individuale, jo brenda kapacitetit të qëndrueshmërisë njerëzore. Për këtë hiri i Parama Puruśa është një parakusht thelbësor. Dhe ky hir i Parama Puruśa-s është gjithnjë si nje dush me uje mbi të gjithë pa përjashtim. Prandaj, arritja e pavdekësisë është e drejta e lindjes së çdo qenieje njerëzore. Ata që duan t'i privojnë qeniet njerëzore të drejtën e tyre të parë te lindur janë armiqtë e njerëzimit. Ata janë demonë në formë njerëzore. Ekspozoni dhe demaskoini demonë të tillë, persona të tillë të mallkuar të shoqërisë njerëzore dhe krijoni një shoqëri të lirë nga çdo shfrytëzim. Shihni që të gjitha mundësitë për shfrytëzim, qoftë edhe pak shfrytëzim, duhen eliminuar.


Burimi: The Birthright of the Microcosm

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Lumturia e devocionit


Burimi: Shënime ligjërimi të Shrii Mauṋgal Bihari.

Në gjuhën sanskrite, fjala nára ka shumë kuptime. Një kuptim është "ujë". Një kuptim tjetër është Paramá Prakrti - Matrica Kauzale ose Parimi Suprem Operativ Kozmik. Kuptimi i tretë është "devotshmëri".

Qëllimi kryesor dhe i pashmangshëm i çdo sádhaka nuk është të shijojë nektarin e përkushtimit vetëm, por ta shpërndajë atë përreth. Sádhakas janë të etur për të ndarë me të tjerët lumturinë që gëzojnë.

Në kohët e lashta ishte një besimtar i tillë që shkonte nga një vend në tjetrin duke shpërndarë lumturinë e përkushtimit. Emri i tij ishte Narada. Një herë ai i tha Parama Puruśa: “O Zot, të gjithë dijetarët dhe filozofët thonë se Ti je i gjithëdijshëm, por njerëzit nuk e ndiejnë praninë Tënde kudo. Ku është, pra, vendi ku mund të ndihet më shumë prania juaj? Ose cilin vend e konsideroni si më të dashur për ju?”

Zoti u përgjigj: “Është e vërtetë që jam kudo; nuk ka asnjë veprim, asnjë mendim, asnjë ndjenjë, në të cilën nuk jam i pranishëm. Të gjitha veprimet ndodhin para syve të Mi, brenda mendjes Sime. Asgjë [duhet] të bëhet ose të mendohet që synohet të fshihet prej Meje. Megjithatë, unë nuk jetoj në qiellin e shtatë siç mendojnë njerëzit. Mendjet që janë të lira nga ngushtësia, kufizimet dhe izmat janë vendet e dashura për mua.

"Kuptimi i vërtetë i fjalës yoga është "të bashkosh". Por ata që bëjnë ásanas, práńáyáma, etj., pa

devotshmëria po kultivojnë shkretëtirën. Pa ujin e përkushtimit, përpjekja e tyre nuk do të ketë sukses. Unë nuk jam në zemrat e jogëve kaq të thatë.”

Kuptimi i fjalës bhakti është "tërheqje drejt Lartësisë". Kur tërheqja është për diçka të kufizuar, ajo quhet ásakti, dhe kur tërheqja është për të Lartësuarin, është përkushtim, bhakti. Nuk ka asnjë kompromis, asnjë pikë takimi, midis ásakti dhe bhakti, midis tërheqjes ndaj Lartësisë dhe tërheqjes ndaj objekteve të botës. Në ásakti, ndjesia është se e marr objektin. Në bhakti, ndjenja është se unë shkrihem në Të. Aty ku nuk ka dëshirë, atje jeton Zoti. Zoti dhe dëshira për botën, si dielli dhe nata, nuk mund të bashkëjetojnë.

Për besimtarët, të gjitha kënaqësitë e tjera janë të pakuptimta. Janë si ushqim pa kripë. Prandaj Zoti thotë: "Aty ku besimtarët e Mi këndojnë lavdërimet e Mia, bëni kiirtana, atje shkoj unë - nuk mund të mos shkoj atje".

Një person është dijetar, një tjetër është i pasur; por ata mund të jenë ose jo të devotshëm. E vetmja gjë që i duhet besimtarit është dashuria për Zotin. Kur të gjitha ndjenjat, të gjitha lidhjet drejtohen drejt Tij, atëherë është përkushtim. I vetmi kualifikim është një zemër e sinqertë. Nëse zemra juaj është e pastër, nuk keni nevojë për asgjë tjetër.

Asgjë nuk fitohet duke u bërë jiṋánii [intelektual]. [Jiṋána] ka përdorur vetëm aq sa nuk ka lindur përkushtimi. Kur hani ushqim të shijshëm, letra në të cilën vendosni këtë ushqim është jiṋána. Vetë ushqimi është karma dhe shija e ushqimit është bhakti.(1) Nëse e keni përthithur ushqimin dhe keni marrë shijen e tij, letra e pistë e jiṋána-s duhet të hidhet në koshin e plehrave. Vetëm kjo është mençuri. Bëhu i mençur!

Burimi: Bliss of the Devotee

Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Microvitum - Emanimi misterioz i faktorit kozmik


Diskursi është mbi "Microvitum, Emanimi Misterioz i Faktorit Kozmik". Është një nga zakonet njerëzore që çdo gjë që nuk dimë, për të fshehur kufizimet tona ose për të fshehur papërsosmëritë tona, ose themi se nuk ekziston, ose në një stil më inteligjent, do të themi se është abstrakte. Në këtë univers tonën, çfarëdo që të jetë brenda fushës së shqisave tona ose brenda periferisë së perceptimit tonë, ne themi, "Është" dhe çfarëdo që është përtej arenës së shqisave ose juridiksionit të perceptimit, ne nuk mund të themi asgjë. Prandaj, bota jonë funksionon brenda kufizimeve të shqisave dhe perceptimeve tona. Ne e dimë në sferën e introvertit ose ekstrovertit kozmik që në fazën e parë - domethënë në fazën e ekstrovertit - "delikate" shndërrohet në "të papërpunuar", dhe në fazën e kthimit të introvertit, "i papërpunuar" metamorfozohet në " delikate”. Në këtë progres, më tepër në këtë qasje gjysmërrethore, mund të ketë objekte më delikate në sferën e materies – shumë objekte më delikate se elektronet ose protonet, [neutronet] ose pozitronet – por nuk gjejmë alternativë veçse të themi se ato janë ose elektron ose proton ose pozitron ose neutron. Dhe në mënyrë të ngjashme, në sferën psikike mund të ketë entitete më delikate se ektoplazma ose mbulimi i saj ekstro-psikik, endoplazma.

[Ka] entitete që hyjnë në fushën e fizikës dhe të shprehjeve psikike që janë më të vogla ose më delikate se atomet, elektronet ose protonet, dhe në sferën psikike mund të jenë më delikate se ektoplazma. Për objekte të tilla apo për entitete të tilla përdor termin “microvitum”. Ky mikrovitum, ose në shumës microvita, nuk janë të rendit protoplazmatik, dhe si i tillë ata kanë pak të bëjnë me molekulat e karbonit ose atomet e karbonit, të cilat trajtohen si pika fillestare ose faza fillestare e jetës në këtë univers. Për sa i përket fizikës, pozicioni i këtyre mikrovitave është vetëm midis ektoplazmës dhe elektronit, por ato nuk janë as ektoplazmë dhe as elektron.

Është zakon njerëzor që çdo gjë që dimë në lidhje me ndonjë subjekt apo objekt, kur e dimë se ekziston, por karakteristikat apo veçoritë e tjera të tij nuk janë të njohura për ne, të themi se është "misterioze". Pra, në lidhje me këto mikrovita, mund të themi se është misterioze. Kjo është arsyeja pse unë përdora termin "microvitum, emanimi misterioz i Faktorit Kozmik". Ato nuk janë të rendit protoplazmatik, dhe për këtë arsye nuk lind pyetja e strukturës së tyre protozoike ose strukturës metazoike. Janë diçka misterioze.

Tani, këto mikrovita nuk janë të së njëjtës densitet apo të së njëjtës hollësi. Disa prej tyre mund të jenë brenda rrezes së një mikroskopi shumë të zhvilluar; dhe disa prej tyre mund të mos jenë brenda rrezes së një mikroskopi, por nga shprehja e tyre vepruese ose nëpërmjet aftësisë së tyre vepruese ose si rezultat i dridhjeve të tyre vepruese, ato mund të hyjnë në sferën e perceptimit tonë. Ata janë të rendit më delikate. Mund të ketë forma akoma më delikate të mikrovitës, të cilat mund të mos hyjnë drejtpërdrejt në sferën e perceptimit tonë, por mund të hyjnë në sferën e një lloji të veçantë perceptimi, i cili në fakt është pasqyrimi i konceptimit brenda gamës së perceptimit në një sferë të kufizuar.

Pra, këto mikrovita mund të ndahen gjerësisht në tre kategori - së pari, ato që hyjnë në objektin e një mikroskopi; së dyti, ato që nuk hyjnë në sferën e një mikroskopi, por që hyjnë në sferën e perceptimit si rezultat i shprehjes së tyre, si rezultat i dridhjeve të tyre veprimi; dhe së treti, ato që nuk hyjnë në sferën e perceptimit të përbashkët, por që hyjnë në sferën e një lloji të veçantë perceptimi, i cili në fakt është pasqyrimi i konceptimit brenda periferisë së perceptimit. Një perceptim i tillë – ai lloj i veçantë perceptimi – mund të ndihet ose realizohet nga persona që kanë mendje shumë të zhvilluara, me mendje të orientuar shpirtërisht.

Lidhur me këto mikrovita të rendit të papërpunuar që mund të jenë brenda objektit të një mikroskopi, njerëzit u japin atyre emrin "virus". Ata thonë, "Kjo sëmundje është me origjinë virusi." Por virusi është një term i paqartë. Termi më i mirë do të jetë mikrovitumi, dhe jo virusi.

Tani, këto mikrovita lëvizin në të gjithë universin, nga një trup qiellor në tjetrin. Ata lëvizin kudo, duke kaluar kufijtë e mjegullnajave, duke shpuar rrugët e qumështit, galaktikat, yjet, satelitët, planetët dhe meteorët. Ashtu si qeniet e tjera psikike dhe psiko-fizike, edhe ato kanë karakteristika themelore – si ekzistimi, shumëzimi dhe vdekja.(1) Ata lëvizin pa pengesa, pa u kujdesur për kushtet atmosferike apo leximet barometrike. Si lëvizin ata? Të gjithë kanë nevojë për disa media për lëvizje. Lëvizshmëri do të thotë lëvizje

nt nëpërmjet një mediumi ose media. Mund të ketë më shumë se një medium, domethënë mund të ketë shumë media në të njëjtin moment. Këto mikrovita gjithashtu lëvizin nëpër disa media. Ata lëvizin përmes zërit. I ashtuquajturi virus i një njeriu të sëmurë mund të lëvizë përmes zërit të tij. Ata mund të lëvizin përmes taktualitetit. Ato mund të lëvizin nëpër forma ose figura. Ata mund të lëvizin përmes lëngjeve, mund të lëvizin përmes erës. Në rastin e disa sëmundjeve, sëmundja përhapet përmes erës së sëmundjes, dhe në rastin e metavitës [microvita] më delikate, ato mund të lëvizin përmes ideve. Një ide e veçantë mund të marrë shpejtësi të përshpejtuar në një planet të caktuar me ndihmën e disa mendjeve të zhvilluara konceptualisht. Kjo do të thotë, një njeri i madh me një mendje të madhe të zhvilluar konceptualisht mund t'i përhapë idetë e tij me ndihmën e këtyre mikrovitave në të gjithë atë planet, apo edhe në të gjithë këtë univers në trupa të ndryshëm qiellorë.

Tani, cili është shkaku kryesor i këtij universi? Cila është pika e fillimit të jetës apo vitalitetit? Këto mikrovita janë bartës të jetës në yje, planetë dhe satelitë të ndryshëm – jo atomet e karbonit apo molekulat e karbonit. Këto krijesa të gjalla me lëvizjen e tyre misterioze krijojnë mendje dhe trupa, trupa të gjallë në trupa të ndryshëm qiellorë dhe gjithashtu shkatërrojnë mendjet dhe trupat fizikë, ose trupat e zhvilluar ose të pazhvilluar, në çdo cep të këtij universi. Pra, shkaku kryesor i jetës nuk është protozoa njëqelizore ose qeliza protoplazmike njësi, por kjo njësi mikrovitum.

Tani, duhet të ketë një punë të gjerë kërkimore në lidhje me këtë mikrovitum ose këto mikrovita. Detyra jonë është gjigante dhe ne duhet të fillojmë menjëherë punën tonë kërkimore në lidhje me këto mikrovita pa vonesë të mëtejshme, përndryshe shumë probleme në shoqërinë moderne nuk do të zgjidhen në mënyrë të mirë. Meqenëse pramá [ekuilibri dhe ekuilibri] është një thelbësore në fushën e intelektualitetit ose ndjekjes intelektuale, në mënyrë të ngjashme në sferën më të lartë intelektuale puna kërkimore mbi këto mikrovita është jashtëzakonisht e nevojshme. Këtu duhet të kujtojmë sërish faktin se këto mikrovita janë një krijim në fazën e brendshme, më tepër në fazën e kthimit të shprehjes Kozmike. Ne jemi qenie njerëzore me intelekt të zhvilluar. Unë mendoj, më tepër shpresoj, më tepër jam i sigurt, se do të vijë dita kur qeniet njerëzore do të kenë kontrollin e duhur mbi këto mikrovita.

Në kohët e lashta, në lidhje me strukturat singulare ose kolektive të këtyre mikrovitave, rśis [të urtët] e lashtë thanë se ato janë shtatë llojesh, prej shtatë llojesh dhe u dhanë atyre emrat: yakśa, gandharva, vidyádhara, kinnara, siddha, prakrtiliina dhe videhaliina sipas natyrës së hollësisë së tyre ose natyrës së vrazhdësisë së tyre.

Unë mendoj se në sajë të sádhaná-s sonë shpirtërore, më tepër sádhaná-s tonë fiziko-psiko-shpirtërore, mendjet tona do të zhvillohen në të gjitha shtresat e tyre dhe fuqia e konceptimit, fuqia e konceptimit, do të zhvillohet gjithashtu, dhe me atë fuqi të zhvilluar konceptuese, ne do të dimë të gjitha sekretet e këtyre mikrovitave.


--

Burimi: Microvitum – Emanimi misterioz i faktorit kozmik

Publikuar ne: Disa probleme të zgjidhura , dhe Microvitum me pak fjalë

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Jaya shubhavajradhara shubhra kalevara

Vyághrámbara Hara dehi padam;

Jaya Viśáńaninádaka kleshavidúraka

Sarvadhiidháraka dehi padam;

Jaya Ádipitá Ádideva mantresha Mahádeva

Bhávátiita abhinava dehi padam;

Rajatagirinibha madhumaya durlabha

Ánanda amitábha dehi padam;

Jaya satya sátana paramapadam.



(Fitorja e dashamirësit të rrufesë, atij me trup të bardhë

I veshur me lëkurë tigri – më jep strehë te këmbët e tua;

Fitore për fryrësin e bririt të gjatë, heqësin e të gjitha mundimeve,

Entiteti Suprem tek i cili është strehuar i gjithë intelekti – më jep strehë te këmbët e Tua;

Fitorja e Atit të Parë, Zotit të Parë, Zotit të mantrës, Zotit të perëndive,

Përtej mendimit, gjithmone i ri – më jep strehë te këmbët e Tua;

Ai që duket si një mal i argjendtë, plot ëmbëlsi, i vështirë për t'u arritur,

I lumtur, pafundësisht rrezatues - më jep strehë te këmbët e Tua;

Fitorja për të vërtetën supreme, të përjetshme.)



Burimi: Shivagiiti (Kënga e Shivait)

Botuar në: Namah Shiváya Shántáya

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Namah Shiváya Shántaya

Kur fola për Krśńa, thashë se jeta e Tij mund të ndahet në dy pjesë kryesore: pjesa e parë është Vrajagopála dhe pjesa e dytë është Párthasárathi. Unë thashë gjithashtu në atë kontekst se Párthasárathi nuk ishte aq lehtë i arritshëm sa ishte Vrajagopála. Më tej thashë se Mahábhárata u krijua nga Krśńa, por sigurisht që nuk përfshiu tërë jetën e Krśńa-s. Krśńa ekziston pa Mahábhárata, por Mahábhárata nuk ekziston pa Krśńa.

Për Shivain duhet të themi se jeta e Tij nuk mund të ndahet në këtë mënyrë në dy pjesë. Që në fillim, Ai ishte një entitet i kudondodhur. Sa herë që, në shoqërinë njerëzore të pazhvilluar dhe të thjeshtë të atyre ditëve, lindte ndonjë nevojë, Shiva ishte aty për të ndihmuar; sa herë që zhvillohej ndonjë problem me nderlikime, Shiva ishte aty për ta zgjidhur atë. Pra, ne nuk mund ta ndajmë dhe analizojmë jetën dhe personalitetin e Tij në fragmente dhe as nuk mund ta shkruajmë historinë e atyre kohërave në atë mënyrë. Në të njëjtën kohë, ndihem i detyruar të them se, duke pasur parasysh rolin e Tij unik në ndërtimin e kulturës dhe qytetërimit njerëzor, kjo kulturë dhe qytetërim nuk mund të qëndrojë pa Të. Por Shiva mund të qëndrojë shumë mirë, duke shkëlqyer në lavdinë e Tij, krejt i ndarë nga kultura dhe qytetërimi njerëzor. Pra, për të shkruar historinë në kuptimin e vërtetë të termit, për hir të shoqërisë njerëzore në të tashmen dhe në të ardhmen e largët gjithashtu, Shiva nuk mund të neglizhohet.

Le të analizojmë së pari kuptimin e termit shiva. Në përpjekjen për të gjetur kuptimin e fjalës shiva, duhet të dimë nëse gjuha sanskrite përdorej apo jo në ato ditë. Disa njerëz thonë se gjuha sanskrite është importuar në Indi nga Azia Qendrore, por kjo nuk duket të jetë e saktë. Përkundrazi, është më e arsyeshme të thuhet se në atë kohë një gjuhë pothuajse e njëjtë ishte aktuale gjatë gjithë rrugës nga Azia Qendrore dhe Evropa Lindore deri në Azinë Juglindore. Dega e asaj gjuhe që ishte e njohur në pjesën juglindore të asaj hapësire quhej sanskritisht, ndërsa gjuha që flitej në pjesët veriperëndimore ishte veda.

Arianët migruan në Indi nga jashtë, pa dyshim, por ndikimi arian nuk ishte aq i dukshëm në juglindje sa në pjesët veriperëndimore të Indisë. Gjuha Vedike erdhi në Indi me arianët, por gjuha sanskrite është një gjuhë indigjene e Indisë; nuk ka ardhur nga jashtë. E kam thënë qartë këtë fakt në librin tim të botuar së fundmi mbi Ráŕh.

Nuk është aspak e mundur të gjurmohet lashtësia e saktë e gjuhës Vedike, sepse i vetmi libër që është në dispozicion në atë gjuhë është Rgveda e lashtë dhe Rgveda as në atë kohë nuk ishte në formë të shkruar. Njerëzit e atyre ditëve nuk dinin shkrim e këndim; nuk kishin njohuri për asnjë alfabet. Ata nuk njiheshin fare me shkronjat a, á, ka, kha, etj.

Alfabeti – shkrimi Bráhmii, shkrimi Kharośt́hi dhe shkrimet pasuese të lindura prej tyre – u shpikën disa kohë gjatë pesë mijë deri në shtatë mijë vitet e fundit. Shkrimet Sáradá, Náradá dhe Kut́ilá ishin variante të shkrimit të vjetër Bráhmii, dhe shkrimi Shriiharśa , është një variant i shkrimit Kut́ilá. Shkrimi në të cilin është shkruar Bengali modern është shkrimi Shriiharśa.

Përbërja e Rgveda [filloi] rreth pesëmbëdhjetë mijë vjet më parë. Skriptet ishin krejtësisht të panjohura në ato ditë. Nuk do të ishte e gabuar të thuhet se megjithëse raca njerëzore erdhi në tokë rreth një milion vjet më parë, qytetërimi njerzor filloi vetëm rreth pesëmbëdhjetë mijë vjet më parë. Kjo tregon se qytetërimi njerëzor dhe kultura njerëzore nuk janë shumë të vjetra në raport me lashtësinë e racës njerëzore. Ne nuk duhet ta nënçmojmë qytetërimin për faktin se është kaq i ri, por as nuk mund ta nderojmë atë si shumë të vjetër.

Në ditët e Shivait, arianët filluan të hyjnë në Indi nga veriperëndimi. Shumë prej tyre kishin mbërritur tashmë, shumë ishin rrugës dhe shumë ishin ende duke bërë përgatitjet për të ardhur. Gjuha Vedike e arianëve që kishin mbërritur tashmë në Indi kishte ushtruar një ndikim të gjerë në dialektet e folura të popullsisë indigjene të Indisë, si Kash, Scythians, Euchi, Kuśán e Jugut, etj. Natyrisht, sanskritishtja gjuha e përbashkët e popullit autokton të Indisë së atëhershme, nuk ishte jashtë orbitës së ndikimit të gjuhës Vedike; por ai ndikim nuk ishte i njëanshëm; domethënë gjuha Vedike u ndikua edhe nga gjuha sanskrite. Tantra e kishte origjinën në Indi dhe Shiva i dha asaj një formë sistematike. Sigurisht, Tantra në shkollat e saj Káshmiirii dhe Gaod́iiya ekzistonte përpara Shivait, por në një formë të shpërndarë dhe të papërpunuar. Pra, natyrshëm duhet pranuar se Shiva ka lindur dhe është rritur në një mjedis të Tantra, megjithëse nuk ishte Tantra klasike.

Shiva e njihte mirë gjuhën Vedike dhe fenë Vedike. Si në Vedat ashtu edhe në treatises, hasim referenca për Shivain, por jo në tekste shumë të lashta, sepse nuk ishte e mundur të shkruheshin vepra në kohët shumë të lashta, për shkak të mungesës së njohjes së alfabetit. [Kështu shumë material humbi.] Tekstet tantrike u përdorën për t'i këshilluar njerëzit: "Duhet të bëni këtë, të bëni atë, t'i dëgjoni dhe mësoni këto mësime nga zotërit tuaj" e kështu me radhë; sepse në ato ditë nuk ishte e mundur të shkruheshin libra, pasi shkrimet nuk ishin shpikur ende. Vedat gjithashtu do t'i këshillonin njerëzit në të njëjtën mënyrë - të dëgjonin dhe të mësonin gjëra nga mjeshtrit. Kjo është arsyeja pse Vedat quhen shruti në sanskritisht. Shruti do të thotë “vesh”; kështu që ajo që mësohet me dëgjim quhet shruti.

Periudha e Shivait ishte periudha më e trazuar në Indi. Nga njëra anë ishin arianët, të huajt, dhe nga ana tjetër ishin njerëzit indigjenë, me kulturën dhe fenë e tyre të orientuar nga tantra. Në këtë mjedis të mbushur me konflikte, lindi Shiva.

Tani, cili është kuptimi derivat i shiva?
Nga tekstet ekzistuese mbi Tantra dhe Veda dhe nga të gjitha burimet e tjera të shkruara dhe të pashkruara, marrim tre kuptime të termit shiva. Kuptimi i parë dhe më i rëndësishëm i shiva është "mirëqenia".

Anádyanantamakhilasya madhye

Vishvasya sraśt́aramanekarúpam;

Vishvasyaekaḿ pariveśt́araḿ

Jiṋátvá Shivaḿ shántimatyantameti.

[Duke ditur se Shiva, që nuk ka as fillim e as fund, që është

krijuesi i këtij universi të madh -

Ai entitet i vetëm shumëformuar që përfshin të tërën

univers - njeriu arrin paqen e përjetshme.]

Këtu shiva do të thotë "mirëqenie". Shivamastu do të thotë njësoj si Kalyáńamastu ["Qofsh i bekuar"]. Kalyáńasundaram është përfaqësimi i Shivës që mishëron shpirtin e vërtetë të bekimit.

Njerëzit thonë se Ai u ka shërbyer njerëzve, duke u bërë mirë atyre, me pesë fytyra. Ai përshkruhet se ka pesë fytyra: dy në të majtë – Vámadeva dhe Kálágni; dy në të djathtë – Dakśińeshvara dhe Iishána; dhe një në mes – Kalyáńasundaram, Kontrolluesi Suprem që kontrollon të gjitha dëshirat e individit për veprim.

Dakśińeshvara, fytyra ekstreme e djathtë e Shivës, quhet kështu sepse Ai po derdh dakśińá [dhembshuri] mbi qeniet e krijuara. Ky është roli i veçantë që i është caktuar Dakśińeshvara. Iishána – fytyra pranë të djathtës – është përgjegjëse për kontrollin e të gjitha jiivave, qenieve individuale, me kujdes të përpiktë. Dhe Kalyáńasundaram, fytyra në qendër, luan rolin e kontrollit të të gjitha fytyrave.

Tani shtrohet pyetja, pse Kalyáńasundaram i është caktuar një rol i tillë?
Qëllimi i tij i vetëm është të promovojë mirëqenien më të madhe të të gjitha qenieve të gjalla; Ai nuk ka asnjë qëllim tjetër.

Për më tepër, Shiva ka dy fytyra në të majtë: Vámadeva në ekstremin e majtë dhe Kálágni pranë të majtës. Vámadeva është e tmerrshme – rudra, rudrátirudra, rudroʼpirudrah – “ai që i mëson të tjerët duke i bërë të derdhin lot”. Por qëllimi themelor është të mësojmë njerëzit, jo t'i dëmtojmë ata. Fytyra tjetër, Kálágni, gjithashtu i nënshtron njerëzit ndaj torturave torturuese, por edhe atje, qëllimi kryesor është t'i mësojë ata, të promovojë mirëqenien e tyre. Tani edhe këtu, dy rolet e Vámadeva dhe Kálágni kontrollohen nga fytyra qendrore, Kalyáńasundaram. Ai është sundaram, i bukur, sepse Ai promovon kalyáńa [mirëqenien]: pra, "Kalyáńasundaram". Ai është i tmerrshëm, por në të njëjtën kohë jashtëzakonisht i qetë dhe i paqte. Megjithatë, pas tmerrit dhe qetësisë së Tij të dukshme qëndron kalyáńasundaram bháva [rrjedha mendore]. Ai është edhe i ashpër edhe i butë. Ai është i butë, kështu që natyrshëm njerëzit e duan Atë. Edhe pse Ai është i ashpër, njerëzit ende e adhurojnë Atë, sepse në bazë të ashpërsisë së Tij të dukshme, fshihet butësia. Kështu, roli i Shivait është kryesisht roli i një promovuesi të mirëqenies. Pra, kuptimi i parë i termit shiva është "mirëqenie".

Kuptimi i dytë i termit shiva është "njohja në statusin e tij zenit" - statusi zenitor i Parimit Njohës, Procesi Suprem Jo-Atributiv, Entiteti Suprem JoAtributiv përtej aftësive të të gjitha robërive ekzistenciale. Më vonë do t'i shtjelloj këto kuptime sipas rastit.

Kuptimi i tretë është Sadáshiva, i cili lindi në këtë botë rreth shtatë mijë vjet më parë - dhe i cili, me lindjen e Tij të shenjtë, shenjtëroi, si të thuash, çdo grimcë pluhuri të kësaj toke dhe e përdori gjithë jetën e Tij për qëllimin e vetëm. avancimi i kauzës së mirëqenies universale. Mbani mend, nuk kam thënë "mirëqenie njerëzore", sepse në botën tonë nuk ka vetëm njerëz, ka edhe zogj dhe kafshë, pemë dhe bimë. Shiva u përket të gjithëve; dhe për të gjitha qeniet e gjalla, Ai dha gjithçka. Prandaj njerëzit e quajtën Atë “Sadáshiva”; sadá do të thotë "gjithmonë", dhe shiva - siç e kam thënë më parë - do të thotë "mirëqenie". Pra, "Sadáshiva" do të thotë "ai, zotimi i vetëm i ekzistencës së të cilit është të promovojë mirëqenien e gjithanshme të të gjitha qenieve të gjalla". Do t'ju tregoj gradualisht për këtë personalitet të jashtëzakonshëm. Shpresoj se do t'i shijoni thellësisht fjalimet mbi këtë njeri të madh, këtë personalitet të madh.

Tani pyetja mbetet:

Në errësirën verbuese, a aspirojnë vetëm njerëzit të ndiejnë prekjen qetësuese të dritës? Jo, të gjithë e duan atë. Të gjithë kërkojnë të rriten nga harresa e errësirës ekzistenciale në ngrohtësinë e jetës, për të përjetuar përfundimisht përmbushjen e dëshirave të tyre të jetës. Deri më sot, qeniet njerëzore nuk kanë bërë një vlerësim të duhur të këtij personaliteti të madh, këtij Mahásambhuti, i cili u dha njerëzve mundësinë e parë për të përjetuar gëzimin e ëmbël të përmbushjes së të gjitha dëshirave të tyre. Askush nuk e ka diskutuar shumë deri tani për Të.

Përse njerëzit nuk arritën ta bëjnë këtë vlerësim është e parëndësishme sot. Është detyrë e vendosur e çdo individi të njohë dhe vlerësojë kontributin e saktë të Shivait, dhe në këtë proces vlerësimi, ne nuk mund të anashkalojmë vetë personalitetin. Dikush mund të marrë njëfarë gëzimi nga një rreze e ndritshme që buron nga një entitet i ndritshëm, por pa vetë entitetin, lumturia nuk do të jetë e plotë.


--

Burimi: Një hyrje në Shiva

Publikuar ne: Namah Shiváya Shántaya

Shrii Shrii Ánandamúrti

[ATMAN]

Ideacioni dhe Meditimi

Me përparimin shpirtëror mendja rritet në madhësi zgjerohet, mendja rrit periferinë e saj, derisa përfundimisht të shkrihet dhe behet njesh me Entitetin Suprem. Gjatë ecurisë së këtij përparimi, një aspirant shpirtëror do të zhvillojë shumë aftësi ose atribute, por njeriu duhet të jetë gjithmonë vigjilent që këto aftësi të mos e devijojnë njeriun nga rruga e zgjedhur, nga qëllimi i dashur.

Cili është kuptimi i aftësisë dhe të menduarit?

Fakulteti i te menduarit nënkupton një lloj të veçantë cilësie ose atributi që ndan një entitet nga entitetet e tjera. Të menduarit është subjektivizimi i objektivitetit të jashtëm; domethënë, krijimi i një objekti të jashtëm brenda sferes mendore të individit dhe duke e bërë atë pjesë të ekzistencës së brendshme të ketij individi.

Të menduarit duhet të bëhet në një stil metodik. Për shembull, përpiquni të imagjinoni një elefant të varietetit indian ose afrikan. Për të menduar për këtë duhet të fillohet nga fundi i bishtit dhe të vizualizohen të gjitha pjesët e trupit të elefantit në mënyrë sistematike. Nëse elefandi është aty, duhet të jetë mashkull. Nëse kafka është e vogël, me trup të rëndë, është e varietetit afrikan. Nëse kafka është e madhe dhe trupi është më pak i rëndë, atëherë është elefand i llojit indian. Të menduarit sipas një metode quhet "të menduarit metodik".

Njohuritë duhet të shpërndahen në këtë mënyrë metodike. Nuk duhet dhënë në një stil galopant, sepse boshllëqet e krijuara nga dhënia e edukimit në një mënyrë të tillë do të shkatërrojnë vazhdimësinë intelektuale.


Mendimi i përqendruar quhet "meditim".

Si mund të zhvillohet një mendim i përqendruar?

Supozoni se doni të imagjinoni se çfarë po bën zoti S në qytetin e Berlinit. Si duhet të praktikohet ky meditim? Bëhet fjalë për diçka fizike dhe shumëngjyrëshe, kështu që njeriu fillon me cakra vishuddha, e cila kontrollon idenë e ngjyrës. Pastaj njëra është të përfytyroni gjëndrat dhe nën-gjëndrat: Brhaspati Granthi [gjëndra tiroide] dhe Brhaspati Upagranthi [gjëndra paratiroide]. Kjo është faza e parë. Më pas ejani te kúrma nád́ii [nervi sinusoid] dhe më në fund te qeliza kontrolluese e trurit. Ky është procesi i tërheqjes ose pratyáhára. Më pas vizualizoni panoramën, tingullin, ngjyrën dhe fokusohuni në objektin e meditimit. Ky është sekreti i brendshëm. Për të vizualizuar aromën, duhet të fillojmë nga cakra múládhára. Nëse është me një erë të vetme, do të duhet më pak kohë; në rast të një objekti me shumë erë, do të duhet pak më shumë kohë. Në këtë mënyrë, duhet të tërhiqeni mendjen dhe ta çoni atë në qelizën e caktuar të trurit brenda kafkës. Është e nevojshme të njihet biologjia e strukturës njerëzore. Por aspirantët shpirtërorë nuk do t'i kushtojnë ndonjë rëndësi fuqive okulte. Nuk është qëllimi i tyre. Ata do t'i kushtojnë rëndësi vetëm Entit Suprem.

Çdo qelizë ka një pikë kontrolli. Pika kontrolluese e të gjitha pikave kontrolluese të të gjitha qelizave është Guru cakra - pika e përbashkët e kontrollit. Sahasrára cakra është emri psikologjik dhe guru cakra është emri fizik. Sahasrára cakra nuk ka strukturë trupore. Vendndodhja e tij shpirtërore është në pjesën e jashtme të kraniumit (pika quhet Brahmarandhra). Guru cakra është vetëm brenda kafkës dhe është pika kontrolluese e të gjitha pikave kontrolluese të të gjitha qelizave të trurit në planin fizik, psikik dhe shpirtëror. Në cakra Guru qëndron potenciali suprem i gjithëdijshmërisë. Të njohësh Entitetin Suprem do të thotë të njohësh sekretet e të gjitha qelizave. Funksionet e poshtme të mendjes dhe shpirtit të përzier mund të kontrollohen edhe nga magjistarët e lartë, por pjesa e sipërme është përtej fuqisë së tyre. Në pjesën e sipërme të mendjes së larte, intelekti më i lartë bashkohet me spiritualitetin.

Tani, cili është ndryshimi midis të menduarit të thellë dhe meditimit?

Ju tashmë e dini se çfarë është të menduarit e thellë. [Të menduarit e thellë është të menduarit thellë për çdo temë.] Meditimi po përpiqet të bëjë që ndjenja "unë" të përkojë me formën e subjektivuar. Për shkak se është një rastësi e ndjenjës "unë", është të menduarit e përqendruar. Me fjalë të tjera, përpjekja për ta bërë pikën kontrolluese të ndjenjës “unë” të përkojë me ndonjë formë tjetër të subjektivuar quhet meditim.

Rrjedha mendore ka të bëjë me teorinë dhe praktikën. Kur mendja e njësisë vendoset në paralelizmin psiko-shpirtëror, ajo quhet "ide", ndërsa konceptimi psikik i paralelizmit psiko-shpirtëror quhet "ideologji". Kur ideja ruan përshtatjen me gjëndrat dhe nëngjëndrat, ajo quhet "ideacion". Por për të realizuar paralelizmin psiko-shpirtëror, kërkohet dije, veprim dhe përkushtim.
Në gjuhën shpirtërore, kur rrjedha mendore drejtohet drejt qëllimit, domethënë drejt Entitetit Suprem, quhet "përqëndrim", por në terma metafizikë është një koncept i dharma spirituale. Mendimi i përqendruar çon në zhvillimin e ideve pozitive dhe fuqive okulte në procesin e rrjedhës së vazhdueshme mendore drejt qëllimit. Në procesin e meditimit përfshihen gjërat e mëposhtme - qelizat e trurit, psikologjia e kulmit me te larte, të menduarit e përqendruar, cakra Guru dhe përkushtimi përfundimtar. Të gjitha këto përdoren në dhyána yoga [joga medituese], e cila përfundimisht dergon sádhakan [aspirant shpirtëror] në gjithëdije të plotë:

Rtambhará tatra prajiṋá ["Intelekti në kete fazë bëhet i gjithëdijshëm"

Një formë ose një tjetër ide e ideologjisë duhet të lidhet me meditimin, ndërsa ideacioni lidhet me pleksuset, gjëndrat dhe nëngjëndrat dhe me një ide të qartë. Për ideacionin baza është ideja, por për meditimin baza është ideologjia.

Tarka – vimarsha – viveka.

Supozoni se ka dy ide të kundërta. Ideja fillestare është tarka dhe ideja e kundërt është vimarsha. Këto të dyja do të prodhojnë një rezultat që quhet viveka ose "ndërgjegje". E gjithë kjo procedurë quhet vicára. Kur dikush lëviz përgjatë rrugës së vivekës, ajo lëvizje quhet "racionalitet". Tani, shmangia e lakimeve të panevojshme, shmangia e pengesave të panevojshme dhe marrja e kohës, kur rruga është e drejtë, ajo rrugë e drejtë është racionalitet.

Puna e pesë mijë burrave mund të bëhet nga një njeri me një makinë. Nëse një makinë e tillë ultra-moderne futet në industri, me siguri do të kursejë fuqinë punëtore. Ky është racionalizim – racionalizim në fushën e industrisë. Ju mund ta cilësoni atë si "racionalizim fizik".

Tani, çfarë është racionalizimi psikik?

Është përpjekje për të racionalizuar besimet dhe praktikat dogmatike fetare, por parimi mbetet i njëjtë. Tradicionalizmi duhet të racionalizohet. Devijimet duhet të shmanget dhe duhet adoptuar drejtësia. Kjo është ajo që është bërë në filozofinë Ananda Marga. Ananda Marga nuk i pranon devijimet. Ajo ndjek një rrugë të drejtë. Mund ta quani racionalizim psiko-shpirtëror. Tradicionalizmi është i vjetëruar. Kohët kërkojnë arsyetim korrekt. Racionaliteti dhe racionalizimi ofrojnë hapësirën për evolucionin fizik, psikik dhe psiko-shpirtëror.

Subjektiviteti është i dy llojeve - mendor dhe shpirtëror. Në subjektivitetin mendor mendja shkrihet në subjektivitetin e saj të zgjeruar, dhe në subjektivitetin shpirtëror mendja shkrihet në spiritualitet.

Zona e mendjes varet vetëm nga pabula-tendenca mendore e saj e subjektivuar. Zona e pabulës së subjektivuar rrit ose zvogëlon juridiksionin e mendjes. Pabulat e subjektivuara kanë periferinë e tyre të caktuar. Supozoni se shihni fytyrën e çdo personi dhe mbyllni sytë. Tani, supozoni se po krahasoni se sa nga fusha juaj mendore është e zënë me këtë imazh. Thuaj një e katërta. Pastaj përpiquni të rrisni madhësinë e saj. Përpiquni përsëri të rrisni madhësinë e tij deri në kapacitetin tuaj. Ky është juridiksioni i mendjes suaj. Kjo është pabula e subjektivuar. Kur shihni një objekt të jashtëm me sytë tuaj, kjo është pabula-tendenca mendore e objektivizuar. Mendja juaj ka më shumë hapësirë se pabula e objektivizuar. Prandaj, juridiksioni i mendjes varet nga pabula e subjektivuar, jo nga pabula e objektivizuar. Objektet e jashtme janë pabula të objektivizuara.

Devijimi i pabulës-tendenca mendore është i mundur në sferën fizike dhe psikike, por jo në sferën shpirtërore. Në sferën fizike si transformimi i brendshëm ashtu edhe i jashtëm i pabulës është i mundur. Në sferën psikike është i mundur vetëm transformimi i brendshëm. Në sferën shpirtërore nuk është e mundur asnjë devijim.

Ndryshimi i pabulës ose mendjes psikike është i rrezikshëm në njëzet e pesë për qind të rasteve. Nëse ka keqpërshtatje, ka çdo shans për çmenduri. Në rastin e ndryshimit të mendjes, do të ketë një ndjesi xhin-jhin [dridhje në nerva] dhe më pas personaliteti do të ndryshojë. Gjatë ndryshimit të shpirtit, ekziston edhe rreziku i vdekjes. Nëse nuk ka rregullim, personi do të vdesë për dy ose tre ditë. Ashtu si transmutacioni mund të bëhet në pabulën fizike nga jashtë, mund të bëhet edhe nga brenda me aplikimin e mikrovitës.

Supozoni se ka dy njerëz të së njëjtës racë ose nënracë. Supozoni se ata janë austriko-negroid. Populli i Bengalit Jugor, Orissa Jugore, An Bregdetaredhra dhe Tamil Nadu Lindore janë austriko-negroide. Supozoni se njëra ka lëkurë dhe buzë më të holla se tjetra. Ndërsa shtrirë në dysheme, personi me lëkurë më të hollë do të ndjejë se toka është më e fortë dhe më e ftohtë, ndërsa tjetri do të ndjejë se është më e butë dhe më e ngrohtë. Nëse karakteristikat racore të një personi ndryshojnë, atëherë i gjithë personaliteti do të ndryshojë. Unë nuk pranoj asnjë pengesë racore. Të njohësh dallimet nga njeriu në njeri është kotësi e plotë. Brenda, nuk ka asnjë ndryshim midis një personi dhe një tjetri - nuk ka dallim thelbësor midis një qenieje njerëzore dhe një tjetri.

Sa më e madhe të jetë madhësia e periferisë së pabulës së subjektivuar, aq më i madh është juridiksioni i mendjes së zgjeruar. Pabula shpirtërore e një individi ndikon në procesin e devijimit dhe shndërrimit të pabulës në mendjet e njerëzve të tjerë. Me mendimet tuaja të devotshme ju mund të devijoni valët e mendimeve të të tjerëve. Ky është gjithashtu një shembull i devijimit. Nëse mendoni për dikë në mënyrë të devotshme, objekti - domethënë personi - do të ndryshojë në përputhje me rrethanat.

E gjithë bota dëshiron shërbimin tonë: në fushën fizike, psikike, shpirtërore, socio-ekonomike dhe politike. Nuk ka vend per justifikime dhe vonesa.

Botuar në: Yoga Psychology

SHRI SHRI ANANDAMURTIJI

[ATMAN]

Guru Prańáma



Roli i shkrimit të shenjtë [shpirtëror] është t'i udhëheqë qeniet njerëzore drejt qëllimit suprem nëpërmjet disiplinës, ose anushásana-s. Dharma është një pasuri e vlefshme në jetën e njeriut. Dharma siguron një pozicion të veçantë për qeniet njerëzore ndryshe nga kafshët. Ato konsiderohen si kurora e krijimit, për shkak të dharmas së tyre. Qeniet njerëzore i marrin udhëzimet më fisnike për zhvillimin më të madh nga dharma. Kur qëllimi i vetëm i shkrimit të shenjtë, domethënë dharmashástra, është të vendosë qeniet njerëzore në pozicionin e qëndrueshëm, të lartësuar të ideimit shpirtëror, ai duhet të jetë praktik, racional, i pagabueshëm dhe universal. Ajo duhet të bazohet në të vërteta të thella të përjetshme. Duhet të jetë ápta vákya.

Mendoj se të gjithë e njihni mirë një shloka. Është një shloka për Guru Prańáma, por rendesia i saj nuk u shpjegua kurrë. Eshte:

Nityánandaḿ paramasukhadaḿ kevalaḿ jiṋánamúrttim;

Vishvátiitaḿ gaganasadrshaḿ Tattvamasyádilakśyam.

[Unë i ofroj përshëndetjet e mia Sadgurut, i cili është mishërimi i dijes absolute në formën e lumturisë së përjetshme; që ofron gëzim të pafund; periferia e të cilit shtrihet përtej qiellit të gjerë të kaltër, përtej kufirit të fundit të universit; kush është Njëshi pa nje të dytë, njëshi me rëndësinë "Ti je ai;" i cili është gjithmonë i përhershëm, gjithnjë i palëkundur, gjithnjë i panjollë, dëshmitar i të gjithëve përtej fushëveprimit të mendimit dhe i lirë nga ndikimi i parimeve të trefishta.]

Më lejoni të shpjegoj rresht pas rreshti.

Nityánadam. Çfarë është nityánadam? Parama Puruśa është nityánadam. Jiivas shijojnë nityánandam dhe viśyánandam. Kur dikush fiton diçka të kësaj bote, diçka të rëndomtë, ai ndjen një lloj lumturie që njihet si viśyánandam dhe kur, për shkak të praktikave shpirtërore të dikujt dhe hirit të të Lartit, ai gëzon lumturi shpirtërore, ajo njihet si nityánandam.

Por për çfarë arsye Parama Puruśa po krijon botën?
Pse po bën Ai kaq shumë për qeniet e krijuara?
Sigurisht për ánandam. Dhe Ai Vetë është gjithashtu Ánandasvarúpa [Ánanda nga Natyra]. Ai e krijoi këtë univers për ánandam, dhe Ai vetë është gjithashtu ánandam; kështu që ánandami i Tij krijohet brenda, shkrihet brenda, shijohet brenda.

Për Parama Puruśa ka dy lloje ánandam: nityánandam dhe liilánandam. Çfarë është nityánadam? Nityánandam është vetëkënaqësia e Tij. Lumturia që Ai gëzon nga Vetja e Tij është nityánandam. Ai ishte në nityánandam, Ai është në nityánandam dhe Ai do të jetë në Nityánandam. Kur nuk kishte botë, në atë kohë kishte edhe nityánandam. Dhe kur, teorikisht, nuk do të ketë asnjë krijim, Ai do të jetë ende në nityánadam.

Dhe çfarë është liilánadam?
Kur Saguńa – Vetëdija e Atribuuar, ose Ndërgjegjja e Atribuuar – u krijua, Ai, Saguńa, donte liilánandam. Ai donte të gëzonte liilánandam. Dhe çfarë është liilánadam?
Ai krijon kaq shumë gjëra, kaq shumë objekte të gjalla dhe të pajetë, kaq shumë djem dhe vajza. Dhe duke luajtur me djemtë dhe vajzat e Tij, Ai merr një lloj kënaqësie. Kjo kënaqësi është liilánanda (loja kozmike) e Tij.

Dhe aspirantët shpirtërorë që janë inteligjentë e dinë këtë fakt. Ata e dinë se çdo gjë në këtë botë është liilánanda e Tij. Ai po luan për liilánandam, kështu që nuk duhet të ketë shqetësime dhe ankth në këtë botë - të gjitha gjërat janë faza të ndryshme të liilánandamit të Tij.

Në këtë shloka fjala e parë është nityánandam. "O Zot, që je gjithmonë në vendlindje." Nitya do të thotë "me natyrë të përhershme". Ánandam i cili është i natyrës së përhershme është nityánandam.

Fjala tjetër është paramasukhadam. Lumturia që gëzon një qenie e krijuar nga objektet e zakonshme quhet sukham, dhe i gjithë ky sukham vjen nga ai entitet nityánandam, kështu që Ai është paramasukhadam për jiivët-individet. Këtu fjala nuk është sukhadam, fjala është paramasukhadam, domethënë "sukha e shkallës maksimale", "sukha deri në zenitin e efikasitetit të saj".

Kevalaḿ jiṋánamurttim. Cili është kuptimi i kevalam?
Kevalam do të thotë "entitet i vetëm", "entitet jo-dualist". Kjo do të thotë, në mbretërinë e Tij, në juridiksionin e Tij, nuk ka asnjë entitet të dytë, të jashtëm. Nuk ka mundësi që ndonjë shejtan të jetë atje, domethënë nuk ka shejtan. Ai është gjithçka. Ai luan me Vidyámáyá dhe Avidyámáyá të Tij. Prandaj eshte kevalam. Kevalam do të thotë "entiteti i vetëm", "ekzistenca e vetme". Dhe kur dikush bëhet një me Të, thuhet se është i lidhur në kaevalya. Kaevalya do të thotë nirvikalpa samádhi. Kjo do të thotë, kur dikush fiton kevala-hood, kjo është kaevalya.

Duhet të mbani mend se konceptimi i Satanait është kundër filozofisë jo-dualiste. Nëse njohim një Satana, ne po njohim në mënyrë indirekte dy Parama Puruśa – njëri është një Parama Puruśa i mirë dhe tjetri një Parama Puruśa shumë i keq – gjë që është absurde. Pra nuk ka Satan. Vetëm keqbërjet e bëra nga Avidyámáyá quhen Satana. Dhe se Satani, si Avidyámáyá, është pjesë e Máyá, dora e majtë e Máyá.

Kjo është arsyeja pse Zoti Krśńa tha:

Daevii hyeśá guńamayii mama Máyá duratyayá;

Mámeva ye prapadyante Máyámetáḿ taranti te.(1)

“Kjo forcë hyjnore, Máyá, është Máyá Ime, është fuqia ime – Shaktih Sá Shivasya shaktih. Dhe ata që kanë marrë strehën Time do ta kapërcejnë lehtësisht këtë Máyá.” Pa ndihmën hyjnore apo ndihmën shpirterore, kjo Máyá mbetet e pakapërcyeshme. Pra, për të kaluar këtë Máyá, njeriu do të duhet të marrë strehën e Krśńa, domethënë Parama Puruśa-ZOTIT.

Kevalaḿ jiṋánamúrttim. Jiṋánamúrttim do të thotë "Fakultet njohës i personifikuar", "Njohje e personifikuar".

Vishvátiitaḿ gaganasadrshaḿ Tattvamasyádilakśyam. Vishvátiitam. Cili është kuptimi i vishvátiitam?
Kur, si homologu objektiv i Ndërgjegjes supreme, krijohet diçka konkrete, diçka nën mbikëqyrjen dhe skllavërinë e rreptë dhe prangat e parimit statik, atëherë ajo qenie e krijuar quhet vishva. Pra, vishva është homologu i Tij objektiv. Dhe për shkak se vishva është homologu i Tij objektiv, Ai është mbi juridiksionin e vishvës - Ai është vishvátiitam. Dhe ashtu siç nuk mund të ketë asnjë demarkacion hapësinor në qiell, ashtu nuk mund të ketë asnjë demarkacion hapësinor brenda Makrokozmosit. Prandaj është thënë, gaganasadrsham.

Tattvamasi + ádi + lakśyam. Tattvamasi. Tani kur një aspirant shpirtëror kontakton Parama Puruśa dhe e pyet Atë: "O Zot, kush jam unë, kush jam unë?" – kur kjo pyetje e përjetshme shtrohet para Tij, përgjigja e Tij është, Tattvamasi, “Ti je Ai”, domethënë, “Ti je Entiteti Suprem”. Siç e kam thënë shumë herë, sádhaná njerëzore është një lëvizje nga papërsosmëria elektronike në përsosmërinë bërthamore. Përsosmëria bërthamore e qendres është AI, dhe papërsosmëria elektronike-periferike jeni ju. Ti je Ai. Faza e "janë" është praktika juaj shpirtërore. Ti je Ai, ti – Ai – je. Keto "janë" është hendeku që duhet kapërcyer nga sádhaná. Pra, ju jeni Ai. Fjalët e Guru-së, udhëzimet sekrete, ungjilli, teksti ose predikimi i Guru-së janë: “O djali im i vogël, o vajza ime e vogël, ti je AI”.

Tattvamasyádilakśyam. Tani entiteti që të kujton gjithmonë: “O djali im i vogël, o vajza ime e vogël, ti je ai”, është Guru. Unë mendoj se ju e kuptoni domethenjen.


--

Burimi: Guru Prańáma

Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam


SHRI SHRI ANANDAMURTIJI