thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

[ATMAN]

Gjithmonë duhet të mbani mend se jeni anëtarë të një familjeje të përbashkët, dhe keshtu qe duhet të përdorni të gjithë pasurinë e universit në mënyrë të bashkuar. Mos harroni, ju si qenje njerzore keni përgjegjësi të drejtpërdrejtë ose të tërthortë për çdo fëmijë dhe çdo qenie njerëzore në shoqëri, prandaj mos u përpiqni të qëndroni larg të tjerëve. Ata që nuk e përdorin ose e keqpërdorin pasurinë e universit , persona te tille injorojnë qëllimisht Atin Kozmik, sepse duan t'i privojnë fëmijët e Tij të tjerë, domethënë vëllezërit dhe motrat e tyre, nga pjesa e tyre legjitime. Në fakt, këta njerëz janë të gjithë viktima të sëmundjeve te tyre psikike. Duhet të përpiqeni t'i sillni të gjithë shfrytëzuesit e tillë shoqërorë në rrugën e ndershmërisë me anë të edukimit mendor dhe shpirtëror. Në rast se dështoni në këtë përpjekje, detyroni ata të ndjekin një rrugë të virtytshme duke krijuar presion rrethanor dhe jepuni udhëzime shpirtërore për të zhdukur përgjithmonë sëmundjet e tyre psikike. Gjithmonë duhet të mbani mend se ky lloj korrigjimi është i pamundur nëse nuk keni dashuri të vërtetë për njerëzimin.

Burimi: Politika Ekonomike

Botuar në: Ananda Marga Caryácarya

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Kur qeniet njerëzore ulen për të gjykuar gjëra të mëdha ose të vogla, ata bëjnë gabime pa dyshim. Meqenëse mendja njerëzore është e kufizuar, si mund të jetë i saktë gjykimi i tyre? Pra, shikoni sa i pamjaftueshëm është shkopi matës i gjykimit që në fillim. Duke përdorur krahët tanë, mund të themi se sa metra është i thellë uji i lumit, por nëse përpiqemi të matim thellësinë e oqeanit në të njëjtën mënyrë, jemi të pafuqishëm. Dhe nëse do të kishte një dicka më të thellë se oqeani, detyra do të ishte pothuajse e pakapërcyeshme. Megjithatë, qeniet njerëzore përpiqen vazhdimisht të matin gjërat.

Diçka që është e gjerë, por ende brenda fushëveprimit të matjes quhet "vishála" në gjuhen Samskrite. Edhe pse Himalajet janë të medha, ato prapë mund të maten. Ne e dimë se sa shtrihet vargmali i Himalajeve nga veriu në jug dhe nga lindja në perëndim. Por është e vështirë të matet me një shkop matës shumë të shkurtër - në këtë rast mendja njerëzore që kthehet e zhgënjyer përsëri e përsëri pasi dështon të matë - quhet "brhat". Zoti i Madh quhet "Brhat", sepse mendja njerëzore kthehet gjithmonë e zhgënjyer pasi përpiqet ta matë Atë.


Pasi është përpjekur pa sukses të matë Entitetin Suprem, mendja kthehet, duke thënë: "Unë nuk jam në gjendje ta mat Atë". Dhe kështu Ai quhet "Brhat". Në fakt, nuk mjafton ta quajmë Atë Brhat - Ai e tejkalon edhe këtë. Ai është një entitet kaq i jashtëzakonshëm sa kushdo që i afrohet Atij bëhet po aq i madh sa Ai dhe bëhet i Tiji. Jo vetëm që Ai tërheq të gjitha entitetet e tjera në prehrin e Tij, por Ai gjithashtu i bën ato të humbasin identitetet e tyre individuale në Të - ata përthithen në Të. Kjo është arsyeja pse Ai quhet edhe "Vipula". Dhe si Vipula e Tij, Ai quhet edhe "Brahma". Sikur të mos kishte pasur cilësinë e bërjes së të tjerëve po aq të mëdhenj sa Vetja, ne do ta kishim quajtur Atë Brhat, por sigurisht jo Brahma. Nëse Ai dëshiron të ruajë shenjtërinë e emrit të Tij, Ai është i detyruar t'i bëjë devotet e Tij, të cilët meditojnë mbi Të, të cilët mendojnë mbi Të, po aq të mëdhenj sa Vetja. Përndryshe ne thjesht do t'i kërkojmë Atij "Të lutem mos e quaj veten Brahma".

Aspirantet shpirterore e quajnë Atë Brhat dhe gjithashtu i drejtohen Atij si Divyam. Divyam do të thotë "që zotëron fuqi hyjnore".

Çfarë është fuqia hyjnore?

Forca fizike që përdorim në jetën tonë të përditshme njihet si "energji" : energji elektrike, energji mekanike etj. Kjo energji nuk është gjë tjetër veçse një forcë fizike dhe nëse nuk udhëhiqet nga intelekti, nuk mund të funksionojë në mënyrë të pavarur. Elektriciteti i formuar në rete e qiellit shpërdorohet në shumicën e rasteve sepse asnjë qenie intelektuale si qenia njerëzore nuk e përdor atë. Megjithatë, energjia elektrike e gjeneruar në termocentrale përdoret lehtësisht sepse është produkt i intelektit dhe inteligjencës njerëzore. Kjo është arsyeja pse themi se energjia fizike nuk mund të ofrojë shërbim nëse nuk udhëhiqet nga ndonjë forcë intelektuale.

Forca fizike është një forcë e verbër. Ata që nuk janë të vetëdijshëm për ndryshimin themelor midis forcës fizike dhe forcës hyjnore shpesh bëjnë komentin e gabuar se gjithçka ka ardhur nga natyra.

Por si është e mundur kjo?

Natyra nuk ka intelektin e vet, por është thjesht mënyra se si forca fizike është manifestuar. Natyra nuk mund të bëjë asgjë origjinale - ajo nuk mund të krijojë vetë një univers kaq të mirë rregulluar. Nuk është një forcë intelektuale, por një forcë e verbër. Forca hyjnore ecën dhe qendron pas saj.

Mendja, kontrolluesja e forcës fizike, ka evoluar nga ektoplazma. Krijuesi i ektoplazmës është një entitet edhe më i holle dhe delikat, dhe kjo është ajo që ne e quajmë forcë hyjnore. Domethënë, forca supreme vibruese qëndron pas të gjitha entiteteve vibruese. Ai entitet që është i madh ose Brhat është forca hyjnore e cila, në shumicën e rasteve, udhëzon drejtpërdrejt forcën fizike. Ky udhëzim rezultoi në krijimin e universit tonë i cili ndjek një sërë rregullash të fiksuara. Në asnjë rrethanë këto rregulla nuk mund të shkelen.

Ndonjëherë Entiteti Suprem kontrollon forcën fizike përmes ndermjetesise të intelektit njerëzor. Qeniet njerëzore ndërtojnë qytete dhe fshatra, ndërtojnë termocentrale, organizojnë ekspedita të ndryshme etj., me përdorimin e intelektit të tyre. Dhe kështu Entiteti Suprem ne kete menyre e kryen punën përmes kornizave njerëzore. Nëse njerëzit mendojnë se punojnë në mënyrë të pavarur nga forca hyjnore, gabohen. Supozoni se një dijetar i madh ka një diplomë master në tridhjetë lëndë.

Nëse ai çmendet, çfarë do të ndodhë me intelektin e tij?

Njerëzit do ta tregojnë me gisht dhe do të thonë: "Ai njeri ishte një dijetar i madh, por që atëherë është bërë i çmendur." I tillë është kufizimi i intelektit njerëzor.


Ajo për të cilën mendojnë qeniet njerëzore, ose njohuria që marrin nga bota e jashtme përmes nervave të tyre eferentë, quhet "cintya". Dikush që ka parë një rinoceront do të jetë lehtësisht në gjendje të rikrijojë një imazh të tij në mendje. Por personi që nuk ka parë kurrë një rinoceront ose që nuk ka vizituar kurrë një kopsht zoologjik nuk është në gjendje të mendojë mendërisht për një kafshë të tillë. Njerëzit nuk janë në gjendje të mendojnë për asgjë origjinale: ata mund të mendojnë vetëm për ato objekte që kanë parë më parë në botën e jashtme. Prandaj, meqenëse njerëzit nuk mund ta shohin ose njohin Zotin e Madh në botën e jashtme me organet e tyre shqisore (vetë aftësia e organeve shqisore për të parë ose dëgjuar diçka është dhënë nga Vetë i Madhi Zot), ata nuk janë në gjendje të mendojnë për Të. Ai nuk mund të arrihet përmes mendimit pasi nuk ka mundësi për ta parë Atë në botën e jashtme.

Pra, ne mund t'i themi vetëm Atij: "Nuk e di si dukesh, por të dërgoj përshëndetjet e mia në çfarëdo forme që të jesh".

I Madhi Zot mbetet gjithmonë përtej fushëveprimit të mendimit njerëzor. Devotet shpirterore (bhaktas) janë shumë inteligjentë, ndërsa intelektualët (jiṋánis) janë budallenj sepse e konsiderojnë veten si të vetmit intelektualë të vërtetë. Kjo është arsyeja pse ata janë budallenjtë më të mëdhenj dhe gjithmonë mposhten në luftën për ekzistencë. Devotet shpirterore, e dinë mire atë që ia vlen të dihet.

Ata thonë: "A nuk e dini pse I Madhi Zot mbetet përtej intelektit?

Po, është e vërtetë që Ai është acintá, (Fjala "acintá" vjen nga sanskritishtja dhe do të thotë "e paimagjinueshme", "përtej të menduarit racional" ose "e pakonceptueshme për mendjen njerëzore) por mos harroni se Ai u ka dhënë njerëzve kaq shumë mençuri, intelekt dhe inteligjencë nga dashuria e Tij e thellë për ta.

Çfarë prove më të mirë të dashurisë së Tij dëshironi?

Ai i ka ndihmuar shumë njerëzit të ecin përpara." Pse pra duhet të mbetet Ai acintyá? Sipas devoteve, arsyeja është se nëse Ai do të kishte hyrë në fushën e mendimit, të gjitha qeniet njerëzore do ta kishin arritur Atë në duart e tyre dhe kjo do të kishte qenë fundi i dashurisë së tyre - nuk do të kishte më dëshirë për ta arritur Atë. Avantazhi i acintya-s së Tij të mbetur është se ekziston një dëshirë e pandërprerë për ta arritur Atë. Pikërisht kjo dëshirë për ta arritur Atë do t'i bëjë njerëzit gjithnjë e më të mëdhenj. Kjo është arsyeja pse një poet tha:

"Je bërë i pafund,

Vendimi i duhur me të vërtetë

Siç do të mbetesh i pafund përgjithmonë.

Nëse do të kishe ardhur në duart tona,

Askush nuk do të kishte kërkuar më tej të të përqafonte."


Burimi: Kërkimi i Pafund për Të

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurtiji