Close
Faqja 44 prej 44 FillimFillim ... 34424344
Duke shfaqur rezultatin 861 deri 865 prej 865
  1. #861
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2004
    Postime
    5,985

    Për: thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

    Shtëpia Ideale



    Një pronar shtëpie ideal duhet të përpiqet të sigurojë ushqim për numrin maksimal të qenieve njerëzore dhe kafshëve.

    Mos qëndroni indiferentë ndaj shërbimit të personave të pafavorizuar dhe të ftuarve. Mos e merrni parasysh apo konsideroni prejardhjen, kulturën ose besimet e tyre fetare ndërsa u shërbeni atyre.

    Kafshët që japin qumësht duhet të respektohen dhe të kujdesen siç duhet si nënat njerëzore. Edhe pasi një kafshë humbet aftësinë e saj për të dhënë qumësht, mos e dëmtoni ose vrisni atë.

    Mënyra më e mirë për t'u shërbyer lypsarëve është t'i ushqesh ata. Nëse ushqimi i gatuar nuk është gati në shtëpi, jepni ushqime (drithëra, bishtajore ose ndonjë perime). Nëse është e nevojshme, rregulloni edhe trajtimin mjekësor, veshjen apo akomodimin e tyre, sepse për sa kohë që problemi i lypësve vazhdon dhe shteti nuk mban përgjegjësinë për zgjidhjen e tij, pronarët e shtëpisë do të duhet të mbajnë këtë përgjegjësi. Lypja nuk duhet të inkurajohet, por duhet të merren masa që ata që janë vërtet të dëshpëruar të mos vdesin nga uria. Mos i jepni para një lypsi, sepse kjo do t'i inkurajojë të tjerët të adoptojnë praktikën e lypjes.

    Lloji i bamirësisë publike që çdo sádhaka duhet të ndërmarrë si individ ose që sádhakas e ndërmarrin si familje ose si komunitet do të njihet si sadávrata.





    Burimi: The Ideal Householder

    Botuar në: Ananda Marga Caryácarya

    Shrii Shrii Anandamurtiji

  2. #862
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2004
    Postime
    5,985

    Për: thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

    Një Jete Ideale

    Një sadhaka i vërtetë (aspirant shpirtëror) do të përmbushë siç duhet detyrimet e tij në botën relative dhe, në të njëjtën kohë, do të kujdeset për detyrimet në botën shpirtërore; dhe midis këtyre dy botëve duhet të ketë një përzierje të lumtur. Në botën e jashtme duhet të ketë një përshtatje objektive, dhe në botën psikike një qasje subjektive.

    Gjithashtu, duke mos harruar se jeta njerëzore është një rrjedhë ideologjike, njerëzit duhet të lëvizin gjithmonë drejt idesë supreme. Ata kanë lëvizur në këtë drejtim që nga koha e lashtë dhe, përmes këtij procesi, kanë arritur në këtë fazë të njerëzimit. Duke kaluar përmes shumë jetëve si krimba, insekte, zogj dhe kafshë, ata kanë përjetuar dhimbje, mundime, tortura dhe poshtërime të panumërta. Për shembull, jeta e një dhie. Dhia jeton duke ngrënë bar, derisa vjen dita kur kasapi e kap, e vret, e zhvesh dhe e shet mishin e saj copë më copë në treg. Në një kohë, kjo dhi ka jetuar një jetë të tillë të mjerueshme. Por sot, e ka harruar të kaluarën. Përmes një procesi përparimi, sot mund të ketë arritur një jetë njerëzore.

    Jeta njerëzore është më e sigurt se ajo e kafshëve. Shumë kafshë jetojnë në xhungël, ku çdo minutë kanë diçka për tu frikësuar; ku të dobëtit bëhen pre e të fortëve. Për të shpëtuar nga kjo atmosferë frike dhe pasigurie, shumë kafshë të egra kanë kërkuar strehë te njerëzit. Ato ushqehen me bar, gjethe dhe lloje të tjera ushqimesh, derisa vjen momenti i duhur për t'i vrarë për mishin e tyre. Edhe sot, kjo është ajo që ndodh zakonisht. Kafshët kanë besim të plotë te njerëzit, edhe deri në një minutë para vdekjes së tyre. Por kur shohin dikë që i afrohet me një armë në dorë, e kuptojnë se ata që i kishin besuar si miq janë në të vërtetë armiqtë e tyre. Megjithëse njerëzit i ushqejnë kafshët, dashuria ose lidhja që kanë për to është thjesht e jashtme. Nuk ka dashuri të vërtetë te [njerëzit]. Kjo tregon sa mjeruese eshte jeta e kafshëve.

    Çdo qenie njerëzore ka kaluar një jetë të tillë të dhimbshme në të kaluarën. Por kjo nuk do të thotë që duhet të jemi shkaku i mjerimit për kafshët që kanë kërkuar strehë tek ne sot. Përkundrazi, duhet të kemi një qëndrim miredashes ndaj tyre. Një grua që është trajtuar keq ose poshtëruar nga vjehrra e saj duhet të jetë e kujdesshme që të mos e trajtojë të njëjtën mënyrë nusen e saj. Njerëzit duhet t'i kryejnë siç duhet detyrimet e tyre në botën e jashtme dhe të sigurohen gjithmonë që asnjë qenie të mos vuajë në mënyrë të panevojshme nga ndonjë keqtrajtim i padrejtë. Në sferën fizike, të drejtat e të gjithëve duhet të mbrohen. Çdo qenie njerëzore duhet të ketë të garantuara nevojat bazë të jetës: ushqimin, veshjen, kujdesin shendetsor, strehimin dhe arsimin.

    "Nuk do të shfrytëzoj askënd dhe nuk do të lejoj që të tjerët të më shfrytëzojnë."

    Kjo është fryma e përshtatjes së duhur objektive. Dhe ndërsa kjo përshtatje objektive e duhur ruhet, puna duhet të vazhdojë në një mënyrë progresive. Duhet të ecni përpara në rrugën e jetës duke mbajtur një përshtatje me botën e jashtme.

    Gjithmonë duhet të mbani mend se ekzistenca juaj nuk është vetëm fizike. Janë kafshët ato që merren kryesisht me botën fizike dhe luftojnë vetëm për të mbijetuar. Kafshët që jetojnë në xhungël përballen vazhdimisht me frikën nga tigrat, luanët, arinjtë, elefantët, gjarpërinjtë, krokodilët dhe një mori krijesash të tjera të egra; ndërsa ato që janë dorëzuar te njerëzit, si dhitë, delet dhe lopët, përballen në momentin e fundit të jetës me frikën e therjes nga një njeri. Kështu që është krejt e qartë se jeta e kafshëve është më pak e sigurt se jeta njerëzore.

    Në botën e sotme, njerëzit përballen me vështirësi për të mbajtur një përshtatje objektive me botën fizike. Siç nuk kemi qenë ende në gjendje të ndërtojmë një shoqëri ideale njerëzore, duhet të përqendrohemi fillimisht në sigurimin e kërkesave bazë të jetës për të gjithë. Kur kjo detyrë të përmbushet, do të jemi në gjendje të ndërtojmë një shoqëri ideale. Për të mundësuar përparimin shpirtëror të shoqërisë, njerëzve do t'u jepet hapësirë dhe kohë e mjaftueshme për praktikat shpirtërore.

    Qasja subjektive është tërheqja gradualisht e mendjes së ashpër krudo nga bota e jashtme dhe bashkimi i saj me mendjen e hollë, dhe pastaj bashkimi i mendjes së hollë me vetedijen e njësisë. Kur vetedija e njësisë bashkohet me Vetedijen Kozmike, një qenie njerëzore thuhet se ka arritur përmbushjen supreme në jetë. Në botën e tanishme, njerëzit përballen me vështirësi të mëdha për të mbajtur përshtatjen e tyre objektive, dhe nuk mund të japin kohë për qasjen e tyre subjektive. Kjo është tragjedia më e madhe e ditës! Prandaj, dëshiroj t'ju këshilloj që të ndërtoni një shoqëri të shëndetshme njerëzore sa më shpejt që të jetë e mundur, në mënyrë që çdo qenie njerëzore të ketë hapësirë dhe kohë të mjaftueshme për përparimin shpirtëror.

    Shrii Shrii Anandamurtiji

  3. #863
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2004
    Postime
    5,985

    Për: thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

    "Demokracia dhe Shtetet e Drejtuara nga Grupi"



    Që nga agimi i evolucionit njerëzor, disa probleme shoqërore kanë përballur njerëzimin. Problemi i parë dhe më i rëndësishëm ishte konflikti midis klaneve dhe grupeve rivale që jetonin në kodra të ndryshme dhe në fshatra të ndryshme. Në fazën fillestare të evolucionit njerëzor, para zbulimit të zjarrit, njerëzit jetonin në shpella për siguri. Nga frika e errësirës, ata mbyllnin hyrjen e shpellës me një shkëmb të madh gjatë natës. Në atë kohë njerëzit ishin shumë të pafuqishëm dhe më pak fizikisht të fuqishëm se shumë kafshë të tjera. Megjithëse njerëzit primitivë kishin më shumë inteligjencë se kafshët e tjera, ata kishin shumë pak inteligjencë në krahasim me njerëzit e sotëm. Për më tepër, ata kishin më pak forcë në thonjtë dhe dhëmbët e tyre se shumica e kafshëve të tjera. Ata u përpoqën të jetonin pranë burimeve malore për të plotësuar nevojën e tyre për ujë, por shpella nuk ishin gjithmonë në dispozicion aty. Dhe nuk kishte mungesë të ujit në lumenj, por brigjet e lumenjve nuk ofronin siguri gjatë errësirës së natës. Gradualisht, njerëzit primitivë u vendosën midis shkëmbinjve të mëdhenj ose në lugina të vogla ndërmjet kodrave, dhe pas njëfarë kohe ata filluan të ndërtonin shtëpi në degët e pemëve me shkopinj dhe bar. Kjo shënoi hapin e parë të civilizimit njerëzor.

    Ndërmjet grupeve të ndryshme ndodhnin shpesh luftëra për zotërimin e shpellave, luginave dhe pemëve. Armët e tyre në këto luftëra ishin dhëmbët dhe thonjtë e tyre. Një traktat midis Britanisë dhe Iberisë disa shekuj më parë thoshte se ata do të ndihmonin njëri-tjetrin "me dhëmbë dhe thonj". Edhe sot njerëzit përdorin shprehjen "të luftosh me dhëmbë e thonj".

    Në ato ditë, njerëzit ndjenin nevojën për të rritur numrin e tyre, kështu që gjithmonë përpiqeshin të rrisnin numrin e grave në grupin e tyre. Gratë e fuqishme u bënë të njohura si nënat e grupit, dhe veprimtaria u përqendrua rreth tyre siç ndodh me mbretëreshat e milingonave ose të bletëve. Nëse një burrë kishte dhjetë gra, gratë mund të lindnin dhjetë fëmijë njëkohësisht, por nëse një grua kishte dhjetë burra, ajo mund të lindte vetëm një fëmijë. Kështu, gjatë luftërave të shpeshta, njerëzit primitivë përpiqeshin gjithmonë të rrëmbenin gratë e grupit kundërshtar. Si rezultat, gratë jetonin si skllave të burrave. Në atë kohë, njerëzit filluan të praktikojnë adhurimin e gabuar në besimin se kjo do t'i ndihmonte të shtonin numrin e tyre.

    Në fazën e ardhshme, edhe pse gratë ende konsideroheshin si pronë e meshkujve fitimtarë, atyre nuk u lejohej më të mbeteshin si nëna të grupit. Në vend të kësaj, njerëzit pranuan udhëheqjen e burrave të guximshëm, të fortë dhe të aftë. Këta liderë heroikë ndihmoheshin nga një grup këshilltarësh, dhe kjo ishte faza e parë në evolucionin e monarkisë.



    Burimi: Nga Matriarkati në Patriarkat

    Botuar në: Zgjimi i Gruas

    Shrii Shrii Anandamurtiji

  4. #864
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2004
    Postime
    5,985

    Për: thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

    Autonom do të thotë qeverisje e vetes. Autokratike do të thotë qeverisje sipas tekeve të dikujt. Burokracia do të thotë qeverisje sipas tekeve të zyrtarëve të qeverisë. Oligarki do të thotë qeverisje nga një parti e vogël. Një mbretëri është një shtet që ka një mbret si sundimtar. Një perandor është një mbret që sundon mbi vende të tjera së bashku me të vetin.
    Feudalizmi është një sistem ku pushteti dhe pasuritë janë në duart e pronarëve të tokave, kontëve dhe baronëve. Feudalizmi mund të ekzistojë si në një republikë, ashtu edhe në një mbretëri. Një prijës feudal ose një kryetar lokal është një mbret nën një mbret më të madh.
    Demokracia është kur një qeveri zgjidhet nga populli përmes votimit të kufizuar ose të përgjithshëm. Një vend demokratik që ka një kryetar demokratik është një republikë. Një vend demokratik që ka një kryetar jo-demokratik nuk është një republikë. Është ose një mbretëri (monarki), ose një oligarki, ose një republikë e kufizuar. India është njëkohësisht një demokraci dhe një republikë; SHBA gjithashtu është një demokraci dhe një republikë; por Britania e Madhe është një demokraci dhe një mbretëri. Australia është një demokraci, por jo një republikë, pasi ajo njeh Kurorën Britanike në krye të çështjeve. Një republikë është aty ku kreu i shtetit zgjidhet nga populli drejtpërdrejt ose tërthorazi.

    Burimi zyrtar: Prout në një Gërshetim

    Shrii Shrii Anandamurtiji

  5. #865
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2004
    Postime
    5,985

    Për: thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

    Zbulimi i instrumenteve të ndryshme muzikore

    Në kohët e lashta, njerëzit ishin mësuar të këndonin këngë në harmoni me jehonën e cicërimave të zogjve. Në agimin më të hershëm të historisë së racës njerëzore, pra në agimin e kuqërremtë të shfaqjes së parë të njerëzimit në tokë, u shfaqën rága-t e këngëve... si një thesar i vogël melodish me një oktavë muzikore të çuditshme surasaptaka. Për t'i dhënë ritëm këtij rága pa emër, njerëzit ishin mësuar të trokisnin objekte të ndryshme materiale... Instrumentet e goditjes, të lindura nga ky ndikim, erdhën kështu në ekzistencë. Më vonë u shfaqën edhe format e para të mrdauṋga, tabla, khol, ghatam, etj. Me kalimin e kohës, njerëzit, në përpjekjen për të mbushur mendjet e tyre me kënaqësitë që vinin nga instrumentet e bazuara në ndikim, krijuan thesare muzikore nga një hapësirë bosh e krijuar në mënyrë artificiale. Ata e mbështollën këtë hapësirë me lëkurë kafshësh ose çdo mbulesë tjetër të butë. Në këtë mënyrë dolën në ekzistencë instrumente të ndryshme [të goditjes] që prodhonin ritëm.

    Edhe atëherë, kënaqësia i iku. Ata dëshironin me padurim instrumente që të ruanin harmoninë me këngën, në një gjuhë të panjohur, të mbushur me ëmbëlsi... që të rridhte në harmoni me melodinë... Kështu lindën instrumentet me tela. Shiva dhe Párvati shpikën instrumentet me tela në mënyrë shkencore. Shkenca e ritmit (tála) u formua nga "tá", shkronja e parë e kërcimit táńd́ava të Shivës, dhe "la", shkronja e parë e kërcimit lalita të Párvatit. Me bashkimin harmonik të rezonancës së instrumentit me tela me shtatë notat bazë muzikore doli në dritë viińa ose viiń ose rudraviińá e Shivës.

    Më pas u ndërtuan lloje të ndryshme instrumentesh me tela, duke shtuar urëza dhe taste në këtë instrument të parë me tela. Duke ruajtur formën fillestare të kësaj viińá, u krijua ektárá [një instrument me një tel]. Duke forcuar telat dhe prodhuar kështu një rezonancë të zgjatur, dhe duke përdorur harkun, u realizua violina. Kjo violinë, vendi i lindjes së së cilës është Italia (emri i vërtetë është Italia), ka emigruar në Indi nga jashtë. Edhe sitari ka ardhur nga jashtë. Vendi i tij i lindjes është Áryanyavraja ose Irani ose Persia. Fjala 'sitar' do të thotë një kombinim i tre telave. Ka një shumëllojshmëri instrumentesh me tela... të stileve dhe mënyrave të ndryshme. Por shpirti i të gjitha instrumenteve muzikore është i njëjtë, dhe domethënë të derdhë në vesh ëmbëlsinë e oktavës muzikore duke prodhuar rezonancë në tingujt që dalin nga telat. Të gjitha llojet e instrumenteve me tela kanë të njëjtën nomenklaturë: końa ose końamátrká.

    Zakonisht njerëzit nuk i luajnë instrumentet me tela drejtpërdrejt me gishtat. Ata i luajnë me një hark, ose me një objekt me të cilin i godasin ose me një mbulesë gishti. Këto aksesorë që njerëzit mbajnë në dorë për të luajtur instrumentet me tela quhen gjithashtu końa ose końaka. Mbaj parasysh se fjala końaka do të thotë gjithashtu lugë për përzierjen e bishtajave të ziera (dál). Pra, luga që gratë përdorin për të shtypur bishtajat gjysmë të ziera është końaka. Kujto gjithashtu se końaka do të thotë edhe shkop për të trazuar.

    Instrumentet muzikore [në veçanti varietetet indiane të daulleve] që përdoren për të mbajtur ritmin, luhet me pëllëmbë dhe gishta nëse daullet kanë lëkura delikate. Kjo lëkurë është bërë për të përballuar peshën e goditjeve, qoftë të theksuara apo të lehta, duke përdorur një mbulesë rrëshirë të mbledhur nga mangostani. Në epokën e shkencës moderne, përdoren edhe materiale të tjera për këtë qëllim. Tablá, khol, mridauṋga, etj. janë instrumente të këtij lloji. Por nëse lëkura e daulles është e fortë dhe megjithatë kërkohet një goditje e shpejtë, pëllëmbët ose gishtat nuk do të mjaftojnë. Në atë rast, përdoret një objekt më i fortë. Një instrument i vogël në formë rëre, një varietet i vogël tom-tom, një varietet më i madh tom-tom, një daulle, një daulle lufte, një daulle fitoreje, etj. (d́ugd́ugi, d́holak, d́hol, d́hák, dámámá, jaid́hák, etj.) i përkasin kësaj kategorie. Në bengalishten e folur, ky objekt i fortë i përdorur në këtë mënyrë quhet kát́hi (shkop), për shembull shkopi i daulles.

    Pirolet e përdorura për të liruar ose shtrënguar telat e një instrumenti me tela quhen gjithashtu końa. Fjala końakarńa ka të njëjtin kuptim. Artistët mjeshtër që kanë aftësinë se kur dhe si të akordojnë saktë telat për të treguar aftësinë e tyre, fitojnë vëmendjen. Shumë herë, telat duhet të lirohen ose të shtrëngohen për të bërë një dallim midis një note në shkallën madhore natyrale dhe një note në shkallën e vogël natyrale... për qëllimin e mëposhtëm nga ana e artistëve: ose për të kënaqur publikun ose për të luajtur në mënyrë që të tregojnë aftësitë e tyre specialistike. Në të dy rastet, njerëzit e zakonshëm, le të lëmë mjeshtrat artistë, e dinë se nuk prodhohet tingull nëse telat janë shumë të lira dhe telat e buta dhe delikate këputen nëse janë shumë të shtrënguara. Edhe jeta njerëzore është kështu. Nëse praktikohet shumë ashpërsi (në disa raste, nëse bëhet një paradë e ashpërsisë), ndjeshmëritë e buta njerëzore këputen dhe thyhen në një mijë copa... pjesët e buta dhe delikate të mendjes karbonizohen dhe gurëzohen. Nga ana tjetër, nëse jeta bëhet e ngjashme me një tel të liruar, dëshirat më të larta të jetës nuk do të përmbushen kurrë. Me fjalë të tjera, ajo lloj jete degjeneron në jetën e një kafshe që karakterizohet vetëm nga larja, ngrënia dhe fjetja. Prandaj, nuk duhet lejuar kurrë që teli i jetës të lirohet. Por gjithashtu teli i jetës nuk duhet të lihet të këputet për shkak të një tensioni të tepërt. Rruga ideale e jetës nuk është as e orientuar majtas dhe as e orientuar djathtas. Ky lloj jete do të karakterizohet nga mungesa e konflikteve, kaosit apo tmerrit nga ata të së majtës dhe nga tolerimi i padrejtësive nga ata të së djathtës në jetën e tyre të shthurur, të shkujdesur dhe të shkatërruar. Është kjo rrugë ideale që do të hapë një jetë të denjë për t'u dëshiruar për një ekzistencë mbinjerëzore, hyjnore të mrekullueshme dhe që shkëlqen mbi flamurin e artë.

    Álgá tare bol ut́he ná
    t́ánle cheŕe komal t́ár.

    [Në një tel të liruar, melodia mbetet e heshtur.
    Nëse shtrëngohet, teli delikat këputet.]

    Kjo është ajo që është përcaktuar nga Buda si rruga e mesme ose majjhimá mágga.

    Rajonet ose pikat në pjesën e poshtme të një instrumenti me tela dhe pjesa e tij e sipërme ndërmjet të cilave qëndrojnë të lidhura telat quhen końa ose końavindu. Meqë Shiva dinte të akordonte shumë mirë instrumentet me tela, ai quhej końesh. Është e denjë për t'u vënë re se, meqenëse instrumenti i parë me tela në botë, viiń ose viińá (lira), u shpik nga Shiva, emri tjetër i viińá-s është shivakoná.



    burimi: Invention of Various Musical Instruments

    Publikuar ne : Saḿgiita: Song, Dance and Instrumental Music


    Shrii Shrii Anandamurtiji

Faqja 44 prej 44 FillimFillim ... 34424344

Tema të Ngjashme

  1. Aktoret e medhenj
    Nga Kryeplaku në forumin Kinematografia dhe televizioni
    Përgjigje: 74
    Postimi i Fundit: 27-03-2024, 06:17
  2. Shprehje
    Nga Eureka në forumin Prezantoni veten në forum
    Përgjigje: 1
    Postimi i Fundit: 05-01-2015, 14:46
  3. Shprehje të bukura në shqip
    Nga anaksimenus në forumin Gjuha shqipe
    Përgjigje: 371
    Postimi i Fundit: 04-06-2012, 11:02
  4. Njerëz të mëdhenj
    Nga ORIONI në forumin Komuniteti musliman
    Përgjigje: 10
    Postimi i Fundit: 05-10-2007, 15:54
  5. Shprehje....
    Nga Dita në forumin Letërsia shqiptare
    Përgjigje: 25
    Postimi i Fundit: 03-03-2003, 13:01

Fjalët Kyçe për Temën

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •