PËRGATITJA E LITURGJISË
E DIELA 16 Ord. VITI C.
MË 17- 7 – 2022.
UNGJILLI: Lk. 10, 38-42.
38 Tashti, gjatë udhëtimit, hyri në një fshat dhe një grua, me emrin Martë, e priti në shtëpi.
39 Ajo kishte një motër që quhej Mari. Kjo iu ul Zotërisë te këmbët dhe dëgjonte fjalën e tij.
40 Marta, e zënë krejtësisht me punët e shërbimit të pritjes, iu afrua e i tha: “Zotëri, a nuk po të duket rëndë që motra ime më la krejt vetëm të shërbej? Thuaji, pra, të më ndihmojë!”
41 “Martë, Martë ‑ iu përgjigj Zotëria ‑ ti po brengosesh dhe po shqetësohesh për shumë gjëra, e pra,
42 e nevojshme është vetëm një. Vërtet, Maria zgjodhi pjesën më të mirën që nuk do t’i merret”.
LECTIO DIVINA – MEDITIMI – LUTJA.
MIRËPRITJA...
“Kërkoni, pra, më së pari, Mbretërinë dhe gjithçka e tij e të gjitha këto do t'ju jepen si shtesë!" (Mt 6,33); është ndoshta komenti më i mirë i mësimit të Jezusit në shtëpinë e Martës dhe Marisë.
Jezusi ishte në rrugën me dishepujt e tij, thotë Luka, dhe ne e dimë se ky udhëtim i gjatë është një mundësi për të që t'u japë shumë udhëzime dishepujve të tij; që nga fundi i kapitullit 9, Jezusi, duke filluar ngjitjen për në Jerusalem, ishte interesuar vetëm për t'u dhënë atyre pika referimi për t'i ndihmuar ata të qëndrojnë besnikë ndaj thirrjes së tyre të mrekullueshme dhe kërkuese për të ndjekur Zotin. Ndër të tjera, ai rekomandoi që të pranonin mikpritjen (Lk 9,4: "Në atë shtëpi që të hyni, aty rrini derisa të qëndroni në atë vend" ; 10,5-9: "5 Në cilëndo shtëpi të hyni, më parë thoni: ‘Paqja me këtë shtëpi!’ 6 Po qe se është aty ndokush mik i paqes, mbi të do të zbresë paqja juaj; po qe se s’është asnjë, do të kthehet te ju. 7 Rrini në atë shtëpi! Hani e pini çka t’u ketë qëlluar; sepse punëtori ka tagër në rrogën e vet. Mos kaloni prej një shtëpie në një tjetër! 8 Në çdo qytet që të hyni e t’ju pranojnë, hani çka t’ju vënë përpara. 9 Shëroni të sëmurët që janë në të e thuajini popullit: ‘U afrua Mbretëria e Hyjit!’).
Kjo është pikërisht ajo që ai bëri vetë këtu: mund të mendohet pra se ai e pranon me mirënjohje mikpritjen e Martës.
Ky tregim, specifik për Lukën, ndjek menjëherë shëmbëlltyrën e Samaritanit të Mirë: sigurisht që nuk ka asnjë kontradiktë midis të dyjave; dhe, në veçanti, le të kemi kujdes të mos kritikojmë Martën, aktiven, në raport me Marinë, soditësen. Në qendër të interesit të ungjilltarit është, me sa duket, marrëdhënia e dishepujve me Zotin. Kjo del nga konteksti (shih më lart) dhe nga përsëritja e fjalës "Zot" që ndodh tre herë: "Maria ishte ulur te këmbët e Zotit"... Marta tha: "Zot, a nuk ka rëndësi për ty kjo ?... "Zoti iu përgjigj." Përdorimi i kësaj fjale sugjeron se marrëdhënia e përshkruar nga Luka midis Jezusit dhe dy motrave, Martës dhe Marisë, nuk duhet të gjykohet sipas kritereve të zakonshme të sjelljes së mirë. Këtu, Mjeshtri dëshiron të bëjë thirrje për dallimin e asaj që është "pjesa më e mirë", domethënë qëndrimi më thelbësor që ai pret nga dishepujt e tij.
Dy gratë e mirëpresin Zotin duke i kushtuar gjithë vëmendjen e tyre: Marta, që ta pranojë mirë, Maria, që të mos humbasë asgjë nga fjalët e tij. Nuk mund të thuhet se njëra është aktive, tjetra pasive; të dy janë të zënë vetëm me të. Në pjesën e parë të tregimit, Zoti flet. Nuk na është thënë përmbajtja e fjalimit të tij: ne dimë vetëm se Maria, në qëndrimin e dishepullit që e lë veten të mësohet (krh Is 50), pi me fjalët e tij. Ndërsa Marthen e shohim “të zënë krejtësisht me punët e shërbimit të pritjes" (v.40). Edhe dialogu ndërhyn vetëm në ankesën e Martes: “Zotëri, a nuk po të duket rëndë që motra ime më la krejt vetëm të shërbej? Thuaji, pra, të më ndihmojë!” (v.40).
MOS U SHQETËSONI! KËRKONI MBRETËRINË...
Më pas Zoti shqipton një fjali që ka bërë që të rrjedhë shumë bojë: “Martë, Martë ‑ iu përgjigj Zotëria ‑ ti po brengosesh dhe po shqetësohesh për shumë gjëra" (v.41). Jezusi sigurisht nuk e qorton Martën për dëshirën e saj për ta pritur mirë; kush thotë mikpritje, sidomos atje, thotë për një drekë të mirë, që duhet të përgatitet; “Sillni viçin e majmë" është shprehje biblike e përdorur edhe nga Luka! (15, 23).
Dhe sa prej nesh i gjejmë veten shpesh në rolin e Martes, duke pyetur veten se ku qëndron faji? Sigurisht që do të dukej më e lehtë të përvetësosh qëndrimin e Marisë dhe ta lejosh veten të shërbehet, duke bërë shoqëri me të ftuarin në dhomën e ndenjjes! Kuzhinieri shpesh është i frustruar për të humbur bisedat!
Është një mësim që Jezusi do ta marrë më gjatë, pak më vonë (dhe që është mirë që ne ta rilexojmë këtu, liturgjia nuk na ofron leximin e tij):
“Prandaj po ju them: Mos u shqetësoni për jetën tuaj: çka do të hani, as për trupin tuaj: me çka do ta veshni, sepse jeta është më e vlefshme se ushqimi e trupi se petku. Vëreni korbat! As nuk mbjellin as nuk korrin, nuk kanë as qilar as grunar e Hyji i ushqen. Sa më të vlefshëm jeni ju se shpendët! E cili prej jush, sado që të kujdeset me shqetësim, mund ta zgjasë shtatin e vet edhe për një kut? Pra, nëse nuk mundeni as më të voglën gjë, përse atëherë shqetësoheni për të tjerat? Vëreni si rriten zambakët! As nuk tjerrin as nuk bëjnë vekë. E unë po ju them: as Salomoni në tërë madhërinë e vet, nuk ishte i veshur si një ndër ta. Nëse, pra, Hyji e vesh në këtë mënyrë barin që sot është e nesër hidhet në furrë, sa më shumë do të bëjë për ju, o fepakë? Prandaj mos kërkoni çka do të hani e do të pini ‑ mos u shqetësoni! Të gjitha këto i kërkojnë paganët e kësaj bote; ndërsa për ju e di mirë Ati juaj se keni nevojë për to. Por, kërkoni Mbretërinë e tij e të gjitha këto do t’ju jepen si shtesë. Mos druaj, o grigjë e vogël, sepse Atit tuaj i pëlqeu t’jua japë Mbretërinë!
Shitni pasurinë tuaj e jepni lëmoshë! Bëni për vete strajca që nuk vjetrohen, thesar në qiell që nuk mbaron kurrë, ku vjedhësi nuk afrohet e tenja nuk bren.Vërtet, ku është visari juaj, aty do të jetë edhe zemra juaj” (Lk 12, 22-34)
“Mos druaj, o grigjë e vogël,” (Lk, 12,32) është padyshim fjala kyçe; diku tjetër, ai do t'i paralajmërojë dishepujt e tij kundër shqetësimeve të jetës, të cilat rrezikojnë t'i rëndojnë zemrat: " “Kini kujdes veten që zemrat tuaja të mos kalamenden prej grykësisë, prej shfrenisë e prej kujdeseve të jetës që ajo Ditë të mos ju vijë papritmas" (Lk, 21,34). Këto rrezikojnë gjithashtu të na pengojnë të dëgjojmë Fjalën; ky është mesazhi i shëmbëlltyrës së mbjellësit: “ Ato ‘në ferra’, janë ata që e dëgjuan, por ende në udhë, ua zënë frymën kujdeset tokësore, pasuritë dhe kënaqësitë e jetës e nuk japin fryte të pjekura" (Lk 8,14). Nëse Marta nuk është e kujdesshme, mund të bëhet rasti i saj, ndoshta?
Pa harruar se në fund të fundit, është gjithmonë Zoti ai që na përmbush dhe jo e kundërta! A nuk mund të përkthenim: "Marte, Marte, ti shqetësohesh dhe merresh duke bërë gjëra për mua... Gjëja më e mirë është të më mirëpresësh, unë jam Ai që do të bëjë gjëra të mira për ty".
Krijoni Kontakt