Pėr herė tė parė "Gazeta" publikon pikpamjet e panjohura tė ish-Ministrit tė Qeverisė sė Vlorės pėr Pavarsinė e Shqipėrisė dhe pengesat nga shtetet fqinjė
Mit'hat Frashėri: "Ja konjukturat politike qė bllokuan Ismail Qemalin"
-------------------------------------------------------
Dashnor Kaloēi
Ngritja e Flamurit Kombėtar nė 28 nėntorin e vitit 1912 prej plakut tė urtė tė Vlorės, Ismail Qemalit, gjė e cila shėnoi Shpalljen e Pavarsisė sė Shqipėrisė dhe krijimin e shtetit tė ri shqiptar, ėshtė konsideruar vazhdimisht si njė nga ngjarjet mė madhore dhe faqe e ndritur nė historinė e Shqipėrisė. Por ashtu si shumė ngjarje tė tjera tė historisė sė kėtij vėndi qė nga kohėt mė tė lashta ashtu dhe ato tė kohėve moderne, edhe ajo ngjarje ka pasur kontestime nga shumė politikanė apo personalitete tė tjerė tė fushės sė letrave tė asaj kohe. Kohėt e fundit nė kuadrin e rishikimit tė Historisė sė Shqipėrisė, ajo ngjarje ėshtė rihapur pėrsėri duke u bėrė objekt i diskutimeve tė shumta dhe ka ngjallur debate nga historianė e publicistė tė ndryshėm tė cilėt pikpamjet e tyre i kanė bėrė publike nė shtyp dhe medjat vizive. Lidhur me kėtė, nė shkrimin e sotėm ne zgjodhėm pėr tė botuar pikpamjet e Mithat Abdyl Frashėrit, i cili ka qenė njė ndėr aktorėt e asaj ngjarje dhe mė pas mjaft i njohur si politikan e publicist. Kėto pikpamje mbi "Indipendencėn e Shqipėrisė", Mitahat Frashėri i pati botuar nė revistėn "Diturija" (viti 1928, nr. 6 fq.201-210) e cila ėshtė ribotuar sė fundmi nė njė libėr tė veēantė nga historianėt e njohur Sherif Delvina e Luan Malltezi.
Problemet e Shqipėrisė indipendente
"Me indepindencėn e saj Shqipėria u gjend pėrpara problemeve mė tė rėnda dhe mė tė vėshtira qė mund tė takojė njė komb. Ngushtėsia e kufijve, pakica e numurit, nė vend qė tė lehtėsonin situatėn, e bėnin dėshprimisht akoma mė tė komplikuar. Nga kaosi i njė mbledhje fisesh duhesh nxjerrė njė komb dhe njė shtet. Me brumin amorf tė popullsive tė vogla ishte pėr tė bėrė njė kristalizim i rregullt nė kondita tepėr tė pavolitshme pėrpara cirkonstancave tė krijuara prej njė lufte tė egėr. Tridhjetėpesė vjet para se tė buēasė kriza ballkanike, me Shoqėrin e Stambollit dhe me Lidhjen e Prizrendit ishte bėrė nisja e njė pritmi pėr Shqipėrinė, tė ndryshėm prej jetės qė ishte rrojtur gjermė atėherė. Lėvizja dhe zgjimi kombiar-shfaqur prej tronditjes qė solli lufta ruso-tyrke, me traktatin e Shėn Stefanit dhe Kongresin e Berlinit-po e vinte Shqipėrinė pėrpara realiteteve tė rrojtjes, duke i dėftyer gjithė rrezikun qė i ishte ngrehur nė fund tė asaj gremine qė gjendesh: pa njė zhvillim kombėsie, pa forcėn morale qė pjell bashkimi, pa tė drejtėn e pranuar prej botės sė qytetėruar e shtetit mbi Bosforin qenė fare inkompetentė nė ēėshtje politike, fanatikė dhe intolerantė: donin mė mirė njė katastrofė sesa zgjimin e njė nacionalizme qė inteligjenca e tyre s'e kuptonte dot. Kėshtu qė ballkanikėt gjetėn njė aleat te Tyrqia kur ishte fjala pėr popullin dhe truallin e Adriatikut. Pėrgatitja donte kohė dhe pėrpjekje tė mėdha; kishe tė bėsh me tradita konservatore, me ide rebele, me zakone reaksionare, me inercinė qė paraqit grumbulli vitet e kaluar, tė vdekurėt e shkuar. Nė njė anė kishim, pra, punimin dhe gatimin e brendshėm; nė atė anė antipatinė dhe hostiliterin (armiqėsinė) e sundimtarit; dhe nga ana tjetėr kishim njė detyrė mė imediate, problemin e racės, i vogėlsuar, i pakėsuar prej trubullimeve permanente dhe, mė tepėr akoma, prej shėrbimit ushtarak dhe mėnyrės me tė cilėn aplikohesh. Mezi qė pak vjet e tėhu, kishte filluar raca tė marrė njė zgjerim, tė bėhet prapė e zonja e kufijve etnografike, tė hyjė nė pronjė dhe tė jepet pas njė pune pjellore. Nė kėto kondita shqiptari ishte i shtrėnguar, kishte detyrėn tė mejtojė: nė ishte mė mirė tė durojė akoma ca kohė zgjedhėn e shkatėrruar tė njė dominate tė dobėsuar dhe tė drejtojė gjithė fuqinė dhe vitalitetin e tij pėr tė siguruar pritmin e racės, pėr tė ndaluar sulmin e shqehėve dhe tė grekėve, apo nė duhesh tė humbasė durimin kundėr dominonjėsit pesėherė shekullor?
Turqia: dilema e patriotėve
Nga ky dilem i tmerr-shėm rridhnin edhe hezitimet e patriotėve: e shihnin se rrėzimi i Tyrqisė mund tė sillte me vete fatkeqėsinė e Shqipėrisė, copėtimin e tokės arbėnore. Dhe nė mes tė dy udhėve preferohesh-tė paktėn nė teori-shtegu i parė: pak durim akoma qė tė forcohet ndėrgjegja tė marrė fuqi i rilinduri, tė fitohet njė e drejtė pėrpara opinionit tė pėrbotshėm. Qe njė mėnyrė punimi pėr tė fituar qind pėr qind, tė mos lozim fatin e kombit me njė zar. Regjimi qė u proklamua me aq bujė nė korrik tė motit 1908 e pruri ēėshtjen shqiptare nė njė shkallė mė akute, e bėri mė tė gjallė problemin e kombit tonė: a duhesh njė luftė e ēelur kundėr dominatorit tė huaj, njė shkėputje e krejtė, pa le tė dalė ku tė dalė, apo njė pėrpjekje e brendshme pėr njė fuqi intrenseke, pėr koherencėn e molekulave qė i quajmė individė dhe njerėz? Pyetja qe e tmerrshme: alternativa e parė kishte tėrheqjen e aventurės, e njė luftimi tė rreptė ashtu si e ka dashur arbėreshi. Vepra e dytė ishte mbase mė pjellore, por edhe mė e rėndė; pemėt e saj do tė ishin mė tė durueshme, por edhe lypte njė bashkėpunim, makar pėr ca kohė me autoritetet e njohura, njė farė paqe, bese provizore, kurse mėnyra e parė parashihte njė kolaborim me ballkanikėt, me ata qė lakmonin truallin dhe gjakun arbėror. E para donte kohė, vullnet, organizim, disiplinė, edukatė kombiare, njė patriotizmė inteligjent, njė politikė tė matur fuqi mbi veten tonė. E dyta lypte bujė dhe zhurmė. Tek gjendeshim ndėrmjet dy udhėve, tek pėrpiqeshim herė me veten tonė, herė me sjelljet verbėrore dhe fanatike tė Tyrqve tė Rinj, herė me pritat e ngrehura prej fqinjėve, kėrcėllima e luftės ballkanike i dha zjarrin barutit. Lufta po ngjante bash me njė sukses, qoftė dhe i pjesshėm, ishte fituar mbi Tyrqinė, kur qeveria e Stambollit po ulesh pėrpara kėrkesave nacionale tė shqiptarėve. Edhe lufta ballkanike kėrciste pėr tė ndaluar kėtė realizim tė rivendikimeve tė Shqipėrisė. Nė atė zjarr, si edhe kurdoherė qė flakėron shtėpia, duhesh tė shpėtonim ē'tė ishte e mundur, Indipendenca jonė na gjente pėrpara njė faktori tė vetėm, njė ndalim qė kishte zėnė vendin e tė treve tė mėparshėm: tani mė s'bėhesh fjalė as pėr dominatorin e Bosforit qė nuk pėrfaqėsohesh prej ndonjė fuqie, as edhe prej veprės sė brendshme tė shqiptarėve, tė cilėt rreziku i beftė po i bashkonte nė njė tė vetėm aspiratė: shpėtimi nė indipendencė.
Ambicjet e fqinjėve
Po mbetesh faktori i tretė, i tmerruar tani qė kishte ndihmėn e armėve dhe tė ushtrive: ambicioni pa masė i fqinjėve tanė, tė atyre qė kishin marrė armėt nė emėr tė njerėisė dhe tė drejtėsisė pėr tė shpėtuar tė robėruarit dhe qė tani donin tė aplikojnė kėto parime tė bukura duke copėtuar, robėruar, shkretuar Shqipėrinė, kryengritjet e sė cilės kundėr Tyrqisė u kishin lehtėsuar dhe siguruar arritjen e qėllimit. Nė mendjet e aleatėve ballkanikė nuk kishte zėnė vend ideja e tė drejtave shqiptare: nė mes tė tyre nuk parashihesh tolerimi i njė kombi, i njė shteti shqiptar. Ishte mohim komplet, pa pėrgjigje. Edhe mė tepėr se njė fuqi e madhe, tė paktėn dy, Rusija cariste me aleaten e saj, favorizonin qėllimet shqeho-grekėve. Qeveria provizore e Vlorės qė nė fillesė u gjend pėrpara njė tė vetmi problem: ay i kufijve, shpėtimi i tokės prej ushtėrive tė huaja. Ēėshtja e Tyrqisė mė nuk preokuponte njeri; kėrcėllimat e topave bullgarė mbi vijėn e mbrojtjes, tė Ēatallxhesė nuk mė linin asnjė dyshim pėr shkėputje definitive tė ēdo marrėdhėnie ndėrmjet Bosforit dhe Adriatikut, kėshtu qė edhe kush kish shpresuar njė forcim tė kombėsisė shqiptare dhe tė shqiptarizmės me fitimin e Tyrqisė dhe mundjen e fqinjėve lakmitarė, tani po e shihte realitetin fatal. Mbetesh vetėm brenga e tokės, e truallit arbėresh, i shkelur prej ushtrive serbe qė po pėrparonin pa gjetur ndalim dhe po unjeshin nė zall tė detit. Tė dy luftėtarėt e tjerė kishin gjetur nga njė pengim nė Shkodėr dhe nė Janinė dhe, pėrpara rrezikut fare tė afėrm, vetė shqiptari, pas zakonit tė tij dhe instiktit, mbante njė qetėsi, pa ndonjė sforcim. Shqipėria e lirė kufizohesh nga veriu me Fierin dhe Mallakastrėn, ndehesh nė lindje gjer nė Berat dhe nga juga mezi zgjatesh gjer nė Gjinokastėr. Shkodra qe rrethuar, pa komunikim me botėn e jashtme. Janina i bėnte ballė ushtrisė greke me njė ushtėri tė prishur tyrke, njė pjesė e saj e mbledhur prej mbeturinave tė ushtrive tė Kosovės dhe tė Maqedonisė, e gjendur keq pėr municion dhe ushqim. Kjo situatė e jugės zgjoi pyetjen: a duhesh ndihmuar ushtria tyrke nė Janinė dhe t'i bėhesh ballė Greqisė me ēdo mėnyrė qė tė ishte, apo, duke besuar fatin e saj nė duart e fuqive tė mėdha, Shqipėria duhesh tė ruante njė neutralitet strikt, tė mos duket se ka luftė me ndokė, se lufton me fqinjėn e saj tė jugės? Teza e parė nisesh prej pikėpamjes se ē'vise tė shpėtonin prej shkeljes sė ballkanikėve nga trupi i tokės shqiptare, nuk mund veēse t'i mbeteshin Shqipėrisė. Fuqia e Tyrqisė duhesh ndihmuar, meqėnėse rezultati do tė ishte jo pėr Tyrqinė, por pėr Shqipėrinė. Njė tjatėr pikė, dhe jo mė pak me rėndėsi e argumentave tė tyre, ishte kjo: shqiptarėt duhet tė kuptojnė se kanė pėr detyrė tė mbrojnė dheun e tyre; tė bėjnė therori pėr mbrojtjen e tij, tė luftojnė, tė vriten, tė pėrpiqen qė tė ndiejnė tė drejtėn, detyrėn pėrkundrejt mėmėdheut. Pra njė therori, edhe e dėshpėruar tė ishte, do tė kishte fitimin e saj moral: ishte njė risi qė po mbillesh nė shpresė pėr tė ardhmen. Teza e dytė pretendonte se Shqipėria, sapo e lindur dhe pa mjete mbrojtjeje, nuk mundte pa rrezik tė rrėfehet sikur merr pjesė nė luftėn me ballkanikėt. Fuqia e saj ishte dhe duhet tė jetė neutraliteti. Mbi kėtė parim qe shtrėnguar tė mbėshtetesh qeveria e re kur grekėt kishin bėrė tentativė tė shkarkojnė nė Himarė ose ditėn qė njė vapor grek kishte ardhur pėrpara Vlorės dhe qėlluar me top. S'kishte dyshim se qeveria, dhe mė tepėr akoma kryetari i saj, prirej nga kjo anė e dytė, e cila, nė mos ishte fare pas idealit tė patriotizmės, kishte sė paku meritėn tė jetė diplomatike dhe kėrkonte njė sforcim mė tė pakėt, pra mbante me vete edhe njė aparencė (nuk them realitet) sigurimi. Edhe sado qė, miturisė dhe pafuqisė u pėlqen mė tepėr inaktiviteti, prapė u bė njė sforcim pėr tė interesuar bajonetat shqiptare nė mbrojtjen e Janinės nė perservencė dhe therori patriotike. Mjerisht gjendja psikologjike (e cila i shtynte shumė njerėz tė besojnė se proklamimi i indipendencės e lironte dhe e shkarkonte shqiptarin prej ēdo pėrgjegjėsie) u komplikua edhe me njė vėshtirėsi krejt materiale, mungesa e ushqimit dhe kjo shkaktoi njė dezertim nė tufė, dezertim nga mė tė pikėllueshmit, i vazhduar prej njė mėsytjeje tė ushtėrive armike, njė shkelje tė tokės.
Pengesat nga Greqia
Nuk mundim kėtu tė mos kujtojmė me njė lavdi tė mallėngjyshme tė posaēme taborin e Gjinokastrės qė, duke kuptuar detyrėn e tij pėrkundrejt mėmėdheut, flamurit dhe shtetit, u bė prapė gati tė vejė nė llogorete Janinės t'i verė krahėrorin obuzeve dhe mitralozit dhe nė qoftė se ky vendim i tyre mbeti pa zbatim praktik, faji ėshtė i fatit qė plotėsoi rėnien e Janinės. Tė mbetur, ose mė mirė, tė lindur pa fuqi pėr mbrojtjen e trashėgimit tė stėrgjyshėve, shqiptarėve s'u paraqitesh veēse fuqia e drejtėsisė: ishin tė shtrėnguar qė tė vėnė gjithė shpresėn e tyre te gjykatorja qė u shfaqesh nėn formėn e Konferencės sė Ambasadorėve nė Londėr. Kriza e arritur nė njė formė akute, rreziku imediat me gjithė tė kėqijat e luftrave ballkanike, na shtrėngonin qė tė ngremė duart drejt tė mėdhenjve qė rrinin rreth tryezės diplomatike. Padyshim ėshtė njė fatkeqėsi e madhe pėr njė popull tė verė gjithė besimin e tij te njė i huaj, tė presė shpėtimin e tij prej njė dore tė tretė. Gjendeshim larg atyre luftimeve-qofshin dhe me therori e dėshpėrim, mė mirė akoma, bash prej atyre pėrleshjeve tė pėrgjakta-nė tė cilat zgjohet dhe mprehet ndėrgjegjja kombiare, ata rreziqe tė pėrbashkta qė ngurosin njėsinė, forcojnė karakterin dhe mbėrthejnė solidaritetin. Cirkonstancat nė tė cilat ishte shpejtuar lindja e shtetit tė ri, kriza e flakėruar qė s'e linte tė shohė gjėkund ndonjė ndihmė tė brendshme, po ngjallte njė mentalitet tė regretushėm, ay i "hė pėr hėsė" i "provizores", e shpresimit vetėm prej "Evropės", qė s'u bėmė vetė, po na bėnė tė tjerėt, besim, pa dyshim, jo i pėrshtatun realitetit tė atij fakti qė dėshmonte pėr njė pėrpjekje mė tepėr se tri herė dhjetėvjeēare po edhe mė komod, me mė pak mundime. Nė kėto kondita dhe ditėn qė njė vapor grek pėrpiqesh tė priste kabllin telegrafik tė Vlorės (tė vetmin mjet komunikimi me botėn e jashtme) u dėrguan rivendikimet delegatėve qė ishin emėrua pėr tė mbrojtur tė drejtat e Shqipėrisė: kufijtė e Shqipėrisė nė truallin etnografik; indipendenca e plotė e shtetit tė ri. Rivendikimet e formuluara nė atė telegraf ishin njė program pėr politikėn e ndjekur prej Shqipėrisė, njė program plotėsimi i tė cilit vėrtet dipendonte prej fuqisė dhe qejfit tė tė tjerėve. Nė orėn kur po shkrojmė kėto rradhė, procesverbalet e Konferencės sė Londrės akoma s'janė botuar qė tė dijmė faqen e brendshme tė politikės sė lojtur prej tė dy palė shteteve. Por s'duhet tė ketė njeriu njė imagjinatė tė madhe pėr tė kuptuar se mamitė qė kryesonin lindjen tonė kishin kujdes fare tė kundėrt dhe jo kurdoherė konform me gjallimin e foshnjes. Nė qoftė se nė ēėshtjen tokėsore, ajo e kufinjve, Shqipėria e re ishte fare e pafuqishme dhe zgjidhja e saj dipendonte prej vullnetit dhe interesave tė Fuqive tė Mėdha, mbi pikėn e statusit tė shtetit tė ri mund tė thuhet se dėshira e vetė shqiptarėve nuk qe fare pėr t'u neglizuar. Opinioni ishte i theksuar nė Vlorė: njė mbret i huaj; as komisar i Fuqive tė Mėdha, as njė princ nėn suzerenitetin otoman, as edhe njė sovran mysliman. Kjo pikė e fundit s'ishte pėr t'u habitur; meritonte njė vėrejtje: Zihjet dhe luftimet ndėrmjet shqiptarėve dhe tyrqve qenė njė konflikt ndėrmjet orinetit dhe oksidentit. Autoritetet e Stambollit donin tė na orientalizojnė me fenė, me konviksionet politike, me shkronjat e tyre dhe ne kundėrqėndronim, se e njihnim qė s'kishim gjė tė pėrbashkėt me Orientin; pa ditur, dhe instiktėrisht, e ndienim veten tonė tė ndarė prej tyrqve, njė race tė Oksidentit. Nuk mundnim tė kemi njė mentalitet nė kundėrshtim me parimin e racės. Nuk qe e mundur pėr shtetin e ri, qė shkėpuste ēdo marrėdhanie me Orientin dhe sundimin e njė mbretėrie orientale, tė pranonte kandidaturėn e njė princi mysliman dhe oriental: do tė ishte mohimi i vullnetit tė pėrparimit, i dėshirės tė bėhemi njė faktor ndėrmjet kombeve dhe shteteve tė Ballkanit, tė asaj pjese tė Europės".
-------------
Kush u lodh familjarisht 120 vjet rresht per te bere Shqiperine e kush e pronesoi kto 12 vjet...
Krijoni Kontakt