Close
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 15
  1. #1
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    http://www.forumishqiptar.com/thread...in-Muhamed-a-s

    Kjo teme eshte ekuivalente e temes se mesiperme .Ne ckuptim ekuivalente? Sepse ate qe e thuhet ne Kuran thuhet dhe ne bibel por keqinterpretimi dhe deformimi gjate koherave ka sjelle shmangien nga e verteta hyjnore.Pikerisht per kete erdhi Kurani per te treguar se deformimet dhe futja e mesimeve greko-romake ne bibel duke keqinterpretuar konceptin monoteist te Zotit deformuan tek besimtaret e krishtere besimin e te cilit predikoi vete Jezusi.Ne gjithe biblen predikohet besim tek nje Zot i vetem, lutje dhe ngasherim i Jezusit drejtuar Atij, mrekulli prej Zotit ndaj profetit Jezus, emertim ne te gjithe koherat dhe gjendjet te Jezusit bir i njeriut, por .. mbas gjithe kesaj greket deformuan mesazhet biblike per ta bere Jezusin dhe besimin krishter me te afert dhe me te pranueshem per paganet greke.Deformuan emrin Mesia ne Krisht, i vendosen emrin grek-latin Iesus, emertuan fene me emrin krishter sipas emrit grek, deformuan nocionet e monoteizmit te Zotit Nje duke miratuar here mbas here neper kuvende, kocile etj hyjnizime njerzish, doktrina trinitare, shenjterime te njeriut dhe deformime kuptimore.

    Gjate gjithe historise eshte futur dora e njeriut ne kete besim, qe nga Pali qe shkroi letrat e tij dhe sot njerzit besojne se ato jane liber i Zotit, qe nga vendimet e Konstandinit qe mori ne Keshillin e Nikeas e me pas duke vijuar historikisht .

    Islami erdhi per pastrimin e te gjithe shtesave, mangesive dhe deformime qe njerzit i bene mesazhin hyjnor te zbritur tek profeti Jezus.Islami pastroi Jezusin nga shpifjet hebreje dhe mohimet e tyre, dhe pastroi Jezusin nga hyjnizimi dhe deformimi qe krishteret i bene atij.

    Hebrenjte e mohuan, Krishteret e hyjnizuan ndersa Muslimanet e besuan realisht ashtu sic ai ishte ne te vertete, pa mohime dhe pa hynizime, nje profet i Nderuar.

    Kurani e permend Jezusin ne Kuran shume me bukur dhe shume here .Per te ne Kuran jane emertuar kapituj si Maide=Tryeza e zbritur prej qiellit per te ngrene ai dhe apostujt(Hauarijunet) e tij).Eshte nje kapitull me emrin e gjyshit te tij Ali(Eli) Imran, kapitull per nenen e tij te ndershme Marien (Merjem).E shume ajete te tjera neper kapituj te tjere, tregime per apostujt e tij e shume e me shume se kaq deri ne te gjithe ciklin e profeteve nga Ademi deri ne fund te botes.Kjo ishte shpallja qe profetizoi dhe vete Jezusi me gojen e tij nje plotesim i gjithe historive profetike me emertimin e fese nga Zoti (islam) dhe jo nga vete njerzit.









    Profecia per Isain te Birin e Merjemes.(Jezusin) ne Islam



    Tetėdhjetė e tre ajetet e para tė kaptinės Ali Imran janė shpallur si pėrgjigje tė krishterėve, (Allahu i Udhezofte), tė cilėt pohojnė se Allahu ka fėmijė – qoftė i lartėsuar Ai dhe lart mbi atė qė flasin ata!

    Njė delegacion i krishterėve nga Nexhrani kishte vajtur tek i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) dhe kishin nisur tė flasin pėr besimin e tyre nė Trini . Ata thonin se Allahu ėshtė njėri nga tre personat e Trinisė, ndėrsa dy tė tjerėt janė Isai dhe Shpirti Shenjte(Engjelli Xhibril). Nė kėtė i Lartmadhėrishmi shpalli fillimin e kėsaj sureje, nė tė cilin shpjegon se Isai ėshtė vetėm njėri nga robėrit e Allahut, tė cilin e ka krijuar dhe e ka formėsuar nė barkun e nėnės sikurse edhe krijesat e tjera, se e ka krijuar pa baba, siē e ka krijuar Ademin edhe pa baba edhe pa nėnė dhe se ka thėnė: “Bėhu!”, e ai ėshtė bėrė. Qoftė lavdėruar Allahu!

    Gjithashtu, shpjegon si ėshtė lindur nėna e tij, Merjemja, ēka ka ndodhur me tė dhe si ka mbetur shtatzėnė me tė birin, Isain. Pėrkitazi me kėtė flitet edhe nė suren Merjem, pėr ēka, me ndihmėn e Allahut, do tė flasim hollėsisht mė vonė.

    Allahu i Madhėrishėm, duke parashtruar tė vėrtetėn nė lidhje me kėtė, thotė: *“Allahu e zgjodhi Ademin, Nuhin, familjen e Ibrahimit dhe familjen e Imranit mbi njerėzit e tjerė - tė gjithė pasardhės njėri nga tjetri – e, Allahu dėgjon ēdo gjė dhe di ēdo gjė. *(Kujtoje atė kohė, o Muhammed!) Kur gruaja e Imranit tha: “O Zoti im, unė Ty ta kam pėrgjėruar (qėllimuar) atė qė ėshtė nė barkun tim, qė tė shėrbejė vetėm Ty, ndaj, pranoje prej meje, sepse Ti, me tė vėrtetė, dėgjon dhe di ēdo gjė.” *E, kur ajo lindi (fėmijėn), tha: “O Zoti im! Unė linda femėr!” - e Allahu e di mirė se ēka ka lindur ajo, - “Mashkulli nuk ėshtė si femra. Ia vura emrin Merjem dhe unė atė dhe pjellėn e saj po e lė nė mbrojtjen Tėnde nga djalli i mallkuar.” *Dhe Zoti i saj e pranoi mirė atė (vajzėn), e bėri qė tė rritej bukur dhe qė pėr tė, tė kujdesej Zekerijjai. Kurdoherė qė hynte Zekerijjai nė Tempull, tek ajo gjente ushqim. “Prej nga kjo, oj Merjeme?” – pyeste ai, kurse ajo i pėrgjigjej: “Prej Allahut, Allahu e furnizon pa hesap, kė tė dojė Ai.” (Ali Imran, 33-37)

    I Lartmadhėrishmi tregon se si e ka zgjedhur Ademin (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) dhe besimtarėt e sinqertė nga pasardhėsit e tij, tė cilėt e kanė ndjekur She¬riatin dhe kanė qenė tė bindur ndaj Tij, duke e dalluar posaēėrisht “familjen e Ibrahimit”, tė cilės i takojnė edhe pasardhėsit e Ismailit (paqja e Allahut qoftė mbi tė!).
    Ai, pastaj, e vė nė pah ndershmėrinė dhe zgjedhshmėrinė e familjes sė Imranit. Kėtu mendohet nė babain e Merjemes, Imranin (Paqja qoftė mbi ta!)

    Ebu El-Kasim b. Asakiri thotė se Merjemja ėshtė vajza e Imran b. Masan b. El-Azer b. El-Jud b. Ahnez b. Saduk b. Ajazuz b. El-Jakim b. Ebjud b. Zerbabil b. Shaltal b. Juhin b. Bersh b. Emon b. Misha b. Hizkij b. Ahaz b. Musam b. Azrij b. Juram b. Jushafat b. Ejsh b. Ejb b. Ruhbu’am b. Sulejman b. Davud (paqja e Allahut qoftė mbi tė!). (Ka dhe nje mendim tjeter por e kam hequr)

    Mirėpo, nuk ka mospajtim rreth asaj se Merjemja ėshtė nga pasardhėsit e Davudit (paqja e Allahut qoftė mbi tė!). Babai i saj, Imrani, i paraprinte izraelitėt nė namaz, ndėrsa e ėma, Hana bint Fakud b. Kubejl, ishte grua jashtėzakonisht e devotshme. Zekerija ishte asokohe Pejgamber dhe ai, sipas shumicės sė dijetarėve, ishte burri i motrės sė Merjemes, Eshja’sė(ELizabetes). Njė numėr i vogėl dijetarėsh, thonė se ai ka qenė burri i tezės sė saj Eshja’sė. Allahu e di mė sė miri

    Muhammed b. Is’haku dhe disa tė tjerė, thonė se nėna e Merjemes njė kohė tė gjatė nuk ka mundur tė mbetej shtatzėnė. Njė ditė, ajo pa njė zog, duke i ushqyer tė vegjlit e vet, ndaj e mori malli tė kishte fėmijė, duke iu pėrgjėruar Allahut se, nėse ia jep Allahu, do ta dedikonte pėr shėrbim nė Tempullin e Jerusalemit.

    Thonė se, menjėherė pas kėsaj, asaj i erdhėn tė pėrmuajshmet. Pastaj, pas tyre, u la, ra me tė burrin dhe mbeti shtatzėnė me Merjemen.Ajetet e Kuranit qe e tregojne kete gje “E, kur ajo lindi (fėmijėn), tha: “O Zoti im! Unė linda femėr!” - e Allahu e di mirė se ēka ka lindur ajo, - “Mashkulli nuk ėshtė si femra.”, d.m.th. pėr shėrbim nė Tempullin e Jerusalemit. Atėbotė ata i dedikonin fėmijėt e tyre pėr shėrbim nė Tempullin e Jerusalemit. “Ia vura emrin Merjem.”
    Ky merret si argument se fėmijės i vihet emri ditėn e lindjes, siē qėndron nė Sahihėt e Buhariut dhe tė Muslimit, ku thuhet se Enesi e ka dėrguar tė vėllain tek i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) dhe ai ia ka fėrkuar qiellzėn dhe ia ka vėrė emrin Abdullah.



    Nė njė hadith, tė cilin e transmeton El-Hasani nga Semuri, qėndron se, I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Ēdo fėmijė varet nga akika (kurbani) i tij, i cili prehet pėr tė ditėn e shtatė (pas lindjes), kur i vihet emri dhe i qethet koka.”
    Tirmidhiu e vlerėson si hadith sahih. Nė disa versione tė tij nė vend tė “kur i vihet emri”, qėndron: “kur i lėshohet gjaku”, qė disa gjithashtu e shpallin si sahih. Allahu e di mė sė miri.
    Ajeti i Kuranit
    “Dhe unė atė dhe pjellėn e saj po e lė nė mbrojtjen Tėnde nga djalli i mallkuar.” Kėto fjalė tė saj janė plotėsuar dhe betimi i ėshtė pranuar.
    Imam Ahmedi shėnon se i ka rrėfyer Abdurrezaku, se ka dėgjuar nga Ma’meri, ky nga Ez-Zuhriu, ky nga Ibni El-Musejjebi, e ky nga Ebu Hurejre, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Ēdo fėmijė, kur lind, e rrėmben shejtani, andaj fillon tė qajė. Ky nuk ka qenė rast vetėm me Merjemen dhe tė birin e saj.” Ebu Hurejre ka thėnė: “Nėse doni, lexoni: “Dhe unė atė dhe pjellėn e saj po e lė nė mbrojtjen Tėnde nga djalli i mallkuar.”

    Buhariu dhe Muslimi kėtė hadith e shėnojnė edhe nga Abdurrezaku, ndėr¬sa Ibni Xheriri e shėnon nė njė version tė ngjashėm nga Ahmed b. El-Ferxhi, ky nga Bekijji, ky nga Abdullah b. Ez-Zubejdiji, ky nga Ez-Zuhriu, ky nga Ebu Seleme, ky nga Ebu Hurejre, e ky nga I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!).
    Imam Ahmedi shėnon: “Na ka treguar Ismail b. Umeri, se ka dėgjuar nga Ibėn Ebi Dhu’ejbi, ky nga robi i liruar i El-Meshme’ilit, Axhlanit, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Secilin fėmijė nga pasardhėsit e Ademit, kur tė lindė, shejtani e rrėmben me gishtin e vet. Nuk e ka rrėm¬byer vetėm Merjemen, vajzėn e Imranit, dhe tė birin e saj, Isain.”

    Kėtė version e shėnon vetėm Ahmedi. Njė version tė ngjashėm me kėtė e shėnon edhe Muslimi nga Ebu Et-Tahiri, ky nga Ibni Vehbi, ky nga Umer el-Harithi, ky nga Ebu Junusi, ky nga Ebu Hurejre, e ky nga I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!).
    Imam Ahmedi, pastaj, shėnon: “Na ka treguar Hushejmi, se ka dėgjuar nga Hafs b. Mejseri, ky nga El-Ala’i, ky nga babai i vet, e ky nga Ebu Hu¬rejre, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Secilin fėmijė qė e lindė nėna, shejtani e godet nė ijė. Nuk e ka goditur vetėm Merjemen dhe tė birin e saj. A nuk keni parė se si ēirret fėmija kur lind?” As’habėt thanė: “Kemi parė, o i Dėrguari i Allahut.” Ai u pėrgjigj: “Kjo ėshtė kėshtu, pėr shkak se shejtani e godet atė nė ijė.”

    Ky version i plotėson kushtet e Muslimit, porse ky nuk e shėnon kėtė.
    Kajsi transmeton nga El-A’meshi, ky nga Ebu Salihu, e ky nga Ebu Hu¬rej¬re, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) thėnė: “Nuk ekziston asnjė fėmijė i porsalindur e qė shejtani tė mos e ketė shtrėnguar njė apo dy herė, me pėrjashtim tė Isait, tė birit tė Merjemes dhe Merjemen.” Pastaj, i Dėr¬guari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) recitoi: “Dhe unė atė dhe pjellėn e saj po e lė nė mbrojtjen Tėnde nga djalli i mallkuar.”

    Njė version tė ngjashėm me kėtė pėr nga domethėnia e shėnon edhe Mu¬ham¬med b. Is’haku nga Jezid b. Ubejdullah b. Kusejti, ky nga Ebu Hurej¬re, e ky nga I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!).
    Imam Ahmedi shėnon: “Na ka treguar Abdulmeliku, se ka dėgjuar nga El-Mugire ibėn Abdurrahman el-Hisamij, ky nga Ebu Ez-Zinadi, ky nga El-A’rexhi, e ky nga Ebu Hurejre, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Secilin pasardhės tė Ademit, kur tė lindė, shejtani e godet pė ranėsh. Nuk e ka goditur vetėm Isain, tė birin e Merjemes. Edhe atė ka dashur ta godasė, por e ka goditur perden.”
    Ky hadith i plotėson kushtet e Buhariut dhe tė Muslimit, porse ata nuk e shė¬nojnė nė kėtė version.

    “Dhe Zoti i saj e pranoi mirė atė (vajzėn), e bėri qė tė rritej bukur dhe qė pėr tė, tė kujdesej Zekerijjai.” Mė shumė komentatorė thonė se, nėna e Merjemes, kur e lindi atė, e mbėshtolli me pelena (shpargėra) dhe e dėrgoi nė Tempull, ku ua dorėzoi besimtarėve, tė cilėt faleshin atje. Duke qenė se ajo ishte vajza e imamit tė tyre, filluan tė garojnė se cili prej tyre do ta merrte atė. Sipas tė gjitha gjasave, duket se e ka dorėzuar atė pas periudhės sė qumėshtit dhe tė kujdesit ndaj saj nė fillim tė moshės sė hershme tė saj.
    Pasi ua dorėzoi, ata zunė tė ziheshin se cili prej tyre do tė kujdesej pėr tė. Pejgamberi i tyre, Zekerijjai, dėshironte ta ndalte tek ai, ngase gruaja e tij ishte, sipas disave - motra, e sipas tė tjerėve - tezja e saj pėr nga nėna. Mirėpo, tė tjerėt nuk pranuan njė gjė tė tillė, porse kėrkuan qė tė hedhin short. Megjithatė, fati ishte nė anėn e tij dhe shorti i ra atij. E, si tė mos ishte kėshtu, duke qenė se tezja ėshtė porsi nėna?
    Allahu i Madhėrishėm thotė: “Kėto janė lajme tė panjohura, tė cilat po t’i shpallim ty (o Muhammed!). Ti nuk ishe i pranishėm kur ata hodhėn short (penat e tyre nga kallami), qė tė shohin se cili prej tyre do tė kujdeset pėr Merjemen, dhe ti nuk ishe i pranishėm kur ata ziheshin (mes vete).” (Ali Imran, 44)

    Thuhet se ēdonjėri prej tyre e ka hedhur penėn e vet, tė shėnuar qė mė parė, se i kanė dėrguar nė njė vend dhe i kanė lėnė aty, pastaj i kanė thėnė njė djaloshi ta marrė dhe ta sjellė vetėm njė penė. Kjo qe pena e Zekerijjait. Megjithatė, disa nuk u pajtuan dhe kėrkuan qė sėrish tė hidhet short, nė mėnyrė qė tani penat tė hidhen nė lumė dhe pena e tė cilit do tė lundrojė pėrpjetė lumit, ai do tė jetė fitues. Kėshtu edhe vepruan, me ē’rast pena e Zekerijjait lundroi ujit pėrpjetė, ndėrsa tė tyret ujit te poshtė. Mirėpo, disa kėrkuan qė kjo tė bėhet edhe pėr tė tretėn herė, nė mėnyrė qė fitues tė jetė ai, pena e tė cilit do tė lundrojė te poshtė lumit, e tė tjerat tė lundronin pėrpjetė lumit. Shortin e hodhėn pėrsėri, ndėrsa Zekerijjai sėrish doli fitues, meqė ai ishte mė i afėrti i Merjemes sipas dispozitave tė Sheriatit dhe pėr nga shumė shkaqe tė tjera.

    I Lartėsuari thotė: “Kurdoherė qė hynte Zekerijjai nė Tempull, tek ajo gjente ushqim. “Prej nga kjo, oj Merjeme?” – pyeste ai, kurse ajo i pėr¬gjigjej: “Prej Allahut, Allahu e furnizon pa hesapė, kė tė dojė Ai.” (Ali Imran, 37).

    Komentuesit thonė se Zekerijjai ia kishte caktuar asaj njė vend tė posaēėm nė Tempull, ku mund tė hynte vetėm ajo. Aty bėnte ibadet dhe kur i vinte radha, i kryente punėt e pėrditshme, siē ėshtė ruajtja e ēelėsave dhe hapja e Tempullit. Ditėt dhe netėt i kalonte vetėm duke bėrė ibadet, kėshtu qė ndėr izraelitėt devotshmėria e saj merrej si shembull. Ishte e njohur pėr nga virtytet e bukura dhe gjendjet e jashtėzakonshme tė saj. I Dėrguari i Allahut, Zekerijjai, gjente nė skutėn e saj, ku bėnte ibadet, gjithēka me bollėk qė nuk mund tė gjendej dot jashtė sezonit. Kėshtu, pemėt verore tek ajo i gjente dimrit, ndėrsa ato dimėrore i gjente verės. Njė herė pyeti: “Prej nga kjo, oj Merjeme?” Ajo u pėrgjigj: “Prej Allahut”, d.m.th. ushqimi me tė cilin Allahu e furnizonte, “Allahu e furnizon pa hesapė, kė tė dojė Ai.”
    Duke parė kėtė, Zekerijjai lakmoi qė edhe ai tė kishte pasardhės, edhe pse tanimė ishte i moshuar dhe i kapitur. “O Zoti im!”, tha ai, “mė dhuro nga Vetja njė pasardhės tė ndershėm, se Ti, me tė vėrtetė, i pėrgjigjesh lutjes!” (Ali Imran, 38). Disa thonė se ai atėherė pat thėnė: “O Ti, i Cili e furnizon Merjemen me fruta kur nuk ėshtė koha e tyre, mė dhuro edhe mua njė fėmijė, edhe pse nuk ėshtė koha.”
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Xhemis : 22-12-2015 mė 08:32
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  2. #2
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    “Kur engjėjt thanė: “Oj Merjeme! Allahu tė ka zgjedhur ty dhe tė ka krijuar tė pastėr, dhe tė ka bėrė ty mė tė mirė se tė gjitha gratė nė botė. *Oj Merjeme! Ji e dėgjueshme ndaj Zotit tėnd dhe bėj sexhde, dhe bėj ruku sė bashku me ata qė e bėjnė kėtė!” *Kėto janė lajme tė panjohura, tė cilat po t’i shpallim ty (o Muhammed!). Ti nuk ishe i pranishėm kur ata hodhėn short (penat e tyre nga kallami), qė tė shohin se cili prej tyre do tė kujdeset pėr Merjemen, dhe ti nuk ishe i pranishėm kur ata ziheshin (mes vete). *Dhe, kur engjėjt thanė: “Oj Merjeme! Allahu tė pėrgėzon ty me njė lajm tė gėzuar, me njė Fjalė prej Tij: emrin do ta ketė Mesih – Isa, i biri i Merjemes, do tė jetė i pashėm edhe nė kėtė botė edhe nė botėn tjetėr dhe njėri nga tė afėrmit e Allahut; *ai do t’u flasė njerėzve qė nė djep, e edhe duke qenė njeri i rritur, do tė jetė i ndershėm. *Ajo tha: “O Zoti im! Si do tė kem unė fėmijė, kur as qė mė ka prekur ndonjė mashkull?” – “Ja kėshtu!”, tha: “Allahu krijon ēka tė dojė Ai. Kur tė vendosė diēka, Ai vetėm thotė pėr tė “Bėhu!” - dhe ajo bėhet.” *Dhe do t’ia mėsoj atij Librin dhe diturinė, dhe Teuratin e Inxhilin; *e (pastaj) do ta dėrgojė atė si Pejgamber te bijtė e Israilit (tė cilėve do t’u thotė): “Po ju sjell argument nga Zoti juaj, do tė bėj diēka prej balte nė formė shpendi dhe do tė fryj nė tė, e me urdhrin e Allahut, do tė bėhet shpend i vėrtetė. Dhe do t’i shėroj tė verbėrit nga lindja, edhe zgjebosurit, dhe do t’i ngjallė tė vdekurit, me vullnetin e Allahut, dhe do t’ju tregoj juve se ēka hani dhe ēka grumbulloni nė shtėpitė tuaja; kjo do tė jetė, me tė vėrtetė, argument pėr ju, nėse bėheni besimtarė tė vėrtetė; *dhe ta vėrtetoj vėrtetėsinė e Teuratit, qė ėshtė shpallur para meje, dhe t’ua lejoj disa gjėra qė i keni pasur tė ndaluara. Dhe ju kam sjell argumentin nga Zoti juaj, prandaj kini frikė Allahun dhe mua mė dėgjoni! *Allahu ėshtė me tė vėrtetė Zoti im dhe Zoti juaj, andaj adhuroni Atė. Kjo ėshtė rruga e drejtė!” (Ali Imran, 42-51)


    Kėtu i Lartmadhėrishmi thotė se engjėjt ia kanė sjellė lajmin e gėzuar Merjemes se Allahu e ka zgjedhur atė mbi tė gjitha gratė e asaj kohe, me atė qė do tė lindė fėmijė pa baba, i cili do tė jetė Pejgamberi fisnik dhe “do t’u flasė njerėzve qė nė djep”, d.m.th. ende si fėmijė do t’i thėrrasė ata tė adhurojnė vetėm Allahun, i Cili nuk ka shok, e kėtė do ta bėjė edhe kur tė rritet. Kjo ishte dėshmi se ai do ta pėrjetojė moshėn madhore dhe do t’i thėrrasė njerėzit ta besojnė Allahun edhe kur tė rritet. Merjemja ėshtė urdhėruar qė tė jetė e devotshme, tė falej sa mė shumė dhe t’i bėnte Allahut sexhde, nė mėnyrė qė tė ishte e denjė pėr nderimet e shprehura dhe falėnderuese pėr tė gjitha begatitė e dhuruara. Thuhet se dinte tė rrinte aq gjatė nė namaz, saqė i pėlcisnin edhe tabanėt e kembeve (Allahu qoftė i kėnaqur me tė dhe e mėshiroftė atė dhe prindėrit e saj!)
    “Oj Merjeme! Allahu tė ka zgjedhur ty”, d.m.th. pėrveē tė tjerave, “dhe tė ka krijuar tė pastėr,” – d.m.th. pa kurrfarė vetish tė shėmtuara dhe tė ka dhėnė ēdo gjė qė ėshtė e mirė, “dhe tė ka bėrė ty mė tė mirė se tė gjitha gratė nė botė.”

    Ėshtė e mundur qė kėtu tė mendohet pėr njerėzit e asaj kohe, siē ka thėnė pėr Musain: “Unė tė kam zgjedhur ty mbi njerėzit e tjerė.” (A’raf, 144), apo siē ėshtė thėnė pėr izraelitėt: “dhe, duke ditur se ēfarė janė, i zgjodhėm ata ndėr bashkėkohėsit e tyre.” (Duhan, 32). Ndėrsa, ėshtė e njohur se Ibrahimi ėshtė mė i zgjedhur se Musai ndėrsa Muhammedi (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) mė i zgjedhur se ata tė dy. Gjithashtu, ithtarėt e Muhammedit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) janė mė tė zgjedhur, mė tė shumtė dhe mė tė ditur se izraelitėt dhe se popujt e tjerė qė kanė ekzistuar para tyre.
    Ėshtė e mundur qė fjalėt: “dhe tė ka bėrė ty mė tė mirė se tė gjitha gratė nė botė.” tė kenė domethėnie tė pėrgjithshme dhe se ajo ka qenė gruaja mė e zgjedhur nė kėtė botė, prej atyre qė kanė ekzistuar para saj dhe pas saj.

    Disa thonė se nga gratė kanė qenė tė Dėrguara: Merjemja, Sara,nėna e Is’hakut, dhe nėna e Musait, ndėrsa si argument marrin atė qė engjėjt ju janė drejtuar atyre dhe ua kanė pėrcjellė fjalėt e Allahut. Kėtė qėndrim e mbėshtesin edhe Ibni Hazmi dhe disa tė tjerė. Edhe nėse kanė qenė tė Dėrguara, nuk ka pengesa qė Merjemja tė jetė mė e zgjedhura nga ato tė dyja, meqė fjalėt “dhe tė ka bėrė ty mė tė mirė se tė gjitha gratė nė botė.” kanė domethėnie gjithėpėrfshirėse, duke qenė se nuk ekziston ndonjė argument se ėshtė ndryshe. Allahu e di mė sė miri.

    Ebu El-Hasan el-Esh’ariu dhe disa tė tjerė, thonė se qėndrimi i shumicės sė ithtarėve tė Sunetit dhe tė xhema’atit ėshtė se tė Dėrguarit kanė qenė vetėm meshkuj dhe se asnjė femėr nuk ka qenė e Dėrguar, profete. Pra, sipas tyre, Merjemja mė sė shumti qė do tė mund tė ishte ėshtė ajo siē thotė Allahu i Madhėrishėm pėr tė: “Mesihu, i biri i Merjemes, ėshtė vetėm Pejgamber, - edhe para tij kanė ardhur dhe kanė shkuar Pejgamberėt – e nėna e tij pėrherė e ka folur tė vėrtetėn.” (Ma’ide, 75). Edhe nė kėtė rast nuk ka pen¬gesa qė ajo tė jetė mė e zgjedhura se tė gjitha femrat besimtare (siddikat) para saj dhe pas saj. E, Allahu e di mė sė miri.

    Emri i saj pėrmendet sė bashku me emrat: Asijen, vajzėn e Muzahimit, Hadixhen, vajzėn e Huvejlidit dhe Fatimen, vajzėn e Muhammedit (Allahu qoftė i kėnaqur me to dhe ato me Tė!)
    Kėshtu, Imam Ahmedi, Buhariu, Muslimi, Tirmidhiu dhe Nesaiu transmetojnė shumė hadithe nga Hisham b. Urve, ky nga babai i tij, ky nga Abdullah b. Xha’feri, e ky nga Ali b. Ebi Talibi, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Femra mė e mirė nga tė gjitha ėshtė Merjemja, vajza e Imranit, ndėrsa bashkeshortja mė e mirė ėshtė Hadixhja, vajza e Huvejlidit.”

    Veē kėsaj, Imam Ahmedi shėnon se i ka treguar Abdurrezaku, se ka dėgjuar nga Ma’meri, ky nga Katade, e ky nga Enesi, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Si shembull tė jenė tė mjaftueshme vetėm katėr gra nė botė: Merjemja, vajza e Imranit, Asija, gruaja e faraonit, Hadixhja, vajza e Huvejlidit dhe Fatimja, vajza e Muhammedit.”
    Kėtė hadith e shėnon edhe Tirmidhiu nga Ebu Bekėr b. Zinxhevejhi, ky nga Abdurrezaku, e kėshtu me radhė dhe e vlerėson si hadith sahih.

    Ibni Mirdevejhu shėnon nga Abdullah b. Ebi Xha’fer er-Raziu, ndėrsa Ibni Asakiri nga Temim b. Zijadi, e kėta tė dy nga Ebi Xha’fer er-Raziu, ky nga Thabiti, e ky nga Enesi, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Gratė mė tė zgjedhura tė tė gjitha kohėve janė: Merjemja, vajza e Imranit, Asija, gruaja e faraonit, Hadixhja, vajza e Huvejlidit dhe Fatimja, vajza e Muhammedit – tė Dėrguarit tė Allahut.”


    Ebu Ja’la el-Musili, shėnon: “Na ka treguar Junus b. Muhammedi, se ka dėgjuar nga Davud b. Ebu El-Ferati, ky nga Ibni Ahmeri, e ky nga Ikrime, se Ibni Abbasi ka thėnė: “Njėherė i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) i tėrhoqi katėr vija nė tokė dhe pyeti: “A e dini se ē’ėshtė kjo?” “Allahu dhe i Dėrguari i Tij e dinė mė sė miri.”, u pėrgjigjėn. I Dėrgua¬ri i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) tha: “Gratė mė tė zgjedhura qė do tė hyjnė nė Xhenet janė: Hadixhja, vajza e Huvejlidit, Fatimja, vajza e Muhammedit, Merjemja, vajza e Imranit dhe Asija, vajza e Muzahimit - gruaja e faraonit.”

    Kėtė hadith, me shumė senede, e shėnon edhe Nesaiu nga Da¬vud b. Ebi Hindi.
    Ibni Asakiri nga Ebu Bekėr Abdullah b. Ebi Davud Sulejman b. El-Esh’¬athi shėnon se, Jahja b. Hatim el-Askeriu ka dėgjuar nga Bishėr b. Mehran b. Hemdani, ky nga Muhammed b. Dinari, ky nga Davud b. Ebi Hindi, e ky nga Esh-Sha’biu, se Xhabir b. Abdullahu ka thėnė: “I Dėrguari i Alla¬hut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Prej tyre si shembull tė tė jenė tė mjaftueshme katėr gra mė tė zgjedhurat nė tė gjitha kohėt: Fatimja, vajza e Muhammedit, Hadixhja, vajza e Huvejlidit, Asija, vajza e Muzahimit dhe Merjemja, vajza e Imranit.”

    Ebu El-Kasim el-Begaviu shėnon: “Na ka treguar Vehb b. Bekijji, se ka dėgjuar nga Halid b. Abdullah el-Vasitiu, ky nga Muhammed b. Amri, ky nga Ebu Seleme, e ky nga Aishja, se e ka pyetur Fatimen: “Ēfarė tė tha i Dėrguari i Allahut, kur u kėrruse mbi tė e zure tė qash, e pastaj tė qeshėsh?” Ajo ėshtė pėrgjigjur: “Mė tha se nuk do tė shėrohet nga kjo sėmundje dhe se do tė vdesė, e unė qava. Pastaj, sėrish u kėrrusa mbi tė, e ai mė tha se unė do tė jem e para nga familja e tij e cila do tė vdesė dhe se jam gruaja mė e zgjedhur e Xhenetit, pas Merjemes, vajzės sė Imranit, e unė qesha.”
    Njė hadith me kėtė kuptim gjendet edhe nė Sahihun e Buhariut. Nė tė qėndron se Merjemja ėshtė e para ndėr katėr gratė e zgjedhura. Ky hadith i plotėson kushtet e Muslimit.


    Sido qė tė jetė, nga ajo qė parashtruam mė sipėr, duket qartė se Merjemja dhe Fatimja janė gratė mė tė zgjedhura nga katėr tė pėrmendurat. Ėshtė e mundur qė Merjemja tė jetė mė e zgjedhur se Fatimja,
    Megjithatė, ekziston njė hadith (nėse ėshtė i vėrtetė) i cili e vė nė pah mundėsinė e parė. Kėtė e shėnon hafėz b. Ebu El-Kasim b. Asakiri: “Na kanė treguar Ebu El-Husejn b. El-Ferrai dhe djemtė e Bennait, Ebu Galibi dhe Ebu Abdullahu, se kanė dėgjuar nga Ebu Xha’fer b. El-Mesleme, ky nga Ebu Tahir el-Muhlisi, ky nga Ahmed b. Sulejmani, ky nga Ez-Zubejri, pėrkatėsisht Ibėn Bikari, ky nga Muhammed b. El-Hasani, ky nga Abdul¬aziz b. Muhammedi, ky nga Musa b. Ukbe, ky nga Kurejbi, e ky nga Ibni Abbasi, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Gruaja mė e zgjedhur nė Xhenet ėshtė Merjemja, vajza e Imranit, pastaj Fatimja, pastaj Hadixhja e pastaj Asija, gruaja e faraonit.”
    Nėse ky hadith ėshtė pėrcjellė tekstualisht, duke pėrfshirė edhe atė “pastaj”, i cili kėrkon renditje, atėherė ky afirmon njėrėn nga dy mundėsitė e shkallėzimit mes kėtyre katėr grave. Para kėsaj i cituam disa hadithe, nė tė cilat qėndron “dhe”, qė nuk kushtėzon renditje, megjithėse edhe nuk e mo¬hon kėtė. Allahu e di mė sė miri.
    Kėtė hadith e shėnon edhe Ebu Hatim er-Raziu nga Davud b. Xha’feri, ky nga Abdulaziz b. Muhammedi, pėrkatėsisht Ed-Deraverdiu, ky nga Ibrahim b. Ukbe, ky nga Kurejbi, ky nga Ibni Abbasi, e ky nga I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), me atė qė nė tė, nė vend tė “pastaj”, i cili nėnkup¬ton renditje, pėrdoret lidhėza “dhe”. Pra, ky ndryshon nga hadithi paraprak, si pėr nga senedi, ashtu edhe pėr nga teksti. E, Allahu e di mė sė miri.

    Ibni Mirdevejhu shėnon njė hadith nga Shu’be, ky nga Muavije b. Kurreh, e ky nga babai i vet, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Ndėr meshkuj ekzistojnė shumė tė tillė, tė cilėt e kanė arritur shkallėn e plotėsisė, ndėrsa nga mesi i grave janė vetėm katėr: Merjemja, vajza e Imra¬nit, Asija, gruaja e faraonit, Hadixhja, vajza e Huvejlidit. Aishja ėshtė mė e mirė se gratė e tjera, siē ėshtė pėrsheshi mė i mirė se gjellėrat e tjera.”

    Njė hadith tė ngjashėm e shėnojnė edhe autorėt e tė gjitha koleksioneve mė tė njohura, pėrveē Ebu Davudit. Ky hadith ka mė shumė senede, tė cilėt shkojnė pėrmes Shu’bes, Amėr b. Murres, Murre el-Hemdanit, Ebu Musa el-Esh’ariut, deri tek i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), i cili ka thėnė: “Ndėr meshkuj ekzistojnė shumė tė tillė, tė cilėt e kanė arritur shkallėn e plotėsisė, ndėrsa nga mesi i grave vetėm Asija, gruaja e faraonit dhe Merjemja, vajza e Imranit. Aishja ėshtė mė e mirė se gratė e tjera, siē ėshtė pėrsheshi mė i mirė se gjellėrat e tjera.”
    Siē shihet, ky hadith ėshtė i vėrtetė, meqė e shėnojnė edhe Buhariu, edhe Muslimi, sipas tekstit tė tė cilit shkalla e plotėsisė te gratė pėrkufizohet vetėm nė Merjemen dhe Asijen. Ėshtė e mundur qė me kėtė tė mendohet vetėm pėr gratė e kohės sė tyre, pasi si njėra ashtu edhe tjetra, janė kujdesur pėr dy Pejgamberėt, derisa ata ishin ende tė vegjėl. Asija ėshtė kujdesur pėr Musain (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), me tė cilin do tė flasė Allahu mė vonė, ndėrsa Merjemja ėshtė kujdesur pėr Isain, robin dhe tė Dėrguarin e Allahut. Pra, kjo nuk e pėrjashton mundėsinė se edhe nga umeti ynė tė ketė pasur gra, tė cilat kanė arritur shkallėn e plotėsisė, siē ėshtė, bie fjala, Hadixhja dhe Fatimja.

    Hadixhja ėshtė kujdesur pėr tė Dėrguarin e Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) plotė pesėmbėdhjetė vjet para fillimit tė Shpalljes dhe mbi dhje¬tė vjet paskėtaj. Veē kėsaj, ajo i ishte ndihmėtare besnike me jetėn dhe me pasurinė e saj (Allahu qoftė i kėnaqur me tė, e edhe ajo me Allahun!)

    Fatimja, vajza e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), ėshtė mė e zgjedhura nga motrat e saj, pėr nga ajo qė ka qenė e goditur me vdekjen e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), ndėrsa motrat e saj kanė vdekur gjatė jetės sė tij. Pėr sa i pėrket Aishes, ajo ka qenė gruaja mė e dashur nga tė gjitha gratė e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) dhe vetėm atė e ka martuar si virgjėreshė. Veē kėsaj, nuk dihet pėr asnjė grua tė kėtij umeti (e edhe nga tė tjerėt) se ka qenė mė e mėsuar dhe mė e dijshme se kjo. Allahu e ka ndihmuar atė drejtpėrdrejt atėherė kur shpifnin pėr tė dhe nė tė shtatė qiejt ka shpallur se ajo ishte e pastėr dhe nuk kishte bėrė mėkat. Ajo ka jetuar pas tė Dėrguarit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) edhe afro pesėdhjetė vjet, duke transmetuar nga ai Kur’anin dhe Sunetin, duke u dhėnė fetva muslimanėve dhe duke i pajtuar ata qė ishin nė ndesh. Disa dijetarė, nga brezat e mėhershėm dhe tė mėvonshėm, thonė se ajo ėshtė gruaja mė e zgjedhur nga tė gjitha gratė e tė Dėrguarit tė Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), madje edhe se vetė Hadixhja, e cila i ka lindur edhe djem edhe vajza. Mirėpo, mė mirė ėshtė tė mos hyjmė nė ēėshtje se cila prej kėtyre dyjave ėshtė mė e zgjedhur dhe mė meritore, pasi fjalėt e tė Dėrguarit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!): “Aishja ėshtė mė e mirė se grave e tjera, siē ėshtė pėrsheshi mė i mirė se gjellėrat e tjera.”, mund t’i pėrkasin tė gjitha grave, madje edhe katėr tė pėrmendurave. Ėshtė e mundur qė t’i pėrkasin vetėm tė tjerave, e jo edhe kėtyre tė katrave. Allahu e di mė sė miri.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  3. #3
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    LINDJA E JEZUSIT (ISAIT) (paqja e Allahut qoftė mbi tė!)

    Allahu i Madhėrishėm thotė: *“Dhe pėrmende (o Muhammed!) nė Libėr (nė Kur’an) Merjemen (historinė e saj): kur u tėrhoq nga familja e saj nė njė vend nga ana lindore *dhe mori njė perde, qė tė mėnjanohej nga ata. Ne dėrguam tek ajo engjėllin, Xhibrilin, dhe ai iu paraqit asaj nė formėn e mashkullit tė vėrtetė. *“Kėrkoj mbrojtje nga Mėshiruesi prej teje, nėse i frikėsohesh Atij!”, thirri ajo. *“Po unė jam pikėrisht i dėrguari i Zotit tėnd”, tha ai, “qė ta dhuroj ty njė djalė tė pastėr.” *“Si do tė kem unė djalė”, tha ajo, “kur nuk mė ka prekur asnjė mashkull, e unė nuk jam e pandershme!” *“Kėshtu ėshtė kjo!”, tha ai. “Zoti yt ka thėnė: “Kjo pėr mua ėshtė lehtė (tė krijoj njeriun pa baba) dhe ta bėjmė atė argument pėr nje*rėzit dhe shenjė tė mėshirės Sonė. Kėshtu ėshtė caktuar qė mė parė!” *Dhe, ajo mbeti shtatzėnė, e ashtu me barrė u tėrhoq nė njė vend tė largėt. *E, dhembjet e lindjes, e detyruan atė qė tė vijė te trungu i njė palmeje. “Ku tė ishte fati e tė vdisja mė herėt dhe tė isha harruar tani fare!”, tha ajo. *Dhe engjėlli, i cili ishte poshtė saj, thirri: “Mos u pikėllo, se Zoti yt ka dhėnė qė poshtė teje tė rrjedhė njė pėrrua. *Shkunde trungun e palmės, e mbi ty do tė bien hurma tė freskėta, *e ha dhe pi, dhe ji e gėzuar! Nėse sheh ndonjė njeri, ti thuaj: “Unė i jam zotuar Mėshiruesit se do tė hesht dhe sot me askėnd nuk do tė flas dot.” *Dhe ajo vajti me tė te familja e saj, duke e bartur atė. “Oj Merjeme!”, thanė ata, “ke bėrė diē tė pa*dė*gjuar! *Oj ti, e cila nė dėlirėsi i ngjan Harunit! Babai yt nuk ka qenė njeri i pandershėm, as nėna jote nuk ka qenė grua e pandershme!” *E, ajo ua tre*goi atė (Isain, me gjeste, pa bėre ze). “Si t’i flasim fėmijės qė ėshtė nė djep?”, thanė ata. *“Unė jam robi i Allahut”, tha ai (Isai), “Ai do tė ma japė Lib*rin mua dhe do tė mė bėjė Pejgamber, *dhe do tė mė bėjė, kudo qė tė jem, tė bekuar, dhe do tė mė urdhėrojė qė, derisa tė jem gjallė, tė bėj namaz dhe tė jap zekatin, *dhe tė jam i mirė ndaj nėnės sime, e nuk do tė mė lejoj tė bėhem i paturpshėm dhe i pasjellshėm. *Dhe, le tė jetė paqja mbi mua nė di*tėn kur kam lindur dhe nė ditėn qė do tė vdes, dhe nė ditėn qė do tė ngrihem nga tė vdekurit.” *Ky ėshtė Isai, i biri i Merjemes, - kjo ėshtė fjala e drejtė e tė vėrtetės mbi tė – ai, nė tė cilin ata dyshojnė. *Ėshtė fare e papėrfytyrueshme qė Allahu tė ketė fėmijė, qoftė i lavdėruar Ai! Kur tė vendosė diēka, Ai pėr tė vetėm thotė: “Bėhu!” – dhe ajo bėhet. *“Allahu, me tė vėrtetė, ėshtė Zoti im dhe juaji, ndaj adhuroni vetėm Atė! Kjo ėshtė rruga e drejtė.” *Dhe ithtarėt e Librit u ndanė nė mendime pėr tė, e mjer ata, tė cilėt nuk besojnė, kur do tė jenė tė pranishėm nė Ditėn e Madhe!” (Merjem, 16-37)


    Kėtu, sikundėr edhe nė kaptinėn Ali Imran, i Lartmadhėrishmi parash*tron kėtė rrėfim, pas rrėfimit mbi Zekerijjanė, i cili i shėrben si hyrje dhe si parapėrgatitje. Kėto dy rrėfime njėri pas tjetrit, Allahu i paraqet edhe nė njė vend tjetėr, nė kaptinėn Enbija, ku thotė: *“Dhe Zekerijjait, kur e luti Zotin e vet: “O Zoti im!, mos mė lė vetėm, e Ti je mė i miri nga tra*shė*gim*tarėt!” *Ne iu pėrgjigjėm atij, ia shėruam gruan dhe ia dhuruam Jahjanė. Ata pėrpiqeshin qė tė bėjnė sa mė shumė tė mira dhe na u luteshin Neve, duke shpresuar dhe duke u frikėsuar dhe ishin tė pėrulur ndaj Nesh; *dhe (kujtoje) atė, e cila e ruajti virgjėrinė e vet dhe nė tė Ne frymėzuam jetė, dhe e bėmė atė dhe djalin e saj argument pėr botėt.” (Enbija, 89-91)

    Mė parė thamė se nėna e saj e kishte dedikuar Merjemen pėr shėrbim nė Tempullin e Jerusalemit dhe se kujdesin pėr tė e kishte marrė burri i mot*rės sė saj apo tė tezės sė saj, asokohe Pejgamberi, Zekerijjai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!). Ai ia kishte caktuar asaj njė vend tė posaēėm pėr adhurim, ku nuk hynte askush pėrveē tij.
    Kur u rrit, ishte aq e devotshme, saqė nė ibadet atėbotė, askush nuk i ishte i barabartė. Nė gjendje frymėzimi gjatė ibadetit, nisėn t’i paraqiteshin disa pėrjetime, nė tė cilat ia kishte lakmi edhe vetė Zekerijjai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!). Pastaj filluan t’i drejtoheshin engjėjt, duke i sjellė asaj lajmin e gėzuar se Allahu e kishte zgjedhur atė dhe se do t’ia dhuronte njė djalė tė pastėr, i cili do tė bėhet fisnik dhe Pejgamber i dalluar e i ndihmuar me mrekulli. Ajo u ēudit pėr lindjen e djalit pa baba, meqė nuk ishte e mar*tuar, e as grua e pandershme. Engjėjt i thonin se Allahu ėshtė i Gji*thė*fu*qi*shėm dhe kur Ai dėshiron diēka, vetėm thotė: “Bėhu!” dhe ajo bėhet.

    Atėherė ajo u pajtua me kėtė dhe iu dorėzua vullnetit tė Allahut, duke ditur se do tė ketė sprovime tė rėnda dhe se njerėzit, duke mos ditur se ē’ishte nė ēėshtje, pa menduar fare, do ta akuzonin dhe do ta pėrgojonin atė.
    Nga Tempulli dilte vetėm gjatė kohės pėr ndonjė ne*vo*jė tė pashmangshme dhe pėr shkak tė punėve tė domosdoshme, siē ėshtė furnizimi me ujė, me ushqim etj. Kėshtu, njė ditė, duke dalė pėr njė nevojė, ajo “u tėrhoq”, pėrkatėsisht, u veēua nė anėn lindore tė Jerusa*le*mit, ku Allahu ia dėrgoi Shpirtin besnik, Xhibrilin (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), i cili “iu paraqit asaj nė formėn e mashkullit tė vėrtetė.” Duke e parė atė, ajo thirri: “Kėrkoj mbrojtje nga Mėshiruesi prej teje, nėse i frikėsohesh Atij!”

    Ebu El-Alijje thotė se ajo, sipas qėndrimit tė tij, e ka ditur qė ky ish*te njeri i devotshėm dhe i arsyeshėm. Kjo thėnie hedh poshtė mendimin e atyre tė cilėt pohojnė se me kėtė mendohet nė njėrin nga izraelitėt, qė qu*hej Tekijj dhe qė ishte i njohur pėr nga amoraliteti. Ky mendim ėshtė bu*da*llallėk i kulluar pa kurrfarė bazash nga ana izraeliteve.

    “Po unė jam pikėrisht i dėrguari i Zotit tėnd”, tha ai, “d.m.th. tė drejtohet engjėlli dhe unė nuk jam njeri, por Allahu mė ka dėrguar “qė ta dhuroj ty njė djalė tė pastėr.”, d.m.th. fėmijė mashkull tė pastėr.

    “Si do tė kem unė djalė”, tha ajo,”, d.m.th. si do tė kem unė fėmijė, apo prej nga do tė kem unė djalė. “kur nuk mė ka prekur asnjė mashkull, e unė nuk jam e pandershme!”, d.m.th. duke qenė se nuk kam burrė dhe nuk bė*jė vepra tė turpshme. “Kėshtu ėshtė kjo!”, tha ai. “Zoti yt ka thėnė: “Kjo pėr mua ėshtė lehtė!”, d.m.th. nė habinė e saj, se si e kėtillė qė ishte tė kishte djalė, engjėlli i ėshtė pėrgjigjur: “Kėshtu ėshtė kjo!”, tha ai. “Zoti yt ka thėnė”, qė do tė thotė se Ai ka premtuar se do tė lindė fėmijėn edhe pse nuk kė burrė dhe nuk bėnė vepra tė shėmtuara. “Kjo pėr mua ėshtė lehtė!”, d.m.th. kjo ėshtė e lehtė pėr Tė, Ai mund ta bėjė kėtė, pasi Ai mund tė bėjė ēdo gjė qė dėshiron Vetė.

    “Dhe, ta bėjmė atė argument pėr njerėzit”, d.m.th. krijimi i tij nė kėtė mė*ny*rė do tė jetė argument se Ne mund tė krijojmė ashtu si dėshirojmė Vetė. Allahu i Madhėrishėm e ka krijuar Ademin edhe pa femėr edhe pa mashkull, Havėn e ka krijuar nga mashkulli e pa femėr, Isain e ka krijuar nga femra pa mashkull, ndėrsa njerėzit e tjerė i ka krijuar nga femra dhe mashkulli. “Dhe shenjė tė mėshirės Sonė.”, d.m.th. kjo do tė jetė mėshira Jonė ndaj njerėzve, meqė ai do t’i thėrrasė ata ta besojnė Allahun, jo vetėm duke qenė fėmijė, por edhe kur tė rritet. Do t’i thėrrasė qė tė adhurojnė ve*tėm Allahun, i Cili nuk ka as shok, as shoqe, as ortak.

    Ndoshta fjalėt “Kėshtu ėshtė caktuar qė mė parė!” i ka thėnė vetė Xhibrili, qė do tė thonin: Kjo ėshtė gjė qė Allahu e ka caktuar, e ka vendosur dhe e ka urdhėruar. Tė kėtij mendimi janė Muhammed b. Is’haku dhe Ibni Xheriri. Allahu e di mė sė miri.

    Kėto fjalė do tė mund tė thonin edhe: “Dhe u bė ajo qė ėshtė caktuar”, e nė kėtė rast do t’i pėrkisnin frymėzimit tė Xhibrilit nė tė, siē thotė i Lart*ma*dhėrishmi: “Dhe (shembullin e) Merjemes, tė bijės sė Imranit, e cila e ka ruajtur virgjėrinė e vet, e Ne kemi frymėzuar nė tė, prej Shpirtit Tonė (te krijuar).” (Tahrim, 12)

    Shumė dijetarė tė brezave tė mėhershėm, thonė se Xhibrili ka fryrė nė njė zga*vėr tė fustanit tė saj, e kjo frymė ėshtė lėshuar deri te vendi i turpshėm i saj, me ē’rast menjėherė ka mbetur shtatzėnė, ashtu siē mbesin shtatzėnė gratė e tjera duke pasur kontakt me burrat e tyre. Nga konteksti i rrėfimit kup*tohet se ėshtė dėrguar njėri nga engjėjt, pėrkatėsisht Xhibrili (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), i cili ka fryrė nė fustanin e saj, prej nga fryma ėshtė lėshuar gjer te vendi i saj i turpshėm, ku edhe ėshtė ndalur. Nė kėtė kup*tim, i Lartmadhėrishmi thotė: “e Ne kemi frymėzuar nė tė, prej Shpirtit Tonė_(te krijuar).” Ky ėshtė argument se fryma ka hyrė nė vendin e turpshėm tė saj,. Kėtė mendim Es-Suddiji e transmeton edhe nga disa as’habė.

    Pėr kėtė arsye, i Lartmadhėrishmi thotė: “Dhe, ajo mbeti shtatzėnė”, u mbars me fėmijėn e vet “e ashtu me barrė u tėrhoq nė njė vend tė largėt.” Kėtė e ka bėrė meqė mė nuk mund tė qėndronte aty ashtu shtatzėnė qė ishte. E dinte se shumė njerėz do t’ia shohin pėr tė keq. Kėshtu, shumė dijetarė nga brezat e mėhershėm, ndėr tė cilėt edhe Vehb b. Munebbihu, thonė: “Kur nė tė u paraqitėn shenjat e shtatzanisė, i pari qė e vėrejti kėtė, ishte djali i dajės sė saj, qė quhej Jusuf b. Jakub(Jozefi), njėri nga tė devotshmit izraelit, i cili nuk mundej dot tė ngopej me ēudi, meqė e njihte mirė devotsh*mė*rinė, besnikėrinė dhe pėrshpirtninė e saj ndaj ibadetit. Duke vėrejtur se ishte me barrė, njė ditė prej ditėsh, ai ia pėrmendi kėtė me fjalė:
    “Oj Mer*jeme, a mund tė mbijė e mbjella pa farė?” “Mundet, sepse kush e ka kri*juar farėn e parė?, iu pėrgjigj ajo. Pastaj ai pyeti: “A mund tė lindė fėmija pa mashkull?” “Mundet”, u pėrgjigj ajo. “Allahu e ka krijuar Ademin pa nėnė e pa babė.” Atėherė pyeti: “Mė thuaj, ē’ka ndodhur me ty?” “Allahu mė ka pėrgėzuar mua “me njė lajm tė gėzuar, me njė Fjalė prej Tij: emrin do ta ketė Mesih – Isa, i biri i Merjemes, do tė jetė i pashėm edhe nė kėtė botė edhe nė botėn tjetėr dhe njėri nga tė afėrmit e Allahut; ai do t’u flasė njerėzve qė nė djep, e edhe duke qenė njeri i rritur, do tė jetė i ndershėm.” (Ali Imran, 45-46)

    Gjithashtu, transmetohet se e kishte pyetur edhe Zekerijjai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), e ajo i ėshtė pėrgjigjur nė tė njėjtėn mėnyrė. Allahu e di mė sė miri.



    Pastaj, Maliku thotė: “Mendoj se kjo ėshtė kėshtu, nga shkaku se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ka qenė mė i zgjedhur, meqė Allahu ia ka mundėsuar t’i ngjallė tė vdekurit dhe t’i shėrojė tė verbėrit dhe zhgjebanėt.”
    Transmetohet nga Muxhahidi se ka thėnė: “Merjemja ka thėnė: “Kurdo*he*rė qė veēohesha, ai fliste me mua, e kur gjendesha nė mesin e njerėzve, ai e madhėronte Allahun nė barkun tim.”
    Ėshtė e kuptueshme se ajo e ka bartur atė nėntė muaj, kohė kjo qė rėndom bar*tin gratė, pas sė cilės edhe lindin. Sikur tė ishte ndryshe, kjo me siguri do tė ishte e cekur.

    Nga Ibni Abbasi dhe Ikrime transmetohet se e ka bartur vetėm tetė muaj. Nė njė transmetim tjetėr nga Ibni Abbasi, thuhet se ajo e ka lindur atė pikėrisht nė ēastin e shtatzėnėsisė. Disa tė tjerė thonė se e ka bartur vetėm disa orė, duke u bazuar nė fjalėt e tė Lartmadhėrishmit: “Dhe, ajo mbeti shtatzėnė, e ashtu me barrė u tėrhoq nė njė vend tė largėt. E, dhembjet e lindjes, e detyruan atė qė tė vijė te trungu i njė palmeje.”

    Mirėpo, ėshtė e drejtė qė ēdo gjė tė vlerėsohet nė pėrputhshmėri me na*ty*rėn e saj. Pėr shembull, fjalėt e tė Lartmadhėrishmit: “e toka gjelbėrohet.” (Haxh, 63), apo fjalėt: “E mandej, pikėn e farės e kemi bėrė gjak tė ngjizur, pastaj nga gjaku i ngjizur kemi krijuar njė copė mishi, pastaj nga copa e mishit kemi bėrė eshtrat, pastaj eshtrat i kemi veshur me mish dhe pas*taj, si njė krijesė tjetėr Ne e ngjallim atė, andaj qoftė i lartėsuar Allahu, krijuesi mė i bukur!” (Mu’minun, 14). Nė njė hadith, tė cilin e transme*toj*nė edhe Buhariu edhe Muslimi, ėshtė vėrtetuar se ndėrmjet secilės gjen*dje, kalon kohė prej dyzet ditėsh.


    Muhammed b. Is’haku thotė: “Ndėr izraelitėt u bart dhe u pėrhap lajmi se ajo ishte shtatzėnė, kėshtu qė asnjė familje nuk ka pėrjetuar atė qė pėrjetoi familja e Zekerijjait.”
    Mė pas, ai thotė: “Disa tė pafe shpifnin se kishte bėrė mėkat me Jusufin(Jozefin), i cili bėnte ibadet nė Tempull nė tė njėjtėn kohė kur bėnte edhe ajo. Pėr shkak tė kėtyre pėrgojimeve ajo kishte ikur prej tyre dhe ishte fshehur nė njė vend tė largėt. “E, dhembjet e lindjes, e detyruan atė qė tė vijė te trungu i njė palmeje.” d.m.th. dhembjet e lindjes e detyruan atė qė tė stru*kej nėn trungun e njė palmeje.

    Sipas njė hadithi, tė cilin e transmeton Ne*saiu, me njė sened i cili nuk ėshtė i keq, nga Enesi, e ky nga i Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), si dhe Bejhekiu me njė sened pėr tė cilin thotė se ėshtė i saktė, nga Sheddad b. Eusi, e ky nga i Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), kjo ka ngjarė nė Betlehem. Njėri nga mbretėrit bizantinė mė vonė aty e kishte ngritur njė objekt jashtėzakonisht tė madh, siē do tė shohim mė pastaj.
    “Ku tė ishte fati e tė vdisja mė herėt, dhe tė isha harruar tani fare!”, tha ajo.” Ky ėshtė argument se gjatė ngacmimeve tė mėdha, ėshtė e lejuar tė dė*shi*rohet vdekja. Pėrkatėsisht, ajo e ka ditur se njerėzit nuk do t’i besojnė dot, por do ta pėrgojojnė dhe do ta pėrgėnjeshtrojnė, kur t’u vijė me fė*mijėn ngrykė, pa marrė parasysh faktin se ajo ishte shembull i njė gruaje tė devotshme, e cila ishte veēuar dhe ishte tėrhequr nė vetminė e Tem*pu*llit dhe pa marrė parasysh se ajo ishte nga njė shtėpi e devotshme dhe pejgamberike. Pėr kėtė shkak brengat e nxitėn tė dėshironte qė tė kishte vdekur para kėsaj, apo tė ishte “harruar tani fare!”, pėrkatėsisht, tė mos ishte krijuar fare.


    “Dhe engjėlli, i cili ishte poshtė saj, thirri.” Nė lidhje me atė se kush e kishte thirrur, ekzistojnė dy mendime. Mendimi i parė ėshtė se ky ka qenė Xhibrili. Njė mendim tė kėtillė El-Aufi e transmeton nga Ibni Abbasi, i cili ka thėnė: “Isai nuk ka filluar tė flasė fare, derisa ka ardhur nė mesin e njerėzve.” Qėndrim tė kėtillė kanė edhe Se’id b. Xhubejri, Amėr b. Mejmuni, Ed-Dahhaku, Es-Suddiji dhe Katade.
    Muxhahidi, El-Hasani, Ibni Zejdi dhe Se’id b. Xhubejri, nė bazė tė njė transmetimi thonė se ka qenė i biri i saj, Isai. Kėtė mendim e ka zgjedhur edhe Ibni Xheriri.
    “Mos u pikėllo, se Zoti yt ka dhėnė qė poshtė teje tė rrjedhė njė pėrrua.” Sipas shumicės sė dijetarėve kėtu me shprehjen “serijj” mendohet nė pėrrua. Nė kėtė kuptim ekziston edhe hadithi, tė cilin e transmeton Tabe*ra*niu, por ai nuk ėshtė autentik. Me siguri Ibni Xheriri ėshtė bazuar nė kėtė hadith.

    El-Hasani, Er-Rebi’u, Ibni Enesi, Eslemi dhe disa tė tjerė, konsiderojnė se me kėtė shprehje mendohet nė djalin e saj. Mirėpo, mendimi i parė ėshtė mė i saktė, ngase i Lartmadhėrishmi thotė: “Shkunde trungun e palmės, e mbi ty do tė bien hurma tė freskėta”, pėrmend ushqimin dhe ujin. Pran*daj thotė: *e ha dhe pi, dhe ji e gėzuar!”
    Disa thonė se druri i palmės ka qenė i tharė, e disa tė tjerė se ai ka qenė i gjelbėr dhe plotė me fruta. Allahu e di mė sė miri. Ėshtė e mundur qė megjithatė tė ketė qenė i gjelbėr, porse nė tė nuk ka pasur fruta, dhe se Isai ėshtė lindur nė periudhėn dimėrore, kur nuk ka fruta. Kjo do tė mund tė kuptohej nga fjalėt e tė Lartmadhėrishmit, tė cilat nxjerrin nė pah se kjo ka qenė dhuratė e posaēme: “e mbi ty do tė bien hurma tė freskėta.”

    Amėr b. Mejmuni thotė: “Pėr lehonėn nuk ekziston gjė mė e mirė sesa hur*ma tė freskėta dhe tė thara”, pastaj e citon kėtė ajet. Ibėn Ebi Hatimi shė*non: “Na ka treguar Alijj b. El-Husejni, se ka dėgjuar nga Shejbani, ky nga Mesrur b. Se’id et-Temimi, e ky nga Abdurrahman b. Amėr el-Evzaiu, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Ēmoni palmat tuaja. Ato janė krijuar nga deltina, nga e cila ėshtė krijuar edhe Ademi dhe ėshtė i vetmi dru i cili pllenohet.”



    “Nėse sheh ndonjė njeri, ti thuaj: “Unė i jam zotuar Mėshiruesit se do tė hesht dhe sot me askėnd nuk do tė flas dot.” Kėto janė fjalėt e fundit tė atij qė e ka thirrur atė prej atij qė ishte nėn tė. Pra, ai i ka thėnė: “Ha dhe pi, dhe ji e gėzuar! “Nėse sheh ndonjė njeri”, d.m.th. dikė nga njerėzit, “ti thuaj”, d.m.th. tregoj atij me shenjė, “Unė i jam zotuar Mėshiruesit se do tė hesht dhe sot me askėnd nuk do tė flas dot.”, d.m.th. se do tė heshtė. Katade, Es-Suddiji dhe Ibni Eslemi, thonė se nė sheriatin e tyre agjėrimi pėrfshin abs*te*nimin edhe nga ushqimi edhe nga tė folurit. Nė kėtė na udhėzojnė edhe fjalėt: “dhe sot me askėnd nuk do tė flas dot.” Sipas Sheriatit tonė ėshtė e urryer (mekruh) qė agjėruesi tė mos flasė gjithė ditėn.


    “Dhe ajo vajti me tė te familja e saj, duke e bartur atė. “Oj Merjeme!”, thanė ata, “ke bėrė diē tė padėgjuar! *Oj ti, e cila nė dėlirėsi i ngjan Harunit! Babai yt nuk ka qenė njeri i pandershėm, as nėna jote nuk ka qenė grua e pandershme!” (Merjem, 27-28)


    Shumė dijetarė tė brezave tė mėhershėm, duke pėrcjellė fjalėt e ehli kita*bė*ve, thonė: “Kur i braktisi ajo dhe u veēua, ata u nisėn qė ta kėrkonin dhe kur arritėn nė vendin ku qėndronte, rreth saj panė njė dritė. Kur iu afruan dhe e panė atė mė fėmijė ngrykė, ata i thanė: “Oj Merjeme!, ke bėrė diē tė padėgjuar!”, d.m.th. tė turpshme dhe amorale. Mirėpo, kjo qė thonė ata ėshtė kontestuese, ngase disa pjesė tė kėtij versioni pėrjashtojnė njėra-tjetrėn.
    Nga teksti i Kur’anit Fisnik kuptohet se ajo ka shkuar personalisht dhe e ka sjellė atė. Ibni Abbasi thotė se kjo ka ngjarė pasi qė i kishte kaluar periudha e lehonisė (nifasi) prej dyzet ditėsh.
    Sidoqoftė, kur e panė me fėmijė ngrykė, “ata thanė: “Oj Merjeme! ke bėrė diē tė padėgjuar!” Shprehja “tė padėgjuar” d.m.th. mėkat tė madh nė trajtė tė fjalėve apo tė veprave.

    Pastaj i thanė: “Oj ti, e cila nė dėlirėsi i ngjan Harunit!”

    Nė hadithin e saktė ekziston argumenti se Merjemja ka pasur njė vėlla qė quhej Harun. Mirėpo, nė rrėfimin pėr lindjen e saj dhe pėrgjėrimit tė saj nga ana e nėnės sė vet, qė tė shėrbejė nė Tempull, nuk hasim nė asgjė qė do tė nxirrte nė pah se ajo nuk ka pasur asnjė vėlla. Allahu e di mė sė miri.
    Imam Ahmedi shėnon: “Na ka treguar Abdullah b. Idrisi, se ka dėgjuar nga babai i vet, ky nga Semaku, e ky nga Alkame b. Va’ili, se Mugire b. Shu’be ka thėnė: “I Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) mė dėrgoi nė Nexhran, e atje mė thanė: “A nuk po e sheh se ē’lexoni ju: “O mot*ra e Harunit”, a mos vallė Musai nuk ka jetuar kaq dhe kaq para Isait?” Kur u ktheva, ia tregova kėtė tė Dėrguarit tė Allahut (paqja dhe shpėti*mi i Allahut qoftė mbi tė!) e ai mė tha: “Pse nuk i ke informuar ata se atėbotė i pagė*zo*nin fėmijėt e tyre me emrat e Pejgamberėve dhe tė njerėzve tė mirė, tė cilėt kanė jetuar para tyre?”
    Kėtė hadith, nga Abdullah b. Idrisi, e shėnojnė edhe Muslimi, Nesaiu dhe Tirmidhiu. Tirmidhiu shton: “Ky hadith ėshtė hasen-sahih-garib, edhe pse transmetohet vetėm nga ai.” Nė njė version tjetėr qėndron: “Pse nuk i ke pyetur ata, pėrse edhe ata ia vėnė fėmijėve tė tyre emrat e njerėzve tė tyre tė mirė dhe tė Pejgamberėve?”


    Sidoqoftė, ata kanė thėnė “O motra e Harunit.” Hadithi i pėrmendur nxjerr nė pah se Merjemja ka pasur njė vėlla qė quhej Harun dhe qė ishte i njohur pėr nga devotshmėria dhe ndershmėria. Prandaj, edhe i kanė thėnė: “Babai yt nuk ka qenė njeri i pandershėm, as nėna jote nuk ka qenė grua e pandershme!”, d.m.th. nuk je nga njė familje nė tė cilėn ka pasur tė pandershėm dhe njė gjė tė kėtillė nuk e kanė bėrė as vėllai yt, as babai yt e as nėna jote, pėr ta akuzuar pėr shfrenim dhe mėkat tė madh.

    Ibni Xheriri, nė Historinė e tij, thotė se edhe Zekerijjanė e kishin akuzuar gjoja se kishte bėrė atė me tė dhe se kishin dashur madje edhe ta vrisnin. Mirėpo, ai kishte ikur prej tyre dhe ishte fshehur nė njė dru, i cili ishte ēarė para tij, por Iblisi u kishte treguar ku ishte fshehur dhe duke parė njė kind tė rrobave tė tij qė kishte mbetur jashtė, e sharruan drurin sė bashku me tė, pėr ēka kemi folur mė lart. Disa hipokritė e akuzonin atė se kishte bėrė mėkat me djalin e dajės sė saj, Jusuf b. Jakub en-Nexhxharin.(Jozefin qe permendet ne Bibel)

    Nė ēastin kur situata u acarua dhe tejet u rėndua dhe, duke qenė se nuk mund tė fliste, gjėja e vetme qė i mbeti ishte mbėshtetja nė tė Plotfuqish*min “dhe, ajo ua tregoi atė (Isanė, me gjeste, pa bėzajtur)”, d.m.th. pyetni fėmijėn, ai do t’ju pėrgjigjet se ē’ėshtė e vėrteta! Atėherė, mendjemėdhenj*tė dhe tė pafatėt ndėr ta, thanė: “Si t’i flasim fėmijės qė ėshtė nė djep?”, d.m.th. pėrse na udhėzon tė na flasė njė fėmijė, i cili ende nuk di tė flasė e madje as qė di tė dallojė ajkėn nga qumėshti? Ai ėshtė ende foshnjė nė gji dhe nė djep! Me kėtė qė na rekomandon, qė tė na flasė foshnja nė djep, ti vetėm po na pėrqesh, po tallesh dhe po na nėnēmon ne.

    Atėherė, ai tha: “Unė jam robi i Allahut”, tha ai (Isai), “Ai do tė ma japė Librin mua dhe do tė mė bėjė Pejgamber, *dhe do tė mė bėjė, kudo qė tė jem, tė bekuar, dhe do tė mė urdhėrojė qė, derisa tė jem gjallė, tė bėj na*maz dhe tė jap zekatin, *dhe tė jam i mirė ndaj nėnės sime, e nuk do tė mė lejoj tė bėhem i paturpshėm dhe i pasjellshėm. *Dhe, le tė jetė paqja mbi mua nė ditėn kur kam lindur dhe nė ditėn qė do tė vdes, dhe nė ditėn qė do tė ngritem nga tė vdekurit.”

    Kėto ishin fjalėt e para tė cilat i foli Isai, i biri i Merjemes. Pra, mė sė pari qė tha, qe: “Unė jam robi i Allahut”, me ēka pranoi se Allahu i Lartėsuar ėshtė i Vetmi Zot i tij dhe me gojėn e vet i pėrgėnjeshtroi ata, tė cilėt mė vonė do tė pohojnė se ai ėshtė i biri i Zotit. Pėrkundrazi, ai e vėrtetoi se ėshtė robi i Tij, i Dėrguari i Tij dhe i biri i robėreshės sė Tij. Pastaj i mposh*ti akuzat e tė marrėve, tė cilėt e shpifnin nėnėn e tij pėr amoralitet. “Ai do tė ma japė Librin mua dhe do tė mė bėjė Pejgamber”, d.m.th. Alla*hu nuk ia jep pejgamberinė askujt siē ishin ata, Allahu i udhezofte dhe i poshtėroftė! Nė kėtė kuptim, i Lartmadhėrishmi nė njė vend tjetėr thotė: “Edhe pėr shkak tė mosbesimit tė tyre dhe pėr shkak tė fjalės sė tyre – aku*zave tė rėnda kundėr Merjemes.” (Nisa, 156).

    Nė realitet, njė grup heb*renjsh tė rinj tė atėhershėm e akuzonin Merjemen se gjoja se kishte mbe*tur me barrė si pasojė e prostitucionit, pikėrisht gjatė kohės sė tė pėrmmuaj*shmeve – Allahu i udhezofte ata! Me fjalėt e sipėrcituara Allahu e mbron atė nga shpifja dhe vėrteton se ajo ishte besimtare e sinqertė, ndėrsa djalin e saj po e zgjedh pėr Pejgamber dhe Ferrėfyes dhe atė njėrin nga pesė mė tė zgjedhurit. Prandaj Isai ka thėnė: “dhe do tė mė bėjė, kudo qė tė jem, tė bekuar”. Dhe, vėrtetė, kudo qė shkonte i thėrriste njerėzit ta besojnė Alla*hun, i Cili nuk ka kurrfarė shoku dhe ndalonte t’i pėrshkruhen Allahut ēfa*rėdo mangėsi, siē ėshtė konfirmimi se Ai ka marrė pėr vete shoqe dhe fė*mijė – qoftė larg dhe i lartėsuar nga kjo! “Dhe do tė mė urdhėrojė qė, de*ri*sa tė jem gjallė, tė bėj namaz dhe tė jap zekatin.” Namazi ėshtė dety*rim i njerėzve ndaj Allahut tė Gjithėfuqishėm dhe tė Lavdėruar, ndėrsa zekati ėshtė detyrim dhe mirėbėrėsi ndaj krijesave tė Tij, me ēka shpirti dėliret nga vetitė e kėqija, kurse pasuria pastrohet, duke ia dhėnė njė pjesė atyre tė cilėt nuk e kanė kėtė - pėr pritjen e musafirėve, pėr ndihmesėn e grave, pėr lirimin e robėrve, pėr ndihmesėn e farefisit dhe pėr aspekte dhe vepra tė tjera tė dobishme.


    Ai pastaj ka thėnė: “Dhe tė jam i mirė ndaj nėnės sime, e nuk do tė mė lejoj tė bėhem i paturpshėm dhe i pasjellshėm.”, d.m.th. mė ka bėrė qė ndaj nėnės sime tė jam i sjellshėm. Vėrtet, kėtu ka tė bėjė me atė se ai ishte i vetėdijshėm pėr obligimin e tij ndaj nėnės sė vet, meqė ajo i ishte i vetmi prind. Qoftė i lavdėruar Ai, i Cili i ka krijuar tė gjitha dhe ēdo krijese i ka dhėnė udhėzimin! “E nuk do tė mė lejoj tė bėhem i paturpshėm dhe i pa*sjellshėm.”, d.m.th. nuk do tė mė lejoj tė jem i ashpėr dhe arrogant. Pėr kėtė arsye asnjė fjalė apo vepėr e imja nuk do tė bie nė kundėrshtim me urdhrin e Allahut, qė T’i jem i bindur dhe i dėgjueshėm.
    “Dhe, le tė jetė paqja mbi mua nė ditėn kur kam lindur dhe nė ditėn qė do tė vdes, dhe nė ditėn qė do tė ngrihem nga tė vdekurit.” Pėr kėto tre mo*men*te kemi folur mė gjerėsisht nė rrėfimin mbi Jahjanė, tė birin e Ze*ke*rijjait (paqja e Allahut qoftė mbi tė!).

    Pasi qė i Lartmadhėrishmi e parashtron qartė rrėfimin mbi Isanė (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) dhe i ndriēon tė gjitha hollėsitė nė lidhje me tė, thotė: “Ky ėshtė Isai, i biri i Merjemes, - kjo ėshtė fjala e drejtė e tė vėrtetės mbi tė – ai, nė tė cilin ata dyshojnė. *Ėshtė fare e papėrfytyrueshme qė Allahu tė ketė fėmijė, qoftė i lavdėruar Ai! Kur tė vendosė diēka; Ai pėr tė vetėm thotė: “Bėhu!” – dhe ajo bėhet.” Nė kėtė kuptim i Lartmadhėrishmi, pas rrėfimit mbi tė, nė kaptinėn Ali Imran thotė: “Kėto qė po t’i tregojmė ty (o Muhammed!) janė ajete dhe Kur’ani i urtė. Rasti i Isait tek Allahu ėshtė njėsoj si rasti i Ademit, e ka krijuar nga dheu e pastaj ka thėnė: “Bėhu!” - dhe ai ėshtė bėrė. *E Vėrteta ėshtė nga Zoti yt, andaj mos dysho! *E, aty*re, qė do tė bėjnė polemikė rreth tij, pasi qė tanimė je njoftuar me tė Vėrtetėn e kulluar, thuaju: “Ejani, (e) po i thėrrasim bijtė tanė dhe bijtė tuaj, gratė tona dhe gratė tuaja, e do tė vijmė edhe ne, dhe tė lutemi pėr*zemėrsisht qė mallkimi i Allahut t’i goditė atė qė e flasin tė pavėrtetėn!” *Pa dyshim, ky ėshtė rrėfim i vėrtetė dhe nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut! Se, me tė vėrtetė Allahu ėshtė i Gjithėfuqishėm dhe i Urtė. *E, nė qoftė se ata megjithatė e kthejnė kokėn – prapėseprap Allahu i njeh mirė ngatėrrestarėt.” (Ali Imran, 58-63)


    Kur delegacioni i pėrbėrė nga gjashtėdhjetė kalorės pat ardhur nga Nexh*rani, nė mesin e tyre ishin katėrmbėdhjetė prijatarė, e ndėr ta, tre mė tė njohurit: El-Akibi, Es-Sejjidi dhe Ebu Harith b. Alkame. Ata patėn filluar tė polemizojnė rreth Mesihut, ndėrsa Allahu i Lartėsuar me kėtė rast shpalli fillimin e sures Ali Imran, nė tė cilėn parashtroi rrėfimin pėr Isain, se si e ka krijuar atė dhe tė ėmėn para tij. Gjithashtu e urdhėroi tė Dėrgua*rin e Tij qė t’i mallkojė ata nėse nuk i pėrgjigjen thirrjes dhe nuk besojnė. Kur e hetuan qė tanimė mallkimi paksa nuk i kishte arritur, ata u tėr*ho*qėn dhe iu qasėn paqes dhe marrėveshjes. Njėri prej tyre, El-Akib el-Mesihu, pat thėnė: “O grup tė krishterėsh! Po e shihni se Muhammedi ėsh*tė me tė vėrtetė i Dėrguar dhe Ferrėfyes. Ai ju ka thėnė tė vėrtetėn e ku*lluar mbi Isain tuaj. Ju e dini mirė se asnjė popull kurrė nuk e ka mall*kuar tė Dėrguarin e vet, e qė mallkimi tė mos i godiste ata, ndaj asnjėri prej tė rinjve, as pleqve nuk ka mbetur gjallė. Nėse e bėni kėtė, ju do tė zhdu*keni fare. Nėse mbeteni me kėmbėngulje nė fenė tuaj dhe nė qėnd*ri*met tuaja pėrkitazi me Isain, atėherė lidhni marrėveshje me kėtė njeri dhe kthehuni nė shtėpitė tuaja!” Kėshtu edhe vepruan. Kėrkuan nga i Dėr*gua*ri i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) qė t’ua caktonte xhizjen dhe qė sė bashku me ta, ta dėrgonte njė njeri tė besueshėm. I Dėrguari i Alla*hut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) e dėrgoi me ta Ebu Ubejd b. El-Xher*ra*hin, pėr ēfarė kemi folur hollėsisht gjatė komentimit tė kaptinės Ali Im*ran, ku e kemi pėrshkruar gjerėsisht kėtė ndodhi nga jeta e tė Dėrguarit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!)

    Si do qė tė jetė, Allahu i Lartmadhėrishėm, duke pėrshkruar rastin e Isait, i ka thėnė tė Dėrguarit tė Tij: “Ky ėshtė Isai, i biri i Merjemes, - kjo ėshtė fjala e drejtė e tė vėrtetės mbi tė – ai, nė tė cilin ata dyshojnė.”, d.m.th. ata dyshojnė se ky ėshtė krijesė njerėzore, i lindur nga gruaja e cila ka qe*nė rob i Allahut. Prandaj i Lartmadhėrishmi thotė: “Ėshtė fare e pa*pėr*fytyrueshme qė Allahu tė ketė fėmijė, qoftė i lavdėruar Ai!”
    “Kur tė vendosė diēka; Ai pėr tė vetėm thotė: “Bėhu!” – dhe ajo bėhet.”, d.m.th. asgjė nuk i vjen rėndė Atij dhe asgjė nuk e lodh Atė. Ai ėshtė i Plot*fuqishėm dhe bėn ēfarė tė dojė Vetė. “Dhe, me tė vėrtetė, Ai mundet qė, kur tė dojė diē, pėr tė vetėm tė thotė “Bėhu!” – dhe ajo bėhet.” (Ja Sin, 82). Nė njė vend tjetėr, Ai thotė: “Allahu me tė vėrtetė ėshtė Zoti im dhe juaji, ndaj adhuroni vetėm Atė! Kjo ėshtė rruga e drejtė.” (Merjem, 36). Kėto janė fjalėt e fundit qė ua drejtoi Isai atyre nga djepi. Me kėto fjalė ua bė*ri me dije se Allahu ėshtė Sunduesi edhe i tij edhe i tyre, Zoti edhe i tij edhe i tyre, dhe se kjo ėshtė e vetmja rrugė e drejtė.


    Pastaj, Allahu i Lartmadhėrishėm thotė: “Dhe ithtarėt e Librit u ndanė nė mendime pėr tė, e mjer ata, tė cilėt nuk besojnė, kur do tė jenė tė pra*nishėm nė Ditėn e Madhe!” (Merjem, 37), d.m.th. brezi i atėhershėm dhe ai pas tij, kanė pasur mendime tė ndryshme nė lidhje me ēėshtjen e Isait (paqja e Allahut qoftė mbi tė!).


    Kėshtu hebrenjtė, duke kėmbėngulur nė mosbesimin dhe nė inatin e tyre, thonė se ai ėshtė fėmijė qė ka lindur jashtė martese. Pėrkundruall tyre, disa tė krishterė , thonė se Isai ėshtė Zot, e disa tė tjerė, i biri i Zotit!?

    Besimtarėt thonė se ai ėshtė robi dhe i Dėrguari i Allahut, i biri i ro*bė*re*shės sė Tij, Fjala qė e ka frymėzuar nė Merjemen. Kėta janė ata qė do tė ke*nė sukses dhe tė cilėt do tė jenė tė shpėrblyer e tė ndihmuar. Tė gjithė ata qė, pėr ēfarėdo ēėshtje qoftė pėrkitazi me Isain, mendojnė ndryshe, ata janė jobesimtarė dhe injorantė , tė cilėve u kėrcėnohet i Lart*ma*dhėrishmi, i Fuqishmi, i Urti dhe i Gjithėdijshmi: “E mjere ata, tė cilėt nuk besojnė, kur do tė jenė tė pranishėm nė Ditėn e Madhe!”


    Buhariu shėnon: “Na ka treguar Sadekah b. El-Fadli, se ka dėgjuar nga El-Velidi, ky nga El-Evza’iu, ky nga Umejr b. Hani, ky nga Xhunad b. Ebi Umejje, e ky nga Ubade b. Es-Samiti, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Secili qė dėshmon se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut tė Vetėm, i Cili nuk ka shok, se Muhammedi ėshtė robi dhe i Dėrguari i Tij, se Isai ėshtė robi dhe i Dėrguari i Allahut dhe Fjala e Tij, tė cilėn ia ka frymėzuar Merjemes, dhe Fryma (Shpirti) nga Ai, se Xheneti ėshtė i vėrtetė dhe se Xhehenemi ėshtė i vėrtetė, Allahu do ta vendosė nė Xhenet, nė pėr*puth*shmėri me veprat e tij.”
    El-Velidi shton: “Abdurrahman b. Jezid b. Xhabiri mė ka treguar nga Umejri, e ky nga Xhunade se ka shtuar edhe kėtė: “nė cilėn derė tė dojė nga tetė dyert e Xhenetit.”


    Kėtė hadith e shėnon edhe Muslimi nga Davud b. Reshidi, ky nga El-Ve*lidi, ky nga Xhabiri, e kėshtu me radhė, ndėrsa nė versionin e dytė nga El-Evza’iu.


    Shėnuar nga Ibni Asakiri nė Tarihun e tij, 2/343 – Tehdhib.

    Shih: Jetėshkrimi i tė Dėrguarit tė Allahut (Sira), Ibni Kethir, 4/10/108 – Haleb.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  4. #4
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    ZOTI I LARTMADHĖRISHĖM NUK KA FĖMIJĖ

    Nė fund tė kaptinės Merjem, Allahu i Lartmadhėrishėm thotė: *“Ata fla*sin: “Mėshiruesi ka marrė (pėr Vete) fėmijė!” *Ju, me tė vėrtetė, flisni diē*ka tė shėmtuar!”, d.m.th. gėnjeshtra tė mėdha dhe tė pavėrtetėn. *“Gati janė copėtuar qiejt dhe Toka tė shembet, dhe tė thėrrmohen malet *pėr shkak se Mėshiruesit i pėrshkruajnė fėmijė! *Ėshtė e papėrfytyrueshme qė Mėshiruesi tė ketė fėmijė, - *e tė gjithė ata, edhe ata (qė gjenden) nė qiej edhe ata (qė gjenden) nė Tokė do tė kėrkojnė strehim te Mėshiruesi! *Ai i ka mbajtur mend tė gjithė ata dhe i ka numėruar saktėsisht qė tė gjithė; *dhe, ēdonjėri prej tyre, Ditėn e gjykimit, do tė vijė fill i vetėm tek Ai.” (Merjem, 88-95)


    Me kėtė i Lartmadhėrishmi na shpjegon se ai nuk ka nevojė pėr kurrfarė fėmije, meqė Ai i ka krijuar tė gjitha gjėrat dhe Vetė Ai udhėheq me to. Ēdo gjė ėshtė e varur nga Ai dhe ēdo gjė ėshtė i nėnshtruar Atij. Tė gjithė ba*norėt e qiejve dhe tė Tokės janė robėrit e Tij, e Ai ėshtė Sunduesi i tyre, nuk ka zot as sundues pėrveē Tij. Nė kėtė kuptim, i Lartmadhėrishmi tho*tė: *“Jobesimtaret i konsiderojnė xhinėt tė barabartė me Allahun, ndėrsa Ai i ka krijuar ata; dhe kanė trilluar, duke mos menduar se ē’po flasin, se Ai ka djem e vajza. Qoftė i lavdėruar Ai dhe qoftė shumė lart nga ajo qė i pėrshkruajnė ata! *Ai ėshtė Krijuesi i qiejve dhe i Tokės. E si mund tė ketė Ai fėmijė, pasi qė nuk ka grua; Ai krijon ēdo gjė dhe vetėm Ai i di tė gjitha. *Ky ėshtė Allahu, Zoti juaj, nuk ka zot tjetėr pėrveē Tij, Krijuesi i ēdo gjėje; prandaj adhuroni Atė; Ai vigjilon mbi tė gjithė! *Shikimet nuk mund tė depėrtojnė gjer tek Ai, ndėrsa Ai depėrton gjer te shikimet; Ai ėshtė i Mėshirshėm dhe i njoftuar pėr ēdo gjė!” (En’am, 100-103)

    Kėtu i Lartmadhėrishmi na shpjegon se Ai ėshtė Krijuesi i ēdo gjėje, ndaj si mund tė ketė fėmijė?! Fėmija lind vetėm nga prindėrit tė llojit tė ngja*shėm, ndėrsa Allahut tė Lartmadhėrishėm nuk i pėrngjet asgjė, e as qė dikush ėshtė i barabartė me Tė. Ai nuk ka as bashkėshorte, prandaj edhe nuk mund tė ketė fėmijė.
    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: *“Thuaj: “Ai ėshtė Allahu – Njė! *Allahu ėshtė strehim pėr tė gjithė! *Nuk ka lindur (kė) dhe nuk ėshtė i lindur (prej dikujt), *dhe askush nuk i ngjason Atij!” (Ihlas, 1-4)

    Me kėtė i Lartmadhėrishmi vėrteton se Ai ėshtė Njė dhe i Vetmi, tė Cilit asgjė nuk i pėr*ngjanė as pėr nga qenia e Tij, as pėr nga veēoritė e Tij e as pėr nga vep*rat e Tij. Ai ėshtė Es-Samed (i Domosdoshmi), d.m.th. Sundues me dijeni, me urtėsi, me mėshirė dhe me veēori tė pėrsosura. “Nuk ka lindur (kė)”, d.m.th. ai nuk ka fėmijė. “dhe nuk ėshtė i lindur (prej dikujt)”, d.m.th. Ai nuk ėshtė lindur prej askujt para Tij. “dhe askush nuk i ngjason Atij!”, d.m.th. nuk ekziston askush qė i pėrngjanė Atij dhe qė ėshtė i barabartė me Tė. Nė kėtė mėnyrė, Ai e hedh poshtė ēdo mundėsi pėr ekzistimin e dikujt, qė do t’i jetė i barabartė, apo mbi Tė, duke hedhur poshtė konfir*mi*min se Ai ka fėmijė, meqė fėmija mund tė ekzistojė vetėm nėse ekzis*toj*nė edhe prindėrit e tij, tė cilėt janė tė tė njėjtit lloj apo tė ngjashėm. Allahu ėshtė i Lartėsuar dhe shumė lart mbi kėtė.

    Pastaj, Allahu i Lartmadhėrishėm dhe i Plotfuqishėm thotė: *“O ithtarė tė Librit – mos devijoni nė besimin tuaj dhe pėr Allahun flisni vetėm tė vėrtetėn! Mesihu, Isai, i biri i Merjemes, ėshtė vetėm Pejgamber i Allahut, dhe Fjala e tij, tė cilėn ia ka dėrguar Merjemes, dhe Fryma (Shpirti) nga Ai; prandaj besoni Allahun dhe Pejgamberėt e Tij dhe mos thoni: “Ata ja*nė tre!” Frenohuni (nga kjo), se mė mirė ėshtė pėr ju! Allahu ėshtė vetėm njė Zot – qoftė lavdėruar Ai! – A mos vallė Ai tė ketė fėmijė?! Tė Tij janė tė gjithė qė gjenden nė qiej dhe nė Tokė dhe Allahu ėshtė i mjaftueshėm si mbrojtės. *Mesihut nuk do t’i jetė gjė e pėrēmuar qė tė pranojė se ėshtė rob i Allahut, madje as engjėjve – mė tė afėrtit e Tij. E ata, tė cilėve u ėshtė e pėrēmuar qė ta adhurojnė Atė dhe tė cilėt bėhen arrogantė (mendje*mėdhenj); tė gjithė ata Allahu do t’i tubojė para Vetes; *besimtarėt, tė cilėt kanė punuar vepra tė mira, Ai do t’i shpėrblejė sipas meritave tė tyre dhe do t’u japė edhe mė (shumė) nga begatitė e Tij; ndėrsa ata qė e kanė pėr*bu*zur (adhurimin e Allahut) dhe janė bėrė arrogantė (mendjemėdhenj) – do tė vihen nė mundime tė padurueshme dhe ata nuk do tė gjejnė dot pėr vetveten, pėrveē Allahut, as mbrojtės as ndihmės.” (Nisa, 171-173)


    Me kėto fjalė Allahu i Lartmadhėrishėm i largon ehli kitabėt dhe tė ngjash*mit me ta, nga devijimi nė besim, d.m.th. nga tejkalimi i kufijve tė caktuar. Kėshtu, tė krishterėt (i udhezofte Allahu!) e kanė tepruar dhe kanė devi*juar nė besimin nė Mesihun dhe i kanė kaluar kufijtė e tė lejuarės.
    Ata kanė qenė tė detyruar tė besojnė se Isai ėshtė rob dhe Pejgamber i Alla*hut, i biri i Merjemes, e cila ka qenė e virgjėr dhe tė cilės Allahu ia ka dėrguar Xhibrilin, i cili, sipas urdhrit tė Allahut, e ka frymėzuar nė tė frymėn (shpirtin), prej sė cilės ka mbetur me barrė me Isain (paqja e Allahut qoftė mbi tė!). Ajo qė ka arritur deri tek ajo ėshtė Fryma (Shpirti), e cila nga nderimi dhe respekti quhet Fryma (Shpirti) e Allahut; siē thuhet, bie fjala: shtėpia e Allahut, deveja e Allahut dhe robi i Allahut. Kėshtu, edhe ajo nga nderimi ėshtė quajtur Fryma (Shpirti) e Allahut, ndėrsa atė, si dhe tė gji*tha gjėrat e tjera, e ka krijuar Allahu. Isai, gjithashtu, quhet me atė Fry*mė (Shpirt), meqė ai ėshtė lindur pa baba. Ai, gjithashtu, ėshtė Fjalė, me*qė ėshtė lindur me ndihmėn e saj, siē thotė i Lartmadhėrishmi: “Rasti i Isait tek Allahu ėshtė njėsoj si rasti i Ademit, e ka krijuar nga dheu e pastaj ka thėnė: “Bėhu!” - dhe ai ėshtė bėrė.” (Ali Imran, 59)

    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: *“Ata (tė krishterėt) thonė: “Allahu ka marrė pėr Vete fėmijė!” Qoftė i lavdėruar Ai! Pėrkundrazi, e Tij ėshtė ēdo gjė qė gjendet nė qiej dhe nė Tokė. Atij i nėnshtrohen tė gjithė. *Ai ėshtė Krijues i pashembullt i qiejve e i Tokės dhe kur tė vendosė pėr ndo*njė gjė, vetėm thotė pėr tė: “Bėhu!” - dhe ajo bėhet.” (Bekare, 116-117)

    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: “Hebrenjtė thonė: “Uzejri ėshtė i bi*ri i Allahut”, ndėrsa tė krishterėt thonė: “Mesihu ėshtė i biri i Allahut.” Kėto janė fjalė tė tyre nga gojėt e tyre. I imitojnė fjalėt e kafirėve tė mė*parshėm – i vraftė Allahu! Kah po arratisen (renegojnė) ata?” (Teube, 30)

    Me kėto fjalė i Lartmadhėrishmi thotė se edhe hebrenjtė edhe tė krishterėt , trillojnė gėnjeshtra pėr Allahun, duke pohuar se Ai ka fėmijė (qoftė i lartėsuar Ai dhe shumė lart asaj qė flasin ata!) Pastaj thotė se pėr pohimin e tyre ata nuk kanė kurrfarė argumenttesh, pėrveē gėnjeshtrave tė tyre, me tė cilat i imitojnė ata qė kanė ekzis*tuar mė parė, pėrkatėsisht, ata qė kanė gėnjyer qysh para tyre dhe zemrat e tė cilėve kanė devijuar.

    Gjegjėsisht, filozofėt, kanė konfirmuar se arsyeja e parė ka rezultuar nga ekzistenca e domosdoshme, tė cilėn ata e quajnė “shkak” i tė gjitha shkaqeve dhe fillim i parė dhe se nga arsyeja e parė ka rezultuar arsyeja e dytė, shpirti dhe sfera qiellore. Pastaj thonė se prej tyre ka rezultuar tjetri me radhė dhe se nė kėtė mėnyrė kanė rezul*tu*ar dhjetė arsye dhe nėntė shpirtra e nėntė sfera qiellore. Mirėpo, pohimet e tyre nuk janė tė sakta dhe nuk kanė kurrfarė bazash. Kėtu nuk ėshtė ven*di ku do tė flitej gjerėsisht pėr ta dhe ku do tė argumentohej injoranca dhe marrėzia e tyre.

    Nė kėtė mėnyrė, disa sekte tė idhujtarėve arabė, pėr shkak tė injorancės sė tyre, kanė pohuar se engjėjt janė vajzat e Allahut dhe se nga martesa ndėr*mjet Tij dhe xhineve janė lindur engjėjt – Ai qoftė lart asaj qė flasin ata dhe larg shirkut qė bėjnė ata!

    Kėshtu, i Lartmadhėrishmi thotė: “Ata, engjėjt – tė cilėt janė robėrit e Mė*shi*ruesit, i konsiderojnė femra. A mos vallė ata kanė qenė tė pranishėm gjatė krijimit tė tyre? Pohimi i tyre do tė jetė i shėnuar dhe ata do tė pėrgjigjen (pėr kėtė shpifje)!” (Zuhruf, 19).

    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: *“E pyeti ata (o Muhammed!): “Vallė, a pėr Zotin tėnd janė – vajzat, e pėr ta - djemtė, *a mos i kemi krijuar engjėjt femra nė praninė e tyre?” *Ja pra, ata, pėr shkak tė gėnjeshtrave tė tyre, thonė: *“Allahu ka lindur (fėmijė)”, ata, me tė vėrtetė, janė gėnjeshtarė. *Vallė, a vajzat i ka zgje*dhur Ai para djemve? *Ē’keni, si po gjykoni ju?! *Pėrse nuk mendoni?! *Apo, ku e keni argumentin e qartė? *Sillni ju Librin tuaj, nėse e flisni tė vėrtetėn! *Ata (idhujtarėt) konsiderojnė se ka farefisni ndėrmjet Zotit dhe xhinėve, ndėrsa xhinėt e dinė qė moti se, ata qė flasin kėshtu do tė hedhen nė zjarr. *Qoftė i lavdėruar Allahu dhe larg asaj se si e shfaqin ata. *E, robėrit e sinqertė tė Allahut nuk janė fajtorė pėr kėtė.” (Saffat, 149-160)


    I Lartmadhėrishmi, pastaj, thotė: *“Ata thonė: “Mėshiruesi ka fėmijė.” I lavdėruar qoftė Ai. Kurse engjėjt janė vetėm robėr tė nderuar. *Ata nuk flasin pa lejen e Tij dhe veprojnė ashtu siē urdhėron Ai. *Ai e di se ēfarė kanė punuar dhe ēfarė do tė punojnė ata, dhe ata do tė angazhohen (ndėrmjetėsojnė) vetėm pėr atė me tė cilin do tė jetė i kėnaqur Ai, e ata edhe vetė, nga frikėrespekti ndaj Tij, janė tė kujdesshėm. *Ndėrsa atė prej atyre qė do tė thoshte: “Unė, vėrtet, jam zot krahas Tij – do ta ndėshkonim me Xhehenem, meqė Ne kėshtu i ndėshkojmė zullumqarėt.” (Enbija, 26-29)


    Nė fillim tė sures Kehf, tė shpallur nė Mekė, i Lartmadhėrishmi thotė: *“Qoftė lavdėruar Allahu, i Cili ia shpallė Librin robit tė vet (Muham*medit) dhe atė tė pashtrembėruar fare, por tė drejtė, pėr tė paralajmėruar pėr ndėshkimin e rėndė, tė cilin do ta japė Ai, ndėrsa besimtarėt qė pu*nojnė vepra tė mira t’i sihariqojė me shpėrblim tė mrekullueshėm, nė tė cilin do tė qėndrojnė pėrgjithmonė, dhe t’i paralajmėroi ata qė thonė: “Allahu ka marrė pėr Vete djalė!” *Pėr kėtė ata nuk dinė asgjė, e as tė parėt e tyre. Sa fjalė e madhe qė del nga gojėt e tyre! Ata nuk flasin asgjė tjetėr pos tė pavėrtetėn!” (Kehf, 1-5)

    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: *“Ata thonė: “Allahu ka marrė pėr vete fėmijė!” Qoftė i Lavdėruar Ai! Ai nuk ėshtė i varur pėr askėnd. Tė Tijat janė tė gjitha qė ekzistojnė nė qiej dhe nė Tokė! Ju pėr kėtė nuk keni kurrfarė argumenti. Pėrse flisni pėr Allahun atė qė nuk dini! *Thuaj: “Ata qė shpifin gėnjeshtra pėr Allahun nuk do t’ia arrijnė atė qė dėshirojnė. *Do tė kėnaqen pėr njė kohė tė shkurtėr nė kėtė botė, e pastaj do t’i kthehen Atij dhe Ne do t’u japim qė tė shijojnė vuajtje tė dhembshme pėr shkak se nuk kanė besuar.” (Junus, 68-70)


    Kėto ajete fisnike, tė shpallura nė Mekė, janė pėrgjigjja mė e mirė pėr kėto fraksione filozofėsh, pėr idhujtarėt arabė, pėr hebrenjtė dhe pėr tė krish*te*rėt, tė cilėt pohojnė pa kurrfarė argumentesh se Allahu ka fėmijė – qoftė i lav*dėruar Ai dhe shumė larg mbi atė qė flasin zullumqarėt dhe jobesimtaret!

    Duke qenė se tė krishterėt -udhezimi i Allahut qoftė per to deri nė Ditėn e Kiametit! - ithtarė mė tė flaktė tė kėtyre pohimeve tė ēoroditura, Kur’ani i pėrmend shpesh, duke i mposhtė pohimet e tyre dhe duke vėnė nė pah kontradiktėn nė doktrinėn e tyre si dhe mosnjohjen totale tė sė vėrtetės. Qėndrimet e tyre tė pabesa janė tė llojllojshme, meqė ekzistojnė mė shumė lloje gėnjeshtrash. Pėr kėtė shkak krishterimi ėshtė pėrplot fraksione, kon*t*radikta dhe papajtueshmėri.

    E vėrteta ėshtė krejtėsisht ndryshe; nė tė nuk ekziston asnjė papajtuesh*mėri e as kontradiktė. Kėshtu, Allahu i Lartmadhėrishėm thotė: “Sikur tė ishte ai prej ndokujt tjetėr e jo prej Allahut, nė tė me siguri do tė gjenin kontradikta tė shumta.” (Nisa, 82).

    Me kėtė, Ai vė nė pah se e vėrteta ėsh*tė kompakte dhe e harmonishme, ndėrsa e pavėrteta – kontradiktore dhe e papajtueshme. Kėshtu, disa sekte tė tyre, duke qenė nė lajthitje dhe nė injorancė, pohojnė se Mesihu ėshtė Allahu i Lartmadhėrishėm. Njė sekt tjetėr, pohon se ai ėshtė i biri i Zotit, ndėrsa njė tjetėr – se ai ėshtė njėri prej tė treve – Allahu qoftė lart kėsaj!

    Allahu i Madhėrishėm, nė suren Ma’ide, thotė: “Jobesimtarė janė ata, tė cilėt thonė: “Zot ėshtė Mesihu, i biri i Merjemes!” Thuaj: “Kush mund ta pengojė Allahun qė, nėse Ai dėshiron, ta shkatėrrojė Mesihun, tė birin e Merjemes, dhe nėnėn e tij, dhe tė gjithė ata qė gjenden nė Tokė?” Pushteti i Allahut ėshtė nė qiej dhe nė Tokė, dhe mbi atė qė gjendet ndėrmjet tyre! Ai krijon ēka tė dojė Vetė dhe Allahu mund tė bėjė ēdo gjė.” (Ma’ide, 17)


    Me fjalėt e sipėrcituara i Lartmadhėrishmi i ka pėrshkruar ata si jobesim*tarė dhe si injorantė, duke ua bėrė me dije se vetėm Ai ėshtė Krijuesi i Gjithėfuqishėm dhe Sunduesi i pakufishėm i ēdo gjėje qė ekziston.

    Kah fun*di i kėsaj kaptine, i Lartmadhėrishmi thotė: *“Jobesimtarė janė ata, tė cilėt thonė: “Zot ėshtė Mesihu, i biri i Merjemes!” Ndėrsa Mesihu ka thėnė: “O bijtė e Israilit, adhuroni Allahun, Zotin tim dhe tuajin! Kush e konsideron dikė tjetėr tė barabartė me Allahun, Allahu do t’ia ndalojė atij hyrjen nė Xhenet dhe vendqėndrim i tij do tė jetė Xhehenemi; ndėrsa jo*besimtarėve nuk do t’u ndihmojė askush!” *Jobesimtarė janė ata, tė cilėt thonė:

    “Allahu ėshtė njėri prej tė treve!” Ndėrsa ekziston vetėm njė Zot! Dhe, nėse ata nuk shmangen nga ajo qė flasin, me tė vėrtetė, vuajtja e padurueshme do ta godasė atė prej tyre, i cili mbetet jobesimtar. *Pėrse ata nuk i pendohen Allahut dhe nuk kėrkojnė falje prej Tij; e Allahu falė dhe ėshtė Mėshirues. *Mesihu, i biri i Merjemes, ėshtė vetėm Pejgamber, – edhe para tij kanė ardhur dhe kanė shkuar Pejgamberėt – e nėna e tij pėrherė e ka folur tė vėrtetėn dhe qė tė dy kanė ngrėnė ushqim. Shiko se si ua parashtrojmė atyre argumentet e qarta dhe shikoji, pastaj, ata se si renegojnė.” (Ma’ide, 72-75)


    Duke gjykuar se ata janė jobesimtarė edhe sipas Sheriatit edhe sipas pėr*caktimit, i Lartmadhėrishmi thotė se ata janė pėrcaktuar si tė tillė, edhe pse u ėshtė dėrguar si Pejgamber Isai, i biri i Merjemes. Me ajetet e sipėr*ci*tuara i Lartmadhėrishmi ua bėn me dije se Isai, si rob i Zotit qė ishte, ėshtė krijuar dhe ėshtė formėsuar nė barkun e nėnės dhe se do t’i thėrrasė ata qė tė adhurojnė vetėm Allahun, i Cili nuk ka kurrfarė shoku.

    Ai, nėse do tė vepronin ndryshe nga kjo, u kėrcėnohet me Xhehenem, me poshtė*rim dhe me pėsim nė botėn e amshueshme. Kėshtu, u ka thėnė: “Kush e konsideron dikė tjetėr tė barabartė me Allahun, Allahu do t’ia ndalojė atij hyrjen nė Xhenet dhe vendqėndrim i tij do tė jetė Xhehenemi; ndėrsa jobesimtarėve nuk do t’u ndihmojė askush!”


    I Lartmadhėrishmi, pastaj, thotė: “Jobesimtarė janė ata, tė cilėt thonė: “Allahu ėshtė njėri prej tė treve!” Ndėrsa ekziston vetėm njė Zot!”

    Ibni Xhe*riri dhe disa tė tjerė thonė se me kėtė mendohet nė besimin e tyre nė tri hipotezat e trinisė: Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtė (Fjala), e cila nga Ati ėshtė shkrirė nė tė Birin. Edhe kėtu ata – udhezimi i Allahut qoftė per to! – janė ndarė nė sektet cariste, jakobite dhe nestorijane.

    Ne, diēka mė vonė, do tė hedhim njė vėshtrim rreth asaj se si janė ndarė ata dhe nė tre koncilet, tė mbajtura nė kohėn e mbretit Konstantin b. Kus*tu*sit, rreth treqind vjet pas Isait (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) dhe treqind vjet para pejgamberisė sė Muhammedit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!).

    Prandaj i Lartmadhėrishmi thotė: “Ndėrsa ekziston vetėm njė Zot!”, d.m.th. nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut tė Vetėm, i Cili nuk ka kurrfarė shoku, nuk ekziston askush qė do tė jetė i barabartė apo i ngjashėm me Tė dhe i Cili nuk ka as bashkėshorte as fėmijė. Pastaj i frikėson dhe u kėr*cė*nohet me fjalėt: “Dhe, nėse ata nuk shmangen nga ajo qė flasin, me tė vėrtetė, vuajtja e padurueshme do ta godasė atė prej tyre, i cili mbetet jobesimtar.” Pastaj i thėrret me butėsi dhe nė mėnyrė tė bukur qė tė pen*dohen dhe tė kėrkojnė falje pėr mėkatet e mėdha dhe tė rėnda, pėr tė cilat i vetmi ndėshkim ėshtė Xhehenemi. “Pėrse ata nuk i pendohen Allahut dhe nuk kėrkojnė falje prej Tij; e Allahu falė dhe ėshtė Mėshirues.”


    Pastaj, Ai e shpjegon rastin e Mesihut dhe thotė se ai ėshtė rob dhe i Dėr*guar dhe se nėna e tij ėshtė besimtare e sinqertė, e jo grua e shfrenuar, siē pohojnė hebrenjtė, Allahu i udhezofte! Nė kėtė ajet ėshtė argumenti se ajo nuk ka qenė e Dėrguar, siē pohojnė disa dijetarė tanė. Nga fjalėt e tė Lart*madhėrishmi: “qė tė dy kanė ngrėnė ushqim.” – duket qartė se ata, sikurse edhe njerėzit e tjerė, kanė ngrėnė, kanė pirė dhe kanė kryer nevojat fizio*lo*gjike dhe si tė tillė nuk kanė mundur assesi tė jenė farė zotash. Allahu qoftė lart mbi fjalėt dhe mbi injorancėn e tyre.

    Disa tė tjerė thonė se me fjalėt e tė Lartmadhėrishmit: “Jobesimtarė janė ata, tė cilėt thonė: “Allahu ėshtė njėri prej tė treve!” mendohet nė pohimin e tyre se Isai dhe shpirti i shenjte(Xhibrili) e tij janė hyjni bashke me Allahun.

    Konfirmimin e tyre nė kėtė kuptim, Allahu e ka mposhtur fjalen e disave qe thojne Merjemja eshte nena e Zotit,nė fund tė kė*saj sureje, ku thotė: *“E, kur Allahu thotė: “O Isa, i biri i Merjemes, a u ke thė*nė ti njerėzve: ‘Mė pranoni mua dhe nėnėn time si dy zotėr perbri Allahut!’, ai do tė thotė: ‘Qofsh i lavdėruar Ti! Mua nuk mė ka takuar qė tė flas atė, qė nuk kam tė drejtė. Nėse e kam thėnė unė kėtė, Ti tanimė e di; Ti e di ē’ka nė veten time, e unė nuk di ē’ka nė Ty; Ti je i Vetmi qė i di tė gjitha ato qė janė tė fshehta. *Unė vetėm u kam thėnė atė qė mė ke urdhė*ruar Ti: ‘Adhuroni Allahun, Zotin tim dhe tuajin’, unė vigjiloja mbi ta derisa isha nė mesin e tyre, e kur ma more shpirtin, Ti i vetmi ke qenė mbi*kėqyrės i tyre; Ti vigjilon mbi ēdo gjė! *Nėse i dėnon, ata janė robėrit e Tu, e, nėse i falė, Ti je i Fuqishėm dhe i Urtė!” (Ma’ide, 116-118)

    Kėtu i Lartmadhėrishmi thotė se nė Ditėn e Kiametit, nga respekti ndaj tij, du*ke i qortuar ata qė e kanė adhuruar atė, duke trilluar gėnjeshtra pėr tė se ai ėshtė i biri i Allahut ose qė ėshtė Zoti vetė, apo shok i Tij - Allahu qoftė lart asaj se ē’flasin ata! - do ta pyesė Isain – edhe pse Ai e di mirė se Isai nuk e ka bėrė atė pėr tė cilėn do ta pyesė, por qė t’i qortojė ata qė kanė folur gėnjeshtra pėr tė – mė sa vijon: *“E, kur Allahu thotė: “O Isa, i biri i Merjemes, a u ke thėnė ti njerėzve: ‘Mė pranoni mua dhe nėnėn time si dy zotėr perbri Allahut!’, ai do tė thotė: ‘Qofsh i lavdėruar Ti!”, d.m.th. Ti je lart asaj qė tė kesh shok. “Mua nuk mė ka takuar qė tė flas atė, qė nuk kam tė drejtė.”, d.m.th. pėrkitazi me kėtė ke tė drejtė tė flasėsh vetėm Ti. “Nėse e kam thėnė unė kėtė, Ti tanimė e di; Ti e di ē’ka nė veten time, e unė nuk di ē’ka nė Ty; Ti je i Vetmi qė i di tė gjitha ato qė janė tė fshehta.”

    Ky ėshtė njė shembull se si duhet tė bisedohet dhe tė diskutohet. “Unė u kam thėnė vetėm atė qė mė ke urdhėruar Ti!”, d.m.th. nuk kam folur asgjė tjetėr, pėrveē asaj qė mė ke urdhėruar Ti, kur mė pate dėrguar tek ata dhe kur ma pate shpallur Librin, tė cilin ua kam pėrcjellė atyre. Pastaj kėtė e sqaron me fjalėt: ‘Adhuroni Allahun, Zotin tim dhe tuajin’, d.m.th. Atė, i Cili mė ka krijuar edhe mua edhe juve dhe i Cili mė furnizon edhe mua edhe juve. “Unė vigjiloja mbi ta derisa isha nė mesin e tyre, e kur ma more shpirtin”, d.m.th. kur mė ngrite tek Ti nė ēastin kur deshėn tė mė vris*nin dhe tė mė gozhdojnė, Ti mė mėshirove dhe mė shpėtove, ndėrsa bė*re qė njėri prej tyre tė ketė pamjen time, nė mėnyrė qė ta vrisnin atė. Qė prej atėherė “Ti i vetmi ke qenė mbikėqyrės i tyre; Ti vigjilon mbi ēdo gjė!”

    Pastaj ai, duke hequr dorė nga tė krishterėt dhe duke i lėnė ata nė mė*shi*rėn e Allahut, do tė thotė: “Nėse i dėnon, ata janė robėrit e Tu”, d.m.th. ata edhe e meritojnė kėtė, “e, nėse i falė, Ti je i Fuqishėm dhe i Urtė!” Kjo, thėnė kushtimisht, lėnie nė vullnetin e Allahut qė t’i falė ata, nuk do tė thotė se kjo edhe do tė ndodhė kėshtu domosdo. Pastaj do tė thotė: “Ti je i Fu*qishėm dhe i Urtė!”, e nuk do tė thotė: “Ti falė shumė dhe je Mėshirues!”

    Ne, nė Tefsirin tonė, kemi parashtruar rastin, tė cilin e shėnon Imam Ahme*di nga Ebu Dherri, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka kaluar tėrė natėn, deri nė mėngjes, duke kėnduar kuran nė namazin e natės: “Nėse i dėnon, ata janė robėrit e Tu, e, nėse i falė, Ti je i Fuqishėm dhe i Urtė!”, e pastaj ka thėnė: “E kam lutur Allahun e Lartmadhėrishėm qė tė mė japė (Ndermjetsimin)shefa’atin, e ma ka dhėnė dhe ai (shefa’ati), nė dashtė Zoti, do t’i pėrfshijė tė gjithė ata qė nuk do t’i pėrshkruajnė shok Atij.”

    I Lartmadhėrishmi thotė: *“Ne nuk e kemi krijuar qiellin dhe Tokėn dhe atė qė gjendet nė mes tyre, qė tė zbavitemi. *Sikur tė kishim dashur tė zba*vitemi, do tė ishim zbavitur ashtu si na pėrket Neve, mirėpo, Ne nuk e bėjmė kėtė, *por Ne, me tė vėrtetėn e zmbrapsim gėnjeshtrėn, e vėrteta triumfon dhe gėnjeshtra zhduket; e mjerė pėr ju, pėr atė qė i vishni (Allahut)! *E Tij ėshtė gjithēka qė gjendet nė qiej dhe nė Tokė! E, ata qė janė tek Ai (engjėjt), nuk ngurrojnė qė t’i pėrkulen Atij dhe nuk lodhen fare, *e lavdėrojnė Zotin natėn dhe ditėn dhe nuk ligėshtohen (rraskapiten).” (Enbija, 16-20)

    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: *“Sikur tė donte Allahu tė kishte fė*mijė, do tė zgjidhte nga ata qė i ka krijuar, atė qė do tė dėshironte Vetė. Qoftė i lavdėruar Ai; Ai ėshtė Allahu, i Vetmi dhe i Gjithėfuqishmi! *Qiejt dhe Tokėn i ka krijuar me qėllim tė caktuar; Ai natėn e mbėshtjell me ditėn dhe ditėn e mbėshtjell me natėn. Ai i ka nėnshtruar Diellin dhe Hėnėn, secili rrotullon gjer nė afatin e caktuar. Ai ėshtė i Fuqishmi, Ai falė shumė.” (Zumer, 4-5)

    I Lartmadhėrishmi thotė: *“Thuaj: “Sikur Mėshiruesi tė kishte djalė, unė do tė pėrkulesha i pari! *Qoftė i lartėsuar Zoti i qiejve dhe i Tokės, Zoti i Arshit, nga ajo qė ata i pėrshkruajnė.” (Zuhruf, 81-82).

    Pastaj, i Lartėsuari thotė: “Dhe thuaj: “Falėnderimi i qoftė Allahut, i Cili nuk ka marrė fėmijė pėr Vete dhe i Cili nuk ka ortak nė pushtet dhe i Cili nuk ka nevojė pėr mbrojtės pėr shkak tė pafuqisė, - dhe madhėroje Atė duke e lavdėruar!” (Isra, 111)


    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: *“Thuaj: “Ai ėshtė Allahu – Njė! *Allahu ėshtė strehim pėr tė gjithė! *Nuk ka lindur (kė) dhe nuk ėshtė i lindur (prej dikujt), *dhe askush nuk i ngjason Atij!” (Ihlas, 1-4)

    Nė Sahihun e Buhariut ėshtė vėrtetuar se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpė*ti*mi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: [I]“Allahu i Lartmadhėrishėm thotė: “Njeriu po mė ofendon, edhe pse nuk ka tė drejtė ta bėjė kėtė. Pohon se kam fėmijė, e Unė nuk kam, meqė jam Njė i Vetmi. Nuk kam lindur e as qė jam i lindur dhe askush nuk ėshtė i barabartė me Mua!

    Nė Sahihun e Buhariut, gjithashtu, transmetohet se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: [I]“Askush nuk ėshtė mė i durueshėm se Allahu pėr ofendimet qė i bėjnė ata. I pėrshkruajnė Atij se ka djalė, e Ai u jep fur*nizimin dhe shėndetin.”

    Nė Sahih, gjithashtu ėshtė vėrtetuar se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Allahu ia azhurnon (shtyn pėr njė kohė) ndėsh*ki*min zullumqarit, por kur e ndėrmerr, mė nuk e ndėrpret.”, pastaj ka cituar: “Ja, kėshtu Zoti yt dėnon kur i ndėshkon fshatrat dhe qytetet, qė kanė bėrė zu*llum. Ndėshkimi i Tij ėshtė, me tė vėrtetė, i dhembshėm dhe i tmerrshėm!” (Hud, 102)

    Nė kėtė kuptim, i Lartmadhėrishmi thotė: “E, sa e sa vendbanime ka pa*sur, banorėt e tė cilave ishin tė padrejtė, qė ua kam shtyrė dėnimin, nė mėnyrė qė mė nė fund t’i ndėshkoj ata! E, tek Unė kthehet ēdo gjė!” (Haxh, 48)

    Ai, gjithashtu, thotė: “Ne u japim atyre qė tė kėnaqen pėr njė kohė tė shkur*tėr, e pastaj do t’i shpiejmė nė vuajtje tė padurueshme.” (Lukman, 24)

    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: *“Thuaj: “Ata qė shpifin gėnjeshtra pėr Allahun nuk do t’ia arrijnė asaj qė dėshirojnė. *Do tė kėnaqen pėr njė kohė tė shkurtėr nė kėtė botė, e pastaj do tė kthehen tek Ne dhe Ne do t’u japim qė tė shijojnė vuajtje tė dhembshme pėr shkak se nuk kanė besuar.” (Junus, 69-70)

    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: “Prandaj, jepju edhe pak kohė jobe*sim*tarėve, lėri ata (nė qetėsi) edhe disa ēaste!” (Tarik, 17)

    Ebu Davudi nė Sunenin e tij dhe Et-Tajalisi nė Musnedin e tij, 2638; Buhariu nė Sahihun e tij, 8/215 – Fet’hul-Bari, etj.

    Shėnuar nga Buhariu nė Sahihun e tij, 59/1/3193 – Fet’hul-Bari; Nesaiu nė Es-Sunenul-kubra, 21/118.

    Shėnuar nga Muslimi nė Sahihun e tij, 45/15/2583; po ashtu shėnuar nga Buhariu nė Tefsirin e tij.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  5. #5
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    VENDLINDJA E ISAIT (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), DJALĖRIA E TIJ DHE FILLIMI I PROFECISE


    Mė herėt thamė se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ėshtė lindur nė Betlehem, nė afėrsi tė Jerusalemit.
    Vehb b. Munebbihu thotė se kur u lind ai, tė gjithė idhujt nė mbarė tokėn u rrėnuan ndėrsa shejtanėt u shqetėsuan dhe u llahtarisėn. Prijėsi i tyre, Iblisi, u tregoi se ishte lindur Isai, e ata u dhanė nė hulumtim pėr tė, derisa nuk e gjetėn duke e mbajtur nėna e tij nė prehėr, e rrethuar nga engjėjt. Vehb b. Munebbihu, mė tej, thotė se kur u lind ai, nė qiell u paraqit njė yll i shndritshėm, pėr shkak tė tė cilit mbreti persian u shqetėsua shumė, saqė i thirri magjistarėt qė t’ia shpjegonin se pėr se ishte fjala. Ata i thanė se kjo ka ngjarė kėshtu pėr shkak tė lindjes sė njė njeriu tė madh. Nė kėtė, mbreti i dėrgoi emisarėt e vet me arė, me tamjan dhe me dhurata pėr Isain. Kur arritėn nė Sham, sundimtari i atij vendi i pyeti pėr se kishin ardhur, e kėta ia treguan shkakun. Duke hetuar edhe ai pėr kėtė ngjarje, kuptoi se atė natė, nė afėrsi tė Jerusalemit ishte lindur Isai, i biri i Merjemes, ndėrsa lajmi pėr tė u pėrhap sė shpejti anembanė, duke qenė se, si foshnjė qė ishte, kishte folur qė nė djep. Edhe ky sundimtar me magjis¬tarėt dėrgoi dhurata pėrmes njė njeriu tė besueshėm, me detyrė tė posaēme qė, kur tė ktheheshin magjistarėt, ta vriste Isain. Pasi magjistarėt e gjetėn Merjemen dhe ia dorėzuan dhuratat, i thanė asaj se emisarėt e sundimtarit tė Shamit ishin dėrguar qė t’ia vrisnin fėmijėn, pėr ē’shkak e mori atė dhe iku nė Egjipt, ku qėndruan derisa ai i mbushi dymbėdhjetė vjet. Qė nė vitet e hershme tė djalėrisė sė tij, filluan t’i ndodhnin mrekullira dhe dukuri mbinatyrore. Kėshtu, ndėr tė tjera, flitet se te prijėsi tek i cili ishin vendosur ata, me njė rast ishte zhdukur thesari i fshehur nė shtėpi. Duke qenė se aty jetonin vetėm njerėz tė varfėr, tė paaftė dhe tė shkretė, shtėpia ku (kryefamiljari) nuk dinte se kush do tė mundte ta vidhte atė. Kjo ndodhi i la mbresa tė rėnda Merjemes, saqė i vuri nė hall tė madh edhe shtėpiakun edhe tė tjerėt.
    Duke parė kėtė, Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) nė masėn e njerėzve iu afrua njė njeriu tė verbėr dhe njė tjetri tė palėvizshėm, e i tha tė verbėrit: “Merre kėtė njeri tė palėvizshėm dhe barte atė!” Ky iu pėrgjigj se nuk mund ta bėnte kėtė, ndėrsa Isai i tha: “Po, po, mundesh, njėsoj siē keni vepruar kur e morėt thesarin nga ajo zgavėr nė mur!” Atėherė, ata pranuan se vėrtet e kishin bėrė kėtė dhe e kthyen atė qė kishin vjedhur. Kėshtu Isai, qysh nė djalėri, nė sytė e njerėzve pėrfitoi famė dhe respekt tė madh.

    Allahu e di mė sė miri.

    Is’hak b. Bishri shėnon: “Na kanė treguar Uthman b. Saxhi dhe disa tė tjerė, se ka dėgjuar nga Musa b. Verdani, ky nga Ebu Nadre, e ky nga Ebu Se’idi dhe Mekhuli, se Ebu Hurejre ka thėnė: “Pasi qė si fėmijė gjiri qė ishte filloi tė flasė, gjėja e parė qė ka thėnė Isai, i biri i Merjemes, kanė qenė – pas lejimit tė Allahut – fjalėt e lavdėrimit tė Allahut ēfarė deri atėherė kurrė nuk kishte dėgjuar askush. Krahas kėsaj, ai nuk ka harruar tė pėrmendte Diellin, Hėnėn, kodrėn, lumin dhe burimin. Ai ka thėnė: “O Zoti im, edhe pse je lart Ti je afėr, edhe pse je afėr Ti je lart. Ti je i lartėsuar mbi tė gjithė krijesat e Tua. Ti me fjalėn tėnde i ke krijuar shtatė qiejt nė hapėsirėn e pakufishme dhe nga frikėrespekti ata tė kanė pėrgjigjur, duke iu nėnshtruar urdhrit Tėnd. Nė ta janė engjėjt e Tu, tė cilėt tė madhėrojnė dhe tė lavdėrojnė pa reshtur. Nė ta ke vendosur kandilin gjatė errėsirės sė natės, ndėrsa dritėn e diellit gjatė ditės. Ti nė ta ke vendosur rrufenė, e cila tė madhėron dhe tė lavdėron. Me madhėshtinė Tėnde drita e mbizo¬tė¬ron errėsirėn. Ti nė ta ke vendosur kandilė, me ndihmėn e tė cilėve tė hum¬burit e gjejnė rrugėn. Qofsh i lavdėruar, o Zoti im! I ke krijuar qiejt dhe Tokėn e ke bėrė tė rrafshuar mbi valė tė shumta tė ujit. Ti e ke bėrė atė tė nėnshtruar dhe kjo duket qartė; edhe pjesėt e saj tė pamposhtura ka¬nė mbetur tė dėgjueshėm ndaj Teje, i janė nėnshtruar urdhrit Tėnd. Ujėrat e saj janė tė dėgjueshėm ndaj Madhėshtisė Sate dhe nė tė Ti, pas deteve, ke krijuar lumenj, pas lumenjve pėrroska, e pas pėrroskave bu¬ri¬me tė shumta, pastaj nga ajo ke krijuar lumenj, drunj dhe fruta. Nė tė ke krijuar male, tė cilat i ke forcuar nė ujė dhe tė janė nėnshtruar Ty edhe kodrat edhe shkėmbinjtė e tyre. Qofsh i lavdėruar, o Zoti im! Kush do tė mund t’i arrinte virtytet dhe cilėsitė Tua me virtytet dhe cilėsitė e veta? Ti i lėviz retė, i liron robėrit dhe gjykon sipas sė Vėrtetės dhe Ti je Gjykatėsi mė i mirė. Nuk ka zot pėrveē Teje. Ti ke urdhėruar qė nga Ti tė kėrkojmė falje pėr ēdo mėkat. Nuk ka zot pėrveē Teje, qofsh i lavdėruar Ti! Ti i ke fshehur qiejt nga njerėzit. Nuk ka zot pėrveē Teje, qofsh i lavdėruar Ti! Ty tė frikėsohen robėrit e Tu tė menēur. Dėshmoj se Ti nuk je hyjni qė e kemi trilluar ne, e as Sundues ndaj tė cilit ndėrpritet tė menduarit. Ti nuk ke shok, qė t’i drejtohemi atij e Ty tė lėmė manash. Askush nuk tė ka ndih¬muar Ty, kur na ke krijuar, prandaj as qė dyshojmė nė Ty. Dėshmoj se Ti je Njė, i Amshueshmi, se nuk ke lindur kė e as qė je i lindur prej dikujt dhe se askush nuk ėshtė i barabartė me Ty!”


    Is’hak b. Bishri, gjithashtu, shėnon nga Xhuvejbiri dhe Mukatili, kėta nga Ed-Dahhaku, e ky nga Ibni Abbasi, se Isai, i biri i Merjemes, pasi qė foli nė foshnjėri, sėrish pushoi sė foluri derisa u rrit si djalosh, kur Allahu i dha tė shprehet me urtėsi dhe nė mėnyrė tė qartė. Hebrenjtė e mallkuar shumėēka llomotisnin pėr tė dhe pėr nėnėn e tij dhe e quanin atė kopil. Pėrkitazi me kėtė kanė tė bėjnė fjalėt e tė Lartmadhėrishmit: “Edhe pėr shkak tė mosbesimit tė tyre dhe pėr shkak tė fjalės sė tyre - akuzave tė rėnda kundėr Merjemes.” (Nisa, 156)



    Ibni Asakiri shėnon nga Ibni Luhej’i, e ky nga Abdullah b. Hubejri. Abdullah b. Umeri ka rrėfyer se Isai, i biri i Merjemes, si djalosh kishte zakon tė luante me djelmoshat e tjerė, tė cilėve u thoshte: “A do qė tė tregojė se ēfarė fshehė prej teje nėna jote?” Kur djaloshi pėrgjigjej se po, ai i thoshte: “Ajo ka fshehur nga ti kėtė dhe kėtė.” Pastaj djaloshi shkonte te nėna e vet, e i thoshte: “Mė jep tė ha atė qė ke fshehur nga unė.” Ajo pyeste: “E, ēfarė kam fshehur unė prej teje?” Ky i thoshte: “Kėtė dhe kėtė.”, e ajo pyeste: “E, kush tė ka treguar ty?” Ai pėrgjigjej: “Isai, i biri i Merjemes.” Pėr kėtė shkak njerėzit thonin: “Pėr Zotin, nėse i lejoni fėmijėt tuaj tė shoqėrohen me tė birin e Merjemes, ai me siguri do t’i prishė ata.”



    Pastaj, Is’hak b. Bishri shėnon nga Xhuvejbiri dhe Mukatili, e kėta nga Ed-Dahhaku, se Ibni Abbasi ka thėnė se Isai qė nė fėmijėri ishte i frymėzuar nga Allahu, ndaj i ndodhnin gjėra tė jashtėzakonshme. Kjo u pėrhap ndėr izraelitėt, prandaj, kur u rrit, filluan ta pėrcillnin dhe ta kundronin atė. Pėr kėtė shkak, nėna e tij filloi tė brengosej shumė, e Allahu i shpalli asaj qė tė shpėrngulej sė bashku me tė nė Egjipt.
    Nė kėtė aludojnė kėto fjalė tė tė Lartmadhėrishmit: “Dhe, tė birin e Merjemes dhe nėnėn e tij, e kemi bėrė argument. Ne i kemi vendosur ata nė njė rrafshnaltė me ujė rrjedhės.” (Mu’minun, 50)
    Komentatorėt dhe dijetarėt e brezave tė parė, nuk pajtohen rreth asaj se ēfarė nėnkuptohet me kėtė rrafshnaltė, pėr tė cilėn Allahu thotė se pėrmes saj rrjedh uji.
    Sidoqoftė, kjo ėshtė dashur tė jetė njė lartėsirė e bukur, e cila shtrihej gjerė e gjatė dhe kishte ujė rrjedhės tė begatshėm. Disa thonė se me kėtė mendohet nė vendin ku ėshtė lindur Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), nė afėrsi tė Jerusalemit, meqė ėshtė thėnė: “Dhe engjėlli, i cili ishte poshtė saj, thirri: “Mos u pikėllo, se Zoti yt ka dhėnė qė poshtė teje tė rrjedhė njė pėrrua.” (Merjem, 24).

    Sipas shumicės sė komentueseve kjo ka tė bėjė me pėrrua, ndėrsa nga Ibni Abbasi transmetohet me njė sened tė mirė, se kėta janė lumenjtė e Damaskut. Ėshtė e mundur qė me kėtė mendohet nė ngjashmėrinė e kėtij vendi me lumenjtė e Damaskut.
    Disa nga ehli kitabėt dhe ata qė kanė marrė prej tyre, pohojnė se ky vend ėshtė nė Egjipt. Allahu e di mė sė miri. Ndėrsa, disa tė tjerė pohojnė se ky ėshtė Remali (nė Palestinė).
    Is’hak b. Bishri shėnon: “Na ka treguar Idrisi, se gjyshi i tij Vehb b. Munebbihu ka thėnė: “Kur i mbushi Isai trembėdhjetė vjet, Allahu e urdhėroi qė nga Egjipti tė kthehej nė Jerusalem. Atėherė erdhi daja i Merjemes, Jusufi, qė t’i merrte dhe i dėrgoi ata nė Jerusalem me njė gomar, ku Isai qėndroi derisa Allahu ia shpalli Inxhilin dhe ia mėsoi Teuratin. Pastaj ia mundėsoi t’i ngjallė tė vdekurit, t’i shėrojė tė sėmurėt dhe t’u tregojė njerėzve se ē’kishin nė shtėpitė e tyre.
    Njerėzit filluan tė flisnin pėr ardhjen e tij, duke u ēuditur me gjėrat e jashtėzakonshme qė mund t’i bėnte ai. Aty filloi t’i thėrriste njerėzit qė ta besojnė Allahun, ndaj lajmin pėr tė sė shpejti e mori vesh tėrė dheu.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  6. #6
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    KUR DHE SI JANĖ SHPALLUR KATĖR LIBRAT E MĖDHA

    Ebu Zur’ah Ed-Dimeshki thotė: “Na ka treguar Abdullah b. Salihu, se ka dėgjuar nga Muavije b. Salihu, e ky nga dikush tjetėr, se ka thėnė: “Teurati i ėshtė shpallur Musait natėn e gjashtė tė muajit Ramazan. Zebu­ri i ėshtė shpallur Davudit natėn e dymbėdhjetė tė muajit Ramazan, katėr­qind e tetėdhjetė e dy vjet pas Teuratit. Inxhili i ėshtė shpallur Isait, tė bi­rit tė Merjemes, natėn e tetėmbėdhjetė tė muajit Ramazan, njė mijė e pe­sėdhjetė vjet pas Zeburit, ndėrsa Furkani i ėshtė shpallur Muhammedit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) natėn e njėzetekatėrt tė muajit Ramazan.”

    Ne, nė Tefsirin tonė, duke komentuar fjalėt e tė Lartmadhėrishmit: “Nė mua­jin Ramazan ka filluar zbritja e Kur’anit.” (Bekare, 185), i kemi parash­truar hadithet qė flasin pėr kėtė. Nė to, mes tjerash, qėndron se Inxhili i ėshtė shpallur Isait, birit tė Merjemes, natėn e tetėmbėdhjetė tė muajit Ramazan.

    Ibni Xheriri, nė Historinė e tij, shėnon se Isait i ėshtė shpallur Inxhili nė moshėn tridhjetvjeēare dhe se ka jetuar deri nė moshėn tridhjetetre­vje­ēa­re, kur ėshtė ngritur nė qiell. Pėrkitazi me kėtė, nė dashtė Zoti, do tė bėhet ende fjalė.


    Is’hak b. Bishri shėnon: “Na ka treguar Se’id b. Ebi Arube, se ka dėgjuar nga Katade, si dhe Mukatili, e ky nga Abdurrahman b. Ademi, se Ebu Hu­rejre ka thėnė: “Allahu i Madhėrishėm i ka shpallur Isait, tė birit tė Merjemes: “O Isa, ji i vyeshėm dhe mos i kupto lehtas urdhėresat e Mia! Ji i dėgjueshėm dhe i bindur, o ti i paralinduri i dėlirėt, i biri i virgjėreshės! Ti nuk ke baba, ngase tė kam krijuar si argument pėr botėt! Mė adhuro Mua dhe mbėshtetu tek Unė! Pranoje Librin fuqimisht dhe kumtojua asi­rianėve! Transmetojua njerėzve pėrreth se Unė jam i Gjalli dhe i Pėrher­shmi, Ai i Cili nuk zhduket fare. Besoni nė ardhjen e tė Dėrguarit, i cili nuk do tė dijė as tė lexojė as tė shkruajė, arab, i cili do tė kalėrojė nė deve dhe do tė mbajė kurorė (d.m.th. turban), gunė tė gjatė, sandale dhe shkop. Do tė ketė sy tė mėdhenj e tė bukur, ballin tė lėmuar e tė ndritshėm, faqet tė spikatura, flokėt kaēurrel, mjekrėn tė dendur, vetullat tė bashkuara, hundėn tė kthyer dhe dhėmbėt tė ndarė, pa qime nėn buzėn e poshtme. Qafa do t’i duket sikur tė ishte ibrik i argjendtė, ndėrsa supet porsi tė rrjedhė ari nga ato. Do tė ketė qime nga pjesa e sipėrme e gjoksit e gjer te kėrthiza, nė formė tė shkopit. Pėrveē kėtyre nė gjoks dhe nė stomak, nuk do tė ketė mė aspak qime. Pėllėmbėt dhe tabanėt do t’i ketė tė forta. Kur tė kthehet, do tė kthehet me tėrė trupin, e kur tė ecė, do tė ecė sikur tė kėr­cente shkrepave, apo tė zdirgjej tatėpjetės. Djersėt e fytyrės sė tij do tė jenė porsi margaritarėt dhe do t’i vijė erė e kėndshme porsi misku. Askush pa­ra tij dhe mbas tij, nuk do tė ketė trup mė tė bukur dhe aromė mė tė kėndshme. Do tė martohet shumė herė dhe do tė ketė pasardhės tė pakėt, tė cilėt do t’ia lindė njė grua e bekuar. Shtėpia e saj nė Xhenet do tė jetė nga margaritarėt, nė tė cilėn nuk do tė ketė as zhurmė as lodhje. O Isa, ajo do tė kujdeset gjatė fundit tė jetės sė saj, ashtu siē ėshtė kujdesur Zekerijjai pėr nėnėn tėnde. Ajo do t’ia lindė dy zogj, tė cilėt do tė jenė tė thirrur tė dėsh­mojnė. Ai tek Unė ėshtė nė shkallėn, qė nuk do ta ketė askush pos tij. Tė folurit do t’i jetė Kur’ani, feja - Islami, pėrshėndetja – selami. Lum pėr atė (tuba) qė arrinė tė jetojė me tė dhe t’i dėgjojė fjalėt e tij!”
    Isai ka pyetur: “O Zoti im, ē’ėshtė tuba?”, e i ėshtė pėrgjigjur: “Fidani i njė druri, tė cilin e kam mbjellur Unė me Dorėn Time dhe i cili do tė valojė mbi tė gjitha kopshtet e Xhenetit: Rrėnjėt do t’i ketė nga Ridvani, ujėt nga Tesnimi; i ftohtė porsi kafuri, i shijshėm porsi zenxhebili, me aromė porsi moshusi. Kush pi nga ai, kurrė mė nuk do tė ketė etje.”
    “O Zoti im, mė jep tė ngopem me kėtė ujė”, ėshtė lutur Isai. Ai i ėshtė pėr­gjigjur: “Asnjė tė Dėrguari nuk do t’i jetė e lejuar qė tė pijė para atij tė Dėr­gua­ri (d.m.th. Muhammedit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!)) dhe asnjė umet nuk do tė pijė derisa tė pijė Umeti i atij tė Dėrguari.”
    Pastaj, Ai ka thėnė: “O Isa, unė do tė tė ngrisė tek Unė”, e Isai ka pyetur: “O Zoti im, pėrse do tė mė ngritėsh?” Ai ėshtė pėrgjigjur: “Do tė tė ngrisė, e pastaj, para fundit tė botės, sėrish do tė tė zbresė, qė tė mrekullohesh me pasuesit e atij tė Dėrguari dhe t’u ndihmosh nė luftė kundėr Dexhalit tė mallkuar. Do tė zbres gjatė kohės tė namazit, porse ti nuk do tė jesh imam i tyre, meqė e kam mėshiruar atė Umet, andaj pas tė Dėrguarit tė tyre mė nuk do tė ketė tjetėr (tė Dėrguar).”

    Hisham b. Ammari transmeton nga El-Velid b. Muslimi, e ky nga Abdur­rahman b. Zejdi, se babai i vet ka thėnė: “Isai ėshtė lutur: “O Zoti im, mė thuaj cilin Umet e ke mėshiruar?” I ėshtė pėrgjigjur: “Ai ėshtė Umeti i Ahme­dit. Ndėr ta do tė ketė njerėz tė arsimuar dhe tė dijshėm, porsi pejgamberė. Do tė jenė tė kėnaqur me pakė gjė qė do t’u japė Unė, ndaj edhe Unė do tė jem i kėnaqur me veprat e tyre tė pakta dhe do t’i vendosi nė Xhenet pėr shkak tė shqiptimit: La il-lahe il-lall-llah (Nuk ka tė adhu­ruar me tė drejtė pėrveē Allahut).
    O Isa, ata do tė jenė banorėt mė tė shumtė tė Xhenetit. Kurrė ndonjėherė gju­hėt e asnjė populli nuk kanė shqiptuar: La il-lahe il-lall-llah, sikurse gju­hėt e tyre. Kurrė ndonjėherė qafat e asnjė populli nuk kanė qenė nė sexh­de, sikurse qafat e tyre.” Kėtė e transmeton Ibni Asakiri.


    Ai, gjithashtu, shėnon nga Abdullah b. Bedil el-Ukajli, se Abdullah b. Ausexheh ka thėnė: “Allahu i ka shpallur Isait, tė birit tė Merjemes: “Mos Mė konsidero si ngarkesė, por sikur Atė qė do tė tė ndihmojė nė Ahiret! Afrohu tek Unė me nafile (namaz vullnetar), e unė do tė tė dua. Mos merr dikė tjetėr pėr mbrojtės pėrveē Meje, ngase atėherė nuk do ta kesh ndih­mėn Time! Ji i durueshėm gjatė mynxyrave dhe ji i kėnaqur me kaderin. Pėrpiqu qė tė jem i kėnaqur me ty, se Unė jam i kėnaqur kur Mė bindet dikush dhe nuk ka qėndrim mospėrfillės ndaj Meje. Ji i afėrt me Mua dhe me gjuhėn tėnde ngjalle kujtesėn nė Mua! Nė zemrėn tėnde le tė ketė da­shuri vetėm pėr Mua! Ji vigjilent dhe i kujdesshėm nė ēastet e lirshme e pa tendosje dhe gjyko me mendjemprehtėsi! Gjako pėr Mua dhe ki frikė nga Unė, duke e mpirė zemrėn tėnde me frikėrespekt! Kaloi netėt nė ibadet pėr hir tė kėnaqėsisė Sime, ndėrsa ditėt nė agjėrim qė tė ngopesh tek Unė. Bėj pėrpjekje tė mėdha nė vepra tė mira dhe prano mirėsinė Time, kudo qė tė gjendesh! Pėrcillua njerėzve kėshillat e Mia dhe gjykoju drejtėsisht robėrve tė Mi! Tė kam dhėnė ilaēin kundėr asaj qė pėshpėrit nė gjoks, qė ta shėrosh harresėn dhe ta heqėsh velin qė e turbullon tė parit. Mos rri nė njė vend sikur tė ishe i vdekur, duke qenė i gjallė dhe plotė gjallėri!


    O Isa, i biri i Merjemes, askush nuk Mė ka besuar e tė mos jetė i pėrkorė, e askush nuk ėshtė bėrė i pėrkorė e tė mos e meritojė shpėrblimin Tim. Ty tė marr pėr dėshmitar se askush nuk do tė jetė i ndėshkuar, pėrderisa nuk devijon dhe nuk e shkelė udhėzimin Tim.
    O Isa, i biri i Merjemes, i paralinduri i dėlirėt, qaj pėr veten tėrė jetėn tėn­de, ashtu siē qanė ai qė ėshtė larguar nga familja e tij, e ka braktisur dy­nja­llėkun dhe ua ka lėnė kėnaqėsitė e tij atyre qė u takojnė dhe i cili gja­kon vetėm pėr atė qė gjendet te Zoti! Gjatė kėsaj ji fjalėmbėl dhe pėrhape selamin! Ji i zgjuar, derisa njerėzit flenė! Pėrherė le tė jetė nė mendje ajo botė, tėrmetet, tmerret dhe trishtimet qė do tė vijnė, atėherė kur nuk do tė mund tė ndihmojnė as pasuria as familja. Lyji sytė e tu me surmė pikė­lli­mi, gjersa njerėzit e ngeshėm qeshin dhe dėfrehen. Ji i durueshėm dhe shpreso shpėrblimin nė Ahiret. Lum pėr ty nėse arrinė atė qė u kam prem­tuar tė durueshmėve. Qysh nė kėtė botė lute Allahun qė tė tė japė tė mirėn nė Ditėn e Ringjalljes dhe tė tė japė qė nė atė botė ta gėzosh atė prej sė cilės ke qenė i privuar nė kėtė botė. Nga dynjaja merr vetėm aq sa ke nevojė pėr jetė dhe pėr shėndet dhe ji i kėnaqur me atė qė ėshtė nė tė e vrazhdė dhe e ashpėr, meqė po e sheh se ēfarė ėshtė pėrfundimi.
    Ki kujdes se si sillesh, meqė do tė jesh i pyetur. Sikur tė shihje se ēfarė i kam pėrgatitur robėrve tė Mi tė mirė, zemra do tė tė shkrihej e shpirti do ta braktiste trupin.”

    Ebu Davudi, nė kapitullin mbi kaderin, shėnon sa vijon: “Na ka treguar Muhammed b. Jahja b. Farisi, se ka dėgjuar nga Abdurrezaku, ky nga Ma’meri, ky nga Ez-Zuhriu, e ky nga Ibni Tavusi, se babai i vet ka thėnė: “Isai, i biri i Merjemes, me njė rast e ka takuar Iblisin e i ka thėnė: “A nuk e di se nuk do tė tė ndodhė asgjė, e qė nuk tė ėshtė caktuar qė mė parė?” Iblisi ka thėnė: “Atėherė hip nė majė tė kėsaj kodre dhe hidhu nga ajo e do tė shohėsh se a do tė mbetesh gjallė apo jo!”

    Ibni Tavusi, mė tej thotė se i ka rrėfyer babai se Isai pėr kėtė i ėshtė pėr­gji­gjur Iblisit: “E, a nuk e di ti se Allahu i Madhėrishėm ka thėnė: “Mos tė Mė sprovojė robi Im, meqė Unė bėj ēka tė dua Vetė!”, ndėrsa Ez-Zuhriu shton: “Robi nuk mund ta sprovojė Zotin e vet, porse Allahu e sprovon robin e Vet.”


    Ebu Davudi shėnon se Ahmed b. Abde ka dėgjuar nga Sufjani, e ky nga Amri, se Tavusi ka thėnė: “Njėherė shejtani i erdhi Isait, tė birit tė Mer­je­mes, e i tha: “A nuk pohon pėr vete se i beson kaderit? Nėse ėshtė kėshtu, atėherė lirisht hidhu nė greminė!” Nė kėtė, Isai iu pėrgjigj: “Mjer pėr ty! A nuk ka thėnė Allahu: “O i biri i Ademit, mos kėrko vdekjen nga Unė, me­qė unė punoj atė ēka tė dua Vetė!”
    Na ka treguar Ebu Teube Er-Rebi’ b. Nafi’u, se i ka rrėfyer Husein b. Tal­hai, se ka dėgjuar nga Halid b. Jezidi duke thėnė: “Shejtani ka bėrė ibadet me Isain dhjetė vjet – apo dy vjet. Njė ditė qėndronin nė majė tė njė kodre, e shejtani i tha: “Ēfarė mendon, nėse do tė hidhesha, a do tė mė ndodhte diēka qė, tanimė nuk mė ėshtė caktuar?” Isai u pėrgjigj: “Unė nuk jam i tillė qė ta sprovojė Zotin tim, porse Zoti mė sprovon mua atėherė kur tė dojė Ai Vetė.” Atėherė Isai e patė tė qartė se ky ishte shejtani, ndaj e brak­tisi atė.

    Ebu Bekėr b. Ebid-Dunjai shėnon se Shurejh b. Junusi ka dėgjuar nga Alijj b. Thabiti, ky nga El-Hattab b. El-Kasimi, se Ebu Uthmani ka thėnė: “Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) falej nė majė tė njė kodre, e Iblisi i erdhi dhe e pyeti: “A je ti ai qė pohon se ēdo gjė ndodh sipas kaderit dhe pėrcak­timit?” Isai i tha se po, ndėrsa Iblisi tha: “Atėherė hidhu nga kjo kodėr e thuaj: Kjo mė ėshtė caktuar!” Pėr kėtė Isai tha: “O i mallkuar, Allahu i sprovon robėrit e Vet, e ata nuk e sprovojnė Allahun e Lartėsuar.”


    Ebu Bekėr b. Ebid-Dunjai, gjithashtu, shėnon se El-Fadėl b. Musa el-Bas­riu ka rrėfyer se ka dėgjuar nga Ibrahim b. Beshshari, e ky nga Sufjan b. Ujejne, se ka thėnė: “Me njė rast Isai, i biri i Merjemes, e takoi Iblisin, e Iblisi i tha: “O Isa, i biri i Merjemes, duke i falėnderuar hyjnisė sate, ti ke folur qysh nė djep, ashtu siē nuk ka bėrė askush para teje!” Isai i tha: “Assesi, hyjnia i takon vetėm Zotit, i Cili mė ka dhėnė qė tė flasė, dhe i Cili do tė mė vdesė, e mė vonė pėrsėri do tė mė ngjallė!” Iblisi tha sėrish: “Duke i falėnderuar hyjnisė sate, ti i ngjallė tė vdekurit!” Isai tha: “Assesi, hyjnia i takon vetėm Allahut, i Cili ia jep edhe jetėn edhe vdekjen atij qė e kam ngjallur unė dhe i Cili sėrish pas vdekjes do ta ngjallė atė.” Nė kėtė Iblisi tha pėrsėri: “Pasha Allahun, ti je Zot edhe i qiejve edhe i Tokės!” Atė­herė Xhibrili e goditi me krahėt e vet, aq fortė, saqė e hodhi nė skaj tė botės, ku lind Dielli. Pastaj e goditi sėrish dhe e hodhi nė skajin tjetėr, ku perėndon Dielli. Pastaj e goditi edhe herėn e tretė, duke e fundosur nė fund tė detit tė shtatė. Nė njė rivajet tjetėr qėndron: “Duke e fundosur nė fund tė detit, ku e ndjeu hidhėtinė e fundosjes, e pastaj, kur doli, tha: “Askush askėnd nuk e ka shtyrė nė vend tė kėtillė, nė ēfarė mė shtyre ti, o i biri i Merjemes!”

    Ngjashėm me kėtė transmetohet edhe nė njė rivajet tjetėr. Nė tė El-Hafidh Ebu Bekėr el-Hatibi thotė se ka dėgjuar nga Ebu El-Hasan b. Riskavejhi, ky nga Ebu Bekėr Ahmed b. Sejdiu, ky nga Ebu Muhammed El-Hasan b. Alijj el-Kattani, ky nga Ismail b. Isa el-Attari, ky nga Alijj b. Asimi, ky nga Ebu Seleme Suvejdi, se njė mik i kishte rrėfyer: “Me njė rast Isai, pasi qė u fal nė Jerusalem, mori rrugė dhe nė njė tatėpjetė e takoi Iblisin, i cili ia mby­lli rrugėn dhe filloi t’i flasė: “Ty nuk tė ka hije qė tė jesh rob i thjeshtė.” Duke e mėrzitur mė, Isai u pėrpoq qė ta heqė qafesh e tė vazh­dojė rrugėn e vet, mirėpo Iblisi ishte kėmbėngulės dhe vazhdoi tė pėrsė­ris­te: “Ty nuk tė ka hije, o Isa, qė tė jesh rob i thjeshtė.” Pėr kėtė Isai e luti pėr ndihmė Zotin e vet, me ē’rast u paraqitėn Xhibrili dhe Mikaili. Kur i pa Iblisi kėta, u largua menjėherė, por nė majė tė kodrės sėrish iu afrua, ku engjėjt i ndihmuan Isait, ashtu qė Xhibrili e goditi Iblisin me krahun e vet dhe e hodhi nė greminė. Mirėpo, Iblisi, duke ditur se engjėjt janė urdhė­ruar vetėm kaq, sėrish u paraqit dhe vazhdoi sė foluri: “Tanimė tė kam thėnė se ti nuk je rob i thjeshtė, ngase hidhėrimi yt nuk ėshtė sikur ai i robit tė thjeshtė. E shikove edhe vet se ē’mė ndodhi kur u hidhėrove ti. Por, tė thėrrasė qė tė jesh ashtu siē tė ka hije ty. Unė do t’i urdhėroj shej­ta­nėt, e ata do tė tė jenė tė dėgjueshėm. Kur ta shohė bota kėtė, do tė fillojnė pėr tė adhuruar. Ki kujdes, unė nuk them se vetėm ti je Zot dhe se pėrveē teje nuk ka zot tjetėr, por Allahu ėshtė Zot nė qiell, e ti bėhu nė Tokė!” Kur Isai dėgjoi kėtė, sėrish kėrkoi ndihmė nga Zoti i vet, duke qarė dhembshėm. Atėherė, sė bashku me Xhibrilin e Mikailin, zbriti edhe Israfili, prandaj Iblisi pushoi sė foluri. Kur e pa se ai nuk iku, Israfili e go­diti me krahun e vet dhe e hodhi atje ku lind Dielli. Pastaj, sėrish e goditi, e ai sėrish u kthye. Duke e hasur Isain nė vend tė tij, Iblisi i tha: “O Isa, sot mė shkaktove mynxyra tė mėdha.” Pastaj Israfili e hodhi nė njė burim tė largėt e tė turbulltė, ku perėndon Dielli dhe ku ishin shtatė rojtarė, tė cilėt e detyruan tė zhytej nė baltė. Sa herė qė dilte prej saj, ata sėrish e shtynin qė tė zhytej nė tė.” Raviu thotė: “Pasha Allahun, kurrė mė Iblisi(Satanai) nuk iu afrua Isait.”

    Ai, mė tej, thotė: “Na ka treguar Ismail el-Attari se e ka dėgjuar Ebu Hudhejfen duke treguar: “Pastaj rreth tij u tubuan shejtanėt e thanė: “O prijės, tė ndodhi fatkeqėsi e madhe!” Ai u tha: “Me tė vėrtetė, Isai ėshtė rob i mbrojtur dhe unė nuk mund t’i bėj asgjė atij. Por, me anė tė tij do t’i shpie nė lajthitje shumė njerėz: do t’u japė kėrkesa tė llojllojshme, do t’i nda­jė nė sekte, e ata, pėrveē Allahut, do ta adhurojnė atė dhe nėnėn e tij.”

    Duke folur pėr dhuntitė qė ia ka dhėnė Isait, Allahu ka shpallur nė Kur’an se e ka ndihmuar dhe e ka mbrojtur atė nga Iblisi: “O Isa, i biri i Merje­mes, kujtoje dhuntinė Time ndaj teje dhe ndaj nėnės sate; kur tė ndihmo­va ty me Shpirtin e shenjtė,”, d.m.th. kur tė forcova me Xhibrilin, “e iu flisje njerėzve, duke qenė nė djep, si burrė i pjekur dhe kur ta mėsova Librin dhe urtėsinė, Teuratin dhe Inxhilin, dhe kur, me vullnetin Tim, mbarove diē si shpendi...” (Ma’ide, 110), e mė tej, deri nė fund tė ajetit.

    “Kur bėra qė tė varfėrit tė jenė shoqėria jote, miqtė e tu dhe ndihmėsit e tu, me tė cilėt je i kėnaqur ti, e edhe ata me ty si prijės i tyre, tė cilėt do t’i udhėzosh ti dhe do t’i vendosėsh nė Xhenet tė kėnaqur. E, dije se kėto janė dy gjėra tė mėdha – kushdo qė tė Mė vijė i tillė, ka ardhur ashtu, siē ėshtė mė sė miri dhe ashtu siē jam i kėnaqur Unė.”
    “Izraelitėt do tė tė thonė: “Ne agjėrojmė, porse agjėrimi nuk na ėshtė pra­nuar, falemi, porse namazet nuk na janė tė pranuara, japim sadaka, porse ajo nuk na ėshtė pranuar, qajmė porsi devetė kur pėllasin, por, as pėr kėtė nuk jemi tė mėshiruar!”, e ti thuaju: “Pėrse ėshtė kjo kėshtu dhe pėrse nuk ua shprehu atyre mėshirėn Time. A mos jam Unė i varfėr? A nuk janė tek Unė thesarėt e qiejve dhe tė Tokės, nga tė cilėt jap si tė dua Vetė? Ose, a mos jam Unė koprrac? A nuk jam Unė mė i mirė se tė gjithė ata prej tė cilėve kėrkohet diēka dhe a nuk jap Unė mė shumė se tė gjithė tė tjerėt? Vallė, a nuk jam i mėshirshėm nė masė tė duhur? Tė gjithė mėshiruesit thi­rren nė mėshirėn Time dhe duke iu falėnderuar kėsaj, edhe ata janė mėshirues!”
    “O Isa, sikur ata tė mos devijonin nga urtėsia, e cila gjendet nė zemrat e tyre dhe sikur tė mos i jepnin pėrparėsi dynjallėkut kundrejt Ahiretit, do tė kuptonin se ē’po ndodh me ta dhe do tė shihnin se ata janė armiq mė tė mėdhenj tė vetvetes sė tyre. Si do tė pranoja agjėrimin e tyre, duke qenė se ata orvaten me ushqim haram? Si do t’ua pranoja namazin, duke qenė se zemrat e tyre janė tė kthyera ndaj atyre qė luftojnė kundėr Meje dhe qė nuk i respektojnė ndalesat e Mia? Si do tė pranoja sadakanė e tyre, duke qenė se me tė nxisin pezmatimin e njerėzve, meqė e marrin atė prej aty, ku nuk ėshtė hallall. O Isa, Unė pėr tė do t’i shpėrblej ata, tė cilėve edhe u takon ajo. Si do tė mėshirohesha ndaj tė qarėt e tyre, duke qenė se nga duart e tyre pikon gjaku i Pejgamberėve?! Pėrkundrazi, tani edhe mė te­pėr jam i hidhėruar nė ta.

    O Isa, Unė, qysh atė ditė, kur i kam krijuar qiejt dhe Tokėn, kam caktuar se, ata, tė cilėt mė adhurojnė Mua dhe pėr ty dhe nėnėn tėnde thonė ashtu si them Unė, do t’i shpėrblej dhe nė atė botė, sė bashku me ty, do ta ndajnė pozitėn dhe nderimin. Gjithashtu, qysh atė ditė, kur i kam krijuar qiejt dhe Tokėn, kam caktuar se, ata, tė cilėt ty dhe nėnėn tėnde ju adhu­rojnė krahas Allahut, do t’i hedh nė thellėsitė mė tė mėdha tė Xhehenemit.

    Unė, qysh atė ditė, kur i kam krijuar qiejt dhe Tokėn, kam caktuar se, Isain do ta pėrforcoj me anė tė robit Tim, Muhammedit, i cili do tė jetė Pejgamber dhe Ferrėfyes i fundit. Do tė lindet nė Mekė. Hixhretin do ta bėjė nė Tajbeh (Medinė) dhe do tė sundojė me Shamin. Nuk do tė jetė i ashpėr e i vrazhdė. Nuk do tė bėjė zhurmė nėpėr ēarshi, nuk do tė stoliset (mbu­rret) me gjėra tė liga, e as qė do tė flasė nė mėnyrė tė pagdhendur. Do ta udhėzoj nė atė qė ėshtė e bukur dhe do tė bėj qė tė stoliset me gjith­ēka qė ėshtė bujare. Do tė bėj qė ndėrgjegjja t’i frymojė me adhurim, arsye­ja me urtėsi, cilėsia me besnikėri, jeta me drejtėsi, Ligji me vėrtetėsi, ndėrsa pasuesit me Islam. Emrin do ta ketė Ahmed. Do ta udhėzoj, pasi qė pėr rru­gė tė drejtė nuk ka ditur fare, do t’ia dhuroj diturinė pas paditurisė, do ta pasuroj pas varfėrisė dhe do ta ngris nė shkallė nė ēfarė nuk ka qenė mė parė.

    Pėrmes tij, do t’i udhėzoj tė tjerėt, do tė bėj qė tė dėgjojnė veshėt e shur­dhėr dhe qė t’u hapen zemrat e vulosura tė pakujdesshmėve. Nga pa­suesit e tij do ta bėj Umetin mė tė mirė qė ėshtė paraqitur ndonjėherė nė botė, tė cilėt do tė besojnė dendur nė Mua dhe tė cilėt, duke vėrtetuar atė qė kanė shpallur Pejgamberėt, do tė urdhėrojnė nė tė mirė e tė ndalojnė nga e keqja. Do t’i frymėzoj qė tė mė lavdėrojnė dhe tė mė madhėrojnė nė xhamitė e tyre, nė shtėpitė e tyre dhe kudo qė tė takohen e tė tubohen. Do tė falen duke qėndruar nė kėmbė, duke qenė ulur dhe duke bėrė ruku e sexhde. Do tė luftojnė nė rrugėn Time dhe duke qenė tė panumėrt, do tė sul­mojnė nė rreshta. Duke derdhur gjakun e vet, ata do tė Mė afrohen Mua. Shpalljen do ta ruajnė nė gjoksat e tyre. Do t’u jetė e lejuar qė tė hanė mishin e kurbanit. Netėt do t’i kalojnė nė ibadet si asketė, e ditėn, por­si luaj, do tė sulen nė armikun. Kjo ėshtė dhunti qė ia jap kujt tė dua Ve­tė, e Unė jam i mirė pamasė.”

    Mė vonė, nė dashtė Zoti, do t’i citojmė disa ajete nga kaptinat Ma’ide dhe Saff, qė vėrtetojnė shumicėn e kėtyre thėnieve.
    Ebu Hudhejfe Is’hak b. Bishri, nė mė shumė senede, transmeton fjalėt e Ka’b el-Ahbarit, Vehb b. Munebbihut, Ibni Abbasit dhe Selman el-Farisiut. Nė njėrin prej versioneve tė ndėrthurura ndėrmjet veti, qėndron: “Kur Isai, i biri i Merjemes, u paraqit si Pejgamber dhe solli argumentet, muna­fi­kėt dhe kafirėt ndėr izraelitėt filluan ta pėrqeshnin dhe t’i thonin: “Ēka ka ngrėnė dje filani dhe ēka fshehė ai nė shtėpinė e vet?” Ai u pėrgjigjej nė kėtė, e besimi i besimtarėve bėhej edhe mė i fuqishėm, ndėrsa munafikėt dhe kafirėt nė mosbesimin e tyre bėheshin edhe mė sarkastikė (thumbonjės).

    Pėrkundėr tė gjitha kėtyre, Isai nuk kishte shtėpi tė vet. Udhėtonte nėpėr shtet, pa vendqėndrim tė pėrhershėm. Rasti i parė i ngjalljes sė tė vde­kur­ve ka ndodhur ditėn, kur njė herė, kaloi pranė njė gruaje, e cila qėndronte afėr njė varri duke qarė. Ky pyeti: “Ē’ke, oj grua?” “Mė ka vdekur vajza e hasretit, andaj i jam betuar Zotit se edhe unė nuk do tė largohem nga ky vend, pėrderisa nuk e shijoj vdekjen sikurse ajo, ose pėrderisa Allahu nuk ma ngjall, e ta shoh sėrish.”, u pėrgjigj ajo. Nė kėtė, Isai tha: “Ēka men­don, nėse do ta shihje sėrish, a do tė largoheshe prej kėtu?” “Po”, u pėr­gjigj ajo. Isai i fali dy rekate namaz, iu afrua varrit, u ul afėr tij dhe thirri: “O ti, filan-filanja, ngrihu, me vullnetin e Allahut tė Mėshirshėm dhe dil jashtė!” Nė kėtė, varri u drodh, e ai pėrsėri thirri, ndėrsa varri u hap, sipas vullnetit tė Allahut. Pastaj thirri edhe herėn e tretė, e ajo u ngrit, duke shkundur pluhurin nga koka. Atėherė Isai e pyeti: “Pėrse nuk u ngrite menjėherė?” “Kur mė erdhi thirrja e parė”, tha ajo, “Allahu ma dėrgoi engjėllin, i cili ma dha formėn. Pastaj mė erdhi thirrja e dytė, e ai ma fry­mėzoi shpirtin, e, pas thirrjes sė tretė, u frikėsova se kjo ishte thirrje pėr Ditėn e Kiametit, andaj nga frika m’u thinjėn edhe flokėt, edhe vetullat, edhe qerpikėt e syve.” Atėherė ajo u kthye kah nėna e vet, e tha: “Oj nėnė, ēka tė shtyri e tė shijoj dy herė hidhėtinė e vdekjes? Oj nėnė, ki durim dhe mbėshtetu nė Allahun, ngase unė pėr kėtė botė nuk kam kurrfarė nevoje. O Fryma e Zotit, dhe Fjalė e Tij, lute Zotin qė tė mė kthejė nė atė botė dhe tė ma lehtėsojė hidhėtinė e vdekjes!” Isai kėrkoi kėtė nga Zoti i tij, e Ai sėrish e mori tek Vetja, duke u shafitur sėrish nė dhé. Kur dėgjuan pėr kėtė ngjarje, hebrenjtė ndien urrejtje edhe mė tė madhe ndaj tij.
    Ne, nė fund tė rrėfimit mbi Nuhin (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), thamė se, izrae­litėt kanė kėrkuar nga Isai qė t’ua ngjallė tė birin e Nuhit, Samin, dhe se ai e ka lutur Allahun e Madhėrishėm pėr kėtė. Allahu e ka ngjallur atė, me ē’rast u ka rrėfyer ndodhinė me barkėn e Nuhit, ndėrsa Isai ėshtė lutur sėrish, e ai ėshtė bėrė pėrsėri dhé.

    Es-Suddiji nga Ebu Salihu dhe Ebu Maliku, e kėta nga Ibni Abbasi, pėr­cjellin njė transmetim, nė tė cilin qėndron se, njė mbret izraelit kishte vde­kur dhe ishte vėnė nė arkivol pėr ta bartur. Atėherė Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ishte afruar dhe e kishte lutur Allahun e Madhėrishėm, e Alla­hu e kishte ngjallė atė. Kėshtu, njerėzit qenė dėshmitarė tė njė duku­rie madhėsh­tore e tė paparė deri atėherė.
    Allahu i Madhėrishėm, fjalėt e tė Cilit janė mė tė vėrteta, thotė: *“Kur Alla­hu tha: “O Isa, i biri i Merjemes, kujtoje dhuntinė Time ndaj teje dhe ndaj nėnės sate; kur tė ndihmova ty me Shpirtin e shenjtė (Xhibrilin), e iu flisje njerėzve, duke qenė nė djep, si burrė i pjekur; dhe kur ta mėsova Librin dhe urtėsinė, Teuratin dhe Inxhilin; dhe kur, me vullnetin Tim, prej balte mbarove diē si shpendi, e ti fryve nė tė dhe kur ajo, me vullnetin Tim, u bė zog; dhe kur, me vullnetin Tim, e shėrove tė verbrin nga lindja dhe tė zgjebosurin; dhe kur, me vullnetin Tim, i ngjalle tė vdekurit; dhe kur i pengova sulmet e izraelitėve nė ty, atėherė kur ju solle atyre argu­mentet e qarta, e ata qė nuk besonin nga mesi i tyre – britėn: “Kjo nuk ėshtė asgjė tjetėr, pos magji e kulluar!” *Dhe, kur i urdhėrova hava­rij­ju­nėt (nxėnėsit): “Besomėni Mua dhe Pejgamberin Tim!”, ata u pėrgjigjėn: “Ne besojmė, e ti bėhu dėshmitar se ne jemi muslimanė!” (Ma’ide, 110-111)

    Kėtu i Lartmadhėrishmi e pėrkujton Isain nė dhuntitė qė ia kishte dhėnė dhe bamirėsinė qė ia kishte shprehur atij. Ai e ka krijuar atė pa baba, me­qė nėna e ka lindur, duke mos pasur kontakt me mashkull. I Lartma­dhė­rishmi ua bėri atė njerėzve argument dhe shenjė tė Gjithėfuqisė sė Tij dhe pas tė gjitha kėtyre, ua dėrgoi atė si Pejgamber tė Vetin. Ai mė tej pėr­kujton se, nėnėn e tij e ka zgjedhur mbi gratė e tjera, duke ia dhuruar asaj kėtė dhunti dhe duke parashtruar argumente se ajo nuk kishte asgjė me atė qė i pėrshkruanin injorantėt. Prandaj, Ai thotė: “kur tė ndihmova ty me Xhibrilin”, d.m.th. i cili e ka frymėzuar nėnėn tėnde dhe tė ka ndih­muar kundėr kafirėve, derisa ua pėrcillje shpalljen “e iu flisje njerėzve, duke qenė nė djep, si burrė i pjekur”, d.m.th. edhe si foshnjė qė ishe nė djep edhe si i rritur, i thėrrisje njerėzit ta besonin Allahun. “dhe, kur ta mėsova Librin dhe urtėsinė”, d.m.th. shkrimleximin dhe kuptueshmėrinė, siē thonė disa dijetarė nga brezat e parė, “Teuratin dhe Inxhilin; dhe kur, me vullnetin Tim, prej balte mbarove diē si shpendi”, d.m.th. kur, sipas urdhrit Tim, mbarove dhe skalite njė figurė shpendi prej balte; “e ti fryve nė tė dhe kur ajo, me vullnetin Tim, u bė zog”, d.m.th. sipas urdhrit Tim. I Lartmadhėrishmi kėtu vė nė pah se, ēdo gjė qė ka bėrė Isai, e ka bėrė me lejen e Tij, nė mėnyrė qė tė shmanget ēfarėdo dyshimi qoftė.
    “Dhe kur, me vullnetin Tim, e shėrove tė verbėrin nga lindja”, disa dije­tarė nga brezat e parė thonė se, me kėtė mendohet nė ata qė kishin lindur tė verbėr, tė cilėt nuk mund t’i shėronin kurrfarė mjekėsh, “dhe tė zgje­bosurin”, i cili nuk ka ilaē fare, ngase ishte sėmurė nė ato pėrmasa nga gėr­bula, saqė nuk mund tė shėrohej fare; “dhe kur, me vullnetin Tim, i ngris­je tė vdekurit”, d.m.th. nga varret, tė cilėt i ngjallje me urdhrin Tim. Pėr­kitazi me kėtė, kemi parashtruar mjaft argumente se kjo ka ndodhur shu­mė herė; “dhe kur i pengova sulmet e izraelitėve nė ty, atėherė kur ju solle atyre argumentet e qarta, e ata qė nuk besonin nga mesi i tyre – britėn: “Kjo nuk ėshtė asgjė tjetėr, pos magji e kulluar!”, d.m.th. kur de­shėn ta gozhdojnė nė kryq, e Allahu e ngriti tek Ai dhe e nxori atė nga duart e tyre, duke e shpėtuar ashtu siē di Ai mė sė miri, nė mėnyrė qė nuk kanė mundur t’i bėjnė kurrfarė tė keqe.
    “Dhe, kur i urdhėrova havarijjunėt (nxėnėsit): “Besomėni Mua dhe Pej­gam­berin Tim!”, ata u pėrgjigjėn: “Ne besojmė, e ti bėhu dėshmitar se ne jemi muslimanė!” Disa thonė se me kėtė shprehje mendohet nė shpallje si inspirim, qė do tė thoshte se Allahu i ka inspiruar dhe i ka udhėzuar nė kėtė. Nė kėtė kuptim, i Lartmadhėrishmi thotė nė njė vend tjetėr: “Dhe, Zoti yt e ka frymėzuar bletėn.” (Nahėl, 68), apo siē thotė: “Dhe, Ne, e ins­pi­ruam nėnėn e Musait: “Jepi gji, e, kur tė frikėsohesh pėr tė, hidhe nė lumė.” (Kasas, 8). Disa tė tjerė thonė se kėtu mendohet nė shpalljen me ndėr­mjetėsimin e Pejgamberit dhe parapėrgatitjen e zemrave tė tyre pėr pra­nimin e sė Vėrtetės. Prandaj edhe janė pėrgjigjur: “Ne besojmė, e ti bė­hu dėshmitar se ne jemi muslimanė!”

    Kjo ėshtė vetėm njė nga dhuntitė, qė ia ka dhuruar Allahu robit dhe tė Dėr­guarit tė Vet, Isait, tė birit tė Merjemes; ia ka siguruar atij ndihmėn - i ka dhėnė ndihmės, tė cilėt e ndihmonin dhe sė bashku me tė thėrrisnin qė tė besohet vetėm Allahu Njė, i Cili nuk ka shok.
    Pėr robin e Vet, Muhammedin (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), i Lartėsuari thotė: *“Ai tė pėrkrah ty me ndihmėn e Vet dhe me besimtarėt, *dhe, Ai i ka bashkuar zemrat e tyre. Edhe sikur tė shpenzoje tėrė pasu­ri­nė qė gjendet nė Tokė, ti nuk do tė mund t’i bashkoje zemrat e tyre, por Allahu i ka bashkuar ato, Ai, me tė vėrtetė ėshtė i Plotfuqishėm dhe i Urtė!” (Enbija, 62-63)



    Ai, pastaj, thotė: *“Dhe do t’ia mėsoj atij Librin dhe diturinė; dhe Teuratin e Inxhilin; *e (pastaj) do ta dėrgoj atė si Pejgamber te bijtė e Israilit (tė ci­lėve do t’u thotė): “Po ju sjell argument nga Zoti juaj, do tė bėj diēka prej ba­lte nė formė shpendi dhe do tė fryj nė tė, e me urdhrin e Allahut, do tė bė­het shpend i vėrtetė. Dhe do t’i shėroj tė verbėrit nga lindja, edhe zgje­ba­nėt, dhe do t’i ngjallė tė vdekurit, me vullnetin e Allahut, dhe do t’ju tregoj juve se ēka hani dhe ēka grumbulloni nė shtėpitė tuaja; kjo do tė je­tė, me tė vėrtetė, argument pėr ju, nėse bėheni besimtarė tė vėrtetė; *dhe ta vėrtetoj vėrtetėsinė e Teuratit, qė ėshtė shpallur para meje, dhe t’ua le­joj disa gjėra qė i keni pasur tė ndaluara. Dhe ju kam sjell argumentin nga Zoti juaj, prandaj kini frikė Allahun dhe mua mė dėgjoni! *Allahu ėshtė, me tė vėrtetė, Zoti im dhe Zoti juaj, ndaj adhuroni Atė. Kjo ėshtė rru­ga e drejtė!” *Kur Isai u bind se ata nuk duan tė besojnė, thirri: “Cilėt do tė jenė ndihmėsit e mi nė rrugėn e Allahut?” “Ne”, thanė nxėnėsit (e tij), “ne do tė jemi ndihmėsit e fesė sė Allahut, ne e besojmė Allahun, e ti bėhu dėsh­mitar se ne jemi tė dėgjueshėm ndaj Tij. *O Zoti ynė! Ne besojmė atė qė na ke shpallur Ti dhe ne pasojmė Pejgamberin (Isain), prandaj na re­gjis­trona ndėr besimtarėt!” *Dhe kafirėt filluan tė sajojnė intriga, por Allahu i largoi ato, sepse Allahu di (ta bėjė kėtė) mė sė miri.” (Ali Imran, 48-54)

    Ēdo Pejgamber i ka pasur mu’xhizet (mrekullitė) e veta, nė pėrshtatje me ko­hėn nė tė cilėn jetonte. Kėshtu, mu’xhizet e Musait (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ishin nė frymėn e kohės nė tė cilėn jetonte, kur bėnin kėrdi magjistarėt e shkathtė. Ai, nė kohėn e vet, ka treguar mrekulli, tė cilat i verbėronin shi­kimet dhe me ndihmėn e tė cilave magjistarėt, duke qenė se ata nė ko­hėn e tij ishin tė shkathėt dhe se me lehtėsi mund tė vlerėsonin se ēka ishte e vėrtetė e ēka magji, pėrnjėherėsh dhe pa hamendje e pėrqafuan Isla­min, pikėrisht nė ēastin kur panė atė qė panė: mrekullitė tė cilat mund tė vijnė vetėm nga ai tė cilin e ndihmon dhe e pėrkrah Allahu i Lartėsuar.


    Isai, i biri i Merjemes, ėshtė dėrguar nė kohėn kur mjekėsia ishte nė njė shka­llė tė zhvillimit tejet tė lakmueshme. Andaj mu’xhizet e tij nga kjo fushė ishin tė paarritshme pėr mjekėt, tė cilėt assesi nuk mund t’i zba­to­nin – e si vallė mjekėt do tė mund ta shėronin njeriun e verbėr, i cili ėshtė lin­dur si i tillė, duke qenė se kjo nuk ėshtė verbėri e rėndomtė!? Apo, si do tė mund ta shėronin njeriun e zgjebosur, apo dikė qė ishte sėmurė nga gėrbula dhe sėmundje tė ngjashme tė pashėrueshme? Apo, cili njeri do tė mund tė arrinte deri nė atė nivel qė ta ngjallė njeriun e vdekur nga varri!?
    Gjithsecili e ka tė qartė se mu’xhizet e kėtilla e verifikojnė vėrtetėsinė e atij tė cilit i ndodhin kėto dhe Gjithėfuqinė e Atij qė e ka dėrguar atė.


    Muhammedi (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ėshtė dėrguar nė kohėn kur ora­toria dhe poezia ishin nė kulminacion dhe shkenca do zhvillohej. Prandaj Allahu ia shpalli atij Lib­rin Fisnik, pėr tė cilin ėshtė e panjohur gėnjeshtra nga cilado anė qoftė ajo, ngase kjo ėshtė Shpallja e tė Urtit dhe tė Lavdėruarit. Fjalėt e Kur’anit janė mu’xhize me anė tė tė cilave sfidohen edhe njerėzit edhe xhinėt qė tė sajojnė diēka tė ngjashėm me tė, apo dhjetė kaptina, ose madje edhe ve­tėm njė kaptinė. Kur’ani afirmon nė mėnyrė tė padyshimtė se ata assesi nuk do tė mund ta bėjnė kėtė, as atėherė e as nė tė ardhmen, ngase thotė: “Nėse nuk mundeni, e, kurrsesi nuk do tė mundeni...” (Bekare, 24). Kėshtu ėshtė thėnė vetėm pėr atė se kjo ėshtė e folmja e Krijuesit tė Madhėrishėm, e Allahut, tė Cilit askush nuk i pėrngjanė as pėr nga qenėsia, as pėr nga ci­lė­sitė e as pėr nga veprat.

    Marrė pėrgjithėsisht, ėshtė dashur tė thuhet se, edhe pse Isai (paqja e Allahut qof­tė mbi tė!) u solli argumente tė qarta, ata mbetėn me kėmbėngulje nė mos­be­simin, nė lajthitjen dhe nė paturpėsinė e tyre. Vetėm njė grup njerėzish tė mirė iu bashkuan atij, e pėrkrahėn, e ndihmuan dhe dėgjuan ashtu si duhet. Kėshtu ishte edhe kur izraelitėt u kthyen kundėr tij dhe e shpifėn te sun­dim­tari i asokohshėm, meqė ishin tė vendosur qė ta gozhdojnė nė kryq dhe ta mbysin, mirėpo Allahu i Madhėrishėm e shpėtoi atė dhe e ngriti tek Ai, duke dhėnė qė njėri nga pasuesit t’i ngjante atij, tė cilin e zunė, e gozh­duan dhe e mbytėn, duke menduar se e kishin mbytur Isanė.
    Shumė tė krishterė i besuan pohimeve tė tyre, mirėpo kjo nuk ėshtė e vėrtetė; tė gji­thė ata qė besojnė nė kėtė, janė nė gabim tė hapėt. I Lartmadhėrishmi thotė: “Dhe kafirėt filluan tė sajojnė intriga, por Allahu i largoi ato, sepse Allahu di (ta bėjė kėtė) mė sė miri.” (Ali Imran, 54)
    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: *“Dhe, kur Isai, i biri i Merjemes tha: “O bijtė e Israilit, unė jam i Dėrguari i Allahut te ju, qė t’ua vėrtetoj Teuratin e shpallur para meje dhe t’ua sjell lajmin pėr Pejgamberin qė do tė vijė pas meje, emri i tė cilit do tė jetė Ahmed.” Dhe, kur ai u solli argu­men­te tė qarta, ata thanė: “Kjo ėshtė magji e hapėt” *E, kush ėshtė mė mizor se ai qė pėr Allahun shpif gėnjeshtra pėrderisa thėrritet nė Islam? Po, Allahu nuk do t’ia tregojė rrugėn e drejtė popullit tė padrejtė. *Ata dėshirojnė ta shuajnė dritėn e Allahut me gojėt e tyre, por Allahu do tė bėjė qė drita e Tij tė ekzistojė gjithmonė, madje edhe pse kėtė e urrejnė jobesimtarėt.” (Saff, 6-8). Pastaj, i Lartmadhėrishmi thotė: “O besimtarė, ndihmoni fenė e Allahut, siē kanė thėnė nxėnėsit (havarijjunėt): “Ne do ta ndihmojmė fenė e Allahut!” E, kur Isai, i biri i Merjemes, i pyeti: “A do tė mė ndihmoni pėr hir tė Allahut?” Njė grup nga bijtė e Israilit besoi, e tė tjerėt jo, kurse Ne, i ndihmuam ata qė besuan kundėr armikut tė tyre dhe ata ngadhėnjyen.” (Saff, 14)


    Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ėshtė Pejgamberi i fundit i izraelitėve. Ai, nė drejtimet e tij, ua ka paralajmėruar ardhjen e Pejgamberit tė fundit, i cili do tė vijė pas tij. U ka treguar se si do tė quhet dhe e ka pėrshkruar atė, nė mėnyrė qė tė mund ta njihnin dhe ta pasonin. Ky ishte argument dhe mi­rė­bėrėsi e Allahut ndaj tyre, siē thotė i Lartmadhėrishmi: *“Dhe atyre qė ndjekin Pejgamberin, Ferrėfyesin, i cili nuk do tė dijė as tė lexojė as tė shkruajė, tė cilin ata e gjejnė tė shėnuar nė Teurat dhe nė Inxhil, i cili do tė kėrkojė prej tyre qė tė bėjnė vepra tė mira e tė ndalojnė nga ato tė kė­qi­jat, i cili do t’u lejojė ushqime tė mira, e t’ua ndalojė ato tė kėqijat, i cili do t’i lirojė nga ngarkesat dhe vėshtirėsitė tė cilat i kanė pasur ata. Prandaj, ata qė do t’i besojnė atij, qė do ta pėrkrahin e do ta ndihmojnė atė, dhe do ta ndjekin dritėn e dėrguar pėrmes tij – ata do tė arrijnė ēka tė dėshirojnė.” (A’raf, 157)
    Muhammed b. Is’haku shėnon: “Mė ka treguar Theur b. Jezidi, se ka dė­gjuar nga Halid b. Ma’dani, se, me njė rast, sahabėt e lutėn tė Dėrguarin e Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!): “O i Dėrguari i Allahut, na trego diē pėr ty!”, e ky u ka thėnė: “Unė jam duaja e babait tim, Ibrahimit, dhe para­lajmėrim i Isait. Nėna ime, kur mbeti me barrė me mua, ka parė njė dritė, e cila i ka ndriēuar pallatet e Busras nė Sham.”
    Njė hadith i ngjashėm me kėtė, transmetohet edhe nga Irbad b. Sarije dhe Ebu Umame, e kėta nga I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), me atė qė nė tė qėndron: “Unė jam duaja e babait tim, Ibrahimit, dhe paralajmėrim i Isait, meqė Ibrahimi, kur e ndėrtoi Ka’ben, ėshtė lutur: “O Zoti ynė, dėrgo nė mesin e tyre njė Pejgamber prej tyre.” (Bekare, 129).” Kur pejgamberia tek izraelitėt pėrfundonte me Isanė, ai u ka thėnė se nga mesi i tyre mė nuk do tė ketė tė Dėrguar dhe se pas tij, i Dėrguari do tė jetė arab, i cili nuk do tė dijė as tė shkruajė as tė lexojė, i fundit nga tė gjithė Pejgamberėt, me emrin Ahmed, e ky nė realitet ėshtė Muhammed b. Abdullah b. Abdul-***­talib b. Hashim, nga loza e Ismailit, tė birit tė Ibrahimit (paqja e Allahut qoftė mbi tė!).


    Allahu i Madhėrishėm thotė: “Dhe, kur ai u solli argumente tė qarta, ata tha­nė: “Kjo ėshtė magji e hapėt.” Ėshtė e mundur qė kjo tė ketė tė bėjė me Isain (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), por edhe me Muhammedin (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!).

    Pastaj i Lartmadhėrishmi u jep zemėr robėrve tė Vet besimtarė, qė ta ndih­mojnė Islamin dhe muslimanėt, ashtu qė tė ngriten dhe ta pėrkrahin tė Dėrguarin e Tij nė pėrhapjen e Islamit: “O besimtarė, ndihmoni fenė e Allahut, siē kanė thėnė nxėnėsit (havarijjunėt): “Ne do ta ndihmojmė fenė e Allahut!” E, kur Isai, i biri i Merjemes, i pyeti: “A do tė mė ndihmoni pėr hir tė Allahut?”, d.m.th. kush prej jush do tė mė ndihmoj nė thirrje tek Allahu. Kjo ka ndodhur nė Nazaret, sipas tė cilit tė krishterėt edhe janė quajtur. Allahu i Madhėrishėm thotė: “Njė grup nga bijtė e Israilit besoi, e tė tjerėt jo”, d.m.th. nė atė qė i thėrriste ai izraelitėt dhe tė tjerėt tė besojnė, disa besuan e disa nuk besuan. Izraelitėt e tjerė, ose shumica prej ty­re, nuk deshėn tė besonin. Pastaj Allahu i ndihmoi ata qė besuan kun­dėr atyre qė nuk besuan, me ē’rast besimtarėt fituan dhe i ngadhėnjyen jobesimtarėt. Pėrkitazi me kėtė i Lartmadhėrishmi thotė: “Dhe, kur Allahu tha: “O Isa, do ta marr shpirtin e do tė tė ngris tek Unė dhe do tė tė shpėtoj nga kafirėt, dhe do tė bėj qė pasuesit e tu tė jenė mbi kafirėt, deri nė Ditėn e Kiametit.” (Ali Imran, 55). Pra, secili qė ka qenė mė afėr tij, e ka mun­dur atė tjetrin. Kėshtu muslimanėt, duke qenė se pėr tė e flisnin tė vėr­tetėn e padyshimtė, d.m.th. se ai ishte robi dhe i Dėrguari i Allahut, i nga­dhėnjyen tė krishterėt, tė cilėt kishin devijuar dhe e kishin tepruar, du­ke i pėrshkruar atij mė tepėr se ē’kishte shpallur Allahu pėrmes tij.
    Gjithashtu, marrė pėrgjithėsisht, pasi qė tė krishterėt kanė besuar mė tek Isai me shume sesa hebrenjtė - mallkimi i Allahut qoftė mbi ta! - tė krishterėt ishin mbi hebrenjtė, deri nė paraqitjen e sėrishme tė Islamit dhe tė muslimanėve.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  7. #7
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    ZBRITJA E SOFRĖS (Tryezes)

    Allahu i Madhėrishėm thotė: “Dhe, kur nxėnėsit (havarijjunėt) thanė: “O Isa, i biri i Merjemes, a mundet Zoti yt tė na zbresė njė sofėr prej qielli?” Ai tha: “Kini frikė Allahun, nėse jeni besimtarė!” Ata thanė: “Ne dėshirojmė qė tė hamė nga ajo (sofėr), e tė na qetėsohen zemrat dhe tė bindemi se na e ke thėnė tė vėrtetėn, dhe pėr atė tė bėhemi dėshmitarė!” Isai, i biri i Merjemes, tha: “O Allah, o Zoti ynė! Zbritna neve njė sofėr nga qielli, qė tė jetė festė pėr tė parėt (bashkėkohėsit) tanė dhe pėr ata pas nesh, dhe (tė jetė) mrekulli prej Teje, dhe na ushqe, se Ti je Furnizuesi mė i mirė!” “Unė do t’ua zbres atė (sofrėn)”, tha Allahu, “por kush nga ju, pas kėsaj nuk beson, Unė do ta dėnoj atė me njė dėnim, me ēfarė nuk do ta dėnoj askėnd nė botė!” (Ma’ide, 112-115)


    Ne, nė Tefsirin tonė, i kemi cituar transmetimet nga Ibni Abbasi, Selman el-Farisiu, Ammar b. Jasiri etj., nė tė cilat flitet pėr zbritjen e sofrės. Nė to qėndron se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) i ka urdhėruar nxėnėsit e vet qė tė agjėrojnė tridhjetė ditė. Kur e agjėruan kohėn e caktuar, ata kėrkuan nga ai qė t’ua zbriste njė sofėr nga qielli qė tė hanin dhe qė t’u qetėsoheshin zemrat, si shenjė se Allahu ua kishte pranuar agjėrimin dhe se ua kishte pėrmbushur lutjen. Gjithashtu kanė dashur qė kjo t’u ishte festė, e qė atė ditė, kur u ndėrpritet tė agjėruarit, tė hanė nga ajo dhe qė aty tė ketė mjaft ushqim pėr secilin prej tyre, edhe pėr tė varfėrin edhe pėr tė pasurin. Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) nisi t’i kėshillonte, duke u frikėsuar se nuk do tė jenė mjaft falėnderues dhe se nuk i kishin plotėsuar si duhet obligimet e tyre. Mirėpo, kėta ishin kėmbėngulės qė Isai ta luste Zotin e Madhėrishėm qė t’ua jepte atė. Duke parė se nuk hiqnin dorė, ai iu afrua vendit ku zakonisht falej, veshi rroba tė vrazhda nga kėmenda, qėndroi gatitu, e uli kokėn, filloi tė qante dhe pėrulshėm e luti Allahun qė t’ua jepte atė qė dėshironin ata. Nė kėtė, Allahu i Madhėrishėm, nė sy tė njerėzve, ua zbriti sofrėn nga qielli, e cila u paraqit ndėrmjet dy reve, dhe afrohej dalėngadalė. Duke zbritur, Isai e luste Zotin e Madhėrishėm qė ta bėjė atė mėshirė, tė bekuar dhe shpėtimprurėse, e jo ndėshkim. Kėshtu zbriste, derisa nuk u lėshua pikėrisht para Isait (paqja e Allahut qoftė mbi tė!). Duke qenė se ajo ishte e mbuluar me njė ēarēaf, Isai filloi ta zbulonte duke shqiptuar: “Nė emėr tė Allahut, Furnizuesit mė tė mirė!” Nė tė ishin shtatė peshq dhe shtatė kuleē. Disa thonė se ka pasur edhe uthull, e disa tė tjerė – shegė dhe pemė tė tjera. Nga ajo ndihej aromė e kėndshme. Allahu ka thėnė: “Bėhu” – e ajo ėshtė bėrė. Pastaj Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) tha qė tė hanė, ndėrsa ata u pėrgjigjėn se nuk do tė fillojnė para tij. Nė kėtė Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) tha se ata tė parėt e kishin kėrkuar kėtė. Duke qenė se refuzonin tė fillonin tė parėt, Isai urdhėroi qė ushqimi t’u ndahet tė varfėrve, tė ngratėve, tė sėmurėve dhe tė ēalėve, tė cilėt ishin afro njė mijė e treqind veta. Kur hėngrėn nga sofra, tė gjithė ata qė ishin tė sėmurė dhe tė ēalė, u shėruan, ndėrsa tė tjerėt, kur e panė kėtė, u penduan qė nuk kishin ngrėnė edhe ata. Mė tej thuhet se sofra zbriste pėr ēdo ditė nga njė herė dhe se njerėzit hanin prej saj, e qė askujt nuk i ishte pak, meqė njėsoj hante nga i pari e deri tek i fundit, edhe pse ndonjėherė hanin shtatė mijė njerėz. Pastaj zbriste ēdo tė dytėn ditė, ashtu si populli i Salihut qė pinte qumėshtin e devesė ēdo tė dytėn ditė. Pastaj Allahu e urdhėroi Isain qė nga ajo tė hanin vetėm tė varfėrit, e jo edhe tė pasurit. Mirėpo, kjo shumicės i erdhi vėshtirė. Hipokritėt nisėn tė kritikojnė, e ajo pushoi sė zbrituri,


    Dijetarėt nuk janė nė pajtim se a ka zbritur sofra fare apo jo. Shumica prej tyre konsideron se ajo ka qenė e zbritur, ngase nė kėtė na udhėzojnė transmetimet e pėrmendura, e kėshtu mund tė kuptohet edhe nga domethėnia e jashtme e tekstit kur’anor, veēanėrisht nga fjalėt: “Unė do t’ua zbres atė (sofrėn).” Kėshtu thotė Ibni Xheriri, e, Allahu e di mė sė miri.

    Veē kėsaj, Ibni Xheriri shėnon njė transmetim autentik, ku qėndron se Muxhahidi dhe Hasan b. Ebi El-Hasan el-Basriu kanė thėnė: “Sofra nuk ka qenė e zbritur, ngase ata kanė hequr dorė nga kjo, atėherė kur Allahu ka thėnė: “por kush nga ju, pas kėsaj nuk beson, Unė do ta dėnoj atė me njė dėnim, me ēfarė nuk do ta dėnoj askėnd nė botė!”

    Ndėrkaq thuhet se tė krishterėt nuk dinė asgjė pėr rastin e sofrės, ngase ky rast nuk pėrmendet fare nė librin e tyre, edhe pse pėr tė flitet nė shumė transmetime. Allahu e di mė sė miri.[2]
    Ne, pėr kėtė rast, kemi folur gjerėsisht nė Tefsirin tonė, prandaj kush dėshiron, le tė shikojė aty. Falėnderimi i qoftė Allahut pėr mirėsinė e Tij.

    Ebu Bekėr b. Ebid-Dunjai shėnon se njė njeri, emri i tė cilit nuk i kujtohet, i ka rrėfyer se Haxhxhaxh b. Muhammedi i ka treguar se ka dėgjuar nga Ebu Hilal Muhammed b. Sulejmani, se Ebu Bekėr b. Abdullah el-Muzeniu ka thėnė: “Me njė rast, nxėnėsit e humbėn Pejgamberin e tyre, Isanė, e u qe thėnė se ishte nisur kah deti. Ata u vunė nė kėrkim tė tij dhe kur erdhėn te deti, e panė atė duke ecur nėpėr ujė dhe se valėt herė po e ngrisnin e herė po e zbrisnin. Ishte i veshur me njė petk, me gjysmėn e tė cilit e kishte mbėshtjellė pjesėn e poshtme tė trupit, ndėrsa me gjysmėn tjetėr e kishte mbuluar pjesėn e sipėrme. Kur iu afrua, njėri prej tyre, pėr tė cilin Ebu Hilali thotė se mendon qė ka qenė mė i miri, tha: “A tė afrohem, o i Dėrguari i Allahut?” “Afrohu!”, tha Isai. Ky, duke vėnė njėrėn kėmbė nė ujė dhe e bėri hapin me tjetrėn, thirri “Uh! U mbyta, o i Dėrguari i Allahut!” “Ma jep dorėn!”, u pėrgjigj Isai, “Sikur njeriu tė besonte sinqerisht madje edhe sa njė qime, do tė ecte nėpėr ujė pa kurrfarė vėshtirėsish.”


    Njė transmetim tė ngjashėm e shėnon edhe Ebu Se’id b. El-A’rabiu, nga Ibrahim b. Ebi El-Xhehimi, ky nga Sulejman b. Harbi, e ky nga Ebu Hilal b. Bekri.

    Ebu Bekėr b. Ebid-Dunjai, mė tej, shėnon: “Na ka treguar Muhammed b. Alijj b. El-Hasan b. Sufjani, se ka dėgjuar nga Ibrahim b. El-Esh’athi, se El-Fudajl b. Ijadi ka thėnė: “I pyetur se si mund tė ecėn nėpėr ujė, Isai ėshtė pėrgjigjur: “Duke iu falėnderuar imanit dhe bindjes sė fuqishme.” “Ne besojmė sikurse ti dhe jemi tė fuqishėm sikurse edhe ti!”, u pėrgjigjėn ata, e ky u tha: “Atėherė, ejani dhe ecni edhe ju!” Kur u nisėn pas tij, e u fundosėn, ai i pyeti: “E, ē’keni?”, ata u pėrgjigjėn: “Kemi frikė nga valėt.” “E, a nuk i frikėsoheni Zotit tė valėve?”, pyeti ky. Pastaj i nxori nga uji dhe i vendosi nė breg, mori njė grusht rėrė dhe e hapi. Nė njė dorė kishte ar, ndėrsa nė tjetrėn dhé apo rėrė. “Ēka ju pėlqen mė sė shumti prej kėtyre dy gjėrave?”, pyeti ai, ndėrsa ata u pėrgjigjėn: “Arin.” Nė kėtė, ai tha: “Pėr mua edhe njėra edhe tjetra janė njėsoj.”

    Nė rrėfimin mbi Jahjanė, tė birin e Zekerijjait, mė herėt kemi thėnė se disa dijetarė nga brezat e parė thonė se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) vishte rroba nga kėmenda dhe hante gjethe nga drunjtė, se nuk kishte banesė, familje dhe pasuri, e as diē qė do ta linte pėr nesėr. Disa prej tyre thonė se hante nga fitimi i nėnės sė vet, e cila tirrte lesh. Bekimi i Allahut dhe paqja qofshin mbi tė!
    Ibni Asakiri shėnon se Esh-Sha’biu ka thėnė: “Kur nė praninė e Isait (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) pėrmendej Dita e Gjykimit, klithte dhe thoshte: “Nuk i takon tė birit tė Merjemes qė tė heshtė kur pėrmendet Dita e Gjykimit.”


    Nga Abdulmelik b. Se’id b. Ebxheri transmetohet se Isai, kur dėgjonte vazin, qante porsi nėna tė cilės i ka vdekur fėmija.

    Abdurrezaku shėnon se ka dėgjuar nga Ma’meri, ky nga Xha’fer b. Belkani, se Isai kishte zakon tė thoshte: “O Allahu im! Unė nuk mund tė largoj atė qė nuk e dua, e as qė mund tė pranoj atė qė dua. Unė jam nėn pushtetin e dikujt tjetėr dhe jam i varur nga veprat e mia. Prandaj nuk ka mė tė varfėr se unė! O Allahu im, mos lejo qė armiku t’i gėzohet fatkeqėsisė sime dhe qė pėrmes meje t’i sjellė fatkeqėsi mikut tim. Mos lejo qė nė besim tė mė godasė mynxyra dhe, mos lejo qė tė mė zė ai, i cili ndaj meje nuk ka mėshirė.”

    Fudajl b. Ijadi transmeton nga Junus b. Ubejdi, se Isai thoshte: “Askush nuk do tė besojė me tė vėrtetė, pėrderisa brengoset se ēka do tė hajė nė kėtė botė.” Fudajli, gjithashtu, thotė se Isai thoshte: “Kam menduar pėr krijesat, dhe kam ardhur nė pėrfundim se, sipas mendimit tim, mė fatlumi ėshtė ai, i cili nuk ėshtė krijuar fare!”

    Is’hak b. Bishri transmeton nga Hisham b. Hasani, se El-Hasani ka thėnė: “Ditėn e Gjykimit Isai do tė jetė i pari nga mesi i asketėve.” Ai, gjithashtu, thotė: “Ata, tė cilėt i shmangen mėkateve, Ditėn e Gjykimit do tė jenė tė ringjallur sė bashku me Isain.”

    Ai shton: “Njė ditė Isai, duke vėnė njė gur nė vend tė jastėkut, ra dhe fjeti thellė. Ndėrkohė i erdhi Iblisi, e i tha: “O Isa, a po thua se nga kjo botė nuk tė nevojitet asgjė? E, edhe ky gur ėshtė njė nga sendet e dynjallėkut!” Nė kėtė, Isai u zgjua, e mori gurin, e hodhi nė tė, e tha: “Ja tek e ke kėtė sė bashku me tėrė dynjanė!”

    Mu’temir b. Sulejmani thotė, se Isai me njė rast doli para shokėve tė vet, i mbėshtjellė vetėm me gunė tė leshtė, e cila ia mbulonte vetėm atė qė ishte mė e nevojshme. Ishte i zbathur, i pėrlotur, me flokė tė shprishur, i zbehtė nga uria dhe me buzė tė ēara nga etja. “Paqja qoftė mbi ju, o pasardhėsit e Israilit!”, tha ai. “Unė, sipas vullnetit tė Allahut, ia kam dhėnė dynjallėkut vendin qė i takon, duke mos u mrekulluar me tė dhe duke mos e lavdėruar atė. A e dini se ku e kam shtėpinė?” “Ku e ke shtėpinė, o Frymė e Zotit?”, pyetėn ata. Ky tha: “Shtėpitė e mia janė xhamitė, aroma: uji, erėza: uria, ndėrsa kandili i natės: Hėna. Dimrit e kryej namazin aty ky shkėlqen Dielli, bari aromatik ėshtė gjelbėrimi im tokėsor, ndėrsa leshi – rrobat e mia. Shenja ime ėshtė frika nga Zoti, ndėrsa miqtė e mi janė varfanjakėt e palėvizshėm dhe tė mjerėt. Fle dhe zgjohem pa asgjė nė botė, jam shpirtmirė dhe kam ndėrgjegje tė qetė. A ekziston kush mė i pasur se unė?” Kėtė e transmeton Ibni Asakiri.


    Abdullah b. el-Mubareku thotė: “Sufjan b. Ujejne transmeton nga Halef b. Haushebi, se Isai i ka thėnė nxėnėsve: “Ashtu siē ua kanė lėnė sundimtarėt juve diturinė, ashtu edhe ju lėniani atyre dynjallėkun!”

    Katade shėnon se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Pyetmėni! Unė jam zemėrbutė dhe i vogėl nė sytė e mi!”

    Ismail b. Ajashi transmeton nga Abdullah b. Dinari, se Umeri ka rrėfyer, se Isai i ka kėshilluar nxėnėsit e vet: “Hani bukė elbi, pini ujė tė pastėr dhe me tė gjithė njerėzit ndahuni me ndėrgjegje tė pastėr dhe tė pabrengė. Pasha atė qė po e flasė, ėmbėlsia e kėsaj bote nėnkupton hidhėtinė e botės tjetėr, ndėrsa hidhėtia e saj, ėmbėlsinė dhe kėnaqėsinė nė botėn tjetėr. Robėrit e Allahut nuk jetojnė nė mėnyrė luksoze. Pasha fjalėt e mia, Mė i keqi nga ju, ėshtė njeriu i dijshėm, i cili i jep pėrparėsi ėndjeve tė veta kundrejt diturisė dhe dėshiron qė, tė gjithė njerėzit, tė jenė sikurse ai.” Njė transmetim tė ngjashėm me kėtė, e transmeton edhe Ebu Hurejre.

    Ebu Mus’abi transmeton nga Maliku se ka dėgjuar qė Isai ka thėnė: “O Pasardhėsit e Israilit, merrni ujė tė kthjellėt, barishte fushash dhe bukė elbi, ndėrsa ruajuni nga buka e grunjtė, meqė me tė nuk do tė jeni falėnderues.”

    Ibni Vehbi transmeton nga Sulejman b. Bilali, se Jahja b. Se’idi ka treguar, se Isai thoshte: “Kjo botė le tė jetė pėr ju vend nėpėr tė cilin kaloni, e jo tė cilin do ta ndėrtoni!”

    Gjithashtu, thoshte: “Dashuria ndaj dynjasė ėshtė shkaktare e ēdo mėkati. Shikimi nė zemėr nxitė epshin.” Vuhejb b. El-Verdi pėrcjell njė transmetim tė ngjashėm dhe shton: “E, sa e sa epshe nė zemrat e njerėzve kanė shkaktuar vajtime tė gjata.”

    Nga Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) transmetohet se ka thėnė: “O ti njeri i dobėt, ki frikė Allahun kudo qė tė gjendesh. Nė kėtė botė bėhu mysafir kalimtar. Shtėpia le tė tė jetė xhamia. Mėsoi sytė e tu nė tė qajtur, trupin nė sabėr, e zemrėn nė pėrsiatje dhe mos u brengos pėr rriskun e nesėrm, meqė ky ėshtė gabim!”

    Gjithashtu, transmetohet se ai ka thėnė: “Ashtu sikurse qė askush prej jush nuk mund ta ndėrtojė shtėpinė nė valė tė detit, po ashtu kėtė botė mos ta konsiderojė si vendqėndrim tė tij!”
    Nė kėtė kuptim, Thabik b. El-Berberi, ka kėnduar nė vargje:
    Me shpata morėt shtėpi pėr vete –
    vallė, a ndėrtohet nė valė shtėpia prej balte!


    Sufjan eth-Theuriu thotė se Isai, i biri i Merjemes, ka thėnė: “Nuk ėshtė e mundur qė nė zemrėn e besimtarit tė ekzistojė dashuria edhe pėr dynjallėk edhe pėr Ahiret, ashtu siē nuk ėshtė e mundur qė, nė njė enė tė jenė sė bashku uji dhe zjarri.”

    Ibrahim el-Harbi transmeton nga Davud b. Reshidi, se Ebu Abdullah es-Sufiu ka thėnė: “Isai ka thėnė: “Ai i cili e kėrkon dynjanė, i ngjanė atij qė pi ujė deti: sa ma shumė qė tė pijė, aq mė tepėr etshohet, gjithnjė, pėrderisa nuk e mbytė.”

    Nga Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), gjithashtu, transmetohet se ka thėnė: “Shejtani ėshtė me dynjallėkun. Ai mashtron me pasuri, i zbukuron aspiratat dhe i zgjon epshet.”

    El-Ameshi transmeton se El-Hasani ka thėnė: “Isai dinte tė shtronte ushqim para miqve tė tij, e pastaj ngrihej duke thėnė: “Kėshtu edhe ju qerasni njerėzit e tjerė!”

    Njė grua i ka thėnė Isait (paqja e Allahut qoftė mbi tė!): “Lum pėr ngrykun qė tė ka bartur dhe lum pėr gjoksin qė tė ka dhėnė gji!” Ai, nė kėtė ka thėnė: “Lum pėr atė qė e mėson Librin e Allahut dhe punon sipas tij!”
    Ai, gjithashtu ka thėnė: “Lum pėr atė qė qanė kur ti kujtohen mėkatet e veta, qė e ruan gjuhėn e vet dhe qė shtėpia e tij i mjafton!” Prej tij, gjithashtu, transmetohet se ka thėnė: “Lum pėr atė qė fle, e nuk mendon pėr mėkat, por mendon pėr atė qė nuk ėshtė mėkat!”

    Malik b. Dinari thotė: “Me njė rast Isai dhe shoqėria e tij, kaluan pranė njė kufome, e ata thanė: “O sa shumė qė po kundėrmon!”, ndėrsa ai tha: “O sa dhėmbė tė bardhė qė paska!”, nė mėnyrė qė t’i shmangė ata nga pėrgojimi.”

    Ebu Bekėr b. Ebid-Dunjai shėnon se, Husejn b. Abdurrahmani ka treguar se, Zekerijja b. Adijji ka thėnė: “Isai, i biri i Merjemes ka thėnė: “O nxėnės, jini tė kėnaqur edhe me pak dynjallėk, nėse e keni besimin nė rregull, ashtu siē janė tė kėnaqur ata qė e duan dynjanė me pak besim, nėse me dynjallėkun e tyre ėshtė ēdo gjė nė rregull!”

    Njė poet i ka vargėzuar kėto fjalė, siē transmeton Zekerijjai:
    “Po e shoh se disa njerėz janė tė kėnaqur edhe me minimum nė besim,
    por nuk duan tė jenė tė kėnaqur me minimum nė aspiratat jetėsore.
    Nė favor tė besimit, heq dorė nga dynjallėku, i cili i takon sundimtarėve,
    ashtu siē sundimtarėt heqin dorė nga besimi nė favor tė dynjallėkut!”


    Ebu Mus’abi transmeton nga Maliku, se Isai, i biri i Merjemes ka thėnė: “Mos flisni shumė, pėrveē nėse e pėrmendni Allahun, ngase zemrat, pa hetuar fare, do t’u bėhen tė vrazhda, ndėrsa zemra e vrazhdė ėshtė larg Allahut. Mos u sillni me mėkatet e njerėzve si sundimtarė, por si robėr! Ekzistojnė dy lloj njerėzish: ata qė janė nė gjendje tė mirė dhe ata qė vuajnė. Kini mėshirė ndaj atyre qė vuajnė dhe falėnderoni Allahun nėse jeni nė gjendje tė mirė!”


    Abdullah b. El-Mubareku thotė se ka dėgjuar nga Sufjani, e ky nga Mensuri se, Salim b. Ebi el-Xha’di ka rrėfyer se, Isai ka thėnė: “Punoni pėr hir tė Allahut, e jo pėr hir tė stomakut tuaj. Shikoni zogjtė, tė cilėt flenė dhe zgjohen, e nuk mbjellin dhe nuk korrin, porse Allahu ua jep rriskun. Nėse thoni se ju i keni stomakėt mė tė mėdhenj sesa zogjtė, atėherė shikoni kuajt e egėr dhe lopėt: ata gjithashtu zgjohen duke mos mbjellur e korrur, por i furnizon Allahu.”


    Safuan b. Amri transmeton nga Shurejh b. Abdullahu, se Jezid b. Mejseri ka rrėfyer se, me njė rast nxėnėsit e pyetėn Mesihun: “O Ferrėfyes i Zotit, shiko se sa e bukur qė qenka kjo faltore!”, e ky u tha: “Amin, Amin! Po ju flas tė vėrtetėn, Allahu nga kjo faltore nuk do tė lė asnjė guri, e qė, pėr shkak tė mėkateve njerėzore, tė mos e rrėnojė. Allahu nuk e shpreh mėshirėn e Vet pėr shkak tė arit, tė argjendit apo tė kėtyre gurėve, tė cilėve u mrekulloheni ju. Prej tė gjitha kėtyre Atij i janė mė tė dashura zemrat e pastėrta tė besimtarėve. Duke iu falėnderuar atyre, Allahu jep jetė nė Tokė dhe pėr shkak tė tyre, kur tė prishen, e shkatėrron Tokėn.”




    Hafėz Ebu El-Kasim b. Asakiri, nė Tarihun e tij, shėnon: “Na ka treguar Ebu Mensur b. Muhammed es-Sufiu, se ka dėgjuar nga Aishe bintu El-Hasan b. Ibrahim el-Verkanijje, kjo nga Ebu Muhammed Abdullah b. Umer b. Ubejdullah El-Hushejmi, ky nga El-Velid b. Ebani, ky nga Ahmed b. Xha’fer er-Raziu, ky nga Suhejl b. Ibrahim el-Handhaliu, ky nga Abdulvehhab b. Abdulazizi, ky nga El-Mu’temiri, ky nga Muxhahidi, e ky nga Ibni Abbasi, se i Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Me njė rast Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) kaloi pranė njė qyteti tė zbrazėt. Duke u mrekulluar nga godinat e tij, tha: “O Zoti im, urdhėroje kėtė qytet qė tė mė pėrgjigjet.” Allahu i shpalli atij qyteti: “O qytet i zbrazėt, pėrgjigju Isait!” Nė kėtė, qyteti thirri: “I dashuri Isa, ēfarė dėshiron prej meje?” Isai pyeti: “Ēfarė ka ndodhur me drunjt, me lumenjt, me pallatet dhe me banorėt e tu?” Qyteti u pėrgjigj: “I dashuri Isa, ėshtė njėmendėsuar premtimi i Zotit tėnd, prandaj m’u thanė drunjt e lumenjt, pallatet m’u rrėnuan, ndėrsa banorėt e qytetit vdiqėn.” “E, ku ėshtė thesari i tyre?”, pyeti Isai. “Ata e tubonin atė edhe nga hallalli edhe nga harami, prandaj po kalben nė brendinė time. Allahut i takon ēdo gjė qė gjendet nė qiej dhe nė Tokė.”, u pėrgjigj. Nė kėtė, Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) tha: “I ēuditem tre personave: atij qė e kėrkon dynjanė, ndėrsa vdekjen e ka pas thembrave; atij qė ndėrton pallate, ndėrsa varri ėshtė vendqėndrimi i tij; dhe atij qė qeshet sė tepėrmi, ndėrsa Xhehenemi ėshtė para tij! O njeri, je i pangopur me shumė dhe i pakėnaqur me pakė. Pasurinė tėnde e grumbullon pėr atė qė nuk do tė tė lavdėrojė dhe ia jep atij i cili nuk do tė tė arsyetojė. Ti je skllav i stomakut tėnd, e stomakun do ta ngopėsh vetėm kur tė hysh nė varr. Dhe do tė shohėsh, o njeri, se pasuria qė po e grumbullon ti, do tė jetė e huaja.” Ky hadith ėshtė garib, porse e cituam, meqė pėrmban gjėra tė bukura.


    Sufjan eth-Theuriu transmeton nga babai i vet, e ky nga Ibrahim b. Et-Tejmiu, se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “O dijetarė, thesarėt tuaj le tė jenė nė qiell, sepse zemra e njeriut ėshtė atje ku e ka thesarin.”


    Theur b. Zejdi transmeton nga Abdulaziz b. Dhebjani, se Isai, i biri i Merjemes ka thėnė: “Ai i cili e mėson tjetrin, kėshillon dhe punon, do tė hyjė nė Mbretėrinė qiellore dhe do tė quhet i madh.” Ebu Kurejbi thotė se transmetohet qė Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Nuk ka dobi nga dituria qė tė pason nė kėnaqėsi (rehati), e tė tradhton nė vėshtirėsi.”


    Ibni Asakiri, me njė sened garib, shėnon nga Ibni Abbasi, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Njė herė Isai doli para izraelitėve e tha: “O nxėnės, mos u folni urtėsi atyre qė nuk e meritojnė kėtė, meqė do t’u bėni padrejtėsi, por mos i fshihni nga ata qė i meritojnė kėto, meqė atėherė edhe atyre do t’u bėni padrejtėsi. Dijenia ndahet nė tri lloje: ajo qė ėshtė e sigurt, e pasojeni atė; ajo qė ėshtė e gabuar, e largohuni asaj; dhe ajo e cila ėshtė e pasigurt, e gjykimin pėr tė, lėrjani Allahut.”


    Abdurrezaku thotė se ka dėgjuar nga Ma’meri, e ky nga njė njeri, se Ikrime ka rrėfyer se Isai ka thėnė: “Mos hidhni margaritarė para derrave, sepse ata nuk do tė bėjnė asgjė me to, dhe mos i jepni urtėsi atij qė nuk do, meqė urtėsia ėshtė mė e mirė se margaritarėt, ndėrsa ai qė nuk e do kėtė, ėshtė mė i zi se derri!”


    Vehbi dhe disa tė tjerė thonė se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) u ka thėnė dijetarėve tė kohės sė vet: “Ju jeni sikurse kripa nė Tokė, andaj kur tė prisheni ju, mė nuk ka ilaē pėr ju. Ju i keni dy cilėsi tė injorantėve: qesheni pa ndonjė arsye dhe ēoheni vonė nė mėngjes, duke mos e kaluar paraprakisht natėn nė ibadet.”


    Transmetohet se, i pyetur se cili prej njerėzve mė sė shumti mbjell ērregullime, ėshtė pėrgjigjur se kėto janė gabimet e tė diturve, sepse kur i dituri gabon, gabojnė edhe njerėzit e tjerė.

    Gjithashtu, thuhet se ka thėnė: “O dijetarė tė kėqij, dynjallėkun e keni vėnė nė kokė, e Ahiretin nėn kėmbė! Fjalėt u janė ilaē, e veprat sėmundje. Ju jeni sikundėr druri oleandri – duket bukur, por ai qė e shijon - helmohet.”


    Vehbi thotė se Isai ka thėnė: “O dijetarė tė kėqij, jeni ulur para dyerve tė Xhenetit, e nuk hyni nė tė, as qė i thėrrisni tė varfėrit qė tė hynė nė tė. Njeriu mė i keq tek Allahu ėshtė dijetari, i cili me diturinė e vet synon dynjallėkun.”


    Mekhuli thotė se me njė rast ishin takuar Jahjai dhe Isai, ishin pėrshėndetur dorė pėr dore, e Isai kishte qeshur. Nė kėtė Jahjai e kishte pyetur: “Ē’ėshtė kjo, or tezak, po tė shoh tė qeshur sikur tė ishe i sigurt pėr veten?”, e ky i ishte pėrgjigjur: “E, ē’ėshtė kjo qė po tė shoh tė vrenjtur, sikur tė kishe rėnė nė dėshpėrim?” Nė kėtė, Allahu ka shpallur: “Prej ju dyve, mė i dashuri pėr Mua ėshtė ai, i cili i ėshtė qeshur tjetrit.”


    Vehb b. Munebbihu thotė: “Me njė rast Isai dhe nxėnėsit e tij qėndronin pranė njė varri, nė tė cilin ishte lėshuar i vdekuri, dhe zunė tė flasin pėr varrin dhe ngushtėsinė e tij, e Isai tha: “Ju tanimė keni qenė aty ku ėshtė edhe mė ngushtė se nė varr: nė barqet e nėnave tuaja. Kur do Allahu, ai jep qė vendi i ngushtė tė jetė i gjerė dhe i rehatshėm.”


    Ebu Umer ed-Dariri thotė: “Kam dėgjuar se Isait, me tė kujtuar vdekjen, gjaku i pikonte nga lėkura.”
    Pėrkitazi me kėtė, ekzistojnė shumė transmetime. Ne pėrcollėm vetėm njė pjesė prej asaj qė shėnon Hafėz Ibėn Asakiri. Allahu udhėzon nė atė qė ėshtė mė e drejtė.

    Shėnuar nga Et-Taberiu nė Tarihun e tij, 2/130, 4/130; Tirmidhiu nė Sunenin e tij, 4/102.

    Shėnuar nga Ibni Kethiri nė Tefsirin e tij, 4/262 – Me’arif.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  8. #8
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    CILĖSITĖ DHE VIRTYTET E ISAIT (paqja e Allahut qoftė mbi tė!)


    Allahu i Madhėrishėm thotė: “Mesihu, i biri i Merjemes, ėshtė vetėm Pejgamber, – edhe para tij kanė ardhur dhe kanė shkuar Pejgamberėt – e nėna e tij pėrherė e ka folur tė vėrtetėn.” (Ma’ide, 75)

    Thuhet se ai ėshtė quajtur Mesih (ai i cili shkel), ngase e shkelte Tokėn, d.m.th. udhėtonte shumė nėpėr tė, duke ikur dhe duke u fshehur me besimin e tij nga ērregullimet, tė cilat asokohe i nxisnin hebrenjtė me gėnjeshtrat dhe me intrigat e tyre, duke trilluar damka (njolla) tė llojllojshme pėr tė dhe pėr nėnėn e tij. Disa tė tjerė thonė se ėshtė quajtur Mesih, meqė kishte shputat e kėmbėve tė rrafshėt.
    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: “Pastaj pas tyre, kemi dėrguar njėrin pas tjetrit Pejgamberėt Tanė, derisa e dėrguam Isain, tė birin e Merjemes, tė cilit ia dhamė Inxhilin.” (Hadid, 27).

    Pastaj thotė: “E Isait, birit tė Merjemes, i kemi dhėnė argumente tė qarta dhe e kemi ndihmuar me Xhibrilin.” (Bekare, 87, 253)

    Pėrveē kėtyre, ekzistojnė edhe shumė ajete nė kėtė kuptim. Ne, qė mė herėt parashtruam hadithin, tė cilin e shėnojnė edhe Buhariu edhe Muslimi nė Sahihėt e tyre, ku qėndron: “Secilin fėmijė qė e lind nėna, shejtani e goditė nė ijė. Nuk e ka goditur vetėm Merjemen dhe tė birin e saj. Edhe atėherė ka dashur ta godasė, mirėpo ka goditur nė parzmore.”

    Gjithashtu, kemi parashruar hadithin, tė cilin e transmeton Umejr b. El-Hani’ji, ky nga Xhunad b. Ebi Umejje, e ky nga Ubade b. Es-Samiti, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Secili qė dėshmon se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut tė Vetėm, i Cili nuk ka shok, se Muhammedi ėshtė robi dhe i Dėrguari i Tij, se Isai ėshtė robi dhe i Dėrguari i Allahut dhe Fjala e Tij, tė cilėn ia ka frymėzuar Merjemes, dhe Fryma (Shpirti) nga Ai, se Xheneti ėshtė i vėrtetė dhe se Xhehenemi ėshtė i vėrtetė, Allahu do ta shpie nė Xhenet, nė pėrputhshmėri me veprat e tij.” Kėtė hadith e shėnon edhe Buhariu edhe Muslimi, ndėrsa ky ėshtė citati i Buhariut.


    Buhariu dhe Muslimi, gjithashtu, shėnojnė nga Sha’biu, ky nga Ebu Burde, e ky nga Ebu Musai, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Kur dikush e edukon mirė robėreshėn e vet dhe e mėson bukur, e pastaj e liron atė dhe e marton, ai ka shpėrblim tė dyfishtė. Kur t’i besojė Isait, tė birit tė Merjemes, pastaj mė beson mua, gjithashtu ka shpėrblim tė dyfishtė. Dhe, kur robi i frikėsohet Allahut, e njėkohėsisht ėshtė i dėgjueshėm ndaj zotėriut tė tij, edhe ai ka shpėrblim tė dyfishtė.” Ky ėshtė citati i Buhariut.


    Buhariu shėnon: “Na ka treguar Ibrahim b. Musai, se ka dėgjuar nga Hishami, ky nga Ma’meri - dhe nga Mahmudi, ky nga Abdurrezaku, se ka rrėfyer qė ka dėgjuar nga Ma’meri, ky nga Ez-Zuhriu, ky nga Se’id b. El-Musejjebi, e ky nga Ebu Hurejre, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Atė natė kur isha nė Isra, e takova Musain.” Pastaj, ai thotė: “Dhe e pėrshkroi atė: “Ai ėshtė njeri”, mendoj se ka thėnė “flokėkaēurrel, sikur tė ishte nga fisi Shenu’e.” I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) thotė se e ka takuar edhe Isain, tė cilin e ka pėrshkruar kėshtu: “Me shtat mesatar, fytyrėskuqur, sikur tė kishte dalė nga banjoja. E kam parė edhe Ibrahimin. Nga pasardhėsit e tij, unė mė sė shumti i pėrngjaj atij.” Kėtė hadith e kemi cituar tanimė, nė rrėfimet mbi Ibrahimin dhe Musain.

    Buhariu, mė tej, shėnon: “Na ka treguar Muhammed b. Kethiri, se ka dėgjuar nga Israili, ky nga Uthman b. El-Mugire, ky nga Muxhahidi, e ky nga Ibni Umeri, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “E kam parė Isain, Musain dhe Ibrahimin, Isai kishte lėkurėn tė kuqėrremtė, flokėt kaēurrel dhe supet tė gjera. Musai ishte zeshkan, i madh dhe i lartė, sikur tė ishte nga fisi Ez-Zutt.” Kėtė hadith e shėnon vetėm Buhariu.


    Na ka treguar Ibrahim b. Mundhiri, se ka dėgjuar nga Ebu Damre, ky nga Musa b. Ukbe, e ky nga Nafi’u, se Abdullah b. Umeri ka thėnė: “Njė ditė I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) u fliste njerėzve pėr Mesih Ed-Dexhalin, me ē’rast tha: “Allahu nuk ėshtė i verbėr, e Mesih Ed-Dexhali ėshtė i verbėr nė syrin e djathtė, sikur tė kishte njė kokėrr rrushi tė kalbur nė sy. Mbrėmė ėndėrrova Ka’ben ku pashė njė njeri zeshkan, tė bukur, ēfarė mund vetėm tė paramendohet. Krelat flokėsh kaēurrele i binin supeve, ndėrsa nga koka i pikonin djersėt. Pashė se si i mbante duart nė krahėt e dy njerėzve dhe bėnte tavaf rreth Ka’bes. “Kush ėshtė ky?”, pyeta, e mė thanė: “Mesihu, i biri i Merjemes.” Pastaj, pas tij pashė njė njeri me flokė tejet kaēurrelė, tė verbėr nė syrin e djathtė, prej njerėzve qė kam parė mė sė shumti i pėrngjante Ibni Kattanit dhe pyeta: “Kush ėshtė ky?” “Mesih Ed-Dexhali”, m’u pėrgjigjėn.”
    Kėtė hadith e shėnon edhe Muslimi nga Musa b. Ukbe, ndėrsa Buhariu pėr tė thotė: “Kėtė e transmeton edhe Abdullah b. Nafi’u.” Pastaj ai kėtė hadith e shėnon nga Ez-Zuhriu, e ky nga Salim b. Umeri.


    Ez-Zuhriu thotė: “Ibni Kattani ėshtė njeri i fisit Huza’a, i cili ka vdekur nė kohėn e xhahilijjetit (injorancės).”

    Kėshtu I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) i ka pėrshkruar dy Mesihėt: njėrin, i cili ėshtė nė rrugėn e drejtė(Isai), dhe tjetrin nė atė tė gabuar(Dexhallin), nė mėnyrė qė besimtarėt, kur tė zbresin ata, ta njohin dhe ta besojnė tė parin dhe tė kenė kujdes nga i dyti.

    Buhariu shėnon: “Na ka treguar Abdullah b. Muhammedi, se i ka rrėfyer Abdurrezaku, i cili ka dėgjuar nga Ma’meri, ky nga Hemmam b. Munebbihu, e ky nga Ebu Hurejre, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Duke parė njė njeri duke vjedhur, Isai i ka thėnė: “A ke vjedhur?” “Jo, pasha Allahun”, pėrgjigjet ky. Nė kėtė, Isai i thotė: “Unė Allahut i besoj, ndėrsa i pėrgėnjeshtroj sytė e mi.” Kėtė hadith e shėnon edhe Muslimi nga Muhammed b. Rafi’u, e ky nga Abdurrezaku.


    Ahmedi shėnon: “Na ka treguar Affani, se ka dėgjuar nga Hammad b. Seleme, ky nga Et-Tavili, e ky nga El-Hasani dhe nga disa tė tjerė, se Ebu Hurejre ka thėnė: “Vetėm nga I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) kam dėgjuar se ka thėnė: “Duke parė njė njeri duke vjedhur, Isai i ka thėnė: “O ti, filan filani, a ke vjedhur?” “Jo, pasha Allahun, nuk kam vjedhur”, pėrgjigjet ky. Nė kėtė, Isai i thotė: “Unė Allahut i besoj, ndėrsa i pėrgėnjeshtroj sytė e mi.”


    Kjo tregon sheshit se sa ishte e pastėr natyra e tij. Mė tepėr i ka besuar njeriut, i cili ėshtė betuar rrejshėm, sesa syve tė vet, andaj ia ka pranuar arsyetimin dhe ia ka pėrshkruar gabimin vetes, duke thėnė: “Unė i besoj Allahut”, d.m.th. besoj se je betuar me tė drejtė, e nuk u besoj syve tė mi se ē’kanė parė.



    Buhariu, gjithashtu, shėnon: “Na ka treguar Abdullah b. Ez-Zubejr el-Humejdi, se ka dėgjuar nga Sufjani, ky nga Ez-Zuhriu, ky nga Abdullah b. Abdullahu, se Ibni Abbasi ka dėgjuar nga Umeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) duke thėnė nga minberi: “E kam dėgjuar tė Dėrguarin e Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), se ka thėnė: “Mos mė ngrini gjer tek yjet duke mė lavdėruar, siē kanė bėrė tė krishterėt me Isain, tė birin e Merjemes. Unė jam robi i Allahut, andaj mė quani rob dhe i Dėrguari i Allahut!”


    Buhariu, pastaj, shėnon se ka dėgjuar nga Muslim b. Ibrahimi, ky nga Xherir b. Hazimi, ky nga Muhammed b. Sirini, e ky nga Ebu Hurejre, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Vetėm tre veta kanė folur qė nė djep. Njėri prej tyre ėshtė Isai. Ndėr izraelitėt ishte njė njeri, qė quhej Xhurejxh. Derisa falej i erdhi e ėma dhe e thirri. Mendonte, a t’i pėrgjigjej apo tė vazhdonte namazin? Duke pritur qė t’i pėrgjigjej, ajo tha: “Dhashtė Zoti e tė mos vdesėsh, pėrderisa nuk i shikosh fytyrat e lavireve!” Xhurejxhi jetonte nė manastir. Ndėrkohė njė grua ia ofroi veten, mirėpo ai e refuzoi kėtė. Mė vonė ajo iu dha njė bariu, me tė cilin mbeti me barrė dhe lindi njė djalė. Kur e pyetėn: “I kujt ėshtė?”, ajo tha se ishte i Xhurejxhit. Nė kėtė njerėzit e saj shkuan, e rrėzuan manastirin, e nxorėn pėrjashta dhe filluan ta qortojnė. Ai mori abdest dhe fali namaz. Pastaj iu afrua fėmijės dhe e pyeti: “Kush ėshtė babai yt?” “Filan bariu”, u pėrgjigj. Nė kėtė, ata i thanė: “A do qė tė ta ndėrtojmė manastirin prej ari?” “Jo, por nga balta”, u pėrgjigj ai. Rasti i tretė ka ndodhur kur, njė grua izraelite i jepte gji tė birit dhe pranė saj rastėsisht kaloi njė kalorės i bukur, e ajo tha: “O Allahu im, bėj qė biri im tė jetė sikurse ky kalorės”, ndėrsa fėmija e lėshoi gjirin, u kthye kah kalorėsi, e tha: “O Zoti im, mos mė bėj si ky!”, pastaj sėrish e mori gjirin dhe vazhdoi tė pinte.” Ebu Hurejre ka thėnė: “Mė bėhet sikur tani po e shoh tė Dėrguarin (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) duke e thithur gishtin e vet, pėr tė na treguar.” “Pastaj e sollėn njė robėreshė, ndėrsa e ėma e djalit tha: “O Zoti im, mos e bėj djalin tim si kjo!” Nė kėtė, fėmija sėrish e lėshoi gjirin, e tha: “O Zoti im, mė bėj sikur ajo!” “Pse?”, pyeti e ėma, e ai u pėrgjigj: “Kalorėsi ėshtė njė nga gjakpirėsit, ndėrsa kėtė robėreshė e shpifin se ka vjedhur dhe ka bėrė zina, e ajo nuk ka bėrė asgjė.”


    Buhariu, gjithashtu, shėnon: “Na ka treguar Ebul-Jemani, se ka dėgjuar nga Shu’ajbi, ky nga Ez-Zuhriu, e ky nga Ebu Seleme, se Ebu Hurejre ka thėnė: “E kam dėgjuar tė Dėrguarin e Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) duke thėnė: “Unė jam njeriu mė i afėrm me tė birin e Merjemes. Tė gjithė Pejgamberėt janė vėllezėr, vetėm qė nuk i ka lindur njė nėnė. Mes meje dhe atij nuk ka pasur Pejgamberė.” Kėtė version e shėnon vetėm Buhariu.


    Kėtė hadith e shėnon edhe Ibni Hibbani nė Sahihun e vet, por pėrmes El-Hafriut, ky nga Eth-Theuriu, ky nga Ebu Ez-Zinadi, ky nga Ebu Seleme, e ky nga Ebu Hurejre.
    Duke e transmetuar kėtė hadith, Ahmedi thotė: “Na ka treguar Veki’u: nga Sufjani, pėrkatėsisht Eth-Theuriu, ky nga Ebu Ez-Zinadi, e ky nga A’rexhi, se Ebu Hurejre ka thėnė, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Unė jam njeriu mė i afėrm me tė birin e Merjemes. Tė gjithė Pejgamberėt janė vėllezėr, vetėm qė nuk i ka lindur njė nėnė. Mes meje dhe atij nuk ka pasur Pejgamberė.”

    Ky sened ėshtė sahih dhe i plotėson kushtet e Buhariut dhe Muslimit, edhe pse ata nuk e shėnojnė nė version tė kėtillė.

    Ahmedi, gjithashtu, shėnon njė hadith tė ngjashėm me kėtė, nga Abdurrezaku, ky nga Ma’meri, ky nga Hemmami, ky nga Ebu Hurejre, e ky nga I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!). Edhe Ibni Hibbani shėnon njė hadith tė ngjashėm me kėtė pėrmes Abdurrezakut.


    Imam Ahmedi shėnon: “Na ka treguar Jahjai, se ka dėgjuar nga Ebu Arube, ky nga Katade, ky nga Abdurrahman b. Ademi, e ky nga Ebu Hurejre, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Tė Dėrguarit janė vėllezėr, vetėm qė nuk i ka lindur njė nėnė. Feja e tyre ėshtė njė, ndėrsa nėnat i kanė tė ndryshme. Unė jam njeriu mė i afėrm me tė birin e Merjemes, ngase ndėrmjet meje dhe tij nuk ka pasur asnjė tė Dėrguar. Ai do tė zbresė, andaj njiheni atė kur ta shihni. Ai ėshtė njeri me shtat mesatar, me lėkurė tė bardhė, me flokė tė lėmueshme, sikur t’i pikonte uji nga koka edhe pse nuk ka dalė nga uji. Do ta thyejė kryqin, do ta vrasė derrin, do ta anulojė xhizjen dhe tė gjitha besimet do t’i shfuqizojė, tė cilat nė kohėn e tij do tė dėshtojnė, pėrveē atyre tė sinqertėve. Nė kohėn e tij, Allahu do ta shkatėrrojė Mesih Ed-Dexhalin – gėnjeshtarin. Nė Tokė do tė ketė aq siguri, saqė sė bashku do tė jenė devetė dhe luajt, tigrat dhe lopėt, ujqit dhe bagėtia, ndėrsa fėmijėt do tė luajnė me gjarpėrinj dhe askush askujt nuk do t’ia mendojė tė keqen. Do tė jetojė sa do tė dojė Allahu, pastaj do tė vdesė, ndėrsa muslimanėt do t’ia falin xhenazen dhe do ta varrosin.”


    Pastaj Ahmedi e shėnon kėtė hadith nga Affani, ky nga Hemmami, ky nga Katade, ky nga Abdurrahmani, e ky nga Ebu Hurejre, me atė qė nė tė qėndron: “Do tė jetojė dyzet vjet, e pastaj do tė vdesė, ndėrsa muslimanėt do t’ia falin xhenazen.”
    Njė hadith tė ngjashėm e shėnon edhe Ebu Davudi, nga Hutbe b. Halidi, e ky nga Hemmam b. Jahjai, e kėshtu me radhė.
    Hisham b. Urve transmeton nga robi i liruar i Ebu Hurejres, Salihut, e ky nga Ebu Hurejre, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Do tė jetojė nė Tokė dyzet vjet.”

    Zbritjen e tij para fundit tė botės, ne e kemi shpjeguar nė veprėn “El-Melahim”, e gjithashtu e kemi parashtruar edhe nė Tefsirin tonė, gjatė komentimit tė fjalėve tė tė Lartmadhėrishmit: “Dhe, nuk ka asnjė ithtar tė librit, i cili, kur tė vdes, tė mos i besojė atij ashtu siē duhet besuar, e, nė Ditėn e gjykimit, ai do tė dėshmojė kundėr tyre!” (Nisa, 159), dhe: “Ai ėshtė parashenjė e Ditės sė Kiametit!” (Zuhruf, 61)

    Aty kemi thėnė se Isai do tė zbresė nė minaren e bardhė nė Damask, gjatė ikametit tė namazit tė sabahut, kurse imami do t’i thotė: “Kalo pėrpara dhe bėhu imami ynė, o Fryma e Zotit”, e ai do t’i pėrgjigjet: “Jo, Allahu ju ka nderuar juve me atė qė t’i paraprini njėri-tjetrit.”

    Nė njė rivajet tjetėr qėndron se, Isai do t’i thotė: “Ikameti ėshtė kėnduar pėr ty”, e do tė falet pas tij. Pastaj, sė bashku me muslimanėt do tė niset nė gjurmim pas Dexhalit, tė cilin do ta arrijė te Bab el-Ludda dhe do ta vrasė me dorėn e vet fisnike.

    Gjithashtu kemi thėnė se nė pritje e sipėr e tėrė asaj qė ėshtė paralajmėruar mė parė, ėshtė shtuar shpresa atėherė kur nė pjesėn lindore tė Damaskut u ndėrtua minarja nga gurėt e bardhė. Kjo minare ėshtė ngritur nga mjetet e tė krishterėve, pasi qė atė para saj e patėn djegur sė bashku me ndėrtesat pėrreth, me ē’rast ajo ishte rrėzuar. Isai, i biri i Merjemes, do tė zbresė nė tė, do ta mbysė derrin, do ta thyejė kryqin dhe prej askujt nuk do tė pranojė fe tjetėr pėrveē Islamit.
    Do tė niset nga vendi Er-Reuha qė ta kryejė haxhin ose umren, apo qė tė dyja. Do tė jetojė dyzet vjet, paskėtaj do tė vdesė dhe do tė varroset, sipas disave, nė dhomėn e I Dėrguarit, tek i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) dhe dy as’habėt e tij.


    Pėrkitazi me atė se ai do tė jetė i varrosur afėr tė Dėrguarit tė Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), Ebu Bekrit dhe Umerit nė dhomėn e tė Dėrguarit, ekziston hadithi, tė cilin e shėnon Ibni Asakiri nė veprėn e tij nė kapitullin mbi jetėshkrimin e Mesihut (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), qė e transmeton Aishja nga i Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!). Mirėpo senedi tij nuk ėshtė sahih.

    Ebu Isa et-Tirmidhiu shėnon: “Na ka treguar Zejd b. Ahzem et-Ta’i, se ka dėgjuar nga Ebu Kutejbe Muslim b. Kutejbe, ky nga Ebu Meudud el-Medeniu, ky nga Uthman b. Ed-Dahhaku, ky nga Muhammed b. Jusuf b. Abdullah b. Selami, ky nga babai i vet, e ky nga gjyshi i vet, se ka thėnė: “Nė Teurat qėndron pėrshkrimi i Muhammedit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) dhe se Isai, i biri i Merjemes, do tė jetė i varrosur tek ai.” Ebu Davudi thotė: “Nė dhomėn e I Dėrguarit (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka mbetur vend edhe pėr njė varr.”

    Tirmidhiu, pastaj, thotė se ky hadith ėshtė hasen. Ndėrsa ėshtė e saktė: “Ed-Dahhak b. Uthman el-Medeni (e jo Uthman b. Ed-Dahhaku).” Ndėrsa Buhariu thotė: “Pėr mua ky hadith nuk ėshtė autentik dhe nuk mund tė pajtohem me tė.”
    Buhariu shėnon nga Jahja b. Hammadi, ky nga Ebu Avane, ky nga Asim el-Ahveli, ky nga Ebu Uthman en-Nehdiu, e ky nga Selmani: “Ndėrmjet Isait dhe Muhammedit ka kaluar njė periudhė prej gjashtėqind vjetėsh.” Nga Katade transmetohet se ka thėnė: “Pesėqind e gjashtėdhjetė vjetėsh.” Disa tė tjerė thonė prej pesėqind e dyzet vjetėsh.


    Ibni Xheriri nga Muhammed b. Is’haku shėnon se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), para se tė ngrihej, i ka porositur nxėnėsit e vet qė t’i thėrrasin njerėzit ta besojnė Allahun Njė, i Cili nuk ka kurrfarė shoku, dhe ēdonjėrit prej tyre ia ka caktuar se cilin popull do ta thėrrasė: nė Sham, nė Lindje dhe nė vendet e Magribit. Thuhet se secili prej tyre pėrnjėherėsh ka ditur tė flasė gjuhėn e popullit tek i cili e kishte dėrguar Mesihu.

    Shumė prej tyre (tė krishterėve) thonė se Inxhilin e kanė pėrcjellė prej tij katėr persona: Lluka, Mateu, Marku dhe Gjoni (Lluka, Metta, Markos dhe Johanni). Mirėpo, ndėrmjet kėtyre katėr Inxhilave, ekzistojnė kontradikta tė mėdha, ngase nė disa teksti ėshtė shtuar, e nė disa tė tjerė ėshtė munguar. Prej kėtyre tė katėrve, thuhet se vetem keto dy vetė kanė jetuar me Mesihun dhe e kanė parė atė: Mateu dhe Gjoni, ndėrsa dy tė tjerėt: Marku dhe Lluka, i kanė mbajtur mend vetėm nxėnėsit e tij.

    Njėri nga banorėt e Damaskut, i cili i kishte besuar Mesihut dhe e kishte pranuar atė, ka qenė njeriu me emrin Dina. Ky ishte fshehur nė njė shpellė nė brendinė e portės Lindore, nė afėrsi tė kishės nė formė tė kryqit, ngase kishte frikė nga Pali hebre. Ky ia kishte rruar kokėn nipit tė vet (djalit tė vėllait), nė ēastin kur i kishte besuar Mesihut. Pali ishte kriminel i regjur dhe e urrente Mesihun. Kur e zuri Dinanė, e shėtiti nėpėr qytet, e pastaj e gurėzoi deri nė vdekje.


    Pas ngritjes sė Mesihut (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) nė qiell, pasuesit e tij u ndanė nė shumė fraksione pėr nga ēėshtja se si tė besohet nė tė. Kėtė e parashtron Ibni Asakiri dhe disa dijetarė nga brezi i parė, ndėrsa ne kemi folur gjerėsisht pėr kėtė, duke i komentuar fjalėt e tė Lartmadhėrishmit: “Kurse Ne, i ndihmuam ata qė besuan kundėr armikut tė tyre dhe ata ngadhėnjyen.” (Saff, 14)

    Ibni Abbasi dhe tė tjerėt thonė se, disa prej tyre nisėn tė konfirmojnė: “Nė mesin tonė ka qenė robi dhe i Dėrguari i Allahut, e pastaj ėshtė ngritur nė qiell.”

    Tė dytėt thonin: “Ai ėshtė Zot.”

    Tė tretėt flisnin: “Ai ėshtė i Biri i Zotit.”

    Qėndrimi i parė ėshtė i vėrtetė, ndėrsa dy tė tjerėt janė mosbesim. Pėrkitazi me kėtė, i Lartmadhėrishmi thotė: “Dhe ithtarėt e Librit u ndanė nė mendime pėr tė, e mjerė ata, tė cilėt nuk besojnė, kur do tė jenė tė pranishėm nė Ditėn e Madhe!” (Merjem, 37)


    Pėr sa i pėrket Inxhilit, ata e pėrcjellin atė nė katėr versione tė ndryshme, me plot ndryshime, shtrembėrime, plotėsime, mungime dhe pėrjashtueshmėri. Treqind vjet pas Mesihut ka ndodhur fatkeqėsia mė e madhe dhe belaja mė e madhe nė pikėpamje tė tij: Katėr patriarkė, dhe tė gjithė klerikėt, murgėt, kallogjerėt dhe xhakonėt u pėrēanė pėrkitazi me ēėshtjen e Mesihut nė aq shumė mendime, saqė ato nuk mund tė njehsohen e as tė precizohen. Tė gjithė ata u mblodhėn nė njė tubim, qė ishte i pari i llojit tė kėtillė, dhe kėrkuan nga mbreti Konstantin, ndėrtuesit tė Konstantinopojės, qė t’u gjykonte, me ē’rast ai e mbėshteti fraksionin mė tė numėrt, qė pėrfaqėsonte njėrin nga kėto mendime, e qė u quajt fraksioni i sundimtarit, ndėrsa tė tjerėt refuzuan, andaj i largoi qė tė gjithė.

    Fraksioni, tė cilin e udhėhiqte Arjusi(Ariusi murgu i qe internoi Kostandini ne Iliri per shkak se ai nuk besonte hyjnizimin e Jezusit), e qė mbeti me kėmbėngulje nė besimin se Isai ėshtė njėri nga robėrit dhe tė Dėrguarit e Allahut, u veēua dhe u popullua nėpėr shkretėtira dhe stepe. Ata ndėrtonin kasollja asketėsh, shtėpiza dhe celula, ishin tė kėnaqur me jetėn askete dhe nuk pėrziheshin me grupet dhe fraksionet e tjera. Pjesėtarėt e fraksionit tė sundimtarit ndėrtonin kisha tė mėdha, duke i imituar objektet greke, andaj altarėt i kthenin kah ana lindore, edhe pse deri atėherė ishin tė kthyera kah veriu, nė drejtim tė Yllit Polar.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  9. #9
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    NGRITJA E ISAIT(Jezusit) NĖ QIELL – HEBRENJTĖ DHE TĖ KRISHTERĖT E KANĖ TRILLUAR RASTIN E GOZHDIMIT

    Allahu i Madhėrishėm thotė: “Dhe kafirėt nisėn tė sajojnė intriga; porse Allahu i shmangu ato. Sepse Ai di (ta bėjė kėtė) mė sė miri.Dhe, kur Allahu tha: “O Isa, do ta marr shpirtin e do tė tė ngris tek Unė dhe do tė tė shpėtoj nga kafirėt, dhe do tė bėj qė pasuesit e tu tė jenė mbi kafirėt, deri nė Ditėn e Kiametit. Pastaj, qė tė gjithė do tė ktheheni tek Unė dhe Unė do t’u gjykoj pėrkitazi me atė qė nuk jeni pajtuar ju.” (Ali Imran, 54-55)


    I Lartmadhėrishmi, gjithashtu, thotė: “Por, pėr shkak se kanė shkelur zotimin dhe pėr shkak tė mohimit tė ajeteve (argumenteve) tė Allahut, dhe pėr shkak tė mbytjes sė Pejgamberėve pa kurrfarė tė drejte dhe pėr thėnien e tyre: “Zemrat tona janė tė ngurtėsuara.” Jo, por pėr shkak tė mosbesimit tė tyre Allahu ua ka vulosur zemrat e pak prej tyre kanė besuar. Edhe pėr shkak tė mosbesimit tė tyre dhe pėr shkak tė fjalės sė tyre - akuzave tė rėnda kundėr Merjemes, dhe pėr fjalėt e tyre: “Ne e kemi mbytur Mesihun, Isain, tė birin e Merjemes, tė Dėrguarin e Allahut!” E, ata, as nuk e kanė mbytur as nuk e kanė gozhduar, por i ėshtė dukur kėshtu. Ata qė ndaheshin nė mendime pėr tė, ata vetė gjendeshin nė dyshim, pėr kėtė nuk kanė ditur asgjė me siguri, vetėm qė supozonin, e ėshtė e sigurt se nuk e kanė mbytur atė, por, Allahu e ka ngritur pranė Vetes. E Allahu ėshtė i Plotfuqishėm dhe i Urtė. Dhe, nuk ka asnjė ithtar tė librit, i cili, kur tė vdes, tė mos i besojė atij ashtu siē duhet besuar, e, nė Ditėn e Gjykimit, ai do tė dėshmojė kundėr tyre.” (Nisa, 155-159)


    Kėtu i Lartmadhėrishmi tregon se Isain, pasi qė e ka vėnė nė gjumė, e ka ngritur nė qiell. Mėnyra e kėtillė e tė kuptuarit tė ajetit, ėshtė mė autentike dhe mė e saktė. Kėshtu e ka shpėtuar nga hebrenjtė, tė cilėt dėshironin t’i bėnin tė keqe dhe tė cilėt njėherė e shpifėn te sundimtari jobesimtar.

    Hasan el-Basriu dhe Muhammed b. Is’haku thonė se ai sundimtar quhej Davud b. Nur dhe se kishte urdhėruar qė Isai tė gozhdohet dhe tė mbytet, me ē’rast e rrethuan atė nė njė shtėpi nė Jerusalem, tė premten natėn, nė prag tė sė shtunės. Kur duhej tė depėrtonin dhe tė hynin nė shtėpi, Allahu bėri qė, njėri nga nxėnėsit t’i pėrngjajė Isait, ndėrsa Isai qe ngritur nė qiell pėrmes njė vrime tė shtėpisė, para syve tė tė pranishmėve. Kur rojtarėt hynė nė shtėpi, e panė tė riun, i cili dukej sikur Isai, e zunė – duke menduar se ishte Isai – dhe e gozhduan, duke i vėnė ferra nė kokė, nė mėnyrė qė ta poshtėronin atė. Shumica e tė krishterėve, tė cilėt nuk ishin tė pranishėm nė kėtė ndodhi me Isanė, u besuan hebrenjve se ai vėrtet ishte i gozhduar dhe kėshtu, devijuan nė rrugė tė gabuar.
    Allahu i Madhėrishėm, pastaj, thotė: “Dhe, nuk ka asnjė ithtar tė librit, i cili, kur tė vdes, tė mos i besojė atij ashtu siē duhet besuar”, d.m.th. kur, nė prag tė Ditės sė Kiametit, do tė zbresė nė Tokė, atėherė ai, nė realitet, do ta mbysė derrin, do ta thyejė kryqin, do ta anulojė xhizjen dhe do ta marrė nė konsideratė vetėm Islamin.

    Ne, pėr kėtė, kemi folur gjerėsisht gjatė komentimit tė ajetit tė parė tė sures Nisa. Aty kemi parashtruar hadithet qė flasin pėr kėtė. Gjithashtu, pėr kėtė, kemi folur gjerėsisht nė veprėn “El-Fitenu vel-Melahimu”, ku i kemi cituar transmetimet, tė cilat flasin pėr zbritjen e Mesihut, Isait (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), sipas urdhrit tė Allahut tė Madhėrishėm, qė ta mbysė Dexhalin, i cili do tė thėrrasė nė rrugė tė gabuar.

    Ja transmetimet, tė cilat flasin pėr ngritjen e Isait nė qiell.
    Ibėn Ebi Hatimi shėnon se Ahmed b. Sinaji ka rrėfyer se ka dėgjuar nga Ebu Muaviu, ky nga El-Minhal b. Amri, e ky nga Se’id b. Xhubejri, se Ibni Abbasi ka thėnė: “Kur Allahu deshi ta ngriste Isain nė qiell, ai u paraqit nė njė shtėpi para pasuesve tė tij, saktėsisht para dymbėdhjetė nxėnėsve tė tij. Ka hyrė nė shtėpi dhe para tyre ka dalė me flokė tė lagėta, sikur tė kishte dalė prej uji, e ka thėnė: “Nė mesin tuaj ėshtė njėri, i cili do tė mė mohojė (disa) herė, pasi qė mė parė kishte besuar nė mua!” Pastaj, ka pyetur: “Cili prej jush pranon qė tė mė pėrngjajė dhe tė jetė i mbytur nė vend timin, duke i premtuar se do tė jetė i ngritur nė shkallėn time?” Nė kėtė u paraqit njė i ri, mė i vogli nga tė gjithė. Isai i tha qė tė ulej (duke mos pranuar), e pastaj sėrish pyeti, ndėrsa i riu sėrish u ngrit e tha: “Unė!” Nė kėtė, Isai tha: “Mirė, ti je ai.” Pastaj i riu mori pamjen e tij, e Isai qe i ngritur, pėrmes njė vrime, nė qiell.” Ai, mė tej, thotė: “Pastaj arritėn ndjekėsit hebrenj, e zunė tė riun, qė i ngjante Isait, e gozhduan dhe e mbytėn. Njėri prej tyre e mohoi Isanė disa herė, pasi qė njėherė i kishte besuar atij. Mė vonė ata u ndanė nė tri fraksione. Tė parėt thanė: “Zoti qėndroi te ne sa deshi vetė, e atėherė hipi nė qiell.” Kėta ishin jakobinėt. Tė dytėt thanė: “Ndėr nė ishte i Biri i Zotit sa deshi vetė, pastaj Zoti e ngriti nė qiell.” Kėta ishin nestorijanėt. Tė tretėt thanė: “Ndėr ne ishte robi dhe i Dėrguari i Zotit, e Allahu e ngriti tek Ai.” Kėta ishin besimtaret e vertete. Dy grupet e para u bashkuan kundėr besimtareve te vertete dhe i mbytėn dhe i gurezuan qė tė gjithė, kėshtu qė atėbotė nuk ekzistonte feja e vėrtetė, pėrderisa Allahu nuk e dėrgoi Muhammedin (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!).”

    Ibni Abbasi thotė: “Me kėtė kanė tė bėjnė fjalėt e tė Lartėsuarit: “Kurse Ne, i ndihmuam ata qė besuan kundėr armikut tė tyre dhe ata ngadhėnjyen.” (Saff, 14)”

    Senedi i kėtij transmetimi ėshtė autentik deri tek Ibni Abbasi dhe i plotėson kushtet e Muslimit. Kėtė e transmeton edhe Nesaiu nga Ebu Kurejbi, ky nga Ebu Muaviu, e kėshtu me radhė, si dhe Ibni Xheriri nga Muslim b. Xhenadi, e ky nga Ebu Muaviu.

    Nė kėtė kuptim flasin shumė dijetarė nga brezi i parė, ndėr tė cilėt ėshtė edhe Muhammed b. Is’hak b. Jesari, i cili kėtė e parashtron gjerėsisht. Kėshtu, ai thotė: “Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) filloi ta luste Allahun i Lartėsuar qė t’ia zgjaste jetėn, nė mėnyrė qė ta kryente detyrėn pejgamberike dhe ta plotėsonte misionin, duke dėshiruar qė sa mė tepėr njerėz ta pėrqafonin fenė e Allahut. Thuhet se sė bashku me tė ishin dymbėdhjetė nxėnės: Butros, Jakub b. Zebda, Juhnus – vėllai i Jakubit, Endravis, Filips, Ebruthulma, Metta, Tomas, Jakub b. Halkie, Tedaus, Fetjatie dhe Judus Kerjajuta (Juda Iskarioti), i cili e ka tradhtuar dhe e ka spiunuar Isain te hebrenjtė.”




    Ibni Xheriri shėnon se Ibni Humejdi ka rrėfyer, se ka dėgjuar nga Jakub el-Kummiji, ky nga Harun b. Antare, se Vehb b. Munebbihu ka thėnė: “Isai, sė bashku me shtatėmbėdhjetė nxėnėsit e tij kishte hyrė nė njė shtėpi ku qenė tė rrethuar. Kur hynė, Allahu bėri qė tė gjithė t’i pėrngjajnė Isait. Nė kėtė, ata britėn: “Na keni magjepsur; por, ose do tė na tregoni Isain, ose do t’ju mbysim qė tė gjithėve!” Isai u tha nxėnėsve tė vet: “Cili prej jush do ta jap sot jetėn e vet pėr Xhenet?” Njėri prej tyre tha: “Unė”, dhe doli para tyre, e tha: “Unė jam Isai.” Duke qenė se Allahu kishte bėrė qė ai t’i ngjajė Isait, ata e kapėn, e mbytėn dhe e kryqėzuan. Kėshtu i ėshtė dukur atyre, andaj besojnė se e kanė mbytur Isanė. Tė krishterėt gjithashtu mendojnė se ai ka qenė Isai. Mirėpo, atė ditė Allahu e ka ngritur Isain.”

    Ibni Xheriri, gjithashtu, shėnon se ka dėgjuar nga Is’haku, ky nga Ismail b. Abdulkerimi, ky nga Abdussamed b. Ma’kali, e ky nga Vehbi, se ka thėnė: “Kur Allahu ia bėri me dije Isait, tė birit tė Merjemes, se sė shpejti do ta braktisė kėtė botė, iu frikėsua vdekjes dhe i erdhi rėndė, prandaj i thirri nxėnėsit, vuri para tyre ushqim qė tė hanė, e u tha: “Ejani sonte tek unė, se kam nevojė diē pėr ju.”
    Kur erdhėn atė mbrėmje, ua shtroi darkėn dhe nisi t’i shėrbente. Kur mbaruan me tė ngrėnė, me dorė tė vet ua lau duart, u qiti tė marrin abdest dhe i fshiu me rrobat e veta. Atyre iu duk se tėrė kjo ishte e tepėrt, andaj nuk e ndienin veten rehat. Mirėpo, ai u tha: “Kushdo qė sonte refuzon ēfarėdo qoftė nga ajo qė veproj unė, ai nuk ėshtė imi, e as unė nuk jam i tij!” Kėshtu ata ia bėnin qejfin, e ky, kur mbaroi me kėto shėrbime, tha: “Kjo qė bėra sonte pėr ju, qė ju shėrbeva me ushqim, qė me dorėn time ua lava duart, le t’u jetė shėmbėlltyrė. Ju e dini se unė jam mė i miri prej jush, prandaj askush prej jush mos tė lartėsohet mbi tjetrin. Bėhuni shėrbėtorė tė njėri-tjetrit, ashtu siē qesh unė pėr ju! E, pėr sa i pėrket nevojės sime, kjo ėshtė qė ta lusni Allahun dhe t’ia drejtoni duatė pėrulshėm, nė mėnyrė qė tė ma vazhdojė jetėn.” Mirėpo, kur u pėrgatitėn dhe deshėn tė fillojnė me lutje, i zuri gjumi, ndaj as qė mundėn tė bėjnė dua. Duke parė kėtė, ai filloi t’i zgjonte dhe t’u thoshte: “I lavdėruar qoftė Allahu! Vallė, a nuk mund tė duroni me mua njė natė e tė mė ndihmoni?” “Pasha Allahun tonė, nuk e dimė se ē’ėshtė me ne!”, thonin ata. “Pasha Allahun tonė, dinim tė rrinim pa gjumė shumė net rreshtazi, por tani nuk mundemi dot madje edhe njė tė vetmen! Kur deshėm tė lutemi, diē na pengoi.” Nė kėtė, ai tha: “Vajti bariu, e kopeja u shkapėrnda!”, duke rėnkuar kėshtu vet me vete.
    Pastaj, tha: “Sonte njėri prej jush do tė mė refuzojė tri herė, para se tė kėndojnė kėndesat, ndėrsa tjetri do tė mė shesė lirė, pėr disa dirhemė, dhe do tė ushqehet me to.” Paskėtaj, ata dolėn dhe u shpėrndanė. Hebrenjtė, duke vazhduar gjurmimin, hasėn nė Shem’unin, njėrin nga nxėnėsit, dhe thanė: “Ky ėshtė njėri nga nxėnėsit e tij.” Ai e mohoi kėtė, duke thėnė: “Unė nuk jam nxėnėsi i tij.”, andaj e liruan. Pastaj kėtė e takuan tė tjerėt, e ky sėrish mohoi se ishte nxėnėsi i Isait. Nė atė ēast i dėgjoi kėndesat duke kėnduar, ndaj u pikėllua dhe filloi tė qajė.
    Kur agoi mėngjesi, njėri nga nxėnėsit vajti te hebrenjtė e u tha: “Ēfarė do tė mė jepni nėse ju tregoj se ku ėshtė Mesihu?” Ata ia dhanė tridhjetė dirhemė, e ky i dėrgoi tek ai. Mirėpo, ky ishte njė njeri tjetėr, vetėm qė i pėrngjante atij, dhe, duke menduar se ishte Isai, e zunė, e lidhėn me litar dhe e morėn me vete, duke i thėnė: “Ti i ngjallje tė vdekurit, i pėrzije shejtanėt dhe i shėroje njerėzit e sėmurė, e, a nuk je nė gjendje ta shpėtosh vetveten nga ky litar?!” Pastaj filluan ta pėshtyjnė dhe tė hedhin nė tė ferra, gjithnjė derisa nuk e dėrguan te njė shtyllė, nė tė cilėn donin ta gozhdonin. Mirėpo, Allahu e ngriti Isain tek Ai, e ata e gozhduan atė, i cili dukej sikur ai, dhe kėshtu mbeti i gozhduar .
    Pastaj, nėna e Isait dhe njė grua tjetėr, tė cilėn e kishte shėruar ai, e Allahu e kishte liruar nga trenia, nisėn tė qanin nė vendin e gozhdimit, me ē’rast u erdhi Isai, e i pyeti: “Pėrse qani?” Ato u pėrgjigjėn: “Pėr shkakun tėnd.”
    Ai tha: “Mua Allahu mė ka ngritur tek Ai dhe nuk mė ka goditur kurrfarė e keqe, kurse kjo vetėm u ėshtė dukur atyre. Por, thuani nxėnėsve tė mi qė tė vijnė nė kėtė dhe kėtė vend.” Nė vendin e caktuar erdhėn ata njėmbėdhjetė, pa atė, i cili e kishte shitur dhe e kishte spiunuar te hebrenjtė. Ai i pyeti pėr tė, ndėrsa ata thanė se ai tanimė ishte penduar pėr veprėn e tij dhe se kishte bėrė vetėvrasje, duke u mbytur. “Sikur tė ishte penduar me tė vėrtetė, Allahu do t’ia pranonte pendesėn”, u pėrgjigj ai.
    Pastaj i pyeti pėr tė riun, qė quhej Jahja, i cili i pėrcillte prore, e tha: “Ai ėshtė me ju, andaj nisuni. Secili prej jush do tė flasė nė gjuhėn e popullit tjetėr, andaj tėrhiqjuni vėrejtjen dhe thirrni ata nė rrugėn e drejtė!”
    Mirėpo, ky transmetim ėshtė i ēuditshėm dhe garib se sa ai i krishtereve, ku qėndron se Mesihu i kishte ardhur Merjemes, e cila rrinte dhe qante te varri i tij, me ē’rast ia kishte treguar tė shpuarat e gozhdave nė trupin e vet dhe ia kishte sqaruar se i ishte ngritur vetėm shpirti, ndėrsa trupi i ishte gozhduar. Kjo ėshtė gėnjeshtėr e sigurt dhe trillim i hapėt, qė ėshtė futur nė Inxhil. Kjo nuk ėshtė e vėrtetė dhe bie nė kundėrshtim me faktet dhe me argumentet autentike.

    Hafėz Ibni Asakiri shėnon me sened nga Jahja b. Habibi se, siē ka dėgjuar ai, disa ditė pas gozhdimit Merjemja kėrkoi nga sundimtari qė tė hiqet trupi i njeriut tė gozhduar, meqė mendonte se ishte djali i saj. Ai ia lejoi kėtė, e trupi pastaj u varros. Merjemja i tha nėnės sė Jahjait: “A do tė vish me mua qė ta vizitojmė varrin e Mesihut?” Kur vajtėn dhe iu afruan varrit, Merjemja i tha nėnės sė Jahjait: “A nuk do tė mbulohesh?” Ajo pyeti: “Prej kujt?” “Prej atij njeriu afėr varrit.”, tha Merjemja. “Unė nuk po shoh askėnd”, tha ajo, ndėrsa Merjemja mendoi se ky do tė mund tė ishte Xhibrili, tė cilin nuk e kishte takuar kaherė. Nėna e Jahjait u ndal, ndėrsa Merjemja u nis kah varri. Kur iu afrua, e njohu Xhibrilin, i cili pyeti: “Oj Merjeme, kah je nisur?” “U nisa qė ta vizitoj varrin e Mesihut”, u pėrgjigj ajo, “t’i jap selam dhe qė ta kujtoj atė.” “Oj Merjeme, Mesihu nuk ėshtė kėtu, Allahu e ka ngritur atė dhe e ka pastruar nga kafirėt”, u pėrgjigj Xhibrili. “Kėtu ėshtė varrosur njė i ri, tė cilit i ėshtė dhėnė pamja e tij, dhe i cili ėshtė gozhduar dhe ėshtė mbytur nė vend tė tij. Argumenti pėr kėtė ėshtė se ai nuk gjendet nė mesin e familjes sė vet, e cila nuk di fare se ēka ka ndodhur me tė dhe vajton pėr tė. Por, ti eja nė kėtė e kėtė ditė tek ajo drizė, ku do ta takosh Mesihun.”

    Pastaj Xhibrili u ngrit, ndėrsa ajo u kthye te motra e vet dhe i rrėfeu pėr Xhibrilin dhe pėr drizėn. Ditėn e caktuar, ajo vajti aty dhe e takoi Isain. Kur e pa Isai, shpejtoi kah ajo, u kėrrus e ia puthi kokėn dhe u lut pėr tė, ashtu siē bėnte edhe mė parė. Pastaj i tha: “Oj nėnė, nuk jam i vrarė, por Allahu mė ka ngritur tek Ai. Mė lejoi qė tė takohem me ty, se vdekja do tė tė vijė sė shpejti, ndaj ki durim dhe pėrmende shumė Allahun!” Pastaj edhe ai u ngrit lartė dhe mė nuk u takua me tė gjer nė vdekjen e saj. Nė fund, ai thotė: “Kam dėgjuar se Merjemja ka jetuar pas Isait edhe pesė vjet, se ka vdekur nė moshėn pesėdhjetetrevjeēare (Allahu qoftė i kėnaqur me tė dhe ajo me Allahun!)”

    Hasan el-Basriu thotė: “Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ėshtė ngritur nė moshėn tridhjetekatėrvjeēare.” Nė njė hadith qėndron: “Xhenetlinjtė do tė hynė nė Xhenet si tė rinj, tė cilėve nuk u ka dalur mjekra ende, tė lyer me surmė. Do tė jenė tridhjetė e tre vjeē.” Nė njė hadith tjetėr, shtohet: “nė moshėn e Isait dhe bukurinė e Jusufit.”

    Kėshtu edhe Hammad b. Seleme shėnon nga Alij b. Jezidi, se Se’id b. El-Musejjebi ka thėnė: “Kur u ngrit Isai ishte tridhjetė e tre vjeē.”

    Veē kėsaj, Ibni Xheriri dhe Eth-Theuriu shėnojnė nga El-A’meshi, e ky nga Ibrahimi, se Isai ka qėndruar mes popullit tė tij dyzet vjet.
    Nga sundimtari i besimdrejtėve, Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur mei tė!), transmetohet se Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!) ėshtė ngritur natėn e njėzetedytė tė muajit Ramazan. Nė kėtė natė ka vdekur edhe vetė Aliu (Allahu qoftė i kėnaqur mei tė!), pesė ditė pas atentatit.

    Ed-Dahhaku shėnon se Ibni Abbasi ka thėnė: “Kur Isai (paqja e Allahut qoftė mbi tė!), ėshtė dashur tė ngritej nė qiell, i erdhi njė re dhe iu afrua, e ai u ul nė tė. Merjemja erdhi qė ta pėrcillte duke qarė. Ai ėshtė ngritur gjersa ajo shikonte. Isai ia hodhi gunėn e vet, e i tha: “Kjo ėshtė shenjė midis meje e teje nė Ditėn e Kiametit.” Turbanin e vet ia hodhi Shem’unit(Simonit). Paskėtaj, nėna vazhdoi ta shikonte, duke treguar me gisht nė tė, gjithnjė derisa iu humb nga pamja. E ka dashur shumė, meqė i ka shprehur asaj dashurinė pėr tė dy prindėrit, duke qenė se nuk kishte baba. Prandaj nuk ndahej nga ai as kur ishte nė rrugė, as kur ishte nė shtėpi.

    Ėshtė ndier, ashtu siē thotė poeti:
    Dhe, ndarja njėorėshe, mė erdhi rėnd porsi vdekja,
    e, si do ta duroj atė gjer nė Ditėn e Gjykimit?


    3. Pasi qė hebrenjtė e gozhduan atė njeri, ata e hodhėn sė bashku me shtyllėn, dhe atė vend e caktuan si vend ku do tė hedhen plehėrat, ndyrėsitė, mbeturinat dhe kufomat. Kėshtu veprohej deri nė kohėn e Konstantinit tė pėrmendur tanimė.
    Paskėtaj sipas urdhrit tė Helenės, nėnės sė sundimtarit tė pėrmendur, kjo plehėrishtė ėshtė hequr dhe nė atė vend ėshtė ndėrtuar njė kishė shumė e madhe dhe e stolisur nė mėnyrė luksoze. Kjo kishė ėshtė e njohur edhe sot nė Jerusalem, qė quhet El-Kamame, meqė para saj aty ishte kumame – plehėrishte. Po ashtu e quajnė edhe El-Kijame, duke aluduar nė atė se trupi i Mesihut do tė jetė i ringjallur aty. Pastaj Helena ka urdhėruar qė, plehėrat e qytetit, ndyrėsitė dhe mbeturinat tė hedhen nė shkėmb, i cili ėshtė kibla e hebrenjve. Kėshtu ka mbetur kjo, derisa Umer b. El-Hattabi e ēliroi Jerusalemin, me ē’rast e pastroi shkėmbin nga plehėrat, ndyrėsitė dhe mbeturinat. Xhaminė nuk e ndėrtoi mbrapa por pėrpara tij, nė vendin ku ėshtė falur i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) me Pejgamberėt e tjerė, nė prag tė Israsė dhe Mi’raxhit. Kjo xhami quhet El-Mesxhidul-Aksa.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  10. #10
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    NDĖRTIMI I BETLEHEMIT (BEJTUL-LAHM) DHE I EL-KAMAMIT


    Mbreti Konstantin e ndėrtoi Betlehemin nė vendlindjen e Mesihut, ndėrsa Helena e ndėrtoi El-Kamamin mbi varrin e atij qė ishte i gozhduar. Tė krishterėt u besojnė hebrenjve se ky ka qenė Isai.
    Edhe hebrenjtė edhe tė krishterėt besojnė gabimisht dhe trillojnė dispozita dhe ligje tė rrejshme, prej tė cilave disa janė nė kundėrshtim me Teuratin. Kėshtu i bėnė tė lejuara disa gjėra qė ishin tė ndaluara me Teurat, siē ėshtė pėr shembull mishi i derrit. Pastaj, nė lutje filluan tė ktheheshin kah lindja, ndėrsa Mesihu prore lutej nė drejtim tė shkėmbit nė Jerusalem. Veē kėsaj, tė gjithė Pejgamberėt pas Musait ktheheshin kėshtu, madje edhe Muhammedi (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), Pejgamberi i fundit, pas Hixhretit, ėshtė falur nė kėtė drejtim pesėmbėdhjetė - apo gjashtėmbėdhjetė - muaj, e pas kėsaj kohe kthehej kah Ka’bja, tė cilėn e ka ndėrtuar Ibrahimi (paqja e Allahut qoftė mbi tė!).

    Pastaj, ata vizatojnė piktura nėpėr tempuj, edhe pse kjo nuk praktikohej mė parė. Mandej, ata e kanė trilluar besimin e tyre, tė cilin ua mėsojnė burrave, grave dhe fėmijėve, e qė e quajnė besnikėri, por i cili nė realitet ėshtė mosbesim dhe kufėr mė i madh.
    Qė tė gjithė, edhe fraksioni i sundimtarit, edhe nestorijanėt – pasuesit e Nestorusit – si fraksion i dytė, edhe jakobinėt – pasuesit e Jakub el-Barazi’it – si fraksion i tretė, u besojnė parimeve tė kėtij besimi, vetėm qė dallojnė pėr nga komentimi i tyre.
    Unė tani do t’i parashtroj kėto mendime, ngase ai i cili vetėm flet pėr kufėr – nuk ėshtė kafir, sė bashku me disa fjalė nė tė dhe tė kufrit e tė lajthitjes sė hapėt, e cila e shpie pasuesin e tij nė zjarrin e Xhehenemit.

    Ata krishteret thonė kėshtu: “Besojmė nė njė Zot, i Cili i mbikėqyrė tė gjitha, nė Krijuesin e qiejve dhe tė Tokės dhe i ēdo gjėje tjetėr tė dukshme e tė padukshme; dhe besojmė nė njė sundues Isusin, Mesihun, Hasretin, tė Birin e Zotit, tė lindur nga babai qysh para shumė kohėsh. Ai ėshtė dritė nga drita, i vėrtetė nga Zoti i vėrtetė, i biri i Atij qė nuk ėshtė i krijuar, dhe ėshtė i njėjtė si babai i vet pėr nga esenca, me anė tė sė cilės ndodh ēdo gjė. Pėr hir tonin dhe pėr hir tė shpėtimit tonė, ai ka zbritur nga qielli dhe ėshtė mishėruar nga Shpirti i Shenjtė dhe virgjėreshės Mėri, duke marrė pamje njerėzore. Ai ėshtė gozhduar nė kohėn e Nabatej Malatisit nė mundime tė mėdha. Pastaj ėshtė varrosur, e tri ditė pas kėsaj ėshtė ngjallur, si qėndron nė libra. Pastaj ėshtė ngritur nė qiell dhe ėshtė ulur nė anėn e djathtė tė babait tė vet. Ai sėrish do tė zbresė me trupin e vet qė tė udhėheqė edhe me tė gjallėt edhe me tė vdekurit, dhe sundimi i tij do tė jetė i pėrhershėm. E, Shpirti i Shenjtė ėshtė sundues qė jep jetėn. Ai ka rezultuar nga babai dhe me babanė. I Biri i Zotit meriton qė t’i pėrkulemi atij. Kėshtu ma lavdėrojnė ata atė qė ka folur pėr tė dėrguarit. Kisha ėshtė vetėm njė, gjithėpėrfshirėse, e shenjtė, e Zotit. Besojmė nė kryqėzimin unitar, me tė cilin falen mėkatet. Dhe besojmė se ai do tė jetė gjallė edhe atėherė kur tė vdekurit do tė jenė tė ringjallur, dhe se ai ėshtė i pėrhershėm dhe i amshueshėm, amin.”


    Ky eshte besimi i krishtereve qe bie ndesh me besimin monoteist te vete Jezusit.I cili deklaroi se vetem Zoti duhej te adhurohet dhe askush tjeter pervec Tij.Me vone do te sjellim disa fragmente kuranore qe flasin per ceshtje te ndryshme ne lidhje me krishteret dhe hebrejte.


    Ps> Juruzalem do te thote Juru Salem Qyteti i Paqes.
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  11. #11
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    Merjemja(Maria) njė frymėzim pėr nė besim


    “Ah sa mirė do tė kishte qenė pėr mua tė kisha vdekur para kėsaj e tė isha e harruar qė moti”.


    Kjo ishte tė vajtuarit e njė gruaje tė re nė njė stres tė madh, e cila ishte aq afėr Allahut. Aq afėr, aq e dashur dhe aq besimtare ndaj Allahut, nė fakt, qė mund edhe tė frymėzohej.


    Kush ishte ajo? Cili ishte stresi i saj? Dhe mė e rėndėsishmja pse duhej ajo ta mbante kėtė stres pėrkundėr devotshmėrisė sė saj dhe besimin tek Zoti?


    Ajo ishte Merjemja, vajza e Imranit, alejhisselam,.


    Ajo i tha kėto fjalė stresi pasi engjėlli Xhibril i dha asaj pėrgėzimet me njė djalė mrekullie i cili do tė lindte pa baba, vetėm me urdhėrin e Allahut. Sipas disa transmetimeve, shtatėzania e saj u arrit vetėm pėr pak orė. Ashtu siē ndjente dhimbjet e mėdha tė barrės dhe po ashtu ajo duhej tė pėrballonte shpifjet dhe poshtėrimet nga duart e disa njerėzve tė prishur tė popullit tė saj, andaj ajo qau nė dhimbje.


    Agonia e saj do tė ketė qenė e thellė dhe e papėrmbajtshme. Pėr njerėzit e saj, ajo ishte njė shembull, njė frymėzim, njė shembull e thjeshtėsisė dhe njė adhuruese e devotshme. Shumė prej njerėzve tė saj, qė ajo i njihte, nuk ishin tė besueshėm dhe tė thyer nga smira, aq shumė sa qė kujdestari dhe kunati ( Profeti Zekeria i cili ishte gjithashtu Prifti mė i lartė i njerėzve tė saj dhe i cili e kishte rritur atė nėn udhėzimin e tij) ishte shumė i shqetėsuar se ēfarė do tė ndodhte me njerėzit e tij pasi ai tė vdiste pa njė trashėgimtarė mashkull. Njė trashėgimtarė mashkull i cili do tė trashėgonte pasurinė e tij – pėr Profetėt e Allahut nuk lėnė pasuri mbrapa – por dija dhe roli i tij si njė udhėzim pėr tek njerėzit.


    Pėrpara se Merjemja tė lindte, nėna e saj e drejtė, emri i sė cilės ėshtė thėnė se ka qenė Hannah, ishte betuar se do t’ia kushtonte fėmijėn e saj nė mitėr Allahut, subhanehu ve teala. Dhe Allahu, duke parė sinqeritetin e saj, e kishte pranuar lutjen e saj. Por Hannah pa, pėr habi tė saj, qė fėmija i lindur ishte njė vajzė dhe nuk ishte zakon i shoqėrisė patriarkale tė pranonin gratė pėr shėrbimet priftėrore (fjala priftėrinj kėtu ėshtė e pėrdorur pėr tė pėrshkuar dijetarėt besimtarė tė kohėrave para ardhjes sė islamit dhe nuk nėnkuptojnė priftėrinjtė e sotėm me teoritė e tyre fallse tė trinisė). Pak dinte nga fakti qė Allahu ja kishte pranuar duanė e saj dhe ajo lindi gruan me shembullore dhe mė tė devotshme tė tė gjitha kohėrave.

    Libri i Allahut e pėrmend kėtė histori tepėr prekėse e dedikimit dhe devotshmėrisė ndaj Allahut nė ajetet vijuese:


    “(Pėrkujtohu) Kur gruaja e Imranit pat thėnė: “Zoti im, Unė kėtė qė ėshtė nė barkun tim, vendosa ta kushtoj thjesht vetėm pėr shėrbimin Tėnd, pra pranoje kėtė prej meje, vertetė Ti je Ai qė dėgjon e di!”E kur ajo e lindi tha: “Zoti im, unė e linda femėr!” Po All-llahu e di mė sė miri atė qė ajo e lindi. E mashkulli nuk ėshtė si femra. “Dhe unė e emėrtova atė Merjeme, e atė dhe pasardhėsit e saj po t'i lė Ty nė mbrojtje prej djallit tė mallkuar. Zoti i saj e pranoi premtimin e saj si ėshtė mė mirė, e rriti me njė edukatė tė mirė e tė plotė dhe e vuri nėn kujdesin e Zekerijas. Sa herė qė hynte Zekerijaja nė mihrabin (dhomėn) e saj gjente te ajo ushqim e thonte: “Ai ėshtė nga All-llahu, se All-llahu atė qė do pa masė e furnizon!” [Ali Imran: 35-37].


    Ashtu siē Merjemja, alejhisselam, alejhisselam, rritej nė mbrojtjen e Profetit Zekerijah, i cili ishte gjithashtu edhe udhėzuesi dhe prifti i lartė i njerėzve tė tij, ishte vetė i mahnitur nga besimi dhe mbėshtetja e saj tek Allahu. Besimi, me tė vėrtetė, ėshtė njė bekim i pa krahasueshėm, vetėm njė rehati nė kėtė botė tė pėrkohshme:


    “Zoti i saj e pranoi premtimin e saj si ėshtė mė mirė, e rriti me njė edukatė tė mirė e tė plotė dhe e vuri nėn kujdesin e Zekirjas. Sa herė qė hynte Zekirjaja nė mihrabin (dhomėn) e saj gjente te ajo ushqim e thonte: “Ai ėshtė nga All-llahu, se All-llahu atė qė do pa masė e furnizon!”[Surah Al Imran:37]


    Ky besim ende i thellė dhe i papėrdhunuar nė furnizimin e Allahut e frymėzoi edhe Profetin e madh Zekerija, i cili kishte flokėt e thinjur dhe shpindėn e dėrmuar nga lutja ndaj Allahut pėr njė trashėgimtarė i cili do t’i udhėzonte njerėzit e tij pas tij. Duke e parė besimin e patundur nė mėshirėn e Allahut, ai u fal edhe njėherė. Allahu e ka pėrmendur duanė e tij nė vargjet e madhėruara qė hapin suren ose kapitullin e quajtur Merjemja:


    “Kaf Ha Ja' A'jn Sadė!(ky ėshtė) Pėrkujtim i mėshirės sė Zotit tėnd ndaj robit tė vet Zekeriait, Kur ai iu lut Zotit tė vet me njė zė tė ulėt, e Tha: “Zoti im! Vėrtet, mia mė janė dobėsuar eshtrat, mė janė pėrhapur thinjat nė kokėn time, e me lutjen time ndaj Teje o Zoti im, asnjėherė nuk kam qenė i dėshpėruar”.

    Unė ua kam frikė pasardhėsve tė mi pas meje (kushėrinjve se do ta humbnin fenė), ndėrsa gruaja ime ėshtė sterile, pra mė falė nga ajo mirėsia Jote njė pasardhės (njė fėmijė).Tė mė trashėgojnė mua dhe t'i trashėgojė ata nga familja e Jakubit, dhe bėrė atė, o Zoti, tė kėndshėm! (tė vyeshėm)!”[Surah Merjeme: 1-6]


    Pėr kėtė arsye, kjo surah e Kur’anit ėshtė e emėruar pas Merjemes dhe ėshtė e vetmja surah e emėruar pas njė personi i cili nuk ka qenė njė profet por njė grua e mrekullueshme.


    Agonia e Merjemes, dijetarėt thonė, ishte qė njė grua e ndershme e cila ėshtė duke pritur qė tė sprovohet pėrsa i pėrket statusi tė saj mė tė dashur, devotshmėrinė e pa njollosur. Dhimbja fizike e lindjes duhet tė ketė shtuar shumėfishimin e dhimbjes sė saj. Fjalėt e Allahut, subhanehu ve teala, janė mė tw pwrshtatshmet nė pėrshkrimin e dhimbjes dhe vuajtjes sė saj:


    “E dhembja (e lindjes) e mbėshteti atė te njė trup i hurmės. Ajo tha: “Ah sa mirė ka qenė pėr mua tė kisha vdekur para kėsaj e tė isha e harruar qė moti!”[Surah Merjeme:23]


    Por Allahu ėshtė i Gjithėmėshirshėm dhe i Gjithėditur, kėshtu qė e ngushėlloj atė menjėherė:


    “E prej sė poshtmi atė e thirri (Xhibrili): “Mos u brengos, Zoti yt bėri pranė teje njė pėrrockė (uji)”.[Surah Merjeme: 24]


    Ai zė, sipas disa dijetarėve ishte zėri i Xhibrilit, ndėrsa tė tjerė thonė qė zėri ishte ai i Isait (Jezusit) alejhisselam,. Nė cilindo rast, lexuesi i kėtyre fjaėve tė Allahut ėshtė i prekur nga mėshira dhe dhimbėshuria e Tij pėr Merjemen. Njė vėmendje e tillė e menjėhershme ėshtė e fituar vetėm me njė zemėr tepėr tė pastėr dhe Merjemja mė tė vėrtetė qė kishte njė tė tillė.


    Madje edhe mesazhi i fundit i Allahut qė ishte pėr tu shpallur pesė shekuj mė vonė nė njė vend tė largėt arab nuk do ta linte pa e pėrmendur emrin e saj tė nderuar:


    “Pėrkujto kur engjujt i thanė: “Oj Mejreme, All-llahu tė dalloi ty (me besim e karakter), dhe tė lartėsoi mbi gratė e botės”.[Surah Al Imran:42]


    Dhimbja dhe lindja

    اuditėrisht, dhimbjet e padurueshme tė njė gruaje qė pėrballon gjatė lindjes janė interpretuar shumė ndryshėm nė traditėn e krishterė nė krahasim me traditėn islame. Nė traditėn biblike, lindja ėshtė portretizuar si njė ndėshkim pėr tė gjitha gratė pėr shkak se Havaja e bėri Ademin tė hajė frutet e ndaluara tė Parajsės dhe si rezultat ata janė tė dėnuara tė jetojnė me kėtė ndėshkim gjatė jetės. Nė islam, Allahu me mėshirė i pėrgjigjet dhimbjes sė lindjes sė Merjemes dhe e ngushėllon atė:


    “E prej sė poshtmi atė e thirri (Xhibrili): “Mos u brengos, Zoti yt bėri pranė teje njė pėrrockė (uji)”. E ti shkunde trupin e hurmės se do tė bijnė ty hurma tė freskėta. Ti pra, ha pi e qetėsou, dhe nėse sheh ndonjė prej njerėzve thuaj: “Unė ka vendosur heshtje pėr hir tė Gjithėmėshirshmit, andaj asnjė njeriu sot nuk i flas!”[Surah Merjem:24-26]


    Pėr muslimanėt, veēanėrisht pėr gratė muslimane, Merjemja alejhisselam, ėshtė njė shembull, njė ideal. Ajo ėshtė model i ndershmėrisė dhe i devotshmėrisė, njė shembull i madh sesi Allahu i pėrgjigjet shpirtėrave tė pastėr. Nė fakt, shumė gra muslimane tė devotshme pėrkujtojnė shėmbullin e Merjemjes kur kalojnė nėpėr dhimbje dhe kjo i jep atyre njė sens tė thellė lidhjeje me Allahun dhe sesi Allahu i pėrgjigjet thirrjes sė dėshpėruar tė robėrve tė Tij, veēanėrisht gjatė dhimbjeve tė lindjes. Dhimbja e vazhdueshme e pėrjetuar nga njė grua gjatė lindjes ėshtė e konsideruar njė shpagim pėr gjynahet e saj dhe njė mėnyrė pėr tė pėrfituar shpėrblime mė tė mėdha me Allahun, sipas hadithit tė Ebu Said el-Hudrit i cili ka transmetuar qė Profeti, salall-llahu alejhi ve sel-lem ka thėnė:


    “Kurdo qė njė muslimani i bie njė vėshtirėsi, njė sėmundje, trishtim, shqetėsim, dėm, ose dėshpėrim madje edhe nėse pėr njė tė shpuar nga gjėmba, Allahu shlyen gjynahet e tija ose tė saja pėr shkak tė saj”. [Buhariu].


    Sipas njė hadithi tjetėr, njė grua e cila vdes nė lindje ėshtė e konsideruar midis shtatė kategorive tė martirave tė cilėt nuk vdesin nė betejė, por janė tė shpėrblyer si tė tillė pėr shkak tė vėshtirėsive qė i kanė rėnė.


    Sigurisht, arsyeja pėr kėtė qwndron nw interpretimet islame mbi rolin e gruas dhe rolin e saj si nėnė, pasiqė sipas historisė sė Kur’anit mbi krijimin, Havaja nuk e ē’udhėzoi Ademin, alejhumasselam, por ata qė tė dy sė bashku bėnė njė gabim dhe e panė veten gabim dhe u penduan, dhe ajo qw wshtw mė e rėndėsishmja, ata u falėn nga Allahu, I Gjithėmėshirshmi dhe Ai qė falė shumė. [referohuni tek sureja El-Bekare :37].


    Historia e krijimit nuk ishte ndonjė pakėnaqėsi nga ana e Allahut, por ishte njė mėsim i parapėrgatitur pėr qėniet njerėzore pėr tė njohur armikun e tyre tė pėrbashkėt, Shejtanin dhe mashtrimin e tij, pėr tė mėsuar qė kėrkimi falje dhe pendesa janė ēelėsi drejt suksesit dhe pėr tė mėsuar qė urdhėrat e Allahut nuk janė aty pėr tė na larguar ne nga progresi dhe kėnaqėsia por me tė vėrtetė vetėm pėr dobitė tona tė pėrjetshme dhe ato me terma tė shkurtėra.


    Por imagjinoni, edhe njė herė, durimin heroik tė Merjemes dhe bindjes ndaj urdhėrit tė Allahut, nė njė moment kur agonia e saj ishte shumė e madhe sa qė ajo tha:


    “Ah sa mirė do tė kishte qenė pėr mua tė kisha vdekur para kėsaj e tė isha e harruar qė moti” por menjėherė pasi asaj ju tha tė agjėrojė, qė nė sheriatin izraelit nėnkuptonte qėndrimin e heshtur duke mos i falur asnjė personi. Ashtu si dėshira e saj pėr tė mbrojtur veten ishte shumė e madhe pėrballė akuzave dhe shpifjeve pėr zina (kurvėri) dhe tradhėti, ajo mbėshtetet nė caktimin e Allahut:


    “Ti pra, ha pi e qetėsou, dhe nėse sheh ndonjė prej njerėzve thuaj: “Unė kam vendosur heshtje pėr hir tė Gjitėhmėshirshmit, andaj asnjė njeriu sot nuk i flas!” Dhe duke e bartur ngryk shkoj me tė te tė afėrmit e vet ata i thanė: “Oj Merjeme, ke bėrė njė punė shumė tė keqe!” Oj motra e Harunit, babai yt nuk ishte njeri i prishur e as nėna jote nuk ka qenė e pamoralshme! Atėherė ajo u dha shenjė kah (Isai). Ata thanė: “Si t'i flasim atij qė ėshė foshnjė nė djep?”. [Merjem: 26-29].


    Me lejen dhe mėshirėn e Allahut, fėmija i porsa lindur foli dhe mbrojti ndershmėrinė e nėnės sė tij:


    “Ai (fėmija i porsa lindur-Isai) tha: “Unė jam rob i All-llahut, mua mė ka dhėnė (ka caktuar tė mė japė) librin dhe mė ka bėrė Pejgamber. Mė ka bėrė dobiprurės kudo qė tė jem dhe mė ka porositur me namaz (falje) e zeqatė pėr sa tė jemė gjallė! Mė ka bėrė tė mirėsjellshėm ndaj nėnės sime, e nuk mė ka bėrė kryelartė as tė padėgjueshėm! Selami (shpėtim prej All-llahut) ėshtė me mua ditėn kur u linda, ditėn kur tė vdes dhe ditėn kur tė dal (prej varrit) i gjallė!”[ Merjem:30-33].-


    Kush e ndjek Merjemen sot?


    Tė krishterėt dhe muslimanėt qė tė dy besojnė nė figurėn e mrekullueshme tė Merjemes, si njė grua me karakter tė panjollosur. Por kush e ndjek shembullin e saj? Kush vepron dhe kush vishet si Merjemeja?


    Shumica e njerėzve tė saj, bijtė e Izraelit, e refuzuan dhe shpifėn mbi Merjemen dhe refuzuan profetėsinė e Isait (Jezusit) alejhisselam. Edhe pse ajo kishte marrė njė fjalė tė mrekullueshme nga Allahu, ata e konsideruan atė si gjynahqare.

    Ata qė mė vonė besuan tek Jezusi, alejhisselam, u quajtėn tė krishterė nga kundėrshtarėt e tyre.

    Me kalimin e kohės kur kristianėt morėn fuqi pushtetare dhe u vendosėn si njė Kishė nė vendin e romakėve pagan, ata e pranuan idetė e huaja pagane nė fenė e tyre dhe Kisha pėrfundoi nė shpifjet dhe mbėshtetjen e konceptit tė Trinitetit, ndėrsa disa prej tyre madje edhe e quajtėn Merjemen robėreshėn mė tė devotshme tė Allahut si “Nėna e Allahut (Zotit)”.

    Merjemeja, alejhisselam, do tė jetė tmerruar nga kėto sinuacione (shpifje).


    Fatkeqėsisht, siē na tregon Kur’ani, tė krishterėt nuk kanė mė mėsimet origjinale dhe tė pastra tė fesė sė tyre. Krishtėrimi nuk pėrshkruhet mė si njė mėnyrė jetese pėr pjesėn mė tė madhe tė krishterėve nė atė mėnyrė siē ėshtė islami pėr muslimanėt. Pjesa mė e madhe e tė krishterėve e pranojnė kėtė fakt dhe ndihen krenarė pėr tė, feja ėshtė bėrė vetėm njė komoditet midis komoditeteve tė jetės. Shumė pak tė krishterė sinqerisht i nėnshtrohen Zotit tė vetėm, nė shpirt dhe nė ligj, pakushte dhe tėrėsisht, si muslimanėt. Nuk ėshtė ēudi, se ne shohim muslimanėt sot qė janė mė afėr mėsimeve tė Isait (Jezusit), alejhisselam, dhe shembullit tė nėnės sė tij tė nderuar Merjemes, mė tepėr sesa tė krishterėt. Dhe s’ėshtė ēudi, qė janė muslimanet, jo gratė e krishtera , tė cilat i ngjajnė Merjemes nė veshjen modeste gjithashtu si nė devotshmėrinė e tyre ndaj Allahut.


    Muslimanėt e nderojnė Merjemen, alejhasselam, duke besuar nė njerėzillėkun dhe ndershmėrinė e saj, duke besuar se ishte njė grua e zakonshme mirwpo njė grua jashtėzakonisht e ndershme dhe e devotshme sė cilės i ėshtė dhėnė njė mrekulli nga Allahu. Allahu, subhanehu ve teala, thotė:


    “Edhe Merjemen tė bijėn e Imranit, qė e ruajti nderin e vet, e Ne prej anės sonė i frymėzuam njė shpirt e ajo i besoi fjalėt e Zotit tė saj dhe librat e Tij dhe ishte e devotshme”.[Et-Tahrim:12]


    Eshtė si rezultat e mundshme pėr ēdo grua me besim tė vėrtetė pėr t’ju pėrmbajtur nivelit tė saj tė ndershmėrisė.


    Pse Merjemje ėshtė njė dėshmitare e te vėrtetės islame?


    Pėrmendja e vazhdueshme e Merjemes, alejhasselam, nė Kur’an ka bėrė qw shumė lexues tė Kur’anit, veēanėrisht jo-muslimanėt, tw ēuditen pėr paanėshmėrinė e dhe universalitetin e Kur’anit dhe besimin nė origjinėn e Tij hyjnore. Nuk ishte gruaja e devotshme, mbėshtetėse dhe besimtare e Muhammedit e as vajza e tij Fatimeja apo ndonjė grua tjetėr arabe e cila mund tė pėrmendej me ato lėvdata nė Kur’an aq vazhdimisht dhe aq madhėshtore. Ishte Merjemja, nėna e Isait (Jezusit), Profetit tė Krishtėrimit (dhe zotit tė tyre sipas tyre) njė rival i paganizmit arab dhe dukshėm njė rival i islamit qė ishte zgjedhur nga Kur’ani. Nėse Profeti, salallahu alejhis ua selam, vetė do ta kishte shkruar Kur’anin (eudhu bilah – ne i kėrkojmė Allahut mbrojtje nga tė tilla shpifjeje), pse ai duhej ta lavdėronte rivalin e tij?!


    Nuk mund tė jetė ndryshe por vetėm nga Allahu, Zoti i Merjemes, Isait (Jezusi), Musait dhe Muhammedit, paqja dhe mėshira e Allahut qofshin mbi tė gjithė ata.


    As Muhammedi, salall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk kishte asnjėfarė dobi tė pėrceptueshme qė tė lavdėronte Merjemen ose Isain. Nė fakt, lavdėrimi i Isait (Jezusit) dhe nėnės sė tij ishte politikisht jo korrekt nė atė kohė, pėr publikun e Kur’anit, arabėt, ishin tė zemėruar qė kur’ani ishte duke lavdėruar “zotin” e tė krishterėve ( duke e quajtur atė njė Profet tė ndershwm tė Allahut) ndėrsa duke mos i ofruar tė tilla lavdėrime pėr zotat e tyre pagan prej druri dhe gurėsh:


    “Kur (Isai) biri i Merjemes ėshtė i mbajtur si njė shembull, ndėrsa njerėzit e pėrqeshėn! Dhe ata thanė: “A janė zotat tanė mė tė mirė apo ai?” kėtė ata e nxorėn vetėm pėr tė kundėrshtuar, ata janė njerėz qė kundėrshtojnė”.[57-58]


    Pėrkrah kėsaj, shumė besime tė tjera tė komunitetit judeo-kristian nė gadishullin arabik ishin kritikuar dhe korrgjuar nė Kur’an por Kur’ani ishte shumw i mprehtė dhe preēiz nė censurimin e mėsimeve jokorrekte tė krishtėrimit ndėrsa nė tė njėjtėn kohė duke e lavdėruar Isain dhe nėnė e tij:


    “O ithtarėt e librit, mos teproni nė fenė tuaj dhe mos thuani tjetėr gjė pėr All-llahun, pėrveē asaj qė ėshtė e vėrtetė. Mesihu Isa, bir i Merjemes, ishte vetėm i dėrguar i All-llahut. Ishte fjalė e Tij (bėhu) qė ia drejtoi Merjemes dhe ishte frymė (shpirt) nga Ai. Besojeni pra All-llahun dhe tė dėrguarin e Tij e mos thoni: “Tre” (trini). Pushoni (sė thėni), se ėshtė mė mirė pėr ju. All-llahu ėshtė vetėm njė All-llah; larg qoftė asaj qė Ai tė ketė fėmijė. ا'ka nė qiej dhe ēka nė tokė ėshtė vetėm e Tij. Mjafton qė All-llahu ėshtė planifikues i pavarur”.[Surah Nisa:171]


    Nuk ėshtė pėr tu habitur qė madje edhe sot, shumė tė krishterė e shohin objektiv dhe tė paanėshmė trajtimin nga Kur’ani tė Isait (Jezusit) dhe nėnės sė tij besnike Merjemen. Askush pėrveē Allahut nuk mund tė jetė autor i kėsaj fjale universale, objektive dhe tė vėrtetė. Allahu e bėn kėtė pikė tė theksuar nė Kur’an:


    “Kėto janė nga lajmet e fshehta (tė hershme) qė po t'i shpallim ty. Ti nuk ishe ndėr ta kur i hidhnin shortet se kush prej tyre do tė bėhej kujdestar i Mejremes, nuk ishe pranė tyre as kur ata ziheshin mes vete”.[Surah Al Imran:44]

    Eshtė vetėm shpallje nga Allahu pasiqė ju i dini kėto gjėra me aq detaje tė sakta.


    Ajo pėr tė cilėn Allahu, subhanehu ve teala, i kritikon njerėzit dhe i dėnon ata me fjalėt mė tė forta ėshtė sugjerimi qė dikush mund tė jetė “biri i zotit” apo “nėna e zotit”. Kur’ani nuk e ka pėrdorur gjuhėn e tė Atit dhe tė birit madje edhe nė mėnyrė figurative, sepse gjithmonė ēon nė antropomorfizėm (duke menduar Zotin si njė qėnie njerėzore) dhe kėshtu nė vend qė tė adhurohej Zoti nė madhėshtinė e Tij, njerėzit bėhen tė lidhur me njė tjetėr qėnje njerėzore apo imazh. Njerėzit e devotshėm mund tė jenė tė dėrguar tė Zotit dhe shembuj tė mirė, ata mund ta duan Zotin dhe tė duhen nga Ai, por ata nuk mund tė bėhen “zot” nė asnjė mėnyrė. I dėrguari i Allahut, Muhammedi, salall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte aq i vėmendshėm rreth ēdo shoqėrimi tė mundshėm me Allahun, madje ai nuk pėlqente qė emri i tij tė pėrmendej me emrin e Allahut kur subjekti ėshtė njė urdhėr, gjw qė ėshtė ekskluzivisht pėr Allahun. Kur njėri nga shokėt e tij tha:”اfarė tė dėshirojė Allahu dhe i dėrguari i Tij” nė njė ēėshtje qė si duket ka patur tė bėjė me ēėshtje qė Profeti, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem ėshtė urdhėruar, Profeti e korrigjoi atė duke i thwnw: ”Jo, nė vend tė kėsaj thuaj: “اfarė Allahu dėshiron dhe pastaj ēfarė i Dėrguari i Tij dėshiron”.[Nasaiu].


    Merjemja si njė urė


    Shembulli i Merjemes ėshtė shumė i rėndėsishėm sot pėr tė lidhur hapėsirėn midis dy qytetėrimeve tė mėdha dhe dy feve tė mėdha, Islamit dhe krishtėrimit. Me tė vėrtetė kristianėt e sinqertė duhet ta shikojnė islamin, veēanėrisht hixhabin dhe mbulesėn e grave muslimane, si njė imazh i ndershmėrisė sė Merjemes. Asnjė fe tjetėr sot nuk ėshtė mė kėmbėngulėse mbi ndershmėrinė dhe frenimin e marrėdhėnieve jolegjitme seksuale si njė virtyt i kėndshėm i treguar nė krishtėrimin origjinal ashtu si edhe nė islam.


    Kur engjėlli iu paraqit Merjemes kur ajo ishte nė vetmi, Allahu na tregon nė Kur’an, qė ajo menjėherė thirri emrin e Allahut. Duke menduar qė po i afrohej njė burrė, ajo ia pėrkujtoi atij Allahun:


    “Ajo tha: “Unė i mbėshtetem tė Gjithėmėshirėshmit prej teje, nėse je qė frikėsohesh Atij (pra mė le tė lirė)!”[Surah Merjeme:18]


    Kjo ėshtė njė model i ndershmėrisė qė ēdo grua e devotshme muslimane duhet ta ketė. Nė fakt, hixhabi islam ėshtė mėnyra e grave muslimane pėr tė dėshmuar tė njėjtėn ide vazhdimisht: “Pėrkujto Allahun dhe limitet e tij kur mė afrohesh mua”. Me fjalė tė tjera, hixhabi ėshtė njė dėshmi e ndershmėrisė dhe pastėrtisė dhe i pėrkujton (ēdo mendjeje tė prishur) pėr Allahun. Ka sigurisht armiq tė Zotit dhe avoketėr (shumėsi i avokat) tė dėshirave satanike tė cilėt e shikojnė kėtė simbol tė bukur hyjnorė si fyrje ndaj mėnyrės sė tyre tė jetesės
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  12. #12
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    Fragmente nga Jeta e Merjemes(Maries)

    Merjemja, alejha selam, ėshtė e vetmja grua qė ėshtė pėrmendur me emėr nė Kur'an, rreth 33 herė, mė shumė se disa profetė, dhe njė sure e plotė ka emrin e saj.


    E enjte 25 Mars 2010 9:41



    Historia e Merjemes, alejha selam, njihet nė tė gjithė botėn, jo vetėm nga muslimanėt. Shumica e ngjarjeve Merjemes (a.s) i ndodhėn kur ajo ishte vajzė. Merjemja (a.s) kryente namaz nate, meditonte, shėrbente nė xhaminė Aksa. Merjemja (a.s) ėshtė njė nga personalitetet botėrore qė i lidh tė gjithė njerėzit pavarėsisht nga kombėsia dhe ngjyra. Ēdo njeri e do atė dhe sureja Merjem nė Kuran e pėrshkruan atė shumė bukur.


    Pozita e Merjemes (a.s) tek Allahu

    Ajo ėshtė gruaja mė e mirė e grave tė botės dhe kėto janė fjalėt e Allahut pėr tė:

    "Pėrkujto kur engjėjt i thanė: Oj Merjeme, Allahu tė dalloi ty, tė pastroi dhe tė lartesoi mbi gratė e botės." (Ali Imran: 42)

    Merjemja, alejha selam, ėshtė e vetmja grua qė ėshtė pėrmendur me emėr nė Kur'an, rreth 33 herė, mė shumė se disa profetė, dhe njė sure e plotė ka emrin e saj.

    Profeti Muhamed, alejhi selam, ka thėnė se nga gratė, nuk janė pėrsosur veēse katėr: e nderuara Merjeme vajza e Imranit, Asija gruaja e Faraonit, Hadixhe bintu Huejlid dhe Fatime e bija e Muhamedit (a.s). Pra, janė pėrsosur nė botė 2 gra dhe 2 vajza.

    Merjemja (a.s) ishte e plotėsuar si grua nė intelekt, durim, brishtėsi e nė tė gjitha. Po ashtu Allahu e zgjodhi atė tė jetė shkak i njė mrekullie. Pėrse ishte Merjemja (a.s) mė e preferuara nga tė gjitha?

    Sė pari duhet qartėsuar se ēdo grupmoshe ka karakteristika tė veēanta. Tek njė burrė 40 vjeē, cilėsia e tij dominuese ėshtė menēuria. Tek njė fėmijė 7 vjeē, cilėsitė dominuese janė argėtimi, loja, humori. Njė vajzė 15-22 vjeē ka brishtėsi dhe emocione tė shumta, ndjenja tė pakufishme. Nėse ne themi qė secili prej nesh ka 100 njėsi emocione, ndjenja, njė vajzė gjatė kėsaj moshe ka 1000 njėsi ndjenja. Kėto ndjenja dhe emocione kanė nevojė tė konsumohen dhe ku do tė pėrfundojnė ato?

    Disa nėna i pėrshkruajnė vajzat e tyre si tė qeta dhe jo aktive, sikur te tjerėt tė thonė se njė fėmijė 7 vjeē nuk luan. Ajo nuk ėshtė e mundur. Si do t'i pėrdorė ndjenjat dhe emocionet e saj?

    Kėtu shfaqet Merjemja, njė vajzė me emocione, e pamartuar, nuk ka fėmijė ku t'i drejtojė emocionet e saj. Kėshtu ajo bėri dy gjera:

    1- Ajo do t'i zbrazė emocionet e saj nė adhurim, duke u falur, duke menduar pėr Allahun. Dashuria pėr Allahun ėshtė mėnyra mė e mirė pėr tė konsumuar emocionet. Provoje atė nė Ramazan. Eshtė njė rast i volitshėm pėr tu falur, pėr tė qarė, pėr tė bėrė dua, pėr tė kėrkuar atė qė dėshiron ēdo vajzė: pėr tu martuar me njė burrė qė do ta dojė dhe do ta bėjė tė lumtur. Fol me Allahun, afrohu me Tė.

    2- Puna bamirėse dhe vullnetare qė pėrfshin jetimėt, tė sėmurėt, gratė e veja. Puna bamirėse pėr Merjemen (a.s) u pėrqendrua rreth Jeruzalemit, duke i shėrbyer xhamisė sė shenjtė, duke ndihmuar njerėzit dhe duke u shėrbyer besimtarėve. Ēfarė kėrkohet prej vajzave? Tė jenė si Merjemja (a.s). Ti vajzė ke njė det me emocione, ndjenja, dashuri. Kam frikė se kėto mund t'i zbrazėsh mbi njė djalė qė mund t'i shpėrdorojė ato dhe tė tė ēojė drejt njė fundi tė hidhur. Ki kujdes, nėse plagosesh njėherė, do tė vuash shumė, nėse lėndohesh pėr sė dyti, do tė vuash edhe mė shumė, dhe nėse njė djalė tė lėndon pėr sė treti, do t'i humbasėsh tė gjitha. Pas martese mund t'i kesh humbur tė gjitha emocionet.

    Prandaj ndiq rrugen e Merjemes (a.s), zbrazi ndjenjat e tua tek Ai qė nuk t'i plagos. Duaje Allahun, adhuroje Atė shumė, bėhu si Merjemja (a.s), kėrko njė jetimore ku mund t'i zbrazėsh emocionet e tua sepse ti duhet t'i pėrdorėsh ato nė njė mėnyrė a nė njė tjetėr. Ki kujdes nga lidhjet e gabuara, se mos njė djalė tallet me ty. Nėse martesa vonohet, shkarkoi kėto emocione mbi tė varfėrit, nė adhurim pėr Zotin.


    Njė fjalė pėr prindėrit

    Orientojini vajzat drejt punės bamirėse. Do tė tė vijė keq nėse vajza jote nuk bėn asgjė nė shtėpi gjithė kohės. Ku do t'i shkarkojė ajo emocionet e saj? Mos pretendo se ajo ėshtė mė e sigurtė kėshtu. Shejtani harliset mė mirė nė njė ambjent ku ka kohė tė lirė. Le tė mėsojnė njė zanat ose njė gjuhė tė huaj, tė lexojnė ose punojnė, por mos ju dorėzoni kohės sė lirė.

    Le tė shohim karakteristikėn e parė tė Merjemes (a.s) si adhuruese. Zoti thotė nė Kur'an:

    "E, pėrmendju nė kėtė libėr Merjemen kur ajo u largua prej familjes sė saj nė njė vend nė lindje." (Merjem: 16)

    Pėrse drejt lindjes? Me qėllim qė tė vėshtrojė gjithmonė lindjen e diellit. Kėshtu adhurimi i Merjemes (a.s) filloi duke medituar mbi krijesat e Zotit. A njeh ndonjė vajzė romantike qė pėlqen tė ulet pėrballė detit dhe ta vėshtrojė atė? Pėrse e bėn ajo atė? Me qėllim qė tė pėrjetojė njė romancė. Merjemja (a.s) ėshtė e tillė, pėrveē se ajo e pėrjeton romancėn duke dashur Zotin dhe duke medituar. Merjemja (a.s) kishte tė njėjtat emocione si ēdo vajzė tjetėr, po ajo zgjodhi t'i kanalizojė ato nė kėtė mėnyrė. Merjemja (a.s) shpesh veēohej nga familja e saj pėr tė qėndruar nė vetmi me Zotin e saj.

    Meditimi ėshtė njė nga llojet e bukura tė adhurimit, por qė ka humbur kohėt e fundit edhe pse dikush u bė profet kur ishte duke medituar nė shpellėn Hira. Ibrahimi (a.s) shikon madhėshtinė e qiejve dhe tė tokės. Njė orė meditim ėshtė mė i mirė se njė vit namaz nate. Shokėt e profetit (a.s) thonin: Meditimi ėshtė drita e besimit.

    "Oj Merjeme vazhdoje adhurimin ndaj Zotit tėnd, bėn sexhde dhe falu pėr Zotin bashkė me ata qė falen." (Ali Imran: 43) Kur ajo filloi ta adhurojė Allahun nė kėtė mėnyrė, asaj i ndodhėn njė varg bekimesh, keramete prej Zotit.

    "Saherė qė Zekerija hynte nė mihrabin (dhomėn) e saj gjente tek ajo furnizim" (Ali Imran: 37), ushqim tė bollshėm, pa dalė Merjemja (a.s) nga dhoma, pasi ajo u bė shumė e afėrt me Allahun. Ajo falej natėn kur njerėzit flinin, dhe Allahu i dhuroi bekime si shenjė kėnaqėsie prej Tij.

    Tani, pėrse furnizimi nėnkupton vetėm ushqimin? Furnizimi mund tė jetė shpirtėror, gjendje e lartė shpirtėrore, nivel i lartė besimi, lotė qė rrjedhin duke iu pėrgjėruar Zotit. Kėshtu, pėrse pėrmendet kėtu furnizimi material? Sepse kur Zekerija (a.s) pa me sytė e tij se mirėsia e Zotit vjen andej nga nuk e pret, aty ai e luti Zotin e tij qe ti dhurojė njė fėmijė.

    "Saherė qė Zekerija hynte nė mihrabin (dhomėn) e saj gjente ushqim e thonte: 'Oj Merjeme, prej nga ky ushqim?' Ajo i thonte: 'Ai ėshtė nga Allahu, se Allahu atė qė do, pa masė e furnizon.' Aty nė atė moment Zekerija e lut Zotin e tij e thotė: 'Zoti im, mė fal dhe mua nga ana Juaj njė pasardhės tė mirė, vėrtet, Ti je dėgjues i lutjes!" (Ali Imran: 37-38)

    Thekso "nė atė moment". Si rezultat i lutjes "nė atė moment", Allahu i dhuroi atij Jahjanė (a.s). Kur ai pa njė shenjė apo argument prej Allahut dhe besnikėrinė e Merjemes(a.s) ndaj Allahut, ai ndjeu qė Allahu do ta pranonte lutjen e tij. Kėshtu sa herė qė tė shikoni ndonjė prej shenjave tė Allahut, atėherė luteni Allahun nė atė moment, shfrytėzojeni atė moment. Pėr shembull, kur dėgjoni qė dikush ėshtė bėrė me fėmijė pas 10 vjetėsh, kur po pėrjetoni dashuri tė madhe pėr madhėshtinė e Allahut, gjatė muajit tė Ramazanit.


    Si u bė Merjemja (a.s) kjo qė ishte?

    U bė si rezultat i lutjes sė nėnės sė saj. Kur nėna e Merjemes (a.s) ishte shtatzėnė me Merjemen tha:

    "Zoti im, unė kėtė qė ėshtė nė barkun tim vendosa ta kushtoj thjesht vetėm pėr shėrbimin Tėnd." (Ali Imran: 35)

    Po ashtu babai i Merjemes, Imrani, ishte nga dijetarėt e mėdhenj tė Jeruzalemit. Nėse njė baba dėshiron tė ketė njė vajzė si Merjemja (a.s), ai duhet tė bėhet si Imrani. Dhe gratė qė duan tė kenė vajza si Merjemja (a.s) le tė bėhen si nėna e Merjemes, modele tė mira.

    Mos mendoni se Merjemja (a.s) ēoi njė jetė tė lehtė. Ajo u rrit jetime, pasi prindėrit e saj ishin tė vjetėr kur e lindėn atė. Pėr tė u kujdes burri i tezes sė saj, njė burrė i vjetėr qė nuk kishte fėmijė, Zekerija. Atij iu dhurua Jahja, kur pa adhurimin e Merjemes. Dhe mos mendoni se ai e kishte tė lehtė tė merrte kujdestarinė ndaj Merjemes (a.s). Tė gjithė dijetarėt e Jeruzalemit hodhėn short pėr tė fituar kujdestarinė e Merjemes, sepse tė gjithė dėshironin tė kujdeseshin pėr vajzėn e Imranit. Kush grindet sot pėr tė rritur jetimėt? Zekerija tregoi shumė mėshirė dhe dashuri ndaj Merjemes (a.s). Edhe ju, tregojini

    dashuri dhe dhurojini pėrqafime fėmijėve tuaj, qė tė mos shkojnė ta kėrkojnė tjetėrku.

    Statusi i Merjemes (a.s) vazhdoi tė ngrihej, derisa u bė simbol i pastėrtisė. Njė adhuruese qė mediton dhe fal namaz dhe ėshtė mė e pastra e njerėzve mbi tokė. Edhe pse ajo bashkėvepronte me burrat gjatė shėrbimit tė besimtarėve nė Jeruzalem, ajo fliste, buzėqeshte dhe vishej thjeshtė, ajo e ruante pastėrtinė e figurės sė saj.

    A ėshtė e mundur qė Allahu tė tė zgjedhė ty sot? Allahu e zgjedh dikė pėr njė tipar tė mirė. Ēfarė veēorie ke ti qė Allahu tė tė zgjedhė mbi tė tjerėt? Ēfarė ke bėrė qė tė dallohesh mbi tė tjerėt?

    Mos mendo se tė qenit i zgjedhur tė ēliron ty nga vėshtirėsitė e jetės. Merjemja (a.s) u pikėllua shumė herė dhe jeta e saj ishte plot dhimbje. Babai i saj vdiq, pastaj nėna, mė vonė Zekerija u vra, dhe kushėriri i saj Jahja, nderi i saj u pėrfol kur ajo lindi Isain (a.s) dhe ajo nuk u vendos tė jetojė nė njė vend por ishte nė lėvizje gjithmonė. Edhe Isai (a.s) u etiketua Mesiha sepse ai lėvizte shumė nėpėr tokė.


    Tė lartėsohesh nuk do tė thotė se nuk do tė sprovohesh

    Zoti do ta pėrgatisė Merjemen (a.s) pėr mrekullinė. Ajo ėshtė e vetmja grua qė do tė lindė fėmijė pa baba. Ajo ėshtė protagonistja kryesore nė njė mrekulli qė manifeston emrin mė tė bukur tė Zotit, El-Haliku (Krijuesi) siē shihet nė ajetin: "Ai eshte Allahu, Krijuesi, Filluesi, Formėsuesi."

    Kjo ėshtė njė mrekulli e rrallė. Nėse do tė kishte ndodhur papritur, do tė kishte qenė shumė e rėndė pėr Merjemen (a.s). Prandaj, disa parapėrgatitje ishin tė nevojshme. Engjėjt filluan tė bisedojnė me Merjmen (a.s). Dhe kur engjėjt i thanė Merjemes (a.s): "Oj Merjeme, vėrtetė Allahu tė ka zgjedhur, tė ka pastruar..." "Oj Merjeme, bėj sexhde.." A e ndieni ju prezencėn e engjėjve? Besimi nė engjėjt ėshtė kusht i dytė i besimit.

    "E, pėrmendju nė kėtė libėr Merjemen kur ajo u largua prej familjes sė saj nė njė vend nė lindje. Ajo, vuri njė perde ndaj tyre, e Ne ia dėrguam asaj Xhibrilin, e ai iu paraqit asaj njeri nė tėrėsi. Ajo tha: 'Unė i mbėshtetem tė Gjithėmėshirshmit prej teje, nese je qė i frikėsohesh Atij!' Ai (Xhibrili) tha: 'Unė jam vetėm i dėrguar i Zotit tėnd pėr tė dhuruar ty njė djalė tė pastėr.' Ajo tha: 'Si do tė kem unė djalė, kur mua nuk mė ėshtė afruar njeri, e as

    nuk kam qenė e pamoralshme.' Ai (Xhibrili) tha: 'Ja, kėshtu ka thėnė Zoti yt; ajo pėr mua ėshtė lehtė, e pėr ta bėrė atė argument pėr njerėzit e edhe mėshirė nga ana e Jonė. Kjo ėshtė ēėshtje e kryer!'" (Merjem: 16-21)

    Sigurisht, kur Ai dėshiron diēka, vetėm i thotė bėhu, dhe ajo bėhet. Mos pyet se si mundet. Lėrja kėtė punė Allahut. Engjėlli i fryu dhe fetusi filloi tė lėvizė brenda Merjemes. SubhanAllah, njė tė fryrė i dha Zoti Ademit (a.s) dhe filloi universi, njė tė fryrė Merjemes

    (a.s) dhe Isai (a.s) u krijua nė mėnyrė tė mrekullueshme dhe me njė tė fryrė Ditėn e Gjykimit, do tė shkatėrrohet i gjithė universi. La ilahe il Allah. I lartėsuar ėshtė Krijuesi.

    Kur ajo u mbars, ishte krejt e vetme. Tė gjithė tė afėrmit i kishin vdekur. Ajo nuk mund tė pėrballej me njerėzit dhe nuk dinte ētė bėnte. Imagjinoni ndjenjat e saj tė frikės dhe shqetėsimit. Ajo ishte e dobėt, e vetme. Kėshtu ajo u largua nė njė vend tė largėt. Ajo e la Jeruzalemin. Pėr ku? Kur ajo s'kishte asnjeri. Por ajo kishte Allahun. Nėse njerėzit tė braktisin, mos u frikėso! Dije se nuk ke askėnd perveē Allahut. Afrohu me Tė, madhėroje Atė.

    "Ajo e barti atė (Isain), andaj (me tė nė bark) u izolua nė njė vend tė largėt. E dhembja (e lindjes) e mbėshteti atė te njė trup i hurmės. Ajo tha: 'Ah sa mirė ka qenė pėr mua tė kisha vdekur para kėsaj e tė isha harruar qė moti!'" (Merjem: 22-23) Ajo ndiente turp. Ajo do tė lindė e vetme, nė njė tokė tė shkretė, pranė njė palme tė thatė, pa fruta.

    Por shikoni butėsinė e Zotit. "E prej sė poshtmi atė e thirri: 'Mos u brengos, Zoti yt bėri pranė teje njė pėrrockė (uji).'" (Merjem:24) Sapo lindi Isai, i tha: "Mos u brengos." "E ti shkunde trupin a hurmės se do tė bijnė ty hurma tė freskėta." (Merjem: 25) Nė tokėn e thatė doli njė burim uji, palma e thatė nxorri humra tė freskėta. I erdhėn tė mira nga lart dhe nga poshtė.

    "Ti pra, ha dhe pi e qetėsohu" Unė jam me ty. "E nėse sheh ndonjė prej njerėzve thuaj: 'Unė kam vendosur heshtje pėr hir tė Gjithėmėshirshmit, andaj asnjė njeriu sot nuk i flas!'" ( Merjem: 26)

    Tani Merjemja (a.s) e kuptoi se ajo mbart njė mesazh. Ajo duhet tu tregojė njerėzve se Allahu ka fuqi tė krijojė ēfarė tė dojė, qoftė dhe njė fėmijė pa baba. Ajo tregon pėr emrat e Zotit, El Haliku (Krijuesi), El Bariu (Filluesi), El Musauiru (Formėsuesi).

    Kur ajo pa burimin, frutat, foshnjėn e saj qė foli, ajo tha: "Unė jam mbartėse e njė mesazhi prej Allahut."

    Lind pyetja, pėrse Zoti e bėri gjithė kėtė? Cila ėshtė urtėsia e lindjes sė Isait (a.s) pa baba? Njerėzit nuk e kishin parė se si u krijua Ademi (a.s). Nga ligjet qė Zoti ka caktuar nė gjithėsi ėshtė qė kur njė burrė ka kontakt me njė grua lind njė fėmijė. Njerėzit kujtuan se mund tė krijojnė vetė fėmijė sa herė tė duan. Zoti donte tu tregonte se kush ėshtė krijuesi i vėrtetė dhe qė fėmijėt qė lindin, vijnė nė jetė me dėshirėn e Zotit.

    Ejani tė njihemi me emrin e Zotit, El-Haliku (Krijuesi). Shembulli i Isait (a.s) tek Allahu ėshtė si shembulli i Ademit (a.s). Zoti krijoi Ademin (a.s) nga balta, krijoi Havanė (a.s) nga brinja e Ademit (a.s), Isain (a.s) vetėm nga nėna, dhe njerėzit e tjerė me nėnė dhe baba.

    "Dhe duke e bartur ngrykė shkoi me tė te tė afėrmit e vet..." (Merjem: 27) Ajo qė mė parė thoshte: "Ah sa mirė ka qenė pėr mua tė kisha vdekur para kėsaj e tė isha harruar qė moti!" (Merjem: 23) Tani, gjen kurajon dhe vjen tek populli i vet me fėmijė nė krahė. Merjemja tani e kuptoi se ajo mbart njė mesazh qė duhet t'ua pėrcjellė njerėzve.

    Tani fillon biseda e vėshtirė.

    "Oj Merjeme, ke bėrė njė punė shumė tė keqe! Oj motra e Harunit, babai yt nuk ishte njeri i prishur e as nėna jote nuk ka qenė e pamoralshme! Atėherė ajo u dha shenjė kah ai (Isai)." (Merjem: 27-29) Ndonjėherė pėrgjigjja ndaj akuzave nuk duhet tė jepet nga ty, por nga njė tjetėr. Njė person i dytė duhet tė tė mbrojė.

    "Ata thanė: 'Si ti flasim atij qė ėshtė foshnjė nė djep?' Ai (Isai) tha: 'Unė jam rob i Allahut'" (Merjem: 29-30) Nė tė gjithė librat hyjnorė shkruhet: "Unė jam rob i Zotit," jo "Unė jam bir i Zotit."

    Njerėzit u habitėn qė fėmija nė djep po flet dhe po thotė fjalė tė menēur e tė madhe.

    "Unė jam rob i Allahut, mua mė ka dhėnė librin dhe mė ka bėrė Pejgamber. Mė ka bėrė dobiprurės kudo qė tė jem dhe mė ka porositur me namaz e zeqatė pėr sa tė jem gjallė! Mė ka bėrė tė mirėsjellshėm ndaj nėnės sime, e nuk mė ka bėrė kryelartė as tė padėgjueshėm! Selami (paqja) ėshtė me mua ditėn kur u linda, ditėn kur tė vdes dhe ditėn kur tė dal (prej varrit) i gjallė!" (Merjem: 30-33)

    Ky ėshtė Isai, i biri i Merjemes. Kjo ėshtė fjala e vėrtetė pėr tė cilėn ata dyshojnė dhe diskutojnė.

    Merjemja (a.s) u lodh gjatė jetės nė dynja. Imagjinoni dhimbjen e saj kur Isai (a.s) u ngrit nė qiell, nuk kishte njė shtėpi, njė familje. Por edhe pse vuajti, a nuk mjafton qė ajo ėshtė zonja e grave tė botės, mė e nderuara e grave tė Xhenetit? A nuk mjafton qė ėshtė nėna e Isait (a.s), qė i bėri njerėzit tė njohin cilėsitė e Zotit? Isai (a.s) do tė zbresė para Ditės sė Kijametit nė fund tė kohės dhe do ta pėrmirėsojė tokėn dhe do ta mbrojė tė vėrtetėn. Tė

    dashura motra, nėna, nėse lodheni dhe vuani nė dynja, bėhuni si Merjemja (a.s)
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  13. #13
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    Kurani demanton shpifjet e hebrenjve per Jezusin

    Ja si e konsiderojne hebrenjte ne Talmud, Jezusin.Sipas tyre ai ishte nje magjistar qe e kishte mesuar magjine ne Egjipt mbasi u largua ne vogeli ku kaloi dhe pjesen me te madhe te jetes se tij.

    Jesus as Magician.(Jezusi eshte nje magjistar)
    According to Celsus (in Origen, "Contra Celsum," i. 28) and to the Talmud (Shab. 104b), Jesus learned magic in Egypt and performed his miracles by means of it; the latter work, in addition, states that he cut the magic formulas into his skin. It does not mention, however, the nature of his magic performances.

    Referenca

    http://www.jewishencyclopedia.com/ar...areth#anchor24


    Pra sipas Hebrenjeve Jezusi mesoi magjine ne Egjipt dhe pastaj filloi te beje mrekullira.Nderkohe kjo eshte genjeshter sepse Zoti e pergenjeshtron ne Kuranin famelarte ne rreshtin e fundit


    5:110.Allahu do tė thotė: “O Isa,(Jezus) i biri Merjemes(Maries), kujtoje mirėsinė Time ndaj teje dhe nėnės sate: se si tė forcova ty me shpirtin e shenjtė (Xhebrailin), kėshtu qė ti u predikoje njerėzve, kur ishe foshnjė nė djep dhe i rritur; se si tė mėsova Librin dhe Urtėsinė, Teuratin dhe Ungjillin; se si me vullnetin Tim krijoje njė figurė shpendi prej balte, pastaj fryje nė tė dhe ajo bėhej zog me vullnetin Tim; se si me vullnetin Tim i shėroje tė lindurit tė verbėr e tė lebrosurit; se si me vullnetin Tim i ngjallje tė vdekurit; se si i pengova sulmet e izraelitėve kundėr teje, atėherė kur iu solle atyre prova tė qarta e mohuesit nė radhėt e tyre thanė: “Kjo ėshtė vetėm magji e kulluar!”;



    Por jo vetem kaq, por hebrenjte e akuzojne Marien se ka bere imoralitet per te lindur Jezusin

    Jesus was the illegitimate son of Mary (a hairdresser) and a man variously called Pandira, [8] Stada, and Papus (a soldier); learned the magical arts in Egypt, practiced them in Palestine; and for this reason, as well as for seducing and instigating the Israelites, he was crucified on the day preceding the Passover. We have here evidently a malignant perversion and indirect admission of the facts of the supernatural conception, the flight to Egypt, the miracles, and the crucifixion of our Saviour.

    Referenca

    http://biblehub.com/library/schaff/t...the_talmud.htm

    Hebrenjte e akuzojne Jezuin si femije imoraliteti ne teksin e mesiperm por dhe ne bibel permendet si me poshte

    Ata(Hebrenjte) i thanė Jezusit: "Ne nuk lindėm nga kurvėrimi; ne kemi njė Atė tė vetėm: Perėndinė".(Gjoni 8/40-41)



    Mirepo Allahu e ka pastruar Marien(Merjemen) ne Kuranin famelarte.

    27. Dhe duke e bartur ngryk shkoi me tė te tė afėrmit e vet ata i thanė: "Oj Merjeme(Marie), ke bėrė njė punė shumė tė keqe!"
    28. Oj motra e Harunit, babai yt nuk ishte njeri i prishur e as nėna jote nuk ka qenė e pamoralshme!
    29. Atėherė ajo u dha shenjė kah ai (Isai=Jezusi). Ata thanė: "Si t'i flasim atij qė ėshtė foshnjė nė djep?"
    30. Ai (Isai=Jezusi) tha: "Unė jam rob i All-llahut, mua mė ka dhėnė (ka caktuar tė mė japė) librin dhe mė ka bėrė Pejgamber.
    31. Mė ka bėrė dobiprurės kudo qė tė jem dhe mė ka porositur me namaz (falje) e zeqatė pėr sa tė jem gjallė!
    32. Mė ka bėrė tė mirėsjellshėm ndaj nėnės sime, e nuk mė ka bėrė kryelartė as tė padėgjueshėm.( Kapitulli Merjem(Maria)


    42. Pėrkujto kur engjėjt i thanė: "Oj Mejreme(Marie), All-llahu tė dalloi ty (me besim e karakter), tė pastroi (nga shpifjet hebreje) dhe tė lartėsoi mbi gratė e botės".(Kapitulli Ali(Eli) Imran, Gjyshi i Jezusit ne Kuran)
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  14. #14
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    Citim Postuar mė parė nga Xhemis Lexo Postimin
    Gjithashtu, kemi parashruar hadithin, tė cilin e transmeton Umejr b. El-Hani’ji, ky nga Xhunad b. Ebi Umejje, e ky nga Ubade b. Es-Samiti, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Secili qė dėshmon se nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut tė Vetėm, i Cili nuk ka shok, se Muhammedi ėshtė robi dhe i Dėrguari i Tij, se Isai ėshtė robi dhe i Dėrguari i Allahut dhe Fjala e Tij, tė cilėn ia ka frymėzuar Merjemes, dhe Fryma (Shpirti) nga Ai, se Xheneti ėshtė i vėrtetė dhe se Xhehenemi ėshtė i vėrtetė, Allahu do ta shpie nė Xhenet, nė pėrputhshmėri me veprat e tij.” Kėtė hadith e shėnon edhe Buhariu edhe Muslimi, ndėrsa ky ėshtė citati i Buhariut.


    Buhariu dhe Muslimi, gjithashtu, shėnojnė nga Sha’biu, ky nga Ebu Burde, e ky nga Ebu Musai, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Kur dikush e edukon mirė robėreshėn e vet dhe e mėson bukur, e pastaj e liron atė dhe e marton, ai ka shpėrblim tė dyfishtė. Kur t’i besojė Isait, tė birit tė Merjemes, pastaj mė beson mua(Muhamedit a.s si profet), gjithashtu ka shpėrblim tė dyfishtė. Dhe, kur robi i frikėsohet Allahut, e njėkohėsisht ėshtė i dėgjueshėm ndaj zotėriut tė tij, edhe ai ka shpėrblim tė dyfishtė.” Ky ėshtė citati i Buhariut.


    Buhariu shėnon: “Na ka treguar Ibrahim b. Musai, se ka dėgjuar nga Hishami, ky nga Ma’meri - dhe nga Mahmudi, ky nga Abdurrezaku, se ka rrėfyer qė ka dėgjuar nga Ma’meri, ky nga Ez-Zuhriu, ky nga Se’id b. El-Musejjebi, e ky nga Ebu Hurejre, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Atė natė kur isha nė Isra, e takova Musain.” Pastaj, ai thotė: “Dhe e pėrshkroi atė: “Ai ėshtė njeri”, mendoj se ka thėnė “flokėkaēurrel, sikur tė ishte nga fisi Shenu’e.” I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) thotė se e ka takuar edhe Isain(Jezusin), tė cilin e ka pėrshkruar kėshtu: “Me shtat mesatar, fytyrėskuqur, sikur tė kishte dalė nga banjoja. E kam parė edhe Ibrahimin. Nga pasardhėsit e tij, unė mė sė shumti i pėrngjaj atij.” Kėtė hadith e kemi cituar tanimė, nė rrėfimet mbi Ibrahimin dhe Musain.

    Buhariu, mė tej, shėnon: “Na ka treguar Muhammed b. Kethiri, se ka dėgjuar nga Israili, ky nga Uthman b. El-Mugire, ky nga Muxhahidi, e ky nga Ibni Umeri, se I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “E kam parė Isain, Musain dhe Ibrahimin, Isai kishte lėkurėn tė kuqėrremtė, flokėt kaēurrel dhe supet tė gjera. Musai ishte zeshkan, i madh dhe i lartė, sikur tė ishte nga fisi Ez-Zutt.” Kėtė hadith e shėnon vetėm Buhariu.


    Na ka treguar Ibrahim b. Mundhiri, se ka dėgjuar nga Ebu Damre, ky nga Musa b. Ukbe, e ky nga Nafi’u, se Abdullah b. Umeri ka thėnė: “Njė ditė I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) u fliste njerėzve pėr Mesih Ed-Dexhalin, me ē’rast tha: “Allahu nuk ėshtė i verbėr, e Mesih Ed-Dexhali ėshtė i verbėr nė syrin e djathtė, sikur tė kishte njė kokėrr rrushi tė kalbur nė sy. Mbrėmė ėndėrrova Ka’ben ku pashė njė njeri zeshkan, tė bukur, ēfarė mund vetėm tė paramendohet. Krelat flokėsh kaēurrele i binin supeve, ndėrsa nga koka i pikonin djersėt. Pashė se si i mbante duart nė krahėt e dy njerėzve dhe bėnte tavaf rreth Ka’bes. “Kush ėshtė ky?”, pyeta, e mė thanė: “Mesihu, i biri i Merjemes.” Pastaj, pas tij pashė njė njeri me flokė tejet kaēurrelė, tė verbėr nė syrin e djathtė, prej njerėzve qė kam parė mė sė shumti i pėrngjante Ibni Kattanit dhe pyeta: “Kush ėshtė ky?” “Mesih Ed-Dexhali”, m’u pėrgjigjėn.”
    Kėtė hadith e shėnon edhe Muslimi nga Musa b. Ukbe, ndėrsa Buhariu pėr tė thotė: “Kėtė e transmeton edhe Abdullah b. Nafi’u.” Pastaj ai kėtė hadith e shėnon nga Ez-Zuhriu, e ky nga Salim b. Umeri.




    Kėshtu I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) i ka pėrshkruar dy Mesihėt: njėrin, i cili ėshtė nė rrugėn e drejtė(Isai), dhe tjetrin nė atė tė gabuar(Dexhallin), nė mėnyrė qė besimtarėt, kur tė zbresin ata, ta njohin dhe ta besojnė tė parin dhe tė kenė kujdes nga i dyti.







    Buhariu, gjithashtu, shėnon: “Na ka treguar Abdullah b. Ez-Zubejr el-Humejdi, se ka dėgjuar nga Sufjani, ky nga Ez-Zuhriu, ky nga Abdullah b. Abdullahu, se Ibni Abbasi ka dėgjuar nga Umeri (Allahu qoftė i kėnaqur me tė!) duke thėnė nga minberi: “E kam dėgjuar tė Dėrguarin e Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!), se ka thėnė: “Mos mė ngrini gjer tek yjet duke mė lavdėruar, siē kanė bėrė tė krishterėt me Isain, tė birin e Merjemes. Unė jam robi i Allahut, andaj mė quani rob dhe i Dėrguari i Allahut!”





    Buhariu, gjithashtu, shėnon: “Na ka treguar Ebul-Jemani, se ka dėgjuar nga Shu’ajbi, ky nga Ez-Zuhriu, e ky nga Ebu Seleme, se Ebu Hurejre ka thėnė: “E kam dėgjuar tė Dėrguarin e Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) duke thėnė: “Unė jam njeriu mė i afėrm me tė birin e Merjemes. Tė gjithė Pejgamberėt janė vėllezėr, vetėm qė nuk i ka lindur njė nėnė. Mes meje dhe atij nuk ka pasur Pejgamberė.” Kėtė version e shėnon vetėm Buhariu.


    Kėtė hadith e shėnon edhe Ibni Hibbani nė Sahihun e vet, por pėrmes El-Hafriut, ky nga Eth-Theuriu, ky nga Ebu Ez-Zinadi, ky nga Ebu Seleme, e ky nga Ebu Hurejre.
    Duke e transmetuar kėtė hadith, Ahmedi thotė: “Na ka treguar Veki’u: nga Sufjani, pėrkatėsisht Eth-Theuriu, ky nga Ebu Ez-Zinadi, e ky nga A’rexhi, se Ebu Hurejre ka thėnė, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Unė jam njeriu mė i afėrm me tė birin e Merjemes. Tė gjithė Pejgamberėt janė vėllezėr, vetėm qė nuk i ka lindur njė nėnė. Mes meje dhe atij nuk ka pasur Pejgamberė.”

    Ky sened ėshtė sahih dhe i plotėson kushtet e Buhariut dhe Muslimit, edhe pse ata nuk e shėnojnė nė version tė kėtillė.

    Ahmedi, gjithashtu, shėnon njė hadith tė ngjashėm me kėtė, nga Abdurrezaku, ky nga Ma’meri, ky nga Hemmami, ky nga Ebu Hurejre, e ky nga I Dėrguari (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!). Edhe Ibni Hibbani shėnon njė hadith tė ngjashėm me kėtė pėrmes Abdurrezakut.


    Imam Ahmedi shėnon: “Na ka treguar Jahjai, se ka dėgjuar nga Ebu Arube, ky nga Katade, ky nga Abdurrahman b. Ademi, e ky nga Ebu Hurejre, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Tė Dėrguarit janė vėllezėr, vetėm qė nuk i ka lindur njė nėnė. Feja e tyre ėshtė njė, ndėrsa nėnat i kanė tė ndryshme. Unė jam njeriu mė i afėrm me tė birin e Merjemes, ngase ndėrmjet meje dhe tij nuk ka pasur asnjė tė Dėrguar. Ai do tė zbresė, andaj njiheni atė kur ta shihni. Ai ėshtė njeri me shtat mesatar, me lekure te bukur si te bardhe me flokė tė lėmueshme, sikur t’i pikonte uji nga koka edhe pse nuk ka dalė nga uji. Do ta thyejė kryqin, do ta vrasė derrin, do ta anulojė xhizjen dhe tė gjitha besimet do t’i shfuqizojė, tė cilat nė kohėn e tij do tė dėshtojnė, pėrveē atyre tė sinqertėve. Nė kohėn e tij, Allahu do ta shkatėrrojė Mesih Ed-Dexhalin – gėnjeshtarin. Nė Tokė do tė ketė aq siguri, saqė sė bashku do tė jenė devetė dhe luajt, tigrat dhe lopėt, ujqit dhe bagėtia, ndėrsa fėmijėt do tė luajnė me gjarpėrinj dhe askush askujt nuk do t’ia mendojė tė keqen. Do tė jetojė sa do tė dojė Allahu, pastaj do tė vdesė, ndėrsa muslimanėt do t’ia falin xhenazen dhe do ta varrosin.”


    Pastaj Ahmedi e shėnon kėtė hadith nga Affani, ky nga Hemmami, ky nga Katade, ky nga Abdurrahmani, e ky nga Ebu Hurejre, me atė qė nė tė qėndron: “Do tė jetojė dyzet vjet, e pastaj do tė vdesė, ndėrsa muslimanėt do t’ia falin xhenazen.”
    Njė hadith tė ngjashėm e shėnon edhe Ebu Davudi, nga Hutbe b. Halidi, e ky nga Hemmam b. Jahjai, e kėshtu me radhė.
    Hisham b. Urve transmeton nga robi i liruar i Ebu Hurejres, Salihut, e ky nga Ebu Hurejre, se i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) ka thėnė: “Do tė jetojė nė Tokė dyzet vjet.”

    Zbritjen e tij para fundit tė botės, ne e kemi shpjeguar nė veprėn “El-Melahim”, e gjithashtu e kemi parashtruar edhe nė Tefsirin tonė, gjatė komentimit tė fjalėve tė tė Lartmadhėrishmit: “Dhe, nuk ka asnjė ithtar tė librit, i cili, kur tė vdes, tė mos i besojė atij ashtu siē duhet besuar, e, nė Ditėn e gjykimit, ai do tė dėshmojė kundėr tyre!” (Nisa, 159), dhe: “Ai ėshtė parashenjė e Ditės sė Kiametit!” (Zuhruf, 61)

    Aty kemi thėnė se Isai do tė zbresė nė minaren e bardhė nė Damask, gjatė ikametit tė namazit tė sabahut, kurse imami do t’i thotė: “Kalo pėrpara dhe bėhu imami ynė, o shpirt prej Zotit”, e ai do t’i pėrgjigjet: “Jo, Allahu ju ka nderuar juve me atė qė t’i paraprini njėri-tjetrit.”

    Nė njė rivajet tjetėr qėndron se, Isai do t’i thotė: “Ikameti ėshtė kėnduar pėr ty”, e do tė falet pas tij. Pastaj, sė bashku me muslimanėt do tė niset nė gjurmim pas Dexhalit(Antikrishtin), tė cilin do ta arrijė te Bab el-Ludda dhe do ta vrasė me dorėn e vet fisnike.

    Gjithashtu kemi thėnė se nė pritje e sipėr e tėrė asaj qė ėshtė paralajmėruar mė parė, ėshtė shtuar shpresa atėherė kur nė pjesėn lindore tė Damaskut u ndėrtua minarja nga gurėt e bardhė. Kjo minare ėshtė ngritur nga mjetet e tė krishterėve, pasi qė atė para saj e patėn djegur sė bashku me ndėrtesat pėrreth, me ē’rast ajo ishte rrėzuar. Isai, i biri i Merjemes, do tė zbresė nė tė, do ta mbysė derrin, do ta thyejė kryqin dhe prej askujt nuk do tė pranojė fe tjetėr pėrveē Islamit.
    Do tė niset nga vendi Er-Reuha qė ta kryejė haxhin ose umren, apo qė tė dyja. Do tė jetojė dyzet vjet, paskėtaj do tė vdesė dhe do tė varroset, sipas disave, nė dhomėn e I Dėrguarit, tek i Dėrguari i Allahut (paqja dhe shpėtimi i Allahut qoftė mbi tė!) dhe dy as’habėt e tij.
    Islami e pershkruan Isain e bukur dhe jo si e pasqyrojne disa neper media te ndryshme

    http://www.gazeta-shqip.com/lajme/20...ete-e-jezusit/
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

  15. #15
    i/e regjistruar Maska e Xhemis
    Anėtarėsuar
    17-11-2003
    Vendndodhja
    Iliri
    Postime
    1,431

    Pėr: Profecia Islame per Jezusin (Isain)

    Cikli historik i ndryshimit te besimit krishter

    Cdo koncil ndryshohej ideja per Jezusin.

    Peshkopi Antakise Pali Samosata viti 260 tjeter mendim
    Dionisiusi nga Aleksandria viti 265 tjeter mendim(peshkop i Romes)
    Koncil ne Aleksandri Viti 319 refuzon Ariusin nga Peshkopi Aleksander
    Ariusi nga Aleksandria Mendim tjeter per Jezusin viti 336
    Perandori Konstandin viti 325 koncillin e Nikese tjeter mendim per Jezusin
    Athaniusi viti 295-373 tjeter mendim per Jezusin
    Eusebi Peshkopi Nikomedjase viti 327 tjeter mendim per Jezusin

    Koncil tjeter Aleksaksdri viti 362 tjeter mendim
    Koncil tjeter ne Nike viti 381 tjeter mendim
    Koncil ne Efes viti 431 tjeter ide
    Koncil Kalkedon viti 451 tjeter mendim

    Triniteti u perdor per here te pare nga Theophilusi nga Antakia viti 1080


    Koncili Vatikanit 1870 shpalli Papen e pagabueshem
    Ne 1950 deklaroi dogmen se Maria eshte ngrit ne qiell

    Cdo vit shpallin te shenjte njerez .
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Xhemis : 23-12-2015 mė 13:16
    Celesi i Parajses:Ska hyjni tjeter pervec Zotit, dhe se Jezusi dhe Muhamedi a.s jane profetet e Tij.

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •