Vrima

[2043]

Duket si nje teme qe duhet hapur tek letersia, por ne fakt une nuk arrij ta kuptoj lidhjen e kesaj me letersine.


“Vrima” i poetes Rita Petro, botuar nga “Albas”, fitoi si libri me poezi më i mirë për vitin 2014.
Çmimi iu dha dje nga Edi Rama e Mirela Kumbaro.
Provokimi i poetes nis me ndjesinë e të shprehurit të ndjenjave erotike që nisin jo vetëm brenda saj, por edhe në qenien e çdo vajze apo gruaje.
Ajo projekton në poezi realizimet dhe mosrealizimet e këtyre ëndrrave, duke i ndezur me dritë të kuqe llambat e Erosit.

Vrima

Tani je në dorën time!
Kush je ti?
MASHKULLI yt.
Çfarë është ky këtu?
Penisi. Preke me dorë.
Uau… Sa i madh po bëhet?! Lëviz si me magji?!
Tani hiqi brekët, ule kokën dhe shih mes kofshëve…
Kjo është…? Lulja ime.
Ha ha ha… akoma me përralla ti? Vagina! Përsërite: Vagina!
Uau… Vagina ime
Tani mësoje mirë: Kur ky imi futet këtu, ky quhet seks. Pas kësaj mund të hedhim farën. Ose thjesht të bëjmë qejf.
Nuk dua… nuk dua… jam e virgjër. Dua të vdes e virgjër. Më mjaftojnë kukullat për të luajtur. Dhe Piter Pani për të ëndërruar. Nuk dua…
Po të gjithë e bëjnë këtë punë. Edhe mami me babin e kanë bërë.
KURRË.
Edhe gjyshja me gjyshin? Këtë punë të fëlliqur ata kurrë s’e kanë bërë!
S’është punë e fëlliqur. Është qejf i pastër.
Jo, nuk dua!
Sot po shkoj më mirë. Mendohu. Nesër vij përsëri…
Si thua. Do ta provosh?
Kurrë!
Mirë…hajde puthemi.
Uau sa gjë e shpifur gjuha jote. Si gjuha e gjarprit.
Në përralla princi nxjerr xixa kur e puth princeshën. Fëmijët lindin nga zambakët e ujit.
Epo jeta s’është përrallë.
Me fillim ters dhe fund të lumtur. Si nuk e kupton?
E kundërta në jetë ndodh. Jo nuk dua!
Do të kthehem nesër. E treta e vërteta!
E nëse nuk pranon shko në manastir e bëhu murgeshë.
Oh…ohKam dhimbje.
Dhimbja sjell lumturi.
Oh, asgjë nuk ndiej përveç dhimbjes.
Ja dhe pak…Çfarë është kjo që po më derdh mbi bark? Sperma? Pse s’e derdhe brenda?
Që të mos sjellim një fatkeq tjetër në këtë jetë. Kaq ishte. Nuk je më e virgjër. Edhe unë s’jam sigurisht.
Po tani?
Tani fillon kënaqësia e dhunës. Më hip sipër. Dhe rrotulloje ashtu nga brenda. Kthehu para… anash… pas…
E ke parë demin? Kur ia ngul nga mbrapa lopës.
Hajde ngjeshu pas luleve të mia. Tani nxirre dhe fute në gojë. Thithe. Jo aq shumë se s’dua të prishem.
Hip sipër.
Shtrihu poshtë lëviz më shpejt ah ah ah.
Më nnnngggaaadddaaalëëë… Oh Zot.
Mos e zër Zotin me gojë!
Kush na e fali këtë kënaqësi nëse jo Zoti? Ku e di ti ç’është kënaqësia që të fal Zoti? A i je dhënë ndonjëherë atij?
Jo se ma kanë prerë kërthizën që më lidhte me të.
E tani jam ndotur.
Atëherë pastrohu.
E si?
Më duket se jam në Kishë.
Moment sublim
Ceremonia madhështore e ngujimit të trupave.
Para trupave të tjerë të ngujuar me kohë. Me buqeta lulesh në duar. Që mbajnë erë temjani…

http://m.gazetaexpress.com/arte/poez...fsheve-153560/

[Ciarli]

poezite nazi.fashiste edhe kur prekin erosin nuk them se ta ngrehin por te detyrojne...