Mesatarja në Fe.

[Linë]

Është pyetur Sheikh Uthejmini se çka është qëllimi i mesatares në fe?
Është përgjigjur: Mesatarja në fe është që njeriu të mos e teprojë dhe të tejkalojë kufirin e Allahut, po ashtu të mos e përgjysmojë kufirin sepse lë mangët atë që ka caktuar Allahu. Mesatarja në fe është që të kapesh për historinë e Pejgamberit paqja dhe bekimi i Zotit qoftë mbi të; teprimi në fe është që të tejkalosh të dyja, kurse përgjysmimi është mosarritja e saj.



Shembull për këtë:
Njeriu thotë se do të ngrihet natën për tʹu falur dhe të mos flejë tërë jetën, sepse namazi është prej adhurimeve më të vlefshme dhe do që ta ngjallë tërë natën me namaz. I themi: Kjo është teprim në fenë e Allahut dhe nuk është e drejtë një gjë e tillë. Kjo ka ndodhur në kohën e Pejgamberit paqja dhe bekimi i Zotit qoftë mbi të; janë mbledhur disa persona dhe kanë thënë disa prej tyre: Unë bëj ibadet tërë natën dhe nuk fle; i dyti ka thënë: Unë agjëroj tërë kohën; i treti: Unë nuk martohem. Ky lajm i ka arritur Pejgamberit paqja dhe bekimi i Zotit qoftë mbi të, dhe ai ka thënë: ʺÇ’është me disa njerëz që thonë kështu e kështu? Unë [thotë Pejgamberi paqja dhe bekimi i Zotit qoftë mbi të] agjëroj dhe ha, falem natën dhe fle, dhe martohem, e kush largohet nga Sunneti im, ai nuk është prej meje.ʺ [ Transmeton Buhariu] Këta e kanë tepruar në fe dhe është distancuar prej tyre Pejgamberi paqja dhe bekimi i Zotit qoftë mbi të, sepse ata janë larguar nga Sunneti i tij në të cilin ka agjërim dhe iftar, adhurim të natës edhe gjumë si dhe martesë. Sa i përket atij që përgjysmon ‐ është ai i cili thotë: Nuk ka për mua Haxh vullnetar. Pra, unë nuk bëj gjëra vullnetare dhe i përmbahem vetëm obligimeve. Ndoshta ky i përgjysmon edhe obligimet, e ky pra, është ai që përgjysmon. Mesatari: Është ai i cili ecë në atë që ka qenë Pejgamberi paqja dhe bekimi i Zotit qoftë mbi të, dhe Hulefai Rrashidinët [katër Halifet e parë pas pejgamberit paqja dhe bekimi i Zotit qoftë mbi të].


Shembull tjetër ‐ tre lloje njerëzish i ke në raport me njeriun mëkatar:
I pari prej tyre thotë: Unë nuk i jep selam këtij mëkatari [fasiku], distancohem nga ai, largohem prej tij dhe nuk i flas. I dyti thotë: Unë eci me këtë mëkatar, i jep selam atij, e puthi në faqen e tij, e ftoj dhe i përgjigjem ftesës së tij dhe e konsideroj nga njerëzit e mirë. I treti thotë: Këtë mëkatar e urrej për shkak të mëkatit të tij dhe e dua për shkak të imanit të tij; nuk distancohem nga ai përveç nëse distancimi është shkas për përmirësim, e nëse distancimi nuk është shkas për përmirësimin e tij por është shkas i thellimit në mëkate, atëherë unë nuk distancohem nga ai. Themi: I pari është ekstremist që e tepron; i dyti ekstremist që përgjysmon kurse i treti është mesatar. Kështu themi në lidhje me të gjitha adhurimet dhe sjelljet me krijesa; njerëzit në të janë në mes përgjysmimit, teprimit dhe mesatares.



Shembulli i tretë:
Njeriu i cili ka qenë rob i gruas së tij, e cila e ka drejtuar si ka dashur vetë duke mos kundërshtuar mëkatin dhe duke mos anuar nga mirësia; ajo vetëm se ka udhëheq mendjen e tij dhe është bërë më e fortë ndaj tij. Dhe njeriu tjetër i cili ka mendjemadhësi dhe e ngritë kokën ndaj gruas së tij dhe nuk e konsideron si qenie njerëzore, e ajo tek ai [në sytë e tij] është më poshtë sesa shërbëtori. Dhe njeriu i tretë ‐ mesatar, është në marrëdhënie [bashkëshortore] ashtu siç e ka urdhëruar Allahu dhe i Dërguari i Tij. Thotë Allahu në Kur’an:”Edhe atyre [grave] u takon e drejta sikurse edhe përgjegjësia në bashkëshortësi…” [el‐Bekare 228]. Pra, kjo e fundit është mesatare, gjendja e dytë është e tepruar në marrëdhënie ndaj gruas së tij, ndërsa gjendja e tretë është e mangët.

Baraspesho në këtë dhe në të gjitha veprat dhe adhurimet tjera!

_____________
Marrë nga libri, ʹFetava Erkanul‐Islam,ʹ të dijetarit të madh, Muhamed bin Salihul‐ Uthejmin, Zoti e mëshiroftë!