-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
TË GJITHË VËLLEZËRIT...Nr 9 e 10...
KAPITULLI I PARË.
HIJET E NJË BOTE TË MBYLLUR.
Pa pretenduar të bëj një analizë shteruese
apo të marr parasysh të gjitha aspektet e realitetit në të cilin jetojmë,
unë propozoj vetëm t'i kushtojmë vëmendje disa tendencave në botën e sotme
që pengojnë zhvillimin e vëllazërisë universale.
Ëndrra që thyhen
10. Për dekada, bota dukej se kishte mësuar nga kaq shumë luftëra dhe dështime
dhe po shkonte ngadalë drejt formave të ndryshme të integrimit.
Për shembull, ëndrra për një Evropë të bashkuar është zhvilluar,
e aftë për të njohur rrënjët e përbashkëta
dhe për t'u gëzuar për diversitetin që e banon.
Kujtojmë "bindjen e patundur të etërve themelues të Bashkimit Evropian,
të cilët dëshironin një të ardhme të bazuar në aftësinë
për të punuar së bashku për të kapërcyer ndarjet
dhe për të nxitur paqen dhe bashkimin midis të gjithë popujve të kontinentit".
Po kështu, aspirata për integrimin e Amerikës Latine mori vend
dhe filluan të ndërmerren disa hapa.
Në vende dhe rajone të tjera ka pasur përpjekje
për qetësim dhe qasje që kanë dhënë fryte
dhe të tjera që janë dukur premtuese.
Ndryshuar për herë të fundit nga ninoenina : 01-12-2021 më 12:17
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
TË GJITË VËLLEZËRIT...Nr 11 E 12.
11. Por historia po tregon shenja të një kthimi në të kaluarën.
Ndizen konflikte anakronike që konsideroheshin të tejkaluara;
ringjallin nacionalizma të mbyllura, të acaruara, të inatosura dhe agresive.
Në vende të ndryshme, një ide e unitetit të popullit dhe kombit,
e mbarsur me ideologji të ndryshme,
krijon forma të reja egoizmi dhe humbje të sensit shoqëror,
të maskuar nga një nevojë për të mbrojtur popullin dhe interesat kombëtare.
Dhe kjo na kujton se “çdo brez duhet t'i bëjë të vetën
betejat dhe arritjet e gjeneratave të mëparshme
dhe t'i çojë ata drejt synimeve edhe më të larta.
Është rruga. E mira, si dhe dashuria, drejtësia dhe solidariteti
nuk arrihen njëherë e përgjithmonë;
ato duhet të pushtohen çdo ditë.
Nuk është e mundur të kënaqemi për rezultatët
të arritur tashmë në të kaluarën
dhe të ndalemi e ta shijojmë atë
sikur kjo situatë na bëri të injorojmë
se shumë nga vëllezërit tanë ende vuajnë situata
të padrejtësisë që na sfidojnë të gjithëve.” [8]
12. “Hapja ndaj botës” është një shprehje
që tashmë është adoptuar nga ekonomia dhe financat.
Ajo i referohet ekskluzivisht hapjes ndaj interesave të huaja
ose lirisë së fuqive ekonomike për të investuar
pa kufizime apo komplikime në të gjitha vendet.
Konfliktet lokale dhe mosinteresimi për të mirën e përbashkët
shfrytëzohen nga ekonomia globale për të imponuar një model unik kulturor.
Kjo kulturë bashkon botën, por ndan njerëzit dhe kombet,
sepse “shoqëria gjithnjë e më e globalizuar
na afron, por nuk na bën vëllezër”.
Ne jemi më të vetëm se kurrë në këtë botë të standardizuar
që favorizon interesat individuale
dhe dobëson dimensionin e ekzistencës së komunitetit.
Përkundrazi, tregjet po rriten, ku njerëzit luajnë rolin e konsumatorëve ose spektatorëve.
Përparimi i këtij globalizmi normalisht favorizon identitetin
e më të fortëve që mbrojnë veten,
por kërkon të shpërbëjë identitetet e rajoneve më të dobëta dhe më të varfra,
duke i bërë ato më të cenueshme dhe të varura.
Në këtë mënyrë, politika bëhet gjithnjë më e brishtë
përballë fuqive ekonomike transnacionale
që zbatojnë “divide et impera”.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
FUNDI I VETËDIJES HISTORIKE.
13) Për të njëjtën arsye favorizohet gjithashtu
Një humbje e ndjenjës së historisë,
E cila shkakton një shpërbërje të mëtejshme.
Ndjhet një depërtim kulturor i një lloj “dekonstruksionizmi”,
ku liria njerëzore pretendon të ndërtojë gjithçka nga e para.
Mbete gjallë vetëm nevoja për të konsumuar
pa kufi dhe theksimi i shumë formave
të individualizmit pa përmbajtje.
Në këtë kontekst vihej një këshillë
që u dhashë të rinjve:
“Nëse një person ju bën një propozim
dhe ju thotë që ta shpërfillni historinë,
që të mos merrni parasysh përvojën e të moshuarve,
që të përbuzni gjithçka që ka kaluar
dhe që të shikoni vetëm drejt të ardhmes
që ai ju ofron, a nuk është kjo një mënyrë e lehtë
për t’ ju tërhequr me propozimin e tij,
që ju të bëni vetëm atë që ai ju thotë?
Ai person ka nevojë që të jeni të zbrazët,
të çrrënjosur, mosbesues ndaj gjithçkaje,
me qëllim që t’u zini besë vetëm premtimeve të tij
dhe t’u nënshtroheni planeve të tij.
Kështu funksionojnë ideologjitë e ngjyrave të ndryshme,
që shkatërrojnë (ose–ndërtojnë)
gjithçka është e ndryshme
dhe në këtë mënyrë mund të sundojnë pa kundërshtime.
Për të arritur këtë qëllim ata kanë nevojë për ata të rinj
që e përbuzin historinë,
që e refuzojnë atë pasuri shpirtërore dhe njerëzore
që na kanë përçuar brezat e mëparshëm,
që shpërfillingjithçka që ka ekzistuar përpara tyre” (Christus vivit. 181).
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
FUNDI I VETËDIJES HISTORIKE.
14) Këto janë format e reja të kolonizimit kulturor.
Të mos harrojmë se “popujt që tjetërsojnë traditën e tyre
dhe nga mania imituese, dhuna e diktuar,
neglizhenca apo apatia e pafalshme
tolerojnë që t’ u merret atyre shpirti,
humbasin bashkë me fizionominë e tyre shpirtërore,
edhe qëndrueshmërinë morale,
dhe, në fund, pavarësinë ideologjike, ekonomike dhe politike”.
Një mënyrë e efektshme
për të shkatërruar vetëdijen historike,
të menduarit kritik, angazhimi për drejtësinë
dhe rrugëtimet e integrimit është
heqja e domethënies apo ndryshimi i fjalëve të mëdha.
Çfarë kuptimi kanë sot shprehje të tilla, si p.Sh.
demokracia, liria, drejtësia, njësia?
Janë manipuluar dhe deformuar
për t’ i përdorur si mjete sundimi,
si tituj përmbajtjesh boshe
që mund t’i shpërbëjnë për të justifikuar çdo veprim.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
PA NJË PROJEKT PËR TË GJITHË!
15) Mënyra më e mirë për të sunduar
e për të përparuar pa kufij
është mbjellja e mungesës së shpresës
dhe ngjallja e mosbesimit të vazhdueshëm,
edhe pse të maskuar nga mbrojtja e disa vlerave.
Sot në shumë vende përdoret mekanizmi politik
i acarimit, i egërsimit dhe i polarizimit.
Me mënyra të ndryshme u mohohet të tjerëve
e drejta për të ekzistuar dhe për të menduar,
dhe për këtë qëllim përdoret strategjia e talljes së tyre,
e hedhjes së dyshimeve rreth tyre, e rrethimit të tyre.
Nuk pranohet pjesa e tyre e të vërtetës, vlerat e tyre
dhe në këtë mënyrë shoqëria varfërohet
dhe bie nën arrogancën e më të fortit.
Kështu politika nuk është më një diskutim i shëndetshëm
mbi projektet afatgjata për zhvillimin e të gjithëve
dhe e të mirës së përbashkët,
por vetëm receta dritëshkurtra marketingu
që gjejnë në shkatërrimin e tjetrit
burimin më të efektshëm.
Në këtë lojë meskine kualifikimesh,
debati manipulohet për ta mbajtur atë
në një gjendje polemikash dhe kundërshtimesh.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
PA NJË PROJEKT PËR TË GJITHË!
16) Në këtë përplasje interesash
Që na vë të gjithëve kundër të gjithëve,
ku fitorja është sinonim i shkatërrimit,
si mund ta ngresh kokën për të njohur fqinjin tënd
apo të qëndrosh pranë atyre
që janë rrëzuar gjatë rrugës?
Një projekt me objektiva të mëdha
për zhvillimin e krejt njerëzimit
sot tingëllon si një dëlir.
Distancat midis nesh rriten
dhe rruga bëhet e vështirë dhe e ngadaltë
drejt një botë të bashkuar
dhe me të drejt pëson një tërheqje të re dhe drastike.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
PA NJË PROJEKT PËR TË GJITHË!
17) Të kujdesemi për botën
që na rrethon dhe na mbështet,
do të thotë të kujdesemi për veten tonë.
Por kemi nevojë të bëhemi një “ne”,
që jeton në Shtëpinë e përbashkët.
Një kujdes i tillë nuk është në interes
të fuqive ekonomike
që kanë nevojë për të ardhura të shpejta.
Shpesh zërat që ngrihen
në mbrojtje të mjedisit
heshtohen ose tallën,
duke mbuluar me racionalitet
ato që janë vetëm interesa të veçanta.
Në këtë kulturë që jemi duke prodhuar,
të zbrazët, të orientuar drejt të menjëhershmes
dhe pa një projekt të përbashkët,
“është e paparashikueshme që,
përballë shterjes së disa burimeve,
të fillojë të krijohet një skenar i volitshëm
për luftëra të reja, të mashkuara
me kërkesa fisnike” (Laudato si, 869)
Ndryshuar për herë të fundit nga ninoenina : 18-02-2022 më 08:40
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
SKARCOJA BOTËRORE.
18) Disa pjesë të njerëzimit duken të sakrifikueshme
për të mirën e një përzgjedhjeje
që favorizon një sektor njerëzor
të denjë për të jetuar pa kufij.
Në fund, “njerëzit nuk ndihen më
si një vlerë parësore për t’u respektuar
dhe për t’u mbrojtur, veçanërisht
nëse janë të varfër ose me aftësi të kufizuar,
nëse nuk janë më të nevojshëm,
si të pa lindurit,
ose nëse nuk janë më të nevojshëm,
si të moshuarit.
Jemi bërë të pandjeshëm
ndaj çdo formë shpërdorimi,
duke filluar nga ai ushqimor,
që është ndër më të qortueshmit”.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
SKARCOJA BOTËRORE.
19) Mungesa e fëmijëve,
e cila provokon plakje të popullsisë,
bashkë me braktisjen e të moshuarve
në një vetmi të dhimbshme,
pohon në mënyrë të heshtur
se gjithçka përfundon në ne,
se vlejnë vetëm interesat tona individuale.
Kështu, “objekti i skartos
nuk janë vetëm ushqimi apo mallrat e tepërta,
por shpesh vetë qeniet njerëzore.
Kemi parë çfarë u ka ndodhur
të moshuarve në disa vende të botës
për shkak të koronavirusit.
Nuk duhej të kishin vdekur ashtu.
Por në realitet diçka e ngjashme kishte ndodhur
edhe më përpara për shkak të ngrohtësisë
dhe të rrethanave të tjera: skartuar mizorisht.
Nuk e kuptojmë se izolimi i të moshuarve
dhe lënia e tyre në dorë të të tjerëve,
pa shoqërimin e duhur dhe të kujdesshëm të familjes,
gjymton dhe varfëron vetë familjen.
Po ashtu arrin deri aty
t’i privojë të rinjtë nga kontakti i nevojshëm
me rrënjët e tyre dhe me një mençuri
që rinia nuk mund të arrijë vetë.
Ndryshuar për herë të fundit nga ninoenina : 19-02-2022 më 04:36
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
SKARCOJA BOTËRORE.
20) Ky shartim shfaqet në shumë mënyra,
si në fiksimin për uljen e kostove të punës,
pa kuptuar pasojat serioze
që kjo gjë shkakton,
sepse papunësia prodhon
si efekt të drejtpërdrejtë
zgjerimin e kufijve të varfërisë.
Po ashtu, skartimi merr forma të neveritshme
që besonim se i kishim tejkaluar,
siç është racizmi, i cili fshihet
dhe rishfaqet pa pushim.
Shprehjet e racizmit rinovojnë në ne turpin,
duke treguar se përparimet
e pretenduara të shoqërisë
nuk janë aq reale
dhe nuk janë të garantuara
njëherë e përgjithmonë.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
SKARCOJA BOTËRORE.
21) Ekzistojnë rregulla ekonomike
që janë të efektshme për rritjen,
por jo aq për zhvillimin tërësor njerëzor (Populorum progressio, 14).
Është rritur pasuria, por pa barazi,
dhe kështu ajo që ndodh,
është se “lindin varfëri të reja” (Caritas in veritate, 22).
Kur thuhet se bota moderne
ka zvogëluar varfërinë,
kjo gjë bëhet duke e matur atë
me kritere të epokave të tjera,
të pakrahasueshme me realitetin aktual.
Në fakt, në kohë të tjera, për shembull,
mos- pasja e energjisë elektrike
nuk konsiderohej shenjë varfërie
dhe nuk ishte shkak shqetësimi serioz.
Varfëria gjithmonë analizohet
dhe kuptohet në kontekstin e mundësive reale
të një momenti konkret historik.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
TË DREJTA E NJERIUT JO AQ UNIVERSALE.
22) Shumë herë vërehet se të drejtat e njeriut
nuk janë të njëjta për të gjithë.
Respektimi i këtyre të drejtave
“është një parakusht për vetë zhvillimin
shoqëror dhe ekonomik të një vendi.
Kur dinjiteti i njeriut respektohet
dhe të drejtat e tij njihen dhe garantohen,
krijimtaria dhe sipërmarrja lulëzojnë gjithashtu
dhe personaliteti njerëzor mund të shpalosë
nismat e veta të shumta në favor të së mirës së përbashkët”.
Por “duke vëzhguar me kujdes shoqëritë tona bashkëkohore,
ndeshen shumë kontradikta
që na shtynë të pyesim nëse dinjiteti i barabartë
i të gjitha qenieve njerëzore,
shpallur solemnisht 70 vjet më parë,
njihet, respektohet, mbrohet dhe promovohet në çdo rrethanë.
Forma të shumta padrejtësie vazhdojnë ende sot në botë,
të ushqyera nga vizione antropologjike reduktuese
dhe nga një model ekonomik bazuar në fitim,
i cili nuk heziton ta shfrytëzojë, ta shkartojë e madje edhe ta vrasë njeriun.
Ndërsa një pjesë e njerëzimit jeton në pasuri,
një pjesë tjetër sheh dinjitetin e vet të shpërfillur,
të përbuzur ose të shkelur
dhe të drejtat e veta themelore të injoruara apo të shkelura”.
Çfarë do të thotë kjo për barazinë e të drejtave
bazuar në të njëjtin dinjitet njerëzor?
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
TË DREJTA E NJERIUT JO AQ UNIVERSALE.
23) Në mënyrë të ngjashme,
organizimi i shoqërive në të gjithë botën
është ende larg pasqyrimit të qartë
se gratë kanë saktësisht të njëjtin dinjitet
dhe kanë të drejta identike si burrat.
Me fjalë pohohen disa gjëra,
por vendime dhe realiteti përçojnë një mesazh tjetër.
Është fakt që “dyfish më të varfra
janë gratë që duhet të durojnë situata përjashtimi,
keqtrajtimi dhe dhune,
meqë shpesh nuk janë në gjendje
t’i mbrojnë drejtat e tyre (EG 1108).
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
TË DREJTA E NJERIUT JO AQ UNIVERSALE.
24) Gjithashtu pranojmë
që “megjithëse bashkësia ndërkombëtare
ka miratuar marrëveshje të shumta
për t’i dhënë fund skllavërisë në të gjitha format e saj
dhe ka nisur strategji të ndryshme
për ta luftuar këtë fenomen;
edhe sot miliona njerëz – fëmijë, burra dhe gra të çdo moshe –
privohen nga liria e tyre
dhe detyrohen të jetojnë në kushte
të ngjashme me ato të skllavërisë....
Sot si dje, në rrënjë të skllavërisë,
gjendet një konceptim i personit njerëzor
që pranon mundësinë e trajtimit të tij si një objekt...
Personi njerëzor, i krijuar në shëmbëlltyrë dhe në përngjasim të Hyjit,
me force, me mashtrim ose me kufizim fizik apo psikologjik
privohet nga liria, kthehet në mall apo në pronë të dikujt;
trajtohet si një mjet dhe jo si një qellim”.
Rrjetet kriminale “përdorin me zgjuarsi teknologjitë moderne informatike
për të joshur të rinj dhe fëmijë në çdo kënd të botës.
Devijimi nuk ka kufij kur nënshtrohen gra
që pastaj detyrohen të abortojnë.
Një akt i neveritshëm që arrin deri në rrëmbimin e personave
me qëllim shitjen e organeve të tyre.
E gjithë kjo bën që trafikimi i qenieve njerëzore
dhe forma të tjera të skllavërisë
të bëhen një problem botëror,
i cili kërkon të merret seriozisht nga njerëzimi në tërësinë e tij,
sepse “ashtu si organizatat kriminale përdorin rrjete globale
për të arritur qëllimet e tyre,
edhe veprimi për ta mposhtur këtë fenomen
kërkon një përpjekje të përbashkët
dhe po aq globale nga ana e aktorëve të ndryshëm
që përbëjnë shoqërinë!”
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
KONFLIKTI DHE FRIKA.
25) Luftërat, atentatet, përndjekjet
për arsye racore ose fetare
dhe shumë padrejtësi kundër dinjitetit njerëzor
gjykohen në mënyra të ndryshme
në varësi të faktit nëse ato i përshtaten
apo jo interesave të veçanta, thelbësisht ekonomike.
Ajo që është e vërtetë,
kur i përshtatet një personi të pushtetshëm,
pushon së qeni e tille
kur nuk është më në interesin e tij.
Situata të tilla dhune janë shumëfishuar dhimbshëm
në shumë vende të botës,
aq sa kanë marrë tiparet e asaj që mund të quhet si
“lufta e tretë botërore në copa”.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
KONFLIKTI DHE FRIKA.
Kjo gjë nuk na habit
nëse vërejmë mungesën e horizonteve të afta
që të na bëjnë të bashkohemi,
sepse në çdo luftë, ajo që shkatërrohet,
është “vetë projekti i vëllazërisë,
që gjendet i shkruar në thirrjen e familjes njerëzore”,
kështu që “çdo situatë e kërcënuese
ushqen mosbesim dhe mbylljen në vetvete”.
Kështu bota jonë përparon
në një dikotomi të pakuptimtë,
me pretendimin e “garantimit të stabilitetit
dhe të paqes në bazë të një sigurie të rreme
të mbështetur nga një mendësi
e frikës dhe e mosbesimit”.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
KONFLIKTI DHE FRIKA.
27) Në mënyra paradoksale ekzistojnë frika atavike,
që nul janë kapërcyer nga progresi teknologjik;
madje, kanë ditur të fshehen dhe të forcohen pas teknologjive të reja.
Edhe sot, pas mureve të qytetit antik
është humnera, territori i të panjohurës, shkretëtira.
Ajo që vjen prej atje nuk është e besueshme,
sepse nuk njihet, nuk është familjare, nuk i përket fshatit.
Është territori i asaj që është “barbare”,
nga e cila njeriu duhet të mbrohet me çdo kusht.
Si pasojë, krijohet pengesa të reja vetëmbrojtjeje.
Kështu që bota nuk ekziston më,
dhe ekziston vetëm bota “ime”,
deri në atë pikë sa shumë vetë nuk konsiderohen me qenie njerëzore
me një dinjitet të patjetërsueshëm
dhe bëhen thjesht “ata”.
Rishfaqet tundimi për të krijuar një kulturë të mureve,
për të ngritur mure,
mure në zemër, mure në tokë për ta penguar këtë takim me kulturat e tjera,
me njerëzit e tjerë.
Dhe ai që ngre një mur,
ai që ndërton një mur do të përfundojë skllav
brenda mureve që ka ndërtuar, pa horizonte,
Sepse atij i mungon kjo tjetërsi i tjetrit”.
28) Vetmia, frika dhe pasiguria e shumë njerëzve,
të cilët ndihen të braktisur ng sistemi,
krijon një tokë pjellore për mafjet.
Këto në fakt, diktohen duke e paraqitur veten
si “Mbrojtës” të të harruarve,
shpesh përmes llojeve të ndryshme të ndihmës,
ndërsa ndjekin interesat e tyre kriminale.
Ekziston një pedagogji tipike mafioze
e cila, me një frymë të rreme bashësiore,
krijon lidhje varësie dhe vartësie
nga të cilat është shumë e vështirë të lirohesh.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
GLOBALIZIMI DHE PòRPARIMI PA NJË DREJTIM TË PËRBASHKËT.
29) Bashkë me Imamin e Madh ahmad Al-tazzeb-i
nuk i anashkalojmë zhvillimet pozitive
që kanë ndodhur në shkencë, teknologji, mjekësi, industri dhe mirëqenie,
veçanërisht në vendet e zhvilluara.
Sidoqoftë theksojmë se, së bashku me këto përparime historike,
të mëdha dhe të vlerësuara,
ka ndodhur edhe një përkeqësim i etikës ,
që kushtëzon veprimin ndërkombëtar,
dhe një dobësim i vlerave shpirtërore
dhe i ndjenjës së përgjegjësisë.
E gjithë kjo kontribuon në përhapjen e një ndjesie të përgjithshme
frustrimi, vetmie dhe dëshpërimi...
Lindin vatra tensioni dhe grumbullohen armë dhe municione,
në një situatë botërore të sunduar nga pasiguria, zhgënjimi dhe frika për të ardhmen
dhe të kontrolluar nga interesa dritëshkurtëra ekonomike”.
Gjithashtu tregojmë “krizat e rënda politike, padrejtësinë
dhe mungesën e një shpërndarjeje të drejtë të burimeve natyrore...
Përballë krizave të tilla që shkaktojnë vdekjen prej urisë të miliona fëmijëve,
shndërruar fillimish në skelete njerëzore
–për shkak të varfërisë dhe të urisë –
mbretëron një heshtje e papranueshme ndërkombëtare”.
Përpara kësaj panorame,
edhe pse na tërheqin shumë përparime,
nuk gjejmë një drejtim vërtet njerëzor.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
GLOBALIZIMI DHE PËRPARIMI PA NJË DREJTIM TË PËRBASHKËT.
30) Në botën e sotme, ndjenjat e përkatësisë në të njëjtin njerëzim dobësohen,
ndërsa ëndrra për të ndërtuar së bashku drejtësinë dhe paqen
duket një utopi e kohërave të tjera.
Shohim se si sundon indiferenca e rehatisë,
e ftohtë dhe e globalizuar, bijë e një zhgënjimi të thellë
që qëndron pa mashtrimit të një iluzioni:
besimi se mund të jemi të gjithëfuqishëm
dhe të harrojmë se të gjithë jemi në të njëjtën barkë.
Ky zhgënjim, i cili lë pas vlerat e mëdha vëllazërore,
çon “drejt një lloj cinizmi.
Ky është tundimi me të cilin përballemi
nëse shkojmë në këtë rrugë zhgënjimi...
Izolimi dhe mbyllja në vetvete ose në interesat vetjake
nuk janë kurrë mënyra për ta rivendosur shpresën
dhe për të sjellë ripërtëritje,
por është afërsia, është kultura e takimit.
Izolimi,jo; afërsia, po.
Kultura e ndeshjes, jo; kultura e takimit, po”.
-
-
i/e regjistruar
Për: Përmbledje e doktrinës shoqërore të Kishës Katolike.
GLOBALIZIMI DHE PËRPARIMI PA NJË DREJTIM TË PËRBASHKËT.
31) Në këtë botë që kalon pa një drejtim të përbashkët,
thithet një atmosferë në të cilën
“distanca midis fiksimit për mirëqenien vetjake
dhe lumturisë së njerëzimit të bashkëndarë
duket se po zmadhohet:
deri në pikën sa të bën të mendosh
se midis individit dhe bashkësisë njerëzore
është duke ndodhur një ndarje e vërtetë...
Sepse një gjë është të ndihesh i detyruar të jetosh së bashku
dhe krejt tjetër gjë është të vlerësosh pasurinë
dhe bukurinë e farave të jetës së përbashkët
që duhen kërkuar dhe kultivuar së bashku”.
Teknologjia po bën përparime të vazhdueshme,
por “sa bukur do të ishte sikur rritja e inovacioneve shkencore
dhe teknologjike të shoqërohej
edhe me një drejtësi dhe përfshirje sociale gjithnjë e më të madhe!
Sa bukur do të ishte nëse,
ndërsa zbulojmë planete të reja të largëta,
të rizbulonim nevojat e vëllait
dhe të motrës që sillen rreth meje!
-
Regullat e Postimit
- Ju nuk mund të hapni tema të reja.
- Ju nuk mund të postoni në tema.
- Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
- Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
-
Rregullat e Forumit
Krijoni Kontakt