Ç’trap!
Filluat prapë nga sharjet ju? Ti, vjenë nga terri i dheut.
Kështu është kur derrit t’i thuash hoxhë, Fatmir Latifit! Ti Latif nuk e kupton, se ç’farë dëmi jeni duke sjellur kombit dhe ç’kemi humbur dita ditës. Të shkoni atje ku s’do të të vijë turp dhe nuk do të skuqeni nga vetja?
Madje, tepër e mundur. Kështu, pra, dhe ju e merrni me mend tërbimin tim ndaj këtij njeriu me brirë.
Si do të ndodhte me kombin, sikur, ne të bënin të njejtën gjë, si ju! Ja, një sopat u mbërthye për mrekulli, por me dorën e majtë. Ai që do të ngrinte sopatën kundër vetë shqiptarëve. Tani si një gjarpër pa jetë, dergjet pa jetë mbi trupin e shëfqet Krasniëit dhe Halit Tërnaves. Kurse tani hoxhë shkjau ndjihet përherë e më shpesh në siklet e me përmasa më të mëdha, për ta shpallur fajin kolektiv të popullit shqipatre në Kosovë e Maqedoni për mos pranimin e fundamentalizmit turko-arab. Në xhamit tona dhe shehsheve valojnë flamujt e me mbishkrime alienesh te trishtueshme dhe askush në Maqedoni s’mund të thotë se këtu rron një popull që deshiron të ndërton lirin dhe kulturën e tij!
Ç’dodhi? U tërbua Fatmit Latifi. E tërboi edhe xhëmatin në xhami! Dëgjohet që jashtë kënga e zvargur prej një Latifi me fetyre kuçedre, një pijaneci e “fetari”: “Kemi kaq vjete që ulërinë dhe ti tallesh me kombin!”. Se të gjithë shqiptarët të shkojnë në Beligrad, Serbi! Britma habie! Hoxhë me duket se ke një zë tjetër, sikur flet nga ndonjë planet tjetër. Ka edhe më keq. Mos e harro këtë. Nesër, plaga ka dyhere, katër herë më të fort. Kështu çdo dite. Sepse mish shpezët mish ngrenësit marabou mësohet me shijen e mishit tënd. O, një mijë herë më mirë ai terr I tokës, ajo përgjumje e zezë, ai harrim histori, ajo vetmi e vetëkërkuar, se ky sqeptim marabush I lemeritshëm
Dielli po përëndonte dhe hijet e mbrëmjes filluan të zbrisnin. Filloi të bënte ftohtë dhe errësira përpinte çdo gjë, duke e bërë peizazhin të kobshëm dhe të tmerrshëm. Një ankth i çuditshëm i pushtoi mjekërzinjtë e rinj të ikurit nga kafazet. Nuk bënin gjë tjetër veç bluanin për gjëra të frikshme, ujq, helm, gjak, demonë dhe i flisnin karrocierit që të nxitonte për në kështjellën e kontit DRAKULA dhe menjëherë u zhytën në errësirë. Era, pastaj, sillte ulërimën e ujqve, i ndjekur nga një tjetër, deri sa shumë larg dëgjohej një angullimë që të të rrnqethte mishrat e trupit. Pastaj britma dhe duar të ngritura lart me thika e sopata në duar Fatmir Latifi buzëqeshte dhe kështu munda të shihja gojën e të panjohurit, buzët, kuqe dhëmbët e mprehtë dhe tha: “Të ngriturit nga varri udhëtojnë me shpejtësinë e erës!”.
Çdo të bëhet tani? Hoxhës po i shkojnë të dridhurat.
Sa madhështor dukesh more helaq. Qenke evoluar krejtë në fytyr. Ke thinja në qimet e gjata të fytyrës apo me pluhur shkretire.
Ti more hoxhë, jeni fatkeqësia më e madhe këtij populli! Ne jemi martirët që të durojmë ty…
A e kuptoni se ju hoxhë na detyroni te degjojmë nga ju, gjëra më banale dhe më ekstreme. Më duket si kur fletë ndonjë shkja e jo një shqiptarë servilë e antikombëtar. Ti hoxhë mbron mediokritetin. Si guxon more helaq të nxjerrësh këto fjalë nga ***** yte.
Çdo shqiptar i koltivuar kombëtarishtë, që do ta bënte në atë kohë këtë lundrim, do t’i kujtohet patjetër diçka nga historia ose, së paku, diçka nga perandoria e errët osmane, trysnin e të cilave, Shqipëria e Skënderbeut, e gjendur midis të keqës neoosmane, anadollake, e kishte provuar shumë kohë përpara. Ajo trysni kishte lënë gjurmë në fytyrat e çdo shqiptari, në fytyrat e çdo atdhetari dhe në psikiken e tij, ishte trashëguar si fatalitet nëpër shekuj, e tani së fundi edhe nga hoxhallarët injoranta e rimohues të atdheut, që mohuan gjuhën, flamurin dhe çdo gjë. Shkuan edhe më largë duke e njollosur e dhe historinë dhe të madhin Skënderbe… Kot e kanë se ne jemi pinjollet e Gjergjit dhe të Pirros!
Shkaki i të gjitha këtyre situatave e të pakëndshme janë çoroditjet e këtyre hoxhllarëve, që janë antikarakteristike për civilizimin dhe kulturën tonë. Nëse për civilizimin dhe historinë tonë është karakteristik ndonjë paragjykim, këta paragjykime i përkasin të gjitha anëve në trojeve tona civilizuese dhe shenjat e tyre të sëmuara mund t’i zbulojmë ngado ne medreset dhe xhamitë e Kosovës. Në medresen e Gjakovës e cila gjendet në rrugën ”Mithat Frashëri. Një hoxhë turk i mësonë ca fëmijë në Medresen e Gjakoves, të ardhur nga Kaçaniku, Ferizaji, Gjilani dhe ca fëmijë tjerë nga fshatrat përreth etj. Dihet! Dy fëmijë me emër dhe mbiemer nga Kaçani, të mësuar nga babai i tyre: “dalin nga kjo medrese dhe blejnë në shitore dy grafite me ngjyrë të zezë!”. Dalin fshehurazi naten në këtë dhe shkruajne fjalë ofenduese për Gjakovën: “Fuck you Gjakova!”.
Poshtërimi i kësaj rruge që mbanë emrin e disa heronjëve dhe dëshmorëve. Pamje e padurueshme në muret e kësaj rruge. Babai i dy fëmijev dhe i dy banditëve të vegjël duke e fshehur njëfarë ngazëllimin cinik dhe antigjakovarë. Duhet të jesh i verbër që të mos i shikosh. Ose, më keq, të mos reagosh fuqishëm. Të themë të drejtën. Madje, kur e dëgjova, mu prish gjaku. Dhashtë Zoti, të mos jetë e vërtetë, thashë. Për këtë shëmti, përgjegjësinë e mbanë “Bashkësia islame nga Gjakova!”. Ky është kulmi! Besoj se nuk do të ndodhin më, se: reagimi unë do te jetë i ashpër! Hoxhë, ki kujdes, ik nga GJAKOVA.
Pse heshte Bashkësia Islame? Pse heshtin organet e poliicisë?
Ky qytetet i Sylejman Vokshit, Ali Ibres, Mic Sokolit, Bajram Currit, Dah Polloshkës, Selman Rizes, Zekirja Rexhës dhe i akademikëve nuk mundë të helmohet lehtë… Çoroditjet lidhur me këta mësues hoxhallar anadollak dhe, përkatësisht, epërsinë e nxënësve, e prishin vazhdimisht harmoninë mes gjakovarëve dhe Bashkësisë Islame. Për shkak të kësaj, në të gjitha marrëdhëniet mundë të përfshihet elementi i konfliktit, të padëshiruar në shkallën më të lartë, i cili rrezikon çdo mundësi lumturie të këtij qyteti, madje edhe e minojnë atë sa nuk është bërë vonë. Ky konflikt helmon, shtrembëron dhe gërryen tërë jetën tonë ndjesore, kulturore, historike, gjuhësore dhe emancipuese. Me këtë shpjegohet se duke e konsideruar sjelljet e tilla me përmbajtjeje ati vlera si diçka jashtëzakonisht të vështirë dhe tepër të rrezikshme për qytetin tonë.
Paragjykime si puna e atyre të përshkruara prej nesh më sipër, mund të mos i lejonë fëmijët që vijnë nga qytetet tjera vetëm për të keqen e pashmangshme! Duhet ta kupojnë drejtë kulturën gjakovare.
Qytetarët dhe miqësia gjakoavre me Bashkesin Islame, duhet të jenë shembull dhe shenja të pajtimit real me rolin e vet pozitivë dhe ekuilibrit real mes nesh. Nënshtrimi i nxënësve të një imami apo haxhallari ndaj tjetrit është po aq i padurueshëm dhe I dëmshëm në marrëdhënjetë në mesin e këtij qyteti, ashtu si në jetën kulturore e arsimore. Secili hoxhë apo imam duhet ta analizojë këtë problem me kujdes të madh, meqenëse orintimi i gabuar I këtyre dy nxënësve nga KAÇANIKU mund të sjellë në vështirësi serioze për të dyja palët. Kjo anë e jetës njerëzore të fëmijëve trushpërlarë nga babai dhe hoxha është aq e rrezikshëm për ne, saqë në të gjithë prej gjakovarëve duhet të jetë sy qelë. Një vështirësi akoma më të madhe merr ajo në kohën tonë kur fëmijët e ëktij babai apo kësaj medrese i deytrojnë të ndjekin orientimet e sjelljes fundamentalist islame, të cilat janë në kundërshtimë, në vetvete, përçmimin ndaj gjakovarëve dhe kulturës sonë.
Edukimi i qetë i këtyre fëmijëve sa nuk është bërë vonë, kuptohet, mund t’i kapërcejë të gjitha këto vështirësi, por ne jetojmë në një kohë rrëmuje, kur ndihet mungesa e shtetit, i ligjev enë fuqi, metodave të provuara dhe të zbatuara të edukimit. Një problem të veçantë, frika, e cila ndoshta i detyron shumë fëmijë t’i shmangen marrëdhënieve të bazuara te dashuris ndaj atdheut, është shkaktuar, kryesisht, nga trysina e pakuptimtë nga babai i tyre dhe ky predikus feje, e cila e detyron fëmijët të veprojnë në çdolloj kushtesh, edhe kur për këtë dy fëmijë janë detyruar të përdorinë, tradhëtinë, zemërimin ose forcën me shkrimet e tyre më të shëmtuara në muret e kësaj rruge….
Afrim Caka
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga iliria e para
Krijoni Kontakt